Ἑτέρα ἑρμηνεία τῆς πόρνης ὡς τῆς «ζώσης Ἐκκλησίας».. συμπλέουσα μετά ἀθέων καθεστώτων.

†.«Μετὰ ταῦτα εἶδον ἄλλον ἄγγελον καταβαίνοντα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, ἔχοντα ἐξουσίαν μεγάλην, καὶ ἡ γῆ ἐφωτίσθη ἐκ τῆς δόξης αὐτοῦ, καὶ ἔκραξεν ἐν ἰσχυρᾷ φωνῇ λέγων· ἔπεσεν, ἔπεσε Βαβυλὼν ἡ μεγάλη, καὶ ἐγένετο κατοικητήριον δαιμονίων καὶ φυλακὴ παντὸς πνεύματος ἀκαθάρτου καὶ φυλακὴ παντὸς ὀρνέου ἀκαθάρτου καὶ μεμισημένου».

   Με την φράσιν «μετὰ ταῦτα», όπως λέγαμε ήδη απ' την περασμένη φορά, -«Μετὰ ταῦτα εἶδον» - δείχνει την αλλαγή της οπτασίας. Εμφανίζεται νέος άγγελος, ο οποίος έχει εξουσία πολλή. Τούτο φανερώνει όχι μόνο την δύναμιν του αγγέλου, εάν υποτεθεί ότι ήτο ένας συντελεστής της καταστροφής της Ρώμης, Βαβυλώνος - Ρώμης, αλλά προπαντός και κυρίως το κύρος και την αξιοπιστία της προφητείας δια την πτώσιν της Ρώμης.

   Μέσα εις αυτόν τον κολοφώνα της ισχύος της, θα 'τανε πολύ δύσκολο ένας πολίτης της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας να φανταστεί ότι θα ‘ταν δυνατόν να πέσει η Ρώμη. Αλλά τι λέγει όμως ο άγγελος : «Ἒπεσεν, ἔπεσε Βαβυλὼν ἡ μεγάλη». Αυτό το διπλούν «ἔπεσεν, ἔπεσε» ήδη δείχνει, κατά προφητικό τρόπο, το προανάκρουσμα της πτώσεως της Ρώμης και που είναι μία προπαρασκευή της κρίσεως, που ήδη ανηγγέλθη εις το 14ον κεφάλαιον και επανέρχεται τώρα εις το 18ον κεφάλαιον.

   Αυτή η σταδιακή αναφορά της κρίσεως, δείχνει όχι απλώς μία προπαρασκευή του αναγνώστου, όπως ακριβώς συνηθίζεται κατά την εβραϊκή φιλολογία, αλλά και πράγματι επιτελείται αυτή η σταδιακή κρίσις μέσα εις την Ιστορίαν. Εξάλλου ποτέ μία πτώσις δεν είναι αιφνιδία, αλλά προοδευτική. Ίσως η παλαιά Βαβυλώνα να έπεσε μέσα σε μία νύχτα, αλλά είχε προδιαγραφεί η πτώσις της, όχι για ό,τι ήδη εξήγγειλαν οι Εβραίοι προφήται και ο Ησαΐας και Ιερεμίας. Ο Ησαΐας πολύ πιο μπροστά, πολύ προ της Βαβυλωνιακής αιχμαλωσίας, ο Ιερεμίας κατά την Βαβυλωνιακή αιχμαλωσίαν των Εβραίων, αλλά όσο και κυρίως διότι υπήρχε η διαφθορά της πόλεως και αυτή ακριβώς η διαφθορά της πόλεως είχε προδιαγράψει την πτώση της. Το ίδιο συνέβη και εις την αυτοκρατορία την ελληνικήν του Μεγάλου Αλέξανδρου και εις την ρωμαϊκήν και εις την βυζαντινήν. Και σε όλες τις αυτοκρατορίες που ποτέ υπήρξαν πάνω στη γη, προδιαγράφηκε η πτώσις των, κυρίως από την διαφθορά τους. Μάλιστα αν θέλετε, η πτώσις της Κωνσταντινουπόλεως που συνέβη τον 15ο αιώνα, δεν ήτανε μία πτώσις αιφνιδία. Όποιος διαβάζει λίγο Ιστορία αυτό το πράγμα το βλέπει, αλλά ήτανε μία πτώσις που είχε πολλές δεκαετίες, αν όχι δύο εκατονταετίες, προδιαγραφεί. Μάλιστα πολλοί ήδη είχαν παρατηρήσει ότι πλέον την Κωνσταντινούπολη, ως πόλη, όχι πλέον ως αυτοκρατορία, διότι ως αυτοκρατορία είχε χάσει όλα τα εδάφη της και είχε μείνει μόνο εις την πόλιν. Όλη η αυτοκρατορία η Βυζαντινή ήτανε μόνο μία πόλις. Τίποτε άλλο. Και αυτή η πόλις θα έπεφτε. Το προδιέγραφαν, το έβλεπαν. Συνεπώς βλέπουμε εδώ ότι δεν υπάρχει κάτι το αιφνίδιο. 

   Αλλά και η φθορά και η πτώσις της Ευρώπης, των ευρωπαϊκών δηλαδή κρατών και αυτή επεσημάνθη ήδη από τον περασμένο αιώνα.Ο Spranger, επί παραδείγματι, λέγει ότι ήδη η Ευρώπη είναι πια στην παρακμή της, γιατί είναι μουσκεμένη στην ανηθικότητα και εις το οινόπνευμα. Προδιαγράφει την φθοράν και την πτώση των Ευρωπαϊκών λαών. Και το βλέπομε ότι η Ευρώπη περνά πραγματικά μία παρακμή. Ήδη επισημαίνεται η πτώσις της Αμερικής. Από τους ιδίους τους Αμερικανούς. Υπάρχει πάρα πολύ διαφθορά. Και προ ετών εδιάβαζα, ένας γερουσιαστής αναφερόμενος εις το σάπισμα της Αμερικανικής νεολαίας, ενώ ομίλει εις το βήμα ελιποθύμησε από τον καημό του, βλέποντας την Αμερική, τις Ηνωμένες Πολιτείες, ήδη να οδηγούνται εις την καταστροφήν και εις την φθοράν. Θα λέγαμε ότι σήμερα, σήμερα, σήμερα όλος ο κόσμος είναι έτοιμος να πέσει. Όλος ο κόσμος. Και η Ανατολή και η Δύσις. Γιατί υπάρχει το στοιχείο της φθοράς σε όλους τους λαούς της γης. Έχει ωριμάσει η ανθρωπότητα στην πτώση της, για να ετοιμαστεί να κατακτηθεί από τον Αντίχριστον. Ποια είναι τα κριτήρια; Που βλέπουμε αυτήν την πτώσιν των λαών; Όπως και της αρχαίας Βαβυλώνος και της Βαβυλώνος - Ρώμης. Είναι η αθεΐα, είναι ο αμοραλισμός, δηλαδή η άμβλυνσις του κριτηρίου της ηθικής, πλέον δεν υπάρχει η έννοια της ηθικής. Σου λέει τι θα πει ηθική; Και ο «στρῆνος» που αναφέρει ως κριτήριο αυτό το κείμενο που σας διάβασα. Θα σας το ξαναδιαβάσω πάλι και που θα το αναλύσουμε λίγο πιο κάτω. Λέγει, ότι οι έμποροι της γης επλούτισαν από τον «στρῆνον» της Βαβυλώνος. Της πόρνης αυτής της πόλεως.

   Τι θα πει «στρῆνος»; Είναι μία λέξις αυτή καθεαυτή σπανία, στην Καινή Διαθήκη, υπάρχει όμως «καταστρηνιάζω» και έχει την εξής σημασία, που θα παρακαλέσω προσέξατε, γιατί είναι πολύ χαρακτηριστική λέξη, που εκφράζει την σύγχρονη κατάσταση της ανθρωπότητος. Θα πει «αλαζονεία του βίου». Κατά το λεξικό. Είναι η πολυτέλεια και η αφθονία των υλικών αγαθών. Είναι η σπατάλη. Πάντα κατά το λεξικό.

   Ακόμα, δεύτερη σημασία της λέξεως «στρῆνος» θα πει «ακολασία και τρυφή, απόλαυσις, ένας ηδονισμός». Και, τρίτη σημασία θα πει «θερμή επιθυμία και πόθος». Αλλά σαρκικός πόθος. Κατώτερος πόθος κατώτερη επιθυμία. Να θυμόσαστε αυτήν την ανάλυση της λέξεως «στρῆνος». Είναι πολύ χαρακτηριστική. Οπότε, τρία στοιχεία είναι εκείνα που καθορίζουν την πτώση όλων των λαών της γης: η αθεΐα, ο αμοραλισμός, η απουσία δηλαδή παντός ηθικού στοιχείου και ο «στρῆνος». Γιατί όλα αυτά τα στοιχεία της αλαζονείας του βίου – «Έχεις αυτοκίνητο, θα έχω κι εγώ. Περνάς εσύ καλά, θα περνάω κι εγώ καλά». Και προσπαθούμε να ξεπεράσουμε ο ένας τον άλλον, σ' αυτή την πολυτέλεια, σ' αυτήν, όπως το λέμε, κοινωνία καταναλωτική, δηλαδή αυτό που λέμε αφθονία υλικών αγαθών, αυτή η σπατάλη, αυτή η τρυφή, η απόλαυση. Και μόνο να δείτε μία γυναίκα πώς καπνίζει το τσιγάρο της, μόνο, δεν λέω άνδρα, δεν λέω άνδρα, μία γυναίκα πώς καπνίζει το τσιγάρο της, θα βγάλετε πολλά συμπεράσματα. Μόνο από το τσιγάρο. Εκείνη την απόλαυση που αισθάνεται όταν καπνίζει, ηδονιζόμενη από το κάπνισμα. Μόνο αυτή η εικόνα είναι δείκτης, τι ακριβώς υπάρχει μέσα εις τον σύγχρονο κόσμο ως καταστρηνιασμός. Αυτός ο «στρῆνος» δηλαδή.

   Φυσικά η φωνή του αγγέλου που είπε «Ἒπεσεν, ἔπεσε Βαβυλὼν ἡ μεγάλη» είναι ένας προφητικός αόριστος όταν λέγει «ἔπεσεν»· διότι δεν έχει πέσει ακόμα αλλά θα έπεφτε• ένας προφητικός αόριστος. Ωστόσο, ιστορικά η Ρώμη έπεσε. Όπως μάλιστα στις αρχές του 5ου αιώνος, όπως σας έλεγα την περασμένη φορά, το 410, είχε καταστραφεί σε υπερθετικόν βαθμόν από τον Αλάριχο, αλλά και από άλλους ακόμη βορείους, τους Φράγκους, Γότθους, και τα λοιπά, οι οποίοι κατ' επανάληψιν ελεηλάτησαν την Ρώμη και η Ρώμη έπεσε.

   Αλλά, όπως και κάθε Βαβυλώνα - Ρώμη θα πέφτει μέσα στην Ιστορία και θα προδικάζει την πτώση της, από την στάση που παίρνει απέναντι στον Θεό και την Βασιλεία Του. Η πτώσις της Βαβυλώνος - Ρώμης δεν περιορίζεται βέβαια εις την πτώσιν μόνο, αλλά μεταβάλλεται και σ' ένα κατοικητήριο δαιμονίων, όπως λέγει εδώ το ιερό κείμενο, και μία φυλακή, φωλιά δηλαδή, κάθε ακαθάρτου πνεύματος και κάθε σαρκοφάγου και νομικώς σιχαμένου ορνέου. Κατά την εβραϊκή αντίληψη, οι ερημιές ήσαν πάντοτε κατοικητήρια πονηρών πνευμάτων. Και εκ πρώτης όψεως θέλει να δείξει ότι η πόλις θα ερημούτο σε τέτοιο βαθμό, που θα γινόταν κατοικητήριο των δαιμονίων. Κάτι τέτοιο, κατά κυριολεξία αγαπητοί μου, κατά κυριολεξία, συνέβη στην αρχαία Βαβυλώνα. Την πρώτη. Θα λέγαμε την πρότυπον Βαβυλώνα. Της Μεσοποταμίας την Βαβυλώνα. Αυτής που υπήρξε βασιλιάς ο Ναβουχοδονόσορ και που την ηγλάισε, και την εξωράισε και την εμεγάλυνε ο Μέγας Ναβουχοδονόσορ, πραγματικά. Και αυτή η αρχαία Βαβυλώνα είναι τύπος κάθε πόλεως που μιμείται τη δική της τη διαγωγή. Πράγματι, αυτή η αρχαία Βαβυλώνα εστάθηκε ένας τόπος κατοικήσεως των δαιμόνων. Παντός πνεύματος δαιμονίου. 

   Πολλές φορές, γιατί ίσως αυτό γεννάει μια απορία, πώς είναι δυνατόν έτσι να είναι; Καλά, βλέπουμε μία πόλις, ερημώθηκε, έχουμε πολλές αρχαίες πόλεις των οποίων ούτε καν μπορούμε να διακριβώσουμε την θέσιν, τυχαία κάποτε μπορούμε να κάνουμε μία ανασκαφή ή κατόπιν κάποιων μετρήσεων και τα λοιπά, να σκάψουμε και να βρούμε. Κι ούτε καν να υποπτευόμεθα ότι κάποτε εδώ ήτανε μία πόλις. Εκείνος ο τόπος είναι κατοικητήριον των δαιμόνων; Λοιπόν, πολλές φορές αγαπητοί, ασκηταί, χριστιανοί ασκηταί, συνήντησαν σε ερήμους τόπους, εκεί που πρώτα ήσαν εγκατεστημένα ειδωλικά ιερά, δαίμονες, ή ακόμη ήσαν εκεί τόποι φοβερής ακολασίας. Οι τόποι αυτοί, της υπερβολής, της ακολασίας και της ειδωλολατρίας, παρουσιάζουν ένα είδος κεκτημένων δικαιωμάτων των δαιμόνων. Έχουν δηλαδή οι δαίμονες κάποια κεκτημένα δικαιώματα σ' αυτούς τους χώρους. Έτσι, πάρα πολλές φορές βλέπουμε ανθρώπους, ασκητάς όπως σας είπα, που το διαπίστωσαν αυτό. Πήγαιναν στην έρημο, σ' έναν τόπο που κάποτε εκεί υπήρχε εκεί μία αρχαία πόλις ή ένας αρχαίος ναός κι εκεί συναντούσαν κατά πλησμονή τους δαίμονες.

   Μπορεί ακόμα, οι δαίμονες να εγκαθιδρυθούν σ' έναν άνθρωπο, ακόμα και στα λείψανά του, στα κόκαλά του. Μην τρομάζετε βέβαια με αυτά που λέγω, αλλά είναι μία πραγματικότητα. Κάποτε ένας ασκητής βρήκε μία νεκροκεφαλή, δίχως βεβαίως να γνωρίζει τίνος είναι, στην έρημο, την έβαλε σαν προσκέφαλο να κοιμηθεί. Κι άκουσε φωνές από μέσα από τη νεκροκεφαλή, ήταν δαίμονες. Και η νεκροκεφαλή αυτή κατά την μαρτυρία 

των δαιμόνων ανήκε σε ιερέα ειδωλολάτρη· που έδειχναν τα κεκτημένα τους δικαιώματα επάνω σ' αυτά τα λείψανα αυτού του ανθρώπου. Κι άνοιξε ο ασκητής διάλογον με τους δαίμονες που ήσαν φωλιασμένοι εκεί σ' αυτή τη νεκροκεφαλή.

   Έτσι, πράγματι μπορούμε να πούμε ότι αυτό που λέγει ο ιερός Ευαγγελιστής στην Αποκάλυψη, ότι θα γίνει τόπος δαιμονίων και ακόμη φωλιά κάθε σαρκοφάγου και νομικώς σιχαμένου ορνέου. Νομικώς, όπως φερειπείν τα κοράκια. Το κοράκι δεν είναι σιχαμένο ζώο, είναι του Θεού πουλί, αλλά νομικώς, δηλαδή κατά τον νόμο, ήτανε από τα ακάθαρτα ζώα. Μ' αυτήν την έννοια λέγεται σιχαμένο ζώο, από νομικής πλευράς όχι από οντολογικής, από νομικής. Έτσι, θα λέγαμε, υπάρχει αυτή η ερημιά, σ' εκείνο τον τόπο που υπήρξε πλησμονή ειδωλολατρίας και πλησμονή ακολασίας.

   Αλλά υπάρχει όμως και η μεταφορική ερημιά. Είναι η ερημιά από την Χάρη του Θεού. Μπορεί η πόλις να υφίσταται, η αρχαία πόλις, όπως θα λέγαμε η αρχαία Ρώμη υπάρχει και σήμερα. Είναι η πρωτεύουσα της Ιταλίας. Η Ρώμη. Η γνωστή μας Ρώμη. Και μάλιστα μία από τις μεγαλουπόλεις του κόσμου είναι η Ρώμη. Εδώ θα μπορούσαμε να πούμε πολλές φορές ότι μια πόλις να είναι έρημη από τη Χάρη του Θεού. Εδώ ίσως θα ακούσω την ένσταση: «Δηλαδή η σύγχρονη, η σημερινή Ρώμη είναι έρημη από τη Χάρη του Θεού;». Δεν απαντώ, η πρόοδος της ομιλίας ίσως κάτι δείξει… Στην αρχαία Ρώμη, αυτή η οποία ήταν διώκτρια των χριστιανών, ιδρύθη η Εκκλησία της Ρώμης, προς την οποία ο απόστολος με πολύ επαινετικούς λόγους στέλνει την ομώνυμη επιστολή του. Την προς Ρωμαίους επιστολή του. Όμως, σ' αυτή την μεγάλη πόλη που υπήρχε εκεί η Εκκλησία, η περιώνυμος Εκκλησία της Ρώμης, όμως η Εκκλησία της Ρώμης μέσα στην διαδρομή των αιώνων επρόδωσε την αποστολή της. Ελησμόνησε τις αποστολικές επιταγές. Αυτή η οποία μπορούσε να δασκαλεύει όλες τις άλλες Εκκλησίες, ακόμα και την Εκκλησία της Κορίνθου.

    Ο άγιος Κλήμης Ρώμης έστειλε δύο επιστολές προς τους χριστιανούς της Κορίνθου, του 2ου αιώνος είναι ο άγιος Κλήμης Ρώμης, επειδή συνέβαιναν στην Εκκλησία της Κορίνθου έριδες, και τους υπενθυμίζει την επίσκεψη του μεγάλου Παύλου που ίδρυσε την Εκκλησία της Ρώμης και πού στις επιστολές του σημειώνει το θέμα της αγάπης. «Ἐὰν»,λέγει, «ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ» «δεν έχω, είμαι τίποτα, είμαι τίποτα!». Και τους σημειώνει ο άγιος Κλήμης : «Ξεχάσατε την αγάπη που σας υπενθυμίζει ο απόστολος;». Έχουμε λοιπόν αυτές τις μακρότατες και ωραιότατες επιστολές του Αγίου Κλήμεντος Ρώμης προς την Εκκλησία της Κορίνθου. Η Εκκλησία της Ρώμης ήτανε περιώνυμος. Έβγαλε πολλούς αγίους. Έδωσε πολλούς μάρτυρες. Χιλιάδες, εκατομμύρια μάρτυρες έδωκε η Εκκλησία της Ρώμης. Σας είπα άλλη μία φορά, περιώνυμος. Η δε καλυτέρα επιστολή του Παύλου, που λέγεται «το κατά Παύλον Ευαγγέλιον», είναι η «προς Ρωμαίους επιστολή».

   Όμως, όπως σας είπα, μέσα στους αιώνες η Ρώμη, η Εκκλησία της Ρώμης, επρόδωσε την αποστολή της, ελησμόνησε, με τη σειρά της, τις αποστολικές επιταγές, δεν θα μείνω βέβαια σε ιστορικά σημεία, δεν μου χρειάζεται αυτή τη στιγμή, συνεπορεύθη με την ειδωλολατρική Ρώμη και εμφανίζει πράγματι, τυπικό παράδειγμα, τυπικό παράδειγμα, μάλιστα με την κατάληψη της Ρώμης υπό των Φράγκων, τυπικό παράδειγμα εκκοσμικευμένης Εκκλησίας. Υπογραμμίζω και ξαναλέγω: Τυπικό παράδειγμα εκκοσμικευμένης Εκκλησίας. Εκκλησίας που κοσμικοποιήθηκε. Ενώ δεν πρέπει η Εκκλησία να κοσμικοποιείται. Αλλά πρέπει ο κόσμος να εκκλησιαστικοποιείται. 

   Αυτή την ιδία πορεία μέσα σ' ένα πολύ σύντομο ιστορικό διάγραμμα, ακολούθησε και η Εκκλησία της νέας Ρώμης. Δηλαδή η Κωνσταντινούπολις. Πολλές φορές, αγαπητοί μου, και η Κωνσταντινούπολις, η Νέα Ρώμη, ερωτοτρόπησε με την κοσμικήν εξουσίαν και πολλές φορές, χάριν αυτής της κοσμικής εξουσίας, επρόδωσε την αποστολήν της. Έτσι πολλές φορές σπουδαίους και αγίους Πατριάρχας της, τους εξεδίωξε ή τους εξόρισε. Περιορίζομαι να αναφέρω μόνο δύο παραδείγματα, του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου και του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Μόνο δύο παραδείγματα· για να μην πω τόσες άλλες περιπτώσεις… Αφού φτάνει αυτός ο Αρέθας, του 9ου αιώνος, να συγκρίνει την νέα Ρώμη, την Κωνσταντινούπολη, με την παλαιά Ρώμη, ως προς το θέμα της διαγωγής. Και να αναφέρει ότι και η νέα Ρώμη, δείχνει την ιδία διαγωγήν που έδειξε και η παλαιά Ρώμη, η ειδωλολατρική.

