Ἡ ἀξία τῆς προφητείας.

 

†. Το τέλος, αγαπητοί μου, της επιγείου ζωής και δράσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού είναι κοντά. Ήδη οι εχθροί Του έχουν δείξει φανερά πια τις διαθέσεις τους τις φονικές. Και ο Κύριος γνωρίζει πλέον ποια είναι η πορεία. Εξάλλου γι' αυτήν την πορεία ήλθε εις τον κόσμον αυτόν. Την πορείαν της θυσίας.

     Ο Κύριος όμως, λίγο πριν το πάθος Του, που το γνωρίζει πολύ καλά, αποκαλύπτει τα πάντα εις τους μαθητάς Του, το τι επρόκειτο να συμβεί. Δηλαδή προφητεύει το άμεσο μέλλον, που αφορά στο πρόσωπό Του. Ας δούμε όμως το ιερόν κείμενο στην απόδοσή του· σε μία του απόδοση: «Ανηφόριζαν προς τα Ιεροσόλυμα και ο Ιησούς προχωρούσε μπροστά από τους μαθητάς Του, που ήσαν γεμάτοι από δέος. Τον ακολουθούσαν, αλλά είχαν φόβο, τόσο δια τον Ιησούν, όσο και δια τον εαυτόν τους, το τι τους περίμενε στην πόλη. Τότε, εκάλεσε κοντά Του τους δώδεκα και άρχισε να τους λέγει για όσα επρόκειτο να τους συμβούν. ‘’Δηλαδή, να, τους έλεγε, αναβαίνουμε στα Ιεροσόλυμα και ο Υιός του ανθρώπου, δηλαδή Εγώ ο Μεσσίας, θα παραδοθεί στους αρχιερείς και στους γραμματείς, που θα Τον καταδικάσουν σε θάνατον και θα Τον παραδώσουν στους ειδωλολάτρας. Θα Τον περιγελάσουν, θα Τον μαστιγώσουν, θα Τον φτύσουν και θα Τον θανατώσουν. Ύστερα όμως από τρεις ημέρες, θα αναστηθεί’’».

    Τίθεται όμως εύλογο το ερώτημα: Γιατί ο Κύριος αποκαλύπτει αυτό το άμεσο μέλλον; Τόσο άμεσο, που ήταν θέμα ημερών· διότι ήτο η τρίτη πρόρρησις του Κυρίου αυτή. Είχαν προηγηθεί άλλες δύο προρρήσεις του Κυρίου, προφητείες, για το ίδιο θέμα. Αυτή λοιπόν είναι η τρίτη πρόρρησις. Και είναι επί θύραις του μαρτυρίου Του. Γιατί λοιπόν ο Κύριος αποκαλύπτει αυτό το άμεσο μέλλον; Δεν θα εθορυβούντο οι μαθηταί ακούγοντάς το εκ των προτέρων; Δηλαδή τι σκοπό θα μπορούσε να εξυπηρετήσει μία τέτοια προφητεία; Κι αν ακόμη αν θέλετε, και ποια είναι η αξία μιας τέτοιας προφητείας; Αυτό το θέμα θα δούμε, αγαπητοί μου.

     Καταρχάς να δούμε ποιο είναι το πρόσωπον που προφητεύει. Εν προκειμένω, είναι ο Ιησούς Χριστός. Ο Ιησούς προεφητεύθη από όλους τους προφήτας της Παλαιάς Διαθήκης. Οι προφητείες όλων των προφητών συγκλίνουν μόνον σε ένα πρόσωπον. Το πρόσωπον το δικό Του. Όταν ο Κύριος προφητεύει, ουσιαστικά, αναγνωρίζει σε όλους τους παλαιούς προφήτας, τους επικυρώνει, τους επαληθεύει, τους ανανεώνει ό,τι εκείνοι είπαν, με τη βασική όμως θέση ότι αυτό το πρόσωπο, είναι το πρόσωπο το δικό Του. Εκείνοι ωμίλουν και έλεγαν για ένα πρόσωπο. Ο Κύριος τούς επικυρώνει, όπως σας είπα, λέγοντας τώρα ότι «το πρόσωπον αυτό είμαι Εγώ». Συνεπώς είναι προφήτης, όπως και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είναι προφήτης και μάλιστα ο μέγιστος των προφητών. Ξέρετε, δεν έγραψε τίποτα ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής. Μόνο μία κίνηση έκανε. Εμαρτύρησε περί του Ιησού. «Είναι Αυτός». Διότι, μεταξύ του να πεις για κάποιο πρόσωπο και να δείξεις αυτό το πρόσωπο, υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη διαφορά. Και το να δείξεις το πρόσωπο, αν δεν είσαι αληθινός προφήτης, δεν μπορείς ποτέ αυτό να το κάνεις. Έτσι, ο Ιωάννης είναι ο μείζων των προφητών, σε αυτό το σημείο. Και ο Κύριος ταυτίζει τώρα το πρόσωπο του Μεσσίου των προφητών, με το πρόσωπό Του: «Ἐγώ εἰμί». Είμαι Εγώ.

      Ας θυμηθούμε τον προφήτη Ησαΐα, με πόση παραστατικότητα περιγράφει το πάθος του Μεσσίου στο 53 του κεφάλαιον. Όταν τώρα ο Κύριος προφητεύει το ίδιο Του το πάθος - θα δούμε εκεί με πόση ζωηρότητα το προφητεύει ο Ησαΐας- ο Κύριος, θα έλεγα με λιγότερη ζωηρότητα και τραγικότητα, ταυτίζει όμως το προφητικό πρόσωπο του Ησαΐου, θα επαναλάβω, με το δικό Του. Για να κατοχυρώσει πρώτα-πρώτα την αλήθεια που προφητεύει ο Ιησούς, τι πρόκειται τώρα να Του συμβεί στα Ιεροσόλυμα. Μην ξεχνάμε ακόμα ότι το θεμελιωδέστερο στοιχείο της αληθείας της Αγίας Γραφής, είναι η προφητεία. Θα ήθελα να σας έλεγα ότι δεν είναι το θαύμα. Το θαύμα μπορεί για μια στιγμή να σταθεί και ψεύτικο. Και το επιτελεί επιτέλους και ο σατανάς το θαύμα. Έστω και ψεύτικα. Έστω και κατ’ επίφασιν. Ο σατανάς όμως δεν γνωρίζει το μέλλον. Και συνεπώς ο σατανάς δεν μπορεί ποτέ να εκφέρει προφητεία. Και την προφητεία ακόμη, αν θέλετε, ο σατανάς δεν μπορεί ούτε καν -την υπάρχουσα προφητεία- ούτε καν να την ερμηνεύσει σωστά, διότι απαιτείται η παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Αλλά ο σατανάς δεν έχει το Πνεύμα το Άγιον. Και συνεπώς ούτε την ερμηνεία μπορεί να κάνει.

     Λέγει ο Απόστολος Πέτρος ότι καμία προφητεία δεν λύθηκε, δηλαδή δεν ερμηνεύτηκε, παρά μόνον άνδρες που έφεραν το Πνεύμα το Άγιον. Έτσι, για να γράψεις προφητεία, πρέπει να σου βάλει στο στόμα την προφητεία το Πνεύμα το Άγιον. Για να λύσεις προφητεία, δηλαδή να ερμηνεύσεις προφητεία, πρέπει πάλι το Πνεύμα το Άγιον να σου βάλει την λύσιν, την ερμηνείαν της προφητείας εις το στόμα σου το Πνεύμα το Άγιον. Θα επαναλάβω λοιπόν, ο σατανάς δεν έχει το Πνεύμα το Άγιον. Θαύματα κάνει. Προφητεία δεν μπορεί να κάνει. Γι΄αυτό, η σιγουριά της πίστεως της αληθείας του λόγου του Θεού και του προσώπου του Ιησού Χριστού, δεν βρίσκεται εις το θαύμα ή εις τα θαύματα. Αυτά συμπληρώνουν, αλλά δεν είναι το κύριον σημείον. Το κύριον σημείον είναι η προφητεία. Το λέγω γιατί μέσ’ την Ιστορία πολλοί πολλά θαύματα έκαναν. Βέβαια, δαιμονικά ενεργούμενοι. Ο Απολλώνιος ο Τυανεύς επί παραδείγματι, μάγος ήταν, στην αρχαιότητα. Μπορούσε να βλέπει μακριά, να κάνει θαύματα καταπληκτικά. Αλλά προφητεία δεν έκανε ποτέ κανένας. Και μάλιστα προφητεία που να είναι 500 χρόνια πριν, 1000, 2000 χρόνια ή, αν θέλετε, προφητεία από την εποχή του Αδάμ και της Εύας. Κανείς, μα κανείς!

     Έτσι, θα λέγαμε, όλες οι προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης, ενώ ήταν στην διάθεσή του -τίνος στην διάθεση; Του σατανά-, όμως ήταν σφραγισμένες. Δεν μπορούσε να τις ερμηνεύσει ο διάβολος. Δεν μπορούσε να καταλάβει. Διάβαζε. Μάλιστα, την ξέρει απέξω και ανακατωτά τη Γραφή. Όπως την ξέρουν και οι αιρετικοί. Άμα δεν έχεις το Πνεύμα του Θεού, δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Όχι το γράμμα. Το Πνεύμα. Και για να καταλάβεις το πνεύμα του Ευαγγελίου, πρέπει να έχεις το πνεύμα το Άγιον. Έτσι, δεν έγραφαν οι προφητείες ποιος είναι ο Ιησούς; Δεν άκουσε ο διάβολος: «Συ είσαι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον Οποίον Εγώ έχω ευδοκήσει», κατά την Βάπτισιν; Τ’ άκουσε όλα ο διάβολος. Εξάλλου, βάσει αυτού του τελευταίου δεν ήρθε να πειράξει τον Κύριον; «Εάν είσαι Υιός του Θεού- του λέγει εκεί στην έρημο- πες οι πέτρες να γίνουν ψωμιά» με τον τριπλόν εκείνον πειρασμόν. Τελικά αμφιβάλλει ο διάβολος ποιος είναι ο Ιησούς. Γιατί; Διότι… θα το πω άλλη μία φορά, δεν είχε το Πνεύμα το Άγιον. Και τότε εσταύρωσε τον Κύριον. Δηλαδή ο διάβολος εσταύρωσε τον Κύριον. Ναι. Διότι όργανά του στάθηκαν οι άρχοντες του λαού. Και στάθηκαν όργανα του σατανά, επειδή του έμοιαζαν, είχαν φθόνο. Και ο διάβολος έχει φθόνο και τους χρησιμοποίησε σαν όργανά του.

     Έτσι βλέπει κανένας, αγαπητοί, ότι τελικά η προφητεία δεν μπορεί να γίνει κατανοητή, έξω από τον χώρον του Αγίου Πνεύματος. Μόνον όταν ο διάβολος έλαβε πείραν από την κάθοδο του Χριστού στον Άδη. Τότε αντελήφθη με Ποιον είχε να κάνει. Αλλά γι’ αυτόν ήταν πια πολύ αργά. Ήδη είχε καταβληθεί. Τον είχε ήδη νικήσει ο Κύριος.

    Ποίοι όμως είναι οι αποδέκται μιας προφητείας; Τότε, στην Παλαιά Διαθήκη, ήταν όλος ο λαός του Θεού. Τώρα είναι οι Απόστολοι και η Εκκλησία. Μόνο μεσ’ την Εκκλησία υπάρχει η γνήσια προφητεία. Αν υπάρχουν εκτός της Εκκλησίας άνθρωποι που προφητεύουν και… -προσέξτε- βγαίνει η προφητεία τους, είναι εκτός Εκκλησίας. Είναι γνωστό, όπως αναφέρει η Παλαιά Διαθήκη, ότι το επιτρέπει αυτό ο Θεός, ώστε εκείνοι που θα πιστέψουν σε αυτούς να αποκτήσουν το πνεύμα της πλάνης. Είναι η τιμωρία τους. Κι αυτό είναι το φοβερό. Αν θα πας να σου πει η χαρτορίχτρα, η καφετζού ή το μέντιουμ το μέλλον σου, που δύναται να θεωρηθεί για μία στιγμή ότι είναι μία προφητεία, αν θα βγει…, ξέρετε, δεν ξέρει τίποτε ο διάβολος, ε; Αν θα βγει, το επιτρέπει ο Θεός. Κι όταν εσύ λες: «Μα εμένα μου βγήκε», ναι, σημαίνει… ω αλίμονό σου, επέτρεψε ο Θεός να έρθει επάνω σου το πνεύμα της πλάνης. Και είναι φοβερό. Είναι, θα έλεγα, η έσχατη τιμωρία που μπορεί να δώσει ο Θεός εις τον υπερήφανον άνθρωπον.

     Πάντως οι άπιστοι δεν μπορούν να δεχθούν την προφητεία. Διότι, θα επαναλάβω, δεν έχουν το Πνεύμα το Άγιον και την απωθούν. Και δεν την καταλαβαίνουν και την απωθούν. Γι΄αυτό γράφει ο Απόστολος Παύλος: «Ἡ δὲ προφητεία οὐ τοῖς ἀπίστοις, ἀλλὰ τοῖς πιστεύουσιν σημεῖον ἐστίν», Α΄Κορ. 14,22. «Η δε προφητεία», λέγει, «δεν είναι για τους απίστους αλλά είναι για εκείνους που πιστεύουν σημάδι, θαύμα, σημείον». Για ποιους; Για κείνους που πιστεύουν. Έτσι, προηγείται η πίστις της Εκκλησίας και ακολουθεί η προφητεία, πάντοτε μέσα εις την Εκκλησίαν. Πιστεύεις στον Χριστό, μετά βλέπεις πόσο φοβερά πειστική είναι η προφητεία που αφορά στο πρόσωπο το Θεανθρώπινο του Χριστού. Αλλά πρώτα θα πιστέψεις. Και μετά θα δεις δια της προφητείας Ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός. Έτσι έχουμε, αγαπητοί μου, πάντοτε μέσα εις την Εκκλησίαν, για τους άλλους απέξω δεν έχει καμία σημασία, έτσι έχουμε τις χριστολογικές προφητείες, δηλαδή εκείνες που αφορούν στο πρόσωπο του Χριστού, που κυριολεκτικά στηρίζουν στην πίστη. Αν πίστεψες, αδελφέ μου, στον Χριστό και τώρα ασχοληθείς με τις προφητείες, ειλικρινά θα αποκτήσεις την πιο σίγουρη πίστη για το θεανθρώπινον πρόσωπον του Χριστού. Ο δε σκοπός αυτής της χριστολογικής προφητείας είναι να κατοχυρωθεί πάντοτε και μεσ’ την Εκκλησία και στον κάθε πιστό η ταυτότητα του Ιησού Χριστού. Γι’ αυτόν τον λόγο γράφουν οι ιεροί Ευαγγελισταί, παίρνουν, χρησιμοποιούν από την Παλαιά Διαθήκη προφητείες, γι΄αυτό τον σκοπό επισφραγίζουν την ταυτότητα του Ιησού Χριστού.

    Υπάρχει όμως και η προφητεία που αναφέρεται στην Εκκλησία. Εκτός από τις χριστολογικές προφητείες. Λέγει ο Θεοφύλακτος:  «Τίνος ἕνεκεν προλέγει τά μέλλοντα αὐτῷ συμβαίνειν;(Για ποιο λόγο λέγει ο Κύριος αναφέρει στους μαθητάς Του εκείνα που θα Του συμβούν;) Διά τό προομαλεῖσαι τῶν μαθητῶν τήν διάνοιαν(να την προλειάνει τη διάνοιά τους)ὡσάν ἀκούσαντες εὐφορώτερον ἀνέγκωσι καί μή τῷ ἀθρόῳ καταπλαγῶσι(ώστε επειδή θα έχουν προακούσει, να μπορούν να φέρουν καλύτερα, ώστε να μην μείνουν έκπληκτοι από το ξαφνικόν, από το αθρόον, από το ξαφνικόν)».

     Ώστε η προφητεία που αφορά στην Εκκλησία, προετοιμάζει τον κάθε πιστό, μα και την Εκκλησία, με μία προετοιμασία ψυχολογική. Κατά το «ἡτοιμάσθην καὶ οὐκ ἐταράχθην». Ετοιμάστηκα, γι΄αυτό και δεν ταράχτηκα.

    Ακόμη, ετοιμάζει η προφητεία ένα ενδεχόμενο μαρτύριον. Ώστε να γνωρίζει η Εκκλησία και ο πιστός πού ανήκει. Για να φανεί συνεπής στο βάπτισμά του. Μην πει: «Μα δεν ήξερα». Ακόμα, τον προετοιμάζει η προφητεία για την εμφάνιση ημερών πνευματικής παρακμής. Ώστε να μείνει όρθιος και να μην παρασυρθεί. Να μην πει: «Όλοι έτσι κάνουν». Όχι. Ειδοποιεί το Πνεύμα το Άγιον. Λέγει ο Απόστολος Παύλος στον Τιμόθεο: «Τοῦτο δὲ γίνωσκε(οφείλεις να το γνωρίζεις), ὅτι ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται (θα σταθούν) καιροὶ χαλεποί (δύσκολοι καιροί)· ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι (Γιατί οι άνθρωποι θα είναι) φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεῦσιν ἀπειθεῖς(Πάρτε το θέμα των παιδιών που αντιδρούν και αφήνουν τα σπίτια τους…), ἀχάριστοι(όσα θέλεις λεφτά δώσε στους ανθρώπους, θέλουν κι άλλα… Έχει μπει το μικρόβιο της αχαριστίας. Κανείς δεν φτάνει να πει: ‘’Φτάνει, είμαι ευχαριστημένος’’. Φοβερό!), ἀνόσιοι, ἄστοργοι, ἄσπονδοι, διάβολοι, ἀκρατεῖς, ἀνήμεροι, ἀφιλάγαθοι, προδόται, προπετεῖς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μᾶλλον ἢ φιλόθεοι (χαρακτηριστικό του 20ού αιώνος είναι η φιληδονία. Είναι το σήμα κατατεθέν της), ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι(έχουν βέβαια ένα σχήμα ευσεβείας. Δηλαδή πρόκειται περί Χριστιανών. Όχι περί ανθρώπων μη χριστιανών. Αλλά την δύναμιν της πίστεως, την δύναμιν της πνευματικής ζωής δεν την έχουν)».

    Ακόμη προετοιμάζει η προφητεία για την εμφάνισιν αιρετικών και αιρέσεων εις τον γύρω χώρον. Λέει στους πρεσβυτέρους της Μιλήτου ο Απόστολος Παύλος: «Ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο(Αυτό ξέρω και αυτό σας λέγω. Προφητεία), ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς( οι λύκοι βαρεῖς είναι οι αιρετικοί) μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα(και από σας τους ίδιους, τους χριστιανούς δηλαδή, θα σηκωθούν άνθρωποι, άνδρες που μιλάνε διεστραμμένα. Δηλαδή έξω απ΄ την αλήθεια του Ευαγγελίου) τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν. διὸ γρηγορεῖτε(ώστε να αποκτούν μαθητάς, να τους αποσπούν από τον Χριστόν και να τους κάνουν δικούς των. Μένετε ξυπνητοί)». Ώστε λοιπόν ο σκοπός της προφητείας, να μένω ξυπνητός, να ξέρω τι θα γίνει. Να μην καταληφθώ, σας είπα, από έναν αιφνιδιασμόν.

