Ἡ Πεντηκοστή, σημεῖον ἑνώσεως καί ἡ Παγκοσμιοποίησις, σημεῖον διαλύσεως.

†. Το Πνεύμα το Άγιον, αγαπητοί μου, ήδη είχε ανακληθεί από την Γην. Το είπε σαφώς ο Πατήρ: «Οὐ μὴ καταμείνῃ τὸ πνεῦμά μου ἐν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις εἰς τὸν αἰῶνα διὰ τὸ εἶναι αὐτοὺς σάρκας». Οι άνθρωποι είχαν εξοκείλει. Παρότι ο Θεός είχε πει να μη μιγούν οι δύο κλάδοι του Αδάμ. Ο ένας ήταν του Κάιν και ο άλλος του Σηθ. Εμίγησαν όμως κινούμενοι από κίνητρα υλιστικά. «Είδαν», λέγει, «οι υιοί, οι απόγονοι του Σηθ ότι οι θυγατέρες των απογόνων του Κάιν ήταν πολύ ωραίες· και εμίγησαν». Και εχάλασαν. Και έφθασαν σε ένα σημείο που προκαλείται πλέον η απόφασις του Θεού για να έλθει ο Κατακλυσμός. Γι’αυτό λέγει… προσέξτε αυτήν την θέσιν «Οὐ μὴ καταμείνῃ τὸ πνεῦμά μου ἐν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις εἰς τὸν αἰῶνα – δεν λέει «εἰς τοὺς αἰῶνας»–  διὰ τὸ εἶναι αὐτοὺς σάρκας». Έγιναν σαρκικοί. Αίρω, λοιπόν, το Πνεύμα μου το Άγιον. Από δω ας μάθομε ότι ο σαρκικός άνθρωπος δεν μπορεί να έχει το Πνεύμα του Θεού. Δεν… τρόπον τινά, προσγειούται ομαλά το Πνεύμα το Άγιον εις τον σαρκικόν άνθρωπον. Γνωρίζομε πλέον από την Καινή Διαθήκη ότι ο άνθρωπος είναι όχι η ψυχή του μόνον αλλά και το σώμα του και κυριότατα το σώμα του, ναός του Αγίου Πνεύματος. Πώς λοιπόν αυτό το σώμα, το οποίον θα συρθεί εις την ανηθικότητα, την ποικίλη ανηθικότητα, πώς είναι δυνατόν πλέον, αφού καταπροδόθηκε ως ναός του Αγίου Πνεύματος να μένει πλέον μέσα εκεί το Πνεύμα το Άγιον;

Πράγματι, η όλη ζωή των ανθρώπων διετηρήθη για 120 χρόνια ακόμη. Και επήλθε ο Κατακλυσμός. Διεσώθη μόνον η οικογένεια του Νώε. Και άρχισε πάλι η ανθρωπότητα να απλώνεται στη Γη. Αλλά η ρίζα της ανθρωπότητος παρέμενε πονηρή. Η πρόθεσις, η σκέψις. Μάλιστα εκεί κάπου λέγει το ιερό κείμενο της Γενέσεως ότι «ἔγκειται ἡ διάνοια τοῦ ἀνθρώπου ἐπιμελῶς ἐπὶ τὰ πονηρὰ ἐκ νεότητος αὐτοῦ». Κι όταν απεφάσισαν οι άνθρωποι να απλωθούν σε όλη τη Γη, είπαν μεταξύ των να δημιουργήσουν ένα υλικόν μνημείον, για να θυμούνται την αφετηρία του ξεκινήματός των. Από πού έφυγαν, από πού ξεκίνησαν. Και άρχισαν να κτίζουν τον πύργον της Βαβέλ.

Ήταν όμως ένα έργον…γιατί ξέρετε, να αφήσομε ένα μνημείον, ένα υλικό σημείον που να προκαλεί μνήμη, αυτό θα πει μνημείον, δεν είναι κακό. Αλλά ήταν όμως γι’ αυτούς ένα έργον αλαζονείας. Δέστε εμείς τι φτιάξαμε, ποιοι είμαστε. Αυτό βέβαια δεν το ευλόγησε ο Θεός. Και τότε ο Θεός είπε: «Δεῦτε καὶ καταβάντες συγχέωμεν αὐτῶν ἐκεῖ τὴν γλῶσσαν, ἵνα μὴ ἀκούσωσιν ἕκαστος τὴν φωνὴν τοῦ πλησίον. Καὶ διέσπειρεν αὐτοὺς Κύριος ἐκεῖθεν(:από εκεί) ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς, καὶ ἐπαύσαντο οἰκοδομοῦντες τὴν πόλιν καὶ τὸν πύργον».Δεν ολοκλήρωσαν τον πύργον, ούτε την πόλιν. Ο πύργος της Βαβέλ. Βαβέλ θα πει σύγχυσις. Και ονομάσθη έτσι επειδή επήλθε σύγχυσις των γλωσσών. Ο ένας έλεγε αυτό και ο άλλος καταλάβαινε διαφορετικά.

Μετά πενήντα ημέρες από την Ανάσταση του Χριστού, αγαπητοί μου, ήλθε και πάλι, ως γνωστόν, το Πνεύμα το Άγιον επί των ανθρώπων. Γι’αυτό η Εκκλησία μας σημειώνει στην Υμνογραφία της κάτι πολύ χαρακτηριστικό. «Ὅτε καταβὰς τὰς γλώσσας συνέχεε(:ο Θεός κατέβηκε και συνέχεε τας γλώσσας), διεμέριζεν ἔθνη ὁ Ὕψιστος(:ξεχώριζε έθνη. Ομάδες, ομάδες ανθρώπων. Προσέξτε: Διεμέριζεν ἔθνη. Το λέει και στο Δευτερονόμιο αυτό. Δηλαδή όρια έθεσε στο κάθε έθνος. Σύνορα. Να το κρατήσετε αυτό. Είναι πολύ χρήσιμο. Θα το δούμε γιατί-· ὅτε τοῦ πυρὸς τὰς γλώσσας διένειμεν -την Πεντηκοστή πια-, εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσε (:ενώ υπήρξε σκορπισμός πρώτα τώρα με την Πεντηκοστή γίνεται μία ενότης), καὶ συμφώνως δοξάζομεν τὸ πανάγιον Πνεῦμα».

Βλέπομε λοιπόν ότι η Πεντηκοστή στάθηκε διορθωτική της αλαζονείας των ανθρώπων που απεπειράθησαν να υψώσουν τον πύργον της Βαβέλ. Και φυσικά πλέον, εκείνο που εφεξής ενώνει όλους τους ανθρώπους, δεν είναι ο πολιτισμός, δεν είναι τα κτίρια, δεν είναι τα μνημεία, αλλά το Πνεύμα το Άγιον. Κι εκείνος που δέχεται το Θεανθρώπινον πρόσωπον του Χριστού πάντα, δέχεται και το Πνεύμα το Άγιον. Εάν δεν έχεις το Πνεύμα το Άγιον, δεν είναι δυνατόν να έχεις, συγνώμην, εάν δεν έχεις τον Ιησούν Χριστόν δεν είναι δυνατόν να έχεις το Πνεύμα το Άγιον. Και Αυτό δε επιτελεί ομοίως την πνευματικήν ζωήν. Αυτό που λέμε πνευματική ζωή, αυτό είναι. Η ζωή του Αγίου Πνεύματος. Όχι η ζωή του ανθρωπίνου πνεύματος. Ο καθένας έχει το πνεύμα του. Όχι βάσει του ανθρωπίνου πνεύματος αλλά βάσει του Αγίου Πνεύματος ασκείται η λεγομένη πνευματική ζωή.

Χωρίς το Πνεύμα το Άγιον δεν μπορούμε να σωθούμε. Αν οι άνθρωποι πάσχουν, είναι γιατί δεν έχουν το Πνεύμα το Άγιον. Γιατί δεν το αποδέχονται. Το κορυφαίον που σήμερα μας λείπει, ιδία από την εποχή μας, είναι ακριβώς αυτό. Το Πνεύμα το Άγιον. Αυτό μας λείπει. Με την προϋπόθεση όμως ότι έχουν οι άνθρωποι πιστεύσει, το είπα και προηγουμένως, εις τον Χριστόν. Θα έχεις τον Χριστόν, για να έχεις το Πνεύμα το Άγιον.

Και τι μπορεί να μας δώσει το Πνεύμα το Άγιον; Ίσως αναρωτηθήκατε. Και πρώτιστα με το Πνεύμα το Άγιον αποκτούμε νουν Χριστού. Λέει ο Παύλος στην Α΄προς Κορινθίους: «Ἡμεῖς δὲ νοῦν Χριστοῦ ἔχομεν». «Εμείς», λέει, «έχομε νουν Χριστού». Γιατί; Εάν έχομε τον Χριστόν, έχομε το Πνεύμα το Άγιον, το οποίον μας δίδει τον νουν του Χριστού. Και αυτό σημαίνει ότι σκέπτομαι όπως εσκέπτετο ο Χριστός. Σκεφθείτε, η σκέψις μου δηλαδή να είναι χριστοειδής. Είναι αντικοσμική. Και έχει γνώμονα την αιωνιότητα και το θέλημα του Θεού. Αυτό θα πει ότι έχω νουν Χριστού.

Δεύτερον. Έχομε το Πνεύμα της αληθείας, όπως μας λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, εις το 14^ον κεφάλαιον. Ως Θεός βέβαια το Πνεύμα το Άγιον πάντοτε αληθεύει. Δεν μπορεί να ψεύδεται το Πνεύμα το Άγιον. Τούτο λέγεται σε αντιδιαστολή με το πνεύμα του ψεύδους και της πλάνης, που είναι ο διάβολος. Γράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης: «Μη παντί πνεύματι πιστεύετε(:Μην πιστεύετε σε κάθε πνεύμα. Αλλά μόνον στο Πνεύμα το Άγιον, το Οποίον είναι το Πνεύμα της αληθείας)». Αυτό σημαίνει ότι στον κόσμον επικρατεί το πνεύμα της πλάνης· που θα πρέπει να γνωρίζομε για να το αντιδιαστέλλομε από το Πνεύμα το Άγιον.

Και ποιος είναι ο καρπός του πνεύματος της πλάνης; Προσέξτε. Ο πνευματισμός· τα μέντιουμ, η μαγεία, η αίρεσις, οι φυσικές θρησκείες, που σαν αλαφιασμένοι εμείς οι Ορθόδοξοι, οι Χριστιανοί γενικότερα και οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί πάμε να γνωρίσομε αυτές τις ξένες φυσικές, από Ανατολών ερχόμενες, θρησκείες. Να γνωρίσομε, λέει, τον Βουδισμό, να γνωρίσομε τούτο, να γνωρίσομε εκείνο. Αλίμονό μας. Ο κοσμικός τρόπος του ζην και του σκέπτεσθαι, αποτελούν πνεύματα πλάνης.

Και μάλιστα να σας πω κάτι τελείως καινούργιο. Εδημοσιεύθη σε μία εφημερίδα ότι σε κάποια Δημοτικά Σχολεία, Πειραματικά, εις την Α΄ τάξιν του Δημοτικού σχολείου, καλά το ακούσατε, εις την Α΄ τάξιν του Δημοτικού Σχολείου εισάγεται το μάθημα της Μαγείας! Και η εφημερίδα έχει δείγματα, πώς είναι το Αλφαβητάρι που έχομε στην Α΄Δημοτικού και μαθαίνομε τα Γράμματα, το Αα, το Ββ, έτσι κι εκεί υπάρχει ένα βοήθημα, ένα βιβλίο που αναφέρεται εις την μύησιν των παιδιών εις την Μαγείαν. Το ακούσατε; Είναι πολύ φυσικό. Λέει μία κουβέντα, ένας λόγος ότι «ἡ φύσις μισεῖ τὰ κενά». Αυτό τώρα να το μεταφέρομε. Την στιγμή που διώχνομε τον Χριστόν από την ζωή μας, πολύ φυσικό να πάρει θέση ο διάβολος. Γιατί η Μαγεία πάτρωνά της έχει τον διάβολον. Το ακούσατε, παρακαλώ; Εγώ θέλω να σας προκαλέσω, αν δείτε να γενικεύεται η υπόθεσις, αν δεν αποτύχει βέβαια στο ξεκίνημά της, εσείς οι γονείς, και οι γιαγιάδες και οι παππούδες, διαμαρτυρηθείτε για να σώσομε τα παιδιά μας.

Το Άγιον Πνεύμα είναι το χρίσμα της αληθείας. Γράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης: «Καὶ ὑμεῖς  – «σεις» δηλαδή, γράφει στην Α΄ του επιστολή-, τὸ χρῖσμα ὃ ἐλάβατε ἀπ᾿ αὐτοῦ, ἐν ὑμῖν μένει(:μένει σε σας), καὶ οὐ χρείαν ἔχετε ἵνα τις διδάσκῃ ὑμᾶς (:δεν έχετε ανάγκη να σας διδάξει κανείς γιατί είσαστε θεοδίδακτοι), ἀλλ᾿ ὡς τὸ αὐτὸ χρῖσμα διδάσκει ὑμᾶς περὶ πάντων -για όλα τα πράγματα μάς διδάσκει το Πνεύμα το Άγιον, που το πήραμε, είναι ξεχωριστό μυστήριον, μετά από το βάπτισμά μας, χριώμεθα, το άγιον Χρίσμα. Άλλο το βάπτισμα, άλλο το χρίσμα. Το Χρίσμα είναι να πάρομε με υλικόν τρόπον, με το λάδι αυτό, το μύρον, να πάρομε το Πνεύμα το Άγιον με υλικόν τρόπον, ξαναλέγω, διότι το Πνεύμα το Άγιον εδράζεται(κοιτάξτε την λέξη: εδράζεται, έχει έδρα Του) σε αυτό το αγιασμένο λάδι. Έτσι παίρνομε το Χρίσμα, αυτό το δεύτερον μυστήριον, το οποίον είναι, το οποίον θα μας δώσει ό,τι αγαθόν ο Θεός θέλει να μας δώσει. Το άγιον Χρίσμα είναι η προίκα μας, είναι η προίκα μας. Ναι-, καὶ ἀληθές ἐστι καὶ οὐκ ἔστι ψεῦδος, καὶ καθὼς ἐδίδαξεν ὑμᾶς μενεῖτε ἐν αὐτῷ». Και όπως σας δίδαξε, να μένετε εις αυτό. Πού; Εις το Πνεύμα το Άγιον.

Με το Άγιο Πνεύμα, αγαπητοί μου, έχομε σαφή διάκριση του αληθούς από του ψεύδους, ή του ψεύδους, του γηίνου και του παροδικού, από του ουρανίου και μονίμου, του συμφέροντος και του μη συμφέροντος, του γνησίου από του νόθου. Μπορούμε να διακρίνομε. Είναι αυτό που λέγαμε στα κατά Τρίτην θέματά μας, είναι η πνευματική διάκρισις. Γιατί έχομε και την φυσικήν διάκρισιν. Φυσική διάκρισις, να διακρίνεις με τα μάτια σου, αυτό είναι σκότος και αυτό είναι μέρα, φως. Φυσική διάκρισις. Αυτό είναι ντουβάρι κι εκείνο είναι νερό. Φυσική διάκρισις. Αλλά η διάκρισις αυτών των στοιχείων που σας είπα, να μην τα επαναλαμβάνω, αποτελούν την λεγομένην πνευματικήν διάκρισιν.

