Ἡ Θεοτόκος, τό μεγάλο κεφάλαιον τῆς σωτηρίας μας.

†.«Καί εἰσελθών ὁ ἄγγελος πρός αὐτήν εἶπε∙ χαῖρε κεχαριτωμένη∙ ὁ Κύριος μετά σοῦ∙ εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξίν.»
   Σήμερα, του Ευαγγελισμού, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας γιορτάζει το μεγάλο της κεφάλαιο. Το κεφάλαιο της σωτηρίας της. Και είναι η αρχή της σωτηρίας της, Και η αρχή είναι το μεγάλο μήνυμα που έδωσε ο ουρανός προς την γην. Γι’ αυτό ο αρχάγγελος Γαβριήλ έρχεται προς την Μαρία, την Θεοτόκον, και της λέγει: Χαῖρε κεχαριτωμένη», χαίρε Συ που είσαι γεμάτη από χάριτες! Η αλήθεια είναι ότι έπρεπε να βρεθή ένα σημείο επαφής του ουρανού με την γη. Το σημείο αυτό, δεν ήτο παρά μόνο η Θεοτόκος. Αν λάβετε υπόψιν ότι ολόκληρη η ανθρωπότητα ήταν βουτηγμένη μέσα εις την αμαρτία και εις την αγνωσίαν του Θεού. Έτσι έπρεπε να υπάρξη ένα σημείον επαφής, όπως σας είπα, ουρανού και γης. Και το σημείον αυτό ΄ητο το πρόσωπον της Θεοτόκου. Γι’ αυτό ακριβώς την αποκαλεί «Κεχαριτωμένην». Δηλ. Σύ η οποία είσαι γεμάτη από τις χάριτες του ουρανού. Και είσαι γεμάτη από τις χάριτες του ουρανού, όχι διότι ο Θεός σου έδωσε τις χάριτες αυτές, αλλά διότι εσύ εργάστηκες / επάνω σ΄ αυτές.
   Δηλ. αν θέλετε, ακριβέστερα, ο ουρανός εβοήθησε εσένα, που είδε την αγαθή σου προαίρεση, να θέλης να δουλέψης επάνω στις αρετές. Και συνεπώς είσαι η κεχαριτωμένη. Μάλιστα, ανάμεσα σε όλες τις γυναίκες. Ποιές γυναίκες; Του Ισραήλ; Όχι. Αλλά όλες τις γυναίκες της Ιστορίας. Της προ, της κατά, και της μετά. (Χριστόν) Είναι λοιπόν η μόνη Κεχαριτωμένη∙ που παίρνει η Θεοτόκος αυτήν την βεβαίωση και την πιστοποίηση, όχι από άνθρωπο αλλά από αυτόν τον ουρανόν, από αυτόν τον Θεόν. Είναι ομολογουμένως καταπληκτικό.
   Όταν όμως ο άγγελος λέγει εις την Θεοτόκον «Χαῖρε», χαίρε θα πη να έχης χαρά. Είναι χαιρετισμός. Βέβαια εκ πρώτης όψεως, ένας που εισέρχεται σ’έναν χώρον, λέγει το «χαῖρε» σ’ εκείνους που ευρίσκονται εις τον χώρον αυτόν. Λέγει το ιερόν κείμενον «καί εἰσελθών ὁ ἄγγελος πρός αὐτήν εἶπε.» Εκείνο το «εἰσελθών», μας αφήνει να φαντασθούμε ότι δεν ήταν αιφνιδία η εμφάνιση του αγγέλου, ως ενός ανδρός, εννοείται. Όχι βεβαίως με φτερά, όπως θα θέλαμε να εικονίσωμε∙ κι’ αυτό είναι στον εικονισμόν, γιατί οι εικόνες εκφράζουν αλήθειες, κατά ζωγραφικόν τρόπον, κατά χρωματικόν τρόπον. Εισήλθε ένας νέος. Δηλ. από την πόρτα. Και είπε «χαῖρε». Βέβαια, ξαναλέμε, ότι αυτό το «χαῖρε», εκ πρώτης όψεως είναι ο συνήθης χαιρετισμός. Αλλά εφόσον όμως ο άγγελος ήταν κομιστής ενός μηνύματος πολύ μεγάλου, έρχεται να μιλήση ότι θα έλθη στον κόσμόν ο «μεγάλης βουλής άγγελος». Τότε το «χαῖρε» αυτό, παίρνει άλλες διαστάσεις. Γι’αυτό το λόγο αγαπητοί μου, εκείνου του θαυμασίου ποιήματος, του λεγομένου «Ἀκαθίστου Ὕμνου», βάζει, προτάσσει σε κάθε πρόταση, δύο φορές το «χαῖρε». «Χαῖρε» για κάτι, και πάλι «χαῖρε» για κάτι. Σκεφθήτε δηλ. πόσες φορές επαναλαμβάνεται αυτό το «χαῖρε».
   Το «χαῖρε» σε μία δεύτερη διάσταση σημαίνει «τώρα νά ἔχης χαρά σύ, διότι σύ εἶσαι Ἐκείνη ἡ ὁποία θά σταθεῖς τό μεγάλο πρόσωπο, πού θά φέρη στόν κόσμο τόν ἐνανθρωπήσαντα Υἱόν τοῦ Θεοῦ. Ἄρα τόσο μεγάλη τιμή ποῦ σοῦ περιποιεῖται ὁ οὐρανός, εἶναι δυνατόν νά μήν ἔχης χαρά;» Όταν μάλιστα η Θεοτόκος, στην ωδή της αργότερα λἰγο, επισκεπτομένη την Ελισσάβετ την συγγενή της, θα πη την θαυμάσια εκείνη ωδή της∙ θα πη «ἀπό τοῦ νῦν μακαριοῦσι με πᾶσαι αἱ γενεαί.» Από δω και μπρος θα με ευτυχίσουν όλες οι γενεές. Πώς λοιπόν θα ήταν δυνατόν, εάν οι γενεές ευτυχίζουν την Θεοτόκον, να μην ήτο η ίδια ευτυχής; Και συνεπώς, ως ευτυχής, να μη της ανήκει η χαρά; Εξ ου και ο χαιρετισμός «χαῖρε» Δηλ. να έχης χαρά.
   Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμα. Μία Τρίτη διάστασις. Αυτό το «χαῖρε» σημαίνει ότι συ είσαι ο εκπρόσωπος των ανθρώπων. Αφού συ είσαι το σημείον επαφής ουρανού και γης. Συνεπώς οι άνθρωποι, επειδή δεν ήσαν κατάλληλοι να δεχθούν τον Θεόν, εσύ είσαι όμως κατάλληλη να δεχθής τον Θεόν, τώρα δια του προσώπου σου η ανθρωπότητα χαίρει. Χαίρει διότι έρχεται εις τον κόσμο ο λυτρωτής. Είναι εκείνο που οι άγγελοι είπαν κατά την Γέννησιν «καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία.» Αυτή η ευδοκία των ανθρώπων, η αναμονή των ανθρώπων, που τους γέμιζε από χαρά. Γιατί ο άγγελος είπε εις τους ποιμένας ότι «νά χαίρετε χαράν μεγάλην, σεῖς καί ὅλος ὁ λαός τοῦ Ἰσραήλ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ... κ.λπ.» Να έχετε πολύ μεγάλη χαρά. Συνεπώς η Θεοτόκος είναι η εκπροσωπούσα ολόκληρη την
ανθρωπότητα, η οποία τώρα δέχεται τον χαιρετισμόν από τον ουρανόν, και που τώρα εκείνη, δηλ. η ανθρωπότητα, δέχεται την χαρά του ουρανού, και εκφράζει η ανθρωπότητα την χαρά της.
   Βλέπετε λοιπόν αγαπητοί μου ότι ανοίγει ένα καινούριο κεφάλαιον για την ανθρωπότητα. Εκεί κάπου στη Ναζαρέτ, σ’ ένα φτωχό οικίσκο, σπιτάκι, διότι η Ναζαρέτ ήταν χωριό. Εκεί κάπου έγινε το μεγαλύτερο θαύμα της Ιστορίας. Έγινε όχι απλώς ο Ευαγγελισμός αλλά και η Ένανθρώπισης, δηλ. η σύλληψις του Υιού του Θεού. Διότι τι είπε παρακαλώ η Θεοτόκος; «Πῶς θά μοῦ γίνη αυτό πού λές ὅτι θα γίνω ἡ μητέρα τοῦ Υιού τοῦ Θεοῦ;» «Πνεῦμα Ἅγιον, λέγει, θά σέ ἐπισκιάση, θά ἔρθη σέ σένα, καί δύναμη Ὑψίστου θά σέ ἐπισκεφθῆ, καί τότε θά γίνη αὐτό το θαῦμα.»
   Ώστε λοιπόν βλέπομε αγαπητοί μου, ότι σ’ εκείνο το μικρό σπιτάκι, έγινε το πιο μεγάλο θαύμα της Ιστορίας. Δηλ. το κεφάλαιον της σωτηρίας μας. Από το οποίον ξεκινά ολόκληρη, όχι μόνο η σωτηρία των ανθρώπων αλλά και η παλιγγενεσία ολοκλήρου του σύμπαντος!
   «Καί ἰδοῦ, λέγει ὁ ἄγγελος, συλλήψη ἐν γαστρί καί τέξῃ ὑιόν, καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν.» «Νά, λέγει, θά συλλάβης καί θά γεννήσης Υἱόν∙ καί το ὄνομά του θά τό ἀποκαλέσης Ἰησοῦν.» Ο Ματθαίος παίρνει την προφητεία, που λέγει «Ἐμμανουήλ». Αλλά το όνομα «Ἐμμανουήλ», δεν είναι παρά προφητικόν. Και είναι το ίδιο με το «Ἰησοῦς Ἑβραϊκά θά πῆ σωτήρ. Δηλ. αὐτός πού θά ἔλθη στόν κόσμο, θά εἶναι σωτήρ. Ὅπως σωτήρ ἦταν καί ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυί, ὁ ὁποῖος ἦτο τύπος, πού εισήγαγε τόν λαόν τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν ἔρημο εἰς τήν γῆν τῆς Ἐπαγγελίας. Τώρα λοιπόν, αὐτός πού θά γεννήσης ἐσύ, αὐτός θά εἶναι ὁ κατ’ ἐξοχήν σωτήρ».
   Αλλά ποία είναι η ταυτότητά σου; Ποίος είναι αυτός; Για να δούμε αγαπητοί μου, ποιός θα είναι αυτός; Θα είναι κάπως όπως ο Ιησούς του Ναυί; Πού θα μπορούσε να ἐκδιώξη με πολεμικές επιχειρήσεις τους γύρω λαούς, και να ελευθερώση –μη ξεχνάμε ότι οι Εβραίοι ήσαν κάτω από Ρωμαϊκή κατοχή – και να τους ελευθερώση, και να τους καταστήση πάλι έναν ελεύθερον λαόν; Από Εθνικής εννοείται πλευράς; Όχι αγαπητοί.
   Και να. Πρώτα – πρώτα «Ἐμμανουήλ» θα πη «μαζί μας ὁ Θεός.» Άρα θα πει ότι αυτόν τον οποίον εσύ θα γεννήσης, είναι ο Θεός, που παίρνει ανθρώπινο σώμα, ανθρώπινο περίβλημα. Άρα λοιπόν, αφού εσύ είσαι ο Θεός, υπάρχει πιο μεγάλο γεγονός από το γεγονός ότι ο Θεός με αυτόν τον τρόπο έρχεται να κατοικήση μαζί με τους ανθρώπους; Πρώτο στοιχείο λοιπόν της ταυτότητός του είναι : «μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός», «Ἐμμανουήλ». Και αφού είναι «Ἐμμανούηλ» είναι Ἰησούς∙ δηλ. αφού είναι μαζί μας ο Θεός, τότε
είναι σωτήρ.
   Ἀλλο σημείον. «Οὖτος ἔσται μέγας.» Αυτός, λέγει, θα είναι μέγας. Πόσο μεγάλος μπορεί να είναι; Σαν τον Μ. Αλέξανδρο; Και τι προσέθεσε στην Ιστορία ο Μ. Αλέξανδρος; Ή ο Μ. Ναπολέων; Ή όποιοι άλλοι μεγάλοι στάθηκαν και πήραν την προσωνυμία του
μγάλου μέσα στην Ιστορία; Αυτός θα ήτο ο κατ’ εξοχήν μέγας!
   Και ακόμη «Υἱός Ὑψίστου κληθείσεται.» θα αποκληθεί «Υἱός τοῦ Ὑψίστου.» Είναι γεγονός ότι κάθε άνθρωπος που ευαρεστεί στον Θεό, λέγεται «παιδί τοῦ Θεοῦ». Εδώ όμως, ως Υιός Υψίστου, σημαίνει ότι αφού είναι «Ἐμμανούηλ», αφού είναι «μαζί μας ὁ Θεός», πώς τώρα θα κληθή «Υἱός τοῦ Θεοῦ;» Εδώ υπαινίσσεται ήδη το δόγμα της Αγίας Τριάδος. Ότι αυτός είναι το δεύετρον πρόσωπον της Τριάδος. Συνεπώς έχει πατέρα τον Θεόν, αλλά θα τον έχη πατέρα και ως άνθρωπος. Δύο φορές λοιπόν θα έχει τον Θεό πατέρα. Και με την θεία του φύση και με την ανθρώπινη του φύση. Και με την θείαν του φύση, διότι είναι ομοούσιος με τον Πατέρα. Τον οποίον εγέννησε προ της δημιουργίας. Με την ανθρώπινη φύση, διότι είναι Υιός ανθρώπου. Και ευαρεστεί εις τον Πατέρα και συνεπώς είναι Υιός του Υψίστου.
