†.Είναι γνωστό ότι από την πρώτη εντολή εξαρτώνται όλες οι άλλες οι Εντολές, είτε σάν εφαρμογή είτε σάν παράβαση. Γι' αυτό μου πρέπει να διασώζεται η αλήθεια περί του Θεού. Και η θεολογία δέν είναι μία άκαρπη και μία σχολαστική ενασχόληση, αλλά είναι η αφετηρία όλων των εντολών, ακόμη και αυτής της σωτηρίας. Οταν μιλάμε περί του Θεού, δέν είναι κάτι που μπορούμε να λέμε, ότι, ε, κι αν δεν ξέρουμε πολλά πράγματα δεν χρειάζεται. Διότι αυτή η γνώση του Θεού διατηρεί και διαφυλάσσει την τήρηση της πρώτης εντολής, που λεγε ο Θεός «οὐκ ἔσονταί σοι θεοὶ ἕτεροι πλὴν ἐμοῦ.» Είναι δέ γνωστό, ότι ο άνθρωπος ρέπει προς την ειδωλολατρία και συνεπώς έχει ανάγκη ανά πάσα στιγμή να διασώζεται απ' αυτήν τη γνώση, την βαθιά και αληθινή περί του Θεού.
Ακόμα είναι πολύ χαρακτηριστική η περιγραφή την οποία μας κάνει ο Απόστολος Παύλος, για τις συνέπειες της παραβάσεως αυτών κυρίως, των δύο εντολών που αναφέρονται εις τον Θεό. Μας περιγράφει την κατάσταση του αρχαίου κόσμου, στο πρώτο κεφάλαιο στην προς Ρωμαίους επιστολή του. Και τούτο διότι ο αρχαίος κόσμος έτσι ήταν όταν τον βρήκε το Ευαγγέλιο. Αλλά και κάτι ακόμα. Και ξανάγινε ο αρχαίος κόσμος, ή καλύτερα ο Χριστιανικός κόσμος, ξανάγινε ό,τι ήταν πριν γνωρίσει το Ευαγγέλιο. Τ' ακούσατε αυτό που είπα; Το Ευαγγέλιο βρήκε έναν αχρείο αρχαίο κόσμο και τον έκανε Χριστιανικό. Και αυτός ο Χριστιανικός κόσμος ξανάγινε πάλι αχρείος. Και αρνήθηκε το Ευαγγέλιο. Μόνο ανάγνωση θα σας κάνω χωρίς ανάλυση, γιατί έχει περάσει η ώρα.
«διότι γνόντες τὸν Θεὸν οὐχ ὡς Θεὸν ἐδόξασαν ἢ εὐχαρίστησαν, ἀλλ᾿ ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν, καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία·/φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν,/καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν./Διὸ καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τὰ σώματα αὐτῶν ἐν αὐτοῖς,/οἵτινες μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει, καὶ ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα, ὅς ἐστιν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν./Διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς πάθη ἀτιμίας. αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν (ο Λεσβιασμός),/ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι (Ομοφυλοφιλία) τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἣν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες./Καὶ καθὼς οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν Θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει, παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν (να λένε πράγματα χαζά), ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα,/πεπληρωμένους πάσῃ ἀδικίᾳ, πορνείᾳ, πονηρίᾳ, πλεονεξία, κακίᾳ, μεστοὺς φθόνου, φόνου, ἔριδος, δόλου κακοηθείας,/ψιθυριστάς, καταλάλους, θεοστυγεῖς, ὑβριστάς, ὑπερηφάνους, ἀλαζόνας, ἐφευρετὰς κακῶν, γονεῦσιν ἀπειθεῖς,/ἀσυνέτους, ἀσυνθέτους, ἀστόργους, ἀσπόνδους, ἀνελεήμονας·/οἵτινες τὸ δικαίωμα τοῦ Θεοῦ ἐπιγνόντες, ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες ἄξιοι θανάτου εἰσίν, οὐ μόνον αὐτὰ ποιοῦσιν, ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσι τοῖς πράσσουσι.» (Ρωμ. 1, 21 - 32) Νά κατάλογος του αρχαίου κόσμου. Μα νά και ο κατάλογος του συγχρόνου Δυτικού Χριστιανικού κόσμου. Είναι ο ίδιος. Έτσι βλέπουμε, ειδωλολατρία και ακατάστατος βίος είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα. Αλλά οι σύγχρονοι Χριστιανοί, έκαναν ένα βήμα παραπέρα από τον αρχαίο κόσμο. Το Ευαγγέλιο βρήκε τον αρχαίο κόσμο να ειδωλολατρεί. Αλλά σήμερα οι Χριστιανοί έκαναν ακόμη ένα βήμα θρασύτητος. Από την ειδωλολατρία μετεπήδησαν στην αθεΐα. Το φαινόμενο της αθεΐας δέν υπήρχε στον αρχαίο κόσμο. Υπάρχει όμως στον σύγχρονο κόσμο. Συνεπώς ο σημερινός μας κόσμος είναι χειρότερος από κάθε προηγούμενη κατάσταση, διότι αρνήθηκε τον σωτήρα του Χριστό.
Λέγει Ο Απόστολος Πέτρος: «καὶ τὸν ἀγοράσαντα αὐτοὺς δεσπότην (τον Ιησούν Χριστόν) ἀρνούμενοι ἐπάγοντες ἑαυτοῖς ταχινὴν ἀπώλειαν·(φέρνουν στον εαυτό τους γρήγορη καταστροφή)/καὶ πολλοὶ ἐξακολουθήσουσιν αὐτῶν ταῖς ἀσελγείαις, δι᾿ οὓς ἡ ὁδὸς τῆς ἀληθείας βλασφημηθήσεται·» (Β Πε. 2, 1 - 2) Η οδός της αληθείας είναι το Ευαγγέλιο. Θα βλασφημηθεί το Ευαγγέλιο, με την ζωή αυτών των Χριστιανών, που έγιναν πολλοί, πολλοί, πολλοί. Κι επειδή σήμερα αποστατούμε από τον Θεό, τον ζώντα Θεό, γι' αυτό θα έρθει και η αθέτηση των εντολών και η αποσύνθεση των κοινωνιών μας. Αντιπροσωπευτικά ο ιερός Ευαγγελιστής αναφέρει τον φόνο, την πορνεία, την κλοπή και τη μαγεία.
Πρώτο λοιπόν. Ο φόνος. Οσο ποτέ στην Ιστορία δέν λογαριάζεται σήμερα η ανθρώπινη ζωή, παρότι φωνάζουμε υποκριτικότατα περί δικαιωμάτων του ανθρώπου. Η αναρχία, ο πληρωμένος φόνος, ο βασανισμός Χριστιανών ανά τον κόσμο, η φονικότατοι πόλεμοι, η αδιαφορία για την υγεία και την ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων με την μόλυνση του περιβάλλοντος, την νοθεία των τροφίμων, την νοθεία των φαρμάκων κλπ κλπ. Δηλαδή όλα αυτά που είναι στην κατηγορία του αμέσου και του εμμέσου φόνου.
Δεύτερον η πορνεία. Υπό την γενική αυτή ονομασία πορνεία, υπάρχει ολόκληρη κλιμάκωση ανηθικότητος, που κοκκινίζει κάθε έντιμος άνθρωπος αν πρέπει ν' αναφερθεί. Καταντήσαμε αγαπητοί μου αληθινά Σόδομα και Γόμορρα. Ντρέπεσαι να πείς σήμερα, ότι δέν μετέρχεσαι την αμαρτία που μετέρχεται ο κόσμος. Ντρέπεσαι σήμερα να πείς, ότι δέν πας να κάνεις ό,τι κάνουν οι άλλοι. Ντρέπεται να πει σήμερα μιά κοπέλα ότι δέν έχει φίλο. Ντρέπεται να πει σήμερα ένας νέος ότι δέν έχει γνωρίσει την ανηθικότητα. Ντρέπεται. Γιατί; Γιατί το κακό έχει γίνει πάρα πολύ κακό. Εχει γίνει πάρα πολύ. Εχει βγεί και έχει ξεχυθεί, έχει ξεχειλίσει στα πεζοδρόμια, και το αφύσικο να θεωρείται φυσικό. Το αμαρτωλό να θεωρείται κανονικό. Πάρα πολύ κανονικό.
Και ο αγνός και εγκρατής και φρόνιμος και συνετός και σώφρων άνθρωπος, αυτός να θεωρείται ότι είναι έξω από κάθε φύση και κάθε πραγματικότητα. Η φιλολογία δέ της ανηθικότητος, όπως είναι οι ταινίες στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο, φωτογραφίες, μυθιστορήματα, όλα αυτά έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.
Αλλά και η κλοπή. Είναι χαρακτηριστική αυτή η αναφορά αυτού του αμαρτήματος, που λέει «ἐκ τῶν κλεμμάτων αὐτῶν», από τις κλοπές τους. Η παρουσία της κλοπής χαρακτηρίζει την απουσία της αγάπης και του σεβασμού του άλλου ανθρώπου. Την ιδιοτέλεια, τον ευδαιμονισμό, την απιστία, και πολλά άλλα σύνδρομα. Σήμερα όλοι κλέβουν. Η κλοπή έγινε επιστήμη. Αλλά και η ιεροσυλία έχει ξεπεράσει κάθε ανεκτό όριο. Οι άνθρωποι κλέπτουν σήμερα κατά μία λαϊκή έκφραση "και της Παναγιάς τα μάτια." Αλλά άν υπάρχουν ακόμη σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι που πεθαίνουν από την πείνα, ακούσατε, 17 εκατομμύρια θα πεθάνουνε το 1982. 17 εκατομμύρια παιδιά. Αυτή είναι η υψηλή κλοπή των αγαθών των άλλων λαών προς ίδιον όφελος ολίγων λαών.
Και τέλος η μαγεία. Πού είναι συνάρτηση της ειδωλολατρίας και υποκατάστατο της πίστεως. Σήμερα οι άνθρωποι πιστεύουν κάθε παραλογισμό. Ό,τι να τους πείς θα το πιστέψουν. Εκτός από τον αληθινό Θεό. Κάποτε, έλεγε ένας νεότερος, στην Αίγυπτο όλα είχαν θεοποιηθεί. Και ο Νείλος και οι κροκόδειλοι τα ποντίκια και οι γάτες. Εκτός από τον αληθινό Θεό. Το ίδιο έχουμε και σήμερα. Ολα μπορεί ο σύγχρονος άνθρωπος να τα πιστέψει, όλα να τα θεωρήσει πραγματικά, τις πιο ανόητες νοσηρές φαντασιώσεις, μπορεί να τις δεχτεί ως πραγματικότητες, εκτός από τον αληθινό Θεό και το Ευαγγέλιο. Αυτός ο δαιμονισμός που εισήλθε με την μαγεία, οδήγησε στην δαιμονοπληξία σε βαθμό αξιοθρήνητο. Οσο ποτέ άλλοτε έχουμε σήμερα δαιμονοπλήκτους ανθρώπους. Αγαπητοί μου σήμερα ο κόσμος μας παρουσιάζει την εικόνα του παραλύτου της Βηθεσδά. Κατάκοιτος, παράλυτος, ανίσχυρος να υγιάνει. Εχει όμως μία διαφορά με τον παράλυτο της Βηθεσδά. Εκείνος ζήτησε να γίνει καλά. Αλλά ο σύγχρονος κόσμος μας, θέλει να μείνει στην πώρωσή του και στην αμετανοησία του. Αυτή είναι η διαφορά. Ακριβώς αυτή η κατάσταση που λέγεται ο ιερός Ευαγγελιστής, το αποτέλεσμα της έκτης πληγής ως αμετανοησία, αυτή ακριβώς η κατάσταση θα φέρει και τις υπόλοιπες 2 ουαί. Τα δύο παρακάτω αλίμονα. Αλλά, τότε, ώ, αγαπητοί μου τότε, ο Θεός να μας ελεήσει.
Απόσπασμα από την 41η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης « Ιερά Αποκάλυψις ».
†.Και ερχόμαστε τώρα αγαπητοί μου στην πληγή που επέρχεται από το σάλπισμα του έκτου αγγέλου. Βρισκόμαστε στο 9ο κεφάλαιο του βιβλίου της Αποκαλύψεως, και σας διαβάζω: «Καὶ ὁ ἕκτος ἄγγελος ἐσάλπισε· καὶ ἤκουσα φωνὴν μίαν ἐκ τῶν τεσσάρων κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ χρυσοῦ τοῦ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ,/λέγοντος τῷ ἕκτῳ ἀγγέλῳ· ὁ ἔχων τὴν σάλπιγγα, λῦσον τοὺς τέσσαρας ἀγγέλους τοὺς δεδεμένους ἐπὶ τῷ ποταμῷ τῷ μεγάλῳ Εὐφράτῃ./καὶ ἐλύθησαν οἱ τέσσαρες ἄγγελοι οἱ ἡτοιμασμένοι εἰς τὴν ὥραν καὶ εἰς τὴν ἡμέραν καὶ μῆνα καὶ ἐνιαυτόν, ἵνα ἀποκτείνωσι τὸ τρίτον τῶν ἀνθρώπων./καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν στρατευμάτων τοῦ ἵππου δύο μυριάδες μυριάδων· ἤκουσα τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν./καὶ οὕτως εἶδον τοὺς ἵππους ἐν τῇ ὁράσει καὶ τοὺς καθημένους ἐπ᾿ αὐτῶν, ἔχοντας θώρακας πυρίνους καὶ ὑακινθίνους καὶ θειώδεις· καὶ αἱ κεφαλαὶ τῶν ἵππων ὡς κεφαλαὶ λεόντων, καὶ ἐκ τῶν στομάτων αὐτῶν ἐκπορεύεται πῦρ καὶ καπνὸς καὶ θεῖον./ἀπὸ τῶν τριῶν πληγῶν τούτων ἀπεκτάνθησαν τὸ τρίτον τῶν ἀνθρώπων, ἐκ τοῦ πυρὸς καὶ τοῦ καπνοῦ καὶ τοῦ θείου τοῦ ἐκπορευομένου ἐκ τῶν στομάτων αὐτῶν./ἡ γὰρ ἐξουσία τῶν ἵππων ἐν τῷ στόματι αὐτῶν ἐστι καὶ ἐν ταῖς οὐραῖς αὐτῶν· αἱ γὰρ οὐραὶ αὐτῶν ὅμοιαι ὄφεσιν, ἔχουσαι κεφαλάς, καὶ ἐν αὐταῖς ἀδικοῦσι./καὶ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, οἳ οὐκ ἀπεκτάνθησαν ἐν ταῖς πληγαῖς ταύταις, οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν ἔργων τῶν χειρῶν αὐτῶν, ἵνα μὴ προσκυνήσωσι τὰ δαιμόνια καὶ τὰ εἴδωλα τὰ χρυσᾶ καὶ τὰ ἀργυρᾶ καὶ τὰ χαλκᾶ καὶ τὰ λίθινα καὶ τὰ ξύλινα, ἃ οὔτε βλέπειν δύναται οὔτε ἀκούειν οὔτε περιπατεῖν,/καὶ οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν φόνων αὐτῶν οὔτε ἐκ τῶν φαρμακειῶν αὐτῶν οὔτε ἐκ τῆς πορνείας αὐτῶν οὔτε ἐκ τῶν κλεμμάτων αὐτῶν.
(Αποκ. 9,13 - 21)
Αυτή είναι αγαπητοί μου η 6η πληγή που αναφέρει εδώ ο ιερός Ευαγγελιστής στην Αποκάλυψή του, με το σάλπισμα του 6ου αγγέλου, η οποία είναι η 2α ουαί, το 2ο αλίμονο. Είναι μία πληγή περισσότερο φοβερή από την προηγουμένη. Ας δούμε αναλυτικά το ιερό κείμενο. «Καὶ ὁ ἕκτος ἄγγελος ἐσάλπισε· καὶ ἤκουσα φωνὴν μίαν ἐκ τῶν τεσσάρων κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ χρυσοῦ τοῦ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ,/λέγοντος τῷ ἕκτῳ ἀγγέλῳ· ὁ ἔχων τὴν σάλπιγγα, λῦσον τοὺς τέσσαρας ἀγγέλους τοὺς δεδεμένους ἐπὶ τῷ ποταμῷ τῷ μεγάλῳ Εὐφράτῃ.» Σάλπισε ο έκτος άγγελος και άκουσα μιά φωνή από τα τέσσερα κέρατα του θυσιαστηρίου του χρυσού, πού βρίσκεται ενώπιον του Θεού, να λέγει σ' αυτόν τον έκτο άγγελο. Αυτός που έχει την σάλπιγγα να λύσει τους τέσσερις αγγέλους, πού ήσαν δεμένοι στον ποταμό τον μεγάλο τον Ευφράτη.
Όπως αντιλαμβάνεστε, έρχεται με το σάλπισμα του 6ου αγγέλου η 2α ουαί. Το δεύτερο αλίμονο. Η πληγή που επακολουθεί είναι εντονότερη και καταστρεπτικότερη της προηγουμένης ή των προηγουμένων πληγών, με τα πέντε προηγούμενα σαλπίσματα. Και κύριο θέμα αυτής της πληγής είναι ένας τρομακτικός πόλεμος. Που δέν έχει το προηγούμενο του εις την Ιστορία. Η πληγή έχει έναν πολύ έντονο εσχατολογικό χαρακτήρα. Αλλά υπάρχουν προανακρούσματά της μέσα σε κάθε εποχή, σε όλες τις εποχές. Διότι όλοι οι πόλεμοι που γίνονται είναι προανακρούσματα αυτής της μεγάλης πληγής, αυτού του ενός, μεγάλου, τρομακτικού πολέμου. Είναι εκείνο που είχε πεί ο Κύριος. «μελλήσετε δὲ ἀκούειν πολέμους καὶ ἀκοὰς πολέμων·.» (Ματθ 24,6) Εδώ πολλές φορές έχει ειπωθεί ότι δέν είναι κάτι που θα έπρεπε να θεωρηθεί αυτονόητο. Ότι οι πόλεμοι πάντοτε γίνονταν κλπ, διότι απλούστατα, με την εξάπλωση του Χριστιανισμού, υποτίθεται ότι οι λαοί δέν θα έκαναν πολέμους μεταξύ τους μεταξύ τους ως χριστιανικοί λαοί. Και θα θεωρούνταν ότι επί της γης υπήρχε ειρήνη του Θεού. Ο Κύριος όμως ειδοποιεί ότι, όχι μόνο δέν θα υπάρχει ειρήνη, αλλά θα υπάρχουν πόλεμοι και αυτοι προοδευτικά θα γίνονται μεγαλύτεροι και μεγαλύτεροι, έως ότου φτάσουμε σε αυτόν τον τρομακτικό πόλεμο, που σας είπα προηγουμένως και που προηγούμενό του δέν έχει. Ετσι προετοιμαζόμαστε γι' αυτόν τον μεγάλο πόλεμο, και αυτοί οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι, μοναδικοί στην Ιστορία, είναι προϋπάντηση αυτού του μεγάλου, του εσχατολογικού πολέμου, που στην περιγραφή του, όπως μας την κάνει ο ιερός Ευαγγελιστής, είναι αδιανόητος. Όμως, όπως θα δείτε, έχει όλες τις προδιαγραφές της πραγματικότητος.
Το θυσιαστήριο που βλέπει ο ιερός Ευαγγελιστής, είναι εκείνο που είχε δει και ο Μωυσής στο Σινά, και που του ζητήθηκε να το αντιγράψει ακριβώς, πού είναι η κιβωτός της διαθήκης. Ακόμα είναι το θυσιαστήριο το χρυσούν, των θυμιαμάτων. Η φωνή που ακούστηκε από τα κέρατα, τα τέσσερα άκρα του θυσιαστηρίου, είναι η φωνή του Θεού. Και είναι απάντηση στις προσευχές των αγίων, των οποίων οι προσευχές ανέρχονται στον Θεό ως θυμίαμα. Μία εικόνα που την είχαμε δει μία προηγούμενη φορά. Και τί λέγει αυτή η φωνή του Θεού; Ο άγγελος που σαλπίζει, -είναι μία μοναδική περίπτωση εδω- ο ίδιος άγγελος να λύσει τους τέσσερις αγγέλους, που είναι δεμένοι στην περιοχή του Ευφράτου ποταμού. Ποιοί είναι αυτοί οι τέσσερις άγγελοι που είναι δεμένοι; Προφανώς δεν είναι εκείνοι που είδαμε στο 7ο κεφάλαιο, στίχος 1, που κρατούν τις τέσσερις γωνιές της γής, και εκεί κρατούν τους ανέμους, θα εξαπέλυαν τους ανέμους , αλλά ζητήθηκε σε αυτούς, κρατήστε τους ανέμους. Δηλαδή συγκρατήσετε την καταστροφή, για να σφραγίσουμε τους πιστούς. Είναι μία ωραία εικόνα που δείχνει ότι συγκρατείται η οργή του Θεού, προκειμένου να σφραγιστούν οι πιστοί. Έτσι βλέπουμε μιά άλλη εικόνα εκεί που δέν είναι αυτοί οι τέσσερις άγγελοι. Είναι άλλοι άγγελοι. Αυτοί οι τέσσερις άγγελοι που λύονται είναι πονηροί δαίμονες. Δέν είναι άγγελοι. Οι οποίοι λυόμενοι, κατά θείαν παραχώρηση, πρόκειται να προκαλέσουν αυτόν τον τρομακτικό πόλεμο, και κατά την διάρκεια του οποίου πρόκειται να φονευθεί το τρίτο της γής.
Ένα βασικό χαρακτηριστικό αυτής της έκτης πληγής είναι ο συγκεκριμένος τόπος. Είδαμε μέχρι τώρα, ομιλεί πάντοτε γενικά. Ομιλεί για τις θάλασσες, ομιλεί για τα ποτάμια, αλλά όλη η γή μας έχει θάλασσες, όλη η γή μας έχει ποτάμια. Εδώ όμως έχουμε ένα συγκεκριμένο τόπο. Και αυτός ο τόπος είναι η περιοχή του Ευφράτου ποταμού. Ο Ευφράτης ποταμός είναι γνωστόν βρίσκεται στην πρόσω Ασία, στην εγγύς Ανατολή, η εκβολή του είναι στον Περσικό κόλπο. Είναι ένα ποτάμι που συνορεύει, βρέχει θα λέγαμε, την Περσία και το σημερινό Ιράκ. Καλύτερα βέβαια πηγάζει από το βουνό Αραράτ της Αρμενίας, από εκεί εξ' άλλου πηγάζει και ο Τίγρης ποταμός. Είναι δύο ποτάμια, τα οποία και τα δύο εκβάλλουν στον Περσικό κόλπο. Κάποτε στην αρχαιότητα ήταν χωριστά αυτά τα ποτάμια, σήμερα έχουνε κοινή εκβολή. Εχουν συναντηθεί. Γιατί διαρκώς αλλάζει η κοίτη των ποταμών, όλων των ποταμών, πολύ παραπάνω όταν είναι πάρα πολύ μεγάλα ποτάμια. Αλλά τίθεται το ερώτημα. Όταν λέγει ότι όλα αυτά θα συμβούν, και μας προετοιμάζει, μας βάζει πρώτα το σκηνικό, τον τόπο, την περιοχή του Ευφράτου ποταμού, που θα συμβεί ο μεγάλος αυτός πόλεμος. Τίθεται το ερώτημα: "Αυτός ο τόπος είναι πραγματικός; Ή είναι νοητός;" Όπως νοητή είναι και η Βαβυλώνα. Πολλές φορές θα δούμε παρακάτω, να αναφέρεται η Βαβυλώνα, η πόρνη, η μεγάλη πόλις. Αλλά δέν υπάρχει σήμερα η Βαβυλώνα, είναι γνωστό. Αλλά μεταφέρεται όμως το ήθος αυτής της πόλεως και η συμπεριφορά της μέσα στην Ιστορία, ώστε όλοι οι ερμηνευτές να λέγουν ότι ο ιερός Ευαγγελιστής, όταν έγραφε για την μεγάλη πόρνη που πλάνα τον κόσμο κλπ, ότι ήταν η Ρώμη. Την εποχή εκείνη. Αλλά μπορεί να μήν είναι η Ρώμη μόνο. Σε μιά εποχή να είναι κάτι άλλο και κάτι άλλο παρακάτω• μπορεί κάποτε να είναι ένα ολόκληρο κράτος. Αν λάβει υπ' όψιν κάνεις, ότι αυτή η αρχαία Βαβυλώνα ήταν κράτος. Αλλο ότι επεκτάθηκε και φυσικά η πόλη μετά έγινε μία πρωτεύουσα. Αλλά όπως και στην Ελλάδα είχαμε πόλεις-κράτη, έτσι και η Βαβυλώνα πρίν γίνει αυτοκρατορία ήταν πόλη κράτος. Ο Ναβουχοδονόσορ είναι εκείνος που πραγματικά στάθηκε ένας διαμορφωτής και αναμορφωτής αυτής της πόλεως, και την επέκτεινε σε απέραντο κράτος. Και πολύ πλούσιο. Ομως αγαπητοί μου η Βαβυλών σήμερα δεν υπάρχει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει ισχύ ο λόγος στην Αποκάλυψη. Εξ' άλλου προ πολλού είχε παύσει να υπάρχει όταν την ανέγραφε ο Ευαγγελιστής Ιωάννης την Αποκάλυψή του.