Ένα τρίτο σημείο: Λέγει ο Ησαΐας ότι έχομε πνεύμα φόβου Θεού· λέγει στο 11^ο κεφάλαιό του. Ναι. Το Πνεύμα το Άγιον μάς δίνει τον φόβο του Θεού. Δεν είναι συνεπώς απόβλητος ο φόβος του Θεού. Αλλά είναι ευκταίος. Είναι επιθυμητός. Η αφοβία; Η αφοβία, αγαπητοί μου, χάνει τα κεκτημένα. Θα με βοηθήσει να μη φοβούμαι τον διάβολον. Αλλά θα φοβούμαι τον Θεόν. Γιατί η αφοβία, ξαναλέγω, χάνει τα κεκτημένα. Γι’αυτό λέγει ο Απόστολος Παύλος: «Μετά φόβου καί τρόμου -που είναι η επίτασις του φόβου-  κατεργαζόμενοι τὴν ἡμῶν σωτηρίαν». Μετά φόβου και τρόμου. Αν την χάσω την σωτηρία μου; Τι γίνεται; Η αφοβία έβγαλε τους πρωτοπλάστους από τον Παράδεισον. Σίγουρα. Αλλά ο φόβος του Θεού εισήγαγε τον ληστήν εις τον Παράδεισον. Όταν ο ίδιος λέγει εις τον άλλον, τον συνληστή του: «Οὐδὲ φοβῇ σὺ τὸν Θεόν;». Διότι στην αρχή και οι δύο εβλασφήμουν τον Χριστόν. Μετά συνήλθε. Μπήκε φόβος του Θεού. Τρόμαξε. Συγκλονίστηκε. Και όταν ο άλλος συνέχισε να βλασφημά, του λέει: «Οὐδὲ φοβῇ σὺ τὸν Θεόν;». Δεν φοβάσαι τον Θεό; Ότι Αυτός είναι δίκαιος κ.τ.λ. κ.τ.λ.

Δια τον μη έχοντα φόβον του Θεού, που εμπνέει το Πνεύμα το Άγιον, όλα επιτρέπονται, όπως λέγει ο Ντοστογιέφσκι. Θεμιτά και αθέμιτα. Και να σκοτώσω και να κλέψω και να κακοποιήσω. Όλα επιτρέπονται. Αφού δεν έχω τον φόβο του Θεού. Γι’αυτό και ο λαός μας λέγει: «Αυτός είναι α-θεόφοβος». Δεν έχει φόβο Θεού. Αθεόφοβος. Αντιθέτως, οι Χριστιανοί ελέγοντο…πώς ελέγοντο στην αρχαία εποχή; «Οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον».

Τέταρτον. Και το εξόχως σπουδαίον γίνεται για μας το Πνεύμα το Άγιον, Πνεύμα Ελευθερίας. Γράφει ο Παύλος: «Ὁ δὲ Κύριος τὸ Πνεῦμά ἐστιν(:Ο δε Κύριος, λέγει, είναι το Άγιον Πνεύμα).· οὗ δὲ τὸ Πνεῦμα Κυρίου (:όπου δε το Πνεύμα του Κυρίου), ἐκεῖ ἐλευθερία». Είδατε; Εκεί είναι η ελευθερία. Όπου είναι το Άγιον Πνεύμα. Βαθύς λόγος. Λόγος όντως κλειδί. Επειδή σήμερα, δεν έχουν οι πολλοί το Άγιον Πνεύμα, δεν έχουν και ορθή αντίληψη περί ελευθερίας. Είναι το πιο κακοποιημένο πράγμα η ελευθερία. Θεωρούν την ελευθερία σαν ασυδοσία. Και αυτό αποτελεί στοιχείον αυτοκαταστροφής. Όπως λέγει πάλι ο λόγος του Θεού: «Οι άνθρωποι που επικαλούνται», λέει, «την ελευθερία, αυτοί είναι δούλοι της φθοράς». Φράσις στην Καινή Διαθήκη. Δούλοι της φθοράς. Η αναρχία, ο αμοραλισμός-αμοραλισμός θα πει όταν δεν έχεις καμίαν ηθικήν- είναι σημεία απουσίας του Αγίου Πνεύματος που δίδει την ορθήν αντίληψιν περί ελευθερίας.

Ένα πέμπτο σημείο ακόμη αν θέλετε. Λέγει ο Ψαλμωδός ότι λαβαίνομε πνεύμα ηγεμονικόν. Πωπω! Είναι στον 50^ό Ψαλμό. «Καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με», λέει κ.τ.λ. Είναι ο ηγεμών νους. Εκείνος ο οποίος εγκαθίσταται ὁ ἡγεμὼν νοῦς από το Πνεύμα το Άγιον. Κι έτσι κυβερνάει ο νους. Δεν κυβερνούν οι πατούσες, ούτε οι φτέρνες, ούτε οι κλωτσιές στο ποδόσφαιρο. Ούτε, ούτε, ούτε… Ὁ ἡγεμὼν νοῦς. Γι’αυτό τρομάζει ο Δαβίδ και λέγει το εξής: «Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλης ἀπ’ ἐμοῦ». Ένεκα των αμαρτιών μου, μην πάρεις το Πνεύμα Σου το Άγιον από μένα. Γιατί χάθηκα.

Κι ένα τελευταίο σημείο: Αν είναι τελευταίον. Πλήθος, πλήθος δωρεές μας φέρει το Πνεύμα το Άγιον. Αλλά δυστυχώς ο χρόνος πάντοτε είναι περιορισμένος. Όταν μας δίδεται ακόμη το Πνεύμα το Άγιον και μας δίδει το Πνεύμα της υιοθεσίας. Λέει ο Απόστολος Παύλος εις την προς Ρωμαίους επιστολή του: «Ἐλάβετε Πνεῦμα υἱοθεσίας, ἐν ᾧ κράζομεν· ἀββᾶ ὁ πατήρ». Με αυτό το Πνεύμα αποκαλούμε τον Θεό Πατέρα. Αββά θα πει «πατήρ». Έχει δύο γλώσσες. Είναι η συριακή είναι και η ελληνική. Αββά ο πατήρ. Σε δύο γλώσσες. Πείτε σε κάποιον, για να μη μου πείτε ότι είναι αυτονόητο να πω τον Θεό Πατέρα, πείτε σε κάποιον να αποκαλέσει τον Θεό Πατέρα, όταν δεν τα έχει καλά με τον Θεό. Αδύνατον. Το κεφάλι να του πάρετε, τον Θεόν Πατέρα δεν τον επικαλείται. Για να δείτε ότι πράγματι το Πνεύμα το Άγιον μας εμπνέει να λέμε τον Θεόν Πατέρα. Και όταν λέμε «Πάτερ ἡμῶν», αυτό το «Πάτερ ἡμῶν» είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος. Και εκ της υιοθεσίας γεννάται το αίσθημα της ασφαλείας. Όπως το μικρό παιδί. Βλέπετε- μία μικρούλα εδώ κοιμάται. Πού κοιμάται; Δίπλα στη μάνα της. Ναι. Είναι η μάνα της. Έτσι, αγαπητοί μου, όταν έχω το στήριγμα, το σκέπασμα του πατέρα, αισθάνομαι ασφάλεια. Ο άνθρωπος, ξέρετε πότε δεν αισθάνεται ασφάλεια; Όταν δεν έχει τον Θεόν Πατέρα. Γι’αυτό σήμερα έχομε τόσες και τόσες άσχημες καταστάσεις. Δηλαδή το να πω τον Θεόν Πατέρα αλλά με όλη την συνέπεια, αυτό έχει τεραστία σημασία ψυχολογική.

Ενώ έχομε τόσα πράγματα, αγαπητοί, από το Άγιον Πνεύμα, και πολλά βέβαια άλλα, πού να τα απαριθμήσομε, σας είπα, ποιος ποτέ θα πίστευε, ποιος ποτέ θα πίστευε ότι οι Χριστιανοί που έλαβαν το Χρίσμα του Αγίου Πνεύματος, θα εσκέπτοντο να ξαναγυρίσουν για να αποτελειώσουν τον πύργον της Βαβέλ! Τι είπατε; Ποιος ποτέ θα το φανταζόταν, να ξαναγυρίσουν οι Χριστιανοί να κτίσουν τον πύργο της Βαβέλ; Κι όμως, αγαπητοί μου. Τι είναι αυτό; Είναι το ξανακτίσιμο του πύργου της Βαβέλ η άρνησις της Πεντηκοστής που λέγεται Παγκοσμιοποίησις. Τ’ ακούσατε;Η άρνηση της Πεντηκοστής λέγεται Παγκοσμιοποίησις. Δεν έχω χρόνο πιο πολύ να σας πω, ότι ο Θεός έβαλε τα όρια των εθνών. Είναι στο Δευτερονόμιο. Το αναφέρει ο Απόστολος Παύλος εις την Πνύκα επάνω στην Αθήνα κ.λπ. Ο Θεός θέλει σύνορα. Όπως θέλει και ντουβάρια στο κάθε σπίτι, στην κάθε οικογένεια. Δεν μπορούμε όλοι… ξέρετε κάποτε τι είχε γίνει; Στην Ρωσία το πείραμα. «Τι θα πει», λέει, «οικογένεια; Ε, κοινά όλα». Γρήγορα κατάλαβαν ότι αυτό το πράγμα δεν στέκεται. Στέκεται αυτό το πράγμα; Έτσι συμβαίνει και με τα έθνη. Και δεν είναι απλώς γιατί έχομε μία πολιτισμική ισοπέδωση. Αυτό είναι, πιστέψτε με, αυτό είναι το λιγότερο. Αλλά ζητούμε την ένωση των ανθρώπων δια της παγκοσμιοποιήσεως, στην κοινωνική ένωση, στην εμπορική ένωση, την πολιτισμική ένωση και προπαντός εις την θρησκευτικήν ένωσιν. Αυτό που ακριβώς λέμε Οικουμενισμός. Στην χοάνη αυτή να ρίξομε όλες τις θρησκείες, να βγάλομε αυτό που λέμε Οικουμενισμός. Θέτομε λοιπόν εκ ποδών τον Θεόν που σταμάτησε την πυργοποιία τότε και μας έδωσε την Πεντηκοστή. Τον διώχνομε τον Θεό. Δεν τον χρειαζόμεθα τον Θεό. Αυτή η ενότητα είναι ακραιφνώς, ακραιφνώς δαιμονική.

Αλλά και με αυτήν την ενότητα- προσέξτε- θα τελειώσει ο κόσμος. Δεν ξαναγυρίζει ο Θεός. Τελείωσε. Αυτή είναι η διαδρομή. Πύργος Βαβέλ-Πεντηκοστή- ξαναγυρίζομε στον Πύργο της Βαβέλ. Εκεί θα τελειώσει ο κόσμος. Και το τέλος του θα είναι τραγικό. Το τέλος του θα το εμπνέει, του κόσμου το τέλος, ο διάβολος και ο Αντίχριστος. Και ο Ψευδοπροφήτης. Αυτή η ανίερος τριάδα.

Είπε ο Κύριος ότι όταν θα ξαναέλθει, θα βρει την πίστιν επί της Γης; Αυτό το ερώτημα έθεσε. Αγαπητοί μου, θα την βρει την πίστη επί της Γης αλλά σε λίγους. Στο λείμμα, όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος. Στο υπόλοιπον. Ένα μικρό μέρος. Γι’αυτό, αγαπητοί, σήμερα γιορτάζομε την Αγία Πεντηκοστή. Έχομε αντιληφθεί την μεγάλη σημασία και το τι μας εχάρισε το Πνεύμα το Άγιον; Χωρίς το Πνεύμα το Άγιον δεν έχομε λόγον υπάρξεως. Όπως δεν είχαν και οι άνθρωποι προ του κατακλυσμού. Τα κηρύγματα των ποικίλων παγκοσμιοποιήσεων, περιφρονήσατέ τα. Προπαντός δε στον θρησκευτικό τομέα, τον Οικουμενισμό. Κλείστε τ’ αυτιά σας και σφίξετε την ορθόδοξη πίστη μέσα στην καρδιά σας. Έχομε εισέλθει εις τον χώρον των εσχάτων ημερών. Όλα το δείχνουν. Εμείς, έχοντες το Πνεύμα το Άγιον, να γινόμεθα αγιότεροι και αγιότεροι. Και τότε αναμένομε τον Κύριον Ιησούν, που μας βεβαιώνει: «Ἰδού, ἔρχομαι ταχύ. Καὶ τὸ Πνεῦμα καὶ ἡ νύμφη -το Άγιον Πνεύμα και η Εκκλησία. Γιατί το Πνεύμα μένει στην Εκκλησία. Δηλαδή η Εκκλησία και το Άγιον Πνεύμα, με ένα στόμα, γιατί βοηθάει το Πνεύμα το Άγιον την νύμφην, δηλαδή την Εκκλησίαν– λέγουσιν· ἔρχου (:Έρχομαι γρήγορα. Έρχου. Έλα Κύριε). Καὶ ὁ ἀκούων (:όποιος ακούει μέσα στην Ιστορία) εἰπάτω (:Ας πει)· Ἔρχου». Αμήν.

838η ομιλία στην κατηγορία
« Ὁμιλίαι Κυριακῶν ».

► Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ὁμιλίαι Κυριακῶν " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omiliai-kyriakvn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40r0WAxMpRb0tx6ts1zsQWMh

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://drive.google.com/file/d/1EiDp29JkRk7OQUNh2N_NVeJL2TTZ-FsY/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ru7w20Jp2hDAJjA7k7mq_z

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CE%B9%20%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%E1%BF%B6%CE%BD.?m=1

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Β' μέρος Β' Διαψάλματος. Οἱ δύο Προφῆται καί μάρτυρες, Ἡλίας καί Ἐνώχ.

†. Όπως ήδη αναφέραμε αγαπητοί μου, το 2ο διάψαλμα έχει δύο μέρη. Το πρώτο μέρος αναφέρεται εις τήν καταμέτρηση του ναού διά τήν οποία έγινε λόγος την περασμένη φορά, καί στο 2ο μέρος του διαψάλματος γίνεται λόγος για τους δύο μάρτυρες και προφήτες. Καί λέγει τό ιερόν κείμενον:

   «καὶ δώσω τοῖς δυσὶ μάρτυσί μου, καὶ προφητεύσουσιν ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα, περιβεβλημένοι σάκκους. οὗτοί εἰσιν αἱ δύο ἐλαῖαι καὶ αἱ δύο λυχνίαι αἱ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου τῆς γῆς ἑστῶσαι».

   Σάς τό αποδίδω: Καί θά δώσω τούς δυό μάρτυρές μου καί θά προφητεύσουν 1.260 ημέρες και θα φορούν τσουβάλια. Αυτοί είναι οι δύο ελαίες και οι δύο λυχνίες, πού είναι μπροστά στον Κύριο τής γής. 

   Εδώ βλέπομε κατά τρόπον περιληπτικότατον, αλλά και σκοτεινόν και δυσερμήνευτον. Έρχεται ο ιερός Ευαγγελιστής νά μάς περιγράψη την επικράτηση των αντιθέων δυνάμεων με επικεφαλής τον Αντίχριστον. Τίς δυνάμεις του Θεού τις αντιπροσωπεύουν οι δύο μάρτυρες και προφήται, οι οποίοι καταμαρτυρούντες τον Αντίχριστο θα φονευθούν από αυτόν. Κατόπιν όμως θα τύχουν αναστάσεως. Καί τότε οι αντίθεες δυνάμεις θα νοιώσουν φόβον και έκπληξιν από το γεγονός. Αυτά μάς λέγει το 2ο μέρος του διαψάλματος που τώρα θα δούμε τό κείμενο βήμα-βήμα. 

   «καὶ δώσω». Ποιό είναι το υποκείμενον; Ποιός δηλ. ομιλεί εδώ που λέγει ότι θα δώση; Είναι ο Χριστός! Εις τὴν ὅλην κατάστασιν πού θα έχει διαμορφωθεί από την γενικήν αποστασίαν, πού θα έχη επιφέρει ο Αντίχριστος, ο Θεός δέν παύει να δίδη καί τήν δική του μαρτυρία. Είναι χαρακτηριστικό ότι το λείμμα του Θεού, τό υπόλοιπον, ο εκλεκτός λαός του Θεού, στις πιο χειρότερες εποχές υπάρχει πάντοτε. Κι όταν καταπνίγεται η φωνή του Θεού, καί δέν ανοίγεται παρά μόνον η φωνή της κολάσεως καί τού Αδου, τότε ο Θεός δίδει οπωσδήποτε καί τήν μαρτυρία του, έστω κι αν μοιάζει ότι είναι ασθενής. Η μαρτυρία τού Θεού εν προκειμένω είναι οι δυό προφήται καί μάρτυρες, Πού θα δώσουν την μαρτυρία ότι ο αληθινός Χριστός, ο αληθινός Μεσσίας είναι ο Ιησούς και όχι ο τότε προβαλλόμενος Αντίχριστος.

