Περί Φιλαρχίας.

†. Ένας ακόμη, αγαπητοί μου, αγώνας, πνευματικός για μας, όπως μας σημειώνει ο όσιος Εφραίμ ο Σύρος, είναι η φιλαρχία. Πρέπει να νικήσομε την φιλαρχίαν. «Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργείας, φιλαρχίας καί ἀργολογίας, μή μοι δῷς». Πραγματικά, η φιλαρχία είναι ένας μεγάλος αγών που πρέπει να καταβάλουμε να την νικήσουμε.

     Τι είναι,όμως, η φιλαρχία; Είναι η αγάπη με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο, κατάληψη της αρχής. Να είμαι εγώ ψηλά. Να άρχω εγώ, όχι εσύ, εγώ. Σε μία ομάδα ανθρώπων, οποιασδήποτε μορφής και φύσεως. Να άρχω εγώ, όχι εσύ. Αυτό είναι η φιλαρχία. Και όπως αντιλαμβάνεσθε, χρειάζεται η φιλαρχία ομάδα για να αναδειχθεί. Και συνεπώς, είναι μία κοινωνική πληγή, η οποία πραγματικά συναντάται παντού. Και στο έθνος μας, και εις την εκκλησίαν μας, και εις την δουλειά μας και εις το σπίτι μας το ίδιο.

      Δεν μπορεί ένας άνθρωπος, ο οποίος είναι φίλαρχος, να είναι πρόσφορο έδαφος για να αναπτυχθεί η πνευματική ζωή. Γι'αυτό λοιπόν όπως σας είπα, και όπως μας σημειώνει ο όσιος Εφραίμ, πρέπει να υπερνικήσουμε αυτό το πάθος.

      Ας δούμε, αγαπητοί μου, μέσα σ΄αυτό το ίδιο το έθνος μας, πώς ακριβώς επικρατεί αυτή η φιλαρχία. Αν κοιτάξουμε την ιστορία μας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, είναι μία, όπως λέμε ειδικότερα εμείς οι Έλληνες, ελληνικόν αμάρτημα. Βέβαια εγώ θα έλεγα ανθρώπινο αμάρτημα. Αλλά φαίνεται ότι εμείς οι Έλληνες ιδιαιτέρως έχομε το αμάρτημα αυτό της φιλαρχίας. Θέλομε όλοι να αρχηγεύουμε. Και επειδή όλοι θέλουμε να αρχηγεύομε, φατριαζόμεθα. Και ο ένας πολεμά τον άλλον, ακριβώς για να καταλάβει την αρχήν. Και, πολεμούντες ο ένας τον άλλον, στο τέλος έχουμε το εξής φαινόμενο: Πολλές μάχες χάσαμε και πολλές νίκες δεν αξιοποιήσαμε. Κι έτσι, ενώ είμεθα ένας αξιόλογος λαός, ένας έξυπνος λαός, αυτή η φιλαρχία σαν σαράκι τρώγει τα σωθικά μας και δεν μπορούμε να αναπτυχθούμε σε όλους τους τομείς του κοινωνικού και του εθνικού μας βίου. Και τούτο γιατί δεν μάθαμε να αρχόμεθα. Μην ξεχνάμε ότι μόνον εκείνος ο οποίος έμαθε να άρχεται, δύναται να άρχει. Εμείς, όμως, χωρίς κανείς να καταδέχεται ή να θέλει να μαθητεύσει στα θρανία του μαθητού και του αρχομένου, θέλει να βρεθεί στην έδρα του διδασκάλου και του αρχηγού. Και θέλομε όλοι να αρχηγεύομε. Έτσι, βλέπετε, ότι υπάρχει μία κατάστασις που στο τέλος, ενώ συμφωνούμε να οικοδομήσομε, στο τέλος βρισκόμαστε γκρεμιστές.

      Αλλά το κακό αυτό δεν είναι μόνο στο έθνος μας. Ο ίδιος ο λαός μας αποτελεί και την Εκκλησία. Κι έτσι μεταφέρομε αυτό το πάθος της φιλαρχίας και μέσα στον χώρο της Εκκλησίας. Εδώ είναι, όμως, αυτόχρημα τραγικό διότι μέσα σ’ αυτόν τον χώρον θα έπρεπε να υπάρχει η ταπείνωσις. Αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει, γι'αυτό και όταν φουντώσει η φιλαρχία, κάθε ακαταστασία μπορεί κανείς να περιμένει. Το βλέπουμε αυτό σαν ένα ανθρώπινο πάθος και εις αυτούς ακόμη, αγαπητοί μου - θα το φανταζόσαστε;- τους Μαθητάς. Θα φανταζόσαστε ακόμη ότι και εις την πιο καίρια στιγμή της επιγείου ζωής του Κυρίου, οι μαθηταί Του μαλώνουν, ερίζουν γι’ αυτήν την αρχηγίαν; Πού; Κατά την διάρκεια του Μυστικού Δείπνου. Μας το σημειώνει ο ευαγγελιστής Λουκάς. Και φαίνεται πως είναι όχι η πρώτη φορά, γιατί ο Ματθαίος μάς αναφέρει άλλη μία, όχι κατά τον Μυστικό Δείπνον. Με εκείνο το επεισόδιο των δύο μαθητών, του Ιακώβου και του Ιωάννου που κρυφά, έβαλαν μάλιστα την μητέρα τους να μεσολαβήσει, για να επιτύχουν να καθίσουν, εάν ο Ιησούς εγίνετο –βεβαίως, τι άλλο;- επίγειος βασιλεύς, αριστερά του και δεξιά του και να άρχουν και αυτοί μαζί Του. Να άρχουν μαζί, να κυβερνούν μαζί Του. Και ηγανάκτησαν –μας σημειώνει ο ευαγγελιστής Ματθαίος- οι δέκα όταν έμαθαν το περιστατικό.

     Εδώ όμως τώρα, κατά τη διάρκεια του Μυστικού Δείπνου, μας σημειώνει ο ευαγγελιστής Λουκάς: «Και ἐγένετο δέ καί φιλονικία ἐν αὐτοῖς τό τίς αὐτῶν δοκεῖ εἶναι μείζων». Έγινε φιλονικία, σκεφτείτε τι, τα πάθη, αλλά και προπαντός εδώ βλέπομε τώρα την φιλαρχία, να είναι ανάλγητη. Είναι αυτό που λέμε απλά «δεν σε νοιάζει να πατήσεις επάνω σε πτώματα, αρκεί να ανέβεις εσύ!». Δεν τους ενδιαφέρει –Ποιους; Ωωω, τους μαθητάς…- εάν ο Κύριος αλγεί, εάν ο Κύριος σε λίγες ώρες παραδίδεται, εάν ο Κύριος και Διδάσκαλος που Τον τιμάει ο λαός, αλλά τώρα περνάει κρίσιμη στιγμή - δεν τους ενδιαφέρει αυτό. Θα λέγαμε στο βάθος το ανθρώπινο πάθος φαίνεται και φουντώνει, πού; Α! Φοβερό! Ζητούν Αυτόν τον Κύριον να γίνει γέφυρα να ανέλθουν εκείνοι σε ύπατα αξιώματα! Ο Κύριος να γίνει γέφυρα! Κι εκείνοι να αναδειχθούν! Γι'αυτό είναι ανάλγητη η φιλαρχία. Και τότε ο Κύριος στρέφεται και τους λέγει: «Οἱ βασιλεῖς τῶν ἐθνῶν κυριεύουσιν αὐτῶν, ὑμεῖς δὲ οὐχ οὕτως, ἀλλ᾿ ὁ μείζων ἐν ὑμῖν γινέσθω ὡς ὁ νεώτερος, καὶ ὁ ἡγούμενος ὡς ὁ διακονῶν». «Στους κοσμικούς επικρατεί η φιλαρχία και οι άνθρωποι προσπαθούν να επιβληθούν δια της βίας και δια της τυραννίας, ὑμεῖς δὲ οὐχ οὕτως, σε σας όμως όχι έτσι. Εσείς πρέπει να ‘χετε αντίστροφη συμπεριφορά. Ο μεγαλύτερος από σας –που νομίζει ότι είναι μεγαλύτερος- ή, αν θέλετε, αν θέλει να είναι ὁ μείζων, ο μεγαλύτερος, να γίνει όπως ο νεότερος· κι εκείνος ο οποίος είναι ηγούμενος, ή θα ήθελε να ηγείται, αυτός να είναι ὡς ὁ διακονῶν, ως ο υπηρέτης». Αυτή, αγαπητοί μου, είναι η θέσις του ευαγγελίου. Και έρχεται να διορθώσει αυτό το φοβερό πάθος. Και βέβαια, χρειάστηκε η Πεντηκοστή, το Πνεύμα του Θεού έλειπε, οι μαθηταί εμφανίζονται με τα ελαττώματά τους. Όταν ήρθε η Πεντηκοστή, εκαθαρίσθησαν, υγιάσθησαν και τότε κατενόησαν πώς πρέπει να πολιτευτούν τον ευαγγελικόν βίον.

      Αλλά και μέσα εις την Εκκλησίαν ακόμη, παρουσιάστηκαν πολλά φαινόμενα τέτοια. Ήδη πρώιμα, σημειώνει ο ευαγγελιστής Ιωάννης, εις την τρίτην του επιστολήν, το εξής, θλιβερόν βεβαίως: «Ἒγραψα τῇ ἐκκλησίᾳ· ἀλλ᾿ ὁ φιλοπρωτεύων αὐτῶν Διοτρεφὴς οὐκ ἐπιδέχεται ἡμᾶς. Καὶ μὴ ἀρκούμενος ἐπὶ τούτοις οὔτε αὐτὸς ἐπιδέχεται τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τοὺς βουλομένους κωλύει καὶ ἐκ τῆς ἐκκλησίας ἐκβάλλει». «Σας έγραψα», λέγει, στην εκκλησία, αλλά ο Διοτρεφής –ένα όνομα, άνθρωπος, ηγούμενος μέσα στην εκκλησία, ίσως ιερεύς, ίσως επίσκοπος, ίσως επίτροπος, δεν μας καθορίζει εδώ- που φιλοπρωτεύει, αγαπάει τα πρωτεία, αυτός -λέγει- δεν δέχεται ἡμᾶς τους αποστόλους, και δεν αρκείται σ’ αυτό, αλλά δεν δέχεται ούτε τους αδελφούς· κι εκείνοι οι οποίοι θα ήθελαν να είναι στην εκκλησία, τους βγάζει απέξω». Βλέπετε, δηλαδή, εδώ, ένα κλίμα πολύ δυσάρεστο, επειδή ακριβώς υπάρχει αυτό το πάθος της φιλαρχίας.

     Αν δε, έπρεπε, να ρίξομε μια ματιά εις αυτήν την εκκλησιαστικήν μας ιστορία, θα δούμε ότι το πάθος αυτό κυριολεκτικά κατεσπάραξε το σώμα της Εκκλησίας. Αλλά, δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι το να είσαι αρχηγός ανθρώπων, αυτό απαιτεί πολύν κόπον. Λέγει ο όσιος Νείλος: «Πάντων ἐστὶν ἐπιπονώτερον, τό ἄρχειν ψυχῶν». «Δεν υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα και πιο κοπιαστικό πράγμα, το να άρχεις επάνω σε ανθρώπους». Εάν πραγματικά θα ήθελες να άρχεις και να βοηθήσεις και να οικοδομήσεις. Οι άνθρωποι που ζητούν την αρχήν, δεν τους ενδιαφέρει πόσοι θα χαθούν και πόσοι θα γκρεμιστούν, αρκεί αυτοί να αναδειχθούν. Γι’ αυτόν τον λόγο, εκείνοι που είχαν συναίσθηση ότι το να άρχεις επάνω σε ανθρώπους είναι βαρύτατον έργον, πάντοτε, όταν εκλήθησαν να άρχουν, προσπαθούσαν να αποφύγουν την αρχήν. Όλοι οι μεγάλοι. Οι αληθινά μεγάλοι. Οι αληθινά ευσυνείδητοι, κυρίως στον χώρο της Εκκλησίας, μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας, προσπαθούσαν να αποποιηθούν κάθε αρχή, γιατί ήξεραν αυτό το βάρος. 

    Αλλά το θέμα της φιλαρχίας τρυπώνει και μέσα στις δουλειές μας, αυτές που κάνουμε για να ζήσουμε. Μέσα σ’ αυτές τις εργασίες μας, που εκεί θα έπρεπε να υπάρχει αυτή η ευγενής άμιλλα, θα ‘πρεπε να υπάρχει παραγωγικότητα, εκεί μπαίνει η σπουδαρχία , μπαίνει και η θεσιθηρία, το κυνηγητό των θέσεων και των αξιωμάτων, και προσπαθεί ο ένας να παραγκωνίσει τον άλλον, να ανεβεί αυτός και ο άλλος να μην ανεβεί. Και επειδή ακριβώς κάποιος θα καταφέρει να ανεβεί, και κάποιοι δεν θα καταφέρουν να ανεβούν, γι΄αυτό γεννιέται ο φατριασμός, γεννιέται ο φθόνος , γεννιέται το μίσος, και έτσι, με αυτήν την κατάσταση, μέσα σε ένα χώρο εργαζομένων, που θα έπρεπε να είναι συνεργαζόμενοι, με ένα πνεύμα αγάπης, οι άνθρωποι αυτοί υποβλέπονται, και αλληλοϋποσκελίζονται και αλληλοτρώγονται. Γιατί; Γιατί έχει μπει το πάθος της φιλαρχίας, για το οποίο ο όσιος Εφραίμ λέγει: «Θεέ μου, γλύτωσέ με από το πάθος της φιλαρχίας».

      Αλλά και στην οικογένειά μας, αγαπητοί μου, υπάρχει αυτή η φιλαρχία. Βλέπει κανένας το εξής φαινόμενο, και επιτρέψατέ μου στο σημείο αυτό, επιτρέψατέ μου, γιατί πολλά βλέπω με τα μάτια μου μέσα στις οικογένειες και λυπούμαι πολύ και έρχομαι σε δύσκολη θέση, όταν πρέπει να αντιμετωπίζω προβλήματα και καταστάσεις που δημιουργούν οι ίδιοι οι άνθρωποι μέσα στην οικογένειά τους. Όπως θα ξέρετε, ο Θεός έβαλε ως κεφαλή της οικογενείας τον άντρα. Κεφαλή της οικογενείας δεν είναι βεβαίως η γυναίκα. Είναι ο άντρας. Η γυναίκα υποτάσσεται στον άντρα. Αυτό το «υποτάσσεται» που υπάρχει στην Αγία Γραφή, δεν είναι σχήμα λόγου, ούτε θα μπορούσαμε να δώσουμε άλλες ηπιότερες διαστάσεις. Αλλά είναι ακριβώς αυτό το οποίο λέγει ο λόγος του Θεού: «Ἡ δὲ γυνὴ ἵνα φοβῆται τὸν ἄνδρα».

     Αλλά εδώ, όμως, σημειώθηκε το εξής φαινόμενο. Ο μεν άντρας είναι η κεφαλή, γιατί έτσι ορίζει ο Θεός. Ο άντρας, όμως, έκανε κατάχρηση της εξουσίας του και τότε επέρασε από το «κυριαρχικόν», που είχε μέσα στο σπιτικό του, εις την τυραννίαν. Και έγινε ένας άνθρωπος, ο οποίος θέλησε να επιβάλλει με αυταρχικό τρόπο το θέλημά του και να το επιβάλλει διαρκώς μέσα στο σπίτι του. Αυτός ο αυταρχισμός του ανδρός εδημιούργησε μία άλλη κατάσταση, από αντίδραση. Εδημιούργησε, και κυρίως στη σύγχρονη γυναίκα, την επιθυμία να χειραφετηθεί από τον άντρα, κι έτσι εδημιούργησε τον φεμινισμόν. Αλλά έναν φεμινισμόν, μία κίνηση, η οποία είναι καθαρώς αρνητική. Διότι θέλησε να γίνει ίση με τον άντρα και σε κάποια δεδομένη στιγμή να ξεπεράσει και τον άντρα και να έχομε ένα μητριαρχικόν σύστημα και τότε, λοιπόν, να μην έχουμε τίποτα άλλο παρά ένα αναποδογύρισμα του παλαιού συστήματος. Και να κυβερνάει τώρα πια αυταρχικά η γυναίκα. Αυτό στο τέλος θέλει να επιτύχει η γυναίκα, διότι και στη γυναίκα υπάρχει η φιλαρχία. Και μάλιστα υπάρχει πιο ζωηρή εις την γυναίκα η φιλαρχία, διότι ο άντρας αισθάνεται φύσει ότι έχει την αρχηγία· η γυναίκα αισθανομένη ότι δεν την έχει, τότε ζητά, ζηλοτυπούσα τον άντρα, να φτάσει εκεί. Γι΄αυτόν τον λόγο, η φιλαρχία, το πάθος της φιλαρχίας, είναι φοβερότερο και δριμύτερο μέσα εις την γυναίκα.

     Το αποτέλεσμα είναι εκεί που φτάσαμε. Να μιλάμε για μια ισότητα. Αλλά αυτή η ισότητα, αγαπητοί μου, τι έννοια έχει; Μην ξεχνάμε ότι την έννοια της ισότητος των δύο φύλων, ανδρός και γυναικός, την έθεσε απαρχής αυτός ο λόγος του Θεού. Αυτή η Αγία Γραφή. Δεν πάω στην Καινή Διαθήκη. Πάω εις την Παλαιά Διαθήκη. Και μάλιστα εις το πρώτον βιβλίον της Παλαιάς Διαθήκης, την «Γένεσιν»· που βλέπομε ότι η γυναίκα εξέρχεται από την πλευρά του Αδάμ. Και τούτο σημαίνει ότι η γυναίκα δεν είναι ούτε πιο πάνω, ούτε πιο κάτω από τον άντρα, αλλ’ είναι ίση με τον άντρα. Η ισότητα, λοιπόν, όπως την εννοεί ο λόγος του Θεού, είναι ισότητα αξίας· ότι και η γυναίκα είναι άνθρωπος, και ο άντρας είναι άνθρωπος, και συνεπώς είναι ίσης αξίας. Αλλά είναι κοινή και η σωτηρία. Και αφού είναι κοινή και η σωτηρία, και για τον άντρα και για την γυναίκα, τότε και ο άντρας και η γυναίκα, έναντι του Αίματος του εκχυθέντος του Χριστού, είναι ίσοι. Δεν πρόκειται γι’ αυτήν την ισότητα. Ο άντρας και η γυναίκα ως άνθρωποι είναι ίσοι. Αλλά κάπου αλλού υπάρχει μία διαφορά και εκεί υπάρχει η καταστρατήγησις. Είναι ότι υπάρχει μία ειδική αποστολή του καθενός μέσα στην οικογένεια. Πώς να το κάνομε, αδελφοί μου; Ο άνδρας είναι άνδρας! Πώς να το κάνομε δηλαδή; Και η γυναίκα είναι γυναίκα! Πώς να το κάνομε δηλαδή; Αν θέλετε να το πάρετε και από βιολογικής πλευράς, θα το δείτε αυτό. Ο άντρας είναι άντρας και η γυναίκα είναι γυναίκα. Δεν μπορούν να ΄χουνε ανταλλαγή των ρόλων των ή ανταλλαγή των καθηκόντων των και της ειδικότητός των και του προορισμού των.

    Αλλά σημαίνει ότι ο άντρας θα αρχηγεύει, χωρίς όμως να αυταρχεί. Χωρίς να είναι ο αυταρχικός άνθρωπος. Θα αρχηγεύει. Θα είναι η κεφαλή. Ένα σώμα θα έχει μια κεφαλή. Έχει δύο πόδια, έχει δύο χέρια. Δεν μπορεί, λοιπόν, μέσα στην οικογένεια να υπάρχουν δυο κεφαλές. Θα συγκρουστούν και θα σπάσουν τα κεφάλια αυτά. Δεν γίνεται. Δεν γίνεται! Μην, λοιπόν, ζητούμε, όπως ο σύγχρονος κόσμος, η σύγχρονη γυναίκα ζητά να άρχει με αυτόν τον τρόπον, μέσα εις την οικογένειαν. Θα επέλθει σχίσμα. Αν γεννιόταν ένα παιδί με δύο κεφάλια, θα το λέγαμε ότι γεννήθηκε ένα τέρας. Πώς, λοιπόν, η οικογένεια, που είναι ένα σώμα, όπως και η Εκκλησία είναι ένα σώμα, και μάλιστα το παράδειγμα δεν είναι δικό μου, αλλά είναι αυτού του αποστόλου Παύλου, πώς θα μπορούσαμε να πούμε, αγαπητοί μου, ότι η γυναίκα θα άρχει μέσα στο σπίτι, όπως και ο άντρας, και δεν θα είναι υποταγμένη στον άντρα, συνεργαζομένη μαζί του; Αυτή είναι η σωστή θέσις. Κι έτσι σχίσμα δεν επέρχεται μέσα στο σπιτικό. Πάντως όπως κι αν γίνει, το θέμα είναι ότι ο μεν άντρας έκανε κατάχρηση της εξουσίας του και έγινε αυταρχικός γιατί η φιλαρχία του υπερυψώθηκε, η δε γυναίκα, ζηλοτυπούσα, έβαλε πόδι, ανέβηκε, γιατί κι εκείνη έχει μέσα της το πάθος της φιλαρχίας. Μόλις νικήσομε, αδελφοί μου, το πάθος της φιλαρχίας, να ‘στε σίγουροι, όλα τα πράγματα μπαίνουν στη θέση τους. Όλα τα πράγματα. Αμέσως! Μπαίνουνε στη θέση τους.