Άρα; Μήπως και ο Ευφράτης ποταμός δέν είναι ο συγκεκριμένος εκείνος τόπος, αλλά είναι ένας νοητός τόπος; Δηλαδή κάπου στη γή; Αυτό δέν μπορούμε εύκολα να του απαντήσουμε. Ακόμη ο Ευφράτης είναι ένας από τα 4 μεγάλα ποτάμια του Παραδείσου. Που αναφέρονται δηλαδή στην Αγία Γραφή. Οτι ο Θεός έφτιαξε τον Παράδεισο ανάμεσα σε τέσσερα ποτάμια. Τον Τίγρη, τον Ευφράτη, των Γεών και τον Φισών.
«ποταμὸς δὲ ἐκπορεύεται ἐξ Ἐδὲμ ποτίζειν τὸν παράδεισον· ἐκεῖθεν ἀφορίζεται εἰς τέσσαρας ἀρχάς./ὄνομα τῷ ἑνὶ Φισῶν· οὗτος ὁ κυκλῶν πᾶσαν τὴν γῆν Εὐιλάτ, ἐκεῖ οὗ ἐστι τὸ χρυσίον·/τὸ δὲ χρυσίον τῆς γῆς ἐκείνης καλόν· καὶ ἐκεῖ ἐστιν ὁ ἄνθραξ καὶ ὁ λίθος ὁ πράσινος./καὶ ὄνομα τῷ ποταμῷ τῷ δευτέρῳ Γεῶν· οὗτος ὁ κυκλῶν πᾶσαν τὴν γῆν Αἰθιοπίας./καὶ ὁ ποταμὸς ὁ τρίτος Τίγρις· οὗτος ὁ προπορευόμενος κατέναντι Ἀσσυρίων. ὁ δὲ ποταμὸς ὁ τέταρτος Εὐφράτης.» (Γεν. 2,10 - 14)
Ποιοί είναι αυτοί, ο Γεών και ο Φισών, ούτε μπορούμε να γνωρίζουμε, ούτε είναι της ώρας να το πούμε, παρ' ότι, άλλοι είπαν ότι είναι ο Νείλος ποταμός, είναι ο Ινδός ποταμός, και άλλα πολλά, επεκτείνοντας τόσο πολύ τον χώρο του Παραδείσου, αλλά μπορεί όμως να αποτελούν και παραποτάμους αυτών των δύο ποταμών. Δεν το ξέρουμε αυτό. Ενα είναι ότι στον τόπον εκείνο τον συγκεκριμένο και όχι νοητόν πια, ιστορικά συγκεκριμένο τόπο, ήταν ο Παράδεισος των πρωτοπλάστων. Πιστεύω ότι όλοι γνωρίζετε ότι ο Παράδεισος ήταν επάνω εδώ στην γή. Δεν ήταν νοητός, ήταν αισθητός. Ηταν πραγματικός Παράδεισος. Σηκώθηκε η Χάρις του Θεού, και τότε βεβαίως πιά δέν είναι παράδεισος. Αν διαβάσετε, σήμερα η περιοχή αυτή, παρότι είναι πολύ εύφορη, όμως είναι απελπιστική από πλευράς θέας. Η περιοχή εκείνη που κλείεται εκεί ανάμεσα στα δύο αυτά μεγάλα ποτάμια. Αν διαβάσετε θα δείτε, είναι πολύ άσχημο τοπίο, και νοσογόνο τοπίο. Κι όμως εκεί κάποτε ήταν ο Παράδεισος. Που δείχνει ότι πράγματι σηκώθηκε. Κατόπιν ο παράδεισος έγινε νοητός. Δηλαδή πλέον οι ψυχές, όταν οι πιστοί φύγουν από την παρούσα ζωή, ο Άβελ, επί παραδείγματι, βγήκε από τον Παράδεισο, αλλά πήγε στον Άδη και εκεί ανέμενε τον λυτρωτή. Κατέβηκε ο Χριστός ως ψυχή, ενωμένη όμως με τη θεότητα, διότι το σώμα ήταν επί του Σταυρού, και στην συνέχεια στον τάφο, και εκεί δημιούργησε ο Χριστός τον Παράδεισο. Και έκτοτε είναι ο Παράδεισος. Ο τόπος των δικαίων, που αναμένουν την ανάσταση των νεκρών. Δηλαδή να ξαναπάρουν τα σώματά τους πίσω.
Τώρα, γιατί εκεί που είχε τεθεί ο πρώτος τόπος κατοικίας των ανθρώπων, ο Παράδεισος, γιατί εκεί θα γίνει καταστροφή; Πολύ θεολογικό νού πρέπει να έχει κανείς, και αποτελεί ένα από τα μυστήρια του Θεού. Κατά μήκος αυτού του ποταμού, κάνουμε μία διερεύνηση, όπως βλέπετε, βρίσκονταν περίφημες πόλεις. Ηταν η Βαβυλώνα, ξακουστή. Ήταν η Ακκάδ, έχουμε και τη λεγόμενη Ακκαδική γραφή. Έχουμε και την Ούρ, που ήταν και η πατρίδα του Αβραάμ. Μεγάλες πόλεις αυτές. Ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας και ο Αρέθας μετά ταύτα μας λέγουν, ότι πιθανώς από την περιοχή εκείνη να προέλθει ο Αντίχριστος, από Εβραίους, που είχαν μεταφερθεί ως αιχμάλωτοι τον 6ο αιώνα προ Χριστού, και δέν γύρισαν πίσω, έμειναν εκεί• και από 'κεί να προέλθει ο Αντίχριστος. Υπάρχει μία μαρτυρία, έμμεση, σε αυτήν την ίδια την Αποκάλυψη και από εκεί αντλούν αυτήν την ερμηνεία. Ό,τι και να πούμε το γεγονός είναι ότι ο Ευφράτης φαίνεται, μπορεί να συνδέει τον εαυτό του με το παρελθόν, με την ιστορία που σας είπα μέχρι τώρα, μπορεί όμως και να μήν συνδέει τον εαυτό του με το παρελθόν. Αλλά απλώς να αναφέρεται σαν ένας πραγματικός τόπος φοβερού θεάτρου πολεμικών συγκρούσεων. Προσπαθούμε να καταλάβουμε τις προφητείες του μέλλοντος, σε σχέση μ' εκείνες που ξεπληρώθηκαν ήδη. Να σας πω μία. Λέγει: «οὗ ἔστησαν οἱ πόδες αὐτοῦ.» (Ψαλ. 131,7) Εκεί που στάθηκαν, λέγει, τα πόδια του Θεού. Ελεγε μία παλιά προφητεία. Τώρα μου' ρθε στο μυαλό και σας την είπα. Σαν παράδειγμα. Ενας ερμηνευτής των προφητειων π.Χ, θα του ήταν αδιανόητο να σκεφτεί την περίπτωση ότι θα μπορούσαν τα πόδια του Θεού να σταθούν πάνω στη γή. Κι όμως αγαπητοί μου, ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος και στάθηκαν τα πόδια του πάνω στη γή. Ο,τι λοιπόν ερμηνεία να δίναν τότε, αλληγορική, ό,τι θέλετε, δέν θα μπορούσαν ποτέ να προσεγγίσουν αυτό το γράμμα που λέει: "Του οποίου τα πόδια στάθηκαν." Στάθηκαν τα πόδια του Χριστού. Περπάτησε ο Χριστός πάνω στη γή. Βλέπετε ότι πάρα πολλές φορές προφητείες έτσι κινούνται. Η άλλη του Βαρούχ που λέει: «καὶ ἐν τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη.» (Βαρ. 3,38) Ότι φανερώθηκε ο Θεός και συνανεστράφη με τους ανθρώπους. Θα μπορούσαμε να πούμε πάρα πολλές εδώ ερμηνείες, αλλά όχι την κατά γράμμα. Οτι δηλαδή πως συνανεστράφη ο Θεός στους ανθρώπους; Μα πώς; Ε, νά πώς συνανεστράφη. Άν λέγαν, ξέρετε, τί ερμηνεία θα σας δώσουμε; Ακούσετε. Θα σας δώσουμε την ερμηνεία ότι ο Θεός τόσο πολύ συνανεστράφη, ώστε έφαγε ψωμί και αλάτι μαζί με τους ανθρώπους. Τί λες εκεί; Εκτός πραγματικότητος είσαι. Ετσι δε λέει παρακαλώ το βιβλίο των Πράξεων; Ότι φάγαμε και ήπιαμε μαζί του λέει ο Απόστολος Πέτρος σε μία του ομιλία. Και ο Ιησούς ήταν «συναλιζόμενος αὐτοῖς». (Πραξ. 1,4). Συναλίζομαι θα πεί συνγευματίζω. Αλλά έχει όμως την ρίζα στο αλάτι. Που ο λαός μας έχει την λαϊκή αυτή έκφραση: "Φάγαμε μ' αυτόν ψωμί και αλάτι. Που δείχνει πάρα πολύ κοντινή κοινωνία.
Για φανταστείτε λοιπόν, μεταφερθείτε παρακαλώ στην Παλαιά Διαθήκη. Έτσι, όλοι μαζί να μεταφερθούμε και να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης. Αν έπρεπε να δώσουμε ερμηνείες ακριβέστατες, που να είναι και τοπικές και τροπικές πάνω στις συνήθειές μας και πάνω στη γή μας, τί ερμηνείες θα δίναμε; Θα θεωρούνταν υπερβολικές. Και όμως δέν στάθηκαν στην πραγμάτωσή τους υπερβολικές. Διότι πράγματι ο Υιός του Θεού ενανθρώπισε. Γιατί θα πρέπει στο μέλλον λοιπόν, για τις προφητείες που ανήκουν τώρα στο μέλλον, ώς προς εμάς, γιατί θα πρέπει κάθε προφητεία να την μεταφέρουμε σ' ένα νεφελωειδές σκηνικό; Όταν λέει Ευφράτης, γιατί να μην πούμε, βεβαίως, ίσως θα πούμε, δέν είμαστε σίγουροι, αλλά γιατί να μην πούμε είναι ο Ευφράτης, πολύ απλά, είναι ο Ευφράτης, δηλαδή η περιοχή του Ευφράτου, δηλαδή η περιοχή της Μεσοποταμίας. Εκεί που είναι σήμερα το Ιράκ, εκεί που σήμερα είναι η Περσία. Γιατί να μην το πούμε και έτσι. Σας το βάζω στην κρίση σας φυσικά, κανείς δεν είναι αλάνθαστος, ούτε προφήτες είμαστε. Μία προφητεία για να λυθεί πάλι προφήτη θέλει. Γι' αυτό ακριβώς όλοι που έχουν ερμηνεύσει το βιβλίο της Αποκαλύψεως διατηρούν μία επιφυλακτικότητα. Σας λέγω μόνο όλες αυτές τις πλευρές.
«καὶ ἐλύθησαν οἱ τέσσαρες ἄγγελοι οἱ ἡτοιμασμένοι εἰς τὴν ὥραν καὶ εἰς τὴν ἡμέραν καὶ μῆνα καὶ ἐνιαυτόν, ἵνα ἀποκτείνωσι τὸ τρίτον τῶν ἀνθρώπων.» (Αποκ. 9,15) Λύθηκαν οι τέσσερις άγγελοι, αυτοί που ετοιμάστηκαν την συγκεκριμένη ώρα, την ημέρα, τον μήνα και τον χρόνο για να σκοτώσουν τον τρίτο των ανθρώπων. Μας κάνει εντύπωση αυτή η διατύπωση του χρόνου κατά ανιούσα κλίμακα. Ξεκινάει από την ώρα, πάει στην ημέρα, προχωρεί στον μήνα, και φτάνει στον χρόνο. Μας κάνει πολύ εντύπωση αυτό. Φανερώνει ότι η απόφασή του Θεού, για να ομιλεί με αυτόν τον τρόπο, είναι αμετάβλητη και οριστική. Εκείνο το οποίο είπε ο Θεός θα γίνει οπωσδήποτε. Αλλά και ακόμα αυτή η ακρίβεια η χρονική, φανερώνει την μέχρι λεπτομερειών πραγμάτωση της πληγής. Οταν λέει την ώρα, την ημέρα, τον μήνα και τον χρόνο, που είναι όλα θα λέγαμε χορδισμένα, δείχνει την πραγμάτωση κάθε λεπτομέρειας απ' ότι ήδη προφυτεύεται. Αυτό φυσικά δέν αφορά μόνο σ' αυτήν την πληγή, αλλά αφορά σε όλο το βιβλίο της Αποκαλύψεως, και σε όλες τις προφητείες της Αγίας Γραφής.
Ακόμη παρατηρούμε στον στίχο αυτό, ότι θα φονευθεί το τρίτο των ανθρώπων της γής. Που δείχνει πόσο φονική θα πρέπει να είναι αυτή η πολεμική σύρραξη. Αν υποτεθεί ότι σήμερα ο πληθυσμός της γης είναι 4½ δισεκατομμύρια άνθρωποι, (η ομιλία εκφωνήθηκε στις 07/02/82. Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες εκτιμήσεις του ΟΗΕ ο παγκόσμιος πληθυσμός θα φτάσει τα 8 δισεκατομμύρια το έτος 2023 έναντι 7,875 δισεκατομμυρίων το 2021.), δηλαδή 4½ χιλιάδες εκατομμύρια. Το 1/3 είναι 1.500 εκατομμύρια άνθρωποι.
Ώστε, όταν λέγει ότι θα φονευθούν, αν πάρουμε τα δεδομένα τα σημερινά, ότι θα φονευθεί το τρίτο των ανθρώπων, θα πρέπει να φονευθεί 1½ δισεκατομμύριο άνθρωποι. Είναι, είναι πάρα πολύ μεγάλος αριθμός αυτός. Αν λάβετε υπ' όψιν ότι, άν δεν κάνω λάθος, διορθώσατέ με, ότι στον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μου φαίνεται κάπου 50 εκατομμύρια άνθρωποι φονεύθηκαν. Συνεπώς 30 φορές περισσότεροι, θα φονευθούν, από ότι φονεύθηκαν στο δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι πολύ μεγάλο. Προσέξτε όμως κάτι. Η δυνατότητα όμως να φονευθούν τόσοι άνθρωποι σήμερα υπάρχει. Και δημιουργεί ίλιγγο αυτό το μέγεθος της καταστροφής. Είναι πάρα πολύ εύκολο σήμερα να φονευθούν οι άνθρωποι αυτοί. 1,5 δισεκατομμύριο. Και μάλιστα, και μέσα σε μιά μέρα αν θέλετε. Για να μην πώ, και πιο γρήγορα από μιά μέρα. Μήν ξεχνάμε ότι έχουμε προδιαγραφές δυνατοτήτων. Μήν το ξεχνούμε αυτό.
«καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν στρατευμάτων τοῦ ἵππου δύο μυριάδες μυριάδων· ἤκουσα τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν.» (Αποκ. 9,16) Και ο αριθμός των στρατευμάτων του ιππικού ήσαν δύο μυριάδες μυριάδων. Σημαίνει 200 εκατομμύρια. Ακουσα τον αριθμό, δηλαδή έρχεται ο ιερός Ευαγγελιστής να μας δώσει λεπτομέρειες από την πολεμική αυτή εικόνα. Όπως αντιληφθήκατε πρόκειται περί ιππικού. Διότι λέγει: "και ο αριθμός των στρατευμάτων του ιππικού." Αλλά όπως φαίνεται από την συνέχεια της περιγραφής, δέν πρόκειται περί πραγματικών ίππων, πραγματικά άλογα. Αλλά διατηρεί όμως την ονομασία "ιππικόν" και πρόκειται, θα το δούμε στην συνέχεια, περί φοβερών μηχανημάτων. Θα λέγαμε αρμάτων μάχης. Εξάλλου και σήμερα το μηχανοκίνητο, τα τάνκ που έχει ο στρατός μας, αν το θέλετε, επειδή η Αποκάλυψη γράφτηκε στην Ελληνική γλώσσα, νομίζω ότι πολλά σημεία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε στην Ελληνική και από την Ελληνική γλώσσα, της οποίας θα γίνουμε εμείς οι νεκροθάφτες, η γενιά μας θα γίνει η νεκροθάπτης γενεά της Ελληνικής γλώσσης, και ότι ο αριθμός 666, που είναι ο αριθμός του ονόματός του Αντιχρίστου, θα μετρηθεί με το Ελληνικό αλφάβητο. Εάν μέχρι τότε υπάρχει, και όχι το Λατινικό, κατά τα παρασκευαζόμένα.
Ετσι στο μηχανικό, ένα τμήμα του στρατού, δηλαδή μία μορφή πολεμική του στρατού, ένα όπλο, είναι και τα άρματα μάχης. Αυτά τα άρματα μάχης έχουν αντικαταστήσει το ιππικό. Είναι γνωστό. Το παλιό ιππικό. Διατηρήθηκε όμως η ονοματολογία στα άρματα μάχης. Έτσι λέμε "ίλη, ίλαρχος", δέν λέμε φερ' ειπείν λοχαγός, υπολοχαγός, αλλά λέμε ίλαρχος, επίλαρχος κ.ο.κ. Αναφέρεται από το σώμα του ιππικού. Του Παλαιού ιππικού. Διατηρήθηκε λοιπόν η ονοματολογία, αλλά δέν είναι όμως πιά άλογα, αλλά είναι άρματα μάχης. Έτσι κι εδώ, μιλάει μέν περί ίππων, αλλά δέν είναι ίπποι, αλλά είναι μηχανήματα, όπως θα δούμε, φοβερά.
Ακόμη λέγει ότι ο αριθμός των στρατευμάτων του ιππικού ήταν 200 εκατομμύρια. Τι θα πρέπει εδώ να φανταστούμε; Ότι αναφέρεται στα άλογα ή στους ιππείς; Ε, προφανώς αν λάβουμε υπ' όψιν ότι ένα άλογο έχει έναν ιππέα, ε, όπως θέλετε πάρτε το. Το γεγονός είναι ότι οι στρατιώτες μάλλον είναι 200 εκατομμύρια άνθρωποι. Μας κάνει όπως βλέπετε εντύπωση, αυτός ο πάρα πολύ μεγάλος αριθμός. Ίσως να θέλει να μας προλάβει ο ιερός Ευαγγελιστής θεοπνεύστως, στην απορία μας μήπως πρόκειται περί λάθους; Γιατί ξέρετε ότι στα κείμενα έχουν παρεμβληθεί και λάθη. Ιδίως σε αριθμούς, μάλιστα , στην Παλαιά Διαθήκη μπορούμε να λέμε, μήπως έγινε κάποιο αντιγραφικό λάθος; Ή ακόμη, μήπως πρόκειται περί ενός αλληγορικού αριθμού; Άν δείτε παλαιότερες ερμηνείες προφανώς ομιλούν περί αλληγορικού αριθμού. Γι' αυτό σπεύδει ο ιερός Ευαγγελιστής να μας πεί: «ἤκουσα τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν.» Άκουσα, τόσο γιατί θα 'θελε να μας δείξει ότι δέν τα μέτρησε, πώς να τα μετρήσει, και διότι μας βεβαιώνει ότι είναι ο αριθμός αυτός, διότι εάν υποτεθεί ότι ήταν ένας μικρότερος αριθμός, τότε γιατί να πεί ότι "ἤκουσα τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν" των στρατευμάτων; Τότε αγαπητοί μου που γράφτηκε το βιβλίο της Αποκαλύψεως, ασφαλώς ο αριθμός αυτός ήταν ακατανόητος. Αλλά όχι όμως και σήμερα. Οχι σήμερα. Αν υποτεθεί ότι η σύρραξη αυτή του πολέμου, μπορεί να γίνει στο χώρο της Μεσοποταμίας, η Κίνα μόνη, μπορεί να προσφέρει στρατό 200 εκατομμυρίων. Μόνη η Κίνα. Αν λάβετε υπόψιν ότι η Κίνα αυτήν τη στιγμή (07/02/82) είναι ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι, χίλια εκατομμύρια δηλαδή άνθρωποι, (Σήμερα, 2021, η Κίνα εκτιμάται ότι έχει πληθυσμό 1,411,000,000. Και η Ινδία 1,393,000,000) αν πάρουμε το 1/5 να είναι στρατεύσιμο, δηλαδή να είναι άντρες στρατεύσιμοι, τότε αμέσως έχουμε τα 200 εκατομμύρια στρατό. Μόνη η Κίνα μπορεί αυτή τη στιγμή δύναται να προσφέρει αυτόν τον αριθμό στρατού, πολύ παραπάνω και οι γειτονικές της χώρες.
«καὶ οὕτως εἶδον τοὺς ἵππους ἐν τῇ ὁράσει καὶ τοὺς καθημένους ἐπ᾿ αὐτῶν, ἔχοντας θώρακας πυρίνους καὶ ὑακινθίνους καὶ θειώδεις· καὶ αἱ κεφαλαὶ τῶν ἵππων ὡς κεφαλαὶ λεόντων, καὶ ἐκ τῶν στομάτων αὐτῶν ἐκπορεύεται πῦρ καὶ καπνὸς καὶ θεῖον.» (Αποκ. 9,17) Έτσι είδα, λέγει, αυτούς τους ίππους στο όραμά μου και αυτούς που κάθονταν επάνω στους ίππους, να έχουν θώρακες πύρινους, κυανούς και θειώδεις, κίτρινους. Και οι κεφαλές των ίππων, ήσαν σαν κεφάλια λιονταριών, και από τα στόματά τους έβγαινε φωτιά καπνός και θειάφι. Βλέπετε ότι ο ιερός συγγραφέας προχωρεί στην λεπτομερή ανάλυση και περιγραφή της εικόνος του οράματός του. Κάνει σαφή διάκριση ίππων και αναβατών. Και μας λέγει ότι οι ιππείς και οι αναβάτες έχουν τους αυτούς θώρακες. Πρώτο λοιπόν σημείο, ίπποι και αναβάτες έχουν τους ίδιους θώρακες. Ο θώρακας είναι εκείνο που έβαζαν οι παλαιοί πολεμιστές, ένα σιδερένιο κατασκεύασμα, για να προφυλάξουν αυτήν την περιοχή του στήθους από ένα ακόντιο, από το ξίφος του εχθρού. Πρώτο λοιπόν είναι αυτό. Ιπποι και αναβάτες έχουν θώρακα. Και το άλογο έχει θώρακα και ο αναβάτης έχει θώρακα. Αλλά, προσέξτε τώρα, αυτά τα 200 εκατομμύρια που είδε, οι θώρακες ίππων και αναβατών, ως προς το χρώμα έχουνε μία διαφοροποίηση. Δηλαδή ο ίππος και ο αναβάτης έχουν το ίδιο χρώμα. Αλλά όλοι οι ίπποι και οι αναβάτες δεν έχουν το ίδιο χρώμα. Αυτό είναι πολύ φυσικό εκ πρώτης όψεως. Οταν βλέπουμε επί παραδείγματι 2 ομάδες να παίζουν ποδόσφαιρο, βάζουμε δύο διαφορετικά χρώματα, για να γνωρίζουμε τις αντίπαλες ομάδες. Βάζουμε το πράσινο και το κόκκινο, παράδειγμα. Ετσι αν θα βλέπαμε κάποιους παίκτες να παίζουν, θα βλέπαμε τους μισούς να είναι πράσινοι και τους άλλους μισούς να είναι κόκκινοι, ή μπλέ, ή κίτρινοι, ή δεν ξέρω τι άλλο. Ώστε, εδώ σαφώς βλέπουμε να υπάρχουν τρείς συμπλεκόμενες ομάδες. Ο άγιος Ιωάννης τους ονομάζει "πυρίνους", δηλαδή κόκκινους, "ὑακινθίνους", δηλαδή κυανούς, μπλέ, και "θειώδεις" δηλαδή κίτρινους. Είναι λοιπόν κόκκινοι, μπλέ και κίτρινοι. Τα τρία αυτά χρώματα που αντιστοιχούν σε τρία πιθανώς αντίπαλα στρατόπεδα. Ερωτώ, άραγε έχουν τίποτα να μας θυμίσουν; Ποιοί είναι οι κόκκινοι; Ποιοί είναι η κίτρινοι; και ποιοι είναι η κυανοί; Μήπως αντιπροσωπεύουν τους Ρώσους, τους Κινέζους, και τον Δυτικό κόσμο;
Παρατηρούμε ακόμη ότι οι κεφαλές των ίππων μοιάζουν με κεφαλές λεόντων. Είναι σύμβολο δυνάμεως. Μήπως είναι τα άρματα μάχης; Από το στόμα αυτών των ιδιοτύπων αλόγων εκπορεύεται, βγαίνει, απ' τα στόματά τους, πύρ καπνός και θείον. Κατά κάποιον τρόπο, αυτά τα εκπορευόμενα τρία υλικά, αντιστοιχούν προς τα τρία χρώματα που ήδη αναφέρθηκαν. Ο καπνός αντιστοιχεί προς το υακίνθινος, το πύρ από το πύρινος, το θείον από το ότι είναι θειώδης, κίτρινος.