   «καὶ δώσω τοῖς δυσὶ μάρτυσί μου». Και θα δώσω τους δύο μάρτυρές μου. Ποιοί είναι αυτοί οι δυό μάρτυρες του Χριστού; Είναι αξιοπαρατήρητο ότι αναφέρονται ενάρθρως. Στους δύο μάρτυρές μου. Οι δύο μάρτυρές μου. Ενάρθρως. Που σημαίνει ότι είναι γνωστοί. Τουλάχιστον εις τόν ιερόν Ευαγγελιστήν Ιωάννην. Επειδή όμως δεν αναφέρονται τα ονόματά τους, γι' αυτό σάς είπα, τουλάχιστον εις τόν ιερόν Ευαγγελιστήν, γι' αυτό υπάρχουν διάφορες ερμηνείες, ποιοί άραγε μπορεί να είναι αυτοί οι δύο μάρτυρες που θα έρθουν να μαρτυρήσουν και να υποδείξουν ότι δεν είναι ο Χριστός, ο Μεσσίας ο Αντίχριστος, αλλά είναι ο Ιησούς Χριστός. Και να ειδοποιήσουν τόν κόσμον, υποδεικνύοντας τον Αντίχριστον. Ποιοί μπορεί να είναι; Υπάρχουν διάφορες ερμηνείες. Επειδή ακριβώς δεν υπάρχουν τα ονόματα καταχωρημένα μέσα στο ιερόν κείμενον.

   Η πρώτη ερμηνεία είναι ότι πρόκειται περί δύο συγκεκριμένων προσώπων πού θα δράσουν τότε στις ημέρες του Αντιχρίστου. Συγκεκριμένα πρόσωπα.

   Η δευτέρα ερμηνεία ότι πρόκειται περί προσωποποιήσεως του πνεύματος του μέλλοντος που πρόκειται να επικρατήση εκείνες τις έσχατες ημέρες, πού πολλοί πιστοί σε διαφορετικά σημεία τής γής θα δίδουν την αληθινή μαρτυρία του Ιησού Χριστού. Αρα δέν πρόκειται περί δύο συγκεκριμένων προσώπων, αλλά απλώς όπως σας εξήγησα περί τού πνεύματος που θα επικρατεί σε πολλούς πιστούς, πού θά δίδουν τήν μαρτυρία τους διά τόν Ιησούν Χριστόν.

   Η τρίτη ερμηνεία ότι πρόκειται περί του πιστού κλήρου και του πιστού λαού, πού θα δίδουν τόσο προδρομικά όσο καί εσχατολογικά τήν μαρτυρία του Ιησού Χριστού. Αυτήν την τελευταία ερμηνεία τήν είχε υποστηρίζει ο δικός μας ο Απόστολος Μακράκης.

   Υπάρχει όμως ακόμη και μία διγνωμία εάν πρόκειται φυσικά περί δύο συγκεκριμένων προσώπων. Ποιά μπορεί να είναι τα πρόσωπα αυτά. Πολλοί παλαιοί και νεώτεροι ερμηνευτές μεταξύ των οποίων ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας, ο Αρέθας Καισαρείας, ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος, θα δήτε στα άπαντά του έχει μίαν ομιλίαν διά τόν Αντίχριστον, υποστηρίζουν ότι πρόκειται περί δύο προσώπων, συγκεκριμένων προσώπων, και ότι τα πρόσωπα αυτά είναι ο προφήτης Ηλίας και ο Ενώχ. Πρόσωπα και τα δυό της Π.Δ. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι πρόκειται περί του Ηλία και του Μωϋσέως. Όχι περί του Ενώχ. Τόσο διότι αυτά τα πρόσωπα, ο Ηλίας και ο Μωϋσής ενεφανίσθησαν εις τήν Μεταμόρφωση του Χριστού, και όταν θα δούμε λίγο το πιό κάτω, εις τόν μεθεπόμενον στίχον, στον 6ον στίχο, να αναφέρεται εις την εξουσίαν εκείνη που είχαν τότε που ζούσαν ο προφήτης Ηλίας και ο Μωϋσής, πού τούς είχε ο Θεός δώσει, την εξουσία εκείνη την οποία ήδη βλέπομε να τους επαναδίδεται κατά τους εσχάτους χρόνους εις τό βιβλίον τής Αποκοκαλύψεως. Έτσι βγάζουν τό συμπέρασμα ότι δέν είναι ο Ηλίας και ο Ενώχ, αλλά ο Ηλίας και ο Μωυσής,

   Να σας πώ το κείμενο γιά νά τό δήτε, λέγει εις τόν 6ον στίχος «οὗτοι ἔχουσιν (οι δύο προφήται) ἐξουσίαν τὸν οὐρανὸν κλεῖσαι, ἵνα μὴ ὑετὸς βρέχῃ τὰς ἡμέρας τῆς προφητείας αὐτῶν (αυτό θυμίζει λίγο προφήτην Ηλίαν) καὶ ἐξουσίαν ἔχουσιν ἐπὶ τῶν ὑδάτων στρέφειν αὐτὰ εἰς αἷμα καὶ πατάξαι τὴν γῆν ἐν πάσῃ πληγῇ, ὁσάκις ἐὰν θελήσωσι».

   Αυτό θυμίζει Μωυσή στην Αίγυπτο. Γι' αυτό σάς είπα, υπάρχουν αυτές οι γνώμες. Εμείς θ' ακολουθήσωμε αγαπητοί μου την γνώμη του αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού. Την οποίαν βεβαίως ακολουθούν και ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας και ο Αρέθας και ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος και πολλοί νεώτεροι.

   Γράφει τα εξής ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός πολύ αξιοπρόσεκτα. Είναι στην "ΕΚΔΟΣΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ" στο 4ο βιβλίο του, έχει εκδοθεί το βιβλίο αυτό, υπάρχει στην σειρά των Πατερικών βιβλίων της Θεσ/νίκης, αριθ. 99 με τίτλο "Περί του Αντιχρίστου". Μάλιστα κι άλλοτε σάς είχα πή να παρεπε αυτό το βιβλίο, τήν Δογματική, θα λέγαμε, του αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού. Είναι πολύτιμή. Και δεν είναι δύσκολη. Εκτός του ότι βεβαίως από το κείμενο έχει καί τήν μετάφραση δίπλα, κι έτσι μπορείτε νά τήν κατανοήσετε πολύ καλά. Είναι πολύτιμο βιβλίο πραγματικά. Γιατί κάποτε, εδώ που τα λέμε, πρέπει να έχωμε μίαν επαφή με την Θεολογία αγαπητοί μου. Δεν είναι μόνον αποκλειστικό δικαίωμα, να μου τό συγχωρήσουν αυτό οι αγαπητοί Θεολόγοι, αλλά πιστεύω ότι αυτό θά έλεγαν και οι ίδιοι. Είναι κτήμα της Εκκλησίας. Καί ο τελευταίος άνθρωπος πρέπει να έχει επαφή μέ τήν Θεολογία. Ακριβώς αυτή η απουσία τής Θεολογίας μάς οδήγησε εκεί πού μάς οδήγησε σήμερα. Σέ μιά αλλοτρίωση της Εκκλησίας μας. Σε μιά αποξένωσή μας από αυτήν τήν πηγή της ζωής τήν Εκκλησία. Επειδή λείπει αυτή η επαφή μας μέ τήν Θεολογία. Φυσικά, όταν λέμε Θεολογία, δεν σημαίνει ότι θα πάρωμε Πανεπιστημιακά βιβλία να διαβάζωμε, αλλά σημαίνει θα πάρωμε βιβλία της Εκκλησίας μας, Πατέρες της Εκκλησίας μας, που εκεί θ' αρχίσωμε σιγά-σιγά να μελετούμε. Κάτι πού δέν καταλαβαίνουμε θα ρωτήσουμε. Πρέπει να έχωμε το πνεύμα της ταπεινώσεως γιά νά μήν φθάσουμε σε καμμιά πλάνη. Ίσως ο φόβος μιάς πλάνης μάς έφθασε νά μήν έχωμε επαφή με τα θεολογικά μας βιβλία. Γιά νά δήτε δέ πόσο υπερβολικό είναι αυτό, σάς λέγω εν παρόδω τώρα, ότι η Δύσις, η Ρωμαϊκή Εκκλησία, απηγόρευσε, –φανταστήτε το–, απηγόρευσε στους πιστούς να μελετούν την Αγία Γραφή, επειδή τότε οι Πρωτεστάνται μελετούσαν την Αγία Γραφή, καί βεβαίως την ερμήνευαν κατά το δοκούν, και απηγόρευε στους πιστους να μελετούν την Αγία Γραφή, γιά νά μήν πέσουν σε καμμιά αίρεση, σε κάποια πλάνη, εκτός εάν παρίστατο ιερεύς, τότε μόνο μπορούσαν να μελετήσουν την Αγία Γραφή. Δεν νομίζετε πώς αυτά είναι ακρότητες; Ο φόβος μήπως επιφέρουμε μίαν αλλοίωσιν πάμε στο άλλο άκρο. Καί χάνομε τα πάντα. Και έτσι ο λαός μας τελικά αποξενούται, καί ένα άλλο κακό έγινε. Επήρε διαζύγιο το εκκλησιαστικό φρόνημα από την θεολογική επιστήμη. Γίνηκαν δύο ξεχωριστά πράγματα. Αυτό είναι δυστύχημα. Η Θεολογία έχει το ταμείο της μέσα στην Εκκλησία. Δεν έχει τίς Πανεπιστημιακές έδρες. Μέσα στην Εκκλησία. Όλοι οι Πατέρες της Εκκλησίας μας πού θεολόγησαν, ήσαν Πατέρες της Εκκλησίας μας, δέν ήσαν καθηγηταί. Ήταν Πατέρες της Εκκλησίας μας. Είναι κτήμα της Εκκλησίας μας. Γι' αυτό καί τό κήρυγμα πρέπει να είναι θεολογικό. Γιατί η Θεολογία πρέπει να είναι η τροφή μας. Καί πρέπει να γυρίσωμε. Λέγει ο αείμνηστος Φλωρόφσκι: "Διδάξατε, παρακαλώ, εις τήν εποχή μας, διδάξατε τά δόγματα". Είναι τόσο ανάγκη. Σήμερα αγαπητοί μου αγνούμε τα δόγματα. Τά αγνοούμε γι' αυτό πέφτομε σε χίλιες κακοτοπιές. Πρέπει λοιπόν να ξαναγυρίσωμε. Σας τα είπα εν παρόδω αυτά, εξ αφορμής του βιβλίου, απ' όπου παίρνω αυτά που γράφει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Επανέρχομαι. Γράφει λοιπόν ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός:

   "Αποσταλήσεται δέ Ενώχ και Ηλίας ο Θεσβίτης και επιστρέψουσι καρδίας πατέρων επί τέκνα, τουτέστι τήν συναγωγήν επί τόν Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν καί τό τών αποστόλων κήρυγμα, και υπ' αυτού αναιρεθήσονται".

   Δηλ. θα αποσταλούν ο Ενώχ και ο Ηλίας ο Θεσβίτης, καί θα επιστρέψουν μέ τό κήρυγμά τους καρδιές πατέρων στα παιδιά τους. Δηλ. τήν συναγωγήν τών Εβραίων επί τόν Κύριον, τόν Κύριό μας Ιησούν Χριστόν, καί τό κήρυγμα των αποστόλων, καί μετά υπό του Αντιχρίστου θα φονευθούν.

   Σαφώς σαφέστατα λοιπόν, μάς λέγει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ότι τα δύο αυτά πρόσωπα είναι ο Ηλίας ο Θεσβίτης και ο Ενώχ. Αλλά ας δούμε αγαπητοί μου ακριβέστερα τι μαρτυρίες έχομε γιά τόν καθέναν από την Αγία Γραφή για τα πρόσωπα αυτά. Γιατί προσέξτε, προσέξτε, μή βρεθούμε, ω, αλλοίμονό μας, μή βρεθούμε σε κείνους που θα ανταλλάξουν δώρα επί τη αναιρέσει των δύο αυτών προσώπων. Γιατί κάποιος μπορεί νά πή, καί τί θά μ' ενδιέφερε εμένα αν ήταν ο Ηλίας ή όχι; Μας ενδιαφέρει τα μέγιστα. Διότι αγαπητοί μου θα χαρούν τα Έθνη και οι λαοί επί τη αναιρέσει των. Γιά τό σκότωμά τους, τον φόνο τους. Νά μήν είμαστε κι εμείς μέσα σε κείνους που θα χαρούμε όταν τούς φονεύση ο Αντίχριστος. Αλλά να έχωμε αναγνωρίσει πραγματικά ότι είναι οι άνθρωποι του Θεού, οι απεσταλμένοι, ο Ηλίας και ο Ενώχ.

   Γράφει λοιπόν γιά τόν προφήτην Ηλίαν ο τελευταίος τῶν προφητών ο Μαλαχίας τα εξής. Είναι στο 3ο και 4ο κεφ. Παίρνω από το 3ο Κεφ, ένα στίχο και από το 4ο Κεφ.παίρνω δύο στιχ. Διότι έχει πολλή σημασία. Αυτό θα μας χρειαστή τώρα στην Κ.Δ. και θά τό δήτε. «Ἰδοὺ ἐγὼ ἐξαποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου, καὶ ἐπιβλέψεται ὁδὸν πρὸ προσώπου μου. καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστελῶ ὑμῖν Ἠλίαν τὸν Θεσβίτην, πρὶν ἢ ἐλθεῖν τὴν ἡμέραν Κυρίου τὴν μεγάλην καὶ ἐπιφανῆ, ὃς ἀποκαταστήσει καρδίαν πατρὸς πρὸς υἱὸν καὶ καρδίαν ἀνθρώπου πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ, μὴ ἐλθὼν πατάξω τὴν γῆν ἄρδην».

   Θά σάς το αποδώσω με δυό λόγια. Γιατί πρέπει τώρα να τ' αποδίδωμε όλα, καί τό πιό ελάχιστο και το πιό εύκολο κείμενο, αφού πιά αρχίζομε να αλλοτριούμεθα κι από την γλώσσα μας. Ω, αυτό το έγκλημα Το θεωρώ έγκλημα. Αγαπητοί μου στ' Αρχαία δεν ήμουνα καλός, καί τρόμαζα να πάρω ένα ενδεκαράκι και ένα δωδεκαράκι. Τρόμαζα. Αλλά η αλήθεια είναι αλήθεια. Έχομε αλλοτριωθεί. Έχομε αλλοτριωθεί από την γλώσσα μας. Καί φθάνομε νά μήν καταλαβαίνομε. Λέγει λοιπόν: "Να εγώ εξαποστέλλω τὸν ἀγγελό μου, τόν αγγελιοφόρο μου, καί θά επιβλέψη, θα προσέξη, θα φροντίση γιά τήν οδό μου, πρό του προσώπου μου, μπροστά μου, καί νά εγώ θα αποστείλω τόν Ελίαν τόν Θεσβίτην, πού είναι από την θέσβην, πριν έλθη η ημέρα εκείνη η μεγάλη του Κυρίου και επιφανής, ο οποίος Ηλίας θα αποκαταστήση την καρδιά του πατρός πρός τόν υιόν καί τήν καρδιάν του ενός ανθρώπου πρός τόν ἄλλον άνθρωπον πριν έλθω να χτυπήσω άρδην την γήν." Αυτά λέγει ο Θεός διά τοῦ προφήτου Μαλαχίου.