   Ακόμη «καί δώσει αὐτῷ Κύριος ὁ Θεός τόν θρόνον Δαυΐδ τοῦ πατρός αὐτοῦ.» Ποιός ήτο αυτός ο θρόνος του Δαυΐδ; Επειδή ο Θεός είχε υποσχεθεί εις τον Δαυΐδ ότι δεν θα λείψουν από την γενιά του απόγονοι έως ότου έλθη Εκείνος, ο οποίος θα καθήσει στον θρόνο τον δικό του. Κι’ αυτός θα είναι μέγας. Θέλει να πη ότι θα είναι από την γενεά την δική του. Βεβαίως. Θα λέγαμε, είναι γνωστό ότι δεν θα λείψουν από την γενιά του απόγονοι έως ότου έλθη Εκείνος, ο οποίος θα καθήσει στον θρόνο τον δικό του. Κι’ αυτός θα είναι μέγας. Θέλει να πη ότι θα είναι από την γενεά την δική του. Βεβαίως. Θα λέγαμε, είναι γνωστό ότι και το κατά Λουκάν κ αι το κατά Ματθαίον, γενεαλογούν τον Χριστόν. Γιατί; Για να καταδείξουν ότι ο Χριστός είναι από την γενεά όχι μόνο από την φυλή του Ιούδα αλλά και από την γενεά του Δαυΐδ. Κι έτσι να δικαιωθεί ο Θεός, που είπε την προφητεία ότι «ἀπό τήν δική σου τήν ὀσφόν, δηλ. ἀπό τό δικό σου τό γένος θά ἔλθη Ἐκεῖνος πού θά καθήση στόν θρόνο τόν δικό σου.» Ξέρομε όμως ότι ο Ιησούς δεν κάθησε σε κανέναν βασιλικόν θρόνον. Πώς γίνεται αυτό; Σημαίνει ότι παίρνει βασιλικήν ιδιότητα. Ο θρόνος αγαπητοί μου είναι ένα σύμβολον, είναι μια καρέκλα. Την πετάς από το παράθυρο και σπάζει. Την βάζεις στη φωτιά και την καίς. Σημαίνει, αυτός θα είναι βασιλιάς. Απόδειξη, λίγο παρακάτω θα μας πη αυτό. Ότι καί τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος.» Αλλά οι καρέκλες έχουν τέλος. Τις τρώνε τα σαράκια. Διαφοροποιούνται μέσα στην Ιστορία. Άρα αν ο Ιησούς δεν κάθησε εις τον θρόνο τον βασιλικό με την ανθρώπινη έννοια, αυτό σημαίνει ότι δεν είναι συνήθης βασιλιάς. Ότι είναι βασιλεύς που θα βασιλεύει εις τους αιώνας των αιώνων.
   Κι’ ακόμα: «Καί βασιλεύει ἐπί τόν οἶκον Ἰακώβ.» Οίκος θα πη πατρίδα. Εις την πατρίδα του Ιακώβ. Ναι, αλλά ξέρομε ότι οι Εβραίοι τον Χριστόν δεν τον εδέχθησαν. Και μάλιστα αποποιήθηκαν να τον ονομάσουν βασιλιά. Όταν ο Πιλάτος έγραψε Ι.Ν.Β.Ι., εκείνος πήγαν και του είπαν «μή γράψης ὅτι εἶναι ἕνας βασιλιᾶς τῶν Ἰουδαίων, ἀλλά ὅτι εἶπε ὅτι εἶναι βασιλιᾶς τῶν Ἰουδαίων.» Και τότε προφητικότατα ο Πιλάτος είπε «ὁ γέγραφα γέγραφα.» Εκείνο που έγραψα το έγραψα. Δεν σηκώνει καμμιά διόρθωση. Γιατί; Γιατί πράγματι είναι βασιλιάς των Ιουδαίων, έστω κι αν δεν τον δέχθηκαν. Θυμηθείτε μια παραβολή που… γυρίζει, λέει, ο βασιλιάς, κι’ εκείνους που δεν τον δέχθηκαν, τους έσφαξε. Είναι εικόνα από τις πολεμικές επιχειρήσεις της εποχής. Και βασιλεύει επί του λαού, θέλει δεν θέλει ο λαός. Αλλά κυρίως αγαπητοί μου είναι το εξής: Ο Ιακώβ δεν είναι πια ο παλαιός Ισραήλ. Ισραήλ θα πη Ιακώβ. Είναι προσωνύμιον του Ιακώβ το Ισραήλ. Που θα πη «ἡγαπημένος.» Δεν είναι πια ο παλιός Ισραήλ. Αλλά είναι ο νέος Ισραήλ. Είναι η Εκκλησία. Πού σημαίνει ότι θα βασιλεύση εις τον οίκον Ιακώβ, τον νέο λαό, διότι οι πραγματικοί πνευματικοί απόγονοι του Αβραάμ του Ισαάκ και του Ιακώβ δεν είναι αυτοί που είναι εξ αίματος απόγονοι του Αβραάμ, αλλά είναι η Εκκλησία. Είναι όσοι πίστεψαν εις τον Χριστόν. Γιατί, και ο Αβραάμ επίστευσε, και ελογίσθη αυτώ εις δικαιοσύνην. Και ο Ισαάκ επίστευσε, που εδέχθη να θυσιασθή. Κι ο Ιακώβ επίστευσε, παρ’ ότι δεν παίρνει πιθαμή γης και δεν πεθαίνει εις την γην της επαγγελίας αλλά εις την Αίγυπτον. Αλλά πιστεύει ότι ο Θεός είναι αληθής. Συνεπώς τέκνα εις τον Αβραάμ, δεν είναι παρά τα τέκνα της πίστεως. Κι’ όχι τα τέκνα του αίματος. Άρα θα βασιλεύει εις τους Χριστιανούς. Εις εκείνους οι οποίοι θα έχουν πιστεύσει. Και θα βασιλεύση εις τους αιώνας.
   Τι σημαίνει «εἰς τούς αἰῶνας;» Ποιός βασιλιάς είναι εκείνος ο οποίος βασιλεύει μέχρι που να τελειώσει ο κόσμος; Λέγει ένας ψαλμικός στίχος «Καί ἡ βασιλεία του ὡς οἱ ἡμέρες τῆς σελήνης, ὡς οἱ ἡμέρες τοῦ ἥλιου». Ότι θα κρατήση η βασιλεία Του, όσο θα κρατήση η Ιστορία του ηλίου. Αλλά ο ήλιος μια μέρα δεν θα
φωτίζη, μια μέρα δεν θα υπάρχη. Συνεπώς... προσέξτε ακρίβεια της
Γραφής∙ δεν λέγει «εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων» αλλά λέγει «εἰς τούς αἰώνας.» Διότι όταν έχωμε την έκφραση «εἰς τούς αἰώνας», εννοεί η Γραφή πάντοτε την Ιστορία. Ενώ «εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων» εννοεί την Βασιλεία του Θεού, που δεν έχει τέλος. Ενώ η Ιστορία έχει τέλος. Συνεπώς θα πη ότι θα βσαιλεύση έως το τέλος της Ιστορίας. Πώς θα ήταν δυνατόν λοιπόν αυτός ο βασιλιάς να είναι διαστάσεων όπως θα ήταν ένας οποιοσδήποτε απόγονος του Δαβίδ; Θα ήταν δυνατόν ποτέ; Όχι βεβαίως. Γι’ αυτό λοιπόν είναι ένας ιδιότυπος βασιλιάς, ένας άλλος βασιλιάς. Αλλά κι’ όταν τελειώση η Ιστορία τότε πια δεν θα βασιλεύη; Μόνο «εἰς τούς αἰῶνας;» Και προσθέτει ο άγγελος: «Καί τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος.» Και της βασιλείας του δεν υπάρχει τέλος. Αφού λοιπόν δεν υπάρχει τέλος, τότε η μεν Ιστορία μέχρι το τέλος της οποίας θα βασιλεύση ο Χριστός, θα τελειώση. Αλλά θα επεκταθή η βασιλεία του Χριστού και πέραν από το τέλος της Ιστορίας. Πού; Εις την βασιλεία την δική Του. Τώρα εις τους αιώνας των αιώνων. Αυτό θα πη «καί τῆς βασιλείας του δεν έχει τέλος.» Αφού ο κόσμος, η Ιστορία έχει τέλος.
   Ακόμα λέγει εις την Θεοτόκον ο αρχάγγελος: «δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι∙» (Και θα σε ἐπισκεφθεί το Πνεύμα το Άγιον) διά καί τό γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱός Θεοῦ.» Γι’ αυτό κι’ εκείνο το οποίο θα γεννηθή, θα αποκληθή άγιος, θα είναι άγιος και θα κληθή υιός του Θεού.
   Ώστε είναι άγιος εκ κοιλίας μητρός αυτού. Τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η Θεοτόκος είναι η νέα γη, η παρθένος γη, που έδωσε κάποτε τον Αδάμ. Διότι από την παρθένον γην επλάσθη ο Αδάμ. Τώρα από την παρθένον Μαρία έρχεται να πλαστή ο ν έος Αδάμ. Και ο Αδάμ δεν είχε καμμία αμαρτία. Και ο Ιησούς κατά την ανθρωπίνη του φύση, δεν είχε καμμία αμαρτία. Μετά από την πτώσιν ο Αδάμ και οι απόγονοί του φέρουν τον προπατορικό αμάρτημα. Αλλά ο Ιησούς είναι απηλλαγμένος από το προπατορικόν αμάρτημα. Αυτό θα πη άγιος. Ξεχωρισμένος. Δεν έχει το προπατορικόν αμάρτημα. Γι’αυτό γεννάται όχι μόνο σαν ένα σημείο εκ παρθένου, διότι είναι ένα σημείον, αλλά γεννάται εκ παρθένου για να δείξη ότι είναι ο νέος Αδάμ, όπως ο παλιός, σας είπα, πλάστηκε, όχι εκ σπέρματος προγόνου, αλλά όπως τότε ο Αδάμ από την παρθένον γην, και τούτος από την παρθένον Μαρία.
   Αγαπητοί μου όλα αυτά ειπώθηκαν στην Θεοτόκον. Μπορούσε όμως η Θεοτόκος να πη «ὅχι, δέν ἀποδέχομαι.» Διότι δικαίωμά της ήτο να πη το «ὅχι δέν ἀποδέχομαι.» Μα, τόσο μεγάλη τιμή, θα μπορούσε να πη «ὅχι;» Λίγοι είναι εκείνοι οι άνθρωποι οι οποίοι δεν αποδέχονται μία τιμή που τους γίνεται; Αν μου έλεγαν εμένα να γίνω βασιλιάς, θα έλεγα «ποτέ, ποτέ, μά ποτέ.» Δεν θα ήθελα να χάσω ποτέ την ησυχία μου και την ειρήνη μου. Ύστερα, έχω αυτογνωσία. Δεν ξέρω ποιος είμαι; Θα μπορούσα ποτέ να κυβερνήσω; Θα μπορούσε λοιπόν η Θεοτόκος να πη «ποτέ, ποτέ, μά ποτέ.» Οπότε όλες αυτές οι επαγγελίες αγαπητοί μου θα διεκόπτοντο. Και θα μετετίθετο το θέμα αυτό, για ένα άλλο πρόσωπο, που θα ανεμένετο προσεχώς. Αλλά η Θεοτόκος, γεμάτη από το Πνεύμα του Θεού, παρ’ ότι διαισθάνεται ότι θα μπει σε μία μεγάλη περιπέτεια, εκείνη την περιπέτεια που θα μπει ο Λόγος του Θεού με την Ενανθρώπισή του μέσα στην Ιστορία, και την οποία περιπέτεια θα συμμεριστεί η μητέρα του η Θεοτόκος. Παρ’ ότι που το διαισθάνεται, παρ’ ότι που της το αναγγέλει λίγο αργότερα ο Συμεών ο Θεοδόχος, ότι ρομφαία δίστομος θα περάση την ψυχή σου, θα σε κατακομματιάση εσωτερικά, η Θεοτόκος είπε: «Ἰδού ἡ δούλη Κυρίου∙ γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου.» «Καί ἀπῆλθεν ἀπ’αὐτῆς ὁ ἄγγελος.» Να, εγώ είμαι μια δούλη Κυρίου, ας μου γίνη όπως το είπες. Δηλ. αποδέχομαι. Βλέπετε η ελευθερία; Έρχεται ο Θεός να δώση αυτόν τον μεγάλο θησαυρό στην ανθρωπότητα. Αλλά έπρεπε η ανθρωπότητα να πη το «ναί», στο πρόσωπο της Θεοτόκου. Και το είπε. Εκείνη μεν με την προσδοκία της, η ανθρωπότητα, η Θεοτόκος με το «Ἰδοῦ ἡ δούλη Κυρίου∙ γένοιτό μοι κατά το ρῆμα σου.» Ας μου γίνεη όπως το λες. Τι θαυμαστόν! Ο άγγελος πια δεν είχε καμμία αποστολή. Τελείωσε η αποστολή του. Εξέθεσε τα της ταυτότητος Εκείνου που θα εγεννάτο, είπε με ποιόν τρόπον θα εγεννάτο, και τώρα παίρνει την βεβαίωση από την Θεοτόκον, ότι αποδέχεται εκείνα που εκείνος της κομίζει, και απέρχεται. Δεν έχει πια καμμίαν άλλην αποστολή. Παρακάτω πια αρχίζει η ιστορία της ανθρωπότητας, η ιστορία του Υιού του Θεού, μπαίνει πια μέσα στην Ιστορία, και στην αποδοχή της λυτρώσεως, της σωτηρίας. Αυτό που αποτελεί και το κεφάλαιο της σωτηρίας μας. Γιορτάζομε σήμερα αγαπητοί μου, που είναι η ημέρα του Ευαγγελισμού. Το γιορτάζομε το γεγονός, και πρέπει αφού το συνειδητοποιήσωμε, να χαιρώμαστε. Γιατί η γέννηση του Υιού του Θεού ενώ έγινε εφάπαξ, όμως συνεχίζει να γεννάται στην κάθε καρδιά, όταν η κάθε καρδιά μπορεί να πει «ἰδοῦ ἐγώ», δηλ. είμαι παρών, «κάμε Κύριε ὅ,τι θέλεις, θά ἤθελα Κύριε νά γεννηθῆς μέσα στήν καρδιά μου, ἀποδέχομαι τήν εἴσοδό σου, πού εἶσαι Ἐσύ ὁ σωτήρας μου, ἀποδέχομαι τήν σωτηρία πού μοῦ φέρνεις καί θέλω πραγματικά νά σωθῶ».
   Αυτά αγαπητοί μου γιορτάζομε σήμερα.