    Έτσι, η νέα Ρώμη, απεγυμνώθη από το ποίμνιό της, σιγά-σιγά, μέσα στους αιώνες, φτάνουμε στην εποχή μας, πλέον δεν έχει έδαφος, προσέξτε με, δεν έχει πλέον έδαφος να ποιμάνει Εκκλησίες -ήδη από τον 7ο αιώνα, αγαπητοί μου, έχασε, τις ανατολικές επαρχίες. Η Δαμασκός…, ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, όταν είναι Χριστιανός πια και είναι σπουδαίος πατήρ, η περιοχή που ήταν ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, η Συρία δηλαδή, πλέον δεν είναι στην επικράτεια της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Είναι Άραβες.

   Έτσι, η Νέα Ρώμη, η Κωνσταντινούπολις, χάνει το έδαφός της, χάνει δηλαδή το ποίμνιό της, και ό,τι της έχει εναπομείνει μέχρι σήμερα, σήμερα πια, γίνεται χειραγωγός του Οικουμενισμού, αυτής της παναιρέσεως, και του εκκοσμικευμένου χριστιανισμού, γίνεται χειραγωγός, παρασύρουσα και τις άλλες Εκκλησίες τις ομόδοξες χριστιανικές. Αυτά η νέα Ρώμη, η Κωνσταντινούπολις… Όλα αυτά γίνονται στις ημέρες μας, όλα αυτά τα βλέπομε, είναι στις ημέρες μας! Δεν είναι πράγματα που θα πρέπει να τρέξουμε στα βιβλία για να τα βρούμε. Ήδη τελεσιουργούνται αυτά…

    Το ίδιο συνέβη και εις την τρίτην Ρώμην, την Μόσχα. Και εκείνη με την σειρά της, ενώ τον 10ον αιώνα εδέχθη τον Χριστιανισμόν και εκείνη με την σειρά της, έφτασε να διαδεχθεί την δευτέραν και την πρώτην Ρώμην, και να αποδειχθεί στη διαγωγή ό,τι ήτο η δευτέρα, αλλά προπαντός η πρώτη Ρώμη με τους διωγμούς των χριστιανών -στον αιώνα μας-, όταν επεκράτησεν ο Κομμουνισμός.

   Υπάρχει ένα μικρό σύγγραμμα του ρώσου επισκόπου Νοβογορόδ, Ιννοκεντίου. Της επαρχίας Νοβογορόδ. Αυτός ο Ιννοκέντιος, το έχω μαζί μου το βιβλιαράκι αυτό, κάποιος κύριος από σας προ μερικών ετών μου το έδωσε,το έγραψε ευθύς μετά την Ρωσικήν Επανάστασιν, και το μετέφρασε ένας δικός μας Αρχιμανδρίτης, ο Σωφρόνιος Δούκας, που ήταν εφημέριος στο Κίσνοβο της Ρουμανίας. Τυπώθηκε στην Ελλάδα το 1935· και γράφει αγαπητοί μου τα εξής. Βέβαια, προσπαθεί να ερμηνεύσει μερικά σημεία της Αποκαλύψεως, όχι ολόκληρη την Αποκάλυψη, μόνο μερικά σημεία, και θέλει να δείξει την πραγμάτωσιν των όσων το βιβλίο της Αποκαλύψεως αναφέρει, ως προς τα τελεσιουργούμενα εις την εποχήν μας και εις τον αιώνα μας, με τον διωγμόν της Εκκλησίας του Χριστού, από εκείνα τα οποία ως αντίθεες δυνάμεις υπάρχουν… Όχι, κάτι περισσότερο, μια σχέση ανάμεσα στο κόκκινο θηρίο και την πόρνη που ιππεύει το κόκκινο θηρίο. Και ποια μπορεί να είναι αυτή η πόρνη, η οποία ιππεύει το κόκκινο θηρίο… Αλλά,

ακούσατε καλύτερα να σας διαβάσω και θα εκπλαγείτε.

    Σημειώνει λοιπόν, στην 96 σελίδα: ««Τι παριστά αυτή αύτη η καλλωπισμένη γυνή; Τούτο δεν είναι όφις, δεν είναι θηρίον ουδέν κοινόν έχον με ανθρώπους, δηλαδή δεν είναι οργάνωσις, η οποία δεν έχει ουδέν κοινόν με τον Χριστιανισμόν, αλλ’ είναι άνθρωπος… Και ο οποίος μάλιστα άνθρωπος, πολυτελή γυνή, εστολισμένη με πολυτελή στολήν, και με πολύτιμα κοσμήματα. Η γυνή αύτη σημαίνει χριστιανικήν οργάνωσιν, αλλ’ ουχί γυμνήν, άσχημον και παραμορφωμένην, όχι αιρετικήν εν γένει, όχι προτεσταντικήν, αλλά τουναντίον, ενδεδυμένην με πολυτελή ενδυμασίαν, έχουσαν ιδικούς θεσμούς, περίφημον λατρείαν και τύπους. Ναι, αύτη είναι η «ζώσα Εκκλησία», η πόρνη. Ναι, ναι, η «ζώσα Εκκλησία»! Τοιαύτη οργάνωσις ανεφάνη εσχάτως εν Ρωσία επί της κυριαρχίας εκεί του ερυθρού δράκοντος. Τι είναι αυτή η «ζώσα Εκκλησία»; Είναι η ένωσις του Χριστιανισμού μετά του κοκκίνου αθεϊσμού. Δυστυχώς! Ἒνωσις… Οι θεωρούντες εαυτούς αντιπροσώπους του Χριστιανισμού, λειτουργοί του Θεού, κληρικοί, εγένοντο υπηρέται του σατανά, καθ’ ον χρόνον προσποιητώς παραμένουσι λειτουργοί του Θεού…

   Πράγματι εδώ έχει τις να θαυμάσει. Η ζώσα Εκκλησία εσχηματίσθη ως εξής: Όταν οι άθεοι σοσιαλισταί εν Ρωσία εκήρυξαν πόλεμον κατά του Θεού και ήρχισαν να κλείουν τα μοναστήρια, τας Εκκλησίας, ήρχισαν να διώκουν, να βασανίζουν και να πυροβολούν επισκόπους και ιερείς, άνευ διακρίσεως δόγματος, τότε ιερείς τινες, της πρώην επικρατούσης Εκκλησίας –Ορθοδόξου- εν Ρωσία, απετάθησαν εις την ερυθράν εξουσίαν - εις τους μποσελβίκους- με την ερώτησιν: «Διατί διώκεται ο κλήρος;». Η ερυθρά εξουσία απήντησε: «Διότι ο κλήρος υπηρέτει την τσαρικήν εξουσίαν και παρουσιάζεται εχθρός της ερυθράς κομμουνιστικής εξουσίας και εχθρός του σοσιαλισμού».

    Οι παρουσιασθέντες ιερείς απήντησαν ότι ούτοι είναι σύμφωνοι να εξυπηρετούν και την Σοβιετικήν εξουσίαν, αρκεί μόνον να δώσωσιν εις αυτούς τα δικαιώματα εκείνα, τα οποία είχον και επί Τσάρων. Η σοβιετική εξουσία τότε απήντησε ότι συμφωνεί να δώσει εις αυτούς οποιαδήποτε δικαιώματα, αλλά με την συμφωνίαν να εργάζονται ούτοι εις ωφέλειαν της ερυθράς αθέου εξουσίας και προς βλάβην όλων των εχθρών της εξουσίας ταύτης και προς εξάλειψιν και εξαφανισμόν της χριστιανικήςθρησκείας … Οι ιερείς της πρώην επικρατούσης Εκκλησίας απήντησαν ότι εις όλα ταύτα συμφωνούσιν.. 

    Αμέσως λοιπόν μετά, μετά τούτο, εχωρίσθησαν από του Πατριάρχου Μόσχας Τύχωνος και απετέλεσαν αφ’ εαυτών σύλλογον, κοινωνίαν, την οποίαν ονόμασαν «ζώσαν Εκκλησίαν». Και δια της οδού ταύτης «ἡ ἐστολισμένη γυνὴ» απεδείχθη «πόρνη, καθημένη ἐπὶ τοῦ ἐρυθροῦ δράκοντος». Οι αντιπρόσωποι του Χριστού έκαμον συμμαχίαν με τους υπηρέτας του διαβόλου, προς εξαφάνισιν του Χριστιανισμού. Η «ζώσα Εκκλησία» εδημιούργησε Σύνοδον, η δε άθεος Σοβιετική εξουσία την επεκύρωσε εις την Ανωτέρα Διοίκησιν, νυν Γενικόν Πολιτικόν Γραφείον ή G.P.U., Τριάς, δηλαδή, επιτροπή εκ τριών αθέων δια να επικοινωνεί με την Σύνοδον, ήτις ήτο υποχρεωμένη να εκπληροί προθύμως, να εκτελεί όλα τα έγγραφα και τας επιθυμίας των ερυθρών αθέων, ήτοι της Σοβιετικής εξουσίας. Και το έργον της καταστροφής των χριστιανικών κειμηλίων και ιερών του Χριστιανισμού επήρεν τον κατήφορον, ως κοινώς λέγομεν.

   Η τριάς των αθέων π.χ. εκφράζει την επιθυμίαν, όπως όλα τα μοναστήρια κλείσωσιν. Η Σύνοδος της «ζώσης Εκκλησίας» παρακαλεί την Σοβιετικήν εξουσίαν να κλείσει όλα τα μοναστήρια! Η εξουσία αύτη αμέσως προβαίνει εις την εκτέλεσιν της αιτήσεως της Συνόδου. Άρχεται το κλείσιμο των μοναστηρίων, η απόλυσις των μοναζόντων και μοναζουσών· τας εκκλησίας τας μεταβάλλουν εις νοσοκομεία, λέσχας, θέατρα κ.λπ. Θρήνοι, και οδυρμοί, και δάκρυα, και γογγυσμοί, φωναί απελπισίας και κατάραι ακούονται εκ μέρους των πιστών. Η Ερυθρά εξουσία ησύχως απήντησεν. «Ἡμεῖς ἐδῶ δὲν πταίομεν, ἡ Σύνοδός σας ἀπαιτεῖ τοῦτο. Ἡμεῖς μόνο ἐκτελοῦμεν τὰς ἐπιθυμίας της». ``Δια της αυτής, λοιπόν, οδού έκλεισαν πολλάς εκκλησίας, εφυλάκισαν, εξόρισαν εις βαρείας εργασίας, επυροβόλησαν χιλιάδας επισκόπων, ιερέων και απλών χριστιανών. Η «ζώσα Εκκλησία» εισήγαγε πολλούς νεωτερισμούς: εγγάμους ιερείς προαγάγει εις επισκόπους, εις τους εν χηρεία ιερείς επιτρέπει δεύτερον γάμον, διατηρούντων μετά ταύτα τον βαθμόν της ιερωσύνης των. Έκαστος επίσκοπος και ιερεύς της «ζώσης Εκκλησίας» είναι και πράκτωρ και σπιούνος του εκτάκτου Συμβουλίου -G.P.U., Ανωτέρα Εξουσία- και αναφέρουσιν ότι γνωρίζουσι και καταγγγέλλουσι πάντα ιδικόν και ξένον, όστις ήθελεν ειπεί τι εναντίον της Σοβιετικής εξουσίας των αθέων κομμουνιστών. Κατά την επιθυμίαν της εξουσίας ταύτης και εναντίον των εκκλησιαστικών κανόνων, καθήρεσαν τον Πατριάρχην Τύχωνα και εστέρησαν αυτόν και αυτού του σχήματος του μοναχού. Και πόσους ούτοι παρέδωκαν εις τους όνυχας του ερυθρού δράκοντος, εις μαρτύριον και θάνατον αδύνατον αριθμήσαι. Όλας τας αιμοχαρείς πράξεις της Σοβιετικής εξουσίας η «ζώσα Εκκλησία» με παρεκκλίσεις επιδοκιμάζει και ευλογεί. Τους δε εχθρούς του ερυθρού όφεως καταράται.

   Αλλά δεν πρέπει να νομίζoμεν ότι η διεφθαρμένη γυνή, η καθημένη επί του ερυθρού θηρίου εικονίζει μόνον την «ζώσαν Εκκλησίαν» της Μόσχας και τα μέλη αυτής της Εκκλησίας. Όχι. Τούτο πρέπει να εννοώμεν πολύ ευρύτερον. Υπό την πόρνην αυτήν εννοούνται όλοι γενικώς οι χριστιανοί, οι οποίοι, όπου και αν είναι -αν και ούτοι παραμένουσι χριστιανοί-, εργάζονται διά την καταστροφήν του Χριστιανισμού και εις ωφέλειαν του ερυθρού θηρίου της αθεΐας είτε λαϊκοί, είτε ιερείς, είτε επίσκοποι και μητροπολίται και πατριάρχαι και πάπαι είναι ούτοι. Τοιούτοι ευρίσκονται και εν τη ιστορία και εις τας ημέρας ημών».

    Και άλλα πολλά…Τι να προσθέσουμε αγαπητοί μου σ’ αυτά; Τι να προσθέσουμε; Τα ακούσατε. Τα βλέπουμε και στις μέρες μας. Ένα μόνο: ότι κι εδώ στην Ελλάδα μας ήδη έχουμε κάμει αρχή. Και ο Θεός να ελεήσει. Τίποτ’ άλλο δεν λέγω. Ότι ημείς οι ίδιοι προδίδομε την Εκκλησία. Ότι η πόρνη αυτή γυναίκα γίνεται να είναι υψηλώ ονόματι λεγομένη Εκκλησία· δηλαδή ότι δύναται να είναι αυτό το βλέπομεν, αλλά και δύναται να κατοχυρωθεί με πολλά επιχειρήματα και να εξαχθεί από πολλά στοιχεία και αγιογραφικά και πατερικά, τα οποία εν συνεχεία σας αναφέρω.

   Ενθυμείστε εις το ενδέκατον κεφάλαιον της Αποκαλύψεως το εξής χωρίον; «Καὶ ἐδόθη μοι κάλαμος –λέει ο ευαγγελιστής Ιωάννης- ὅμοιος ῥάβδῳ, λέγων· ἔγειρε καὶ μέτρησον τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ θυσιαστήριον καὶ τοὺς προσκυνοῦντας ἐν αὐτῷ· καὶ τὴν αὐλὴν τὴν ἔξωθεν τοῦ ναοῦ ἔκβαλε ἔξω καὶ μὴ αὐτὴν μετρήσῃς, ὅτι ἐδόθη τοῖς ἔθνεσι, καὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν πατήσουσι μῆνας τεσσαράκοντα δύο». Το ενθυμείστε αυτό; Εκεί στον οικείον τόπον, ερμηνεύσαμε, ότι Εκκλησία κατά την ερμηνεία των Πατέρων είναι η αγία πόλις, η Ιερουσαλήμ. Πώς τώρα παίρνει ο ιερός Ευαγγελιστής την παραγγελία να μην μετρήσει την πόλιν; Διότι το μέτρημα, είχαμε δει τότε, δεν είναι παρά το σύμβολον της προστασίας κάτω από την οποία προστασία βρίσκεται μόνον ο ναός και το θυσιαστήριον· που ήταν εις την έσω αυλήν. Η λοιπή πόλις –Εκκλησία- δεν προστατεύεται. Λέει: «Μην την μετρήσεις την υπόλοιπη». Δεν προστατεύεται.Τί είναι αυτό; Είναι εκείνοι που εβαπτίσθησαν μεν, λαϊκοί και κληρικοί, λαϊκοί και κληρικοί το υπογραμμίζω, αλλά έμειναν εις μίαν εκκοσμικευμένην Εκκλησίαν. 

    Γράφει ο πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς. Σέρβος, πολλά δεινοπαθήσας, μακαρίτης πλέον. Γράφει στο βιβλίο του «Άνθρωπος και Θεάνθρωπος». Αντιγράφω: «Μόνον με την Θεανθρωπίνην του δύναμη ο Χριστιανισμός είναι το άλας της γης. Άλας, το οποίον διαφυλάττει τον άνθρωπον δια να μην διαφθαρεί εν τη αμαρτία και το κακό. Εάν όμως διαχυθεί ο Χριστιανισμός εις διαφόρους ουμανισμούς, τότε μωραίνεται, γίνεται άλας άναλον –ανάλατο-, το οποίον κατά τον παναληθή λόγον του Σωτήρος εις ουδέν ισχύει έτι, ει μη βληθήναι έξω και καταπατείσθαι υπό των ανθρώπων. Πάσα προσπάθεια και απόπειρα να εξισωθεί ο Χριστιανισμός με το πνεύμα του αιώνος τούτου, με τας φευγαλέας κινήσεις κάποιων ιστορικών εποχών, και επιπλέον με τα πολιτικά κόμματα ή καθεστώτα να ταιριάξει και να συμμαχήσει, αφαιρεί από τον Χριστιανισμόν εκείνην την ειδοποιόν αξίαν, η οποία τον καθιστά μοναδικήν Θεανθρωπίνη θρησκεία εις τον κόσμον. Μεταβάλλεται σε αλάτι ανάλατο».

    Θα εσημειώναμε και εμείς με την σειρά μας ότι μια Εκκλησία που υπηρετεί ένα άθεο καθεστώς, υπηρετεί, όχι απλώς υπάρχει, γιατί και στην αρχαία Ρώμη υπήρχε η ειδωλολατρία και κάτω από την Ρώμη ήταν η Εκκλησία, η Εκκλησία των κατακομβών. Αλλά μία εκκλησία που υπηρετεί στους σκοπούς του ένα άθεο καθεστώς, δεν είναι δυνατόν να είναι εκ Θεού φυτεία. Και όπως λέγει ο ίδιος ο Κύριος: ‘’Πάσα φυτεία που δεν εφύτευσε ο Θεὸς ἐκριζωθήσεται» -Ματθ. 15, 13. 

   Αυτή η εντός εισαγωγικών «Εκκλησία» , και αυτοί οι εντός εισαγωγικών «πιστοί», είναι εκείνοι που καταπατούνται υπό των εθνών, που λέγει στην Αποκάλυψη. «Θα πατηθεί», λέγει, «μήνες σαράντα δύο -3,5 χρόνια-, θα καταπατηθεί υπό των εχθρών, μη την μετράς, δεν είναι κάτω από την προστασία μου», λέγει ο Θεός στην Αποκάλυψη, «μία τέτοια Εκκλησία, δεν είναι Εκκλησία». Δεν είναι Εκκλησία… Δηλαδή, η ευλογία και η προστασία του Θεού, εκεί δεν υπάρχει. Είναι Εκκλησία κατ’ επίφασιν.

   Θα πω τούτο: Πρώτον. Εάν ήτο αληθώς η Εκκλησία του Χριστού, στην Ρωσία, εν προκειμένω, τότε, διατί η αληθής Εκκλησία κρύπτεται εις τας κατακόμβας και διώκεται; Έχουμε την «πάνω» Εκκλησία και την «κάτω» Εκκλησία. Εάν η Εκκλησία πράγματι ήτο ελευθέρα, και δεν υπηρέτει τους σκοπούς του αθέου καθεστώτος, τότε γιατί υπάρχει και δεύτερη Εκκλησία κρυμμένη, για ποιο λόγο; Αυτή η παρουσία της κρυμμένης Εκκλησίας δείχνει ότι υπάρχει μία Εκκλησία που έχει προδώσει, έχει προδώσει την αποστολή της.

   Δεύτερον. Ο Κύριος είπε: «Καὶ διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν». Αντιληφθήκατε. Σας κατοχυρώνω, γιατί ο επίσκοπος Ιννοκέντιος χαρακτηρίζει ως «πόρνη ἐπὶ τοῦ κοκκίνου θηρίου», αυτὴν τὴν λεγομένην εντὸς εισαγωγικών «Ἐκκλησίαν». Ο Κύριος είπε, λοιπόν, «διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν» ·Ματθαίος 24, 12. 

   Και μέσα σ’ αυτούς τους πολλούς –«τῶν πολλῶν», λέγει, «ἡ ἀγάπη»- θα είναι ασφαλώς και κληρικοί, οι οποίοι δεν θα εμπνέονται πλέον από την αγάπη του Χριστού, αλλά από το υλικόν συμφέρον. Όταν υπάρχει το υλικόν συμφέρον είμεθα έτοιμοι για όλα. Τίποτα πλέον δεν θα ημπόδιζε αυτούς να στέκονται προδόται και της Πίστεως και της Εκκλησίας. Αυτοί θα είναι οι πνευματικοί απόγονοι του Κάιν και του Ιούδα. Ο Απόστολος Παύλος σημειώνει: «Τοῦτο δὲ γίνωσκε —λέγει στον Τιμόθεον— ὅτι ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις-τις έσχατες μέρες- ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί-δύσκολοι καιροί θα σταθούν. Ἒσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, …ἀνόσιοι - δεν θα ‘χουνε ούτε όσιο, ούτε ιερό-, …διάβολοι, προδόται» ·Β΄ Τιμόθεον, 3, 1-4. Ο Κύριος την προδοσία την εννοούσε, όταν έλεγε στους μαθητάς Του: «Παραδώσει ἀδελφὸς ἀδελφὸν εἰς θάνατον καὶ πατὴρ τέκνον καὶ ἐπαναστήσονται τέκνα ἐπὶ γονεῖς καὶ θανατώσουσιν αὐτούς»· Ματθαίος 10, 21. Αυτή είναι η προδοσία. «Προδόται» ομοίως εκαλούντο, τους πρώτους 

χριστιανικούς χρόνους που υπήρχαν οι διωγμοί, εκείνοι που παρέδιδαν τις Άγιες Γραφές στα χέρια των διωκτών. Η προδοσία εις τον τομέα αυτόν είναι ό,τι πιο σιχαμερό, ό,τι πιο φοβερό… Οι άνθρωποι αυτοί, σας είπα, έχουν τον κλήρο ενός Ιούδα.

