†.Σήμερα η Εκκλησία μας αγαπητοί εορτάζει εορτήν μεγάλην και πανήγυριν λαμπράν. Εορτάζει τον ερχομό της επάνω εις την γην. Η Εκκλησία που ήτο εις τους ουρανούς έρχεται εις την γην. Έρχεται το μήνυμα ότι εγκαθιδρύεται επί της γης. Γι’αυτό και η εορτή αυτή λέγεται Ευαγγελισμός. Χαρούμενο μήνυμα, όχι απλώς προς την Θεοτόκον αλλά προς άπασαν την ορατήν κτίσιν. Η Θεοτόκος αντιπροσωπεύει άπασαν την ορατήν κτίσιν και τους ανθρώπους, γι’ αυτό και προς αυτήν ο Ευαγγελισμός.
Καθώς διαβάζομε το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο και αισθανόμεθα εκείνους τους λόγους που είπε ο αρχάγγελος Γαβριήλ προς την Θεοτόκον, αισθανόμεθα ένα δέος∙ τόσο προς εκείνη που ελέχθησαν οι λόγοι του Ευαγγελισμού, όσον και προς το περιεχόμενο του Ευαγγελισμού. Και εισελθών ο αρχάγγελος Γαβριήλ προς την Θεοτόκον, προς την Μαρία, η οποία ευρίσκετο εις την Ναζαρέτ της Γαλιλαίας είπεν προς αυτήν: «Χαῖρε κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά σοῦ. Εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξί...» Χαίρε σύ πού είσαι η γεμάτη από χάριτας, ο Κύριος μαζί σου. Ευλογημένη συ που είσαι ανάμεσα σε όλες τις γυναίκες.
Αν θα έπρεπε να μείνωμε μόνο εις αυτόν τον χαιρετισμόν του αρχαγγέλου, αγαπητοί έχομε μια αποκάλυψη. Χαίρε κεχαριτωμένη, συ που είσαι γεμάτη από χάριτας. Να έχης χαρά. Εσύ, που εκοσμίθης από τον Θεόν, και με την δική σου δούλεψη έγινες αυτό που έγινες. Γι’ αυτό έρχεται ο Θεός να σου βάλη ένα στέφανο∙ πάνω σε κείνα τα οποία εσύ απέκτησες. Να σου βάλη μία κορωνίδα. Και η κορωνίδα όλων των αρετών σου και όλων των προνομίων σου και όλων των χαρίτων σου, είναι αυτό∙ θα είναι Θεοτόκος. Γιατί πράγματι εάν θα έπρεπε να πούμε ότι η Υπεραγία Θεοτόκος είναι γεμάτη από αγνότητα, είναι γεμάτη από υπομονή, είναι γεμάτη από πίστη προς τον Θεόν ή ό,τι άλλο από όλο το περιεχόμενο των αρετών, καμμία από τις αρετές αυτές δεν μπορεί να πάθει αξία ύμνου πολλού, όσο εκείνο π ου της έβαλε ο Θεός πάνω εις αυτάς τας αρετάς. Κι αυτό δεν είναι παρά η ιδιότητά της να σταθή Θεοτόκος. Είναι ο υψηλότερος τίτλος που ποτέ εδόθη σε λογικόν πλάσμα, μέσα εις τον αόρατον και ορατόν κόσμον. Είναι ο προσφυέστερος και ο βαθύτερος χαρακτηρισμός που ποτέ εδόθη. Θεοτόκος! Το όνομα Θεοτόκος, δεν εξαντλεί οπωσδήποτε την αντιαιρετικήν ανάπτυξιν του όρου της λέξεως, όταν η 4η Οικουμενική Σύνοδος απέδωκε εις την Θεοτόκον τον τίτλον αυτόν. Είναι κάτι πολύ πέρα, πολύ βαθύ, πολύ υψηλό, είναι υψηλότερο των ουρανών, είναι βαθύτερον πάσης της κτίσεως, είναι πλατύτερον κι’ απ’ αυτούς τους αγγέλους, τους αρχαγγέλους, τα χερουβίμ και τα Σεραφίμ.