67η ομιλία στην κατηγορία « Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας " Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον " εδώ ↓.
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omilies-eis-thn-ueotokon
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40q2nQUztSMBV9bwJSxpjwda

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://drive.google.com/file/d/16Yb2_qZgVX32iDOetdRsifuOIC0ZTA0B/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ojFLuKMecGTVkBDEN_YP2E

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B5%CF%82%20%CE%B5%E1%BC%B0%CF%82%20%CF%84%E1%BD%B4%CE%BD%20%E1%BD%99%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CE%BD%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CE%BD.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ἡ Θεοτόκος, κλῖμαξ ἐπουράνιος δι᾿ ἧς κατέβη ὁ Θεός.

†.Εις το δοξαστικόν αγαπητοί μου του όρθρου, αναφέρθησαν οι εξής θέσεις, που εκφράζουν το νόημα της εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.

«... Ἐψεύσθη πάλαι Ἀδάμ καί Θεός ἐπιθυμήσας οὐ γέγονεν∙ ἄνθρωπος γίνεται Θεός ἵνα Θεόν τόν Ἀδάμ καί Θεός ἐπιθυμήσας οὐ γέγονεν∙ ἄνθρωπος γίνεται Θεός ἵνα Θεόν τόν Άδάμ ἀπεργάσηται.» Είς αυτόν τον στίχον, που είναι μέρος του δοξαστικού, εκφράζεται όλο το νόημα και ο σκοπός της εορτής, όπως σας είπα του Ευαγγελισμού.
   Αναφέρεται σε μια παλιά ιστορία. Κι αυτή η παλιά ιστορία δίνει την ερμηνεία του γιατί ακριβώς ενηνθρώπησε ο Λόγος του Θεού. Ο διάβολος υπέβαλε εις τους πρωτοπλάστους την ιδέαν της αυτοθεώσεως. Ήτο ψεύτης. Αλλά ήτο όμως και μία αλήθεια πέρα από το ψεύδος. Ότι πράγματι οι πρωτόπλαστοι ήταν στο σχέδιο του Θεού να θεωθούν, να γίνουν Θεοί. Διότι ο σκοπός της δημιουργίας των πρωτοπλάστων ήτο η κοινωνία μετά του Θεού, η πρόσκτησις θείας δόξης και συνεπώς η θέωσις. Διότι όταν οι άνθρωποι ζούσαν μέσα εις την μακαριότητα του Θεού και απελάμβαναν όλον τον πλούτον της Θείας δόξης του ακτίστου φωτός, αναμφισβήτητα θα ήσαν θεοί. Δηλ. θεωμένοι.
   Όμως το ψεύδος, στο εξής σημείο ευρίσκετο. Έρχεται ο διάβολος και υποβάλλει ότι αυτό δεν θα σας το δώση ο Θεός κατόπιν υπακοής εις την εντολήν Του αλλά θα το αποκτήσετε εσείς, όπως κρίνετε, όπως θέλετε. Ανεξάρτητα από τον Θεόν. Συνεπώς το αμάρτημα δεν ήτο εις την θέωσιν αλλά εις την αυτοθέωσιν. Ήτο εις τον αρπαγμόν της θεώσεως. Δηλ. εις την αυτονομίαν της θεώσεως. Εδώ είναι ο πυρήνας του προπατορικού αμαρτήματος, ο οποίος κατά δυστυχίαν επαναλαμβάνεται μέχρι σήμερα με ποικίλους τρόπους, με τους ποικίλους Ουμανισμούς της κάθε εποχής και με τους τρόπους εκείνους που ο άνθρωπος θέλει να επιτύχη την ανεξαρτησία του από τον Θεό, δια της αποστασίας και αρνήσεως του Θεού, να επιτύχη αυτό, να γίνη ένας Θεός.
   Ώστε λοιπόν «ἐψεύσθη πάλαι Ἀδάμ καί Θεός ἐπιθυμήσας οὐ γέγονεν∙» Το δυστύχημα είναι, ότι αναζητώντας την θέωση ο Αδάμ, παρ’ ότι ήτο μέσα εις το σχέδιο του Θεού, τελικά απώλεσε ο άνθρωπος αυτόν τον σκοπόν. Και αντί να επιτύχη θέωσιν μέσα βεβαίως στην αιώνια ζωή, επέτυχε το αντίθετον. Τον θάνατον και τον χωρισμόν από την μακαριότητα του Θεού.
   Και συνεχίζει και λέγει τώρα θαυμάσια το δοξαστικόν: «ἄνθρωπος γίνεται Θεός, ἵνα Θεόν τόν Ἀδάμ ἀπεργάσηται.» Ο σκοπός της Ενανθρωπήσεως είναι, λέγει, αυτός∙ εκεί που απέτυχε ο Αδάμ, έρχεται αυτός ο ίδιος ο Θεός γενόμενος άνθρωπος, δια να πάρη το μέρος του Αδάμ, και να δώση στο τέλος εκείνο στο οποίο ο Αδάμ είχε αστοχήσει. Δηλ. την θέωση. Πυκνότατος στίχος: «ἄνθρωπος γίνεται Θεός, ἵνα Θεόν τον Ἀδάμ ἀπεργάσηται.»
   Βλέπετε λοιπόν, σ’ αυτά τα δύο ημιστίχια κρύπτεται όλο το δράμα αλλά και όλη θα λέγαμε η απελευθέρωση του ανθρώπου από το δράμα του. Το δράμα δεν καταλήγει σε τραγικότητα. Δηλ. σ’ ένα αδιέξοδο. Αλλά έχει την λύση του έχει, την κάθαρσή του, να το πω, έτσι, με μια αρχαιοελληνική έκφραση, διότι τελικά ο άνθρωπος βγαίνει από το αδιέξοδο του θανάτου και της αμαρτίας, ζη αιωνίως, θεούται, χάρις εις την Ενανθρώπιση του Υιού του Θεού.
  Έτσι αγαπητοί σήμερα γιορτάζομε το μήνυμα αυτό του ουρανού, ότι ήλθε να πραγματωθεί το αιώνιο σχέδιο του Θεού, της σωτηρίας του ανθρώπου.
  Μία ωραιοτάτη εικόνα των όσων σας είπα, είναι μια προτύπωση εις την Π.Δ., η οποία και από μόνη της είναι υπέροχη αλλά πολύ δε παραπάνω, όπως ήδη τυπολογεί το μεγάλο αυτό γεγονός της αμαρτίας των ανθρώπων και της αναστάσεως των από την αγάπη του Θεού. Είναι το όραμα του Ιακώβ. Είναι γνωστό ότι ο Ιακώβ φεύγοντας από προσώπου του αδελφού του Ησαύ, ύστερα από εκείνη την απάτη που είχε συμβεί να λάβη την πρώτην και μοναδικήν ευλογίαν από τον πατέρα του τον Ισαάκ, και φοβουμένη η Ρεβέκκα μη τα δύο της παιδιά αλληλοεξοντωθούν εξ αιτίας ακριβώς αυτής της απάτης, της οποίας εφευρέτης ήτο αυτή η ίδια η Ρεβέκκα, διότι δεν είχε σκεφθεί και φαντασθεί αυτήν την απάτην ο Ιακώβ, αλλά μία απάτη η οποία –μη σας κάνει εντύπωση- έγινε αποδεκτή από τον Θεόν, γιατί απλούστατα ο Θεός είχε ήδη αποδοκιμάσει τον Ησαύ, που ήτο ο πρωτότοκος, ως πόρνος∙ το λέει η ιδία η Αγία Γραφή. «Τόν Ἰακώβ ἠγάπησα, τόν δέ Ἠσαῦ ἐμίσησα.» Και όπως λέγει η Κ.Δ. «μήν εἴσαστε ὅπως ὁ Ἠσαῦ, πού ἦταν πόρνος.» Πού πόρνος; Ὀχι ότι ήτο πόρνος. Αλλ’ ήτο εκείνος που εφαύλισε τα πρωτοτόκιά του, δηλ. εκείνος ο οποίος είπε «δέν βαρυέσαι τώρα∙ ἐγώ πεθαίνω, θέλω νά φάω, δέν μ’ ἐνδιαφέρει τίποτε, καί μοῦ μιλᾶς ἐσύ γιά πρωτοτόκια.» Τα δε πρωτοτόκια δεν ήτο τίποτε άλλο παρά η εκπλήρωση αυτής της μεγάλης βουλής του Θεού να έλθη ο Μεσσίας εις τον κόσμον. Δηλ. η Θεοτόκος θα είχε πρόγονον τον Ησαύ. Αυτό ο Ησαύ το φαυλίζει. Το αποδοκιμάζει και έτσι αντιλαμβάνεσθε ότι ο Ησαύ στέκεται εν πνευματική εννοία, πόρνος. Δηλ. ο άνθρωπος που δεν πίστεψε σε κείνο που ήδη είχε πιστέψει ο παππούς του ο Αβραάμ και ο πατέρας του ο Ισαάκ.
   Έτσι ο Ιακώβ φεύγει από προσώπου του αδελφού του, από την μήνιν του αδελφού του και πηγαίνει στην παλιά του πατρίδα, την Ούρ, εκεί απ’ όπου κατήγετο ο παππούς του αλλά και η μητέρα του η Ρεβέκκα. Φεύγει μόνος του. Να σας κάνω και μία τοποθέτηση γεωγραφική. Ήδη ο Ισαάκ με τα παιδιά του κατοικούν κάπως νοτιότερα της Ιερουσαλήμ. Ο Ιακώβ φεύγει πεζός. Δεν έχει κανέναν συνοδόν, ούτε καν ζώο. Με λίγα εφόδια, τροφές, ξεκινάει, περνάει την Ιερουσαλήμ, σ’ ένα ταξίδι τεσσάρων ημερών, και 15 χιλιόμετρα βορείως της Ιερουσαλήμ, την Τετάρτη ημέρα, κουρασμένος, έπεσε να κοιμηθή. Ήταν στο ύπαιθρο. Δεν πήγε σε
κανένα σπίτι να κοιμηθή. Ήταν στο ύπαιθρο. Δεν πήγε σε κανένα σπίτι να κοιμηθή. Επήρε μία πέτρα, την έκανε προσκέφαλο και εκοιμήθη. Και είδε το εξής όνειρο: Είδε μία κλίμακα να στηρίζεται στη γη και να φθάνη στον ουρανό. Άγγελοι δε Θεού ανέβαιναν και κατέβαιναν της σκάλας, στον ουρανό, και λέγει εις τον Ιακώβ τα εξής: «Ἐγώ εἰμί ὁ Θεός Ἀβραάμ τοῦ πατρός σου καί ὁ Θεός Ἰσαάκ, μη φοβοῦ, ἡ γῆ, ἐφ’ἧς σύ καθεύδεις ἐπ’ αὐτῆς, σοί δώσω αὐτήν καί τῷ σπέρματί σου. Καί ἔσται τό σπέρμα σου ὡς ἡ ἄμμος τῆς γῆς και πλατυνθήσεται ἐπί θάλασσαν καί ἐπί λίβα καί ἐπί βορράν, καί ἐπ’ἀνατολάς καί ἐν εὐλογηθήσονται ἐν σοί πᾶσαι αἱ φυλαί τῆς γῆς καί ἐν τῷ ὁδῷ πάσῃ οὗ ἄν πορευθῆς, και ἀποστρέψω σε εἰς τήν γῆν ταύτην, ὅτι οὐ μή σέ ἐγκαταλίπω, ἕως τοῦ ποιῆσας μέ πάντα ὅσα ἐλάλησά σοι.»
   Αγαπητοί, μεγαλειώδες το όνειρο, μεγαλειώδες το θέαμα αλλά πιο μεγαλειώδης η ερμηνεία. Όταν ο Ιακώβ εξηγέρθη, λέγει, είπε ότι… δέν τό ἐγνώριζα ὅτι ἐστι Κύριος ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ, ὅτι αὐτός εἶναι τόποος ἅγιος, εἶναι οἶκος Θεοῦ, καί αὕτη ἡ πύλη τοῦ Οὐρανοῦ.» Πώς είναι εκεί η πύλη του Ουρανού; Πώς θα μπορούσε να είναι εκεί η πύλη του Ουρανού; Σε όποιο σημείο να πάη κανείς της γης, ουρανό βλέπει. Πώς μπορούσε να λέμε λοιπόν έναν τόπο μόνο ότι είναι η πύλη του Οὐρανοῦ;
   Αγαπητοί η πύλη του Ουρανού ήταν ο τόπος εκείνος που επεστηρίζετο η κλίμακα. Διότι από εκεί θα ανέβαινε κανείς για να πάη στον Ουρανό. Συνεπώς εκεί ήτο η πύλη του Ουρανού. Ποιό είναι το κλειδί της ερμηνείας; Βεβαίως σ’ ένα πρώτο πλάνο, σ’ ένα πρώτο επίπεδο, η ερμηνεία αφορά εις τον ίδιον τον Ιακώβ. Αλλά όπως αντιλαμβάνεσθε, από τα ίδια τα λόγια του Θεού και από τους χαρακτηρισμούς που δίδει ο Ιακώβ, πολύ περισσότερο ξεπερνά την υπόθεση του Ιακώβ αυτό το όραμα. Και ποιο είναι εκείνο το οποίο ξεπερνά, το δεύτερο, θα λέγαμε, πλάνο, το δεύτερο επίπεδο, πέραν από την ερμηνεία που αποδίδεται στο πρόσωπο του Ιακώβ και την προσωπική του ιστορία. Είναι η Θεοτόκος! Και το μυστήριον της θείας Οικονομίας! Δηλ. το μυστήριο της Ενανθρωπήσεως του Υιού του Θεού.
   Ας δούμε όμως κάπως πιο προσεκτικά το ιερόν κείμενον. Είδε λέγει μία κλίμακα. Τί ήτο αυτή η κλίμαξ; «Καί ἐνυπνιάσθη, καί ἰδού κλίμαξ ἐστηριγμένη ἐν τῇ γῇ.» Κλίμαξ. Είναι γνωστό ότι η κλίμακα, η σκάλα, συνδέει δύο σημεία. Ένα υψηλόν και ένα χαμηλόν σημείον. Όχι επίπεδα σημεία, επί του αυτού επιπέδου, αλλά επί διαφορετικού ύψους. Μία έκφραση ότι ο Θεός και ο άνθρωπος είναι σε σημεία που δεν φτάνει ο δεύτερος τον πρώτον. Είναι… όπως να είναι κανείς σε μια πολυκατοικία με… έκατό ορόφους, και κάτω στον δρόμο να είναι κάποιος. Αλλά να μην υπάρχει σκάλα. Πώς θα φθάση αυτός που είναι κάτω επάνω; Δεν υπάρχει παρά μόνον μία λύση. Να ριχθή μία σκάλα. Είναι πολύ απλό. Αυτή η σκάλα λοιπόν δεν είναι παρά το προοίμιον της συνδέσεως Ουρανού και γης. Γιατί ; Διότι όταν οι πρωτόπλαστοι αμάρτησαν μέσα στον Παράδεισο, ενώ είχαν κοινωνία μετά του Θεού, και είχαν μία κάποια θεώση, διότι θα προσετίθετο και θα προσετίθετο αυτή η θέωση, αγαπητοί ήρθη η Χάρις του Θεού, η παρουσία του Θεού, δηλ. εσηκώθηκε η σκάλα. Να σας το πω μ’ ένα πάλι παράδειγμα. Τα παλιά τα κάστρα συνέδεαν την περιοχή τους, αφού περιεβάλλοντο με μία τάφρον από νερό, με τον υπόλοιπο άλλον κόσμον. Σηκώθηκε η σκάλα, δεν μπόρεί πια κανείς να περάση μέσα στο οχυρό. Κι’αυτό το οχυρό ήταν ο ουρανός. Ποιός μπορούσε ποτέ να μπη στο οχυρό «οὐρανός», κουβαλώντας μαζί του τρία πράγματα, τον θάνατο, την υλικότητα και την αμαρτωλότητα; Ήτο οχυρό. Δεν μπορούσε να μείνη ο άνθξρωπος εκεί. Αλλά να τώρα ανέλπιστα αγαπητοί μου, κατεβαίνει μία σκάλα. Και σαν να λέει «ἄνθρωπε ἀνέβα∙ Ιακώβ ἀνέβα.»
   Ώστε λοιπόν η κλίμαξ είναι η Θεοτόκος. Γιατί είναι η Θεοτόκος; Είναι αυτή που συνδέει τα δύο σημεία, ουρανού και γης. Θέλετε; «Δι’ἧς κατῆλθεν ὁ Θεός.» Δηλ. ενανθρώπησε. Η Θεοτόκος είναι η δίοδος, η σκάλα∙ είναι αυτό ακριβώς, που σήμερα έλαβε το μήνυμα η Θεοτόκος. Στην σημερινή γιορτή του Ευαγγελισμού, δηλ. του χαρούμενο μηνύματος. Και η Θεοτόκος τί είπε; «Γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου∙ ἰδοῦ ἡ δούλη Κυρίου.» Να, εγώ είμαι η δούλη Κυρίου, να γίνη όπως το θέλει ο Κύριος, όπως το λες εσύ και το θέλει ο Κύριος. Ώστε λοιπόν κλίμαξ αγαπητοί είναι η Θεοτόκος.
   «Προσέξτε. Ἡ κλίμαξ αὐτή, λέγει ἦτο ἐστηριγμένη ἐν τῇ γῇ. Σημαίνει ὅτι ἐκείνη πού θά ἐγίνετο ἡ δίοδος καθόδου τοῦ Θεοῦ διά τῆς Ἐνανθρωπήσεως, ἦτο ἄνθρωπος! Ἦτο ἑκατό τοῖς ἑκατό ἄνθρωπος. Ἡ κλίμαξ στηριγμένη στή γῆ. Δηλ. ἡ Θεοτόκος εἶναι στή γῆ. δηλ. ἄνθρωπος. Καί ἀφικνεῖτο, λέγει, εἰς τόν οὐρανόν», έφθανε εις τον ουρανό η κλίμακα αυτή. Ω, να εδώ που βρίσκομε την μαρτυρία του ουρανού. Είναι το πνευματικόν, ηθικόν ύψος της Υπεραγίας Θεοτόκου. Της οφείλομε χάριτας επί χαρίτων. Διότι το ύψος το δικό της που έφθασε στον ουρανό, κατέβασε τον Θεό στην γη. Το ύψος το ιδικόν της.
   Αν ερωτήσετε, πόσο αγία ήτο η Θεοτόκος; Αν βάλωμε εκείνο το Παν, Παναγία, δεν το προσμετράμε. Η υμνογραφία μας λέγει ότι η Θεοτόκος είναι τιμιωτέρα και ενδοξοτέρα και των Χερουβίμ και τον Σεραφίμ. Ενδοξοτέρα και τιμιωτέρα πόσο; Μήπως είναι ποιητική υπερβολή; Δεν είναι. Διότι ο ίδιος ο Θεός αποκαλύπτει την αγιότητα της Υπεραγίας Θεοτόκου. Ξεκινάει από την γη και φθάνει στον ουρανό. Όπως η αγιότητα του ανθρώπου οφείλει να ξεκινά από τη γη και να φθάνη στον ουρανό. Δεν ξεπέρασε η αγιότητα των πιο αγίων ούτε το μπόϊ του ανθρώπου. Κι όμως αγαπητοί, η αγιότητα της Παναγίας ξεπέρασε τον εαυτό της, θα λέγαμε, ανήλθε εις αυτόν τον Ουρανόν.
   Και άγγελοι ανέβαιναν και κατέβαιναν επάνω σ’ αυτή την κλίμακα. Αλήθεια, σκεφθήκατε ότι άγγελοι υπηρετούν την Θεοτόκον; Τις προσευχές της άγγελοι πάνε στον ουρανό. Και τα μηνύματα του Θεού, άγγελοι τα κατεβάζουν στη γη. Ανέβαιναν και κατέβαιναν. Η Θεοτόκος ανεβάζει τις προσευχές της, οι άγγελοι, και άγγελοι κατεβάζουν το μήνυμα του Θεού, και τις χάριτες του Θεού. Έτσι, βλέπει κανείς εδώ ότι δεν είναι παρά οι προσευχές και οι ευλογίες, οι προσευχές της Θεοτόκου και οι ευλογίες του Θεού.
   Και ο Κύριος επεστήρικτο, λέγει. Είναι τόσο ωραίο αυτό, τόσο χαρακτηριστικό! Ο Κύριος. Ποιος; Ο Γιαχβέ. Ο Θεός Λόγος. Ακουμπούσε επάνω στη σκάλα. Όπως όταν είμαστε ψηλά και μιλάμε με κάποιον κάτω, ακουμπάμε στη σκάλα. Το φαντάζεσθε; Έρχεται τώρα εδώ ο Θεός Λόγος και επιστηρίζεται επί της Θεοτόκου! Ωραιοτάτη έκφραση πια μέσα στο μυστήριο της Θείας Οικονομίας, όταν ο Υιός και Λόγος του Θεού ενανθρωπήσας, νηπιάσας, είναι στην αγκαλιά της Υπεραγίας Θεοτόκου. Να το μυστήριο της Ενανθρωπήσεως. Να η γέφυρα που κατεβάζει τον Θεό και ανεβάζει τον άνθρωπο. Η Υπεραγία Θεοτόκος. Να ο θαυμάσιος χαρακτηρισμός από τον Ιακώβ που λέγει «ὡς φοβερός ὁ τόπος οὗτος.» Σ’ αυτόν τον τόπο ήτο, λέγει, ο Θεός και δεν το γνώριζα. Ποιος είναι αυτός ο τόπος; Ποιά είναι αυτή η «χώρα;» Είναι η Θεοτόκος. Τι είναι η Θεοτόκος; Η χώρα του αχωρήτου. Είναι ο τόπος εκείνου που δεν πιάνει τόπο, που είναι έξω από κάθε τόπο. Και αυτός ο τόπος, αυτή η χώρα, τί είναι; Φοβερό. «Ὡς φοβερός, λέει ο Ιακώβ, ὁ τόπος οὗτος.» Είναι το φοβερόν του μυστηρίου της Ενανθρωπήσεως. Εκείνο που είδε ο Αββακούμ και όλοι οι προφήται. «Τρόμαξα, λέει, Κύριε, ὅταν εἶδα τό μυστήριό σου.» Τί; Ότι ο Θεός γίνεται άνθρωπος. Και δεν πυρπολείται η δημιουργία; Όπως λέγει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος; Δεν πυρπολείται η δημιουργία. Από την αγάπη του Θεού. Αλλά μόνον εκείνος που θα μπορούσε να βαθύνη σ’ αυτό το μυστήριον, θα μπορούσε να νοιώση πόσο φόβο και τρόμο προκαλεί το μυστήριον αυτό.
   Κι’ ακόμη έναν χαρακτηρισμό δίνει ο Ιακώβ. Ότι αυτός ο τόπος είναι οίκος Θεοῦ! Πού κατοικεί ο Θεός; Στη γη; Όχι βεβαίως. Ο ίδιος ο Θεός λέγει ότι… «τί μοῦ φτιάχνετε ναό;» Ο Θεός είπε να γίνη ο ναός, προσέξατέ το. Αλλά για να εκφράση όμως την υπέρβαση την δική Του από τα ανθρώπινα κατασκευάσματα και από τα δημιουργήματά Του γενικότερα, «τί μοῦ κατασκευάζετε ναόν», λέει στον Σολομώντα. «Ὁ οὐρανός εἶναι θρόνος μου καί ἡ γῆ τό ὑποπόδιον των ποδῶν μου.» Πώς τώρα λέγει εδώ ο Ιακώβ, ο προφήτης Ιακώβ ότι ο τόπος αυτός είναι οίκος Θεού; Οίκος Θεού είναι η Θεοτόκος! Διότι εκεί εφιλοξένησε τον Υιόν του Θεού, τον Θεόν Λόγον και έγινε η Θεοτόκος οίκος Θεού. Χάρις εις αυτήν, που έγινε πρώτη οίκος Θεού και όντως Θεοτόκος, γινόμεθα κι’ εμείς οίκος Θεού. Δεν γνωρίζετε, λέει ο Απόστολος Παύλος, ότι είσαστε ναός Θεού; Ναός του ζώντος Θεού; Πώς θα μπορούσαμε να γίνωμε εμείς ναός ζώντος Θεού, εάν αγαπητοί μου δεν είχε γίνει πρώτη. Αυτή η Κυρία Θεοτόκος, ναός, οίκος Αυτού του Θεού;
   Και ο τελευταίος χαρακτηρισμός. «Ἐδῶ εἶναι ἡ πύλη τοῦ Οὐρανοῦ.» Ναι∙ εδώ είναι η πύλη του ουρανού. Δεν υπάρχει η σωτηρία. Δεν μπορείς να μπεις στην Βασιλέα του Θεού. Δεν μπορείς να γνωρίσης τον Θεό. Δεν μπορείς να γνωρίσης το μυστήριο της Αγίας Τριάδος. Δεν μπορείς να γνωρίσης τις βουλές του Θεού. Εκείνο που είπε ο Κύριος στους μαθητές Του, «σέ σᾶς δόθηκε νά γνωρίσετε τά μυστήρια τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν», δεν μπορούμε αυτά να τα γνωρίσωμε, παρά μόνο δια της Θεοτόκου! Η Θεοτόκος είναι η πύλη δια της οποίας η γνώσις. Η Θεοτόκος είναι η πύλη δια της οποίας η ζωή. Η Θεοτόκος αγαπητοί μου, εκείνη, που ανέβασε τον εαυτό της τόσο υψηλά, για να μας δώση τι; Ακούστε τι. Όπως λέγει ο Θεός, διότι ο ίδιος ο Θεός ομιλεί εις τον Ιακώβ και του λέγει ότι «σέ σένα θά ἐνευλογηθοῦν ὅλοι οἱ λαοί, πᾶσαι αἱ φυλαί τῆς γῆς καί ἐν τῷ σπέρματί σου.» Ποιό είναι το σπέρμα του Ιακώβ; Για να μη νομίσετε ότι αυθαιρετώ, το ερμηνεύει ο Απ. Παύλος. Δεν λέγει «στά σπέρματά σου», αλλά «ἐν τῷ σπέρματί σου». Το λέγει σαφώς εις Ενικόν Αριθμόν. Όχι εις πληθυντικόν. Για να τονίση το κατ’ εξοχήν σπέρμα του Ιακώβ. Και το κατ’ εξοχήν σπέρμα του Ιακώβ θα ήτο η Θεοτόκος! Ακριβέστερα, ο Ιησούς Χριστός! Εκείνος που θα εδίδετο και θα απεδίδετο από την Υπεραγίαν Θεοτόκον, και θα ήτο αυτό το σπέρμα του Ιακώβ. Ο Χριστός. Ο Μεσσίας. Ο Λυτρωτής του κόσμου.
   Αυτό αγαπητοί μου, σ’ ένα πρόχειρο, θα λέγαμε, σχεδίασμα, σχεδιαγράφημα, το μυστήριον της Ενανθρωπήσεως όπως το γιορτάζομε, κι όπως το ζούμε, ή οφείλομε να το ζούμε σήμερα. Και ο Ευαγγελισμός δεν είναι μια γιορτή που κάποτε έγινε και πέρασε. Σαν γεγονός ναι, αλλά μένει πάντοτε μέσα στον κόσμο. Για να ευαγγελίζεται η ανθρωπότητα το χαρούμενο μήνυμα του ουρανού, ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος, για να γίνη ο άνθρωπος Θεός δια της Θεοτόκου.

43η ομιλία στην κατηγορία « Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας " Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον " εδώ ↓.
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omilies-eis-thn-ueotokon
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40q2nQUztSMBV9bwJSxpjwda

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν.