   Ας προσέξουμε αγαπητοί μου αυτήν τήν προφητείαν η οποία είναι καταπληκτική αλλά καί σαφεστάτη. Ο πρώτος άγγελος ποίος είναι; Εδώ ο πρώτος άγγελος είναι εκείνος ο οποίος αφορά εις μίαν πρώτην αποστολήν. Καί είναι ο πρώτος πρόδρομος της πρώτης παρουσίας του Χριστού ο Ιωάννης. Απόδειξις ότι η Κ.Δ. έτσι ερμηνεύει το θέμα. Ο Ευαγγελιστής Μάρκος παίρνει την προφητεία του Μαλαχίου αυτή, σε συνδιασμό με την προφητεία του Ησαίου και λέγει ότι: «Ἰδοὺ ἐγὼ ἐξαποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου», μόνο που εκεί αντί να βάλη «καὶ ἐπιβλέψεται ὁδὸν πρὸ προσώπου μου» βάζει το "προ προσώπου σου." «ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου» Μάρκ. 1, 2 Κι αυτό έχει τεραστία σημασία. Από ερμηνευτικής πλευράς. Διότι δείχνει ότι εκείνος πού ενηνθρώπισε είναι ο Γιαχβέ! Είναι ο Κύριος. Ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Κύριος. Καί δέν είναι κτίσμα. Ισχυρότατον χωρίον εναντίον των ανοήτων και φοβερών Χιλιαστών, που υποστηρίζουν ότι ο Ιησούς Χριστός είναι κτίσμα. Ωστε ο Ευαγγελιστής Μάρκος χρησιμοποιεί αυτήν την προφητεία του Μαλαχίου από το 3ο Κεφ. γιά νά δείξη ότι αυτός ο άγγελος, ο αγγελιοφόρος είναι ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής. Σαφώς σαφέστατα. Συνεπώς είναι ο πρόδρομος της πρώτης παρουσίας του Χριστού. Μένει όμως ο αντιδιαστελλόμενος Ηλίας, εις τόν προφήτην Μαλαχίαν. Επειδή ήτο διάχυτος η προφητεία περί τής παρουσίας του Ηλία πρό τής εμφανίσεως του Μεσσίου καί τούτο, ήτο διάχυτο από τον προφήτην Μαλαχίαν, και επειδή οι μαθηταί του Χριστού ήσαν πεπεισμένοι ότι ο Ιησούς είναι ο Μεσσίας, έχουν τώρα την απορία, πώς ο Ηλίας δέν εναφανίσθη πρό τού Ιησού; Αυτή η απορία τους επιτείνεται όταν εις το Θαβώρ οι τρείς μαθηταί Πέτρος, Ιάκωβος και Ιωάννης είδαν τον Ηλία να κατέρχεται, να παρευρίσκεται μέ τόν Μωυσή καί νά συζητεί μέ τόν Κύριον. Γι' αυτό τώρα οι τρείς αυτοί μαθηταί, που επεκτάθη η απορία τους, όταν κατέρχονται από το θαβώρ ερωτούν τόν Κύριον καί του λέγουν: «τί οὖν οἱ γραμματεῖς λέγουσιν ὅτι Ἠλίαν δεῖ ἐλθεῖν πρῶτον;». Ματθ. 17, 10 Τι λένε οι Γραμματείς ότι πρέπει πρώτα να έλθη ο Ηλίας; Διότι εσύ είσαι ο Μεσσίας. Αλλά ο Ηλίας δεν ήλθε. Πώς λοιπόν λέγουν ότι πρέπει να έλθη πρώτα ο Ηλίας; Αφού εσύ είσαι ο Μεσσίας; Ή θα πρέπει να μην είσαι εσύ ο Μεσσίας για να περιμένωμεν τόν Ηλίαν ή θα πρέπει να είσαι εσύ ο Μεσσίας αλλά ο Ηλίας δεν ήλθε. Λύσε μας λοιπόν τήν απορία. Κι ο Κύριος απήντησε ως εξής: Προσέξτε, «Ἠλίας μὲν ἔρχεται πρῶτον καὶ ἀποκαταστήσει πάντα· λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι Ἠλίας ἤδη ἦλθε, καὶ οὐκ ἐπέγνωσαν αὐτόν, ἀλλ᾿ ἐποίησαν ἐν αὐτῷ ὅσα ἠθέλησαν· οὕτω καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου μέλλει πάσχειν ὑπ᾿ αὐτῶν. τότε συνῆκαν οἱ μαθηταὶ ὅτι περὶ Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ εἶπεν αὐτοῖς.».

   Σάς το αποδίδω. Και ο Ηλίας μέν πράγματι έρχεται πρώτα, και θα αποκαταστήση όλα. Εννοείται όλα θα αποκαταστήση, εννοεί τις σχέσεις. Ότι λέει και ο προφήτης Μαλαχίας. Πράγματι λοιπόν έρχεται πρώτα ο Ηλίας. Δεν το αναιρεί ο Κύριος. Αλλά σάς λέγω τούτο: ο Ηλίας ήδη ήλθε. Προσέξτε μην μπερδευτήτε. Προσέξτε ο Ηλίας ήδη ήλθε. Καί δέν τόν ανεγνώρισαν. Αλλά έκαναν σ' αυτόν όσα θέλησαν οι άνθρωποι. Έτσι κι ο Υιός του Ανθρώπου. Δηλ. εγώ ο Ιησούς Χριστός. Πρόκειται να πάθω από αυτούς τους ίδιους.

   Τότε κατενόησαν οι μαθηταί ότι τούς μιλούσε γιά τόν Ιωάννη τόν Βαπτιστή. Προσέξτε παρακαλώ. Εις τόν Μαλαχία γίνεται λόγος καί περί των δύο παρουσιών του Χριστού. Συνεπώς καί περί δύο προδρόμων. Δύο παρουσίες, δύο πρόδρομοι. Δύο έσχατα. Ενθυμείσθε κάποτε σάς τό ἔλεγα, ότι στην Αγία Γραφή έχομε δύο έσχατα. Όταν λέγει ο Απ. Πέτρος εις τα πλήθη την ημέρα της Πεντηκοστής «ἀλλὰ τοῦτό ἐστι τὸ εἰρημένον διὰ τοῦ προφήτου Ἰωήλ· ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις, λέγει ὁ Θεός, ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός (είναι γραμμένο στον προφήτη Ιωήλ ότι εν εσχάταις ημέραις εκχεώ από του Πνεύματός μου)». Ποιές είναι αυτές οι έσχατες ημέρες; Οι έσχατες ημέρες δεν είναι αυτές της δευτέρας παρουσίας του Χριστού. Όπως ανοήτως και επικινδύνως λέγουν οι Πεντηκοστιανοί. Αλλά είναι οι έσχατες ημέρες ως πρός τήν πρώτην παρουσία του Χριστού.

  Έτσι έχομε δύο έσχατα στην Αγία Γραφή. Τα πρώτα έσχατα αναφέρονται εις τήν πρώτην παρουσία καί τά δεύτερα έσχατα εἰς τήν δευτέραν παρουσία του Χριστού. Έτσι λοιπόν έχομε δύο παρουσίες δύο έσχατα. Ερμηνεύοντας τώρα ο Κύριος αυτήν την προφητεία του Μαλαχίου λέγει: «Ἠλίας μὲν ἔρχεται πρῶτον καὶ ἀποκαταστήσει πάντα». Αυτό το "Ἠλίας μὲν ἔρχεται πρῶτον" αυτή η φράση του Κυρίου, αναφέρεται εις τήν δευτέραν παρουσίαν. Επειδή δέ μπερδεύτηκαν οι μαθηταί, ο Κύριος ερμηνεύει πιάνοντας από τήν δευτέρα του παρουσία. Γιατί σαφώς λέγει: "Έρχεται", δέν είπε "ήλθε." Ακόμα είπε "Ηλίας" δέν είπε "Ιωάννης." Και εκείνο το "πρῶτον" θα πή πρώτα θάρθη. Μά δεν ήρθε. Εγώ ήλθα πιο μπροστά. Σε σχέση μέ εκείνα τα οποία λέγουν οι Γραμματείς, καί είσαστε κι εσείς μπερδεμένοι. Ότι δηλ. πρώτα θα ρθή ο Μεσσίας και μετά θα ρθή ο Ηλίας. Αλλά όταν ο Κύριος ήλθε, ο Ηλίας δεν έχει έλθει. Καί πράγματι δέν ήλθε. Συνεπώς σαφώς σαφέστατα πρόκειται περί τής δευτέρας παρουσίας του Χριστού. Μετά λέγει: «Ἠλίας ἤδη ἦλθε». Ακούστε τώρα την φράση του Κυρίου: Ο Ηλίας ήδη ήλθε. Δηλ. έχει πιά έλθει. «καὶ οὐκ ἐπέγνωσαν αὐτόν». Καί δέν τόν αναγνώρισαν. Εδώ τί εννοεί; Εννοεί την πρώτη παρουσία του. Αλλά προσέξτε. Έδώ τώρα, μπερδευτήκαμε περισσότερο, θα μού πήτε. Πρώτα λέγει ο Κύριος «ἔρχεται πρῶτον» και ευθύς λέγει «ἤδη ἦλθε» μά, έρχεται; Μά έαν έρχεται δεν ήλθε. καί μετά μάς λέγει «ἦλθε». Τώρα τί από τα δύο είναι, έρχεται ή ήλθε; Τί δηλ. από τα δύο; Η φράσις αυτή, η διατύπωσις αυτή αγαπητοί μου είναι αντίστοιχη μ' εκείνη την οποία αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης εις τήν Α' επιστολή 4, 3 καί λέγει: «καὶ τοῦτό ἐστι τὸ τοῦ ἀντιχρίστου ὃ ἀκηκόατε ὅτι ἔρχεται, καὶ νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστὶν ἤδη». Τούτο λέγει είναι το του Αντιχρίστου πού ακούσατε ότι έρχεται, ότι θα έλθη καί ήδη στον κόσμο υπάρχει. Μά αφού υπάρχει στον κόσμο πώς έρχεται; Άρα λοιπόν σημαίνει ότι πρόκειται περί δύο προσώπων. Και πράγματι. Ακούστε πώς το λέγει ο Ευαγγελιστής Λουκάς 1, 17 για την πρώτη παρουσία γιά τόν πρώτο πρόδρομο της παρουσίας του χριστού της πρώτης, «ἐν πνεύματι καὶ δυνάμει Ἠλιού» Ότι ο Ιωάννης ήλθε εν πνεύματι καί δυνάμει Ηλιού. Με την ενέργεια καί τόν τρόπο που είχε έλθει ο Ηλίας παλιά. Γι' αυτό ο Κύριος είπε ήδη ήλθε. Και όταν λέγει "έρχεται ο Ηλίας", σημαίνει ότι ο Ηλίας θα έλθη στην δευτέρα του παρουσία.

   Ωστε βλέπουμε πολύ σαφώς αγαπητοί μου ότι ο Κύριος ο ίδιος μαρτυρεί μόνο που θέλει μια προσεκτική μελέτη, γιατί αν το δούμε λίγο γρήγορα, θα έχωμε την εντύπωση ότι ο Κύριος ομιλεί διά τόν Ιωάννη, πού τόν παρομοιάζει με τον Ηλία. Δεν είναι αυτό. Δεν είναι αυτό. Αλλά κι ακόμα άν θέλετε, κάτι πού τό χρησιμοποίησαν στην εποχή εκείνη, –σάς τό λέγω εν παρόδω αυτό, καί είναι χρήσιμο να το ξέρουμε–, μερικοί υποστηρικταί της μετεμψυχώσεως, καί δυστυχώς στην εποχή μας έχομε πολλές τέτοιες καταστάσεις, είπαν ότι η ψυχή του Ηλία εισήλθε εις τον Ιωάννη και εμφανίζεται ως Ιωάννης. Διαβάζομε στις εφημερίδες, διαβάζετε εσείς, εσείς μου τα λέτε. Ότι είχα, λέει, ανάμνηση, λέει κάποιος, κάποιοι, είχα ανάμνηση από μια πρωτέρα μου ζωή. Ωραιότατα και ευστοχώτατα ο Ωριγένης πάνω σ' αυτό απαντά. Εάν ο Ηλίας είχε πεθάνει, τότε θα μπορούσε να υποστηριχθεί από τον λόγον αυτόν του Κυρίου, ότι ήδη ήλθε ο Ηλίας στο πρόσωπο του Ιωάννου μέ τήν έννοια ότι η ψυχή μπήκε σ' έναν καινούριο άνθρωπο, καί είναι τώρα ο Ηλίας μ' ένα καινούριο όνομα. Αλλά μέ τήν ίδια συνείδηση. Ότι είναι ο Ιωάννης. Αλλά ο Ηλίας δεν πέθανε. Και όπως ξέρομε κατά την μετεμψύχωση δεν έχομε μία ψυχή σε δύο σώματα. Ευστοχώτατα το παρατηρεί αυτό ο Ωριγένης και απορρίπτει αυτήν την αντίληψη που έχουν οι υποστηρικταί τής μετεμψυχώσεως.

   Αλλά και η Σοφία Σειράχ γράφει τά ανάλογα.  «Και ανέστη Ηλίας προφήτης  ὁ καταγραφεὶς ἐν ἐλεγμοῖς εἰς καιροὺς κοπάσαι ὀργὴν πρὸ θυμοῦ, ἐπιστρέψαι καρδίαν πατρὸς πρὸς υἱὸν καὶ καταστῆσαι φυλὰς Ἰακώβ.

μακάριοι οἱ ἰδόντες σε καὶ οἱ ἐν ἀγαπήσει κεκοσμημένοι, καὶ γὰρ ἡμεῖς ζωῇ ζησόμεθα». Σοφ. Σειρ. 48, 10-11 Είναι πολύ ωραίο αυτό. Πού βλέπομε αδώ τον σοφό Σειράχ να ερμηνεύει ορθώς τόν Μαλαχία και νά λέγει ότι είναι ο καταγραφείς, εκείνος που κατεγράφη να έλθη εν ελεγμοίς, για να ελέγξη τόν κόσμον εις καίρόν. Κάποια εποχή. Ποιά; θα είναι τα έσχατα της 2ας του Χριστού παρουσίας. Ευτυχισμένοι είναι εκείνοι οι οποίοι θα τον δούν καί θά είναι στολισμένοι με αρετές και εμείς θα έχωμε τήν ζωήν, πραγματικά, διότι ο Ηλίας θα έλθη να μας δώση την σωστή ερμηνεία, θά μάς δώση το μέτρο, ποιός είναι ο Μεσσίας. Ότι δεν είναι ο Αντίχριστος ο Μεσσίας, αλλά είναι ο Ιησούς.

   Αλλά και το απολυτίκιον αγαπητοί μου του προφήτη Ηλία, πού είναι η αποδοχή της Εκκλησίας, μην το ξεχνούμε, ξέρετε ότι η υμνογραφία μας μέχρι πρότινος εθεωρείτο όχι αξιόλογη πηγή θα λέγαμε δογματικών αληθειών. Κι όμως είναι αξιολογωτάτη. Έτσι το απολυτίκιο του προφήτου Ηλιού πού είναι η αποδοχή της Εκκλησίας μάς λέγει τα εξής: "Ὁ ἔνσαρκος Ἄγγελος, τῶν Προφητῶν ἡ κρηπίς (είναι η κρηπίδα όλων των προφητών, πάνω απ' όλους τους προφήτας), ὁ δεύτερος Πρόδρομος, τῆς παρουσίας Χριστοῦ, Ἠλίας ὁ ἔνδοξος". Σαφέστατα. Ο δεύτερος πρόδρομος της παρουσίας Χριστού. Καί γιά νά μήν νομισθή ότι πρόκειται περί άλλου συνωνύμου Ηλία, η Αγία Γραφή τονίζει: Ιδίως ο Μαλαχίας, "Ηλίαν τόν Θεσβίτην". Αναφέρεται και η πατρίδα του προφήτου για να τονισθή η ταυτότητα του Ηλίου. Οτι δεν πρόκειται περί κάποιου ομονόμου, αλλά πρόκειται περί του συγκεκριμένου Ηλία του Θεσβίτου, πού είχε έλθει τότε τόν 8ον, 9ον αιώνα π.Χ. αυτός ο ίδιος θα έλθη στα έσχατα, λίγο πρίν από την παρουσία του Χριστού.