«ἀπὸ τῶν τριῶν πληγῶν τούτων ἀπεκτάνθησαν τὸ τρίτον τῶν ἀνθρώπων, ἐκ τοῦ πυρὸς καὶ τοῦ καπνοῦ καὶ τοῦ θείου τοῦ ἐκπορευομένου ἐκ τῶν στομάτων αὐτῶν./ ἡ γὰρ ἐξουσία τῶν ἵππων ἐν τῷ στόματι αὐτῶν ἐστι καὶ ἐν ταῖς οὐραῖς αὐτῶν· αἱ γὰρ οὐραὶ αὐτῶν ὅμοιαι ὄφεσιν, ἔχουσαι κεφαλάς, καὶ ἐν αὐταῖς ἀδικοῦσι.» (Αποκ. 9,18 - 19)
Απ' αυτές τις τρείς πληγές φονεύθηκε το τρίτο των ανθρώπων, από το πύρ, τον καπνό και το θειάφι, που βγαίνουν από τα στόματα των ίππων αυτών. Διότι η εξουσία των ίππων είναι στο στόμα τους. Μα και στις ουρές τους. Γιατί οι ουρές τους είναι όμοιες με φίδια. Που έχουν κεφάλια. Και ομοίως με αυτές αδικούν, βλάπτουν. Οπως λέγει εδώ ο ιερός Ευαγγελιστής, βλέπουμε, ότι έχουμε μία διαφοροποίηση της πληγής, ενώ είναι μία πληγή, είναι η έκτη πληγή. Από αυτές τις τρεις πληγές έχουμε μία διαφοροποίηση των πληγών, και αναφέρεται ως προς τα τρία υλικά, του πυρός, του καπνού και του θείου. Και με αυτά τα τρία φονεύονται το τρίτο των ανθρώπων της γής. Ισως πρόκειται, περί τριών διαφορετικών αποτελεσμάτων που πλήττονται οι άνθρωποι. Οταν λέγει πύρ, επί παραδείγματι, να είναι εκείνοι που θα φονευθούν από την πτώση ατομικών βομβών. Πυρηνικών όπλων. Οταν λέγει θείον, να είναι ίσως ένας πόλεμος χημικός, που να συμπληρώσει τις πυρηνικές βόμβες, κ.ο.κ. Φαίνεται λοιπόν για να μιλάει για τρείς πληγές, ενώ είναι μία στην πραγματικότητα, έχουμε αυτήν την διαφοροποίηση των αποτελεσμάτων. Τα άλογα αυτά, οι ίπποι αυτοί, έχουν ουρές που μοιάζουν με φίδια, και έχουνε κεφάλια. Προφανώς πρόκειται για άρματα μάχης που προσβάλλουν και με το εμπρόσθιο μέρος και με το οπίσθιο μέρος, διότι και με τα στόματα και με τις ουρές, αδικούν, βλάπτουν, δηλαδή καταστρέφουν. Είναι κάτι που το βλέπουμε πάρα πολύ καλά σε ένα άρμα μάχης. Δύναται και μπροστά να πλήξει και πίσω να πλήξει. Προσέξτε, αν απ' αυτά που είπαμε μπορείτε κάτι να καταλάβετε. Ότι όλες οι προδιαγραφές της πληγής, σήμερα είναι δυνατές. Προσέξατέ το. Ολες οι προδιαγραφές της πληγής. Πυρηνικά άρματα μάχης υπάρχουν. Στρατός 200 εκατομμυρίων εύκολα συγκεντρώνεται και όπως σας είπα μόνο από την Κίνα. Η Μεσοποταμία και γενικά η Μέση Ανατολή με τα πετρέλαιά της και την στρατηγική της θέση, φαίνεται σήμερα ότι είναι πάρα πολύ επίμαχος. Τι σημαίνουν αυτά; Τί σημαίνει αυτή η πληγή; Μήπως καμία παγκοσμία σύρραξη να περιμένουμε σ' εκείνον τον τόπο; Ότι σας λέγω τα θέτω ερωτηματικά, δέν μπορώ ν' απαντήσω. Μήπως λοιπόν εκεί να περιμένουμε αυτήν την φοβερή σύρραξη; Την μοναδική στην Ιστορία πολεμική σύρραξη εκεί, σε εκείνον τον τόπο;
«καὶ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, οἳ οὐκ ἀπεκτάνθησαν ἐν ταῖς πληγαῖς ταύταις, οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν ἔργων τῶν χειρῶν αὐτῶν, ἵνα μὴ προσκυνήσωσι τὰ δαιμόνια καὶ τὰ εἴδωλα τὰ χρυσᾶ καὶ τὰ ἀργυρᾶ καὶ τὰ χαλκᾶ καὶ τὰ λίθινα καὶ τὰ ξύλινα, ἃ οὔτε βλέπειν δύναται οὔτε ἀκούειν οὔτε περιπατεῖν,/καὶ οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν φόνων αὐτῶν οὔτε ἐκ τῶν φαρμακειῶν αὐτῶν οὔτε ἐκ τῆς πορνείας αὐτῶν οὔτε ἐκ τῶν κλεμμάτων αὐτῶν.» (Αποκ. 9, 20 - 21) Και οι υπόλοιποι από τους ανθρώπους που δεν φονεύθηκαν στις σφαγές αυτές, προσέξτε τί λέγει, "σφαγές." Δέν μετανόησαν από τα έργα των χεριών τους για να μήν προσκυνήσουν τα δαιμόνια και τα είδωλα τα χρυσά και τ' ασημένια και τα χάλκινα και τα λίθινα και τα ξύλινα, τα οποία ούτε μπορούν να βλέπουν, ούτε μπορούν να ακούν, ούτε μπορούν να περπατούν. Και δεν μετανόησαν από τους φόνους τους, ούτε από τις μαγείες τους, ούτε από τις πορνείες τους, ούτε από τις κλεψιές τους.
Αγαπητοι μου, ποιό είναι το αποτέλεσμα αυτής της πληγής των ασεβών ανθρώπων; Είναι η πώρωση και η αμετανοησία. Θυμίζει η περίπτωση, αυτόν τον σκληρυθέντα Φαραώ, που όσο η μία πληγή διαδέχονταν την άλλη, τόσο περισσότερο ο Φαραώ σκληρυνόταν. Η μετάνοια του ήταν φαινομενική. Και σε κάθε πληγή υπό το κράτος του φόβου, έλεγε στον Μωυσέα και τον Ααρών: «ἡμάρτηκα ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ ὑμῶν καὶ εἰς ὑμᾶς·/προσδέξασθε οὖν μου τὴν ἁμαρτίαν ἔτι νῦν καὶ προσεύξασθε πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν ὑμῶν, καὶ περιελέτω ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸν θάνατον τοῦτον.» (Εξ. 10, 16 - 17) Αμάρτησα ενώπιον του Θεού σας και μπροστά σας. Δεχθείτε λοιπόν την αμαρτία μου και προσευχηθείτε στον Θεό σας, για να πάρει από 'μένα αυτό το θανατικό. Αυτό το κακό της κάθε πληγής. Είδατε τί έλεγε ο Φαραώ; Σε κάθε πληγή αυτό έλεγε. Πρέπει να ομολογήσουμε ότι και εμείς δυστυχώς, έχουμε μία Φαραωνική μετάνοια. Οταν έρχεται μία πληγή, ένας πόλεμος, ένα κακό, μετανοούμε. Μόλις φύγει, τα ξεχνάμε όλα. Φαίνεται καθαρά, πολύ καθαρά, ότι η τιμωρία, όσο σκληρή κι αν να είναι, δέν επιφέρει πάντοτε την μετάνοια, εάν δεν υπάρχει και ένας ακόμη παράγων. Και αυτός ο παράγων είναι η Χάρις του Θεού. Είναι η παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Είναι η αγαθή προαίρεση. Προπαντός αυτό το τελευταίο. Είναι η αγαθή προαίρεση. Ο Φαραώ, όταν έβλεπε την επανάληψη της πληγής, έστω και κακεκτύπως όπως την επαναλάμβαναν οι μάγοι, τί έλεγε; Δέν πίστευε στον Θεό. Δεν άφηνε τους Εβραίους να φύγουν από την Αίγυπτο. Το ίδιο συμβαίνει και με εμάς. Ενα θαύμα του Θεού από τους πολλούς πώς εξηγείται; Ως τυχαίο, ή ως φυσικό, ή αν θέλετε ακόμη και ως πνευματικό.
Αλλά ας δούμε αυτό το περιεχόμενο, αυτής της αμετανοησία τους. Προσέξατε. Οπως λέγει από τους φόνους τους, τις ειδωλολατρίες τους, τις κλοπές τους κλπ, βλέπουμε ότι αναφέρει ενδεικτικά ο ιερός Ευαγγελιστής την παράβαση της 1ης, της 2ας, της 6ης και της 7ης εντολής.
Η πρώτη εντολή: «οὐκ ἔσονταί σοι θεοὶ ἕτεροι πλὴν ἐμοῦ.» (Εξ. 20,3) Δέν θα υπάρχουν άλλοι θεοί έξω από 'μένα.
Η δευτέρα εντολή: «οὐ ποιήσεις σεαυτῷ εἴδωλον, οὐδὲ παντὸς ὁμοίωμα, ὅσα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ ὅσα ἐν τῇ γῇ κάτω καὶ ὅσα ἐν τοῖς ὕδασιν ὑποκάτω τῆς γῆς./οὐ προσκυνήσεις αὐτοῖς, οὐδὲ μὴ λατρεύσεις αὐτοῖς·» (Εξ. 20, 4 - 5)
Η έκτη εντολή: «οὐ μοιχεύσεις.» (Εξ. 20,13)
Η έβδομη εντολή: «οὐ κλέψεις.» (Εξ. 20,14)
Είναι γνωστό ότι από την πρώτη εντολή εξαρτώνται όλες οι άλλες οι εντολές• είτε σάν εφαρμογή είτε σάν παράβαση. Γι' αυτό μου πρέπει να διασώζεται η αλήθεια περί του Θεού. Και η θεολογία δέν είναι μία άκαρπη και μία σχολαστική ενασχόληση, αλλά είναι η αφετηρία όλων των εντολών, ακόμη και αυτής της σωτηρίας. Οταν μιλάμε περί του Θεού, δέν είναι κάτι που μπορούμε να λέμε, ότι, ε, κι αν δεν ξέρουμε πολλά πράγματα δεν χρειάζεται. Διότι αυτή η γνώση του Θεού διατηρεί και διαφυλάσσει την τήρηση της πρώτης εντολής, που λεγε ο Θεός «οὐκ ἔσονταί σοι θεοὶ ἕτεροι πλὴν ἐμοῦ.» Είναι δέ γνωστό, ότι ο άνθρωπος ρέπει προς την ειδωλολατρία και συνεπώς έχει ανάγκη ανά πάσα στιγμή να διασώζεται απ' αυτήν τη γνώση, την βαθιά και αληθινή περί του Θεού.
Ακόμα είναι πολύ χαρακτηριστική η περιγραφή την οποία μας κάνει ο Απόστολος Παύλος, για τις συνέπειες της παραβάσεως αυτών κυρίως, των δύο εντολών που αναφέρονται εις τον Θεό. Μας περιγράφει την κατάσταση του αρχαίου κόσμου, στο πρώτο κεφάλαιο στην προς Ρωμαίους επιστολή του. Και τούτο διότι ο αρχαίος κόσμος έτσι ήταν όταν τον βρήκε το Ευαγγέλιο. Αλλά και κάτι ακόμα. Και ξανάγινε ο αρχαίος κόσμος, ή καλύτερα ο Χριστιανικός κόσμος, ξανάγινε ό,τι ήταν πριν γνωρίσει το Ευαγγέλιο. Τ' ακούσατε αυτό που είπα; Το Ευαγγέλιο βρήκε έναν αχρείο αρχαίο κόσμο και τον έκανε Χριστιανικό. Και αυτός ο Χριστιανικός κόσμος ξανάγινε πάλι αχρείος. Και αρνήθηκε το Ευαγγέλιο. Μόνο ανάγνωση θα σας κάνω χωρίς ανάλυση, γιατί έχει περάσει η ώρα.
«διότι γνόντες τὸν Θεὸν οὐχ ὡς Θεὸν ἐδόξασαν ἢ εὐχαρίστησαν, ἀλλ᾿ ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν, καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία·/φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν,/καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν./Διὸ καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τὰ σώματα αὐτῶν ἐν αὐτοῖς,/οἵτινες μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει, καὶ ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα, ὅς ἐστιν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν./Διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς πάθη ἀτιμίας. αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν (ο Λεσβιασμός),/ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι (Ομοφυλοφιλία) τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἣν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες./Καὶ καθὼς οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν Θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει, παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν (να λένε πράγματα χαζά), ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα,/πεπληρωμένους πάσῃ ἀδικίᾳ, πορνείᾳ, πονηρίᾳ, πλεονεξία, κακίᾳ, μεστοὺς φθόνου, φόνου, ἔριδος, δόλου κακοηθείας,/ψιθυριστάς, καταλάλους, θεοστυγεῖς, ὑβριστάς, ὑπερηφάνους, ἀλαζόνας, ἐφευρετὰς κακῶν, γονεῦσιν ἀπειθεῖς,/ἀσυνέτους, ἀσυνθέτους, ἀστόργους, ἀσπόνδους, ἀνελεήμονας·/οἵτινες τὸ δικαίωμα τοῦ Θεοῦ ἐπιγνόντες, ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες ἄξιοι θανάτου εἰσίν, οὐ μόνον αὐτὰ ποιοῦσιν, ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσι τοῖς πράσσουσι.» (Ρωμ. 1, 21 - 32) Νά κατάλογος του αρχαίου κόσμου. Μα νά και ο κατάλογος του συγχρόνου Δυτικού Χριστιανικού κόσμου. Είναι ο ίδιος. Έτσι βλέπουμε, ειδωλολατρία και ακατάστατος βίος είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα. Αλλά οι σύγχρονοι Χριστιανοί, έκαναν ένα βήμα παραπέρα από τον αρχαίο κόσμο. Το Ευαγγέλιο βρήκε τον αρχαίο κόσμο να ειδωλολατρεί. Αλλά σήμερα οι Χριστιανοί έκαναν ακόμη ένα βήμα θρασύτητος. Από την ειδωλολατρία μετεπήδησαν στην αθεΐα. Το φαινόμενο της αθεΐας δέν υπήρχε στον αρχαίο κόσμο. Υπάρχει όμως στον σύγχρονο κόσμο. Συνεπώς ο σημερινός μας κόσμος είναι χειρότερος από κάθε προηγούμενη κατάσταση, διότι αρνήθηκε τον σωτήρα του Χριστό.
Λέγει Ο Απόστολος Πέτρος: «καὶ τὸν ἀγοράσαντα αὐτοὺς δεσπότην (τον Ιησούν Χριστόν) ἀρνούμενοι ἐπάγοντες ἑαυτοῖς ταχινὴν ἀπώλειαν·(φέρνουν στον εαυτό τους γρήγορη καταστροφή)/καὶ πολλοὶ ἐξακολουθήσουσιν αὐτῶν ταῖς ἀσελγείαις, δι᾿ οὓς ἡ ὁδὸς τῆς ἀληθείας βλασφημηθήσεται·» (Β Πε. 2, 1 - 2) Η οδός της αληθείας είναι το Ευαγγέλιο. Θα βλασφημηθεί το Ευαγγέλιο, με την ζωή αυτών των Χριστιανών, που έγιναν πολλοί, πολλοί, πολλοί. Κι επειδή σήμερα αποστατούμε από τον Θεό, τον ζώντα Θεό, γι' αυτό θα έρθει και η αθέτηση των εντολών και η αποσύνθεση των κοινωνιών μας. Αντιπροσωπευτικά ο ιερός Ευαγγελιστής αναφέρει τον φόνο, την πορνεία, την κλοπή και τη μαγεία.
Πρώτο λοιπόν. Ο φόνος. Οσο ποτέ στην Ιστορία δέν λογαριάζεται σήμερα η ανθρώπινη ζωή, παρότι φωνάζουμε υποκριτικότατα περί δικαιωμάτων του ανθρώπου. Η αναρχία, ο πληρωμένος φόνος, ο βασανισμός Χριστιανών ανά τον κόσμο, η φονικότατοι πόλεμοι, η αδιαφορία για την υγεία και την ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων με την μόλυνση του περιβάλλοντος, την νοθεία των τροφίμων, την νοθεία των φαρμάκων κλπ κλπ. Δηλαδή όλα αυτά που είναι στην κατηγορία του αμέσου και του εμμέσου φόνου.
Δεύτερον η πορνεία. Υπό την γενική αυτή ονομασία πορνεία, υπάρχει ολόκληρη κλιμάκωση ανηθικότητος, που κοκκινίζει κάθε έντιμος άνθρωπος αν πρέπει ν' αναφερθεί. Καταντήσαμε αγαπητοί μου αληθινά Σόδομα και Γόμορρα. Ντρέπεσαι να πείς σήμερα, ότι δέν μετέρχεσαι την αμαρτία που μετέρχεται ο κόσμος. Ντρέπεσαι σήμερα να πείς, ότι δέν πας να κάνεις ό,τι κάνουν οι άλλοι. Ντρέπεται να πει σήμερα μιά κοπέλα ότι δέν έχει φίλο. Ντρέπεται να πει σήμερα ένας νέος ότι δέν έχει γνωρίσει την ανηθικότητα. Ντρέπεται. Γιατί; Γιατί το κακό έχει γίνει πάρα πολύ κακό. Εχει γίνει πάρα πολύ. Εχει βγεί και έχει ξεχυθεί, έχει ξεχειλίσει στα πεζοδρόμια, και το αφύσικο να θεωρείται φυσικό. Το αμαρτωλό να θεωρείται κανονικό. Πάρα πολύ κανονικό.
Και ο αγνός και εγκρατής και φρόνιμος και συνετός και σώφρων άνθρωπος, αυτός να θεωρείται ότι είναι έξω από κάθε φύση και κάθε πραγματικότητα. Η φιλολογία δέ της ανηθικότητος, όπως είναι οι ταινίες στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο, φωτογραφίες, μυθιστορήματα, όλα αυτά έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.
Αλλά και η κλοπή. Είναι χαρακτηριστική αυτή η αναφορά αυτού του αμαρτήματος, που λέει «ἐκ τῶν κλεμμάτων αὐτῶν», από τις κλοπές τους. Η παρουσία της κλοπής χαρακτηρίζει την απουσία της αγάπης και του σεβασμού του άλλου ανθρώπου. Την ιδιοτέλεια, τον ευδαιμονισμό, την απιστία, και πολλά άλλα σύνδρομα. Σήμερα όλοι κλέβουν. Η κλοπή έγινε επιστήμη. Αλλά και η ιεροσυλία έχει ξεπεράσει κάθε ανεκτό όριο. Οι άνθρωποι κλέπτουν σήμερα κατά μία λαϊκή έκφραση "και της Παναγιάς τα μάτια." Αλλά άν υπάρχουν ακόμη σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι που πεθαίνουν από την πείνα, ακούσατε, 17 εκατομμύρια θα πεθάνουνε το 1982. 17 εκατομμύρια παιδιά. Αυτή είναι η υψηλή κλοπή των αγαθών των άλλων λαών προς ίδιον όφελος ολίγων λαών.
Και τέλος η μαγεία. Πού είναι συνάρτηση της ειδωλολατρίας και υποκατάστατο της πίστεως. Σήμερα οι άνθρωποι πιστεύουν κάθε παραλογισμό. Ό,τι να τους πείς θα το πιστέψουν. Εκτός από τον αληθινό Θεό. Κάποτε, έλεγε ένας νεότερος, στην Αίγυπτο όλα είχαν θεοποιηθεί. Και ο Νείλος και οι κροκόδειλοι τα ποντίκια και οι γάτες. Εκτός από τον αληθινό Θεό. Το ίδιο έχουμε και σήμερα. Ολα μπορεί ο σύγχρονος άνθρωπος να τα πιστέψει, όλα να τα θεωρήσει πραγματικά, τις πιο ανόητες νοσηρές φαντασιώσεις, μπορεί να τις δεχτεί ως πραγματικότητες, εκτός από τον αληθινό Θεό και το Ευαγγέλιο. Αυτός ο δαιμονισμός που εισήλθε με την μαγεία, οδήγησε στην δαιμονοπληξία σε βαθμό αξιοθρήνητο. Οσο ποτέ άλλοτε έχουμε σήμερα δαιμονοπλήκτους ανθρώπους. Αγαπητοί μου σήμερα ο κόσμος μας παρουσιάζει την εικόνα του παραλύτου της Βηθεσδά. Κατάκοιτος, παράλυτος, ανίσχυρος να υγιάνει. Εχει όμως μία διαφορά με τον παράλυτο της Βηθεσδά. Εκείνος ζήτησε να γίνει καλά. Αλλά ο σύγχρονος κόσμος μας, θέλει να μείνει στην πώρωσή του και στην αμετανοησία του. Αυτή είναι η διαφορά. Ακριβώς αυτή η κατάσταση που λέγεται ο ιερός Ευαγγελιστής, το αποτέλεσμα της έκτης πληγής ως αμετανοησία, αυτή ακριβώς η κατάσταση θα φέρει και τις υπόλοιπες 2 ουαί. Τα δύο παρακάτω αλίμονα. Αλλά, τότε, ώ, αγαπητοί μου τότε, ο Θεός να μας ελεήσει.
41η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης
« Ιερά Αποκάλυψις ».
†.Οταν είδαμε τις ευλογίες την περασμένη φορά, οι ευλογίες για εκείνους που τηρούν τις εντολές του Θεού, είχαν υλική διάσταση, ώς επί το πλείστον. Δηλαδή τί; Βλέπουμε ότι οι αποθήκες θα είναι γεμάτες, τα χωράφια Θα πηγαίνουν καλά, τα ζωντανά το ίδιο, ότι τα παιδιά που θα γεννιούνται θα είναι καλά, θα λέγαμε τεκνογονία, πολυγονία, καλλιτεκνία, κλπ κλπ. Οπως λέμε και στο γάμο, που έχουμε και εκεί κάποιες ευλογίες και ευχές, που έχουν υλική διάσταση. Κύριε, λέμε, στην ακολουθία του γάμου, στο μυστήριο του γάμου, δώσε οι αποθήκες των νεονύμφων να είναι γεμάτες. Και να δίνουν και εις τους φτωχούς. Δώσε Κύριε, λέει, παιδοποιία, και καλλιτεκνία. Εχει ειδική σημασία αυτό το καλλιτεκνία, δέν είναι της ώρας να σας το πώ, ειδική σημασία, και είναι πάρα πολύ σπουδαίο,κλπ κλπ. Δώσε τα αγαθά όπως έδωσες στον Αβραάμ, τον Ισαάκ, τον Ιακώβ, στους Πατριάρχες που είχαν γεμάτες τις αποθήκες τους. Βεβαίως είναι σπουδαία στοιχεία αυτά, δέν τίθεται θέμα, είναι σπουδαία, αλλά δέν χαρακτηρίζουν όμως το πνεύμα της Καινής Διαθήκης.
Ποιά παρακαλώ είναι η ευλογία των ευλογιών; Διότι εδώ, έχουμε μία υπέρβαση αυτών των υλικών ευλογιών. Και ποιά είναι η ευλογία των ευλογιών; Θα τρίβετε τα μάτια σας ποια μπορεί να είναι.. Μόνο θα παρακαλέσω, επειδή για την Καινή Διαθήκη μιλάμε, στην Καινή Διαθήκη βρισκόμαστε, στο όνομα του Αγίου Τριαδικού Θεού βαπτιστήκαμε, αυτήν επικαλούμαστε, την Καινή Διαθήκη επικαλούμαστε, και στο κλίμα της μέσα ζούμε. Λοιπόν, η ευλογία των ευλογιών αγαπητοί μου, είναι η απάρνηση των υλικών αγαθών, όχι απλώς μόνο η απάρνηση των υλικών αγαθών, αλλά και η απάρνηση της ζωής, που είναι το ύψιστο απ' όλα τα επίγεια αγαθά, και συνεπώς η ευλογία των ευλογιών είναι, αφού θα τα χάσεις αυτά, να βρεθείς στην κορυφή, που είναι το μαρτύριο. Θα φανταζόσασταν ποτέ, ότι θα μπορούσε αυτό να είναι η ευλογία, και μάλιστα όταν κινούμαστε κατά μίαν αντίστροφη κατεύθυνση. Ποια είναι αυτή η αντίστροφη κατεύθυνση; Τηρώ τις εντολές, για να μου δώσει ο Θεός αγαθά. Τώρα, τηρώ τις εντολές, όχι για να μου δώσει ο Θεός αγαθά, αλλά για να φθάσω να δώσω τη μαρτυρία μου και το αίμα μου, για την αγάπη του Χριστού, για την αγάπη του Θεού. Δηλαδή, ξεπερνώ το δώρο και φθάνω στον δωρητή. Αυτή είναι η Καινή Διαθήκη.