   Τρίτον. Ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων σημειώνει στην 15η Κατήχησή του, που μιλά για τον Αντίχριστον: «Φοβεῖ με ἡ μισαδελφία τῶν ἀδελφῶν». «Με φοβίζει», λέγει, «η μισαδελφία αυτών των αδελφών». Και όταν λέει «αδελφούς», εννοούσε τόσο τους λαϊκούς χριστιανούς, όσο και τους κληρικούς, και μάλιστα τους επισκόπους… ·των οποίων ήτο θύμα… Ήτο θύμα… Διότι εκείνος που τον χειροτόνησε επίσκοπο Ιεροσολύμων, αυτός έγινε αρειανός και τον κατεδίωξε τον Άγιο Κύριλλο απηνώς, επειδή έμενε εις την Ορθοδοξία και λέγει: «Με φοβίζει η μισαδελφία των αδελφών». Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι ανάμεσα στους κληρικούς μας, όλων των βαθμών, θα έχομεν τους προδότας της Πίστεως, που θα αποτελούν αυτοί πάντοτε την «Εκκλησία»-πόρνη -να με συγχωρέσει ο Θεός που το λέγω αυτό, την «Εκκλησία», την βάζω εντός εισαγωγικών την λέξη 

«Εκκλησία», πόρνη- που συμπλέκεται αθεμίτως μετά του κοκκίνου θηρίου, που δεν είναι μόνο κάθε άθεον καθεστώς, αλλά και κάθε κοσμική κατάστασις. Οποιαδήποτε κοσμική κατάστασις· αυτή η συμπλοκή, η αθέμιτος συμπλοκή Εκκλησίας και κόσμου.

   Τέταρτον. Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, στην υπ’ αριθμόν 56 προφητεία του -η αρίθμησις κατά τον Σεβασμιώτατον Άγιον Φλωρίνης Αυγουστίνον – η αρίθμησις από το βιβλίο του, λέγει το εξής: «Θα ‘ρθει καιρός που δεν θα υπάρχει αυτή η αρμονία που είναι σήμερα, μεταξύ λαού και κλήρου». Στην υπ’ αριθμόν 57 γράφει: «Οι κληρικοί θα γίνουν οι χειρότεροι και οι ασεβέστεροι των όλων». Και στην υπ’ αριθμόν 108 σημειώνει: «Θα ’ρθει καιρός που οι Χριστιανοί θα ξεσηκωθούν ο ένας κατά του άλλου». Πότε θα γίνει αυτό; Οι χριστιανοί! Όχι με την έννοιαν των πολιτικών κομμάτων και των πολιτικών αντιθέσεων, με την έννοιαν ότι αυτός θα μένει πιστός και εκείνος θα έχει προδώσει, και προδότης χριστιανός θα καταδιώκει τον πιστόν χριστιανόν.

   Πέμπτον. Οι αρχαίοι Πατέρες έλεγαν ότι οι κληρικοί ρωτήθηκαν πολλές φορές: «Τι θα γίνει μετά ταύτα;». Έλεγαν ιδίως οι ασκηταί, έλεγαν ότι «οι κληρικοί θα είναι όπως και οι λαϊκοί». Δηλαδή, «πώς κινείται ένας λαϊκός, κοιτάει τα συμφέροντά του, ε, τίποτε άλλο…· έτσι θα είναι», λέει, «και οι κληρικοί».

   Έκτον. Αυτή την πραγματικότητα την διαβάζουμε, αγαπητοί μου, στην βιογραφίαν του πατρός Δημητρίου Γκαγκαστάθη, ενός ιερέως που ήταν εδώ στα Τρίκαλα. Αν διαβάσετε εκεί θα δείτε το εξής· ότι ο Μητροπολίτης Κοζάνης, αυτός που ήταν τότε.. - σύγχρονα πράγματα, στην εποχή μας… - συμπλέων με την κατάστασιν της εποχής, τον κατεδίωκε να τον φονεύσει! Ποιος; Ο επίσκοπος τον ιερέα! Κατεδίωκε να τον φονεύσει! Δεν σας λέγω πιο πολλά. Διαβάστε τον ογκώδη τόμο της βιογραφίας του πατρός Δημητρίου Γκαγκαστάθη, ο οποίος είχε φήμη Αγίου ανθρώπου και θα δείτε εκεί πολλά πράγματα..

   Τι σημαίνουν, αγαπητοί μου, όλα αυτά; Σημαίνουν ότι όλα αυτά δίδουν ύλη· πράγματι, πλάι στην ερμηνεία «πόρνη-Ρώμη» να τίθεται και η ερμηνεία ότι η πόρνη της Αποκαλύψεως να αντιπροσωπεύει την εκκοσμικευμένην Εκκλησίαν.

   Και το είπα αυτό, όχι επειδή μου έκανε πολλή εντύπωση όταν διάβασα αυτό το μικρό βιβλιαράκι με αυτά που γράφει, αλλά όσο και γιατί, πράγματι παρατηρούμε να τελεσιουργείται αυτό το μυστήριο της ανομίας, κληρικοί ορθόδοξοι χριστιανοί -δεν λέγω Ρωμαιοκαθολικοί, δεν λέγω προτεστάνται- να συμφωνούν και να συμμαχούν με άθεες κοσμικές καταστάσεις και δυνάμεις και καθεστώτα οποιαδήποτε.. Αν το θέλετε για την ακρίβεια αριστερά και δεξιά, αριστερά και δεξιά, κόκκινα και πράσινα και μαύρα και κίτρινα και άσπρα.. αριστερά και δεξιά, ό, τι είναι…· να συμπλέουν, να συμφωνούν και να προδίδουν την Εκκλησία. Σημείον των καιρών. Για τον άγιο Κύριλλο Ιεροσολύμων σημείο των καιρών, ότι ο Αντίχριστος έρχεται, όταν φθάνουν οι κληρικοί να προδίδουν την ίδια την Εκκλησία. Αγαπητοί μου, ο Θεός να μας ελεήσει…

71η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης
« Ιερά Αποκάλυψις ».

Όλες οι ομιλίες του βιβλίου 
« Αποκάλυψις » εδώ ↓.
http://www.arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/kainh-diauhkh/iera-apokalycis
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qa7vUvidbEX6OBGq3b9WeV

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Ψηφιοποίηση και επιμέλεια κειμένου: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ὁ χρόνος τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

†.Ο Κύριος ανεστήθη, άγνωστον πότε, ξέρετε γιατί; Ίσως να είναι ένα προανάκρουσμα ότι ο Κύριος θα έρθει άγνωστη ώρα όταν θα ξανάρθει. Πιθανώς, αυτό πιθανολογείται κι από τους Πατέρες, αλλά πιθανολογείται, ότι η ημέρα της Δευτέρας του Χριστού Παρουσίας θα είναι Κυριακή. Προσέξτε γιατί θα είναι Κυριακή. Δεν αντιτίθεται σε εκείνο που είπε ο Κύριος ότι κανείς δεν θα ξέρει πότε θα έρθει. Ὡς κλέπτης ἐν νυκτί. Κάθε επτά ημέρες έχομε, αγαπητοί μου,  Κυριακή. Ποια Κυριακή θα είναι αυτή; Ουδείς το γνωρίζει. Γιατί μπορεί να είναι Κυριακή η Δευτέρα του Χριστού παρουσία; Διότι η Ανάστασις του Χριστού έγινε ημέρα Κυριακή. Η Πεντηκοστή έγινε ημέρα Κυριακή. Και οι Πατέρες θεολογούντες, υποθέτουν και λέγουν ότι ίσως και η Δευτέρα του Χριστού Παρουσία, να γίνει ημέρα Κυριακή.

     Σημειώσατε ότι η ανακαίνισις των ανθρώπων και της Δημιουργίας, δυνάμει, έγινε ημέρα Κυριακή. Πώς; Με την Ανάσταση του Χριστού. Είπα «δυνάμει». Διότι επατήθη ο θάνατος και εισάγεται η αθανασία. Και συνεπώς η ανακαίνισις του ανθρώπου και της Δημιουργίας. Αλλά και κατά τη Δευτέρα του Χριστού Παρουσία, θα έχουμε ανακαίνιση της Δημιουργίας, θα έχουμε ανάσταση των νεκρών, θα έχουμε αθανασία και αφθαρσία σωμάτων και ανακαίνιση ολοκλήρου της Δημιουργίας. Και αυτό ακόμη ενισχύει ότι η Δευτέρα του Χριστού Παρουσία θα είναι ημέρα Κυριακή. Προσέξτε· θεολογείται αυτό. Δεν λέμε σίγουρα αυτό, ε; Το θεολογούμε αυτό το πράγμα. Ημέρα Κυριακή.

     Έτσι ο Κύριος είπε και κάτι άλλο. Ότι έρχεται ὡς κλέπτης ἐν νυκτί. Γιατί αν εγνώριζε ο νοικοκύρης πότε ο κλέπτης έρχεται, θα φύλαγε την ώρα· που σημαίνει αιφνίδια. Αφέθηκε πιθανώς ο χρόνος απροσδιόριστος, μέσα στη νύχτα του Σαββάτου προς Κυριακήν…- σημειώσατε δε ότι η ημέρα του Σαββάτου δεν άλλαζε όπως παρ’ ημίν αλλάζει στις 12 τη νύχτα. Εμείς έχομε την αστρονομικήν ώρα εισαγάγει, μην το ξεχνάτε αυτό. Η ημέρα του Σαββάτου άλλαξε από τις 6 το απόγευμα. Διότι με την δύσιν του ηλίου, στο εβραϊκό ημερολόγιο, έχομε την καινούρια ημέρα. Συνεπώς η  Κυριακή, δηλαδή η πρώτη ημέρα της εβδομάδος, όχι η δευτέρα, η πρώτη ημέρα της εβδομάδος, με την Κυριακή αρχίζομε, είναι μετά τις 6 το βράδυ. Χοντρικά λέω έτσι, αν πάρουμε ας πούμε πάνω-κάτω την ισημερία, κάπου στις 6 δύει ο ήλιος. Κάπου εκεί. Χοντρικά το λέμε αυτό. Συνεπώς η Κυριακή είχε αρχίσει βασιλεύοντος του ηλίου. Πότε λοιπόν ο Κύριος ανεστήθη; Στις 7 το βράδυ; Στις 8, στις 10, στις 12, στη 1, στις 2; Δεν ξέρουμε… Μένει μυστήριο. Γιατί μυστήριο μένει όταν θα ξανάρθει ο Χριστός, πότε θα ξανάρθει. Ένα. Μένει ο Όρθρος. Γιατί; Γιατί τον όρθρον έγινε αντιληπτή η Ανάστασίς Του. Διότι τότε πήγαν οι μαθήτριες.

    Λίγη ώρα, πολύ λίγη ώρα πιο μπροστά, λίγη ώρα, έγινε ο σεισμός, απεκυλίσθη ο λίθος από τον άγγελο. Ο σεισμός έγινε από την πτώσιν του λίθου. Ήταν τοπικός σεισμός. Κι έγινε σεισμός για να τρομάξουν οι φρουροί. Να τρομάξουν και να φύγουν. Και φεύγοντας, να πάνε να γίνουν μάρτυρες εις τους άρχοντες ότι κάτι παράξενα πράγματα συμβαίνουν εκεί εις τον τάφον. Ότι ανεστήθη ο Ιησούς. Μάλιστα είπαν «έγιναν σαν νεκροί από τον φόβο τους», πώς ασπρίζουμε άμα τρομάξουμε... Λέμε «κέρωσα από τον φόβο μου». Αυτό πάθανε οι στρατιώται. Ώστε κι αυτοί να γίνουν μάρτυρες της Αναστάσεως. Αλλά ο Κύριος δεν ανεστήθη την ώρα που ο άγγελος απεκύλησε τον λίθον· που λίγη ώρα μετά φθάνουν οι μαθήτριες και που δεν βρήκαν τους στρατιώτες εκεί πέρα. Διότι αν τους έβρισκαν, θα ετρομοκρατούντο οι γυναίκες. Τι να κάνουν τώρα σε έναν τάφο, που φρουρείται από στρατιώτες Ρωμαίους; Έπρεπε λοιπόν να μην υπάρχουν αυτοί εκεί. Είδατε πόσα οικονομούνται;

      Ο Χριστός όμως δεν ανεστήθη με την αποκύλιση του λίθου· διότι δεν χρειάστηκε να αποκυλιστεί ο λίθος για να βγει. Με τον τρόπο που βγήκε απ΄ τα σπλάχνα της μητέρας Του, με τον τρόπον που βγήκε μέσα από εκείνο το φοβερό φάσκιωμα, δηλαδή από τα νεκρικά σάβανα, που ήταν, σας είχα πει μια περασμένη φορά με εκείνη τη σμύρνα και αλόη, ήταν φοβερό αυτό, με τις γάζες, τις πάνες, τις λωρίδες, εγίνετο ένα σώμα, σκληρό εγίνετο... Και βγήκε. Μας το λέει ο Ευαγγελιστής. «Βρήκαμε», λέει, «αυτή τη φόρμα…». Όπως βγαίνει ο μεταξοσκώληκας μέσα από το κουκούλι. Και το φακιόλι, το σουδάριο, δηλαδή το τσεμπέρι, να το πω έτσι, να το καταλάβετε καλύτερα, αυτό που εσκέπαζαν την κεφαλή του νεκρού, διπλωμένο, διπλωμένο το σουδάριο, εις έναν τόπον. Δηλαδή που έδειχνε ούτε βιάση, ούτε τίποτα. Διπλώθηκε- ακούτε οι νοικοκυρές;- · διπλωμένο και σε έναν τόπο. Δίπλωσαν οι άγγελοι το σουδάριον. Μάθημα Οικοκυρικών, από τους αγγέλους. Και τα βρήκαν οι μαθηταί ταχτοποιημένα μέσα εις τον τάφον. Καταπληκτικό! Πώς βγήκε από κει; Αυτό ανήκει πια στον Θεό. Κατά τον ίδιο τρόπο βγήκε και από τον τάφο, ενώ ήταν η πέτρα μπροστά. Δεν εμποδίζει πλέον τον Χριστόν τίποτα. Όπως το ίδιο βράδυ θα μπει μέσα εις το Υπερώον, «τῶν θυρῶν κεκλεισμένων», που θα σημειώσει ο Ιερός Ευαγγελιστής Ιωάννης, δύο φορές. Πώς μπήκε; «Τῶν θυρῶν κεκλεισμένων».

Απόσπασμα από την 89η ομιλία στο βιβλίο των "Κατηχησεων του Αγίου Κυρίλλου" Αρχιεπισκόπου ιεροσολύμων.

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Κατηχήσεις Ἁγίου Κυρίλλου " εδώ ⬇️.
http://www.arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/katixhseis-agioy-kyrilloy
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pflatKwmt7YTFImD8-XbX0

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια:
Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Πόσο ἔμεινε ὁ Χριστός στόν τάφο;

†.Πόσο έμεινε ο Χριστός στον τάφο;

Στον Άδη; Τυπικώς είναι τρεις ημέρες. Τυπικώς. Ουσιαστικά είναι 33 ώρες. Αλλά λέω 33, διότι αυτό βγαίνει, ας το πούμε, ερμηνευτικά. Είναι μυστήριο πότε ο Χριστός ανεστήθη. Είναι από τα κεκρυμμένα. Την αρχήν της Αναστάσεως δεν την ξέρομε. Δηλαδή πότε ανεστήθη ο Χριστός δεν το ξέρομε. Ξέρομε μόνο την αρχή…, το τέλος της Αναστάσεως. Αντιθέτως ξέρομε την αρχή της Αναλήψεως. Αλλά δεν ξέρομε το τέλος της Αναλήψεως. Πού έφθασε ο Χριστός; Καταλάβατε;Λοιπόν ο Χριστός απέθανε επί του Σταυρού την Παρασκευή στις 3 το μεσημέρι. Και ανεστήθη ξημερώνοντας Κυριακή. Η Κυριακή όμως ξέρετε από πότε άρχιζε; Η δευτέρα ημέρα της εβδομάδος; Μετά τη δύση του ηλίου το Σάββατο. Σε μας η αλλαγή του 24ώρου γίνεται τα μεσάνυχτα. Κατά το εβραϊκό ημερολόγιο εγίνετο από δύση σε δύση ηλίου. Συνεπώς, ο Χριστός έμεινε 3 ώρες την Παρασκευή, 24 ώρες το Σάββατο, 27, και κάποιες ώρες, άγνωστο πόσο, την Κυριακή. Αλλά επειδή πολλές φορές οι Πατέρες θέλουν, οι ερμηνευταί γενικά, θέλουν να ταιριάζουν μερικά πράγματα, ερμηνευτική αδεία, θα λέγαμε, επειδή ο Ιησούς ήτο 33 ετών κατά το ανθρώπινον επί της γης, είπαν 33 ώρες. Συνεπώς προσέθεσαν άλλες 6 ώρες. Αλλά εάν υποτεθεί ότι στις 6 βασιλεύει ο ήλιος το Σάββατο, και 6 ώρες, είναι 12 τα μεσάνυχτα. 12 δηλαδή «Χριστός ανέστη». Καταλάβατε; Αυτό είναι. Αλλά σας είπα ότι ονομαστικώς είναι τρεις ημέρες. Δεν είναι όμως πραγματικές 3 ημέρες με την έννοια του 24ώρου. Γι΄αυτό πολλοί λένε: «Μα, πώς είναι τρεις ημέρες;». Είναι όπως σας είπα. Παίρνει από την κάθε ημέρα τμήμα. Αυτό είναι.

32α ομιλία στην κατηγορία
« Απαντήσεις Αποριών ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἀπαντήσεις ἀποριῶν (Κατηχήσεων Ἀνδρῶν – Γυναικῶν) " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/pantiseis-pori-n
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40rxP1W7Zti-bddPuZA9XAzp

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ὑπόδειγμα χριστιανικῆς ζωῆς.

†.Ζούμε, αγαπητοί μου, σε μία ταραγμένη εποχή. Τα πρότυπα έχουν εκλείψει. Καθετί που οι αιώνες έχουν σεβαστεί, θεωρείται πια νοσηρό και επικίνδυνο κατεστημένο και πρέπει να γκρεμιστεί… Γι΄αυτό ακριβώς και η εποχή μας έχει χάσει τον προσανατολισμό της και αναζητά. Αναζητά σε όλους τους τομείς, πώς θα ζήσει η κοινωνία καλύτερα. Πώς θα εκφραστεί ο άνθρωπος με την τέχνη καλύτερα· πώς θα φιλοσοφήσει ακριβέστερα· πώς θα χρησιμοποιήσει την επιστήμη επ’ ωφελεία. Αναζητά· παντού αναζητά. Γι' αυτό βλέπει κανείς σε όλες αυτές τις προσπάθειες του ανθρώπου, φεύγοντας από την κλασικότητα, να είναι και η τέχνη του και η ζωή του μία καρικατούρα. Έτσι, που αν κανείς ζήσει λίγο την κλασικότητα, να αισθάνεται ότι βρίσκεται σε μία παρακμή. Αν πούμε ότι στην εποχή μας, ότι ζει αυτήν την παρακμή, θα μας απαντήσει η εποχή μας: «Όχι· δεν ζούμε την παρακμή. Αρνηθήκαμε το παρελθόν και ζητάμε κάτι. Κάτι καινούριο. Είναι μία μεταβατική περίοδος. Ζητάμε κάτι άλλο…».

     Αλλά τι ζητάει η εποχή; Αγαπητοί, τι ζητάει η εποχή… Ζητά τα αληθή μέτρα που θα κάνουν τον άνθρωπο, άνθρωπο. Αλλά είναι γνωστό ότι ο άνθρωπος παλινδρομεί μέσα στη ζωή του και αυτό είναι ένα μεταπτωτικό φαινόμενο· το ότι παλινδρομεί. Εκεί που κρατάει την αλήθεια, την αφήνει, και αναζητά την αλήθεια. Οξύμωρον σχήμα. Εκεί που κρατάει την αλήθεια, την αφήνει. Και αναζητά την αλήθεια. Γιατί για μια στιγμή νομίζει ότι δεν κρατάει την αλήθεια, ή βαρέθηκε την αλήθεια ή κουράστηκε με την αλήθεια και ζητάει κάτι άλλο. Και αυτό το κάτι άλλο, θέλει να είναι η αλήθεια. Αλλά η αλήθεια δεν είναι σπασμένη, δεν είναι μοιρασμένη, δεν είναι κομματιασμένη. Γι΄αυτό ακριβώς τον λόγο ο άνθρωπος παλινδρομεί πάντα στη ζωή του. Και σαν λαοί και σαν πρόσωπα.

     Αλλά, όπως κι αν το κάνουμε, κάνοντας αυτούς τους μεγάλους κύκλους ο άνθρωπος και φθάνοντας πάλι στο σημείο εκείνο απ’ όπου ξεκίνησε, απλώς μπαίνει σε μία περιπέτεια. Απλώς μπαίνει σε μία περιπέτεια που τον ταλαιπωρεί και τον ξεφτίζει. Ξαναγυρίζει στην αλήθεια, αλλά ένας λογικός άνθρωπος θα μπορούσε να πει: «Γιατί να ζω αυτήν την περιπέτεια;. Εκτός πια εάν αυτή η περιπέτεια με κάνει…-κι αυτό είναι της μόδας, είναι πολύ της μόδας- με κάνει ανήσυχον άνθρωπο, άνθρωπο τάχα, δήθεν βαθύ. Γιατί αν πρέπει να μένω σ’ αυτό που γνωρίζω ως αληθές, δεν έχω αξία, ζω σε μία επιφάνεια. Αν όμως αρνηθώ αυτό που έχω, τότε γίνομαι βαθύς γιατί ψάχνω»... Αγαπητοί μου…σνομπισμός. Αν επιτρέπεται να πω τη λέξη και τον χαρακτηρισμό. Δηλαδή με άλλα λόγια, ο άνθρωπος χάνει πραγματικά τον εαυτό του όταν αναζητά εκείνο που θέλει να βρει και χάνοντας τον εαυτό του, στο τέλος μπαίνει σε μία ταλαιπωρία. Όμως, γιατί θα έλειπε το βάθος, αν θα κρατούσαμε εκείνο που ήδη υπάρχει; Γιατί παρακαλώ θα χάναμε το βάθος, αν θα μέναμε σε εκείνο το οποίο έχουμε; Αν εγώ μένω αυτή τη στιγμή μέσα σε ένα τετραγωνικό μέτρο, γιατί θα πρέπει να κάνω παλινδρομήσεις τῇδε κἀκεῖσε, ενώ έχω ένα απεριόριστο βάθος μέσα στο οποίο μπορώ να βρίσκομαι;

     Έτσι, αγαπητοί, εκείνο το οποίο προσφέρεται, πρέπει να το καλλιεργήσουμε, να το βαθύνουμε. Κι αυτό που προσφέρεται, προσφέρεται από τον ουρανό. Μια αθάνατη σελίδα, αθάνατη σελίδα τρόπου ζωής, που δεν έχει διακυμάνσεις και περιπέτειες από κείνες που ξεφτάνε τον άνθρωπο και τον κάνουν ένα ερείπιο ριγμένο στο πεζοδρόμιο με τα ναρκωτικά, με την ατημέλεια, με εκείνο το άφημα του εαυτού του, που τον κάνει η κατάσταση αυτή τον άνθρωπο αξιοθρήνητον και αξιολύπητον, θύμα των δαιμόνων, μια αθάνατη σελίδα… ακούσατέ την, αγαπητοί μου, από την επιστολή προς Φιλιππησίους, του Αποστόλου Παύλου, που σήμερα ακούστηκε στην αποστολική περικοπή:

     «Τὸ λοιπόν, ἀδελφοί, ὅσα ἐστὶν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀρετὴ καὶ εἴ τις ἔπαινος, ταῦτα λογίζεσθε·  ἃ καὶ ἐμάθετε καὶ παρελάβετε καὶ ἠκούσατε καὶ εἴδετε ἐν ἐμοί, ταῦτα πράσσετε· καὶ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ' ὑμῶν». Το λοιπόν, αδελφοί, ως προς εκείνα που σας είπα, κάτι να σας συμπληρώσω, αδελφοί. Το λοιπόν. Ως προς τα υπόλοιπα, έχω να σας πω, όσα είναι αληθινά, όσα είναι σεμνά, όσα είναι δίκαια, όσα είναι αγνά και προσφιλή, όσα έχουν καλή φήμη, αν κάποια αρετή υπάρχει και κάτι που επαινείται, αυτά να λογίζεσθε, αυτά να έχετε στον νου σας· εκείνα που μάθατε και παραλάβατε από μένα και ακούσατε και είδατε σε μένα, αυτά να πράσσετε· και ο Θεός της ειρήνης θα είναι μαζί σας.