   Αλλά διά τόν Ενώχ έχομε μόνο την μαρτυρία ότι ευηρέστησε εις τόν Θεόν, και ο Θεός τόν "μετέθεσε" καί θάνατον δέν εγνώρισε. Λέγει λοιπόν τό βιβλίο της Γενέσεως 5, 21-24 τα εξής: «εὐηρέστησε δὲ Ἐνὼχ τῷ Θεῷ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Μαθουσάλα διακόσια ἔτη καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας. καὶ ἐγένοντο πᾶσαι αἱ ἡμέραι Ἐνὼχ πέντε καὶ ἑξήκοντα καὶ τριακόσια ἔτη. (365 ετών). καὶ εὐηρέστησεν Ἐνὼχ τῷ Θεῷ καὶ οὐχ εὑρίσκετο, ὅτι μετέθηκεν αὐτὸν ὁ Θεός». Σε κάποια στιγμή της ζωής του, ενώ ζούσε ο Ενώχ, προσέξτε αυτό το σημείο είναι πολύ αξιόλογο, ζούσε όπως οι άνθρωποι της εποχής του, καί οι άνθρωποι της εποχής του έφθασαν στον κατακλυσμόν. Έφθασαν εκεί διότι υπήρχε πολύ αμαρτία. «οὐ μὴ καταμείνῃ τὸ πνεῦμά μου ἐν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις εἰς τὸν αἰῶνα διὰ τὸ εἶναι αὐτοὺς σάρκας». Γεν. 6, 3 Είναι σαρκικοί πλέον άνθρωποι. Δεν μπορεί να επαναπαυθή εις αυτούς το Πνεύμα μου το Αγιον. Σ' αυτήν την φοβερή εποχή που σας είπα έφερε τον κατακλυσμό, σε κάποια στιγμή της ζωής του, μετά την γέννηση του Μαθουσάλα ο Ενώχ μετενόησε, προσέξτε αυτό, λέγει ότι «εὐηρέστησεν». Προσέξτε το όνομα "Μαθουσάλας", πολλές φορές συναντάται δεν πρόκειται περί τού γνωστού μας Μαθουσάλα που έζησε 969 χρόνια. Έτσι όταν λέγει ότι ευηρέστησε μετά την γέννηση του Μαθουσάλα, σημαίνει ότι τότε κάτι έγινε, μέσα στην καρδιά του. Δηλ. μετενόησε. Καί τώρα ευαρεστεί εις τόν Θεόν μέ τήν μετάνοιά του. Τί είναι εκείνο που τον έκανε να ευαρεστήση εις τόν Θεόν; Η μετάνοιά του. Αυτό είναι πολύ σημαντικό διότι αυτός θα είναι ο κήρυκας της μετανοίας, όταν θα έλθη μέ τόν Ηλία, θα πή ίσως ότι, εγώ έζησα πρό τού κατακλυσμού, και ο Θεός επέφερε τον κατακλυσμόν και εγώ ήμουν τό ίδιο αμαρτωλός. Αλλά μετανόησα. Και γλύτωσα. Με πήρε από την γενεά μου ο Θεός, τόν μέν Νώς τον έβαλε εις τήν κιβωτόν για να διαιωνισθή τό ανθρώπινο γένος, εμένα δέ μέ ήρπασε και με οδήγησε εις τόν ουρανόν. Καί δέν δοκίμασα θάνατον. Βλέπετε τί είναι η μετάνοια; Θά πή τότε ο Ενώχ. Μεγάλης δυνάμεως η μετάνοια. Γι' αυτό τον λόγο άνθρωποί μου, αδελφοί μου, θα λέγει στο κήρυγμά του ο Ενώχ, μετανοήσατε. Πριν έλθη ο Θεός άρδην να πατάξη τήν γήν.

   Ωστε δεν μένει παρά μόνο ένα σημείο εις τόν Ενώχ. Ότι μετενόησε, ηρπάγη στον ουρανό. Ότι μετέθηκε αυτόν ο Θεός και ουχ ευρίσκετο. Πουθενα δεν βρέθηκε. Τον πήρε ο Θεός. Όπως και ο προφήτης Ηλίας μετατέθηκεν εις τόν ουρανόν χωρίς να δοκιμάση θάνατον. Καί μάλιστα την ανάληψιν τού προφήτου Ηλία, αγαπητοί μου, τήν είδαν πολλοί άνθρωποι. Εκτός από τον Ελισσαίο, τήν είδαν κανά δυό εκατοντάδες άνθρωποι. Οι λεγόμενοι "υιοί των προφητών". Οι οποίοι είχαν πληροφορηθεί από το Πνεύμα το Αγιον ότι ο Ηλίας θα αναλαμβάνετο εις τόν ουρανόν. Έτσι βλέπομε ότι έχομε και μάρτυρες της αναλήψεως του Ηλία. Κοινό λοιπόν σημείο είναι ότι ότι και ο Ενώχ και ο Ηλίας θάνατον δέν δοκίμασαν. Αλλά ανελήφθησαν –προσέξτε τώρα εδώ μία λεπτομέρεια– "ὡς εἰς τὸν οὐρανόν". Δ Βασ. 2, 11 Ο Ηλίας και ο Ενώχ δέν εἶναι εἰς τόν παράδεισον. Πολύ δέ παραπάνω δέν είναι στην Βασιλεία των ουρανών, στην Βασιλεία του Θεού. Σαφέστατα λέγει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, εκεί στις ομιλίες του στην Θεοτόκον, ότι μόνον η Θεοτόκος είναι εις τήν Βασιλεία του Θεού. Διότι η Θεοτόκος ανέστη και πήρε το σώμα της το καινούριο. Ο Ηλίας και ο Ενώχ μένουν εν ζωή, αλλά δεν πήραν καινούριο σώμα. Έτσι ο ληστής είναι εις τόν παράδεισον. Όχι στην Βασιλεία του Θεού. Ως ψυχή. Ενώ οι δυο αυτοί "ὡς εἰς τὸν οὐρανόν". Κάπου στον ουρανό. Ο Θεός γνωρίζει. Δεν μπορούμε να πολυπραγμονήσουμε περισσότερο, δέν μάς επιτρέπεται, δέν γνωρίζουμε. Και επειδή λέγει η Γραφή ότι «ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν» Εβρ  9, 27 απόκειται στους ανθρώπους να πεθάνουν μιά φορά, όλοι, γι' αυτό θα επανέλθουν εις τήν γήν τά δυό αυτά πρόσωπα, ως πρόδρομοι του Κυρίου, θα ελέγξουν τον Αντίχριστο και κατόπιν από τον Αντίχριστο θα θανατωθούν. Αγαπητοί μου αυτοί οι δυό είναι οι μάρτυρες πού μάς αναφέρει το βιβλίο της Αποκαλύψεως. Ο Ηλίας και ο Ενώχ.

   Είναι χαρακτηριστικό ότι την προφητεία των δύο μαρτύρων, ο ιερός Ευαγγελιστής τήν θεμελιώνει επί μιάς άλλης προφητείας του προφήτου Ζαχαρίου. Του υποδεικνύει ο Χριστός στο όραμά του ότι "οὗτοί εἰσιν". Ποιοί ούτοι; Οι δύο προφήται, οι δύο μάρτυρες Ηλίας και Ενώχ, «οὗτοί εἰσιν αἱ δύο ἐλαῖαι καὶ αἱ δύο λυχνίαι αἱ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου τῆς γῆς ἑστῶσαι» Είναι αι δύο κλάδοι ελιάς, οι δυό λυχνίες που στέκονται ενώπιον του Κυρίου. Πράγματι ο προφήτης Ζαχαρίας είδε σε όραμα τήν επτάφωτον λυχνίαν καί δύο κλάδοι ελιάς επάνω σ' αυτήν τήν επτάφωτον λυχνίαν. Καί εκεί του εξηγεί ο οδηγός άγγελος εἰς τὸν Ζαχαρίαν πάντοτε ότι πρόκειται περί του Ζωροβάβελ. Εκείνος δηλ. που επρόκειτο να οικοδομήση τόν λαόν μετά από τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία καί τόν Ιησούν τον αρχιερέα τον ευσεβήν. Εκείνοι οι δυό άνδρες, ο Ιησούς ο αρχιερεύς και ο Ζωροβάβελ, όταν γύρισαν από την Βαβυλωνιακήν αιχμαλωσίαν, αυτοί οι δυο άνδρες της Π.Δ. στέκονται τύποι των δύο εσχατολογικών μαρτύρων. Τύποι Ηλία και Ενώχ. Καί η μαρτυρία και η ερμηνεία είναι από την ίδια την Αγία Γραφή, διότι χρησιμοποιείται προφητεία για μια προφητεία. Γίνεται ανάλυση μιάς προφητείας του Ζαχαρίου, από μία προφητεία της Κ.Δ. καί δίδεται τό μέτρον· οπότε έτσι ο Ζωροβάβελ και ο Ιησούς ο αρχιερεύς, όπως σας είπα, είναι τύποι των δύο εσχατολογικών μαρτύρων του Ηλία και του Ενώχ. Αυτή η διπλή εικόνα της ελαίας καί τής λυχνίας θέλει να δώση, να δηλώση, ότι ακριβώς δηλώνει εις τά δύο πρόσωπα Ζωροβάβελ και Ιησού. Καί δέν είναι τί άλλο παρά η Χάρις του Θεού, διότι ο Ζωροβάβελ πήρε χάρη από τον Θεό, διά να επανοικοδομηθή ο ναός, ο οποίος είχε ερημωθεί. Καί μέσα σε μύριες δυσκολίες πάρα πολύ γρήγορα ανοικοδόμησαν τον ναόν. Έτσι λοιπόν αυτή η διπλή εικόνα της ελαίας και της λυχνίας θέλει να δείξη τήν χάρη του Θεού στους δυό αυτούς προφήτας Ηλία και Ενώχ, τήν αρετή τους, τήν σοφία τους, τήν αγιότητά τους καί τήν καθαρότητά τους. Χωρίς να μείνω πιο πολύ στην ερμηνεία για να μήν αργήσουμε.

   Οι μάρτυρες ακόμη βλέπομε ότι είναι δύο. Δεν είναι ένας ούτε είναι τρείς. Γιατί; Διότι η ιδία η Αγία Γραφή παραγγέλει: «ἐπὶ στόματος δύο μαρτύρων καὶ ἐπὶ στόματος τριῶν μαρτύρων στήσεται πᾶν ῥῆμα». Δευτερ. 19, 15. Δηλ. η μαρτυρία γίνεται από δύο κυρίως το ελάχιστον πρόσωπα. Καί επειδή τό αντικείμενο της μαρτυρίας ήτο τεραστίας σημασίας, διότι έρχονται να δείξουν ποιός είναι ο Αντίχριστος και να μαρτυρήσουν περί του Ιησού Χριστού, ήτο ανάγκη να υπάρχουν δύο μάρτυρες. Είναι σπουδαίο αυτό. Αλλά ακόμη και η παρουσία δύο προσώπων έχει σχέση μ' εκείνη την ενέργεια του Χριστού, πού έστειλε, όπως θα ενθυμείσθε από το Ευαγγέλιον τους μαθητάς του, ανά δύο προ προσώπου του. Έστειλε, λέει καί τούς εβδομήκοντα και τους δώδεκα, ανά δύο εις τρόπον ώστε όταν σφάλλει ο ένας να διορθώνει ο άλλος. Όταν πέφτει ο ένας νά τόν σηκώνη ο άλλος. Διότι η παρουσία των δύο προσώπων πάντοτε σ' ένα έργον είναι μεγάλο κεφάλαιον. Είναι μία αλληλοενίσχυσις κατά τό «οὐαὶ αὐτῷ τῷ ἑνί, ὅταν πέσῃ καὶ μὴ ᾖ δεύτερος ἐγεῖραι αὐτόν». Εκκλ. 4, 10  Έτσι λοιπόν η παρουσία των δύο μαρτύρων έχει αυτούς τούς δυό λόγους.

   Αλλά γιατί ονομάζονται μάρτυρες; Διότι θα μαρτυρήσουν περί της αληθείας. Του ποιός είναι ο γνήσιος Χριστός και ποιός είναι ο ψευδής Χριστός. Σημειώσατε όμως κάτι πού είναι πολύ σημαντικό. Ότι αυτοί δεν θα είναι μια μοναδική μαρτυρία. Οι πιστοί δεν θα μένουν άμοιροι μιάς πληροφορίας και μιας γνώσεως. Αν ήταν έτσι αγαπητοί μου, τότε θα ήταν περιττόν νά δώση ο Κύριος τά σημάδια της δευτέρας του παρουσίας καί τά σημάδια του Αντιχρίστου. Εδώ βλέπομε σαφώς ότι οι πιστοί θα έχουν γνώση. Τότε θα πήτε, σε τι θα χρειάζονται οι δυό προφήται; Οι δύο μάρτυρες; Οι δύο μάρτυρες χρειάζονται πρώτον, να στηρίξουν στην ίδια αντίληψη που υπάρχει στους πιστούς ότι ο Ιησούς είναι ο γνήσιος Μεσσίας και ο Αντίχριστος είναι ο άλλος, ο ψεύτικος. Δηλ. νά τούς πούν, "σωστά το κρίνετε". Ο Χριστός δέν μάς είπε, άμα δήτε, λέγει, τήν συκιά νά βγάζη φυλλαράκια τότε το θέρος είναι κοντά, έτσι κι όταν αυτά τα πράγματα βλέπετε να γίνωνται τότε θα πήτε, το τέλος εγγύς. Το τέλος κοντά. Μάς έδωσε τόσες μαρτυρίες. Η Αγία γραφή μάς έχει πολλές και ο Απ. Παύλος μάς δίδει και ο Κύριος δίδει. Αυτό ως πρός τί; Οι πιστοί πρέπει νά τά ξέρουν τα σημάδια αυτά. Λέγει ο άγιος Ιγνάτιος Αντιοχείας στον άγιον Πολύκαρπον: "τους καιρούς καταμάνθανε" είπε στην επιστολήν του "Πρός άγιον Πολύκαρπον", "τούς καιρούς καταμάνθανε,τόν αναμενόμενον προσδόκα." Τί θά πή καταμάνθανε τους καιρούς; Μελέτα, βλέπε τά γεγονότα. Να μελετάς. Ο ίδιος ο Κύριος δέν μάς είπε, ότι «τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι;» Μάτθ. 16, 3 το πρόσωπον τού ουρανού,τό μετερολογικόν πρόσωπον μπορούμε να το κρίνουμε, ενώ το πρόσωπο των καιρών δεν μπορούμε; Καί απεκάλεσε τους τότε συγχρόνους του ο Κύριος «ὑποκριταί» «ὀψίας γενομένης λέγετε· εὐδία· πυῤῥάζει γὰρ ὁ οὐρανός· καὶ πρωΐ· σήμερον χειμών· πυῤῥάζει γὰρ στυγνάζων ὁ οὐρανός.» λέτε: θά βρέξη ή θάχουμε καλόν καιρόν, από τα προγνωστικά του καιρού. Τους καιρούς τούς ιστορικούς, τούς πνευματικούς καιρούς γιατί δεν τους αναλύετε καί δέν τούς ερευνάτε; Οι πιστοί λοιπόν αγαπητοί μου θα γνωρίζουν πολλά. ᾿Αν το θέλετε, αυτός είναι και ο σκοπός που αναλύομε αυτά τα θέματα εδώ. Δεν λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στό 1 Κεφ. στην Αποκαλύψεως στχ 3 «μακάριος ὁ ἀναγινώσκων καὶ οἱ ἀκούοντες». Και εγώ είμαι μακάριος που σας τα λέγω και εσείς είστε μακάριοι πού τά ακούτε. Αλλά, γιατί μακάριοι; Γιά νά πληροφορηθούμε. Τότε οι δύο μάρτυρες; θά μάς βεβαιώσουν. Ότι έτσι είναι τά πράγματα. Κι αυτό έχει πολλή σημασία. Αλλά έχει κι άλλη αξία.Οι μάρτυρες αυτοί οι δυό θα μαρτυρήσουν περί τής αληθείας καί σε κείνους που θα έχουν μίαν χαλαρότητα. Και οι οποίοι θα έχουν παρασυρθεί από τον Αντίχριστον. Και θα τους καλέσουν στην μετάνοια. Καί τότε πραγματικά έχει πολύ αξία και για τους πιστούς καί διά τούς χαλαρούς, η μαρτυρία των δύο προφητών. Αλλά προσέξτε όμως κάτι. Είπαμε μαρτυρία. Ολόκληρο το Ευαγγέλιο είναι μια μαρτυρία. Ολόκληρο. Εφόσον αυτός ο ίδιος ο Κύριος είπε: «ἐγὼ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καὶ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ.». Ιω. 18, 37  Γι' αυτό έγινα άνθρωπος γι αυτό γεννήθηκα, γι' αυτό ήρθα στον κόσμο, διά να μαρτυρήσω περί τής αληθείας. Μαρτυρία σημαίνει διακήρυξις τής αληθείας. Αλλά επειδή η μαρτυρία της αληθείας δεν γίνεται δεκτή από τον κόσμο, γι' αυτό εις το τέλος η μαρτυρία αυτή απολήγει εις μαρτύριον αίματος. Έτσι οι δύο αυτοί μάρτυρες Ηλίας καί Ενώχ, είναι ταυτοχρόνως κήρυκες της αληθείας καί μάρτυρες αίματος.

