Ἀνάγκη νά ἐξιχνιάσωμε τήν ταυτότητα τῆς Ἐνυποστάτου Σοφίας. ~ 2/14 ~

†.Εὑρισκόμεθα, ἀγαπητοί, εἰς τό βιβλίον τῆς Σοφίας Σειράχ εἰς τό 24ον κεφ. Κι ὅπως λέγαμε τήν περασμένη φορά, ὅτι τό κεφάλαιο αὐτό, ἐξ’ ὁλοκλήρου εἶναι ἀφιερωμένο εἰς τήν Ἐνυπόστατον Σοφίαν τοῦ Θεοῦ. Ἐνυπόστατος, ὑπενθυμίζω πάλι, θά πεῖ προσωπική, πού ἔχει ὑπόσταση, πρόσωπον. Δέν εἶναι δηλ. ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ κάτι τό ἀφηρημένο, ὅπως λέμε ὅτι αὐτός ὁ ἄνθρωπος εἶναι σοφός, ὅπως σέ μᾶς τούς Ἕλληνες εἶναι γνωστό τό ὅτι εἶναι μία ἀφηρημένη ἔννοια, εἶναι αὐτός πού ξέρει πολλά, εἶναι αὐτός τοῦ ὁποίου τό μυαλό κόβει κλπ., λέμε ὅτι αὐτός εἶναι σοφός ἄνθρωπος. Δέν εἶναι, ἐδῶ, ἡ σοφία μία ὑπόθεσις νοητική ἤ γενικά ἀφηρημένη, ἀλλά ἐδῶ ἡ ἔννοια τῆς Σοφίας, εἶναι πρόσωπον. Καί εἶναι τό 2ον πρόσωπον τῆς Ἁγίας Τριάδος. Πατήρ, Υἱός καί Ἅγιον Πνεῦμα. Ἔτσι ἀγαπητοί, ἔχομε τό ὄνομα αὐτό, «Σοφία τοῦ Θεοῦ», κάπου-κάπου θά λέγω «Ἐνυπόστατη», νά μήν τό λέγω κάθε φορά, ἔχομε τό ὄνομα αὐτό διάσπαρτο μέσα εἰς τήν Π. Δ. Τό ἔχομε καναδυό φορές καί μέσα στήν Κ. Δ., καί ἀναφέρεται εἰς τόν Ἰησοῦν Χριστόν, τόν μετέπειτα Ἐνανθρωπήσαντα Θεοῦ Λόγον ἤ ἡ Σοφία πού Ἐνηνθρώπησε, ἔγινε δηλ. ἄνθρωπος. Ὁ Κύριος ἡμών Ἰησοῦς Χριστός.

   Εἴδαμε τήν περασμένη φορά, ποιά βιβλία κατά πλησμονήν ἀναφέρονται εἰς τήν Ἐνυπόστατον Σοφίαν τοῦ Θεοῦ. Εἴδαμε τό βιβλίο τοῦ Ἰώβ, εἴδαμε τό βιβλίο τοῦ Βαρούχ τοῦ προφήτου καί γραμματέως τοῦ προφήτου Ἱερεμίου. Τώρα μᾶς μένει νά δοῦμε τό βιβλίο τῶν Παροιμιῶν, καί μετά, τό βιβλίον τῆς Σοφίας Σολομῶντος, ἐκτός βεβαίως ἀπό τό βιβλίο τῆς Σοφίας Σειράχ, ὅπου καί ἡ ἀναφορά τοῦ πράγματος, ἀπ’ ὅπου παίρνουμε καί τό κύριό μας θέμα. Γιά νά κάνουμε λοιπόν τώρα μία ἀναφορά εἰς τό βιβλίο τῶν Παροιμιῶν, τό ὁποῖο εἶναι κυριολεκτικῶς, θά τό δεῖτε - παραλείπω καί πολλά, γιά νά μήν φορτώσω πάρα πολύ τό θέμα μου - εἶναι κατάφορτον, κατάφορτον ἀπό τήν ἀναφοράν του στήν Ἐνυπόστατον Σοφίαν. Ἀλλά τό ἴδιο κατάφορτον καί περισσότερον εἶναι στό βιβλίο Σοφία Σολομῶντος ἡ ἀναφορά εἰς τήν Ἐνυπόστατον Σοφίαν. Μή λησμονοῦμε δέ ὅτι ὁ μέγιστος καί μεγαλοπρεπέστατος ναός τῆς Ὀρθοδοξίας, εἶναι ὁ ναός τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, εἰς τήν Κωνσταντινούπολην.

Ἡ γνωστή μας Ἁγια - Σοφιά. Δέν ξέρω ἄν κανείς ποτέ ὑποπτεύθηκε ὅτι δέν πρόκειται περί τῆς ἁγίας Σοφίας, δηλ. ἡ γνωστή μάρτυς, μέ τά τρία της κορίτσια, πού ἐμαρτύρησε. Ὁ ναός αὐτός ἀφιερώθηκε ἀκριβῶς εἰς τήν Ἐνυπόστατον Σοφίαν τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ἔγινε ὁ ἔξω κόσμος πιά - ὁ ἔξω τῶν ὁρίων τῆς Παλαιστίνης κόσμος - χριστιανικός, κι ὁ Ἑλληνικός κόσμος ὁμοίως ἔγινε χριστιανικός, τότε ἔχομε καί τήν περίπτωσιν τῆς δημιουργίας τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας καί τότε βέβαια βγήκαμε ἀπό τόν ζυγόν κατοχῆς, πού εἴχαμε ἀπό τούς Ρωμαίους, καί τότε ἀναπτύχθηκε τό ἀνατολικόν τμῆμα τοῦ Ρωμαϊκοῦ κράτοῦς, ὡς Βυζαντινή Αὐτοκρατορία, πού εἶχε ἔντονη τήν Ἑλληνική σφραγίδα. Κι ἀφοῦ ἔγινε βεβαίως ὁ χῶρος αὐτός χριστιανικός καί ἐπειδή μπῆκαν μετά αἱρέσεις, λέμε «ὁ Ὀρθόδοξος ἀνατολικός κόσμος», πρός τιμήν λοιπόν τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, ἐκτίσθη αὐτός ὁ ναός, τοῦ Ἰουστινιανοῦ, ὁ ὁποῖος ἦτο ὁ μεγαλύτερος ναός τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Δέν ξέρω λοιπόν ἄν μπορέσαμε νά ἀντιληφθοῦμε ὅτι αὐτός ὁ ναός, ἀφιερώθηκε εἰς τήν Ἐνανθρωπήσασα Σοφία τοῦ Θεοῦ, δηλ. τόν Ἰησοῦν Χριστόν. Καί βέβαια ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες χριστιανοί, θά θέλαμε νά ἐπανακτήσωμε τήν Πόλιν, τήν Κωνσταντινούπολη καί τόν περιώνυμον ναόν τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας. Ἀσφαλῶς.

Ὅσοι πηγαίνουν ἐκεῖ ὡς προσκυνηταί, μέ συγκίνηση μπαίνουν μέσα στό ναό· δέν λειτουργεῖ βέβαια, οἱ Τοῦρκοι τόν ἔχουν μεταβάλλει σέ μουσεῖον. Ἀλλά εἴτε αὐτό ἀποτελεῖ ἕνα ὄνειρο, εἴτε εἶναι δύσκολο, ἀπό τίς ποικίλες θά λέγαμε ἱστορικές συγκυρίες τίς ὁποῖες, στίς ἡμέρες μας ἰδιαίτερα ζοῦμε, μέ τίς σχέσεις μας μέ τήν Τοῦρκία, ἕνα προέχει. Ὄχι βεβαίως ἡ ἐπαναπόκτηση τοῦ ναοῦ, ὅσο κυρίως, ἡ κατανόησις τῆς Ἐνυποστάτου Σοφίας, πού οἱ Πατέρες μᾶς ὕψωσαν καί ἀφιέρωσαν πρός τιμήν της τόν ὁμώνυμον ναόν. Θά ἐπαναλάβω· δέν ἔχει σημασία ἄν θά ξαναπάρωμε πίσω τήν Πόλη καί τήν Ἁγιά Σοφιά. Τό θέλουμε. Δέν ξέρομε ὅμως. Ὁ Θεός τό ξέρει αὐτό. Ἀλλά ἐκεῖνο πού προέχει, ἐπαναλαμβάνω, εἶναι νά κατανοήσωμε Ἐκεῖνον στόν ὁποῖον ἀφιερώθηκε ὁ ναός αὐτός. Νά κατανοήσωμε δηλ. τόν Ἰησοῦν Χριστόν.

   Πρέπει ἀκόμη νά παρακολουθοῦμε τά θέματα αὐτά, τά ὁποία, πιστέψτε με, δέν πρωτοτυποῦμε - Ἁγία Γραφή εἶναι - ἀλλά συνήθως δέν λέγονται αὐτά τά θέματα· πρέπει νά προσέχομε αὐτά τά ἱερά κείμενα, ὅπως σᾶς εἶπα πόσα βιβλία τῆς Π. Δ. ἀναφέρονται εἰς τήν Σοφία τοῦ Θεοῦ, ἀκριβῶς καί μόνο γιά νά κατανοήσωμε τόν Ἰησοῦν Χριστόν. Ἄν θέλετε, ἴσως, ὅταν φθάσωμε εἰς αὐτήν τήν κατανόηση καί τή βίωση τῆς Ἐνυποστάτοῦ Σοφίας, ἴσως τότε νά μᾶς χαρισθῆ κι αὐτός ὁ λαμπρός ἅγιος ναός της, στήν Κων/πολη. Ἴσως. Τίποτα δέν εἶναι ἀδύνατον στό χέρι τοῦ Θεοῦ. Κι ἔτσι νά πραγματοποιηθῆ ἐκεῖνο τό ὄνειρο «πάλι μέ χρόνους μέ καιρούς πάλι δικά μας θά ’ναι». Ἔτσι λέει ἡ λαϊκή δημοτική μας παράδοση, ὅταν χάσαμε ὅ,τι χάσαμε, ὅταν ἀλώθηκε ἡ Πόλις, στίς 29 τοῦ Μαΐου, σάν κι αὐτόν τόν μήνα πού περνᾶμε, τό 1453. Μή λησμονοῦμε ὅμως, καί δέν πρέπει ποτέ αὐτό νά τό λησμονοῦμε, ὅτι καί τήν Πόλη καί τήν Ἁγιά Σοφιά χάσαμε ἀπό τίς ἁμαρτίες μας. Μήν τό ξεχνοῦμε. Ἄν λοιπόν προσέξουμε, στραφοῦμε πίσω στίς ρίζες μας καί γίνωμε πνευματικότερος λαός, ἴσως, ὁ Θεός μᾶς ξαναχαρίσει τήν Πόλη μέ τό ναό της. Μή λησμονοῦμε ἀκόμη ὅτι τότε, τόν 15ον αἰῶνα, οἱ βλέψεις τῆς σωτηρίας μας ἐστρέφοντο στήν ἐκκλησιαστικά παρηκμασμένη Δύση, πού τελικά ἡ Δύσις μᾶς πρόδωσε. Ἐκεῖ ἐστρέφαμε τήν προσοχή μας. Ἀπό ἐκεῖ περιμέναμε τήν βοήθειά μας. Ἐνῶ διάσημοι ἱεροκήρυκες τῆς ἐποχῆς ἐκείνης φώναζαν, διέτρεχαν τούς δρόμους τῆς Κων/πόλεως, ὅτι πρέπει νά μετανοήσωμε, νά ἐξαλειφθῆ ἡ ἁμαρτία ἀπό τήν Πόλη· ἤτανε διάχυτη, ξέχειλη ἡ ἁμαρτία εἰς τήν Πόλιν, ἀλλά δέν τούς ἄκουσαν. Καί εἰδοποίησαν οἱ τότε, νά μήν ἀναφέρω ὀνόματα, ὅτι θά πέσει ἡ Πόλις, ἐπειδή δέν ὑπῆρχε διάθεσις διορθώσεως τοῦ λαοῦ. Ἔγιναν πολλές ἁμαρτίες σ’ αὐτή τήν Βυζαντινή Αὐτοκρατορία. Πολλές φορές νομίζομε ὅτι περιβάλλεται μ’ ἕνα φωτοστέφανο ἁγιότητος· δέν εἶναι ἔτσι τά πράγματα. Μπορεῖ μέν νά ἀπεδέχθη τόν Χριστιανισμόν, κι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἐπέτρεψε τήν Ἐκκλησία ν’ ἀνεβῆ ἀπό τίς κατακόμβες στήν ἐπιφάνεια ἦταν ὁ Μ. Κωνσταντῖνος. Ἀλλά ἡ ἁμαρτία πάντοτε ὑπῆρχε. Ἡ δέ εἰδωλολατρεία πάντοτε ὑπέβοσκε. Ἕνας καρπός τῆς εἰδωλολατρείας, κατά τήν διάρκεια τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, ὅλοι τό ξέρετε, εἶναι ὁ Ἰουλιανός ὁ Παραβάτης.

Ἔτσι λοιπόν, δέν ἦσαν οἱ βλέψεις μας εἰς τόν Ἰησοῦν Χριστόν, ἡ ἐνατένισή μας εἰς τόν Ἰησοῦν Χριστόν, τότε. Ἀλλά ἦταν εἰς τήν Δύσιν. Καί τότε ἦταν οἱ Πάπαι εἰς τήν Ρώμην, πού ποτέ δέν θά συγχωροῦσαν τό ἁμάρτημα τῆς Ἀνατολῆς, ὅτι μεταφέρθηκε ἡ πρωτεύουσα τῆς Αὐτοκρατορίας ἀπό τήν πολιάν Ρώμην εἰς τήν νέαν Ρώμην, τήν Κων/πολη. Αὐτό οὔτε τό συνεχώρησαν τότε, οὔτε μέχρι σήμερα, οὔτε ποτέ θά τό συγχωρήσουν αὐτό, οἱ Πάπαι τῆς Ρώμης. Ποτέ. Καί πάντοτε ζητοῦσαν τήν καταστροφή τοῦ Ἀνατολικοῦ κράτους, τῆς νέας πόλεως, τῆς νέας Ρώμης, τῆς Κων/πόλεως, κάτι πού τό πέτυχαν μέ τίς σταυροφορίες τους κυρίως, ἀλλά καί μέχρι σήμερα μᾶς ἐποφθαλμιοῦν. Ζητούσαμε βοήθεια ἀλλά ἡ βοήθεια δέν ἤρχετο. Ὅπως μέχρι πρότινος

μέ τό θέμα τῆς Μ. Ἀσίας τό 1922. Ἔδειξαν τήν ἀγάπη τους εἰς τούς Τούρκους, ὄχι σέ μᾶς. Εἰς τούς Μωαμεθανούς, ὄχι εἰς τούς Χριστιανούς. Κάτι πού μέχρι σήμερα γίνεται, φερ’ εἰπεῖν μέ τή Βοσνία· καί γενικά μέ τόν Δυτικόν κόσμον, πού ἔχουν στραφεῖ ὑπέρ τοῦ Μωαμεθανισμοῦ καί προσπαθοῦν νά ζουλήξουν τούς Ὀρθόδοξους λαούς τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης. Ἄς τό καταλάβωμε αὐτό. Ναί ἄς τό καταλάβωμε. Κι ἔχουν αὐτήν τήν περίεργη συμπεριφορά, πού ἐκ’ πρώτης ὄψεως μοιάζει σάν ἀκατανόητη. Δέν εἶναι ἀκατανόητη. Εἶναι τό παλιό σχέδιο, νά ὑποδουλώσουν τήν Ὀρθοδοξία. Ναί. Ἔχουν συμφέροντα· καί πρός τοῦτο χαϊδεύουν τούς Ἰσλαμιστάς. Εὔχομαι νά ζήσετε, τό πόσο ἀκριβά θά πληρώσει ἡ «Δύσις» - κι ἅμα λέγω «Δύσις» ἐννοῶ Εὐρώπη καί Ἀμερική - τό πόσο ἀκριβά, πανάκριβα θά πληρώσει τίμημα γι’ αὐτή της τήν προδοσία ἡ Δύσις, ἔ, εὔχομαι νά ζήσετε καί θά τό ἰδῆτε. Δέν χαρίζουν κάστανα, οἱ Ἰσλαμισταί, δέν χαρίζουν κάστανα. Ἡ ψυχολογία τοῦ Ἰσλαμιστοῦ εἶναι φοβερή. Ἡ Ἀραβική ψυχολογία καί ἡ Ἰσλαμική ψυχολογία εἶναι φοβερή. Πιστεύω μ’ αὐτά πού σᾶς λέγω, δέν λέγω καινούρια πράγματα, δέν κομίζω γλαύκας εἰς Ἀθήνας, νομίζω λίγο ἤ πολύ, τά ἔχετε αὐτά ὑπ’ ὄψη σας. Ἐπειδή λοιπόν δέν βλέπαμε πρός τόν Ἰησοῦν Χριστόν, τή βοήθειά του, ἀλλά πρός τήν Δύσιν, ἐδῶ ὁ Χριστός μᾶς «ἐξεδικήθη» (τήν λέξιν τήν βάζω ἐντός εἰσαγωγικῶν). Ὅ,τι ἀκριβῶς συνέβη καί μέ τόν παλιό Ἰσραήλ. Δέν ἐπρόσεχαν τόν Θεόν· πού εἶναι ὁ ἴδιος, ἡ  Ἐνυπόστατος Σοφία, τό ἴδιο πρόσωπον εἶναι, ὅπως σᾶς εἶπα προηγουμένως, ἀλλά τί; ἐστρέφοντο σέ διάφορες συμμαχίες ἄλλοτε Αἰγυπτίων, ἄλλοτε Ἀσσυρίων, Σύρων κλπ. κλπ. Καί ἐδιαμαρτύρετο ὁ Θεός διά τῶν προφητῶν. Καί λέγει: « Ἐγώ δέν εἶμαι ἱκανός νά σᾶς ὑπερασπιστῶ;

Γιατί φοβόσαστε; Γιατί στρέφεσθε καί συμμαχεῖτε μέ ἀλλοεθνεῖς, ἀνθρώπους πού δέν γνωρίζουν τόν ἀληθινό Θεό»;. Καί ὅσες φορές τό ἔκαναν αὐτό οἱ Ἑβραῖοι, καί τό ἔκαναν πάντοτε, κατά κανόνα, γιατί ὑπῆρχε ἀπιστία, ἤ ἵσως ὀλιγοπιστία, ὅτι «Θά μᾶς βοηθήσει ὁ Θεός; Ἄς συμμαχήσουμε μ’ ἐτοῦτον ἤ μ’ ἐκεῖνον» καί πάντοτε τήν πάθαιναν οἱ Ἑβραῖοι. Τό ἴδιο πρᾶγμα παθαίνομε κι ἐμεῖς. Καί τό τραγικότερο ἀπ’ ὅλα εἶναι ὅτι καί σήμερα ἐπαναλαμβάνεται, σέ μᾶς τούς Ἕλληνες τουλάχιστον, τό ἴδιο λάθος. Καί βλέπομε τήν προδοσία τῆς Δύσεως, ὅπως προηγουμένως σᾶς εἶπα. Δηλ. ἀναμένομε ἀπό κεῖ τή σωτηρία μας καί κινδυνεύομε, τό χειρότερο ἀκόμα, νά χάσωμε ὅτι ἀπόμεινε, ἀπ’ ὅ,τι εἴχαμε. Καί αὐτο, ἀκόμα, κινδυνεύομε νά τό χάσωμε. Ἔτσι ὁ Θεός, πολλές φορές διεμαρτυρήθη, ὅπως σᾶς εἶπα, στόν παλαιόν Ἰσραήλ, ἀλλά καί ἐμεῖς τό καταλαβαίνομε, μελετώντας τό λόγο τοῦ Θεοῦ, ὅτι ὁ Θεός διαμαρτύρεται, ὅτι σ’ Ἐκεῖνον πρέπει νά ἀποτείνωμε τήν προσοχή μας καί ὄχι σέ ἀνθρώπους.

   Γράφει ὁ ἱστορικός μας ὁ Παπαρηγόπουλος ὅτι

«ὅλα τά ἔθνη, γιά νά προκόψουν χρειάζονται νά κοιτοῦν μπροστά. Τό Ἑλληνικόν Ἔθνος, λέγει, γιά νά μεγαλουργήση, πρέπει νά κοιτάζει πίσω, στίς ρίζες του». Πρέπει δηλ. νά αὐτοανακαλυφθοῦμε, δηλ. νά ἀνακαλύψωμε τόν ἑαυτόν μας, τήν ἱστορία μας, τίς ρίζες μας. Μήν κοιτᾶμε μπροστα· ἄν θέλωμε προκοπή, ἐπαναλαμβάνω, πίσω νά κοιτάξουμε. Ποιές εἶναι οἱ ρίζες μας. Δέν θά μᾶς σώσουν τά computers καί τά ὅποια-ὅποια, χωρίς νά θέλω νά πῶ ὅτι δέν μποροῦμε νά χρησιμοποιήσωμε τήν σύγχρονη τεχνική. Ἀλλά δέν πρέπει νά ἀπεμπολήσουμε, δέν πρέπει νά προδώσουμε τίς ρίζες μας. Νά κατανοήσω με, τουλάχιστον σάν Ὀρθόδοξος Χριστιανικός λαός περισσότερον παρά σάν ἀρχαῖοι Ἕλληνες,

- γιατί ὄχι ὅμως; - τί εἶναι ἐκεῖνο πού μᾶς ἔκανε νά μεγαλουργήσουμε. Κι αὐτό βέβαια εἶναι ἡ πίστις μας εἰς τήν Ἐνυπόστατον Σοφία τοῦ Θεοῦ, πού ἐκήρυξε ὁ Παῦλος στή χώρα μας, στήν πατρίδα μας. Γι’ αὐτό καί στόν Παῦλον εἴμεθα πολύ ὑπόχρεοι, πού κήρυξε σέ μᾶς, τόν Κύριό μας Ἰησοῦν Χριστον, ὅπου καί ἀργότερα τοῦ ἀφιερώσαμε αὐτόν τόν μεγαλοπρεπῆ ναό τῆς Κων/πόλεως. Ὁ Χριστός λοιπόν πρέπει νά ξαναμπεῖ στίς καρδιές μας. Πρέπει νά γίνει ὁ Κύριος τῶν ἀρχόντων μας. Πρέπει νά γίνει ὁ Κύριος τοῦ λαοῦ μας. Γι’ αὐτό ἀγαπητοί, ἄς μελετήσωμε καί ἄς βαθύνουμε σέ τοῦτα τά ἱερά κείμενα πού ἀκολουθοῦν, ἀπό τή Σοφία Σειράχ, πού ἀναλύομε, γιά νά καταλάβωμε ποιός εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός.

Ἔτσι, ἐπιτρέψατε νά πῶ, ἐκτελοῦμε ἕνα ἔργο ἄκρως πνευματικόν, γιατί ὄχι καί ἐθνικό.

   Εἴπαμε ὅτι τό βιβλίο τῶν Παροιμιῶν εἶναι κατάφορτο ἀπό κείμενα πού ἀναφέρονται εἰς τήν Ἐνυπόστατον Σοφίαν. Κάνω μία μικρή ἐπιλογή, γιά νά σᾶς τό καταδείξω αὐτό. Στό 8ο κεφάλαιο λέγει: «ἐγὼ ἡ σοφία κατεσκήνωσα βουλήν, καὶ γνῶσιν καὶ ἔννοιαν ἐγὼ ἐπεκαλεσάμην».

Ἐγώ, λέγει, ἡ Ἐνυπόστατος Σοφία, ἐγκαθιστῶ στήν καρδιά τῶν καλοπροαιρέτων ἀνθρώπων, ὀρθές σκέψεις καί ἀγαθή θέληση. Πιό κάτω, εἰς τόν μεθεπόμενον στίχον: «ἐμὴ βουλὴ καὶ ἀσφάλεια, ἐμὴ φρόνησις, ἐμὴ δὲ ἰσχύς·» (Παρ. Σολ. 8, 12&14) δική μου, λέει, εἶναι ἡ ὀρθή συμβουλή καί κρίσις, ὅπως καί ἡ ἀσφάλεια τῶν ἀνθρώπων. Δική μου εἶναι ἡ σύνεσις καί ἡ δύναμις, ὥστε παντοῦ ἐγώ νά ὑπερισχύω. Σᾶς ὑπενθυμίζω, σᾶς λέγω, ὅτι μόλις ἐσεῖς ἀκοῦτε ὅ,τι ἐγώ λέγω γιά τήν Ἐνυπόστατον Σοφίαν, τό μυαλό σας ἀμέσως νά πηγαίνει εἰς τόν Ἰησοῦν Χριστόν. Γιατί αὐτός εἶναι. Στόν παρακάτω στίχο τοῦ ἰδίου κεφαλαίου λέγει: «ἡνίκα ἡτοίμαζε τὸν οὐρανόν, συμπαρήμην αὐτῆ, ἤμην παρ’ αὐτῷ ἁρμόζουσα. ἐγώ ἤμην ᾗ προσέχαιρε, καθ’ ἡμέραν δὲ εὐφραινόμην ἐν προσώπῳ αὐτοῦ ἐν παντὶ καιρῷ, ὅτε ἐνευφραίνετο τὴν οἰκουμένην συντελέσας, καὶ ἐνευφραίνετο ἐν υἱοῖς ἀνθρώπων». (Αὐτόθι 8, 27-31)

Νά ἐξηγήσουμε. Ὅταν, λέει, δημιουργοῦσε καί ἐνηρμόνιζε τό οὐράνιο σύμπαν καί τή γῆ φυσικά, Ἐγώ, λέει, ἡ Σοφία, ἤμουνα μαζί του. Ἐδῶ, νά σᾶς παραπέμψω στόν Ἰωάννη, τόν Εὐαγγελιστή, γιατί, θά κάνωμε αὐτό συνεχῶς, θά ἀναφερόμεθα καί στά Εὐαγγέλια, γιά νά κάνωμε καλήν κατοχύρωσιν τῶν ὅσων λέμε. Καταγράφει ὁ Εὐαγγ. Ἰωάννης τήν Ἀρχιερατική προσευχή τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Σ’ ἕνα σημεῖο λέει ὁ Χριστός πρός τόν Πατέρα, - γιατί ἐδῶ λέει, ὅταν ἑτοίμαζε ὁ Πατήρ τόν οὐρανό, ἤμουνα μαζί του -, ὁ Ἰωάννης τώρα γράφει, αὐτό πού λέει ὁ Χριστός στόν Πατέρα (ὡς ἄνθρωπος τώρα): «καὶ νῦν δόξασόν με σύ, πάτερ, παρὰ σεαὐτῷ τῇ δόξῃ ᾗ εἶχον πρὸ τοῦ τὸν κόσμον εἶναι παρά σοί». (Ἰωάν. 12, 5) Πατέρα μου, δόξασε με, ἐκείνη τή δόξα πού εἶχα, πρίν ἀκόμη δημιουργηθῆ ὁ κόσμος, ὅταν ἤμουν πλάι σου, καί δημιουργοῦσες τόν κόσμον.