Γιατί άραγε ο τίτλος αυτός είναι τόσο βαθύς και τόσο μεγάλος; Ο άγγελος είπε εις την Θεοτόκον ότι θα γεννήση υιόν, τον Υιόν του Θεού, αλλά ενώ της αναλύει της Θεοτόκου το τι θα συμβή, η περίληψη των λόγων του αρχαγγέλου είναι αυτή «ὁ
Κύριος μετά σοῦ.» Πολλές φορές λέμε σε κάποιον άνθρωπο όταν θα ταξιδέψη ή θα αναλάβη μια εργασία «ὁ Κύριος μετά σοῦ» ο Κύριος μαζί σου. Αυτό τί σημαίνει; Σημαίνει, ο Θεός να είναι βοήθειά σου, ο Θεός να είναι προστασία σου, ο Θεός να μην σε εγκαταλείψη. Αλλά όταν ο άγγγελος είπε εις την Θεοτόκον «ὁ Κύριος μετά σοῦ», δεν είχε καθόλου την έννοιαν αυτήν. Αλλά είχε οντολογική διάσταση. Ο Κύριος θα είναι μαζί σου. Ήτοι, θα σκηνώση μέσα σε σένα. Δεν θα είναι απλώς η αόρατος επιστασία, δεν θα είναι η προστασία, δεν θα είναι η αγάπη του, αλλά θα είναι ο Κύριος όντως μαζί σου. Αυτός το «ὅντως μαζί σου», θα είναι μέσα στα σπλάχνα σου, σκηνωμένος αυτός ο Θεός, είναι κάτι που δεν μπορεί να το χωρέση ανθρώπινο μυαλό. Ακριβώς αυτή η έκφραση «ὁ Κύριος μετά σοῦ» θα μπορούσε να αποδοθή, όπως απέδωσε ορθώς η Εκκλησία ότι η Μαρία είναι Θεοτόκος. Ασύλληπτο. Ασύλληπτος ο ρεαλισμός όχι μόνο της εκφράσεως αλλά του γεγονότος. Είναι κάτι που ποτέ δεν μπόρεσε ανθρώπινο μυαλό να συλλάβη. Πώς ακριβώς θα μπορούσε ο Θεός να κατέβη μέσα στην κτίσιν και να ενωθή με αυτήν.
Λέμε, -γιατί, ας μου επιτραπή, λίγες σκέψεις μόνο να πούμε στα λόγια του αρχαγγέλου- λέμε ότι ήρθε μήνυμα εις τους ποιμένας ότι ήλθε η σωτηρία. Λέμε ότι ο Θεός έδωσε υπόσχεση εις την Εύα ότι θα στείλη σωτήρα. Κι έτσι για μας ο Ιησούς Χριστός, που ήλθε εις τον κόσμον, ήλθε σαν σωτήρας. Αυτό λέμε. Αγαπητοί μου, κι αν ακόμη δεν αμάρταναν οι άνθρωποι, δεν αμάρτανε ο Αδάμ και η Εύα, πάλι ο Υιός του Θεού θα ήρχετο να γίνη άνθρωπος. Συνεπώς δεν ήρθε ο Χριστός, δεν έγινε ο Υιός του Θεού άνθρωπος για να μας σώση αλλά η σωτηρία την οποία μας δίνει, είναι η αφορμή για να γίνη εκείνο που θα εγίνετο εάν δεν υπήρχε και αυτή ακόμα η αφορμή της πτώσεως των ανθρώπων. Να έρθη αυτός ο Υιός του Θεού και να ντυθή την δημιουργία του. Λέγει ο Απ. Παύλος ότι αυτό είναι το σεσιγημένο μυστήριο χρόνοις αιωνίοις. Είναι το μυστήριο εκείνο το οποίο ήτο σεσιγημένον, άγνωστον, απόρρητον, όχι μόνο από την ιστορία των ανθρώπων αλλά και από τους αγγέλους.