†.«Καί εἰσελθών ὁ ἄγγελος πρός αὐτήν εἶπε∙ χαῖρε, κεχαριτωμένη∙ ὁ Κύριος μετά σοῦ∙ εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξίν».
   Το κέντρον της ιστορίας αγαπητοί μας της ανθρωπότητος αλλά και απάσης της κτιστής ορατής και αοράτου δημιουργίας, είναι το μυστήριον της Ενανθρωπήσεως του Υιού του Θεού. Και το έργον αυτό το υπηρέτησε μία γυναίκα. Η Υπεραγία Θεοτόκος. Το ύψος της είναι ασύλληπτο. Όσο ασύλληπτο είναι το μυστήριο που υπηρέτησε η ίδια.
   Αλλά μπορούμε όμως να ψηλαφίσωμε από το μέγα αυτό μυστήριο, για να μπορέσωμε να αντιληφθούμε την σοφία, την αγάπη και την δύναμη του Θεού. Όταν ο αρχάγγελος Γαβριήλ ενεφανίσθη προ της Υπεραγίας Θεοτόκου, της είπε έναν χαιρετισμό. Της είπε «Χαῖρε, κεχαριτωμένη∙ ὁ Κύριος μετά σοῦ∙ εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξίν». Κάθε λόγος του αρχαγγέλου Γαβριήλ είναι και μια αποκάλυψη του προσώπου της Υπεραγίας Θεοτόκου. Όταν της είπε «Χαῖρε», που θα πει «νά ἔχης χαρά», επειδή ο Θεός είπε στην Εύα ότι με λύπες θα έκανε τα παιδιά της, και ότι η αποστροφή της θα ήταν προς τον άνδρα της, και θα απετάσσετο εις τον άνδρα της, επειδή ακριβώς έδειξε μία ανυπακοή εις το θέλημα του Θεού, γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο, αυτό θα προκαλούσε λύπη εις την Εύα, ήταν ο καρπός της αταξίας της. Γι’ αυτό το λόγο τώρα αίρεται αυτή η κατάσταση της λύπης. Διότι έχομε πια την καινούρια Εύα, η οποία δέχεται τη χαρά. Και η χαρά αυτή της καινούριας Εύας, λύπη την λύπη της παλιάς Εύας.
   Πράγματι η Υπεραγία Θεοτόκος είναι η νέα Εύα και είναι το προΐμιο της δικής μας σωτηρίας. Και το προΐμιο αυτό ήταν πολύ κοντά. Γιατί προς της Υπεραγίας Θεοτόκου υπήρξε ένα άλλο προΐμιο. Ήταν ο Νώε. Δύο φορές η ανθρωπότητα απειλήθηκε να εξαφανισθή. Την μια φορά και σαν αμαρτία αλλά και βιολογικά. Όταν επήλθε ο κατακλυσμός. Και την δεύτερη φορά από τον κατακλυσμόν της αμαρτίας. Στις δύο αυτές περιπτώσεις, υπήρξαν, όπως σας εξήγησα, δύο προΐμια σωτηρίας. Όταν ο Λάμεχ εγέννησε τον Νώε, είπε τα εξής προφητικά λόγια, παρ’ ότι ο Λάμεχ ήτο ένας αμαρτωλός άνθρωπος. «Οὗτος (εἶπε γιά τόν γιό του τόν Νῶε) διαναπαύση ἡμᾶς ἀπό τῶν ἔργων ἡμῶν καί ἀπό τῶν λυπῶν τῶν χειρῶν ἡμῶν καί ἀπό τῆς γῆς, ἧς κατηράσατο Κύριος ὁ Θεός.»
Αυτός, λέγει, θα μας αναπαύση από τις λύπες μας, από τα έργα των χεριών μας, από την καταραμένη γη, που ο Θεός κατηράσθη εξ αιτίας μας. Αυτός θα μας αναπαύση.
   Αν έπρεπε να πάρωμε κατά γράμμα τα πράγματα, θα βλέπαμε ότι εξεπληρώθη από την ανάποδη αυτό. Διότι όλη η ανθρωπότητα κατεστράφη εις τον τότε κατακλυσμόν. Και σώθηκε μόνον ο Νώε. Τι είδους λοιπόν ανάπαυση θα μπορούσε να έχη η ανθρωπότητα; Αλλά δεν ήτο εκεί η ανάπαυση. Ήταν προφητικός και βαθύς και απώτατος ο λόγος. Διότι όλη εκείνη η γενεά, που ημάρτησε απέναντι στον Θεό, εξαφανίσθη; Ασφαλώς κατήλθε στον Άδη. Και εκεί εις τον Άδη, ασφαλώς δεν θα ήτο σε πλεονεκτική κατάσταση. Αλλά εφόσον θα διεσώζετο στο πρόσωπο του Νώε το ανθρώπινο γένος, θα έφθανε να έλθη ο Μεσσίας, δηλ. ο Υιός Θεού ως άνθρωπος, πού; Θα κατήρχετο εις τον Άδη και εκεί θα ανέστανε τους απ’ αιώνος κεκοιμημένους. Αυτός είναι ο προφητικός λόγος του Λάμεχ. «Καί θά μᾶς ἀναπαύση, λέγει, αὐτός». Θα μας αναπαύση εκεί εις τον Άδην, διότι εκεί θα έλθη ο Μεσσίας. Αλλά υπάρχει και η περαιτέρω ανάπαυση, που θα επήρχετο με το δεύτερο προΐμιο, την Υπεραγία Θεοτόκον. Η οποία θα έφερε τον Μεσσία εις τον κόσμον, τον Υιόν του Θεού, ο οποίος όχι μόνο θα κατήρχετο εις τον Άδη και θα καθιστούσε τον Άδη τόπον αναπαύσεως, αλλά και θα ανέσταινε τους νεκρούς. Και θα εισήγαγε τους κεκοιμημένους, αφού θα έπαιρναν ξανά το ανθρώπινο σώμα τους, μέσα εις την βασιλεία την δική Του.
   Συνεπώς ο Νώε αποτελεί το πρώτον προΐμιον της σωτηρίας μας. Και η Υπεραγία Θεοτόκος αποτελεί το δεύτερον προΐμιον της σωτηρίας μας.
   «Χαῖρε Κεχαριτωμένη» της λέγει ο αρχάγγελος Γαβριήλ. Την αποκαλεί «Κεχαριτωμένη». Κεχαριτωμένη είναι του χαριτώνω, που θα πη κάνω τον άλλον από χάριτες, γεμάτον από χάριτες, Και πράγματι η Υπεραγία Θεοτόκος αγαπητοί μου ήτο πλήρης χαρίτων, γεμάτη από χάριτες. Πώς αυτή κατόρθωσε να επιτύχη να γίνη ένα σκεύος εκλογής, πολύ πέρα από του να θεωρηθή σκεύος εκλογής όπως ο Παύλος. Στον Ανανία ο Χριστός είπε ότι αυτός θα είναι για μένα σκεύος εκλογής. Η Υπεραγία Θεοτόκος ξεπέρασε κάθε δημιούργημα προηγούμενό της, σύγχρονό της και επόμενό της. Ούτε υπήρξε ούτε θα υπάρξη ποτέ ως την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Γιατί ; Πώς τόσο ύψος; Και για να μην πη κανείς ότι ένα τέτοιο ύψος το καταφέρνει μόνον ένας που απομακρύνεται από τον κόσμον, θα σας απαντούσα: η Υπεραγία Θεοτόκος έμενε εις τον κόσμον. Και έμενε εις μίαν κωμόπολιν, σ’ ένα χωριό, την Ναζαρέτ η οποία ήτο κακοηθεστάτη. Την μαρτυρία την έχομε από την ίδια την Αγία Γραφή, όταν αργότερα θα υπάρξη ένας διάλογος ανάμεσα στον Φίλιππο και στον Ναθαναήλ, και ο Φίλιππος θα ισχυρίζεται ότι βρήκαμε τον Μεσσία τον από Ναζαρέτ, θα πη ο Ναθαναήλ… «μπορεῖ νά βγῆ τίποτε καλό ἀπό Ναζαρέτ»; Ήταν λοιπόν μία κακοήθης πόλις, αμαρτωλή, εγκληματική ακόμα. Θυμηθήτε όταν ο Κύριος μίλησε στην συναγωγή της Ναζαρέτ, που τον πήραν, τον άρπαξαν για να τον γκρεμίσουν από την κατωφέρεια του βουνού που ήταν κτισμένο το χωριό μας. Ήσαν κακοηθέστατοι άνθρωποι. Εις αυτόν τον χώρον η Υπεραγία Θεοτόκος εμεγάλωσε. Κι’ όχι μόνο μέσα στον κόσμον και σ’ ένα κακοήθες περιβάλλον αλλά ήτο και αρραβωνισμένη, ήτο μεμνηστευμένη. Ας το ακούσουν εκείνοι που θα έλεγαν… πως κανείς μπορεί να επιτύχη αρετήν, καθαρότητα, μέσα εις τον χώρον της μνηστείας. Να η Υπεραγία Θεοτόκος. Δεν ήτο λοιπόν κάπου απομονωμένη. Θέλετε ακόμα περισσότερο; Η ηλικία της ήτο κάπου 15 ετών όταν εδέχθη το μήνυμα του αγγέλου. Θέλετε κάτι ακόμη; Εγνώριζε την ανθρωπίνη πορεία και τα έργα της. Όταν της είπε ο άγγελος ότι θα γεννήση υιόν, εκείνη είπε: «Πῶς θά μοῦ γίνη αὐτό ἀφοῦ δέν γνωρίζω ἄνδρα;» Δηλ. ακόμη δεν έχω παντρευτή. Είναι γνώστρια όλης της πορείας της εγγάμου γυναικός. Τίποτε απ’ όλα αυτά, ούτε η γνώσις της βιολογικής πορείας της γυναικός, ούτε ο χώρος ο αμαρτωλός που έμενε εκεί, το περιβάλλον του χωριού, ούτε ο χώρος της μνηστείας μπορούσαν να την μολύνουν. Δεν υπήρχε τίποτα που μπορούσε να την μολύνη. Λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ότι: «Ἦτο ἡ Θεοτόκος βίος πανάμωμος, ζωή πάναγνη, άρνηση κάθε κακίας, ἄσκηση ὅλων τῶν ἀρετῶν, ψυχή ἀπό τό φῶς καθαρότερη, σῶμα ἐντελῶς πνευματικό, (ὄχι ἄυλο, ἀλλά διεπόμενον ἀπό τό Πνεῦμα τό Ἅγιον) λαμπρότερ ἀπό τόν ἥλιο, ἀπό τόν οὐρανό καθαρότερος, πού δέν δειλιάζει ἐμπρός σέ κανένα ὕψος, πού ξεπερνᾶ ἀκόμη καί τά φτερά τῶν ἀγγέλων, θεῖος ἔρως, πού ἀπερρόφησε καί ἀφομίωσε κάθε άλλη ἐπιθυμία τῆς ψυχῆς, κτῆμα τοῦ Θεοῦ, ἕνωση μέ τόν Θεό, πού δέν χωράει σέ καμμιά ἀνθρώπινη σκέψη.» Αυτά γράφει σ’ ένα εγκώμιό του ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς για την Υπεραγία Θεοτόκο.
   Αλλά συνεχίζει ο άγγελος και λέγει: «Χαίρε, Κεχαριτωμένη∙ ὁ Κύριος μετά σοῦ∙» ο Κύριος είναι μαζί σου. Τί θα πη ὁ Κύριος μετά σοῦ;» Κατά λέξη θα πη: ο Θεός μέσα σε σένα. Πράγματι, εφόσον είχε τον Θεό μέσα της, ήτο θεωμένη. Ω αυτό το μέγα κατόρθωμα για τον άνθρωπο, να είναι θεωμένος! Να είναι δηλ. το δοχείον που θα δέχεται αυτήν την ενεργό παρουσία του Θεού. Ήτο πράγματι κατοικητήριο ασύλληπτο του Θεού. Ήτο αληθινός θρόνος του Θεού, επί του οποίου θρόνου επανεπαύετο όντως ο Θεός. Γι’αυτό το λόγο έγινε και Θεοτόκος. Είναι το κατ’εξοχήν πλάσμα, το μοναδικό εις την Ιστορία, που ηνώθη άμεσα με τον Θεό.
   Προσέξτε αυτό το σημείο. Είναι γνωστό ότι ο Θεός κοινωνεί μετά της δημιουργίας Του δια των ακτίστων ενεργειών Του. Πώς δηλ. ὁ Θεός, το απόλυτο Πνεύμα, έρχεται σε μια επαφή με τη δημιουργία την υλική; Με ποιό τρόπο; Αυτό είναι κάτι που πολύ απησχόλησε τους Θεολόγους. Πάρα πολύ απησχόλησε. Και διαμάχες δημιούργησε. Και ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, που εκφράζει το Ορθόδοξον πνεύμα της Εκκλησίας μας, και όλων των Πατέρων της Εκκλησίας μας, έδωσε την απάντηση, ότι ο Θεός κοινωνεί μετά της κτιστής δημιουργίας με τις ενέργειές Του. Όταν λέμε ότι εγώ βλέπω τον Θεό ή θα δω τον Θεό, ή τώρα ή στην Βασιλεία Του ή οπουδήποτε, τί θα πη «βλέπω τόν Θεό»; Μου λέγει η Αγία Γραφή, -καταλαβαίνετε, ζωτικότατο θέμα- ότι Θεόν ουδείς πώποτε εώρακε, ουδείς ποτέ έχει δει τον Θεό. Πώς λοιπόν θα δω τον Θεό; Τί θα είναι αυτό που θα δώ; Αφού κανείς δεν μπορεί να δει τον Θεό. Υπάρχουν στον Θεό τρία πράγματα. Είναι η ουσία του Θεού, είναι οι υποστάσεις του Θεού και είναι και οι ενέργειες του Θεού. Η ουσία του Θεού είναι η ενδοτάτη. Μετά είναι τα πρόσωπα του Θεού τα τρία. Ο Πατήρ, ο Υιός, και το Άγιο Πνεύμα. Και μετά είναι οι ενέργειες του Θεού. Ο Θεός κοινωνεί δια των ενεργειών Του με την κτιστή δημιουργία. Δηλ. οι ενέργειες είναι εκείνες που ερχόμενες σε επαφή με μένα, λέγω ότι έχω Θεοφανία. Και πράγματι είναι Θεοφανία χωρίς να υπάρχει η ορατότητα της ουσίας, γιατί οι ενέργειες του Θεού είναι άκτιστες. Δηλ. θεότης! Έτσι, ο Θεός, κοινωνεί όπως σας είπα, δια των ακτίστων ενεργειών του. Στην Υπεραγία Θεοτόκο ενήργησε άκτιστος ενέργεια, ώστε να γίνη η ενανθρώπιση; Εδώ είναι το μυστήριο το ακατανόητο, το ακατάληπτο, το μέγιστο μυστήριο, το ανείπωτο μυστήριο, το μοναδικό και μη επαναλαμβανόμενο, ότι αυτή η θεότητα ηνώθη μετά της ανθρωπίνης φύσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου!! Είναι ασύλληπτο! Αφού ο Θεός κοινωνεί μόνον δια των ενεργειών Του, εδώ δεν υπάρχουν στο μέσον οι ενέργειες∙ γι’ αυτό ο Χριστός ήτο όλος, δηλ. ο Λόγος του Θεού ήτο όλος εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον! Και δεν επυρπολήθη η Υπεραγία Θεοτόκος. Και δεν επυρπολήθη ολόκληρη η δημιουργία. Είναι ασύλληπτο! Γι’ αυτό και έχομε την υποστατικήν ένωσιν στον Ιησούν Χριστόν. Έχομε την θεία και την ανθρώπινη φύση κάτω από ένα πρόσωπο. Το πρόσωπο του Θεού Λόγου. Ένα είναι το πρόσωπο. Δεν είναι δύο. Είναι ένα. Και είναι αλήθεια μυστήριο ακατανόητο πώς έγινε αυτή η ένωσις, η αδιαχώριστη πια ένωση μέσα εις τους αιώνας των αιώνων, Θεού, κτιστού και δημιουργίας κτιστής. Αυτή η ανάκραση. Ασύλληπτο. Αυτό, σας ξαναλέγω, το μυστήριο, υπηρέτησε η Υπεραγία Θεοτόκος. Αυτό σημαίνει όταν της είπε ο άγγελος «ὁ Κύριος μετά σοῦ». Έχει βάθος δυσθεώρητο αυτό το «ὁ Κύριος μετά σοῦ». Όταν λέμε εμείς σ’ έναν άνθρωπο «ὁ Κύριος μαζί σου» είναι σχεικό. Δηλ. να έχης την ευλογία του Θεού, να έχης τη χάρη του Θεού, να ἔχης άκτιστες ενέργειες του Θεού. Αλλά εδώ «ὁ Κύριος μετά σοῦ» είναι όλο το βάθος του μυστηρίου, όπως τόσην ώρα σας έχω εξηγήσει.
   «Χαίρε, Κεχαριτωμένη∙ ὁ Κύριος μετά σοῦ∙ εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξίν.» Είσαι ευλογημένη συ, ανάμεσα στις γυναίκες. Ποιές γυναίκες; Όλες εκείνες που προϋπήρχαν σου. Όλες οι σύγχρονες με σένα. Και όλες εκείνες που ποτέ θα ζήσουν επάνω εις την γη. Είσαι ανάμεσά τους η εξαιρετέα. Είσαι η ευλογημένη ανάμεσα σε όλες τις γυναίκες. Γιατί την αποκαλεί «εὐλογημένη»; Διότι η Εύα εδέχθη κατάρα. Και τώρα αίρεται η κατάρα αυτή, και η νέα Εύα επειδή στάθηκε σώφρων, γι’ αυτό το λόγο είναι ευλογημένη.
   Προσέξτε ένα σημείο. Ήτο πανενάρετος η Υπεραγία Θεοτόκος. Αλλά υπέστη όμως μία δοκιμασία. Είναι ανάλογη με την δοκιμασία της Εύας. Όταν ο διάβολος είπε στην Εύα ότι εάν δοκιμάσετε από τον καρπόν του δένδρου τούτου, της γνώσεως πονηρού και αγαθού, θα ανοίξουν τα μάτια σας, και θα είσαστε σαν Θεοί, δεν θα έχετε ανάγκη πια από τον Θεό, θα έχετε μια αυτονομία, μία απόλυτη ελευθερία, δεν θα πεθάνετε, η Εύα πολλές φορές είχε δει το δένδρο με τον καρπό… όταν άκουσε τα λόγια αυτά, της ισοθεΐας, μέσα της εγέμισε από μία υπερηφάνεια. «Ὥστε ἔχω τήν δυνατότητα νά φθάσω ἐκεῖ;» Τότε έβλεπε τον καρπόν του δένδρου, και τότε της φάνηκε πολύ ωραίος Πρώτα δεν ήταν ωραίος; Μια μικρή παρένθεση: Δεν είναι συμβολικά τα πράγματα. Και πολύ παραπάνω, δεν αναφέρεται στο γενετήσιο. Το λέγω γιατί πολλοί έχουν μια πολύ περίεργη αντίληψη. Δεν έχει καμμιά σχέση μ’ αυτά τα πράγματα. Είδε τον καρπόν πολύ ωραίον. Ήταν καρπός. Ό,τι ήταν σ’ ένα δένδρο∙ ήταν καρπός. Δεν είχε ούτε δηλητήριο μέσα, ούτε τίποτε. Το θέμα ήταν στην εντολήν, στην υπακοή. Και τότε άπλωσε το χέρι της και εδοκίμασε. Γιατί εδοκίμασε; Γιατί κατελήφθη από την υπερηφάνεια της ισοθεΐας. Τώρα έρχεται ο άγγελος εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον και της λέγει ότι θα γεννήση τον Υιόν του Θεού. «Πῶς θά μοῦ γίνη, λέει, αὐτό;» «Θά σέ ἐπισκιάση τό Πνεῦμα τό Ἅγιον καί θά γίνη αυτό τό μυστήριο». Η Υπεραγία Θεοτόκος δεν εγέμισε από την υπερηφάνεια της ισοθεΐας. Και να φανταστήτε ότι μετά την λατρευτικήν προσκύνησιν της Αγίας Τριάδος, το π ρώτο κτίσμα που δέχεται τιμητικήν προσκύνησιν, είναι η Υπεραγία Θεοτόκος. Είναι μετά την Αγίαν Τριάδαν. Με την διάκριση ότι τον Θεόν προσκυνούμε λατρευτικά, την Υπεραγίαν Θεοτόκον προσκυνούμε τιμητικά. Αλλά είναι το πρώτο κτίσμα μετά την Αγία Τριάδα. Θα μπορούσε η Υπεραγία Θεοτόκος να έλεγε «πώ πώ τιμή, τί καταπληκτικό εἶναι αὐτό!» Εάν το έλεγε, εάν εγέμιζε η ψυχή της απ’ αυτό το αίσθημα της ισοθεΐας, θα έπεφτε αγαπητοί μου, όπως και η παλιά προμήτορά της, η Εύα. Βλέπετε το μεγάλο θέμα της αρετής της; Βλέπετε το βάθος της ταπεινώσεώς της; Δεν μπορούμε να το προσμετρήσωμε αυτό. Δεν μπορούμε ούτε στην Εύα να το προσμετρήσουμε, τί ένοιωσε η Εύα, ούτε εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Η Εύα υψώθηκε από υπερηφάνεια. Η Υπεραγία Θεοτόκος ταπεινώθηκε πολύ χαμηλά, και το εξέφρασε μ’ ἐκεῖνο που εἶπε «Περίεργο, σέ μένα αὐτά ὅλα; Ὡστόσο, ἄν λές ὅτι ἔτσι τά πράγματα θά ὑπηρετηθοῦν, ἐγώ δέν ἔχω ἀντίρρηση. ἰδού ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου» Είναι πραγματικά καταπληκτικό. Έτσι η Υπεραγία Θεοτόκος είναι η ευλογημένη. Και είναι το προΐμιον πάσης ευλογίας αληθούς και αιωνίου ευλογίας. Επειδή η Υπεραγία Θεοτόκος εδέχθηκε την ευλογία, και την πήρε αυτή την απόλυτη ευλογία, οι πνευματικοί της απόγονοι, στα έσχατα της Ιστορίας «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου, κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν». Γιατί θα κληρονομήσουν την ητοιμασμένην βασιλείαν; Διότι είναι ευλογημένοι. Και γιατί είναι ευλογημένοι ὅλοι αυτοί οι μυριάδες των μυριάδων των αγίων; Γιατί έχουν γενάρχη ευλογίας όχι τον Αβραάμ αλλά την Υπεραγίαν Θεοτόκον! Είμεθα λοιπόν οι ευλογημένοι και θα εισέλθωμε εις τον ευλογημένον παράδεισον, την ευλογημένη βασιλεία του Θεού. Διότι εκείνη επήρε την ευλογία. Η Υπεραγία Θεοτόκος.
   Ω αγαπητοί, αλήθεια, όπως το αντιλαμβάνεσθε, οφείλομε πολλές χάριτες εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Κι’ όπως σας είπα, μετά τον Άγιον Τριαδικόν Θεόν, εκείνη πρέπει να την αγαπούμε, να την δοξάζωμε και να την ευχαριστούμε.