      Αλλά θα σας κάνει εντύπωση αν σας πω ότι η φιλαρχία, όπως παρουσιάζεται σαν πάθος στον κάθε άνθρωπο, είναι ένα υποκατάστατο μιας αληθούς αξίας. Και αυτή η αληθής αξία είναι ότι το «κυριαρχεῖν», το να κυριαρχώ δηλαδή, είναι ένα στοιχείο της εικόνος του Θεού, που την έχω την εικόνα του Θεού, ως δομή μου, ως κτίσιμό μου· όπως με έφτιαξε ο Θεός, έβαλε σαν ένα στοιχείο μαζί με τα άλλα στοιχεία που συνιστούν την εικόνα του Θεού, έβαλε και το κυριαρχικόν. Να άρχω. Και συνεπώς, αν αγαπώ να άρχω, αυτό είναι έμφυτο. Δηλαδή για να το καταλάβετε, ακούσατε, παρακαλώ, πώς το λέγει αυτός ο λόγος του Θεού. Μην σας παραξενεύει, περιμένετε όμως. «Καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός –Ποιους; Τους πρωτοπλάστους- λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς καὶ ἄρχετε (:να ‘σαστε αρχηγοί) τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καὶ τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ πάντων τῶν κτηνῶν καὶ πάσης τῆς γῆς». «Εσείς θα είσαστε οι άρχοντες, εσείς θα άρχετε σε ολόκληρη την άλογον κτίσιν». Κι όπως ωραία σημειώνει ο Ιερός Χρυσόστομος πάνω σ’ αυτό, λέγει: «Τοῦτο αὐτὸν ἀποφήνας, τοῦτον τὸν ἄνθρωπον ὁ Θεός – «ἀποφήνας», δηλαδή διακηρύξας- ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπερ ἐστὶν αὐτὸς ἐν τοῖς οὐρανοῖς». «Καθιστά τον άνθρωπο πάνω στη γη και τον διακηρύσσει ό,τι είναι ο Θεός στον ουρανό». Τι είναι ο Θεός στον ουρανό; Κυρίαρχος. Και κάνει τον άνθρωπον επί της γης, τι; Κυρίαρχον. «Τὸ γὰρ ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ’ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ’ ὁμοίωσιν οὐδὲν ἕτερον ἐστὶν ἢ τὸ κατ’ αὐτῶν τὴν ἀρχὴν ἀνῃρεῖσθαι τῶν ἐν τῇ γῆ». Δεν είναι τίποτα άλλο το κατ΄εικόνα παρά ένα στοιχείο που συνιστά τούτο: Το να λαμβάνει ο άνθρωπος – ἀνῃρεῖσθαι - την αρχή πάνω στη γη. Ώστε, λοιπόν, το κυριαρχικόν είναι μέσα μου έμφυτο. Υπάρχει στον κάθε άνθρωπο.

     Αλλά, σας είπα προηγουμένως, ότι δυστυχώς, δυστυχώς, απωθήσαμε την αληθή σχέση αυτή με την κτίση που έχομε, και ζούμε ένα υποκατάστατο. Τι εκάναμε; Να σας πω τι εκάναμε. Αντί να άρχομε πάνω στην άλογον κτίσιν, άρχομε πάνω στους ανθρώπους και τους τυραννούμε. Και κάνομε τι τώρα; Κάνομε ζώα τους ανθρώπους. Τους άλλους ανθρώπους. Ακούστε, παρακαλώ, τι λέγει ο Θεός, ανανεώνοντας την διαθήκη Του, στον Νώε μετά τον Κατακλυσμόν: «Καὶ ὁ τρόμος καὶ ὁ φόβος ὑμῶν ἔσται ἐπὶ πᾶσι τοῖς θηρίοις τῆς γῆς· ὑπὸ χεῖρας ὑμῖν δέδωκα». «Τα θηρία», λέγει, «και τα ζώα να σας φοβούνται και να σας τρέμουν. Να, όλα τα ζώα τα ΄βαλα κάτω από τα χέρια σας», λέει στον Νώε ο Θεός. Είναι δευτέρωση της ευλογίας. Και τι κάνει ο ταλαίπωρος άνθρωπος· ο ξεπεσμένος άνθρωπος· ο πεπτωκώς άνθρωπος; Αντί να τον φοβούνται τα θηρία, τον φοβούνται οι άνθρωποι. Και κυριαρχεί επάνω στους ανθρώπους και είναι τυραννικός επάνω στους ανθρώπους, βασανιστής επάνω στους ανθρώπους και έχομε όλα τα γνωστά φαινόμενα τα κοινωνικά, που οι μεν βασανίζουν τους δε. Και λέει κανείς πολύ απλά: «Γιατί άνθρωποι βασανίζουν τους ανθρώπους;». Γιατί απλούστατα, υπάρχει η φιλαρχία. «Ο κόσμος να γίνει τσιμέντο, να καεί ολόκληρος, αρκεί εγώ να αναδειχθώ αρχηγός. Εγώ!». Τι φοβερό πάθος, αγαπητοί μου…Τι φοβερόν πάθος…

    Αλλά προσέξατε όμως. Λέγει ο όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός ότι δεν είναι κακό πράγμα να άρχεις, αρκεί να ξέρεις πώς θα άρχεις. Και έχει ένα κατάλογο- μόνο μια μικρή επιλογή εγώ έκανα στην αγάπη σας, γιατί έχει πολλά. Ακούσατε και μάλιστα θα βοηθηθούμε και σε άλλους τομείς. «Οὐ τὰ βρώματα, ἀλλ’ ἡ γαστριμαργία κακή». «Τα φαγητά δεν είναι κακά, αλλά η γαστριμαργία είναι κακό πράγμα». Δηλαδή το να φας δεν είναι κακό. Το να γαστριμαργήσεις είναι κακό. «Οὐ τὸ λέγειν, ἀλλὰ ἡ ἀργολογία». «Το να ομιλείς δεν είναι κακό, αλλά το να αργολογείς είναι κακό». «Οὐδὲ τὰ ἡδέα τοῦ κόσμου, ἀλλὰ ἡ ἀκρασία». «Ούτε τα ωραία πράγματα του κόσμου απαγορεύονται, αλλά η ακρασία, το να είσαι ακρατής άνθρωπος». «Οὐδὲ γυνὴ κακόν, ἀλλ’ ἡ πορνεία». «Κακό πράγμα δεν είναι η γυναίκα, η πορνεία είναι κακό πράγμα».

    «Οὐδὲ ὁ πλοῦτος, ἀλλ’ ἡ φιλαργυρία». Δεν είναι κακό πράγμα ο πλούτος καθ’ εαυτόν. Τι είναι; Αυτό που λέμε: χρήμα. Από το χρησιμοποιώ. Για τις ανάγκες μου. Για τις ανάγκες της κοινωνίας. Κακό είναι η φιλαργυρία. «Οὐδὲ ὁ οἶνος, ἀλλ’ ἡ μέθη». «Δεν είναι κακό πράγμα το κρασί, δεν μπορούμε να αποδώσουμε ευθύνες στον Θεό γιατί έκανε τα αμπέλια και πίνομε το κρασί, αλλά η μέθη». «Οὐδὲ ὁ φυσικὸς θυμός, ὁ δοθεὶς πρὸς τὸ κολάζειν τὴν ἁμαρτίαν, ἀλλὰ τὸ χρήσασθαι τοῦτο κατὰ τῶν ὁμογενῶν ἀνθρώπων». «Δεν είναι κακό πράγμα να ‘χεις θυμό, για να στρέφεσαι εναντίον του κακού και της αμαρτίας, αλλά είναι κακό να στρέφεσαι με τον θυμό σου εναντίον των ανθρώπων. Και να θυμώνεις εναντίον των ανθρώπων». «Οὐδὲ τὸ ἄρχειν, ἀλλ’ ἡ φιλαρχία». «Ούτε το να είσαι αρχηγός είναι κακό πράγμα. Αλλά η φιλαρχία, η σπουδαρχία είναι κακό πράγμα».

     Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας θέλουν να διασώσουν το «κυριαρχικόν» στον άνθρωπον, γιατί, σας είπα, αποτελεί στοιχείον της ἐν ἡμῖν εικόνος. Και τι λέγουν; Λέγουν ότι το «κυριαρχικόν» απηχεί το βασιλικόν αξίωμα του Χριστού. Το «προφητικόν», το «βασιλικόν» και το «ἱερατικόν». Ε, το βασιλικόν αξίωμα είναι ακριβώς αυτό, το κυριαρχικόν. Και κατ’ επέκτασιν, είναι και εις τον άνθρωπο. Γιατί είμεθα εικόνα του Ιησού Χριστού. Ο ηγεμών νους. Ο ηγεμών νους, ο οποίος οφείλει να κυριαρχήσει επάνω εις την ανθρώπινη ψυχή, στην δική του την ψυχή. Επάνω στο ανθρώπινο σώμα, επάνω στην καρδιά. Επάνω στα πάθη. Επάνω εκεί θα κυριαρχήσουμε.

     Αγαπητοί μου, ο Θεός μάς έδωσε το κυριαρχικόν τώρα, να κυριαρχούμε επάνω εις τον εαυτόν μας. Να έχουμε αυτό που λέμε: αυτοκυριαρχία. Κι όταν κανείς αποκτήσει την αυτοκυριαρχία, τότε πραγματικά είναι αληθινός κύριος. Τότε, με το αντίδοτον της ταπεινοφροσύνης και της αυτοκυριαρχίας, αναδεικνύεται πραγματική εικόνα του Ιησού Χριστού.

13η ομιλία στην κατηγορία :  "Ὁμιλίες Χαιρετισμῶν. Ὁμιλίες τῶν πέντε Παρασκευῶν τῶν Χαιρετισμῶν"

►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ὁμιλίες Χαιρετισμῶν. Ὁμιλίες τῶν πέντε Παρασκευῶν τῶν Χαιρετισμῶν" εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/diafora-uemata/milies-xairetism-n
↕️
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/blog-post_9.html?m=1

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίες Χαιρετισμῶν. Ὁμιλίες τῶν πέντε Παρασκευῶν τῶν Χαιρετισμῶν».🔻
https://drive.google.com/file/d/1KRKcnIbrmAoOMzsW80296JZ1OPDiWnTP/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες Χαιρετισμῶν. Ὁμιλίες τῶν πέντε Παρασκευῶν τῶν Χαιρετισμῶν».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pJ07DV3ARtGRuPQcpZRNwT

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες Χαιρετισμῶν. Ὁμιλίες τῶν πέντε Παρασκευῶν τῶν Χαιρετισμῶν».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%CE%9F%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B5%CF%82%20%CE%A7%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8E%CE%BD.?m=1

💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

«Πρόσεχε σεαυτῷ παιδίον ἀπό πάσης πορνείας» (ια΄).

†. Συνεχίζουμε καί τελειώνουμε σήμερα,παιδιά, τό θέμα πού ἔχουμε ἤδη ἀπό ἀρκετά μαθήματα πίσω ἀρχίσει γιά τήν προτροπή τοῦ Τωβίτ πρός τόν Τωβία, πού τοῦ λέγει: «Πρόσεχε σεαυτῷ, παιδίον, ἀπό πάσης πορνείας». Καί εἴχαμε δεῖ τήν εἰδική ἐκείνη περίπτωση πού λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, διότι ἀναλύει αὐτό τό «ἀπό πάσης πορνείας», δηλαδή ἀπό κάθε μορφῆς ἀνηθικότητα. Καί ἤδη εἴχαμε δεῖ τήν περασμένη φορά καί γιά τήν μοιχεία μιλήσαμε ἀλλά καί γιά τήν ὁμοφυλοφιλία - στή γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας λέγεται «ἀρσενοκοιτία»- ὅταν λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Μή πλανᾶσθε· … οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται... Βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι». Δηλαδή «οἱ ὁμοφυλόφιλοι, ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι διαστρέφουν τήν φύσιν, αὐτοί», λέγει, «δέν θά κληρονομήσουν τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ». Γιατί; Διότι κάνουν πράξεις παρά φύσιν. Καί εἴχαμε πεῖ ὅτι τό αἴτιον τῆς παρά φύσιν καταστάσεως εἶναι ἡ πλησμονή. Δηλαδή ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἔχει πολλά ἀγαθά ἤ πολλές δυνατότητες σαρκικῶν ἁμαρτιῶν, τότε ἀναζητᾶ καί νέους καί νέους τρόπους ἱκανοποιήσεως. Αὐτά λέγαμε τήν περασμένη φορά. 

     Ἀκόμα νά συμπληρώσουμε (γιατί ἀρκετά λέγαμε τήν περασμένη φορά) ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι ἕνα σημάδι τῶν ἐσχάτων, διότι θά εἶναι καρπός τῆς ἀποστασίας. Τό βλέπει κανείς αὐτό στήν ἐποχή μας. Λέγει ὁ Ἅγιος Ἱερώνυμος ὅτι ὅταν τό πάθος αὐτό (τῆς ὁμοφυλοφιλίας) εἶναι καί μεταξύ ἀνδρῶν, εἶναι καί μεταξύ γυναικῶν (!) -θά τό δοῦμε λίγο πιό κάτω, ὅπως τό περιγράφει μέ ὠμό τρόπο ὁ Ἀπόστολος Παῦλος- ὅτι τό πάθος αὐτό στήν ἐποχή μας ἔχει γίνει πολύ. Θά λέγαμε ξεκίνησε καί βγῆκε στούς δρόμους καί ὅτι δέν ὑπάρχει πλέον γι’ αὐτό ντροπή. Μᾶλλον καύχησις. Εἶναι ἐκεῖνο πού βλέπει ἀκριβῶς ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης στήν «Ἀποκάλυψη», τό θηρίο (ὁ Ἀντίχριστος καί ὁ διάβολος, ἔχουνε ἴδια μορφή), νά ἔχει ἑπτά κέρατα καί δέκα στέμματα. Τό στέμμα εἶναι αὐτό πού φοράει ὁ βασιλιᾶς, τό στέμμα, πού σημαίνει τό κακόν εἶναι ἐστεμμένον. Δηλαδή στεφανωμένο. Δηλαδή τό κακό δοξάζεται, προβάλλεται, τιμᾶται, γιατί ἀκριβῶς ὄχι μόνο ἔχει φύγει ἡ ντροπή, ἀλλά καί στήν θέση τῆς ντροπῆς μπῆκε καί ἡ καύχησις. Εἶναι βέβαια ὁμολογουμένως ἕνα κατάντημα αὐτό, γι’ αὐτό σᾶς εἶπα εἶναι ἕνα σημάδι τῶν ἐσχάτων, ὅτι πιά ἡ Ἱστορία τελειώνει, ὅτι ἀποκορυφοῦται μέρα μέ τή μέρα, ὥρα μέ τήν ὥρα ἡ ἀποστασία ἀπό τόν Θεό. Κι ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στούς Θεσσαλονικεῖς, ὅτι πρῶτα θά ρθεῖ, λέει, ἡ ἀποστασία, μετά ὁ Ἀντίχριστος. Σαφῆ πράγματα, σαφῆ! Ἀκόμη τά Σόδομα… καί Γόμορρα … κ.λπ. -πού ἤδη εἴχαμε μιλήσει τήν περασμένη φορά- εἶναι ἕνας ἱστορικός τύπος τῆς Κολάσεως, ἀλλά καί τῶν ἐσχάτων. Ἱστορικός τύπος. Ὅπως καί οἱ δέκα πληγές τοῦ Φαραώ -νά σᾶς τό πῶ νά τό γνωρίζετε- πού ἔγιναν τόν 15ον αἰῶνα π.Χ. εἶναι ἱστορικοί τύποι τῶν πληγῶν τῶν ἐσχάτων! Αὐτά, οἱ τρεῖς ἑπτάδες πού ἔχει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης στήν Ἀποκάλυψη (ἑπτά-ἑπτά-ἑπτά πληγές 3Χ7 =21) δέν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρά ἀναφορά καί ἐπανάληψις στίς δέκα πληγές τοῦ Φαραώ. Καί ἔτσι ἔχοντας τό ἱστορικόν προηγούμενον (ὑπογραμμίζω) βλέπουμε ὅλα αὐτά νά ἐπαναλαμβάνονται μέσα στήν ἱστορία. 

     Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν «πρός Ρωμαίους» Ἐπιστολή του ὁμιλεῖ μέ μιά ἀποστροφή γιά τό ἁμάρτημα αὐτό, σιχαίνεται, γράφει μέ ὀργή. Ἀκοῦστε πῶς γράφει: «Διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς πάθη ἀτιμίας». Πότε; Διότι ἔπεσαν στήν εἰδωλολατρία. Ξέρετε εἰδωλολατρία καί πάθη ἀτιμίας πᾶνε πλάϊ-πλάϊ. Καί θά τό πῶ καί λίγο πιό κάτω, τό λέω ὅμως καί ἐδῶ τώρα ὅτι ἐπειδή ἡ ἐποχή μας ἀποκλίνει πρός τήν εἰδωλολατρία, γι’ αὐτό ἔχουμε τά πάθη αὐτά. Καί τό ἕνα βοηθάει τό ἄλλο. Τά πάθη ὁδηγοῦν στήν εἰδωλολατρία καί ἡ εἰδωλολατρία ὁδηγεῖ στά πάθη. Καί λέγει, λοιπόν, ὁ Ἀπόστολος, ὅτι «γιατί τούς παρέδωκε ὁ Θεός σέ πάθη ἀτιμίας; Γιατί ἀκριβῶς ἔπεσαν στήν εἰδωλολατρία». Φέρ’ εἰπεῖν· εἶναι κακό πρᾶγμα νά λές ψέματα. Εἶναι κακό πρᾶγμα νά σκοτώνεις. Εἶναι κακό πρᾶμα νά κλέπτεις. Ἀλλά αὐτά ὅμως δέν εἶναι κατά κυριολεξίαν πάθη ἀτιμίας. Τά πάθη τῆς ἀτιμίας εἶναι ἐκεῖνα τά ὁποῖα μετέρχονται τήν παρά φύσιν κατάσταση, ὅπως εἶναι ἡ ὁμοφυλοφιλία. Αὐτήν ὑπαινίσσεται ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Καί ἐξηγεῖ: «Αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν», «γιατί», λέγει, «οἱ θηλυκές» -θά σᾶς πῶ γιατί τό λέει ἔτσι- «ἄλλαξαν τήν φυσική χρήση (:τοῦ γάμου) στήν παρά φύση (:στήν ὁμοφυλοφιλία)». Γιατί λέει ἐδῶ «οἱ θηλυκές»; Διότι ὁ τίτλος «γυνή» εἶναι τιμητικός. Ἐκφράζει ὅλα τά προσόντα καί τά προτερήματα μιᾶς γυναικός, ἐνῶ ὁ τίτλος «θηλυκός-θηλυκή, ἀρσενικός» -παρακάτω θά πεῖ καί τούς ἄνδρες «ἀρσενικούς»- δείχνει μόνο τό βιολογικό στοιχεῖο τοῦ ἀνθρώπου, τό ὁποῖον ὑπηρετεῖ μόνον τά πάθη, καί μόνον τά πάθη. Εἴδατε λοιπόν, ὁμοφυλοφιλία, λεσβιασμός στίς γυναῖκες, «ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἄρσενες» (οἱ «ἀρσενικοί», ὄχι οἱ «ἄνδρες»… - «ἄνδρες Ἀθηναῖοι», «ἄνδρες Ἰσραηλίτες»…- εἴδατε; Τιμητικά πράγματα αὐτά, τιμητική προσφώνηση, ἐδῶ λέγει οἱ «ἀρσενικοί». 

     Γιατί δέν εἶναι ἄνδρες ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι μετέρχονται αὐτά τά πάθη… «Ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας…»- Εἴδατε; «Τήν φυσικήν χρήση τῆς θηλείας». Ποιά εἶναι ἡ φυσική χρήση; Ὁ γάμος. «…ἐξεκαύθησαν (:πῆραν φωτιά ἀπό ἐπιθυμία ἐμπαθῆ)- (αὐτό θά πεῖ «ἐκκαίω» ἐξεκαύθησαν)- ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους (:νά ἐπιθυμοῦν ὁ ἕνας τόν ἄλλον)». Εἴδατε περιγραφή ὠμή; «…ἄρσενες ἐν ἄρσεσι (: ἀρσενικοἰ μέ ἀρσενικούς) τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι». Αὐτές τίς δύο λέξεις, τίς ἑρμηνεύει, τίς σχολιάζει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος καί ἀκούσατε τί σημαίνει. Ἡ λέξις «ἀσχημοσύνη», κατά λέξη θά πεῖ «κάτι πού εἶναι ἄσχημο», τό ἀντιλαμβάνεστε. «Οὐκ εἶπεν -λέει ὁ Ἱερός Πατήρ- ἐπιθυμίαν», «δέν εἶπε», λέγει, «ἐπιθυμία, ἀλλά ἀσχημοσύνην κυρίως. Γιατί τό εἶπε αὐτό;» -κατά τόν Ἱερό Χρυσόστομο πού σχολιάζει; «Καὶ γὰρ καὶ τὴν φύσιν ᾔσχυναν, καὶ τοὺς νόμους ἐπάτησαν». «Διότι ἐδῶ», λέγει, «καί τούς νόμους πάτησαν…»- ποιοί εἶναι οἱ νόμοι; Φέρ’ εἰπεῖν ἡ πορνεία εἶναι ἐναντίον τοῦ νόμου ἀλλά εἶναι κατά φύσιν. Δηλαδή δέν κάνει κανείς κάτι πού εἶναι ἔξω ἀπ’ τή φύση. Εἷναι ἔξω ἀπό τόν νόμο, ὁ Θεός λέει ὄχι. Ἐνῶ ἡ ὁμοφυλοφιλία. Εἶναι κάτι πού καί τόν νόμο πατᾶ, περιφρονεῖ, ἀλλά καί τήν φύσιν. Δηλαδή αὐτούς τούς φυσικούς νόμους. Εἴδατε τί λέει ἐδῶ, ὅτι τήν φύσιν ντρόπιασαν! Τήν φύσιν ἤσχυναν! Ντρόπιασαν. Γι’ αὐτό μιλάει γιά ἀσχημοσύνη. Καί ὁμοίως σχολιάζει καί τήν λέξιν «κατεργαζόμενοι». Καί λέγει: «Ἒργον ἔθεντο τήν ἁμαρτίαν καί οὐχ ἁπλῶς ἔγον ἀλλά καί ἐσπουδασμένον». «Ἔκανε», λέει, «ἔργο τήν ἁμαρτία, κι ὄχι μόνο ἔργο ἁπλῶς, ἀλλά καί ἔργον φροντισμένον, μετά πολλῆς φροντίδος νά ἐργάζονται αὐτήν τήν παρά φύσιν ἁμαρτία». Ἔτσι βλέπει κανένας πῶς ἡ Ἁγία Γραφή μιλάει γιά τά πάθη αὐτά.