Και ποιό ήτο αυτό το σεσιγημένο μυστήριο; Λέμε «ἡ ἐνανθρώπιση.» Αλλά το μυαλό μας πάει στο θέμα της σωτηρίας. Δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι η προαιώνιος βουλή του Θεού να ενωθή μετά της κτιστής του δημιουργίας. Και έτσι να αγκαλιάση κατά έναν οντολογικόν τρόπον παν ό,τι ο Θεός εδημιούργησε. Και να είναι παν ό,τι εδημιούργησε μέσα στην αγάπη του Θεού, μια άφατη αγάπη και σε μια άφατη μακαριότητα.
Βρίσκομε αντίστοιχα χωρία εις την Αγία Γραφή. Λέει το βιβλίο των Παροιμιών: «Κύριος έκτισέ με...» Το λέγει αυτό η Σοφία η ενυπόστατος, που είναι ο Θεός Λόγος. Και το λέγει εν όψει της ενανθρώπισής της, η ενυπόστατος Σοφία. «Κύριος έκτισέ με ἀρχήν ὁδόν αὐτοῦ εἰς ἔργα αὐτοῦ.» Είναι εκείνο που εσκανδάλισε τόν Ἄρειον και οι Πατέρες βάλθηκαν να του αποδείξουν ότι αυτό το «ἔκτισέ με» καλώς ετέθη. Ενώ ο Άρειος παρεξηγώντας τα πράγματα, θεωρεί την ενυπόστατον Σοφία, τον Θεόν Λόγον, ότι είναι κτίσμα. Λέει, να, «ἔκτισέ με» Ὄχι, αναφέρεται εις εκείνο το οποίο θα προσελάμβανε η θεία Σοφία κάποιο καιρό. Γι’ αυτό λέγει το βιβλίο των Παροιμιών στο αυτό κεφάλαιο «πρό τοῦ αἰῶνος ἐθεμελίωσέ με.» Πριν γίνη ο χρόνος με εθεμελίωσε . Τί ακριβώς εθεμελίωσε; Την ανθρωπίνη μου φύση. Και ο Απόστολος θα πη στους Κολοσσαείς: «ὅς ἐστιν εἰκών τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως» Πρωτότοκος δια την θείαν φύσιν. Το «πάσης κτίσεως» δια την κτιστήν φύσιν. Δηλ. ότι ο Θεός Λόγος ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: «οὐκοῦν καί ἡ ἀπαρχῆς παραγωγή τοῦ ἀνθρώπου δι’αυτόν τόν Χριστόν κατ’εἰκόνα πλασθέντος τοῦ Θεοῦ ἵνα δυνηθεῖ ποτέ χωρίσας τό ἀρχέτυπον.» Αποκαλυπτικόν αυτό του αγίου Γρηγορίου. Τί έγινε ο Χριστός; Τί έγινε ο Υιός του Θεού; Άνθρωπος. Από πού πήρε το σχήμα; Τινός υιός είναι; Υιός Δαβίδ, υιός Αδάμ. Όπως μάλιστα λέγει ο Λουκάς υιός Δαβίδ υιός Αδάμ. Όχι ο Υιός και Λόγος του Θεού δεν επήρε το σχήμα του Αδάμ. Ο Αδάμ πήρε το σχήμα του μέλλοντος να ενανθρωπήση Υιού του Θεού. Συνεπώς το ανθρώπινο σχήμα –εδώ είναι το μεγαλιώδες- είναι το αρχέτυπον, όπως λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Και βάσει αυτού του αρχετύπου, άλλο ότι είναι χρονικά μεθύστερον, δημιουργείται ο Αδάμ. Ώστε εν χρόνω και μετά τον Αδάμ επήρε την ανθρωπίνη φύση ως εικόνα του Αδάμ ο Χριστός, αλλ’αυτό δεν εμποδίζει, εφόσον είναι μεθύστερον, από του να είναι αρχέτυπον. Και να είναι ο Αδάμ η εικόνα του Χριστού. Πράγματι, ο Αδάμ είναι εικόνα του Χριστού. Και ο Χριστός εικόνα του Θεού! Αυτό είναι καταπληκτικόν.