    Προφητεύει ακόμα η Εκκλησία και τον Αντίχριστο. Και οι Πατέρες μάλιστα αναλύουν το θέμα για να βοηθήσουν τους πιστούς. Ο σκοπός όμως της προφητείας του Αντιχρίστου δεν είναι να τρομάξουν ή να θορυβηθούν οι πιστοί. Το υπογραμμίζω αυτό. Αλλά να οπλιστούν και να αναμένουν όχι παθητικά, αλλά ενεργητικά. Είδατε τελευταία πόσος θόρυβος έγινε γύρω από το θέμα αυτό. Έφθασαν να λένε γονείς σε εκπαιδευτικούς, σε ιερείς: «Μα τα παιδιά μας, οι άνθρωποί μας, δεν μπορούν να κοιμηθούν το βράδυ». Γιατί; Θα το δούμε παρακάτω. Θέλει λοιπόν μία χαρούμενη, θα λέγαμε, αγωνιστικότητα. «Έλα. Σε περιμένουμε. Θα αγωνιστούμε». Ό,τι δηλαδή έκαναν οι 300 του Λεωνίδα, αναμένοντας τους Πέρσες  στα στενά των Θερμοπυλών. Όταν οι Πέρσες έστειλαν κάποιους κατασκόπους των να δουν τι κάνουν οι 300, γύρισαν και είπαν ότι «χτενίζονται, χορεύουν και ασκούνται!». Δηλαδή μία χαρούμενη αντιμετώπισις, μία χαρούμενη αγωνιστικότης. Έτσι ήσαν, αγαπητοί μου, και οι μάρτυρες της Εκκλησίας μας· χαρούμενοι. Δεν κλαίγαν όταν πήγαιναν στο μαρτύριο. Είχαν χαρά. Γιατί λοιπόν πρέπει να θορυβηθούμε όταν ακούσουμε την προφητεία του Αντιχρίστου; Μήπως κάτι λείπει; Ναι. Μήπως δεν έχουμε το Πνεύμα του Θεού; Φοβάμαι…

      Προετοιμάζει με όλα αυτά την ενατένισιν των εσχάτων. «Οὐ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν». Ακόμα, αυτοί οι πειρασμοί της Εκκλησίας, δεν είναι ατελείωτοι. «Ἀρχομένων δὲ τούτων γίνεσθαι (Λέει ο Κύριος, όταν αρχίσουν οι πειρασμοί, οι μεγάλοι πειρασμοί) ἀνακύψατε καὶ ἐπάρατε τὰς κεφαλὰς ὑμῶν(κοιτάξτε επάνω, στον ουρανό), διότι ἐγγίζει ἡ ἀπολύτρωσις ὑμῶν(γιατί πλησιάζει η απολύτρωσή σας)». Έτσι, υπάρχει η χαρά ότι όλοι οι πειρασμοί θα περάσουν και θα βρεθούμε στη Βασιλεία του Θεού.

     Έχουμε και προφητείες, αγαπητοί μου, που αφορούν σε εντελώς συγκεκριμένα πρόσωπα ή σε τοπικές Εκκλησίες, όπως προφητεύει για τον Απόστολο Παύλο ο Κύριος, το Πνεύμα το Άγιον για τον Απόστολο Πέτρο, για τις επτά Μικρασιατικές Εκκλησίες κ.ο.κ. Έχομε όμως και προφητείες που δεν αναφέρονται μόνον στο μέλλον. Αλλά και εις το παρόν και εις το παρελθόν. Προσέξτε αυτό το σημείο. Στην Αποκάλυψη λέει ο Κύριος στον Ιωάννη: «Γράψον οὖν ἃ εἶδες (εκείνα τα οποία είδες), καὶ ἅ εἰσι(εκείνα που υπάρχουν) καὶ ἃ μέλλει γίνεσθαι μετὰ ταῦτα(και εκείνα που πρόκειται να γίνουν μετά ταύτα)». Δηλαδή τα παρόντα και τα μέλλοντα. Η προφητεία του παρόντος είναι η αποκάλυψις, ό,τι αφορά στο παρόν που είναι κρυμμένο. Κι αυτό το βλέπομε στη ζωή των αγίων, σε πλείστες όσες περιπτώσεις. Να προφητεύουν το παρόν οι άγιοι.

     Αλλά υπάρχει όμως και η προφητεία του παρελθόντος, αγαπητοί μου. Αυτό προσέξατε λιγάκι. Δυνάμει αυτής της προφητείας του παρελθόντος έγραψε ο προφήτης Μωυσής τη δημιουργία του κόσμου και τη δημιουργία του ανθρώπου. Όπως λέγει ένας πατήρ της Εκκλησίας μας: «Τό προφητικόν ἃπαν εἶδος τριχῇ τέμνεται· εἰς τε τό μέλλον, τό ἐνεστώς καί τό παρεληλυθός». Η προφητεία αναφέρεται σε κάτι που ανήκει στο μέλλον, στο παρόν και στο παρελθόν. Πού είναι η αξία του πράγματος; Ότι πάντα για τους πιστούς είναι η γνώσις του παρελθόντος ορθή και σωστή· που δεν επιτρέπει να παρασυρθεί ο πιστός από θεωρίες που υπάρχουν στην κάθε εποχή, που καθορίζουν το παρελθόν. Έτσι έχουμε την θεωρία περί της αιωνιότητος της ύλης. Υλισμός δηλαδή. Έχομε περί της αυτομάτου γενέσεως της ζωής. «Η ζωή, λέει, μόνη της έγινε»… Έχομε τη θεωρία του Δαρβίνου, την καταγωγή των ειδών.  Ο πιστός θα πει: «Έχω προφητεία. Και η προφητεία μού λέγει ο Θεός έκανε τον κόσμον και τον άνθρωπον». Να η αξία. Βλέπετε ποια είναι η αξία της προφητείας μέσα στην Εκκλησία;

     Αγαπητοί μου, η αξία της προφητείας διά την Εκκλησία είναι πολύ μεγάλη. Αλλά και στις ημέρες μας υπάρχει το προφητικόν χάρισμα· που ποτέ δεν θα λείψει, μέχρι τέλους της Ιστορίας. Μόνο προσοχή σε μερικούς που έχουν υπερήφανη ψυχή, πυρήνα περίεργον της ψυχής, που είναι σφετερισταί των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος και δήθεν προφητεύουν, για να προσπορίζουν δόξαν στον εαυτό τους. Αυτοί δεν είναι λίγοι, σε κάθε εποχή. Και φαίνεται στην εποχή μας είναι αρκετοί. Πολλή προσοχή. «Αλίμονο σε εκείνον», λέγει η Παλαιά Διαθήκη, «που προφητεύει, χωρίς να του βάλει ο Θεός την προφητεία στο στόμα. Αυτός είναι ένας ψευδοπροφήτης». Το γνήσιον προφητικόν χάρισμα διαρκώς διαμαρτύρεται ότι έρχονται ημέρες μέσα εις την Εκκλησία, ότι έρχονται ημέρες δύσκολες διά την Εκκλησίαν. Και πρέπει να το ξέρομε. Όχι για να απογοητευτούμε. Αλλά για να οπλιστούμε με χαρά. Κι αυτή η χαρά είναι η χαρά του Χριστού που πήγαινε στα Ιεροσόλυμα για να σταυρωθεί! Και προλέγει το πάθος Του. Είναι η χαρά του Παύλου, είναι η χαρά των αγίων μαρτύρων. Δεν μας μένει παρά να έχομε μόνον το Πνεύμα το Άγιον για να τοποθετηθούμε σωστά έναντι της προφητείας και τότε θα ανακαλύψουμε την αξία της μέσα εις την Εκκλησία.

391η ομιλία στην κατηγορία
« Ομιλίες Κυριακών ».

Όλες οι ομιλίες της κατηγορίας " Ομιλίες Κυριακών " 🔻
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omiliai-kyriakvn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40r0WAxMpRb0tx6ts1zsQWMh

Πηγές:
Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος. Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κομνηνείου «Κοιμήσεως Θεοτόκου» καί «Ἁγίου Δημητρίου» Στομίου Λαρίσης.

 “ Το Ιστολόγιο αυτό περιέχει  απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου. Δέν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα, τίθεται σε κίνηση από την εντολή της αγάπης και σκοπός του είναι η διάδοση της αληθείας.

Επιτρέπεται η λήψη και αναδημοσίευση ολοκλήρου ή μέρους του περιεχομένου του χώρου, εφόσον γίνεται χωρίς οικονομικό όφελος, δέν έχει γίνει καμία αλλοίωση και με μία απλή αναφορά της προελεύσεώς του και πρωτίστως στον ιστοχώρο http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou απ' όπου και αντλούμε τις ομιλίες του πατρός Αθανασίου.„

Σύντομη βιογραφία.

†.Ὁ Γέροντας Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος γεννήθηκε τό 1927 στήν Κηφισιά. Ὁ πατέρας του Γεώργιος καταγόταν ἀπό τή Μυτιλήνη καί ἡ μητέρα του Εὐφροσύνη ἀπό τή Σάμο. Ἡ ἀδελφή του ὀνομαζόταν Γραμματική. Ἡ μητέρα του ἔζησε τή μικρασιατική καταστροφή, καθώς τήν ἐποχή ἐκείνη βρισκόταν στή Σμύρνη γιά ἐργασία, καί ἦρθε στήν Ἑλλάδα ὡς πρόσφυγας. Ὁ Ἀθανάσιος, ὡς μικρό παιδί ἄκουγε ἄπληστα τίς μικρασιάτικες ἱστορίες πού συχνά ἐκείνη διηγότταν.

Ὁ πόλεμος τοῦ 1940 τόν βρῆκε στό Ὀκτατάξιο Γυμνάσιο Ἀμαρουσίου, ἕνα σχολεῖο πού τοῦ προσέφερε πολλές γνώσεις γιά τήν ἐποχή του. Ἐπηρεάστηκε θετικά ἀπό τό φιλόλογο καθηγητή Εὐστράτιο Καλαντζῆ, τόν ὁποίο εὐκαίρως-ἀκαίρως τόν μνημονεύει στίς ὁμιλίες του. Μάθαινε ἀγγλικά μέσα στήν κατοχή ἀπό ἕναν Ρῶσο κόμη, ὀνόματι Πιγκότ, καθώς ἐπίσης καί βιολί ἀπό μία δασκάλα μέ εὐρύτατη παιδεία. Παράλληλα, ὁ πατέρας του τόν ἔβαλε νά ἐργάζεται σέ ἕνα φαρμακεῖο. Ἐπίσης γνώριζε καί ζωγραφική.

Οἱ γονεῖς του, ἄν καί ὀλιγογράμματοι, διέθεταν πλούσια πνευματικότητα, τήν ὁποία καί μετέδωσαν τόσο στόν Ἀθανάσιο ὅσο καί στην ἀδελφή του Γραμματική. Ὁ Ἀθανάσιος μελετοῦσε τό λόγο τοῦ Θεοῦ «ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων», ὀργάνωνε συμμελέτες Ἁγίας Γραφῆς, κήρυττε τό λόγο τοῦ Θεοῦ στίς φυλακές ἐφήβων Ἀβέρωφ καί στό Τζάννειο Ὀρφανοτροφεῖο. Ἄκουγε κηρύγματα ἀπό φημισμένους κατηχητές, ὅπως τούς Ι. Κολιτσάρα, Π. Τρεμπέλα, Καρμίρη, κ.ἄ. Ἐπίσης, ἔδειχνε ἔντονο ἐνδιαφέρον γιά τή λεγόμενη κοσμική γνώση, ἀγαποῦσε τή φιλοσοφία, τόν ἀρχαῖο ἑλληνικό πολιτισμό, τήν κλασική μουσική, τή φύση, τίς θετικές ἐπιστῆμες. Ὑστερα ἀπό μία ἀποτυχημένη προσπάθεια νά εἰσαχθεῖ στη Σχολή τῆς Ἀνωτάτης Ἐμπορικῆς, ἀποφάσισε νά σπουδάσει Ραδιοηλεκτρολογία.

Τό 1950 ὑπηρέτησε ὡς σμηνίτης στήν Ἀεροπορία, ἐνῶ ταυτόχρονα σπούδαζε. Τό 1960, ὅταν ἐξελέγη Μητροπολίτης Λαρίσης ὁ ἐφημέριος τῆς ἐνορίας του π. Ἰάκωβος Σχίζας, ὁ Ἀθανάσιος, ὕστερα ἀπό ἔντονη περισυλλογή καί προσευχή καί μέ τήν εὐλογία τοῦ πατέρα του, ἀκολούθησε τήν ἱερατική κλίση καί ἐκάρη μοναχός ἀπό τόν ἴδιο τό Μητροπολίτη καί ἀκολούθως χειροτονήθηκε ἱερέας.
Ἐργάζεται γιά μία δεκαετία ὡς βοηθός ἱεροκήρυκας γυρίζοντας ἀπό χωριό σέ χωριό.

Τό 1970 ἀποσύρεται στήν Ἱερά Μονή Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου (Κομνηνείου) Στομίου Λαρίσης, τήν ὁποία ὀργανώνει καί ἐπανδρώνει μέ νέα ἀδελφότητα.

 Ἀκούραστος συνεχίζει τό κηρυκτικό καί ἐξομολογητικό του ἔργο, τόσο στήν Ἱερά Μονή ὅσο καί ἐν Λαρίσῃ καί Θεσσαλίᾳ.

Ἡ χαρισματική δύναμις τῶν κηρυγμάτων του ἔφερε τόσους εἰς μετάνοιαν καί ἐπίγνωσιν τῆς ἐν Χριστῷ Ἀληθείας, ὥστε νά ὑπερβῆ ἡ περί τούτου φήμη τόν τόπον τῆς Θεσσαλίας.
Ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς ἐργώδους προσπαθείας του ἦτο ἡ προσέλκυσις νέων εὐσεβῶν εἰς τόν Μοναχισμόν καί τήν ἱερωσύνην καί τήν δημιουργίαν ἀδελφότητος, ἡ ὁποία διέλαμψε μέ τό ἦθος καί τήν πίστιν της κατά τόν ἀκολουθήσαντα χρόνον μέχρι τῆς σήμερον. Ὁ πατήρ Ἀθανάσιος ἠναλώθη εἰς τό ἔργον τῆς στηρίξεως τῆς χριστιανικῆς οἰκογενείας, τήν χειραγώγησιν τῆς νεότητος, τήν ἀνάπτυξιν ἐκκλησιαστικῆς συνειδήσεως εἰς τόν λαόν καί μορφώσεως αὐτοῦ διά τῆς προσφορᾶς πλουσίου τοῦ θείου λόγου.
Αἱ ὁμιλίαι του ἐστάλησαν κατά χιλιάδας εἰς Ἀνατολήν καί Δύσιν.
Ἠγάπησεν ὁ πατήρ Ἀθανάσιος τόν Ἅγιον Τριαδικόν Θεόν καί τήν ζῶσαν εἰκόνα Του, τόν ἄνθρωπον, τόσον, ὥστε νά μή φεισθῇ τήν ὑγείαν του καί αὐτήν τήν ζωήν. Πράγματι, ὅταν νέος ἔφευγε διά τόν τόπον, ὅπου τόν ἐκάλεσεν ὁ Θεός, εἶπε: πηγαίνω ἐκεῖ εἰς τήν Λάρισαν νά διακονήσω τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, δηλ. νά πεθάνω.
Αὐτό ἐξηγεῖ καί τήν μεγάλην ἀγάπην τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ πρός τόν πνευματικόν του πατέρα Ἀθανάσιον. Λαόν, ὁ ὁποῖος ἐξεχύθη εἰς τάς πλαγιάς τοῦ Κισσάβου καί τόν περίβολον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κομνηνείου, διά νά κυκλώση τό ἱερόν σκήνωμά του, νά τό κατασπαστῇ καί τοῦ ἀντιπροσφέρῃ τά δάκρυα τῆς χαρμολύπης του, πρός τόν εὐεργέτην του καί ἱκέτην πρός τόν Θεόν ὑπέρ τῆς σωτηρίας του.
Στίς 23 Μαΐου 2006, ὕστερα ἀπό μακρά δοκιμασία τῆς ὑγείας του, ὁ Γέροντας Ἀθανάσιος ἐκοιμήθη σέ ἡλικία 79 ἐτῶν.

Ἀγάπησε καί ὑπηρέτησε ἐφ᾽ ὅρου ζωῆς μέ πάθος καί ἄφθονο ζῆλο τό λόγο τοῦ Θεοῦ, ἀφήνοντας ὡς ἱερή παρακαταθήκη μία μοναδική συλλογή γιά τήν ἐποχή μας ἀναρίθμητων κηρυκτικῶν ὁμιλιῶν!

📃Βιβλία με απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου.
https://www.google.com/url?sa=t&source=web&rct=j&url=https://www.politeianet.gr/sygrafeas/mutilinaios-athanasios-86124&ved=2ahUKEwiPt9rd5JjxAhVS_ioKHeW2DUIQFjAAegQIAxAC&usg=AOvVaw2rYrUFsQukIABLuBihLqRN&cshid=1623750900648

Πάτερ Ἀθανάσιε, φρούρει ἄνωθεν τόν πιστόν λαόν καί εὔχου ὑπέρ αὐτοῦ ἀγωνιζομένου.