28η ομιλία στην κατηγορία « Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας " Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον " εδώ ↓.
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omilies-eis-thn-ueotokon
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40q2nQUztSMBV9bwJSxpjwda

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://drive.google.com/file/d/16Yb2_qZgVX32iDOetdRsifuOIC0ZTA0B/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ojFLuKMecGTVkBDEN_YP2E

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B5%CF%82%20%CE%B5%E1%BC%B0%CF%82%20%CF%84%E1%BD%B4%CE%BD%20%E1%BD%99%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CE%BD%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CE%BD.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Εἰς τόν Εὐαγγελισμόν τῆς Θεοτόκου.

†.Σήμερα η Εκκλησία μας αγαπητοί εορτάζει εορτήν μεγάλην και πανήγυριν λαμπράν. Εορτάζει τον ερχομό της επάνω εις την γην. Η Εκκλησία που ήτο εις τους ουρανούς έρχεται εις την γην. Έρχεται το μήνυμα ότι εγκαθιδρύεται επί της γης. Γι’αυτό και η εορτή αυτή λέγεται Ευαγγελισμός. Χαρούμενο μήνυμα, όχι απλώς προς την Θεοτόκον αλλά προς άπασαν την ορατήν κτίσιν. Η Θεοτόκος αντιπροσωπεύει άπασαν την ορατήν κτίσιν και τους ανθρώπους, γι’ αυτό και προς αυτήν ο Ευαγγελισμός.

   Καθώς διαβάζομε το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο και αισθανόμεθα εκείνους τους λόγους που είπε ο αρχάγγελος Γαβριήλ προς την Θεοτόκον, αισθανόμεθα ένα δέος∙ τόσο προς εκείνη που ελέχθησαν οι λόγοι του Ευαγγελισμού, όσον και προς το περιεχόμενο του Ευαγγελισμού. Και εισελθών ο αρχάγγελος Γαβριήλ προς την Θεοτόκον, προς την Μαρία, η οποία ευρίσκετο εις την Ναζαρέτ της Γαλιλαίας είπεν προς αυτήν: «Χαῖρε κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά σοῦ. Εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξί...» Χαίρε σύ πού είσαι η γεμάτη από χάριτας, ο Κύριος μαζί σου. Ευλογημένη συ που είσαι ανάμεσα σε όλες τις γυναίκες.
   Αν θα έπρεπε να μείνωμε μόνο εις αυτόν τον χαιρετισμόν του αρχαγγέλου, αγαπητοί έχομε μια αποκάλυψη. Χαίρε κεχαριτωμένη, συ που είσαι γεμάτη από χάριτας. Να έχης χαρά. Εσύ, που εκοσμίθης από τον Θεόν, και με την δική σου δούλεψη έγινες αυτό που έγινες. Γι’ αυτό έρχεται ο Θεός να σου βάλη ένα στέφανο∙ πάνω σε κείνα τα οποία εσύ απέκτησες. Να σου βάλη μία κορωνίδα. Και η κορωνίδα όλων των αρετών σου και όλων των προνομίων σου και όλων των χαρίτων σου, είναι αυτό∙ θα είναι Θεοτόκος. Γιατί πράγματι εάν θα έπρεπε να πούμε ότι η Υπεραγία Θεοτόκος είναι γεμάτη από αγνότητα, είναι γεμάτη από υπομονή, είναι γεμάτη από πίστη προς τον Θεόν ή ό,τι άλλο από όλο το περιεχόμενο των αρετών, καμμία από τις αρετές αυτές δεν μπορεί να πάθει αξία ύμνου πολλού, όσο εκείνο π ου της έβαλε ο Θεός πάνω εις αυτάς τας αρετάς. Κι αυτό δεν είναι παρά η ιδιότητά της να σταθή Θεοτόκος. Είναι ο υψηλότερος τίτλος που ποτέ εδόθη σε λογικόν πλάσμα, μέσα εις τον αόρατον και ορατόν κόσμον. Είναι ο προσφυέστερος και ο βαθύτερος χαρακτηρισμός που ποτέ εδόθη. Θεοτόκος! Το όνομα Θεοτόκος, δεν εξαντλεί οπωσδήποτε την αντιαιρετικήν ανάπτυξιν του όρου της λέξεως, όταν η 4η Οικουμενική Σύνοδος απέδωκε εις την Θεοτόκον τον τίτλον αυτόν. Είναι κάτι πολύ πέρα, πολύ βαθύ, πολύ υψηλό, είναι υψηλότερο των ουρανών, είναι βαθύτερον πάσης της κτίσεως, είναι πλατύτερον κι’ απ’ αυτούς τους αγγέλους, τους αρχαγγέλους, τα χερουβίμ και τα Σεραφίμ.
   Γιατί άραγε ο τίτλος αυτός είναι τόσο βαθύς και τόσο μεγάλος; Ο άγγελος είπε εις την Θεοτόκον ότι θα γεννήση υιόν, τον Υιόν του Θεού, αλλά ενώ της αναλύει της Θεοτόκου το τι θα συμβή, η περίληψη των λόγων του αρχαγγέλου είναι αυτή «ὁ
Κύριος μετά σοῦ.» Πολλές φορές λέμε σε κάποιον άνθρωπο όταν θα ταξιδέψη ή θα αναλάβη μια εργασία «ὁ Κύριος μετά σοῦ» ο Κύριος μαζί σου. Αυτό τί σημαίνει; Σημαίνει, ο Θεός να είναι βοήθειά σου, ο Θεός να είναι προστασία σου, ο Θεός να μην σε εγκαταλείψη. Αλλά όταν ο άγγγελος είπε εις την Θεοτόκον «ὁ Κύριος μετά σοῦ», δεν είχε καθόλου την έννοιαν αυτήν. Αλλά είχε οντολογική διάσταση. Ο Κύριος θα είναι μαζί σου. Ήτοι, θα σκηνώση μέσα σε σένα. Δεν θα είναι απλώς η αόρατος επιστασία, δεν θα είναι η προστασία, δεν θα είναι η αγάπη του, αλλά θα είναι ο Κύριος όντως μαζί σου. Αυτός το «ὅντως μαζί σου», θα είναι μέσα στα σπλάχνα σου, σκηνωμένος αυτός ο Θεός, είναι κάτι που δεν μπορεί να το χωρέση ανθρώπινο μυαλό. Ακριβώς αυτή η έκφραση «ὁ Κύριος μετά σοῦ» θα μπορούσε να αποδοθή, όπως απέδωσε ορθώς η Εκκλησία ότι η Μαρία είναι Θεοτόκος. Ασύλληπτο. Ασύλληπτος ο ρεαλισμός όχι μόνο της εκφράσεως αλλά του γεγονότος. Είναι κάτι που ποτέ δεν μπόρεσε ανθρώπινο μυαλό να συλλάβη. Πώς ακριβώς θα μπορούσε ο Θεός να κατέβη μέσα στην κτίσιν και να ενωθή με αυτήν.

   Λέμε, -γιατί, ας μου επιτραπή, λίγες σκέψεις μόνο να πούμε στα λόγια του αρχαγγέλου- λέμε ότι ήρθε μήνυμα εις τους ποιμένας ότι ήλθε η σωτηρία. Λέμε ότι ο Θεός έδωσε υπόσχεση εις την Εύα ότι θα στείλη σωτήρα. Κι έτσι για μας ο Ιησούς Χριστός, που ήλθε εις τον κόσμον, ήλθε σαν σωτήρας. Αυτό λέμε. Αγαπητοί μου, κι αν ακόμη δεν αμάρταναν οι άνθρωποι, δεν αμάρτανε ο Αδάμ και η Εύα, πάλι ο Υιός του Θεού θα ήρχετο να γίνη άνθρωπος. Συνεπώς δεν ήρθε ο Χριστός, δεν έγινε ο Υιός του Θεού άνθρωπος για να μας σώση αλλά η σωτηρία την οποία μας δίνει, είναι η αφορμή για να γίνη εκείνο που θα εγίνετο εάν δεν υπήρχε και αυτή ακόμα η αφορμή της πτώσεως των ανθρώπων. Να έρθη αυτός ο Υιός του Θεού και να ντυθή την δημιουργία του. Λέγει ο Απ. Παύλος ότι αυτό είναι το σεσιγημένο μυστήριο χρόνοις αιωνίοις. Είναι το μυστήριο εκείνο το οποίο ήτο σεσιγημένον, άγνωστον, απόρρητον, όχι μόνο από την ιστορία των ανθρώπων αλλά και από τους αγγέλους.
   Και ποιό ήτο αυτό το σεσιγημένο μυστήριο; Λέμε «ἡ ἐνανθρώπιση.» Αλλά το μυαλό μας πάει στο θέμα της σωτηρίας. Δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι η προαιώνιος βουλή του Θεού να ενωθή μετά της κτιστής του δημιουργίας. Και έτσι να αγκαλιάση κατά έναν οντολογικόν τρόπον παν ό,τι ο Θεός εδημιούργησε. Και να είναι παν ό,τι εδημιούργησε μέσα στην αγάπη του Θεού, μια άφατη αγάπη και σε μια άφατη μακαριότητα.
   Βρίσκομε αντίστοιχα χωρία εις την Αγία Γραφή. Λέει το βιβλίο των Παροιμιών: «Κύριος έκτισέ με...» Το λέγει αυτό η Σοφία η ενυπόστατος, που είναι ο Θεός Λόγος. Και το λέγει εν όψει της ενανθρώπισής της, η ενυπόστατος Σοφία. «Κύριος έκτισέ με ἀρχήν ὁδόν αὐτοῦ εἰς ἔργα αὐτοῦ.» Είναι εκείνο που εσκανδάλισε τόν Ἄρειον και οι Πατέρες βάλθηκαν να του αποδείξουν ότι αυτό το «ἔκτισέ με» καλώς ετέθη. Ενώ ο Άρειος παρεξηγώντας τα πράγματα, θεωρεί την ενυπόστατον Σοφία, τον Θεόν Λόγον, ότι είναι κτίσμα. Λέει, να, «ἔκτισέ με» Ὄχι, αναφέρεται εις εκείνο το οποίο θα προσελάμβανε η θεία Σοφία κάποιο καιρό. Γι’ αυτό λέγει το βιβλίο των Παροιμιών στο αυτό κεφάλαιο «πρό τοῦ αἰῶνος ἐθεμελίωσέ με.» Πριν γίνη ο χρόνος με εθεμελίωσε . Τί ακριβώς εθεμελίωσε; Την ανθρωπίνη μου φύση. Και ο Απόστολος θα πη στους Κολοσσαείς: «ὅς ἐστιν εἰκών τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως» Πρωτότοκος δια την θείαν φύσιν. Το «πάσης κτίσεως» δια την κτιστήν φύσιν. Δηλ. ότι ο Θεός Λόγος ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: «οὐκοῦν καί ἡ ἀπαρχῆς παραγωγή τοῦ ἀνθρώπου δι’αυτόν τόν Χριστόν κατ’εἰκόνα πλασθέντος τοῦ Θεοῦ ἵνα δυνηθεῖ ποτέ χωρίσας τό ἀρχέτυπον.» Αποκαλυπτικόν αυτό του αγίου Γρηγορίου. Τί έγινε ο Χριστός; Τί έγινε ο Υιός του Θεού; Άνθρωπος. Από πού πήρε το σχήμα; Τινός υιός είναι; Υιός Δαβίδ, υιός Αδάμ. Όπως μάλιστα λέγει ο Λουκάς υιός Δαβίδ υιός Αδάμ. Όχι ο Υιός και Λόγος του Θεού δεν επήρε το σχήμα του Αδάμ. Ο Αδάμ πήρε το σχήμα του μέλλοντος να ενανθρωπήση Υιού του Θεού. Συνεπώς το ανθρώπινο σχήμα –εδώ είναι το μεγαλιώδες- είναι το αρχέτυπον, όπως λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Και βάσει αυτού του αρχετύπου, άλλο ότι είναι χρονικά μεθύστερον, δημιουργείται ο Αδάμ. Ώστε εν χρόνω και μετά τον Αδάμ επήρε την ανθρωπίνη φύση ως εικόνα του Αδάμ ο Χριστός, αλλ’αυτό δεν εμποδίζει, εφόσον είναι μεθύστερον, από του να είναι αρχέτυπον. Και να είναι ο Αδάμ η εικόνα του Χριστού. Πράγματι, ο Αδάμ είναι εικόνα του Χριστού. Και ο Χριστός εικόνα του Θεού! Αυτό είναι καταπληκτικόν.
   Αλλά ακόμη, όταν ο Θεός Λόγος παίρνει την ανθρώπινη φύση, ήτοι προσλαμβάνει πάσαν την κτιστήν δημιουργίαν∙ διότι ο άνθρωπος είναι το αποκορύφωμα της κτιστής ορατής δημιουργίας. Μάλιστα πλουσιότερος από τους αγγέλους, διότι οι άγγελοι είναι μόνο πνεύμα ενώ ο άνθρωπος είναι και πνεύμα και ύλη. Παν ό,τι εδημιούργησε ο Θεός. Ο άνθρωπος είναι μία μικρογραφία του παντός∙ παν ό,τι βγήκε από τα χέρια του Θεού, από πλευράς ουσίας, είναι ο άνθρωπος! Ο Θεός έκανε δύο ουσίες. Έξω από τον εαυτό του. Την υλικήν ουσίαν και την πνευματικήν ουσίαν. Ο άνθρωπος είναι και υλική ουσία και πνευματική ουσία. Είναι η συνισταμένη πάσης της δημιουργίας ο άνθρωπος. Καταπληκτικόν πλάσμα ο άνθρωπος για να ντυθή και να περιβληθή ολόκληρη τη δημιουργία του. Σ’αυτήν όμως την περιβολή η κτιστή δημιουργία δεν είναι κάτι όπως θα λέγαμε η χελώνα παίρνει το καβούκι της και το καβούκι παραμένει ένα νεκρό πράγμα. Αλλά μπαίνει κάτω από το πρόσωπο του Θεού Λόγου η κτιστή δημιουργία. Και έχομε… τι έχομε; Έχομε υποστατικήν ένωσιν! Ήτοι, όταν προσλαμβάνει την κτίσιν ο Υιός του Θεού, δεν υπάρχει κάποιο δίπλα πρόσωπον του κτιστού κόσμου. Αλλ’ είναι το πρόσωπο του Θεού. Ένα και αναλλοίωτο. Αυτό θα πη υποστατική ένωση. Ένα το πρόσωπο, Του Θεού Λόγου. Δύο οι φύσης Του. Η θεία και η ανθρώπινη ή γενικά η κτιστή. Αυτό ακριβώς το μυστήριον το σεσιγημένον, το καταπληκτικόν, το απόρρητον, το ασύλληπτον μυστήριον, υπηρέτησε η Θεοτόκος. Να γιατί αγαπητοί μου ο τίτλος «Θεοτόκος» είναι ο υψιλότερος τίτλος. Πέρα από κάθε αρετή που θα μπορή να εργαστή ο άνθρωπος.