     Καταρχάς βέβαια, αν δείτε ολόκληρο το κεφάλαιο, το 4^ον από την προς Φιλιππησίους, θα δείτε να γράφει ο Απόστολος με μία ανείπωτη ειρήνη. Με μία χάρη που δεν συναντάται εδώ στη γη παρά έρχεται από τον ουρανό. Αλλά παίρνοντας αυτό το μικρό απόσπασμα, ας δούμε τι μπορεί να μας πει ο Απόστολος. Όσα, λέγει, είναι αληθή, αυτά να λογίζεσθε. Ποια είναι αληθή; Έχετε ακούσει πολλές φορές την έκφραση «έζησα μια ψεύτικη ζωή»; Υπάρχει αληθινή και ψεύτικη ζωή; Ή χαρακτηρίζουμε την ίδια τη ζωή ψεύτικη; Ή λέμε έναν άνθρωπο «αυτός ζει ψεύτικα». Όχι ότι λέγει ψέματα. Αλλά ότι αυτό που διαλέχτηκε για να βιωθεί, δεν ήτο αληθινό, δεν ήτο το σωστό, δεν ήτο αυτή αύτη η πραγματικότητα. Αν θέλετε, αυτό που ακριβώς καθορίζει τον άνθρωπο, όπως βγήκε από τα χέρια του Θεού. Αυτό που κάνει τον άνθρωπο κοινωνό του ουρανού. Αυτό, όταν λείπει, όλα είναι ψεύτικα. Έτσι ένας άνθρωπος άμα ζήσει τη ζωή της αμαρτίας, τη ζωή των ηδονών και των αισθήσεων, στο τέλος θα πει: «Ψεύτικη ζωή, πόσο γρήγορα πέρασες!». Ο Θεός κάνει ψεύτικα πράγματα, για να αναφωνήσεις τη ζωή σου, που σου τη χάρισε σαν δώρο πανάκριβο και μοναδικό, ψεύτικα πράγματα; Κάνει ο Θεός ψεύτικα πράγματα; Εσύ έζησες το ψέμα, το ψεύδος, την απάτη, εκείνο που ακριβώς θα μπορούσε να ειπεί ο σοφός Σολομών: «Ματαιότης ματαιοτήτων, τά πάντα ματαιότης». Ο σοφός Σολομών το λέγει αυτό αφού δοκίμασε ό,τι μπορούσε να δοκιμάσει ένας άνθρωπος πάνω στη γη. Από τη σοφία μέχρι τις ηδονές των αισθήσεων. Τα εδοκίμασε όλα! Και έφτασε να ειπεί, βαθιά απογοητευμένος: «Ματαιότης ματαιοτήτων, τά πάντα ματαιότης». Και όμως, αγαπητοί μου, ουδέν είναι μάταιον. Αντιθέτως, ο Θεός μας είπε να στρέφουμε τα μάτια μας μακριά από τη ματαιότητα. Ό,τι ο Θεός δημιουργεί, δεν είναι μάταιον. Αλλά γιατί αναφωνεί ο άνθρωπος ότι είναι όλα μάταια; Γιατί έζησε και ζει την ψεύτικη ζωή.

     Λέγει λοιπόν τώρα ο Απόστολος: «Ὃσα ἐστὶν ἀληθῆ», «ό,τι είναι αληθινό, πραγματικό…». Επί παραδείγματι, ο άνθρωπος είναι… -ας μου επιτραπεί αυτός ο όρος- δεν μ’ αρέσει, γιατί δεν είναι σωστός- είναι μία «μεταφυσική ύπαρξις». Τώρα θα το πω σωστά. Ο άνθρωπος είναι μία θεολογική ύπαρξις· που σημαίνει ένα ον που δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τον Θεό. Αυτό είναι η αλήθεια. Αν θα ΄θελε να ζήσει χωρίς τον Θεό, αυτό δεν είναι η αλήθεια. Αυτό είναι το ψεύδος. Αυτό ακριβώς θέλει να πει ο Απόστολος Παύλος. «Όσα εστίν αληθή, αυτά να ζείτε».

     «Ὃσα σεμνά». Τι θα πει «όσα σεμνά»; Όσα σεβαστά. Ό,τι είναι σεβαστό. Εξωτερικά. Γιατί θα πει κάτι πιο κάτω που θα είναι εσωτερικό. Όσα είναι σεβαστά. Και είναι πολλά πράγματα σεβαστά εις τον κόσμον αυτόν. Εάν, αγαπητοί μου, πούμε δεν είναι τίποτα σεβαστόν εις τον κόσμον αυτόν, και τι είναι ο ηλικιωμένος άνθρωπος και τι είναι ο πρεσβύτερος και τι είναι ο ιερεύς και τι είναι ο ναός και τι είναι τούτο και τι είναι εκείνο, όλα να τα ποδοπατήσουμε, όλα να τα γκρεμίσουμε, αυτό ακριβώς δείχνει τον άνθρωπο τον παρηκμασμένο. Ο παρηκμασμένος άνθρωπος είναι δαιμονισμένος άνθρωπος. Ο διάβολος αγαπά την καταστροφή του ανθρώπου, την παρακμή του. Όταν ο άνθρωπος όμως σέβεται, οτιδήποτε σέβεται, επιτρέψατέ μου, κι ένα λουλούδι στο βουνό που περνάει, στον δρόμο, στο μονοπάτι, το σέβεται. Δεν το πατά. Αλλά και αν το κόψει, θα το κόψει και θα το περιεργαστεί. Θα το μυρίσει, θα το κοιτάξει καλά, θα δοξάσει τον Θεό, θα το βάλει στο βάζο του στο σπίτι του. Δεν θα κάνει εκείνο που κάνουμε, θα το έχετε δει πολλές φορές, σκύβουμε, κόβουμε με μίαν αναίδειαν, μέσα στην κτίση μπροστά είναι μία αναίδεια, κόβομε ένα λουλούδι, το βάζουμε στα ρουθούνια μας και με απαρέσκεια το πετάμε. Άνθρωπε, γιατί δεν σέβεσαι αυτό που όλα ο Θεός γύρω σου έχει δημιουργήσει; Ο άνθρωπος που σέβεται, σέβεται τα πάντα. Κι ένα μικρό παιδί! Όχι μόνο ένα λουλούδι· κι ένα μικρό παιδί. Μπροστά σε ένα μικρό παιδί δεν θα ασχημονήσει. Το σέβεται. Δεν έχει κριτήριο την ηλικία. Ούτε ακόμα την ποιότητα. Έχει απλώς μπροστά του κριτήριο ότι είναι κτίσματα του Θεού. Όλα τα σέβεται. Όσα λοιπόν είναι σεμνά, αυτά να λογίζεστε. Δηλαδή ό,τι είναι σεβαστό, αυτό να έχετε στον νου σας.

     «Ὃσα δίκαια». Όσα δίκαια. Ό,τι ανήκει στη σχέση σου, άνθρωπε, με τον Θεό, με τον συνάνθρωπό σου και με τον εαυτό σου. Η σχέση δικαιοσύνης είναι μεγάλο πράγμα. Η σχέση δικαιοσύνης δεν είναι μεταξύ του εργοδότου και του εργαζομένου. Η δικαιοσύνη δεν περιορίζεται στο θέμα, παρακαλώ, στο θέμα του μισθού, στο θέμα των χρημάτων. Είναι πολύ περιορισμένο αυτό. Είναι και αυτό. Αλλά δεν είναι μόνον αυτό όμως. Είναι κάτι πολύ πολύ βαθύτερο, κάτι πολύ πολύ πλατύτερο. Τι ανήκει στον Θεό; Θα Του το αποδώσω. Τι ανήκει στον πλησίον μου; Και η ησυχία ακόμη που πρέπει να κάνω το μεσημέρι, είναι θέμα δικαιοσύνης. Ακούσατέ το αυτό. Είναι θέμα δικαιοσύνης, όταν αντιλαμβάνομαι ότι πρέπει να κάνω ησυχία, να μην ανησυχήσω τον άλλον άνθρωπο. Αλλά και απέναντι στον εαυτό μου δικαιοσύνη. Θα του αποδώσω ό,τι πρέπει. Όταν πολλές φορές ακούτε ανθρώπους να λένε: «Εγώ κάνω ό,τι μ’ αρέσει, αμαρτάνω κατά το δοκούν, δεν αδικώ κανέναν. Ποιον πειράζω;». Ναι, δεν αδικείς κανέναν, έστω, ας το πάρουμε κι έτσι, σε μία πρώτη φάση. Αδικείς όμως τον εαυτό σου. Και δεν πρέπει και η δικαιοσύνη να είναι και στον εαυτό σου; Δεν λέγει η εντολή: «ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν»; Ποιο είναι το κριτήριο; Ο εαυτός σου. Το κριτήριον είναι ο εαυτός σου. Και στην αγάπη και στη δικαιοσύνη. Αν δεν έμαθες να αποδίδεις αγάπη στον εαυτό σου, αγάπη και δικαιοσύνη στον εαυτό σου, πώς θα αποδώσεις στον άλλον; Πώς θα αποδώσεις στον Θεό; Εάν ο εαυτός σου είναι ο πλησιέστερος πλησίον σου και τον αγνοείς και τον περιφρονείς και τον αδικείς, πώς θα μπορέσεις να αποδώσεις στον άλλον τη δικαιοσύνη; Το κριτήριο σου λείπει. Το μέτρο σου λείπει. Πώς θα μετρήσεις λοιπόν, αφού ο εαυτός σου είναι στραπατσαρισμένος;

      Βλέπετε λοιπόν, αγαπητοί μου, ότι είναι μεγάλο πράγμα να είναι κανείς δίκαιος. Είναι μία από τις τέσσερις μεγάλες αρετές των αρχαίων Ελλήνων η δικαιοσύνη. Και όπως λέγουν οι Πατέρες, η δικαιοσύνη σκορπιέται, μοιράζεται, ανάμεσα στις άλλες τρεις αρετές. Δηλαδή αυτό που θα λέγαμε στην πατερική γλώσσα, είναι η διάκρισις, είναι ο τρόπος που συνδέεται η μία αρετή με την άλλη. Αυτό είναι η δικαιοσύνη. Είναι μεγάλο πράγμα. Είναι πλατύ. Είναι βαθύ πράγμα.

      «Ὃσα ἀγνά». Ω, όσα αγνά! Εάν τα σεμνά είναι κάτι το εξωτερικό, τα αγνά είναι κάτι το εσωτερικό. Είναι ό,τι αναφέρεται στα ελατήρια και στις εφέσεις του ανθρώπου, που πρέπει να είναι όλα αυτά αμόλυντα, καθαρά. Λέμε: «Αυτός ο άνθρωπος είναι αγνός άνθρωπος». Τι θα πει αυτό; Έχει αγνές προθέσεις. Τα ελατήριά του είναι αγνά. Δεν είναι ο σκολιός, ο διεστραμμένος άνθρωπος. Το «ναι» του είναι «ναι» του. Το «όχι» του είναι «όχι» του. Αυτό που ο Κύριος είπε στον όρκο· το «ναι» σας, « ναι σας» και το «όχι» σας, «όχι σας». Ακριβώς αυτό είναι. Είναι ο άδολος άνθρωπος, είναι ο αγνός άνθρωπος. Πολλές φορές το λέμε αυτό για έναν άνθρωπο. «Αυτός είναι αγνός άνθρωπος, είναι αγνός πατριώτης». Τι σημαίνει αυτό; Δεν υπάρχουν άλλα στοιχεία που να μπαίνουν και να επηρεάζουν τα ελατήριά του στις αποφάσεις του και στις ενέργειές του. Αγνός άνθρωπος! Ωραίο πράγμα! Αγνός άνθρωπος. Ἐν εὐρείᾳ ἐννοίᾳ. Αγνός βέβαια ἐν στενῇ ἐννοίᾳ, είναι εκείνος ο οποίος δεν κάνει ανήθικες πράξεις. Δηλαδή ο ηθικός, ἐν στενῇ ἐννοίᾳ , ο εγκρατής ἐν στενῇ ἐννοίᾳ.

   «Ὃσα προσφιλῆ». Όσα είναι προσφιλή. Προσφιλές θα πει αγαπητό. Όσα λοιπόν είναι προσφιλή, αυτά να λογίζεστε. Και ποια είναι τα προσφιλή, αγαπητοί μου; Ό,τι είναι προσφιλές στον Θεό πρώτα. Αυτό που λέμε: «Αρέσει στον Θεό;». «Κύριε, αν κάνω μία πράξη, θα σου αρέσει;». Όπως ομοίως και στους ανθρώπους. Βέβαια πολλά πράγματα μπορεί να αρέσουν και να είναι βρώμικα. Άρεσε, λέγει, πολύ ο χορός της Σαλώμης, όταν χόρεψε μπροστά… εκείνο το διεφθαρμένο κορίτσι, το εντελώς διεφθαρμένο κορίτσι, το ανήθικο, όταν χόρεψε μπροστά στον πατέρα του τον Ηρώδη και εις τους επισήμους της Επαρχίας. Άρεσε. Άρεσε... Προσφιλές; Το κριτήριο του προσφιλούς, δεν είναι στους ανθρώπους μπροστά, δεν είναι από τους ανθρώπους, αλλά το κριτήριο είναι… τι αρέσει στον Θεό. Άμα αρέσει κάτι στον Θεό, οπωσδήποτε αρέσει στους ανθρώπους· αν θέλετε, στους αγνούς ανθρώπους, στους καθαρούς ανθρώπους. Θέλετε ακόμη; Και εις τους βρώμικους…Δεν είναι δυνατόν ποτέ το σεμνό, το αγαθό, το ωραίο, εκείνο που είναι προσφιλές, να μην αρέσει και στους διεφθαρμένους ανθρώπους. Θα μου πείτε: «Το κοροϊδεύουν…». Μα αυτό είναι η απόδειξη ότι τους αρέσει! Θα μου πείτε «η απόδειξη όταν κοροϊδεύουν;». Βεβαίως! Είναι η αντίδρασις. Ότι αυτό που εγώ δεν έχω, το κοροϊδεύω γιατί δεν το φτάνω. «Ὄμφακές εἰσιν». «Αγουρίδες είναι», όπως είπε η αλεπού για τα σταφύλια. Ό,τι δεν φθάνει ο άλλος, το κοροϊδεύει. Αν λοιπόν σε κοροϊδεύει ο διεφθαρμένος γιατί κάνεις προσφιλή πράγματα, είναι μία απόδειξη ότι δεν το φθάνει. Το θέλει στο βάθος. Αν είχε ταπείνωση, θα σου ‘σφιγγε το χέρι και θα σου έλεγε «μπράβο».

    «Ὃσα εὒφημα». Όσα έχουν καλήν φήμην. Γιατί προφανώς υπάρχουν και πράγματα τα οποία δεν έχουν καλήν φήμην. Πρέπει λοιπόν οπωσδήποτε να ακολουθούμε πάντοτε εκείνο που έχει καλή φήμη. Όχι πάντοτε ό,τι μόνο είναι, αλλά και ό,τι φαίνεται. Προσέξατέ το αυτό. Λέει ο Απόστολος Παύλος: «Προνοούμενοι καλὰ ἐνώπιον πάντων ἀνθρώπων». Να φροντίζουμε να υπάρχει μία καλή φήμη, όχι με ελατήριο την  κενοδοξίαν, αλλά με ελατήριον να δοξαστεί ο Θεός και όχι να κατηγορηθεί ο Θεός και να βλασφημηθεί. Ενώπιον πάντων ανθρώπων. Και όταν λέει «πάντων» εννοεί και τους μη χριστιανούς. Τι θα κάνω, που να μην σκανδαλίσω. Ό,τι κάνω, θα είναι εύφημο. Όχι λοιπόν ότι πιστεύω αλλά και όπως φαίνομαι. Είναι πολύ σπουδαίο. Υπάρχει ένα παλιό ρητό, γνωμικό, που έλεγε: «Η σύζυγος του αυτοκράτορος δεν πρέπει να είναι τιμία αλλά πρέπει να φαίνεται τίμια». Διότι κάποιος μπορεί να πει: «Ε, εγώ είμαι αγνός άνθρωπος, και αν κινηθώ όπως θέλω, κι αν ο άλλος βάλει στο μυαλό του κάτι πονηρό, τι με νοιάζει εμένα; Εγώ είμαι αγνός άνθρωπος». Δεν είναι αρκετό. Δεν είναι αρκετό. Πρέπει και να είσαι, πρέπει και να φαίνεσαι. Όχι να επιδεικνύεσαι. Όχι να λες: «Ξέρεις, εγώ είμαι εγώ…». Αλλά απλώς οι πράξεις σου να είναι τέτοιες που να φαίνονται και να δοξάζεται ο Θεός. Γι΄αυτό λέγει ο Κύριος, ο ίδιος ο Κύριος το λέγει αυτό: «ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς». Είδατε; Η δοξολογία του Θεού πρέπει να είναι στο τέλος. «Ὃσα εὒφημα, ταῦτα λογίζεσθε. Εἴ τις ἀρετὴ καὶ εἴ τις ἔπαινος, ταῦτα λογίζεσθε». Και συγκεφαλαιωτικά πια, για να μην τραβήξει μακρύ τον κατάλογο ο Απόστολος, τι λέγει; Και τέλος πάντων, ό,τι είναι αρετή και ό,τι είναι επαινετόν, αυτό να λογίζεσθε. Σήμερα δεν είμεθα κυνηγοί των αρετών και των επαινετών πραγμάτων, αλλά των αντιστρόφων. Για να κάνουμε επίδειξη. Δεν είναι της μόδας, όπως σας είπα και στην αρχή, σήμερα να ζούμε την αρετή.

     Αγαπητοί, προσέξατέ το. Είναι μία σελίδα χριστιανικής τελειότητος αυτό που μας λέει ο απόστολος Παύλος. Μία σελίδα πνευματικής ζωής. Όχι απλώς τηρηταί κάποιων εντολών. Όχι αυτό μόνον. Οι εντολές προϋποτίθενται. Αλλά τι; Αφού θα ζήσουμε τις εντολές, θα αρχίζουν οι εντολές να βγάζουν άρωμα. Αυτά λοιπόν που ανέφερε εδώ ο Απόστολος, είναι το άρωμα των εντολών. Και δεν είναι αυτές από μόνες τους οι εντολές. Αλλά το άρωμά τους. Πολλοί άνθρωποι τηρούν τις εντολές, αλλά κάνουν να μην βγαίνει άρωμα από τις εντολές. Πρέπει λοιπόν να βγαίνει άρωμα. Έτσι, ό,τι αρωματώδες, θα μπορούσαμε να ερμηνεύσουμε, ό,τι αρωματώδες από αρετές και επαινετά πράγματα, αυτά, λέει, να έχετε στο μυαλό σας και με κάθε τρόπο να προσπαθείτε με αυτά να ζήσετε και με αυτά να εμφανίζεστε.