     Ἡ «Σοφία Σολομῶντος» εἰς τό 14ον κεφάλιον μᾶς λέει τά ἐξῆς, ὅτι ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἐκκλίνουν ἀπό τόν Θεό (παρεκκλίνουν) καί πέφτουν στήν εἰδωλολατρία, τότε, σάν συνέπεια τῆς εἰδωλολατρίας των, ἔρχονται ὅλες οἱ διαφθορές καί οἱ διαστροφές. Σᾶς τό ‘πα προηγουμένως· καρπός τῆς εἰδωλολατρίας εἶναι οἱ διαστροφές. Ρίξτε μιά ματιά νά δεῖτε, ὄχι πιά μ’ ἕναν τρόπο ἔμμεσο φτάνουμε-ὁδηγούμεθα, ἐγγίζουμε, ζοῦμε τήν εἰδωλολατρία, ἀλλά καί μέ ἄμεσον τρόπον. Μέ πρόσκληση πρός τήν εἰδωλολατρία. Ἴσως ἐσεῖς… ἔ, νέα παιδιά νά μήν τό ἔχετε ἀντιληφθεῖ αὐτό, ἀλλά γίνεται πολλή κίνηση γιά κάτι τέτοιο. Δηλαδή ἡ Ἑλλάδα μας νά ἐπανέλθει (πρώην εἰδωλολατρική, μετά Χριστιανική) νά ἐπανέλθει εἰς τήν εἰδωλολατρίαν. Καί σημειώνει τό ἐξῆς ἡ Σοφία Σολομῶντος: «Οὔτε βίους οὔτε γάμους καθαροὺς ἔτι φυλάσσουσιν», «οὔτε τήν ζωή τους, οὔτε τούς γάμους κρατᾶνε πιά καθαρά, ὅταν μπεῖ ἡ εἰδωλολατρία». 

     Μά ἡ εἰδωλολατρία, παιδιά, τί εἶναι; Εἶναι σαρκολατρία. Θυμόσαστε πῶς εἶχα σχολιάσει σ’ ἕνα περασμένο μας θέμα, ὅταν σᾶς εἶπα, γιατί ὁ Ἀπόστολος βάζει στόν κατονομασμόν τῶν ἐπιμέρους ἁμαρτημάτων τήν εἰδωλολατρία; «Οὔτε πόρνοι, οὔτε εἰδωλολάτραι, οὔτε μοιχοὶ…», τί δουλειά ἔχει ἐκεῖ τό «εἰδωλολάτραι»; Μά ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος λατρεύει τό σῶμα, πέφτει στήν πορνεία. Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος πέφτει στήν πορνεία, λατρεύει τό σῶμα. Καί ὅπως σᾶς εἶχα πεῖ ὅτι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος σκορπᾶ-σπαταλᾶ τό σπέρμα του ἐκεῖ πού δέν πρέπει, προσφέρει θυσία (ἔτσι λέει ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σῦρος) εἰς τόν διάβολον. «Σπονδή» (ἐπί λέξει) τό λέει. Σπονδή, θυσία εἰς τόν διάβολον. Ἀκόμη συμπληρώνει τό θέμα ἡ «Σοφία Σολομῶντος» καί λέγει: «Ψυχῶν μιασμός, γενέσεως ἐναλλαγή, γάμων ἀταξία, μοιχεία καὶ ἀσέλγεια (:Ὁ μιασμός τῶν ψυχῶν (μήν πεῖ κανείς ὅτι οἱ ψυχές μένουν ἀνέγγιχτες ὕστερα ἀπό τέτοια ἁμαρτήματα φοβερά!) γενέσεως ἐναλλαγή…»- Ἂ!... Εἶναι ἡ ὁμοφυλοφιλία. Εἴδατε πῶς τήν λέγει; «Ἐναλλαγή τῆς γενέσεως» («γένεσις», ὄχι γέννησις), «ἐναλλαγή τῆς δημιουργίας». Δηλαδή τό ἄλλαγμα, ἡ παραλλαγή τῆς δημιουργίας. Ὁ ἄνδρας ἔγινε νά εἶναι ἄνδρας κι ἡ γυναῖκα ἔγινε νά εἶναι γυναῖκα. Ὅταν παίζουν διαφορετικούς ρόλους, δέν εἶναι πιά ὁ ἄνδρας-ἄνδρας, καί συνεπῶς ἐδῶ ἔκανε ἐναλλαγή (ἄλλαγμα) γενέσεως, τῆς δημιουργίας. Φοβερό! 

     Ἀκόμη εἶναι «γάμων ἀταξία, (εἰδωλολατρία) μοιχεία καὶ ἀσέλγεια». Ἀσέλγεια εἶναι ἡ πλησμονή τῆς ἀνηθικότητος, αὐτή πού δέν χορταίνει, καί μετέρχεται χίλιους τρόπους (μετέχει, ἐννοεῖται, παρά φύσιν καταστάσεις), γιά νά ἱκανοποιηθεῖ. Καί τοῦτο διότι, νά τό ποῦμε πῶς τό λέει καθαρά ἡ «Σοφία Σολομῶντος»: «Ἡ γὰρ τῶν ἀνωνύμων εἰδώλων θρησκεία παντὸς ἀρχὴ κακοῦ καὶ αἰτία καὶ πέρας ἐστίν». Διότι «ἡ θρησκεία», λέει, «τῶν ἀνωνύμων! -δέν ἔχουν ὄνομα- εἰδώλων, εἶναι ἀρχή κάθε κακοῦ, εἶναι ἡ αἰτία κάθε κακοῦ καί εἶναι καί τό πέρας, τό τέλειωμα, ἡ ὁλοκλήρωσις κάθε κακοῦ». Γι’ αὐτό ὁ κόσμος, ἐπειδή πηγαίνει πρός τήν εἰδωλολατρία -καί μιλᾶμε, παιδιά, γιά τούς Χριστιανικούς λαούς! Μήν τό ξεχνᾶτε- κι αὐτό εἶναι τό κατάντημά μας, φθάνουμε εἰς ἐκεῖνα τά ὁποῖα φθάνουμε. Τί εἶναι νομίζετε ἡ Μασονία; Ἡ Μασονία εἶναι εἰδωλολατρία. Κάποια μέρα θά ἀποκαλύψει τό πρόσωπό της, ὅταν κρίνει τή στιγμή κατάλληλη.

     Ἀγαπητά μου παιδιά, ὅταν ὁ Τωβίτ παρέδιδε τήν πνευματική του διαθήκη στό παιδί του τόν Τωβία καί τοῦ ἔλεγε «Πρόσεχε σεαυτῷ, παιδίον, ἀπό πάσης πορνείας», μά αὐτό τό «ἀπό πάσης πορνείας», εἶναι καί ἐννοοῦσε ἐκεῖνος ὅλα ἐκεῖνα τά ὁποῖα ἐμεῖς σέ μία σειρά θεμάτων ἀναλύσαμε. Ὅλα! Ὅλες οἱ μορφές τῆς ἀνηθικότητος πού εἶναι βεβαίως ἁμαρτία. Ἡ σημερινή μας ἐποχή ἔχει φτάσει στό ἀποκορύφωμα τῶν σαρκικῶν ἁμαρτημάτων, ἐπειδή ἀκριβῶς εἶναι μία ἐποχή ἀποστασίας ἀπό τόν Θεό. Φύγαμε ἀπό τόν Θεό, ἄς τό πάρουμε εἴδηση. Ὅ,τι ἐσεῖς ἀκούσατε ἐδῶ στόν χῶρον αὐτόν ὐπό τήν μορφήν τῶν κατηχητικῶν μας μαθημάτων, ὡς κατήχησις, μαθήματα κατηχήσεως, μήν τά ἀθετήσετε, μήν τά σπρώξετε, μήν πεῖτε «δέν βαριέσαι», γιατί «ὁ ἀθετῶν -ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος- οὐκ ἄνθρωπον ἀθετεῖ, ἀλλά τόν Θεόν». «Δέν θά ἀθετήσετε ἐμένα, ἐπί παραδείγματι, πού σᾶς τά εἶπα, ἀλλά θά ἀθετήσετε τόν Θεόν, ὁ Ὁποῖος ἔτσι θέλει νά λέγονται». Ἐξάλλου ὅλα αὐτά εἶναι γραμμένα. 

     Ἀκόμη ὁ Θεός δίδει πολλές παιδαγωγικές τιμωρίες, γιατί θέλει νά σώσει τόν ἄνθρωπο. Ὅλες οἱ ἀρρώστιες, καί τελευταῖα μάλιστα πού ἔχουμε τό διαβόητο καί φοβερό ΑΙDS, δέν εἶναι παρά ἡ μάστιγα τοῦ Θεοῦ γιά μιά ἀνθρωπότητα πού διαρκῶς φεύγει ἀπό κοντά Του καί ἐκφράζει ἡ ἀνθρωπότητα μέ τά σαρκικά της ἁμαρτήματα τήν ποιότητά της. Παιδιά, ἄν σεῖς πιστεύετε εἰς τόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό, μείνατε ἀνδρεῖοι σέ κάθε λογῆς πειρασμό τῆς ἐποχῆς. Εἶπα «μείνατε ἀνδρεῖοι» διότι ὅταν, φέρ’ εἰπεῖν, ὁλόκληρη ἡ τάξις σας στό σχολεῖο, μπορεῖ νά ζεῖ τήν ἁμαρτία, τήν ἀνηθικότητα καί μένετε μόνον ἕνας μαθητής ἤ μία μαθήτρια, μένει χρειάζεται ἀνδρεῖα! Νά μήν πεῖ: «Μά ὅλοι ἔτσι κινοῦνται, ἐγώ θά ἀποτελέσω ἐξαίρεση;». Ναι, παιδί μου, θά ἀποτελέσεις ἐξαίρεση. Ἄν ὑποτεθεῖ ὅτι εἶχες ἕνα πολύ πλούσιο πατέρα, καί μποροῦσε νά σέ ντύνει ἀφάνταστα πλούσιον, θά ντρεπόσουνα; Θά ‘θελες τότε νά ξεχωρίζεις ἀπό τούς ἄλλους; Σίγουρα θά ‘θελες νά ξεχωρίζεις. Γιατί; Διότι κάνεις μία ἐπίδειξη τοῦ πλούτου σου. Ἀρκεῖ νά φτάσεις νά λογαριάσεις, παιδί μου, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ αὐτό πού ἐντέλλεται εἶναι πλοῦτος. Κι ἅμα ἀντιληφθεῖς ὅτι εἶναι πλοῦτος, τότε δέν θά ντρέπεσαι ἀνάμεσα στούς φτωχούς στό μυαλό, στούς φτωχούς στήν καρδιά ἤ στούς φτωχούς τό ἦθος. Δέν θά ντρέπεσαι! Βέβαια δέν θά καυχιέσαι, δέν θά ἀλαζονεύεσαι ἀπό τήν πλευρά σου, ἀλλά ὅμως δέν θά ντρέπεσαι. Δέν θά περιστέλλεις τόν ἑαυτό σου καί προπαντός δέν θά προδίδεις τόν ἀγῶνα καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. 

     Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει στόν Τιμόθεο: «Τάς δέ νεωτερικάς ἐπιθυμίας φεῦγε…»· «φεῦγε, πᾶρε δρόμο, φεύγα…» -ἀπό τί;- «ἀπό τίς νεωτερικές ἐπιθυμίες». Δηλαδή ὅ,τι χαρακτηρίζει ὡς ἐπιθυμία ἤ ἐπιθυμίες τούς νέους ἀνθρώπους. Δηλαδή, ὅλοι τί ἐπιθυμοῦν οἱ νέοι; Νά πᾶν ἐδῶ, νά πᾶν ἐκεῖ, νά χορεύουν ἄσεμνα, νά τραγουδοῦν ἄσεμνα, νά μένουν σέ τόπους ἄσεμνους, ἐκεῖ πού ὑπάρχουν χίλιοι-μύριοι κίνδυνοι. Ἐπιθυμοῦν. Ὅλες αὐτές τίς ἐπιθυμίες, λέει στόν Τιμόθεο, ὁ ὁποῖος ἦταν νέος στήν ἐποχή του ὅταν τά ‘γραφε αὐτά ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἐξάλλου τόν πρωτογνώρισε ἔφηβον στά Λύστρα τόν Τιμόθεον… φεὐγα μακριά, μήν πηγαίνεις σέ τόπους, ὅπως εἶναι… οἱ ντισκοτέκ, οἱ καφετέριες, καί ἄλλα κέντρα ἁμαρτίας καί διαφθορᾶς, μήν πηγαίνεις ἐκεῖ. Δέν εἶναι τόποι καλοί γιά σένα. Εἶναι ἐκεῖ οἱ πῦλες τοῦ Ἅδου, εἶναι τά καταγώγια τοῦ θανάτου. Οἱ δύο αὐτές τελευταῖες φράσεις δέν εἶναι δικές μου, εἶναι γραμμένες στό βιβλίο τῶν «Παροιμιῶν».

     Γιά νά ὑπογραμίσει, μαζί μέ τόν Ἀπόστολον Παῦλον, κι ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ θεοφόρος πού λέγει: «Μή πλανᾶσθε ἀδελφοί μου, οἱ οἰκοφθόροι Βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσιν». Ποιοί εἶναι οἱ «οἰκοφθόροι»; Τό σῶμα μας καί ἡ ψυχή μας εἶναι οἶκος Θεοῦ. Τί λέγει ὁ Ἀπόστολος; «Ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν», τονίζει τό στοιχεῖον «σῶμα», ὅτι εἶναι κατοικία, «ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματός ἐστιν;». Ἔτσι, ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος βαφτίστηκε καί ὠνομάστηκε, ἀνακηρύχτηκε «οἶκος Θεοῦ»… παίρνουμε ἐμεῖς τώρα τόν οἷκον τοῦ Θεοῦ (τό σῶμα μας) καί τόν ρίπτουμε εἰς τήν ἁμαρτία. Τόν φθείρουμε. «Μή πλανᾶσθε», λέγει ὁ ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος, «οἱ οἰκοφθόροι (:αὐτοί πού φθείρουν τόν οἶκον τοῦ Θεοῦ), θά τούς καταστρέψει ὁ Θεός». Κάποτε, εἶχε γραφεῖ στούς τοίχους τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ἀπό κοπέλες φοιτήτριες, ὅτι: «Τά σώματά μας μᾶς ἀνήκουν καί τά κάνουμε ὅ,τι θέλουμε». Προσέξτε! Τά σώματά μας δέν μᾶς ἀνήκουν! «Καί οὐκ ἐστέ ἑαυτῶν», λέγει… «εἴσαστε ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», «καί οὐκ ἐστέ ἑαυτῶν», «ἀνήκουμε εἰς τόν Θεόν, δέν εἶναι δική μας περιουσία τό σῶμα μας». Ἡ προαίρεσή μας, βεβαίως, μπορεῖ νά κάνει τήν ὑπεξαίρεση, δηλαδή νά κλέψει, νά ἀφαιρέσει τό ἀφιέρωμα αὐτό στόν Θεό (ἄλλη παράγραφος), τό σῶμα μας ὅμως καί ἡ ψυχή μας ἀνήκουν στόν Θεό. Ἀπ’ τήν στιγμή πού βαπτιστήκαμε, ἀνήκουμε στόν Θεό. «Καί οὐκ ἐστέ ἑαυτῶν», λέει ὁ Παῦλος, «καί δέν ἀνήκετε στόν ἑαυτόν σας». 

     Πρέπει, ἀκόμη, νά ἀντιληφθοῦμε, ὅτι ζοῦμε σέ μία ἐποχή πού ὁ κόσμος ὁλοταχῶς φεύγει ἀπό τόν Θεό καί προσεγγίζει τόν Ἀντίχριστο. Ὁ Ἀντίχριστος, παιδιά, εἶναι πρόσωπον. Μιά ἐκπομπή τελευταῖα μοῦ ἐλέγετο (καί μάλιστα ἀπό θεολόγους, καί μάλιστα ἀπό κάποιον κληρικόν): «Ποιός σᾶς εἶπε», λέγει, «ὅτι εἶναι πρόσωπον ὁ Ἀντίχριστος;». Ὦ τῆς ταλαιπωρίας! Δέν ἔκαναν τόν κόπο φαίνεται νά διαβάσουν ὅ,τι σχετικό μέ τό θέμα αὐτό. Ὦ τῆς ταλαιπωρίας, καί νά εἶναι αὐτοί Πανεπιστημικοί δάσκαλοι! Εἶναι ἀξιοδάκρυτο. Κι αὐτό σημάδι τῆς ἐποχῆς. Ποιοί θά μείνουν ὄρθιοι; Παιδιά, ποιοί θά σωθοῦν; Εἴμαστε ἐδῶ ὅσοι εἴμαστε, πέστε μου, θά ἀνήκουμε ὅλοι στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ; Θά πᾶμε ὅλοι στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ; Θά κερδίσουμε ὅλοι τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ; Δικό μας θέμα εἶναι. Εὔχομαι νά κατανοηθεῖ. Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος εἶπε τότε στήν ἐποχή του, στά πλήθη: «Σώθητε ἀπὸ τῆς γενεᾶς τῆς σκολιᾶς ταύτης», «Ἀπ’ αὐτήν τήν δύσκολη, διεφθαρμένη, παράξενη, περίεργη, κακοτοποθετημένη ἐποχή μας. Σώθητε! Σωθεῖτε». Μήν ξεχνᾶμε, ἀκόμη, ὅτι ἡ καλυτέρα ἄμυνα εἶναι ἡ ἐπίθεση. Ἄν θέλουμε νά κρατήσουμε τά κεκτημένα πρέπει νά δημιουργοῦμε κλῖμα ἐπιθέσεως, δηλαδή προαγωγῆς. Καί ἐν προκειμένῳ μόνο ἄν γινόμεθα ἁγιώτεροι θά μποροῦμε νά νικήσουμε τήν διεφθαρμένη ἐποχή μας. Εἶναι ἐκεῖνο πού λέγει ὁ ἱερός Εὐαγγελιστής Ἰωάννης στήν Ἀποκάλυψη: «Ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι». Πρέπει, ἀκόμα, νά διαχωρίσουμε τόν τρόπο τῆς ζωῆς μας, ἀπό τόν τρόπο πού ὁ κόσμος σκέπτεται καί ζεῖ. Μή ζοῦμε, μή σκεπτόμεθα κατά κοσμικόν τρόπον. Ὁ Χριστιανός ἔχει δικό του τρόπο νά σκέπτεται, δικό του τρόπο νά ζεῖ: τόν Εὐαγγελικόν τρόπον. Γι’ αὐτό λέγει -πλάϊ ἡ Γραφή- «ὁ ῥυπαρός ῥυπαρευθήτω ἔτι». Ἄστονε, θά γίνει χειρότερος! Ἐσύ νά γίνεις ἁγιώτερος. Ἀκόμη, παραγγέλλει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ -πού εἶναι γραμμένο αὐτό καί σ’ ἄλλα σημεῖα τῆς Καινῆς Διαθήκης, ὅπως στήν Β΄ πρός Κορινθίους… κ.λπ- ἀλλά ἐδῶ παίρνω ἀπό τήν Ἀποκάλυψη ἀπό τόν 18ον κεφάλαιον, πού λέγει: «Ἒξελθε ἐξ αὐτῆς -ποιᾶς «αὐτῆς»;- Τῆς Βαβυλῶνος. Ποιᾶς Βαβυλῶνος; Τῆς νοητῆς Βαβυλῶνος, ἑνός κόσμου φοβερά διεστραμμένου καί διεφθαρμένου)- ὁ λαός μου (:Σύ, ὦ λαέ μου, βγές ἀπ’ αὐτόν τόν διεφθαρμένον κόσμον), ἵνα μὴ συγκοινωνήσητε ταῖς ἁμαρτίαις αὐτῆς (:γιά νά μή γίνετε συγκοινωνοί μέ τίς ἁμαρτίες ἑνός τέτοιου διεφθαρμένου κόσμου) καὶ ἵνα ἐκ τῶν πληγῶν αὐτῆς μὴ λάβητε (:καί νά μήν φτάσετε νά τιμωρηθεῖτε, ἀπό τίς τιμωρίες πού περιμένουν αὐτόν τόν κόσμον)». Ἔτσι, παιδιά, ἄς κλείσουμε, ἀκούοντας ἀκόμη μιά φορά ἐκείνη τήν θεόπνευστη προτροπή τοῦ Τωβίτ στόν γιό του, τόν Τωβία: «Πρόσεχε σεαυτῷ, παιδίον, ἀπό πάσης πορνείας». Ὁ Κύριος νά σᾶς εὐλογεῖ.

19η ομιλία στην κατηγορία "Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ".

►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ. " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/palaia-diauhkh/h-pnevmatikh-diauhkh-toy-tvbit
↕️
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/blog-post_7.html?m=1

Ἀπομαγνητοφώνηση, ψηφιοποίηση: Ἠλίας Τσακνάκης.

Επιμέλεια κειμένου : Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ».🔻
https://drive.google.com/file/d/1RZ1sYHVgLqBWiFNCBGi90Z__kjEnhr2H/view?usp=drivesdk

💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

«Πρόσεχε σεαυτῷ παιδίον ἀπό πάσης πορνείας» (ι΄).

†. Παιδιά, συνεχίζουμε τό θέμα μας πάντοτε ἐπί τῆς πνευματικῆς διαθήκης τοῦ Τωβίτ πού ὁ πατέρας λέγει στόν γιό: «Πρόσεχε σεαυτῷ, παιδίον, ἀπό πάσης πορνείας». Αὐτό τό θέμα συνεχίζουμε. Καί λέγαμε τήν περασμένη φορά ἑρμηνεύοντας αὐτό τό «ἀπό πάσης», δηλαδή ἀπό κάθε μορφή ἀνηθικότητος καί χρησιμοποιοῦντες αὐτό τό χωρίο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πρός τούς Κορινθίους πού λέγει: «Μὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται… Βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι», συνεχίζουμε νά δοῦμε τό θέμα περί μοιχείας. Καί θά ἐπαναλάβω ὅ,τι καί τήν περασμένη φορά, ὅτι ἴσως τεθεῖ τό ἐρώτημα ὅτι πῶς εἶναι δυνατόν ἐγώ τό θέμα αὐτό νά λέγω σέ παιδιά -παρότι ἔχουμε καί μεγάλα παιδιά Λυκείου … καί πέρα ἀπ’ τό Λύκειο, καί ἴσως καί φοιτητάς καί πτυχιούχους… ὅ,τι ἔχουμε- τό θέμα αὐτό τῆς μοιχείας. 