Πατήρ Αθανάσιος Μυτιληναίος. Δημόσια ομάδα Facebook.

https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Γιατί ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο;

 

†.Γιατί ὁ Θεός ὅμως προέβη στήν δημιουργία; Γιά ποιό λόγο ὁ Θεός ἔκανε τόν κόσμο; Ὁ Θεός εἶχε κάποια ἀνάγκη ἀπό τόν κόσμο; Ἤθελε ὁ Θεός ὁ ἴδιος νά πάρει κάτι ἀπό τόν κόσμο; Ζητοῦσε τίποτα ἀπό τή δημιουργία; Ἀναμφισβήτητα ὄχι! Συνεπῶς τό πρῶτο ἐλατήριο τοῦ Θεοῦ εἶναι ὅτι ὁ Θεός ἀγαποῦσε. Εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πού φέρνει στήν ὕπαρξη ὅλα τά δημιουργήματα. Ἄν ἐρωτήσετε αὐτό τό πολύ καί δύσκολο στή λογική μας ἐρώτημα· γιατί ὁ Θεός ἔκανε τόν κόσμο; Γιατί ὑπάρχουν τόσες χιλιάδες εἴδη ζωικοῦ καί φυτικοῦ βασιλείου; Γιατί αὐτή ἡ πλησμονή ζωής; Κάθε τετραγωνικό ἑκατοστό ὕλης ἔχει ζωή. Ἡ ζωή σφύζει ἐπάνω στήν ἐπιφάνεια τῆς γῆς! Εἴτε πᾶτε στήν ἐπιφάνεια τῆς γῆς ἤ στά βάθη τῶν ὠκεανῶν, θά βρεῖτε ζωή! Γιατί μέ τόση πληθωρικότητα ὁ Θεός ἔκανε αὐτή τή δημιουργία; Ποῦ ἀποβλέπει; Καί γιατί αὐτό τό ἀπέραντο, τό τρομακτικά ἀπέραντο σύμπαν; Ποῦ ἀποβλέπει; Δέν ὑπάρχει καμία ἄλλη ἀπάντηση παρά μόνο αὐτή. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ! Μόνη ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἔκανε τήν δημιουργία. Ὁ Θεός εἶναι ἀνενδεής. Δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό τίποτε. Οὔτε νά δοξάζεται, οὔτε νά λατρεύεται, οὔτε τίποτε χρειάζεται. Ἄν ζητᾶ τήν δόξα καί τήν λατρεία του, εἶναι γιά νά γίνει αὐτή ἡ δημιουργία, διά τῆς ἐλευθέρας προσφορᾶς τοῦ ἀνθρώπου, πού εἶναι ἡ λατρεία καί ἡ δοξολογία, μέτοχος τῆς μακαριότητας τοῦ Θεοῦ. Νά γίνει μέτοχος ὁ ἄνθρωπος καί διά τοῦ ἀνθρώπου ὁλόκληρη ἡ δημιουργία μέτοχος τῆς μακαριότητας καί τῆς εὐτυχίας τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό ὁ Θεός ἔκανε τόν κόσμο. Ἀπό ἀγάπη, νά μήν εἶναι μόνος του, μόνος στήν μακαριότητά του, ἀλλά στήν μακαριότητα νά εἶναι ὅ,τι δημιουργεῖ. Καί ὁ Θεός ὅ,τι κάνει εἶναι εὐτυχισμένο. Θά σᾶς πῶ ἕνα μικρό παράδειγμα. Τά σκουλήκια πού εἶναι μέσα στά ξύλα καί στή γῆ, ἤ τά σκουλήκια πού εἶναι μέσα στό ξύλο τῶν δέντρων καί δέν βλέπουν τό φῶς τοῦ ἥλιου, τά σκουλήκια αὐτά εἶναι εὐτυχῆ; Εἶναι εὐτυχῆ! Ὁ Θεός δέν κάνει δυστυχισμένα πλάσματα. Ἐκεῖνο πού καθιστά δυστυχισμένα τά πλάσματα εἶναι ἡ ἁμαρτία. Ἡ χριστιανική ἀνθρωπολογία βέβαια λέγει ὅτι πολλά ζῶα σήμερα εἶναι δυστυχῆ.  Ἤ πεινοῦν, ἤ κρυώνουν ἤ ἀποθνήσκουν κι αὐτό γιατί διεσαλεύθη ἡ τάξη ἀπό τήν ἁμαρτία τῶν ἀνθρώπων. Θά τό δοῦμε ὅμως αὐτό ἀναλυτικά. Τώρα μόνο αὐτό καταθέτω, ὅτι ὁ Θεός δέν δημιουργεῖ δυστυχισμένα πλάσματα. Δεύτερος λόγος πού ὁ Θεός ἔκανε τή δημιουργία εἶναι γιατί ἤθελε. Ἐάν δέν ἤθελε δέν θά ἔκανε τήν δημιουργία. Ἀλλ’ ἐπειδή ἤθελε, ἔκανε τήν δημιουργία. Λέγει ὁ ψαλμωδός «Πάντα, ὅσα ἠθέλησεν ὁ Κύριος ἐποίησεν» (Ψαλμός 134, 6)  Ἔκανε ὅ,τι ἤθελε. Ὅ,τι δέν ἤθελε δέν τό ἔκανε. Συνεπῶς ὅ,τι ἔχει δημιουργηθεί εἶναι ἀπό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Κι ἐκεῖνα πού μοιάζουν περίεργα, δέν ξέφυγαν ἀπό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά εἶναι μέσα στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἐμεῖς δέν ἔχουμε πιά τό μυαλό πού εἴχαμε, ὅταν ὁ Θεός μᾶς ἔκανε, ὅπως ἔκανε τόν Ἀδάμ. Ἔχει σκοτισθεῖ τό μυαλό μας, καί πολλές φορές θέτουμε ἐρωτήματα. Αὐτό τί χρειάζεται; Ἐκεῖνο γιατί; Δέν ξέφυγε τίποτα ἀπό τόν Θεό! Ἡ δημιουργία δέν εἶναι κάτι πού ἔχει στραβά πράγματα, ψεγάδια. Ὅσα ἤθελε ὁ Θεός ἔκανε. Δέν ἔκανε ὅ,τι δέν ἤθελε. Αὐτά τά δυό, λοιπόν, εἶναι τά κίνητρα τρόπον τινά τοῦ Θεοῦ, πού δημιουργεῖ τόν κόσμο. Τό θέλημά Του καί ἡ ἀγάπη Του.

Απόσπασμα από την 4η ομιλία στην κατηγορία 
« Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/xristianikh-kosmologia-anurvpologia
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pgmRsIiRCioth8a5E4bM7r

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ιησούς Χριστός ο δημιουργός του παντός.

 

†.Λέγαμε παιδιά την περασμένη φορά ότι κατά τήν δημιουργία παρίστατο, ἦταν δηλαδή δημιουργός, ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός, δηλαδή ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιον. Ὁ Πατήρ ἤθελε, ὁ Υἱός δημιουργοῦσε καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ζωοποιοῦσε.

   Ἀναφέρεται εἰδικά τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, τό ὁποῖον ὀνομάζεται Σοφία, ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ! Λέγει τό βιβλίο τῶν παροιμιῶν : «Ἐγὼ ἡ σοφία.. ἡνίκα ἡτοίμαζε τόν οὐρανόν, συμπαρήμην αὐτῷ (δηλαδή τῷ Θεῷ). Ἐγὼ ἡ σοφία.. ἤμην παρ’ αὐτῷ ἁρμόζουσα» (Παροιμίαι Σολομῶντος, κεφ. 8, 12,27,30). Ἐγώ ἡ Σοφία, ὅταν ὁ Πατήρ ἑτοίμαζε τόν οὐρανόν ἤμουνα παροῦσα, μαζί του. Ἐγώ ἡ Σοφία ἤμουν κοντά του καί ἅρμοζα τήν δημιουργία. Τί ὡραία αὐτή ἡ εἰκόνα! Δηλαδή βλέπουμε πραγματικά, τό δεύτερο πρόσωπο, τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ νά δημιουργεῖ τόν κόσμο. Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης θά μᾶς πεῖ τό ἑξῆς: «Πάντα δι’ αὐτοῦ ἐγένετο καί χωρίς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδέ ἓν ὃ γέγονεν» (Κατά Ιωάννην, κεφ 1, 3) Ἐδῶ ἀντιλαμβάνεσθε ποιά εἶναι ἡ ταυτότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ; Εἶναι ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ! Δηλαδή ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἐδημιούργησε τόν κόσμο. Αὐτή ἡ Σοφία σέ κάποια στιγμή χρονική τῆς δημιουργίας, προσέλαβε τήν ἀνθρώπινη φύση. Ἐκεῖνος πού ἦταν μαζί μας, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, εἶναι ὁ δημιουργός τοῦ παντός. Καταπληκτικό! Καί λέγει ἐδῶ ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, ὅλα, πάντα, μέχρι τό τελευταῖο ἄτομο τῆς ὕλης, καί τό τελευταῖο ὑπατομικό στοιχεῖο τῆς ὕλης, ὅλα, διά τοῦ Υἱοῦ, δι’ αὐτοῦ. Διά τίνος; Δι’ ἐκείνου πού ἐνηνθρώπησε, διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο. Δηλαδή ἐγένοντο (ἀττική σύναξη). «Καί χωρίς αὐτοῦ (τοῦ Λόγου πού ἐνηνθρώπησε, τοῦ Ἰησοῦ δηλαδή Χριστοῦ) ἐγένετο οὐδέ ἓν ὃ γέγονεν (Δέν ἔγινε τίποτε ἀπ’ ὅ,τι ἔχει γίνει.)». Ὁ δέ Ἀπόστολος Παῦλος θά μᾶς πεῖ: «Τά πάντα δι’ αὐτοῦ καί εἰς αὐτόν ἔκτισται» (Προς Κολασσαείς, κεφ. 1, 6) Ὅλα κτίσθηκαν, δημιουργήθηκαν δηλαδή διά τοῦ Υἱοῦ, διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀλλά καί γιά λογαριασμό τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Δηλαδή ὁ Υἱός, ἡ Σοφία ἡ Ἐνυπόστατος (Ἐνυπόστατος θά πεῖ προσωπική, πρόσωπο) Σοφία ἔκανε τόν κόσμο. Καί τόν ἔκανε γιά τόν ἑαυτό της. Αὐτό εἶναι τό μεγαλειώδες. Ὁ Θεός κάνει τόν κόσμο γιά τόν ἑαυτό του. Ὁ Θεός Λόγος, τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, πού ὅπως λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης «καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν», ἦρθε καί ἔστησε τήν σκηνή του, τήν κατοικία του, ἀνάμεσά μας. Τί νά ποῦμε πάνω σ’ αὐτό.. Μᾶς ἐπισκέφθηκε ὁ Θεός! Μᾶς ἐπισκέφθηκε διά τοῦ τρόπου τῆς ἐνανθρώπησης! Δέν ἦρθε μ’ ἕναν κεραυνό, μέ μία βροντή, μέ μία ἀστραπή, μέ μία φωνή.. ἀλλά ἦρθε ὅμοιος μέ μᾶς. Τόν ἀναγνωρίζουμε; Λέει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης αὐτή τήν τόσο ὡραία, ρεαλιστική μάλιστα σκηνή, θέση, στάση : «Ἐν τῷ κόσμῳ ἦν (ὁ Θεός ἦταν στόν κόσμο, ὄχι μόνο ὡς πανταχού παρών, ἀλλά καί ὡς φροντιστής καί κυβερνήτης τοῦ παντός) καί ὁ κόσμος δι’ αὐτοῦ ἐγένετο, (καί ἡ δημιουργία ἔγινε διά τοῦ Υἱοῦ) καί ὁ κόσμος αὐτόν οὐκ ἔγνω (ὁ κόσμος δέν τόν ἀνεγνώρισε). Εἰς τά ἴδια ἦλθε, (ἦλθε εἰς τό σπίτι μας, ἦλθε στό χῶρο μας, ἦρθε πάνω στό φλούδι τῆς γῆς) καί οἱ ἴδιοι (εἰδικότερα οἱ Ἑβραῖοι, γενικότερα οἱ ἄνθρωποι) αὐτόν οὐ παρέλαβον» (δέν τόν παρέλαβαν, γιατί δέν τόν ἀναγνώρισαν. Ὄχι γιατί δέν ἔδωσε ἐπαρκῆ στοιχεῖα νά τόν ἀναγνωρίσουν, ἀλλά γιατί οἱ ἄνθρωποι εἴχανε κακεντρέχεια.) «Ὅσοι δέ ἐλαβον αὐτόν (ὅσοι πίστεψαν καί τόν πῆραν) ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι (ἔδωσε εἰς αὐτούς τήν ἐξουσία νά ὀνομασθοῦν παιδιά τοῦ Θεοῦ)». (Κατά Ιωάννην, κεφ. 1, 10-12) Εἶναι πραγματικά κάτι τό ἐξαιρετικά μεγαλειῶδες τό νά ἀνακαλύπτει κανείς τή Σοφία τοῦ Θεοῦ, τήν ἐνυπόστατη. Ἐνυπόστατη θά πεῖ, ὅπως εἴπαμε, πρόσωπο. Ὄχι ἁπλῶς ἀφηρημένο πράγμα, ὅπως λέμε, ἡ σοφία ἑνός ἀνθρώπου. Ἐδῶ δέν εἶναι ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ ἀπρόσωπο πρᾶγμα ἀλλά ἕνα πρόσωπο. Κι ἐπειδή σοφῶς κινεῖται, λέγεται, ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ. Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ πού ἐνανθρώπησε. Πιστεύω το κατανοείτε. Εἶναι αὐτός πού ἀρνοῦνται σήμερα οἱ ἄνθρωποι. Ἀρνοῦνται τόν Ἰησοῦ Χριστό, καί ὄχι τόν ἀρνοῦνται ἁπλῶς, ἀλλά καί τόν ὑβρίζουν. Εἶναι, ἀχαρακτήριστο! Εἶναι ἀδιανόητο! Εἶναι τό μεγαλύτερο ἔγκλημα πού μπορεῖ νά κάνει ποτέ ἕνας ἄνθρωπος, νά ἀρνεῖται τόν Ἰησοῦν Χριστόν! Δέν εἶναι μεγάλο ἔγκλημα νά πορνεύσω, νά μοιχεύσω, νά σκοτώσω, νά.. νά.. ὅ,τι θέλετε.. Τί ἁμαρτίες ὑπάρχουν.. Τίποτε δεν εἶναι τόσο μεγάλο ἔγκλημα ὄσο ἡ ἁμαρτία νά ἀρνηθῶ τόν Ἰησοῦ Χριστό! Εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἁμαρτία! Χαρακτηρίζεται ἀπό τόν Εὐαγγελιστή Ἰωάννη ἀντίχριστος κατάσταση. Ποιός, λέγει, εἶναι ὁ ἀντίχριστος; Αὐτός πού ἀρνεῖται ὅτι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἄνθρωπος, ἤ ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι Θεός. Δηλαδή εἴτε ἀρνεῖσαι τήν θεία τού φύση καί λές ὅτι εἶναι ἕνας ἁπλός ἄνθρωπος Χριστός, ὁ Ἰησοῦς, εἴτε ἀρνεῖσαι τήν ἀνθρωπίνη του φύση, ὅτι πραγματικά ἐνηνθρώπησε. Ἐάν ἀρνεῖσαι τήν θεανθρώπινη φύση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶσαι ἀντίχριστος. Αυτό θα πεί είμαι αντίχριστος.

Απόσπασμα από την 4η ομιλία στην κατηγορία
« Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/xristianikh-kosmologia-anurvpologia
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pgmRsIiRCioth8a5E4bM7r

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Τα θεμέλια μίας θρησκείας είναι τρία.

†.Ἀλλά επροσέξατε τί λέγει είς τόν πρῶτο στίχο; Στον πρῶτο στίχο λέγει : «Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεός τόν οὐρανόν καί τήν γῆν». Αὐτό τί ἐκφράζει; Ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἕνας. Καί ὁ Θεός, λέγει, εἶπε καί ἐγένετο τό φῶς.

Εἶπε και ἀκόμη: «Πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τῶν ύδάτων». Αὐτό τί ἐκφράζει; Ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἕνας, ἀλλά είναι Τριαδικός.
Ὥστε, στόν μέν πρῶτο στίχο, στό πρῶτο βιβλίο ὁλοκλήρου της Ἁγίας Γραφῆς μπαίνει ὁ θεμέλιος, "ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἕνας".
Στόν δεύτερο στίχο ὁ δεύτερος θεμέλιος, ὅτι" ὁ Θεός εἶναι ἕνας, ἀλλά Τριαδικός, εἶναι τρία
πρόσωπα ". Καί πράγματι ὁ θεμέλιος μίας θρησκείας εἶναι ἡ γνώσις τοῦ ποιός εἶναι ὁ Θεός.
Εἶναι ὁ θεμέλιος.

Ἀκοῦστε τά θεμέλια,
τρία εἶναι τά θεμέλια μίας θρησκείας, τῆς ὁποιασδήποτε θρησκείας. Τρία είναι τα θεμέλια. 

Τό πρῶτο θεμέλιο
εἶναι ὁ Θεός.

Τό δεύτερο θεμέλιο εἶναι ὁ ἄνθρωπος.

Καί τό τρίτο θεμέλιο
εἶναι ἡ σχέσις τοῦ ἀνθρώπου μέ τό Θεό ἤ τοῦ Θεοῦ μέ τόν ἄνθρωπο.

Τρία λοιπόν πράγματα εἶναι τά ὁροθέσια, εἶναι τά θεμέλια μιᾶς θρησκείας. Ὁ Θεός, ὁ ἄνθρωπος καί ἡ σχέση ἀνάμεσα στά δυό αὐτά πρόσωπα, Θεός καί
ἄνθρωπος. Αὐτό λέγεται θρησκεία. Ακούστε, άν σας πούν τί είναι θρησκεία; Αυτό είναι θρησκεία.
Ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ, ποιός εἶναι ὁ Θεός, ὁ ἄνθρωπος καί ἡ σχέση αὐτῶν τῶν δύο. Αὐτό λέγεται θρησκεία. Αὐτός εἶναι ὁ θεμέλιος πάσης θρησκείας.
Παντοῦ θά συναντήσετε αὐτό.
Καί ἄν θέλετε νά κρίνετε, ὅπως φέρ ειπείν ό Μασονισμός.
Εἶναι, - λέμε, ρωτάμε - ἤ δέν
εἶναι θρησκεία; Εἄν βροῦμε αὐτά τά τρία στοιχεῖα, αὐτομάτως λέμε, εἶναι θρησκεία, τελείωσε, πάει.
Εἶναι χαρακτηριστικά στοιχεῖα.

Ἐδῶ, λοιπόν, πράγματι, τό πρῶτο θεμέλιο εἶναι, ποιός εἶναι ὁ Θεός.
Ποιός είναι ο Θεός;
Μονάς ἐν Τριάδι καί Τριάς ἐν Μονάδι. Ὁ Θεός εἶναι μονάδα, ἕνας εἶναι ὁ Θεός, ἀλλ’ εἶναι Τριαδικός, τρία πρόσωπα. Μία ἡ οὐσία τοῦ Θεοῦ, τρία τά πρόσωπα. Αὐτό λέγεται Μονάς (ἕνας ὁ Θεός) ἐν Τριάδι (μέσα σέ τρία πρόσωπα) καί Τριάς (τρία πρόσωπα) μέσα σέ μία μονάδα, σέ μία οὐσία. Καί ἀμέσως σᾶς εἶπα, ἐπαναλαμβάνω, μπαίνει ὁ θεμέλιος τοῦ ποιός εἶναι ὁ Θεός, ἕνας καί Τριαδικός. Μπαίνει ἀπό τούς δύο πρώτους στίχους τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Εἶναι πραγματικά μεγαλειῶδες. Θα τουποπτευόσαστε ποτέ ότι εκεί ακριβώς θα 'μπαινε γιατί εκεί έπρεπε να μπεί, ἀφοῦ ξεκινᾶμε νά μάθουμε ποιός εἶναι ὁ Θεός. Εκεί λοιπόν, ἔπρεπε νά μάθουμε του ποιός εἶναι ὁ Θεός.

Απόσπασμα από την 3η ομιλία στην κατηγορία
« Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/xristianikh-kosmologia-anurvpologia
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pgmRsIiRCioth8a5E4bM7r

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Περί Θείας Προνοίας καί Θείας Κυβερνήσεως.

†.Εἴδαμε πῶς ὁ Θεός ἔκανε τό σύμπαν, πού ἔγινε ἐκ τοῦ φωτός, πῶς ἔκανε τά φυτά, τά ζῶα, τά ἔνυδρα, τά πουλιά, τά χερσαῖα. Τήν ἕκτη ἡμέρα ἐδημιούργησε καί τόν ἄνθρωπο, γιά τόν ὁποῖο θά μιλήσουμε ὅλως ἰδιαιτέρως.

~ Ἡ Θεία Πρόνοια. ~

   Ἀλλά, ὅλη αὐτή ἡ δημιουργία, ὅπως ἀκριβῶς τή βλέπομε καί τήν χαιρόμαστε, δέν ἔχει ἀνάγκη συντηρήσεως; Ἐάν φτιάξουμε τό σπίτι μας, πρέπει νά τό συντηροῦμε. Ἐάν ἔχουμε τό αὐτοκίνητό μας πρέπει κι’ αὐτό νά τό συντηροῦμε. Ὁλόκληρη ἡ δημιουργία, ὅπως ἐτέθη σέ λειτουργία, σέ κίνηση, δέν ἔχει ἀνάγκη συντηρήσεως; Ἀναμφισβήτητα ναί! Καί τί εἶναι, λοιπόν, Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ἤ Θεία Πρόνοια; Ὅπως μᾶς λέγει ὁ Ἑμέσης Νεμέσιος, τό 450, στά μέσα δηλ. τοῦ 5ου αἰῶνος μ.Χ. «πρόνοια ἐστί ἐκ Θεοῦ εἰς τά ὄντα γινομένη ἐπιμέλεια». Εἶναι ἡ φροντίδα πού γίνεται ἀπό τό Θεό στά δημιουργήματα. Ἤ «πρόνοια ἐστί βούλησις Θεοῦ δι’ ἥν πάντα τά ὄντα τήν πρόσφορον διεξαγωγήν λαμβάνει, ἀνάγκη δέ καί τῶν αὐτῶν εἶναι ποιητήν τῶν ὄντων καί προνοητήν». Εἶναι ἡ θέληση τοῦ Θεοῦ νά ὑπάρχουν τά ὄντα καί ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἐδημιούργησε τά ὄντα, εἶναι ὁ ἴδιος ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος καί προνοεῖ διά τά ὄντα.