    «Ἃ καὶ ἐμάθετε καὶ παρελάβετε καὶ ἠκούσατε καὶ εἴδετε ἐν ἐμοί, ταῦτα πράσσετε». Εδώ βάζει τέσσερα ζεύγη. «Εκείνα που έχετε μάθει και έχετε παραλάβει…»- από ποιον; «Από μένα. Κι εκείνα που ακούσατε και είδατε σε μένα, αυτά να πράσσετε». Πέραν από εκείνα τα οποία θεωρητικά τους είπε, αγαπητοί μου, ο Απόστολος, τώρα τους δίνει και ένα διάγραμμα πρακτικόν. Μην πείτε ότι είναι αλαζονεία εκ μέρους του Παύλου. Αυτός όλος ο στίχος είναι μία πλάτυνσις ενός άλλου στίχου, που είπε: «Μιμηταί μου γίνεσθε, καθὼς κἀγὼ Χριστοῦ». Μην πείτε ότι ο Παύλος είναι κενόδοξος, είναι υπερήφανος. Μην το πούμε αυτό. Ο Παύλος προβάλλει τον εαυτό του προς μίμησιν. Και τι λέγει; «Εκείνα που μάθατε και πήρατε, αυτά να πράσσετε». Σαν διδασκαλία. «Εκείνα που είδατε και ακούσατε σε μένα. Είδατε όσο ήμουνα στην πόλη σας, τους Φιλίππους. Και ακούσατε όσα δεν ήμουν εγώ στην πόλη σας, αλλά ακούσατε σαν φήμη, αυτά να πράσσετε». Γιατί το λέγει αυτό ο Απόστολος Παύλος, άραγε; Γιατί; Θέλει να δώσει, αγαπητοί μου, έναν τύπον ανθρώπου. Ο Παύλος είναι πολύ ταπεινός, είναι πάρα πολύ ταπεινός. Φοβείται δε όλα εκείνα τα μοντέλα, τα υποδείγματα, τα οποία προσεφέροντο στην εποχή του. Και θέλει να παρουσιάσει -πρωτοεμφανίσιμος είναι ο Χριστιανισμός στον κόσμον- να παρουσιάσει πρότυπα. Με άλλα λόγια, ομιλεί για πρότυπα. Και είναι γνωστό ότι πρότυπον δεν είναι μόνον ο Παύλος. Καθένας που ζει Χριστόν είναι ένα πρότυπο. Όλοι οι άγιοι είναι πρότυπα. Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε απλά: Πέραν από τις συμβουλές, έχετε και πρότυπα. Η εποχή μας γκρεμίζει τα πρότυπα· όποια και να είναι. Εμείς πρέπει να έχουμε τα πρότυπα. Τα πρότυπα της χάριτος του Θεού. Τα καλλιτεχνήματα της σμίλης της χάριτος του Θεού. Και είναι οι άγιοι. Αυτοί θα είναι τα πρότυπά μας. Και λέγει: «Τότε, εάν έχετε τη διδασκαλίαν και πρότυπα τους αγίους και τα πράττετε όλα αυτά, τα εφαρμόζετε, τότε -ακούστε- τότε «ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ᾽ ὑμῶν(Ο Θεός της ειρήνης θα είναι μαζί σας)». Γιατί λέγει τον Θεόν, «Θεὸν τῆς εἰρήνης»; Γιατί είναι πραγματικά Θεός της ειρήνης. Δηλαδή είναι η αληθινή ειρήνη ο Θεός. Τότε, ο Θεός της ειρήνης θα είναι μαζί σας. Θα αναπαυθείτε εσωτερικά. Τότε θα βρείτε νόημα στη ζωή. Τότε θα πείτε: «Δεν είναι τίποτα μάταιο εις τον κόσμον αυτόν». Όλα είναι εξαγιασμένα. Όλα κάτω από τη χάρη του Θεού. Μέσα σε μία ανείπωτη χαρά, μέσα σε μία ανείπωτη ειρήνη. Εκείνη που ψάχνει ο κόσμος να βρει, αλλά δεν την βρίσκει, γιατί δεν έχει τον Χριστό. Και όλα αυτά είναι οι θησαυροί του Χριστού, οι θησαυροί οι απόκρυφοι του Χριστού· που όταν κανείς πιστέψει στο πρόσωπό Του, αρχίζει έναν-έναν να τον ανακαλύπτει και να τον προσοικειούται.

272α ομιλία στην κατηγορία
« Ομιλίες Κυριακών ».

Όλες οι ομιλίες της κατηγορίας " Ομιλίες Κυριακών " 🔻
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omiliai-kyriakvn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40r0WAxMpRb0tx6ts1zsQWMh

Πηγές:
Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Μακάριον τὸ ἔθνος, οὗ ἐστι Κύριος ὁ Θεὸς αὐτοῦ, λαός, ὃν ἐξελέξατο εἰς κληρονομίαν ἑαυτῷ.

†« Μακάριον τὸ ἔθνος, οὗ ἐστι Κύριος ὁ Θεὸς αὐτοῦ, λαός, ὃν ἐξελέξατο εἰς κληρονομίαν ἑαυτῷ.» Ευτυχισμένο το έθνος εκείνο, που έχει τον αληθινό Θεό.

Και που ο Θεός ο αληθινός διάλεξε, για λογαριασμό του το έθνος αυτό. να το πω απλοελληνικά : "ευτυχισμένος ο λαός εκείνος που έχει τον αληθινό Θεό". Δε μου λέτε σας παρακαλώ, ο Ισραήλ έλεγε αυτά διά τον εαυτόν του, εμείς μπορούμε να το πούμε αυτό..? Εμείς οι Έλληνες.. αυτήν τη στιγμή μάλιστα, τώρα - τώρα αυτή τη στιγμή,  εν έτει 1977'. Μπορούμε να πούμε ευτυχισμένος ο λαός, « οὗ ἐστι Κύριος ὁ Θεὸς αὐτοῦ »; Που είναι κύριος του ο Θεός! Εμείς δεν έχουμε πια κύριο τον Θεό! Εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε πλέον κύριον τον Θεόν. Έχουμε άλλους κυρίους. Άλλους.. Έχουμε τη δύναμή μας! Δεν είναι πια κύριος του λαού μας ο Θεός. Αυτό είναι ένα θλιβερό κατάντημα, το οποίον Βεβαίως σιγά - σιγά εργασθήκαμε εμείς οι Έλληνες, ξέρετε από πότε? Από πότε λέτε? Κάτι, που δεν το διανοήθηκε ούτε το Βυζάντιο, ούτε η Τουρκοκρατία. Προσέξτε, ούτε η Τουρκοκρατία δεν το διανοήθηκε να μην είναι κύριος του λαού μας ο Θεός!

Αυτό άρχισε να χαλκεύεται από το 1821 και εντεύθεν. Και ήλθαν από την Ευρώπη οι λόγιοί μας και κουβάλησαν κι αυτήν την αρρώστια, ότι δεν μπορεί σε έναν λαό να είναι κύριος ο Θεός του, αλλά θα είναι κάποιος κυβερνήτης, θα είναι η Βουλή, θα είναι ο στρατός, θα είναι οι νόμοι... Αυτά θα είναι. Και ότι, αυτά τελικά δεν μπορούν να νικήσουν, αποδείχθηκε ιστορικά.

Όπως θα ξέρετε, το παράδειγμα που θα πω είναι ένα επιχείρημα και εναντίον του ιστορικού υλισμού. Όσοι έχετε διαβάσει ή όσοι καταλαβαίνετε..
Δε θα κάνω πιό πολύ ανάλυση·  Είναι ένα επιχείρημα εναντίον του ιστορικού υλισμού.
Ο ιστορικός υλισμός λέει το εξής : "ανάλογα με τα υλικά δεδομένα κατακτάται και η Ιστορία."
Αυτό είναι θα λέγαμε, μία δογματική θέση του ιστορικού υλισμού. Έρχεται όμως η Ελληνική Επανάσταση του ’21 να απορρίψει αυτό το επιχείρημα, διότι δεν υπήρχαν υλικά δεδομένα για να νικήσουν οι Έλληνες μια Τουρκική Αυτοκρατορία!
 Υπήρχε ένας άλλος παράγοντας, ο οποίος δεν προβλέπεται οπωσδήποτε από τον ιστορικό υλισμό, είναι ο παραγον πίστη είς τον Θεό· και αν θέλετε, είναι ότι κύριος του λαού αυτού ήταν ο Θεός! Και ένας καταπέλτης εναντίον του ιστορικού υλισμού είναι ο 143^ος Ψαλμός.

    Αλλά πριν πάω στον 143^ο Ψαλμό, πηγαίνετε στον στίχο 16 του 32^ου Ψαλμού: «οὐ σῴζεται βασιλεὺς διὰ πολλὴν δύναμιν, καὶ γίγας οὐ σωθήσεται ἐν πλήθει ἰσχύος αὐτοῦ». Ακούτε. Δεν σώζεται λέει ο βασιλιάς γιατί έχει δύναμη. Όταν λέει «βασιλιάς» εννοεί ο αρχηγός ενός κράτους. Δεν έχει σημασία τι είδους αρχηγός μπορεί να είναι αυτός, τι μορφή και τι σχήμα πολιτικό μπορεί να έχει.
Δεν σώζεται λέει ο αρχηγός ενός κράτους διά πολλήν δύναμη, ούτε ο γίγαντας αν έχει πολλήν ισχύν! Και εδώ δύο υπαινιγμοί γίνονται. Ο μέν βασιλεύς ο εν πολλή δυνάμη είναι ο Φαραώ. Ο Φαραώ είχε πολλή δύναμη τότε, όταν ξεκίνησε εναντίον των Εβραίων. Καταποντίσθηκε όμως. Κι όταν λεει για τον γίγαντα - εαν είναι Ψαλμός του Δαβίδ - τότε γίνεται υπαινιγμός είς τον Γολιάθ. Ο Γολιάθ, ο πολύς Γολιάθ, δεν κατάφερε τίποτα, δέν κατάφερε τίποτα στην πολύ του δύναμη..

   Και θα πεί πιο κάτω, στον στίχο 17' : «ψευδὴς ἵππος εἰς σωτηρίαν, ἐν δὲ πλήθει δυνάμεως αὐτοῦ οὐ σωθήσεται». Κατ αρχάς ο ίππος, είναι το ιππικόν.
Ιππικό ξέρετε τί είναι;
Είναι σι στρατιωτικαί δυνάμεις. Στη γλώσσα μας αυτό θα μπορούσε να μεταφερθεί ώς εξής, ο στρατιωτικός εξοπλισμός. Αν λάβετε υπ όψιν - για να το φέρω μαλακά μαλακά το πράγμα - ότι, κάποτε τα κάρα τα τραβούσαν τα άλογα και τα αμάξια και το μαγγανοπήγαδο το γύριζαν τα άλογα. Όταν εφευρέθηκε η ατμομηχανή, η οποία αντικατέστησε τα άλογα, προς τιμήν του αλόγου, που τόσες χιλιάδες χρόνια δούλεψε εκεί στο μαγγανοπήγαδο και στο καρότσι, προς τιμήν λοιπόν του αλόγου, ονομάστηκε η ισχύς «ίππος». Και λέμε : «Πόσοι ίπποι είναι αυτό το μοτέρ;» Ή «Αυτή η μηχανή πόσο τραβάει;» και τα λοιπά. Είναι μονάδες σε ίππους. Λοιπόν, βλέπετε το άλογο αντικαταστάθηκε από τις μηχανές. Συνεπώς, ωραιότατα και  μαλακότατα σας είπα, όταν λέει εδώ «ίππος», δέν είναι παρά ο μηχανικός εξοπλισμός. Τα αεροπλάνα, τα τανκς, τα κανόνια, οι βόμβες, οι οβίδες, οι πύραυλοι, οι δορυφόροι.. και τα όμοιά τούτοις. Έ, Λοιπόν, «ψευδὴς ἵππος εἰς σωτηρίαν»! Νομίζετε πως θα σωθείτε με τον εξοπλισμό; «ἐν δὲ πλήθει δυνάμεως αὐτοῦ οὐ σωθήσεται»! Ο λόγος του Θεού το λέει αυτό. Εάν δεν έχει ένας λαός την προστασία του Θεού, μη νομιστεί ποτέ, ότι ο λαός αυτός, με το πλήθος της ισχύος του και με την εξυπνάδα και τη στρατηγική των αρχόντων του, θα καταφέρει σπουδαία πράγματα. Τίποτα!

Γι' αυτό αυτή τη στιγμή, ας πούμε ότι έχουμε εξοπλισμό. Σας ρωτάω: Έχουμε όμως κύριό μας τον Θεόν;
Κάνουμε την αναφορά μας εἰς τον Θεόν; Λέμε "Κύριε, βοήθησέ μας;" Όσοι λόγοι λέγονται προεκλογικοί..  μετεκλογικοί.. στη Βουλή.. σε συνάξεις.. σε δοξολογίες.. σε επίσημες ώρες.. από τους ανθρώπους που κυβερνούν τον τόπο μας, όποιοι και να είναι αυτοί, κάνουν χρήση του ονόματος του Θεού?

Τα τελευταία χρόνια, αγαπητοί μου, λείπει σκανδαλωδώς το όνομα του Θεού! Κι αν το θέλετε, λείπει σκανδαλωδώς το όνομα - προσέξτε- του Θεού, όσον αφορά τον Χριστό! Διότι, μπορεί κάποιος να πει «ο Θεός» και να εννοεί τον Μ.Α.Τ.Σ. [Μέγας Αρχιτέκτων Του Σύμπαντος, ο θεός των Τεκτόνων].
Να εννοεί σαν Μασόνος τον Μ.Α.Τ.Σ.! Μπορεί  να λέει «Θεός», και να εννοεί τη δημιουργία, να είναι ειδωλολάτρης.
Να λέει «Θεός», και να εννοεί τον Βούδα. Αλλά εκεί που θα ήταν σαφής και η πίστις του θα ήτανε αδαμαντίνη, αν έλεγε όταν μας βοηθήσει ο Ιησούς Χριστός. Ακούσατε κανένα πρόσωπο να πει «ο Ιησούς Χριστός»; Ούτε καν Θεός δε λένε· όχι Ιησούς Χριστός…

    Άρα πρέπει να κλαίμε! Δεν έχουμε πια κύριό μας τον Θεό. Κι άμα δεν έχουμε κύριό μας τον Θεό, τότε είμαστε εκτεθειμένοι· δεν έχουμε προστασία! Μπορείτε να φανταστείτε όταν για μία στιγμή ο άνθρωπος ανακαλύψει ότι δεν έχει ασφάλεια και προστασία, πώς πρέπει να αισθάνεται; Είναι τρομερό!

    Αλλά θα πάρω μιαν άλλην όψην, είναι η εξής όψης, την οποία πάλι η πατρίδα μας έχει ακολουθήσει και πολλοί λαοί τη θέλουν και την επιδιώκουν. Η ευημερία· μία ευημερία χωρίς τον Θεό όμως. Όταν σε ένα λαό υπάρχει κύριος ο Θεός, δηλαδή αναγνωρίζεται, όπως και σε ένα σπίτι, σε μια οικογένεια, αναγνωρίζεται κύριος ο Θεός, δηλαδή αφεντικό, εκείνος που κατευθύνει το σπίτι αυτό είναι ο Θεός, το σπίτι αυτό θα πιστεύετε ότι θα είναι πλούσιο; Όχι· διότι να έχω κύριό μου τον Θεό δε σημαίνει ότι πρέπει να έχω και καλή υγεία και να έχω γεμάτες τις τσέπες μου. Θα ήταν αδιανόητο πράγμα αυτό. Προσέξτε, αδιανόητο! Εκείνο που θέλουμε σήμερα, δέν μας ενδιαφέρει τί άλλο, παρά να έχουμε μία ευημερία. Και τότε η επιτυχία μας, θα είναι απέναντι στον λαό ως υπόλογοι, αν έχουμε εξασφαλίσει στον λαό την ευημερία του. Χωρίς περιστροφές, σας το λέγω καθαρά, δεν είναι κριτήριο αυτό. Δέν είναι ορθό κριτήριο! Γιατί μπορεί ένας λαός να είναι φτωχός, αλλά να έχει εξασφαλίσει άλλες προϋποθέσεις. Και μια θεμελιώδης προϋπόθεσή του είναι, ότι η πτωχεία του να έχει πάντοτε κύριον τον Θεό. Πάντοτε! Και να είναι φτωχός, δεν πειράζει, δεν έχει σημασία αυτό. Μάλιστα βρισκόμαστε πλέον όχι έν Παλαιά Διαθήκη, αλλά εν Καινή Διαθήκη , που γνωρίζουμε ότι τα υλικά αγαθά δεν μπορούν να είναι κριτήριο της παρουσίας του Θεού.

Συνεπώς όταν σήμερα θέλουμε να έχουμε κριτήριο τα υλικά αγαθά, την ευδαιμονία, και στρεφόμαστε προς την Ευρώπη, προς τον Βόρειο Πόλο, προς τον Νότιο Πόλο, στρεφόμαστε προς τον Ειρηνικό Ωκεανό- καταλαβαίνετε τι θέλω  να πω τώρα.. πάμε στα βαθιά και στα ρηχά- να έχουμε ευδαιμονία υλιστική, κατοχύρωση υλιστική, ασφάλεια υλιστική· άνοδο του βιοτικού επιπέδου.. Θα είμαστε τότε ευτυχείς; Για να μη λέτε πως τα λέω εγώ αυτά, ακούστε τώρα τον 143ο Ψαλμό: «ῥῦσαί με καὶ ἐξελοῦ με ἐκ χειρὸς υἱῶν ἀλλοτρίων,» Λέγει ο ψαλμωδός εκεί, απάλλαξέ με, γλύτωσέ με από τα χέρια ξένων. «ὧν τὸ στόμα ἐλάλησε ματαιότητα καὶ ἡ δεξιὰ αὐτῶν δεξιὰ ἀδικίας». Φύλαξέ με λέει από τους ανθρώπους αυτούς τους αλλοτρίους, που το στόμα τους λέει μεγάλα πράγμα και μάταια, μάταια ξέρετε ποιά είναι; Μάταιον στην Παλαιά Διαθήκη είναι η ειδωλολατρία. «καὶ ἡ δεξιὰ αὐτῶν δεξιὰ ἀδικίας.» Ό,τι κάνουν είναι άδικα πράγματα, οι μεγάλοι της γης είναι άδικοι. Έχει αποδειχθεί αυτό τρανά και επανειλημμένα. Οι μεγάλοι της γης, για τους μικρούς, είναι πάντοτε άδικοι. Μην ξεχνάτε ότι ποτέ, μα ποτέ, κανένας μεγάλος δεν αγάπησε την Ελλάδα. Αυτό να το ξέρετε πάντοτε. Και για μη νομισθεί πάλι ότι μιλάω εγώ, κάποτε ο Ησαΐας το είπε αυτό και τόνισε ιδιαιτέρως κάποτε, να μη συμμαχήσει ο Ισραήλ ούτε με τους Ασσυρίους, ούτε με τους Αιγυπτίους: «Θα μείνετε στις δικές σας δυνάμεις, γιατί εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σας. [Ησ.31,1-3]». και στράφηκαν προς συμμαχίες και ο Θεός ελέγχει, και τελικά τους αφήνει, συμμαχούν με τους Αιγυπτίους και έρχονται οι Ασσύριοι και τους διαλύσανε. Είναι φοβερό! Σας έχω πει κι άλλη μία φορά  ότι κάποτε ο Δαβίδ τί έκανε, που μέτρησε τον στρατό, έκανε δηλαδή απογραφή. Είναι κακό πράγμα να κάνει κανείς απογραφή;

Στην Παλαιά Διαθήκη έχουμε πολλές περιπτώσεις απογραφής.
Μάλιστα όταν έφυγαν οι Εβραίοι από την Αίγυπτο και βρέθηκαν στην έρημο, ο Μωυσής έκανε απογραφή. Και μας λέει και τους αρθιμούς, περιέχονται οι αριθμοί στο βιβλίο «Αριθμοί» γι' αυτό και πήρε το βιβλίο το όνομα «Αριθμοί». Γιατί εδώ τώρα ο Θεός θυμώνει με τον Δαβίδ που κάνει απογραφή; Ξέρετε γιατί; Διότι ο Δαβίδ σκέφτηκε μέσα του "αν μπορώ να κατατροπώνω τους εχθρούς μου με τον στρατό που έχω" Ήτανε το λάθος του όμως αυτό. Δέν ήταν η αμαρτία ότι θα έκανε απογραφή, αλλά ότι στήριζε τις νίκες του στο πλήθος του στρατού. [βλ. Β’Βασ.24,1-10]. Το καταλάβατε; Έτσι λοιπόν σήμερα και εμείς αυτό έχουμε. Και νομίζουμε ότι τότε δεν θα μας πειράξουν οι μεγάλοι, όταν θα τρέξουμε να κάνουμε συμμαχίες μαζί τους και τα λοιπά.. Τι φοβερό είναι! Αλλά είναι αδύνατο να γίνει κάτι διαφορετικό·  γι' αυτό τραβάμε τη μοίρα μας, τραβάμε την πορεία της μοίρας μας. 

Τώρα ακούστε, κάνει μία ωραία περιγραφή αυτών των ξένων λαών ο Ψαλμωδός, ακούστε την περιγραφή. (Ψαλμός 143, 12-15):
«ὧν οἱ υἱοὶ -τον οποίων τα παλληκάρια - ὡς νεόφυτα ἱδρυμένα ἐν τῇ νεότητι αὐτῶν, -όπως βλέπεις εκείνα τα καινούργια βλαστάρια, πάρτε ένα περιβόλι που έχει νέα δένδρα, έτσι μοιάζουν τα παλληκάρια αυτών των λαών- αἱ θυγατέρες αὐτῶν κεκαλλωπισμέναι, περικεκοσμημέναι ὡς ὁμοίωμα ναοῦ, -ωραίες κοπέλες, στολισμένες όπως ένας ωραίος ναός- τὰ ταμιεῖα αὐτῶν πλήρη, -οι αποθήκες γεμάτες- ἐξερευγόμενα ἐκ τούτου εἰς τοῦτο, -δηλαδή που υπέρ-ξεχειλιζουν- τὰ πρόβατα αὐτῶν πολύτοκα, -γεννάνε τα πρόβατά τους.. και με τεχνητή γονιμοποίηση!- πληθύνοντα ἐν ταῖς ἐξόδοις αὐτῶν, οἱ βόες αὐτῶν παχεῖς, οὐκ ἔστι κατάπτωμα φραγμοῦ, -δέν υπάρχει κανένας τοίχος γκρεμισμένος, δηλαδή πόλεις ωραιότατα οικοδομημένες, δέν υπάρχουν χαλασματα και ερείπια.- οὐδὲ διέξοδος, -ρωγμή- οὐδὲ κραυγὴ ἐν ταῖς πλατείαις αὐτῶν, -ούτε κλάματα και φωνές στις πλατείες των- ἐμακάρισαν τὸν λαόν, ᾧ ταῦτά ἐστι· -είπαν τί ευτυχισμένος λαός που είναι αυτός. Ταμεία, αποθήκες γεμάτα! Πρόβατα πολύτοκα! Παλικάρια λαμπρά! Κορίτσια ωραιότατα! Ανεπτυγμένη ιατρική! Ανεπτυγμένη τεχνική! Ανεπτυγμένη επιστήμη, όλα ωραιότατα! Μακάρισαν τόν λαόν αυτόν, όπως μακαρίζουμε σήμερα την Ευρώπη, την Αμερική, άλλους λαούς πλούσιους.. και λέμε θα 'ρθούμε εμείς μέσα στον συνασπισμό σας- μακάριος ὁ λαός, οὗ Κύριος ὁ Θεὸς αὐτοῦ». -μαρκαρισμένος ο λαός εκείνος που έχει κύριο τον Θεό του- Αυτός είναι ο μακάριος λαός· όχι αυτός που έχει πλησμονή, ευδαιμονία, αγαθά. Ευτυχισμένος αυτός που έχει κύριο και κυβερνήτη τον Θεό του. Και πάλι ξαναλέγω, αγαπητοί μου: "έχουμε σήμερα στην Ελλάδα κύριον τον Θεό μας; Δεν Τον έχουμε!