     Θά σᾶς θυμίσω ὅ,τι σᾶς εἶπα τήν περασμένη φορά. Λέει… ὁ Χότζας ἔδερνε τήν κόρη του πρίν πάει νά φέρει τό νερό μέ τήν στάμνα. Καί ἐκείνη διαμαρτύρεται…: «Γιατί, πατέρα, μέ δέρνεις; Καί ἐκεῖνος εἶπε: «Ἒ, γιά νά μήν σπάσεις τήν στάμνα!». «Μά δέν τήν ἔσπασα!». «Μά ἅμα τήν σπάσεις, θά εἶναι ἀργά!». Ἔτσι, ἄν μέσα σας ἀπό τά καθίσματα τοῦ Κατηχητικοῦ σχολείου, δέν συνειδητοποιήσετε ὅλες αὐτές τίς μορφές τῆς ἀνηθικότητος τότε πότε; Ὃταν θά μεγαλώσετε; Ὃταν θά φύγετε ἀπό δῶ, τότε θά μάθετε ὅτι ἐτούτη ἤ ἐκείνη ἡ μορφή εἶναι ἁμαρτία (τῆς ἀνηθικότητος ἐννοῶ μορφές); Ἐδῶ θά τά μάθετε, ἐδῶ! Κι ὅπως λέει ἕνας σύγχρονος συγγραφεύς, ὁ Tihamer Toth: «Παιδί μου», λέγει, «ἐγώ θά σοῦ τά πῶ. Δέν θέλω νά τ’ ἀκούσεις ἀπό τό πεζοδρόμιο. Ἐγώ θά σοῦ τά πῶ». Διότι ὑπάρχει ἡ βαρύτης καί ἡ συναίσθηση ὅτι ἐκεῖνα τά ὁποῖα θά ποῦμε εἶναι σωστά. Γι’ αὐτό, λοιπόν, δικαιολογῶ τό γιατί παίρνω ὅλα αὐτά, καί σᾶς τά ἀναλύω τώρα, παρότι μοιάζουν ὅτι εἶναι περίεργα ὡς προσφορά γιά ἕνα Κατηχητικό Σχολεῖο. Ἐγώ δέν τό λέγω Κατηχητικό Σχολεῖο, τό λέγω ὅτι ἐδῶ μαζευόμαστε καί ἔχουμε τά κατηχητικά μας μαθήματα. Ἁπλῶς, κατηχητικά μαθήματα. Γι’ αὐτό ἀκριβῶς καί ἔχουμε μία ποικιλία ἀκροατηρίου.

     Συνεχίζουμε, λοιπόν, νά δοῦμε γιά τήν μοιχεία, καί σᾶς ἔλεγα τήν περασμένη φορά ὅτι δέν εἶναι τι ἄλλο παρά ἡ παρουσία ἑνός τρίτου ἀνθρώπου μέσα εἰς τόν γάμο. Καί ἐάν ὁ γάμος εἶναι μυστήριο, αὐτό μυστήριο προσβάλλεται, ἀλλά καί ταυτοχρόνως προσβάλλεται καί ἕνα ἄλλο μυστήριο -τό μέγα μυστήριο κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο- πού εἶναι ἡ ἕνωσις Χριστοῦ καί Ἐκκλησίας. Αὐτά λέγαμε τήν περασμένη φορά. Καί αὐτά ἐξάλλου πού λέγαμε ἀποτελοῦν καί τήν θεολογικήν θεμελίωση τοῦ γάμου. Μήν ξεχνᾶμε ὅτι τό ἦθος, δηλαδή ἡ πνευματικότητα ἡ εὐαγγελική πάντοτε ἔχει θεολογικήν θεμελίωσιν. Ἀκόμη καί τό ψέμα. Δέν λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Μή ψεύδεσθε εἰς ἀλλήλους»; Γιατί; Διότι «ἀλλήλων μέλη ἐσμέν». «Διότι ὁ ἕνας μέ τόν ἄλλον, εἴμεθα μέλη τοῦ ἑνός σώματος». Βλέπετε, λοιπόν, ὅτι τό ἦθος πρέπει νά εἶναι θεολογικά θεμελιωμένο. Καί ἔτσι ἀφοῦ προσβάλλει ἡ μοιχεία, τό μέγα μυστήριο (κι αὐτή ὡς μυστήριο) τότε ἀντιλαμβάνεστε, ὅπως σᾶς εἶπα, ὅτι εἶναι ἕνα βαρύτατο ἁμάρτημα. Ἀκόμα ἡ μοιχεία εἶναι μία βαρυτάτη ἀδικία ἐκ τοῦ ἑνός πρός τό ἄλλο μέλος τοῦ ζεύγους. Δηλαδή ἐάν ἕνας ἄνδρας πέφτει στήν μοιχεία ἀδικεῖ τήν σύζυγό του. Καί ἀντιστρόφως. Λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Τῇ γυναικὶ ὁ ἀνὴρ τὴν ὀφειλομένην εὔνοιαν ἀποδιδότω»… -μεγάλοι ἀπό σᾶς, μεγάλα παιδιά, μπορεῖτε νά βρεῖτε σ’ ἕνα ὑπόμνημα, τί θά πεῖ «τήν ὀφειλομένην εὔνοιαν». «Νά ἀποδίδει», λέει, «ὁ ἄνδρας εἰς τήν γυναῖκα, ὁμοίως δὲ καὶ ἡ γυνὴ τῷ ἀνδρί». Ὑπάρχει μία ἀμοιβαία, θά λέγαμε, ὀφειλή, ἐδῶ. Χρέος, ὀφειλή. «Ἡ γυνὴ -λέγει καί τό αἰτιολογεῖ- τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει, ἀλλ᾿ ὁ ἀνήρ»· δηλαδή «Ἡ γυναῖκα δέν ἐξουσιάζει τό σῶμα της ἀλλά ὁ ἄνδρας, ὁ σύζυγος, ὁμοίως δὲ καὶ ὁ ἀνὴρ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει, ἀλλ᾿ ἡ γυνή». Οὔτε ὁ ἄνδρας ἐξουσιάζει τό δικό του τό σῶμα, ἀλλά ἡ γυναῖκα του, ἡ σύζυγος. Ὥστε, θά λέγαμε, ἔχουμε μία χιαστί τοποθέτηση. Ἡ γυναῖκα ἐξουσιάζει τό σῶμα τοῦ ἀνδρός καί ὁ ἄνδρας ἐξουσιάζει τό σῶμα τῆς γυναικός. Ἄν, λοιπόν, ἔτσι ἔχουν τά πράγματα, ἀντιλαμβάνεστε ὅτι διακρίνουμε ἐννοεῖται μέσα στά θεόπνευστα λόγια τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὅτι το σῶμα τοῦ ἀνδρός ἐξ ὁλοκλήρου ἀνήκει στή γυναῖκα, τό σῶμα τῆς γυναικός ἐξ ὁλοκλήρου ἀνήκει στόν ἄνδρα. Καί συνεπῶς βλέπετε ὅτι ἄν τό σῶμα αὐτό ὑποκλαπεῖ καί δοθεῖ στό τρίτο πρόσωπο –εἴτε ἐκ μέρους τοῦ ἀνδρός εἴτε ἐκ μέρους τῆς γυναικός- ὑπάρχει μία βαρυτάτη ἀδικία σέ έκεῖνον πού ἀνήκει τό σῶμα, ἤ στόν ἄνδρα ἤ στήν γυναῖκα. Στήν ἐποχή μας ἡ μοιχεία μεταξύ Χριστιανῶν, δέν θεωρεῖται πλέον ἁμάρτημα(!) μέ τό ἐπιχείρημα τῆς ἀλλαγῆς καί τό σπάσιμο τῆς μονοτονίας. Σοῦ λέγει: «Μά, μ’ἕναν ἄνδρα πάντα θά εἶμαι;», λέει μία γυναῖκα. Ἤ: «Μέ μία γυναῖκα θά εἶμαι σ’ ὅλη μου τή ζωή;». Φοβερόν! Κι αὐτά ἀπό Χριστιανούς! Διότι ἐάν δέν εἴμεθα Χριστιανοί, δέν ξέρω... 

     Ἄ, νά σᾶς πῶ ἕνα παράδειγμα πού τό θυμήθηκα τώρα. Κάποτε ἐπεσκέφθη ἕναν ζωγράφο ὁ Σωκράτης. Τοῦ ἐπόζαρε μία πόρνη καί τήν ζωγράφιζε, ἄς ποῦμε. Τότε αὐτή τόν προκαλοῦσε τόν Σωκράτη, καί ἀπήντησε ὁ Σωκράτης… (τί ὡραῖα!)… ἀκοῦστε τί ἀπήντησε: «Εὐχαρίστως», λέγει, «θά ἐρχόμουνα μαζί σου, ἄν δέν εἶχα μιά καλύτερή σου νά μέ περιμένει στό σπίτι». Κι αὐτά ἀπήντησε ὁ εἰδωλολάτρης(!) Σωκράτης. Τί θά ἀπαντοῦσε ἕνας Χριστιανός πολύ περισσότερο; Ἀντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ὅτι σήμερα δυστυχῶς ἔχουμε αὐτό τό κατάντημα. 

     Στήν «Πρός Διόγνητον» Ἐπιστολή, πού εἶναι ἕνα διαμάντι τῆς πρωτοχριστιανικῆς φιλολογίας, ἐκεῖ μεταξύ τῶν πολλῶν ἄλλων, γράφει καί τό ἐξῆς (εἶναι στήν 5η παράγραφο): «Οἱ Χριστιανοί τράπεζαν κοινήν παρατίθενται, ἀλλ οὐ κοίτην». «Βεβαίως παραθέτουν», λέγει, «οἱ Χριστιανοί κοινό τραπέζι, ἀλλά δέν παραθέτουν κοινό κρεβάτι». Τό ἀντιλαμβάνεστε παιδιά; Προσέξτε. Δυστυχῶς, σᾶς εἶπα, σήμερα οἱ Χριστιανοί μας ἔπαυσαν στήν πίστη καί στήν βιοτή νά εἶναι Χριστιανοί. Μόνο ψιλῷ ὀνόματι εἴμεθα χριστιανοί, καί ἔτσι τό ἁμάρτημα τῆς μοιχείας εἶναι εὐρύτατο. Ἐξάλλου δέν θά ἀπονοινικοποιεῖτο -ὅπως ἔγινε στίς ἡμέρες μας ἡ ἀποποινικοποίηση τῆς μοιχείας- ἄν δέν ἦταν εὐρύτατα διαδεδομένη. Σήμερα τό μεσημέρι πού ἔχει ἀπό τήν 1:30 μ.μ. ἕως τίς 2:30 μ.μ. μία συζήτηση στρογγυλῆς τραπέζης τό πρῶτο πρόγραμμα, ἄκουσα κάτι λίγο γιατί εἶχα δουλειά βέβαια (κάτι πολύ λίγο), τό ἐξῆς. Ὅτι προκειμένου νά πᾶνε δημοσιογράφοι γυναῖκες εἰς τήν Τεχεράνη, τό ὑπουργεῖο τῶν Ἐξωτερικῶν τούς συνέστησε νά προμηθευτοῦν εἰδικά ροῦχα. Ἔπρεπε νά εἶναι μακρύ τό φουστάνι, καί νά φοροῦν εἰδικό κάλυμμα στό κεφάλι! Μέ ἐντυπωσίασε. Αὐτά ἐάν τά ζητοῦσε σήμερα τό Ἰσλάμ, γιατί οἱ Χριστιανοί νά μήν τά ἔχουν; Γιατί, βεβαίως, κοσμικοποιήθηκαν πλέον οἱ Χριστιανοί. Φυσικά κι αὐτοί τείνουν νά κοσμικοποιηθοῦν, ἀλλά τοῦτο μόνο σᾶς λέγω ὅτι εἶναι ντροπή μας καί ἔλεγχός μας γιά μᾶς τούς Χριστιανούς. Δέν θά ἤθελα νά πῶ αὐτό πού κάνει τό Ἰσλάμ νά ἐκτελεῖ τόν μοιχόν ἤ τήν μοιχαλίδα. Ὄχι. Ἀλλά βλέπετε ὅτι ἔχουν περισσοτέραν εὐαισθησίαν ἀπό μᾶς τούς Χριστιανούς πού ἔχουμε τό Εὐαγγέλιον, κι αὐτό εἶναι γιά ἔλεγχό μας καί γιά ντροπή μας. 

     Παιδιά μου, πολύ προσέξατε, σᾶς παρακαλῶ πολύ προσέξατε αὔριο στήν ἔγγαμη ζωή σας. Πολύ προσέξατε! Ἀκούσατε πῶς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον θεσμοθετεῖ τόν γάμον ἀπό τήν «Πρός Ἐφεσίους» ἐπιστολή καί μάλιστα αὐτά τά ὁποῖα λέγονται καί εἰς τήν ἀκολουθία, εἰς τό μυστήριον τοῦ γάμου, καί πού κάποτε μιά Λαρισαία φεμινίστρια ὅταν ἔγινε ὁ πολιτικός γάμος εἶπε (δημοσιεύτηκε αὐτό): «Ἐπιτέλους δέν θά ἀκούγεται ὅτι ἡ γυνή νά ὑπακούει καί νά ὑποτάσσεται εἰς τόν ἄνδρα. Ἐπιτέλους!». Εἴδατε; Μά ὅταν δέν ὑποτάσσεται εἰς τόν ἄνδρα κι ὅταν τά πράγματα εἶναι ὅπως τά θέλει ὁ πολιτικός γάμος καί ἡ κοσμικότητα βεβαίως, τότε ἡ μοιχεία εἶναι στήν ἡμερησία διάταξη. Λοιπόν λέει στήν «πρός Ἐφεσίους», γράφει, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ὑποτάσσεσθε ὡς τῷ Κυρίῳ, «οἱ γυναῖκες νά ὑποτάσσονται εἰς τούς ἄνδρες των, ὅπως εἰς τόν Κύριον», «ὅτι ὁ ἀνήρ ἐστι κεφαλὴ τῆς γυναικός, ὡς καὶ ὁ Χριστὸς κεφαλὴ τῆς ἐκκλησίας – βλέπετε, πηγαίνει ἀναλογικά…- ἀλλ' ὥσπερ ἡ ἐκκλησία ὑποτάσσεται τῷ Χριστῷ», «ὅπως», λέει, «ἡ Ἐκκλησία ὑποτάσσεται στόν Χριστόν», «οὕτω καὶ αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ἐν παντί», «νά ὑποτάσσσονται ἐν παντί στούς ἄνδρες των». Θά πεῖ κάποιος: «Μπά! (γιατί τό ἄκουσα κι αὐτό σάν παράπονο) ὅτι ὅλο τούς ἄνδρες», λέει, «τούς ἐπαινεῖτε, ὅλα τά ἀμνηστεύετε, ἐκτός ἀπό τίς γυναῖκες. Τίς γυναῖκες ὅλο καταδικάζετε, κατακεραυνώνετε». Ἐγώ; Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἔτσι μιλάει. Λοιπόν, γιά νά μή νομιστεῖ ὅτι κατεξουσιάζει ὁ ἄνδρας τη γυναῖκα, παρότι ὁ Θεός εἶπε εἰς τήν Εὔα μετά τήν πτώση τους, ὅτι «ὁ ἀνήρ σου θά σέ κυριεύσει», «θά γίνει κύριός σου». Μέχρι τότε δέν ὑπῆρχε αὐτό. Ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα ἦσαν κύριοι τῶν ζώων, τῶν θηρίων, ὅταν ὁ Θεός εἶπε ὅτι θά κατακυριεύσει ὁ Ἀδάμ τή γῆ καί τά ζῶα… κ.λπ…, τώρα ὅμως κατακυριεύεται καί ἡ γυναῖκα ἀπό τόν ἄνδρα, γιατί; Γιατί στάθηκε ἐπιπολαία και ἀνόητος καί παρέσυρε τόν ἄνδρα της εἰς τήν γνωστή πτώση. Ὅμως, δεῖτε, παρακαλῶ, τήν θέση τοῦ ἀνδρός μέσα στόν Χριστιανικόν γάμον, εἰς τήν χριστιανικήν οἰκογένεια καί, παρακαλῶ, θαυμάσατε. Συνεχίζει ὁ Ἀπόστολος: «Οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας ἑαυτῶν, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησε τὴν ἐκκλησίαν καὶ ἑαυτὸν παρέδωκεν ὑπὲρ αὐτῆς». Πόσο μπορεῖ ἕνας ἄνδρας νά ἀγαπᾶ τήν γυναῖκα του; Ὅσο ὁ Χριστός ἀγαπᾶ τήν Ἐκκλησία. Κι ὁ Χριστός παρέδωκε τόν Ἑαυτό του ὑπέρ τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως καί ὁ ἄνδρας ὑπέρ τῆς συζύγου. Εἴδατε; Σπουδαία θέσις αὐτή! Παντοῦ στήνεται τό ὑποδειγμα. Παντοῦ προβάλλεται τό ὑπόδειγμα, Χριστός-Ἐκλλησία. «Οὕτως ὀφείλουσιν οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶν τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας ὡς τὰ ἑαυτῶν σώματα». «Ἔτσι», λέει, «ὀφείλουν νά ἀγαπᾶν οἱ ἄνδρες τίς γυναῖκες των, ὅπως τά ἴδια τους τά σώματα». «Ὁ ἀγαπῶν τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἑαυτὸν ἀγαπᾷ (:«Ἄν ὁ σύζυγος ἀγάπάει τήν γυναῖκα, τότε ἀγαπάει στήν πραγματικότητα τόν ἑαυτόν του»). … πλὴν καὶ ὑμεῖς οἱ καθ' ἕνα ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα οὕτως ἀγαπάτω ὡς ἑαυτόν, ἡ δὲ γυνὴ ἵνα φοβῆται τὸν ἄνδρα». Βλέπετε; Αὐτή εἶναι ἡ ὡραία θέσις μέσα στόν γάμο ἀνδρός καί γυναικός. Ποία θέσις; Ὑποτάσσεται μέν ἡ γυναῖκα, φοβεῖται τόν ἄνδρα ὡς τήν κεφαλήν. Φέρ’ εἰπεῖν ἐάν ὁ ἐγκέφαλός μου δέν διατάξει νά περπατήσω κάπου, τά πόδια διστάζουν νά περπατήσουν. Ὅταν πέσω στίς λάσπες, ἡ κεφαλή θά μοῦ πεῖ: «Ἒ! Ἀπρόσεκτε, τά πόδια σου ποῦ ἔπεσαν;». Μ’ αὐτήν τήν ἔννοια κυβερνᾶ τό σπίτι του ὁ ἄνδρας, ἀλλά ὅμως, ἄν προσέχετε σ’ αὐτά τά σημεῖα, αὐτές τίς γραμμές, δέν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρά μία ὡραία συνεργασία ἀνδρός καί γυναικός. Διότι ἡ γυναῖκα βγῆκε ἀπό τήν πλευρά τοῦ ἀνδρός, ὅπως καί ἡ Ἐκκλησία ἀπό τήν πλευρά τοῦ Χριστοῦ, καί συνεργάζονται. Οὔτε ἀπό τήν κεφαλή βγῆκε ἡ γυναῖκα, οὔτε ἀπό τά πόδια, οὔτε εἶναι ὑποπόδιον τῶν ποδῶν τοῦ ἀνδρός ἡ γυναῖκα ἀλλά οὔτε καί διαφεντεύει τοῦ ἀνδρός. Εἶναι ἀπό τήν πλευρά, πού σημαίνει συνεργασία. Αὐτά, παιδιά, ὡς πρός τό θέμα τοῦ γάμου καί τήν ἀποφυγή τῆς μοιχείας. Θά πῶ ἄλλη μία φορά καί παρακαλῶ νά σφηνωθεῖ μέσ’ στ’ αὐτιά σας καί μέσα τήν καρδιά: ὁ Θεός νά μᾶς φυλάξει ποτέ μήν συμβεῖ. Ὄχι μόνο πορνεία (πρό τοῦ γάμου) πού μιλήσαμε μέχρι τώρα, ἀλλά οὔτε καί μοιχεία μέσα εἰς τόν γάμον. Πρέπει νά τηρηθεῖ ἡ ἁγνότητα καί ἐκτός καί ἐντός τοῦ γάμου. Γι’ αὐτό λέγει ὁ Ἀπόστολος στήν «Πρός Ἑβραίους»: «Τίμιος ὁ γάμος ἐν πᾶσιν, καὶ ἡ κοίτη ἀμίαντος». Εἴδατε; Ἡ κοίτη, τό κρεβάτι τό συζυγικό, ἀμίαντο, καθαρό. «Πόρνους δὲ καὶ μοιχοὺς κρινεῖ ὁ Θεός», «τούς πόρνους (ἐννοεῖται πρό τοῦ γάμου ἁμαρτάνοντας) καί τούς μοιχούς (ἐννοεῖται μέσ’ στόν γάμο ἁμαρτάνοντας) θά καταδικάσει ὁ Θεός». 