   Αλλά ας δούμε και κάτι άλλο. Το μυστήριον της Ενανθρωπήσεως έγινε μόνον από την σάρκα της Θεοτόκου. Γιατί; Διότι η Θεοτόκος εστάθηκε η αγία. Αυτό που θα της πη ο άγγελος, ότι, «Χαίρε κεχαριτωμένη» Συ η οποία είσαι πλήρη χαρίτων συ η εν γυναιξί ευλογημένη. Συ που έχεις μία ξεχωριστή ευλογία ανάμεσα στις γυναίκες. Δηλ. η Θεοτόκος τί είναι ακριβώς; Είναι… ακούστε τί είναι, προσέξτε τί είναι, η Θεοτόκος, για ν’ αντιληφθούμε γιατί είναι πλατυτέρα των ουρανών και υψηλοτέρα αυτών, η Θεοτόκος. Γιατί έγιναν τ’ αστέρια; Γιατί έγιναν οι άγγελοι; Για να θαυμάσουν όταν ο Θεός θα έκανε τ’ αστέρια. «Ἤνεσάν με ἄγγελοι ὅτε ἀστέρες ἐγεννήθησαν». Ώστε οι άγγελοι έγιναν για να θαυμάσουν και να δοξάσουν τον Θεόν, που έκανε τ’ αστέρια, το σύμπαν. Βεβαίως δεν έγιναν οι άγγελοι για να γίνουν συνδημιουργοί του Θεού. Ουδείς άγγελος μετέχει στην δημιουργίαν, ούτε τόσο δα. Οι άγγελοι είναι μόνον θεαταί της δημιουργίας. Θαυμασταί και δοξολογούντε. Γιατί έγιναν τ’ αστέρια, ο ήλιος και η σελήνη; Γιατί έγινε η γη. Όσο κι αν μοιάζει αυτο υπερβολικό. Και γιατί έγινε η γή; Για να γίνουν τα επί της γης. Τα φυτά, τα ζώα, οι ομορφιές της δημιουργίας πάνω στη γη. Και γιατί έγιναν αυτά, τα ζώα και τα φυτά; Τα ποτάμια και η θάλασσα και όλα τα ωραία της γης; Δια τον άνθρωπον! Και διατί έγινε ο άνθρωπος; Για να προωθηθή εις το άκρον άωτον ένα πρόσωπον. Κι’ αυτό το πρόσωπον η Θεοτόκος! Αν θέλετε λίγο να κατέβω πιο πίσω. Και γιατί έγινε ο άνθρωπος; Για να γίνουν οι λαοί. Και γιατί έγιναν οι λαοί; Για να γίνη ο Ισραήλ. Ο Αβραάμ, που θα φέρη έναν λαό. Και γιατί ο λαός αυτός; Για να φέρη μια φυλή. Τον Ιούδα. Και γιατί αυτή η φυλή; Για να φέρη τον Δαβίδ. Και ο Δαβίδ να φέρη την Θεοτόκον. Όλα συγκλίνουν, από τους απέραντους ωκεανούς των ουρανών και των αγγέλων, σ’ ένα πρόσωπο. Εις την Θεοτόκον! Τι μεγάλο πράγμα! Τι καταπληκτικό πράγμα! Δεν είναι έκφραση ποιητική, όταν η Εκκλησία μας αγαπητοί μου λέξη δια την Θεοτόκον ότι είναι η πλατυτέρα των ουρανών.

   Αλλά και κάτι ακόμη. Η Θεοτόκος λέγει εις τον άγγελον, όταν της είπε «ἰδοῦ συλλήψει ἐν γαστρί καί τέξει υἱόν», «πῶς ἕσται μοι τοῦτο ἐπεί ἄνδρα οὐ γινώσκω;» Πώς θα γίνη αυτό αφού δεν γνωρίζω ακόμη άνδρα; Δεν υπήρχε ανάγκη να εγίνετο φυσική η γέννηση του Χριστού, του Μεσσίου, του Σωτήρα, του Υιού του Θεού, που θα προσελάμβανε την ανθρώπινη φύση. Διατί δεν υπήρχε λόγος; Βέβαια θα μπορούσαμε να πούμε ότι η παρθενία της Θεοτόκου, που εγέννησε ως παρθένος είναι ένα σημείο. Και σαν τέτοιο μας παραδίδεται από την Αγία Γραφή. Όταν ο Ησαΐας λέγει εις τον ευσεβή Εζεκία, τον βασιλέα, «αἰτησον σημεῖον» ζήτησε σημείο, είτε εις τον ουρανόν, είτε εις την γην∙ και θα το δώση ο Κύριος. Σημείον, που είναι κάτι πιο πολύ από το θαύμα το σημείον. Ο Εζεκίας δεν ζήτησε. Τον επέπληξε ο Ησαΐας. Είναι μια ιστορία… δεν είναι της ώρας. Και τότε λέγει «ἐσύ δέν ζητᾶς ἀλλά θά δώση ὁ Θεός σημεῖον∙ ἰδού ἡ παρθένος ἐν γαστρί ἔξει. Καί τέξεται υἱόν και καλέσουσι τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ». Να, η παρθένος θα γεννήση υιόν∙ και θα καλέσουν το όνομά του… «μαζί μας ὁ Θεός.» Δηλ. αυτός θα είναι ο Θεός. Άρα αυτή η παρθένος θα είναι Θεοτόκος. Αλλά τότε, θα ήταν ένα σημάδι για ποιόν; Ένα σημάδι για ποιόν; Ένα σημάδι ότι πράγματι αυτός που εγεννήθη είναι ο Υιός του Θεού.
   Αλλά ερωτώ. Το σημάδι αυτό ετέθη υπό ελέγχου; Απλώς ετέθη εις την Ιστορίαν. Το είπε ο προφήτης 800 χρόνια προ Χριστού, και ετέθη στα Ευαγγέλια. Η Θεοτόκος το είπε πουθενά; Ούτε εις τον Ιωσήφ. Το μυστήριό της. Ούτε εις τον Ιωσήφ τον μνηστήρα της. Το είπε πουθενά καθ’ όλην την ζωήν του Κυρίου Ιησού επί της γης; Πουθενά ποτέ. Πότε το είπε; Όταν ανελήφθη ο Κύριος, ο υιός της, εις τους ουρανούς. Και το καταγράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Πού τα τεκμήρια, για να πούμε «ὦ Μαρία, ποῦ ἡ παρθενία σου;» Γιατί; Πού; Πώς; Δεν είναι τεκμήριον χειροπιαστόν. Όπως είναι η Ανάσταση του Χριστού τεκμήριον χειροπιαστόν. Άρα σημαίνει ότι είναι σημείον αλλά όχι προς έλεγχον. Αλλού πέφτει το βάρος Το γιατί η Θεοτόκος ήτο παρθένος. Πού πέφτει το βάρος; Το βάρος πέφτει εις το εξής: Γιατί ο άνθρωπος έγινε άρρεν και θήλυ; Και η γυναίκα είναι άνθρωπος. Και ο άνδρας είναι άνθρωπος. Αλλά γιατί έγινε ο άνθρωπος άρρεν και θήλυ; Έγινε προειδότος του Θεού την πτώσιν και τον θάνατον. Θα έπεφταν οι άνθρωποι, θα έπεφτε ο άνθρωπος. Και πέφτοντας θα εισηγέτο ο θάνατος Και συνεπώς η φθορά. Άρα και η καταστροφή του έργου του Θεού. Για να μην καταστραφή το έργον του Θεού, εξ’ αιτίας της πτώσεως και του εισαγομένου θανάτου, τον οποίον θάνατον δεν έκανε ο Θεός, δημιουργεί τον άνθρωπον υπό την μορφήν των δύο φύλλων. Και επειδή μάλιστα και η κτίσις θα εδέχετο τον θάνατο εξ αιτίας των ανθρώπων, και αυτή να μην εξαφανισθή, και αυτή η ζώσα κτίσις δέχεται το σχήμα «ἄρρεν-θῆλυ.» Και εις τα ζώα και εις τα φυτά. Για να μην εξαφανισθούν. Αλλά τότε η έννοια του σπέρματος είναι προϊόν της πτώσεως των ανθρώπων! Αλλά Εκείνος που θα εγεννάτο, θα ήτο ο αληθής Αδάμ, ο Ιησούς Χριστός. Και δεν θα ήτο το πρόσωπον της πτώσεως, για να χρειαστή να γεννηθή εκ σπέρματος. Γι’ αυτό εγεννήθη εκ παρθένου. Είναι το σημείον της αιωνίου ζωής. Το σημείον της μη πτώσεως. Το σημείον ότι εκείνο που ο Θεός κάνει, μένει όχι μόνο σαν γένος αλλά και σαν είδος και σαν πρόσωπο. Γι’ αυτό εγεννήθη εκ παρθένου ο Υιός και Λόγος του Θεού. Δεν είχε ανάγκη του σπέρματος. Το σπέρμα είναι σημείον πτώσεως. Τίποτε άλλο.

   Αγαπητοί, ό,τι να πη κανείς για την Θεοτόκον, είναι τόσο μεγάλο. Υπηρέτησε αυτό το μυστήριον της Ἐνανθρωπήσεως του Θεού Λόγου. Αλλ’ υπηρέτησε και κάτι άλλο. Την ανακεφαλαίωση των πάντων. Κι αφού είναι ανακεφαλαίωση των πάντων η Θεοτόκος, με όλα εκείνα τα οποία φέρει, είναι το μεγάλο κεφάλαιο της σωτηρίας μας, όπως ψάλλει και η Εκκλησία μας. . «Σήμερον, όπως λέγει, της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον.» Γιατί η Θεοτόκος είναι η ανακεφαλαίωσις; Ο Χριστός είναι η ανακεφαλαίωση των πάντων. Αλλά και η Θεοτόκος είναι η ανακεφαλαίωσις των
πάντων. Τί θα πει ανακεφαλαίωσις; Θα πη αποκατάσταση. Αποκατάσταση εκ της φθοράς εις τα ην αφθαρσίαν. Εκ του θανάτου εις την αθανασίαν. Εκ της αμαρτίας εις την αγνότητα, εκ της γης εις τον ουρανόν. Αυτό είναι η ανακεφαλαίωση των πάντων. Και το μυστήριον της ανακεφαλαιώσεως το υπηρέτησε πάλι η Θεοτόκος.
   Θα πω κάτι που κι άλλες φορές το έχω πει. Αγαπητοί, κάποτε, αποκτώντας αυτήν την θεολογικήν συνείδησιν της Θεοτόκου, ν’ αρχίσωμε να την αγαπάμε. Να μην την αγαπάμε όπως πολλοί την αγαπούν συναισθηματικά. Λέμε «ἡ μητέρα τοῦ Χριστοῦ μας», επειδή είναι γυναίκα και δημιουργεί πάντοτε μία στοργή. Επειδή είναι η μητέρα που πόνεσε. Και οι μητέρες βλέπουν προς την Θεοτόκον, ότι η Θεοτόκος είναι εκείνη που θα τις προστατεύση, η πονεμένη μάννα. Όλα είναι ωραία, όλα είναι καλά, όλα είναι αληθή αυτά που λέω, είναι αληθή. Αλλά δεν μπορεί να είναι όμως η μεγάλη έκταση του θέματος. Δεν μπορεί να είναι. Το μεγάλο θέμα είναι να δούμε εις το πρόσωπον της Θεοτόκου τον φορέα του σεσιγμένου μυστηρίου και την αποκάλυψή του. Να δούμε εις το πρόσωπον της Θεοτόκου την ανακεφαλαίωση των πάντων. Να δούμε εκείνο το ασύλληπτον, ότι είναι Θεοτόκος! Τότε δεν θα την αγαπήσωμε συναισθηματικά αλλά θεολογικά. Τότε η Θεοτόκος για μας, μετά τον Ιησούν Χριστόν, θα είναι το παν! Η Θεοτόκος! Είτε το καταλαβαίνει ο λαός μας ο ορθόδοξος είτε δεν το καταλαβαίνει, είτε το διαισθάνεται, τιμά ιδιαιτέρως την Θεοτόκον. Διότι της αξίζει. Είναι η Θεοτόκος!!

4η ομιλία στην κατηγορία « Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας " Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον " εδώ ↓.
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omilies-eis-thn-ueotokon
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40q2nQUztSMBV9bwJSxpjwda

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://drive.google.com/file/d/16Yb2_qZgVX32iDOetdRsifuOIC0ZTA0B/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ojFLuKMecGTVkBDEN_YP2E

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B5%CF%82%20%CE%B5%E1%BC%B0%CF%82%20%CF%84%E1%BD%B4%CE%BD%20%E1%BD%99%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CE%BD%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CE%BD.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον.