Ξέρετε ότι, οι άνθρωποι αγαπούν τα δώρα, δέν ξέρω ποιός δέν θα αγαπούσε τα δώρα; Λίγο ή πολύ όλοι τα αγαπούμε. Νόμιμα δώρα, προσέξτε, νόμιμα δώρα, δέν εννοώ τα άνομα δώρα. δωροδοκίες και τέτοια, απλώς τα δώρα. Γιορτάζω, να μου φέρουν στην γιορτή μου δώρα, ή εκτάκτως να μου φέρουνε δώρα. Κι όσο πιο καλύτερα - πλουσιότερα είναι, τόσο πιο πολύ τα απολαμβάνω. Δεν ξέρω όμως, κατά πόσο θα μπορούσαμε να βλέπουμε τον δωρητή, πίσω από τα δώρα.
Οταν ήμουν νέος, πήγαινα και έκανα κάθε εβδομάδα κατηχητικό σχολείο στο Τζάννειο ορφανοτροφείο του Πειραιώς, αλλά στο παράρτημά του που ήταν στην Εκάλη, δηλαδή πιο πάνω από την Κηφισιά. Τύχαινε κάποτε κάτι να έχω να δώσω στα παιδιά. Μα βιβλία, μα εικονίτσες, μα δεν ξέρω, πάντα κάτι τυχαίνει να έχω. Οταν εμφανιζόμουνα στην πόρτα του προαυλίου, είχανε μία ολόκληρη έκταση, δάσος ολόκληρο εκεί, και το κτίριο ήτανε λίγο πιο μέσα. Και όταν εμφανιζόμουν έξω, στην πόρτα του προαυλίου, ένα σμήνος παιδιά τρέχαν, ήταν του Δημοτικού παιδιά, ένα σμήνος παιδιά τρέχαν, να με προϋπαντήσουν και να με χαιρετήσουν. Λοιπόν αγαπητοί μου, όλα τα παιδιά κοιτούσανε τα χέρια μου, δεν κοιτούσαν εμένα, κοιτούσανε τα χέρια μου. Δηλαδή, τί μπορούσα να έχω στα πακέτα που κρατούσα, για να τους δώσω. Ε λοιπόν, το πνεύμα της Παλαιάς Διαθήκης είναι αυτό. Τηρούμε τις εντολές του Θεού, κοιτάζοντας τα χέρια του Θεού, τί θα μας δώσει. Κι εγώ θα 'λεγα ότι, άστε που αυτό, πολλοί Χριστιανοί μας που το 'χουν τους χαρακτηρίζει το Παλαιοδιαθηκικό πνεύμα, αλλά επιτρέψατέ μου να το πώ: "Βρε αδελφέ, άς ήτανε και αυτό!". Μα ούτε αυτό δεν είναι. Ούτε καν τηρούμε τις εντολές του Θεού. Ας ήτανε και αυτό. Αλλά αγαπητοί μου ποιό θα ήτανε το ιδεώδες; Να μήν στρέφουμε τα μάτια μας στο δώρο, αλλά στον δωρεοδότη.
Να σας πω ένα παράδειγμα. Σας φέρνει ένας άνθρωπος ένα ποτήρι νερό. Είσαστε διψασμένος, πολύ διψασμένος, σκασμένος, ντάλα καλοκαίρι, έχετε σκάσει και σας φέρνει ένα ποτήρι νερό. Την ώρα που θα πάρετε στα χέρια σας το νερό, πριν το πιείτε, να στρέψετε τα μάτια σας στον ουρανό• κι αν μάλιστα ήτανε δίψα διαστάσεως λιποθυμίας, ή ακόμη και θανάτου, όπως έχουμε περιπτώσεις που άνθρωποι έχουνε μέρες να πιούνε νερό, σε ειδικές περιπτώσεις, να αφήσει κανείς το ποτήρι κάτω, να τρέξουν δάκρυα από τα μάτια, και να ευχαριστήσει τον Θεό. Τί να τον ευχαριστήσει, που του 'στειλε το ποτήρι το νερό; Όχι. Την αγάπη του Θεού. Οχι το δώρο, την αγάπη. Εάν ένας Παύλος μπορούσε να λέει στο Φιλιππησίους που του στείλανε κάποια δώρα, στη φυλακή της Ρώμης, ότι δέν γυρεύω το δώρο σας, αλλά τον καρπό που πλεονάζει μέσα στην καρδιά σας από αγάπη και από κατανόηση. Εδώ, πόσο περισσότερο θα λέγαμε για τον Θεό, ότι θα έπρεπε να τρέχουν δάκρυα στα μάτια για την αγάπη του Θεού. Οπότε, θα μπορούσε κανείς να αφήσει το δώρο κάτω, ούτε καν να το αγγίξει. Έχουμε περιπτώσεις αγίων και ασκητών, που ο Θεός τους έστειλε κάποιο δώρο, και δέν το άγγιξαν καθόλου• αλλά τα μάτια τους τρέχαν δάκρυα για την αγάπη του Θεού. Αυτό είναι. Υπέρβαση του δώρου, και πρόσβαση στο πρόσωπο του δωρητού. Καταλαβαίνετε ποιο είναι το πνεύμα της Καινής Διαθήκης; Βέβαια, δέν εξαντλείται σ' αυτό, είναι πολλά άλλα πράγματα, αλλά κάθε φορά που λέμε κάτι, ό,τι ο Θεός προσφέρει, πάντα κάνουμε και μία σύγκριση για να τα δούμε αυτά τα πράγματα.
Απόσπασμα από την 39η ομιλία στην κατηγορία
« Δευτερονόμιον ».
†.Ο προφήτης Ηλίας, αγαπητοί μου, είναι μία μεγάλη μορφή, μια πολύ μεγάλη μορφή της Παλαιάς Διαθήκης. Είναι ο μέγιστος των Προφητών, είναι ανώτερος κι απ' αυτόν τον προφήτη Ησαΐα τον μεγαλοφωνότατο. Και ενώ δεν έγραψε ο προφήτης Ηλίας ούτε μία λέξη, υπήρξε ο ίδιος μία μεγάλη προφητεία. Αυτό του το έργο, ο τρόπος με τον οποίο έζησε, ο τρόπος με τον οποίο έφυγε από την παρούσα ζωή αλλά και η εμφάνισή του στη Μεταμόρφωση του Χριστού δείχνουν ότι η μορφή αυτή είναι παμμεγίστη, είναι πελωρία μορφή. Εχουν γι' αυτόν γραφτεί στην Παλαιά Διαθήκη πολλές σελίδες. Ολες είναι μεστές πολλής και βαθειάς θεολογίας. Το καρμήλιον όρος, επάνω στο οποίο ο προφήτης προσέφερε κατά θαυμαστό τρόπο την θυσία του, όταν από τον ουρανό κατήλθε φωτιά και κατέκαψε τα σφάγια. Το όρος Σινά, επί του οποίου είχε θεοπτία, ο Μέγας προφήτης, και το όρος Θαβώρ, επί του οποίου εμφανίστηκε μαζί με τον Κύριο ο προφήτης, είναι οι τρεις μεγάλες κορυφές ορέων, που αναφέρονται στην δόξα τη δική του.
Ο προφήτης Ηλίας είναι παρών, τόσο στον χώρο της Παλαιάς Διαθήκης, όσο και στον χώρο της Καινής Διαθήκης. Βέβαια ό,τι να πει κανείς και ό,τι να αναλύσει, πάντα θα μένει στην περιφέρεια των πραγμάτων, γιατί, όπως σας εξήγησα, είναι μία απύθμενη σε ανάλυση προσωπικότητα ο άγιος του Θεού Προφήτης. Θα μείνουμε μόνο σ' ένα μικρό περιστατικό της ζωής του, αλλά πολύ χαρακτηριστικό. Μάλιστα το περιστατικό αυτό μας δίνει ταυτόχρονα και μια άλλη εικόνα, μας δίνει έναν τύπο των εσχάτων ημερών.
Όπως θα γνωρίζετε -πείτε από τα γεγονότα, πείτε από τον τρόπο που ζει ο κόσμος σήμερα, πείτε ότι πλησιάζουμε στα έσχατα, πείτε ό,τι θέλετε- στις μέρες μας το πολύ παραγνωρισμένο και παραγκωνισμένο και παραθεωρημένο βιβλίο της Αποκαλύψεως έρχεται στην επικαιρότητα, κι έτσι όλοι σήμερα ασχολούμαστε με το βιβλίο αυτό. Το δυστύχημα είναι ότι το Ορθόδοξο πλήρωμα είναι ανέτοιμο να προσεγγίσει το βιβλίο αυτό, επειδή ακριβώς δεν του είναι οικείο. και δεν του είναι οικείο επειδή για ολόκληρους αιώνες, ιδίως στην Ανατολή, επικράτησε μια παρεξηγημένη εντύπωση, ότι το βιβλίο αυτό είναι σφραγισμένο με επτά σφραγίδες, δηλαδή ακατανόητο, ότι το βιβλίο αυτό είναι γεμάτο από προφητείες, που... μην τις πιάνεις... και ότι αν πιάσει κανείς τις προφητείες αυτές, μοιραία θα πέσει σε αιρέσεις και σε λάθη. Όλα αυτά βεβαίως δεν είναι σωστά. μόνο μέχρις ενός βαθμού είναι σωστά. Ωστόσο όμως όλα αυτά αποτέλεσαν θα λέγαμε την αιτία για την οποία το Ορθόδοξο πλήρωμα δεν προσεγγίζει το βιβλίο αυτό του Θεού, το τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης, το θεόπνευστο αυτό βιβλίο, το υπέροχο αυτό βιβλίο, το γεμάτο όχι μόνο από προφητείες αλλά και από πνεύμα παρηγορίας, και το οποίο υπάρχει για να ενισχύσει τον λαό του Θεού καθ' όλη την πορεία της ζωής του πάνω στη γη αυτή, και προπαντός στα έσχατα.
Έτσι, αγαπητοί, επανέρχομαι στο θέμα μου, για να σας πω ότι οπωσδήποτε αυτά που θα ακούσετε θα δείτε ότι έχουν σχέση με τα έσχατα. Έσχατα λέγονται εκείνα τα οποία αφορούν στο τέλος της Ιστορίας, δηλαδή όταν πια πλησιάζει να έρθει για τελευταία φορά ο Χριστός. Θα δείτε λοιπόν ότι η ζωή του προφήτου Ηλιού δεν είναι παρά μια ζωή ενός αντιτύπου που δείχνει ένα πρωτότυπο στα έσχατα.
Ένας λαός, πράγματι, στην ιστορική του πορεία ασφαλώς συναντά πολύ δύσκολες ημέρες για να επιβιώσει. Όμως ο Θεός είναι εκείνος που έχει τάξει τα οροθέσια της κατοικίας των λαών, δηλαδή τα σύνορα του κάθε λαού, αλλά και το πόσον καιρό θα ζήσει ένας λαός. Αυτό είναι σύμφωνο μ' εκείνο που λέει ο απόστολος Παύλος στους Αθηναίους. «ο Θεός... ορίσας προστεταγμένους καιρούς και τας οροθεσίας της κατοικίας αυτών» (Πράξ. 17, 26). Έβαλε τα σύνορα λοιπόν ο Θεός, αλλά και όρισε τους προστεταγμένους καιρούς, το πόσο δηλαδή θα ζήσει ο κάθε λαός. Έτσι Εκείνος είναι που κρίνει πόσο θα ζήσει ένας λαός και ποια θα είναι τα σύνορά του.
Ο Ισραήλ ήταν ένας λαός αγαπημένος, ήταν ο ξεχωρισμένος λαός -εξ άλλου Ισραήλ θα πει αγαπημένος5-(Βλ. Δευτ. 32,15. Ησ. 5, 7. 44, 2). και ο Θεός πολλές φορές στην ιστορική του πορεία τον είχε προστατεύσει. Κατά θαυμαστό μάλιστα τρόπο και σκανδαλώδη έναντι των άλλων εθνών ο Θεός είχε προστατεύσει τον Ισραήλ!
Τώρα όμως, ευρισκόμενοι κάπου στον 8ο αιώνα προ Χριστού, το βόρειο βασίλειο αποστατεί απ' τον Θεό. Πρέπει να σας πω ότι μετά τον θάνατο του Σολομώντος ο λαός χωρίστηκε σε δυο βασίλεια. το βόρειο βασίλειο, με τις δέκα φυλές, και το νότιο βασίλειο, με τις δυο φυλές, του Ιούδα και του Βενιαμίν. Το νότιο βασίλειο είχε πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ, ενώ το βόρειο τη Σαμάρεια. Το βόρειο βασίλειο λοιπόν είχε αποστατήσει από τον Θεό. Οι βασιλείς του ατυχώς υπήρξαν άνθρωποι οι οποίοι είχαν μια πολύ μεγάλη ευκολία να ειδωλολατρούν.
Έτσι βασιλιάς του βορείου βασιλείου τον 8ο αιώνα ήταν ο Αχαάβ. Αυτός είχε έναν μαλακό, χαλαρό χαρακτήρα, με μια πολύ εύκολη στροφή προς την ειδωλολατρία, και ήταν άνθρωπος που επηρεαζόταν από τη γυναίκα του Ιεζάβελ. Αυτή δε η γυναίκα του, η οποία δεν ήταν Εβραία, αλλά Συροφοινίκισσα, ειδωλολάτρισσα φανατική, αποτελούσε και το χειρότερο κακό! Γρήγορα, εξαιτίας αυτής της φοβερής γυναίκας, η λατρεία του αληθινού Θεού εξοστρακίστηκε, και έτσι εισήχθη η λατρεία του Βάαλ και της αισχρότατης Αστάρτης -η οποία Αστάρτη ήταν κάτι αντίστοιχο με τη δική μας την Αφροδίτη.
Σ' αυτή την κρίσιμη καμπή του Ισραήλ, ο οποίος έζησε όσο ποτέ άλλοτε την αποστασία στις ημέρες αυτού του βασιλιά, εμφανίζεται ο φλογερός και ζηλωτής Προφήτης από τη Θέσβη, ο Ηλίας. Κι έρχεται αιφνίδια -προσέξτε αυτό το αιφνίδια. Έρχεται αιφνίδια! Σαν αστραπή και βροντή εμφανίζεται μπροστά στον βασιλιά, από προσώπου του Θεού, για να του δώσει εκείνο το φοβερό μήνυμα της επ' αόριστον ανομβρίας, σαν τιμωρία από τον Θεό για την αποστασία του λαού αλλά και της κυβερνήσεώς του.
«Ζη Κύριος ο Θεός των δυνάμεων, λέει στον βασιλιά, ο Θεός Ισραήλ, ω παρέστην ενώπιον αυτού, ει έσται τα έτη ταύτα δρόσος και υετός, ότι ει μη διά στόματος λόγων μου.» (Γ' Βασ. 17,1). Ορκίζομαι στον Θεό τον ζώντα, τον Θεό του Ισραήλ, ενώπιον του Οποίου στέκομαι και υπηρετώ, ότι σ' αυτά τα χρόνια που θα έρθουν ούτε θα βρέξει ούτε θα πέσει δροσιά. Κι όλα αυτά θα εξαρτώνται από το στόμα το δικό μου. ό,τι λέω εγώ, αυτό θα γίνεται. Αυτά είπε ό Προφήτης, και εξαφανίσθηκε από προσώπου Αχαάβ. Τα λόγια του όμως αυτά, αγαπητοί μου, αποτελούν την κρίση του Θεού για την αποστασία ενός λαού.
Πού είναι εκείνοι, αλήθεια, που λένε ότι μπορούν να ρυθμίζουν ελεύθερα την ιστορική τους πορεία και τη ζωή τους και ότι δεν έχει κανέναν λόγο ο Θεός στην ιστορική πορεία ενός λαού ή ενός προσώπου; Πού είναι εκείνοι που το λένε; Βλέπετε εδώ; Και για να μην νομισθεί ότι αυτό αφορά μόνο στον Ισραήλ, σας λέω ότι ο Θεός σκεπτόταν και όλα τα έθνη, και χάραζε την πορεία όλων των εθνών. (Βλ. Γέν. 15, 14. 23, 18. Έξοδ. 23, 18-33. 34, 24. Λευϊτ. 26, 42-46. Δευτ. 2,10-25. 4, 27. Ιησ. Ναυή 23, 9). κ.α.
Πρόχειρα σας λέω το εξής. Στη γη Χαναάν κατοικούσαν πολλοί λαοί. Και λέει ο Θεός στον Αβραάμ: «Ακόμα δεν έφτασε να γεμίσει το ποτήρι των ανομιών τους. γι' αυτόν τον λόγο δεν θα εγκατασταθείς εδώ στη χώρα αυτή τώρα. Οι απόγονοί σου, λέει στον Αβραάμ, θα αναπτυχθούν πρώτα στην Αίγυπτο, θα γίνουν λαός πολύς, και κατόπιν θα έλθουν εδώ στη γη Χαναάν» (Γέν. 15,13-16). Κι αυτό ξέρετε με πόσα χρόνια αντιστοιχούσε; Με τετρακόσια τριάντα χρόνια! (Βλ. Έξοδ. 12,40). «Τότε μόνο θα κατοικήσουν στη γη αυτή, όταν οι λαοί αυτοί θα έχουν γεμίσει το ποτήρι των ανομιών τους.» Είναι φοβερό. Περιμένει ο Θεός πότε θα έρθει το πλήρωμα της αμαρτίας· μέχρι που να ξεχειλίσει το ποτήρι. Τότε λέει θα καταστραφούν οι λαοί αυτοί. Κι όταν έρχεται η ώρα ο Ιησούς του Ναυή να μπει μέσα στη γη Χαναάν, του λέει πάλι ο Θεός: «Πρόσεξε. Οι λαοί αυτοί, με τα μάγια τους, με τις μαντείες τους, με τη διαφθορά τους και με τον τρόπο που ζουν, ήλθε η ώρα να καταστραφούν γι' αυτό εσείς θα κυριεύσετε τη γη αυτή με πολλή ευκολία. Προσέξτε όμως. Μήν κάνετε κι εσείς τα ίδια, γιατί θα έρθει και η δική σας η ώρα να υποστείτε το ίδιο πράγμα.» (Δευτ. 31,1-23). Βλέπουμε λοιπόν ότι ό Θεός δεν έρχεται να ξεριζώσει κάποιους λαούς για να εγκαταστήσει τον αγαπημένο Του λαό, παρά μόνο εφ' όσον οι λαοί αυτοί έχουν αμαρτήσει. Θέλετε κάτι ακόμη; Ανοίξτε το βιβλίο του Ησαΐα να δείτε κάτι καταπληκτικό. Ομιλεί και προφητεύει ο Ησαΐας, όπως και ο Ιερεμίας και ο Ιεζεκιήλ και ο Δανιήλ, προφητεύουν για τα έθνη, αγαπητοί μου, για τους λαούς. όχι μόνο για τον Ισραήλ. «Ω, Βαβυλώνα, λένε, ήλθε το τέλος σου! Ω, Συρία...! Ω, Αίγυπτος...! Ω, Μωαβίτες...! Ω...! Ω...!» (Ησ. 9, 11-12. 13, 1-22. 14, 22-23. Ιεζ. 32, 1-16. Ιερ. 31, 1-44). κ.α. Ο Δανιήλ, πείτε μου, δεν προφητεύει για τους Έλληνες και για τους Πέρσες; Δεν προφητεύει για τους Βαβυλωνίους; Δεν λέει ότι οι Έλληνες θα νικήσουν τους Πέρσες, μ' εκείνη τη θαυμαστή προφητεία του, που έρχεται ένας τράγος, -ο μέγας Αλέξανδρος, ξέρετε, απεικονίζεται στα νομίσματα με κέρατα- ένας τράγος που τρέχει από τη Δύση ολοταχώς, λέει, και συγκρούεται μ' έναν κριό, που αντιπροσωπεύει τους Πέρσες, τον οποίο κυριολεκτικά λιανίζει; (Δαν. 8, 3-8). Βλέπετε λοιπόν, και επιμένω, δεν ομιλεί ο Θεός μόνο για τον Ισραήλ. ομιλεί για όλους τους λαούς και κατευθύνει τις τύχες όλων των λαών.
Θα σας επαναλάβω εκείνο που σας διάβασα προηγουμένως, που λέει ο απόστολος Παύλος στους Αθηναίους, ότι ο Θεός είναι ο «ορίσας προστεταγμένους καιρούς και τας οροθεσίας της κατοικίας αυτών», πάντων των εθνών, όλων των λαών. Συνεπώς, αγαπητοί, θα λέγαμε εδώ ότι οι Έλληνες δεν βγαίνουν έξω από το σχέδιο του Θεού, πολύ δε περισσότερο αφού έχουμε δεχθεί το Ευαγγέλιο από τους πρώτους, όταν κηρύχθηκε στον κόσμο το μήνυμα του Κυρίου.
Και ερχόμαστε τώρα να ρωτήσουμε: Μήπως και η πατρίδα μας ζει και πολιτεύεται στα ίδια χνάρια του παλαιού Ισραήλ; Και όσα δεινά μας βρουν, θα λέγαμε πού θα οφείλονται; Τί λέτε; είναι δυνατόν να υποστούμε μια τυχόν -τυχόν!- συρρίκνωση των συνόρων μας; Ξέρετε ότι πάλι μπορούμε να γίνουμε μικρότεροι; Αγαπητοί μου, το ξέρετε ότι μπορούμε να γίνουμε πάλι μικρότεροι στα σύνορά μας; Δεν υπάρχει τίποτα το αμετάθετο και σίγουρο. Από πού θα έχει το αίτιό του το θέμα; Ακόμη, αν υποστούμε σαν λαός μια δυσπραγία οικονομική ή ακόμα και μια κοινωνική αναστάτωση, από πού θα έχει την αφετηρία της αυτή όλη η κατάσταση; Ασφαλώς από την αποστασία του λαού μας και την στροφή του προς την ειδωλολατρία.
Αγαπητοί μου, ο λαός μας αποστατεί από τον Θεό καθημερινά. Το φαινόμενο της αθεΐας ήταν άγνωστο στην πατρίδα μας. Κι αρχίζει η αθεΐα να γίνεται μία πραγματικότητα σ' αυτόν εδώ τον χώρο, τον ελληνικό, εδώ που αναπτύχθηκε η Ορθοδοξία και έχουμε τόσους Αγίους! Είναι κάτι που εκπλήσσει. Και ξαναγυρίζουμε πάλι πίσω στην ειδωλολατρία.
Αλλά γιατί το είπε αυτό ο Προφήτης στον Αχαάβ; Για να μετανοήσει ο λαός. Μετανόησε ο Αχαάβ; Ούτε ο Αχαάβ, ούτε ο λαός. Άραγε εμείς θα μετανοήσουμε; Όταν σήμερα κηρύσσεται το κήρυγμα, της μετανοίας το κήρυγμα, και λέγονται αυτά που λέγονται, τί νομίζετε ότι είναι; Αυτά που σας λέω τώρα τί νομίζετε ότι είναι; Νομίζετε ότι είναι ένα φιλολογικό κήρυγμα, για το οποίο μπορούμε να λέμε ότι είναι μόνο λόγια; Όχι. είναι κήρυγμα μετανοίας, είναι κήρυγμα αφυπνιστικό! Άλλο τώρα εάν κοιμόμαστε κάποτε και με τον αισθητό ύπνο, κλείνουμε τα μάτια μας και δεν προσέχουμε τον ομιλητή. Αλλη παράγραφος αυτό, αλλά είναι κήρυγμα μετανοίας. Και καλούμαστε να μετανοήσουμε για εκείνη την κατάσταση η οποία ήδη επικρατεί μέσα στον λαό μας. Είναι φοβερή η κατάσταση, αντιλαμβανόμαστε;.. Είμαστε σε παράλληλες ημέρες με την εποχή του βορείου Ισραήλ, που ο Προφήτης ελέγχει με δριμύτητα την κατάσταση και φωνάζει. Φωνάζει και χρησιμοποιεί, θα λέγαμε, το έκτακτο εκείνο στοιχείο, που καταπλήσσει με την παρουσία του τον λαό. Θα το αντιληφθούμε εμείς ότι οι ημέρες μας είναι κρίσιμες για τον λαό μας αλλά και για ολόκληρη την οικουμένη; Θα το καταλάβουμε αυτό;
Ωστόσο, αγαπητοί μου, ο Προφήτης είπε το μήνυμά του, όπως σας είπα, το μήνυμα του Ουρανού, και εξαφανίστηκε από προσώπου του Αχαάβ. Από 'κείνη τη στιγμή όμως αρχίζει και η περιπέτεια του βορείου βασιλείου. Αν θέλετε, διαβάστε τα τέσσερα Βασιλειών -ιδίως το τέλος του δευτέρου, το τρίτο και τέταρτο Βασιλειών- για να δείτε εκεί τί περιπέτειες και τί καταστροφές υπέστη το βόρειο βασίλειο, με κατάληξη την αιχμαλωσία του από τους Ασσυρίους, εκατό περίπου χρόνια πριν από την καταστροφή του νοτίου βασιλείου, που και το δικό του τέλος -του νοτίου βασιλείου- ήταν η αιχμαλωσία του από τους Βαβυλωνίους.