Αλλά ακόμη, όταν ο Θεός Λόγος παίρνει την ανθρώπινη φύση, ήτοι προσλαμβάνει πάσαν την κτιστήν δημιουργίαν∙ διότι ο άνθρωπος είναι το αποκορύφωμα της κτιστής ορατής δημιουργίας. Μάλιστα πλουσιότερος από τους αγγέλους, διότι οι άγγελοι είναι μόνο πνεύμα ενώ ο άνθρωπος είναι και πνεύμα και ύλη. Παν ό,τι εδημιούργησε ο Θεός. Ο άνθρωπος είναι μία μικρογραφία του παντός∙ παν ό,τι βγήκε από τα χέρια του Θεού, από πλευράς ουσίας, είναι ο άνθρωπος! Ο Θεός έκανε δύο ουσίες. Έξω από τον εαυτό του. Την υλικήν ουσίαν και την πνευματικήν ουσίαν. Ο άνθρωπος είναι και υλική ουσία και πνευματική ουσία. Είναι η συνισταμένη πάσης της δημιουργίας ο άνθρωπος. Καταπληκτικόν πλάσμα ο άνθρωπος για να ντυθή και να περιβληθή ολόκληρη τη δημιουργία του. Σ’αυτήν όμως την περιβολή η κτιστή δημιουργία δεν είναι κάτι όπως θα λέγαμε η χελώνα παίρνει το καβούκι της και το καβούκι παραμένει ένα νεκρό πράγμα. Αλλά μπαίνει κάτω από το πρόσωπο του Θεού Λόγου η κτιστή δημιουργία. Και έχομε… τι έχομε; Έχομε υποστατικήν ένωσιν! Ήτοι, όταν προσλαμβάνει την κτίσιν ο Υιός του Θεού, δεν υπάρχει κάποιο δίπλα πρόσωπον του κτιστού κόσμου. Αλλ’ είναι το πρόσωπο του Θεού. Ένα και αναλλοίωτο. Αυτό θα πη υποστατική ένωση. Ένα το πρόσωπο, Του Θεού Λόγου. Δύο οι φύσης Του. Η θεία και η ανθρώπινη ή γενικά η κτιστή. Αυτό ακριβώς το μυστήριον το σεσιγημένον, το καταπληκτικόν, το απόρρητον, το ασύλληπτον μυστήριον, υπηρέτησε η Θεοτόκος. Να γιατί αγαπητοί μου ο τίτλος «Θεοτόκος» είναι ο υψιλότερος τίτλος. Πέρα από κάθε αρετή που θα μπορή να εργαστή ο άνθρωπος.