~ Ἡ ἀναγκαιότητα τῆς Πρόνοιας τοῦ Θεοῦ. ~

   Ἔτσι, ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀναγκαιοτάτη, διότι ὑπάρχει ἡ φθορά καί ὁ θάνατος μέσα στήν δημιουργία. Ὁ Θεός δέν ἔκανε οὔτε τή φθορά, οὔτε τό θάνατο. Ἡ φθορά καί ὁ θάνατος εἶναι παρείσακτα πράγματα. Μπήκαν μές στήν δημιουργία, φυσικά ὄχι ἄκοντος τοῦ Θεοῦ, ὄχι χωρίς νά θέλει ὁ Θεός, ἀλλά ὁ Θεός ἐπέτρεψε νά εἰσέλθουν αὐτά τά δύο στοιχεῖα, ἐπειδή ἀκριβῶς ἠμάρτησε ὁ ἄνθρωπος. Τό σύμπαν ἔγινε γιά τόν ἄνθρωπο, ὁ ἄνθρωπος ἔγινε γιά τό Θεό. Ἡ ἀθανασία καί ἡ ἀφθαρσία εἶναι στοιχεῖα, τά ὁποῖα θά ἐδίδοντο στόν ἄνθρωπο καί διά τοῦ ἀνθρώπου στήν δημιουργία, ἐφόσον ὁ ἄνθρωπος θά διετηροῦσε μιά ζωοποιό σχέση μέ τό Θεό. Γιατί ὁ Θεός εἶναι ὁ μόνος ἀθάνατος. Λέγει ὁ Ἀπ. Παῦλος ὅτι ὁ Θεός εἶναι «ὁ μόνος ἔχων ἀθανασίαν». (Α΄ Πρός Τιμόθεον, κεφ.6, 16) Ἡ δημιουργία καί ὁ ἄνθρωπος δέν ἔχουν ἀπό μόνα τους τήν ἀθανασία. Οὔτε οἱ ἄγγελοι εἶναι ἀθάνατοι ἀπό μόνοι τους, ἀλλά τήν ἀθανασία τήν ἔχουνε ἀπό τό Θεό. Συνεπῶς, ἐφόσον ὁ ἄνθρωπος διέκοψε ὁλότελα τίς σχέσεις του μέ τό Θεό, εἰσήχθη ὁ θάνατος. Ἔτσι μπῆκε ἠ φθορά καί ὁ θάνατος. Ἄλλο πρᾶγμα εἶναι ἡ φθορά, ἄλλο πρᾶγμα εἶναι ὁ θάνατος. Ἡ φθορά εἶναι ὅταν ἐγώ τώρα, μεγαλώνω, γηράσκω, ἀρρωσταίνω, αὐτό λέγεται φθορά. Ὅταν πεθάνω, αὐτό λέγεται θάνατος, θνητότητα.

Ἄλλο, λοιπόν, πρᾶγμα εἶναι ἡ φθορά, ἄλλο ὁ θάνατος. 

Σημειώσατε δέ, ὅτι ἡ φθορά κατατίθεται στά ζῶντα ὄντα ἅμα τῇ δημιουργίᾳ τους.

Εἶναι φοβερό! Μέσα στόν σπόρο ὑπάρχει ἡ ζωή, ταυτόχρονα καί ἡ φθορά καί ὁ θάνατος. Ὅταν γίνεται ἡ σύλληψη στά σπλάχνα τῆς μάνας μου, ταυτοχρόνως, ὅταν ἐκεῖ ἐσπείρετο ἡ ζωή, ἐσπείρετο καί ἡ φθορά, ἐσπείρετο καί ὁ θάνατος. Ταυτοχρόνως, εἶναι φοβερό πράγμα. Εἶναι ἕνα ἀπό τά πιο παράλογα καί ἀνεξήγητα μυστήρια. Τό μυστήριο τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου, εἶναι μιά παραφωνία μέσα σέ ὅλη τήν ἁρμονία τῆς δημιουργίας. Καί εἶναι παραφωνία, γιατί ἀκριβῶς δέν εἶναι, οὔτε ἡ φθορά, οὔτε ὁ θάνατος δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ.

Ἀκόμα, ἐπειδή εἰσήχθη ἡ φθορά καί ὁ θάνατος, ὁ Θεός προνοεῖ νά μή ξαναγυρίσει, - ὄχι βέβαια στό μηδέν ἡ δημιουργία του - ἀλλά σέ μία ἀνενέργητη κατάσταση, σέ μία κατάσταση δηλ. πού δέν θά μποροῦσε αὐτή ἡ ὡραία δημιουργία νά φθάσει στόν τελικό της σκοπό. Ἄρα, λοιπόν, τί βλέπομε; Βλέπομε ὅτι ὁ Θεός προνοεῖ γιά τήν δημιουργία του, φροντίζει γιά τή δημιουργία του. Ἐκεῖνος λοιπόν πού ἔκανε τόν κόσμο, ὁ ἴδιος εἶναι καί ὁ προνοητής τοῦ κόσμου.

~ Ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ στήν ἀνόργανη καί ἐνόργανη ὕλη. ~

  Ἡ συντήρηση, ἤ πρόνοια εἶναι καί στήν ἀνόργανη ὕλη, δηλ. στό σύμπαν, εἶναι καί στήν ἐνόργανη ὕλη, δηλ. τά φυτά καί τά ζῶα, ἰδιαιτέρως ὅμως εἶναι στόν ἄνθρωπο. 

  Ἔτσι ὁ Θεός προνοεῖ νά ὑπάρχουν ὄλα στή θέση τους, ὅλα στήν τάξη τους. Ὅταν ἔκανε τή γῆ, τήν ἔκανε κατά τέτοιο τρόπο, ὥστε νά μπορεῖ νά ὑπάρχει ἡ ζωή ἐπάνω στή γῆ. Εἶναι κάτι καταπληκτικό αὐτό. Δέν ἀπέχομε τόσο ἀπ’ τόν ἥλιο, παρά ὅσο νά διατηρεῖται ἡ ζωή. Ἄν εἴμεθα λίγο μακρύτερα, ὅπως εἶναι ὁ Ἄρης, δέν θά ὑπήρχε ἡ ζωή ἐπάνω στόν πλανήτη μας. Ἄν εἴμεθα κοντύτερα, ὅπως εἶναι ἡ Ἀφροδίτη, ἡ ζωή πάλι δέν θά μποροοῦσε νά ὑπάρχει, διότι θά ἦταν πολλή ζέστη.

Ἡ θέση, λοιπόν, τῆς γῆς εἶναι τόσο καί τέτοια πού νά μή καταστρέφεται ἡ ζωή.

~ Ὁ Θεός φροντίζει τήν εὐρυθμία τῶν φυσικῶν νόμων. ~

   Ἀκόμη, ἔχομε τό ἡμερονύκτιο.

  Ἔχομε τίς ἐποχές. Ὅλα αὐτά τά πράγματα δημιουργοῦν πάντοτε στήν ἐναλλαγή τους τήν διατήρηση τῆς ζωῆς. Αὐτά ὅμως γιά νά ὑπάρχουν πρέπει κάποιος νά φροντίσει. Γιατί πρέπει νά 

σᾶς πῶ, ὅτι ὁ Θεός, δέν δημιούργησε τό σύμπαν κατά ἕνα τρόπο, ὅπως ὁ ὡρολογοποιός πού φτιάχνει ἕνα ρολόϊ, τό κουρδίζει καί τό ἀφήνει, νά δουλεύει. 

Ὁ Θεός δέν ἔκανε τούς φυσικούς νόμους καί ἔπειτα ἀπομακρύνθηκε ἀπό τήν δημιουργία. Δέν εἶπε, - νά τό πῶ ἁπλά - τώρα δουλεύει τό σύμπαν μιά χαρά.

  Ἔβαλα τούς φυσικούς νόμους καί δουλεύει μιά χαρά. Ὄχι. Ὁ Θεός, ναί μέν ἔκανε τούς φυσικούς νόμους· συγχρόνως ἔβαλε ἀγγέλους σ’ ὁλόκληρη τήν δημιουργία νά τήν ἐπιτηροῦν.

(Δευτερονόμιον, κεφ. 32, 8)

Καί τήν ἐπιτηροῦν ὄχι μόνο γιά νά λειτουργεῖ καλά, ἀλλά καί νά τή φυλάττουν ἀπό τήν κακοποιό δράση καί ἐνέργεια τοῦ Σατανᾶ, τοῦ Διαβόλου. 

Ὁ ὁποῖος βεβαίως εἶναι δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, ὡς ἀγαθός ἄγγελος, ἀλλά ἔχει πέσει καί ὁ ὁποῖος ἐπιβουλεύεται, δηλ. 

σκέπτεται καί θέλει νά καταστρέψει τή δημιουργία. 

Θυμίζω, μιά μόνη περίπτωση ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, ὅταν ζήτησε ὁ Διάβολος νά ἐπιφέρει κακό εἰς τόν Ἰώβ. Ἀμέσως τ’ ἀναποδογύρισε ὅλα. Ἐάν ἄφηναν οἱ Ἄγγελοι τόν Διάβολο μέσα στή δημιουργία, θά τ’ ἀναποδογύριζε ὅλα μέσα σέ μερικά δευτερόλεπτα. Θά κατέστρεφε τά πάντα. Ἡ μανία του ἐναντίον τῶν δημιουργημάτων εἶναι τόσο μεγάλη καί μάλιστα ἐναντίον τοῦ ἀνθρώπου. 

  Ἔτσι μέ τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ εἶναι ὅλα εὔρυθμα. Εἶναι καταπληκτικό, τό πῶς ἡ γῆ κινεῖται περί τόν ἥλιο, τί χάνει κατά τήν διαδρομή της μέσα σέ 100 χρόνια. 

Μπορεί νά χάνει ἕνα χιλιοστό τοῦ δευτερολέπτου, ἀπό πλευρᾶς χρόνου, καί πολύ φοβᾶμαι, μήπως τά ὄργανά μας, ὅσο κι’ ἄν εἶναι τέλεια, μήπως αὐτά στό τέλος δέν μποροῦν ν’ ἀποδώσουν τήν ἀπόλυτη ἀκρίβεια. Καί τό καταπληκτικό εἶναι, ὅτι ἐκεῖνο πού χάνει ἡ γῆ, στά 100 χρόνια, αὐτό τό κλάσμα, τό χιλιοστό τοῦ δευτερολέπτου, τό ἀναπληρώνει στά ἑπόμενα 100 χρόνια. Καί μένει ἀκριβέστατα είς τήν θέση της αὐτή. Ἡ κίνηση τῆς γῆς περί τόν ἥλιο, καταπληκτική!   Ἤ, ἡ γῆ περί τόν ἑαυτό της, καταπληκτική! Ὅλα αὐτά δέν εἶναι τυχαία. Γιατί ὁ Θεός εἶναι μέσα στή δημιουργία του. Παρ’ ὅτι ἔχει βάλει τούς φυσικούς νόμους, παρ’ ὅτι ἔχει Ἀγγέλους, πού φυλάττουν τήν δημιουργία του, εἶναι καί ὁ ἴδιος παρών. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε: «Ὁ Πατήρ μου ἕως ἄρτι ἐργάζεται κἀγώ ἐργάζομαι». (Κατά Ἰωάννην, κεφ. 5, 17) 

Γνωρίζομε ὅτι, ὁ Θεός ἐσταμάτησε ἀπό τά ἔργα του, ὅταν ἔκανε καί τόν ἄνθρωπο.

Ἀλλά τί θά πεῖ «ἐσταμάτησε;»

Ἐσταμάτησε νά δημιουργεῖ καινούργια πράγματα. Ἀλλά ἐδῶ, μᾶς λέγει ὁ Κύριος ὅτι ὁ πατήρ του, ἕως ἄρτι ἐργάζεται, ἕως τώρα ἐργάζεται. Ἐργάζεται καί ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Κἀγώ, λέει, ἐργάζομαι. Τί; Πολλά πράγματα ἐργάζονται. 

Ἐργάζονται τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά καί τή φροντίδα ὁλοκλήρου τῆς δημιουργίας. 

Ὁ Θεός εἶναι πολύ κοντά στά δημιουργήματα, τά ἀγαπᾶ. Καί σάν σύνολο τό σύμπαν, ἀλλά καί τό κάθε δημιούργημα ἀπό πολύ κοντά. 

Θυμηθεῖτε τά λόγια τοῦ Κυρίου, πού λέγει, πόση ἀξία ἔχει ἕνα σπουργίτι, ἔ, σᾶς βεβαιώνω, λέγει, ἕνα σπουργίτι δέν εἶναι ἐπιλελησμένο, δέν εἶναι ξεχασμένο στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεός τό γνωρίζει αὐτό. Ἄπειρα παραδείγματα ὑπάρχουν.

Σᾶς λέω ἕνα πού μοῦ ἦρθε αὐτή τήν στιγμή στό μυαλό. 

   Ξέρετε ὅτι τό νερό παγώνει. Ἐάν λοιπόν πάγωναν τά ποτάμια, οἱ λίμνες καί οἱ θάλασσες, ὅπως εἶναι στή Β. θάλασσα, τότε θά ἐπάγωνε καί ἡ ζωή ἐκεῖ μέσα.

Ὅ,τι ὑπάρχει. Τά ψάρια κλπ. Τί γίνεται ὅμως μέ τό νερό.   Ἔχει μιά ἐξαίρεση τό νερό ὅμως, ὅπως ξέρετε. Ὅταν παγώνει, ὅπως ὅλα τά σώματα, συστέλλεται. Καί τό νερό παγώνει καί συστέλλεται ἕως τούς 4' βαθμούς ἄνω τοῦ μηδενός. Μετά ἀπό τούς 4' βαθμούς ἀρχίζει νά διαστέλλεται. Δηλ. ἔχει μία συστολή καί μετά ἔχει μία διαστολή. 

Γι’ αὐτό τό λόγο τελικά ὁ πάγος ἐπιπλέει ἐπάνω στό νερό. Πού σημαίνει, εἶναι ἐλαφρύτερος ἀπό τό νερό. Τό εἰδικό βάρος τοῦ πάγου εἶναι μικρότερο ἀπό τό εἰδικό βάρος τοῦ νεροῦ, καί ἐπιπλέει ὁ πάγος, πού σημαίνει ὅτι ἄν παγώσει τό νερό, ἡ ζωή πηγαίνει κάτω -  κάτω, τα ψάρια, πάνε κάτω – κάτω, κι’ ἐκεῖ δέν παγώνουν. Εἶναι καταπληκτικό! Λέτε τυχαῖο νά εἶναι αὐτό; Εἶναι στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ ὅλα αὐτά! Βέβαια, ή πρόνοια ἔχει τήν ἔννοια ἐδῶ, ὅτι ἀπό καταβολῆς δημιουργίας ἔγιναν ἔτσι, πού νά μήν καταστραφεῖ ἡ δημιουργία. 

Αὐτό γιατί ὁ Θεός φροντίζει καί προνοεῖ ὄχι μόνο ὅπως σᾶς εἶπα μέ τούς φυσικούς νόμους, ἀλλά καί μέ τήν προσωπική του παρουσία μέσα στή δημιουργία.

Εἶναι πολύ συγκινητικά τά λόγια, ἐκεῖνα πού γράφει ὁ θεόπνευστος Σολομών : «Ἀγαπᾶς γάρ τά ὄντα πάντα καί οὐδέν βδελύσσῃ, ὧν ἐποίησας· οὐδέ γάρ ἄν μισῶν τι κατεσκεύασας. πῶς δέ ἔμεινεν ἄν τι, εἰ μή σύ ἠθέλησας ἤ τό μή κληθέν ὑπό σοῦ διετερήθη;». «Φείδη δέ πάντων ὅτι σά ἔστι δέσποτα φιλόψυχε».

(Σοφία Σολομῶντος, κεφ. 11, 24-26) Ὅλα τά ὄντα, τά ὁποῖα ἔχεις δημιουργήσει τ’ ἀγαπᾶς καί δέν τά συχαίνεσαι. Ἐάν ὑποτεθεῖ, ὅτι τά μισοῦσες τά ὄντα, ἐκεῖνα τά ὁποῖα κατασκεύασες, τότε πῶς μποροῦσαν νά παραμείνουν; Ἀλλά, καί πῶς μποροῦσαν ἀκόμα νά ὑπάρχουν, ἐάν ἐσύ δέν ἤθελες νά ὑπάρχουν, καί δέν ἐφρόντιζες νά διατηροῦνται; 

Τά λυπᾶσαι ὅλα, γιατί εἶναι ὅλα δικά σου, Δέσποτα φιλόψυχε. 

Ἀκοῦστε χαρακηρισμό τοῦ Θεοῦ, Φιλόψυχε! Σύ, πού ἀγαπᾶς τίς ζωές, - γιατί ψυχή θά πεῖ ζωή - πού ἔχεις δημιουργήσει. Εἶναι καταπληκτικό! 

Ἀπό τήν κατασκευή τους τά ὄντα ἔχουν μέσα τους τήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Τώρα τήν ἄνοιξη, δείτε, θ’ ἀρχίσουν νά βγαίνουν τά χόρτα καί τά λουλούδια τοῦ ἀγροῦ. Ὅλα αὐτά, ὅταν θά ‘ρθεῖ τό τέλος τοῦ Μαΐου, ὁ Ἰούνιος, ὅλα θἄ ἔχουνε ξεραθεῖ. Θἄ ἔχουνε κάνει τόν σπόρο τους. Ὁ σπόρος, θά πέσει βεβαίως στό ἔδαφος κι’ αὐτά θἄχουν ξεραθεῖ. Ποιές εἶναι οἱ συνθῆκες ἐκεῖνες, οἱ ὁποῖες ἔκαναν τόν σπόρο νά δημιουργηθεῖ, νά φυτρώσει; Ἡ θερμοκρασία καί ἡ ὑγρασία! 

Ὑπάρχει ἡ ἀπορία. Τό φθινόπωρο ἔχομε τήν ἴδια θερμοκρασία καί τήν ἴδια ὑγρασία ὅπως καί τήν ἄνοιξη, γιατί αὐτά δέν φυτρώνουν καί τότε; 

Πῶς δέν φυτρώνουν κι’ αὐτά τότε πού εἶναι οἱ ἴδιες συνθῆκες; 

Ἄν φύτρωναν - σημειώσατε αὐτό - δέν θά προλάβαιναν νά ρίξουν τόν σπόρο τους στή γῆ. Διότι θά τά προλάβαινε κανένα κρῦο, κανένα πρώιμο χιόνι καμμιά φορά, καί τότε τήν ἑπόμενη ἄνοιξη δέν θά φύτρωνε τίποτα. 

Γιατί φυτρώνουν ὅμως τήν ἄνοιξη καί δέν φυτρώνουν τό φθινόπωρο; Δεῖτε τή σοφία τοῦ Θεοῦ! Ἄν μπεῖ κανείς μέσα στό σπόρο. Ἄν πάρει μιά σκαλίτσα καί ἄν κατέβει στό ἄτομο τῆς ὕλης, ἄν δεῖ ἐκεῖ, τά μυστικά τῆς δημιουργίας, θά ἐκπλαγεῖ. 