Θα κλείσω με ένα 
— το είπατε, με προλάβατε!—
αλίμονό μας! Τίποτα άλλο δεν έχω να προσθέσω. Κι αν δεν έχω τίποτα να προσθέσω στο «αλίμονό μας», θα μου πείτε : "Τότε γιατί μας τα είπατε απόψε;". Πρώτα πρώτα γιατί είναι κατατεθειμένα στην Αγία Γραφή· και δεύτερον για να δοθεί μία μαρτυρία. Γιατί, μπορεί να μη δοθεί αυτή η μαρτυρία.. πρέπει να δοθεί η μαρτυρία. Και η μαρτυρία είναι για να επικυρωθεί - αλίμονο - για να επικυρωθεί το αλίμονο!

Τίποτα άλλο δεν έχω να σας πω, τα είπαμε για να επικυρωθεί το αλίμονο. Τίποτε άλλο δεν μπορούμε να κάνουμε· η πορεία μας είναι παρμένη.
Αλίμονό! 
Τίποτα άλλο, τελειώσαμε.

Απόσπασμα από την ερμηνεία του 33ου Ψαλμού '.
5η ομιλία στην κατηγορία
« Ἀνάλυσις Ψαλμῶν ».
(Ὁμιλίες εἰς τό βιβλίο τῶν Ψαλμῶν)

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἀνάλυσις Ψαλμῶν.
(Ὁμιλίες εἰς τό βιβλίο τῶν Ψαλμῶν) " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/analysis-calmvn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40q6PaxhOhnFWvbeBsGHXDwB

Απομαγνητοφώνηση: Αθανάσιος Άμβωνας.

Επιμέλεια κειμένου : Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ὁ Μασωνισμός εἶναι ἡ ψυχή καί ὁ μυελός τοῦ Γνωστικισμοῦ.

†."ὑμῖν δὲ λέγω τοῖς λοιποῖς τοῖς ἐν Θυατείροις, ὅσοι οὐκ ἔχουσι τὴν διδαχὴν ταύτην, οἵτινες οὐκ ἔγνωσαν τὰ βαθέα τοῦ σατανᾶ, ὡς λέγουσιν· οὐ βάλλω ἐφ᾿ ὑμᾶς ἄλλο βάρος·" (Αποκ. 2,24) Σε 'σας τους υπολοίπους αποτείνομαι, λέγει ο Κύριος στην επιστολή του, προς τον Επίσκοπο τον Θυατείρων, όσοι από 'σας δεν πήρατε αυτήν την διδαχή, αυτής της γυναικός Ιεζάβελ και δεν γνωρίζετε εκείνα τα οποία διατείνονται αυτοί ότι γνωρίζουν, τα λεγόμενα βαθέα της σοφίας, αλλά δεν είναι παρά τα βαθέα του σατανά, όπως λένε. 

   Υπό το όνομα αγαπητοί μου Ιεζάβελ, πρέπει ακόμη να συμπεριλάβουμε και άλλη μία κατηγορία "πιστών", εκτός από τους "φωτισμένους" που είχαμε αναφέρει την περασμένη φορά, και που μένουν αυτοί μέσα στην Εκκλησία, εκκλησιάζονται, κοινωνούν, όμως δρούν από πλευράς πίστεως, διαφοροτρόπως από την πίστη της Εκκλησίας. Μή λησμονούμε ότι η γυναίκα Ιεζάβελ, της επιστολής προς τον Επίσκοπο των Θυατείρων, είναι γνωστικής χροιάς. Μή το ξεχνούμε αυτό. Γιατί λέγει ο Κύριος σ' αυτήν την επιστολή, "διδάσκει καὶ πλανᾷ τοὺς ἐμοὺς δούλους πορνεῦσαι καὶ φαγεῖν εἰδωλόθυτα." (Αποκ. 2,20) Συνεπώς είναι γνωστικής χροιάς. Όπως είχαμε δεί και δια τους Νικολαΐτες οι οποίοι ήσαν γνωστικής χροιάς. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι αυτή η λεγόμενη "ψευδώνυμος γνώσις", όπως την ονομάζουν οι αρχαίοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, και ο άγιος Ειρηναίος, χαρακτηρίζεται εδώ από τον ίδιο τον Κύριο ως σατανική. Και στρέφεται ο Κύριος προς εκείνους που βρίσκονται περί τον επίσκοπο, και που έχουν παραμείνει πιστοί εις την υγειαίνουσα διδασκαλία, και δέν μυήθηκαν στις δήθεν βαθύτερες όπως θα ισχυρίζονταν οι αιρετικοί, γνώσεις και σοφίες, πράγματι όμως γνώσεις και σοφίες δαιμονικές, σατανικές. Οι αιρετικοί μιλούσαν πράγματι περί των βαθέων της σοφίας των, ως απορρήτου σοφίας, απορρήτου γνώσεως και απλησιάστου, απροσήτου είς τους βεβήλους και τους αμυήτους. Και επειδή το μυστήριο της ανομίας, κατά τον απόστολο Παύλο, συνεχώς ενεργείται, γι' αυτό σήμερα, γνωστική αίρεσις είναι ο Μασωνισμός. Εξ' άλλου ο ίδιος ο Μασωνισμός εμάς όλους μας αποκαλεί βεβήλους. Αυτοί έχουν τον φωτισμό, τον φωτισμό και την μύηση της βαθιάς γνώσεως, της βαθιάς σοφίας, της βαθιάς φιλοσοφίας, την οποία εμείς αγνοούμε, κατά τον ισχυρισμό των. Ώστε λοιπόν ο Μασωνισμός, δεν είναι παρά, φυσικός απόγονος του αρχαίου Γνωστικισμού. Ή αν θέλετε ένας νεογνωστικισμός, ο Μασωνισμός.

    Ίσως πολλές φορές έχω αναφερθεί στον Μασονισμό και μπορώ να χαρακτηριστώ, ότι έχω πάθει μία ψύχωση με το Μασονισμό. Αγαπητοί μου δεν είναι το θέμα εκεί. Ο Μασωνισμός είναι μία σύγχρονη πραγματικότητα, η οποία επηρεάζει τους πάντες και τα πάντα στην εποχή μας. Είναι δέ κακή τακτική να υποτιμούμε την αξία του εχθρού. Για να μπορέσουμε να πολεμήσουμε τον εχθρό δεν πρέπει ποτέ να υποτιμήσουμε την δύναμή του. Και ο Μασωνισμός έχει δύναμη. Είναι η δύναμις του σατανά. Και γι' αυτό πολεμούμε πάντοτε και θα πολεμούμε όσο ζούμε, και οφείλουμε πάντα να πολεμούμε τον Μασονισμό. Μή κοιτάτε που δεν έχει δημόσιο βίο. Μήν κοιτάτε που δέν βγαίνει ποτέ επ' ακροατηρίω, σε δίκες και λοιπά. Μήν κοιτάτε που ποτέ δεν δίνει στ' όνομά του διαλέξεις. Μήν κοιτάτε που τίποτα δεν βλέπουμε, κανένα δημοσίευμα που να φέρει την ονομασία του. Μήν το κοιτάτε αυτό. Δρα ύπουλα, υπογείως. Ο Μασωνισμός είναι Γνωστικισμός. Και μάλιστα αν θέλετε αυτό θα το δείξουμε σήμερα. Με τη βοήθεια του Θεού. Θα αποδείξουμε ότι ο Μασωνισμός είναι γνωστικής διαστάσεως. Και θα το δούμε αυτό από τα επίσημα έγγραφα του ιδίου του Μασονισμος. Τότε η περίπτωσίς του υπάγεται εις την εν λόγω επιστολή του Κυρίου προς τον Επίσκοπο των Θυατείρων, που καταδικάζει την γυναίκα Ιεζάβελ, με αυτήν την αλλοτρία διδαχή, που έρχεται να πλανήσῃ και να παρασύρει τους δούλους του Χριστού. Και αφού την καταδικάζει ο Χριστός, σημαίνει σαφώς, σαφέστατα, καταδικάζει και τον Μασονισμό. Αφού το αποδείξουμε αυτό. Και αυτό θα παρακαλέσω αγαπητοί μου να προσέξετε, να δούμε από τα ίδια επίσημα κείμενά του, πώς ο ίδιος ο Μασονισμός χαρακτηρίζει τον εαυτό του. Εάν, ξαναλέω, όχι κατ' έμμεσον τρόπον, άστε ότι είναι ολοφάνερο, αλλά κατ' άμεσον τρόπον, αποδειχθεί, επαναλαμβάνω, ότι ο Μασονισμός είναι Γνωστικισμός, το πράγμα τελείωσε. Καταδικάζεται από την Εκκλησία πέρα για πέρα διότι και αυτή η Αγία Γραφή έχει μιλήσει εναντίον του γνωστικισμού, και ο Απ. Παύλος στον Τιμόθεο, και ο Απ. Πέτρος στις καθολικές επιστολές γράφει εναντίον του Γνωστικισμού, αλλά και οι Πατέρες πολέμησαν τον Γνωστικισμό λυσσωδώς. Γιατί αυτός λυσσωδώς πολέμησε την Εκκλησία. Αλλά επειδή ο Γνωστικισμός σε πολλούς δεν είναι γνωστός, χωρίς να αναφερθώ, γιατί πολλάκις έχω αναφερθεί σ' αυτόν, με δυο λόγια θα σας έλεγα το εξής : Στην πραγματικότητα ο Γνωστικισμός είναι μία θρησκευτική φιλοσοφία, δέχεται έναν Θεό, δέχεται έναν κόσμο δέχεται έναν άνθρωπο. Δέχεται κάποιες σχέσεις ανάμεσα στο Θεό, στον κόσμο και στον άνθρωπο. Τον κόσμο τον βλέπει με διπλά μάτια. Τον βλέπει και καλό και κακό. Μέσ' τον κόσμο βλέπει το καλό και το κακό. Και λέγει : Πρέπει το τμήμα του καλού να το 'κανε ένας αγαθός Θεός. Το τμήμα του κακού να το 'κανε ένας κακός Θεός. Συνεπώς αυτός ο Θεός δεν είναι ένας, είναι δισυπόστατος. Έχει δύο πρόσωπα. Ή δύο Θεοί.

   Σημειώσατε δέ ότι στην γνωστική φιλολογία υπάρχει μεγάλη ποικιλία, πολύ μεγάλη. Έχει δηλαδή διαφορές. Ο Γνωστικισμός του Μαρκίωνος, ο Γνωστικισμός του Βασιλείδου και πολλών άλλων, είναι πάντα με κάποιες αποχρώσεις. Θεμελιώδης βάση σε όλα αυτά τα συστήματα του Γνωστικισμού είναι η διαρχία. Ότι υπάρχουν δύο Θεοί. Ο Θεός ο κακός και ο Θεός ο καλός. Ο Θεός που δημιουργεί το κακό, ο Θεός που δημιουργεί το αγαθό. Αυτοί μαλώνουν και παλεύουν πάντοτε. Με θύμα πάντα τον άνθρωπο. Ο οποίος επιθυμεί κάποτε να απαλλαγεί από τον κάκο Θεό. Τελικά ο άνθρωπος ελπίζει πάντοτε από μία τέτοια απαλλαγή, ζεί μέσα στη φύση, κατά κάποιο τρόπο δεν έχει υπερβατικό Θεό, αν και τον θεωρεί αόρατο τον Θεό, αληθινά όμως δεν είναι υπερβατικός ο Θεός στον Γνωστικισμό, και επειδή ο Γνωστικισμός θέλει να πάρει πολλά στοιχεία απ' έξω, ο ίδιος είναι γυμνός, δεν έχει τίποτα. Παίρνει ό,τι η φιλοσοφία η ανθρωπίνη μέχρι σήμερα έχει προσφέρει. Ό,τι οι μυστηριακές θρησκείες έχουν προσφέρει, ο Ορφισμός τα Ελευσίνια μυστήρια, ο τρισμέγιστος Ερμής, ο ερμητισμός, τα μυστήρια της Ανατολής, της Κυβέλης, τα μυστήρια του Όσιρι και της Ίσιδος, έχει πάρει απ' αυτά. Έχει πάρει από τον Ιουδαϊσμό. Έχει πάρει από το Χριστιανισμό, τα έχει κάνει ένα χαρμάνι και τα παρουσιάζει. Ο κίνδυνος του Γνωστικισμού είναι ότι, δέν σου αρνείται τον Χριστιανισμό επισήμως. Εδώ είναι ο κίνδυνος. Το να μου πεί ο άλλος, σε αρνούμαι· είσαι απέναντί μου εχθρός. Όταν κρύβεσαι όμως και δεν δείχνεις ότι αρνείσαι, κινείσαι, υποβόσκεις, υπάρχεις, αναπνέεις, έρπεις μέσα στην Εκκλησία, κοινωνείς, εκκλησιάζεσαι, άλλα είσαι αλλότριος. Εδώ είναι ο κίνδυνος. Εδώ είναι ο κίνδυνος. Όπως θα δούμε και τους μασόνους να κοινωνούν, να εκκλησιάζονται, θέλετε; Το 'χουν και επιχείρημα τους αυτό. Μά, εγώ εκκλησιάζομαι, σου λέει. Μά εγώ είμαι καλός Χριστιανός, μα εγώ κοινωνώ. Αυτό είναι το δυστύχημα, όχι το επιχείρημα. Το δυστύχημα. Γι' αυτό το λόγο, είδατε η Ιεζάβελ αυτή; Δρούσε μέσα στην Εκκλησία των Θυατείρων. Είδατε πως εκινείτο; Τά αναλύσαμε και την περασμένη φορά. Είναι συνεπώς τύπος, των συγχρόνων γνωστικών, των μασόνων, όπως ήτανε και των αρχαίων γνωστικών. Όπως σας είπα όμως θα καταφύγουμε στα συγγράμματά τους. Και παρατηρούμε, βλέπουμε στα συγγράμματά τους τα εξής : Σε περίβλεπτη θέση μέσα στην στοά τους έχουν το γράμμα Γ ή  G  το οποίο είναι τοποθετημένο μέσα σε έναν ακτινοβόλο αστέρα. Ένα αστέρι με ακτίνες, στο κέντρο είναι το γράμμα Γ καθ' ημάς τους Έλληνες που έχουμε το δικό μας το αλφάβητο, και οι λατινογενείς γλώσσες έχουν το γράμμα G. Καθ' ημάς είναι το τρίτο γράμμα του αλφαβήτου, κατά το Λατινικό αλφάβητο είναι το έβδομο γράμμα του αλφαβήτου. Αυτο ενίοτε είναι μέσα σε ακτινοβόλο αστέρα, αλλ' είναι στο σύμπλεγμα γνώμονος και διαβήτου. Είναι ο διαβήτης κάθετος, ο γνώμων είναι από πάνω, και στο σύμπλεγμα γνώμονος και διαβήτου, - ο γνώμων είναι ορθή γωνία - υπάρχει το γράμμα Γ ή G χωρίς τον ακτινοβόλο αστέρα, όταν είναι στο σύμπλεγμα αυτό. Επειδή όμως ο γνώμων και ο διαβήτης είναι το κύριο σύμβολο των μασόνων με δυο λόγια θα σας έλεγα το εξής : Έχει πλούσιο και πολύπλευρο συμβολισμό. Θα σας πώ τον κυριότερο. Νομίζω. Από κάτω ο γνώμων με την ορθή γωνία, είναι το σύμβολο της ύλης. Από πάνω έχουμε τον διαβήτη, ο οποίος είναι ανοιγμένος στις 45°, κατά τα κείμενα πάντα των μασόνων αυτά που σας λέγω, είναι ανοιγμένος ο διαβήτης στις 45° και δείχνει.. είναι το σύμβολο του πνεύματος. Το πνεύμα επί της ύλης, είναι όλος ο συμβολισμός. Το πνεύμα επί της ύλης. Διαρχία. Πώς θα επιβληθεί το πνεύμα επί της ύλης. Σημειώσατε αγαπητοί μου ότι στον Χριστιανισμό δέν υπάρχει διαρχία. Δέν υπάρχουν δύο Θεοί. Ο Θεός εποίησεν τον ουρανόν και την γήν. Και τα εν αυτή. Τη γή. Δέν υπάρχει τίποτε που δεν έγινε από τον Θεό τον Έναν. Και αφού δεν υπάρχει τίποτε που δεν έγινε απο τον Θεό τον Έναν, "καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν" (Ιω 1,3) χωρίς του Θεού Λόγου, πώς είναι δυνατόν να υπάρχει αντίφαση στα λόγια του Θεού; Πώς είναι δυνατόν ποτέ να υπάρχει το καλό και το κακό και να 'ρχοται σε αντίθεση καθ' εαυτά τα αντικείμενα, τα κτίσματα, κάνοντάς τα έτσι ο Θεός; Άν υπάρχει το κακό στον κόσμο δεν οφείλεται αγαπητοί μου σε μία διαρχία. Οφείλεται στην παρεμβολή κατόπιν ελευθέρας προαιρέσεως λογικών όντων, που είναι ο διάβολος πρώτος. Και μετά οι άνθρωποι. Είναι η παρεμβολή του κακού κατόπιν ελευθέρας προελεύσεως λογικών όντων. Έτσι εισήχθη το κακό. Και υπήρξε διασάλευσις της κτίσεως. Έτσι εξηγείται από την πίστη μας το κακό. Και όχι ότι είναι δημιούργημα κάποιου άλλου Θεού. Ή του ενός σε μία αντιφατική κατάσταση. Δέν υπάρχει λοιπόν αντίφαση μεταξύ πνεύματος και ύλης. Γιατί το Άπειρον Πνεύμα, ο Θεός, το Αιώνιον Πνεύμα δημιουργεί τον υλικό κόσμο. Θα 'ταν αντίθετο ποτέ αυτό στην ύπαρξη του Θεού; Άν είναι δυνατόν! "Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ," (Ψαλ.18, 2) πώς είναι δυνατόν οι ουρανοί, οι ουρανοί να στρέφονται εναντίον του Θεού. Ποτέ. Η ψυχή με το σώμα, θα αναστηθεί το σώμα και θα σωθεί. Η ύλη θα σωθεί. Αυτό για τους γνωστικούς είναι αδιανόητο, είναι αδιανόητο. Η ύλη είναι κακό πράγμα. Συνεπώς ο διαβήτης επιβάλλεται επί γνώμονος, επί της ύλης. Αλλά ενώ η ύλη είναι 90°, στην τελεία της έκφραση, ο διαβήτης είναι 45°, όχι 90°, διότι ακόμη δεν επεβλήθη το ανθρώπινο πνεύμα επί της ύλης, αλλά αγωνίζεται να επιβληθεί. Και μέσα εις αυτό το σύμπλεγμα υπάρχει το γράμμα Γ ή το G όπως σας είπα. Μάλιστα λυπούνται οι μασόνοι που δέν έχουν ένα γράμμα, που θα μπορούσε να ανταποκρίνεται σε όλες τις γλώσσες και φυλές της γής, για να μπορούν όλοι οι μασόνοι όλου του κόσμου να το καταλαβαίνουν. Τί σημαίνει αυτό; Θ' ακολουθήσουμε το Λατινικό. Πολλές λέξεις εξ' άλλου έχουν την καταγωγή τους στις λατινογενείς γλώσσες, από την Ελληνική γλώσσα, θα το δείτε στην συνέχεια.

   Με το γράμμα G έχουμε το όνομα GOD που θα πεί Θεός. Ώστε λοιπόν αυτό το G σημαίνει Θεός. Υπογραμμίσατέ το, Θεός Αυτό σημαίνει εις τον ελευθεροτεκτονισμό. Ελευθεροτεκτονισμός είναι ο Μασωνισμός. Ακόμα ο Άγγλος τέκτων ποιητής Μπάρνς, γράφει το εξής : "Η ιερογλυφική αυτή λαμπηδών, την οποίαν ουδείς άλλος πλήν των αδελφών βλέπει". Την λέει λαμπηδόνα. Το γράμμα G το λέει λαμπηδόνα. Ένα φως που μόνον, λέει, οι πιστοί, μόνο οι αδελφοί μπορούν να ξέρουν την σημασία αυτού του G. Κατά τον Πλαντασένετ, αυτό το G είναι ερμητικής προελεύσεως. Προέρχεται από την λεγομένη Ερμητική φιλοσοφία, που έχει μέσα μαγεία. Ο Ντάλκο - αυτοί είναι τέκνονες - σε μία του ομιλία είχε πεί το εξής : Το γράμμα G, όπερ κοσμεί την  στοά δεν εκφράζει μόνο το όνομα του ΜΑΤΣ, του Μεγάλου Αρχιτέκτονος Του Σύμπαντος. ΜΑΤΣ, δηλαδή του Θεού, αλλά σημαίνει ταυτοχρόνως και την επιστήμη της Γεωμετρίας. Το δικό μας Γ λοιπόν που έχουμε, Γεωμετρία. Ή GEOMETRY. Κατά τους Λένχοφ και Πόσνερ οι σημασίες του GOD, του G, είναι GOD - Θεός, και GEOMETRY - Γεωμετρία, GENERATION - Γένεσις και Γνώσις. Η γνώσις δεν γράφεται, δέν λέγεται αυτό που λέμε Αγγλικά KNOWLEDGE, αλλά μεταφράζεται και μένει η ίδια λέξις, GNOSIS. Γνώσις, Ελληνική λέξις, από τους γνωστικούς. Και μεταφράζεται σε όλες τις γλώσσες του κόσμου με την ονομασία GNOSIS. Συνεπώς το G μπροστά. Γι' αυτό θέλουμε να μείνουμε στο θέμα γνώσις, γνωστικός. Σε πολλές τεκτονικές δυνάμεις, γράφει το μασονικό λεξικό, εμφανίζεται το G, όχι μόνον εις τον ακτινοβόλο αστέρα, αλλά και μεταξύ των σκελών του συμπλέγματος διαβήτου και γνώμονος, όπως σας εξήγησα, όπως συνηθίζεται και παρ' ημίν, σ' εμάς τους Έλληνες. Αλλά αφού είδαμε αυτό το G το Γ, που αναφέρεται στο θέμα γνώσις, το αρχικό γράμμα δηλαδή, προχωρούμε εις τον 12ο βαθμό μυήσεως, είς την Μασονία, για να δούμε αυτό το Γ τι έννοια έχει.