     Καί τώρα, παιδιά, γιατί ὁ χρόνος πιά δέν μᾶς παίρνει -ἀκόμα ἕνα μάθημα ἔχουμε- καί πρέπει νά ὁλοκληρώσουμε τό θέμα αὐτό νά μήν τό ἀφήσουμε γιά τόν Σεπτέμβριο, (νά μήν εἴμεθα μετεξεταστέοι…μειδιάματα…), ναί, λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Μή πλανᾶσθε· … οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται... βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι». Μπαίνει τώρα σ’ ἕνα ἄλλο κεφάλαιο, τό ὁποῖον στήν ἐποχή μας ὅσο ποτέ ἄλλοτε εἶναι ἐπίκαιρο καί ἐνδιαφέρον. Τί εἶπε; «Μή πλανᾶσθε, ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι εἶναι ὁμοφυλόφιλοι, εἴτε κατά ἐνεργητικόν τρόπον (:«ἀρσενοκοῖται») εἴτε κατά παθητικόν τρόπον (:«μαλακοί») -αὐτοί εἶναι οἱ «μαλακοί»- βασιλεία Θεοῦ δέν θά κληρονομήσουν». Πρόκειται ἐδῶ, ὅπως ἀντιλαμβάνεστε, γιά τήν διαστροφή, προσέξτε ἡ διαστροφή αὐτή ὑπάρχει καί στίς ἄνδρες καί στίς γυναῖκες -προσέξτε!- ὅπως στίς γυναῖκες ὑπάρχει μέ τήν ὀνομασία «λεσβιασμός». Τό λέει, ἐξάλλου, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καθαρά-καθαρά, περιγραφικά μάλιστα, καί χοντρά-χοντρά (ἄν μοῦ ἐπιτρέπεται νά τό πῶ ἔτσι) εἰς τήν πρός Ρωμαίους Ἐπιστολή. Λοιπόν, τί εἶναι; Πρόκειται γιά τήν διαστροφή τῆς γενετησίου ὁρμῆς. Διαστροφή. Μετά τήν πτώση τῶν πρωτοπλάστων, ὃλες οἱ ἐνέργειες τοῦ ἀνθρώπου διαστράφησαν. Ὅλες οἱ ἐνέργειές του. Παντοῦ σέ ὅλους τούς τομεῖς. Ἡ πιό μεγάλη, ὅμως, καταστροφή πού ἔγινε ἦταν ἐπάνω στό γενετήσιο ἔνστικτο. Γι’ αὐτό ὁ Θεός, παιδιά, ἔντυσε τούς πρωτοπλάστους. Ἄν ρωτήσετε γιατί; Βέβαια θά κρύωναν… καλύτερα, θά ὑπέκειντο εἰς τίς κλιματολογικές συνθῆκες, πιά τό σῶμα ἔπρεπε νά ντυθεῖ. Ἀλλά αὐτό εἶναι δεύτερο. Τό πρῶτο εἶναι γιά νά μή γίνει εὔκολη ἡ πρόσβαση στήν γεννητική περιοχή καί ἐπέλθει καταστροφή. Δηλαδή κρύπτει ὁ ἄνθρωπος πλέον τήν γεννητική περιοχή. Ἀλλιώτικα δέν θά ἦταν τόσο ἔντονη περιγραφή ὅτι καί οἱ δύο (Ἀδάμ καί Εὔα) ἦταν γυμνοί καί μάλιστα σημειώνει «καί οὐκ ἠσχύνοντο», «δέν ἐντρέποντο». Γιατί; Δέν ὑπῆρχε πονηρία. Δέν ὑπῆρχε. Τώρα ὅμως αἰσχύνονται. Τί λέγει ὁ Ἀδάμ; «Κρύφτηκα…»· ἄσε ὅτι ὁ ἴδιος ἔκανε μία πρόχειρη ἐκεῖ ἐνδυμασία… πρόχειρη… νά κρύψει τί; Τήν γύμνωσή του, ντράπηκε τόν Θεό. «Ντράπηκα», λέγει, «ἄκουσα τήν φωνή σου καί ντράπηκα καί κρύφτηκα». «Γιατί, ποιός σοῦ εἶπε ὅτι ἤσουνα γυμνός;». Ἔφυγε ἡ ἀθωότης! Ὅπως ἕνα μικρό παιδί δέν ντρέπεται νά εἶναι γυμνό καί νά ἐπιδεικνύει τόν ἑαυτό του, δέν ντρέπεται, ἔχει μίαν ἀθωότητα. Μετά, ὅμως, τά πράγματα εἶναι διαφορετικά. 

     Ἀκόμη βλέπουμε ὅτι ὁ Θεός ντύνει τόν ἄνθρωπο, ὄχι μόνο νά καλυφθεῖ ἡ γύμνωσις τῆς γενετησίου περιοχῆς, ἀλλά καί γενικότερα τοῦ σώματος. Διότι καί τό σῶμα θά γίνεται αἰτία προκλήσεως. Κιν ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλά ὁ Θεός ἔθεσε καί τήν αἰδώ (εἶναι ἡ ντροπή), τήν ὁποία ὁ Θεός βάζει ἔμφυτα μέσα στόν ἄνθρωπο ἀκριβῶς γιά νά προστατέψει τήν γενετησία ὁρμή. «Πῶς θά ξεντυθῶ;», θά πεῖ κάποιος, «θά βγάλω τά ροῦχα μου; Πῶς θά κάνω αὐτήν τήν ἁμαρτία;». Καί αὐτός ὁ ὁποῖος καταφέρνει νά ὑπερνικᾶ τήν ντροπή, νά τήν ποδοπατᾶ τήν ντροπή. Μοιάζει μ’ ἐκεῖνο τό γουρούνι (τόν χοῖρο) πού μπαίνει μέσα σ’ ἕναν ἀνθόκηπο καί μέ τήν μουτσούνα του, μέσα σέ λίγη ὥρα, τόν κῆπον αὐτόν τόν καταστρέφει. Ἔτσι μοιάζει ἐκεῖνος πού ποδοπατᾶ τήν ντροπή. 

     Παιδιά, τό ‘παμε-θά τό ξαναποῦμε, ἡ γενετησία περιοχή εἶναι τά «ἅγια τῶν ἁγίων» τῆς κτιστῆς ὁρατῆς δημιουργίας καί χριεάζεται ἰδαιτέρα εὐλάβεια καί προσοχή. Κι ὅπως τά ἅγια τῶν ἁγίων εἶναι κρυμμένα… να, βλέπετε τό τέμπλο ἐδῶ;… Εἶναι κρυμμένα, σκεπάζουμε τά ἅγια τῶν ἀγίων, ἔτσι σκεπάζουμε τά ἅγια τῶν ἁγίων τῆς βιολογίας! Δηλαδή τῆς λειτουργίας τῆς γενετησίου. Ὅμως, δυστυχῶς, ὁ ἄνθρωπος γρήγορα ἄρχισε νά διαστρέφει κι αὐτήν τήν περιοχή. Τί τόν ἔκανε νά τό κάνει αὐτό; Ἐδῶ προσέξτε. Παιδιά! Ἡ πλησμονή! Προσέξτε, μία λέξη: Ἡ πλησμονή. Εἶναι γνωστό ὅτι ἡ διαστροφή πάντοτε εἶναι προϊόν τῆς πλησμονῆς. Τί θά πεῖ «πλησμονή»; Τό νά τά ἔχεις πολλά. Ὠθούμενος ἀπό μία ἄπληστη (ἀχόρταστη) ἀναζήτηση τῆς ἡδονῆς, ζητᾶ ὁ ἄνθρωπος νέους τρόπους γιά νά αὐξήσει τήν ἡδονή καί νά τήν ἐπεκτείνει. Ἀλλά δέν εἶναι μόνο αὐτό, εἶναι καί κάτι ἄλλο, εἶναι καί ἡ πλησμονή τῶν ἀγαθῶν. Τρώγει καλά, πίνει καλά (ὁ ἄνθρωπος), κι ἀρχίζει νά ἀσωτεύει. Ὅταν πεινᾶ, δέν ἀσωτεύει. Συνεπῶς ἐδῶ ἡ πλησμονή δέν εἶναι μόνο στήν περίπτωση τῆς δυνατότητος τοῦ ἀνθρώπου νά αἰσθάνεται αὐτόν τόν κόρο, αὐτό τό «μπούχτισμα» καί ζητάει νέους τρόπους γιά νά ἱκανοποιηθεῖ, εἶναι καί ἡ πλησμονή τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν. Πολύ φαΐ, πολύ φαγητό, πολύ αὐτοκίνητο, ὅλα ἄνετα, ὅλα πολλά. Ἀπό τήν στιγμή, λοιπόν, πού θά ὑπάρξει πλησμονή τῶν ἀγαθῶν, ὑπάρχει καί ἡ διαστροφή. Αὐτά τά πράγματα πηγαίνουν τό ἕνα κοντά στ’ ἄλλο, γιατί τό ἕνα γεννᾶ τό ἄλλο. Γι’ αὐτό ἔρχεται κάποιος χαλινός πού εἶναι ἡ ἐγκράτεια εἰς τήν γενετησία ὁρμή. Σοῦ λέει: «Πρόσεξε, εἶσαι ἀνύπαντρος, δέν θά κάνεις τίποτα». Στόν γάμο; Κι ἐκεῖ ἔχουμε περιόδους νηστείας καί ἐγκρατείας ὅταν νηστεύουμε. Ἀλλά ὄχι μόνο ὅταν νηστεύουμε, ὅπως εἶναι μία Σαρακοστή ἤ Τετάρτη ἤ Παρασκευή, ἀλλά εἶναι καί οἱ αἰδέσιμες ἡμέρες, ὅπως εἶναι ὅλες οἱ Κυριακές κι ὅλες οἱ γιορτές οἱ μεγάλες, ὥστε ἀκριβῶς νά ἀποφευχθεῖ αὐτός ὁ κόρος, αὐτό τό μπούχτισμα, γιά νά μήν ἀναζητᾶ ὁ ἄνθρωπος πλέον τήν διαστροφή στήν ἡδονή. Ὅταν ἐμποδίζεται ἀπό τήν κατά φύσιν κατάσταση, τότε δέν ζητάει τήν παρά φύση κατάσταση. 

     Τό πρῶτο ἱστορικό φαινόμενο διαστροφῆς τῆς γενετησίου ὁρμῆς, καί μάλιστα κατά μαζικόν τρόπον, εἶναι ἡ ἁμαρτία τῶν Σοδόμων καί τῆς Γομόρρας, γι’ αὐτό καί ἡ ὁμοφυλοφιλία λέγεται καί Σοδομισμός, ἀπό τά Σόδομα, γι’ αὐτό λέγεται Σοδομισμός. Εἶναι τόσο φοβερά αὐτή ἡ ἁμαρτία ὥστε νά ὑπάρχει αὐτό τό λεκτικόν σχῆμα τῆς Γραφῆς. Ἀλλά πρίν σᾶς τό πῶ, νά σᾶς πῶ μέ δυό λόγια τήν ἱστορία. Ὅταν ὁ Ἀβραάμ δέχθηκε τούς τρεῖς ἄνδρας, εἰς τύπον τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ, καί τότε λέγει ὁ Θεός: «Κραυγή Σοδόμων καί Γομόρρας πεπλήθυνται πρός με (:Φωνή ἀνέβηκε σέ μένα, καί πολύ δυνατή) καί αἱ ἁμαρτίαι αὐτῶν μεγάλαι σφόδρα (:καί οἱ ἁμαρτίες τους εἶναι φοβερά μεγάλες). Καταβὰς οὖν ὄψομαι…- Ξέρετε ὅτι οἱ δύο ἄνδρες κατέβηκαν στά Σόδομα… οἱ δύο ἄνδρες, εἶναι ὁ τύπος τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τά Σόδομα εἶναι ὁ τύπος τοῦ κόσμου- καταβὰς οὖν (:ἀφοῦ, λοιπόν, κατεβῶ), ὄψομαι  (:θά δῶ) εἰ κατὰ τὴν κραυγὴν αὐτῶν τὴν ἐρχομένην πρός με συντελοῦνται, εἰ δὲ μή, ἵνα γνῶ». Δηλαδή «θά κατέβω νά δῶ ἐκεῖ, ἄν πράγματι οἱ ἁμαρτίες των γίνονται ὅπως φτάνουν στ’ αὐτιά μου, θέλω νά μάθω ἀπό μία προσωπική ἀντίληψη». Δηλαδή τρόπον τινα -αὐτό εἶναι τό λεκτικόν σχῆμα- ὁ Θεός δέν πιστεύει… ὁ Θεός εἶναι πανταχοῦ παρών τά βλέπει ὅλα. Τρόπον τινά, δέν πιστεύει σ’ αὐτή τή φοβερή ἁμαρτία. «Μά ἔτσι γίνεται; Κατέβηκα νά δῶ, ἔτσι γίνεται;». Γιά νά δεῖτε, παιδιά, πόσο φοβερή εἶναι αὐτή ἡ ἁμαρτία. Κι ὅπως ξέρουμε, ἀπό τήν ἐξέλιξη πού εἶχε τό γεγονός τῆς φιλοξενίας τοῦ Λώτ, ἐπρόκειτο περί τῆς ὁμοφυλοφιλίας· πού ἄν θέλετε, πηγαίνετε στό 18ον καί πέρα κεφάλαιον τῆς Γενέσεως νά τά βρεῖτε αὐτά, καί ὅτι ὅπως εἴδαμε ἀπό τήν ἐξέλιξη, σᾶς εἶπα, ὅτι ἐπρόκειτο περί τῆς ὁμοφυλοφιλίας πού στή γλῶσσα τῆς τῆς Γραφῆς λέγεται «ἀρσενοκοιτία». 

     Οἱ ὁμοφυλόφιλοι, ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, Βασιλείαν Θεοῦ δέν θά κληρονομήσουν. Καί ἡ ἐποχή μας γέμισε ἀπό τό πάθος αὐτό, ἐπειδή ἔχουμε πλησμονή ἀγαθῶν καί πλησμονή δυνατότητος σαρκικῶν ἁμαρτημάτων. Γι’ αὐτό. Οἱ λαοί πού ἔχουν λίγα ἀγαθά, ὅπως εἶναι κάποιες Ἀφρικανικές φυλές ἤ κάποιες Ἀσιατικές φυλές, τέτοια φαινόμενα διαστροφῆς δέν γνωρίζουν. Οὔτε στά ζῶα ὑπάρχουν τέτοιες διαστροφές. Καί μᾶς θυμίζει τόν στίχο τόν ψαλμικό (Ψαλμ. 48): «Ἂνθρωπος ἐν τιμῇ ὤν (:ἐνῶ εἶναι τιμημένος) οὐ συνῆκε (:δέν τό ἀντελήφθη)· παρεσυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καί ὠμοιώθη αὐτοῖς (:ἔμοιασε μέ τά ζῶα τά ἀνόητα καί συγκρίθηκε μαζί τους)». Τί; Ἀφοῦ τά ζῶα δέν κάνουν τέτοια ἁμαρτία. Ὁ ἄνθρωπος φθάνει νά γίνει χειρότερος ἀκόμη κι ἀπό τά ζῶα, παιδιά! Ἀλλά τό θέμα εἶναι πάρα πολύ ἐνδιαφέρον καί, πρῶτα ὁ Θεός, θά συνεχίσουμε τήν ἐρχομένη Κυριακή.

18η ομιλία στην κατηγορία "Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ".

►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ. " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/palaia-diauhkh/h-pnevmatikh-diauhkh-toy-tvbit
↕️
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/blog-post_7.html?m=1

Ἀπομαγνητοφώνηση, ψηφιοποίηση: Ἠλίας Τσακνάκης.

Επιμέλεια κειμένου : Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ».🔻
https://drive.google.com/file/d/1RZ1sYHVgLqBWiFNCBGi90Z__kjEnhr2H/view?usp=drivesdk

💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

«Πρόσεχε σεαυτῷ παιδίον ἀπό πάσης πορνείας» (θ΄).

†. Εὐρισκόμενοι πάντοτε, παιδιά, εἰς ἐκείνη τήν θαυμαστή προτροπή τοῦ Τωβίτ πρός τόν Τωβία στήν πνευματική του αὐτή διαθήκη «Πρόσεχε σεαυτῷ, παιδίον, ἀπό πάσης πορνείας» συνεχίζουμε κάποια ἄλλη πλευρά στό θέμα αὐτό. Τήν περασμένη φορά εἴχαμε ἀποτείνει τόν λόγο σέ κοπέλες, αὐτήν τήν φορά θά θέλαμε νά ποῦμε δυό λόγια ἀποτεινόμενοι στά ἀγόρια. Ὅποια ἡλικία κι ἄν ἔχουν, ἄς προσέξουν αὐτά τά ὁποῖα θά ποῦμε, γιατί θά τούς φανοῦν πολύ χρήσιμα. 

     Φυσικά δέν θά μιλήσουμε εἰδικά γιά τήν πορνεία-γιά τήν ἀνηθικότητα, γιατί ἤδη μιλήσαμε, ἀλλά θά μιλήσουμε γιά ἕνα τεχνικό θέμα, τό ὁποῖο θά τούς ἀπασχολήσει ἴσως εἰς τό μέλλον ἤ καί μπορεῖ ἀκόμη καί νά ὑπάρχουν νέα παιδιά/νέοι πού ἤδη νά τούς ἀπασχολεῖ. Γι’ αὐτό θά παρακαλέσω ἰδιαιτέρως προσέξετε. Βέβαια μετά ἀπό τά 18 χρόνια, βιολογικά, ὁ νέος εἶναι ὥριμος, δηλαδή θά μποροῦσε νά συμπήξει οἰκογένεια. Θά σᾶς ἀνέφερα ὅτι ὁ παπποῦς μου (ἀπό τήν μητέρα μου) ἦταν 18 ἐτῶν ὅταν παντρεύτηκε, ἡ γιαγιά μου ἦταν 14 ἐτῶν καί ἔκαναν 10 παιδιά, πέντε ἀγόρια καί πέντε κορίτσια. Ἡ δέ μητέρα μου ἦταν ἀπό τά τελευταῖα παιδιά. Ἴσως ἡ προτελευταῖα ἦτο ἡ μητέρα μου. Πάντως ἐκεῖνο τό ὁποῖο μπορῶ νά σᾶς πῶ εἶναι ὅτι ὁ νέος μετά τά 18 του, καί βιολογικά, εἶναι ἕνας ὥριμος. Μάλιστα ὁ Ἱερός Χρυσσόστομος -κι αὐτό μ’ ἔχει ἐντυπωσιάσει- μιλώντας γιά τόν γάμο τῶν νέων ὁμιλεῖ περί γάμου –προσέξτε!- πρό τῆς στρατείας. Ἔτσι τό λέγει. Δηλαδή ὁ νέος νά παντρευτεῖ πρίν πάει στρατιώτης. Κι ἔχει μάλιστα κάποια δυνατά ἐπιχειρήματα πάνω εἰς τό θέμα αὐτό. Ἐκεῖνο ὅμως πού κυριώτατα ἀπασχολεῖ τόν ἱερό Πατέρα εἶναι ὁ καημός του/ ὁ φόβος του μήπως ὁ νέος παρασυρθεῖ καί πέσει στήν ἀνηθικότητα. Ἀνεξάρτητα δηλαδή ἀπό τά πλεονεκτήματα πού μπορεῖ νά ἔχει ἡ περίπτωσις ἑνός πού θά ἐπαντρεύετο (θά ἤρχετο σέ γάμου κοινωνία) σέ νεαρά ἡλικία. Αὐτό κυρίως τόν ἐνδιέφερε. Διότι ὁ Ἱερός Χρυσόστομος δέν ἔβλεπε μόνο τό θέμα γάμος, ἔβλεπε τό θέμα σωτηρία, τό θέμα ἁμαρτία, κι αὐτό ἦταν ἐκεῖνο πού τόν ἔκαιε. Γι’ αὐτό τόν λόγο ὁμιλεῖ καί λέγει: «Καλό θά ἦταν οἱ νέοι νά παντρευτοῦν πρό τῆς στρατείας». Ἀλλά καί γιατί -ὄχι μόνο βιολογικά- ἀλλά καί συναισθηματικά τά πράγματα θά εἶναι καλύτερα. Αὐτό τό σημεῖο τό τονίζει ἰδιαιτέρως ὁ ἱερός Πατήρ. 

     Διότι ὅταν ἀρχίσει ὁ ἄνθρωπος νά μεγαλώνει, μπαίνει ἀρκετός ὀρθολογισμός, καί μάλιστα ἄν περάσει τήν τρίτη δεκαετία καί πηγαίνει στήν τετάρτη δεκαετία καί στήν πέμπτη δεκαετία τῆς ζωῆς του, δέν εἶναι πιά ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος πού θά μποροῦσε νά θεωρηθεῖ «θερμός» συναισθηματικά. Ἔ… πολλές φορές ἕνας ἄνθρωπος πού δοκίμασε πιθανῶς πολλά πράγματα, σάν ξεθυμασμένος, θά λέγαμε, συναισθηματικά εἶναι ὁ ἄνθρωπος αὐτός, δέν μπορεῖ νά δεῖ μία ἀποκλειστικότητα μέσα στόν γάμο του… κι ἄλλα πολλά… Ὅπως κι ἄν ἔχει τό πρᾶγμα, τό θέμα εἶναι ὅτι καλό θά ἦταν νά ὑπάρχει -ὅπως σᾶς ἐξήγησα- αὐτή ἡ σύντομη (χρονικά σύντομη) προσφορά στόν γάμο, δηλαδή νά ἔρθει γρήγορα εἰς τόν γάμον. Τό θέμα ὅμως αὐτό τοῦ χρόνου τοῦ γάμου -πότε δηλαδή κανείς θά μποροῦσε νά παντρευτεῖ- δέν μπορεῖ νά κριθεῖ μόνον ἀπό τά βιολογικά ἤ τά συναισθηματικά στοιχεῖα, ἀλλά καί ἀπό κάποια ἄλλα στοιχεῖα, τά λεγόμενα κοινωνικά στοιχεῖα -αὐτό θέλω νά προσέξετε!-πού ποικίλλουν ἀπό ἐποχή σέ ἐποχή κι ἀπό τόπο σέ τόπο. 