Ὁ σπόρος γιά μερικούς μῆνες, ἴσως περίπου γιά ἕνα χρόνο, εἶναι ἄγονος. Γι’ αὐτό μᾶς λένε καί οἱ γεωπόνοι, ἄν βγάλετε ἀπό ἕνα φυτό ἕνα σπόρο, μήν τόν σπείρετε ἀμέσως, εἶναι ἄγονος, δέν ἔχει μέσα γονιμότητα. Πρέπει νά παλιώσει ὁ σπόρος γιά ν’ ἀποκτήσει γονιμότητα. Πόσο νά παλιώσει, ρωτοῦμε.. ἕνα χρόνο, μᾶς ἀπαντοῦν. Ὥστε, λοιπόν, παρ’ ὅτι ἔχομε τίς ἴδιες συνθῆκες τό φθινόπωρο, δέν φυτρώνουν οἱ σπόροι τῶν λουλουδιῶν τῆς ἄνοιξης.Θά ξαναφυτρώσουν πάλι τοῦ χρόνου τήν ἄνοιξη. Καταπληκτικά πράγματα!

~ Ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο. ~

   Ἀλλά, ἐκεῖνο πού εἶναι πολύ σημαντικό, εἶναι ἡ πρόνοια, ἡ ξεχωριστή πού ὑπάρχει γιά τόν ἄνθρωπο. Τί νά πῶ. Ὅ,τι νά πεῖ κανείς εἶναι λίγο.

Λέγει ὁ Θεός διά τοῦ Ἠσαΐου. «Μή ἐπιλήσεται γυνή τοῦ παιδίου αὐτῆς τοῦ μή ἐλεῆσαι τά ἔκγονα τῆς κοιλίας αὐτῆς;

εἰ δέ καί ταῦτα ἐπιλάθοιτο γυνή, ἀλλ’ ἐγώ οὐκ ἐπιλήσομαί σου, εἶπε Κύριος» (Ἡσαΐας, κεφ. 49, 15)

Μήπως, λέγει, ξεχνᾶ ἡ γυναῖκα τό παιδί της; Ἡ μάννα τό παιδί της τό ξεχνᾶ; Ἤ, ἀκόμη τῆς διαφεύγει νά φροντίσει γιά τούς ἀπογόνους τῆς κοιλιᾶς της; Κι’ ἄν ὑποτεθεῖ ὅτι ξεχνάει ἡ μάνα τά παιδιά της, ἐγώ δέ θά σέ ξεχάσω.

Δυστυχῶς ὑπάρχουν καί μητέρες, πού ξεχνοῦν τά παιδιά τους ἤ ἀκόμη χειρότερο τά θανατώνουν. Μιά φορά μία μητέρα εἶχε πάει στόν κινηματογράφο μέ τό παιδί της. Τὄ 'βαλε στό δίπλα κάθισμα.  Κοιμήθηκε τό μικρό, κι’ αὐτή ἀπορροφημένη ἀπό τό ἔργο, ὅταν τελείωσε τό ἔργο, ἔφυγε καί ξέχασε τό παιδί της μέσα στόν κινηματογράφο.

Μπῆκε μέσα στό λεωφορεῖο καί γιά μιά στιγμή ἔβαλε μιά κραυγή. Ὅλοι οἱ ἐπιβάτες γύρισαν νά δοῦν τί ἔπαθε. Φώναζε ὅτι εἶχε ξεχάσει τό παιδί της μέσα στόν κινηματογράφο.

Φαίνεται περίεργο. Ἄν ὑποτεθεῖ, λέγει ὁ Θεός, ὅτι ἡ μάνα ξεχνάει τά παιδιά της, ἐγώ δέν θά σε ξεχάσω, εἴδατε;

Ἐγώ δέν θά σέ ξεχάσω!

  Ἤ, ἐκεῖνο τό ὡραιότατο πού μᾶς εἶπε ὁ Κύριος: «Τίς ἐστιν ἐξ ὑμῶν ἄνθρωπος, ὅν ἐάν αἰτήση ὁ υἱός αὐτοῦ ἄρτον, μή λίθον ἐπιδώσει αὐτῷ;» (Κατά Ματθαῖον, κεφ. 7, 9-11) Ποιός ἀπό σᾶς εἶναι ἐκεῖνος πού, ὅταν τό παιδί του τοῦ ζητήση ψωμί, θα τοῦ δώσει πέτρα; «καί ἐάν ἰχθύν αἰτήσῃ, μή ὄφιν ἐπιδώσει αὐτῷ;» Ἄν τοῦ ζητήσει ψάρι θά τοῦ δώσει φίδι; «εἰ οὖν ὑμεῖς, πονηροί ὄντες, οἴδατε δόματα ἀγαθά διδόναι τοῖς τέκνοις ὑμῶν, πόσῳ μᾶλλον ὁ πατήρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς δώσει ἀγαθά τοῖς αἰτοῦσιν αὐτόν;» Ἐάν ἐσεῖς, πονηροί ἄνθρωποι, μέ κακοήθεια ξέρετε νά δίνετε στά παιδιά σας καλά πράγματα, ἅμα σᾶς ζητήσουν, πόσο περισσότερο ὁ ἀγαθός Θεός ξέρει νά δίνει στούς ἀνθρώπους ἀγαθά πράγματα. 

 Ἔτσι, βλέπομε πραγματικά, ὅτι ὑπάρχει αὐτή ἡ ἰδιαιτέρα φροντίδα τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο. 

Ἀλλά τό ἀποκορύφωμα τῆς φροντίδος τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο ποιό εἶναι λέτε; Εἶναι ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ!

Ω! Τί νά πεῖ κανείς ἐκεῖ!  Ὅταν, ὁ ἴδιος ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος καί ἔρχεται ἀνάμεσά μας. Εἶναι μικρό πρᾶγμα αὐτό; 

 Ἄν καθίσετε νά τό συλλάβετε, θά φθάσετε στά ὅρια τῆς ἀπιστίας. 

Ἀκοῦστε πῶς τό λέγει αὐτό ὁ Νεμέσιος. 

Γιά νά δεῖτε αὐτό τό «ὅρια τῆς ἀπιστίας» ἀπό τό μέγεθος τοῦ πράγματος, ὅπως ἄν σᾶς πῶ, ὁ παπποῦς σου καί ἡ γιαγιά σου, ὁ προπάππος σου καί ἡ προμάμμη σου, ἀναστήθηκαν καί εἶναι ἀπάνω στήν Ἐκκλησία καί σέ περιμένουν. 

Τό μέγεθος τοῦ πράγματος θά σᾶς ἔκανε νά πείτε : « ἄν εἶναι δυνατόν.» Βέβαια ξέρομε ὅτι θ’ ἀναστηθοῦμε, ἀλλά εἶναι τόσο μεγάλο τό πρᾶγμα, πού γιά μιά στιγμή μᾶς ἀφήνει δύσπιστους.

 Ὅπως δύσπιστοι ἦσαν καί οἱ μαθηταί, ὅταν ἄκουσαν ἀπό τίς γυναῖκες τίς μυροφόρες ὅτι ἀνεστήθη ὁ Κύριος.

Ἀκοῦστε, λοιπόν, τί λέγει ὁ Νεμέσιος : «Χριστιανούς δέ, καί ταῦτα μέν ἅπαντα διδάσκει πρόνοιαν εἶναι, μάλιστα δέ, τό θειότατον καί δι’ ὑπέρ βολής φιλανθρωπίας ἀπιστότατον.   Ἔργον τῆς προνοίας, ἡ δι’ ἡμᾶς ἐνσωμάτωσις τοῦ Θεοῦ». Αὐτό, λέγει, τό θειότατο ἔργο, πού γιά τήν ὑπερβολήν τῆς φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ, φθάνει στά ὅρια τῆς ἀπιστίας. Ἀπιστότατον, λέγει, ἔργον τῆς προνοίας.

Τί;  Ὅτι, ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος! 

Αὐτό μόνο νά σκεφθεῖ κανείς, εἶναι ἀρκετό νά καταλάβει καί νά συλλάβει τό μέγεθος τῆς Θείας Πρόνοιας καί τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.

~ Ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἀνθρώπινη ἰστορία.~

   Ἀλλά, μή νομίσετε ὅτι ὁ Θεός ἁπλῶς μόνο φροντίζει γιά τήν φύση, ἤ ἁπλῶς γιά τόν κάθε ἄνθρωπο μόνον. Φροντίζει καί γιά τό σύνολο τῶν ἀνθρώπων, γιά τή σωτηρία τους. Ἀλλά εἶναι καί κάτι ἄλλο. Μπαίνει μέσα στήν Ἱστορία ὁ Θεός.

Τόν βρίσκομε, λοιπόν, προνοητή μέσα στή φύση. Τόν βρίσκομε προνοητή καί μέσα στήν Ἱστορία.  Ὁ Θεός, ὁ ἄχρονος, ἔγινε ἔγχρονος. Γιατί, Ἱστορία θά πεῖ χρόνος.

Μπῆκε μέσα στήν ἀνθρωπίνη ἱστορία, μπῆκε μέσα στήν ἱστορία τῆς δημιουργίας, γιά νά ἔρθει τόσο κοντά μας.

  Ἔτσι λοιπόν, ὁ Θεός μπαίνει μέσα στήν Ἱστορία, καί ἄν τό θέλετε, τήν κατευθύνει.

  Ἔτσι βλέπομε τόν Ἰσραήλ, τόν λαό τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός μπαίνει μέσα στήν Ἱστορία του καί καθοδηγεῖ τό λαό. Ἄν διαβάσετε τά βιβλία τῆς Π.Δ, θά δείτε, πώς ὁ Θεός, παίρνει μετά ἀπό τήν ἐξαχρείωση τῶν ἀνθρώπων, ἀπό τούς ἀπογόνους τοῦ Νῶε, παίρνει ἕναν ἄνθρωπο. Λέγεται Ἀβραάμ. 

Τόν ἀπομονώνει ἀπό τό περιβάλλον του τό παλαιό, τῶν συγγενῶν του, τόν τοποθετεῖ σέ μιά νέα χώρα, καί ἐκεῖ, δημιουργεῖ ἕναν ὁλόκληρο λαό.

Τόν λαό αὐτό, μέσα σέ περιπέτειες, τόν φροντίζει στήν ἔρημο, ὅπως στήν Αἴγυπτο. Κι’ αὐτό, γιά νά δώσει ὁ λαός αὐτός τή Θεοτόκο, πού θά δώσει τό Σωτῆρα Χριστό, τόν ἐνανθρωπήσαντα Υἱόν τοῦ Θεοῦ.  Ὅλα αὐτά, δέν εἶναι παρά, μία πρόνοια τοῦ Θεοῦ μέσα στήν Ἱστορία.

Δέν ὑπάρχει, κανένα γεγονός ἱστορικό, πού νά ἀπουσιάζει ὁ Θεός. Λέγει· ἁμαρτάνεις; Θά σέ τιμωρήσω. Θά σοῦ στείλω ἐχθρούς νά σέ πολεμήσουν. Ἀλλά ἐγώ μετά, θά τιμωρήσω ἐκείνους πού θά σέ πολεμήσουν. Μπαίνει μέσα στά πολεμικά γεγονότα, μπαίνει παντοῦ ὁ Θεός, καί κατευθύνει πραγματικά τήν Ἱστορία. 

Ἀκόμη, καί τά ὅρια τῶν ἐθνῶν εἶναι ἔργο δικό του. Ἐάν ἡ Ἑλλάδα, ἔχει αὐτά τά ὅρια πού ἔχει σήμερα, εἶναι γιατί, ὁ Θεός τό ἐπιτρέπει νά ἔχει αὐτά τά ὅρια.  Ἐάν, πρίν ἀπό 50 ἤ 100 χρόνια, εἶχε κάποια ἄλλα ὅρια, σύνορα, ὁ Θεός εἶχε ἐπιτρέψει νά εἶναι αὐτά. Θυμηθεῖτε τί λέγει ὁ Ἀπ. Παῦλος στήν ὁμιλία του στόν Ἄρειο Πάγο. «Ὁ Θεός ...ὁρίσας προστεταγμένους καιρούς καί τάς ὁροθεσίας τῆς κατοικίας αὐτῶν». (Πράξεις, κεφ. 17, 26)

 Ὁ Μωϋσῆς ἐπίσης λέγει, ὅτι ὁ Θεός ἔβαλε τά ὅρια τῶν ἐθνῶν καί ἔβαλε καί ἀγγέλους νά φυλάσσουν τά ὅρια τῶν ἐθνῶν. (Δευτερονόμιον, κεφ. 32, 8) 

 Ἄρα δέν ὑπάρχει τίποτα πού ὁ Θεός νά μήν φροντίζει καί νά μή προνοεῖ, καί στή φύση καί στήν Ἱστορία. Ἄν, λοιπόν, φροντίζει ὁ Θεός γιά ὅλα αὐτά, πέστε μου ἀλήθεια, ἀπό πρακτικῆς τώρα πλευρᾶς νά δοῦμε τό θέμα, μέ πάρα πολύ ἐνδιαφέρον γι’ αὐτό, ὑπάρχει περίπτωση τύχης;  Ἤ θά μιλᾶμε γιά πρόνοια, ἤ θά μιλᾶμε γιά τύχη.  Ἐάν ὁ Θεός εἶναι πανταχοῦ παρών, δέν μπορεῖ νά ὑπάρχει κάποια γωνίτσα στήν ὁποία νά βασιλεύει ἡ τύχη. Δέν μποροῦμε, λοιπόν, νά πιστεύουμε στή μοῖρα, στή μοιρολατρεία, στήν τύχη, στό κισμέτ. Ὁ Θεός εἶναι πανταχοῦ παρών, δέν τοῦ ξεφεύγει τίποτε καί προνοεῖ γιά ὅλα. Ἄν ἐρωτήσετε, γιατί ὑπάρχει τό κακό; Καί γιατί ἀφήνει ο Θεός νά ὑπάρχει τό κακό; 

Τότε θά σᾶς ἔλεγα ὅτι ὁ Θεός ἐπιτρέπει νά ὑπάρχει τό κακό, ἁπλούστατα, διότι ὑπάρχει ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, πού μέ τήν ἐλευθερία του ὁ ἄνθρωπος εἰσήγαγε τό κακό στήν δημιουργία. Ὁ Θεός θά τό καταστρέψει τό κακό μία ἡμέρα. «Δεῖ γάρ, λέει ὁ Ἀπ. Παῦλος, τό φθαρτόν τοῦτο σῶμα ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καί τό θνητόν τοῦτο σῶμα ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν». (Α΄ Πρός Κορινθίους, κεφ. 15, 53)  Ὅλα αὐτά τά νίκησε ὁ Χριστός. Παρά ταῦτα, ἡ παρουσία τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου στόν κόσμο, δημιουργεῖ στούς πιστούς ἀνθρώπους στοιχεῖα ἀρετῆς καί ἁγιότητας. Λέγει ὁ Μ. Βασίλειος τό ἑξῆς: «Τόν ἀθλητήν - δημιουργεῖ - τό στάδιον. 

Τόν κυβερνήτην ὁ χειμών, δηλ. τόν κυβερνήτη ἑνός πλοίου, ἡ θαλασσοταραχή τόν ἀναδεικνύει. Τόν στρατηγόν ἡ παράταξη. Τόν μεγαλόψυχον ἡ συμφορά, ποῦ θά φανεῖ ὁ μεγαλόψυχος;

 Ὅταν τοῦ ἔρθει μιά συμφορά. Τόν δέ χριστιανόν ὁ πειρασμός δοκιμάζει».

Δέν θέλω ὅμως νά μείνω πιό πολύ στο σημεῖο αὐτό. Λίγο πολύ οἱ ἄνθρωποι ἔχουν τήν αἴσθηση ὅτι ὁ Θεός φροντίζει καί προνοεῖ γιά τήν δημιουργία του. 

Λίγο πιστός νά εἶναι ὁ ἄνθρωπος τό καταλαβαίνει αὐτό. Τό βλέπει. Ὁ Θεός προνοεῖ. Ὁ Θεός φροντίζει.

~ Ἡ κυβέρνηση τοῦ Θεοῦ. ~

   Ἀλλά, αὐτή ὁλόκληρη ἡ δημιουργία, πού ἔγινε, καί γιά τήν ὁποία φροντίζει ὁ Θεός, τί σκοπό ἔχει; Ποῦ πηγαίνει; 

 Ὅπως θά λέγαμε, ἔχω ἕνα αὐτοκίνητο.

Τό συντηρῶ, τό φροντίζω. Ποῦ πηγαίνει αὐτό; Πηγαίνει κάπου;  Ἔχει κάποιον σκοπό; Δηλαδή, ποιός εἶναι ὁ σκοπός τῆς δημιουργίας;  Ὁ σκοπός τῆς δημιουργίας εἶναι πολύ σπουδαῖος. Γιά νά φθάσει, σ’ αὐτόν τόν σκοπό της ἡ δημιουργία, δέν εἶναι ἀρκετό, νά ὑπάρχει ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ, πρέπει νά ὑπάρχει καί ἡ κυβέρνηση τοῦ Θεοῦ. Αὐτό εἶναι τό καινούργιο στοιχεῖο, τό ὁποῖο πάρα πολλοί ἄνθρωποι, δέν τό γνωρίζουν.

 Ὁ Θεός λοιπόν, προνοεῖ γιά τή δημιουργία του, καί κυβερνᾶ τήν δημιουργία του. Τήν κυβερνᾶ ὅμως γιά κάποιο σκοπό. Ποιός εἶναι ὁ σκοπός αὐτός; Ὅπως κυβερνᾶ τά ὄντα, κυβερνᾶ καί τό σύμπαν ὁλόκληρο, κυβερνᾶ καί τήν ἱστορία, ναί. Δέ γίνεται, τίποτα ἔξω ἀπό τήν γνώση τοῦ Θεοῦ, στήν Ἱστορία.

 Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐλεύθερος, καί δημιουργεῖ τήν Ἱστορία, τά γεγονότα, ἀλλά στό τέλος τά κυβερνάει ὁ Θεός.

Ποιός εἶναι ὁ σκοπός, λοιπόν πού ὁ Θεός κυβερνᾶ καί τό σύμπαν καί τήν Ἱστορία;

Εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ! Αὐτό εἶναι τό μεγάλο θέμα, ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ! 

Ὁλόκληρη ἡ δημιουργία, ἡ ἄψυχος καί ἡ ἄλογος δημιουργία, δηλ. ἡ κτίση ὁλόκληρη, δέν θά ἐξαφανισθεῖ. Ὅταν θά ξανάρθει ὁ Χριστός ἡ δημιουργία ὁλόκληρη δέν θά γίνει μηδέν. 

Οὔτε θά μπεῖ στήν ἀχρήστευση.

 Ὁ Εὐάγγ. Ἰωάννης στήν Ἀποκάλυψη λέγει:  «Κοίταξα καί είδα, ὅτι ὁ παλιός οὐρανός ἔφυγε. Καί ἡ παλιά γῆ ἔφυγε. Καινούργιο οὐρανό εἶδα, καινούρια γῆ». (Ἀποκάλυψις Ἰωάννου, κεφ. 21, 1)  Ὅταν λέει, ἔφυγε, δέν σημαίνει γίνηκε μηδέν. Γιατί ὁ Θεός ὅ,τι δημιουργεῖ ἐκ τοῦ μηδενός, τό δημιουργεῖ καλά λίαν, πολύ καλά. Αὐτό τό «καλά λίαν» εἶναι πολύ χτυπητό στήν δημιουργία, λέγεται καί ξαναλέγεται.

Δέν ἐπιστρέφει ὁ Θεός τά δημιουργήματά του στό μηδέν.  Ἐάν ἐπαλαιώθησαν ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας, ἁπλῶς τά ἀνακαινίζει. 

 Ὥστε, λοιπόν, ἡ γῆ μας θά ἀναναινισθεῖ.