Προειδοποιούσε και ο προφήτης Ησαΐας: «Κυράδες μου... φοράτε τα φουστάνια σας τα ωραία, έλεγε, με τις ζώνες σας τις χρυσές και τα χρυσοκεντημένα και μεταξωτά σας ρούχα... Σκοινί θα μπει στη μέση σας και θα συρθείτε ξυπόλητες στη γη της αιχμαλωσίας!...». (Ησ. 3,16-26).
Κι αν δεν τα καταλαβαίνουμε αυτά, θα 'ρθουν οι συνέπειες, και τότε θα τα καταλάβουμε...
Αλλ' όμως ο Θεός, αγαπητοί μου, προστατεύει τον Προφήτη Του. τον προστατεύει από την οργή του Αχαάβ. Διότι όταν άκουσε αυτά ο Αχαάβ, έμεινε έκπληκτος. και πριν προλάβει να αντιδράσει, ο Προφήτης εξαφανίστηκε. Γι' αυτό σας είπα ότι σαν αστραπή παρουσιάστηκε και σαν βροντή έφυγε. Και επειδή δεν πρόλαβε ο Αχαάβ να αντιδράσει, καταδιώκει τον Προφήτη. Ο Θεός όμως προστατεύει τον Προφήτη Του, όχι μόνο από την οργή του Αχαάβ, αλλά και από τον ενσκύψαντα λιμό, την πείνα που έπεσε.
«Και εγένετο ρήμα Κυρίου προς Ηλιού», και δόθηκε εντολή από τον Κύριο προς τον Ηλία. «πορεύου εντεύθεν κατά ανατολάς και κρύβηθι εν τω χειμάρρω Χορράθ- του επί προσώπου Ιορδάνου. και έσται εκ του χειμάρρου πίεσαι ύδωρ, και τοις κόραξιν εντελούμαι διατρέφειν σε εκεί.» (Γ' Βασ. 17, 3-4). Φύγε, κρύψου. Φύγε, κρύψου σ' εκείνον τον χείμαρρο, τον Χορράθ, που βλέπει προς τα ανατολικά και που χύνεται στον Ιορδάνη. Πήγαινε κρύψου εκεί. Εκεί θα βρεις νερό -γιατί νερό δεν υπήρχε, εξ αιτίας της ανομβρίας. Εκεί θα βρεις νερό. Κι εγώ θα στέλνω τα κοράκια μου, που εγώ τα παραγγέλλω να το κάνουν αυτό, να σε διατρέφουν.
Προσέξτε, αγαπητοί. Αυτά τα λόγια του Θεού είναι παμμέγιστης σημασίας. Δεν αφορούν μόνο στον προφήτη Ηλία. θα το δείτε στη συνέχεια. αφορούν και σ' εμάς.
Τι είπε ο Θεός στον Προφήτη Του; «και κρύβηθι», κρύψου! Αυτό το «κρύβηθι», κρύψου, είναι ένα σπουδαίο σημείο για τον λαό του Θεού στις δύσκολες ημέρες.
Αυτό μας θυμίζει εκείνο που λέει στον προφήτη Ησαΐα. «βάδιζε, λαός μου, λέει εκεί ο Θεός, είσελθε εις τα ταμιεία σου, απόκλεισον την θύραν σου, αποκρύβηθι μικρόν όσον όσον, έως αν παρέλθη η οργή Κυρίου» (Ησ. 26, 20). Λαέ μου, περπάτα, μπες μέσα στα εσώτερα δωμάτια του σπιτιού σου, κλείσε την πόρτα σου, κρύψου για λίγο, «όσον όσον», έως ότου περάσει η οργή του Κυρίου.
Πού να πάει να κρυφτεί ο λαός του Θεού;
Κατ' αρχάς ήθελα να σας ρωτήσω, αγαπητοί μου: Έχετε την συνείδηση ότι είστε λαός του Θεού; Είναι μία ανάγκη αυτοσυνειδησίας, ότι είμαστε λαός του Θεού. Είμαστε λαός του Θεού; Έχετε την συνείδηση ότι ξεχωρίζετε απ' αυτό που λέγεται κόσμος; -γιατί ο λαός του Θεού ξεχωρίζει απ' αυτό που λέγεται κόσμος. Αν δεν την έχετε τη συνείδηση αυτή ότι είστε λαός του Θεού, κλείστε τ' αυτιά σας για τα παρακάτω που θα πούμε. δεν σας αφορούν είστε κόσμος, και πορεύεσθε στην καταστροφή. Αν όμως είστε λαός του Θεού και το συνειδητοποιείτε αυτό, τότε ακούστε καλά. ανοίξτε πιο πολύ τα αυτιά σας να ακούσετε τί μας λέει ο Κύριος. Πρέπει, λέει, να κρυφτούμε. Αλλά πού να κρυφτούμε; Για να κατανοήσουμε αυτή την εντολή του Θεού, ότι πρέπει να κρυφτούμε, και για να δούμε τί είδους είναι αυτή η απόκρυψή μας, πρέπει να δούμε το γεγονός αυτό του προφήτου Ηλιού σαν έναν ιστορικό τύπο των εσχάτων. Όταν λέμε ιστορικό τύπο, εννοούμε το εξής. ένα γεγονός, ιστορικό δηλαδή γεγονός, το οποίο γίνεται τύπος ενός άλλου γεγονότος, που ανήκει ιστορικά πιο κάτω. Παράδειγμα. Ο Ισραήλ φεύγει από την Αίγυπτο, περνάει την Ερυθρά θάλασσα και έρχεται στη γη Χαναάν. Το πέρασμά του από την Ερυθρά θάλασσα ήταν ένα γεγονός.ταυτόχρονα όμως είναι και ένας ιστορικός τύπος. Τί τύπος; Η Αίγυπτος θεωρείται η χώρα του σατανά. Ή η γη Χαναάν θεωρείται η χώρα της Βασιλείας του Θεού. Το πέρασμα λοιπόν -αυτό θα πει πάσχα. πέρασμα- είναι η Ερυθρά θάλασσα. Εκεί, στην Ερυθρά θάλασσα, καταποντίζει ο Θεός τον Φαραώ και τους στρατιώτες του, και ο λαός περνάει ασφαλής. Είναι η Ενανθρώπηση του Ιησού Χριστού, με την οποία μας παίρνει από την γη του θανάτου και της αμαρτίας και του σατανά και μας φέρνει στη Βασιλεία Του, και περνάμε από το πέρασμα που λέγεται Βάπτισμα. Ώστε λοιπόν τί ήταν το πέρασμα του Ισραήλ από την Αίγυπτο διά μέσου της Ερυθράς θαλάσσης στη γη Χαναάν; Ένας ιστορικός τύπος. Τίνος πρωτοτύπου; Του Βαπτίσματος και της σωτηρίας.
Άλλο παράδειγμα είναι και η καταστροφή της Ιερουσαλήμ, που έγινε το 70 μ.Χ.. Αποτελεί έναν ιστορικό τύπο, ένα γεγονός, αλλά ταυτοχρόνως αποτελεί κι έναν τύπο. Τίνος πρωτοτύπου; Του τέλους του κόσμου, τότε που θα καταστραφεί ο κόσμος.
Έτσι κι εδώ. εκείνο το γεγονός που συνέβη ανάμεσα στον Προφήτη και τον Αχαάβ τον βασιλιά αποτελεί οπωσδήποτε ένα γεγονός, και ταυτόχρονα έναν ιστορικό τύπο των εσχάτων. Διότι ο Αχαάβ είναι αντίτυπο του Αντιχρίστου. Αλλά το πιο καταπληκτικό απ' όλα ξέρετε ποιο είναι; Το πιο καταπληκτικό πράγμα -που είναι και η μοναδική περίπτωση εδώ, η εντελώς μοναδική περίπτωση μέσα στην Ιστορία- είναι ότι ο προφήτης Ηλίας, που αποτέλεσε ιστορικό αντίτυπο ενός πρωτοτύπου των εσχάτων, ταυτόχρονα είναι και πρωτότυπο! Ο ίδιος Προφήτης θα είναι παρών και στις ημέρες του Αντιχρίστου! (Μαλ. 4,4-5).
Όπως θα ξέρετε, ο προφήτης Ηλίας δέν πέθανε. Αναλήφθηκε κάπου στον ουρανό. (Δ' Βασ. 2,1). Θα επανέλθει! Και όπως έλεγξε τον Αχαάβ, έτσι θα ελέγξει και τον Αντίχριστο. με τον ίδιο τρόπο. Και το καταπληκτικό: τριάμισι χρόνια ανομβρία επέφερε ο προφήτης Ηλίας στον Αχαάβ, τριάμισι χρόνια ανομβρία θα επιφέρει και στον Αντίχριστο! Συνεπώς έχουμε το μοναδικό φαινόμενο, που ένα πρόσωπο, ο προφήτης Ηλίας, αποτελεί όχι μόνο ένα ιστορικό αντίτυπο σ' εκείνη την εποχή, αλλά και ένα ιστορικό πρωτότυπο στο μέλλον, στα έσχατα. Έτσι λοιπόν το ίδιο πρόσωπο είναι παρόν και στη μία και στην άλλη περίπτωση. Επαναλαμβάνω. μοναδικό φαινόμενο! Κι αν, αγαπητοί μου, στις ημέρες των παιδιών σας έρθει ο προφήτης Ηλίας -επειδή θα έχει έλθει ο Αντίχριστος- κι αν στις ημέρες μας έλθει -όχι μόνο των παιδιών σας- πέστε μου, είναι καιρός για να κοιμόμαστε; ή είναι καιρός για να ανησυχούμε;... Ερωτώ.
Ακούστε τώρα τί γράφει το βιβλίο της Αποκαλύψεως στο 11ο κεφάλαιο, πάνω σ' εκείνο το θέμα του ελέγχου του Αντιχρίστου υπό του Προφήτου, και τί θα γίνει παρακάτω, «και δώσω, λέει ο Θεός, τοις δυσί μάρτυσί μου, και προφητεύσουσιν ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα... ούτοι έχουσιν εξουσίαν τον ουρανόν κλείσαι, ίνα μη υετός βρέχη τας ημέρας της προφητείας αυτών. και... το θηρίον το αναβαίνον εκ της αβύσσου... αποκτενεί αυτούς.» (Αποκ.11,3-7). Παραλείπω μερικούς στίχους, για λόγους συντομίας. Και θα δώσω στους δυο μάρτυρές μου, λέει ο Χριστός, και θα προφητεύσουν. Λέγονται μάρτυρες, γιατί θα δώσουνε μία μαρτυρία. λέγονται ακόμη και προφήτες, γιατί θα προφητεύσουν. Πόσο θα προφητεύσουν; Χίλιες διακόσιες εξήντα ημέρες, ίσον τριάμισι χρόνια. Πόσες μέρες είχε κρατήσει την ανομβρία τότε ο Προφήτης; Τριάμισι χρόνια. Το ίδιο φαινόμενο, από το ίδιο πρόσωπο! Τ' ακούτε, παρακαλώ, πώς το λέει η Καινή Διαθήκη αυτό; «Αυτοί θα έχουν εξουσία να κλείσουν τον ουρανό, για να μην πέσει βροχή κατά τις ημέρες της προφητείας τους.»! Το κήρυγμα της μετανοίας λοιπόν θα διαρκέσει τριάμισι χρόνια, όσο και η περίοδος της ανομβρίας.
Αλλά τότε, λέει, το Θηρίον που θα ανεβεί από την άβυσσο, ο Αντίχριστος, μη ανεχόμενος την παρουσία και τον έλεγχο των δύο Προφητών, θα τους φονεύσει και θα αφήσει τα σώματά τους άταφα στην πλατεία της Ιερουσαλήμ. (Βλ. Αποκ. 11, 8). Ερμηνεύει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός και λέει: «Αποσταλήσεται Ενώχ και Ηλίας ο Θεσβίτης ... και υπ' αυτού αναιρεθήσονται.»(Άγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός, Περί Αντιχρίστου, Δ' 99,44. Πρβλ. Άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Λόγος εις την όρασιν του Δανιήλ, 37.32-38.11: «...αποστέλλει εν συντόμως τους ιδίους αυτού θεράποντας, τον τε Ενώχ και Ηλίαν, εις έλεγχον αυτού του αντικειμένου ενώπιον πάντων εθνών... ορών ουν ο εχθρός εαυτόν υπ' αυτών δεινώς ελεγχόμενον και υπό πάντων καταφρονούμενον, θυμώ και οργή ανελεί τους αγίους». Άγ. Ιππόλυτος Ρώμης, Λόγος περί της συντελείας του κόσμου, 21.28-30: «...καθώς φησι και τούτο Δανιήλ, προεωρακώς ότι το θηρίον το αναβαίνον εκ της αβύσσου ποιήσει μετ' αυτών πόλεμον, ήγουν μετά Ενώχ και Ηλία, και νικήσει αυτούς και αποκτενεί αυτούς διά το μη θέλειν αυτούς δόξαν δούναι τω διαβόλω»).
Γι' αυτούς τους δύο Προφήτες μας λέει το βιβλίο της Αποκαλύψεως ότι θα τους δει όλος ο κόσμος, αφού θα 'χουν φονευθεί στην πλατεία της Ιερουσαλήμ. Βέβαια αυτό δείχνει ότι εκεί θα κυβερνήσει ο Αντίχριστος, τον οποίο θα ελέγξουν, αλλά και θα καταδείξουν οι δύο Προφήτες ότι αυτός τελικά είναι ο Αντίχριστος. Θα τους φονεύσει όμως, λέει, και τότε θα δουν τον φόνο τους «γλώσσες, φυλές, έθνη, λαοί». Είναι μια συνηθισμένη φράση που χρησιμοποιείται στην Αποκάλυψη από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη (Αποκ. 10, 9. 11.17,15 κ.α.) αλλά χρησιμοποιείται και από τον προφήτη Δανιήλ (Δαν. 3,4. 8· 31. 5,19. 6, 25 κ.α.) Πώς θα δούν αυτές οι «γλώσσες, φυλές, έθνη, λαοί» την αναίρεση, τον θάνατο των δύο Προφητών; Ασφαλώς με την τηλεόραση! Μπορούσαν ποτέ να φανταστούν οι παλιότεροι ότι θα ερχόταν η τηλεόραση;... Θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι όλοι οι λαοί θα μπορούσαν έτσι να βλέπουν;... Κι όμως σήμερα είναι δυνατόν. Μήπως λοιπόν -μήπως!- είναι κοντά το τέλος, μόνο και μόνο επειδή ακριβώς και το μηχάνημα της τηλεοράσεως ήδη έχει έρθει, δηλαδή έχει επινοηθεί;... και μήπως -μήπως!- ακριβώς κι αυτό θα μπει στην υπηρεσία του Αντιχρίστου;... Το ότι προ πολλού έχει μπει είναι γνωστό, διότι ό,τι προβάλλει σήμερα η τηλεόραση δεν είναι παρά για να προετοιμάσει τους ανθρώπους για τον ερχομό του Αντιχρίστου.
Στα τριάμισι αυτά χρόνια της τυραννίας του Αντιχρίστου ο λαός του Θεού πρέπει να αποκρυβεί «μικρόν όσον όσον». (Ησ. 26,20. Εβρ. 10, 37). Τριάμισι χρόνια πρέπει να κρυφτεί! Προσέξτε. Γιατί όμως πρέπει να κρυφτεί; Για να γλυτώσει. Για να γλυτώσει τον θάνατο; Όχι τόσο τον θάνατο. αλλά και τον θάνατο. Όχι τόσο τον θάνατο, όσο και κυρίως τις κακές επιδράσεις εκείνων των τριάμισι ετών. Είναι φοβερό, αγαπητοί μου, όταν βλέπουμε Χριστιανούς στην εποχή μας να επηρεάζονται τόσο πολύ από τον τρέχοντα πολιτισμό μας -ο οποίος υπηρετεί τον Αντίχριστο. πρέπει να σας το πω αυτό- και να μη μπορούμε να τους συγκρατήσουμε. Θέλετε ένα μικρό αλλά πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα; Μαζέψτε τα παιδιά σας, αν μπορείτε, και φέρτε τα στην Εκκλησία... Τί σας λένε; Σας λένε ότι τα μυαλά σας είναι σκουριασμένα, ότι αυτά έχουν τώρα καινούργια μυαλά, ότι έχουν καινούργια θεώρηση της ζωής... Μαζέψτε τα παιδιά σας, αν μπορείτε, για να δείτε ότι όχι μόνο τα παιδιά, αλλά και οι μεγάλοι έχουνε πάρει αέρα κι έχουν κοσμικοποιηθεί. Κι ακόμα δεν ήρθε ο Αντίχριστος. και πού να 'ρθει και να επιβάλει πείνα και οικονομικό αποκλεισμό...! Τί θα γίνει τότε; Να η άξια του βιβλίου της Αποκαλύψεως· έρχεται για να μας προετοιμάσει. Και η προετοιμασία είναι πρώτα σαν μήνυμα και ύστερα σαν άσκηση. Πρέπει να το καταλάβουμε.
Λοιπόν πού θα πρέπει να καταφύγει ο λαός του Θεού; -και ο λαός του Θεού είναι εκείνοι που δεν θα προσκυνήσουν τον Αντίχριστο. Στην ερημιά, όπως και ο Προφήτης. Εκεί θα καταφύγει ο λαός του Θεού, στην ερημιά, όπως παλιά και ο Προφήτης! Έτσι λοιπόν ο λαός του Θεού, όπως και οι υιοί των Προφητών στην εποχή του προφήτου Ηλιού -που ήταν πάρα πολλοί και περιστοίχιζαν τότε τον προφήτη Ηλία. Σημειώσατέ το αυτό (Βλ. Γ' Βασ. 21, 35. Δ' Βασ. 2, 3. 5. 7. 15. 4, 1. 38. 5,22. 6,1). - όλοι αυτοί, όπως και η Εκκλησία στα έσχατα, καταφεύγουν στην έρημο, κρύβονται. Για να το δούμε αυτό πώς το λέει το βιβλίο της Αποκαλύψεως στο 12ο κεφάλαιο, από τον στίχο 14. «Και εδόθησαν τη γυναικί δύο πτέρυγες του αετού του μεγάλου, ίνα πέτηται εις την έρημον εις τον τόπον αυτής.» Δόθηκαν, λέει, στη γυναίκα... Ποιά είναι η γυναίκα; Είναι η Εκκλησία. Δόθηκαν στη γυναίκα, στην Εκκλησία, δυο φτερούγες του μεγάλου αετού. Στην Παλαιά Διαθήκη έχουμε πολλές φορές αυτή την εικόνα -όπως στο Δευτερονόμιο και αλλού (Βλ. Δευτ. 32,11. Έξοδ. 19, 4. Παρ. Σολ. 23, 5. Ιερ. 29, 22. Ιεζ. 17, 3· 7. κ.α.) που δείχνει ότι αυτές οι δυο μεγάλες φτερούγες του αετού είναι η μεγάλη προστασία του Θεού. Όταν λοιπόν λέει «δόθηκαν δύο φτερούγες του αετού του μεγάλου», σημαίνει: ο Θεός προστατεύει την Εκκλησία. Και συνεχίζει: «ίνα πέτηται εις την έρημον εις τον τόπον αυτής», για να πετάξει και να φύγει στην ερημιά, στον τόπο της. Ώστε ο τόπος της Εκκλησίας είναι η έρημος; Ναι, η έρημος!
Το ξέρετε ότι ένα μικρό προοίμιο, και ταυτοχρόνως ένα μήνυμα μέσα στους αιώνες, του ότι η Εκκλησία θα καταφύγει στην έρημο είναι τα Μοναστήρια; Πολλοί λένε: «Γιατί κάθεστε στα Μοναστήρια, εσείς οι μοναχοί;». Για να σας θυμίζουμε ότι η Εκκλησία θα ξαναγυρίσει στην έρημο. Άλλωστε από την έρημο ξεκίνησε η Εκκλησία. Έχετε αντίρρηση; Διαβάστε το 1ο κεφάλαιο από το Κατά Μάρκον ευαγγέλιο, να το δείτε αυτό. «φωνή βοώντος εν τη ερήμω» (Μάρκ. 1, 3. Πρβλ. Ματθ. 3, 3. Λουκ. 3,4. Ιωάν. 1, 23). Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος φωνάζει και λέει ότι έρχεται ο Μεσσίας. Και πού έδειξε, παρακαλώ, τον Μεσσία; Στην έρημο. Πού είναι τα θεμέλια της Εκκλησίας; Στην έρημο. Στην έρημο λοιπόν θα καταλήξει.
Έτσι, λέει πιο κάτω: «και έβαλεν ο όφις εκ του στόματος αυτού οπίσω της γυναικός ύδωρ ως ποταμόν, ίνα αυτήν ποταμοφόρητον ποιήση» (Αποκ. 12,15). Ο διάβολος, ο Αντίχριστος, πίσω από τον οποίο είναι ο διάβολος, θα κυνηγήσει την Εκκλησία, θα διώξει την Εκκλησία -γι' αυτό εκείνη θα καταφύγει στην έρημο- και θα βγάλει νερό από το στόμα του, για να την πνίξει. Τι είναι αυτό το νερό που βγάζει ο διάβολος, και ο Αντίχριστος, από το στόμα του; Να, αγαπητοί μου, τί είναι. τα διάφορα κοινωνικά και φιλοσοφικά συστήματα, που θέλουν να πνίξουν τον σύγχρονο Χριστιανό. Είναι όταν ο άλλος σου δίνει ένα πιάτο φαΐ και σου λέει: «Θα φας καλά. αλλά, ξέρεις, θα ακολουθήσεις αυτό το κοινωνικό σύστημα ή αυτό το οικονομικό σύστημα.». Δεν νομίζετε ότι μοιάζουμε λίγο με τον Ησαύ, που πούλησε τα πρωτοτόκιά του, το να φέρει δηλαδή τον Μεσσία, γιατί ήθελε να φάει;... Έτσι κι εμείς ξεπουλάμε τον Χριστό, για να έχουμε οικονομικά οφέλη... Τί κρίμα! Τί κρίμα!... Αυτά λοιπόν θα πνίξουν, θα προσπαθήσουν να πνίξουν την Εκκλησία. Βέβαια η Αγία Γραφή λέει ότι πολλοί Χριστιανοί θα χαθούν28. (Βλ. Ματθ. 24, 24. Μάρκ. 13,22 κ.α.) Το λέει και στο βιβλίο της Αποκαλύψεως, όταν ο Ιωάννης καλείται να μετρήσει τον ναό μόνο και το θυσιαστήριο, και όχι την αυλή του. Αυτό δείχνει ότι θα σωθεί μόνο το λείμμα (Βλ. Ησ. 10, 22. Ρωμ. 9, 27.11, 5.) ένα μικρό μέρος των Χριστιανών. Συγκεκριμένα λέει ο άγγελος στον Ιωάννη: «Μη μετρήσεις τα υπόλοιπα. δόθηκαν να πατηθούν από τα έθνη για σαράντα δύο μήνες.» (Αποκ. 11,1-2). Δηλαδή θα επικρατήσει ο Αντίχριστος στους Χριστιανούς τριάμισι χρόνια. Στους Χριστιανούς! Ναι. διότι, κατά τους Πατέρες, ο ναός, οι αυλές του και η πόλη Ιερουσαλήμ, η πόλη Σιών, πάντοτε συμβολίζουν την Εκκλησία. Τί μετριέται; Μόνο ο ναός, λέει, και το θυσιαστήριο, δηλαδή ένα μικρό μέρος. Να το πάρουμε είδηση ότι μπορεί να χαθούμε και ότι το πνεύμα του Αντιχρίστου μπορεί να επιβληθεί και σ' εμάς! Να το πάρωμε είδηση!... Αυτό θα πει ότι ο Δράκων καθιστά «ποταμοφόρητον» την Εκκλησία. πάει να την πνίξει με το νερό. Το νερό είναι ό,τι σας εξήγησα.
«Και εβοήθησεν η γη τη γυναικί, και ήνοιξεν η γη το στόμα αυτής και κατέπιε τον ποταμόν ον έβαλεν ο δράκων εκ του στόματος αυτού.» (Αποκ. 12,16). Έρχονται τα φυσικά στοιχεία να βοηθήσουν. Η γη, λέει, κατάπιε το νερό. Η περίπτωση εδώ είναι όπως και στη διάβαση της Ερυθράς θαλάσσης. Κάπου μετά τα μεσάνυχτα άρχισε να πνέει άνεμος νότιος, λέει, τόσο ισχυρός, που το νερό της θαλάσσης το χώρισε στα δυο. Πέρασαν οι Εβραίοι. και όταν πια ξημέρωνε, πήγαν να μπουν και οι Αιγύπτιοι. Σταματάει ο άνεμος, κλείνει το νερό και τους πνίγει όλους. ( Έξοδ. 14, 21-29). Εδώ βλέπουμε τα στοιχεία της φύσεως. Βέβαια τα στοιχεία της φύσεως τα κυβερνάει ο Θεός. αλλά εδώ όμως δείχνει όχι ποιος τα κυβερνάει, αλλά τί κάνουν αυτά, σ' ένα πρώτο πλάνο, σ' ένα πρώτο επίπεδο. ότι δηλαδή τα στοιχεία της φύσεως έρχονται ή να καταστρέψουν τον ασεβή ή να ενισχύσουν και να βοηθήσουν τον ευσεβή.