     Στόν λεγόμενο δυτικό μας πολιτισμό τά πράγματα εἶναι ἀλλιώτικα, τά κριτήρια τοῦ γάμου κυριώτατα εἶναι κοινωνικῆς φύσεως. Σήμερα ἕνα ἀγόρι (συνήθως) ἔχει βλέψεις πρός μίαν ἀνωτέραν παιδείαν. Συνήθως. Σήμερα ὅλα τά παιδιά πᾶνε σχολεῖο. Ὑπῆρξαν ἐποχές, ὑπῆρξαν μάλιστα λίγο πιό πίσω ἀπό σᾶς πού ἴσως δέν πήγαιναν ὅλα τά παιδιά στό σχολεῖο. Τώρα, ὅμως, τά παιδιά αὐτά πηγαίνουν στό σχολεῖο, ὅλα, καί ὅπως σᾶς εἶπα ὑπάρχουν αὐτές οἱ βλέψεις γιά μιά ἀνωτέρα παιδεία. Ἤ ἀκόμη καί σέ μιά ἐπαγγελματική κατάρτιση πού κι αὐτή ἤ κατωτέρα εἶναι, εἴτε μέση εἶναι, εἴτε ἀνωτέρα εἶναι, κι αὐτή βεβαίως ἀπαιτεῖ κάποιο χρόνο. Αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ χρόνος γιά νά ἔλθει κανείς σέ γάμου κοινωνία, ἐπιμηκύνεται, μακραίνει. Κατόπιν εἶναι καί ἡ επαγγελματική τακτοποίηση. Ἐάν κάποιος πάρει ἕνα πτυχίο, δέν εἶναι αὐτό ἀρκετό γιά νά μπορεῖ νά ζήσει, πρέπει νά ξεκινήσει νά βρεῖ μιά ἐργασία. Καί ξέρετε πόσο δύσκολο σήμερα εἶναι νά τακτοποηθεῖ κανείς ἐπαγγελματικά. Καί αὐτή ἡ ἐπαγγελματική τακτοποίηση πού εἶναι ἐπαγγελματική, κι αὐτή μέ τή σειρά της ἐπιμηκύνει τόν χρόνον τοῦ γάμου. Ἀκόμη ἔχουμε καί τή στρατιωτική θητεία. Τώρα -αὐτές τίς μέρες μάλιστα- ἔχει μειωθεῖ ὁ χρόνος τῆς στρατιωτικῆς θητείας. Ἐγώ ὑπηρέτησα 33 μῆνες! Ναί. Καί κάποιοι πρό ἐμοῦ ὑπηρέτησαν 36-37-40 μῆνες! Ἦταν, μιά ἄλλη ἐποχή. Πάντως, ὅλα αυτά, ὅπως ἀντιλαμβάνεστε, ἐπιβραδύνουν τόν χρόνον τοῦ γάμου. Δέν μπορεῖ κανείς, δηλαδή, νά ξεκινήσει νά παντρευτεῖ μόλις γίνει 18 χρονῶν, ἐνῶ μπροστά του ἔχει κάποια σχολή, κάποιο πανεπιστήμιο, ἔχει τήν θητεία του τήν στρατιωτική, ἔχει τήν ἐπαγγελματική του τακτοποίηση. Ἔτσι ὁ χρόνος πηγαίνει παραπέρα και παραπέρα. Ἄν ὁ νέος σέβεται τόν Θεό καί τόν ἑαυτό του θά πρέπει νά περιμένει μέ πολλή ὑπομονή καί μέ πολλή ἁγνότητα ὅταν θά ἔρθει ἡ ὥρα τοῦ γάμου. Ἔχουμε αὐτές, λοιπόν, σήμερα τίς συνθῆκες τίς κοινωνικές. 

     Ἄν κάποιο παιδί θά μποροῦσε νά τέλειωνε πάρα πολύ γρήγορα τή θητεία του ἤ δέν θά εἶχε νά σπουδάσει παρακάτω γιατί ἔχει δουλειά δική του, γιατί νά μήν παντρευτεῖ νωρίτερα; Ἀλλά δέν μιλᾶμε γιά κάποιες περιπτώσεις, γιά κάποιες ἐξαιρέσεις, μιλᾶμε γενικότερα. Ἔτσι ἄν θά πρέπει νά λάβει ὑπόψιν ὅτι ὁ χρόνος πού θά ἔρθει γιά νά παντρευτεῖ καί εἶναι ἐπιμηκυμένος, θά πρέπει νά μήν ἀφήνει τήν καρδιά του, καί τίς αἰσθήσεις του τῆδε κακεῖσε νά γυρίζουν, ὥστε νά φτάσει νά αἰχμαλωτιστεῖ ἡ καρδιά του σέ μιά περίοδο κοινωνικῆς ἀνωριμότητος καί νά ἐπιζητᾶ κατόπιν τόν γάμον. Εἶναι πάρα πολύ δύσκολο –πιστεύω τό καταλαβαίνετε- ὅταν ἕνας νέος θά μποροῦσε στά 18 του, νά λέγει ὅτι θέλει νά παντρευτεῖ, γιατί γνώρισε μιά κοπέλα, ὅταν μπροστά, ὅμως, ἔχει ὅλα ἐκεῖνα τά ὁποῖα εἴπαμε προηγουμένως. Καί νά ἐπιμένει καί νά θέλει ἔτσι τά πράγματα νά γίνουν. Σᾶς ἐρωτῶ: Τεχνικῶς θά ἦταν αὐτά τά πράγματα εὔκολα; Ὁ ἴδιος σέ τί δυσκολίες θά ἔμπαινε; Τό σπίτι του, ὃπως καί τό σπίτι τῆς κοπέλας, σέ τί δυσκολίες θά ἔμπαινε; Αὐτό ἤθελα νά προσέξουν τά ἀγόρια. Κυριότατα αὐτό. Μήν ἀφήνουν τά μάτια τους καί τίς αἰσθήσεις τους καί τήν σκέψη τους καί τήν φαντασία τους, καί τήν καρδιά τους -νά τό πῶ μιά δεύτερη φορά- νά στρέφεται πρός τό ἄλλο φῦλο, ἀφοῦ κοινωνικά εἶναι ἀκόμη ἀνώριμοι.

     Ἄν πάλι λέγουν: «Ναι, γνωριστήκαμε… Γνώρισα μία κοπέλα (θά πεῖ τό ἀγόρι)… ξέρετε… ἔτσι μέ μίαν ἁγνότητα κινούμεθα, μέ μία φιλία κινούμεθα, καί θά περιμένουμε… θά περιμένουμε. Ὅταν τά πράγματα τακτοποιηθοῦν, νά ἔρθουμε σέ γάμου κοινωνία». Δύο πράγματα εἶναι πιθανά. Κι αὐτά, βεβαίως, μᾶς τά δείχνει αὐτή ἡ ἐμπειρία τῆς ζωῆς. Οἱ νέοι μας δέν ἔχουν ἐμπειρία, καί πολλές φορές ὅταν τούς λέμε ὅτι αὐτό μπορεῖ νά συμβεῖ ἤ ἐκεῖνο, δέν τό ἀντιλαμβάνονται. Λοιπόν, παιδιά, ἡ πρώτη περίπτωσις εἶναι ὅταν θά ἐπιμηκυνθεῖ ἕνας χρόνος γνωριμίας, νά ὑπάρξει πτώση στήν πορνεία. Δηλαδή, νά συνηθίσουν καί νά φτάσουν στό σημεῖο ἐκεῖνο πού τελικά νά πέσουν μεταξύ των στήν ἁμαρτία. Τό δεύτερο σημεῖο εἶναι τό ἐξῆς. Εἶναι ἡ δημιουργία μιᾶς καταστάσεως μετεωρισμοῦ. Διότι ὅταν θά πρέπει νά περιμένουν… (Πόσα χρόνια; Δυό-τρία τέσσερα-πέντε-ἔξι;) -ὑπάρχουν νέοι μας οἱ ὁποῖοι κάπως ἔτσι τά βγάζουνε καί τά λογαριάζουνε… μά πῶς θά ‘ταν δυνατόν νά περιμένεις 5-6 χρόνια, νά ἔρθει ἡ ὥρα τοῦ γάμου; Αὐτό δέν σοῦ δημιουργεῖ μές στήν ψυχή καί σέ σένα καί στήν κοπέλα ἕνα αἴσθημα μετεωρισμοῦ; Δηλαδή νά αἰσθάνεσαι ξεκάρφωτος; Νά αἰσθάνεσαι ἀτακτοποίητος; Αὐτό τό πρᾶγμα δέν σέ ἐνοχλεῖ; Αὐτό δέ, ὄχι ἁπλῶς ἐνοχλεῖ, ἀλλά καί φοβερά κουράζει. Καί κουράζει καί τούς δύο. Ἀντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ὅτι ἔχουμε μία μειονεκτική κατάσταση. Ἤ στήν ἁμαρτία θά πέσουν ἤ τό ἄλλο στόν μετεωρισμό, πού σᾶς εἶπα. Μή νομίσετε ὅμως, καί στήν πορνεία νά πέσουν, ὁ μετεωρισμός ἤδη ὑπάρχει: Πότε θά παντρευτοῦν, πότε θά τελειώσουν; «Πότε θά πάρω τό πτυχίο», νά λέει ὁ νέος. «Ποῦ θά βρῶ δουλειά, πότε θά πάω στρατιώτης;». Καί ἀκόμη ἔχει παρατηρηθεῖ ὅτι μία παρατεταμένη μνηστεία ἤ μία ἀναμονή ἁπλῶς, ὅπως τώρα τά λέμε, πολύ συχνά -πολύ συχνά!- κατά τίς στατιστικές, ὁ γάμος αὐτός δέν θά εἶναι εὐτυχής. Καταλήγουν -πολλάκις!- σέ διαζύγιο. Διότι κουράζονται, ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα τοῦ γάμου, γι’ αὐτούς δέν κάνει πιά τίποτε ἐντύπωση, ἔχουν τρόπον τινα, ξεθυμάνει, ἐξατμιστεῖ καί πολλάκις φτάνουμε ἤ σέ μία δυστυχισμένη ζωή συζύγων ἤ σέ ἕνα, ὅπως σᾶς εἶπα, διαζύγιο. Τό συμπέρασμα εἶναι ὅτι δέν συμφέρει (ἀποτείνομαι πάντα στά ἀγόρια) οὔτε πνευματικά, οὔτε κοινωνικά, ἀφοῦ τά θέματα εἶναι κοινωνικά κυριώτατα νά ξεκινοῦν -τά ἀγόρια μας πάντα, ἔ;- νά ἀναζητοῦν ἀπό τά ἐφηβικά/ἀπό τά νεανικά τους χρόνια, νά ἀναζητοῦν τήν σύντροφόν των. Θά παρακαλέσω αὐτά νά τά ‘χετε ὑπόψη σας, νά τά θυμόσαστε, καί τά λέμε γιά πρόληψη ὄχι γιά θεραπεία, διότι ὅταν ἔρθει ἐκείνη ἡ ὥρα δέν ξέρω τί θά μποροῦσε νά θεραπεύσει μία κατάσταση πού προϊωνίζεται δύσκολη. 

     Παρακαλῶ, λοιπόν, νά τό ‘χετε ὑπόψη σας, κοιτᾶτε τήν δουλειά σας, νά λέτε: «Εἶμαι μαθητής, εἶμαι ἀκόμη παιδί, θά κοιτάξω τό σχολειό μου, θά κοιτάξω ἐκεῖνα τά ὁποῖα ἔχω καί τίποτε ἄλλο». Θυμοῦμαι μιά ἱστορία -εἶναι πάρα πολύ παλιά, αὐτός πού μᾶς τό ‘λεγε εἶναι μακαρίτης, πρό πολλῶν ἐτῶν μακαρίτης- ἦταν τότε μαθητής μιᾶς Ναυτικῆς Σχολῆς, πήγαινε νά μάθει μηχανικός γιά τά καράβια. Εἶχε γνωρίσει μιά κοπέλα (αὐτά ἐγίνοντο στήν Ἀθήνα). Τήν γνώρισε βέβαια, ἤθελε νά τήν παντρευτεῖ, τῆς λέγει: «Κοίταξε νά δεῖς, θά πρέπει νά ταξιδεέψω ἕνα χρόνο, συνεπῶς θά σέ δῶ ὕστερα ἀπό ἕναν χρόνο». Πράγματι… ξέρετε δε, οὔτε ἕνα γράμμα, τίποτα ἕνα χρόνο, τίποτα… Ὕστερα ἀπό ἕνα χρόνο ἐμφανίστηκε. «Τί κάνεις; Καλῶς ἦρθες ἀπό τό ταξίδι…». «Ποιό ταξίδι;» λέει, «Ἐδῶ ἤμουνα». «Δηλαδή;». «Ἁπλῶς ἤθελα νά τελειώσω τήν Σχολή». Εἴδατε; «Ἢθελα νά τελειώσω τήν Σχολή»! Διότι ἀλλιώτικα τά πράγματα δέν θά πήγαιναν καθόλου- καθόλου καλά.

     Θά πῶ καί κάτι -θά τό πῶ ἐπωνύμως, παρότι… ἔ, δέν ξέρω…- μέ αὐτόν τόν Εἰσαγγελέα Ἐφετῶν (καί τώρα Ἀρεοπαγίτη), τόν Δημήτριο Τσεβά, εἴμεθα πάρα πολύ φίλοι ἀπό παιδιά, πήγαινα στό σπίτι του κ.λπ… θυμοῦμαι, ὅταν τελείωσα τό Γυμνάσιο -εἶναι λίγο μικρότερος ἀπό μένα- πήγαινα καί στό χωριό του, εἴχαμε πάρα πολύ πνευματική φιλία. Κάποια φορά, κοντά στό δικό μας τό σπίτι ἔμενε μία θεία του. Τό καλοκαίρι ἐκεῖνο πού θά ἔδινε ἐξετάσεις, τόν ἔχασα βεβαίως, ὑποτίθεται ὅτι στό χωριό του διάβαζε. Αὐτός ὅμως ἤτανε στό σπίτι τῆς θείας του, ἀπό τό ὁποῖο σπίτι ἀπ’ ἔξω ἐγώ περνοῦσα κάπου τέσσερις φορές τήν μέρα, γιά κάποιον λόγο (περνοῦσα καί πήγαινα κάπου). Ἔ, ὅταν εδωσε ὁ φίλος μου ὁ Δημήτρης ἐξετάσεις, πέτυχε, μπῆκε στό Πανεπιστήμιο στή Νομική Σχολή ἦρθα νά μέ ἐπισκεφτεῖ. Τοῦ λέω: «Τί γίνεσαι; Πῶς πέρασες τό καλοκαίρι στό χωριό;». «Ποιό χωριό», μοῦ λέει, «ἤμουνα στή θεία μου τήν τάδε». «Μπά, ἀπό ἐκεῖ ἐγώ περνοῦσα τέσσερις φορές τήν ἡμέρα, δέν σέ εἶδα ποτέ». Μοῦ λέει: « ἐγώ σέ ἔβλεπα πού περνοῦσες». «Καί γιατί δέν μοῦ μιλοῦσες;» (Φίλοι! Πολύ φίλοι!). «Μοῦ λέει, δέν ἔπρεπε νά σοῦ μιλήσω, ἔπρεπε νά διαβάσω γιά νά δώσω ἐξετάσεις. Τώρα, νά ἦρθα». 

     Βλέπετε, σᾶς εἶπα δυό παραδείγματα, γιά νά καταλάβαιτε, παιδιά, ὅτι πρέπει κάποια πράγματα νά τά βάλουμε μπροστά, καί νά ποῦμε «Τώρα εἶμαι μαθητής», «Τώρα εἶμαι φοιτητής», «Τώρα ὀργανώνω τήν δουλειά μου, καί μετά ὅταν θά γίνουν αὐτά, τά ὁποῖα συντόμως πρέπει νά γίνουν, θά κοιτάξω νά βρῶ μιά κοπέλα νά παντρευτῶ». Ἀλλά ὄχι βεβαίως –εἶναι καί ἡ ἄλλη ἡ ἀκρότης- νά θέλω ν’ ἀποκτήσω καί τοῦτο καί κεῖνο… καί μεγάλο μαγαζί… καί μεγάλη ἐπιχείρηση… καί ἐπιστημονική καριέρα ἤ ὅ,τι ἄλλο καί νά φθάσω στά τριάντα μου καί στά τριανταπέντε μου, στά τριανταεφτά μου, καί στά τριανταεννιά μου χρόνια (γιατί ὄχι καί στά 40 … κ.λπ.), γιά νά κοιτάξω τότε νά παντρευτῶ. Ὄχι, αὐτό εἶναι μία ἄλλη ἀκρότης. Λέγει ἡ Ἁγία Γραφή: «Καιρός παντί πράγματι», «γιά τό κάθε πρᾶγμα ὑπάρχει ὁ κατάλληλος χρόνος». Αὐτόν τόν κατάλληλο χρόνο πρέπει πάντοτε νά τόν περιμένουμε, καί δέν πρέπει ποτέ νά τόν ἐκβιάζουμε. Διότι ἄν ἐκβιάζουμε αὐτόν τόν χρόνον, αὐτός ὁ ἐκβιασμένος χρόνος, κάποια μέρα, κάποια στιγμή θά μᾶς ἐκδικηθεῖ. Αὐτά τά λίγα εἶχα νά πῶ, παιδιά, γιά νά σᾶς βοηθήσω. 

     Καί τώρα ἐρχόμεθα σ’ ἕνα ἄλλο θέμα. Δηλαδή πάντοτε ἐπί τοῦ θέματος «Πρόσεχε σεαυτῷ, παιδίον, ἀπό πάσης πορνείας», ἔ; Θά ἐνθυμεῖσθε, πάντοτε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, τό λέγαμε, ἀναφέρεται σά ἐπιμέρους σαρκικά ἁμαρτήματα εἰς τήν Α΄ πρός Κορινθίους Ἐπιστολή του. Καί τό κάνει αὐτό γιά νά μή νομιστεῖ, ὅτι κάποιες πλευρές δέν εἶναι ἁμαρτία καί κάποιες πλευρές εἶναι ἁμαρτία. Ἐπί παραδείγματι, ὅτι ἡ πορνεία δέν εἶναι ἁμαρτία, ἀλλά εἶναι ἡ μοιχεία ὅμως ἁμαρτία. Ἤ ἡ πορνεία εἶναι ἁμαρτία, ἡ μοιχεία δέν εἶναι… ἤ… ἤ… ἤ. Καί μή νομίσετε ὅταν πολλές φορές ἔρχονται 50-60-70 χρονῶν νά ἐξομολογηθοῦν γιά πρώτη φορά (ἄνδρες) καί τούς κάνω κάποια ἐρώτηση ἄν εἶχαν πέσει σέ σαρκικά ἁμαρτήματα, καί μοῦ λέγουν… «Ἒ, ναί (κοιτάξτε!), ἔ, ναί, σάν ἄνδρας πού ἤμουνα…». Γιατί; Γιατί δέν θεωροῦν αὐτά ἁμαρτήματα. Γι’ αὐτόν τόν λόγο, γιά νά μήν δοθεῖ μιά τέτοια εντύπωση, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος θεοπνεύστως γράφει: «Μὴ πλανᾶσθε(«μήν ἔχετε ἀντίληψη πλανεμένη»)· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται… βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι». «Δέν θά κληρονομήσουν τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι μετέρχονται αὐτά τά ἁμαρτήματα». Σήμερα μποροῦμε νά ποῦμε κάτι γιά τή μοιχεία. Θά μοῦ πεῖτε: «Δι’ ὄνομα τοῦ Θεοῦ», ἴσως καί κάποιοι μεγάλοι, πολλοί γονεῖς τώρα πού μέ ἀκοῦτε… «μά τί εἶναι αὐτά πού θά πεῖτε; Ἔχετε μπροστά σας νέα παιδιά!». Μά ξέρετε ὅτι ὁ Χότζας -ἀνέκδοτο ἔ;- ἔδερνε τήν κόρη του ὅταν πήγαινε μέ τό σταμνί στή βρύση; «Πατέρα, γιατί μέ δέρνεις;». « Ἄ, γιά νά μή σπάσεις τό σταμνί». Καί τότε ἀπαντάει ἐκείνη: « Μά δέν τό ‘σπασα!». « Μά ἅμα τό σπάσεις, εἶναι ἀργά πιά». Γι’ αὐτό νά τό ξέρετε, ἡ πρόληψις εἶναι ἡ καλυτέρα συντήρηση. Ὄχι ἡ θεραπεία. Διότι πρέπει τώρα πού ‘σαστε νέα παιδιά (ἀγόρια-κορίτσια) νά καταλάβετε πῶς τοποθετεῖται καθετί ἀπ’ αὐτά μέσα στήν ζωή μας. Θέλω νά τά ξέρετε, θά ἐπαναλάβω ἐκεῖνο τό ὁποῖο λέγει καί ὁ Μέγας Βασίλειος καί ὁ Ἱερός Χρυσόστομος: «Καί εἰπεῖν ὀκνῶ καί σιωπᾶν οὐ βούλομαι», «Καί νά μιλήσω διστάζω, καί νά μή μιλήσω δέν θέλω». Και ἀκόμη: «Οὐ βούλομαι σεμνότητι λόγων καλλωπίζεσθαι, ἀλλά σεμνούς ποιῆσαι τούς ἀκούοντας», Δέν θέλω ἁπλῶς νά μιλῶ μέ ὡραιολογίες… κ.λπ. νά μιλᾶμε περί… περί… καί νά μήν πιάνουμε τά θέματα αὐτά τά λεγόμενα -τά «λεγόμενα» ποτέ δέν ἔχω χρησιμοποιήσει τή λέξη αὐτή- καυτά προβλήματα. Καί νά μήν ξέρουνε οἱ νέοι μας πῶς θά τοποθετηθοῦν μέσα στή ζωή τους. 