Τό σύμπαν θά ἀνακαινισθεῖ. Τά πάντα θά ἀνακαινισθοῦν. Θά πεῖ ὁ Χριστός :  «Ἰδού καινά ποιῶ πάντα».(Αποκ. 21,5) Θά ἀνακαινίσει καί τό χρόνο, θά ἀνακαινίσει καί τό χῶρο. Καί ὁ χῶρος καί ὁ χρόνος θά εἶναι ἡ αἰωνία βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

 Ἄν διαβάσετε τήν Ἀποκάλυψη, αὐτό θά τό δεῖτε. Δέν εἶναι παρά ἡ κατεύθυνση τῆς Ἱστορίας πρός τό τέρμα, πού εἶναι ἡ δευτέρα τοῦ Χριστοῦ παρουσία καί ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι ἡ δημιουργία ὁλόκληρη καί ἡ Ἱστορία ὁλόκληρη, ὁδηγοῦνται στήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Θά σᾶς πῶ ἕνα παράδειγμα.  Ὑποθέσατε ἕνα καράβι. Τό ὁποῖο ταξιδεύει. Μές στό καράβι, ὑπάρχουν ἐπιβάτες καί ναῦτες.

 Ὅλοι ἀσχολοῦνται μέ τίς δουλειές τους. Ανεβαίνουν κατεβαίνουν στά καταστρώματα οἱ ναῦτες, οἱ ἐπιβάτες κλπ. Ἔχουν τήν ψυχαγωγία τους μέσα, τά πάντα ἔχουν μέσα στό καράβι αὐτό. Εἶναι ὅλοι πολύ εὐχαριστημένοι μέσα στό καράβι πού ταξιδεύει.  Ἔχουν ὅλους τούς  τρόπους νά ζήσουν καλά μέσα στό καράβι. Πολύ ὡραῖα! Ἔτσι μοιάζει ἡ δημιουργία.  Ὅλα εἶναι πολύ καλά. Τό καράβι ὅμως ποῦ πηγαίνει; Τό καράβι μέ ὅλο τό φορτίο του αὐτό, τούς ἀνθρώπους, τά πάντα, κάπου πηγαίνει.

Ἀπό κάποιον κυβερνᾶται, ἔχει κυβερνήτη;

Δέν εἶναι, λοιπόν θέμα, τί ἔχει μέσα τό καράβι, ἀλλά ὅτι τό καράβι κατευθύνεται κάπου. Ἔτσι ἔχομε, τήν πρόνοια καί τήν κυβέρνηση. Τό σύμπαν ἔχει τά πάντα μέσα.

 Ὅλα εἶναι εὐτυχισμένα, ἀλλά ὅλα μαζί κατευθύνονται κάπου, στό λιμάνι τῆς 

Βασιλείας τοῦ Θεοῦ! Αὐτό εἶναι πραγματικά μεγαλειῶδες! Εἶναι ή ἀπάντηση στό ἐρώτημα, ποιό εἶναι τό νόημα τῆς δημιουργίας. Γιατί ὁ Θεός ἔκανε τό σύμπαν; Αὐτή εἶναι ἡ ἀπάντηση. Διότι ὁ Θεός ἀγαποῦσε ὅλα αὐτά νά γυρίσουν στόν ἑαυτό του, καί νἆναι στή δική του μακαριότητα. Λέγει ὁ Ἀπ. Παῦλος : «τά πάντα δι’ αὐτοῦ καί εἰς αὐτόν ἔκτισται» τά πάντα, ὅ,τι ὑπάρχει. 

 Ἔμψυχο καί ἄψυχο. Ἔλλογο ἤ ἄλογο, τά πάντα, δι’ αὐτοῦ, τοῦ Θεοῦ Λόγου, ὁ ὁποῖος ἔγινε ἄνθρωπος, δι’ αὐτοῦ ἔκτισται. Δηλαδή, τά πάντα ἔχουν δημιουργηθεῖ ἀπό τόν Θεόν Λόγο πού ἐνηνθρώπησε. Ἀλλά καί τά πάντα ἔχουν κτισθεῖ γιά λογαριασμό τοῦ Θεοῦ Λόγου. Θά ξαναδιαβάσω τό χωρίον : «Τά πάντα δι’ αὐτοῦ καί εἰς αὐτόν - τό «εἰς αὐτόν» θά πεῖ γιά λογαριασμό του - ἔκτισται».  Ὅλα λοιπόν ἔγιναν ἀπ’ τόν Θεό Λόγο, καί ὅλα ἔγιναν γιά τόν Θεό Λόγο. Καί ὅλα λοιπόν γυρίζουν ξανά πίσω στή δημιουργία. Εἶπα «γυρίζουν», ναί, ἔπρεπε νά γύριζαν διά τοῦ ἀνθρώπου.  Ὁ ἄνθρωπος ὅμως ἔπεσε ἔξω, ἁμάρτησε. Καί ἐνῶ ὁ ἄνθρωπος θα΄ἔπρεπε νά ὁδηγοῦσε τήν δημιουργία στό Θεό, διότι ἡ δημιουργία  

ἀκολουθεῖ τόν ἄνθρωπο, ὁ ἄνθρωπος σκόνταψε, ἔπεσε, καί ἔρχεται ὁ ἴδιος ὁ Θεός, μπαίνει μέσα στά πράγματα, μπαίνει στή δημιουργία, γίνεται ὁ ἴδιος ἄνθρωπος καί ξαναγυρίζει τήν δημιουργία, πάλι πίσω στόν ἑαυτό του. Εἶναι μεγαλειῶδες! Αὐτό εἶναι καί τό νόημα τῆς δημιουργίας τοῦ σύμπαντος κόσμου. 

 Ἔτσι, στό σημερινό μας θέμα εἴδαμε πώς ὁ Θεός, ὄχι μόνο δημιούργησε τά πάντα, ἀλλά προνοεῖ καί φροντίζει γιά ὅλα.

Καί ὄχι μόνο, προνοεῖ καί φροντίζει γιά ὅλα, ἀλλά καί κυβερνᾶ τά πάντα. Καί ἡ κατεύθυνση πού κυβερνᾶ καί κατευθύνει τά πάντα, εἶναι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ!

 Ἄν ὅλα αὐτά, τά πολύ μεγαλειώδη, τά ἔχουμε ἀνά πᾶσα στιγμή μέσα μας, τότε δέν αἰσθανόμεθα ὅτι εἴμαστε χαμένοι, μέσα σ’ αὐτό τό ἀπέραντο σύμπαν.

Λίγο πολύ ἔχουμε μιά εἰκόνα αὐτῶν τῶν πραγμάτων.  Ὑπάρχουν ὅμως ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι δέν πιστεύουν στόν Θεό, καί συνεπῶς δέν πιστεύουν καί στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Ἀποκαλοῦν τόν Θεό «μιά ἀνωτέρα δύναμη», συνεπῶς μία ἄψυχη, μιά ἄλογη, δέν ξέρομε πῶς τή φαντάζονται, πάντως μιά δύναμη, ἡ ὁποία δέν ἐπεμβαίνει στήν ἱστορία, δέν ἐπεμβαίνει μέσα στά ἀνθρώπινα, δέν ἐπεμβαίνει μέσα στή δημιουργία.

Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι αἰσθάνονται φοβερά ἄσχημα. Ξέρετε γιατί; Αἰσθάνονται χαμένοι, αἰσθάνονται ὅτι εἶναι πολλοστημόριο τῆς δημιουργίας, μέσα στό σύμπαν. Χαμένοι. Καί κάθονται καί λέγουν, ποιός εἶμαι ἐγώ; Καί ὁ μέν πιστός ἄνθρωπος, βλέπει τήν μικρότητά του, ἀλλά καί τήν μεγαλειότητά του. 

Λέει· εἶμαι πολύ μικρός μέσα στό σύμπαν. 

 Ἀλλά καί πολύ μεγάλος, γιατί εἶμαι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ καί ἔφθασε ὁ Θεός νά γίνει ἄνθρωπος γιά μένα. Εἶμαι, λοιπόν, κάτι πολύ μεγάλο. Ἀλλά προπαντός δέν αἰσθάνεται ποτέ μόνος. Αἰσθάνεται τήν ἀναπνοή, τή ζεστασιά καί τήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ. Ὅπου κι ἄν βρεθεῖ, πῶς λέει ἐκεῖ ὁ θαυμάσιος ἐκεῖνος ψαλμός, «ποῦ πορευθῶ ἀπό τοῦ πνεύματός σου, ἀπό τοῦ προσώπου σου;» Ποῦ νά πάω; Νά πάω στόν οὐρανό; Εἶσαι ἐκεῖ! 

Νά κατέβω στά ἔγκατα τῆς θαλάσσης; Εἶσαι ἐκεῖ. 

Νά πάω στόν Ἅδη; Εἶσαι παρών!

Ποῦ νά πάω; Ὅπου καί νά πάω, εἶσαι παρών. Αὐτή ἡ αἴσθηση τῆς ἀπανταχοῦ παρουσίας τοῦ Θεοῦ, τῆς Πρόνοιας τοῦ Θεοῦ, τῆς κυβερνήσεως τοῦ Θεοῦ, τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, κάνει τόν ἄνθρωπο νά μήν αἰσθάνεται καθόλου μοναξιά. 

Νά βρίσκει νόημα στήν ζωή του, ν’ ἀναπτύσσει ὅλες τίς δυνάμεις του, ὅσες τοῦ ἔχει δώσει ὁ Θεός, καί νά ζεῖ μέσα στήν ἀγάπη καί τό μεγαλεῖο καί τή μακαριότητα τοῦ Θεοῦ.

   Τό μάθημα περί θείας Προνοίας και θείας κυβερνήσεως εἶναι μεγάλο. Ὅσοι τό μάθουν, ὅσοι τό ζήσουν, τότε αὐτοί εἶναι πραγματικά εὐτυχισμένοι. Ποτέ τήν πόρτα τῆς καρδιᾶς τους δέν τήν χτυπάει ἡ ἀπαισιοδοξία, ἡ ἀπογήτευση, ἤ τό αἴσθημα τῆς αὐτοκτονίας. Ποτέ!

Τί λέγει ὁ ψαλμωδός ; «Κύριος ποιμαίνει με καί οὐδέν με ὑστερήσει. εἰς τόπον χλόης ἐκεῖ μέ κατεσκήνωσεν». 

 Ὁ Κύριος εἶναι ὁ τσοπάνης μου καί ἐγώ εἶμαι τό πρόβατό του.  Ὁ Κύριος μέ ποιμαίνει καί σέ τίποτα δέν θά μέ ὑστερήσει. Τί ἔχω νά φοβηθῶ; Τί ἔχω νά πάθω; Τίποτα! Γιατί; Γιατί ὁ Θεός εἶναι ὁ πατέρας μου, καί ὁ πατέρας ὁλοκλήρου τῆς δημιουργίας.

23-1-1983

12η ομιλία στην κατηγορία
« Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/xristianikh-kosmologia-anurvpologia
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pgmRsIiRCioth8a5E4bM7r

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ἡ δημιουργία τῶν χερσαίων ζώων. Ἡ θεωρία τῆς ἐξελίξεως..★★★★★

†.Ἀναφερόμαστε στήν ἕκτη δημιουργική ἡμέρα καί τήν τελευταία, στήν ἡμέρα τῆς δημιουργίας τῶν χερσαίων ζώων καί τῆς δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου. Διότι τήν ἕκτη ἡμέρα δημιουργήθηκε καί ὁ ἄνθρωπος γιά τόν ὁποῖο ἰδιαιτέρως καί διά πολλῶν θά προσπαθήσουμε νά μιλήσουμε. Τελειώνοντας τήν Χριστιανική Κοσμολογία εἰσερχόμαστε στή Χριστιανική Ἀνθρωπολογία. 

Σᾶς διαβάζω τό ἱερό κείμενο: «Καί εἶπεν ὁ Θεός ἐξαγαγέτω ἡ γῆ ψυχήν ζῶσαν κατά γένος, τετράποδα καί ἑρπετά καί θηρία τῆς γῆς κατά γένος, καί ἐγένετο οὕτως. καί ἐποίησεν ὁ Θεός τά θηρία τῆς γῆς κατά γένος, καί τά κτήνη κατά γένος αὐτῶν καί πάντα τά ἑρπετά τῆς γῆς κατά γένος αὐτῶν. καί εἶδεν ὁ Θεός ὅτι καλά» (Γένεσις, κεφ. 1, 24 ) Βλέπουμε ἐδῶ τόν Θεό νά ἔρχεται σέ μία καινούρια δημιουργική πράξη καί νά λέγει : Ἡ γῆ νά ἐξαγάγει ψυχή ζῶσα κατά γένος. Αὐτή ἡ ψυχή ἡ ζῶσα ἀποτελεῖται ἀπό τετράποδα, ἀπό ἑρπετά καί θηρία. Βέβαια ἐπειδή πάντοτε εἶναι δημώδης ἡ ἔκθεση τῶν ὅσων περιγράφει ὁ ἱερός συγγραφέας γι’ αὐτό τό λόγο θά λέγαμε ὅτι τά τετράποδα εἶναι τά οἰκιακά ζῶα. Τά θηρία δέν εἶναι τά θηρία τοῦ δάσους, ἀλλά ἁπλῶς ἐκεῖνα πού δέν εἶναι οἰκιακά. Καί τά ἑρπετά εἶναι τά γνωστά μας ἑρπετά. Εἶναι ἐκεῖνα τά ὁποῖα ἤ δέν ἔχουν πόδια ἤ ἔχουν μικρά πόδια καί δίδεται ἡ ἐντύπωση ὅτι ἕρπουν ἐπί τῆς γῆς. Ἕνα φίδι πραγματικά ἕρπει ἐπί τῆς γῆς. Μία σαύρα ἤ ἕνας κροκόδειλος, ὁ κροκόδειλος εἶναι μία σαύρα στήν πραγματικότητα, ἔχει πόδια.

  Ἔχει τέσσερα πόδια. Ἀλλά ἐπειδή εἶναι πολύ χαμηλά τά πόδια, γι’ αὐτό δίδει γενικῶς τήν ἐντύπωση ὅτι ἕρπει ἐπί τῆς γῆς. Συνεπῶς ἔχουμε ἐδῶ τρεῖς κατηγορίες. Τά οἰκιακά ζῶα, ἤτοι τά ἐξημερωμένα ζῶα.

Τά ζῶα τά ὁποῖα δέν εἶναι ἐξημερωμένα καί τά ἑρπετά, τά ὁποῖα βεβαίως δέν ἐξημερώνονται. Ὅπως καί τά ψάρια δέν ἐξημερώνονται, εἶναι γνωστό. Ἔτσι κλείνει μέ τήν δημιουργία τῶν ζώων ή ἕκτη ἡμέρα. Κλείνει τό ζωικό βασίλειο. Δέν θά ἤθελα βέβαια νά μείνω πολύ, στό σημεῖο τῆς δημιουργίας τῶν ζώων, παρότι, ἄν ἔπρεπε νά μιμηθῶ τόν Μ. Βασίλειο στήν ἔκθεση τῆς ἑξαημέρου, ἔπρεπε νά διηγοῦμαι ἀτελείωτα περιστατικά ἀπό τό ζωικό βασίλειο.

Εἶναι τόσο μεγαλειώδης ἡ κατασκευή τους, ἔχει τόσα θαυμαστά πράγματα ἡ ζωή τους, ὥστε πραγματικά θά ἦταν εὐτύχημα νά μελετοῦμε καί νά διαβάζουμε γιά τήν ζωή τῶν φυτῶν καί τῶν ζώων. Ἐρπετῶν, τετραπόδων, πτηνῶν, ἐντόμων,  ψαριῶν κλπ. Νά ἀγαπᾶμε νά διαβάζουμε τέτοια βιβλία καί ὄχι ἐκεῖνα πού καταστρέφουν καί φθείρουν τήν νεανική ψυχή. Αὐτά τά βιβλία θά μᾶς δώσουν πολλές γνώσεις, θά μᾶς κάνουν νά προσεγγίσουμε τή φύση, νά θαυμάζουμε τό Θεό, τή σοφία του , τήν ἀγάπη του. Καί ἔτσι θά καλλιεργεῖται μέ τόν τρόπο αὐτό ἡ ψυχή μας, τό συναίσθημά μας, ὁ νοῦς μας, ἡ παρατηρητικότητά μας. Ὅλα αὐτά εἶναι πολύ σπουδαῖα στοιχεῖα καί τά συνιστῶ.

~ Ἡ θεωρία τῆς ἐξελίξεως. ~

   Ἀναφερόμενοι στήν ἕκτη δημιουργική ἡμέρα, στή δημιουργία τῶν ζώων τῶν χερσαίων, θέλω νά τονίσω ἕνα μόνο σημεῖο. Στό ἱερό κείμενο ὑπάρχει ἡ φράση «κατά γένος». Ὁ ἱερός συγγραφεύς, ὁ Μωυσῆς, μιλώντας γιά τή δημιουργία τῶν χερσαίων ζώων τήν ἔκφραση «κατά γένος» τήν ἀναφέρει πέντε φορές! Τί σημαίνει αὐτό; Ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ νά πῶ τήν ἔκφραση «ὡς νά ἐγνώριζε τί θά ἐγίνετο κάποτε εἰς τούς ἀνθρώπους, τί θεωρίες θά ἐπικρατοῦσαν» καί τρόπον τινά διασφαλίζει στό ἱερό κείμενο τήν ἀπάντηση, γιά όλα ἐκεῖνα τά ὁποῖα θά ἐλέγοντο ἀπό τούς ἀνθρώπους, γιά νά τούς δώσει ἀποστομωτική ἀπάντηση. Νά τούς πεῖ ὅτι ἐκεῖνα πού ἰσχυρίζεσθε καί ἔχετε σάν θεωρίες δέν εἶναι σωστά. Ὁμιλῶ γιά τήν θεωρία τῆς ἐξέλιξης, πού ὁπωσδήποτε εἶναι μία θεωρία ἡ ὁποία ξεπέρασε στήν διατύπωσή της τά 100 χρόνια, καί πού τήν ἀπάντηση τήν παίρνει ἤδη ἀπ’ τήν Ἁγία Γραφή. Αὐτό τό «κατά γένος» εἶναι ἡ ἀπάντηση! Δέν ἔχουμε ἐξέλιξη, διότι ὁ Θεός δημιουργεῖ τά γένη. Ἡ θεωρία αὐτή εἶναι γραμμένη στό σχολικό ἐγχειρίδιο τῆς Βιολογίας. Ὅμως ἀκόμη καί ἄν δέν ἦταν γραμμένη στό ἐγχειρίδιο, δέν θά ἤθελα νά τήν σχολιάσω, διότι οὐσιαστικά εἶναι ξεπερασμένη· παρότι μοιάζει, ὅτι ἡ θεωρία αὐτή εἶναι στό προσκήνιο καί τήν πιπιλίζουν διαρκῶς οἱ ἄνθρωποι καί κάνουν ζημιά. Θά ἀναφέρουν στή θεωρία αὐτή, μόνο γιά νά σᾶς πληροφορήσω καί νά σᾶς προφυλάξω. Ὅταν λέμε θεωρία τῆς ἐξέλιξης τί ἐννοοῦμε; Κατ’ ἀρχάς πρέπει νά σᾶς πῶ, ὅτι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος τήν διατύπωσε εἶναι ὁ Darwin, ὁ Δαρβῖνος. Ἄγγλος, ὁ ὁποῖος ἔζησε τόν περασμένο αἰῶνα καί διατύπωσε τήν θεωρία του σ’ ἕνα βιβλίο τό 1859, μέ τόν τίτλο «Ἡ καταγωγή τῶν εἰδῶν ἐπί τῇ βάσει τῆς φυσικῆς ἐπιλογῆς». Ὁ Δαρβῖνος ἦταν ἕνας φυτοτεχνικός καί ζωοτεχνικός, δέν ἦταν ἀκριβῶς ἐπιστήμων. Ἔκανε πολλά ταξίδια. Ἰδίως στήν Νότιο Ἀμερική.