Είδατε, ο προφήτης Ιωνάς ζεσταίνεται περιμένοντας την καταστροφή της Νινευή. «Ουφ! ζέστη, καλοκαίρι!» (Ιων. 4, 1-6). Μέσα σε λίγα λεπτά φυτρώνει μία κολοκυθιά με μεγάλα φύλλα και τον σκιάζει! Έτσι λοιπόν η φύση έρχεται να βοηθήσει τον ευσεβή και την Εκκλησία.
«Και ωργίσθη ο δράκων επί τη γυναικί, και απήλθε ποιήσαι πόλεμον μετά των λοιπών του σπέρματος αυτής, των τηρούντων τας εντολάς του Θεού και εχόντων την μαρτυρίαν Ιησού.» (Αποκ. 12,17). Δηλαδή, θα σκεφθείτε, πόσοι μπορούν να κρυφτούν; Ας πούμε, στη Θεσσαλία πόσοι να είναι άραγε οι αληθινοί Χριστιανοί; Πενήντα; εκατό; πεντακόσιοι; χίλιοι;... Μπορούν όλοι αυτοί να πάρουν τα βουνά, να πάνε στις τρύπες της γης και στις σπηλιές και να κρυφτούν; Όχι. Οι υπόλοιποι; Οι υπόλοιποι μένουν στις πόλεις. Δηλαδή μόνο αυτοί είναι οι ευσεβείς, που έφυγαν στα βουνά; Όχι. έχει κι άλλους, στις πόλεις. Τότε τί γίνεται μ' αυτούς; «Έρχεται ο Διάβολος, λέει, και κάνει πόλεμο με τους λοιπούς.» Αλλοίμονό τους όμως. έχουν ν' αντιμετωπίσουν πραγματικά την τυραννία του Αντιχρίστου!
Αλλά εκεί στην έρημο ο προφήτης Ηλίας τί έτρωγε; «Και οι κόρακες έφερον αυτώ άρτους το πρωί και κρέα το δείλης, και εκ του χειμάρρου έπινεν ύδωρ.» (Γ' Βασ. 17, 6). Κοράκια του έφερναν ψωμί το πρωί, και το βράδυ του έφερναν κρέας, κι έπινε νερό από τον χείμαρρο. Γιατί κοράκια; Ξέρετε ότι τα κοράκια είναι σαρκοβόρα. Το λέει και η Αγία Γραφή αυτό (Γέν. 8, 6-7 κ.α.), αλλά το ξέρουμε κι από τη φύση τους. Τα κοράκια τρώνε κρέατα, και μάλιστα σάπια κρέατα. πτώματα τρώνε τα κοράκια. Βάζει λοιπόν κοράκια, στέλνει κοράκια, για να δείξει -τί;- ότι πρόκειται για θαύμα, που με τον τρόπο αυτό τονίζεται. Τα κοράκια, που μπορούν να φάνε το κρέας, και μάλιστα σε μία εποχή πείνας, δεν το τρώνε, αλλά το φέρνουν στον Προφήτη. Για να τονισθεί το θαύμα της προστασίας του Προφήτου από τον Θεό. Παρόμοια θα τρέφεται και η Εκκλησία στην έρημο.
Λέει πάλι το βιβλίο της Αποκαλύψεως: «όπως τρέφηται εκεί καιρόν και καιρούς και ήμισυ καιρού από προσώπου του όφεως» (Αποκ. 12,14), για να τρέφεται εκεί η Εκκλησία, λέει, «καιρόν» -είναι το έτος- «και καιρούς» -είναι τα δύο χρόνια. δύο συν ένα, τρία- «και ήμισυ καιρού» -είναι ο μισός χρόνος- δηλαδή τριάμισι χρόνια, «από προσώπου του όφεως», δηλαδή για όσο καιρό ο διάβολος και ο Αντίχριστος θα επικρατούν σ' αυτόν τον κόσμο. Ώστε λοιπόν θα τρέφει ο Θεός. Πώς όμως θα τρέφει ο Θεός εκεί; Ξέρουμε ότι ο παλαιός Ισραήλ τρεφόταν στην έρημο κατά θαυμαστό τρόπο σαράντα ολόκληρα χρόνια. ( Έξοδ. 16, 35). Ξέρουμε ακόμη ότι και οι Χριστιανοί στην έρημο, που κατέφευγαν από τους διωγμούς, τρέφονταν κατά τρόπο που οικονομούσε ο Θεός. Πώς όμως θα τρέφονται στα έσχατα οι Χριστιανοί που θα φεύγουν στην έρημο; Αυτό το ξέρει ο Θεός, και θα το φανερώσει τότε. Δεν είπε ποτέ, φέρ' ειπείν, στους Εβραίους στην Αίγυπτο «Όταν θα σας βγάλω στην έρημο, εγώ θα σας τρέφω με το μάννα». δεν είπε κάτι τέτοιο ο Θεός. αλλ' όταν ο λαός βρέθηκε στην έρημο και είπαν «Τί θα φάμε;», τότε ο Θεός έριξε το μάννα. ( Έξοδ. 16, 2-14). Όταν λοιπόν και οι Χριστιανοί θα βρεθούν στις ερημιές και θα πουν «Τί θα φάμε;», τότε ο Θεός ξέρει τί θα δώσει. τώρα δεν το ξέρουμε αυτό.
Αγαπητοί μου. ο μέγιστος των Προφητών, ο Ηλίας ο ένδοξος, έζησε τον ιστορικό τύπο των εσχάτων, όπως σας εξήγησα διά πολλών, για να μας δείξει πώς θα ζήσει κοντά του και η Εκκλησία. Η Εκκλησία μας, ανάμεσα στα τόσα γεγονότα του πολυτάραχου βίου του προφήτου Ηλιού, ιστορεί, απεικονίζει δηλαδή επάνω σε εικόνες, ένα μόνο χαρακτηριστικό. να κάθεται μέσα σε μία σπηλιά, και εκεί να βλέπει τον κόρακα να του φέρνει το ψωμί ή το κρέας. Δεν δείχνει τίποτε άλλο η Ορθόδοξος Εκκλησία μας από τη ζωή του προφήτου Ηλιού. Ούτε την θαυμαστή εκείνη θυσία του στο Καρμήλιον όρος, ούτε ακόμα εκείνη την θεοπτεία του στο όρος Χωρήβ, δηλαδή στο Σινά, ούτε τίποτε απ' όλα τ' άλλα τα παράδοξα, παρά εικονίζει μόνο αυτό. Ξέρετε γιατί; Γιατί η Εκκλησία μας θέλει να τονίσει την ιστορικότητα του Προφήτου σαν τύπο των εσχάτων; αλλά και να μας πει -μόνο αυτή την εικόνα παίρνω κι εγώ από τον Προφήτη- να μας πει τί θα γίνει με τους πιστούς μας όταν θα έλθει το τέλος του κόσμου.
Αγαπητοί μου, ο προφήτης Ηλίας, όπως σας είπα και προηγουμένως, θα δείξει τον Αντίχριστο αλλά και θα τον ελέγξει φοβερά, όπως έλεγξε και τον Αχαάβ. Ξέρετε τί είπε στον Αχαάβ; Του είπε: «Το αίμα σου θα το γλύψουν τα σκυλιά και τα γουρούνια!». Έτσι έγινε, αγαπητοί μου. Πληγώθηκε σ' έναν πόλεμο ο Αχαάβ, και τον πήγαν πληγωμένο σε μία πηγή. εκεί, λέει, που οι πόρνες λούζονται. Εκεί λοιπόν τον έπλυναν, του έπλυναν τις πληγές. Αλλά τόσο πολύ έτρεχε το αίμα, ακατάσχετο, που τελικά πέθανε εκεί. Και πήγαν μετά τα σκυλιά και τα γουρούνια και έγλυφαν εκεί το αίμα του Αχαάβ! (Γ' Βασ. 20,19. 22, 30-38).
«Εσένα, λέει στην Ιεζάβελ, εσένα... εσένα... θα σε ποδοπατήσουν τα άλογα και θα σε λιανίσουν, και θα σε φάνε τα σκυλιά!...» Έτσι κι έγινε, αγαπητοί μου. Την πέταξαν από το παράθυρο του παλατιού κάτω στην αυλή. Πραγματικά, εκείνοι που ξεκλήρισαν την οικογένεια του Αχαάβ -άλλαξε η κυβέρνηση. να μην πολυλογώ- την πέταξαν από το παράθυρο, τα άλογα την ποδοπάτησαν, και σε λίγο πήγαν τα σκυλιά και την έφαγαν! Και λένε για μια στιγμή εκείνοι που μπήκαν μες στο παλάτι: «Για να πάμε να δούμε. τί έγινε αυτή;». Και πάνε κάτω και βλέπουνε μόνο γδαρμένα κόκκαλα... Την είχαν φάει τα σκυλιά! (Βλ. Γ' Βασ. 20, 23. Δ' Βασ. 9,1-37).
Ελέγχει λοιπόν φοβερά ο Προφήτης. Έτσι θα ελέγξει και τον Αντίχριστο. Αν για τους απίστους θα είναι φοβερός, τότε για τους δικαίους θα είναι μια αληθινή ευλογία. Αλλά και για τους απίστους θα είναι φοβερός ο Προφήτης. Μας λέει το βιβλίο της Αποκαλύψεως ότι όταν ο Αντίχριστος θα τον συλλάβει μαζί με τον άλλο Προφήτη, τον Ενώχ, και θα τους κρεμάσει, θα τους φονεύσει, τότε τόσο θα χαρούν οι άνθρωποι -ακούστε. θα χαρούν!- ώστε θα ανταλλάξουν δώρα μεταξύ τους, γιατί επιτέλους απαλλάχτηκαν από έναν κήρυκα που τους βασάνιζε με τα λόγια του. (Αποκ. 11,10). Οι αμαρτωλοί λοιπόν άνθρωποι θα χαρούν. Αλλά θα σταθή όμως φοβερός, γιατί σε τρεισήμισι μέρες θα δουν τον προφήτη Ηλία να ανασταίνεται από τους νεκρούς και να ανεβαίνει στον ουρανό, και τότε θα τους πιάσει φόβος και τρόμος! (Αποκ. 11,11-13).
Αλλά εάν για τους απίστους ο Ηλίας θα είναι φοβερός, για τους δικαίους θα είναι μια αληθινή ευλογία. Γι' αυτό και ο ύμνος των Πατέρων στο βιβλίο της Σοφίας Σειράχ, στο 48ο κεφάλαιο, στην Παλαιά Διαθήκη, που αναφέρεται στον προφήτη Ηλία, τελειώνει ως εξής: «μακάριοι οι ιδόντες σε και οι εν αγαπήσει κεκοσμημένοι, και γαρ ημείς ζωή ζησόμεθα» (Σ. Σειρ. 48, 11). ευτυχισμένοι αυτοί που θα σε δουν, ή που σε βλέπουν, αυτοί που ζουν στολισμένοι με αρετές. κι εμείς θα ζήσουμε και θα σε δούμε. Ο Σειράχ ζει περίπου εξακόσια χρόνια μετά τον Προφήτη. Λέει «θα σε δούμε»!
Αγαπητοί μου, τον προφήτη Ηλία τον είδαν με χαρά και ελπίδα πρώτα-πρώτα εκείνοι οι εφτά χιλιάδες άνδρες στην εποχή του, όταν ήταν κρυμμένοι και δεν φανέρωναν την πίστη τους στον αληθινό Θεό. τότε που ο Προφήτης με παράπονο έφθασε να πει στον Θεό: «Κύριε, μόνος εγώ έμεινα να Σε λατρεύω. Όλοι οι άλλοι προσκύνησαν τα είδωλα!». «Όχι, Ηλία. Εφτά χιλιάδες άνδρες δεν προσκύνησαν τον Βάαλ.» (Γ' Βασ. 19, 14-18. Πρβλ. Ρωμ. 11, 3-4). Αυτοί οι εφτά χιλιάδες άνδρες, άμα έβλεπαν τον Προφήτη να ελέγχει τον Αχαάβ, χαίρονταν. Χαίρονταν. Ηταν η ελπίδα τους ο Προφήτης. Αλλά θα τον δουν με χαρά και ελπίδα και οι δίκαιοι των εσχάτων. Όταν θα κηρύσσει στα Ιεροσόλυμα, όλοι οι ευσεβείς, οι δίκαιοι, θα πουν: «Ήλθε ο Ηλίας. Ήλθε ο Ηλίας! Ελέγχει τον Αντίχριστο. Ήλθε ο Ηλίας!... Τα βάσανά μας τελειώνουν! Έρχεται ο Χριστός!...». Θα είναι λοιπόν και η ελπίδα των δικαίων των εσχάτων.
Θα τον δουν ακόμη και όλοι οι δίκαιοι που κατά τη δευτέρα Παρουσία θα αναστηθούν«και γαρ ημείς ζωή ζησόμεθα»,. όπως τον είδαν και οι τρεις Μαθητές στο Θαβώρ, ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης. (Βλ. Ματθ. 17, 1-6. Μάρκ. 8, 2-9).
Αγαπητοί μου, αυτή είναι με λίγα λόγια η θαυμαστή προσωπικότητα του αγίου προφήτου Ηλιού. Κι εμείς, τελειώνοντας, τί άλλο θα μπορούσαμε να πούμε; Ω άγιε του Θεού Προφήτα, ένδοξε Ηλία, πρέσβευε υπέρ ημών!
Συνεχίζει, αγαπητοί μου, ο Κύριος την επιστολή Tου προς τον επίσκοπον της Περγάμου. Και του λέγει ότι «Εσύ κρατάς το όνομά μου ψηλά. Και δεν αρνήθηκες την πίστη μου. Ιδιαίτερα δε κατά τις ημέρες του προκατόχου σου, του επισκόπου Αντίπα, του μάρτυρά μου του πιστού, που φονεύθηκε στην πόλη σας, όπου κατοικεί ο σατανάς”.
Αποτεινόμενος ο Κύριος εις τον επίσκοπο της Περγάμου, όπως σας είπα, λέγει ότι παρά το τόσο φοβερό ειδωλολατρικό περιβάλλον, που είχαμε αναλύσει στην περασμένη μας ομιλία, κράτησε ο επίσκοπος το όνομα του Χριστού και δεν αρνήθηκε την πίστη του εις αυτόν. Έτσι βλέπουμε τον προφητικό λόγο του Κυρίου στα ευαγγέλια που είπε ότι: «Καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου» [Λουκ. 21,17] εδώ να έχουμε την πραγμάτωση. «Ἒσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου». Ίσως η απορία, γιατί θα πρέπει οι πιστοί να είναι μισούμενοι υπό πάντων, ακριβώς γιατί πιστεύουν εις τον Χριστό; Διότι πίσω από το μίσος των ανθρώπων είναι το μίσος του σατανά. Ποτέ δεν μισήθηκε κανείς εάν πιστεύει οποιαδήποτε πίστη. Πέστε μου, έχει μάρτυρες ο Βουδισμός; Πέστε μου, έχει μάρτυρες ο Μωαμεθανισμός; Μάρτυρες έχει μόνο ο Χριστιανισμός, γιατί ο Χριστιανισμός είναι η γνησία πίστις. Όλες οι άλλες είναι κατασκευάσματα ανθρώπινα, λατρεύεται εκεί ο διάβολος. Και ο διάβολος δεν πολεμά τον εαυτόν του, διότι κατά τον λόγο του Κυρίου, εάν ο διάβολος πολεμούσε τον εαυτό του, τότε θα είχε ήδη διαλυθεί.
Αλλά πολεμά, όμως, την αληθινή πίστη. Πολεμά την πίστη του Χριστού, γι αυτόν τον λόγο σπείρει το μίσος στις καρδιές των ανθρώπων, που στρέφονται εναντίον των Χριστιανών. Έτσι, βλέπουμε τον λόγο του Κυρίου «ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου» να βρίσκει τώρα πραγμάτωση εδώ στην πόλη της Περγάμου, αλλά και όπου υπάρχει ο Χριστιανισμός.
Όμως ο Κύριος είπε στον επίσκοπο ότι «κρατείς το όνομά μου». Σαν να είναι το όνομα ένα αντικείμενο, το οποίο το κρατούμε στα χέρια μας. Αλλά τι σημαίνει «κρατώ το όνομα του Χριστού»; Αυτό έχει πάρα πολύ μεγάλη αξία και σημασία. «Κρατώ το όνομα του Χριστού». Σημαίνει: «Δεν το απέρριψα. Δεν το έριξα χάμω. Για να ποδοπατηθεί, να περιφρονηθεί». «Κρατώ λοιπόν το όνομα του Χριστού» σημαίνει: «Κρατώ την πίστη εις τον Χριστό, και την ζωή που λέγει ο Χριστός». Δηλαδή, μ' άλλα λόγια, «κρατώ το όνομα του Χριστού σημαίνει κρατώ την ορθοδοξία και την ορθοπραξία». Μάλιστα, στην εποχή μας, όλως ιδιαιτέρως στην εποχή μας, που τα πάντα καταπατούνται, και η πίστη και η χριστιανική ζωή, είναι μεγάλη υπόθεση να μπορεί κανείς να κρατά το όνομα του Χριστού ψηλά. Έτσι, να το ξέρουμε αγαπητοί μου. Ζούμε χριστιανικά; Πιστεύουμε εις τον Χριστόν; Σημαίνει: Κρατούμε το όνομα του Χριστού ψηλά.
Βέβαια το ότι εκράτει το όνομα ο επίσκοπος του Χριστού ψηλά, αυτό ήταν ένα γνώρισμα του προκατόχου του, του Αντίπα. Είναι δε το μόνο όνομα που αναφέρεται μέσα στο βιβλίο της Αποκαλύψεως και κυρίως στις επτά επιστολές που αποτείνεται η επιστολή. Λέγει στον επίσκοπο εις τον άγγελο της πόλεως Α ή Β, αλλά όνομα, είναι το μόνο που αναφέρεται, το μοναδικό. Και αυτό διότι μέσα στην όλη υπόθεση των πτυχών, αναφοράς πτυχών της Εκκλησίας, το ένα όνομα έχει πάρα πολλή αξία και θέση. Ωστόσο ο προκάτοχος του παραλήπτου της επιστολής, που ήταν ο Αντίπας, αυτός είχε κρατήσει το όνομα του Χριστού ψηλά. Λέγει ο Κύριος: «Εκεί που ο μάρτυς μου ο πιστός, ο Αντίπας, φονεύθηκε· εκεί που κατοικεί ο σατανάς». Μας κάνει εξαιρετική εντύπωση αυτός ο ιδιαίτερος τόνος, με τον οποίον μιλάει ο Κύριος γι' αυτόν τον επίσκοπο. Τον αποκαλεί μάρτυρα. Τίτλος ο οποίος ήδη αναφέρθηκε εις αυτόν τον Κύριο στο προηγούμενο κεφάλαιο, το είχαμε δει, όταν ο ίδιος λέγει για τον εαυτό Του, ότι είναι ο Μάρτυς ο πιστός και αληθινός. Αυτό αναφέρεται και εις το τρίτο κεφάλαιο, παράγραφος 14, αλλά και εις το προηγούμενο. «Εγώ είμαι ο μάρτυς ο πιστός, ο αληθινός». Και εις το τρίτο κεφάλαιο: «ο αληθινός».
Ακόμη στον χαρακτηρισμό ότι ο Αντίπας είναι μάρτυς του Χριστού, προστίθεται και εκείνο το «μου». «Ο μάρτυς μου», που δείχνει μια τρυφερότητα, δείχνει μία αγάπη και μία αναγνώριση προσοικειώσεως του Αντίπα προς τον Χριστόν δια του μαρτυρίου. Είναι μεγάλο κεφάλαιο, αγαπητοί μου, όπως βλέπετε το μαρτύριο για τον Χριστό. Είναι μία θαυμασία προσοικείωση με τον μεγάλο μάρτυρα, τον Χριστό.
Ακόμη προστίθεται στον τιμητικό τίτλο «ο μάρτυς μου», και ακόμη κάτι. «Πιστός. Ο μάρτυς μου ο πιστός». Έτσι έχουμε μία πληρεστέρα απόδοση του τίτλου που έχει ο Χριστός για τον εαυτό Του, να τον αποδίδει εις τον Αντίπα. Θα σας κάνει εντύπωση αυτό. Εμένα μου κάνει εντύπωση. Ότι ιδιώματα τα οποία έχει ο Κύριος, ο Χριστός, ως Υιός Ανθρώπου, τα αποδίδει σε εκείνους που Τον αγαπούν και πεθαίνουν γι' Αυτόν. Είναι λοιπόν ο Αντίπας, ο μάρτυς Του ο πιστός. Αλλά ποιος είναι αυτός ο θαυμάσιος μάρτυς; Ο πιστός κατά την μαρτυρία του Κυρίου; Αυτός ο Αντίπας ήταν επίσκοπος της Περγάμου. Ήταν ο πρώτος επίσκοπος της Περγάμου, όπως σας είπα, που, κατά την παράδοση, οι λατρευόμενοι δαίμονες, κατά την ανάλυση που κάναμε την περασμένη φορά, οι λατρεύοντες τα είδωλα, και συνεπώς οι λατρεύοντες τους δαίμονες, όταν ο άγιος Αντίπας έλεγξε τους δαίμονες ενώπιον των ειδώλων, οι δαίμονες άρχισαν να βρίζουν, να διαμαρτύρονται, φωνές που έβγαιναν μέσα από τα αγάλματα, μπροστά εις τους ειδωλολάτρες. Και έλεγαν διαμαρτυρόμενοι οι δαίμονες ότι θα φύγουν από την πόλη της Περγάμου, διότι ο Αντίπας τους διώχνει. Όταν το άκουσαν αυτό οι ειδωλολάτρες, κάτι το οποίο έχει γίνει σε πολλούς αγίους, και σας εξήγησα την περασμένη φορά, πώς οι δαίμονες που φωλιάζουν στα είδωλα, είναι εκείνοι που λατρεύονται και που διαμαρτύρονται όταν μπροστά τους σταθεί ένας άγιος του Θεού. Τότε άρπαξαν τον άγιο Αντίπα οι ειδωλολάτρες και τον έριξαν μέσα σ' ένα χάλκινο εκμαγείο ενός βοδιού. Δηλαδή ένα, ας πούμε, άγαλμα ενός βοδιού, κούφιο μέσα, άνοιξαν, έριξαν μέσα τον άγιο και έβαλαν φωτιά από κάτω. Και τον έκαψαν μέσα εις αυτό το χάλκινο βόδι τον άγιο Αντίπα. Έτσι είναι μάρτυς. Και η Εκκλησία μας τον τιμά στις 11 Απριλίου, και μαρτύρησε επί Δομετιανού το 83 μ. Χ.
Μετά από αυτό, το πολύ τιμητικό φυσικά για την πόλη της Περγάμου, ο Κύριος λέγει: «Ἀλλὰ ἔχω κατὰ σοῦ ὀλίγα, ὅτι ἔχεις ἐκεῖ κρατοῦντας τὴν διδαχὴν Βαλαάμ, ὃς ἐδίδαξε τὸν Βαλὰκ βαλεῖν σκάνδαλον ἐνώπιον τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ καὶ φαγεῖν εἰδωλόθυτα καὶ πορνεῦσαι. Οὕτως ἔχεις καὶ σὺ κρατοῦντας τὴν διδαχὴν τῶν Νικολαϊτῶν ὁμοίως» «Παρά ταύτα έχω μερικά εναντίον σου. Ολίγα όμως. Ότι εκεί έχεις μερικούς να αποδέχονται, να κρατούν την διδαχή του Βαλαάμ, ο οποίος είχε διδάξει τον Βαλάκ, να βάλει σκάνδαλο μπροστά στους Ισραηλίτες να φάγουν ειδωλόθυτα και να πορνεύσουν. Έτσι κι εσύ έχεις τους Νικολαΐτες, που αυτοί διδάσκουν τα παρόμοια». Ώστε υπάρχουν και παράπονα στον Ιησού. «Ἒχω ὀλίγα κατά σου». «Έχω μερικά εναντίον σου». Αλλά είναι σας είπα λίγα. Και πρόκειται περί επιδράσεων του ειδωλολατρικού περιβάλλοντος στη ζωή μερικών χριστιανών, που ο επίσκοπος δεν πρόσεξε επαρκώς.
