«Χαῖρε Κεχαριτωμένη∙ ὁ Κύριος μετά σοῦ∙ εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξίν.» Δηλ. Έχε χαρά, συ πού είσαι γεμάτη από ουράνιες χάριτες. Ο Κύριος είναι μαζί σου. Είσαι ευλογημένη σύ, ανάμεσα σε όλες τις γυναίκες, όλων των αιώνων και όλων των εποχών.
Πράγματι, αν ρίξωμε μια ματιά εις τον προ της προσφωνήσεως αυτής του αρχαγγέλου Γαβριήλ βίον της Υπεραγίας Θεοτόκου και εις τον μετά βίον της, θα δικαιολογήσωμε το γιατί η Υπεραγία Θεοτόκος εδέχθηκε αυτόν τον μοναδικά μεγάλον χαιρετισμόν από τον ουρανόν. Και εδέχθηκε την μοναδικά μεγάλη κλήσιν που της έκανε αυτός ο Θεός.
Για να το δούμε αυτό, δεν έχομε παρά… μ’ έναν βέβαια πολύ σκιώδη και σύντομο τρόπο, να μείνωμε σε μερικά σημεία από την όλη ζωή της, ακριβώς για να δικαιολογήσουμε το γιατί εδέχθη αυτόν τον μέγα χαιρετισμόν του ουρανού.
Η Υπεραγία Θεοτόκος ήτο εκείνη η οποία είχε υποταχθεί απόλυτα στον Θεό, με μια βαθιά πίστη, απροσμέτρητη ταπείνωση, υπακοή και αγάπη. Αυτές οι μεγάλες κεφαλειώδεις αρέτες, έχουν στο πρόσωπό της ένα απροσμέτρητον βάθος. Τόσο, που όταν λέμε «ταπείνωση», δεν μπορούμε να συλλάβωμε πόση ήτο η ταπείνωσή της εκείνη. Όταν λέμε «ἀγάπη» δεν μπορούμε να συλλάβωμε το μέγεθος της αγάπης της Υπεραγ΄΄ιας Θεοτόκου προς τον Θεόν. Όλο το κάλλος, όλη την ομορφιά, την επιζητά έσωθεν. Ενώ θα μπορούσε να έμοιαζε με όλες εκείνες τις γυναίκες, όλων των εποχών, που ζητούν το κάλλος έξωθεν. Η Θεοτόκος είχε ένα ανυπέρβλητον ανδρείον φρόνημα, με το οποίο αντιμετωπίζει όλα της τα προβλήματα, όλες τις δύσκολες στιγμές. Από την κακότητα της Ναζαρέτ, μέχρι την θηριωδία του Ηρώδου, μέχρι την αυτεξορία της εις την Αίγυπτον, μέχρι τον σταυρικό θάνατο του Υιού Της! Έτσι αντιμετωπίζει με δύναμη τα πάντα, διότι είναι ανυπέρβλητα δυνατή. Ώστε ν’ αντιμετωπίση κι’ αυτόν τον ίδιον προσωπικά τον διάβολο, όπως εξ ἀλλου απ’ αυτόν τον είχε νικηθεί η Εύα όχι όμως η Μαρία Θεοτόκος. Δεν έχω παρά να σας θυμίσω, παρ’ ότι είναι εν οραμάτι… αλλά ο προφητικός λόγος είναι εκείνος ο οποίος αποκαλύπτει εκείνα τα οποία δεν είναι δυνατόν ν’ αποκαλυφθούν κατ’ άλλον τρόπον στην δημοσιότητα. Φερ’ ειπείν πώς θα μπορούσαμε να γνωρίζωμε την αειπαρθενίαν της Θεοτόκου; Υπάρχει κανείς τρόπος δημοσίευσης του θέματος; Πού καταφεύγομε; Εις τον προφητικόν λόγον. Έτσι κι’ εδώ∙ τους αγώνες της εναντίον του σατανά, τους βλέπομε να εικονίζωνται σ’ εκείνο το όραμα του Ευαγγελιστού Ιωάννου εις το βιβλίο της Αποκαλύψεως, στο 12ο Κεφ., όταν Εκείνη δέχεται την επίθεσιν εκ μέρους του διαβόλου, και ο οποίος ζητά ν’ αρπάξη το άρρεν τέκνον της, το οποίο όμως αρπάζεται εις τον ουρανόν, και τότε ο δράκων ο άρχατος, ο όφις, ο διάβολος, ο παμπόνηρος, ο χαιρέκακος, στρέφεται εναντίον Εκείνης. Και ναι μεν η Θεοτόκος ταυτίζεται με την Εκκλησίαν όχι υψηλῴ ονόματι, διότι η Εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού, το οποίον Αυτή έδωκε, για να ενανθρωπίση ο Θεός Λόγος∙ συνεπώς δεν είναι υψηλῴ ονόματι η ταύτισή της με τη ν Εκκλησίαν, διότι είναι εκείνη στης οποίας το πρόσωπο υπάρχει η Εκκλησία. Μάλιστα όταν βλέπβη ότι δεν την φτάνει, προσπαθεί να την καταστήση ποταμοφόρητον. Βγάζει νερό από μέσα του να την πνίξη. Έτσι βλέπει κανείς αυτές τις μυστικές, τις κρυφές, τις αδημοσίευτες πτυχές του αγώνος της εναντίον του Σατανά.