Αλλά ας δούμε και κάτι άλλο. Το μυστήριον της Ενανθρωπήσεως έγινε μόνον από την σάρκα της Θεοτόκου. Γιατί; Διότι η Θεοτόκος εστάθηκε η αγία. Αυτό που θα της πη ο άγγελος, ότι, «Χαίρε κεχαριτωμένη» Συ η οποία είσαι πλήρη χαρίτων συ η εν γυναιξί ευλογημένη. Συ που έχεις μία ξεχωριστή ευλογία ανάμεσα στις γυναίκες. Δηλ. η Θεοτόκος τί είναι ακριβώς; Είναι… ακούστε τί είναι, προσέξτε τί είναι, η Θεοτόκος, για ν’ αντιληφθούμε γιατί είναι πλατυτέρα των ουρανών και υψηλοτέρα αυτών, η Θεοτόκος. Γιατί έγιναν τ’ αστέρια; Γιατί έγιναν οι άγγελοι; Για να θαυμάσουν όταν ο Θεός θα έκανε τ’ αστέρια. «Ἤνεσάν με ἄγγελοι ὅτε ἀστέρες ἐγεννήθησαν». Ώστε οι άγγελοι έγιναν για να θαυμάσουν και να δοξάσουν τον Θεόν, που έκανε τ’ αστέρια, το σύμπαν. Βεβαίως δεν έγιναν οι άγγελοι για να γίνουν συνδημιουργοί του Θεού. Ουδείς άγγελος μετέχει στην δημιουργίαν, ούτε τόσο δα. Οι άγγελοι είναι μόνον θεαταί της δημιουργίας. Θαυμασταί και δοξολογούντε. Γιατί έγιναν τ’ αστέρια, ο ήλιος και η σελήνη; Γιατί έγινε η γη. Όσο κι αν μοιάζει αυτο υπερβολικό. Και γιατί έγινε η γή; Για να γίνουν τα επί της γης. Τα φυτά, τα ζώα, οι ομορφιές της δημιουργίας πάνω στη γη. Και γιατί έγιναν αυτά, τα ζώα και τα φυτά; Τα ποτάμια και η θάλασσα και όλα τα ωραία της γης; Δια τον άνθρωπον! Και διατί έγινε ο άνθρωπος; Για να προωθηθή εις το άκρον άωτον ένα πρόσωπον. Κι’ αυτό το πρόσωπον η Θεοτόκος! Αν θέλετε λίγο να κατέβω πιο πίσω. Και γιατί έγινε ο άνθρωπος; Για να γίνουν οι λαοί. Και γιατί έγιναν οι λαοί; Για να γίνη ο Ισραήλ. Ο Αβραάμ, που θα φέρη έναν λαό. Και γιατί ο λαός αυτός; Για να φέρη μια φυλή. Τον Ιούδα. Και γιατί αυτή η φυλή; Για να φέρη τον Δαβίδ. Και ο Δαβίδ να φέρη την Θεοτόκον. Όλα συγκλίνουν, από τους απέραντους ωκεανούς των ουρανών και των αγγέλων, σ’ ένα πρόσωπο. Εις την Θεοτόκον! Τι μεγάλο πράγμα! Τι καταπληκτικό πράγμα! Δεν είναι έκφραση ποιητική, όταν η Εκκλησία μας αγαπητοί μου λέξη δια την Θεοτόκον ότι είναι η πλατυτέρα των ουρανών.
Αλλά και κάτι ακόμη. Η Θεοτόκος λέγει εις τον άγγελον, όταν της είπε «ἰδοῦ συλλήψει ἐν γαστρί καί τέξει υἱόν», «πῶς ἕσται μοι τοῦτο ἐπεί ἄνδρα οὐ γινώσκω;» Πώς θα γίνη αυτό αφού δεν γνωρίζω ακόμη άνδρα; Δεν υπήρχε ανάγκη να εγίνετο φυσική η γέννηση του Χριστού, του Μεσσίου, του Σωτήρα, του Υιού του Θεού, που θα προσελάμβανε την ανθρώπινη φύση. Διατί δεν υπήρχε λόγος; Βέβαια θα μπορούσαμε να πούμε ότι η παρθενία της Θεοτόκου, που εγέννησε ως παρθένος είναι ένα σημείο. Και σαν τέτοιο μας παραδίδεται από την Αγία Γραφή. Όταν ο Ησαΐας λέγει εις τον ευσεβή Εζεκία, τον βασιλέα, «αἰτησον σημεῖον» ζήτησε σημείο, είτε εις τον ουρανόν, είτε εις την γην∙ και θα το δώση ο Κύριος. Σημείον, που είναι κάτι πιο πολύ από το θαύμα το σημείον. Ο Εζεκίας δεν ζήτησε. Τον επέπληξε ο Ησαΐας. Είναι μια ιστορία… δεν είναι της ώρας. Και τότε λέγει «ἐσύ δέν ζητᾶς ἀλλά θά δώση ὁ Θεός σημεῖον∙ ἰδού ἡ παρθένος ἐν γαστρί ἔξει. Καί τέξεται υἱόν και καλέσουσι τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ». Να, η παρθένος θα γεννήση υιόν∙ και θα καλέσουν το όνομά του… «μαζί μας ὁ Θεός.» Δηλ. αυτός θα είναι ο Θεός. Άρα αυτή η παρθένος θα είναι Θεοτόκος. Αλλά τότε, θα ήταν ένα σημάδι για ποιόν; Ένα σημάδι για ποιόν; Ένα σημάδι ότι πράγματι αυτός που εγεννήθη είναι ο Υιός του Θεού.