Σημειώσατε ότι τότε η Εκκλησία ήταν κλειστή. Ήταν με όλη την σημασία της λέξεως κλειστή. Όπως είναι ένας καρπός που μεγαλώνει σ' ένα δέντρο. Και το μεγάλωμα του καρπού είναι εκ των έσω προς τα έξω. Να πάρουμε ένα μεγάλο καρπό, για να γίνω έτσι εντυπωσιακός, πάρτε ένα καρπούζι. Βλέπετε στην καρπούζια ένα καρπούζι είναι μόλις μικρούτσικο. Αυτό αρχίζει να μεγαλώνει, να μεγαλώνει, πώς μεγαλώνει; Δεν μεγαλώνει εκ των έσω προς τα έξω; Έρχεται απέξω να προστεθεί τίποτα για να μεγαλώσει το καρπούζι; Αλλά από μέσα κάτι γίνεται και μεγαλώνει. Τι είναι αυτό το κάτι που γίνεται; Βεβαίως παίρνει τροφή, παίρνει από ένα μίσχο, παίρνει νερό. Παίρνει τροφές διαμέσου του νερού,. Και τρέφεται και μεγαλώνει εκ των έσω προς τα έξω. Αυτό ήταν η αρχαία Εκκλησία. Και αυτό οφείλει να είναι πάντοτε η Εκκλησία. Δηλαδή υπήρχε ένας μίσχος. Υπήρχε μία πόρτα. Η πόρτα των κατηχουμένων. «Θα υποστείς κατήχηση, θα δοκιμαστείς ποιος είσαι, και μετά θα βαπτιστείς και θα γίνεις μέλος της Εκκλησίας του Χριστού». Η Εκκλησία λοιπόν του Χριστού ήταν κλειστή. Δεν μπορούσες να μπεις μέσα, εάν προηγουμένως δεν είχε δοκιμαστεί η αξία σου. Ποιος είσαι. Η πίστη σου. Η αρετή σου, η ζωή σου. Και οι πόρτες ήταν κλειστές, όχι με την έννοια πλέον του βαπτίσματος μόνον, αλλά και με την τεχνική σημασία του όρου, οι πόρτες ήταν κλειστές. Εκείνο το «τάς θύρας, τάς θύρας» αυτό ακριβώς διασώζει. Το ότι δηλαδή μέσα στην Εκκλησία, οι φύλακες, οι θυρωροί, έκλειναν την πόρτα, για να μην μπει κανείς άπιστος. Ούτε κατηχούμενος. Οι κατηχούμενοι προ του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, μέσα στη Θεία Λειτουργία, αναχωρούσαν. Γι' αυτό έκλειναν οι πόρτες, έβγαιναν όλοι έξω και έμεναν μόνοι οι πιστοί, οι οποίοι παρακολουθούσαν την Θεία Λειτουργία για να κοινωνήσουν.
Φαίνεται όμως ότι είχαν δημιουργηθεί κάποιες επιδράσεις εις τα μέλη της Εκκλησίας, ώστε μερικοί είχαν δεχθεί αυτήν την, απ' το ειδωλολατρικό περιβάλλον, την διδασκαλία των ειδωλολατρών, των Νικολαϊτών, που είχαμε αναλύσει μία περασμένη φορά, και αντιλαμβάνεστε ότι μερικοί Χριστιανοί παρουσίαζαν αυτό το φαινόμενο των επιδράσεων. Αυτό δεν άρεσε εις τον Κύριο. Ήθελε τα μέλη της Εκκλησίας να είναι όπως Εκείνος θέλει. Γι' αυτό διαμαρτύρεται κατά του επισκόπου και του λέγει: «Ἒχω κατά σου ὀλίγα».
Εάν με την εικόνα που σας περιέγραψα, έπρεπε να δούμε την εποχή μας, τι θα λέγαμε; Η Εκκλησία σήμερα είναι κλειστή ή ανοιχτή; Είναι ανοιχτή. Οι πόρτες δεν κλείνουν πλέον, όχι μόνο με την τεχνική έννοια του όρου, αλλά ούτε καν ξέρουμε ποιοι είναι αυτοί που μπαίνουν μέσα στην Εκκλησία. Ούτε καν τους ξέρουμε. Και το χειρότερο, ότι όπως έχουμε διαμορφωθεί, δεν ξέρει ούτε ο ιερεύς το ποίμνιό του, ούτε το ποίμνιο τον ιερέα. Δεν γνωριζόμαστε πια. Ενώ πρώτα οι Χριστιανοί, όταν λεγόταν το «τάς θύρας, τάς θύρας», ο ένας κοιτούσε τον άλλον, μάλιστα αυτό διασώζεται σε μια άλλη Λειτουργία, αρχαία Λειτουργία, κοιτούσε ο ένας τον άλλον, να ιδούν μήπως έχει μείνει κάποιος ο οποίος είναι άγνωστος. Και δεν μπορούσε να μείνει κανείς άγνωστος μέσα στην Εκκλησία. Έτσι, δεν ξέρω σήμερα τι θα έλεγε ο Κύριος, αγαπητοί μου, εις τον κάθε επίσκοπο. Τι να του πει; «Έχω ολίγα κατά σου; Ότι άφησες τους Νικολαΐτες να επιδράσουν στην ζωή των πιστών σου;». Όταν εισβάλει η τηλεόραση, το ραδιόφωνο, το θέατρο, ο κινηματογράφος, ο τρόπος ζωής, εκείνος που υπάρχει πια σήμερα, τι να κάνουμε; Ξέρετε πώς ακριβώς θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε την όλη υπόθεση; Μ' ένα διάτρητο καλάθι· που πάμε να βάλουμε νερό. Πού να κρατήσεις το νερό μες στο καλάθι; Τι να κρατήσεις; Τι να βουλώσεις; Ποια τρύπα να κλείσεις στο καλάθι για να κρατήσει το νερό; Είναι μία κατάσταση φοβερή. Και σήμερα δεν θα είχε ο Κύριος να μας πει ότι έχει ολίγα εναντίον μας. Θα είχε πολλά.
Ωστόσο εδώ, εκείνο που πρέπει να προσέξουμε, γιατί φαίνεται πια ότι το ποίμνιον πρέπει να φυλάει μόνο του τον εαυτό του. Έτσι φαίνεται. Προσέξτε τι είπα. Μην περιμένετε να σας φυλάξουμε εμείς. Λυπούμαι. Φυλάξτε τον εαυτό σας, αγαπητοί. Φυλάξτε τον εαυτό σας. Εάν δεν φυλάξετε εσείς στον εαυτό σας, μην περιμένετε να σας φυλάξει κάποιος άλλος. Λυπούμαι που το λέω. Αλλά σας εξήγησα. Ποια τρύπα στο καλάθι να βουλώσουμε; Εκεί που φτάσαμε. Το αντιλαμβάνεσθε και μόνοι σας.
Πάντως, ας προσέξουμε εδώ κάτι. Εδώ εμφανίζει ο Κύριος με το παράδειγμα που αναφέρει, στον επίσκοπο της Περγάμου, την δράση και την μέθοδο των Νικολαϊτών. Και αυτά είναι πάρα πολύ σπουδαία, διότι απλούστατα, αυτά τα δύο στοιχεία, συνεχίζουν να υπάρχουν πάντοτε μέσα στην Ιστορία, και στην εποχή μας συνεπώς, και που πρέπει να τα επισημάνουμε. Υπογραμμίζω, πρέπει να τα επισημάνουμε. Η δράσις και η μέθοδος της δράσεως. Για να τονίσει ο Κύριος με ποιο τρόπο δρουν αυτοί οι Νικολαΐτες, αναφέρει μία παλιά ιστορία. Και αυτή η παλιά ιστορία είναι από το βιβλίο των «Αριθμών», και αφού θα κάνει την αναφορά Του εκεί ο Κύριος λέγει: «Οὕτως ἔχεις καὶ σὺ κρατοῦντας τὴν διδαχὴν τῶν Νικολαϊτῶν». «Έτσι κι εσύ όπως τότε, στον παλιό καιρό, στην εποχή που οι Εβραίοι βρίσκονταν εις την έρημο, συνέβη εκείνο το περιστατικό, έτσι κι εσύ έχεις αυτούς τους Νικολαΐτες, οι οποίοι δρουν και μεθοδεύουν την δράση τους, όπως τότε ο Βαλαάμ που είπε στον Βαλάκ τι να κάνει».
Αλλά για να καταλάβουμε και να κατανοήσουμε, αγαπητοί μου, και την δράση και την μέθοδο που χρησιμοποιούν οι εχθροί της Εκκλησίας μέχρι αυτή την στιγμή που σας ομιλώ, και που, μέχρι να τελειώσει η ιστορία, την ίδια μέθοδο και την ίδια δράση θα έχουν οι εχθροί της Εκκλησίας, πρέπει να αναφερθούμε με λίγα λόγια σ' αυτήν την παλιά ιστορία για να δούμε τα κύρια γνωρίσματά της. Είναι στο βιβλίο των «Αριθμών» όπως σας ανέφερα εις τα 22, 23, 24, 25 κεφάλαια και στο 31ο κεφάλαιο. Οι Ισραηλίτες, μετά την έξοδό τους από την Αίγυπτο, και τις πολλές τους περιπέτειες στην έρημο, ήλθαν, και υπό την αρχηγία πάντοτε του Μωυσέως, ήλθαν και εγκαταστάθηκαν ανατολικά του Ιορδάνου ποταμού, στην περιοχή που ήσαν οι Μωαβίτες και οι Μαδιανίτες. Εκεί μάλιστα τελειώνει η ιστορία του Μωυσέως. Διότι κατόπιν ανέβηκε επάνω εις το βουνό και στην συνέχεια είδε από μακριά την γη της Επαγγελίας, απέθανε εκεί ο Μωυσής και την αρχηγία την ανέλαβε εφεξής ο Ιησούς του Ναυή, ο οποίος πάντα με τη βοήθεια του Θεού διαπέρασε τους Εβραίους από τον Ιορδάνη ποταμό με τον ίδιο τρόπο που πέρασαν και από την Ερυθρά Θάλασσα, σχίστηκε το νερό κατά παρόμοιο τρόπο, ώστε να πάρει κύρος ως αρχηγός ο Ιησούς του Ναυή και να φανεί ότι την χάρη του Θεού δεν την είχε μόνο ο Μωυσής, αλλά την είχε και ο Ιησούς του Ναυή, και πέρασαν τον Ιορδάνη ποταμό, έφτασαν προ της Ιεριχούς, κυρίευσαν την πρώτη πόλη της γης της Επαγγελίας και εν συνεχεία με τους ιερούς εκείνους πολέμους των, κατέκτησαν την γη της Επαγγελίας, όπως μας τα περιγράφουν τα βιβλία παρακάτω των Κριτών κ.λπ. Αλλά, όταν ο βασιλιάς των Μωαβιτών, ο Βαλάκ, αντιλήφθηκε ότι στρατοπέδευσαν οι Εβραίοι απέναντί του, θορυβήθηκε. Οι Εβραίοι τότε ήσαν δύο εκατομμύρια άνθρωποι. Θορυβήθηκε. Όπως πολύ φυσικό είναι να θορυβηθεί κάθε βασιλιάς και κάθε αρχηγός κράτους, ενός λαού, όταν δει να στρατοπεδεύουν άνθρωποι, λαός πολύς, στα σύνορά του. Τότε δε ήταν, και μετά ταύτα, και αιώνες ολοκλήρους ήταν η μετακίνησις των λαών. Σήμερα μετακινήσεις λαών δεν έχουμε τόσο, αλλά μέχρι πρότινος θα λέγαμε, αυτές οι μετακινήσεις των λαών ήταν ένα συνηθισμένο φαινόμενο. Έτσι οι Εβραίοι μετακινούνται, λαός ολόκληρος, προς κατάκτηση της γης της Επαγγελίας.
Όπως σας εξήγησα όμως ο Βαλάκ μέσα του αισθάνθηκε μεγάλη ανησυχία. Δεν ξέρει τι να κάνει. Τότε καλεί την γερουσία των Μωαβιτών, αλλά και την γερουσία των Μαδιανιτών σε κοινή σύναξη, να αποφασίσουν περί του πρακτέου. Και αποφασίστηκε να μετακαλέσουν έναν ονομαστό μάγο, που κατοικούσε στην Μεσοποταμία, αρκετά μακριά από 'κει, που τον έλεγαν Βαλαάμ, ελπίζοντας, ότι αν τον είχαν κοντά τους, αυτός ο μάγος θα καταριόταν τους Ισραηλίτες, και οι Ισραηλίτες θα αποδεκατίζονταν, δεν ξέρω με ποιον τρόπο, στην έρημο. Κι έτσι θα γλίτωναν οι Μωαβίτες και οι Μαδιανίτες. Πράγματι, έστειλαν μία αντιπροσωπεία στην Μεσοποταμία, με πολλά δώρα και είπαν στον Βαλαάμ ότι «ο μισθός σου θα είναι πλούσιος. Ο βασιλιάς μας θα σε ανταμείψει πλουσιοπάροχα. Σε θέλει να έρθεις να καταραστείς έναν λαό, ο οποίος εμφανίστηκε στα σύνορά μας». Λέγει ο Βαλαάμ: «Καλά, μείνετε απόψε εδώ και θα σας απαντήσω αύριο». Την νύχτα εμφανίζεται ο Κύριος. Ο Κύριος του Ισραήλ. Ο Κύριος, ο Θεός. Και του λέγει: «Γιατί ήρθαν αυτοί να σε πάρουν από δω; Δεν θα φύγεις. Θα μείνεις εδώ. Δεν θα πας μαζί τους». Το πρωί τούς λέγει: «Λυπούμαι πάρα πολύ, δεν θα μπορέσω να έρθω. Όλο το βιος του βασιλέως να μου δώσετε, εγώ δεν θα μπορέσω να έρθω». Έφυγαν αυτοί άπραγοι. Στεναχωρήθηκε ο Βαλάκ. Και στέλνει άλλη αντιπροσωπεία, επισημότερα πρόσωπα, πάλι με δώρα πολλά. Ο Βαλαάμ τους είπε πάλι: «Μείνετε και θα ρωτήσω». Ο Θεός τού λέγει: «Επειδή ήρθαν, πήγαινε. Αλλά πρόσεξε, θα πεις αυτό που θα σου βάλω εγώ στο στόμα». Να μην πολυπραγμονώ, επειδή είναι μία ιστορία που αναφέρεται σε πέντε κεφάλαια, και είναι πολύ μεγάλη ιστορία, ο Βαλαάμ αφού ξεκινάει στον δρόμο και το γαϊδουράκι του σταματά, διαμαρτύρεται και το χτυπά και είναι άγγελος που το εμποδίζει κ.λπ κ.λπ. -τα παρατρέχω όλα αυτά- και έρχεται ο Βαλαάμ εις την γη Μωάβ. Χάρηκε ο Βαλάκ που τον είδε τον Βαλαάμ και του λέγει: « Έλα τώρα εδώ να σου δείξω τους Ισραηλίτες». Τον ανέβασε σε ένα ψηλό εκεί βουνό, και του λέει: «Τους βλέπεις; Στρατοπεδευμένους. Αυτούς θέλω να μου τους καταραστείς θέλω να αποδεκατιστούν. Θέλω να εξαφανιστούν από τα μάτια μου». «Καλά», του λέει ο Βαλαάμ, «Φέρε μου εφτά βόδια, και εφτά πρόβατα, και κάνε εφτά βωμούς. Και θυσίασέ τα. Και πρόσεξε. Αυτό που θα μου βάλει στο στόμα μου ο Θεός, αυτό θα σου απαντήσω." Πράγματι έγινε η θυσία εκεί, και μετά αρχίζει να ομιλεί ο Βαλαάμ. Έπαινο υπέρ των Ισραηλιτών. Τρόμαξε ο Βαλάκ. Του λέγει: «Εγώ σ' έφερα για να καταραστείς τον λαό αυτό, και εσύ μου τον επαινείς;». «Δεν σου είπα, ό,τι βάλει στο στόμα μου ο Θεός θα σου πω;». Τον παίρνει από' κει και τον πάει σε άλλη τοποθεσία. Και του λέγει: «Βλέπεις τους Ισραηλίτες;». Ένα άλλο τμήμα του στρατοπέδου. Δεν φαινόταν όλο το στρατόπεδο. «Θέλω να μου τους καταραστείς». «Καλά», λέγει ο Βαλαάμ. Πάλι επτά βωμούς με τα αντίστοιχα ζώα και πάλι έπαινο υπέρ του Ισραήλ. Άρχισε να θυμώνει ο Βαλάκ. Τον παίρνει από εκεί και τον πάει σε τρίτο μέρος.
Όταν έγινε η θυσία, ξέροντας πια ο Βαλαάμ ότι ο Θεός του βάζει μες στο στόμα του, μία προφητεία -καταπληκτική προφητεία!- υπέρ των Ισραηλιτών, αυτός μίλησε μάλιστα, ο Βαλαάμ μίλησε και περί του αστέρος που θα ανέτειλε· και φαίνεται ότι το αστέρι εκείνο που φάνηκε στη Γέννηση του Χριστού, είναι αυτό που προφήτευσε ο Βαλαάμ, ο εθνικός, ο ειδωλολάτρης! Βλέπετε ότι ο Θεός δεν δεσμεύεται, και στο στόμα ενός ειδωλολάτρου να βάλει την αλήθεια. Όπως και στον Ναβουχοδονόσορα, έβαλε εκείνο το θαυμαστό όραμα για την εκκλησία του, αλλά και στον Φαραώ τα γνωστά εκείνα όνειρα για τον λιμό. Έτσι, πριν ακόμα τελειώσει η θυσία, ξέροντας τι ο Θεός θέλει, αρχίζει ένα εγκώμιο υπέρ των Εβραίων, άνευ προηγουμένου. Οργίστηκε φοβερά ο Βαλάκ. Και του λέγει: «Δεν θα σε πληρώσω τίποτε! Να φύγεις και να μην σε βλέπω!».
Αλλά ο Βαλαάμ ήτανε φιλάργυρος. Αγαπούσε τα χρήματα. Και σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε μεν να ενεργήσει διαφορετικά, αφού ο Θεός του έβαλε στο στόμα του αυτόν τον λόγο, και μάλιστα είχε εκείνη την περιπέτεια στον δρόμο, που το γαϊδουράκι του δεν προχωρούσε, και όταν το χτυπούσε γύρισε το κεφάλι του το υποζύγιο και φώναξε: «Τι με χτυπάς;»· με ανθρώπινη φωνή. Τρόμαξε ο Βαλαάμ. Και τότε γυρίζει και βλέπει έναν άγγελο μπροστά του, μ' ένα σπαθί. «Εγώ», λέει, «εμποδίζω το ζώο σου». Γιατί πήγαινε με τους άλλους μαζί, που έπρεπε να πάει με τους άλλους μαζί. Την αντιπροσωπεία. Κι εκεί τον σταματάει ο άγγελος· ας είναι. Το θέμα είναι ότι δεν μπορούσε να πει κάτι διαφορετικό. Αισθανόταν φόβο. Αλλά ως ειδωλολάτρης που ήταν είχε φτωχή αντίληψη περί του Θεού. Ίσως να νόμιζε ότι ο Θεός εκεί ακούει, αλλά εδώ δεν ακούει. Γι’ αυτό ο Κύριος, όταν αποκάλυψε το όνομα Του εις τον Μωυσέα τού είπε: «Εγώ είμαι ο Κύριος, ο Κύριος των πάντων»· που σημαίνει ότι «δεν υπάρχει άλλος Θεός, όπου και να είμαι, όπου και να βρίσκομαι, εγώ είμαι ο Κύριος. Δεν είμαι χθεσινός ή αυριανός. Είμαι ο αιώνιος Θεός».
Έτσι, από την μία μεριά, αυτή η ελλιπής του γνώσις για τον Θεό, από την άλλη μεριά η φιλαργυρία του, τον έκαναν να κάνει το εξής. Εκείνο που συνήθως γίνεται άμα προβάλλονται τα χρήματα, το συμφέρον. Πάμε να τα χαλάσουμε για μία στιγμή και μετά πάλι πέφτουμε σε διαπραγματεύσεις. Και λέγει στον Βαλάκ: «Εγώ δεν μπορούσα να σου πω τίποτε διαφορετικό από εκείνο το οποίο που μου έβαλε ο Θεός στο στόμα, αλλά πρόσεξε όμως τώρα κάτι που θα σου πω. Θα στο πω στο αυτί τώρα αυτό. Θα σου πω μία συμβουλή. Τι να κάνεις, που να νικήσεις τους Εβραίους». «Και ποια είναι αυτή η συμβουλή;». «Άκουσέ με. Θα προσπαθήσεις να παρασύρεις τους Εβραίους σε δύο πράγματα. Να λατρεύσουν όχι τον Θεό τον δικό τους, αλλά τον θεό το δικό σου. Και τότε ο Θεός τους θα οργιστεί. Και το δεύτερο, να πέσουν στην πορνεία· που ο Θεός τους, δεν θέλει ο λαός Του να πέφτει στην πορνεία. Δύο λοιπόν πράγματα σου συνιστώ. Φρόντισε να παρασυρθούν -θα το λέγαμε τώρα εμείς με δικά μας λόγια- στην ειδωλολατρία και στην πορνεία. Και τότε θα δεις, θα θυμώσει ο Θεός, θα πέσει κακό μέσα στον λαό, θα αποδεκατιστεί ο λαός, και εσύ θα γλιτώσεις». Η ιστορία μάς λέει στη συνέχεια ότι ο Βαλαάμ όταν έδωσε την συμβουλή του, δεν έφυγε από την γη Μωάβ, έμεινε εκεί. Και τιμωρήθηκε δια σφαγής και αυτός, δεν κατάφερε τίποτα να κερδίσει.
Ωστόσο, ακούστε, η μέθοδος φοβερή. Είναι το καλόπιασμα. Όταν δεν μπορούμε, ξέρετε, να μπούμε στα πράγματα δια της βίας, δια των όπλων, μπαίνουμε δια της διεισδύσεως. Και δια της εισπηδήσεως. Και τα δυο ή διείσδυση ή εισπήδηση, προπαντός η διείσδυση, και το να προσπαθήσουμε να φέρουμε τους άλλους στα χνάρια μας διαδίδοντας ό,τι θα διαδώσουμε, εισάγοντας δύο πράγματα, την ειδωλολατρία και την πορνεία, επετύχαμε αυτό που θέλαμε. Ακούστε. Κάνουν μια γιορτή προς τιμήν του Βεελφεγώρ. Δηλαδή του θεού του δικού τους. Και καλούν τους Εβραίους να παραστούν στην γιορτή. «Καὶ κατέλυσεν Ἰσραὴλ ἐν Σαττείν· καὶ ἐβεβηλώθη ὁ λαὸς ἐκπορνεῦσαι εἰς τὰς θυγατέρας Μωάβ». «Βγήκαν εκεί οι κοπέλες, στολισμένες, όμορφες, μακιγιαρισμένες-το μακιγιάρισμα είναι πανάρχαιο, ξέρετε, ε; Το μακιγιάρισμα είναι πανάρχαιο και το βάψιμο των χειλέων, και των παρειών, και των ματιών· πανάρχαια είναι αυτά-, βγήκαν εκεί οι κοπέλες, προσέφεραν θυσίες, και κάλεσαν αυτούς στις θυσίες των ειδώλων αυτών- δηλαδή ειδωλόθυτα- και έφαγε ο λαός των θυσιών αυτών». «Καὶ προσεκύνησαν τοῖς εἰδώλοις αὐτῶν (προσκύνησαν στα είδωλα των Μωαβιτών) καὶ ἐτελέσθη Ἰσραὴλ τῷ Βεελφεγώρ -«ἐτελέσθη» θα πει έκαναν γιορτή, τελετή προς τιμήν του Βεελφεγώρ- καὶ ὠργίσθη θυμῷ Κύριος τῷ Ἰσραήλ».
Θύμωσε ο Κύριος. Και τότε, τότε έγινε το φοβερό κακό. Τότε έδωσε εντολή ο Μωυσής, κατόπιν εντολής του Θεού. Να σφαγούν όλοι εκείνοι που πήγαν και πόρνευσαν και προσέφεραν θυσίες εις τα είδωλα. Και μάλιστα είπε ο Μωυσής: «Μη λυπηθείτε αν αυτός είναι ο πατέρας σας, ο αδερφός σας, ή ο γιος σας». Και έπεσε σφαγή μέσα στο στρατόπεδο, και φονεύθηκαν την ημέρα εκείνη 24.000 άνθρωποι. Και ο θυμός του Θεού με τι εσταμάτησε; Όταν ο Φινεές, σε μία προκλητική περίπτωση, επενέβη δυναμικά. Δηλαδή ένας Ισραηλίτης, άρχοντας, με μία Μωαβίτισσα γυναίκα, κατά προκλητικό τρόπο, την έβαλε στο στρατόπεδο, ενώπιον των οφθαλμών των Εβραίων, και την πήγε στη σκηνή του να αμαρτήσει. Και τότε άναψε από ιερά αγανάκτηση ο Φινεές, πήρε ένα δόρυ και πήγε μέσα στο αντίσκηνο και τους κάρφωσε και τους δυο επάνω στη γη με το δόρυ. Και τότε, λέγει, θεωρήθηκε η πράξις αυτή, αρετή ενώπιον του Θεού, και έπαψε η οργή του Θεού εναντίον των Εβραίων.