Είναι ποιήτρια, θεόπνευστη∙ μεστή, πολύ υψηλής ποιήσεως, ρωμαλαίας ποιήσεως, αιωνίου και παγκοσμίου αντοχής είναι η ποίησή της. Δεν έχει εκείνον τον βερμπαλισμό και τον παθιασμένο τρόπο που έχει κάθε εποχή, ιδίως η εποχή μας, στον χώρο της ποιήσεως. Και την καθιστά τέτοια, η αθάνατη ωδή της, όταν διετύπωσε μετά τον χαιρετισμό που της έκανε η συγγενής της η Ελισσάβετ.
Είναι σοφή. Δεν θα ήτο δυνατόν ποτέ, να γίνη η μητέρα της Ενυποστάτου Σοφίας, και να είναι άσοφη. Σας θυμίζω εκείνο που λέγει το βιβλίο των Παροιμιών. «Ἡ Σοφία (ὁ Θεός Λόγος) ὠκοδόμησε τόν ἑαυτῆς οἶκον.» Ποιός είναι ο οίκος της Σοφίας; Είναι η Θεοτόκος. Δηλ. προπαρασκεύασε την ενανθρώπισή της η Σοφία, ο Ενυπόστατος Λόγος. Άρα λοιπόν, αυτός ο οίκος, η Θεοτόκος, που θα δεχθεί την Ενυπόστατον Σοφίαν, είναι και αυτή σοφή. Είναι σοφή στην βίωση της ζωής της. Δηλ. είχε μίαν πρακτικήν σοφίαν. Εγνώριζε να ζη. Εγνώριζε να μιλά. Εγνώριζε να σκέπτεται, να αποκρίνεται σε ανθρώπους και αρχαγγέλους, με την ίδια σύνεση και με την ίδια άνεση.
Είχε μια κοινωνική αντίληψη. Και το βλέπομε αυτό από τις υπηρεσίες που προσέφερε προς την επίτοκον Ελισσάβετ, μέχρι το κάλεσμά της εις τον γάμο της Κανά. Έχει βεβαίως εκεί πλήρη συνείδηση της προσφοράς της. Και κινείται τόσο άνετα. «Οἶνον οὐκ ἐχουσι», λέει στον Ιησούν, εις τον Υιόν της. Κι όμως ήτο μια καλεσμένη. Που μπορούσε να πιάση ένα κάθισμα και να μην ενδιαφερθεί για τίποτε άλλο. Είναι εκείνη η οποία συντρέχει στα προβλήματα τα κοινωνικά των ανθρώπων.
Ακόμη έχει συνείδηση από πολύ ενωρίς ότι είναι ένα παγκόσμιο και διιστορικόν πρόσωπον. Όταν η ίδια στην ωδή της λέει «ἀπό τοῦ νῦν μακαριοῦσι μέ πᾶσαι αἱ γενεαί.» Έως δηλ. της συντελείας του αιώνος. Και αυτό με αντίκρυυσμα… όχι βεβαίως όπως είναι πάρα πολλές σύγχρονες γυναίκες ή σύγχρονοι άνθρωποι, που προσπαθούν να κατακτήσουν μίαν εφήμερον, θα λέγαμε, παγκοσμίαν φήμην. Αλλά με αντίκρισμα αιώνιον και διιστορικόν και μέσα εις αυτήν την αιωνιότητα.