Ἀλλά νά μεταφράσω αὐτό πού λέγει ἐδῶ τό βιβλίο τῶν Παροιμιῶν: Ἐγώ, λέει, εὑρισκόμουν πλησίον του καί ἐνηρμόνιζα τά πάντα, ἐγώ ὑπῆρξα πάντοτε γι’ αὐτόν ἡ μόνιμη χαρά καί μακαριότητά του· προαιώνια καί εἰδικότερα, κατά τήν διάρκεια τῆς δημιουργίας, ἐγώ ἀπελάμβανα τή χαρά καί τήν τέρψη τοῦ προσώπου Σου. Μάλιστα τότε, πού εἶχε ἀποπερατώσει τή δημιουργία καί τήν οἰκουμένη καί εὐφραίνετο βλέποντας «τά πάντα λίαν καλά» καί πάνω ἀπ’ ὅλα εὐφραίνετο βλέποντας τούς υἱούς τῶν ἀνθρώπων ἐπάνω στή γῆ. Αὐτή ἡ ἰδιαίτερη χαρά τοῦ Ἁγίου τριαδικοῦ Θεοῦ, γιά τή δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτή ἡ ἰδιαίτερη χαρά καί ἰδιαίτερη ἀγάπη ἔκανε τόν Πατέρα νά στείλη τόν Υἱόν, νά Ἐνανθρωπήση ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ γιά νά σώση τούς ἀνθρώπους. Μία ἀγάπη πού μᾶς εἶναι ἀπερινόητη, ἀκατανόητη. Τόσο, λέει, πολύ, γράφει ὁ Εὐαγγ. Ἰωάννης στό 3ο κεφ. τοῦ Εὐαγγελίου του, ἠγάπησε ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε νά δώση τόν Υἱόν Του τόν μονογενῆ, ὥστε ἐκεῖνος πού πιστεύει σ’ αὐτόν, νά σωθῆ. Τόσο πολύ. Ἀπροσμέτρητο γιά τήν ἀνθρώπινη νόηση.

Καί συνεχίζει τό βιβλίο τῶν Παροιμιῶν: «Ἡ σοφία ᾠκοδόμησεν ἑαυτῇ οἶκον καὶ ὑπήρεισε στύλους ἑπτά·». Ἡ σοφία, λέγει, ἔκτισε τό σπίτι της καί τό στερέωσε ἐπάνω σέ ἑπτά κολῶνες. «..ἀπέστειλε τοὺς ἑαυτῆς δούλους συγκαλοῦσα μετὰ ὑψηλοῦ κηρύγματος ἐπὶ κρατήρα λέγουσα·», ἔστειλε τούς δούλους της μέ ὑψηλόν κήρυγμα, ποιοτικῶς καί ποσοτικῶς. Ποσοτικῶς θά πῆ μέ δυνατή φωνή. Ποιοτικῶς θά πῆ μέ βαθύ περιεχόμενον κήρυγμα, πού ἔλεγε τό κήρυγμα αὐτό ἐπί κρατήρα:  «..ἔλθετε φάγετε τῶν ἐμῶν ἄρτων καὶ πίετε οἶνον,ὅν ἐκέρασα ὑμίν·» (Παρ. Σολ. 9, 1-5) ἐλᾶτε νά φᾶτε τούς δικούς μου ἄρτους καί νά πιῆτε τό δικό μου κρασί.

   Θά ’χετε ἀκούσει - γιά νά σᾶς προσεγγίσω - στήν ἐκκλησιαστική μας, λειτουργική μας πραγματικότητα, ὅτι ὅποτε ἔχομε θεομητορικήν ἑορτήν, τῆς Παναγίας ἡ Κοίμηση κλπ. στόν Ἑσπερινό συνήθως διαβάζομε μόνιμα αὐτή τήν περικοπή ἀπό τό βιβλίο τῶν Παροιμιῶν. Πού λέει ὅτι «Ἡ σοφία ᾠκοδόμησεν ἐαυτῇ οἶκον…», ἀλλά δέν τά καταλαβαίνομε ὅμως. Γι’ αὐτό εἶναι ἀπαραίτητο νά ἀκοῦμε τό λόγο τοῦ Θεοῦ, πού μᾶς ἑρμηνεύει. Ποιός εἶναι αὐτός ὁ οἶκος τῆς Σοφίας; Εἶναι ἡ Θεοτόκος! Γι’ αὐτό λέμε τήν περικοπή αὐτή, παραμονή θεομητορικῆς γιορτῆς. Γιατί λέει ἡ σοφία ἔκτισε τό σπίτι της; Δηλ. θά πῆ προετοίμαζε τήν Θεοτόκον, γιά νά τοῦ δώσει τή σάρκα της, γιά νά γίνει ἄνθρωπος. Ἡ Σοφία, ἡ Ἐνυπόστατος, ὁ Θεός Λόγος. Εἶναι καταπληκτικόν; Κι ἐπειδή ἐνοίκησε μέσ’ στά σπλάχνα τῆς Θεοτόκου, τῆς μητέρας του, ἔγινε γιά μᾶς «Υἱός ἀνθρώπου», ὁ ἴδιος τό λέγει, πόσες φορές ἀναφέρεται στόν ἑαυτό του ὡς «Υἱός ἀνθρώπου», δηλ. ἄνθρωπος, ἀναφέρεται εἰς τήν Θεοτόκον τήν μητέρα του, καί ἔμεινε σ’ αὐτήν κατά ἕναν πολύ στενό τρόπο, ἐννέα μῆνες, ὅπως κάθε ἔμβρυο μένει μέσα εἰς τά σπλάχνα τῆς μητέρας του. Ἔτσι οἶκος, λοιπόν, τῆς Σοφίας εἶναι ἡ Θεοτόκος. Ἑτοίμασε λοιπόν, ἐδῶ δηλ. ὑπαινίσσεται περίτρανα τό θέμα τῆς Ἐνανθρωπήσεως, προφανῶς. Ποιοί εἶναι οἱ ἀποστελλόμενοι; Εἶναι οἱ Ἀπόστολοι. Καί ποιό εἶναι τό ὑψηλό κήρυγμα; Αὐτό τό «ἐλᾶτε, ἐλάτε», τό προσκλητήριο εἰς τόν Ἰσραήλ καί εἰς τά Ἔθνη, διά τῶν Ἀποστόλων. Τί; «ἔλθετε φάγετε τῶν ἐμῶν ἄρτων καὶ πίετε οἶνον». Ἔχομε δηλ. τό «εὐχαριστιακόν δεῖπνον»! Ἐλᾶτε νά φᾶτε τό σῶμα μου, ἐλᾶτε νά πιῆτε τό αἷμα μου. Εἴδατε παρακαλῶ; Παλαιά Διαθήκη - Καινή Διαθήκη. Ἀλλά γιά νά μήν μείνωμε καί χρονοτριβοῦμε περισσότερο, μία ματιά καί εἰς τό βιβλίον τῆς Σοφίας Σολομῶντος, ἀφήνοντας τό βιβλίο τῶν Παροιμιῶν. Καί νά σᾶς πῶ, ὅταν ἑτοίμαζα αὐτά ὅλα πού σᾶς λέγω τώρα, λυπόμουνα αὐτό πού ἄφηνα, λυπόμουν ἐκείνο πού ἄφηνα ἀλλά θά ἔπρεπε νά φᾶμε πολύ χρόνο. Ὡστόσο, μία ἁπλή γεῦσις καί τίποτε ἄλλο. 

   Στό βιβλίο τῆς Σοφίας Σολομῶντος ἔχει κι ἐκεῖ καταπληκτικές θέσεις, γιά τήν Ἐνυπόστατη Σοφία. Γράφει ἐκεῖ: «Λαμπρά καὶ ἀμάραντος ἐστιν ἡ σοφία καὶ εὐχερῶς θεωρεῖται ὑπὸ τῶν ἀγαπώντων αὐτὴν». (Σ. Σολ. 6, 12) Εἶναι, λέει, λαμπρά ἡ σοφία· εἶναι, λέγει, ἀμάραντος. Ἔχετε ὑπ’ ὄψη σας μία εἰκόνα «τό ἀμάραντον ρόδον»; Δηλ. τό τριαντάφυλλο πού δέν μαραίνεται ποτέ. Κοιτάξτε· γιά νά δεῖτε σχέση ἀκόμα ὄχι λειτουργική, ἐδῶ λέγει ἀναγνωρίζεται μέ εὐκολία ἀπό ἐκείνους πού τήν ἀγαποῦν. Θά μοῦ πεῖτε, πῶς εἶναι δυνατόν αὐτό; Ἀκοῦστε. Ἐννοεῖται διά τῶν ἔργων της καί θεωρεῖται βεβαίως εὐχερῶς. Ὅταν κανείς βλέπει ότι τά ἔργα τῆς Σοφίας, εἶναι ὅλο τό σύμπαν, ὅλη ἡ κτίσις! Τί λέει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, τό ἐνθυμεῖστε; Εἶναι στούς πρώτους στίχους, 2ο , 3ο, τοῦ ὁμώνυμου Εὐαγγελίου. Τί λέγει; «καὶ χωρὶς αὐτοῦ, τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἐγένετο οὐδὲ ἕν ὅ γέγονεν» καί χωρίς αὐτοῦ - τοῦ Θεοῦ Λόγου - τίποτε δέν ἔγινε, ἀπ’ ὅ,τι ἔχει γίνει. Δηλ. μ’ ἄλλα λόγια, δέν ὑπάρχει τό πιό ἐλάχιστο, τό τελευταῖο κύτταρο, τό τελευταῖο μόριο, ἄτομο τῆς ὕλης, δέν ὑπάρχει, οὔτε τά ὑπατομικά στοιχεῖα, γιά νά προχωρήσω πιό κάτω, δέν ὑπάρχει τίποτα ἀπολύτως, πού νά μήν ἔγινε ἀπό τήν Ἐνυπόστατον Σοφίαν. Ἔτσι, ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος μπορεῖ νά ἰδεῖ αὐτά, καί νά κατανοεῖ, ἀγαπάει τή Σοφία τοῦ Θεοῦ. Τήν ἀγαπᾶ θά μοῦ πεῖτε, θά σᾶς πῶ ὅτι ὅταν γνωρίζω ποιός τά ἐδημιούργησε ὅλα αὐτά, κι εἶμαι ὁ παρατηρητικός ἄνθρωπος, πού τά πάντα βλέπω μεσ’ τήν δημιουργία, δέν μπορεῖ παρά θά ἀγαπῶ τήν Ἐνυπόστατον Σοφίαν, τόν Ἰησοῦν Χριστόν. Ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ νά πῶ, δέν ξέρω ἄν εἶναι τολμηρόν, ὅτι καί ὁ ἀρχαῖος ἐθνικός κόσμος, τουλάχιστον οἱ σοφοί, μποροῦσαν νά βλέπουν πολλά πράγματα· ἔλεγαν γιά τό Θεό. Δέν μποροῦσαν νά διακρίνουν φυσικά τό Τριαδικόν τοῦ Θεοῦ. Αὐτό ἀπεκαλύφθη πλέον εἰς τήν Κ. Δ. Ὅταν ὅμως μπορεῖ νά λένε, οἱ Πυθαγόρειοι ἄς τό ποῦμε, παρά τά λάθη τους, παρά τίς πλάνες τους, δέν εἶχαν τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου, δικαιολογημένα, ὅτι «ὁ Θεός ἀεί γεωμετρεῖ», ὁ Θεός πάντοτε γεωμετρεῖ, καί τό βλέπουν αὐτό, ὅπως σᾶς ἔλεγα καί τήν περασμένη φορά, σέ ὅ,τι κρυσταλλοῦται· εὐχερέστατα τό βλέπομε στό νερό, ὅταν γίνονται οἱ κρύσταλλοι, ἔχουμε ἐκεῖνα τά ἀστεροειδῆ σχήματα, πάντοτε γεωμετρικά, καί κάθε ὑλικό πού πήγνυται καί κρυσταλλοῦται δίνει κρυστάλλους, δηλ. δίνει σχήματα. Καί κάθε κρύσταλλος τοῦ Α,Β,Γ,Δ, ὑλικοῦ, ἔχει εἰδικούς κρυστάλλους. Ἔτσι σήμερα, στήν Κρυσταλλογραφία, ὅταν βλέπομε τί ὑπάρχει, θά λέγαμε «ὁ Θεός ἀεί γεωμετρεῖ». Ὁ Θεός ὅμως ἐδῶ εἶναι ἡ Ἐνυπόστατος Σοφία τοῦ Θεοῦ. Καί εἶναι κάτι καταπληκτικό. Γι’ αὐτό λέγει «εὐχερῶς θεωρεῖται» μέ εὐκολία βλέπεται, ἀπό ἐκείνους πού τήν ἀγαποῦν, «καὶ εὑρίσκεται ὑπὸ τῶν ζητούντων αὐτήν,», καί βρίσκεται ἀπό κείνους πού τή ζητοῦν. Γι’ αὐτό μεγάλοι φιλόσοφοι, ἀληθινοί φιλόσοφοι, δέν ἦσαν ποτέ ἄθεοι. Μή μοῦ πεῖτε γιά τούς Ἐπικουρείους, μή μοῦ πεῖτε γιά κάποιους φιλοσόφους πού μποροῦσαν νά λατρεύουν τήν ὕλη, τήν ἡδονή, τή σάρκα· ἐκεῖνοι ἔβαζαν τυφλοπάνι στά μάτια τους καί δέν μποροῦσαν νά ἰδοῦν τήν Σοφία τοῦ Θεοῦ. Ἔστω, ἔστω κατά μίαν προσέγγισιν οἱ σοφοί τῆς γής. Γι’ αὐτό καί ὁ ἅγιος Ἰουστίνος μίλησε γιά τόν σπερματικόν λόγον, ὅτι μέσα εἰς τά σοφά συγγράμματα τῶν πρό Χριστοῦ σοφῶν, βρίσκομε ἐν σπέρματι τόν Θεόν Λόγον. Ναί. Εἶπα, ἴσως εἶναι τολμηρό, ἀλλά δέν εἶναι τόσο τολμηρό αὐτό πού σᾶς ἀνέφερα. Καί λέγει στή συνέχεια: «φθάνει τοὺς ἐπιθυμοῦντας προγνωσθῆναι» προλαβαίνει ἐκείνους πού ἐπιθυμοῦν νά τήν γνωρίσουν καί νά τήν κατανοήσουν. «ὁ ὀρθρίσας πρὸς αὐτὴν οὐ κοπιάσει, πάρεδρον γὰρ εὐρήσει τῶν πυλῶν αὐτοῦ».(Σ. Σολ. 6, 13-16) κι αὐτός πού ὀρθρίζει, αὐτός πού σηκώνεται ξημερώματα γιά νά τή γνωρίσει, νά τή μελετήση - τώρα πάρτε το ἀκραιφνῶς χριστιανικά, μέσα στό χῶρο τῆς πίστεώς μας - αὐτός, λέει, δέν θά κοπιάση, γιατί θά τήν κάνει πάρεδρον πρό τῶν πυλῶν αὐτοῦ. Θά ’ρθη στήν πόρτα του! Ἐσύ ὀρθρίζεις γι’ Αὐτήν, κι Ἐκείνη ἔρχεται καί πέφτει στά σκαλοπάτια τοῦ σπιτιοῦ σου. Ὡραία εἰκόνα! Ἔ! Πολύ ὡραία. Δηλ. θά στήση τήν ἕδρα της στίς πύλες τοῦ οἴκου τῆς ὑπάρξεως σου, ἤ τῆς διανοίας σου. Καί συνεχίζει: «…καὶ ὁ ἀγρυπνήσας δι’ αὐτὴν ταχέως ἀμέριμνος ἔσται·» κι αὐτός πού ἀγρύπνησε γι’ αὐτήν, γρήγορα θά φύγη ἀπό μία μέριμνα. Ποιά μέριμνα; 

Τῶν προβλημάτων. Ποιῶν προβλημάτων; τῶν ὑπαρξιακῶν, καί τῶν κοσμολογικῶν! «ὅτι τοὺς ἀξίους αὐτῆς αὔτη περιέρχεται ζητοῦσα…», γυρίζει νά βρῆ τούς ἀξίους Της, καί νά τούς δώσει ὅ,τι θά τούς δώσει, ὅ,τι ἔχει ἡ ἰδία. 

Ἀλλά τώρα ἀκοῦστε ἐδῶ ἕναν κατάλογο πού παρέχει, καταγράφει ἡ Σοφία Σολομῶντος, πού εἶναι καταπληκτικός. Θά τό δῆτε. Καταπληκτικός σᾶς λέγω! πού ἀναφέρεται εἰς τίς ἰδιότητες τῆς Ἐνυπόστατοῦ Σοφίας, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πρίν Ἐνανθρωπήση. Ἀκοῦστε: «τί δέ ἐστι σοφία…», τί εἶναι ἡ σοφία; ρωτάει ὁ Σολομών, 

«…ἀπαγγελῶ καὶ οὐκ ἀποκρύψω ὑμῖν μυστήρια» (Σ. Σολ. 6, 22) Θά σᾶς πῶ· καί δέν θά κρύψω μυστήρια Θεοῦ. «Ἔστι γὰρ ἐν αὐτῇ, γιατί ὑπάρχει σ’ αὐτήν (ποίαν; τήν σοφίαν) πνεῦμα νοερόν, δηλ. πνεῦμα ἀπολύτου νοήσεως, ἅγιον, μονογενές, δηλ. μοναδικόν, πολυμερές, δηλ. πολυτρόπων ἐνεργειῶν, λεπτόν», δηλ. ἄϋλον.

Ξέρετε πόσο χονδρική εἶναι ἡ κατασκευή τῶν ἀγγέλων; Τό περιεχόμενό τους. Λέμε «πνευματικά ὄντα». Τό πνεῦμα τῶν ἁγίων ἀγγέλων ἤ ἡ ψυχή μας, εἶναι χονδροειδεστάτη μπροστά στήν πνευματικότητα τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό καί δέν εἶναι ὁρατός ὁ Θεός. Οὔτε εἶναι δυνατόν ἀπό τά κτίσματα νά ὁραθῆ, παρά μόνο διά τῶν ἐνεργειῶν του ὁρᾶται ὁ Θεός.

Ἐδῶ λοιπόν λέγει «λεπτόν» δηλ. ἄϋλον. Ὅλα αὐτά τά ἀναπτύσσει καί τά κάνει «λιανά» ὁ ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης. «εὐκίνητον, κινεῖται εὐκόλως, τρανόν», γιά νά μήν πῶ ἐκεῖνο πού ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι: ἀκίνητον! Γι’ αὐτό σας εἶπα πολλά πράγματα βρίσκομε στούς ἀρχαίους πού μᾶς καταπλήσσουν. Εἶναι, λέει, «τό πρῶτον κινοῦν ἀκίνητον». Ἐάν ὁ Θεός φύγη ἀπό δῶ καί πάει ἐκεῖ, εὐκινήτως, σημαίνει ὅτι εἶναι ἐδῶ ἀλλά δέν εἶναι ἐκεῖ. Ἀλλά ὁ Θεός εἶναι πανταχοῦ παρών, καί συνεπῶς δέν μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι κινεῖται, μέ αὐτήν τήν ἔννοιαν, καί πηγαίνει σ’ ἕνα σημεῖο, πού μέχρι πρό ὀλίγου δέν ἦταν ἐκεῖ. Εἶναι λοιπόν ἐκεῖνο πού κινεῖ τά πάντα ἀλλά καί ταυτόχρονα εἶναι ἀκίνητον. Ἐδῶ λέει «εὐκίνητον». Ἔχει εἰδική σημασία. Τρανόν ~ ἀπειρομέγεθες. Ὅταν λέει κανείς «ποιό εἶναι τό σύμπαν; Θεέ μου, Θεέ μου, ποιός τότε εἶσαι Ἐσύ, πού τό κατασκεύασες»! Ἐάν ξέρουμε τί ἐνέργεια περιέχει τό σύμπαν θά λέμε: Πώ! πώ! Θεέ μου, ποιός εἶσαι Ἐσύ! Γι’ αὐτό τό λιγότερο, τί νά πῶ; ἄγνοια, νά πῶ ἀνοησία; ἔχει ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος μπορεῖ νά ὑβρίζει τόν Θεόν. Ὅταν δέ γνωρίζει ποιός εἶναι ὁ Θεός. Καί νά τόν γνωρίση ἀπό ποῦ; Ἔμμεσα· ἀπό τό σύμπαν, καί τήν ἐνέργειά του. «ἀμόλυντον, δέν ὑπάρχει μόλυσμα, σαφές, ἀπήμαντον, πού θά πῆ ἀπρόσβλητον καί ἄτρωτον ἀπό ὁποιαδήποτε ἀτέλεια, φιλάγαθον, ὀξύ, - ὅλα ἀναφέρονται εἰς τήν Ἐνυπόστατον Σοφίαν ἔ; -  διεισδυτικόν, ἀκώλυτον, ἀπό τίποτα δέν ἐμποδίζεται, εὐεργετικόν, φιλάνθρωπον, βέβαιον», δηλ. σταθερόν. 

Ὁ Χριστός εἶπε: Δέν εἶμαι τό «ναί» καί «ὄχι». Εἶμαι τό «ναί» καί τό «ἀμήν». Δέν λέει στήν Ἀποκάλυψη; «Ἐγώ εἶμαι, λέγει, ὁ βέβαιος, ὁ ἀμήν». Δέν εἶμαι δηλ. νά βρίσκομαι μία ἀπό δῶ καί μία ἀπό κεῖ. «ἀσφαλές, δηλ. ἀλάθητον, ἀμέριμνον, μή πιεζόμενον ἀπό μέριμνα, δηλ. ἀνενδεές, δέν ἔχει ἀνάγκες· ἐμεῖς ἔχομε ἀνάγκες, παντοδύναμον, πανεπίσκοπον, ὅλα τά βλέπει, ὅλα τά ἐποπτεύει, ὅλα τά κατευθύνει, καὶ διὰ πάντων χωροῦν πνευμάτων νοερῶν καθαρῶν λεπτοτάτων». (Σ. Σολ. 7, 22-23) Ὁρίστε! Αὐτό πού σᾶς εἶπα προηγουμένως. Ποιά εἶναι τά ἄλλα πνεύματα; Εἶναι οἱ ἄγγελοι. Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν τήν ψυχή τους, τό πνεῦμα τους. Δηλ. εἰσχωρεῖ σέ ὅλα τά πνεύματα, καί τῶν ἀγγέλων καί τῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν, τά νοερά καί τά καθαρά καί τά λεπτότατα, γιατί εἶναι πάνω - τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ - ἀπό τά πνεύματα τά κτιστά. Ὁ Θεός εἶναι ἄκτιστος. Ἔτσι βλέπει καί τίς προαιρέσεις καί γνωρίζει τά πάντα. Ὄχι ἐκεῖνο πού αὐτή τή στιγμή σκέπτομαι ἀλλά κι αὐτό πού θά σκεφθῶ. Καί μάλιστα πρό καταβολῆς κόσμου. Πρίν κἄν γίνει ἡ δημιουργία, ὁ Θεός ξέρει τόν κάθε ἄνθρωπο τί θά κάνη. Πάρτε γιά παράδειγμα τόν Ἰούδα. «Ἐγώ, λέει, ξέρω ποιούς ἐξέλεξα. Δέν μέ ξεγέλασε ὁ Ἰούδας. Ξέρω, ποιούς ἐξέλεξα», κ.ο.κ. «πάσης γὰρ κινήσεως κινητικώτερον σοφία». Ἡ σοφία εἶναι πιό κινητική ἀπό κάθε κίνηση πού ὑπάρχει· δηλ. εἶναι αὐτοκίνητος. Δέν κινεῖται, ἀπό μία κίνηση ἀπ’ ἔξω. Ἡ ἴδια κινεῖ. Δέν κινεῖται, καί τά πάντα κινοῦσα. Εἶναι ἡ πηγή τῆς κινήσεως, εἶναι ἡ ἀρχή τοῦ χώρου, εἶναι ἡ ἀρχή τοῦ χρόνου. Θά δοῦμε λίγο πιό κάτω, ἴσως τή μεθεπόμενη φορά, ὅτι εἶναι «ἀρχή τῆς κτίσεως τοῦ Θεοῦ». Τί θά πεῖ «ἀρχή»; Σᾶς τό λέω προκαταβολικῶς: Εἶμαι ἡ ἀρχή ἀπ’ ὅπου ξεκινοῦν ὅλες οἱ κτιστές δημιουργίες, ὅλα τά κτιστά πράγματα. Ὄχι μέ τήν ἔννοια «τό ξεκίνημα», ὅτι ἐγώ πρῶτος δημιουργήθηκα ἀπό τό Θεό. Ἄπαγε! Εἶναι αὐτό πού ἔλεγε ὁ Ἄρειος. Ἀλλά ἡ ἀρχή τῶν ὄντων ξεκινᾶ ἀπό μένα. Ἀκόμα «διήκει δὲ καὶ χωρεῖ διὰ πάντων διὰ τὴν καθαρότητα·», ὡς ἀμόλυντο πνεῦμα εἰσδύει παντοῦ, εἶναι πανταχοῦ παρών - ἀκοῦστε τώρα! - «ἀπαύγασμα γαρ ἔστι φωτός ἀϊδίου», φῶς πού δέν ἔχει οὔτε ἀρχή, οὔτε τέλος. Ὁ ἥλιος ἔχει ἀρχή καί τέλος!