Εἶχε ἕνα ἀγρόκτημα και ἔκανε παρατηρήσεις στά κουνέλια πού εἶχε στό ἀγρόκτημά του, καί ἄρχισε νά σκέπτεται μερικά πράγματα, πού βεβαίως πάντοτε ἐτίθεντο στόν ἄνθρωπο. Ὅλη αὐτή ἡ ποικιλία τῶν ζωντανῶν ὀργανισμῶν ἔχει κανένα σύνδεσμο μεταξύ της; Ἔχουμε ὅλα αὐτά τά ζῶα. Αὐτά τά ζῶα πῶς ὑπάρχουν; Ὑπάρχουν αὐτοτελῶς ἤ ὑπάρχει κάποια σχέση μεταξύ τους; Πάρτε τά θηλαστικά. Ἔχουν κοινά χαρακτηριστικά. Ἐπίσης τά πτηνά. Ἔχουν κοινά χαρακτηριστικά. Τά ψάρια, κοινά χαρακτηριστικά. Ἐπανέρχομαι στά θηλαστικά. Τί εἶναι τά θηλαστικά; Ὅλα τά θηλαστικά ἔχουν τρίχωμα. Ἕνα χαρακτηριστικό, λοιπόν, εἶναι ὅτι ἔχουν τρίχωμα. Ἀκόμα, βλέπουμε ότι τά θηλαστικά γεννοῦν ζωντανά, ἐνῶ τά ψάρια γεννοῦν αὐγά. Βέβαια θά μοῦ πεῖτε ἔχουμε τήν φώκια, ἔχουμε τό δελφίνι, ἔχουμε τήν φάλαινα. Αὐτά εἶναι ψάρια; Αὐτά ἀναφέρονται στά κήτη. Πλήν ὅμως αὐτά δέν εἶναι ψάρια. Δέν ξέρω ἄν ἔχετε ὑπόψη σας ὅτι αὐτά γεννοῦν ζωντανά. Ὅτι ἡ φώκια ἐπί παραδείγματι, ἡ ὁποία βγαίνει καί στήν ξηρά, λιάζεται, δέν εἶναι δηλαδή ἕνα ψάρι ἡ φώκια. Ἔχει βέβαια μία οὐρά, γιατί πρέπει νά κολυμπᾶ, καί πτερύγια, ἀφοῦ τό πλεῖστον τῆς ζωῆς της τό ἔχει μέσα στό νερό, ἀλλά βγαίνει ἔξω. Δέν ἔχει βράγχια. Ἔχει πνεύμονες, εἶναι θηλαστικά, γεννάει ζωντανά. Ἡ φάλαινα τό ἴδιο. Ἡ φάλαινα ἔχει τήν δυνατότητα νά κρατάει πολύ ἀέρα μέσα στούς πνεύμονές της καί νά μένει πολλή ὥρα κάτω ἀπό τό νερό. Κατόπιν ὅμως, ὅταν τελειώσει αὐτός ὁ ἀέρας, θά βγεῖ στήν ἐπιφάνεια καί θά πάρει ἀέρα, γιατί δέν διαθέτει βράγχια, ὅπως διαθέτει ἕνα ψάρι. Ὁ βάτραχος εἶναι ἀμφίβιο. Ὁ βάτραχος ἔχει καί βράγχια καί πνεύμονες. Δύναται νά ζεῖ ἐξίσου καλά καί στό νερό μέσα καί στόν ἀτμοσφαιρικό ἀέρα. Ἐκτός ἀπ’ αὐτές τίς ἐξαιρέσεις, οἱ ὁποῖες βεβαίως στάθηκαν ἄξιες παρατηρήσεως, τά ζῶα μποροῦν νά καταταχθοῦν σέ γενικά χαρακτηριστικά. Ὅπως, ξαναλέω, ἄλλη μία φορά, ἔχουμε τά θηλαστικά. Ἔχουν ὁμοιότητες μεταξύ τους, ἀλλά ἔχουν ὅμως καί ἀνομοιότητες. Βασικά οἱ ὁμοιότητες εἶναι περισσότερες ἀπό τίς ἀνομοιότητες στήν κάθε κατηγορία. Ὑπάρχει καμία σχέση; Βέβαια, ὁ Δαρβῖνος δέν ἔφθασε στό σημεῖο νά πεῖ, ἄν ἡ γάτα, ὁ σκύλος, τό πρόβατο, ἡ κατσίκα, ἡ ἀγελάδα, πού εἶναι ζῶα καί ἔχουν τρίχωμα, εἶναι θηλαστικά, θηλάζουν, ἔχουν σχέση μέ τόν ἄνθρωπο. Ἡ ἀγελάδα μάλιστα ἐγκυμονεῖ 9 μῆνες. Ἔχει ἡ ἀγελάδα καμία σχέση μέ τήν γυναίκα πού ἐγκυμονεῖ 9 μῆνες; Δηλαδή, ἔχει σχέση τό θηλαστικό, τό ζῶο, μέ τόν ἄνθρωπο; Καί ὁ ἄνθρωπος ἔχει τρίχωμα, ὅπως ἔχει καί τό θηλαστικό. Ἔχει καμία σχέση; Ἔχουμε μάτια. Ἔχουμε δυό μάτια, δυό αὐτιά, μία μύτη, ἕνα στόμα, ἕνα κεφάλι. Αὐτά εἶναι γενικά χαρακτηριστικά, πού μοιάζουν πάρα πολύ μεταξύ τους. Ὑπάρχει σχέση μέ τά ζῶα; Αὐτό τό ἐρώτημα πάντοτε ἀπασχολοῦσε τούς ἀνθρώπους. Ὁ Δαρβῖνος, λοιπόν, ἄρχισε νά κάνει μία κατάταξη τῶν πραγμάτων, καί νά προσπαθεῖ νά βρεῖ μία ἀπάντηση στό θέμα αὐτό. Προσέξτε. Πρίν προχωρήσω δέν θά σᾶς κάνω πλήρη ἀνάλυση τῆς θεωρίας τῆς ἐξελίξεως. Λίγα πραγματάκια μόνο, ἔτσι, γιά νά ἔχετε μία εἰκόνα. Παρατήρησε λοιπόν ὁ Δαρβίνος τό ἑξῆς : Ὅτι μέσα στή φύση, ἀνάμεσα στά ζῶα, ὑπάρχει ἕνας ἀγώνας ὑπάρξεως. Ἕνα μικρό παράδειγμα, μιά πού ὁ ἄνθρωπος, σάν ζωοτέχνης, εἶχε ἐκτροφεῖο κουνελιῶν. Παρατήρησε, λοιπόν, ὅτι μία κουνέλα μπορεῖ νά κάνει δέκα κουνελάκια. Τά κουνελάκια αὐτά δέν ἔχουν ὅλα τήν ἴδια σωματική κατασκευή. Δηλαδή ὅλα κουνελάκια εἶναι, τό ἕνα όμως μπορεῖ νά εἶναι πιό δυναμωμένο καί τό ἄλλο νά εἶναι πιό ἀσθενικό. Ὅπως μία γυναίκα πού γεννάει παιδιά, ὅλα τά παιδιά της δέν εἶναι τῆς ἴδιας ὑγείας καί τῆς ἴδιας δυνάμεως. Ἀλλά νά πάρω τήν γέννα μιᾶς κουνέλας. Αὐτά τά Δέκα κουνελάκια, διαθέτουνε μία α, β, γ, δ ζωτικότητα καί 

ἐνεργητικότητα. Ὅταν ἡ κουνέλα διαθέτει π.χ. ὀκτώ μαστούς, - δέν λέω πόσους μαστούς ἔχει ἡ κουνέλα, παράδειγμα τώρα λέω - καί τά κουνελάκια εἶναι δέκα, δυό κουνελάκια δέν πρέπει νά θηλάσουν. Τά δυό αὐτά κουνελάκια πού δέν πρέπει νά θηλάσουν κατ’ ἀνάγκη θά εἶναι τά πιό ἀσθενικά. Τά ἄλλα ὅμως θά ἔχουν τή δύναμη νά πᾶνε νά ὁρμήσουν στούς μαστούς τῆς μάνας τους, γιά νά ἀρχίσουν νά θηλάσουν. Θά πρέπει, αὐτά τά δυό πού θά μένουν ἀπ’ ἔξω, - καί τό βλέπουμε αὐτό - νά πᾶνε νά βγάλουν τά ἀντίστοιχα δυό γιά νά πᾶνε αὐτά. Ἐκεῖνα τά ὁποῖα βγῆκαν μέ τήν ὄρεξη πού διαθέτουν, θά πᾶνε νά βγάλουν ἄλλα δυό. Καί γίνεται ἕνας ἀγώνας νά θηλάσουν. Καί στή γάτα θά τό ἔχετε δεῖ αὐτό, πέντε γατάκια, κι ἔχει τέσσερις μαστούς, - παράδειγμα λέω - νά περισσεύει ἕνα, αὐτό τί θά κάνει ἀνά πᾶσα στιγμή; Θά τρυπώνει νά πάει νά θηλάσει. Ἀλλά ἐάν ὑποτεθεῖ ὅμως ὅτι τό κουνελάκι αὐτό, ἤ τά κουνελάκια αὐτά τά δυό, εἶναι ἀσθενικά, θά Παραμερίζοντες διαρκῶς ἀπό τά ζωτικότερα. Καί τότε σιγά - σιγά θ’ ἀδυνατίζουν, δέν θά μπορέσουν νά μεγαλώσουν, και κάποια μέρα θά ψοφήσουν. Αὐτό τό παρατήρησε ὁ ζωοτέχνης Δαρβῖνος. Σκέφτηκε ὅμως, ὅπως κάθε καλός ζωοτέχνης αὐτό νά τό προλάβει πιό μπροστά, καί νά πεῖ : ἡ κουνέλα μου γέννησε δέκα μωρά. Ἐγώ ἔχω ὀκτώ μαστούς, τί θά κάνω; Θά πάρω ἐγώ τά δυό κουνελάκια, τά πιό ἀδύνατα τά ὁποῖα ἐγώ θά τά διαλέξω, θά ἐπιλέξω. Προσέξτε τί λέξη εἶπα, θά τά ἐπιλέξω, θά κάνω ἐπιλογή. Θά τά πάρω λοιπόν αὐτά τά δυό, ἄχρηστα εἶναι, και θά τά πετάξω. Θυμᾶμαι κάποτε μᾶς εἶχαν φέρει στό μοναστήρι καμιά διακόσια κλωσσόπουλα μιᾶς - δυό ἡμερῶν, τά βρῆκε κάποιος στό δρόμο, σέ κάτι κουτιά μέσα. Τά εἶχαν πετάξει πραγματικά. Τά ἔφερε στό μοναστήρι. Μόλις τα είδα είπα, τί πολλά πουλιά! Βέβαια εἶχε γίνει καί μία ἐπιλογή. Ἦταν κοκόρια, κότες, δέν ξέρω, ὅ,τι θέλετε πεῖτε. Τό θέμα εἶναι ὅτι δέν ἔζησε οὔτε ἕνα! Ψόφησαν ὅλα. Οὔτε ἕνα δέν ἔζησε. Ξέρετε γιατί; Ἔκαναν τήν τεχνητή ἐπιλογή ἐκεῖ καί εἶπαν· αὐτά δέν θά ζήσουν. Τά ξεχώρισαν, τά ἔβγαλαν, γιά νά μήν ἔχουν τήν ζημιά στήν τροφή, νά ζήσουν ἐκεῖνα τά ὁποῖα ἦταν γερά. Αὐτή εἶναι μία τεχνητή ἐπιλογή. Καί εἶπε ὁ Δαρβῖνος. αὐτό πού κάνω ἐγώ, τήν τεχνητή ἐπιλογή, μπορεῖ νά τήν κάνει ἡ ἴδια ἡ φύση! Καί λέγεται φυσική ἐπιλογή. Αὐτή ἡ φυσική ἐπιλογή, πῶς γίνεται; Γίνεται μέ τόν ἀγώνα περί ὕπαρξης. Ὁ ἀγώνας γιά νά ὑπάρξω, πρέπει νά ἔχει χαρακτηριστικά, πού νά εἶναι καλύτερα καί τελειότερα ἀπό τόν διπλανό μου, τό ἀδελφάκι μου. Ἀλλά ὅταν ἐγώ, ἔχω κάποια χαρακτηριστικά καλύτερα, δυνατότερα, ἀπό τόν ἀδελφό μου, - ἐδῶ τώρα ἔκανε τό λάθος ὁ Δαρβίνος, γιατί σᾶς εἶπα, δέν ἦταν ἐπιστήμων, ἦταν ζωοτέχνης - ἐγώ θά μεταβιβάσω τά χαρακτηριστικά πού ἔχω στούς ἀπογόνους μου, ἐγώ ἐπέζησα. Ἔχω, λοιπόν, ἀποκτήσει κάποιες δυνατότητες. Τίς δυνατότητές μου τώρα ἐγώ τίς μεταβιβάζω στούς ἀπογόνους μου. Οἱ ἀπόγονοί μου εἶναι βελτιωμένοι σέ σχέση μέ ἐμένα. Καί τά ἐγγόνια μου εἶναι περισσότερο βελτιωμένα. Ἀπό βελτίωση σέ βελτίωση μέ αὐτή τήν ἐπιλογή πού γίνεται ἀπό τόν ἀγῶνα περί ὑπάρξεως, ἀρχίζει τό κάθε ζῶο νά ἀποκτάει καί κάποιες ἰδιότητες πού δέν τίς εἶχε ὁ πρόγονός του, καί τίς ὁποῖες κληροδοτεῖ στούς ἐπιγόνους. Καί ἔτσι, εἶπε ὁ Δαρβῖνος, μέ τόν τρόπο αὐτό ἔχουμε τήν δημιουργία νέων εἰδῶν. Περιττό νά σᾶς πῶ, ὅτι σᾶς εἶπα τή θεωρία μέ πολύ ἁπλό τρόπο. Αλλά καί ἕνα ἐπιστημονικό βιβλίο νά πάρετε ὅμως, ἔτσι θά τά βρεῖτε γραμμένα. Ἡ θεωρία ἔχει μία ἀφέλεια, γιατί ὁ Δαρβῖνος δέν γνώριζε πολλά πράγματα. Δέν γνώριζε τούς κληρονομικότητα παράγοντες, πού εἶχε ἤδη ἀνακαλύψει ὁ Μέντελ. Δέν γνώριζε τίποτα ἀπό ὅλα αὐτά καί ἔβγαλε αὐτά τά χοντρικά συμπεράσματα τά ὁποῖα προσεβλήθησαν καί κάποιο καιρό, ἡ θεωρία τοῦ Δαρβίνου πῆγε στήν ἄκρη.

~ Ἡ θεωρία τοῦ Λαμάρκ. ~

   Βεβαίως ἔχουμε κι ἄλλες θεωρίες, ὅπως εἶναι τοῦ Λαμάρκ, ὁ ὁποῖος θέλησε κι αὐτός νά πεῖ ὅτι τά ζῶα ἀποκτοῦν ἐπικτήτως ἰδιότητες, δυνατότητες πού ἐπιβάλλονται ἀπό τήν παρουσία τοῦ περιβάλλοντος.

Δηλαδή, ἔχω δυό χέρια. Μέ τό ἕνα μου χέρι κρατάω τό ράσο μου, μέ τό ἄλλο μου χέρι κρατάω τήν ὀμπρέλα μου. Τό ράσο μου εἶναι ἔτσι κατασκευασμένο πού θέλω νά τό κρατῶ, γιατί ἅμα δέν τό κρατῶ θά σκουντουφλήσω. Βρέχει ὅμως καί μέ τό ἄλλο μου χέρι, κρατάω τήν ὀμπρέλα. Ἄν ὑποτεθεῖ ὅτι πρέπει νά ἔχω καί μία τσάντα, δέν μπορῶ νά τήν κρατήσω αὐτήν. Πρέπει νά ἔχω τρίτο χέρι.,Ἐκεῖ κάποια στιγμή ξεφυτρώνει ἕνα χέρι, τρίτο, τό ὁποῖο πιάνει τήν τσάντα, τήν ὁποία ἔχω ἀνάγκη νά σηκώσω. Αὐτό λέει ἡ θεωρία τοῦ Λαμάρκ. Ὅτι ἡ ἀνάγκη δημιουργεῖ νέα ὄργανα, νέες συνθῆκες, νέες καταστάσεις. Ὅταν θά γεννήσω, παιδιά, θά γεννηθοῦν μέ τρία χέρια. Ὁ Λαμάρκ ἰσχυρίζεται ὅτι κληροδοτοῦνται οἱ ἐπίκτητες ἰδιότητες. Ἀλλά αὐτό εἶναι πάρα πολύ ἀντιεπιστημονικό. Ξέπεσε καί ὁ Λαμαρκισμός, γιατί ἁπλούστατα παρετηρήθη ὅτι δέν εἶναι δυνατόν αὐτό παρά μόνο σέ πολύ περιορισμένες περιπτώσεις. Τελικά συμπεραίνουμε ὅτι δέν ὑπάρχει μεταβίβαση ἀπό τό ἕνα γένος στό ἄλλο γένος ἐπίκτητων ἰδιοτήτων.

~ Ἡ πρώτη περίπτωση ἐξελίξεως.~

   Ἡ πρώτη περίπτωση ἐξελίξεως εἶναι ἡ δημιουργία τῶν ὄντων, εἴτε στό φυσικό βασίλειο, εἴτε στό ζωικό βασίλειο, ἀπό τά ἀτελέστερα εἰς τά τελειότερα. Ἄν ρίξετε μία ματιά στό βιβλίο τῆς Γενέσεως, στό πρῶτο κεφάλαιο, ὅπως τά εἴπαμε ἐδῶ, δέν εἶναι καθόλου δύσκολο νά τό παρατηρήσετε ἀμέσως. Στά φυτά τί ἔχουμε; Πρῶτα ἔχουμε τήν πόα, τό χορτάρι, τά ἀτελῆ φυτά, τά ἄξυλα φυτά, τά ἄκορμα φυτά, τά θαμνώδη. Μετά τί ἔχουμε;

Ἔχουμε τά ξυλώδη φυτά, μέ πλήρεις καρπούς, κανονικούς, σωστούς. Ἀπό τά ἀτελέστερα στά τελειότερα φυτά. Στά ζῶα. Ἔχουμε τά ψάρια, ἔχουμε τά πτηνά πού εἶναι τελειότερα ἀπό τά ψάρια, κι ἔχουμε τά θηλαστικά πού εἶναι τελειότερα ἀπό τά πτηνά. Νά λοιπόν μία ἐξέλιξη. Ἡ πρώτη, λοιπόν, μορφή ἐξελίξεως εἶναι ὅτι πᾶμε ἀπό τά ἀτελέστερα στά τελειότερα. Τό θέμα εἶναι σαφές. Ὅτι στήν Ἁγία Γραφή ἀναφέρεται, φαίνεται, ἐκτίθεται αὐτή ἡ ἐξέλιξη. Ἀπό τά ἀτελέστερα στά τελειότερα. Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη περίπτωση ἐξελίξεως. Δέν ἐννοοῦσε αὐτή ὁ Δαρβῖνος. Οὔτε ἐννοοῦν αὐτή τήν ἐξέλιξη οἱ ἐξελικτικοί. Ἀλλά πῶς μπορεῖ νά περνῶ ἀπό τά ἀτελέστερα στά τελειότερα; Ὁ Θεός δημιουργεῖ, ἤ ὑπάρχει κάποιος παράγων ὁ ὁποῖος εἶναι ἔξω ἀπό τόν Θεό πού δημιουργεῖ; Καί ποιός εἶναι αὐτός ὁ παράγων; Ἤ, ἐάν ὁ Θεός ἔκανε τά ψάρια, ἐκεῖ τί ἔλεγε, εἴδατε σέ ὅλες τίς περιπτώσεις, κατά γένος. Κατά πλησμονή τό λέει αὐτό, κατά γένος. Πῆρε κάποιο ψάρι ὁ Θεός καί τοῦ ‘βαλε φτερά καί τό ἔκανε πουλί νά πετάξει; Ἤ τά ψάρια εἶναι ἐκεῖ πού εἶναι καί κάνει καινούρια δημιουργική πράξη, ἐντελῶς καινούρια, πού νά μήν ἔχει καμία σχέση τό πτηνό πού θά φτιάξει μέ τά ψάρια; Τί εἶναι; Ὅ,τι καί νά εἶναι τό θέμα εἶναι ὅτι ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς λέει· ὅτι ὁ Θεός κατά γένος δημιούργησε αὐτά, κι ὅτι δέν περνοῦσε ὁ Θεός ἀπό τό ἕνα γένος στό ἄλλο, ἔστω καί ἄν ἦταν δικαίωμά του νά τό κάνει. Δικό του θέμα εἶναι, δυνατός εἶναι ὁ Θεός, ὅ,τι θέλει κάνει. Ἀλλά βλέπουμε ὅμως ὅτι δέν περνάει ὁ Θεός, ὅπως δημιουργεῖ, ἀπό τό ἕνα γένος στό ἄλλο. Σ’ αὐτά πού σᾶς λέω γιά τήν θεωρία τῆς ἐξελίξεως, πρέπει νά προσθέσω καί κάτι ἀκόμα.