   Κεφ. 11, 3. «καὶ προφητεύσουσιν ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα» Καί θά προφητεύσουν. Ναί, οι δύο αυτοί μάρτυρες θα προφητεύσουν. Λέγει ο Αρέθας Καισαρείας, ο ερμηνευτής: "πρό διαμαρτύρας τε τοίς ουσι τότε μή τοίς απατηλοίς του Αντιχρίστου παράγεσθαι σημείοις." Τότε λέγει, θα προδιαμαρτυρηθούν καί θά προφητεύσουν εις τούς τότε υπάρχοντας ανθρώπους. Γιά νά μήν απατηθούν από τα σημεία καί τά θαύματα και τα τέρατα –τέρας θα πή σημείον–. Μεγάλο σημείον θα πή τέρας, τεράστιο δηλ. Από κείνα που θα επιτελεί ο Αντίχριστος. Κι όπως σημειώνει ο Άνθιμος Ιεροσολύμων, 200 χρόνια πίσω, του 18ου αιώνος, σάς διαβάσω είναι εύκολη η γλώσσα του: "ούτοι ουν μένουσι ελθείν διδάξαι τους τότε ανθρώπους ότι ο Αντίχριστος ουκ έστι ο Χριστός αλλά πλάνος και απατηλός και απατεών και απωλείας πρόξενος και ότι τα τούτου τερατουργήματα μαγικά καί τά τού κακοτέχνου διαβόλου φαντάσματα και ότι Ιησούς ο Χριστός ο Υιός του Θεού ως έγγιστα ποιήσεται την παρουσίαν αυτού ίνα κρίνη ζώντας καί νεκρούς." Ότι τα θαύματα του Αντιχρίστου είναι ψεύτικα κατ' ενέργειαν του σατανά, ο δέ Χριστός ως έγγιστα. Έρχεται νά, νά πολύ γρήγορά. Εκείνα δέ τά τρισήμισυ χρόνια δεν είναι τρισήμισι αιώνες, είναι 3½ χρόνια. Είναι αληθινά τα χρόνια. Καί θά ρθή γιά νά κρίνη ζωντανούς καί νεκρούς.

   Κεφ. 11, 3. «καὶ προφητεύσουσιν... περιβεβλημένοι σάκκους.». Όταν θα κηρύττουν θα φορούν τσουβάλια. Σάκκους, τσουβάλια. Ο σάκκος είναι δείγμα πένθους και μετανοίας. Είναι από την Π.Δ. Τό γνωρίζομε. Ενθυμείσθε τους Νηνευίτας. Όταν μετενόησαν έβαλαν σάκκους, τσουβάλια. Έβγαλαν τα ρούχα τους. Απ' αυτό συμπεραίνουμε ότι το κήρυγμα τό δύο μαρτύρων θα είναι αφ' ενός μέν προειδοποιητικό και διαφωτιστικό περί του Χριστού καί τού Αντιχρίστου, αφ' ετέρου δέ αφυπμιστικόν και κήρυγμα μετανοίας.

   Αγαπητοί μου αυτό πρέπει να είναι πάντοτε τό χριστιανικό κήρυγμα μέσα στούς αιώνες. Να δείχνει τόν Χριστό και να ξυπνάει τήν συνείδηση. Να είναι θεολογικό και να υποδεικνύει την επιστροφή εις τόν Χριστό. Άξίζει να μείνω λίγο, αξίζει γιά νά μήν ζητάτε κηρύγματα με επιστημονικό χρώμα, ά, λέει ωραία τα είπε ο ομιλητής, ω, είχε μέσα επιστήμη. Πολλές φορές κι εγώ έχω χρησιμοποιήσει επιστημονικά σχήματα ή φιλοσοφικά, δέν είναι καλά σχήματα, κηρύγματα αυτά. Τ' ακούτε; Δεν είναι καλά κηρύγματα. Τα καλά κηρύγματα είναι όταν έχουν άρτον αληθινόν μέσα, σιτάρι. Ακούστε λοιπόν πώς τό λέγει αυτό ο Απ. Παύλος στην απολογία του στον Αγρίππα, τον βασιλιά, πού τού τό είπε ο ίδιος ο Χριστός. Ακούστε. Είναι Πράξεις, 26, 17-18. Γιά νά μήν περιφρονούμε το γνήσιο κήρυγμα, γι' αυτό τό λέγω, προσέξτε: «ἐξαιρούμενός σε ἐκ τοῦ λαοῦ καὶ τῶν ἐθνῶν (σ' έχω διαλέξει από τον λαό και από τα έθνη) εἰς οὓς ἐγώ σε ἀποστέλλω (λέγει ο Χριστός στον Παύλο. Κι αυτά τά λέγει ο Παύλος στον Αγρίππα. Τί μου είπε ο Χριστός.) ἀνοῖξαι ὀφθαλμοὺς αὐτῶν (ν' ανοίξω τα μάτια τους. Ποιά μάτια; Τά μάτια της συνειδήσεως. Ν' ανοίξουν τα μάτια τους.) τοῦ ἐπιστρέψαι ἀπὸ σκότους εἰς φῶς (να γυρίσουν από το σκοτάδι στο φως) καὶ τῆς ἐξουσίας τοῦ σατανᾶ ἐπὶ τὸν Θεόν (να γυρίσουν πίσω και να φύγουν από τις παγίδες και την εξουσία του διαβόλου καί τήν αιχμαλωσία του διαβόλου. Και να γυρίσουν στο Θεό.) τοῦ λαβεῖν αὐτοὺς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν (να πάρουν άφεση αμαρτιών, να φθάσουμε να συγχωρεθούν οι αμαρτίες μας, νά τίς επισημάνουμε, ν' ανοίξουν τα μάτια μας, νά τίς δούμε καλά τίς αμαρτίες μας καί νά πάμε να ζητήσουμε συγχώρεση από τον Θεό.) καὶ κλῆρον ἐν τοῖς ἡγιασμένοις πίστει τῇ εἰς ἐμέ (Καί νά γίνουν, να κληρωθούν και να μείνουν στον λαό, να ενσωματωθούν εις τὸν λαό τῶν ηγιασμένων ανθρώπων». Δηλ. τών πιστών. Να γίνουν ο πιστός λαός. Πίστει (δοτική) τῇ εἰς ἐμέ. Διά τής πίστεως εις εμένα. Πού σημαίνει ότι ο τρόπος για να πετύχουν αυτά είναι η πίστη στο πρόσωπό μου. Να η Θεολογία. Η πίστη στο πρόσωπό μου. Να η Θεολογία. Ωστε λοιπόν τί βλέπομε εδώ; Θεολογία! Πίστη στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Να ανοίξουν τα μάτια μας από τα αφυπμιστικά κηρύγματα και από αφυπνιστικά βιβλία, να ανοίξουν οι συνειδήσεις μας. Να αρχίσαμε να είμεθα αυτοκατηγορούμενοι. Να μετανοήσουμε. Να επιστρέψουμε. Να φύγωμε από τον διάβολο. Από την εξουσία του, από τα μάγια από τις προλήψεις, από τά πάθη, από τις αμαρτίες. Να γυρίσουμε στο φώς, να γυρίσουμε στον Χριστό. Αυτό είναι το γνήσιο κήρυγμα. Αν πράγματι καταφέρνομε μ' ένα κήρυγμα αυτά να πετυχαίνωμε, τότε μπορούμε να μιλάμε,αγαπητοί μου, ότι είναι κήρυγμα ορθόδοξο, που σώζει. Τό κριτήριο ενός κηρύγματος είναι αυτό που σώζει. Εάν δεν σώζει, εάν θωπεύει τις συνειδήσεις, καί κολακεύει, τότε δεν σώζει, δέν είναι κήρυγμα και είναι αλλότριο και συνεπώς είναι μία ματαιολογία. Είναι αξιοσημείωτο ότι το κήρυγμα των μαρτύρων Ενώχ και Ηλία, δεν περιορίζεται εις τούς Ιουδαίους. Προσέξτε αυτό. Παρ' ότι λέγει εκεί ότι θα γυρίση την καρδίαν πατρός πρός υιόν και εννοεί την συναγωγή. (Η συναγωγή έχει θέση πατρός.) Ενώ παιδί είναι η διδασκαλία των προφητών. Συνεπώς ότι η συναγωγή θα γυρίση να δεχθή το Ευαγγέλιο, θά γυρίση να δεχθή τό κήρυγμα των αποστόλων. Αυτό σημαίνει καρδίαν πατρός πρός υιόν. Παρά ταύτα, βλέπομε αγαπητοί μου ότι δεν περιορίζεται το κήρυγμα στους Ιουδαίους, παρ' ότι οι δύο μάρτυρες, φαίνεται, –θά τό δούμε λίγο πιό κάτω– οτι δρούν στα Ιεροσόλυμα, αλλά είναι το κήρυγμά τους παγκόσμιο. Τώρα πώς θα είναι παγκόσμιο; θα χρησιμοποιούν σταθμούς; Από πού το βλέπομε αυτό; Από τους παρακάτω στίχους 9 και 10 όπου οι λαοί πού δέν πίστεψαν απαλλαγέντες από αυτό το ενοχλητικό κήρυγμα των δύο μαρτύρων, όπως σήμερα για πολλούς ανθρώπους το κήρυγμα των ιεροκηρύκων είναι ενοχλητικό. Ω,  λέει όλο για μετάνοια μάς μιλάει, για μετάνοια, δέν μάς λέγει και πώς βρίσκομε ωραία τήν ζωήν μας, αναπαυτικά, όλο για μετάνοια, ενοχλητικό κήρυγμα. Ενοχλητικό. Θα σπεύσουν αγαπητοί μου ν' ανταλλάξουν δώρα μεταξύ των όταν θα έχουν δή, θα το δούμε, στην τηλεόραση, τόν θάνατο των δύο προφητών. Εις τήν πλατεία της Ιερουσαλήμ. Εκεί πού εσταυρώθη ο Κύριός των. Δείχνει λοιπόν ότι το κήρυγμα είναι παγκόσμιον.

   «καὶ προφητεύσουσιν ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα». Θά προφητεύσουν (1.260) χιλίας διακοσίας εξήντα ημέρας. Δηλ. 3½ χρόνια. Σαράντα δύο μήνες. Είναι αξιοπαρατήρητο ότι όσο χρόνο θα μείνη στην εξουσία ο Αντίχριστος τόσο χρόνο και οι δύο μάρτυρες θα παρατείνουν το κήρυγμα της μετανοίας. Οι 1.260 ημέρες όπως σας είπα, θα είναι οι 42 μήνες που θα καταπατείται υπό τών εθνών η Ιερουσαλήμ. Και λέγαμε την περασμένη φορά, ότι κατά την διάρκεια της τής καταπατήσεως της Ιερουσαλήμ – Εκκλησίας, αυτή είναι η Ιερουσαλήμ, υπό τών Εθνών, δηλ. θα έχει επέμβει ο Αντίχριστος, η αληθής Εκκλησία του Χριστού, πού είναι ο ναός καί τό θυσιαστήριον, πού είπε στον Ευαγγελιστή στο προηγούμενο διάψαλμα, να καταμετρηθούν οι υπό την προστασία του Θεού, η Εκκλησία του Χριστού, κατά τήν διάρκεια των 42 μηνών θα ενδιατρίβη στην έρημο. Λέει το 12 Κεφ. παρακάτω στον 6ον στίχο:

   «καὶ ἡ γυνὴ (είναι η Εκκλησία) ἔφυγεν εἰς τὴν ἔρημον, ὅπου ἔχει ἐκεῖ τόπον ἡτοιμασμένον ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, ἵνα ἐκεῖ τρέφωσιν αὐτὴν ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα.»

   Αν έπρεπε να τα μαζέψουμε αυτά τα τελευταία θα βλέπαμε ότι καθ' όν χρόνον θα βασιλεύη ο Αντίχριστος, οι δύο μάρτυρες θα εργάζωνται πυρετωδώς εις μίαν παγκοσμίαν κλίμακα διά τήν περίσσωσιν του κόσμου και μάλιστα τών χαλαρών Χριστιανών, που θα έχουν δώσει πίστη στα έργα. Ταυτοχρόνως οι χαλαροί πιστοί θα υφίστανται τήν φθοράν του Αντιχρίστου, η δέ Εκκλησία πού θα μένη ακλόνητη και σταθερά, διωκωμένη απηνώς υπό του Αντιχρίστου θα έχει καταφύγει στην έρημο, δηλ. στίς κατακόμβες.

Ας ετοιμαζόμαστε!

44η ομιλία στην κατηγορία « Ἱερά Ἀποκάλυψις ».

►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἱερά Ἀποκάλυψις " εδώ ⬇️

https://arnion.gr/index.php/kainh-diauhkh/iera-apokalycis
↕️
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/blog-post_80.html?m=1

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ἱερά Ἀποκάλυψις».🔻
https://drive.google.com/file/d/1A9Q7I5lLBiBm6AUhfYsXAdHckIBgYe7j/view?usp=drivesdk

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς «Ἱερά Ἀποκάλυψις».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%CE%99%CE%B5%CF%81%CE%AC%20%CE%91%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B9%CF%82.?m=1

🔹Επιμέλεια κειμένου : "Αθανάσιος Άμβωνας".

💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ἡ ἀνάσταση τῶν γονέων- Ψυχοσάββατο πρό Πεντηκοστῆς.

†. Αν ο θάνατος, αγαπητοί μου, έθετε την τελική του σφραγίδα σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη, τότε, θα λέγαμε, ας αρχίσομε να θρηνούμε γι΄ αυτήν την φοβερή αιχμαλωσία μας εις τον κόσμον αυτόν. Τότε μόνιμο τραγούδι μας, μόνιμο, μάλλον, ελεγείο μας, ας είναι το «Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης». Και μάλιστα όταν σήμερα, Ψυχοσάββατο προ της Πεντηκοστής, μάς ζωντανεύει αυτή η θέσις του θανάτου, η πραγματικότητα του θανάτου για να τα πούμε αυτά, τότε θα λέγαμε: «Γιατί να έρχονται νέοι άνθρωποι στον κόσμον αυτόν αφού θα πεθάνουν;».

   «Γιατί να γεννιώνται άνθρωποι;». Ή, ακόμη, τότε μία γέννηση θα μπορούσε να είναι ένα προκαταβολικόν πένθος. Μάλιστα μεταφορικώς λέγεται ότι το παιδί μόλις γεννιέται, κλαίει και αυτό σημαίνει ότι μπαίνει μέσα στα βάσανα αυτού του κόσμου. Τότε… γιατί ο ήλιος λάμπει; Ή ακόμη γιατί τα πουλιά κελαηδούν; Δεν θα υπήρχε λόγος. Τότε η Δημιουργία στο βάθος της, παρά την επιφανειακή ομορφιά της κρύβει την πιο απαίσια αντίφαση, την υπαρξιακή ανυπαρξία της. Και είναι μία, τότε η Δημιουργία, μία εξοργιστική κωμωδία. Αν βέβαια όλα αυτά, τον τελικό λόγο, τον έχει ο θάνατος. Έτσι, ύπαρξις και ανυπαρξία, ζωή και θάνατος, είναι η πιο ακραία αντίφασις.