Είχε δίκιο λοιπόν ο Βαλαάμ, όταν έδωσε την υπόδειξη αυτή και τη συμβουλή στον Βαλάκ. «Βάλ’ τους να αμαρτήσουν και θα δεις ότι ο Θεός θα θυμώσει μαζί τους». Λοιπόν. Λέει τώρα ο Κύριος, στην Αποκάλυψη, στην επιστολή που στέλνει στον επίσκοπο της Περγάμου. «Ξέρεις τι έκανε τότε ο Βαλαάμ, που συμβούλευσε τον Βαλάκ να φάγουν ειδωλόθυτα, να προσφέρουν θυσίες στους θεούς, τους ψεύτικους, στα είδωλα και να πορνεύσουν. Το ίδιο πράγμα κάνουν τώρα οι Νικολαΐτες μέσα στην Εκκλησία σου. Το ίδιο πράγμα!». Τι, δηλαδή, ακριβώς; Τα παλιά αμαρτήματα του Ισραήλ, σας τόνισα, ήταν η πορνεία και η ειδωλολατρία. Αλλά αυτά τα δύο, είναι ακριβώς η δράσις και η δολία μέθοδος των εχθρών της Εκκλησίας. Διότι, ποτέ δεν έλειψαν οι εχθροί της Εκκλησίας, που με τον τρόπον αυτόν προσπαθούν να προσβάλουν τους Χριστιανούς. Είναι χαρακτηριστικό και αξιοπαρατήρητο, ότι Βαλαάμ εβραϊκά θα πει Νικόλαος. Και δεν είναι τυχαίο το ότι αυτή η αίρεση ονομαζόταν Νικολαΐτες. Νικόλαος δε, έχει δύο σημασίες. Η πρώτη είναι, η νίκη του λαού, και το δεύτερο είναι αυτός που νικάει τον λαό. Συνεπώς, Νικόλαος, με τη δευτέρα σημασία της λέξεως, θα πει αυτός που νικάει τον λαό, δηλαδή αυτός που καταστρέφει τον λαό. Έτσι Βαλαάμ θα πει εβραϊκά Νικόλαος, θα πει «αυτός που καταστρέφει τον λαό του Θεού». Και έτσι «Βαλααμίτες» ή «Νικολαΐτες» στην ελληνική γλώσσα, θα πει «αυτοί που καταστρέφουν τον λαό του Θεού».
Δεν ξέρω, ας πω για μια στιγμή, αν υπήρξαν ή δεν υπήρξαν ιστορικά οι Νικολαΐτες. Ή μήπως είναι μία εικόνα, την οποία παρουσιάζει ο Κύριος, για να μιλήσει για τους δολιοφθορείς του λαού του δικού Του. Αλλά φαίνεται όμως ότι υπήρξαν ιστορικά. Γιατί και ο άγιος Επιφάνιος Κύπρου, αλλά και άλλοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, πρώιμοι Πατέρες, και ο άγιος Ειρηναίος, και ο Ευσέβιος Καισαρείας, αναφέρονται εις τους Νικολαΐτες, ως ιστορική περίπτωση. Ήσαν πράγματι αιρετικοί, που είχαν την επωνυμία Νικολαΐτες. Όμως εκείνο που θέλει, και το βλέπει κανείς ολοκάθαρα και με το όνομα αυτό, εκείνο που θέλει ο Κύριος να τονίσει και που εμάς μας ενδιαφέρει σήμερα, είναι τούτο: Νικολαΐτες σήμερα δεν υπάρχουν. Δεν υπάρχει αυτή η αίρεσις, αλλά οι «Νικολαΐτες» υπάρχουν. Μας ενδιαφέρει λοιπόν η δράσις και η μέθοδος των εχθρών του λαού του Θεού. Δηλαδή των Νικο-λαϊτών. Των Βαλααμιτών. Και ποια είναι αυτή; Δηλαδή είναι τύπος. Αντιλαμβάνεσθε; Οι Νικολαΐτες πλέον, ο Βαλαάμ, είναι ο τύπος της δολιοφθοράς, του νέου Ισραήλ της χάριτος. Των Χριστιανών!
Αυτό σαν μέθοδο το βλέπουμε διάσπαρτο μέσα στην Ιστορία. Θα σας πω κάτι από τον παλιό καιρό. Όπως ξέρετε, κάποτε ο Ιερός Χρυσόστομος τα 'βαλε με την βασιλική αυλή. Έγιναν πολλές συνάξεις και συμβούλια, πώς θα εξοντώσουν τον Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως. Αυτόν, που τον είχαν αρπάξει με το αμάξι, δήθεν να κάνει περίπατο εις τα περίχωρα της Αντιοχείας, και το αμάξι δεν ξαναγύρισε στην Αντιόχεια, αλλά πήγαινε προς Κωνσταντινούπολη για να τον κάνουν Αρχιεπίσκοπο. Έγινε με απαγωγή Αρχιεπίσκοπος ο Ιερός Χρυσόστομος. Αυτόν τον άνθρωπο, τώρα θέλουν να τον εξοντώσουν! Όχι, βέβαια, ο λαός. Όχι ο λαός… Ο λαός έμεινε πιστός στον Ιερό Χρυσόστομο. Διαβάστε, παρακαλώ, την βιογραφία του, να δείτε ακριβώς φοβερά πράγματα στην εποχή του Χρυσοστόμου. Λοιπόν, τι λέτε προτάθηκε στον κύκλο των παλατιανών εναντίον του Ιερού Χρυσοστόμου; Πολλά προτάθηκαν, αλλά το πιο πονηρό απ' όλα; «Προσπαθήστε να κάνετε τον Ιωάννη να αμαρτήσει!». Διότι η πρόταση να το αφαιρεθεί η περιουσία ειπώθηκε. Ότι δεν είχε ο Ιωάννης περιουσία. Κι αυτή η περιουσία είναι της Εκκλησίας και συνεπώς θα στερηθούν οι πτωχοί. Στην πρόταση να του αφαιρεθεί η ζωή ή να σταλεί εξορία, υπήρχε ο αντίλογος ότι τον Ιωάννη δεν τον ενδιέφερε αυτό. Διότι εκείνος θα ενδιαφερόταν γρήγορα να μεταφυτευτεί στον ουρανό. Τίποτα δεν απειλούσε τον Χρυσόστομο. Τίποτα, τίποτα, τίποτα! Ένα φοβόταν,ορθώς, την αμαρτία. Και προτάθηκε αυτό: «Κάντε τον να αμαρτήσει». Είδατε δαιμονική συμβουλή; «Κάνετέ τον να αμαρτήσει».
Ε, λοιπόν, αγαπητοί μου, δεν διαλύει ο λαός του Θεού, παρά μόνον όταν αμαρτήσει. Και οι εχθροί αυτό το ξέρουν πολύ καλά. Γιατί τους το εμπνέει ο εισηγητής του κακού, ο διάβολος. Και τι κάνουν; Δύο μεθόδους. Αποστασία από τον Θεό και πορνεία. Ρίξτε μια ματιά στην εποχή μας, να δείτε πώς εκμαυλίζεται η νεολαία μας, και θα δείτε να υπάρχει η ιδία δράσις και η ιδία μέθοδος. Τα «Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών», που είναι έργα των Σιωνιστών Εβραίων, είναι και στηρίζονται επάνω εις αυτήν τη μέθοδο. Πάρτε ένα βιβλίο να διαβάσετε για τα Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών, φτηνό είναι, πάρτε να δείτε. Να δείτε τι γράφει μέσα. Είναι αυτή η μέθοδος της δολιοφθοράς. «Να μπούμε μέσα στον λαό, στους λαούς, και να τους παραλύσουμε το νεύρο. Δηλαδή να εισαγάγουμε την πορνεία, την αποστασία από τον Θεό, με κάθε τρόπο». Έτσι ο πανσεξουαλισμός, το UNISEX, δηλαδή η ισοτιμία των φύλων, ως να μην εισηγήθηκε ο Χριστιανισμός την ισοτιμία των φύλων, δεν μας αρέσει αυτή η ισοτιμία των φύλων, κατά το «οὐκ ἔνι ἄρρεν καὶ θῆλυ» του Ευαγγελίου, εμείς θέλουμε ένα άλλο κατασκεύασμα, ένα άλλο UNISEX, δηλαδή ομοιομορφία των φύλων· που να είναι αντίστροφο. Να βάζει ο άντρας γυναικεία, η γυναίκα να βάζει ανδρικά, ή η γυναίκα να κόβει τα μαλλιά της, ο άντρας να αφήνει μαλλιά, η γυναίκα να βάζει σπορ παπούτσια, ο άντρας να βάζει τακούνια. Αυτό το πράγμα, αυτή την αντιστροφή!
Ακόμα, η κατασυκοφάντηση του Χριστιανισμού και της Εκκλησίας: «Ο Χριστιανισμός ξόφλησε, η Εκκλησία είναι τέτοια, οι παπάδες είναι τέτοιοι, οι δεσποτάδες είναι τέτοιοι!». Για να μην πω, ότι βεβαίως έχουν φροντίσει, γιατί υπάρχουν παράλληλες δράσεις, έχουν φροντίσει να εξουδετερώνουν τα στελέχη της Εκκλησίας. Πώς τα εξουδετερώνουν; Με την ίδια πάντα μέθοδο. Φοβερό πράγμα. Γιατί, αν δεν επισημάνουμε, αγαπητοί μου, αυτούς τους κινδύνους, αυτές τις δολιοφθορές, δεν μπορούμε ούτε σαν στελέχη μέσα εις την Εκκλησία να σταθούμε. Δεν μπορούμε να σταθούμε. Δεν μπορούμε! Έρχονται με καλό τρόπο, άμα δούνε για μία στιγμή έναν ζηλωτή, άνθρωπο που λέει την αλήθεια· δεν πάνε να του πουν ότι… «Ξέρεις...» Κάποτε κάποτε τρίζουν τα δόντια, μετά δεν τρίζουν τα δόντια, μετά πλησιάζουν με καλό τρόπο και του λέγουν ότι δίκιο έχει και πολύ σωστά μιλάει. «Ε, περάστε από το σπίτι μας να σας κεράσουμε, ελάτε να σας δούμε, να κουβεντιάσουμε», τούτα, εκείνα, προσφέρουν δώρα, προσέξτε, δώρα, εξυπηρετήσεις. Αυτές είναι οι παγίδες. Και σιγά-σιγά εξουδετερώνουν και τα στελέχη της Εκκλησίας. Και μη νομίσετε, μη νομίσετε, είναι κάτι πολλών δακρύων άξιον, όταν πάρα πολλά στελέχη της Εκκλησίας μας, έχουν φθαρεί και εις τους δύο, αυτούς, τομείς της παλιάς διδαχής του Βαλαάμ στον Βαλάκ. Και στο θέμα της αποστασίας και εις το θέμα της αμαρτίας. Της αμαρτίας της ποικίλλης εν ευρεία εννοία, γιατί η σημασία δεν είναι μόνο η πορνεία καθ' εαυτή. Είναι παν ό,τι αναφέρεται στην απόλαυση των παρόντων αγαθών. Και στα χρήματα. Ό, τι θέλετε.
Αλλά το πρώτο, το πρώτο, όταν δίνουν βιβλία, όταν εισάγουν θεωρίες και προσεγγίζουν τα στελέχη της Εκκλησίας μας και δυστυχώς τ' ακούν, θα έλεγα ότι αυτό είναι μία προδοσία της Εκκλησίας. Όταν μπορεί να υπάρχουν στελέχη της Εκκλησίας, πού μπορεί να είναι Μασόνοι, που μπορεί να είναι πνευματιστές ή άθεοι. Θα μου πείτε: «Μπορεί ο παπάς της ενορίας μας να είναι άθεος;». Αγαπητοί μου, βγάλετε εσείς τα συμπεράσματα και παρατηρήστε. Γι' αυτό σας έλεγα προηγουμένως, εάν εσείς δεν φροντίσετε να σώσετε τον εαυτό σας, μην περιμένετε από εμάς. Όχι βεβαίως, προς Θεού, όχι βεβαίως ότι κάθε στέλεχος της Εκκλησίας είναι και διεφθαρμένος άνθρωπος και πουλημένος και προδότης. Να φυλάξει ο Θεός! Αλλά υπάρχουν όμως αρκετοί. Υπάρχουν αρκετοί. Ήδη γνωρίζουμε, από τους 8.000 ιερείς, 1.000 είναι, κατά μία μαρτυρία, 1.000, δεν πιστεύουν στον Θεό. Δεν πιστεύουν στον Θεό! Δεν πιστεύουν ούτε εις αυτό το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Τίποτα δεν πιστεύουν. Τίποτα δεν πιστεύουν! Τίποτα! Λυπούμαι που το λέω. Αλλά το λέω, γιατί ο ίδιος ο Κύριος τα αποκαλύπτει αυτά. Ο ίδιος ο Κύριος τα αποκαλύπτει όταν λέγει: «Τέτοιους έχεις μέσα στην Εκκλησία σου!». Πρόσεξε λοιπόν. «Θα στραφώ εναντίον σου εάν δεν μετανοήσεις». Και πρέπει να ειδοποιήσουμε και το πλήρωμα της Εκκλησίας, διότι οι εχθροί της Εκκλησίας πρώτα προσπαθούν να φάν' τις κεφαλές και μετά τον λαό· διότι όταν οι κεφαλές είναι εκείνες που είναι, ο λαός τι θα κάνει παρακάτω; Θα παραδοθεί; Μα γι' αυτό τα λέμε, να μην παραδοθεί.
Προσέξτε, μην πανικοβληθείτε με αυτά που είπα. Δεν σημαίνει ότι κάθε κληρικός είναι άνθρωπος, ο οποίος δεν κοιτάζει καλά τη δουλειά του. Δεν αγαπάει τον Θεό και δεν πιστεύει στον Θεό. Μην το πάρετε αυτό. Ούτε ακόμη να σας κάνουμε καχύποπτους αλλά απλούστατα, αν κάποτε αντιληφθείτε ότι ο εφημέριος ενδεχομένως της ενορίας σας, και ο παραπάνω, και ο παραπάνω δεν ξέρω τι... ·αντιληφθείτε ότι δεν πιστεύουν, μην πείτε ότι, «Αυτός εάν δεν πιστεύει, τότε γιατί να πιστέψω εγώ;». Όχι, αν αυτός δεν πιστεύει, εσύ θα πιστεύεις. Διότι ο Κύριος είναι αληθής. Εσύ θα πιστεύεις. Και θα αγαπάς τον Κύριο. Αλίμονό του όμως. Είναι τρομερές οι ημέρες που ζούμε. Είναι πραγματικά ημέρες έσχατες. Ο Κύριος μας ειδοποίησε γι' αυτό. Μας μίλησε για τους κακούς εργάτες. Μας μίλησε για τις αιρέσεις. Ότι οι αιρέσεις θα πληθυνθούν. Μας μίλησε για τους μισθωτούς. Ο μισθωτός δεν είναι αυτός ο οποίος θα πάρει να φάει. Είναι ο μισθωτός που έχει την ψυχολογία του μισθωτού. Προσέξτε. Ο κάθε ιερεύς θα πληρωθεί για να ζήσει την οικογένειά του. Δεν λέγεται μισθωτός μ' αυτήν την έννοια. Μισθωτός με την έννοια της ψυχολογίας του μισθωτού. Δηλαδή: «Με πληρώνεις; θα σου κάνω λειτουργία. Θα ευχηθώ για σένα. Δεν με πληρώνεις; Τίποτα. Δεν με ενδιαφέρει». Δεν σ' ενδιαφέρει; Όπως ξέρετε, παλιά και οι αξιωματικοί δεν έλεγαν «παίρνω μισθό»· αλλά: «παίρνω αποζημίωση». Και ο δάσκαλος παλιά δεν έλεγε «παίρνω μισθό», «παίρνω αποζημίωση». Ήταν λειτουργήματα αυτά. Δεν σημαίνει, δηλαδή, ότι δεν με πληρώνει η πολιτεία, εγώ δεν θα πάω να πολεμήσω. Θα πάω να πολεμήσω ή με πληρώνει η πολιτεία ή δεν με πληρώνει η πολιτεία. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Γιατί; Γιατί δεν είμαι μισθωτός. Δεν έχω την ψυχολογία του μισθωτού.
Όπως λοιπόν αντιλαμβάνεστε, αγαπητοί μου, τα πράγματα είναι πάρα πολύ άσχημα και σας ειδοποιώ να το ξέρετε. Γι' αυτό βλέπουμε όλα αυτά τα οποία θα μπορούσαμε να τα αποκαλέσουμε «σκοτεινές δυνάμεις». Σκοτεινές δυνάμεις. Με κάθε τρόπο επιτίθενται αυτές οι σκοτεινές δυνάμεις, εναντίον των αγρυπνούντων και εναντίον των φυλάκων της πίστεως, τους περιυβρίζουν, με χυδαία, πολλές φορές, κοσμητικά επίθετα, γιατί; Γιατί στέκονται εμπόδιο σ' αυτό το καταλυτικό τους έργο. Έτσι εξηγείται γιατί επιτίθενται αυτοί οι σύγχρονοι Νικολαΐτες, σε κάθε ζωντανή χριστιανική αντίσταση. Ένα σας ειδοποιώ. Ξανά. Ο εχθρός εντός των τειχών! Αντιλαμβάνεστε, επαναλαμβάνω, πόσο δύσκολοι είναι οι καιροί μας και τι βάρος επωμίζονται αυτοί που αγρυπνούν; Αγρυπνείτε όμως κι εσείς. Θα επαναλάβω, το σύνθημά τους είναι, η αποστασία από τον Θεό. Αθεΐα. Το βλέπετε διάχυτο στην εποχή μας. Αθεΐα. Και από την άλλη μεριά απολαύσεις σαρκικές μ' οποιονδήποτε τρόπο. Εν ευρεία εννοία. Γι' αυτούς τους τότε και τους πάντα Νικολαΐτες γράφει ο Απόστολος Πέτρος, Β΄ επιστολή 2,14 έως 18: «Ὀφθαλμοὺς ἔχοντες μεστοὺς μοιχαλίδος καὶ ἀκαταπαύστους ἁμαρτίας, δελεάζοντες ψυχὰς ἀστηρίκτους, -αχ αυτές οι αστήρικτες ψυχές…- καρδίαν γεγυμνασμένην πλεονεξίας ἔχοντες, κατάρας τέκνα - Δεν το λέγω εγώ. Το λέγει ο λόγος του Θεού. «Κατάρας τέκνα!» - «καταλιπόντες εὐθεῖαν ὁδὸν ἐπλανήθησαν, ἐξακολουθήσαντες τῇ ὁδῷ τοῦ Βαλαὰμ τοῦ Βοσόρ, ὃς μισθὸν ἀδικίας ἠγάπησεν./.... /οὗτοί εἰσι οἷς ὁ ζόφος τοῦ σκότους εἰς αἰῶνα τετήρηται». Έτσι μιλάει, αγαπητοί μου, για τους Νικολαΐτες όλων των εποχών και όλων των αιώνων ο λόγος του Θεού.
Αλλά ας προσέξουμε και κάτι ακόμα. Αυτήν την παρατήρηση που κάνει ο Κύριος εις τον επίσκοπο της Περγάμου, όταν του λέγει ότι ο Βαλαάμ εδίδαξε τον Βαλάκ «βαλεῖν σκάνδαλον ἐνώπιον τῶν υἱῶν Ἰσραήλ». Έχουμε το φαινόμενο του σκανδάλου. Όπως ξέρετε, το σκάνδαλο δεν είναι τίποτε άλλο, όπως ο Κύριος μίλησε εις τα Ευαγγέλια, παρά το σκόνταμα στην πίστη, εις το όνομα του Ιησού Χριστού και εις την ηθική. Για την πρώτη περίπτωση, της πίστεως, ο Κύριος είπε το εξής: «Ὃς δ᾿ ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ, συμφέρει αὐτῷ ἵνα κρεμασθῇ μύλος ὀνικὸς εἰς τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ ἐν τῷ πελάγει τῆς θαλάσσης». «Αν κάποιος σκανδαλίσει έναν, από αυτούς τους μικρούς στην ηλικία και στην…, θα λέγαμε, κοσμική προβολή- τους απλούς ανθρώπους, στ' Όνομά μου τον σκανδαλίσει, δηλαδή πει: ότι ‘’Κάθεσαι και πιστεύεις στον Χριστό, τι είναι ο Ιησούς;" Τον συμφέρει -τον συμφέρει!- η τιμωρία του θα είναι μικρότερη, να πάει ν' αυτοκτονήσει. Να βάλει μία μυλόπετρα στο λαιμό του και να πάει να πέσει μέσα στην θάλασσα, να φουντάρει. Η αμαρτία του ως αυτόχειρας είναι μικροτέρα παρ' ό,τι εάν πει στον άλλον ‘’να μην πιστεύει στο όνομά μου’’». Σήμερα αυτός ο σκανδαλισμός είναι ευρύτατος. Υπάρχουν δάσκαλοι, ευτυχώς όχι όλοι, υπάρχουν δάσκαλοι και καθηγητές, ευτυχώς όχι όλοι, που λέγουν: «Κάθεσαι και πιστεύεις στον Χριστό;». Υπάρχουν και γονείς που το λέγουν στα παιδιά τους αυτό. Και ολόκληρη η κοινωνία το ‘λεγε αυτό. Με τα έντυπά της με κάθε τρόπο. Και με τα Μέσα Ενημερώσεως, με κάθε τρόπο. Κεκαλυμμένο και απροκάλυπτο. «Κάθεστε και πιστεύετε εις τον Ιησούν Χριστόν;». Ναι. Γι' αυτούς τι αρμόζει; Το είπε ο Κύριος. Όσο για την δευτέρα περίπτωση, ο ίδιος ο Κύριος είπε στη συνέχεια: «Οὐαὶ τῷ κόσμῳ ἀπὸ τῶν σκανδάλων» . «Αλίμονο στον κόσμο από τα σκάνδαλα». Ποια σκάνδαλα; Ηθικής φύσεως τώρα. Όταν εσύ βγαίνεις μισόγυμνος άνθρωπος, και σκανδαλίζεις τους άλλους, τις αστήριχτες ψυχές, όπως μας είπε ο Απόστολος Πέτρος, γιατί μιλάει εδώ σε θέματα ειδικά ηθικής, με την στενή σημασία της λέξεως. Βγαίνει η κυρία μισόγυμνη έξω και προκαλεί τους άλλους και πέφτουν στην αμαρτία. Λέγει «αλίμονο εις τον κόσμο από τα σκάνδαλα».
Πάντως είναι αξιοπαρατήρητο, θα επαναλάβω, ότι ο Βαλάκ χρησιμοποίησε κατά την συμβουλή του Βαλαάμ και τα δύο είδη. Και το θέμα της πίστεως και το θέμα της ηθικής. Δηλαδή αυτά τα δυο, τα οποία σήμερα όπως σας ανέφερα αφθονούν στην εποχή μας. Έτσι θα παρακαλέσω πάρα πολύ, πάρα πολύ θα παρακαλέσω, ας αναλογιστούμε, αγαπητοί μου, τις ευθύνες μας που έχουμε απέναντι των άλλων ανθρώπων και απέναντι προπαντός των παιδιών και των νέων. Και οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί και εμείς οι κληρικοί και η πολιτεία, και η εν γένει κοινωνία, ας σταθούμε μπροστά στα παιδιά μας με σεβασμό. Είναι η γενεά που έρχεται. Αν αυτή η γενεά τραφεί με την απιστία και με τα σαρκικά αμαρτήματα, αυτή θα στραφεί μετά εναντίον μας. Θα στραφεί, γιατί την ποτίσαμε βρώμικο νερό από συντετριμμένα πηγάδια. Τα συντετριμμένα αυτά πηγάδια της αποστασίας και της ανηθικότητος. Εμάς τους ίδιους δεν θα σεβαστούν. Και τους γονείς δεν θα σεβαστούν, και τους καθηγητές δεν θα σεβαστούν, και τους ιερείς δεν θα σεβαστούν και αυτό γίνεται. Ήδη γίνεται. Και στρέφεται η νεολαία εναντίον μας. Αγαπούν να ονομάζουν τα νιάτα, τουλάχιστον ήτανε ένας χαρακτηρισμός λίγων ετών πιο πίσω, «τα οργισμένα νιάτα». Ποια «οργισμένα νιάτα»; Εμείς τα οργίσαμε τα νιάτα. Ποια «οργισμένα»; Ξαφνικά, για μία στιγμή, βρέθηκαν οργισμένα; Εμείς τα οργίσαμε τα νιάτα. Με την ζωή μας, με τον τρόπο μας, με την διδασκαλία μας. Και θα δρέψουμε τους καρπούς. Αν σήμερα στον κόσμο υπάρχει η πολλή αμαρτία, υπάρχει η αναρχία, όχι με τη στενή σημασία της λέξεως, εκείνος που θα πάει ν' ανατινάξει με μία βόμβα ένα κτίριο. Με την ευρεία έννοια της λέξεως αναρχία. Όταν το παιδί λέει στον πατέρα του και την μάνα του: «Δεν σε γνωρίζω». Όταν λέει στον καθηγητή: «Και ποιος είσαι εσύ;». Και στον κληρικό ασχημονεί μπροστά του, ή ό,τι άλλα κάνει, όλα αυτά είναι ευρεία εννοία είναι μία αναρχία. Θα δρέψουμε τους καρπούς. Και αυτούς, αυτούς τους καρπούς που έχουμε σήμερα, τους φύτεψαν, τους έσπειραν οι Νικολαΐτες. Οι εχθροί της Εκκλησίας.
Αγαπητοί μου, σαν γονείς, σαν εκπαιδευτικοί, σαν κληρικοί και σαν πολιτεία, ας αγρυπνούμε.
14η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης
« Ιερά Αποκάλυψις ».