   Θα σας διαβάσω αγαπητοί μου μόνο κείμενο. Κείμενα δικά τους. Από τους βαθμούς μυήσεως που έχουν αυτοί. Μετάφραση κατ' ευθείαν. Μόνο θα σταματώ και θα σχολιάζω. « Ο τελετάρχης, γράφουν,  αφαιρεί την καλύπτρα του υποψηφίου και απλώνουν επί του πατώματος οθόνην, επί της οποίας είναι ζωγραφισμένος μέγας αστήρ με 5 ακτίνας, φέρων εις το μέσον το γράμμα Γ. (Περί του οποίου σας μίλησα) Ο μέγας διδάσκαλος, στρέφεται προς τον υποψήφιο που πρόκειται να μυηθεί εις τον 12ον βαθμό. (του 'χουν δώσει δέ ένα συμβολικό όνομα του υποψηφίου και τον αποκαλούν Μωαβόν. Όχι πως το όνομα αυτό το κρατάει, είναι απλώς συμβολικό. Είναι θα λέγαμε εις το τυπικόν της μυήσεως το όνομα αυτό.) Μωαβόν, δια να μας αποδείξετε ότι εννοήσατε καλώς τας διδασκαλίας μας ειπέτε μας τι σημαίνει το μυστηριώδες γράμμα; (Δηλαδή αυτό το Γ τί σημαίνει;) Ο υποψήφιος : Γεωμετρία, γονιμότης. Ο μέγας διδάσκαλος : Πολύ ορθόν, μάθετε λοιπόν οτι σημαίνει προς τούτοις γνώσις. Καλά τα είπατε, τώρα σας λέω και τούτο, συμπληρωματικά σημαίνει και γνώσις. (Ενταύθα, γράφει το τυπικό, μακρά και πλήρης επαίνων εξήγησις της διδασκαλίας των γνωστικών. Εδώ ο διδάσκαλος λέει εις τον μυούμενον, επεξηγεί τί είναι αυτή η γνώσις. Παίρνουμε μερικά αποσπάσματα από εκείνα τα οποία λέγει ο διδάσκαλος εις τον μυούμενο. Σας διαβάζω.) Ανάγνωσις: Ο Γνωστικισμός (είδατε, και η ίδια η ονομασία, έ,) ο γνωστικισμόςΤ μεγάλε και αγαπητέ αδελφέ είναι σύνολον μερικών διδασκαλιών αίτινες κατέχουν σπουδαίαν θέσιν, είς την πνευματικήν και ηθικήν ιστορίαν της ανθρωπότητος. Η λέξις "Γνώσις", λέξις Ελληνική, πρέπει να εννοηθεί ως το αντίθετον του "Πίστις". (προσέξτε εδώ) Κατά τους πρώτους αιώνας της ανθρώπινης αμαθίας ανεφάνησαν οι γνωστικοί. Άξιοι σκαπανείς της προόδου. Η πίστις είχε ως αντικείμενο το εξ' αποκαλύψεως δόγμα, ως και τινα γεγονότα θεωρούμενα δήθεν ιστορικά. Απετέλει εν μιά λέξη τας εσφαλμένας γνώσεις του όχλου των χριστιανών. Η γνώσις εξ' εναντίας ήτο διά μικρόν αριθμόν εκλεκτών. Σκοπός αυτής ήτο η έρευνα και η εξέτασις των επικρατουσών ιδεών, μέχρι τις πρώτης αυτών αρχής και σύστασις νέας φιλοσοφίας. (Εδώ έχουμε αγαπητοί μου το εξής σημείο. Ένα σχόλιο θα κάνω. Η γνώσις λέγει, έρχεται να στραφεί εναντίον της λεγομένης εξ' αποκαλύψεως πίστεως, δήθεν ιστορικών θεμάτων. Ξέρετε ποια είναι αυτά τα δήθεν ιστορικά θέματα; Είναι η Ενανθρώπησις, η Σταύρωσις, η Ανάστασις του Χριστού. Τα λέει, δήθεν ιστορικά. Και ότι με την Καινή Διαθήκη, πρώτα με την Παλαιά όπως έχουμε την αποκάλυψη του Θεού στο Σινά ή στους προφήτες, δήθεν με την Παλαιά δήθεν με την Καινή Διαθήκη, έχουμε την αποκάλυψη πραγμάτων, τα οποία διά να γίνουν γνωστά, πρέπει να γίνουν δια της πίστεως. Λέγει λοιπόν εδώ : Αυτό εμείς το πολεμούμε. Εμείς δέν θέλουμε τον παράγοντα "Πίστη" εμείς θέλουμε τον παράγοντα "Γνώση". Όσοι μπορείτε να καταλαβαίνετε, πριν προχωρήσω, αντιλαμβάνεστε εδώ τί δαιμονισμό έχουμε. Είναι εκείνο το οποίο είχε πει ο όφις ο αρχαίος, ο διάβολος. Ο τρισκατάρατος διάβολος. Είχε πει εις τους πρωτοπλάστους : "ᾔδει γὰρ ὁ Θεός, ὅτι ᾗ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, διανοιχθήσονται ὑμῶν οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ ἔσεσθε ὡς θεοί, γινώσκοντες καλὸν καὶ πονηρόν." (Γεν. 3,5) Θα ανοιχθούν τα μάτια σας και θα γνωρίσετε. Μέχρι τότε οι πρωτόπλαστοι που στηρίζονταν; Στην πίστη. Δηλαδή; Αυτό που τους είπε ο Θεός. Δέν θα φάτε από τον καρπό, τελείωσε. Πίστεψαν και τελείωσε το θέμα. Έρχεται ο διάβολος να προβάλει, να απορρίψει την πίστη, λέγοντας το συκοφαντικό : Σας το είπε ο Θεός γιατί σας ζηλεύει. Γιατί δέν θέλει να γίνετε Θεοί. Και όταν θα δοκιμάσετε από τον καρπό, τότε δεν έχετε ανάγκη από την πίστη. Τότε θα έχετε την "Γνώση". θα ανοίξουν τα μάτια σας. Δεν λέει εκεί το ιερό κείμενο; Θα ανοίξουν τα μάτια σας και θα γνωρίσετε το καλό και το κακό. Βλέπετε ποιός είναι ο απορρίπτων την πίστη, και ο εισηγητής αυτής της γνώσεως; Ο διάβολος. Καθαρά καθαρώτατα. Αυτό στους μετέπειτα αιώνες, αν το θέλετε από τον Μεσαίωνα και εδώ, άν και πάντα υπήρχε, αλλά μιλάω ας πούμε για την εποχή μας, ονομάστηκε ορθολογισμός. Ότι δέν παραδέχομαι κάτι εάν το μυαλό μου δεν το καταλάβει. RATIONALISMUS. Ορθολογισμός. Αυτό είναι. Πίστη; Δέν τη χρειάζομαι. Μόνο γνώση. Αυτό που θα διαπιστώσω με την ίδια μου την παρατήρηση και με το ίδιο μου το μυαλό θα καταλάβω. Αλλά αν είναι δυνατόν να δεχθώ πάν ό,τι υπάρχει και μόνον γιατί θα το καταλάβω. Υπάρχουν τόσα πράγματα που δεν τα καταλαβαίνουμε αγαπητοί μου. Πολύ παραπάνω δέ, μιλάω για φυσικά, πολύ παραπάνω για μεταφυσικά, για πνευματικά πράγματα τα οποία δεν είναι δυνατόν ποτέ να κατανοήσει το μικρό μυαλό του ανθρώπου. Και συνεχίζω. Και ότι ο Γνωστικισμός, λέγει, σκοπός αυτής της γνώσεως ήτο η έρευνα και η εξέτασις των επικρατουσών ιδεών μέχρι της πρώτης αυτών αρχής και σύστασις νέας φιλοσοφίας. Επειδή όπως θα γνωρίζετε ο Χριστιανισμός βρήκε τον Γνωστικισμό, είχε προηγηθεί. Μάλιστα είχε ξεκινήσει ο Γνωστικισμός τρείς αιώνες πρό Χριστού. Στήν μεγίστη του έξαρση, στάθηκε άλλους τρείς αιώνες μετά Χριστόν. Τα τελευταία του λείψανα έμειναν μέχρι τον 6ο αιώνα. Αλλά ο Γνωστικισμός στην πραγματικότητα ζεί. Ιδού, ο Μασονισμός, ζεί. Αλλά, ισχυρίζονταν και έλεγαν οι γνωστικοί, ότι έχουν την νέα φιλοσοφία. Αυτή την φιλοσοφία την οποία έλεγαν και πρόβαλαν, την παίρνει ο απόστολος Παύλος και τους δίνει την απάντηση. Ακούστε πώς την δίνει την απάντηση ο απόστολος Παύλος. Ο απόστολος Παύλος, εις την επιστολή του προς Κολοσσαείς. Ακούστε τι λέγει. Ίσως τώρα, αν θα ακούσετε το κείμενο θα καταλάβετε την έννοια του χωρίου. "Βλέπετε μή τις ὑμᾶς ἔσται ὁ συλαγωγῶν διὰ τῆς φιλοσοφίας καὶ κενῆς ἀπάτης, κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων, κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου καὶ οὐ κατὰ Χριστόν·"(Κολ. 2,8) Είδατε; Προσέχετε, λέγει, μην υπάρξει κανένας που να σας παρασύρει διά της φιλοσοφίας. Ποιά είναι αυτή η φιλοσοφία; Είναι ο Γνωστικισμός. Πώς την αποκαλεί την φιλοσοφία αυτή, τον γνωστικισμό; Κενή απάτη. Κούφια απάτη. Και πραγματικά. Και ο Μασονισμός αγαπητοί μου είναι μία μεγαλομανία κούφια, μέχρι το μεδούλι του κούφια. Και.. "κατά την παράδοση των ανθρώπων". Άν διαβάσετε λίγο από τις μυήσεις και τα λοιπά, την θεωρία του μασονισμού, θα δείτε αγαπητοί μου, ότι είναι όλα κατ' επίνειαν ανθρωπίνη. Με το μυαλό τους τα σκέφτηκαν, τα τοποθέτησαν και φτιάξαν αυτό το ανθρώπινο, βλακωδέστατο δέ, κατασκεύασμα. Όταν λέει" κατά τα στοιχεία του κόσμου", επειδή μιλούσαν περί στοιχείων οι γνωστικοί, χρησιμοποιεί την λέξη την δική τους απόστολος Παύλος. Κατά τα στοιχεία του κόσμου. Και "ού κατά Χριστόν", και όχι κατά Χριστόν. "ὅτι ἐν αὐτῷ (τω Χριστώ) κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα" (Κολ. 2,9). Πλήρωμα, πρέπει να σας πώ, ότι είναι γνωστικός όρος, τον χρησιμοποιούσαν οι γνωστικοί την εποχή εκείνη και εννοούσαν εκείνο που γεμίζει τον χώρο μεταξύ του Θεού του αγαθού και του Θεού του κακού και της ύλης, και βάζαν 30 θεότητες• μεταξύ του πρώτου μεγάλου αγαθού Θεού και του τελευταίου Θεού, του δημιουργού της ύλης, ενώ ο πρώτος είναι ο Θεός των πνευμάτων. Αυτό το 'λέγαν πλήρωμα. Και παίρνει ο απόστολος Παύλος τις ίδιες τους τις λέξεις και τους δίνει νόημα χριστιανικό. Ότι εν αυτώ τω Χριστώ, κατοικεί πάν το πλήρωμα. Δέν υπάρχουν θεότητες μεταξύ ενός αγαθού και ενός κακού Θεού. Ο Χριστός είναι το πάν. Το πλήρωμα είναι ο Χριστός λέγει ο Απόστολος Παύλος. Πάν το πλήρωμα της θεότητος. Δέν υπάρχουν άλλοι θεοί. Σωματικώς, που έγινε άνθρωπος. "καὶ ἐστὲ ἐν αὐτῷ πεπληρωμένοι, (και εσείς έχετε μπει μέσα στην ζωή του Χριστού,) ὅς ἐστιν (ο οποίος είναι) ἡ κεφαλὴ πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας," (Κολ. 2,10) Σημειώσατε ότι οι λέξεις αρχή και εξουσία είναι από το γνωστικό λεξιλόγιο. Όλα αυτά δείχνουν αγαπητοί μου πως απαντάει ο απόστολος Παύλος. Είδατε πως απαντάει; Άν σήμερα τον είχαμε τον Απόστολο Παύλο, αλλά γιατί να τον είχαμε; Με τα ίδια λόγια θα απαντούσε και το φαινόμενο του Μασονισμού. Και θα λυπόταν γιατί παρασύρονται οι χριστιανοί εις τον Μασονισμό.

   Συνεχίζει το τυπικό : Η πάλη μεταξύ των απλών χριστιανών και των γνωστικών , λέγει ο διδάσκαλος εις τον μυούμενο, ήρξατο ευθύς εξ' αρχής. (η πάλη) Οι γνωστικοί ήσαν ισχυροί ως εκ της πραγματικής υπεροχής των. (Είχαν πάντα το αίσθημα της υπέροχης. Όπως θα ξέρετε μας θεωρούν εμάς οι μασόνοι , μας θεωρούν βεβήλους. Βεβήλους. Όταν όμως μιλούν περί μιας πνευματικής υπεροχής, είναι τα λεγόμενα "βαθέα" των. Αυτά είναι τα βαθέα των. Που αποκαλύπτει ο Κύριος ως σατανικά.) Αλλ' οπωσδήποτε, συνεχίζει η μύησις, έπρεπε να πέσουν θύματα υπό τον πέλεκυν θρησκείας μισαλοδόξου (και εννοεί τον Χριστιανισμό. Ώστε ο Χριστιανισμός είναι μισαλλόδοξος θρησκεία, εχθρά της ερεύνης της ελευθέρας. Γιατί είναι οι άνθρωποι της γνώσεως. Ύστερα μη ξεχνάτε ότι οι Στοές των λέγονται εργαστήρια. Εις τα οποία γίνονται οι έρευνες. Οι φιλοσοφικές έρευνες. Μή πάει το μυαλό σας ότι έχουμε τίποτα εκεί καρφιά, και πένσες και τανάλιες.) Ο εξέχων χαρακτήρ - εδώ προσέξτε - του γνωστικισμού, συνεχίζει η μύησις του διδασκάλου, είναι το δισυπόστατον της θεότητος. (Ποιός είναι δηλαδή ο χαρακτήρ, που είναι θα λέγαμε το ακραίον σημείον του γνωστικισμού; Ότι η θεότητα έχει δύο πρόσωπα. Είναι δισυπόστατος.) Η γνώσις έχει υπ' όψη τας δύο αρχάς. Το καλόν και το κακόν. Ή κάλλιον, το πνεύμα και την ύλην. Ετέραν έκφρασιν υφ' ήν (υπό την οποίαν) αι δύο αρχαί εκδηλούνται. (Ώστε λοιπόν η θεότητα έχει δύο όψεις. Θα κάναμε ένα σώμα με δύο πρόσωπα. Απο 'δώ είναι το καλό και απο 'κεί είναι το κακό. Η δύο θεοί.) Κατά τους γνωστικούς, λέγει ο διδάσκαλος, λοιπόν, ο Θεός είναι όν υπερφυσικόν και αόρατον και εκδηλούται υπό δύο εντελώς αντιθέτους ιδιότητας. Η μία των ιδιοτήτων αυτών, ο δημιουργός, ήτοι, αρχιτέκτων του σύμπαντος, εδημιούργησε την γήν και έπλασε τον άνθρωπο. Δυστυχώς εν τη δημιουργία του κόσμου, συνέπραξε και η ετέρα ιδιότης της θεότητος, εχθρά αυτή προς την αρχήν του καλού. Διατί; Ο Γνωστικισμός ουδεμία μας παρέχει εξήγηση εις την ερώτησιν ταύτην. Περιορίζεται μόνον να βεβαιώσει έν γεγονός αναμφισβήτητον. Τουτέστιν, δηλαδή, ότι το καλόν και το κακόν συνυπάρχουν εις την φύσιν και ότι επομένως η δευτέρα συμμετέχει της δημιουργίας του κόσμου. (Πράγματι αγαπητοί μου ο Γνωστικισμός δεν κατάφερε να λύσει το πρόβλημα της πηγής του κακού και του καλού. Αυτό είναι αληθές. Δέν κατάφερε να λύσει. Είδατε; Δέν απαντάμε, δέν ξέρουμε. Πράγματι γι' αυτό έχουν πλάσει αυτούς τους μύθους, για να προσπαθήσουν να δώσουν μιά εξήγηση.) Αλλ' οι γνωστικοί, συνεχίζει ο διδάσκαλος στην μύησίν του, ήλπιζον και μετ' αυτούς οι ελεύθεροι τέκτονες επίσης ελπίζουν (ώστε λοιπόν οι ελεύθεροι τέκτονες είναι οι φυσικοί διάδοχοι των αρχαίων γνωστικών. Το βλέπει κανείς πάρα πολύ καθαρά. Νομίζω δεν υπάρχει καμία αμφιβολία.) Επίσης ελπίζουν, οι ελεύθεροι τέκτονες ότι πνεύμα τί (κάποιο πνεύμα) υπέρτερον θέλει ελευθερώσει μίαν ημέραν την ανθρωπότητα εκ του ζυγού της ύλης. (Άρα δεν πιστεύουν εἰς τον Χριστόν ότι είναι ο ελευθερωτής, αλλ' ο Χριστός δεν ήλθε να μας απαλλάξει από την ύλην, διότι - το βαρύ πυροβολικό - μά ο Θεός, το Πνεύμα το Αιώνιο , έγινε ύλη. Έγινε άνθρωπος. Επήρε ανθρώπινο σώμα. Και ήλθε να λυτρώσει την ύλη. Όχι να μας απαλλάξει από την ύλη. Καταλαβαίνετε αγαπητοί μου τις αιρετικές αυτές φοβερές θέσεις; Χθές άκουσα μία εκπομπή θρησκευτική στο ραδιόφωνο 7:00 με 7:30 και για μία στιγμή, μόνο 5 λεφτά, άκουσα, γιατί στο τέλος κάτι εκεί άκουσα, μιλούσαν κάποιοι, δυό-τρείς εκεί, για τις ψυχές, μιλούσαν για τις κηδείες, για την ακολουθία της κηδείας και τα λοιπά. Οι ψυχές πηγαίνουν εις τόπον που ήσαν πρώτα. Ποιά πρώτα; Ποιόν τόπο πρώτα; Αυτό είναι ελληνική πλάνη. Είναι πλατωνική πλάνη. Δέν προϋπήρχαν οι ψυχές. Αλλά τί να πεί κανένας; Μέσα σ' αυτόν τον κόσμο της πλάνη, της φοβεράς πλάνης.) Η ελπίς αυτή είναι απλή ελπίς ή προαίσθημα τί της προόδου; Το μέλλον θα απαντήσει εις την ερώτησιν ταύτην. (Δηλαδή ελπίζουμε κάτι θα γίνει, θα γίνει τίποτε; Το μέλλον θα απαντήσει. Άν θ' απαντήσει..) Αλλ' η πρόοδος ή η βραδεία επίδραση του πνεύματος που θα σώσει την ανθρωπότητα, πρέπει να βοηθηθεί υπό των προσπαθειών του ανθρώπου. (Και εν προκειμένω υπό των τεκτόνων, υπό των μασόνων. Ότι κι αν λέγουν οι Πάπαι, δηλαδή ο κάθε Πάπας που είναι στην Ρώμη, γιατί έχουν την Ρώμη υπ' όψιν τους πάντοτε οι μασόνοι, όλα αυτά γράφονται στην Δύση.) Η γνώσις δέν υπήρξε καθόλου αίρεσις, αλλ' η φιλοσοφία αυτού τούτου του Χριστιανισμού. (Αυτό είναι το φοβερό. Είδατε; Η φιλοσοφία αυτού τούτου του Χριστιανισμού.) Εάν δέν επέζησε - η γνώσις - τουλάχιστον εχρησίμευσε εις την καταστροφή των θρησκειών, είς τα ερείπια των οποίων ο Χριστιανισμός εθεμελίωσε την κυριαρχία του. (Και τώρα, αυτοί που είναι  νεογνωστικοί, ασφαλώς ελπίζουν στην καταστροφή των θρησκειών και προπαντός του Χριστιανισμού. Και ιδιαίτατα της Ορθοδοξίας.) Ήλθεν η γνώσις, συνεχίζει η μύησις του διδασκάλου, εις εποχήν παγκοσμίου καταρρεύσεως πεποιθήσεων και ιδεών. (Αυτό είναι αληθές.) Ηδυνήθη να είπη εις τούς πολυθεϊστάς, (στους ειδωλολάτρας.) Δέν έχετε πλέον ούτε θρησκεία ούτε φιλοσοφία. Δέν σας μένει ει μη μόνον μυθολογία και σκεπτικισμός. Πρός τους Ιουδαίους η γνώσις είπεν : Η αποκάλυψή σας (εδω θέλω να προσέξετε) είναι ατελής. Καθ' όσον απορρέει έκ της μιάς μόνης υποστάσεως του θείου. Έργον ούσα μιάς μοναδικής αρχής. Δέν γνωρίζετε λοιπόν το ανώτατο όν και δεν ηξεύρετε να ερμηνεύσετε τον νόμο του. Απόδειξις τούτου είναι ότι αναμένετε έναν Μεσσία, ο οποίος μέλλει να σας ελευθερώσει εκ του ζυγού του ετεροφυούς και καταπεπτωκότος πολιτισμού σας. (Μ' άλλα λόγια, αφού μιλάτε για έναν αγαθόν Θεόν είναι ατελής η αποκάλυψή σας. Γιατί Θεός είναι και ο κακός Θεός. Απόδείξις ότι υπάρχει και ο Θεός ο κακός, περιμένετε έναν λυτρωτή να σας λυτρώσει από το κακό. Ποιό κακό; Στήν φύση. Είδατε πώς τοποθετούνται;) Πρός αυτούς ακόμη τους χριστιανούς η γνώσις έλεγε : Ο αρχηγός σας ήτο υψίστη εκδήλωσις της μεγαλοφυΐας. (Αυτό είναι αληθές) Αλλ' οι Απόστολοί του δεν εννόησαν την διδασκαλία του, οι δέ μαθηταί των ηλλοίωσαν τα κείμενα τα οποία εκείνοι τους αφήκαν. (Συνεπώς άχρηστος ο Χριστιανισμός διότι δέν είναι εκείνο που ο Χριστός είπε. Ο Χριστός ήταν κατ' αυτούς σπουδαίος γνωστικός και μάλιστα μασόνος.) Διά τούτο ο ελευθεροτεκτονισμός (ακούστε αυτό) η μόνη αληθής θρησκεία (παραθρησκεία λοιπόν) αναλαβών το έργο του Γνωστικισμού (επήρε το έργο του Γνωστικισμού, σαφέστατα, άρα κύριοι μασόνοι θα σας πολεμήσουμε, αφού είσατε γνωστικοί, το καταλαβαίνετε, είσαστε υπό το όνομα Ιεζάβελ, θα σας πολεμήσουμε) θα κατορθώσει να καταστρέψει τας ψευδείς θρησκείας, αρχόμενος από της Ρωμαϊκής αιρέσεως (δηλαδή από την εκκλησία της Ρώμης, την οποία αυτοί βλέπουν, διότι σας είπα ποτέ δέν λογάριασαν την Ορθοδοξία, τώρα την λογαριάζουν όμως) η οποία πάρα πολύ διήρκησε) κράτησε πολύ, κράτησε 2,000 χρόνια, ε, τώρα ήρθε η σειρά της να την καταστρέψουμε, να καταστρέψουμε τον Χριστιανισμό.