Η Υπεραγία Θεοτόκος έχει αγνότητα ψυχής και σώματος, που ιλιγγιούν και αυτοί οι ασώματοι άγγελοι. Ελάτε να προσμετρήσετε την αγνότητα της Υπεραγίας Θεοτόκου. Γι’αυτό σας είπα τις ίδιες λέξεις που τις αποδίδομε, τις χρησιμοποιούμε και για τους ανθρώπους. Αλλά εδώ έχουν έναν ειδικόν χαρακτήρα, μια ειδική διάσταση, που δεν μπορούμε να συλλάβωμε αυτήν την διάσταση, ό,τι αφορά στο πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου. Δεν έχει καμμίαν αμαρτίαν!!! Δεν κόλλησε ποτέ στη γη. Το πολίτευμά της το είχε πάντοτε εις τον ουρανόν.
Είναι το αιώνιο υπόδειγμα των παρθένων και των μητέρων. Ήτο άψογος μητέρα. Και το βλέπει κανείς, πως αγιογραφεί η Ορθόδοξος Εκκλησία μας, που θεολογεί το πρόσωπό της, εις την εικόνα της Γλυκοφιλούσης. Αλλά και εις την εικόνα της Οδηγήτριας. Δύο τόποι εικονογραφικοί, οι οποίοι αποκαλύπτουν, θα λέγαμε… αν επιτρέπεται να το πούμε αυτό, την στάση της έναντι της αγωγής. Αγαπά, και το βλέπει κανείς στην εικόνα της Γλυκοφιλούσης∙όταν υπάρχει εκείνο το σύμπλεγμα αγάπης μετά του Υιού της, και ταυτόχρονα είναι σοβαρή, εις τον εικονογραφικόν τύπον της Οδηγήτριας, όταν… ούτως ειπείν…, γιατί σας ξαναλέγω.. αν πρέπει να μιλήσωμε ανθρώπινα, γιατί ο Ιησούς δεν ήτο δυνατόν να έχει καμμίαν αγωγήν, δεν ήτο δυνατόν, όμως δείχνει η Υπεραγία Θεοτόπκος, με κάθε σοβαρότητα, γι’ αυτό και Οδηγήτρια λέγεται, πόσοι άνθρωποι θα οδηγηθούν προς τον Υιόν της. Είναι αυτός ο θαυμάσιος συνδιασμός, μέσα στην αγωγή, της τρυφερότητος και της σοβαρότητος. Γι’αυτό είναι το αιώνιο παράδειγμα των μητέρων. Αλλά και των παρθένων. Ζη μέσα στην κοινωνία των αγίων. Ζη μέσα στην Εκκλησία. Όπως μας περιγράφει ο Ευαγγ. Λουκάς στις Πράξεις, που σημαίνει ότι κινείται άνετα τόσο μέσα στο σπίτι της, στο νοικοκυριό της, όσο και μέσα εις τον χώρον της Εκκλησίας. Την βρίσκομε εις το Υπερώον, εκεί που είναι συγκεντρωμένη η πρώτη Εκκλησία, που αποτελείται από τις 120 ψυχές.
Είναι αιώνιον υπόδειγμα οικοκυράς. Αλλά και δημοσίου ζωής. Συμπλέκει αυτά τα δύο. Πού είναι οι φεμινίστριες; Πού χάριν αυτής της δημοσίου ζωής ξεπουλάνε το νοικοκυριό τους;
Είναι προφήτης. Που διακρίνει το μέγα μυστήριον της θείας Οικονομίας. Διακρίνει το σεσιγημένον μυστήριον χρόνοις αιωνίας. Διότι κάθε τι που εσημειούτο εις τον Ιησούν, διετήρει, όπως σημειώνει ο Ευαγγ. Λουκάς εις το Ευαγγέλιό του, «διετήρει πάντα τά ρήματα ταῦτα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς.» Και τα ερμηνεύει, τα αποκρυπτογραφεί. Μία όλη τριακονταετία, όταν μένη κοντά με τον Υιόν της. Μαθαίνοντας έτσι το σχέδιο του Θεού, αυτή μόνη πρώτη! Αυτή μόνη πρώτη.