   Αλλά ο Θεός που εδημιούργησε τα πάντα με τόση σοφία, με τόση δύναμη και με τόση αγάπη, αντιφάσκει εις εαυτόν; Δημιουργεί μάταια πράγματα ο Θεός; Βεβαίως όχι. Μη γένοιτο να υποστηρίξομε μία τέτοια θέση. Τότε; Ε, απλώς ο θάνατος είναι ένας μεγάλος παρείσακτος. Και πρέπει να δούμε πώς μπήκε αυτός ο θάνατος ως παρείσακτος μέσα στην πολύ ωραία Δημιουργία του Θεού. Όπως κάπου στην «Σοφία Σολομώντος» λέγει ότι «Είσαι φιλόζωος, Κύριε, και δεν έκανες κανένα δημιούργημά Σου να υποφέρει και κανένα δημιούργημά Σου δεν βδελύσσεσαι, δεν σιχαίνεσαι, και όλα είναι πολύ ωραία». Πώς, λοιπόν, υπάρχει ο θάνατος; Που είναι ο θάνατος πάντοτε, η πιο χτυπητή αντινομία, όπως ήδη σημειώσαμε, και η πιο απαίσια ασχημία.

   Ο θάνατος, αγαπητοί μου, είναι ο καρπός της παρακοής των Πρωτοπλάστων. Και το σημαντικόν είναι ότι ο Θεός ειδοποίησε για την περίπτωσιν αυτήν, λέγοντας: «Μην παραβείτε την εντολή μου· «ἐν ᾗ δ᾿ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε». «Θα πεθάνετε με θάνατο εάν θα φάτε από τον καρπόν αυτόν». Όχι βεβαίως ότι ο καρπός της γνώσεως ήταν καρπός δηλητηριώδης, ήταν κάτι άλλο, είχε μεταφυσικά στοιχεία. Όχι, τίποτε απ’ όλα αυτά. Ένα φυσικόν δέντρον ήτο. Αλλά ετέθη επάνω εις το καρπόν του δέντρου αυτού, ετέθη η εντολή της υπακοής. Και εφόσον οι Πρωτόπλαστοι παρέβησαν την εντολή της υπακοής, εισήλθε ο θάνατος.

   Λέγει το βιβλίον της «Σοφίας Σολομώντος» στο 2ο κεφάλαιο: «ὅτι ὁ Θεὸς ἔκτισε τὸν ἄνθρωπον ἐπ᾿ ἀφθαρσίᾳ (:τον έκανε να είναι άφθαρτος)  καὶ εἰκόνα τῆς ἰδίας ἰδιότητος ἐποίησεν αὐτόν· φθόνῳ δέ διαβόλου θάνατος εἰσῆλθεν εἰς τόν κόσμον».

   Πράγματι ο Θεός δεν εδημιούργησε τον θάνατον. Θα ήτο βλασφημία αυτό να το πούμε. Μάλιστα στην καθημερινότητά μας λέμε τα εξής: «Ε, τι να κάνομε; Φυσικά πράγματα είναι αυτά». Τι «φυσικά»; «Το ότι πεθαίνει κανείς. Ε, ο Θεός, έτσι θέλει, να πεθαίνομε». Δεν θέλει ο Θεός να πεθαίνομε. Και ο θάνατος είναι το πιο αντιφυσιολογικόν στοιχείον, η μεγαλυτέρα, σας είπα, ασχημία μέσα στην Δημιουργία· που δίνει μία εικόνα σαν να μην έχει σκοπόν η Δημιουργία. Σαν να είναι κάτι που να λέει κανείς: «Γιατί ζω; Αφού υπάρχει ο θάνατος. Γιατί ζω;». Σαν να αφαιρεί την έννοια του σκοπού της Δημιουργίας. Δεν έκανε ο Θεός τον θάνατον. Πολύ σωστά λέγει, λοιπόν, ο λόγος του Θεού ότι ο Θεός δεν έκανε τον θάνατον. Αλλά εισήλθε από τον φθόνο του διαβόλου. Επειδή επεκράτησε ο φθόνος του διαβόλου. Πώς; Εφθόνησε τους Πρωτοπλάστους, γιατί να είναι δημιουργήματα λογικά και να έχουν την στοργή του Θεού, κατάφερε, εννοείται… κατάφερε, εξηπάτησε ώστε να παραβούν την εντολήν του Θεού και έτσι να εισέλθει ο θάνατος.

   Αντίθετα, θα λέγαμε, ότι η φιλανθρωπία του Θεού εργάστηκε το μυστήριον της Θείας Οικονομίας, της Ενανθρωπήσεως. Διότι θα έλεγε κανένας: «Να, ο Θεός επιτρέπει, επέτρεψε». Ήταν το κατά παραχώρησιν θέλημά Του να εισέλθει ο θάνατος. Και τώρα εδώ ο Θεός δημιουργεί το μυστήριον της Θείας Οικονομίας, ακριβώς για να σώσει τον άνθρωπο, να τον επαναφέρει εις την κατάστασιν του αρχικού θελήματος του Θεού, δηλαδή του κατ’ ευδοκίαν θελήματος του Θεού, που είναι η αφθαρσία και η αθανασία και η μακαριότης.

   Λέγει ένα τροπάριο των Εγκωμίων της Μεγάλης Παρασκευής, ένα από το «Ἡ ζωὴ ἐν τάφῳ».  Λέγει κάτι έτσι πάρα πολύ ωραίο και συγκινητικό: «Ἐπὶ γῆς κατῆλθες (:Συ, ω Θεέ Λόγε που έγινες άνθρωπος, στη Γη κατέβηκες), ἵνα σώσῃς Ἀδάμ (:γιατί ο Αδάμ ήτο στη Γη) καὶ ἐν γῇ μὴ εὐρηκὼς τοῦτον, Δέσποτα (:και αυτόν –λέει- αφού δεν τον βρήκες), μέχρις ἅδου κατελήλυθας ζητῶν», «κατέβηκες μέχρι τον Άδη για να ψάχνεις να τον βρεις». Τι ωραίο που είναι αυτό πραγματικά!

   Κι έτσι βλέπομε ότι ο Θεός εργάστηκε το μυστήριον της Θείας Οικονομίας για να σώσει τον άνθρωπο και για να καταπατήσει τον θάνατον. Έτσι έγινε με μας όμοιος, απέθανε επί του Σταυρού ο Κύριος, αλλά ανεστήθη. Ακριβώς για να αναστήσει τον άνθρωπον την εσχάτη ημέρα. Και ανελήφθη εις τον ουρανό, ακριβώς για να ανεβάσει τον όλον άνθρωπον στον ουρανό και, ούτε λίγο ούτε πολύ, να τον στήσει στα δεξιά του Θεού Πατρός. Διότι εκεί ανέβηκε η ανθρωπίνη φύσις. Διότι ως Θεός Λόγος είναι ομοούσιος με τον Πατέρα και δεν υπάρχει δεξιά και αριστερά. Αυτό αναφέρεται εις την ανθρωπίνη φύση· και η ανθρωπίνη φύσις είναι εκείνη που ανήλθε εις τα δεξιά του Θεού Πατρός, όπως ακριβώς το είδε και ο άγιος Πρωτομάρτυς Στέφανος, ομολογώντας το μέσα εις το συνέδριο.

    Έτσι, ο Κύριος μάς άνοιξε τον δρόμο υπερνικώντας την αμαρτωλότητα του ανθρώπου ως αναμάρτητος, υπερνικώντας την θνητότητα, γιατί ο άνθρωπος πέθαινε, πώς θα μπορούσε ποτέ να ανεβεί στον ουρανό; Ως αμαρτωλός μπορούσε να ανεβεί στον ουρανό; Ως θνητός, μπορούσε να ανεβεί στον ουρανό; Και την υλικότητα. Πώς θα μπορούσε να ανεβεί ο άνθρωπος, υλικός υπάρχων; Πώς θα ήταν δυνατόν ποτέ; Κι όμως, γι'αυτό ξέρετε, εκπλήσσονται οι άγγελοι. Ω, αν είχαμε τον Πλάτωνα εδώ και μας άκουγε ότι άνθρωπος με την υλικότητά του ανέβηκε επάνω εις τον ουρανό, εις τον ουρανό των ιδεών, εκεί που δεν χωράει τίποτα, παρά μόνον είναι ο κόσμος των πνευμάτων και των ιδεών και των προτύπων και των αρχετύπων, θα τρόμαζε, θα χλώμιαζε. Και αν του λέγαμε ότι αυτό έγινε, το έχομε ως δεδομένον, από το γεγονός ότι ο Χριστός ανεστήθη και ανελήφθη εις τον ουρανόν, κυριολεκτικά θα ετρόμαζε, κυριολεκτικά, θα έλεγε ότι «κάτι καινούριο εδώ υπάρχει, κάτι καινούριο που δεν το σκέφτηκα». Ναι, πράγματι ήταν και είναι όλα αυτά που εργάστηκε ο Χριστός για μας ανοίγοντάς μας τον δρόμο, μία πραγματικότης, ένα γεγονός.

   Ενθυμείσθε, όταν ο άνθρωπος εβγήκε από τον υλικόν Παράδεισον, επίγειος ήτο, ενθυμείσθε ότι ο Θεός έταξε τα Χερουβείμ να φυλάσσουν την είσοδον του Παραδείσου και να κινούν την περιστρεφομένην εκείνην πυρίνην ρομφαία. Το ενθυμείσθε; Τι ήτο αυτή η «πυρίνη ρομφαία»; Δηλαδή ένα πράγμα που να γυρίζει, ένα σπαθί, αντί που να έχει λάμα, να έχει φλόγα και να περιστρέφεται. Πώς να μπεις μέσα σε μία είσοδο, όταν υπάρχει μία τέτοια, ένας τέτοιος φραγμός; Ξέρετε τι ήτο αυτό; Αυτά τα τρία που σας είπα. Αυτό ήτο που έφραξε τον δρόμον. Η αμαρτωλότης της ανθρωπότητος, η υλικότης της ανθρωπότητος και η θνητότης της ανθρωπότητος. Κι αυτά τώρα τα υπενικά ο Κύριος ανερχόμενος εις τον ουρανόν με την ανθρωπίνη Το φύση. Και μας οδοποίησε, μας άνοιξε τον δρόμο, έφτιαξε δρόμο για να ξαναγυρίσομε πίσω εις την Βασιλείαν του Θεού.

   Ας δούμε όμως πώς ο Απόστολος Παύλος, για να μείνομε και στη σημερινή περικοπή την αποστολική, που αναφέρεται εις το θέμα της αναστάσεως των νεκρών, ως Ψυχοσάββατο, όπως σας είπα, πώς ο Απόστολος Παύλος μας περιγράφει τα πράγματα, τον καρπόν, θα λέγαμε καλύτερα, της Αναστάσεως του Χριστού. Βέβαια έχει γράψει ένα ολόκληρο κεφάλαιο, το 15ο κεφάλαιο στην Α΄προς Κορινθίους επιστολήν του, που είναι ένας ύμνος στην ανάσταση. Ύμνος στην ανάσταση –προσέξτε- των νεκρών! Όχι ύμνος εις την ανάσταση του Χριστού.

   Εδώ, λοιπόν, στους Θεσσαλονικείς, λέγει: -Τι χαριτωμένο πράγμα, ξέρετε, και να έχομε ακροατάς Θεσσαλονικείς και να μιλά κανείς από τις δύο, αυτές, επιστολές. Έχει κάτι το πιο ιδιαίτερο, πιο ξεχωριστό. Αισθάνεται κανένας ότι αυτό που τώρα ακούει είναι για μένα. Όχι γιατί είναι ο λόγος του Θεού, αλλά και γιατί είμαι Θεσσαλονικεύς. Και αποτείνεται εκεί ο Παύλος. Έχει κάτι το πιο ιδιάζον-. Λοιπόν, γράφει στους Θεσσαλονικείς ο Απόστολος Παύλος:

   «Οὐ θέλομεν δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, περὶ τῶν κεκοιμημένων, ἵνα μὴ λυπῆσθε, καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα». «Δεν θέλομε», λέγει, «να αγνοείτε, αδελφοί, για τους κεκοιμημένους, για να μη λυπόσαστε, όπως και οι υπόλοιποι που λυπώνται υπερβολικά, μη έχοντες την ελπίδα της αναστάσεως». Ώστε, λοιπόν, ομιλεί περί κεκοιμημένων. Προσέξτε, είναι χαρακτηριστικό. Δεν ομιλεί περί νεκρών. Ομιλεί περί κεκοιμημένων. Κι αυτό σημαίνει ότι θα ακολουθήσει εγρήγορσις, όπως λέγει ο Οικουμένιος. Και συμπληρώνει ο Θεοδώρητος και λέγει: «Τῷ γὰρ ὕπνῳ ἐγρήγορσις ἕπεται». «Ένας που κοιμάται, βεβαίως θα ξυπνήσει. Αφού κοιμάται».

   Ενθυμείσθε, γιατί καινούργια πράγματα μπαίνουνε στον κόσμο. Ο Χριστός μάς έφερε καινούρια πράγματα, με διαστάσεις καταπληκτικές. Φθάνει μήνυμα στον Κύριο, ήτο πολύ μακριά από την Βηθανία, ότι ο φίλος ο Λάζαρος απέθανε. Και λέγει στους μαθητάς Του: «Ο φίλος μας ο Λάζαρος εκοιμήθη». Είχαν μάθει όμως ότι ήτο άρρωστος. Και είπαν οι μαθηταί… πώς μίλησαν; Τοποθετημένοι στις διαστάσεις της καθημερινότητος, της πραγματικότητος. Και λέγουν: Αφού τον πήρε ο ύπνος, μπόρεσε να κοιμηθεί, αυτό σημαίνει ότι τώρα θα πάρει την πάνω βόλτα στην υγεία του, θα γίνει καλύτερα. Όπως το λέμε κι εμείς: «Α, ένας ασθενής κοιμάται, φυσιολογικά, ωραία κοιμάται, ε, θα γίνει καλά! Παίρνει την πάνω βόλτα». Δεν κατάλαβαν όμως. Πού να συλλάβει το μυαλό τους τι θα επεκολούθει κ.λπ. κ.λπ. Και λέει ο Κύριος καθαρά στην γλώσσα τους: «Ο φίλος μας ο Λάζαρος απέθανε». Προσέξτε· στην γλώσσα τους. Άλλη γλώσσα έχει ο Κύριος. Ο Κύριος είπε «ἐκοιμήθη». Γιατί; Διότι απλούστατα θα επηκολούθει η ανάστασις. Δεν υπάρχει λοιπόν θέμα εδώ γι'αυτό, ότι δηλαδή ο θάνατος είναι ένας ύπνος. Πολύ σωστά, λοιπόν, ο Απόστολος Παύλος θεοπνεύστως βάζει: «δια τους κεκοιμημένους δεν θέλω να λυπείσθε» κ.λπ. κ.λπ. Και μη λυπούμεθα; Ναι, αλλά με μέτρο. Εδώ κόβει τι; Την άμετρον λύπην ο Απόστολος. Και η άμετρος λύπη είναι άρνησις της ελπίδος της αναστάσεως των νεκρών.

   Σας υπενθυμίζω ότι η λύπη, όταν περάσει κάποια όρια, είναι πάθος. Και ίσως δεν έχετε αντιληφθεί, αγαπητοί μου, ότι είναι ένα από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα η λύπη. Είναι φοβερό. Καταπίνει τον άνθρωπον. Εκεί κάπου η «Σοφία Σειράχ» λέγει, στο 38ο κεφάλαιο αν ενθυμούμαι καλά: «Μη λυπάσαι υπερβολικά, γιατί», λέγει, «θα αρρωστήσεις». Και πράγματι η λύπη καταπίνει τον άνθρωπο και σωματικά και πνευματικά. Δεν έχω καιρό να επεκτεινόμουν σ’ αυτό, εξάλλου δεν είναι και θέμα μας· αλλά προσοχή στο θέμα της λύπης.