«καὶ ἔσοπτρον ἀκηλίδωτον τῆς τοῦ Θεοῦ ἐνεργείας καί εἰκών τῆς ἀγαθότητος αὐτοῦ». (Σ. Σολ. 7, 24&26)

Αὐτά λέει ἡ Σοφία Σολομῶντος.

Ἐδῶ ἄς κάνωμε μία ἀντιπαραβολή. Τό λέγει ὁ ἀπ. Παῦλος στούς Κολασσαεῖς, 1ο κεφ. καί ἀναφέρεται εἰς τόν Ἰησοῦν Χριστόν. Ἀκοῦστε τί λέγει τώρα διά τόν Ἰησοῦν Χριστόν ὁ ἀπ. Παῦλος: «ὅς - ὁ ὁποῖος Χριστός - ἐστιν εἰκών τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως, ὅτι ἐν αὐτῷ, ἐκτίσθη τὰ πάντα, τὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, τὰ ὁρατὰ καὶ τὰ ἀόρατα, εἴτε θρόνοι εἴτε κυριότητες εἴτε ἀρχαὶ εἴτε ἐξουσίαι· - ἄγγελοι εἶναι αὐτά - τὰ πάντα δι’ αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸν ἔκτισται,ὅλα ἔγιναν ἀπ’ Αὐτόν καί γιά λογαριασμό Του, καὶ αὐτός ἐστι πρὸ πάντων, αὐτός εἶναι μπροστά ἀπ’ ὅλους, καί χρονικῶς καί ποιοτικῶς, καὶ τὰ πάντα ἐν αὐτῷ συνέστηκε, καί τά πάντα εἰς Αὐτόν συντηροῦνται καί κυβερνῶνται, καὶ αὐτός ἐστιν ἡ κεφαλὴ τοῦ σώματος, τῆς ἐκκλησίας·» (Κολ. 1, 15-18)

ὁ Χριστός. Βλέπετε, παρακαλῶ, περιγραφή τῆς Ἐνυποστάτου Σοφίας ἀπό τήν Π. Δ.; Λένε μερικοί, τί νά πῶ, δέν ξέρω : «καί πού γράφει ἡ Π. Δ. διά τόν Ἰησοῦν Χριστόν καί ὅτι αὐτός κυβερνοῦσε τόν Ἰσραήλ»; Θά τό δοῦμε αὐτό, λίγο πιό κάτω. Ἐκεῖ, ἡ στήλη, ἀπό νεφέλη. Θά μᾶς πῆ πιό κάτω ὅτι «Ἐγώ ἔβαλα τήν ἕδρα μου, τόν θρόνο μου, ἐπάνω ἐκεῖ καί καθοδηγοῦσα τό λαό μου». Πώ! πώ! πώ! παντοῦ ὁ Θεός Λόγος! Ἀκόμη παραβάλατε, συγκρίνατε, αὐτό πού λέγει ἐδῶ ἡ Σοφία Σολομῶντος, ὅτι εἶναι ἀπαύγασμα φωτός ἀϊδίου. 

Ὁ ἀπ. Παῦλος λέει εἰς τήν πρός Ἑβραίους Ἐπιστολή του: «ὅς ὤν - ὁ ὁποῖος ὑπάρχων - ἀπαύγασμα τῆς δόξης καὶ χαρακτήρ τῆς ὑποστάσεως αὐτοῦ» (Εβρ. 1, 3) Τίνος αὐτοῦ; τοῦ Πατρός.

Καί συνεχίζει ἡ Σοφία Σολομῶντος: «μία δὲ οὖσα πάντα δύναται καὶ μένουσα ἐν αὐτῇ, κι ἐνῶ εἶναι μία μόνη, δύναται νά κάνει τά πάντα ὡς παντοδύναμος, μένει καθ’ ἑαυτήν ἀναλλοίωτος, τὰ πάντα, καινίζει καὶ κατὰ γενεὰς εἰς ψυχὰς ὁσίας μεταβαίνουσα φίλους Θεοῦ καί προφήτας κατασκευάζει·» (Σ. Σολ. 7, 27) 

   Ξέρετε ὅτι ὅλοι οἱ προφῆται εἶδαν τόν Θεόν Λόγον; Ἀλλά καί ἐκεῖνοι πού δέν εἶναι στήν χορεία τῶν προφητῶν, ὅπως φερ’ εἰπεῖν ὁ Ἁβραάμ, ὁ Ἰσαάκ, ὁ Ἰακώβ, ξέρετε ὅτι ὅλοι εἶχαν πείρα, ἐμπειρία, γεύση τοῦ Θεοῦ Λόγου, τῆς Ἐνυποστάτοῦ Σοφίας;

Ἔτσι, γρήγορα-γρήγορα σᾶς λέγω, θυμηθεῖτε ὅταν ἐπιστρέφει ὁ Ἰακώβ ἀπό τήν αὐτοεξορία του ἀπό τή γῆ τῆς Μεσσοποταμίας, ἀπό τήν Οὔρ, πρίν περάσει ἕνα ποταμάκι, παραπόταμος τοῦ Ἰορδάνου, - Ἰαβώκ ἐλέγετο - γιά νά ἔρθη εἰς τήν γῆν Χαναάν, ἐκεῖνο τό βράδυ εἶδε τό ἑξῆς ὄνειρο, ἄν μποροῦμε νά τό ποῦμε ὄνειρο. Εἶδε κάποιον μέ τόν ὁποῖον ἐπάλαιε (πάλευε). Κι ἔλεγε τώρα ὁ Ἰακώβ: «Δώσ’ μου τήν εὐλογία σου.. ». Δέν ἀπαντοῦσε αὐτός. «Δώσ μου τήν εὐλογία σου.. », κι ἄρχισε νά παλεύει. Τόν κρατοῦσε καί δέν ἔφευγε. Ὥρα πολλή. Τοῦ λέγει: «Δέν θά σ’ ἀφήσω νά φύγεις». «Ἄφησε με νά φύγω». «Δέν θά σ’ ἀφήσω νά φύγεις ἐάν δέν μοῦ δώσεις τήν εὐλογία σου». «Καλά τοῦ λέει, θά σοῦ δώσω τήν εὐλογία μου. Ἀπό δῶ καί μπρός δέν θά λέγεσαι Ἰακώβ ἀλλά θα λέγεσαι Ἰσραήλ, δηλ. ἀγαπημένος». Ποιός ἦταν αὐτός μέ τόν ὁποῖον πάλευε; Ἡ Ἐνυπόστατος Σοφία, ὁ Θεός Λόγος, ὁ πρό τῆς Ἐνανθρωπήσεως Ἰησοῦς Χριστός.

Εἶναι συγκλονιστικό! Εἶναι συγκλονιστικό σᾶς λέγω! Μόνο ἐκεῖνος πού συγκλονίζεται μπορεῖ κάτι νά ἀρχίζη νά ψαύει, νά καταλαβαίνει, νά ἐγγίζει. Ὅλοι οἱ προφῆται εἶδαν τόν Θεόν Λόγον. Ἄλλο ἕνα παραδειγματάκι, ἐπιτρέψατέ μου. Ὁ Ἁβραάμ. Ξέρετε ὅτι ὅταν ὁ Χριστός μιλοῦσε εἰς τούς Ἑβραίους, τοῦ λένε: «Καί τί εἶσαι ἐσύ; πιό μεγάλος ἀπό τόν πρόγονό μας τόν Ἁβραάμ»; Ὁ ὁποῖος εἶχε ζήσει 2.000 χρόνια πρό Χριστοῦ. Εἶσαι, λέγει, πιό σπουδαῖος ἐσύ ἀπό τόν Ἁβραάμ τόν πρόγονό μας; Ἀκοῦστε τόν μυστηριώδη λόγο τοῦ Ἰησοῦ, γιά μᾶς δέν εἶναι τώρα μυστηριώδης. Εἶπε: «Ὁ Ἁβραάμ πού λέτε; Ὁ Ἁβραάμ, λέει, ζήτησε νά δή τή δόξα μου, καί τήν εἶδε καί χάρηκε». Τήν ἡμέρα τή δική μου ζήτησε νά δή. Δηλ. ποιά ἡμέρα; Τήν ἡμέρα τῆς Ἐνανθρωπήσεώς μου. Καί γιατί χάρηκε; Γιατί ἦρθε, κατά τίς ὑποσχέσεις του, Ἐκεῖνος πού ἔλεγε ὅτι θά ’ρθῆ, καί θά ἔσωζε ὅλη τήν ἀνθρωπότητα, βεβαίως καί τόν Ἁβραάμ. Γι’ αὐτό χάρηκε. «Τί; τοῦ λένε οἱ Ἑβραῖοι, δέν εἶσαι οὔτε 50 χρονῶν ἄνθρωπος, καί εἶδε τή δική σου τήν ἡμέρα, τήν ἐπιφάνεια τήν παρουσία, δηλ. ὁ Ἁβραάμ, πού πέθανε 2.000 χρόνια πρίν ἀπό σήμερα»; Καί ὁ Χριστός εἶπε αὐτόν τόν λόγον: «…ἀμὴν, ἀμὴν λέγω ὑμῖν, σᾶς βεβαιώνω, πρὶν Ἀβραὰμ γενέσθαι ἐγώ εἰμι». ( Ἰωάν. 8, 58)

Πρίν γίνη ὁ Ἁβραάμ, ἐγώ ὑπάρχω! Ὄχι, ἤμουν ἤ θά εἶμαι. Ἐγώ εἰμι, Ἐγώ ὑπάρχω, συνεχῶς ὑπάρχω. Ἔτσι ὅταν διαβάζουμε τήν Ἁγία Γραφή, τήν Κ. Δ. τώρα κι ἔχομε ὑπ’ ὄψη μας αὐτά τά πράγματα, ἀγαπητοί μου, ὅλο καί περισσότερο βεβαίως κατανοοῦμε.

   Καί λέει στή συνέχεια: «οὐθὲν γὰρ ἀγαπᾶ ὁ Θεός εἰ μὴ τὸν σοφίᾳ συνοικοῦντα, δέν ἀγαπάει κανέναν ὁ Θεός, παρά μόνον ἐκεῖνον πού ἡ σοφία συνοικεῖ, κατοικεῖ μέσα εἰς αὐτόν τόν ἄνθρωπον· θυμηθῆτε, ὁ Χριστός τί εἶπε; «καὶ πρὸς αύτόν ἐλευσόμεθα, θά ἔλθωμεν, καὶ μονὴν παρ’ αὐτῷ ποιήσομεν» ( Ἰωάν. 14, 23) καί θά κάνομε κατοικία εἰς αὐτόν τόν ἄνθρωπον. Ὁρίστε· δέν ἀγαπᾶ ὁ Πατέρας κανέναν, ἐάν δέν ἔχει προσλάβει τήν Ἐνυπόστατον Σοφίαν, τόν Υἱόν Σου. Συνεχίζει ἡ Σοφία Σολομῶντος: «ἔστι γὰρ αὔτη εὐπρεπεστέρα ἡλίου καὶ ὑπὲρ πάσαν ἄστρων θέσιν, φωτὶ συγκρινομένη, εὑρίσκεται προτέρα·», ὅτι εἶναι εὐπρεπεστέρα, λέει, ἀπό τόν ἥλιον καί πάνω ἀπό κάθε ἀστέρι πού λάμπει. Κι ἄν ἔπρεπε νά συγκριθῆ, τότε αὐτή εὑρίσκεται χρονικῶς καί ποιοτικῶς προτέρα. Ναί. «τοῦτο, λέει συνέχεια, δηλ. τό ἡλιακόν φῶς, μέν γὰρ διαδέχεται νύξ, σοφίας δὲ οὐ κατισχύει κακία» (Σ. Σολ. 7, 28-30) δέν κατισχύει ἡ κακία στή σοφία. Δηλ. χρονικά καί ποιοτικά προηγεῖται τοῦ ἡλιακοῦ φωτός. Εἶναι πάρα πολύ φυσικό. Γιατί Ἐκείνη, ἔκανε τόν ἥλιο. «…τί σοφίας πλουσιώτερον τῆς τά πάντα ἐργαζομένης·»; (Σ. Σολ. 8, 5)

Τί πλουσιώτερο πρᾶγμα ὑπάρχει ἀπό τήν Σοφία, ἀπό τόν Ἰησοῦν Χριστόν, πού τά πάντα ἐργάζεται; Καί θά ἀναφωνήσει ἀγαπητοί μου ὁ Σολομών: «Ταύτην, - ποιά; τήν Σοφίαν - ἐφίλησα, ἀγάπησα, καὶ ἐξεζήτησα ἐκ νεότητός μου καὶ ἐζήτησα νύμφην ἀγαγέσθαι ἐμαυτῷ», ἀπό τά νιάτα μου τήν ἀγάπησα καί τή ζήτησα νά γίνει νύφη μου, «καὶ ἐραστὴς ἐγενόμην τοῦ κάλλους αὐτῆς», καί ἔγινα, λέει, ἐραστής τῆς ὀμορφιᾶς της. «…μύστις γὰρ ἔστι τῆς τοῦ Θεοῦ ἐπιστήμης, διότι εἶναι μύστις, εἰσαγάγει εἰς τήν ἐπιστήμη τοῦ Θεοῦ, εἰς τήν γνώση τοῦ Θεοῦ, καὶ αἱρετίς τῶν ἔργων αὐτοῦ» καί αὐτή πού ἐπιλέγει «καὶ εἰ δικαιοσύνην ἀγαπᾶ τις - δικαιοσύνη θα πεῖ ἁγιότητα, ἀρετή - οἱ πόνοι ταύτης εἰσὶν ἀρεταί·» (Σ. Σολ. 8, 2&4&7) δηλ. οἱ κόποι της, οἱ καρποί της, εἶναι ἀρετές. Καί ἐδῶ βρίσκωμε τό τετραμερές τῶν ἀρετῶν, πού τό εἴχανε καί οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες. Καί φυσικά πέρασε ἀπό τήν Π. Δ., προσέξτε, εἰς τούς Ἕλληνας καί αὐτό μετά στούς Πατέρες τῆς ἐκκλησίας μας· καί ἀπό τούς Ἕλληνας καί ἀπό τήν Ἁγίαν Γραφήν. Ἀκούσατέ το. Ποιές εἶναι οἱ ἀρετές. «σωφροσύνην γὰρ καὶ φρόνησιν ἐκδιδάσκει, δικαιοσύνην καὶ ἀνδρείαν, ὧν χρησιμώτερον οὐδέν ἐστιν ἐν βίῳ ἀνθρώποις». Οἱ τέσσερις αρετές, σωφροσύνη, φρόνησις, δικαιοσύνη, καί ἀνδρεία πού δέν ὑπάρχει πιό πολύτιμο, λέγει ἐδῶ, ἀπ’ αὐτές τίς τέσσερις ἀρετές. Ἡ φρόνησις ἀναφέρεται εἰς τόν νοῦν. Ἡ σωφροσύνη εἰς τήν καρδίαν, καί ἡ ἀνδρεία ἀναφέρεται εἰς τήν βούλησιν. Ἡ δέ δικαιοσύνη - δέν εἶναι ἡ κοινή δικαιοσύνη - εἶναι ἡ ἀρετή τῆς διακρίσεως, πού ρυθμίζει τίς τρεῖς αὐτές ἀρετές, νά μήν ὑπερέχει ἡ μία τῆς ἄλλης. Νά εἶναι κάποιος πολύ βουλητικός ἤ νά εἶναι πολύ νοητικός καί νά στερεῖται μίας ἄλλης δυνάμεως τῆς ψυχῆς. Τό τετραμερές τῶν ἀρετῶν! Ἄν ἀγαπητοί μου, ποῦμε κι ἐμεῖς, μαζί μέ τόν Σολομώντα, ἐκείνη τήν ὡραία προσευχή πού εἶπε, καί παίρνω μόνο τρεῖς στίχους, γιατί εἶναι μεγάλη ἡ προσευχή του αὐτή: «Θεέ πατέρων καὶ Κύριε τοῦ ἐλέους ὁ ποιήσας τὰ πάντα ἐν λόγῳ σου (μέ τό (Λ)λόγο Σου) καί τῇ σοφίᾳ σου, - τό ἴδιο πρόσωπο, ὁ Θεός Λόγος - διά τῆς Σοφίας Σου· δηλ. διά τοῦ δευτέρου προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος, κατασκευάσας ἄνθρωπον, ἵνα δεσπόζῃ τῶν ὑπὸ σοῦ γενομένων κτισμάτων.. δός μοι - λέει ὁ σοφός Σολομών - τὴν τῶν σῶν θρόνων πάρεδρον σοφίαν, αὐτήν πού εἶναι δίπλα στό δικό σου τό θρόνο καί κάθεται εἰς τό δικό της τον θρόνο, δῶσε μου την, καὶ μή με ἀποδοκιμάσῃς ἐκ παίδων σου». (Αὐτόθι 9, 1-4)

Ἀπό τούς δούλους σου, μή μέ ἀποδοκιμάσεις. Γιατί εἶχε κατανοήσει τί ἦταν ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ. Κι ἐμεῖς, μελετώντας ὅλα αὐτά, ἀγαπητοί μου, πρέπει ν’ ἀρχίσωμε νά κατανοοῦμε, γιατί τότε ἀκόμη, δέν εἶχε Ἐνανθρωπήσει ὁ Θεός Λόγος, τώρα Ἐνηνθρώπησε. Εἴμεθα σέ πολύ πλεονεκτικωτέρα θέση, ἀπ’ ὅτι οἱ Προφῆται, ἀπ’ ὅτι ὁ Σολομών, ἀπ’ ὅτι ὅσοι ἔγραψαν γιά τήν Ἐνυπόστατον Σοφίαν.

Εἴμεθα πολύ περισσότερον ἐγγύτερα καί σέ πλεονεκτικωτέρα θέση. Εἶναι ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός. Δέν ἔχομε παρά ν’ ἀρχίσωμε νά τόν ἀναζητοῦμε, γιά νά τόν ἀναγνωρίσωμε. Εὐχαριστῶ πού μέ ἀκούσατε.

195η ομιλία στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης « Σοφία Σειράχ ».

►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Σοφία Σειράχ " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/sofia-seirax
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40oRvQcJSffpry9_VIhWtola

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Σοφία Σειράχ».🔻
https://drive.google.com/file/d/15yPd5yULQpwqBdVJzrpusJNL6wa2BczM/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Σοφία Σειράχ».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40o1lCOake2wwX61iRYZNi-M

🔸📜 Απομαγνητοφωνημενες ομιλίες της σειράς «Σοφία Σειράχ».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%CE%A3%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1%20%CE%A3%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AC%CF%87.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ἀνάγκη νά ἐξιχνιάσωμε τήν ταυτότητα τῆς Ἐνυποστάτου Σοφίας. ~ 1/14 ~

†.Σεβαστοί πατέρες, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, Χριστός Ἀνέστη καί καλῶς ἤλθατε.

Ὀφείλουμε, ὁμολογουμένως, χάριτες εἰς τόν Ἅγιον Τριαδικόν Θεόν μας, πού μᾶς ἠξίωσε καί πάλι νά συγκεντρωθοῦμε, μέ σκοπό νά μαθητεύσωμε στόν θεῖο του λόγο. 

Εἶναι ἡ 13η θερινή περίοδος, 13 χρόνια εἶναι πού θητεύομεν εἰς τό θαυμάσιο αὐτό βιβλίο της Ἁγίας Γραφής της Παλαιᾶς Διαθήκης, της Σοφίας Σειράχ. Μᾶς δίνει τό βιβλίο αὐτό, τόσο θεωρητικές καί δογματικές θέσεις ὅσο καί κυρίως πρακτικές, πού μᾶς εἶναι χρήσιμες εἰς τήν καθημερινότητα καί εἰς τήν προπαρασκευή μας γιά τήν Βασιλεία του Θεοῦ. Καί ὁ λόγος του Θεοῦ, κατά τόν Χρυσόστομον, εἶναι ἡ διδασκαλία, τά δόγματα καί ἡ παραίνεσις. Κι ἔχομε, ἰδία στήν ἐποχή μας, τόσο ἀνάγκη τό λόγο τοῦ Θεοῦ, πού νά μᾶς συντροφεύει καθημερινά, ἀφοῦ τά πάντα - καί τό βλέπομε αὐτό - καταλύονται καί καταρρέουν καί συνιστοῦν καί ὁλοκληρώνουν τήν ἀποστασία τοῦ Θεοῦ.

Ἔχομε ἀνάγκη λοιπόν τό λόγο τοῦ Θεοῦ. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, θά γίνεται, ἄν τόν προσεγγίζωμε, ὁ ἀσφαλής πλοηγός μας, εἰς τό πέλαγος τῶν ἰδεῶν ἀλλά καί τῶν 

ἀνθρωπίνων ἐπινοιῶν.

Θά πρέπει νά τόν ἀντιπαραβάλλουμε μέ ὅ,τι καινούριο μᾶς ἐμφανίζεται. Λέμε: «αὐτό ἔχομε σήμερα, ὁ λόγος του Θεοῦ τί λέγει γι’ αὐτό τό καινούριο, τό μοντέρνο»; Γιατί μήν ξεχνᾶμε ὅτι πρόοδος δέν εἶναι πάντοτε τό καινούριο, ἄν καί «οὐδέν καινόν ὑπό τόν ἥλιον», ἀλλά ἐκεῖνο πού προωθεῖ τήν ἀνθρωπότητα εἰς τό καλύτερον. Ἔτσι ὀφείλομε κάθε φορά πού προβάλλεται κάτι, νά τό ἀντιπαραβάλλουμε, νά τό συγκρίνομε μέ τόν λόγον τοῦ Θεοῦ.

Ἔτσι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ θά πρέπει γιά μᾶς, θά πρέπει νά εἶναι τό κριτήριον καί προσώπων καί πραγμάτων καί ἰδεῶν. Καί ὅπως γράφει ὁ Παῦλος στήν Α΄ πρός Κορινθίους Ἐπιστολή του: «Ὥστε ἀδελφοί μου, ἀγαπητοί, ἑδραῖοι γίνεσθε, ἀμετακίνητοι, περισσεύοντες ἐν τω ἔργῳ τοῦ Κυρίου πάντοτε, εἰδότες ὅτι ὁ κόπος ὑμῶν οὐκ ἔστι κενὸς ἐν Κυρίω». (Κορ. Α΄ 15, 58)

Νά εἴμεθα ἀμετακίνητοι, ἑδραῖοι καί νά περισσεύομε στά ἔργα τοῦ Κυρίου, στό Εὐαγγέλιον, ὥστε νά τό ξέρωμε, μᾶς λέγει, ὅτι ὁ κόπος μας δέν θά πάει χαμένος. Καί πράγματι, ποιός ἐτήρησε τό λόγο τοῦ Θεοῦ καί ζημίωσε; Ἀντιθέτως ζημιώνει ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος δέν πλησιάζει τό λόγο τοῦ Θεοῦ.

Καί μετά ἀπό αὐτά τά λίγα λόγια πού εἴπαμε, αὐτή τή σύντομη εἰσαγωγή πού κάναμε γιά τήν ἀξία τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, εἰσερχόμεθα τώρα εἰς τό κύριο θέμα μας.

   Βρισκόμαστε εἰς τό 24ο κεφ. της Σοφίας Σειράχ. Αὐτό ἀναφέρεται εἰς τήν αἴνεσιν της Σοφίας. Ἔτσι ἐπιγράφεται τό κεφάλαιον αὐτό. Δηλ. εἰς τό ἐγκώμιον, της Ἐνυποστάτου Σοφίας. Ἐδῶ ἡ Ἐνυπόστατος Σοφία ὁμιλεῖ ἐνώπιόν τοῦ λαοῦ της, τοῦ Ἰσραήλ καί τοῦ ὑπενθυμίζει ὅτι ἔρχεται ἀπό τό Θεό καί ὅτι αὐτή στάθηκε ἡ μεγάλη παραστάτις του κατά τή δημιουργία.