Αλλά ερωτώ. Το σημάδι αυτό ετέθη υπό ελέγχου; Απλώς ετέθη εις την Ιστορίαν. Το είπε ο προφήτης 800 χρόνια προ Χριστού, και ετέθη στα Ευαγγέλια. Η Θεοτόκος το είπε πουθενά; Ούτε εις τον Ιωσήφ. Το μυστήριό της. Ούτε εις τον Ιωσήφ τον μνηστήρα της. Το είπε πουθενά καθ’ όλην την ζωήν του Κυρίου Ιησού επί της γης; Πουθενά ποτέ. Πότε το είπε; Όταν ανελήφθη ο Κύριος, ο υιός της, εις τους ουρανούς. Και το καταγράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Πού τα τεκμήρια, για να πούμε «ὦ Μαρία, ποῦ ἡ παρθενία σου;» Γιατί; Πού; Πώς; Δεν είναι τεκμήριον χειροπιαστόν. Όπως είναι η Ανάσταση του Χριστού τεκμήριον χειροπιαστόν. Άρα σημαίνει ότι είναι σημείον αλλά όχι προς έλεγχον. Αλλού πέφτει το βάρος Το γιατί η Θεοτόκος ήτο παρθένος. Πού πέφτει το βάρος; Το βάρος πέφτει εις το εξής: Γιατί ο άνθρωπος έγινε άρρεν και θήλυ; Και η γυναίκα είναι άνθρωπος. Και ο άνδρας είναι άνθρωπος. Αλλά γιατί έγινε ο άνθρωπος άρρεν και θήλυ; Έγινε προειδότος του Θεού την πτώσιν και τον θάνατον. Θα έπεφταν οι άνθρωποι, θα έπεφτε ο άνθρωπος. Και πέφτοντας θα εισηγέτο ο θάνατος Και συνεπώς η φθορά. Άρα και η καταστροφή του έργου του Θεού. Για να μην καταστραφή το έργον του Θεού, εξ’ αιτίας της πτώσεως και του εισαγομένου θανάτου, τον οποίον θάνατον δεν έκανε ο Θεός, δημιουργεί τον άνθρωπον υπό την μορφήν των δύο φύλλων. Και επειδή μάλιστα και η κτίσις θα εδέχετο τον θάνατο εξ αιτίας των ανθρώπων, και αυτή να μην εξαφανισθή, και αυτή η ζώσα κτίσις δέχεται το σχήμα «ἄρρεν-θῆλυ.» Και εις τα ζώα και εις τα φυτά. Για να μην εξαφανισθούν. Αλλά τότε η έννοια του σπέρματος είναι προϊόν της πτώσεως των ανθρώπων! Αλλά Εκείνος που θα εγεννάτο, θα ήτο ο αληθής Αδάμ, ο Ιησούς Χριστός. Και δεν θα ήτο το πρόσωπον της πτώσεως, για να χρειαστή να γεννηθή εκ σπέρματος. Γι’ αυτό εγεννήθη εκ παρθένου. Είναι το σημείον της αιωνίου ζωής. Το σημείον της μη πτώσεως. Το σημείον ότι εκείνο που ο Θεός κάνει, μένει όχι μόνο σαν γένος αλλά και σαν είδος και σαν πρόσωπο. Γι’ αυτό εγεννήθη εκ παρθένου ο Υιός και Λόγος του Θεού. Δεν είχε ανάγκη του σπέρματος. Το σπέρμα είναι σημείον πτώσεως. Τίποτε άλλο.