†.Σύνοδον εορτών αγαπητοί μου σήμερα έχομε. Είναι ημέρα Κυριακή, ημέρα του Κυρίου. Είναι η ημέρα κατά την οποία η Εκκλησία υψώνει τον Τίμιον Σταυρόν προς προσκύνησιν εκείνους οι οποίοι τρέχουν τον αγώνα τον καλόν, και τους προβάλλει τον Τίμιον Σταυρόν δια να ενισχυθούν εις τον αγώνα των αυτόν. Σήμερα η Εκκλησία μας γιορτάζει και το μέγα μήνυμα της σωτηρίας των ανθρώπων, ότι ο Θεός γίνεται άνθρωπος. Αλλά και σήμερα η πατρίδα μας γιορτάζει τα νικητήρια και την ελευθερία της από μία δουλεία  400 ετών. Ποια εορτή να διαλέξη κανείς και ποιά να προβάλλη;
   Αλλά ας μείνωμε αγαπητοί μου σ’ εκείνο το κεντρικώτατο και παγκόσμιο γεγονός. Το γεγονός του μηνύματος αλλά και της πραγματώσεως ότι ο Θεός μεθ’ ημών. Εμμανουήλ. Ο Θεός μαζί μας. Ότι ο Θεός γίνεται άνθρωπος. Εκείνος που οι προφήται μέσα εις τους ιαώνας προεφήτευσαν. Εκείνον που οι τελετουργικοί τύποι ποικιλοτρόπως έδειξαν. Εκείνον που η Ιστορία με τα γεγονότα της οδήγει, ήλθε. Κι’ όπως λέγει κι΄ ο Απ. Παύλος «ὃτε ἦλθε τό πλήρωμα του χρόνου…». Αυτό το πλήρωμα του χρόνου, αυτό το γέμισμα του χρόνου, το σημείο εκείνο που ο Θεός κρίνει, έρχεται. Εκείνος ο οποίος εστάθη το εσφαγμένο αρνίον προ καταβολής κόσμου. Ο Υιός και Λόγος του Θεού έρχεται να πάρη ανθρώπίνη φύση και να συναναστραφή μετά των ανθρώπων. Και να μείνη συναναστρεφόμενος μετά των ανθρώπων εις τους αιώνας των αιώνων, εις τον άληκτον αιώνα.
    Ήλθε λοιπόν το γεγονός. Το κεντρικώτατο, το παγκόσμιο αυτό γεγονός. «Ἐν δέ τῷ μηνί τῷ ἐκτῳ, μᾶς λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, ἀπεστάλη ὁ ἄγγελος Γαβριήλ ὑπό τοῦ Θεοῦ εἰς πόλιν τῆς Γαλιλαίας, ᾗ ὄνομα Ναζαρέτ, πρός παρθένον μεμνηστευμένην ἀνδρί, ᾧ ὀνομα Ἰωσήφ, ἐξοἴκον Δαυΐδ, καί τό ὄνομα τῆς παρθένου Μαρίαμ».
   Πότε, παρακαλώ, κατά τον μήνα έκτον;.Όταν η συγγενής της η Ελισάβετ ήδη διήνοιε τον έκτον μήνα της δικής της εγκυμοσύνης. Η γηραιά Ελισάβετ έφερε εις τα σπλάχνα της τον εκλεκτότερον γόνον που ποτέ εγέννησε γυναίκα, μέσα στην παγκόσμια Ιστορία, τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Κατά τον 6ον λοιπόν μήνα κυοφορίας της Ελισάβετ, έρχεται ο αυτός άγγελος Γαβριήλ, σταλείς υπό του Θεού, να αναγγείλη σε μια παρθένο, η οποία μεμνηστευμένη στο πιο άσημο χωριό της Παλαιστίνης. Που η Παλαιστίνη ήταν η πιο άσημη γωνιά της γης. Ή αν θέλετε, η πιο άσημη γωνιά της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Εις την Ναζαρέτ. Και έρχεται να της πη το μεγάλο μήνυμα.
   «Καί εἰσελθών ὁ ἄγγελος πρός αὐτήν εἶπε∙ χαῖρε, κεχαριτωμένη∙ ὁ Κύριος μετά σοῦ∙».
   Λέγει ένας Εκκλησιαστικός συγγραφεύς, πολυμαθέστατος, ο 
Ωριγένης: «ἔψαξα, ἔψαξα, διάβασα, πουθενά δέν βρῆκα τέτοιον χαιρετισμόν νά δόθηκε ποτέ σέ ἄνθρωπο, καί ἰδίως σέ γυναίκα. “Χαῖρε κεχαριτωμένη∙ ὁ Κύριος μετά σοῦ”». Εκείνο το «χαῖρε» ἦταν όχι απλώς χαιρετισμός, αλλά αυτό που θα λέγαμε κατά κυριολεξίαν «νά ἔχης χαρά νά εἶσαι χαρούμενη Μαριάμ». Γιατί; «Γιατί ἐσύ εἶσαι ἡ Δευτέρα Εὒα. Κι’ἐκείνη ἐδέχθη τήν κατάρα ὄχι μόνο ἔν λύπαις νά γεννάει τά παιδιά της, ὄχι ἐν πόνοις, ἐν λύπαις, ἄλλο οἱ πόνοι καί ἄλλο αἱ λύπες, καί νά εἶναι κάτω ἀπό τήν ἀποστροφή τοῦ ἀνδρός της, δηλ. κάτω ἀπό τήν ὑποταγή τοῦ ἀνδρός, καί νά – οὕτως εἰπεῖν – δεσμεύεται ἡ ἐλευθερία της, πού κεφαλή της θά εἶναι ὁ ἄνδρας, ὄχι μέ τήν ἔννοια πού δίνει ἡ Κ.Δ. ἀλλά μέ μιά ἐντελῶς διαφορετική ἒννοια∙ πού ἔζησε τήν ἒννοια αὐτή ὁ ἀρχαῖος κόσμος, πού ἡ γυναίκα ἦταν δούλη τοῦ ἀνδρός. Τώρα ἐλύθη ἡ κατάρα. Ἐλύθη σέ σένα ἡ κατάρα. Καί ἦρθε ἡ εὐλογία. Γι’αὐτό, ἔχε χαρά. Ἐκείνη ἐν λύπη∙ ἐσύ ἐν χαρά. Ὧ Κεχαριτωμένη, ὧ ἐσύ πού εἶσαι κατά πλησμονή γεμάτη, ἀφάτως καί ἀνυπώτως γεμάτη ἀπό τίς δωρεές τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅσο κανείς ποτέ ἄνθρωπος δέν ἐπῆρε τέτοια πλησμονή καί τέτοια πληρότητα χαρίτων καί δωρεῶν ἐκ μέρους τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅσο κανείς ποτέ ἄνθρωπος δέν ἐπῆρε τέτοια πλησμονή καί τέτοια πληρότητα χαρίτων καί δωρεών ἐκ μέρους τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Σύ εἶσαι ἡ εὐλογημένη ἐν γυναιξί.
   Αὐτό τό “εὐλογημένη ἀνάμεσα στίς γυναῖκες”παίρνει μια ἐντελῶς ξεχωριστή διάσταση∙ γιατί εἶσαι ἡ ἐντελῶς ξεχωριστή ἀνάμεσα στίς γυναῖκες. Ἐσύ, πού δέν ἔχεις τό ὅμοιό σου. Σύ, πού διακρίνεσαι. Και διακρίνεσαι ὂχι μόνο ὡς πρός τάς συγχρόνους σου ἀλλά ὡς πρός τάς προγενεστέρας σου και τάς μεταγενεστέρας σου. Διότι οὒτε ὑπῆρξε, οὒτε ὑπάρχει, οὒτε θά ὑπάρξη σάν κι’ σένα χαριτωμένη καί εὐλογημένη ἀνάμεσα στίς γυναῖκες».  
   Ω εγκώμιο, αγαπητοί∙ εγκώμιο καταπληκτικό . Όχι από ανθρώπων εγκώμιο, αλλ’ υπ’ αυτού του Θεού εγκώμιον δια μέσου του αρχαγγέλου Γαβριήλ∙ Φυσικόν ήτο και επόμενον.
   Η Θεοτόκος, η παρθένος Μαριάμ, μόλις ήκουσε αυτό, ἐταράχθη. Και εσκέπτετο, από πού και έως πού αυτός ο χαιρετισμός; Και όπως λέγει ένας υμνογράφος, θέτει στο στόμα της Παναγίας, της Μαριάμ, τούτον τον λόγον: «Μήν μέ ἐξαπατήσεις ὃπως ἐξαπατήθηκε ἡ Εὔα. Σέ παρακαλῶ. Εἶναι τά λόγιά σου γνήσια; Εἶσαι γνήσιος; Μήπως ἀντί ἀγγέλου Θεοῦ ἔχω μπροστά μου τόν σατανᾶ; Μήν μέ ἐξαπατήσης. Διότι ἐξηπατήθη ἡ Εὔα, διότι ἐπεθύμησε τόν καρπόν, πού ὁ Θεός εἶπε “ὄχι”. Ἐγώ ὅμως δέν ἐπιθυμῶ νά ἐξαπατηθῶ». Είδατε παρακαλώ την προσοχή της Μαριάμ; Είδατε παρακαλώ; Είδατε την διάκρισή της; Εφοβήθη. «Ἀπό ποῦ καί ὡς ποῦ αὐτός ὁ χαιρετισμός; Διότι δέν ἐκφράζει μόνο τήν ταπείνωσή της. Ἐκφράζει καί τήν διάκρισή της. Ἐγώ; Νά δεχθῶ τέτοιον χαιρετισμό; Καί ποῖα εἶμαι ἐγώ; Καί ὕστερα, ἄν εἶναι κάτι, μήπως εἶναι πλάνη;» Αυτή είναι η διάκρισις που διέκρινε την Θεοτόκον, ένα από τα πολλά χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος που είχε η Μαριάμ. Αλλά θα της πη ο άγγελος: «Μή φοβοῦ. Γιατί βρῆκες χάρη. Καί νά, θά συλλάβης ἐν γαστρί, καί θά γεννήσης υἱόν, καί θά καλέσης τό ὄνομά του Ἰησοῦ».
   Εκείνο το «συλλήψῃ ἐν γαστρί», θέλει να τονίση κατά έναν ρεαλιστικόν τρόπον ότι δεν θα έλθη απλώς ο Μεσίας, ο Υιός του Θεού, αλλά θα έλθη πραγματικά σαρκούμενος. Διότι εκείνο το «συλλήψῃ ἐν γαστρί», σημαίνει ό,τι ρεαλιστικότερο θα μπορούσε να ειπωθή. Διότι πραγματικά θα συλλάβης εσύ εγκυμονούσα, και θα προσλάβη σάρκα, διότι θα κυοφορήσης και εν συνεχεία θα γεννήσεις. Παρακαλώ, υπογραμμίζω το σημείο αυτό. Το υπογραμμίζω διότι είναι ισχυρότατον σημείον ότι ο Υιός του Θεού έγινε πραγματικά άνθρωπος.
   Όλα λοιπόν αυτά κατά συσσώρευσιν, «συλλήψη ἐν γαστρί καί τέξῃ υἱόν» δηλ. θα συλλάβης, θα εγκυμονύσης και θα γεννήσης, αυτά εκφράζουν την αληθινή ενανθρώπιση του Θεού Λόγου.
   Και αυτός θα είναι υιός. Και θα τον ονομάσης Ιησούν. Που ελληνικά σημαίνει Σωτήρ. «Οὗτος ἔσται μέγας καί υἱός ὑψίστου κληθήσεται...» Αυτός θα σταθή μέγας, και θα κληθεί υιός υψίστου. Εννοείται κατά την ανθρωπίνη πάντοτε φύση. «Καί βασιλεύει ἐπί τόν οἶκον Ἰακώβ...» Και θα βασιλεύη στον οίκο Ιακώβ, δηλ. εις τους Εβραίους, «εἰς τούς αἰῶνας, (κατά τήν ἀνθρώπινη πάντοτε φύση) καί τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος». Και της βασιλείας του δεν υπάρχει τέρμα. Ἀληκτος βασιλεία.
   «Εἶπε δέ Μαριάμ πρός τόν ἄγγελον∙ πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεί ἄνδρα οὐ γινώσκω;» Πώς αυτό μπορεί να μου γίνη, αφού άνδρα δεν γνωρίζω; Ιδού πάλι παρακαλώ, παρά το εγκώμιο, παρά το ύψος της αγγελίας, η Θεοτόκος πάλι θα μείνη, όχι στον δισταγμό της, διότι η Θεοτόκος δεν ορθολογίζει, όπως ορθολόγισε έξι μήνες πιο μπροστά ο Ζαχαρίας∙ και του έδωσε ο ίδιος ο αρχάγγελος Γαβριήλ μία τιμωρία. Να μείνη άλαλος και κωφός. Η Μαρία δεν αρνείται, δεν ορθολογίζει, αλλά τί κάνει; Θέλει να μάθη πώς αυτό είναι. Διότι εκείνος, ο Ζαχαρίας, είχε προηγούμενά του. Διότι και η σάρα ήταν ηλικιωμένη γυναίκα και εγέννησε. Και η Άννα ήτο στείρα και εγέννησε. Όλοι αυτοί ήταν το «προηγούμενο» παρακαλώ της Ελισάβετ. Αλλά η Θεοτόκος είχε προηγούμενον; Ευρέθη ποτέ παρθένος να γεννήση; Πώς λοιπόν θα μπορούσε να γίνη αυτό; Όχι λοιπόν ότι δυσπιστεί αλλά θέλει να μάθη τι πρέπει να κάνη, πώς πρέπει να γίνη. Δηλ. τι εξαρτάται από αυτήν. Το αποδέχεται∙ αλλά και εξαρτάται από αυτήν.
   «Καί ἀποκριθείς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῇ. Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπί σε καί δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι∙» Μεγαλοιώδες αγαπητοί μου! «Θά ἔρθη σέ σένα τό Πνεύμα το Άγιον. Καί θά σέ σκιάση ἡ δύναμη τοῦ ὑψίστου». Συνεπώς άλλο ο Ύψιστος, ἀλλο η δύναμη του Υψίστου και άλλο το Πνεύμα το Άγιον. Και πράγματι. Ὁ Ὕψιστος εἶναι ὁ Πατήρ. Ἡ δύναμις τοῦ Ὑψίστου, ἡ δύναμις τοῦ Πατρός, εἶναι ὁ Υἱός. Καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιον εἶναι τό τρίτο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ήτοι θα έρθη αυτός προσωπικά, ο Άγιος Τριαδικός Θεός∙ θα έλθη, προσέξατέ το αυτό, θα έλθη. «Ἐπελεύσεται». Έρχομαι επί. Θα ἐλθη. Και τι άλλο ακόμη; «Ἐπισκιάσει». Θα σε επισκιάση. Θα ρθη από πάνω σου, θα σταθή μέσα σου. Συνεπώς είναι βουλή του Αγίου Τριαδικού Θεού η Εναθρώπηση του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος. Ακόμη και κάτι άλλο. Είναι και έργον του Αγίου Τριαδικού Θεού η ενανθρώπηση του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος. Και πράγματι, όπως κάποτε «εἶπεν ὁ Θεός καί ἐγένετο ὁ κόσμο, τό φῶς, ὁ οὐρανός, ὁ ἥλιος, ἡ ξηρά, τά φυτά, καί τά ζῶα», «ὁ Θεός εἶπεν καί Πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τῆς ἀβύσσου». Εκεί ενεργεί και ως βουλή και ως ενέργεια ο εις Άγιος Τριαδικός Θεός. Και ο Πατήρ και ο Υιός και το Πνεύμα το Άγιο. Διότι ο Πατήρ θέλει και ενεργεί, ο Υιός θέλει και ενεργεί, το Πνεύμα το Άγιον θέλει και ενεργεί. Ο ένας Θεός θέλει και ενεργεί. Ο Θεός «εἶπεν» λέγει. Εκείνο το «εἶπεν», αυτό είναι, είναι ο Λόγος, ο Θεός Λόγος, το δεύτερο πρόσωπον της Αγίας Τριάδος. Και το Πνεύμα που επεφέρεται επάνω της αβύσσου, είναι το Πνεύμα το Άγιον, που τρόπον τινά, σαν να θερμαίνει την δημιουργία, για να βγάλη από μέσα της την ζωή. Αλλά αυτή η δημιουργία, το σύμπαν ολόκληρο που γνωρίζομε, έπεσε, εφθάρη. Γιατί εισήλθε η αμαρτία. Και τώρα έρχεται πάλι ο άγιος Τριαδικός Θεός, να αναδημιουργήση την δημιουργία του ολόκληρη, να την ανακαινίση. Και η ανακαίνιση αυτή γίνεται όταν ο ίδιος, ο Άγιος τριαδικός Θεός αποφασίζει και ενεργεί, και μόνον το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ούτε λίγο ούτε πολύ, αυτό το απίθανον, αυτό το απίστευτο, αυτό που ανθρώπινη διάνοια ουδέποτε κατενόησε, ουδέποτε κατάλαβε, και ο διάβολος ουδέποτε εφαντάσθη, ποίον, ότι αυτός ο Θεός θα περιβληθή, το
δεύτερον πρόσωπον της Αγίας Τριάδος, θα περιβληθή την δημιουργία Του, διά να εμφανιστή στην δημιουργία Του. Και επειδή η αρίστη μορφή εκ της κτίσης, ορατής δημιουργίας είναι ο άνθρωπος, ο Υιός του Θεού γίνεται άνθρωπος! Και ήρθε εις την γην. Ήρθε, και τώρα αναγγέλλεται η στιγμή αυτή προς την Θεοτόκον.
   Εδώ υπάρχει όμως ένα λεπτό σημείο. Το λεπτό σημείο είναι: Θα αποδειχθή η Θεοτόκος; Διότι αγαπητοί μου η αποδοχή ή μη αποδοχή θα μπορούσε όχι βεβαίως να καταργήση αλλά να μεταθέση το σχέδιο του Θεού. Βεβαίως είναι γνωστή η ώρα της δευτέρας του Θεού παρουσίας, εις τον Θεόν. Αλλ’ αυτή είναι γνωστή όχι με την έννοια ότι ο Θεός ορίζει την ημέρα και λέγει «αὐτή θά εἶναι». Αλλά με την έννοια ότι απλώς είναι γνωστή. Τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι εξαρτάται η Δευτέρα του Χριστού παρουσία από την στάση που θα πάρουν οι άνθρωποι επί της γης. Έτσι κι εδώ. Είναι αμετάκλητος η απόφαση του Θεού να γίνη άνθρωπος. Αλλά πότε θα γίνη άνθρωπος; Αυτό εξαρτάται από το πρόσωπον προς τον οποίον αποτείνεται τώρα ο άγγελος. Και είναι η Θεοτόκος. Αλήθεια, με κομμένη ανάσα θα πρέπει η ανθρωπότητα, αν μπορούσε να είναι εις τα θεωρεία, θα λέγαμε ως εις θέατρον, και να παρακολουθή τον διάλογον. Αλλά έγινε τόσο μυστικά. Να παρακολουθεί τον διάλογον της Θεοτόκου μετά του αρχαγγέλου, αλήθεια, θα δεχθή το πρόσωπον αυτό ή θα απορρίψη; Γιατί ποιός ευρέθηκε στο ύψος της αγιότητος και αρετής όπως η Μαρία; Θα δεχθή ή θα απορρίψη; Κι αν απορρίψη, αλλοίμονο, ποιος ξέρει πόσοι αιώνες πάλι θα πρέπει να περιμένη η ανθρωπότητα, για να επισκεφθή πάλι ο Θεός ένα πρόσωπον που θα έχη φθάσει εις αγιότητα; Γιατί ο Θεός δεν έκανε την Θεοτόκον αγία. Η Θεοτόκος έγινε η ιδία αγία. Είχε αρετή. Και εφοίτησεν χάριτας και δωρεάς ένεκα της αρετής της και αγιότητός της.
   Και τι είπε η Θεοτόκος; Διότι έπρεπε να αναλάβη όλη την ευθύνην. Ποίαν ευθύνη; Όχι την ευθύνην της εγκυμοσύνης. Αστείο πράγμα. Ήτο μεμνηστευμένη. Θα έκανε παιδιά αργότερα, αν ζούσε, κατά φυσικόν τρόπο, με τον σύζυγό της. Αλλά τί ευθύνη; Την αγωγή; Αλλά ποία αγωγή; Θα υπήρχε θέμα αγωγής δια τον Ιησούν; Ποία ευθύνη; Την ευθύνη να μεγαλώση το παιδί; Αστείο πράγμα κι’ αυτό. Όλοι οι άνθρωποι μεγαλώνουν παιδιά. Ω, αγαπητοί! Ανέλαβε μίαν ευθύνην την οποία δεν ξέρω πόσοι άνθρωποι θα μπορούσαν να αναλάβουν. Διότι όταν της δίνεται το χαρούμενο αυτό μήνυμα, ταυτοχρόνως συνοδεύεται με ένα γεγονός. Αυτό που μάλιστα κατά περίεργη σύμπτωση γιορτάζομε σήμερα. Η μετοχή της εις το μυστήριον του Σταυρού! Αυτό ποιός δύναται να το αναλάβη; Μόνος ο Υιός το ανέλαβε. Και τί είπε; «Πάτερ μου, θα αναλάβω την ευθύνη του Σταυρού». Τώρα, κατά μυστικόν τρόπον, αναλαμβάνει και η Θεοτόκος, αυτόν τον Σταυρόν. Εάν σας έλεγαν ότι θα πρέπει να φέρετε σε πέρας μία αποστολή, αλλά θα περάσετε από σταυρό, θα την φέρατε εις πέρας; Αλλ’ η Θεοτόκος απήντησε: «Ἰδού ἡ δούλη Κυρίου∙ γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου» Να, είμαι η δούλη του Κυρίου∙ ας μου γίνη όπως το λες. Τί; Να εγκυμονήσω; Να συλλάβω; Να φέρω στον κόσμο τον Υιόν του Θεού; Ναι. Και κάτι περισσότερο. Και να φέρω και τον Σταυρόν. Και να μην νομισθή ότι φιλολογώ, σας λέγω εκείνο που είπε ο Συμεών 40 ημέρες αργότερα, μετά την γέννηση του Ιησού, «από τήν ψυχή σου, ρομφαία, σπαθί θά περάση, πού θά σέ κατακόψη». Είναι ακριβώς η μετοχή της εις το πάθος του Σταυρού. Δεν μετείχε μόνον ο Υιός της. Μετείχε και η ίδια. Κατά μυστικόν τρόπον! 
   Αγαπητοί, κατά παρόμοιο τρόπο, ο κάθε πιστός φέρει μέσα στην ψυχή του τον Ιησούν, που γεννάται, όταν ακούη τον λόγο του, τον λόγο του Ιησού και γεννιέται μέσ’ στην καρδιά όταν τον συλλαμβάνη, μια ξεχωριστή ακοή. Είναι η ακοή της ψυχής, που υπάρχει μια ιδιαιτέρα κατανόηση. Και τότε, συλλαμβανόμενος ο λόγος του Θεού, γεννιέται μέσ’ καρδιά, κι’ αρχίζει, όπως η εγκυμονούσα γυναίκα καταλαβαίνει μέσα στην κοιλιά της το παιδί που κυείται, που σκιρτά, που κλωτσά, έτσι και ο πιστός αρχίζει να καταλαβαίνη μέσ’ την καρδιά του τον συλληφθέντα και κυοφορούμενον Λόγον. Τον Υιόν του Θεού, τον Ιησούν Χριστόν. Αλλά ταυτόχρονα αναλαμβάνει και μία ευθύνη. Την μετοχή του εις τον σταυρόν. Ταυτοχρόνως. Αυτά τα δύο πράγματα, δεν χωρίζουν ποτέ. Για να φθάση ο άνθρωπος, ο πιστός, στην Ανάσταση. Και στην σωτηρία. Δεν υπάρχει η σωτηρία, παρά μόνο όταν περάσης από μια τέτοια κύηση και από έναν τέτοιο σταυρό. Αυτό ακριβώς απεδέχθη η Θεοτόκος, όταν αγαπητοί μου είπε «ἰδού η δούλη Κυρίου∙ γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου». Παγκόσμιο λοιπόν το γεγονός σήμερα αγαπητοί. Παγκόσμιο το γεγονός που γιορτάζει η Εκκλησία μας. Ας δοξάσωμε τον Θεόν μ’ όλη την δύναμη της ψυχής μας, που έφθασε, αν μπορούμε να το συλλάβωμε αυτό, και θα πρέπει πάντα να το μελετούμε διαρκῶς, που επήρε ο Θεός την μεγάλην, ούτως ειπείν, απόφαση να γίνη άνθρωπος. Να έρθη
ανάμεσά μας. Το συλλαμβάνομε το μέγεθός του. Είναι ακατανόητο. Είναι ασύλληπτο. Και όμως πραγματικό.
Ας προσπαθήσωμε αυτή την πραγματικότητα την αίτιον της μεγάλης μας χαράς και της λυτρώσεως, την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Εκείνη εστάθη η αιτία. Εκείνη, ο μεγάλος αίτιος. Ας την τιμήσωμε, ας την δοξάσωμε, κι όταν υμνούμε και δοξάζωμε την Θεοτόκον, ο ύμνος και η τιμή η δόξα προς αυτήν αντανακλά, εις αυτόν τον Άγιον Τριαδικόν Θεόν. Ο Θεός να σας ευλογή.

2α ομιλία στην κατηγορία « Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας " Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον " εδώ ↓.
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omilies-eis-thn-ueotokon
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40q2nQUztSMBV9bwJSxpjwda

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://drive.google.com/file/d/16Yb2_qZgVX32iDOetdRsifuOIC0ZTA0B/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ojFLuKMecGTVkBDEN_YP2E

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B5%CF%82%20%CE%B5%E1%BC%B0%CF%82%20%CF%84%E1%BD%B4%CE%BD%20%E1%BD%99%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CE%BD%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CE%BD.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Εἰς τό “Χαῖρε παλάτιον..„

†.Αναρίθμητες αγαπητοί μου παρομοιώσεις υπάρχουν μέσα εις την Αγίαν Γραφήν δια την Θεοτόκον, τις οποίες οι ιεροί υμνογράφοι αντλούν και εξορίσουν ως από λατομείον, δια να μας παρουσιάσουν μέσα εις τα αθάνατα ποιητικά τους έργα. Γι’ αυτό ο κανών της Θεοτόκου μας λέγει έναν ωραίον στίχον. «Χαῖρε πανάμωμε, τό παλάτιον τοῦ μόνου βασιλέως». Χαῖρε σύ πανάγνε Θεοτόκε, πού εἶσαι τό παλάτι τοῦ μοναδικοῦ βασιλιᾶ.