Πρέπει νά ποῦμε ἐδῶ ἀγαπητοί καί νά ὑπενθυμίσουμε, γιατί τό βιβλίο της Σοφίας Σειράχ κατ’ ἐπανάληψη ἔχει κάνει μέχρι τώρα λόγο διά τήν Ἐνυπόστατον Σοφίαν. Γιά νά ἔχομε ἐπίγνωση τοῦ πράγματος, Ἐνυπόστατος θά πεῖ προσωπική, δηλ. ἐμπρόσωπος, δηλ. πρόσωπο. Ἡ Σοφία δέν εἶναι μία ἀφηρημένη ἔννοια - θά τό ποῦμε καί λίγο πιό κάτω αὐτό - ἀλλά εἶναι ἕνα πρόσωπο. Καί εἶναι τό δεύτερον πρόσωπον της Ἁγίας Τριάδος. Τώρα, γιατί ὀνομάζεται Σοφία, γιατί κρύπτεται καί ἀποκαλύπτεται, ἀποκαλύπτεται καί κρύπτεται, αὐτό θά τό δοῦμε στή συνέχεια. Ὡστόσο, ὅταν ἀκοῦμε «Ἐνυπόστατος Σοφία», θά πεῖ ἡ Σοφία πού δέν εἶναι ἰδέα, δέν εἶναι ἕνα προϊόν της νοήσεως, ἀλλά εἶναι πρόσωπον. Καί εἶναι τό δεύτερον πρόσωπον, σᾶς λέγω της Ἁγίας Τριάδος, δηλ. εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ μετέπειτα Ἐνανθρωπήσας Ἰησοῦς Χριστός.

Ὅ,τι λοιπόν ποῦμε καί σήμερα καί στή συνέχεια σ’ αὐτό τό κεφάλαιο, δέν θά εἶναι τίποτε ἄλλο, ξαναλέγω, παρά ὅ,τι ἀφορά εἰς τήν Ἐνυπόστατον Σοφίαν, εἰς τόν μετέπειτα Ἰησοῦν Χριστόν.

Εἶναι καταγεμάτη ἡ Π. Δ. ἀπό θέσεις της Ἐνυπόστατου Σοφίας. Ἔτσι ἐνδεικτικά, καί θά κάνωμε περισσότερη ἀναφορά, γράφει τό βιβλίο τῶν Παροιμιῶν: «ἡνίκα ἡτοίμαζε τὸν οὐρανόν συμπαρήμην αὐτῷ». (Παρ. Σολ.8, 27) Ὅταν, λέγει ὁ Θεός Πατήρ ἑτοίμαζε τή δημιουργία του,

Ἐγώ ἤμουνα παροῦσα. Προσέξτε, θηλυκοῦ γένους, γιατί ἡ λέξις «Σοφία» εἶναι θηλυκοῦ γένους. «ἤμην παρ’ αὐτῷ ἁρμόζουσα».  Ἤμουνα κοντά του -αὐτό τό «παρ’ αὐτῷ» ἔχει πάρα πολύ θεολογική σημασία- καί συναρμολογοῦσα. Ὡραία ἔκφρασις αὐτή! «ἐγὼ ἤμην ᾗ προσέχαιρε καθ’ ἡμέραν δὲ εὐφραινόμην ἐν προσώπω αὐτοῦ ἐν παντὶ καιρῷ, ὅτε ἐνευφραίνετο τὴν οἰκουμένην συντελέσας, καὶ ἐνευφραίνετο ἐν υἱοῖς ἀνθρώπων». (Αὐτόθι 8, 30-31)

Ἐγώ, λέει, ἤμουνα, πού χαιρόμουνα κάθε μέρα - κι αὐτό « κάθε μέρα».. ἔκφρασις, γιατί τό « κάθε μέρα » ἐκφράζει περιστροφή της γής περί τόν ἑαυτόν της καί ἔχομε τό νυχθήμερον - καί χαιρόμουνα, εὐφραινόμην, στό πρόσωπό του, πάντοτε καί μάλιστα ὅταν τελείωσε τήν δημιουργία του, συντελέσας, λέει, τήν οἰκουμένην - οἰκουμένη δέν εἶναι ἡ γή ἁπλῶς, εἶναι ὁ τόπος πού κατοικοῦν οἱ ἄνθρωποι, οἰκουμένη δέν εἶναι ἡ ὑφήλιος, ἀλλά εἶναι ἡ οἰκουμένη δηλ. ἐκεῖ, ξαναλέγω, πού κατοικοῦν οἱ ἄνθρωποι - κι ἐγώ μαζί του χαιρόμουνα, βλέποντας τούς ἀνθρώπους. Χαίρεται λοιπόν ἐδῶ ὁ Πατήρ, χαίρεται τή δημιουργία του ἔ; καί ἰδιαίτατα τούς ἀνθρώπους - χαίρεται καί ὁ Υιός, ὁ Θεός Λόγος, δηλ. ἡ Ἐνυπόστατος Σοφία, περί της ὁποίας καί ὁ λόγος σ’ ὅλο τό κεφάλαιον, ἐχαίρετο καί τή δημιουργία της καί μάλιστα θά τό ἐπαναλάβω, γιατί ἔχει πολλή σημασία, χαιρόνταν καί τούς ἀνθρώπους ξεχωριστά.

Εἶναι τόσο θαυμαστή ἡ δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου, γι’ αὐτό καί ξεχωριστά χαίρεται, κυριότατα ὁ Θεός Λόγος, γιατί ὁ ἐνεργῶν τήν δημιουργίαν, βέβαια εἶναι ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός, δηλ. νά πῶ τήν θεολογική ἔκφραση, «ὁ Πατήρ δημιουργεῖ, δι’ Υἱοῦ, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι». Αὐτή εἶναι ἡ θεολογική ἔκφρασις. Ὁ Πατήρ δημιουργεῖ διά τοῦ Υἱοῦ του ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι. Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον εἶναι ἐκεῖνο τό ὁποῖον μετέχει στήν δημιουργίαν καί συντηρεῖ. Τό κάθε πρόσωπον ἔχει ἕναν ἰδιαίτερο λόγο. Ὁ Πατήρ θέλει, ὁ Υἱός προβαίνει, τό Πνεῦμα τό Ἅγιον συντηρεῖ. «καί πνεῦμα Θεοῦ, λέγει, ἐπεφέρετο ἐπάνω τῆς ἀβύσσου» (Γέν.1, 2) λέει, ἐκεῖ στούς πρώτους στίχους της Γενέσεως, κλπ. Ἀλλά ὁ ἄμεσος δημιουργός, ἄς τό ποῦμε, μέ τήν ἔννοια.. «μέ τά χέρια του», - δέν ὑπάρχουν χέρια.. ἔκφρασις - μέ τά χέρια του, εἶναι ὁ Υἱός.

Κι ὅπως λέγει, ἰδιαίτερα μάλιστα ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων, τό γιατί Ἐνηνθρώπησε ὁ Υἱός καί ὄχι ὁ Πατήρ ἤ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, ἀπαντᾶ: Διότι ὁ Υἱός μᾶς ἐδημιούργησε, ἄμεσα, καί δέν ἠνείχετο, τό δημιούργημά του, οἱ ἄνθρωποι, νά λατρεύουν ὁτιδήποτε ἄλλο ἔξω ἀπό τόν ἀληθινό Θεό. Κι ἐπειδή λοιπόν Αὐτός μᾶς ἐδημιούργησε κι ἐμεῖς λοξοδρομήσαμε, ἀνέλαβε νά γίνει ἄνθρωπος, γιά νά μᾶς ἐπαναφέρη εἰς τήν ὀρθήν λατρεία τοῦ Θεοῦ. Αὐτό μας λέγει ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων στίς Κατηχήσεις του.

   Εἶναι δέ τό κατ’ ἐξοχήν δημιούργημα του Θεοῦ Λόγου ὁ ἄνθρωπος, εἶναι κατ’ ἐξοχήν δημιούργημα. Γι’ αὐτό κάνει μία διάκριση μ’ ἐκεῖνο τό «εἶπεν ὁ Θεός γεννηθήτω φῶς», ἐνῶ γιά τόν ἄνθρωπο εἶπε «ποιήσωμεν ἄνθρωπον… καὶ χοῦν λαβών ἀπὸ τῆς γῆς - ἐδῶ σάν νά προϋποθέτει χέρια κλπ.- καί ἐποίησεν τόν ἄνθρωπον ὁ Θεός σύμφωνα μέ τήν εἰκόνα Του». Κι ἀκόμη, ἀφοῦ εἶναι ἕνα ἰδιαίτερο δημιούργημα ὁ ἄνθρωπος, τοῦ Θεοῦ, δέν θά μποροῦσε παρά νά εἶναι καί ἡ κορωνίδα ὁλοκλήρου της 

δημιουργίας!

Σημειώσατε δέ ὅτι τόσο ἀγάπησε ὁ Θεός Λόγος, ἡ Ἐνυπόστατος Σοφία, τόν ἄνθρωπον, ὥστε ἔγινε ἄνθρωπος! Καί δέν πήρε ἄλλο σχήμα, παρά τό ἀνθρώπινο σχήμα. Καί ἦρθε ὡς ἄνθρωπος νά σώση τόν ἄνθρωπον. Λέει ὁ ἀπ. Παῦλος εἰς τήν πρός Ἑβραίους Ἐπιστολή του: Δέν ἔγινε ἄγγελος, νά σώση ἀγγέλους ἤ φερ’ εἰπεῖν νά διορθώση τήν ἁμαρτία τῶν δαιμόνων. Ἀλλά ἔγινε ἄνθρωπος. Καί μάλιστα μέ τήν εὐκαιρία, ὅλοι οἱ θεολόγοι τοῦ παρελθόντος, θεολόγοι Πατέρες, μᾶς λέγουν ὅτι δέν ἔγινε ὁ Θεός Λόγος ἄνθρωπος κατά τό πρότυπόν τοῦ Ἀδάμ, ἀλλά ἔγινε ὁ Ἀδάμ κατά τό πρότυπόν τοῦ Θεοῦ Λόγου πού θά ἐνηνθρώπιζε. Δηλ. ἐδῶ, μία θά λέγαμε, ἔτσι.. ἐκ τῶν προτέρων τοποθέτηση.

Ξαναλέγω ὅτι τόσο ὡραῖος εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τόσο καταπληκτικός.. μήν κοιτᾶτε, ἡ ἁμαρτία μᾶς ἀσχήμηνε καί φθάσαμε νά περιφρονοῦμε τόν ἄνθρωπο, ἐμεῖς οἱ ἴδιοι οἱ ἄνθρωποι. Να λέγει ὁ ψαλμωδός εἰς τόν 138ον ψαλμό του «ἐθαυμαστώθη ἡ γνῶσίς σου ἐξ ἐμοῦ·». Δηλ. ἡ γνώση πού μπορεῖ κανείς νά ἔχη γιά τόν ἄνθρωπο, σέ καθιστά Ἐσένα θαυμάσιον. Ὅπως βλέπομε ἕνα δημιούργημα, ἕνα καλλιτέχνημα καί λέμε «τί ὡραῖο πρᾶγμα!», ἀλλά αὐτό τό «τί ὡραῖο πρᾶγμα» ἀποτείνεται εἰς τόν καλλιτέχνην! Διότι τό καλλιτέχνημα εἶναι ὑπέροχο. «Ἐθαυμαστώθη ἡ γνῶσίς σου ἐξ ἐμοῦ… ἐξομολογήσομαι σοι, ὅτι φοβερῶς ἐθαυμαστώθης·».

Ἐπίτρεψέ μου νά στό πῶ ἐκ βαθέων, ὅτι ἔγινες θαυμαστός σέ ὑπερθετικόν βαθμόν. Φοβερός! Σέ βαθμό ἀκόμη, πού νά προκαλῆ φόβο σέ μᾶς τούς ἀνθρώπους, διά τήν κατασκευήν «ἄνθρωπος». «θαυμάσια τά ἔργα σου, λέει ὁ ψαλμωδός, καὶ ἡ ψυχή μου γινώσκει σφόδρα». (Ψαλμ. 138ος) Κι ἡ ψυχή μου τό ἀναγνωρίζει αὐτό. Πολύ τό ἀναγνωρίζει. Εἶσαι θαυμάσιος Κύριε, θαυμαστά τά ἔργα σου. Βλέπετε!

Ἔτσι ἡ Ἐνυπόστατος Σοφία, ὁρίζει - θά δοῦμε ἐδῶ στή συνέχεια τοῦ κεφαλαίου - ὁρίζει, δέ ἐπί πλέον καί τή διαμονή της στόν λαό τοῦ Ἰσραήλ. Καί ἐκεῖ ἀποδεικνύει τά θαυμαστά της ἔργα, μέσα στόν λαό τοῦ Ἰσραήλ.

  Ἔτσι, τό παρόν κεφάλαιον, θεωρεῖται - ὄχι ἀπό μένα - ὅτι εἶναι τό λαμπρότερον, ἀπό ὅλο τό βιβλίο τῆς Σοφίας Σειράχ, τόσο ἀπό ἀπόψεως διδασκαλίας ὅσο καί ἀπό ἀπόψεως ποιητικῆς ὡραιότητος. Ἔχομε λοιπόν τήν ξεχωριστή εὐλογία, νά μείνωμε εἰς τό 24ον κεφάλαιον καί θά τό δοῦμε ὅσο μποροῦμε καλύτερα, ἀπό πιό κοντά, ἀναλύοντάς το. Ἔτσι προχωροῦμε στήν ἀνάλυσή του.

  Ὁ πρῶτος στίχος του 24ου κεφαλαίου:

« Ἡ σοφία αἰνέσει ψυχὴν αὐτῆς καὶ ἐν μέσῳ λαοῦ αὐτῆς καυχήσεται.»

Δηλ. ἡ Σοφία θά ἐξυμνήση τόν ἑαυτόν της καί θά καυχηθῆ ἐν μέσω τοῦ λαοῦ της. Μήν ξεχνᾶτε ὅτι ὁ λαός της, ποιός εἶναι; Ἐκεῖνος πού στάθηκε περιουσία της. Ἐξ οὗ καί «περιούσιος». Αὐτό θά πῆ περιούσιος. Περιουσία τῆς Σοφίας, ὁ λαός της, εἶναι ὁ παλαιός Ἰσραήλ. Ἀλλά ὁ παλαιός Ἰσραήλ ἀπέπεμψε τήν Ἐνυπόστατον Σοφίαν, δέν τήν ἀπεδέχθη, δέν ἐπίστεψε, ἐσταύρωσε τήν Ἐνυπόστατον καί Ἐνανθρωπήσασα Σοφίαν καί ἔτσι παρέλαβαν τήν Ἐνυπόστατον Σοφίαν τά ἔθνη. Καί ἰδιαίτερα, μάλιστα, ἐμεῖς οἱ  Ἕλληνες. Αὐτό εἶναι ἕνα ἰδιαίτερο προνόμιο. Συνεπῶς ἐδῶ τώρα ὁμιλεῖ βεβαίως διά τόν παλαιόν Ἰσραήλ, τό λαό τοῦ Θεοῦ ἀλλά εἶναι μετά ταῦτα, ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, ὁ νέος Ἰσραήλ, ἡ Ἐκκλησία. Ἀπό περάτων ἕως περάτων τῆς γῆς. Ἄς μου ἐπιτραπεῖ νά τό πῶ ἔτσι. Ὁ Ὀρθόδοξος λαός της. Γιατί δυστυχῶς πολλές παρεκκλίσεις συνέβησαν, ὥστε ὅλοι ἐκεῖνοι πού μπορεῖ νά ἔχουν τό ὄνομα «χριστιανός» ἀλλά νά μήν εἶναι καί λαός τοῦ Θεοῦ. Γιατί ἡ αἵρεσις εἶναι μία βλασφημία κατά τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, καί δέν μπορεῖ νά λέγεται, ἀναμφισβήτητα, ὅτι εἶναι ὁ λαός της.

   Πρίν προχωρήσουμε στό νά δοῦμε ὅ,τι ἀναφέρεται στήν Ἐνυπόστατον Σοφίαν, θά πρέπει νά δοῦμε μερικές ἀναφορές της σέ ἄλλα βιβλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς, δηλ. τῆς Π. Δ. κυριότατα. Πρέπει νά σᾶς πῶ ὅτι στήν Καινή Διαθήκη μία φορά συναντᾶται ἡ λέξις σοφία, τό ὄνομα σοφία «καὶ ἐδικαιώθη, λέει, ἡ σοφία .» (Λουκ. 7, 35) Τό λέει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Ἀλλά στήν Ὑμνογραφία μας, γίνεται, θά λέγαμε, ὄχι χρῆσις ἀλλά κατάχρησις τοῦ ὀνόματος «σοφία», εἰς τό πρόσωπον τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού τόν ἀποκαλεῖ «Υἱέ καί Λόγε τοῦ Θεοῦ», «ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ», κλπ., κλπ. Κατάχρησις γίνεται τῆς λέξεως, «σοφία», τοῦ ὀνόματος «σοφία», ξαναλέγω, εἰς τήν ὑμνογραφία μας. Εἶναι διάχυτο. Ἐν τούτοις, δέν ξέρω γιατί, πώς τά καταφέραμε καί δέν μποροῦμε νά τήν διακρίνωμε αὐτήν τήν Σοφία.

Ἀκόμη θά πρέπει νά σημειώσουμε ὅτι ἐπειδή τό δόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος, δηλ. τό Τριαδικόν τοῦ Θεοῦ, δέν μποροῦσε νά γίνει κατανοητό στό χῶρο τῆς Π. Δ., ἦτο ἐπικίνδυνο, δηλ. θά ὑπῆρχε ὁ κίνδυνος τῆς πολυθεΐας, ἐπειδή ὁ λαός βέβαια δέν εἶχε ἀγωγήν, ἔπρεπε σιγά-σιγά, ὥστε μέσα σέ 2.000χρόνια, οὔτε λίγο - οὔτε πολύ, σέ 2.000 χρόνια, νά παιδαγωγηθεῖ, ὥστε νά δεχθῆ ὅτι ὁ Θεός εἶναι Τριαδικός. Γι’ αὐτό καί ἔχομε προοδευτικήν ἀποκάλυψη τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ. Τό λέγει σαφῶς στό βιβλίον τῆς Ἐξόδου ἐκεῖ, ὁ Θεός εἰς τόν Μωυσέα ὅτι «τό ὄνομά μου δέν τό ἀπεκάλυψα εἰς τόν Ἁβραάμ». ( Ἔξοδ. 6, 3) Στόν Ἁβραάμ ἀπεκάλυψε τό ὄνομά του «Θεός».

Τώρα στόν Μωϋσῆ ἀποκαλύπτει τό ὄνομα «Κύριος». Καί τώρα διά στόματος Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀποκαλύπτεται ὁλόκληρο τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ. «Πατήρ, Υἱός καί Ἅγιον Πνεῦμα». Αὐτό εἶναι τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Τό λέγει δέ δύο φορές ὁ Κύριος. «τό ὄνομα σου, λέγει, ἀπεκάλυψα τοῖς ἀνθρώποις». Εἶναι στήν ἀρχιερατική του προσευχή. «Καί θά ἀποκαλύψω». Ὄχι ὅτι ὑπάρχει τίποτε περισσότερο γιά νά ἀποκαλύψει, ἀλλά ἡ ἀποκάλυψις νά γίνει στήν κατανόηση! Ὅτι ὁ Θεός εἶναι Τριαδικός. Ἐν τούτοις Ἕνας εἶναι ὁ Θεός, ὅταν λέγει καί τελειώνει ἔτσι τό κατά Ματθαῖον Εὐαγγέλιον «βαπτίζοντες αὐτούς - λέει ὁ Κύριος στούς μαθητάς Του - εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». (Ματθ. 18, 19)

Δέν λέγει «εἰς τά ὀνόματα», ἀλλά λέγει «εἰς τό ὄνομα», γιατί ὁ Θεός εἶναι Ἕνας. Συνεπῶς Ἕνας εἶναι ὁ Θεός, ἀλλά ἔχει τρία πρόσωπα. Εἶναι ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιον.

Δέν ὑπάρχει κανένα ἀνάλογον. Οὔτε μηχανικόν, οὔτε χημικόν, οὔτε θερμικόν οὔτε τίποτε, οὔτε εἰκονικόν, ὁ,τιδήποτε, πού νά μποροῦμε νά καταλάβουμε τί θά πεῖ ὁ Θεός εἶναι Ἕνας, δηλ. μία ἡ οὐσία τοῦ Θεοῦ καί ἔχουμε τόν Πατέρα, τόν Υἱόν καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιον. Εἶναι ἀκατανόητο, εἶναι τό βαθύτερο μυστήριο, ὄχι ἁπλῶς μέσα στήν δημιουργία ἀλλά καί εἰς τήν γῆ καί εἰς τόν οὐρανό. Ἕνα ἀκατανόητο μυστήριο, πού θά μένει πάντοτε ἕνα μυστήριο. 

Ὁ Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεύς καί ἄλλοι Πατέρες, λέγουν ὅτι ὁ Υἱός καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιον εἶναι τά δύο «χέρια» τοῦ Πατρός. Εἶναι μία εἰκόνα. Ἀφοῦ ὁ Πατήρ δημιουργεῖ διά τοῦ Υἱοῦ, ἐν Ἁγίω Πνεύματι, εἶναι σάν νά ἔχει δύο χέρια καί δημιουργεῖ τό σύμπαν καί τόν ἄνθρωπον. Γι’ αὐτό λοιπόν τόν λόγο, δέν ἔγινε ἀπότομη ἀποκάλυψη τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ξέρετε, εἰς τό βιβλίο τῆς Γενέσεως, δέν ἔχομε ἀναφορά εἰς τούς ἁγίους ἀγγέλους - πολύ ἀργότερα θά γίνει κάποια ἀναφορά, ἀπό τό φόβο μήπως θεοποιηθοῦν οἱ ἄγγελοι. Γι’ αὐτό μπαίνει στό θέμα τῶν Ἁγίων Γραφῶν «ἐν ἀρχή ἐποίησεν ὁ Θεός τὸν οὐρανόν καὶ τὴν γῆν …». Τ’ ἄλλα πρόσωπα εἶναι κρυμμένα. Ἀλλά εἶναι κρυμμένα, γιά ν’ ἀποκαλυφθοῦν ἀργότερα ὑπό τόν προβολέα τῆς Καινῆς Διαθήκης. Ἔτσι συνηθίζει ἡ Π. Δ. νά κάνει τό ἑξῆς· νά ἀποκαλύπτει μέν, ἀλλά καί ταυτόχρονα νά συγκαλύπτει. Ἀποκαλύπτει καί συγκαλύπτει. Θά δοῦμε δέ γιά τήν Σοφία κάτι ἐκεῖ παρακάτω. Ἀναφέρεται ὅτι εἶναι πρόσωπον καί ταυτόχρονα κρύβεται καί σάν νά μιλάει γιά τήν σοφία ὡς ἰδέα. Ὄχι ὡς πρόσωπο. Ἀποκαλύπτει καί συγκαλύπτει. Εἶναι ἀρχή αὐτό τῆς Π. Δ. Ἐξ’ ἄλλου γιά νά τό καταλάβετε, κι αὐτή ἡ Ἐνανθρώπησις εἶναι ἀποκάλυψις καί συγκάλυψις. Ἀποκαλύπτεται ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί ταυτόχρονα συγκαλύπτεται ὑπό τό σχῆμα ἑνός ἀνθρώπου.

Ἔχομε λοιπόν, τό ξαναλέω, 2η, 3η, 4η φορά, ἔχομε ἀποκάλυψη και συγκάλυψη. Εἶναι ἐκπληκτικόν! Ὥστε νά προχωρεῖ ὁ Θεός πολλάκις, νά ἀποκαλύπτεται σέ δεύτερη φάση, ἐκεῖνο τό ὁποῖο συγκάλυψε. Τί εἶναι παρακαλῶ ἡ Μεταμόρφωσις; δέν εἶναι ἀποκάλυψις τῆς συγκαλύψεως; Συγκαλύπτεται ὁ Θεός Λόγος ὡς ἄνθρωπος, καί ταυτόχρονα ἀποκαλύπτεται μέ τήν Μεταμόρφωσή του μέ τό Θαβώρειον φῶς, πού οἱ μαθηταί μένουν ἔκπληκτοι! Ἔχομεν λοιπόν ἀποκάλυψη, συγκάλυψη καί πάλι ἀποκάλυψη. Τόσο γιατί βέβαια ὁ Θεός δέν δύναται βέβαια νά ὁραθῆ, ὅσο καί διότι ἐξαρτᾶται ἀπό τήν παιδείαν πού μπορεῖ νά ἔχει ἕνας ἄνθρωπος, νά φθάσει νά μπορεῖ νά κατανοήσει.

Ἀκόμη, ἄλλοτε ἐμφανίζεται ὡς «σοφία τοῦ Θεοῦ», τό ὄνομα τό πλῆρες «Ἐνυπόστατος Σοφία» , εἶναι ἀπό τούς Πατέρες. Δέν ὑπάρχει στήν Π. Δ. «Ἐνυπόστατος Σοφία». Ἁπλῶς ἡ «σοφία τοῦ Θεοῦ». Ἄλλοτε ἐμφανίζεται «ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ» καί ἄλλοτε σάν.. ὅπως σᾶς εἶπα προηγουμένως, ἀφηρημένη ἔννοια· ὅπως μιλᾶμε γιά τήν κοινή σοφία, ὅτι αὐτός ὁ ἄνθρωπος ἔχει πολλή σοφία, σάν ἕνα προϊόν τῆς διανοίας. Συνηθισμένη περίπτωση αὐτή. Ἔτσι, κατά τόν ἴδιο τρόπο, ἐμφανίζεται καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιον. Ἀποκαλυπτόμενον καί συγκαλυπτόμενον. Ἀκόμη καί ὁ Υἱός ὡς Λόγος ἀποκαλύπτεται καί κρύπτεται. Ὄχι μόνο σάν Σοφία. Καί ἐδῶ, γιά νά τό ἀντιληφθοῦμε, πῶς εἴπαμε λέγεται; Λόγος.