Ἀλλά δέν θά μιλήσω τώρα γιά τόν ἄνθρωπο. Θά μιλήσω γιά τόν ἄνθρωπο, ὅταν φθάσουμε στήν δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου.

~ Ἡ δεύτερη περίπτωση τῆς ἐξελίξεως. ~

   Ἡ δεύτερη περίπτωση τῆς ἐξελίξεως πού θά ἑρμηνεύσω εἶναι τό πέρασμα ἀπό τό ἕνα ζῶο στό ἄλλο ζῶο, καί αὐτό εἶναι θεωρία τῆς ἐξελίξεως, καί ὄχι ὅπως ἐκτίθεται μέσα στό βιβλίο τῆς Γενέσεως, ὅτι περνάω ἀπό τά ἀτελέστερα στά τελειότερα ὄντα. Βέβαια εἶναι καί ἡ θεωρία τῶν μεταλλαγῶν τοῦ Ντεβρύ.

Τί νά σᾶς πῶ γιά αὐτά ὅλα, εἶναι πάρα πολλά. Μόνο θά πῶ ὅτι ὑπῆρξε καί ἡ ἀντίθετη θεωρία. Τήν ὑποστήριξε κάποιος Πώλ Μπύχνερ, ὡς ἑξῆς: ἐπί παραδείγματι ὁ ἄνθρωπος κατάγεται ἀπό τόν πίθηκο. Ὁ Μπύχνερ ὑποστήριξε τό ἀντίθετο.

Ὅτι ὁ πίθηκος κατάγεται ἀπό τόν ἄνθρωπο! Πῶς γίνεται, λέει, αὐτό; Διότι ἐκφυλίστηκε ὁ ἄνθρωπος καί στόν ἐκφυλισμό του παρήγαγε τόν πίθηκο. Φυσικά δέν εἶναι σωστό αὐτό. Οὔτε ὅτι ὁ πίθηκος ἔφερε τόν ἄνθρωπο, κατά τή θεωρία τῆς ἐξελίξεως τοῦ Δαρβίνου, οὔτε ὅτι ὁ ἐκφυλισμένος ἄνθρωπος δημιουργεῖ τόν πίθηκο, κατά τή θεωρία τοῦ Μπύχνερ. Ἕνα εἶναι ἀληθές. Ἡ ἀδυναμία τῆς θεωρίας νά ἐξηγήσει τό πῶς ἔχουμε τό πέρασμα ἀπό τό ἕνα γένος στό ἄλλο γένος. Πῶς μποροῦμε νά δικαιολογήσουμε τήν σύνδεση τῶν γενῶν. Δηλαδή μέ ἄλλα λόγια, εἶναι αὐτό πού λέμε· θεωρία! Τί θά πεῖ θεωρία; Θεωρία θά πεῖ ἕνα ἐπιστημονικό πιστεύω. Προσέξτε αὐτό τό σημεῖο.

Ἡ θεωρία δέν εἶναι ἐπιστημονική ἀλήθεια. Στηρίζεται σέ μερικές παρατηρήσεις, ἀλλά οὐδέποτε ὅμως εἶναι ἐπιστημονική ἀλήθεια. Ἀπό ποῦ ξεκινάει; Ξεκινάει ἀπό μία εἰκασία. Ἀπό μία διαίσθηση τοῦ ἐπιστήμονα.

Κατόπιν κάνει μία ὑπόθεση. Ἔτσι χτίζει μία θεωρία καί προσπαθεῖ νά τήν ἀποδείξει, μέ τά δεδομένα τῶν παρατηρήσεων πού ἔχει ἤ τῆς διαισθήσεως πού διαθέτει. Ἐάν τά δεδομένα αὐτά ἐπαληθεύσουν τήν θεωρία, - ἀλλά νά τήν ἐπαληθεύουν ἐν παντί τόπω καί χρόνω, ἀπό ὁποιονδήποτε, ἀπ’ ὁπουδήποτε - τότε ἡ θεωρία αὐτή ἡ ἐπιστημονική γίνεται ἐπιστημονική ἀλήθεια, καί πιά δέν χωράει τίποτα.

Εἶναι ἀλήθεια ἐπιστημονική!

Τέρμα. Δέν ὑπάρχει καμία ἀντίθεση. Μέχρι πού νά γίνει ἐπιστημονική ἀλήθεια εἶναι ἐπιστημονική θεωρία.

Ἀλλά ἐάν εἶναι ἐπιστημονική θεωρία, τότε δύναται νά ἀντικατασταθεῖ ἀπό μία ἄλλη θεωρία τελειότερη.

Καί πράγματι ἔχουν περάσει 124 χρόνια ἀπό τό 1859 μέχρι σήμερα καί ξανάρθε πάλι στήν ἐπιφάνεια.

Αὐτό δείχνει ὅτι δέν εἶναι ἐπιστημονική ἀλήθεια. Συνεπῶς δέν μποροῦμε νά λέμε ὅτι ὁπωσδήποτε ἔχουμε τήν καταγωγή τῶν εἰδῶν κατά ἐξελικτικό τρόπο.

Ἐδῶ μάλιστα ἕνας καθηγητής ξένος ἔλεγε τά ἑξῆς : Εἶναι ἤ δέν εἶναι κανείς ὀπαδός τῆς θεωρίας τῆς ἐξελίξεως, ὄχι διά λόγους πού προέρχονται ἐκ τῆς Φυσικῆς Ἱστορίας ἀλλά ἀναλόγως τῶν φιλοσοφικῶν του γνωμῶν.

Τί θά πεῖ αὐτό; Ἡ θεωρία τοῦ Δαρβίνου εἶναι μία θεωρία πού ποτέ δέν ἔπιασε τό θέμα ἄνθρωπος. Αὐτό τό ἀνακάλυψαν ἐκεῖνοι πού θέλησαν νά ὑποστηρίξουν ὅτι ὁ ἄνθρωπος κατάγεται ἀπό τόν πίθηκο. Οὐδέποτε ὁ Δαρβῖνος εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος κατάγεται ἀπό τόν πίθηκο. Οὐδέποτε ὁ Δαρβῖνος διεκήρυξε ὅτι δέν πιστεύει στό Θεό. Τότε, περί τίνος πρόκειται; Νά σᾶς πῶ περί τίνος πρόκειται. Ὅταν διατυπώθηκε ἡ θεωρία τοῦ Δαρβίνου, ὁ ὑλισμός μεσουρανοῦσε. Ὑλισμός εἶναι τό σύστημα ἐκεῖνο τό φιλοσοφικό πού ἀπορρίπτει τήν ἔννοια τοῦ Θεοῦ καί συνεπῶς τή δημιουργία. Δέχεται τήν ὕλη αἰώνια, αὐθύπαρκτη καί αὐτοδημιουργοῦσα.

Ἡ ἴδια ἡ φύση δημιουργεῖ τόν ἑαυτό της. Αὐτό λέγεται ὑλισμός. Ἐπειδή δέ, ἐπικρατοῦσε ὁ ὑλισμός τόν περασμένο αἰώνα, ὅταν εἶδε τήν θεωρία τοῦ Δαρβίνου, γαντζώθηκε ἀπό τήν θεωρία τοῦ Δαρβίνου, γιά νά ἀποδείξει ὅτι ἄν ὁ ἄνθρωπος κατάγεται ἀπό τόν πίθηκο καί ὁ πίθηκος ἀπό τό παραπέρα ζῶο κι ἀπό τό παραπέρα. Καί φθάνουμε σ’ ἕνα μονοκύτταρο ὀργανισμό. Καί ἄν μονοκύτταρος ὀργανισμός ἔγινε μόνος του ἀπό τή νεκρή ὕλη, - κατά τήν αὐτόματη γένεση - τότε δέν ὑπάρχει Θεός. Τότε δέν ἔχουμε νά δώσουμε λογαριασμό γιά τίς πράξεις μας σέ κανέναν. Νά τό πῶ ἔτσι ἁπλά, πολύ ἁπλά. Τότε εἶναι περιττό νά πιστεύω ὅτι ὑπάρχει κόλαση καί παράδεισος! Ἐκεῖνο πού ἐνοχλεῖ τόν ἄνθρωπο εἶναι αὐτή ἡ μεταφυσική θέση ὅτι ὑπάρχει κρίση.Ὑπάρχεικόλαση καί παράδεισος. Καί γιά νά πῶ ὅτι δέν ὑπάρχει κόλαση, θά πῶ ὅτι δέν ὑπάρχει Θεός. Ἀλλά πότε θά τό πῶ αὐτό; Θά τό πῶ, ὅταν δέν θά θέλω νά ἀλλάξω τήν ζωή μου.

Διότι ὑπάρχουν δυό θέσεις. Ἤ θά ἀλλάξω τήν ζωή μου ἀπέναντι στόν Θεό καί θά συμμορφωθῶ μέ τό θέλημά του, ἤ θά πῶ δέν ὑπάρχει ὁ Θεός καί θά μείνω στό δικό μου τό θέλημα. Ἕνα ἀπό τά δυό. Ἐάν προτιμήσω τελικά νά πῶ δέν ὑπάρχει Θεός, τότε ὁπωσδήποτε τήν ἔχω ἀνάγκη τήν θεωρία τῆς ἐξελίξεως. Γιά νά ὑποστηρίξω ὅτι ὁ ἄνθρωπος κατάγεται ἀπό τόν πίθηκο καί συνεπῶς δέν ὑπάρχει ὁ Θεός. Μόνο αὐτό; Εἶναι καί κάτι ἄλλο. Ἀκόμη καί ἀπό πλευρᾶς κοινωνικῆς ζωῆς δέν θά ἔχω εὐθύνες. Εἶναι ἀδιανόητο, ὅταν μέ πᾶνε στό δικαστήριο γιατί ἔσπασα μία βιτρίνα ζαχαροπλαστείου, ρήμαξα τά γλυκά, σπάζω τό τζάμι, βουτάω τά γλυκά, μέ πιάνει ὁ χωροφύλακας.

- Ἔλα ἐδῶ τί κάνεις;

- Τίποτα!

   Αὐτό πού κάνει μία γάτα. Πηδάει στό τραπέζι, καί ἁρπάζει ἕνα ψάρι. Πείνασε, τῆς μύρισε τό ψάρι καί τό ἅρπαξε. Ἡ γάτα ἔχει τήν εὐθύνη, γιατί ἔφαγε τό ψάρι; Θά δώσει λογαριασμό ἡ γάτα, γιατί ἔφαγε τό ψάρι; Ὄχι. Γιατί εἶναι ζῶο. Λοιπόν, ἀφοῦ κι ἐγώ εἶμαι ζῶο - μέ γειά μου μέ χαρά 

μου - κατάγομαι ἀπό τόν πίθηκο, δέν ἔχω λόγο νά δώσω ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί ἐνώπιον δικαστηρίου, ἀνθρώπων, κοινωνίας κτλ. Καί ἐπειδή στήν ἐποχή μας δέν μεσουρανεῖ ὁ θεωρητικός ὑλισμός καί ἀπό θεωρητικῆς καί ἐπιστημονικῆς πλευρᾶς ὁ ὑλισμός εἶναι χρεωκοπημένος στόν αἰώνα μας, τόν 20ο, ἔχουμε τούς καρπούς τοῦ ὑλισμοῦ πού θεμελιώθηκαν θεωρητικά τόν περασμένο αἰώνα, δηλαδή τόν ὑλιστικό τρόπο τοῦ σκέπτεσθαι καί ζῆν. Καί ἐπειδή ὑπάρχουν συστήματα, κοινωνικά, φιλοσοφικά, τά ὁποῖα ἔχουν ὑλιστική βάση καί ἀρνοῦνται τό Θεό, ἀναμφισβήτητα ἔχουν πάρα πολύ μεγάλη ἀνάγκη γιά νά στηριχθοῦν δῆθεν θεωρητικά ἀπό τήν θεωρία τῆς ἐξελίξεως. Γι’ αὐτό τό λόγο στίς μέρες μας,

ξαναβγῆκαν ἀπό τό μουχλιασμένο χρονοντούλαπο οἱ θεωρίες αυτές. Φρεσκαρίστηκαν. Ξανατυπώθηκαν σέ καινούργια βιβλία μέ καινούριο χαρτί «ἰλουστρασιόν». Μέ μοντέρνα σκίτσα, καί σερβίρονται σάν τήν τελευταία λέξη τῆς ἐπιστήμης, γιατί ἔχουν ἀνάγκη νά στηριχθοῦν τά συστήματα ἀπό τή θεωρία τῆς ἐξελίξεως. Τίποτε ἄλλο. Τί νά σᾶς πῶ, νά σᾶς πῶ γιά τόν Χέγκελ; Αὐτόν τόν Γερμανό ὁ ὁποῖος μετά τό 1920, κάπου ἐκεῖ, εἶχε διατυπώσει, ὅτι κατάγεται ὁ ἄνθρωπος ἀπό ἐκεῖνο, κί ἐκεῖνο, κί ἐκεῖνο τό ζῶο. Καί πῆρε τά ἔμβρυα αὐτῶν τῶν διαφόρων ζώων, τά φωτογράφισε καί τά παρουσίασε καί εἶπε : "Ὁρίστε ἀπό ποῦ κατάγεται ὁ ἄνθρωπος". Καί συνεργάτες του καί ἄλλοι ἐπιστήμονες, -  στό Βερολίνο ἔγινε αὐτό - διαπίστωσαν τήν πλαστογραφία πού ἔκανε! Πλαστογραφία! Καί ἔγραψε τότε μία ἐφημερίδα τοῦ Βερολίνου μέ πηχυαία γράμματα τήν πλαστογραφία τοῦ Χέγκελ. Τί ἐξυπηρετοῦσε ἡ πλαστογραφία τοῦ Χέγκελ;

Τόν ὑλισμό. Ἤ νά πῶ γιά τό κρανίο τοῦ Πιλντάουν.

Ἀνακαλύφθηκε στίς ἀρχές τοῦ 20ου αἰῶνα. Τό βρῆκαν στό Πιλντάουν τῆς Αγγλίας. Καί τό κρανίο, ἔδειχνε κρανίο ἀνθρώπου καί σαγόνι πιθήκου καί εἶπαν : "Βρήκαμε τόν πιθηκάνθρωπο!" Τυμπανισμοί ἐπιστημονική. Κάθισαν καί τό ἔψαξαν καλά, και ἀνακάλυψαν ὅτι τό κρανίο ἦταν τέλειου ἀνθρώπου καί δή συγχρόνου. Ἔψαξαν καλά καλά τό σαγόνι καί βρῆκαν ὅτι ἦταν σαγόνι πιθήκου. Ἀποτέλεσμα, - Ἔχω τά ἀποκόμματα τῶν ἐφημερίδων πού τότε δημοσίευσαν τό περιστατικό - έγραφαν : «Ἀπατεῶνες καί ἐπιστήμη». Τό γράφει τό ἄρθρο αὐτό ὁ καθηγητής τῆς Βιολογίας ὁ Κούμαρης. Ὁ Γιάννης Κούμαρης, τακτικός καθηγητής, ὁμότιμος καθηγητής τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Τί γράφει τό ἄρθρο; Τό κρανίο τοῦ Πιλντάουν ἦταν πλαστό! Πῆρε κάποιος ἕνα κρανίο ἀνθρώπου, πῆρε καί ἕνα σαγόνι μαϊμοῦς, τό ἔβαλε σέ ὀξέα, ἔκανε μία χημική ἐπεξεργασία, ἔσκαψε ἕνα γεωλογικό στρῶμα, τό ἔβαλε κάπου ἐκεῖ πέρα, καί εἶπε, βρήκα αὐτό τό κρανίο! Γιατί ἄραγε; Νά ἐξυπηρετηθεῖ ὁ ὑλισμός! Παράξενα πράγματα.. Ἕνα εἶναι μόνο.

Ὅτι ὑπάρχει ἡ πλαστογραφία.

Ἡ θεωρία τῆς ἐξελίξεως αὐτή τήν στιγμή, ὅπως προσφέρεται, μᾶλλον μπερδεύει τά πράγματα παρά τά ἐξηγεῖ. Ἔχω ἕνα καινούριο ἄρθρο, πού ἀναφέρεται στό σημεῖο αὐτό καί λέγει ὅτι ἡ θεωρία τῆς ἐξελίξεως δημιούργησε περισσότερα προβλήματα παρά ἔλυσε. Καί αὐτή τή στιγμή παραμένει πάντοτε μία θεωρία μέ τά πάρα πολλά ἀδύνατά της σημεῖα, χωρίς νά μπορεῖ νά ἐξηγήσει τίποτα ἀπό ἐκεῖνα τά ὁποῖα ἀπασχολοῦν τόν ἄνθρωπο.

Παραμένει, ξαναλέω ἄλλη μία φορά, μία θεωρία, τίποτε ἄλλο. Καί ὅμως προσφέρεται σάν ἐπιστημονική ἀλήθεια.

Καί φθάνουν στά σχολεῖα, στήν τηλεόραση, στό ραδιόφωνο, νά λένε ὅτι ὁ ἄνθρωπος κατάγεται ἀπό τόν πίθηκο. Κανείς δέν μπόρεσε νά τό ἀποδείξει αὐτό.

Γιατί ἀποτελεῖ, ξαναλέω ἄλλη μία φορά, ἐπιστημονική θεωρία, τίποτε ἄλλο. Δέν εἶναι ἐπιστημονική ἀλήθεια.

Παραμένει ἕνα πρόβλημα.

Πρόβλημα ἄλυτο. Πού ἡ Ἁγία Γραφή μας τό λύνει ἔτσι : Τό κάθε γένος ἔτυχε ἰδιαιτέρως δημιουργικῆς ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ πράξεως. Γι’ αὐτό δέν διστάζει νά γράψει ὁ ἱερός συγγραφεύς, ὁ Μωυσῆς, ὅτι ὁ Θεός ἔκανε τό κάθε τί κατά γένος.   Ἔτσι, λοιπόν, προκειμένου νά ὑποστηριχθεῖ ἡ ἀπιστία. Προκειμένου νά χτυπηθεῖ τό Εὐαγγέλιο, νά χτυπηθεῖ ὁ Θεός, οἱ ἄνθρωποι βάζουν ὑπηρέτρια τήν ἐπιστήμη καί σερβίρουν τό ψεῦδος. Ἄς προσέχουμε, λοιπόν, στά σερβιρόμενα ψεύδη.

16-1-1983

11η ομιλία στην κατηγορία
« Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/xristianikh-kosmologia-anurvpologia
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pgmRsIiRCioth8a5E4bM7r

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.