   Πράγματι αγαπητοί, ο Θεός δεν έχει κατάπαυσιν, δηλ. ο Θεός δεν αναπαύεται κάπου, ο Θεός δεν κατοικεῖ κάπου. Γι’αυτό λέγει ο πρωτομάρτυς Στέφανος, εις τας Πράξεις των Αποστόλων, που το παίρνει από τον Ησαΐα, «Ὁ οὐρανός μοι θρόνος, ἡ δε γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου. Ποῖον οἶκον οἰκοδομήσατέ μοι, λέγει Κύριος, ἤ τίς τόπος τῆς καταπαύσεώς μου»; Ο ουρανός είναι ο θρόνος και η γη εκεί που ακουμπούν τα πόδια μου. Ποιόν οίκο θα με οικοδομήσετε; Και ποιός είναι ο τόπος εκείνος στον οποίον δύναμαι εγώ να αναπαυθώ;

   Φυσικά, λέγοντας αυτά ο Θεός, και επαναλαμβάνοντας τους λόγους αυτούς του Ησαΐου ο πρωτομάρτυς Στέφανος, δεν εννοούσε ότι ο ναός είναι άχρηστος. Αλλά ήθελε να πει ότι ο Θεός δεν περιορίζεται μέσα εις έναν ναόν. Δεν είναι πεπερασμένος. Ο Θεός είναι άπειρος. Ο Θεός είναι τέλειος. Ακόμη και η εικόνα που χρησιμοποιεί ο Θεός δια του προφήτου, είναι ατελής. Διότι ούτε ο ουρανός είναι ο θρόνος του Θεού, ούτε η γη είναι το υποπόδιον των ποδών του. Γιατί ο Θεός είναι πανταχού παρών. Και συνεπώς είναι μια εικόνα για να δείξη ότι ο Θεός άπειρος. Και δεν δύναται πουθενά να καθήση, να σταθή, ή να αναπαυθή. Και ο Σολομών το λέγει αυτό κατά τα εγκαίνια του ναού που έκτισε εις τον Θεόν «…εἰ ὁ οὐρανός καί ὁ οὐρανός τοῦ οὐρανοῦ οὐκ ἀρκέσουσί σοι πλήν καί ὁ οἶκος οὗτος ὃν οἰκοδώμησα τῷ ὀνόματί σου»; Εάν, λέγει, ο ουρανός, και ο ουρανός του ουρανού, δεν είναι αρκετά, πώς είναι δυνατόν ποτέ να σταθούν αρκετά, αρκετός ο ναός, τον οποίον εγώ έχω οικοδομήσει σ' εσένα; Και’ όμως∙ τώρα ο Θεός καταπαύεται, αναπαύεται. Αναπαύεται εις αυτά τα σπλάχνα της Θεοτόκου. Ένεκα της υποστατικής ενώσεως του Θεού Λόγου. Κι άλλοτε σας εξήγησα τι σημαίνει ὑποστατική ένωση». Θα το επαναλάβω. Ένεκα της ενώσεως του Θεού Λόγου με την ανθρωπίνη φύση, χωρίς να είναι όμως δύο πρόσωπα. Αλλά να είναι ένα πρόσωπον. Υπόσταση και υποστατικός, θα πη πρόσωπον και προσωπικός. Υποστατική ένωσις θα πη προσωπική ένωση. Συνεπώς δεν έχομε δύο πρόσωπα αλλ’ έχομε ένα πρόσωπο. Εφόσον λοιπόν η ανθρώπινη φύση ήδη εγκαθίσταται εις τα σπλάχνα της Θεοτόκου, και αυτή η ανθρώπινη φύση είναι ηνωμένη με το θείον πρόσωπον, με το θείον δεύτερον πρόσωπον της Αγίας Τριάδος (αυτό θα πη υποστατική ένωσις») τότε ο Θεός, που δεν έχει κατάπαυσιν, ο Θεός τώρα έχει κατάπαυσιν! Ας μου επιτραπη να πω, αν ο Θεός έχει Ιστορία, που ο Θεός δεν έχει Ιστορία – η Ιστορία χαρακτηρίζει μόνο τα γεγονότα – αλλά αν μου επιτραπή να πω, αν ο Θεός έχει Ιστορία, είναι η πρώτη φορά στην Ιστορία του Θεού που έχει κατάπαυση. Ο Θεός ουδέποτε είχε κατάπαυση. Τώρα, δια πρώτην φοράν εις τα σπλάχνα της Θεοτόκου ο Θεός βρίσκει κατάπαυση. Δεν είχε βρει ούτε εις τους αγγέλους, ούτε εις καμμίαν κτίσην, ορατήν, και αόρατον δημιουργία. Παρά μόνο βρήκε εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Δεν μπορούμε να συλλάβωμε αγαπητοί μου λέγοντας αυτά. Και δείχνοντας το μέγεθος των πραγμάτων, να συλλάβωμε το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου. Δεν μπορούμε να το συλλάβωμε. Γι’ αυτό η Θεοτόκος λέγεται και πλατυτέρα των Ουρανών. Διότι εάν ούτε ο ουρανός και ούτε ο Ουρανός του Ουρανού δύνανται να γίνουν κατάπαυση και θρόνος και παλάτιον του Θεού, εάν η Θεοτόκος έγινε παλάτιον, κατοικητήριον του Θεού, επαναλαμβάνω, ένεκα της υποστατικής ενώσεως, τότε πράγματι η Θεοτόκος, όχι ψιλώ ονόματι, όχι εγκωμιαστικώ και φιλολογικώ λόγω, αλλά πραγματικά και αληθινά, η Θεοτόκος είναι πλατυτέρα των ουρανών. Απιθάνως και ασυλλήπτως πλατυτέρα των κτιστών – ας μου επιτραπή να πω – και ακτίστων Ουρανών.

   Αλλά μετά την κατ’ εξοχήν Θεοτόκον, η οποία έφερε αυτόν τον ενανθρωπήσαντα Θεόν Λόγον, κάθε πιστός αγαπητοί μου γίνεται ένας Θεοτόκος! Κάθε πιστός! Τούτο διότι έγινε άνθρωπος Θεοτόκος, η Παναγία η Μαρία. Έγινε Θεοτόκος, κι αφού ένας άνθρωπος έγινε Θεοτόκος, πας ανθρωπός δύναται να γίνη Θεοτόκος. Αλλά κάθε πιστός άνθρωπος δύναται να γίνη Θεοτόκος. Να συλλάβη, όπως λέγει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορήτης. Να συλλάβη μέσα του τον Θεόν Λόγον, να τον κυοφορήση και να τον γεννήση! Έτσι λοιπόν, κάθε πιστός, δύναται να γίνη, σε κάποια μικρογραφία της Υπεραγίας Θεοτόκου, ένας Θεοτόκος. Και συνεπώς να γίνη ένα παλάτιον του μόνου βασιλέως.Δεν είναι υπερβολή. Το είπε ο Κύριος ο ίδιος: «Ἐλευσόμεθα καί μονήν παρ’αὐτῷ ποιήσωμεν». Παρά τω πιστώ. Εις τον πιστόν. Θα έλθωμε, λέγει. Ποιός; Εγώ ο Υιός∙ διότι ένεκα της υποστατικής μου ενώσεως με την ανθρώπινη φύση, δύναμαι να εισέλθω σ’ έναν άνθρωπο, αλλά επειδή όμως είμαι ηνωμένος και με την θεία φύση, και η θεία μου φύση, το πρόσωπό μου είναι ηνωμένο μετά του ουρανίου Πατρός και του Αγίου Πνεύματος, συνεπῶς «ἐλευσόμεθα (θά ἒλθωμε) καί μονήν (κατοικία) παρ’αὐτῷ ποιήσωμεν». Θα κάνωμε εις αυτόν. Εις ποίον; Στον πιστόν. Να λοιπόν που και ο πιστός αγαπητοί μου, όχι μόνη η Θεοτόκος, αλλά εξ αιτίας της Θεοτόκου, κάθε πιστός γίνεται ένας Θεοτόκος και γίνεται ένα παλάτιον του μόνου βασιλέως.

   Θέλει όμως κάποιες προϋποθέσεις. Τις είπε ο Κύριος. Πρώτον. «Ἐάν τίς ἀγαπᾶ με». Ὃποιος μέ ἀγαπᾶ. Πολλάκις καί ἐπανειλημμένως ἒχομε πεῖ. Δέν εἶναι ἀρκετό νά πῆ κανένας «εἶμαι καλός χριστιανός». Εάν δεν αναπτύξη μιαν αγάπη προς το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Δέν είναι δυνατόν ποτέ,να γίνει κατοικητήριο του Ιησού Χριστού. Εάν αγαπώ τον Υιόν… «ἐμένα μέ ἀγαπᾶ ὁ Πατήρ» όπως λέγει ο ίδιος ο Ιησούς, «ὃποιος μέ ἀγαπᾶ, λέγει, τότε ὁ Πατήρ μου τόν ἀγαπᾶ», και ἔχομε μια σχέση αγάπης. Προσέξτε σας παρακαλώ το θέμα «ἀγαπῶ». Δεν είναι αφηρημένο. Δεν είναι ένας κενός λόγος. Αυτό το «ἀγαπῶ», το νοιώσατε; Αγαπήσατε ποτέ στη ζωή σας; Ό,τι δήποτε. Πρόσωπο ή πράγμα. Αγαπήσατε ποτέ στη ζωή σας; Νοιώσατε ποτέ, όταν αγαπήσατε, κανένα σκίρτημα; Αν αγαπήσατε και νοιώσατε ένα σκίρτημα, μια γεύση της αγάπης, επήρατε. Αυτό τώρα μεταφέρετέ το στο πρόσωπο του Θεού. Στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Όταν αναπτυχθεί αυτή η αγάπη, είναι το πρώτο βασικό στοιχείο και προϋπόθεση για να έρθη ο Θεός να κατοικήση μέσα μας. 

   Και το δεύτερο; «Τόν λόγον μου τηρήσει». «Ἐάν τίς ἀγαπᾶ με, τόν λόγον μου τηρήσει». Ποίον λόγον; Όλων των λόγων που είπε. Ολόκληρο το Ευαγγέλιο. Δεν μπορείς να αγαπάς και να μην τηρείς τον λόγον του. Δεν μπορείς να τηρής τον λόγον και να μην αγαπάς. Δεν είναι δυνατόν ποτέ. Εάν αγαπάς, τηρείς. Τηρείς εκείνα τα οποία είπε ο Χριστός. Ποία παρακαλώ; Ό,τι είναι γραμμένο μέσα στον λόγον του Θεού. Ό,τι ο Χριστός είπε στο Ευαγγέλιο. Δεν μπορείς να πης «αὐτό δέν τό ἐφαρμόζω, αὐτό δέν τό τηρῶ, αὐτό δέν μ’ἀρέσει, αὐτό τό βαρυέμαι». Άμα το λες αυτό, δεν αγαπάς τον Χριστόν. Κι άμα δεν αγαπάς τον Χριστόν δεν δύνασαι να γίνης ποτέ κατοικητήριον, παλάτιον του Χριστού.

   Και συνεχίζει ο ιερός υμνογράφος: «Χαῖρε θρόνε πύρινε τοῦ Παντοκράτορος». Χαίρε Σύ (προς την Θεοτόκον) που είσαι ο πύρινος θρόνος αυτού του Παντοκράτορος. Και πάλιν αγαπητοί, η Θεοτόκος μεταβάλλεται σε θρόνον του Υιού του Θεού, πάλιν, θα επαναλάβω, ένεκα της υποστατικής ενώσεως. Πάντοτε ένεκα της υποστατικής ενώσεως. Αυτόν τον θρόνον τον πύρινον, εις τον οποίον κάθεται Αυτός ο Θεός, τον είδε αγαπητοί μου εν οράματι ο προφήτης Δανιήλ. Και λέγη «ἐθεώρουν (ἒβλεπα) ἒως ὃτου θρόνοι ἐτέθησαν καί παλαιός τῶν ἡμερῶν ἐκάθητο καί το ἔνδυμα αὐτοῦ λευκός ὡς χιών καί ἡ θρίξ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ ὡσει ἓριον καθαρόν∙ ὁ θρόνος αὐτοῦ φλόξ πυρός, οἱ τροχοί αὐτοῦ πῦρ φλέγον». Έβλεπα, λέγει, έως ότου θρόνοι ετοποθετήθησαν∙ και ο παλαιός των ημερών, δηλ. ο άναρχος, ο πέρα από τον χρόνον, εκάθητο. Πού εκάθητο; Θα μας το πη λίγο πιο κάτω. Και το ένδυμά του είναι λευκό σαν το χιόνι και οι τρίχες της κεφαλής του λευκές σαν το καθαρό μαλλί. Ο θρόνος του είναι φλοξ πυρός, φλόγα πυρός. Και οι τροχοί του θρόνου επί των οποίων βρίσκεται ο θρόνος, πυρ φλέγον, φωτιά που καίει. Πράγματι, η Θεοτόκος μετεβλήθη σε πύρινον θρόνον, όπως την υμνογραφεί ο υμνογράφος. Και τούτο διότι εδέχθη η Θεοτόκος αυτό το πυρ της Θεότητος. Το δεύτερον πρόσωπον της Αγίας Τριάδος, χωρίς να καταναλωθεί. Γιατί; Γιατί ο Θεός είναι πυρ καταναλίσκον. Και η Θεοτόκος δεν κατηναλώθη, δεν κατεστράφη όταν ήρθε ο Υιός και Λόγος του Θεού και κατεσκήνωσεν σ’ αυτήν. Αλλά αντιθέτως έγινε πύρινος θρόνος και εκράτησε τον επ’ αυτού καθήμενον.

   Αλλά και εμείς αγαπητοί κατ’ αναλογίαν∙ δεν ξέρω αν το έχετε σκεφθεί, ό,τι λέγεται εις τον Ιησούν Χριστόν, λέγεται εις την Θεοτόκον. Και ό,τι λέγεται εις την Θεοτόκον, σε κάποιο μέτρο και σε κάποια αναλογία λέγεται και εις ημάς, τους πιστούς. Και ο κάθε πιστός δύναται να γίνη πύρινος θρόνος της θεότητος. Πώς δύναται να γίνη; Το λέει ο προφήτης Ησαΐας. Όταν, παρακαλῶ, παίρνει o άγγελος τον άνθρακα τον καιόμενον και τον τοποθετεί εις τα χείλη του προφήτου και του λέγει «ἒγινες καθαρός». Ποιός είναι αυτός ο καιόμενος, ο φλεγόμενος άνθραξ, ο πύρινος άνθραξ; Είναι το σώμα και το αίμα του Χριστού, η θεία Κοινωνία. Δηλ. αυτός ο Χριστός. Μην το ξεχνάτε. Η θεία Κοινωνία είναι ο ενυπόστατος Λόγος που ενηνθρώπισε, μην το ξεχνάτε αυτό. Υπάρχει υποστατική ένωση στην θεία Κοινωνία. Δεν είναι απλώς ο Ιησούς. Δεν είναι η ανθρώπινη σάρκα του Ιησού΄ Αλλά είναι η ανθρώπινη σάρκα του Ιησού ηνωμένη πάντοτε μετά του θείου Λόγου. Συνεπώς άμα κοινωνούμε αυτόν τον Θεόν Λόγον, ένεκα της υποστατικής του ενώσεως. Και γίνεται ο άνθρωπος, αφού παίρνει αυτόν τον άνθρακα τον καιόμενον, γίνεται και ο ίδιος πύρινος θρόνος. Καίεται; Ναι. Όχι. Δεν καίεται, όταν είναι πιστός και έχει τις προϋποθέσεις. Καίεται όταν με απιστία προσέλθει εις το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας. Τότε καίεται. Και πολλές φορές αγαπητοί μου έχει φανεί το θαύμα αυτό. Έχει φανεί. Άνθρωπος που κοινωνούν αναξίως, και η αναξιότης κυρίως ευρίσκεται εις την απιστίαν, βέβαια και στην ακάθαρτη ζωή, αλλά κυρίως εις την απιστίαν. Όταν κανείς προσέλθη «διακρινόμενος», όπως λέγει ο Απ. Παύλος, άπιστα προσέλθη να κοινωνήση, τότε ο Θεός δύναται να επιτρέψη, δεν το επιτρέπει πάντοτε, δύναται να επιτρέψη, μόλις κοινωνήση ο άνθρωπος, ν’ αρχίση να καίεται και να φωνάζη «καίομαι»! Πολλές φορές έχει συμβεί αυτό. Γιατί ο Θεός είναι πυρ καταναλίσκον. Αλλά αν δεν καίονται πάντες, δεν πρέπει να ξεχνούμε κάτι άλλο, στην εικόνα του πυρίνου θρόνου, ότι«ποταμός πυρός, λέγει ὁ προφήτης Δανιήλ, εἶλκεν ἒμπροσθεν αὐτοῦ». Ποταμός φωτιάς ἐσύρετο μπροστά από τον θρόνο. Κι’ αυτό παρακαλώ είναι το προΐμιον της κολάσεως! Έτσι ο πιστός δύναται να γίνη, κοινωνών το σώμα και το αίμα του Χριστού, δύναται να γίνη όπως η Θεοτόκος, πύρινος θρόνος. Αλλά δύναται όμως να σωριστή και σε στάχτη, εάν δεν προσέξη.

    Έτσι αγαπητοί μου, εάν ο κάθε πιστός δύναται να γίνη παλάτιον του μόνου βασιλέως και θρόνος πύρινος αυτού, τούτο οφείλεται στην Θεοτόκο. Εκείνη άνοιξε τον δρόμον. Εις αυτήν οφείλομε χάριτας. Εάν δεν ήτο η Θεοτόκος, εμείς θα μέναμε άμοιροι τέτοιων αξιωμάτων και τέτοιων κατορθωμάτων και τέτοιων πλεονεκτημάτων. Εκείνη επέτυχε, εμείς ακολουθούμε. Γι’ αυτό ας την τιμούμε. Γι’ αυτό ας την δοξάζωμε. Γι’ αυτό ας την μιμούμεθα.

1η ομιλία στην κατηγορία « Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας " Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον " εδώ ↓.
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omilies-eis-thn-ueotokon
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40q2nQUztSMBV9bwJSxpjwda

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://drive.google.com/file/d/16Yb2_qZgVX32iDOetdRsifuOIC0ZTA0B/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ojFLuKMecGTVkBDEN_YP2E

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B5%CF%82%20%CE%B5%E1%BC%B0%CF%82%20%CF%84%E1%BD%B4%CE%BD%20%E1%BD%99%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CE%BD%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CE%BD.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.