Πῶς γράφει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ; «Ἐν ἀρχῇ ἦν (ἦτο) ὁ Λόγος». ( Ἰωάν. 1, 1)

Δέν λέει «ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ», λέει « ὁ Λόγος». Ἐδῶ ὅταν λέει « ὁ Λόγος» πῶς κρύπτεται; Μ’ αὐτό πού λέμε στήν ἀνθρώπινη γλῶσσα μας «λόγος». «Θά σοῦ πῶ ἕνα λόγο», λέμε ἐμεῖς. Καί ἔτσι, ἐνῶ εἶναι πρόσωπον, ταυτόχρονα κρύβεται πίσω ἀπό τήν ἀνθρώπινη ἔκφραση «θά σοῦ πῶ ἕνα λόγο». Κι ἀκοῦστε το αὐτό στήν Ἁγία Γραφή, πού νομίζω τό γνωρίζετε. «…καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γεννηθήτω φῶς· καὶ ἐγένετο φῶς». (Γέν.1, 3)

Ἀπό τόν πρῶτο ἀκόμα στίχο τῆς Ἁγίας Γραφῆς στήν Π. Δ. «Εἶπεν», ὁ Θεός.

Ἕνας πού διαβάζει, λέγει: «Ἔ, ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος εἶναι Ἕνας, ἔβγαλε ἕναν λόγο, νά γίνει φῶς». Κι ὅμως ἐδῶ κρύπτεται ἡ δημιουργία τοῦ φωτός ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ Λόγου. Συνεπῶς, ἐνῶ αὐτό τό «εἶπεν» μοιάζει ἀνθρωπίνη ἔκφρασις, εἶναι ὅμως ὁ Θεῖος Λόγος. Ἐκεῖ κρύβεται. Λίγο παρακάτω θά δοῦμε στόν προφήτη Βαρούχ, νά μᾶς τά λέει πιό καθαρά. Καί ὅσο προχωρεῖ ἡ Π. Δ. πρός τήν Καινή Διαθήκη τόσο καί πιό καθαρά μᾶς τά λέγει αὐτά. Καί ἐκπλησσόμεθα. Ἀκοῦστε ἕνα ἄλλο χωρίον ἀπό τούς ψαλμούς: «Τω λόγῳ τοῦ Κυρίου οἱ οὐρανοὶ ἐστερεώθησαν». (Ψαλμ. 32ος , 6) Μέ τόν (Λ)λόγο, λέει, τοῦ Κυρίου ἐστερεώθησαν οἱ οὐρανοί. Δηλ. ποιός κινεῖται ἐδῶ; Ὁ Θεός Λόγος. Ἕνας πού διαβάζει ἀνύποπτος, νομίζει ὅτι ἁπλῶς ὁ Θεός Πατήρ εἶπε κάτι καί ἔγινε. Ἐνῶ εἶναι τό δεύτερον πρόσωπον τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἔτσι ὁ Θεός Λόγος κρύβεται πίσω ἀπό τήν ἀφηρημένη ἔννοια τοῦ λόγου. Κι ὁ Ἐνανθρωπήσας Θεός Λόγος, μᾶς ἀπεκάλυψε τό Τριαδικόν τῆς Θεότητος.

Καί συνεχίζομε βεβαίως ὑπό τόν προβολέα τῆς Κ. Δ. Σήμερα μελετοῦμε τήν Π. Δ. καί τήν θεολογία της καί τά κατανοοῦμε ὅλα αὐτά, τά ὁποία λίγο-πολύ ἔμεναν ἀκατανόητα, μέσα εἰς τήν Π. Δ. 

   Πρέπει νά ποῦμε κάτι ὅμως. Ὅτι ἡ ἐποχή μας ἔχει ἀποβάλλει τόν Ἰησοῦν Χριστόν. Ὅπως ἀκριβῶς καί οἱ Ἑβραῖοι τόν ἀπέβαλαν. Δέν τόν ἀπεδέχθησαν, μέχρι σήμερα τουλάχιστον. Κι ἔτσι ἀπέβαλε ἡ ἐποχή μας, ἐννοεῖται ὁ χριστιανικός κόσμος, ἀπέβαλλε τόν Ἰησοῦν Χριστόν, καί ἁπλώνεται παγκοσμίως ὁ μεγάλος πειρασμός, πού ὁ Κύριος εἶπε. Εἶναι αὐτό γραμμένο εἰς τό τρίτο κεφάλαιο τῆς Ἀποκαλύψεως, 10ος στίχος. Εἶναι γραμμένο καί εἰς τόν Λουκᾶ, στό 18ον κεφάλαιον 8ος στίχος.

Ἐκεῖ πού εἶπε ὁ Κύριος ὅτι.. «γιά μένα εἶναι σίγουρο ὅτι θά ’ρθῶ, τό θέμα δέν εἶναι ἐκεῖ, ἀλλά ὅταν θά ρθῶ, θά βρῶ τήν πίστη ἐπάνω στή γῆ»; Ποίαν πίστιν; εἰς τό θεανθρώπινον πρόσωπό Σου. Ὅτι θά χάσωμε τήν ταυτότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὑπογραμμίζω κάτι πολύ σημαντικό ἐδῶ. Γιατί ἀποτελεῖ κεντρικό σημεῖο, ἀπό ποιμαντικῆς πλευρᾶς. Θά χάσωμε τήν ταυτότητα τοῦ προσώπου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἄλλοτε θά τόν λέμε ὅτι εἶναι Θεός μόνο, κι ὅτι δέν πῆρε ἀνθρωπίνη φύση, ὅπως εἶναι μία αἵρεσις, πού ὑποβόσκει αἰῶνες τώρα, ὁ λεγόμενος μονοφυσιτισμός, κι ἄλλοτε θά λέμε ὅτι εἶναι μόνον ἄνθρωπος, ὅπως εἶναι ὁ Ἀρειανισμός, πού στήν πραγματικότητα πάλι μονοφυσιτισμός εἶναι, γιατί δέχεται μόνο τή μία φύση τοῦ Χριστοῦ. Καταλαβαίνετε λοιπόν ὅτι θά ἔχομε χάσει τήν ταυτότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μέ τά θέματα πού κάνουμε ἐδῶ, καί μέ τό νά κάνωμε τήν ἀναφορά μας εἰς τήν θείαν Σοφίαν, ἀντιλαμβάνεστε, ὅτι ἀποκτοῦμε περισσότερο καί περισσότερο τήν ταυτότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτό τά θέματα αὐτά εἶναι ἑξαιρετικῶς ἐπίκαιρα. Ἄς εἶναι γραμμένα στήν Π. Δ. εἶναι ἑξαιρετικῶς ἐπίκαιρα. Γιατί κρατῶντας τήν ταυτότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅταν θά μᾶς ἐπισκεφθεῖ ὁ πειρασμός, προσωπικά τόν καθέναν, θά τόν πετάξουμε τόν πειρασμόν αὐτόν. Καί λέγει σέ μία ἀπό τίς 7 ἱστορικές Ἐκκλησίες ὁ Χριστός, «κι ἐγώ, λέει, θά σέ τηρήσω - θά σέ φυλάξω - ἀπό τόν πειρασμό πού ἔρχεται ἐφ’ ὅλης τῆς γῆς». Καί ξαναλέγω, ὁ πειρασμός, ἐκεῖνο πού ἐτέθη σάν θέμα ἀπό τόν ἴδιο τό Χριστό: «τίνα μὲ λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου»; Δηλ. γιά μένα τί λένε οἱ ἄνθρωποι; Καί τοῦ εἶπαν οἱ μαθηταί Σου, ἄλλος μέν ἔτσι, ἄλλος δέ λέγει ἔτσι.

  Ἕνας προφήτης, ἕνας παλιός προφήτης, πού ξανάρχεται στή γῆ καί κάτι τέτοια πράγματα. «ὑμεῖς δὲ τίνα με λέγετε εἶναι»; ἐσεῖς τί λέτε; Ποιός εἶμαι; Καί εἶπε ὁ ἀπ. Πέτρος: «σύ εἰ ὁ Χριστὸς ο υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος». (Ματθ. 16, 13-16) Δηλ. εἶσαι τό δεύτερον πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος. Κι ὁ Χριστός εἶπε, - ἄν καί δέν πολυκαταλάβαινε ὁ ἀπ. Πέτρος αὐτό πού εἶπε - καί ἔφθασε ὁ Κύριος νά πῆ: «Δέν σοῦ τό ἀπεκάλυψε αὐτό, σάρξ καί αἷμα, - αὐτό εἶναι περίφρασις πού θά πεῖ ἄνθρωπος - ἀλλά ὁ Πατήρ μου, ὅτι εἶμαι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ». Πρέπει λοιπόν νά καταλάβωμε ὅτι κινδυνεύομε στήν ἐποχή μας νά μποῦμε, νά πέσουμε εἰς τόν κυκλώνα τῆς ἀπιστίας, χάνοντες τήν ταυτότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Θά πῶ δεύτερη φορά· νά γιατί μᾶς εἶναι πάρα πολύ χρήσιμο νά ἐρευνήσωμε τά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ν’ ἀποκτήσουμε μία βαθιά γνώση, γιά νά ξέρομε ποιόν πιστεύομε, ποιόν λατρεύομε. Καί νά μποροῦμε νά φθάσωμε, ἄν τό ἐπιτρέψει ὁ Θεός - μακάρι σέ μᾶς, δέν ξέρω ἄν θά εἴμεθα ἄξιοι γιά κάτι τέτοιο - ἀκόμη καί μέχρι μαρτυρίου! Καί μή νομίσετε πώς εἶναι τό μαρτύριο μόνο τοῦ αἵματος, ἀλλά καί γιατί θά πιστεύεις εἰς τόν Ἰησοῦν Χριστόν καί θά θεωρεῖσαι «ντεμοντέ», ἀναχρονιστικός ἄνθρωπος, σέ μία ἐποχή πού μιλᾶμε, - εἴμαστε, μπήκαμε, σ’ ἄλλο κύκλο μπήκαμε - σέ μία ἐποχή πού τή λέμε τοῦ «Ὑδροχόου», «Νέας Ἐποχῆς» κλπ, κλπ. Μάλιστα μοῦ ’δειξαν ἕνα βιβλίο Θρησκευτικῶν καί ἔχει ὁ ἐκδοτικός αὐτός οἶκος, γενικόν τίτλον: «Ἐποχή τοῦ Ὑδροχόου»! Τώρα, πῶς μπορεῖ νά εἶναι ὁ γενικός τίτλος τοῦ ἐκδοτικοῦ οἴκου «Ἐποχή του Ὑδροχόου» καί νά γράφει καί χριστιανικά βιβλία, αὐτό εἶναι ἕνα ἀπ’ τά μυστήρια. Μπορεῖτε νά φανταστεῖτε περί τίνος θά πρόκειται. Προχθές μοῦ τό δώσανε, θά τό κοιτάξω, ἀκόμη δέν τό ἔχω δεῖ. Ἔτσι λοιπόν, βλέπετε, ὅτι θά πρέπει νά κρατᾶμε γερά τήν ταυτότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

   Ἀναφορά τῆς Ἐνυποστάτου Σοφίας  βρίσκομε σέ μερικά βιβλία τῆς Π. Δ. Καί πρῶτα - πρῶτα εἰς τό βιβλίο τοῦ Ἰώβ. Πρέπει νά κάνωμε αὐτή τήν ἀναφορά, ὅτι δέν μιλάει μόνο ἡ Σοφία Σειράχ. Γράφει ἐκεῖ στό βιβλίο τοῦ Ἰώβ, μεταξύ πολλῶν ἄλλων: «Ἡ δὲ σοφία πόθεν εὑρέθη; ποῖος δέ τόπος ἐστὶ της ἐπιστήμης»; (Ιώβ 28, 12) ἀμέσως μετά: «ἡ δὲ σοφία πόθεν εὑρέθη; -τό ἐπαναλαμβάνει τό ἱερό κείμενο!- ποῖος δὲ τόπος ἐστὶ τῆς συνέσεως»; (Αὐτόθι 28, 20) Τήν μία φορά μᾶς μιλάει γιά τήν ἐπιστήμη, καί τήν ἄλλη φορά μᾶς μιλάει γιά τήν σύνεσιν. Ἀλλά ἐδῶ τό βάρος τῆς ὅλης προτάσεως, τῶν δύο αὐτῶν προτάσεων, πέφτει ἐπάνω στό «ποῖος δὲ τόπος ἐστὶ». Ποιός εἶναι ὁ τόπος τῆς σοφίας; Πόθεν εὑρέθη; Ποῦθε η σοφία. Ποιός εἶναι ὁ τόπος της; Γιατί εἴμαστε μαθημένοι ἐδῶ, ἀπό τόν χῶρο - χρόνο πού ζοῦμε, νά λέμε, «ποῦ μένω, ποῦ κατοικῶ, ποῦ βρίσκομαι»; μ’ αὐτήν τήν ἀνθρωπομορφική ἔκφραση, ὡς τόπος, ὡς χρόνος.

Λέει παρακάτω τό βιβλίον τοῦ Ἰώβ, (κεφ. 28, 12 καί 20, 23), καί ἐδῶ λέγει: «ὁ Θεὸς εὖ, καλῶς, συνέστησεν - καλῶς κατεσκεύασε - αὐτῆς τὴν ὁδόν, αὐτὸς δέ οἶδε τὸν τόπον αὐτῆς·». (Αὐτόθι 28, 23-27) Ἐκεῖνος γνωρίζει τόν τόπον τῆς σοφίας. Ἄρα λοιπόν εἶναι κάτι τό ἀνεξιχνίαστον, εἶναι κάτι τό μυστηριῶδες. Ποιός εἶναι ὁ τόπος τῆς σοφίας; Γιατί εἶναι ἀνεξιχνίαστον; Γιατί εἶναι Θεότης, εἶναι τό δεύτερον πρόσωπον της Ἁγίας Τριάδος. Ποιός ὁ τόπος της; Ποῦ; Καί ταυτόχρονα ἔχωμε τήν ἐξιχνίαση τῶν ἔργων τῆς σοφίας. Ὄχι τόν τόπο τῆς σοφίας, ἀλλά τήν ἐξιχνίαση τῶν ἔργων τῆς σοφίας. Ἐκεῖνα πού ἔκανε ἡ σοφία.

Γι’ αὐτό γράφει ἐκεῖ στόν Ἰώβ πάλι: «τότε εἶδεν αὐτὴν καὶ ἐξηγήσατο αὐτὴν, ἑτοιμάσας ἐξιχνίασεν». Τότε δηλ. ὁ Θεός εἶδε τή δημιουργία Σου καί προέβαλε εἰς ἐμᾶς φανερά τή Σοφία Σου, ἐνῶ πρότερα ἦταν - ἡ Σοφία πάντοτε - ἀποκεκρυμμένη, κρυμμένη. Ἄρα λοιπόν πῶς γνωρίζουμε τήν Σοφίαν; ποιός ὁ τόπος αὐτῆς; Διά τῶν ἔργων 

της. Θά τό λέγαμε σήμερα μέ μία θεολογική γλῶσσα, κάτι παραπάνω ἀπό τά ἔργα, «διά τῶν ἐνεργειῶν της». Ξαναλέγω, κάτι παραπέρα ἀπό τά ἔργα. Ἄλλο «ἔργα» καί «ἄλλο ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ». Εἶναι δύο διαφορετικά πράγματα. Γιατί τά ἔργα εἶναι ὑλικά, γεγονότα τῆς Ἱστορίας, ὅλα εἶναι ὑλικά, ἐνῶ ἡ ἐνέργεια εἶναι ἄκτιστος καί ἀπορρέει ἀπό τήν οὐσία τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά ἐκεῖνο τό «ἑτοιμάσας ἐξιχνίασεν» θά ’θελα νά μείνω καί νά ρίξω τό βάρος, ἐδῶ στόν Ἰώβ, πού λέει «ἐξιχνίασεν». Μᾶς θυμίζει αὐτή ἡ λέξη, ἐκεῖνο πού εἶπε ὁ ἀπ. Πέτρος. Εἶναι στήν πρώτη του Ἐπιστολή: «Χριστός ἔπαθεν ὑπὲρ ὑμῶν, ὑμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμόν ἵνα ἐπακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ·» (Πετρ. Α΄ 2, 21) Καί μᾶς ἄφησε, λέγει ὑπογραμμόν, δηλ. παράδειγμα γιά νά πάτε ξοπίσω ἀπό τίς πατουσιές του. Ἴχνος εἶναι ἡ πατουσιά. Ἀλλά καί γενικώτερα τό ἴχνος ἐκεῖνο πού ἀφήνει κάτι τό ὁποῖον βλέπουμε.

Νά ἀκολουθήσουμε δηλαδή τίς πατουσιές τοῦ Χριστοῦ. Βέβαια ἐδῶ ὁμιλεῖ ἀπό ἠθικῆς καί πνευματικῆς πλευρᾶς. Θά τό δοῦμε ὅμως. Τά ἴχνη τῆς Σοφίας - παρακάτω - εἶναι διάχυτα μέσα εἰς τήν δημιουργίαν. Παντοῦ βρίσκεις τά ἔργα τῆς Ἐνυποστάτου Σοφίας. Εἶναι ἐκεῖνο πού λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης: «πάντα δι’ αὐτοῦ ἐγένετο,», ὅλα ἔγιναν «δι’ αὐτοῦ». Εἴδατε; Δέν λέει «ὑπ’ αὐτοῦ». Λέει «δι’ αὐτοῦ», γιατί ὁ Πατήρ δημιουργεῖ διά τοῦ Υἱοῦ. «καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἕν ὅ γέγονεν». ( Ἰωάν. 1, 3) Τίποτα δέν ἔγινε, ἀπ’ ὅ,τι ἔχει γίνει. Συνεπῶς τά πάντα ἀποτελοῦν χνάρια τοῦ Θεοῦ Λόγου.

Ἀλλά λέει κανείς, μά πῶς, ποῦ; Ἀρκεῖ νά ἔχεις μάτια νά βλέπεις. Δέν ὑπάρχει τίποτα πού νά μήν εἶναι χνάρι τοῦ Θεοῦ Λόγου.

Ἀλλά ἔχω ὅμως καί τά ἀνθρώπινα ἴχνη τῆς Ἐνυποστάτου Σοφίας. Εἶναι ἐκεῖνο πού γράφει ὁ ἀπ. Πέτρος, πού σᾶς εἶπα προηγουμένως. Ποιά εἶναι αὐτά τά ἀνθρώπινα ἴχνη; Εἶναι ἐκεῖνα πού λέει ὁ ἀπ. Παῦλος, πῶς ἔζησε ὁ Χριστός ὡς ἄνθρωπος, ἔτσι κι ἐμεῖς πρέπει νά ζήσουμε. Ἔχομε λοιπόν τά ἴχνη τῆς Ἐνυποστάτου Σοφίας μεσ’ τήν δημιουργία πρό τῆς Ἐνανθρωπήσεως, κι ἔχομε καί τά ἴχνη τῆς Ἐνυποστάτου Σοφίας μετά τήν Ἐνανθρώπηση.

Καί τελειώνει ἐδῶ τό βιβλίον τοῦ Ἰώβ: «εἶπε δὲ ἀνθρώπῳ· - εἶπε στόν ἄνθρωπο ὁ Θεός - ἰδού ἡ θεοσέβειά ἐστι σοφία, τὸ δὲἀπέχεσθαι ἀπὸ κακῶν ἐστιν ἐπιστήμη». (Ιώβ 28, 28) Δηλ. τί εἶναι, λέγει, ἡ θεοσέβεια; Εἶναι ἡ

σοφία. Νά σᾶς τό ἀποκαλύψω; Μόνο ἐάν ζήσεις μέ τήν θεοσέβεια, ἀνακαλύπτεις τά ἴχνη τῆς Σοφίας. Ἄν ζήσεις τήν θεοσέβεια, τόν νόμο τοῦ Θεοῦ, ἔχεις τόν φόβο τοῦ

Θεοῦ, ἐκεῖ θά ἀνακαλύψεις τήν Ἐνυπόστατον Σοφίαν, «τὸ δὲ ἀπέχεσθαι ἀπὸ κακῶν ἐστιν ἐπιστήμη», λέει, ὁ Ἰώβ. Εἶναι ἡ ἀρνητική πλευρά τοῦ πράγματος.

Τό πρῶτο εἶναι ἡ θετική. Τό δεύτερο, ἡ ἀρνητική πλευρά. Δηλαδή ἄν ἀπέχεις ἀπό κάθε τί κακό, τότε θά γνωρίσεις τήν ἐπιστήμην. Ἐδῶ νά σᾶς πῶ καί κάτι, νά τό ξέρομε κι αὐτό. Πάρα πολλές φορές στήν Π. Δ. γίνεται λόγος περί τῆς Ἐνυποστάτου Σοφίας, μέ τό ὄνομα «Ἐπιστήμη». Θά τό γράφαμε μέ «Ε» κεφαλαῖον. Ἄλλο ὄνομα τοῦ Θεοῦ Λόγου. Ἔχει πάρα πολλά ὀνόματα. Ἀνάλογα μέ τήν ἐνέργεια πού θά ἔχει μέσα στή δημιουργία της. Ἔτσι, σάν νά λέει ἐδῶ: ἐάν ἀπέχεις ἀπό τό κακό καί ζῆς τό ἀγαθόν, θά γνωρίσεις τήν Ἐνυπόστατον Σοφίαν. Εἴτε μέ τό ὄνομα «Σοφία» εἴτε μέ τό ὄνομα «Ἐπιστήμη». Εἶναι δυνατόν σήμερα, πῶς νά γνωρίσωμε σήμερα τήν Ἐνυπόστατον Σοφία, πού μετερχόμεθα τό κακό σέ εὐρυτάτη κλίμακα; Εἶναι δυστύχημα. Αὐτά λέγει τό βιβλίο τοῦ Ἰώβ, ἀγαπητοί 

μου.

   Μετά, δεύτερον, τό βιβλίον του Βαρούχ. Ὁ Βαρούχ, ἦτο, γνωστόν, γραμματεύς τοῦ προφήτου Ἱερεμίου. Καί προφήτης. Καί γραμματεύς τοῦ προφήτου καί προφήτης ὁ ἴδιος. Κι ἐκεῖνος μιλάει διά τήν Ἐνυπόστατον Σοφίαν, στό 3ο του και στο 4ο κεφάλαιο. Γράφει.. παίρνοντας κάτι μόνο, γιατί ἄν ἔπρεπε, ἀγαπητοί μου, νά πάρωμε ὅλα κατά γράμμα, δέν θά τελειώναμε ποτέ. Γράφει ἐκεῖ, ἀποτεινόμενος πρός τόν Ἰσραήλ, πού νομίζω ὅτι ἀποτελεῖ τό κορύφωμα της Π. Δ. πού ἀναφέρεται εἰς τήν

Ἐνυπόστατον Σοφίαν, γράφει λοιπόν : «…ἐγκατέλιπες τὴν πηγήν τῆς σοφίας». Θυμηθεῖτε ἕνα τροπάριο της Μ. Ἑβδομάδος : ‘’Ὦ, λαέ μου δύο ἁμαρτήματα ἔκανες, ἐγκατέλειψες, λέει, τήν πηγή τῆς ζωῆς, - ἄλλο ὄνομα του Θεοῦ λόγου -, ὡς «Ζωή», «ἐγώ εἶμαι ἡ Ζωή» πού εἶπε ὁ Χριστός. Εἴδατε; Ἡ ὑμνογραφία πολύ μᾶς βοηθάει. Ἤ ὅταν μποῦμε στή θεολογία τῆς Ἁγίας Γραφῆς, κατανοοῦμε κατόπιν τά τροπάρια, τήν ὑμνογραφία. Μήν τό ξεχνᾶτε αὐτό, εἶναι πάρα πολύ σημαντικό. Ἀλλιώτικά μᾶς μένουν τά τροπάρια ἀκατανόητα καί συνεπῶς δέν τά ἀξιοποιοῦμε ὅπως θά πρέπει. «Τίς εὗρε τὸν τόπον αὐτῆς…»; Εἴδατε; Ἐκτός ἀπό τόν Ἰώβ, τό λέγει αὐτό καί ὁ Βαρούχ. Τί θά πῆ αὐτό, ποιός βρῆκε τόν τόπο της; Δηλαδή ὅτι εἶναι ἐκτός χώρου καί χρόνου. Αὐτό θά πεῖ. Δέν ἔχει τόπο, δέν ἔχει χρόνο. Ἄρα λοιπόν ἡ Σοφία εἶναι ἀΐδιος. Ἀΐδιος θά πεῖ χωρίς ἀρχή καί χωρίς τέλος. Γι’ αὐτό ὁ Χριστός παίρνει τό ὄνομα - Κ. Δ. τώρα - «Ἐγώ εἰμί τό Α καί τό Ω, ἡ ἀρχή καὶ τό τέλος», πού θά πεῖ, «ἐν ἐαυτῷ» ἔχω τήν ἀρχή καί τό τέλος. Δηλ. ἄν κάτι ἀρχίζει νά γίνεται, ὅπως ἡ δημιουργία, ἤ τελειώνει, ὅ,τι εἶναι, σέ μένα ὑπάρχει. Ἄρα λοιπόν ἐγώ εἶμαι ἔξω ἀπό τό Α καί τό Ω. Εἶμαι χωρίς χρόνο, χωρίς χῶρο. Συνεχίζει ὁ Βαρούχ : «καὶ τίς εἰσῆλθεν εἰς τούς θησαυροὺς αὐτῆς»; (Βαρ. 3, 12&15) Ποιός λέει, μπόρεσε νά μπῆ μέσα εἰς τούς θησαυρούς της; Κι ἐδῶ οἱ θησαυροί τῆς Ἐνυποστάτου Σοφίας, ἀγαπητοί μου, εἶναι, δύο, θά λέγαμε κατηγορίες.