     Λοιπόν, θά μιλήσουμε, παιδιά, γιά τή μοιχεία. Εἶναι τό ἁμάρτημα τῆς παρουσίας τοῦ τρίτου ἀνθρώπου στόν δεσμό τοῦ γάμου. Ἡ παρουσία τοῦ τρίτου ἀνθρώπου. Ὁ Θεός εἶπε γιά δύο ἀνθρώπους, ἄνδρα καί γυναῖκα… «Ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τόν πατέρα αὐτοῦ καί τήν μητέρα, καί προσκολληθήσεται πρός τήν γυναῖκα αὐτοῦ, καί ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκαν μίαν». Καί κανείς δέν μπορεῖ νά χωρίσει αὐτό τό ζεῦγος, χωρίς νά ἁμαρτήσει βαριά, ἀπέναντι καί στό ζεῦγος καί στόν Θεό. Εἶναι τό ἁμάρτημα ἡ μοιχεία -σᾶς εἶπα ἡ παρουσία τοῦ τρίτου ἀνθρώπου- πού καταστρέφει καίρια τό μυστήριο τοῦ γάμου. Καίρια! Καί τοῦτο διότι τό μυστήριο τοῦ γάμου εἶναι μία εἰκόνα ἑνός ἄλλου μυστηρίου, ὥστε τό μυστήριο τοῦ γάμου νά θεωρεῖται τό μικρόν μυστήριον καί τό ἄλλο μυστήριον (θά σᾶς τό πῶ ποιό εἶναι) νά θεωρεῖται τό μεγάλο μυστήριον. Κι αὐτό τό μεγάλο μυστήριον εἶναι: Ἡ ἕνωσις Χριστοῦ καί Ἐκκλησίας. Θά τό δοῦμε πιό κάτω, ὅπως τό λέει ὁ Ἀπόστολος νά σᾶς τό πῶ: «Τό μυστήριον -λέγει- τοῦτο -Ποιό τοῦτο; Ἑνώσεως Χριστοῦ καί Ἐκκλησίας- μέγα ἐστίν, (:εἶναι μέγα μυστήριον) ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν». «Αὐτό εἶναι, εἰς Χριστόν καί εἰς τήν Ἐκκλησίαν». Ὁπότε ὁ γάμος εἶναι μία εἰκόνα (μυστήριον) τοῦ πρωτοτύπου μυστηρίου ἑνώσεως Χριστοῦ καί Ἐκκλησίας. Ἄν καταστρέφεις τό ἀντίτυπον, οὐσιαστικά καταστρέφεις τό πρωτότυπον. Ἀλλά καί τό ἀντίτυπον δέν παύει ἀπό τοῦ νά εἶναι ὄχι μία ἁπλῆ εἰκόνα, ἀλλά νά εἶναι ὁμοίως ἕνα μυστήριο. Ὁ γάμος δέν εἶναι ἕνα ἀπό τά ἑπτά μυστήρια; Γι’ αὐτό, λοιπόν, ἄς τό προσέξουμε. Γιά νά τό καταλάβουμε, ὅπως ἀπό τήν πλευρά τοῦ Ἀδάμ ἐπλάσθη ἡ Εὔα, ἔτσι κι ἀπό τήν πλευρά τοῦ Χριστοῦ ἐξῆλθε ἡ Ἐκκλησία. Δέν λέγω «ἐπλάσθη», θά ‘θελα νά ἀκριβολογήσω, ἐξῆλθε ἡ Ἐκκλησία. Ὅπως ὁ Ἀδάμ ὑπέστη ὕπνωση… «ὕπνωσε», λέγει, «Κύριος ὁ Θεός τόν Ἀδάμ γιά νά ἐξαγάγει-νά βγάλει ἀπό κεῖ τήν γυναῖκα». «Μία», λέει πλευρά ὠκοδόμησεν (:ἔκτισε) - ἀκοῦστε τό ρῆμα: «ἔκτισε»- ὠκοδόμησε τήν γυναῖκα». Αλλά σ’ αὐτήν ὅμως τήν περίπτωση ὁ Ἀδάμ εἶχε ὑπνώσει, δηλαδή ἐκοιμᾶτο, ὅπως μᾶς λέγει τό ἱερό κείμενο. Ἔτσι καί ἡ Ἐκκλησία ἐξῆλθε ἀπό τήν Πλευρά τοῦ Χριστοῦ (ἀπό τήν πλευρά!), ἀφοῦ ὁ Κύριος εἶχε ὑπνώσει ἐπί τοῦ Σταυροῦ, δηλαδή εἶχε πεθάνει ἐπί τοῦ Σταυροῦ. Ἀπό τήν πλευρά τοῦ Χριστοῦ ἐξῆλθε αἷμα καί ὕδωρ. Καί λέει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης: «Καὶ ὁ ἑωρακὼς μεμαρτύρηκε, καὶ ἀληθινὴ αὐτοῦ ἐστιν ἡ μαρτυρία (:καί ἐκεῖνος πού τό εἶδε ἔδωσε τή μαρτυρία του, κι εἶναι ἀληθινή ἡ μαρτυρία του)» γιατί ὁ Ἰωάννης ἀμέσως ἔδωσε διαστάσεις σ’ αὐτό τό γεγονός. Ἐπειδή -νά μή προχωρῶ περισσότερο- ἤτανε φαινόμενο νά τρέξει αἷμα καί ὕδωρ, ἀπ’ τόν πεθαμένο δέν βγαίνει, παιδιά, τίποτα. Τήν ὥρα πού σκοτώνεται ἕνας ἄνθρωπος, κόβεται, τρέχει αἷμα. Ὅταν πεθάνει, ἀπό τό νεκρό πιά σῶμα δέν τρέχει πιά τίποτα. Ὁ Χριστός ἦταν νεκρός, ἀλλά ἔρρευσε αἷμα καί ὕδωρ. Καί τό εἶδε μυστηριῶδες αὐτό ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, καί ἔδωσε ἀμέσως τήν ἑρμηνεία. Τό αἷμα εἶναι τό μυστήριον τό θειότατον τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί τό ὕδωρ εἶναι τό μυστήριον τοῦ Βαπτίσματος. Ἀλλά μέ τό μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος γινόμεθα Χριστιανοί, δηλαδή μπαίνουμε στήν Ἐκκλησία, γινόμεθα μέλη τῆς Ἐκκλησίας καί μέ τό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας τρεφόμεθα. Ἔτσι, λοιπόν, θά λέγαμε ὅτι τό μεγάλο μυστήριον εἶναι τό μυστήριον ἑνώσεως Χριστοῦ καί Ἐκκλησίας. Τό μικρό μυστήριο πού εἰκονίζει αὐτό τό μεγάλο μυστήριο, εἶναι ἡ ἕνωση ἀνδρός καί γυναικός. Αὐτά πού σᾶς εἶπα, ἀποτελοῦν τήν θεολογικήν θεμελίωσιν τοῦ γάμου. Κι ἄν θέλετε νά ξέρετε, μόνον τότε μποροῦμε κάθε μας πράξη νά γνωρίσουμε τό νόημά της καί νά προχωροῦμε σωστά ἐάν γνωρίζουμε τή θεμελίωση καί ἡ θεμελίωση εἶναι πάντοτε θεολογική. Γι’ αὐτό ἀκριβῶς ἡ μοιχεία, ἡ παρουσία τοῦ τρίτου προσώπου, εἶναι βαρύτατον θεολογικά ἁμάρτημα. Ἀλλά γιά νά δοῦμε πόσο βαρύ εἶναι, καί τί ἀκριβῶς συμβαίνει, καί πῶς πρέπει αὐτό νά ἀποφεύγετε, πρώτα ὁ Θεός, θά τό δοῦμε τήν ἐρχομένη Κυριακή.

17η ομιλία στην κατηγορία "Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ".

►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ. " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/palaia-diauhkh/h-pnevmatikh-diauhkh-toy-tvbit
↕️
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/blog-post_7.html?m=1

Ἀπομαγνητοφώνηση, ψηφιοποίηση: Ἠλίας Τσακνάκης.

Επιμέλεια κειμένου : Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ».🔻
https://drive.google.com/file/d/1RZ1sYHVgLqBWiFNCBGi90Z__kjEnhr2H/view?usp=drivesdk

💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

«Πρόσεχε σεαυτῷ παιδίον ἀπό πάσης πορνείας» (η΄).

†. Καί πάλι στό ἴδιο θέμα, παιδιά, βρισκόμαστε, σ’ ἐκεῖνο πού λέγει ὁ Τωβίτ στόν γιό του, τόν Τωβία: «Πρόσεχε σεαυτῷ, παιδίον, ἀπό πάσης πορνείας». Ἔχουμε μία συνέχεια τῶν θεμάτων αὐτῶν, ὅπως ἤδη ἀντιλαμβάνεστε και ἤδη εἶχα ἀποταθεῖ πρός τίς κοπέλες -κλείνοντας τό κεφάλαιο αὐτό τό περί ἀνηθικότητος- γιά κάποια εἰδικά χαρακτηριστικά. Κάτι πού ἀφορᾶ εἰδικά τίς κοπέλες. Μετά θά δοῦμε καί κάτι πού ἀφορᾶ εἰδικά τά ἀγόρια. Τώρα γιά νά δοῦμε στή συνέχεια αὐτά πού εἶχα πεῖ γιά τίς κοπέλες.

     Σᾶς εἶχα πεῖ ὅτι μιά κοπέλα ἔχει ἕναν αὐξημένο συναισθηματισμό, καί, ἀκόμη, τῆς ἀρέσει νά περιεργάζεται πρόσωπα ἀγοριῶν, ἔτσι γεννιέται μέσα της ὁ πόθος τοῦ θελγήτρου, ὁ πόθος ἀκόμη νά λάβει πεῖρα τοῦ πράγματος. Εἶναι μία περιέργεια ἡ ὁποία τελικά καταστρέφει, καί σᾶς εἶχα ἀναφέρει καί τό παράδειγμα τῆς Δείνας, τῆς θυγατρός τοῦ Ἰακώβ πού εἶχε τά 12 παιδιά, τί καταστροφή ἐδημιούργησε ἡ περιέργεια αὐτῆς τῆς κοπέλας. Καταστροφή μέ παγκόσμιες, ἱστορικά, διαστάσεις. Διότι ἔγινε ἡ αἰτία, νά μήν εἶναι ὁ πρωτότοκος ἤ τουλάχιστον δευτερότοκος (γιατί κι ὁ πρωτότοκος εἶχε κάτι κάνει καί τόν ἀπέκλεισε ὁ Θεός ἀπό τοῦ νά φέρει τόν Μεσσία) καί φθάνουμε εἰς τόν τέταρτον, τόν Ἰούδα, καί ἄν ἐγνώριζε, βεβαίως, ἡ Δείνα ὅτι αὐτή ἡ περιέργειά της θά ἦταν μέ τέτοια φοβερά ἀποτελέσματα, θά ἦταν ἀσφαλῶς προσεκτικότερη. Ἔτσι αὐτά εἴχαμε πεῖ τήν περασμένη φορά. Καί συνεχίζουμε.

     Ἡ σύγχρονη κοπέλα θέλει νά δείχνει ὅτι μεγάλωσε, καί ὅτι εἶναι ἀπηλλαγμένη προκαταλήψεων, καί μάλιστα ἐκεῖνες οἱ προκαταλήψεις στήν ἐποχή μας πού θεωροῦνται ὅτι… «Τί θά πεῖ ἁγνότης; Εἶναι μία προκατάληψις…» καί ἄλλα πολλά πού μέ πολλήν εὐκολίαν ἡ σύγχρονη κοπέλα εἶναι ἕτοιμη νά ἀπορρίψει. Θέλει ἀκόμη νά δείχνει ὅτι ἔχει τήν δύναμη νά προσελκύει. Γι’ αὐτό καί στολίζεται ἡ κοπέλα (θέλει νά φαίνεται ὡραία), βέβαια καί στό ἀγόρι ὑπάρχει αὐτό, βέβαια σέ πολύ μικρότερο βαθμό, ὅταν θά ἤθελε νά προσελκύει ἡ κοπέλα τό ἀγόρι. Βέβαια, ἐν παρόδῳ τό λέγω αὐτό, λέμε: «τό ὡραῖον φύλον», κι ἐννοοῦμε τήν κοπέλα. Στήν πραγματικότητα ἡ γυναῖκα -τό λέω γιά μίαν ἐπίγνωση βαθυτέραν- δέν εἶναι τό ὡραῖον φύλον, ἄν τό θέλετε ὁ ἄνδρας εἶναι τό ὡραῖον φύλον. Καί σᾶς τό ἀποδεικνύω ἀμέσως. Ρίξτε μιά ματιά σ’ ὅλο τό ζωϊκό βασίλειο. Θά δεῖτε πάντοτε στό ζωϊκό βασίλειο, τό ἀρσενικό εἶναι πλουμισμένο, εἶναι ὄμορφο. Τό θηλυκό δέν εἶναι ὄμορφο. Νά ξεκινήσω ἀπό τό λιοντάρι… μέχρι τό καναρίνι; Μέχρι τό παγώνι; Τί νά σᾶς πῶ… Τό λοντάρι εἶναι πολύ ὡραῖο, μεγαλοπρεπές, ἡ λέαινα δέν εἶναι. Ἔχει τή χαίτη καί ὅλη τή μεγαλοπρέπεια τό ἀρσενικό λιοντάρι. Ἤ τό παγώνι πού εἶναι τόσο ὡραῖο, καί το θηλυκό εἶναι φοβερά ἄσχημο. Ἁπλοῦν. Ἔτσι οὐσιαστικά εἶναι ἕνας μύθος νά λέμε ὅτι ἡ γυναῖκα ἀνήκει στό λεγόμενο ὡραῖο φύλο. Λάθος! Τό λέω αὐτό γιά μία ἐπίγνωση τῶν πραγμάτων. Δέν ξέρω, πάντως τό θέμα εἶναι ὅτι ἡ γυναῖκα προσπαθεῖ μέ κάθε τρόπο νά ἑλκύει, καί τά πάντα μετέρχεται γιά νά μπορεῖ νά πετύχει αὐτήν τήν κατάσταση. Χρησιμοποιεῖ ἔντονα ὅλες τίς ἐπιταγές τῆς μόδας. Δέν γνωρίζει ὅμως ὅτι μέ αὐτό πού κάνει ἡ κοπέλα οὐσιαστικά -δηλαδή αὐτή ἡ φιλαρέσκεια, τό νά θέλει νά ἀρέσει- ὅτι στήν πραγματικότητα τήν ὁδηγεῖ στήν καταστροφή. Πολλές φορές ἔχω πεῖ κατ’ ἰδίαν σέ κοπέλες, ὅταν ἐπιθυμοῦν καί τό βλέπω κι ἐγώ μέ τά μάτια μου πῶς εἶναι ντυμένες καί πῶς εἶναι στολισμένες, ἐπιθυμοῦν νά ἔχουν τήν φιλαρέσκεια, εἶναι μία πεπονόφλουδα. Κι ἐπειδή εἴμεθα ἐδῶ στή Λάρισα λέγω: «Πατᾶς τήν πεπονόφλουδα καί βρίσκεσαι στόν Πηνειό (γιά πνίξιμο)!». Λοιπόν, προσοχή τήν πεπονόφλουδα, διότι ἡ γυναῖκα κολακεύεται. Ἕνας νεαρός νά τῆς πεῖ ὅτι «Εἶσαι ὡραία!», ὅτι «Ἒχεις ὡραῖα μάτια!», «Ἒχεις ὡραία φωνή!»… ὅτι τοῦτο… ὅτι ἐκεῖνο, ἡ κοπέλα ἀμέσως κολακεύεται, πέφτει, πάτησε τήν πεπονόφλουδα. Προσοχή, λοιπόν, οἱ κοπέλες, προσοχή! Διότι ὑπάρχει ἡ συνήθεια αὐτῆς τῆς κολακείας, καί μήν πατήσετε τήν νάρκη (ν’ ἀλλάξω τό παράδειγμα, ἀπό πεπονόφλουδα). Προσοχή λοιπόν.

     Ἀκόμη, γράφει ἕνας καθηγητής τῆς Γυναικολογίας στό Πανεπιστήμιο τῆς Τυβίγγης (Tübingen), τά ἐξῆς: «Πολλές κοπέλες πού ἀπέκτησαν ἐξώγαμο παιδί καί ἀσθένησαν μοῦ εἶπαν: ‘’Τό πρᾶγμα ἄρχισε μέ ἀθῶα ἐπιφανειακή ἐρωτοτροπία (δηλαδή μέ φλέρτ). Προχωροῦσε μέ τήν πεποίθηση ὅτι πρόκειται γιά ἁγνή φιλία’’». Βλέπετε, δέν ὑπάρχει ἁγνή φιλία ἑτερόφυλος. Αὐτό νά τό ‘χετε ὑπόψη σας. Ἄλλη ἀπάτη αὐτή! Ὅτι ἔχουμε μιά γνωριμία, μία φιλία. Αὐτή μάλιστα ἡ φιλία ἀναπτύσσεται, καί στά σχολειά σας καί στά φροντιστήρια πού πηγαίνετε… κ.λπ. Συνοδεύεστε στόν δρόμο ἀπό τό ἀγόρι… τήν ἰδέα -συνεχίζει ὁ καθηγητής- ὅτι μπορεῖ νά γίνουν μητέρες, τήν ἔδιωχναν περίφοβες. Ὡστόσο γιά τό φλέρτ, μποροῦσαν νά λέγουν: «Καί τί πειράζει αὐτό;». Ὅταν κατοπινά ἄνοιγαν τά μάτια τους, μετανοιωμένες ἔλεγαν ὅτι δέν ὑπάρχει ψυχική φιλία πού νά μήν καταλήξει στήν φθρά τοῦ σώματος. Αὐτή εἶναι ἡ πραγματικότητα. Ὅμως καί ἕνας ἄλλος, ὁ Βίλαντ (Wieland, Γερμανός) σ’ ἕνα του βιβλίο, τό ‘’Der flirt’’, δηλαδή «Τό φλέρτ», δηλαδή ἡ ἐρωτοτροπία, γράφει πρός τούς ἀμερίμνους γονεῖς: «Ξέρετε τί κάνετε; Ξέρετε τί ἀνέχεστε; Ὅταν -γιά νά μήν πῶ- προωθοῦν καί οἱ γονεῖς μία τέτοια κατάσταση, ἡ κοπέλα τους νά βγεῖ ἔξω νά βρεῖ τόν ὑποψήφιο γαμπρό («Γιατί ἀλλιώτικα πῶς θά γίνει;»…!), ξέρετε, λοιπόν, τί κάνετε; Ξέρετε τί ἀνέχεστε;». Εἶναι πράγματι φοβερή αὐτή ἡ ἄγνοια ἤ αὐτή ἡ τόλμη τῶν γονιῶν πού εἶναι ἕνα θράσος πού ρίπτουν τά κορίτσια τους στήν ἀγκαλιά τῆς φθορᾶς καί τῆς ἁμαρτίας καί τῆς καταστροφῆς. 

     Ὅπως βλέπουμε ἀπ’ ὅλα αὐτά: «Γιατί, τί εἶναι ἕνα φλέρτ…;», «Ἒ, τἀ ἀγόρια σκέφονται ἀλλιώτικα»- σοῦ λέει: «Δέν βαριέσαι, θά περάσω τήν βραδιά μου ἤ τόν μῆνα μου ἤ κάποιο καιρό, καί κατόπιν δέν μ’ ἐνδιαφέρει, ἀλλάζω»,ἡ κοπέλα ἀρχίζει μετά νά σκληραίνει, ὕστερα ἀπό τό πάθημά της αὐτό, βέβαια χτυπιέται, ὀδύρεται, σκληραίνει, ὅμως, μετά, κι ἀρχίζει κι αὐτή νά παίρνει τήν ἴδια τακτική. Ἀρχίζει νά ἀλλάζει κι αὐτή, δέν τήν πειράζει πλέον, ἐσκλήρυνε, ἐπορρώθη. Ὅπως βλέπουμε, ὅμως, ὅτι αὐτή ἡ κατάστασις, δηλαδή αὐτή ἡ ἐπιφανειακή ἐρωτοτροπία, ξεμακραίνει αὐτόν τόν γνήσιον ἔρωτα καί φράσσει τόν δρόμο πού ὁδηγεῖ εἰς τήν ἀληθινή ἀγάπη. Συνηθίζω πολλές φορές νά λέγω ὅτι ἡ ἀληθινή ἀγάπη εἶναι τοποθετημένη μές σ’ ἕνα δοχεῖο καί αὐτή εἶναι ἡ καρδιά. Παλιότερα ἔβαζαν τά ἀρώματα μέσα σέ κάποια δοχεῖα ἀπό ἕνα ὑλικό πού ἔβγαζαν στήν Αἴγυπτο -καί βγάζουν- τό ἀλάβαστρο, κατ’ ἐπέκταση λέγεται ἀλάβαστρο καί τό δοχεῖο. Ἐκεῖ ἔφτιαχναν μπουκαλάκια (στήν Αἴγυπτο) καί ἔβαζαν ἄρωμα καί τό σφράγιζαν. Τό σφράγιζαν κατά τρόπον πού ἄν ἤθελε κανείς νά χρησιμοποιήσει αὐτό τό ἄρωμα, ἔπρεπε νά σπάσει τόν λαιμό αὐτοῦ τοῦ φιαλιδίου ἀπό ἀλάβαστρο καί τό χρησιμοποιοῦσε μετά. Ἔτσι μοιάζει ἡ καρδιά. Εἶναι ἡ καρδιά ἕνα δοχεῖο, ἕνα ἀλάβαστρο, κι ἔχει μέσα τό ἄρωμα τῆς ἀγάπης, πού θά χρησιμοποιηθεῖ μελλοντικά. Ὅταν πρόωρα-ἄωρα-ἄκαιρα, σπάσουμε τόν λαιμόν αὐτοῦ τοῦ φιαλιδίου, δηλαδή ἀφήσουμε τήν καρδιά μας ν’ ἀρχίζει νά ἀγαπᾶ ὅποιον βλέπει στόν δρόμο, τότε ἀντιλαμβάνεστε γρήγορα θά ξεθυμάνει αὐτό τό ἄρωμα. Καί ἡ γυναῖκα μετά δέν ἔχει ἐκεῖνο πού θά πεῖ κάποτε: «Ἕναν ἄνδρα γνώρισα, αὐτόν ἀγάπησα, αὐτόν ἀγαπῶ, αὐτόν θά ἀγαπῶ», γιατί ξεθύμανε πιά ἡ ἀγάπη, αὐτός ὁ ἀληθινός ἔρως. Γράφει κάποιος σύγχρονος. Αὐτός -δέν θά πῶ τ’ ὄνομά του, εἶναι καθηγητής Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν- γράφει: «Πόσα κορίτσια, ξεγελασμένα ἀπό τίς μοντέρνες ἰδέες, δέν θέλησαν νά πειραματιστοῦν μέ τίς ἐλεύθερες ἑνώσεις, γιά νά δοῦν μετά τά ὄνειρά τους σβησμένα, τά νιάτα τους χαμένα, τόν ἑαυτό τους στό περιθώριο τῆς ζωῆς... Ἐάν ἡ πίκρα τους καί τό σκληρό παράπονό τους μποροῦσαν ἀνεμπόδιστα νά βροῦν τό ξέσπασμα τοῦ θρήνου, οἱ γοερές κραυγές θά πλημμύριζαν τήν ἀτμόσφαιρα καί θά ἀρκοῦσαν αὐτές μονάχα γιά νά κατασιγάσουν τῆς ἀρνητικῆς ὑποκρισίας τά δολερά τραγούδια». 