   Είναι, λοιπόν, αμαρτία το υπέρμετρον, η υπέρμετρη λύπη. Ποιοι λυπούνται; Εκείνοι που δεν έχουν την ελπίδα της αναστάσεως των νεκρών. Τι κρίμα! Ξέρετε πόσες φορές ο διπλανός μας να κλαίει και να οδύρεται και να μην θέλει να παρηγορηθεί. Κι όμως μπροστά του είναι το θέμα ότι ο Χριστός ανεστήθη. Και οι νεκροί θα αναστηθούν. Και συνεχίζει ο απόστολος Παύλος, πάντα στους Θεσσαλονικείς αποτεινόμενος: «Εἰ γὰρ πιστεύομεν ὅτι Ἰησοῦς ἀπέθανε καὶ ἀνέστη, οὕτω καὶ ὁ Θεὸς τοὺς κοιμηθέντας διὰ τοῦ Ἰησοῦ ἄξει σὺν αὐτῷ». «Διότι», λέγει, «αν πιστεύομε ότι ο Ιησούς και πέθανε και ανέστη…-Γιατί βάζει το «απέθανε»; Μα δεν μπορεί να φανεί η ανάστασις εάν δεν υπάρξει ο θάνατος. Και στους Κορινθίους το λέγει αυτό. Ότι «ἀπέθανε κατά τάς Γραφάς και ἀνέστη κατά τάς Γραφάς». Βασική προϋπόθεση της αναστάσεως είναι ο θάνατος. Απέθανε πραγματικά. Γι΄αυτό φροντίζουν και οι ιεροί ευαγγελισταί να δείξουν ότι ο Χριστός πραγματικά απέθανε, για να φανεί η πραγματική Του ανάστασις. Έτσι, λέγει εδώ στη συνέχεια ότι «όπως ο Πατήρ ανέστησε τον Υιόν, έτσι και ο Θεός Πατήρ θα αναστήσει τους κεκοιμημένους ανθρώπους, τους νεκρούς δηλαδή και θα τους οδηγήσει μαζί με τον Ιησούν εις την Βασιλείαν Του».

   Πρέπει εδώ να κάνω μία μικρή παρατήρηση. Ότι, όταν στους Θεσσαλονικείς ομιλεί για το θέμα των νεκρών, ομιλεί δια τους ευσεβείς νεκρούς, δια τους ευσεβείς κεκοιμημένους. Δεν τον ενδιαφέρουν εκείνη τη στιγμή, δεν τον ενδιαφέρουν οι ασεβείς κεκοιμημένοι. Όλοι θα αναστηθούν. Μα όλοι θα αναστηθούν. Όπως ακριβώς όταν γεννιόμαστε, δεν ερωτώμεθα για να κουβαλήσομε αυτό που λέγεται «ανθρωπίνη φύσις», δηλαδή λογική, θέλω δεν θέλω γεννιέμαι με λογική, θέλω δεν θέλω γεννιέμαι με ελευθερία κ.ο.κ., κατά τον ίδιο τρόπο, θέλω δεν θέλω θα αναστηθώ, είτε ευσεβής είμαι είτε ασεβής είμαι. Είναι δεδομένο που ανήκει στον Θεό. Θέλω δεν θέλω! Εδώ, λοιπόν, ο Απόστολος δεν ομιλεί για τους ασεβείς. Ομιλεί για τους ευσεβείς κεκοιμημένους. Και για να δούμε τι γράφει στους Κορινθίους, να δούμε λιγάκι πιο κοντά τα πράγματα, γιατί δεν γράφει πιο πολλά εκεί στους Θεσσαλονικείς παρά μόνον λίγα για να παρηγορηθούν.

   Και λέγει: «Εἰ δὲ Χριστὸς κηρύσσεται ὅτι ἐκ νεκρῶν ἐγήγερται, πῶς λέγουσί τινες ἐν ὑμῖν ὅτι ἀνάστασις νεκρῶν οὐκ ἔστιν;(:Εάν –λέγει- ότι ο Χριστός κηρύσσεται ότι ανεστήθη από τους νεκρούς, πώς μερικοί λένε ότι οι νεκροί δεν αναστήνονται;) Εἰ δὲ ἀνάστασις νεκρῶν οὐκ ἔστιν, οὐδὲ Χριστὸς ἐγήγερται (:Αν –λέγει- δεν υπάρχει ανάστασις νεκρών, τότε ούτε ο Χριστός ανεστήθη. Τι αποτελεί αυτό, η Ανάστασις του Χριστού; Το θεολογικόν υπόβαθρον της αναστάσεως των νεκρών) · εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, κενὸν ἄρα τὸ κήρυγμα ἡμῶν, κενὴ δὲ καὶ ἡ πίστις ὑμῶν (: Αν, λέγει, ο Χριστός δεν ανεστήθη, τότε και το κήρυγμά μας και η δική σας πίστις πέφτουν στο κενό. Είναι κούφια πράγματα. Δεν έχουν αντίκρυσμα. -Αλήθεια, το σκεφθήκαμε ποτέ; Ότι αν δεν πιστεύομε στην ανάσταση των νεκρών, δεν είναι δυνατόν ποτέ να λεγόμεθα ότι ορθοδοξούμε. Η πίστις μας πέφτει στο κενό).Νυνί δε Χριστός ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο(: Τώρα δα, επί λέξει. Το θυμάμαι από τα Αρχαία του σχολείου. Νυνί. Τώρα δα. Δηλαδή τώρα πλέον, ας το πούμε έτσι, ο Χριστός ανεστήθη από τους νεκρούς και έγινε η απαρχή, το ξεκίνημα των κεκοιμημένων ως προς την ανάστασή τους). Ἒσχατος ἐχθρὸς καταργεῖται ὁ θάνατος(: Ο τελευταίος εχθρός καταργείται ο θάνατος, πραγματικά. Μπαίνει εκτός ενεργείας. Αυτό θα πει ‘’καταργείται’’)».

   Και έτσι βλέπομε εδώ να ομιλεί ο Παύλος με τον τρόπον αυτόν δια τους κεκοιμημένους. Και συνεχίζει τώρα στους Θεσσαλονικείς: 

   «Τοῦτο γὰρ ὑμῖν λέγομεν ἐν λόγῳ Κυρίου, ὅτι ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι εἰς τὴν παρουσίαν τοῦ Κυρίου οὐ μὴ φθάσωμεν τοὺς κοιμηθέντας(: Αυτό σας λέγω, ἐν λόγῳ Κυρίου, ότι εμείς οι ζωντανοί που έχομε μείνει, δεν θα φθάσομε στην παρουσία του Κυρίου. Δηλαδή δεν θα φθάσομε στον θάνατον, όταν θα έρθει ο Κύριος)». Εννοεί δηλαδή ότι όταν θα έρθει ο Κύριος, θα βρει ανθρώπους επάνω στη γη. Ε, αυτοί που θα ζουν τότε, «δεν θα φθάσομε τους κεκοιμημένους, δηλαδή δεν θα έχομε πεθάνει. Θα μας βρει ζωντανούς». Όποτε θα έρθει ο Κύριος. Προσέξτε τι είπε: «Ἐν λόγῳ Κυρίου». Τι σημαίνει αυτό; Η αυθεντία του λόγου του Θεού, του λόγου του Χριστού. Ούτε εγώ το επινοώ να το πω, ούτε ο Παύλος το επινοεί για να παρηγορήσει, αλλά είναι μία πραγματικότης. Εν λόγω Κυρίου. Τι βεβαιώνει; Ότι οι τότε ζώντες δεν θα πεθάνουν, αλλά θα, θα, θα αλλαχθούν.

   Να τι λέγει πάλι στους Κορινθίους- Εναλλάσσω τα δύο κείμενα, παίρνοντας ό,τι θα εξυπηρετούσε: «Ἰδοὺ μυστήριον ὑμῖν λέγω - Πράγματι είναι μυστήριον. «Να, μυστήριο», λέει, «σας λέγω»-· πάντες μὲν οὐ κοιμηθησόμεθα(: όλοι δεν θα πεθάνομε), πάντες δὲ ἀλλαγησόμεθα(: αλλά όλοι θα αλλαχθούμε. Τι θα πει ‘’θα αλλαχθώ’’; Θα περάσω από την φθορά στην αφθαρσία. Τι λέγεται «φθορά»; Αυτό που λέμε… τρώγω, πίνω, μεγαλώνω, κοιμάμαι. Αυτά αποτελούν το στοιχείο της φθοράς. Τι λέγεται «αθανασία»; Αυτό που δεν πεθαίνει πια. Έτσι θα περάσει η ύπαρξίς μου μέσα από την αφθαρσία και την αθανασία. Και συνεπώς στην Βασιλεία του Θεού δεν υπάρχει γάμος, όπως θα γνωρίζετε, δεν υπάρχει κοιλία. Ο Θεός και ταύτην και ταύτα καταργήσει κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ. «Καί πάντες δέ ἀλλαγησόμεθα (:και όλοι θα αλλαχθούμε) ἐν ἀτόμῳ, ἐν ῥιπῇ ὀφθαλμοῦ (:’’ἐν ἀτόμῳ’’ θα πει ‘’πάρα πολύ γρήγορα, σε χρόνο που δεν κόβεται πιο πολύ, σε άτμητον άτομον, άτμητον χρόνον’’. Και για να φέρει και μία εικόνα από την φύση, να γίνει κατανοητός, λέγει αυτό: «ἐν ῥιπῇ ὀφθαλμοῦ». Επειδή βέβαια η ριπή οφθαλμού είναι πάρα πολύ μεγάλος χρόνος, αλλά μία φυσική εικόνα. Πόσο κρατά το ανοιγόκλειμα των ματιών; Θα γίνει αυτή η αλλαγή, η ανάστασις και η αλλαγή. Και συνεχίζει και λέγει ότι «ἐν τῇ ἐσχάτῃ σάλπιγγι». Αυτά θα γίνουν τότε. Πάλι εικόνα στρατοπέδου εδώ. Πώς σαλπίζει ο σαλπιγκτής και όλοι οι στρατιώτες σηκώνονται από το στρατόπεδο κ.λπ.) σαλπίσει γάρ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐγερθήσονται ἄφθαρτοι (:θα αναστηθούν άφθαρτοι). Καὶ ἡμεῖς (που θα ζούμε) ἀλλαγησόμεθα(:θα αλλαχθούμε. Είναι εκπληκτικόν!).

   Στους Θεσσαλονικείς, λέει κάτι πιο λεπτομερές εδώ): «Ὃτι αὐτὸς ὁ Κύριος ἐν κελεύσματι (:με εντολή του Κυρίου, δηλαδή διαταγή), ἐν φωνῇ ἀρχαγγέλου καὶ ἐν σάλπιγγι Θεοῦ καταβήσεται ἀπ᾿ οὐρανοῦ -Έτσι δεν είπαν οι άγγελοι κατά την ημέρα της Αναλήψεως; ‘’Όπως τον είδατε να φεύγει, έτσι θα κατεβαίνει’’) καὶ οἱ νεκροὶ ἐν Χριστῷ ἀναστήσονται πρῶτον – Είναι εκπληκτικό. Και συνεχίζει:-, ἔπειτα ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι ἅμα σὺν αὐτοῖς(:συγχρόνως, μαζί με αυτούς) ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα». Γιατί κατεβαίνει; Για να ανεβούμε εμείς. Κι εμείς θα αναληφθούμε, υπολαμβανόμενοι από σύννεφα. Ποια σύννεφα; Αυτά τα μετεωρολογικά; Όχι. Είναι το θείον όχημα, είναι η θεία δόξα. Θα μας πάρει αυτή. Κατεβαίνει ο Κύριος, ανεβαίνομε εμείς. Και θα γίνει η συνάντησις κάπου στο σύμπαν, ο Θεός το γνωρίζει. Δηλαδή έρχεται να μας προϋπαντήσει. Μα είναι εκπληκτικόν! Μα η αγάπη Του είναι εκπληκτική! «Και τότε θα μας πάρει να μας οδηγήσει εις την Βασιλεία Του- καὶ οὕτω πάντοτε σὺν Κυρίῳ ἐσόμεθα(:και ότι πάντοτε θα είμεθα μαζί Του. Πού; Εις τους αιώνας των αιώνων εις την δική Του την Βασιλεία)».

   Αγαπητοί μου, έχομε καλά αντιληφθεί την ανάσταση των νεκρών; Ότι θα είναι ανάστασις σωμάτων; Το έχομε αυτό καλά αντιληφθεί; Πολλοί πιστεύουν ότι θα είναι ανάστασις ψυχών. Μα οι ψυχές δεν πεθαίνουν. Το σώμα διαλύεται. Η ψυχή φυλάσσεται, για να επανενωθεί, προσέξτε, με το παλαιόν σώμα. Το λέγει αλλού ο Απόστολος Παύλος. Για να δώσομε λόγο στον Θεό εκείνα που πράξαμε και με το σώμα και με την ψυχή. Και οι Πατέρες το λέγουν. Κ.λπ. κ.λπ.

   Λοιπόν, πιστεύομε ότι θα αναστηθούν τα σώματά μας; Τα σώματά μας. Λέμε στο Σύμβολο της Πίστεως: «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος». Εις δε το «Ἱεροσολυμιτικὸν Σύμβολον», μας διασώζει ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, λέγει: «Καὶ εἰς σαρκὸς ἀνάστασιν». . Είναι το 11ον άρθρον. «Καὶ εἰς σαρκὸς ἀνάστασιν». Είδατε; «Σαρκός». Το δε λεγόμενον «Ἀθανασιανόν Σύμβολον» λέγει: «Οὗ(:του οποίου) τῇ παρουσίᾳ - του Χριστού δηλαδή-  πάντες ἄνθρωποι ἀναστήσονται σὺν τοῖς ἑαυτῶν σώμασιν (:μαζί με τα σώματά τους), ἀποδώσοντες περὶ τῶν ἰδίων ἔργων λόγον. Αὕτη ἐστὶν ἡ καθολικὴ πίστις, ἣν (:την οποίαν)  εἰ μὴ τις πιστῶς τε καὶ βεβαίως πιστεύσῃ, σωθῆναι οὐ δυνήσεται».

   Θέτει εδώ θέμα πίστεως, θέμα σωτηρίας. Δεν πιστεύεις; Πρόσεξε, δεν θα σωθείς. Διότι πρώτα θα πιστεύσω στα δόγματα της πίστεως που προβάλλομε και μετά θα είναι η αρετή, οι καλές πράξεις και ό,τι άλλο. Για να μην φθάσομε να ανήκομε στην κατηγορία των ανθρώπων που δεν έχουν ελπίδα αναστάσεως. 

   Ας προσέξομε δε το συμπέρασμα του Παύλου στους Θεσσαλονικείς. Όταν τους είπε «Μὴ λυπεῖσθε· μὴ λυπεῖσθε», λέγει, «ἐν τοῖς λόγοις τούτοις». «Ὥστε παρακαλεῖτε ἀλλήλους ἐν τοῖς λόγοις τούτοις». «Ὥστε παρακαλεῖτε (: Να παρηγορείτε –λέγει- ο ένας τον άλλον, με αυτούς τους λόγους». Αλήθεια, πάμε πολλές φορές να παρηγορήσομε σε ένα σπίτι που πενθούν. Τι τους λέμε; Τους λέμε: «Α, έτσι ο Θεός τα θεσμοθέτησε, έτσι γίνηκαν…». Όχι, αγαπητοί. Θα μιλήσομε για την ανάσταση των νεκρών, στηρίζοντες αυτήν στην ανάσταση του Χριστού. Πράγματι, η μεγαλύτερη παρηγορία που έχει ο άνθρωπος είναι η ανάστασις των νεκρών. Και η μεγαλυτέρα εγγύησις με γεγονότα, όχι κατ’ επινόησιν, είναι η ανάσταση του Χριστού.

   Γι΄αυτό, αγαπητοί, ας κλείσομε, ευχαριστούντες την παρουσία σας, ,ας κλείσομε με εκείνους τους λόγους του Ιερού Χρυσοστόμου από τον Κατηχητικό του λόγο: «Ἀνέστη Χριστὸς καὶ νεκρὸς οὐδεὶς ἐπὶ μνήματος. Χριστὸς γὰρ ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο».   Ευχαριστώ που με ακούσατε.

69η ομιλία στην κατηγορία :
" Ὁμιλίες εἰς προσκυνητὰς "

► Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ὁμιλίες εἰς προσκυνητὰς " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/diafora-uemata/omilies-eis-proskynhtas
↕️

https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/blog-post_40.html?m=1

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίες εἰς προσκυνητὰς».🔻
https://drive.google.com/file/d/1EIzF_wNhI56Qn07qt70W1xBu97ZeXKm7/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς προσκυνητὰς».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ofekOTp4nhn13GcWlyuyvU

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίες εἰς προσκυνητὰς».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B5%CF%82%20%CE%B5%E1%BC%B0%CF%82%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%BA%CF%85%CE%BD%CE%B7%CF%84%E1%BD%B0%CF%82.?m=1

🔸Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

🔸Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†. Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.