   Αυτά γράφουν αγαπητοί μου και είδατε σαφέστατα ότι πρόκειται περί γνωστικής προελεύσεως. Ο Μασονισμός είναι Γνωστικισμός. Σας το 'χω πει πολλές φορές αυτό. Σας το τονίζω τώρα ιδιαιτέρως με την αφορμή του κηρύγματος του κειμένου, από το βιβλίο της Αποκαλύψεως. Ακόμη σημειώνονται τα εξής. Ούτως (γράφει ο Λέο Ταξίλ) οι γνωστικοί ελάτρευον τον Κάϊν. Πράγματι. είναι οι Καϊνίται. Τον Χαναάν. Ο Χαναάν είναι εκείνος ο οποίος πήρε κατάρα από τον πατέρα του τον Νώε. Τόν Ησάυ. Είναι αυτός που δέν πήρε την ευλογία από τον Ισαάκ. Τον Κορέ. Ο Κορέ είναι ο αντιμιλήσας εις τον Μωυσέα. Τον Δαθάν και τον Αβειρών. Είναι οι αντιμιλήσαντες εις τον Μωυσέα, που άνοιξε η γή και τους κατάπιε, αν θυμόσαστε από την Παλαιά Διαθήκη. Αυτούς τιμούν. Ξέρετε γιατί; Ή μάλλον να προχωρήσω. Εκ των Αποστόλων ετίμων τον Ιούδα, του οποίου η προδοσία, κατά το λέγειν των, ήτο πράξις φιλοσοφικής αρετής. Γιατί; Διότι απλούστατα. Οι άνδρες της Παλαιάς Διαθήκης, ήσαν οι άνθρωποι του Γιαχβέ, του Κυρίου. Αλλ' αυτοί ήσαν οπαδοί ενός κακού Θεού. Γιατί δημιούργησε την ύλη, έκανε τον κόσμο και συνεπώς είναι κακός Θεός. Ενώ εκείνοι που στάθηκαν εναντίον των ανθρώπων του Θεού, όπως σας είπα είναι ο Κάϊν, είναι ο Χαναάν, ο Ησαύ, είναι ο Κορέ, αυτούς που σας είπα και όποιος άλλος. Αυτοί είναι σπουδαίοι για τους γνωστικούς, διότι ήρθαν να αντιμετωπίσουν τους ανθρώπους του Θεού που λάτρευαν τον κάκο Θεό, τον Θεό της ύλης. Που έκανε τον κόσμο. Αλλά προσέξτε κάτι. Θυμόσαστε, ο Κάϊν είναι ο εισηγητής του πολιτισμού από την Παλαιά Διαθήκη. Το έχουνε καύχημά τους οι γνωστικοί και λέγουν οι μασόνοι, εμείς αγαπάμε τον Κάϊν γιατί είναι ο άνθρωπος που άνοιξε την έρευνα και τη γνώση. Τον πολιτισμό. Ενώ ο Αβελ και ο Σήθ είναι οι "χαλβάδες". Δέν τους θέλουμε, είναι οι άνθρωποι της πίστεως. Δέν τους θέλουμε. Το καταλάβατε τώρα, τι θα πεί η γνώση στρέφεται εναντίον της πίστεως; Αλλά και ο Ιούδας, επειδή ο Χριστός εισήγαγε την πίστη, ο Ιούδας με την προδοσία του, ήθελε να σκοτώσει το φαινόμενο της πίστεως. Για να προαχθεί η γνώσις. Την οποίαν είχαν οι γνωστικοί. Γι' αυτό τιμούν τον Ιούδα.

   Εις την μύησιν του 18ου βαθμού, που λέγεται τον Ροδοσταυριτών, εκεί το σύμβολο της μυήσεως αγαπητοί μου είναι ένας σταυρός συμπεπλεγμένος με τριαντάφυλλα. Με ρόδα. Ένας που θα δεί έναν σταυρό με τριαντάφυλλα, θα πεί τι ωραίος σταυρός, και μάλιστα καλλιτεχνικότατος. Υπάρχει επιγραφή επάνω εις τον σταυρό στα λατινικά γράμματα, με λατινικά στοιχεία, το (I), το (N), το (R), και (I) . Iesus Nazarenus Rex Iudaeorum θα 'λέγε κανείς, ωραία. I. N. B. I. Ιησούς Ναζωραίος Βασιλιάς Ιουδαίων. Αμ δεν σημαίνει αυτό. Δεν σημαίνει αυτό. Ο αμύητος αυτό θα νόμιζε. Ο μυημένος, ακούστε. Διάβασε, λέγει, στον μυούμενο του 18ου βαθμού, διάβασέ το. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό; λέει ο διδάσκαλος. Άκουσε : I-GNE, N-ATURA, R-ENOVATUR, I-NTEGRA. IGNIS είναι η φωτιά. NATURA είναι η φύση. RENOVATIO θα πεί ανανεώνω. INTEGRALE θα πεί ολοκλήρωμα ολοσχερώς. Η απόδοσις της προτάσεως : Δια του πυρός η φύσις ανανεούται ολόκληρος. Η φύση. Δέν έχει καμία σχέση Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς Ιουδαίων. Η φύσις δια του πυρός ανανεούται ολόκληρος. Αυτό δε δίδασκε η Στωική φιλοσοφία; Αυτό διδάσκει και ο Υλισμός. Ανοίξτε το μικρό φιλοσοφικό λεξικό του κομμουνισμού και θα δείτε αυτόν τον ορισμό. Πώς ανανεώνεται η κτίσις; Η κτίσις, λέει, ο κόσμος πάντα υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει μιά αιώνια φωτιά. Έτσι γράφει εκεί στο μικρό φιλοσοφικό λεξικό. Είναι Στωική φιλοσοφία. από τους στωικούς είναι παρμένο. Ώστε αυτό είναι ο σταυρός; Τί σημαίνει ακόμη ο σταυρός; Εκτός από την επιγραφή που είδαμε. "Ο σταυρός, - σας διαβάζω κατά λέξη - καταστάς αντικείμενο λατρείας δεν ήτο δια τους μεμυημένους η απλή εικών των ισημεριών ότε ο ήλιος εν τω ετησίω δρόμω καλύπτει διαδοχικώς τα δύο ταύτα σημεία." Ώστε ο σταυρός είναι το σύμβολο των ισημεριών. Πώ, πώ! Ακόμη, το ρόδον, διαβάζω : "Είναι το εξοχώτατον έμβλημα της γυναικός. Συμβολίζει την γυναίκα. Και ως ο σταυρός εικονίζει την ανδρότητα ή τον ήλιον. Ώστε ο σταυρός το σύμβολον της ανδρότητος ή του ηλίου, μάλιστα.

   Ο σταυρός CRUZ ANSATA ο σταυρός ο Αιγυπτιακός, ο οποίος είναι αυτό το σχέδιο, προσέξτε : μία κάθετος γραμμή, μία παύλα από πάνω, κάναμε ένα Τ. Πάνω από το Τ βάζουμε έναν κύκλο. Είναι τα γεννητικά όργανα του ανδρός. Με συγχωρείτε.. Ο σταυρός λοιπόν είναι το σύμβολο της ανδρότητος, ή του ήλιου που γονιμοποιεί την Γή. Όσιρις - Ίσις. Ο Οσιρις ο (ήλιος) - Ίσις η (γή). Η Γή γονιμοποιείται από τον ήλιο και γεννάει τον Ώρον, τον άνθρωπο. Ειδωλολατρία δηλαδή, ειδωλολατρία. Αυτό είναι ο σταυρός. Και ακόμη εικονίζει την ανδρότητα ή τον ήλιον εν πάση αυτού τη ισχύ. Το σύνολο των δύο αυτών εμβλημάτων, σταυρού - ρόδου, παρουσιάζει μίαν επιπλέον έννοια και εκφράζει την ένωση των δύο φύλων, η οποία είναι το σύμβολο του παγκόσμιου αναγεννήσεως. Ενθυμείσθε εκεί που είπαμε, στο θέμα του G που θα πεί γέννεσις, γονιμότης; Ε, λοιπόν αυτό είναι τώρα. Η ένωση σταυρού και ρόδου, ανδρός -γυναικός, ηλίου - γής, είναι η  αιωνία ανανέωσις και γονιμότης. Έχουν καμία σχέση με τον Σταυρό του Χριστού; Τίποτα. Ακόμη, ο σταυρός με τις τέσσερις κεραίες του είναι το σύμβολο των τεσσάρων σημείων του ορίζοντος, και το έμβλημα της ανθρωπίνης αθανασίας.

  Αφού αγαπητοί μου ο Μασονισμός είναι Γνωστικισμός κατά σαφέστατο τρόπο, το είδαμε πολύ καθαρά, τότε καθόλου περίεργο, όπως οι αρχαίοι γνωστικοί ελάτρευαν τον Κάϊν, ελάτρευαν τον όφιν τον αρχαίον, να λατρεύουν και οι σύγχρονοι μασόνοι τον σατανά." Καθόλου παράξενο. Γι' αυτό και ο Χριστός αποκαλεί τα βαθέα των γνωστικών, τα βαθέα του σατανά. Άς έλθουν να μας διαψεύσουν οι μασόνοι. Λατρεύουν τον σατανά. Μας το αποκαλύπτει ο Χριστός. Ο Λέο Ταξίλ στο έργο του "ο Μασονισμός" σελίδα 238. "Οι γνωστικοί, όπως και οι της σήμερον ελεύθεροι τέκτονες ανεγνώριζον ως αρχήν μεν του καλού τον Εωσφόρο. Τον διάβολο. Ως αρχήν δε του κακού τον Σαβαώθ." Ώστε λοιπόν, ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης είναι ο κακός Θεός. Ο εισηγητής του κακού, γιατί έκανε την ύλη. Ο διάβολος, ο Εωσφόρος, είναι το αγαθό πνεύμα, ο αγαθός θεός. Φρίξατε παρακαλώ! Κι' έτσι, να και μιά ακόλουθη προσευχή προς το διάβολο :

   "Ελθέ, ω Εωσφόρε, ελθέ. Σύ, τον οποίον οι Ιερείς εσυκοφάντησαν! Σύ, τον οποίον οι Βασιλείς κατεδίκασαν! Ελθέ. Ελθέ να σ' εναγκαλισθούμε, να σε σφίξομε στις αγκάλες μας !... Προ πολλού σε γνωρίζομε, και προ πολλού μας γνωρίζεις επίσης. Προ των εσκοτισμένων οφθαλμών του χύδην όχλου τα έργα σου δεν φαίνονται πάντοτε ωραία, τα έργα σου δεν φαίνονται πάντοτε καλά, ω ευλογημένε της καρδίας μας! Αυτά και μόνα όμως δύνανται να δώσουν την εξήγηση στο σύμπαν. Άνευ των έργων σου, ω σατάν, (σατανάς θα πεί αντικείμενος) το σύμπαν θα ήταν παράλογο. Σύ μόνος ζωογονείς, συ μόνος γονοποιείς την εργασία, συ εξευγενίζεις τον χυδαίο πλούτο. Σύ επισφραγίζεις την αρετή. Σοί η αρχή. Σοί ο θρόνος.

(σέ εσένα δηλαδή η αρχή σε εσένα και ο θρόνος). Σύ δέ ω, Αδωνάϊ (έτσι ονομάζεται ο αληθινός Θεός της Παλαιάς Διαθήκης, στρέφεται προς εκείνον) Θεέ άρπαξ, Θεέ άδικε, σε απαρνούμεθα. Μισείς την επιστήμη, άλλα ημείς αποκτήσαμε αυτήν σε πείσμα σου. Μισείς την ευτυχία, αλλ’ ημείς δια της επιστήμης θα την κερδίσομε σε πείσμα σου. Έκαστη των προόδων μας είναι θρίαμβος, υπό την οποίαν κατασυντρίβεται η θεότης σου. Πνεύμα ψεύδους καί απάτης, η βασιλεία σου ετελείωσε. Ζήτησον θύματα μεταξύ των ζώων. Ήδη εξεθρονίσθης καί κατασυνετρίβης. Το όνομά σου, το οποίο ήταν έως τώρα η τελευταία λέξη του σοφού, το κύρος του δικαστού (με τους όρκους), η ισχύς του ηγεμόνος, η ελπίς του πτωχού, το καταφύγιο του μετανοούντος ενόχου, έ, το όνομά σου αυτό το ανεκλάλητο, από τούδε καί εις το εξής θα φέρει την περιφρόνηση καί το ανάθεμα του ανθρώπου, θα σβεσθεί δε βαθμηδόν καί θα λησμονηθεί. Θα παραμείνει ως συνώνυμο της υποκρισίας, του ψεύδους, της δεισιδαιμονίας, της τυραννίας, της αθλιότητας. (Δέν μπορεί να μιλάει παρά ο διάβολος μόνον έτσι, ε;) Εφ’ όσον η ανθρωπότης θα εξακολουθεί κλίνουσα γόνυ προ των τερατωδών θεσμών σου, ώ Αδωνάϊ, η ανθρωπότης θα είναι δούλη των βασιλέων και των Ιερέων καί η ανθρωπότης θα πάσχει, και η ανθρωπότης θα φθίνει... (Γι 'αυτο το τρίπτυχο της ελευθερίας - ισότητος - αδελφότητος της Γαλλικής Επαναστάσεως, λέγεται ότι είναι των μασόνων). Εφ’ όσον ο άνθρωπος θα ορκίζεται στο μυσαρό όνομά σου, η επιορκία θα είναι το θεμέλιο της κοινωνίας. (Δηλαδή, αν οι άνθρωποι που ορκίστηκαν στον Θεό, αρνούνται τον Θεό, θα είναι το θεμέλιο μιας καινούργιας κοινωνίας) Χάθητε, (στρέφεται προς τον Θεό) ώ δήμιε του λογικού μας, το φάσμα της συνειδήσεως μας." Καί προσθέτει ο Leo Taxil, ότι οι τέκτονες του 32ου βαθμού : "Γονυπετούν ενώπιον του Μπαθομέτ (άγαλμα του σατανά) ο οποίος υπέρκειται του Βωμού". Και δεν είναι παρά ο Μέγας Αρχιτέκτων Του Σύμπαντος. Ώστε λοιπόν είναι ο ΜΑΤΣ; Ο ΜΑΤΣ είναι ο Μπαθομέτ είναι ο διάβολος. Εδώ προσέξτε. Όταν ο μυούμενος σιγά-σιγά, σιγά-σιγά, ανεβαίνει και φθάνει προ των πυλών του 33ου βαθμού, που είναι ο τελευταίος βαθμός, θα μάθει το λεγόμενο "μυστικό της μασονίας". Το τελευταίο μυστικό της Μασονίας. Ποιό είναι αυτό το διαβόητο μυστικό της Μασονίας; Ότι ο ΜΑΤΣ είναι ο διάβολος. Και ότι αυτόν πρέπει να λατρεύσει και όχι τον Θεό των χριστιανών. Τον οποίο πρέπει πάση θυσία να καταστρέψει. Αυτό αγαπητοί μου είναι το μυστικό της Μασονίας. Η λατρεία του διαβόλου και η περιφρόνηση και καταδίωξη του αληθινού Αγίου Τριαδικού Θεού. Και τώρα ας ερωτήσουμε : Είναι ή δέν είναι αληθές αυτό που αποκαλύπτει ο Κύριος εις την επιστολή του προς τον Επίσκοπο των Θυατείρων, ότι αυτή η διδαχή είναι τα βαθιά του σατανά; Πέστε μου, είναι ή δέν είναι αληθές; Νά γιατί αναφερθήκαμε στον Γνωστικισμό και στον Μασονισμό. Γι' αυτό. Επειδή οι μασόνοι κυκλοφορούν μέσα στην Εκκλησία μας, κυκλοφορούν.. Στην Αμερική γίνονται επίτροποι στην Εκκλησία, γίνονται και κληρικοί και.. ας μην πώ τίποτα παρακάτω.

   Αγαπητοί μου πέρασε η ώρα, δύο λόγια για να κλείσουμε. Σήμερα εορτή της αγίας μας Ορθοδοξίας, πρέπει να αντιληφθούμε ότι έχουμε να κάνουμε με έναν φοβερό εχθρό, τον Μασονισμό. Φοβερό εχθρό, πάρτε το είδηση. Οι αρχαίοι Πατέρες της Εκκλησίας μας στράφηκαν κατά του Γνωστικισμού. Εμείς σήμερα πρέπει να στραφούμε κατά του Μασονισμού, αυτού του νεωτέρου Γνωστικισμού. Σε τούτο μας βοηθά αυτό το ιερό κείμενο της Αποκαλύψεως, και ο αποκαλυπτικός χαρακτηρισμός του Κυρίου, ότι πρόκειται περί των βαθέων του σατανά. Αγαπητοί μου φρίκη πρέπει να μας καταλαμβάνει προ τοιούτων πραγματικοτήτων.

   Άν μεταξύ του λαού μας, - θα σας έλεγα ακόμη - υπάρχουν άνθρωποι πλανεμένοι, καλούμεθα να πληροφορήσουμε τόσο αυτούς όσο και εκείνους οι οποίοι θα μπορούσαν να πλανηθούν μελλοντικά, είς την πλάνη του Μασονισμού, ως υποψηφίους, ότι πρέπει να προσέξουν και να φύγουν γρήγορα από την στοά. Πρέπει να τους βοηθήσουμε με κάθε τρόπο. Αλλά ας προσέξουν οι πιστοί. Οι πιστοί ας μην πτοούνται, όταν αυτοί προσπαθούν με κάθε τρόπο να επηρεάζουν πρόσωπα και πράγματα, ο Κύριος ως αποστολέας της προηγουμένης επιστολής προς τον Επίσκοπο της Περγάμου επισημαίνει : "Τάδε λέγει ὁ ἔχων τὴν ῥομφαίαν τὴν δίστομον, τὴν ὀξεῖαν·" (Αποκ. 2,12) Και επιλέγει για τους εχθρούς του τους σατανιστάς : "εἰ δὲ μή, ἔρχομαί σοι ταχὺ καὶ πολεμήσω μετ᾿ αὐτῶν ἐν τῇ ῥομφαίᾳ τοῦ στόματός μου." (Αποκ. 2,16) Είναι αυτά τα λόγια τα οποία γράφει ο απόστολος Παύλος δια τον ερχόμενο Αντίχριστο και τον άνομον.

Γιατί ο Μασονισμός είναι ο πρόδρομος του Αντιχρίστου. "ὃν (τον οποίον) ὁ Κύριος ἀναλώσει τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ καταργήσει τῇ ἐπιφανείᾳ τῆς παρουσίας αὐτοῦ·" (Β Θεσ. 2,8)

   Αγαπητοί, ο σατανάς είναι μία πραγματικότης και εργάζεται. Εργάζεται απιθάνως φρικιαστικά κατά της Εκκλησίας του Χριστού και ιδίως την Ορθόδοξον Εκκλησία. Μή λησμονούμε ότι ο σατανάς έχει την κατοικία του και τον θρόνο του επάνω στη γή. Μή λησμονούμε ότι ο σατανάς έχει τη συναγωγή του. Μή λησμονούμε ότι ο σατανάς έχει τα βαθέα της πονηρίας του. Γι' αυτό "στώμεν καλως". Άς νήφομεν και ας αγρυπνούμε.

17η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης
« Ιερά Αποκάλυψις ».

Όλες οι ομιλίες του βιβλίου 
« Αποκάλυψις » εδώ ↓.
http://www.arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/kainh-diauhkh/iera-apokalycis
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qa7vUvidbEX6OBGq3b9WeV

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.