Αγαπητοί, ό,τι να πη κανείς για την Θεοτόκον, είναι τόσο μεγάλο. Υπηρέτησε αυτό το μυστήριον της Ἐνανθρωπήσεως του Θεού Λόγου. Αλλ’ υπηρέτησε και κάτι άλλο. Την ανακεφαλαίωση των πάντων. Κι αφού είναι ανακεφαλαίωση των πάντων η Θεοτόκος, με όλα εκείνα τα οποία φέρει, είναι το μεγάλο κεφάλαιο της σωτηρίας μας, όπως ψάλλει και η Εκκλησία μας. . «Σήμερον, όπως λέγει, της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον.» Γιατί η Θεοτόκος είναι η ανακεφαλαίωσις; Ο Χριστός είναι η ανακεφαλαίωση των πάντων. Αλλά και η Θεοτόκος είναι η ανακεφαλαίωσις των
πάντων. Τί θα πει ανακεφαλαίωσις; Θα πη αποκατάσταση. Αποκατάσταση εκ της φθοράς εις τα ην αφθαρσίαν. Εκ του θανάτου εις την αθανασίαν. Εκ της αμαρτίας εις την αγνότητα, εκ της γης εις τον ουρανόν. Αυτό είναι η ανακεφαλαίωση των πάντων. Και το μυστήριον της ανακεφαλαιώσεως το υπηρέτησε πάλι η Θεοτόκος.
Θα πω κάτι που κι άλλες φορές το έχω πει. Αγαπητοί, κάποτε, αποκτώντας αυτήν την θεολογικήν συνείδησιν της Θεοτόκου, ν’ αρχίσωμε να την αγαπάμε. Να μην την αγαπάμε όπως πολλοί την αγαπούν συναισθηματικά. Λέμε «ἡ μητέρα τοῦ Χριστοῦ μας», επειδή είναι γυναίκα και δημιουργεί πάντοτε μία στοργή. Επειδή είναι η μητέρα που πόνεσε. Και οι μητέρες βλέπουν προς την Θεοτόκον, ότι η Θεοτόκος είναι εκείνη που θα τις προστατεύση, η πονεμένη μάννα. Όλα είναι ωραία, όλα είναι καλά, όλα είναι αληθή αυτά που λέω, είναι αληθή. Αλλά δεν μπορεί να είναι όμως η μεγάλη έκταση του θέματος. Δεν μπορεί να είναι. Το μεγάλο θέμα είναι να δούμε εις το πρόσωπον της Θεοτόκου τον φορέα του σεσιγμένου μυστηρίου και την αποκάλυψή του. Να δούμε εις το πρόσωπον της Θεοτόκου την ανακεφαλαίωση των πάντων. Να δούμε εκείνο το ασύλληπτον, ότι είναι Θεοτόκος! Τότε δεν θα την αγαπήσωμε συναισθηματικά αλλά θεολογικά. Τότε η Θεοτόκος για μας, μετά τον Ιησούν Χριστόν, θα είναι το παν! Η Θεοτόκος! Είτε το καταλαβαίνει ο λαός μας ο ορθόδοξος είτε δεν το καταλαβαίνει, είτε το διαισθάνεται, τιμά ιδιαιτέρως την Θεοτόκον. Διότι της αξίζει. Είναι η Θεοτόκος!!
4η ομιλία στην κατηγορία « Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον ».
Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας " Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον " εδώ ↓.
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omilies-eis-thn-ueotokon
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40q2nQUztSMBV9bwJSxpjwda
🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://drive.google.com/file/d/16Yb2_qZgVX32iDOetdRsifuOIC0ZTA0B/view?usp=drivesdk
🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ojFLuKMecGTVkBDEN_YP2E
🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B5%CF%82%20%CE%B5%E1%BC%B0%CF%82%20%CF%84%E1%BD%B4%CE%BD%20%E1%BD%99%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CE%BD%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CE%BD.?m=1
🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk
__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0
📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1
📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0
Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk
__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share
†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.