Ἡ μία κατηγορία εἶναι ὅ,τι ἀφορά εἰς τήν κτιστήν δημιουργίαν. Καί τό ἄλλο, εἶναι οἱ πνευματικοί θησαυροί της.

Δέ λέει ὁ ἀπ. Παῦλος, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ θησαυρός πάσης σοφίας καί γνώσεως Θεοῦ; Θησαυρός. Εἰς τόν ὁποῖον θησαυρόν, εἶναι ἀπόκρυφη ὅλη ἡ γνῶσις. Αὐτό εἶναι ἡ δεύτερη κατηγορία.

Ἡ πρώτη, ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ νά πῶ, νά γράψωμε ἕνα βιβλίο περί τῶν μεταβολῶν, ἀνάλογα μέ τή θερμοκρασία τοῦ νεροῦ.

Ἡ συμπεριφορά τοῦ νεροῦ ἔναντι τῆς θερμοκρασίας, καί δέν ξέρω, ποιῶν ἄλλων παραγόντων. Καί βλέπετε τώρα, ἄλλοτε τό χιόνι - δέν λέω τώρα γιά τόν ἀτμό, δέν λέω τίποτε γιά τό νερό στήν φυσική του κατάσταση, στήν παγωμένη κατάσταση - νά βλέπετε νά ἐμφανίζονται οἱ νιφάδες τοῦ χιονιοῦ, ἀνάλογα τί θερμοκρασία ὑπάρχει ἀπ’ ἔξω, κλπ. κλπ., σέ διάφορα γεωμετρικά σχήματα. Ἐρευνῆστε παρακαλῶ αὐτό. Καί πεῖτε, γιατί οἱ κρύσταλλοι παίρνουν αὐτά τά σχήματα;

Ὑπάρχει ἕνα σύγχρονο μάθημα, Πανεπιστημιακό, σύγχρονο, πού ἀναφέρεται εἰς τούς κρυστάλλους. Δηλ. ἕνα ὑλικό, ὅταν πήγνυται, παρουσιάζει μία μορφή κρυστάλλων. Τό ξέρετε ὅτι εἶναι ὁλόκληρη ἐπιστήμη ἡ Κρυσταλλογραφία; Γιατί δέν ἀναφέρεται μόνο εἰς τό νερό. Ἀναφέρεται καί εἰς ὅλα τά ὑλικά πράγματα, τά ὁποῖα κρυσταλλοῦνται. Κάτω ἀπό πίεση, κάτω ἀπό θερμοκρασία, κάτω ἀπό.. ἐπιστήμη ὁλόκληρη εἶναι, πραγματικά.

  Ἔ, γράψτε λοιπόν ἐκεῖ πέρα. Τί θέλετε νά γράψετε;

Πολλά πράγματα. Ὁ Πλάτων, πού τό εἶχε δεῖ αὐτό, ἀσφαλῶς τό νερό πρέπει νά εἶδε, ἀσφαλῶς τίς νιφάδες πρέπει νά εἶδε τοῦ χιονιοῦ, ἔγραψε ὅτι «ὁ Θεός ἀεί γεωμετρεῖ»! Τί ὡραῖο αὐτό! Ὁ Θεός, λέει, πάντοτε γεωμετρεῖ. Ὁ Πλάτων.

Ποιός Θεός; Ὁ Θεός Λόγος! Ἡ Ἐνυπόστατος Σοφία. Ἀεί γεωμετρεῖ! Καί εἶναι τόσο ὑπέροχο αὐτό, πραγματικά. Ποιός, λέει, μπῆκε εἰς τούς θησαυρούς της; δηλ. νά ἐξιχνιάσει, τί ὑπάρχει ἀπ’ ὅλα αὐτά;

Καί συνεχίζει ὁ Βαρούχ : «νεώτεροι εἶδον φῶς καὶ κατῴκησαν ἐπὶ τῆς γῆς», δηλ. μέ τή γέννησή τους - ὅταν γεννιέται κανείς, ὁ νεότερος, τό παιδί, τό μωρό του - εἶδαν τό φῶς του ἡλίου. Ὅταν γεννηθήκαμε, ἀνοίξαμε τά μάτια μας, εἴδαμε τό φῶς τοῦ ἡλίου, «ὁδόν δὲ ἐπιστήμης οὐκ ἔγνωσαν,» ἀλλά τήν ὁδόν, δηλ. τόν τρόπο, τάς μεθόδους τῆς ἐπιστήμης, δηλ. τῆς Ἐνυποστάτου Σοφίας, δέν ἐγνώρισαν οἱ ἄνθρωποι, «οὐδὲ συνῆκαν τρίβους αὐτῆς οὐδὲ ἀντελάβοντο αὐτῆς·» (Βαρ. 3, 20)

Οὔτε κατενόησαν τά μονοπάτια της, δηλ. τάς μεθόδους της, τούς τρόπους της, οὔτε κἄν πῆραν ἀντίληψη. Γι’ αὐτό καί ὁ ἀρχαῖος κόσμος, μακράν τοῦ Θεοῦ, ὁ εἰδωλολατρικός ὁ ἐθνικός κόσμος, μποροῦσε νά βγάζει διάφορες θεωρίες καί νά λέει, καί νά λέει καί νά λέει, γιατί; Δέν μποροῦσαν νά δοῦν τή Σοφία, ἀφοῦ εἰδωλολατροῦσαν. Δέν ἐλατρεύετο ὁ ἀληθινός Θεός. «Τίς ἀνέβη εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἔλαβεν αὐτὴν καὶ κατεβίβασεν αὐτὴν ἐκ τῶν νεφελῶν». (Αὐτόθι 3, 29) Ἀσφαλῶς κανείς. Καί ἀναφέρεται ἐδῶ ὁ Βαρούχ, σέ μία μεγαλοπρεπῆ καί κεφαλαιώδη πραγματικότητα.

Ὀπότε ἐκεῖ ἀναγνωρίζωμε ποιά εἶναι ἡ Ἐνυπόστατος Σοφία του Θεοῦ. Ἀκόμη γράφει ὁ Βαρούχ. Καί ἐδῶ εἶναι τό μεγαλειῶδες του Βαρούχ. Συγκλονίζει. Δέν ξέρω, ἐγώ ἔχω συγκλονιστεῖ πάρα πολύ. «ὁ ἀποστέλλων τὸ φῶς,» αὐτός πού στέλνει τό φῶς - ὄχι κατά τό «εἶπεν ὁ Θεός γενηθήτω φῶς» - ἀλλά αὐτός πού στέλνει τό φῶς! Μία μικρή παρενθεσούλα, ἐν παρόδῳ. Σᾶς το ’χω ξαναπεῖ, θά τό θυμόσαστε.

Ὅταν ἐξαποστέλλεται τό φῶς, πάει νά πεῖ ὅτι φεύγει ἀπό ἕνα σημεῖο καί πηγαίνει σέ ἕνα ἄλλο σημεῖο. Ἄρα πορεύεται. Ἄρα ἔχει ταχύτητα. Μόλις τόν περασμένον αἰῶνα ἀνακαλύψαμε ὅτι τό φῶς, ἔχει ταχύτητα! Ἐλᾶτε νά μοῦ πεῖτε τώρα αὐτό ἐάν εἶναι τυχαῖον (ἀπό ἐπιστημονικῆς πλευρᾶς).

«ὁ ἀποστέλλων τὸ φῶς καὶ πορεύεται, ἐκάλεσεν αὐτό, καὶ ὑπήκουσεν αὐτῷ τρόμῳ·». Πήγαινε! ὦ φῶς. Ἔλα! καί ξαναγύρισε τό φῶς. Μέ τρόμον! «οἱ δὲ ἀστέρες ἔλαμψαν ἐν ταῖς φυλακαῖς αὐτῶν καὶ εὐφράνθησαν», φυλακή τοῦ ἀστέρος εἶναι< ὅταν ἐμφανίζεται εἰς τόν οὐρανόν ἕνα ἀστέρι λέγεται ἡ φυλακή τοῦ ἀστέρος, δηλ. ἡ σκοπιά του· καί χάρηκαν, λέει, τ’ ἀστέρια, «ἐκάλεσεν αὐτούς καὶ εἶπον· πάρεσμεν,» κάλεσε τ’ ἀστέρια καί εἶπαν, εἴμαστε παρόντες, «ἔλαμψαν μετ’ εὐφροσύνης τῷ ποιήσαντι αὐτούς». Κι ἔδωσαν πιό πολύ φῶς, γιά νά τιμήσουν Ἐκεῖνον πού τά ἐδημιούργησε τά ἀστέρια. «οὗτος ὁ Θεὸς ὑμῶν,» - λέει τώρα ὁ Βαρούχ - αὐτός εἶναι ὁ Θεός μας. Ποιός; Ὁ Ἅγιος τοῦ Ἰσραήλ πού λέγει ὁ Ἠσαΐας, πού τόν εἶδε ἐπί θρόνου καθήμενον καί πού ἡ παρθένος ἔτεκεν υἱόν. Καί αὐτός ὁ υἱός εἶναι «μεθ’ ἡμών ὁ Θεός», ὁ Ἐμμανουήλ. Εἶναι μαζί μας ὁ Θεός. Ὁ Ἅγιος τοῦ Ἰσραήλ. «οὗτος ὁ Θεὸς ὑμῶν οὐ λογισθήσεται ἕτερος πρὸς αὐτόν», μή λογαριασθῆ ἄλλος Θεός, «ἐξεῦρε πάσαν ὁδὸν ἐπιστήμης καὶ ἔδωκεν αὐτὴν Ἰακὼβ τῷ παιδί αὐτοῦ καί Ἰσραὴλ τῷ ἠγαπημένῳ ὑπ’ αὐτοῦ·», δηλ. ἔγινε ἡ ἐκλογή τοῦ Ἁβραάμ καί ἡ δημιουργία τοῦ περιούσιου λαοῦ. «μετά τοῦτο - ἐδῶ εἶναι τά κεφαλαιώδη - ὕστερα ἀπ’ ὅλα αὐτά, δηλ. ὕστερα ἀπό τή δημιουργία τοῦ φωτός κλπ, κλπ, τοῦ σύμπαντος - ἐπὶ γῆς ὤφθη, ἐπάνω στή γῆ ἔγινε ὁρατός, καὶ ἐν τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη» (Αὐτόθι 3, 33-38) καί μέ τούς ἀνθρώπους συνανεστράφη. Ἡ Ἐνανθρώπησις τοῦ Θεοῦ Λόγου, τῆς Ἐνυποστάτου Σοφίας. Συγκλονίζει αὐτό; Κι αὐτό εἶναι γραμμένο αἰῶνες πρίν, πρό Χριστοῦ.

Βλέπει λοιπόν κανείς ὁλοκάθαρα ὅτι ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ, εἶναι Ἐνυπόστατη, εἶναι πρόσωπον καί εἶναι ὁ Ἅγιος τοῦ Ἰσραήλ πού Ἐνηνθρώπησε. Κι ὅπως γράφει ὁ Εὐαγγ. Ἰωάννης «καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν». Σκήνωσε ἀνάμεσά μας, δηλ. ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός. Εἴδατε ἡ ταυτότητά του; Ἔκπληκτος δέ ὁ προφήτης καί γεμάτος ἱερή ὁρμή, ὁ Βαρούχ, στρέφεται πρός τόν λαόν καί τοῦ λέγει: «Ἐπιστρέφου Ἰακὼβ, καὶ ἐπιλαβοῦ αὐτῆς,». Νά ἐπιστρέφης Ἰακώβ, δηλ. Ἰσραήλ, καί ἐπιλαβού αὐτῆς. Ποιᾶς; τῆς Σοφίας. Προσέξτε. Ἐπιλαμβάνομαι· πιάνω. Πιάστην τήν Σοφία, κράτησέ τηνε «διόδευσον πρὸς τὴν λάμψιν κατέναντι τοῦ φωτός αὐτῆς» (Βαρ. 4, 2) καί περπάτα πρός τό φῶς πού εἶναι ἀπέναντί της, πού ἡ ἰδία εἶναι φῶς. Ἐγώ εἶμαι τό φῶς τοῦ κόσμου, εἶπε ὁ Χριστός.

Ὤ Ἰσραήλ, πήγαινε, ἅρπαξέ την, χούφτιασέ την, πάρτηνε, μή τήν ἀφήσεις.Θά λέγαμε λοιπόν κι ἐμεῖς, ἀγαπητοί, γιά νά συνεχίσωμε, πρῶτα ὁ Θεός τήν ἐρχομένη φορά, γιατί ὅλα αὐτά ἀποτελοῦν εἰσαγωγή πού κάνουμε, κι ἐμεῖς ἰδιαίτατα, οἱ Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες, ἀφοῦ γνωρίσωμε τήν ταυτότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, νά μήν τήν ἀφήσωμε ποτέ. Νά μήν τήν ἀφήσωμε ποτέ! Ὅ,τι ἄνεμοι κι ἄν πνεύσουν, ὅ,τι καιροί κι ἄν ἐπικρατήσουν, ποτέ νά μήν ἀφήσωμε τήν Ἐνυπόστατον Σοφίαν. Εἶναι ὁ θησαυρός μας. Εἶναι ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός. Ἀμήν.

194η ομιλία στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης 
« Σοφία Σειράχ ».

►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Σοφία Σειράχ " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/sofia-seirax
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40oRvQcJSffpry9_VIhWtola

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Σοφία Σειράχ».🔻
https://drive.google.com/file/d/15yPd5yULQpwqBdVJzrpusJNL6wa2BczM/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Σοφία Σειράχ».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40o1lCOake2wwX61iRYZNi-M

🔸📜 Απομαγνητοφωνημενες ομιλίες της σειράς «Σοφία Σειράχ».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%CE%A3%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1%20%CE%A3%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AC%CF%87.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

🇷🇺 Αμερική. Η μεγάλη πόρνη Βαβυλώνα της αποκαλύψεως.ϖ

†.Книга Премудрости Иисуса, сына Сирахова, гл. 35:22 «доколе не совершит суда над народом Своим и не обрадует их Своею милостью.»
В этом месте говорится о том, что избранный народ насладится милостью тогда, когда над ним произойдёт суд и вернётся справедливость. Святой автор этих слов, возлюбленные мои, как мы видим, выходит за рамки отдельных случаев, в которых присутствует несправедливость и видит перед собой народ Израиля с его национальными перипетиями.

В Книге Пророка Иеремии гл. 25:8-9 народу Израиля сказано  : «Посему так говорит Господь Саваоф: за то, что вы не слушали слов Моих,
вот, Я пошлю и возьму все племена северные, говорит Господь, и пошлю к Навуходоносору, царю Вавилонскому, рабу Моему, и приведу их на землю сию и на жителей ее и на все окрестные народы; и совершенно истреблю их и сделаю их ужасом и посмеянием и вечным запустением.» Но потом Господь говорит о том, что пощадит свой народ, потому что его наказание закончилось, а царь Вавилонский и народ его, который причинил израильтянам страдания — будет наказан за свою жестокость и несправедливость. Об этом говорится в Кн. Пророка Иеремии, гл. 25:12  «И будет: когда исполнится семьдесят лет, накажу царя Вавилонского и тот народ, говорит Господь, за их нечестие, и землю Халдейскую, и сделаю ее вечною пустынею.»

И действительно, друзья мои, типичный пример таков, что Израиль существует по сей день, не смотря на свои исторические перипетии, а Вавилон и вавилоняне исчезли, их больше нет. То есть, нет народа с тем вавилонским сознанием. Произошли другие народы и так далее и так далее.. Но помимо Израиля как нации, есть ещё другой, Новый Израиль—это христиане. Подумайте о страданиях христиан на протяжении веков. Речь, естественно, не о том, что христиане должны наказываться, а о том, что в течение истории они должны были исповедовать Христа и одного этого исповедания было достаточно для того, чтобы привести их к мученичеству. Таким образом, только за первые три века, у нас появилось примерно от 11 до 13 миллионов мучеников. Заметьте, что страдания христиан и гонения на них не прекращаются. Гонения могут остановиться в одном месте, но начаться в другом. Сегодня у нас—  христиан, здесь мир, но завтра начнутся гонения. Никто не знает, что будет завтра с христианами. Это происходит не потому, что Господь наказывает нас, но по той причине, что происходит исповедание Веры в тот момент, когда чёрные и тяжёлые тучи атеизма сгущаются. И только Бог знает, сколько новых мучеников появится завтра. А тем более, с этой глобализацией. О, можете быть уверены в этом ! Всё самое худшее можете ждать от глобализации. На самом деле у нас есть даже примеры на данный момент, конечно есть, неужели вы этого не замечаете ? Поэтому, мы можем себе представить, что будет происходить завтра. Какие преследования могут быть против христиан ? Такие, что запретят даже имя Христа произносить, страшно даже подумать. Гонения существуют в каждой эпохе и во все времена. Кто это делает ? Христиан гонят заблудшие ! Они проявляют несправедливость и жестокость к народу Божьему и за это будут наказаны навсегда, да !

О, эта великая блудница ! О, эта вавилонская блудница, с которой блудодействовали цари и купцы земные ! Вы спросите у меня, как это возможно ? Это народ (греч. λαός). В течение 20 лет мы толкуем с вами Откровение, мои возлюбленные. Я вам уже говорил, и это не дерзость, а тем более сейчас, мы понимаем это ещё лучше—это Америка, Соединённые Штаты. Мы не боимся сказать это, да, Соединенные Штаты— это великая блудница, о которой говорится в Апокалипсисе, блудница, которая сидит на звере багряном.
Можно ли сидеть на звере, на Дьяволе и антихристе и быть при этом великим человеком или великой страной ? Когда говорится о её блудодеяниях, то что имеется ввиду ? Это американская культура, которая достигла всех частей Земли, везде. И вы видите людей, они всё заблуждаются и заблуждаются, и уходят от Господа. С чего начать, с того, как они живут? С их образа жизни ? С их образа мыслей ? С Голливуда ? С чего ? Это и есть блуд, насаждаемый всем народам на Земле. Я помню один плакат 50 лет назад, на нем было показано, как некоторые африканцы рассматривают фотографии какого-то голливудского фильма. Вот, как они насаждают народам свои  блудодеяния— своей горькой культурой ! В общем, вся эта западная цивилизация, я не выделяю европейцев, к сожалению, не выделяю, это наше горе...
Но дело в том, что все те мученики и исповедники, которые погибли за Веру, исповедуя Христа, обязательно будут поставлены в Царство Божие. Помните, я вам говорил об этом месте в Откровении 6 главе 10 ст.:
«И возопили они громким голосом, говоря: доколе, Владыка Святый и Истинный, не судишь и не мстишь живущим на земле за кровь нашу?»
И даны были им, говорится в Откровении, белые одежды. И было сказано, чтоб они подождали ещё немного, «малое время». Послушайте, это выражение—«малое время», производит на меня впечатление. То есть, «подождите ещё немного, пока братья ваши не будут убиты, как и вы и тогда Я отомщу за кровь, пролитую несправедливо». Откровение 6:11
«И даны были каждому из них одежды белые, и сказано им, чтобы они успокоились еще на малое время, пока и сотрудники их и братья их, которые будут убиты, как и они, дополнят число.»

Вот что означает отрывок, с которого мы с вами начали: « доколе не совершит суда над народом Своим и не обрадует их Своею милостью.» И Божья милость здесь, ничто иное, как Царство Божие. Что нам ещё нужно ? Поэтому, я говорю вам, не ожидайте справедливости в этой жизни, ни в ваших личных делах, не в национальных и иногда, даже в Церкви с её членами.

Απόσπασμα από την 265η ομιλία στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης « Σοφία Σειράχ ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Σοφία Σειράχ " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/sofia-seirax
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40oRvQcJSffpry9_VIhWtola

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Αμερική. Η μεγάλη πόρνη Βαβυλώνα της αποκαλύψεως.ϖ

†. ἕως κρίνῃ τὴν κρίσιν τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, καὶ εὐφρανεῖ αὐτοὺς ἐν τῷ ἐλέει αὐτοῦ. (Σοφ. Σειρ. 35,23)
Και η απόδοσις : "μέχρις ότου θα κρίνει και θα αποδώσει δικαιοσύνη και θα υπερασπίσει τον λαό του και θα χαροποιήσει τους εκλεκτούς του λαού του, με το έλεός του".
Ο ιερός συγγραφεύς εδώ αγαπητοί, βλέπουμε ότι, ξεπερνά τις ατομικές περιπτώσεις, πώς μπορεί κανείς να αδικείται ή όχι και βλέπει μπροστά του, αυτόν τον λαόν του Ισραήλ, με τις εθνικές του περιπέτειες.

Κάπου λέγει η γραφή, ότι, θα στείλω σε εσάς
- λέγει ο Θεός - τιμωρούς τους Βαβυλωνίους. [...]
( ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω καὶ λήψομαι τὴν πατριὰν ἀπὸ βοῤῥᾶ καὶ ἄξω αὐτοὺς ἐπὶ τὴν γῆν ταύτην καὶ ἐπὶ τοὺς κατοικοῦντας αὐτὴν καὶ ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη τὰ κύκλῳ αὐτῆς καὶ ἐξερημώσω αὐτοὺς καὶ δώσω αὐτοὺς εἰς ἀφανισμὸν καὶ εἰς συριγμὸν καὶ εἰς ὀνειδισμὸν αἰώνιον·)
(Ιερ. 25,9). Μετά όμως λέει το εξής ο Θεός, θα ελεήσω εσάς, γιατί επαρκώς τιμωρηθήκατε, αυτούς δε, θα τους τιμωρήσω για την σκληρότητά τους και όσες αδικίες προκάλεσαν σε εσάς. (καὶ ἐν τῷ πληρωθῆναι τὰ ἑβδομήκοντα ἔτη, ἐκδικήσω τὸ ἔθνος ἐκεῖνο, φησὶ Κύριος, καὶ θήσομαι αὐτοὺς εἰς ἀφανισμὸν αἰώνιον·) (Ιερ. 25,12)

Και πραγματικά αγαπητοί μου, τυπικό παράδειγμα είναι το εξής: Ο Ισραήλ υπάρχει μέχρι σήμερα, παρά τις περιπέτειες που είχε τις ιστορικές, όχι όμως και οι Βαβυλώνιοι, οι Βαβυλώνιοι δεν υπάρχουν πιά. Δηλαδή, δέν υπάρχει άνθρωπος που να έχει Βαβυλωνιακή συνείδηση. Έγιναν άλλοι λαοί και λοιπά και λοιπά..
Πέραν όμως του Ισραήλ ώς εθνότης, είναι και ο νέος Ισραήλ οι χριστιανοί. Σκεφθείτε, τα μαρτύρια των χριστιανών μέσα είς τους αιώνες. Όχι βεβαίως για να τιμωρήσει τους Χριστιανούς, αλλά γιατί ήτανε η ανάγκη, οι χριστιανοί να ομολογούν τον Χριστό και η ομολογία τους αυτή, τους έφτανε τους οδηγούσε, μέχρι το μαρτύριο. Έτσι έχουμε 11 με 13 εκατομμύρια μάρτυρες, κατά υπολογισμούς, μόνο τους τρείς πρώτους αιώνες. Σημειώσατε ότι το μαρτύριο και οι διωγμοί των χριστιανών δεν σταμάτησαν. Μπορεί να σταματάει σε ένα τόπο, συνεχίζεται όμως σε έναν άλλον τόπο. Σήμερα εδώ να έχομε ειρήνη ώς χριστιανοί, αύριο όμως, να έχουμε ένα διωγμόν. Κανείς δέ γνωρίζει, τί θα γίνει αύριο με τους χριστιανούς. Όχι για να μας τιμωρήσει ο Θεός, κάπου και που έχουμε και την περίπτωση αυτή εδώ που τα λέμε, άλλα, για να υπάρξει η απόδοση της ομολογίας, όταν φτάνουν βαριά σύννεφα αθεΐας και λοιπά και λοιπά.. Και ο Θεός ξέρει, αύριο πόσους άλλους καινούργιους μάρτυρες μπορούμε να έχουμε.
Μάλιστα με αυτήν την παγκοσμιοποίηση, ώ, να' στε σίγουροι γι' αυτό. Ό, τι χειρότερο μπορείτε να περιμένετε με την παγκοσμιοποίηση. Και μάλιστα δείγματα, βεβαίως δείγματα έχομε από τώρα, ή μήπως δέν τα έχετε αντιληφθεί τα δείγματα αυτά;
Υπάρχουν δείγματα, και λέμε αύριο τί μπορεί να γίνει;
Τί διωγμός θα μπορεί να υπάρξει εναντίον των χριστιανών..;
Να μήν μπορείς να προφέρεις το όνομα καν, Χριστός. Λοιπόν μη συζητούμε.. Σε κάθε εποχή πάντοτε έχομε αυτούς τους διωγμούς. Όλοι αυτοί, ποιοι είναι; Οι αδικούντες. Αδικούν τον λαό των χριστιανών, αλλά θα τιμωρηθούν όμως αιωνίος,ναί!