     Ἀκόμη, παιδιά, πόσες φορές ὁ ρόλος τῆς φίλης ἤ τῆς συμμαθητρίας ἤ τῆς συγκατοίκου, ὅταν ἔχουμε φοιτήτριες πού πηγαίνουν στίς πόλεις, πού ὑπάρχουν τά Πανεπιστήμια, δέν ἔρχεται νά καταστρέψει τήν κοπέλα; Γι’ αὐτό τό θέμα τῆς συναναστροφῆς εἶναι παμμεγίστης σημασίας. Τό εἶχαν διακρίνει αὐτό καί οἱ πρόγονοί μας, οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες. Ἐξάλλου ἀπό τούς ἀρχαίους Ἕλληνες πῆρε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐκεῖνο τό «φθείρουσι ἤθη χρηστά ὁμιλίαι κακαί». «Ὁμιλία» θά πεῖ συναναστροφή. «Τά χρηστά ἤθη τά καταστρέφουν οἱ κακές συντροφιές». Καί ἔδωσε σ’ αὐτό προχριστιανικό σύνθημα-γνωμικό, πραγματικά διαστάσεις θεοπνευστίας. Μιά τέτοια συναναστροφή, ἡ κακή φίλη, ἡ ὁποία ὑποτίθεται ὅτι ἔχει ἐμπειρία ἤ καλύτερα νά τό πῶ ἔτσι, ἔχει ἐμπειρίες, ἀρχίζει νά διηγεῖται εἰς τήν ἄλλη -σέ σᾶς- τίς ἐμπειρίες της ἀπό τίς σχέσεις της μ’ ἕνα ἀγόρι, μέ τόν φίλο της. Αὐτό σιγά-σιγά καί πολύ γρήγορα ἐξάπτει πρῶτα τήν φαντασία καί κατόπιν πυροδοτεῖ τήν ψυχή καί τό σῶμα, γιά νά φθάσει ἡ κοπέλα νά δοκιμάσει καί αὐτή ἐκεῖνα πού τῆς λέγει ἡ φίλη της, ἡ συμμαθήτρια, ἡ συγκάτοικος, ἡ συμφοιτήτρια. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ὅτι πολύ γρήγορα μιά κοπέλα «ξεβγάζεται», βγαίνει, βγαίνει στόν δρόμο, βγαίνει στό πεζοδρόμιο, ἀναζητάει κι αὐτή νά ἀποκτήσει τίς ἴδιες ἐμπειρίες μέ τήν φίλη. Ἀλλά μία τέτοια συναναστροφή θά ἦταν πραγματικά μία νάρκη εἰς αὐτά τά θεμέλια τῆς ὑπάρξεως τῆς κοπέλας. Πόσες κοπέλες ἀκόμη εἶναι ἐκεῖνες πού συχνάζουν στίς «ντίσκο» καί στίς καφετέριες. Δέν θεωροῦν καθόλου κακό τό ὅτι μποροῦν νά βρεθοῦν σέ μία καφετέρια, μά καθόλου κακό! Προσέξτε, μπορεῖ νά μέ κατηγορήσετε ὅτι ἀνήκω σέ μιά παλιά σχολή. Τό θέμα εἶναι ὅτι ἡ καφετέρια δέν εἶναι παρά… κάπως τό ἐξιδανικευμένο καφενεῖο, καί παλιότερα στό καφενεῖο δέν πήγαινε ποτέ, μά ποτέ γυναῖκα. Σήμερα, λοιπόν, ἐξιδανικεύσαμε τό καφενεῖο, καί τώρα πᾶνε ἀγόρια καί κορίτσια… οὔτε νέα παιδιά πήγαιναν (ἀγόρια), ἤτανε… ἔ, γιά τούς μεγάλους… κ.λπ… κ.λπ… Σήμερα, λοιπόν, ἡ καφετέρια, -θά λέγαμε ἐκσυγχρονισμένος ἀπόγονος τοῦ καφενείου-πᾶνε οἱ πάντες. Παιδιά, δέν εἶναι καλός τόπος ἡ καφετέρια. Τό λέω καί γιά τά ἀγόρια -ἄν καί θά ποῦμε λίγα πιό κάτω γιά σᾶς- καί γιά τά κορίτσια. Γιά νά μήν πῶ βέβαια… δέν ξέρω ἄλλοι δῆμοι τί κάνουν, ὁ δικός μας Δῆμος κάνει αὐτά τά λεγόμενα «μαθητικά στέκια», τά ὁποῖα δέν εἶναι τίποτα ἄλλο -ἄς μου συγχωρεθεῖ, ἐγώ δέν μιλάω παρά μόνον εὐαγγελικά- ἀληθινή καταστροφή. Καί τά γήπεδα, ἀληθινή καταστροφή. Ναί, Ἕνα παιδί πού σέβεται τόν ἑαυτό του (ἀγόρι ἤ κορίτσι), πού θά ‘θελε νά ζήσει μία πνευματική ζωή, δέν τρέχει οὔτε στά γήπεδα, δέν τρέχει οὔτε στίς καφετέριες, οὔτε στά στέκια, ὅσο κι ἄν ἔχουν τόν ὑπότιτλον ἤ συνοδεύτεαι αὐτό τό στέκι μέ τήν λέξη «μαθητικό στέκι». 

     Ὄχι. Δέν εἶναι τόπος γιά ἐκείνους καί γιά ἐκεῖνες πού ἐπαγγέλονται Χριστόν. Καί ἀκόμη ἐκεῖ, σ’ αὐτούς τούς τόπους, πολλές κοπέλες ἔχασαν τήν ἁγνότητά τους γιατί πρωτύτερα ἔκαναν καί χρήση οἰνοπνευματωδῶν ποτῶν. Βέβαια στήν καφετέρια δέν πίνουμε μόνο καφέ, ἔχουμε καί οἰνοπνευματώδη ποτά, ὅπως καί στίς ντίσκο, καί τό ἐπιδιώκουν τά ἀγόρια τῆς συντροφιᾶς μόνο καί μόνο γιατί ξέρουν ὅτι τό οἰνόπνευμα ἀποβάλλει κάθε ἀντίσταση στόν ἄνθρωπο καί εἰδικώτερα στήν κοπέλα καί μάλιστα στή νεαρή κοπέλα, καί συνεπῶς ἔτσι ὅταν ἡ κοπέλα πάρει… -καί τί μάλιστα;- οἰνοπνευματώδη ποτά. Οὔτε μπύρα, οὔτε ρετσίνα, ἀλλά ποτά τά ὁποῖα εἶναι πολλῶν-πολλῶν βαθμῶν σέ πυκνότητα οἰνοπνεύματος. Ὅταν ἀκοῦτε «τζίν», ὅταν ἀκοῦτε «οὐΐσκι», ὅταν ἀκοῦτε «βότκα», ὅταν ἀκοῦτε τέτοια πράγματα πού ἔχουνε πολύ ὑψηλόν βαθμόν οἰνονεύματος, ξέρουν λοιπόν πολύ καλά ὅτι ἡ ἀντίσταση τῆς κοπέλας ἀμέσως πέφτει καί ἡ κοπέλα μεταβάλλεται σ’ ἕνα ἄθυρμα (παιχνίδι) τῶν ὁρμῶν τοῦ ἀγοριοῦ. Ἔτσι λοιπόν ὅταν μία κοπέλα φθάσει μέχρις ἐκεῖ, ἔτσι γίνεται. Θυμᾶμαι… κι εἶναι -τί νά πῶ 50 χρόνια;- θυμᾶμαι κάποτε μία κοπέλα γνώρισε κάποιον, τήν γύρευαν οἱ δικοί της, συνέπεσε στόν δρόμο νά τήν δῶ νά συνοδεύεται ἀπό μερικούς ἀνθρώπους τῆς οἰκογενείας της… Τί εἰκόνα ἦταν αὐτή, τί φοβερή εἰκόνα ἤτανε; Ντυμένη λεπτότατα -παρότι ἔκανε κρύο- σέ μία κατάσταση φοβερῆς ντροπῆς, στόν δρόμο. Ἔτσι παρασύρονται οἱ κοπέλες, ἔτσι. Προσέξτε λοιπόν ἄν φθάσετε μέχρις ἐκεῖ δέν θά πεῖτε «δέν θά πιῶ κάτι». Θά σᾶς πεῖ ὁ φίλος, ἡ φίλη, ἡ παρέα ὅτι πρέπει νά πιεῖτε ἀφοῦ καί οἱ ἄλλοι πίνουν… καί τότε… ὤ, τότε ἡ βούλησις, κατά κανόνα -ἡ βούλησις! τό νά μπορεῖτε νά πεῖτε τό «ὄχι»- κουρελιάζεται! Τό οἰνόπνευμα εἶναι πραγματικά ἕνας μεγάλος προαγωγός. Καί ξέρετε τί θά πεῖ προαγωγός. Εἶναι τό πρόσωπον ἐκεῖνο (ἄνδρας ἤ γυναῖκα) πού «ξεβγάζει» μιά κοπέλα στόν δρόμο τῆς ἁμαρτίας. Λέγεται προαγωγός. Ἀλλά τό οἰνόπνευμα ἐδῶ εἶναι ὁ μεγάλος προαγωγός ἀγοριῶν καί κοριτσιῶν, ἀλλά προπαντός τῶν κοριτσιῶν. 

     Εἶναι καί τό τσιγάρο στήν κοπέλα. Αὐτό (τό τσιγάρο) πού εἶναι τό κατ’ ἐξοχήν σύμβολον τῆς φαινομενικῆς ἀνεξαρτησίας. Ἦταν ἀπό παλιά. Εἶναι καί τώρα. Ὅταν ἕνα ἀγόρι καπνίζει, ἔχει τήν αἴσθηση, μιά αὐτοπεποίθηση ὅτι μεγάλωσε, ὅτι μπορεῖ νά καπνίζει, ὅτι εἶναι ἀνεξάρτητος -ἄλλο ἐάν ζητιανεύει ἀπό τήν μάνα του καί τόν πατέρα του χρήματα γιά νά πάρει τσιγάρα ἤ κλέπτει τό πορτοφόλι τῆς μάνας ἤ τοῦ πατέρα γιά νά πάρει τσιγάρα. Αὐτό δέ πολύ περισσότερο εἶναι στήν κοπέλα, ἡ ὁποία ἔχει τό αἴσθημα τῆς ἀνεξαρτησίας καί τῆς χειραφετήσεως καί τῆς ἐλευθερίας, ὅτι «Τώρα καπνίζω, εἶμαι ἐλεύθερη πιά κοπέλα». Ἔτσι ὅλες κάνουν, αὐτές οἱ λεγόμενες ἐλευθερωμένες κοπέλες. Ἐλευθερωμένες. Στήν πραγματικότητα πρόκειται περί σκληρῆς, φοβερῆς δουλείας. Δέν ξέρω μεθαύριο ὅταν αὐτές οἱ κοπέλες παντρευτοῦν καί θά πεῖ ὁ γιατρός ὅτι δέν πρέπει νά καπνίζει ἤ ἡ μητέρα, διότι θά βγάλει σπαστικό παιδί. Αὐτά δέν τά λέγω ἐγώ, τά λέγει ἡ Ἰατρική. Δέν μποροῦν οὔτε τότε νά κόψουν τό τσιγάρο, εὐρισκόμενες αὐτές οἱ κοπέλες κάτω ἀπό τήν θλιβερή ἐκείνη κατάσταση, νά περιμένουν ἔστω καί ἕνα παιδί νά γεννηθεῖ, σπαστικό, γιατί οἱ ἴδιες δέν μποροῦν νά ἀπαλλαγοῦν! Και, πέστε μου, αὐτό λέγεται ἐλευθερία; Σήμερα κοπέλες πού ξεστράτισαν συχνά -ἄν ὄχι κατά κανόνα- καπνίζουν ἤ ξεκίνησαν ἀπό τό τσιγάρο πού τούς ἔδωσε τό ἀγόρι, ὁ φίλος. 

     Τί νά ποῦμε δέ γιά τά ναρκωτικά... Ἐάν ὁ φίλος εἶναι ναρκομανής, γρήγορα καί αὐτή ἡ δύστυχη κοπέλα θά γίνει καί αὐτή ναρκομανής, διότι ὁ φίλος θά τήν διδάξει νά κάνει χρήση τῶν ναρκωτικῶν. Καταλαβαίνετε, παιδιά; Ἀντιλαμβάνεστε, παιδιά; Μᾶς εἶχαν ἔρθει -ἀπό ἄλλη πόλη, Θεσσαλονίκη- ἀγόρια κορίτσια, αὐτά τά παιδιά πού μένουν στά λεγόμενα, πῶς λέγονται αὐτά τά ἱδρύματα…. Ἰθάκη… κ.λπ… κ.λπ., δηλαδή τό ξαναγύρισμα, νά ξαναγυρίσουνε πίσω, καί εἶχαν ἔρθει αὐτά τά ἀγόρια καί τά κορίτσια, καί νά λέει κανείς, αὐτά τά παιδιά, ἀλήθεια, δηλητηριάστηκαν; Ἐγώ θά σᾶς πῶ κάτι -εἴθε νά βγαίνω ψεύτης- ἄν δοκιμάσει κανείς, λέγει, τσιγάρο μία φορά (ἀπό στατιστικές), τό 70% θά γίνουν καπνιστές. Ἐάν κανείς δοκιμάσει μία φορά ναρκωτικά -μία μόνο φορά, μόνο μία!, ξεκινώντας, ἂν θέλετε, ἀπό τό θεωρούμενον χασίσι πού εἶναι ἐλαφρύ (δῆθεν!)- παιδιά, ἐγώ σᾶς τό δηλώνω καί σᾶς τό προσυπογράφω, δέν ξέρω ἄν κανένα παιδί ἀγόρι ἤ κορίτσι μέ ἀκούει καί ἔχει δοκιμάσει, ἐγώ σᾶς τό λέγω: Κάποια στιγμή ὑπάρχει ὁ κίνδυνος ξαναγυρίσματος στά ναρκωτικά. Κάποια στιγμή. Γι’ αὐτό ἕνα ἀγόρι ἤ ἕνα κορίτσι ἄν θά ἤθελε πραγματικά νά ἀπαλλαγεῖ, θά πρέπει νά βάλει «διπλοσκοπιά» ὅπως λέμε, στόν ἑαυτό του-ἑαυτό της νά μήν ξαναγυρίσει σ’ αὐτές τίς καταστάσεις. Τό ‘χω δεῖ, τό ‘χω ζυγίσει, προσέξτε πάρα πολύ. Δηλαδή περίπου ἀχρηστεύεται ὁ ἄνθρωπος ἐάν ἔκανε χρήση ναρκωτικῶν ἀπό μία συνήθεια, τῆς ὁποίας τά ἀποτελέσματα εἶναι πασίγνωστα, εἶναι τραγικά.

     Ἀκόμη ἐντόνους ἐρεθισμούς μπορεῖ νά προκαλέσει παιδιά καί ὁ λεγόμενος «κατά ζεύγη» χορός. Δηλαδή οἱ λεγόμενοι εὐρωπαϊκοί χοροί. Παλιότερα εἴχαμε τό ταγκό, τό βάλς… αὐτά ἤτανε οἱ κλασικοί χοροί, ὅπως ἐλέγοντο, τώρα ἔχουμε τούς ἐξάλλους αὐτούς χορούς, τούς ὁποίους βέβαια ἐπώασε, ἐγέννησε καί ἀνέθρεψε, ἡ δυστυχισμένη Ἀμερική, ἡ μεγάλη Βαβυλῶνα (ὄχι όλιγώτερο καί ἡ Εὐρώπη), εἶναι ὁ δυτικός κόσμος πού θά μποροῦσε νά πάρει τόν τίτλον, τόν ἀποτρόπαιον τίτλον, Βαβυλών ἡ μεγάλη ἡ ἁμαρτωλή, γιά τήν ὁποίαν λέγει τό βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως «ἔπεσεν ἡ Βαβυλών ἡ μεγάλη». Ἔρχονται, λοιπόν, αὐτά τά ξένα τραγούδια -ἔχω καί μιά ἀπορία μετά, δέν ξέρω ἄν θά τήν ποῦμε σήμερα ἄν μᾶς φτάσει τό ἡμίωρον- καί ἔτσι ἔχουμε αὐτούς τούς φοβερά ἐξάλλους χορούς οἱ ὁποῖοι πήρανε καί δαιμονικές διαστάσεις, κι ἄλλα πολλά περίεργα καί παράξενα πράγματα, πάντως τό θέμα εἶναι παιδιά ὅτι αὐτοί οἱ χοροί καταστρέφουν ὁλόκληρο τόν ἄνθρωπο καί τό ἀγόρι καί τό κορίτσι. Καταστρέφουν φοβερά. Ὁ Φῶκνερ, διδάσκαλος τοῦ χοροῦ καί ἰδιοκτήτης μιᾶς χορευτικῆς Ἀκαδημίας στό Λός Ἄντζελες, ἀκοῦστε τί βεβαιώνει· ὅτι τά 2/3 τῶν κοριτσιῶν πού διαφθείρονται, ξεπέφτουν ἀπό τόν χορό. Πρέπει, λοιπόν, νά καταλάβουν οἱ κοπέλες, ἐπιτέλους πρέπει νά καταλάβουν τί κινδύνους ἔχουν σέ μία σύγχρονη τέτοια κοινωνία. Πρέπει νά καταλάβουν ἀκόμα οἱ κοπέλες ὅτι ἡ ἁγνότητα οὔτε ξεπερασμένη εἶναι, οὔτε μῦθος εἶναι. Ἡ ἁγνή κοπέλα πάντοτε ὀνειρεύεται τόν σύντροφο τῆς ζωῆς της, ἁγνόν καί τίμιον. Καί ἐκεῖνος μέ τήν σειρά του, μιά τέτοια κοπέλα ὀνειρεύεται. Ὅπως αὐτή ἔμεινε ἁγνή, τέτοιον θέλει καί ἐκεῖνον. Νά εἶναι ἁγνός.

     Λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος ὃτι «Τόν ἅπαντα θαλαμευομένη ἡ κόρη χρόνον, μηδέποτε τὸν νυμφίον ἑωρακυῖα, ἀπὸ τῆς πρώτης ἡμέρας οὕτω ποθεῖ καὶ στέργει ὡς σῶμα οἰκεῖον». Λέγει: «Ὃσο ἡ κόρη μένει θαλαμευομένη (δηλαδή εἶναι στό σπίτι της, δέν βγαίνει ἐξω, δέν βγαίνει στά νυφοπάζαρα, στίς πλατεῖες, στούς δρόμους… στό πήγαιν’-ἔλα, πήγαιν’-ἔλα… κ.λπ.), καί ποτέ δέν ἔχει δεῖ τόν νυμφίο τόν ὑποψήφιον ἀπό τήν πρώτη μέρα, δηλαδή πού θά νιώσει μέσα της κάποια αἰσθήματα, ἔτσι ποθεῖ καί ἔτσι αἰσθάνεται στοργή, σάν νά εἶναι δικό της σῶμα». Ποιό; Τό σῶμα τοῦ νέου. Ἄν ἡ κοπέλα ἔχει τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, αὐτά ὅλα πού εἴπαμε, τά κατανοεῖ καί τά ἐφαρμόζει. Εἶναι θέμα πίστεως εἰς τόν λόγον τοῦ Θεοῦ. Ἄν πειρασμικά εἰπωθεῖ ὅτι μ’ ἕνα τέτοιο τρόπο ζωῆς ἡ κοπέλα δέν προωθεῖ τόν μελλοντικό της γάμο –κι αὐτό τό λέγουν πολλές φορές οἱ γονεῖς ἐγκληματοῦντες στά κορίτσια τους- θ’ ἀπαντούσαμε ὅτι μία τέτοια κοπέλα εἶναι περιζήτητη ἀνάμεσα σέ πολλές ἄλλες διεφθαρμένες κοπέλες. Ἀλλά ἀκόμα καί τά ἀγόρια σκέπτονται σοβαρά, ἔστω κι ἄν δέν ἔζησαν ἁγνή ζωή, μιά τέτοια κοπέλα ἐπιζητοῦν. Καί ἐπιτέλους ὁ γάμος δέν ἀποτελεῖ τόν σκοπό τῆς ζωῆς μας, ἀλλά ἡ σωτηρία. Κι ἄν ἡ κοπέλα δέν παντρευτεῖ ἕνα ἀγόρι, πρέπει νά βγοῦν στό πεζοδρόμιο γιά νά παντρευτοῦν; Ἄν εἶναι δυνατόν! Τό ἀνώτερο (ἡ σωτηρία) μπορεῖ νά θυσιάζεται γιά τό κατώτερο, πού εἶναι ὁ γάμος; Αὐτά τά λίγα, παιδιά, θεμελιακά σημεῖα σᾶς εἶπα, εἰδικά γιά σᾶς, τίς κοπέλες. Πρῶτα ὁ Θεός, θά συνεχίσουμε κάτι γιά τά ἀγόρια τήν ἐρχομένη Κυριακή.

16η ομιλία στην κατηγορία "Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ".

►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ. " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/palaia-diauhkh/h-pnevmatikh-diauhkh-toy-tvbit
↕️
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/blog-post_7.html?m=1

Ἀπομαγνητοφώνηση, ψηφιοποίηση: Ἠλίας Τσακνάκης.

Επιμέλεια κειμένου : Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ».🔻
https://drive.google.com/file/d/1RZ1sYHVgLqBWiFNCBGi90Z__kjEnhr2H/view?usp=drivesdk

💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.