Η μεγάλη πόρνη, η μεγάλη πόρνη η οποία επόρνευσε άπασαν την οικουμένην, θα μου πείτε, πώς γίνεται αυτό; Είναι ένας λαός.
Εδώ και 20 χρόνια, όταν κάναμε αγαπητοί μου την ερμηνεία της αποκαλύψεως, σας είχα πεί, δεν είναι τολμηρό και μάλιστα πολύ περισσότερο τώρα και τώρα το καταλαβαίνουμε ακόμη καλύτερα, είναι η Αμερική, οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Δέν φοβόμαστε κανέναν να το πούμε, ναί, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι. Διότι είναι η μεγάλη πόρνη κατά την αποκάλυψη που κάθεται είς τη ράχη του θηρίου. Είναι δυνατόν, να κάθεσαι πάνω στη ράχη του θηρίου, του Διαβόλου και του Αντιχρίστου και να είσαι ο σπουδαίος άνθρωπος η σπουδαία χώρα; Όταν λέγει με τις πορνείες της, ξέρετε τι είναι οι πορνείες; Είναι η κουλτούρα η αμερικάνικη πού έχει φτάσει σε όλα τα σημεία της γής, παντού, η κουλτούρα η αμερικάνικη . Και βλέπετε οι άνθρωποι, όλο φεύγουν και φεύγουν.. Από πού να αρχίσω, από τον τρόπο που ζούν;
Από τον τρόπο που σκέπτονται ή από το Hollywood, ή πού πώς.. Και εκπορνεύουν όλους τους λαούς της γής. Θυμάμαι μία αφίσα εδώ και 50 χρόνια πίσω, που έδειχνε κάτι αφρικανούς που κοιτάζουνε κάτι φωτογραφίες ενός κινηματογραφικού έργου, και μάλιστα Hollywood, νά πώς εκπορνεύονται οι λαοί, με όλην αυτήν την πικρία του πολιτισμού που έχουνε αυτός ο λαός, ναί. Γενικά, είναι ο δυτικός πολιτισμός αν το θέλετε, να μήν βγάλω και τους ευρωπαίους, να μήν τους βγάλω να μήν τους ξεχωρίσω,  κατά δυστυχία μας.. ας είναι. Το θέμα είναι, ότι, όλοι αυτοί που εμαρτύρησαν για το όνομα του Χριστού, υπέρ της πίστεώς των, βεβαίως θα αποκατασταθούν στην Βασιλεία του Θεού. Είναι εκείνο που σας είπα προηγουμένως, Κύριε - λέει - πότε θα εκδικηθείς τον θάνατό μας; (καὶ ἔκραξαν φωνῇ μεγάλῃ λέγοντες· ἕως πότε, ὁ δεσπότης ὁ ἅγιος καὶ ὁ ἀληθινός, οὐ κρίνεις καὶ ἐκδικεῖς τὸ αἷμα ἡμῶν ἐκ τῶν κατοικούντων ἐπὶ τῆς γῆς; Αποκ. 6,10) Και τους δόθηκε, λέγει η αποκάλυψις λευκός χιτών, και τους ειπώθηκε, περιμένετε λίγο ακόμη. Ακούστε, εκείνο το λίγο σας εντυπωσιάζει; Περιμένετε λίγο ακόμη, έως ότου και άλλοι αδελφοί σας μαρτυρήσουν όπως και εσείς. Και τότε θα εκδικηθώ, λέγει ο Κύριος, το αίμα το αδικοχυμένο επάνω είς την γήν.

(καὶ ἐδόθη αὐτοῖς ἑκάστῳ στολὴ λευκή, καὶ ἐῤῥέθη αὐτοῖς ἵνα ἀναπαύσωνται ἔτι χρόνον μικρόν, ἕως πληρώσωσι καὶ οἱ σύνδουλοι αὐτῶν καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτῶν οἱ μέλλοντες ἀποκτέννεσθαι ὡς καὶ αὐτοί. Αποκ. 6,11) Αυτό σημαίνει, ότι τους αδικηθέντας όπως λέει το χωρίον που σας διάβασα,

"εὐφρανεῖ αὐτοὺς ἐν τῷ ἐλέει αὐτοῦ."
θα τους ευφράνει με το έλεος του ο Κύριος, και το έλεος του Θεού δεν είναι άλλο από τη Βασιλεία του Θεού. Τι άλλο θέλομε?
Γι' αυτό σας είπα, μή περιμένετε πλήρη δικαίωση επάνω σε αυτήν τη ζωή. Από τα ατομικά σας συμφέροντα, μέχρι τα εθνικά συμφέροντα, μέχρι ξέρω 'γώ σε θέματα όπως είναι η εκκλησία με τα μέλη της.

Απόσπασμα από την 265η ομιλία στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης « Σοφία Σειράχ ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Σοφία Σειράχ " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/sofia-seirax
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40oRvQcJSffpry9_VIhWtola

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ο Μουσουλμανισμός.

†.Ο μουσουλμανισμός, θεωρείται αντίχριστος και πρόδρομος του Αντιχρίστου. 
Γιατί; Γιατί απλούστατα, έχει αρνηθεί και αρνείται την Θεανθρωπίνη φύση του Χριστού. Δέχεται τον Χριστό σαν ιστορικό πρόσωπο, έχει αρνηθεί όμως την Θεότητά του. Γι' αυτό, θεωρείται ο μουσουλμανισμός αυστηρός μονοθεϊσμός και το βασικότατο, εκείνο που το χαρακτηρίζει αυτό που είναι, ότι αρνείται το δόγμα της Αγίας Τριάδος και Συνεπώς και το δόγμα της ενανθρωπήσεως παρακάτω, διότι, όταν δέν υπάρχει ο υιός, τότε, τί είδους ενανθρώπηση μπορούμε να έχουμε;

Είναι θεμελιώδους σημασίας, μήν τρέχουμε σε άλλα πράγματα, αυτό είναι το βασικό. Είναι η αρνήσις του δόγματος της Αγίας Τριάδος.

Άν διαβάσετε λίγο την ιστορία του δόγματος, σχετικά με τους μουσουλμάνους, τον μωαμεθανισμό, θα το δείτε αυτό. Πού στηρίχθηκαν.. τα έχω και άλλοτε πεί αυτά, θα τα έχετε ακούσει.
Στηρίχθηκαν στον Αριστοτέλη, πού βρήκαν κάποια βιβλία του Αριστοτέλους.. ότι, κάθε ουσία αντιστοιχεί σε ένα πρόσωπο, ή κάθε πρόσωπο αντιστοιχεί σε μία ουσία, δέν μπορούμε να έχουμε μία ουσία και τρία πρόσωπα και άλλα πολλά και πολλά και πολλά..
Πάνω σ' αυτό στηρίχθηκαν, τί δηλαδή θα πεί αυτό, πού στηρίχθηκαν; Στη λογική ερμηνεία του δόγματος.
Ενώ η παρουσία του δόγματος είναι υπέρλογος γι' αυτό και αποτελεί μυστήριο.
Διότι, άν ο άνθρωπος καταλάβει κάτι, το κατέκτησε και αν καταλάβει την Θεότητα την κατέκτησε  και αν κατακτηθεί η Θεότητα τότε δεν είναι Θεότητα.
Δεν ξέρω αν το καταλάβατε.

Είναι λοιπόν η λογική ερμηνεία, βάση της φιλοσοφίας προσπάθησαν να κατανοήσουν..
Τον χριστιανισμό τον απέρριψαν και έμειναν στον ιουδαϊσμό.
Γιατί, ένα μεγάλο μέρος του μουσουλμανισμού είναι ο ιουδαϊσμός.
Κάτι έχουνε πάρει από τον χριστιανισμό, όχι όμως το δόγμα της Αγίας Τριάδος.

Έτσι λοιπόν, θεωρήθηκε και πραγματικά είναι, ο μουσουλμανισμός, πρόδρομος του Αντιχρίστου και μάλιστα θεωρήθηκε και αντίχριστος σαν σύστημα μέχρι πρότινος, μέχρι τις αρχές του αιώνος μας στα τέλη του περασμένου και αρχές του του αιώνος από τον Απόστολο Μακράκη, θεωρούσε τον μουσουλμανισμό ότι είναι ο αντίχριστος και όσες ερμηνείες έγιναν της αποκαλύψεως, κατά την διάρκεια της τουρκοκρατίας εφαίνετο πάντοτε και εφέρετο ως αντίχριστος ο μουσουλμανισμός, ο μωαμεθανισμός, ο Μωάμεθ και τα λοιπά..

Προσέξτε τώρα ἐδῶ κάτι, πολύ νά προσέξομε αὐτό, γιατί δυστυχῶς δέν τό ἔχομε προσέξει δεόντως καί μένομε ἐγκληματικῶς ἀπαθεῖς. Ὁ μουσουλμανισμός ἐπιχειρεῖ τόν κύκλο τῆς γῆς. Αὐτό τό ὁποῖο λέμε ἕνα τόξο, ἐδῶ στά Βαλκάνια, μουσουλμανικό καί τό βλέπομε, βεβαίως ἀπό πολιτικῆς πλευρᾶς, εἶναι κάτι πολύ περισσότερο ἀπό ἕνα τόξο. Ἐπιχειρεῖ, θά ἐπαναλάβω καί νά τό θυμόσαστε, ἐπιχειρεῖ τόν κύκλο τῆς γῆς! Ὅπως καί ἐγώ θυμᾶμαι τόν μακαριστό πατήρ Ἄγγελο Νησιώτη, πού εἶχε πεῖ -πρό τοῦ ’40- καί ἔλεγε: «Φοβηθεῖτε τόν μουσουλμανισμό, εἶναι ὁ φοβερότερος ἐχθρός, φοβηθεῖτε!». Τό κράτησα στή μνήμη μου καί τό ἀνεκάλεσα πολλές φορές, ἰδίως τά τελευταῖα χρόνια, πού βλέπω αὐτή τήν κίνηση τοῦ μουσουλμανισμοῦ. Τί; Ξέρετε πόσα ἑκατομμύρια μουσουλμάνοι ὑπάρχουν εἰς τήν Ἀσία, Πολυνησία, Ἀφρική; Πολλά ἑκατομμύρια μουσουλμάνοι ὑπάρχουν. Τό εἶπανε : «Θά ἐπιχειρήσομε ἐπίθεση κατά τῆς Εὐρώπης»! Τό εἶπανε, νά μήν πῶ τώρα πολιτικά πρόσωπα, δέν μοῦ ἀρέσει νά ἀνακατεύω πολιτικά πρόσωπα, ὅτι: «Ἡ Εὐρώπη θά γίνει μουσουλμανική, θά πάψει νά εἶναι χριστιανική»! Ξέρετε πόσα τεμένη ὑπάρχουν στό Παρίσι; Ἐμεῖς ἐν ὀνόματι τῆς ἀνεξιθρησκείας κτλ.. τούς πάντες ὑποδεχόμεθα. Ἑτοιμάζουν νά κάνουν καί στήν Ἀθήνα τέμενος μουσουλμανικό, ἐνῶ ἀναφέρθηκε ἐκεῖ, στά Ἐμιρᾶτα τῆς Ἀραβίας, ἀπέναντι ἀπό τό Ἰράκ, ζητήθηκε νά γίνει Λειτουργία φέτος [1992] τό Πάσχα, ὄχι μόνο νά γίνει ναός ἀπό τούς ἐκεῖ Ἕλληνες, - ἐνῶ ἐκεῖνοι ζητοῦν στήν Ἀθήνα νά γίνει ναός-, ἀλλά οὔτε καν σέ ἕνα δωμάτιο τῆς Πρεσβείας, νά γίνει Θεία Λειτουργία Πασχαλινή! Ναί, γιατί ἔχει τό στοιχεῖο τοῦ φανατισμοῦ. Δέν υπάρχει για τον μουσουλμανισμό ἀνεξιθρησκεία, δέν ὑπάρχει. Εἶναι παραμύθια αὐτό, η ἀνεξιθρησκεία, γιά τούς μουσουλμάνους. Γι’ αὐτό λοιπόν ἐπιχειρῶντας νά καταλάβει τήν Εὐρώπη θρησκευτικῶς, θά τήν καταλάβει καί πολιτικῶς». Εμείς δε οι χριστιανοί και ιδίως της δύσεως, - τώρα πόσο χριστιανοί είναι οι χριστιανοί της δύσεως, το βλέπει κανείς αυτό - μυωπάζουμε εγκληματικά. Παρακαλώ προσέξατέ το, τουλάχιστον για τη δική μας την πραγματικότητα.

Θυμάμαι πρό τού 40', μιλούσαν για τους χιλιαστάς "Έ, άστε τους αυτούς, πόσοι είναι.. μία φούχτα άνθρωποι.." Είναι σήμερα απειλή στην Ελλάδα;
Όλα ξεκινούν από μία φούχτα άνθρωποι ή αν θέλετε και από έναν άνθρωπο και ποτέ δεν πρέπει να θεωρηθεί αμελητέα ποσότης, η παρουσία ενός αιρετικού ανθρώπου.
Το χειρότερο ξέρετε ποιο είναι;
Γι' αυτό είπα προηγουμένως άν οι χριστιανοί της δύσεως είναι χριστιανοί.. Αυτό το Βατικανό, έχει αγκαλιάσει τους μουσουλμάνους, άκουσαν - άκουσαν, για να πλήξει τους ορθοδόξους της ανατολικής Ευρώπης και το δείχνει αυτό αυτήν τη στιγμή [η ομιλία εκφωνήθηκε στίς 18/8/1992] είς την Σερβία.
Τα γεγονότα μιλάνε μόνα τους. Έχει γράφει σε όλες τις εφημερίδες, πάσης  αποχρώσεως εφημερίδες. Ότι το Βατικανό συμμαχεί με τους μουσουλμάνους εναντίων των ορθοδόξων Σέρβων και λοιπά και λοιπά..
Είναι οι άνθρωποι που πιστεύουν το εξής, το Βατικανό : «και με τον Διάβολο θα συμμαχήσουμε αρκεί, να επιτύχουμε κάτι» και αυτό το κάτι γι' αυτούς είναι, να εξοντώσουν τους Ορθοδόξους Χριστιανούς. Δεν είναι αλήθεια?
Δεν είναι η σημερινή πραγματικότητα αυτή?

Να γιατί, θα πρέπει να προσέξομε τους Φράγκους, το Βατικανό, αλλά και τους μουσουλμάνους.
Διότι, ήδη αυτοί συμπληρώνουν το τόξο τουλάχιστον για τα Βαλκάνια. Ναί, εκεί κλείνει, στο Βατικανό κλείνει. Πιστεύω είσαστε ενήμεροι, πιστεύω ότι δέ σας λέγω καινούργια πράγματα και οφείλομε να είμεθα πράγματι ενήμεροι. Γι' αυτόν το λόγο, είχε δίκιο ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός που γιορτάζουμε στις 24 Αυγούστου, που έλεγε : "τον Πάπα να καταράσθε".
Και ο πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς, έλεγε την εξής τετράδα, γιατί θεωρούσε τον Πάπα αληθινό αντίχριστο. Όχι τον Πάπα, αυτός που είναι τώρα, στη θέση που είναι, αλλά τον εκάστοτε Πάπα, δηλαδή, το φαινόμενον δυτικός χριστιανισμός, που κατοικοεδρεύει στο Βατικανό. Έλεγε λοιπόν ο πατήρ Ιουστίνος, Σέρβος, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου. Ελληνομαθέστατος και Ελληνοπρεπέστατος και Ορθοδοξότατος, έλεγε : "υπάρχει η εξής τετράς, Ιούδας - Άρειος - Πάπας - Αντίχριστος".
Δηλαδή, ο Ιούδας είναι ο πρώτος αντίχριστος, στην Καινή Διαθήκη.
Ο Άρειος, που αρνήθηκε την Θεότητα του Ιησού Χριστού, δεύτερος αντίχριστος.
Είναι μία γραμμή δηλαδή, μιά διοίκουσα γραμμή.
Ο Πάπας, δηλαδή ο δυτικός χριστιανισμός, που τελικά αυτός ο δυτικός χριστιανισμός θα φέρει τον Αντίχριστο.
Δηλαδή θα φέρει.. με την έννοια, ότι θα τον αποδεχθούν οι χριστιανοί. Ναί - Ναί.. οι χριστιανοί.
Είναι γραμμένο στο βιβλίο της αποκαλύψεως, εκεί που λέει ότι αφέθηκε να πατηθεί η αυλή του ναού και η αυλή του ναού, πολύ δε περισσότερο όλη η Ιερουσαλήμ κατά τους πατέρες είναι η εκκλησία.
Αφέθηκε να πατηθεί η 3,5 χρόνια υπό των Εθνών.
(Αποκ. 11,1 - 2).

Είναι η προσκύνησις του Αντιχρίστου, που θα είναι ένας χριστιανισμός τόσο εκκοσμικευμένος, που δέ θα δυσκολευτεί να πεί, να προσκυνήσει τον Πάπα, να πεί δηλαδή : "εγώ θέλω ψωμί, εγώ θέλω χρήματα, εγώ θέλω την άνεσή μου.. Αφού μου τα δίνει αυτός ο άνθρωπος, γιατί να μην τον αποδεχθώ?
Για να το πάρω λίγο πρακτικότερα, να δείτε πώς θα γίνει αυτή η αποδοχή. Και τελικά θα έλθει φυσικά το κύριον πρόσωπο του Αντιχρίστου. Να ενθυμείσθε λοιπόν "Ιούδας - Άρειος - Παππάς - Αντίχριστος". Τα λέγει ο πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς. (Στις 29 Απριλίου 2010, ο πατήρ Ιουστίνος αγιοκατατάχθηκε από την Ιερά Σύνοδο της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.) Αλλά και άλλοι ανατολικοί Πατέρες, ιδίος Βυζαντινοί και λοιπά, έτσι μίλησαν. Όπως φέρ' ειπείν ο Άγιος Μάρκος ο ευγενικός. Να αποδεχθεί και να συμμαχήσει με τη Ρώμη? Ποτέ! Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και άλλοι και άλλοι πολλοί.

Αυτά για τον μουσουλμανισμό και ας προσέχουμε πάρα πολύ, μα πάρα πολύ, διότι, είναι επικαιροτάτη και κρισιμοτάτη η όλη υπόθεσις.

Απόσπασμα από την 141η ομιλία στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης « Σοφία Σειράχ ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Σοφία Σειράχ " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/sofia-seirax
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40oRvQcJSffpry9_VIhWtola

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

🇷🇺 Φιλοδοξείτε να σωθείτε; Εάν ναι, πρέπει να έχουμε εγρήγορση.

 †.Стремитесь к спасению !

Господь сделал нас, возлюбленные мои, разумными, ловкими, способными на все хорошее и находчивыми.
Бог не хочет, чтобы мы были нерасторопными.

Если мы ведем себя по-другому, то Он напоминает нам, говоря:
почему вы так медлите? Вот как Господь говорит это и напоминает : « Иисус сказал: неужели и вы еще не разумеете?»  (Матф. 15:16 )
И вы, - спрашивает Он, - неразумны, медлительны ?

Он также скажет двум, шедшим в  Эммаус: « Тогда Он сказал им: о, несмысленные и медлительные сердцем, чтобы веровать всему, что предсказывали пророки! » (Лука 24:25)
Отметим тут, что центром разума с древности считалось сердце, не забывайте об этом.

Таким образом, мы бы сегодня сказали на современном языке: «О, глупые, медленно до вас доходит», что значит «несмысленные»? — это значит глупые.
Вы понимаете, Господь называет их не только медлительными сердцем, но и глупыми.
Кроме того, Господь говорит фарисеям: «Безумные и слепые!», т.е. не только умом не понимают, но и глазами слепы. А апостол Павел говорит Галатам: «О, несмысленные Галаты! кто прельстил вас не покоряться истине» ( Гал. 3:1).
Христианский ум должен быть острым. Острый ум не входит в противостояние с простотой. Когда мы говорим о ком нибудь, что этот человек очень прост, то это не значит, что он глуп, будьте внимательны ! Если и одно и другое есть добродетель, я спрашиваю вас, возможно ли, что добродетели противоречат друг дружке, вступают в конфликт между собой, возможно ли такое ?

Поэтому мы должны быть разумными и расторопными умом, мои дорогие, чтобы понимать евангельские истины.
Чтобы выявлять заблуждения, ереси, нечестие и обман.
Если мы слышим что-то не то, мы должны сказать: «что то здесь пахнет не тем, его слова плохо пахнут, то что он сказал сейчас—это ересь и так далее».

Одним из пороков, перечисленных апостолом Павлом в древнем мире, было также отсутствие благоразумия. Павел перечисляет все грехи древнего мира в своём  послании Римлянам в первой главе. В 31 стихе он называет народ того времени «безрассудны, вероломны, нелюбовны, непримиримы, немилостивы.» ( Рим. 1:31) То есть, неблагоразумны. «И как они не заботились иметь Бога в разуме, то предал их Бог превратному уму - делать непотребства,» ( Рим. 1:28 ). Что значит «безрассудны» ? Это значит не работает разум, не шевелятся мозги. Вот почему апостол Павел в своем первом послании Коринфянам говорит: « Братия! не будьте дети умом: на злое будьте младенцы, а по уму будьте совершеннолетни.» ( 1-е Кор. 14:20)
Почему он так говорит ? Потому что у младенцев нет злобы, они быстро прощают, легко верят вам снова и т.д. Но по уму, говорит,—будьте зрелыми.
Вы знаете, Адам и Ева не показали благоразумия. Вы спросите: «но разве по замыслу Божьему у них не было благоразумия?» Было, но они им не воспользовались. Дьявол подобрался и завёл диалог с Евой,  обольстил её, а она своим чередом ввела в заблуждение Адама. Они показали своё неблагоразумие.
Возлюбленные мои, будьте внимательны к тому, что я сейчас вам скажу. Одно дело ум, а другое—разум. Ум—это орган разума. Сейчас я вам покажу такую картину из нашей мифологии. К примеру, вот голова, в ней находится разум. Рядом стоит мангал и я кидаю в него сухое сено, которое сильно дымит, то что делала Пифия в Дельфах, сидя на триножнике... Тут я не буду вдаваться в подробности, что и как, от этого дыма у неё кружилась голова и она впадала в транс и так далее.. То есть, разум является правителем в этой ситуации, а дым—ничто иное, как страсти, эгоизм, желание делать зло.
Тут вы можете спросить у меня: « но разве у Адама и Евы были страсти ?»
Отвечу вам—тогда они стали зарождаться. Как ? Они подумали, «как хорошо, мы можем легко стать богами, вкусив плод, как сказал Дьявол». Так, страсть желания— как чёрный дым, затмила им разум и они поступили безрассудно, обольщенная Ева соблазнила Адама, к сожалению. После этого началась история, в которой мы живём до сих пор.

Поэтому, возлюбленные мои, мы должны быть благоразумными. Мы должны бодрствовать. Вспомните, сколько раз Христос сказал глагол «бодрствуйте», а также « трезвитесь» и «молитесь» ! Он сказал « бодрствуйте» в переносном смысле. Господь не имел ввиду, что нельзя спать, нельзя ложиться в кровать. Что здесь имеется ввиду ? Что нужно быть бодрым, трезвым умом, внимательным. Как мы говорим иногда человеку: «что ты спишь на ходу, будь внимательным !»
Смотрите сейчас, что я вам скажу. Одно дело быть умным, а другое— бодрым. Человек может не обладать большим интеллектом, но при этом быть бодрым в духовном смысле и внимательным.
Так, возлюбленные мои, написано.

Когда придет Антихрист, слишком многие из наших христиан… сейчас мы не говорим о процентах, скажем, 95% или 97% (я скажу вам, откуда мы это взяли) будут поклоняться Антихристу. И духовенство, и патриархи, и епископы, и люди, и ученые, и великие и великие.

Почему ?
Потому что у них не будет того бодрствования, о котором говорит нам Христос.
С чего я это взял ? Я вам говорил уже много много раз и сейчас повторю. Говорит ангел Иоанну Богослову: « измерь», он даёт ему трость и говорит: « измерь» ( Откр). Фактическая длина храма составляла 30—33 метра ( Третья книга Царств 7 гл.). Храм царя Соломона не был большим. Имейте ввиду, что когда у Иоанна было видение храма, то этого храма уже не существовало. Он уже был разрушен римлянами.
Продолжаем. За дверью храма, в нескольких метрах, недалеко, 5-6-7 метров, очень близко, был большой жертвенник всесожжения. И ангел говорит Иоанну: « встань и измерь храм Божий и жертвенник, и поклоняющихся в нем» ( Откр. 11:1). Потом ангел говорит: «А внешний двор храма исключи и не измеряй его, ибо он дан язычникам: они будут попирать святый город сорок два месяца.» ( Откр. 11:2). Что значит «внешний двор» ? Это значит всё, что находится на горе Сион. На горе  было много зданий, и весь город Иерусалим будет попираем народами в течение трех с половиной лет.

Все св. Отцы говорят, что город Иерусалим—это образ Церкви. Тем более— Сион, и ещё более того— храм Соломона. Но весь город и все здания в нём будут разрушены народами ( греч. τα έθνη). Что это значит ? Какими народами ?—Не христианами. Это случится во время Антихриста, который навяжет свою волю народам. Это будет продолжаться три с половиной года, до тех пор, пока не прекратится его царствование. Для сравнения сейчас, представьте город топографически, представьте и храм. Измеренный храм, это те, которые не поклонятся Антихристу. Почему ? Потому что, то что измерено, принадлежит Господу. А то, что не измеряется—принадлежит Божьему забвению. Это то, о чём говорит Господь: «Пусть умножаются скорби у тех, которые текут к богу чужому; я не возлию кровавых возлияний их и не помяну имен их устами моими.» ( Пс.15:4 ). Как будто Господь говорит: « уходите !  Я вас не помню и не узнаю ».
Так что возьмите для сравнения одну часть города, и другую часть. Противопоставьте целый город и одно маленькое место—храм на горе Сион. Вот почему я сказал вам, что отсюда мы понимаем, как мало будет тех, которые спасутся.

Я спрошу у вас, вы стремитесь к спасению ? Если да, то вы должны быть бдительны, должны бодрствовать ! Мы говорим об этом, потому что не знаем, что будет завтра. Мы не говорим о том, что враг стоит в дверях, но о том, он уже внутри. И речь не только о ересях. Я не буду вдаваться в подробности и говорить много. Скажу только об экуменизме. Его органы в настоящее время, это патриархи, архиепископы, епископы и так далее.
Вы слышите это ? Я сказал, что органами экуменизма являются патриархи, архиепископы, епископы и так далее ! Вы это понимаете ?!
Поэтому мы должны быть благоразумными и рассудительными, когда они к нам завтра будут применять потихоньку метод салями и говорить о «прогрессе» и то и это, и то и это. Если не отреагируем, нас поймают спящими на ходу ! Горе будет тому, кто не поймёт и не отреагирует ! И тогда останутся некоторые верные, очень малый остаток, которые не поклонятся Антихристу, не примут его, но их голос не будет услышан.

Прошу вас, будьте внимательны, это очень серьёзно и важно ! Потому что, в книге Премудрости Иисуса, сына Сирахова говорится: «Горе вам, потерявшим терпение! что будете вы делать, когда Господь посетит?» ( Кн ига Премудрости Иисуса, сына Сирахова 2:4). В начале мы с вами говорили о том, что центр разума находится в сердце. В стихе говорится о терпении, но св. Отцы говорят, что речь идёт о сердце. Вы найдёте об этом в Филокалии ( Добратолюбие ), об этом говорится в первом томе. Горе тем, говорит, кто потеряет сердце и разум. Что они будут делать, когда Господь посетит их ? А когда Господь посетит ? После того, как произойдёт всё, о чём мы с вами говорили. А также, когда  каждого человека постигнет смерть. Что мы тогда будем делать, если потеряем при жизни разум, ничего не поймём и обольстимся ? Поэтому в Книге Премудрости Иисуса, сына Сирахова (15:7,8) говорится: «Не постигнут ее люди неразумные, и грешники не увидят ее. Далека она от гордости, и люди лживые не подумают о ней.» Тот, кто не будет благоразумным и рассудительным—не сможет спастись..

Απόσπασμα από την 173η ομιλία στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης « Σοφία Σειράχ ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Σοφία Σειράχ " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/sofia-seirax
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40oRvQcJSffpry9_VIhWtola

Απομαγνητοφώνηση στήν Ρωσική γλώσσα : Юлия Вартанова.

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Φιλοδοξείτε να σωθείτε; Εάν ναι, πρέπει να έχουμε εγρήγορση.

 †.Ο Θεός μας έπλασε αγαπητοί μου να είμεθα έξυπνοι, να είμεθα επιτήδειοι δεξιοτέχναι, ικανοί σε ό, τι καλό, επινοητικοί πολύστροφοι στο μυαλό. Δέν μας θέλει ο Θεός αργοστρόφους μας θέλει πολύστρόφους. Άν διαφορετικά συμπεριφερθούμε, τότε μας ελέγχει: "γιατί είσαι αργόστροφος;" Άνθρωπε, γιατί είσαι αργόστροφος; Και ακούστε πώς το λέγει ο Κύριος, πώς ελέγχει : «ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν· ἀκμὴν καὶ ὑμεῖς ἀσύνετοί ἐστε;» (Ματθ. 15,16) Και εσείς, λέγει, είσαστε άμυαλοι, αργόστροφοι;

   Ακόμη θα πεί, είς τους δύο προς Εμμαούς : «ὦ ἀνόητοι καὶ βραδεῖς τῇ καρδίᾳ.» (Λουκ. 24,25) Σημειώσατε ότι, η έδρα του νού, διά την αρχαίαν ψυχολογίαν ήτο η καρδία, μήν το ξεχνάτε αυτό. Συνεπώς, θα το λέγαμε με σύγχρονη έκφραση : "ω ανόητοι και βραδείς το νού" τί θα πεί βραδείς είς το νούν; Αργόστροφοι. Είδατε, δέν φτάνει μόνο, του ότι τους αποκαλεί αργοστρόφους αλλά και επιπλέον και ο χαρακτηρισμός ανόητοι, δέν έχετε μυαλό;

   Ακόμη, ο Κύριος θα πεί είς τους Φαρισαίους : «μωροὶ καὶ τυφλοί.» (Ματθ. 23,17) Το μυαλό σας δέν κόβει, έχετε μωρία, τα μάτια σας δέν βλέπουν, έχετε τύφλωση;

   Ο Παύλος θα πεί είς τους Γαλάτας : « Ὦ ἀνόητοι Γαλάται, τίς ὑμᾶς ἐβάσκανε τῇ ἀληθείᾳ μὴ πείθεσθαι..» (Γαλ. 3,1). Ώς στον Χριστιανό, πρέπει το μυαλό να παίρνει πολλές στροφές. Δέν αντιμάχεται το πολύστροφο του μυαλού στην απλότητα. Λέμε, αυτός ο άνθρωπος είναι πολύ απλός, προσέξτε, εάν το ένα είναι αρετή και το άλλο είναι αρετή, σας ερωτώ, είναι δυνατόν οι αρετές να έρχονται σε αντίθεση, να έρχονται σε μία κόντρα, είναι δυνατόν; Συνεπώς, πρέπει να παίρνομε πολλές στροφές, για να αντιλαμβανόμεθα αγαπητοί, τις ευαγγελικές αλήθειες. Γιά να οσφραινόμεθα την πλάνη, την αίρεση, την κακία και τον δόλον. Να πούμε, τί είναι αυτό που λέγει αυτός; Στην μύτη μου δέν πάει καλά, δέν μυρίζει καλά - από μιά κουβέντα που είπε ο άλλος - αυτό είναι αιρετικό και ούτω καθεξής.

   Μιά από τις κακίες που απαριθμεί ο Απόστολος Παύλος στον αρχαίον κόσμο ήταν και αυτό, η απουσία συνέσεως. Καταχωρεί ολόκληρο κατάλογο των αμαρτημάτων του αρχαίου κόσμου στο πρώτο κεφάλαιο στην προς Ρωμαίους επιστολής του. Στον 31ο στίχο μάλιστα, αποκαλεί τους ανθρώπους του αρχαίου κόσμου "ἀσυνέτους". «ἀσυνέτους, ἀσυνθέτους, ἀστόργους, ἀσπόνδους, ἀνελεήμονας·» (Ρωμ. 1,31) Εμφανιζόμενοι και μάλιστα με "ἀδόκιμον νοῦν".«Καὶ καθὼς οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν Θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει, παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν, ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα,» (Ρωμ. 1,28 ) Αδόκιμος νούς θα πεί, άν το δόκιμος σημαίνει δοκιμασμένος, αδόκιμος θα πεί αδοκίμαστος, δηλαδή δεν παίρνει στροφές το μυαλό, δέν έχει εξασκηθεί να παίρνει στροφές το μυαλό. Γι' αυτό συνιστά ο Απόστολος Παύλος στην πρώτη προς Κορινθίους επιστολή του και λέει : «Ἀδελφοί, μὴ παιδία γίνεσθε ταῖς φρεσίν, (μή γίνεστε παιδιά στα μυαλά) ἀλλὰ τῇ κακίᾳ νηπιάζετε, (αλλά στην κακία να είσαστε παιδιά. Διότι ένα μικρό παιδί δέν έχει κακία, έχει εγωισμό το μικρό παιδί, αλλά γρήγορα συγχωρεί, πιστεύει εύκολα και ούτω καθεξής) ταῖς δὲ φρεσὶ τέλειοι γίνεσθε. (ώς προς τα μυαλά, να είσαστε τέλειοι άνδρες, ώριμοι, να έχετε ωριμότητα. Στήν κακία θα είμαι όπως το λέγει εδώ, νήπιον, αλλά στο μυαλό θα είμαι, με μυαλό τελείου ανδρός).» (Α Κορ. 14,20)

   Ξέρετε ότι οι πρωτόπλαστοι, δέν έδειξαν ευστροφίαν νού. Θα μου πείτε έκ κατασκευής δέν ηδύναντο να έχουν την ευστροφίαν; Ναί, αλλά δέν την χρησιμοποίησαν. Πήγε ο Διάβολος και έπιασε κουβέντα με την Εύα και την εξηπάτησε και εκείνη με τη σειρά της στον Αδάμ. Γιατί, δέν δούλεψε η ευστροφία. Γιατί δεν δούλεψε; Αγαπητοί μου προσέξτε να δείτε, αυτό ομοίως πρέπει να το ξέρουμε. Αλλο ο εγκέφαλος και άλλο ο νούς, ο εγκέφαλος είναι το όργανον του νού. Αυτόν που κάνουμε εγχείρηση, βάζουμε βγάζουμε.. Ο νούς, έχει ως φορέα τον εγκέφαλο, τώρα όμως για να έχουμε μία εικόνα του πράγματος, άς πούμε ότι είναι εδώ στο κεφάλι ο νούς, εξήγησα έ! Από κάτω έχω ένα μαγκάλι και ρίχνω χορταρικά που βγάζουν πολύ καπνό, αχυρο, ό, τι έκανε δηλαδή η Πυθία είς τους Δελφούς, που εκάθητο σε έναν τρίποδα και εκεί..- μή κάνω περιγραφή του πώς και τί - εκαπνίζετο, εζαλίζετο και λοιπά.. Λοιπόν, ο νούς, είναι ο ηγεμών νούς, όμως από κάτω, αυτός ο καπνός, δεν είναι παρά, τα πάθη, είναι ο εγωισμός, είναι η επιθυμία η κακή. Θα μου πείτε, οι πρωτόπλαστοι είχαν πάθη; Τότε άρχισαν να δημιουργούνται. Πώς; Α', ωραίον αυτό, μπορούμε να γίνουμε θεοί με πολύ εύκολο τρόπο, - αυτό που είπε ο Διάβολος - τρώγοντας τον καρπόν. Και έτσι, το πάθος της επιθυμίας σαν άλλος καπνός, εσκότισε το μυαλό και δεν μπόρεσε να δουλέψει Και έτσι παρέσυρε και τον Αδάμ η Εύα και δυστυχώς τα πράγματα ξεκίνησαν κατόπιν είς την ιστορία των ανθρώπων όπως πια σήμερα, μές την Ιστορία τα ζούμε. Αλλά αγαπητοί, μιλάμε ότι πρέπει να είμεθα έξυπνοι. Έξυπνος, θα πει, ξύπνιος, ξυπνητός, δεν κοιμάται κανείς. Θυμηθείτε πόσες φορές ο Χριστός είπε το ρήμα «γρηγορείτε». Και το είπε μεταφορικώς. Δεν εννοούσε μην κοιμηθείτε, μη πάτε στο κρεβάτι σας να κοιμηθείτε. «Γρηγορέω», «γρηγορώ» θα πει μένω ξύπνιος. Πού; Στην προσοχή. Προσέχω. Είμαι ξύπνιος. Αυτό που λέμε σε κάποιον, κοιμάσαι όρθιος, σ’ έπιασα στα πράσα. Όχι, θα είμαι έξυπνος άνθρωπος, δηλαδή ξυπνητός. Προσέξτε τώρα εδώ, γιατί το άλλο που λέμε σήμερα, «έξυπνος», είναι η λέξις ευφυής. Ενώ το γρηγορείτε σημαίνει να είμαι σε εγρήγορση, να προσέχω. Μπορεί να μην έχω ευφυία πολλή, να έχω λίγη, αλλά να προσέχω. Έτσι αγαπητοί είναι γραμμένο. Όταν θα ΄ρθει ο Αντίχριστος πάρα πολλοί χριστιανοί μας… τώρα δεν μιλάμε με ποσοστά, ας πούμε το 95% το 97%, (θα σας πω από που το βγάζομε) θα προσκυνήσει τον Αντίχριστο. Και κληρικοί και πατριάρχες και επίσκοποι και λαός και επιστήμονες και σπουδαίοι και τρανοί. Γιατί; Γιατί δεν θα έχουν την εν Χριστώ εγρήγορση. Από που το βγάζω σας είπα, έ; Τώρα επαναλαμβάνω. Στην Αποκάλυψη είναι γραμμένο το εξής. Σας το έχω πει πολλάκις και πολλάκις. Λέει ο Άγγελος εις τον Ιωάννη. Του δίνει ένα καλάμι και του λέει, μέτρα. Μετράει το ναό. Το πραγματικό μήκος του ναού ήταν κάπου 30 – 33 μέτρα. Δεν ήτανε μεγάλος ο ναός του Σολομώντος, ο οποίος σημειώσατε στην εποχή που αυτά τα βλέπει σε όραμα ο Ευαγγελιστής Ιωάννης δεν υπήρχε. Ο ιστορικός ναός είχε γκρεμιστεί. Τον είχαν γκρεμίσει οι Ρωμαίοι. Και έξω από την πόρτα του ναού, λίγα μέτρα, λίγα, 5-6-7 μέτρα, πολύ κοντά, ήτανε το μεγάλο θυσιαστήριο των ολοκαυτωμάτων. Και του λέει, μέτρα το ναό πόσες καλαμιές είναι. Μέτρα και το θυσιαστήριο, έως το θυσιαστήριο. Σταμάτα, του λέει. Όλα τα υπόλοιπα… Ποιά υπόλοιπα; Ό,τι ήτανε επάνω εις τον λόφο Σιών. Ήτανε πολλά κτίσματα εις τον λόφο Σιών, και όλη η πόλις η Ιερουσαλήμ, θα πατηθεί υπό των εθνών τρεισήμισι χρόνια. Όλοι οι Πατέρες λένε ότι η Ιερουσαλήμ είναι η εικόνα της Εκκλησίας. Πολύ δε περισσότερο ο λόφος Σιών. Ακόμη δε περισσότερο ο ναός του Σολομώντος. Αλλά η πόλις ολόκληρη και όλα τα λοιπά κτίσματα του λόφου Σιών θα πατηθούν υπό των εθνών. Δηλαδή, τί θα πει αυτό; Τα έθνη είναι οι μή Χριστιανοί. Θα είναι ο Αντίχριστος που θα έχει επιβάλει την θέλησή του. Αυτό θα γίνει τρεισήμισι χρόνια, όσο η βασιλεία του Αντιχρίστου. Συγκριτικά τώρα, πάρετε τοπογραφικά την πόλη.. πάρτε και το ναό· είναι εκείνοι που δεν θα προσκυνήσουν τον Αντίχριστο. Αυτό αντιπροσωπεύει ό,τι μετρήθηκε. Γιατί; Διότι ό,τι μετράται ανήκει εις την γνώση του Θεού, ανήκει εις την μνήμη του Θεού. Ό,τι δεν μετράται δέν ανήκει εις την μνήμη του Θεού. Είναι αυτό που λέει ο Θεός, οὐ μὴ μνησθῶ, δεν θα σε θυμηθώ. Φύγε. Δεν θα σε θυμηθώ. Δεν σε αναγνωρίζω. Πάρτε λοιπόν συγκριτικά το ένα ποσόν και το άλλο ποσόν. Ολόκληρη την πόλη, με ένα μικρό μόνο μέρος επάνω εις τον λόφο Σιών. Γι’ αυτό σας είπα ότι από εκεί πάνω κάτω καταλαβαίνουμε ότι λίγοι θα είναι εκείνοι που θα σωθούν. Με την καλή σημασία. Φιλοδοξείτε να σωθείτε; Εάν ναι, πρέπει να έχουμε εγρήγορση. Και τα λέμε αυτά γιατί δεν ξέρουμε αύριο τι έρχεται. Όχι επί θύραις, έχει μπει μέσα ο εχθρός. Δεν λέω τις αιρέσεις μόνο. Δεν λέω τούτο ή εκείνο. Δεν λέω πάμπολλα. Ένα θα πω μόνο· τον οικουμενισμό. Ο οποίος οικουμενισμός φορείς του έχει αυτήν την στιγμή πατριάρχες, αρχιεπισκόπους, επισκόπους και ούτω καθεξής. Τ’ ακούσατε ; Ο οικουμενισμός έχει φορείς του, πατριάρχες, αρχιεπισκόπους, επισκόπους και ούτω καθεξής. Το καταλάβατε; Πώς λοιπόν θα παίρνει το μυαλό μας στροφές όταν αύριο θα μας πούν, «προοδευτικά» εννοείται, με την μέθοδο του σαλαμιού λίγο-λίγο… Και τούτο, κι εκείνο, και τούτο, κι εκείνο... 

ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΜΕ; ΘΑ ΠΙΑΣΤΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ; ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ Σ’ ΕΚΕΙΝΟΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ.

Κι αν είναι λίγοι εκείνοι που θα ‘χουν μείνει όρθιοι, δεν ξέρω, πάντως δεν θα προσκυνήσουνε, πάντως δεν θα δεχθούν Μπορεί η φωνή τους να μην ακουστεί, μπορεί χίλια μπορεί. Μπορεί να έχουμε το μαρτύριο, όπως θα έχομε και το μαρτύριο, αλλά δεν θα αποδεχθούν. ΔΕΝ ΘΑ ΑΠΟΔΕΧΘΟΥΝ. Παρακαλώ προσέξατε το. Είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτό. Γι’ αυτό λέγει η Σοφία Σειράχ ουαί τοις απολωλεκόσι την καρδίαν· και τι ποιήσουσιν, όταν επισκέψηται ο Κύριος; Καρδία είπαμε θα πει νους, και νους. Το κείμενο έχει υπομονήν αλλά οι Πατέρες αντί της υπομονής βάζουνε την λέξη καρδίαν. Είναι στην Φιλοκαλία μέσα, θα το βρείτε και μάλιστα στον πρώτο τόμο το είχα βρει. Αλλοίμονο σ’ εκείνους που έχουν χάσει, λέει, την καρδιά τους, το νού τους. Και όταν θα τους επισκεφθεί ο Κύριος, τί θα κάνουν; Και πότε θα επισκεφθεί ο Κύριος; Ύστερα απ’ όλα αυτά, θα έρθει ο Κύριος. Και ο θάνατος ο προσωπικός του καθενός αλλά και όταν ο Κύριος θα έρθει, τι θα κάνουμε εάν έχουμε χάσει το νου μας και δεν καταλάβαμε και πλανηθήκαμε;

   Γι’ αυτό όντως, όπως λέει η Σοφία Σειράχ, σας διαβάζω την μετάφραση, δεν θα παιδαγωγηθεί και δεν θα μορφωθεί κατά Θεόν όποιος δεν είναι πραγματικά έξυπνος και ικανός. Δεν θα παιδαγωγηθεί. Δεν μπορεί να παιδαγωγηθεί.

Απόσπασμα από την 173η ομιλία στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης « Σοφία Σειράχ ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Σοφία Σειράχ " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/sofia-seirax
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40oRvQcJSffpry9_VIhWtola

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Τὰ ἐν οἴκῳ μὴ ἐν δήμῳ. ★★★★★

†.Μπορεί ένα σπιτικό, να μήν έχει βέβαια αγαθή συμβίωση, μπορεί..
Άς πούμε το ζεύγος, κάπως περισσότερο να τσακώνονται, αλλά, δέν πρέπει όμως ούτε οι συγγενείς ούτε οι περίοικοι να μαθαίνουν τίποτα. Προσέξτε, άνθρωποι είμαστε και μπορεί να 'ναι κάτι περισσότερο από ό, τι θα μπορούσε να  ήτανε, να μαλώνει το ζεύγος. Αδελφοί, μή σας πάρει χαμπάρι - είδηση, ούτε το συγγενολόι, ούτε η γειτονιά! Γιατί πολλές φορές, είτε βρέθηκαν τα παράθυρα ανοιχτά, είτε διότι είναι αυτό που λέει η κουβέντα "θα σου δώσω ξύλο μετά μουσικής". Θα παίζει δηλαδή η μουσική στη μεγάλη της ένταση, εγώ θα σου δίνω ξύλο και δέν θα ακούγονται οι φωνές σου, από την μουσική που θα παίζει σε έντονο βαθμό. Όχι, όχι, όχι! Προσέξτε, μήν πάρει είδηση το περιβάλλον μας. 

   Συνηθίζουν οι δυσαρεστημένοι σύζυγοι, να αλληλοκατηγορούνται είς τους γύρω τους, πολύ κακό πράγμα αυτό. Κυρία μου, μάλωσες με τον άντρα σου, έ, θα τα ξαναβρείτε πάλι. Γιατί κάθεσαι και λές, παίρνεις τηλέφωνο και λές σε συγγενικά σου πρόσωπα και σε φιλικά σου πρόσωπα ότι νά, μάλωσες με τον άντρα σου και του είπες και σου είπε.. Γιατί το κάνεις αυτό, δεν σε συμφέρει, είναι μία φοβερά κακή αρχή, άς το προσέξουμε πάρα πολύ.
Θα λέγαμε ότι, ό, τι και αν συμβαίνει, ό, τι και αν συμβαίνει θα τα βρούν μόνοι τους. Άν ποτέ σας πάρει καμία φιλενάδα σας, κανένας φίλος σας τηλέφωνο και σας πεί, ότι μάλωσε με την γυναίκα του, μάλωσε με τον άνδρα της, ξέρετε τί να απαντήσετε; Μή μου λες τίποτα, σε παρακαλώ, μόνοι σας θα τα βρείτε και πρέπει να τα βρείτε. Μή καθίσετε να ακούσετε και να αποδίδετε χαρακτηρισμούς, διά είς εκείνη την γυναίκα που στρέφεται εναντίον του ανδρός και αντιστρόφως, όχι. Και άν είναι δυνατόν, άν είναι δυνατόν, ούτε τα παιδιά να παίρνουν είδηση από τις διαμάχες των γονέων. Αν είναι δυνατόν, ναί, προσέξατέ το. Ο κάθε γονιός για να δικαιολογηθεί, κατηγορεί, στα παιδιά του τον άλλον γονιό. Ας πούμε η μάνα, για να δικαιολογήσει την θέση της, κατηγορεί στα παιδιά της τον σύζυγό της, δηλαδή τον πατέρα των παιδιών. Έτσι, ανάμεσα στα παιδιά δημιουργείται ένας φατριασμός, δεν είναι σπάνιο αυτό. Δηλαδή, άν έχουν τρία - τέσσερα παιδιά, τα μισά - κάπως έτσι - να συμπαθούν την μητέρα, τα άλλα μισά να συμπαθούν τον πατέρα. Και τι κάναμε; Κάναμε μέσα στο σπίτι μας  φατρίες τέτοιες, που πάντα θα διατηρούν ένα ψυχολογικό χώρισμα των συζύγων και πολλές φορές η κατάσταση αυτή, είναι επί μονίμου βάσεως. Είναι κρίμα, είναι πολλές φορές κρίμα.

   Ακόμη συμβαίνει, είτε ο πατέρας είτε η μητέρα, να χρησιμοποιούν τα παιδιά τους ώς κατασκόπους του ετέρου γονιού να λέει φέρ ειπείν
- το 'χω συναντήσει αρκετές φορές - να λέει η μητέρα ας πούμε, σ' ένα της παιδί ή και σε περισσότερα : "Παρακολουθήσατε τον πατέρα σας να δείτε, πού πηγαίνει;"
Μάλιστα αν υποτεθεί, άν υποτεθεί ότι έμαθε αυτή, ότι ο σύζυγος της έχει φιλενάδα. και "Παρακολουθήσατέ τον πού πηγαίνει;" Και να λέει τώρα η μητέρα, είτε πραγματικά είτε φανταστικά να είναι αυτά τα πράγματα, ότι ο πατέρας σας έχει φιλενάδα ή η μάνα σας έχει φίλο. "Παρακολουθήσατε την μάνα σας να δείτε πού πηγαίνει;" Περιττό να σας πώ, ότι αυτά τα πράγματα, είναι ολέθρια για τα παιδιά, ολέθρια, καταστρεπτικότατα. 

Πάντως, ό, τι συμβαίνει στο σπίτι δέν πρέπει να βγαίνει στην δημοσιότητα.
Θα ξαναπώ, άνθρωποι είμαστε και μπορεί κάπου, έ, να μή τα βρίσκομε θα τα βρούμε λίγο πιο κάτω.. αλλά, μήν βγαίνει τίποτε από το σπίτι μας, προσβαλλώμεθα.
Προσβάλλεται και η γυναίκα, προσβάλλεται και ο άνδρας.
Είναι θέμα στοιχειώδους διακρίσεως και αγάπης.
Θα λέγαμε εκείνο το οποίο λέγεται, "Τὰ ἐν οἴκῳ μὴ ἐν δήμῳ".
Εκείνα που συμβαίνουν στο σπίτι μας, να μείνουν στο σπίτι μας, να μήν τα βγάλομε στην δημοσιότητα.

Απόσπασμα από την 212η ομιλία στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης « Σοφία Σειράχ ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Σοφία Σειράχ " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/sofia-seirax
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40oRvQcJSffpry9_VIhWtola

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.