Είναι ιστορικός η Υπεραγία Θεοτόκος. Διότι συλλέγει το ιστορικό της υλικό. Με όλα εκείνα τα προτερήματα ενός ιστορικού. Που το παραδίδει ως αρχείο προσωπικό της εις τον Λουκά για να το δημοσιεύση, Επάνω σ’ αυτό στηρίζεται ο Λουκάς. Όταν λέει «διετήρει πάντα τα ρήματα ταῦτα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς», ήξερε να παρατηρή, να συλλέγη, να μη λησμονή, να φυλάττη, να αρχειοθετή. (Ας μου επιτραπή αυτή η σύγχρονη λέξη) κι’ όταν ήλθε η ώρα, παρέδωκε αυτό το Ευαγγέλιό του, για Εκείνη και για τα παιδικά χρόνια του Ιησού και για τον Ευαγγελισμό της.
Αγαπά τον Θεό η Υπεραγία Θεοτόκος. Και τους ανθρώπους. Όσο ποτέ κανένα πρόσωπο ανθρώπου ή αγγέλου αγάπησε ποτέ. Είναι ζώσα Θεολογία. Η ιδία θεολογεί την ιστορία της. Η ιδία θεολογεί το πρόσωπό της. Ποιά είμαι εγώ; Και τι ο Θεός μου έδωκε; Και γιατί μου το έδωκε; Και τί είναι αυτό; Η ιδία λοιπόν θεολογεί τον εαυτόν της. Δηλ. η παρουσία της γίνεται θεολογία. Κι’ αποκαλύπτει θεολογία. Έτσι, όταν θα πη ό,τι θα πη στον Λουκά, συνυφαίνετα μαζί με την ιστορία της και η Θεολογία της. Κι όσοι θεολογούν επί του Υιού της, εξ ίσου θεολογούν και επί του προσώπου της. Είναι Εκείνη, που δίδει, όπως λέγει ένας στίχος μέσα στους χαιρετισμούς, που δίδει υλικόν εις τους μύστας της Τριάδος. Διότι πώς μπορείς να καταλάβης το δόγμα της Αγίας Τριάδος και το δόγμα της Ενανθρωπήσεως εάνδεν θεολογήσης επί της Θεοτόκου; Αλλά Εκείνη όμως τα γνωρίζει αυτά. Τα γνωρίζει όχι μ’ έναν τρόπον πανεπιστημιακόν ή αναγνωστικόν, αλλά μ’
έναν τρόπον βιωματικόν.
Γνωρίζει την Αγία Γραφή. Και την κατανοεί. Όσο ποτέ κανένας Θεολόγος. Διότι έχει το Πνεύμα του Θεού. Κι’ όταν υπάρχει το Πνεύμα του Θεού, η Γραφή είναι αποκεκαλυμένη. Εμείς ζητούμε το Πνεύμα το Άγιον, και δεν ξέρω πόσο μας δίδεται, ώστε να μπορούμε να κατανοούμε την Γραφήν. Εκείνη είχε μία πληρότητα πνευματική. Και συνεπώς είχε μία πληρότητα γνώσεως της Αγίας Γραφής. Δηλ. των σχεδίων του Θεού. Κι’ αυτό μπορεί να το δει κανείς… πως κινείται. Την Παλαιά Διαθήκη την εγνώριζε. Διότι στα παιδικά της χρόνια την μελετούσε. Πού το ξέρομε; Την προδίδει η ωδή της. Η οποία είναι στο στυλ της ωδής της αγίας Άννης, της μητρός του Σαμουήλ. Μελετούσε λοιπόν την Αγίαν Γραφήν. Την κατανοεί τώρα, περισσότερο από κάθε άλλον.
Είναι Εκείνη η οποία εβάστασε τον βαστάζοντα πάντα. Συλλάβετε αυτό. Αν μπορεί αυτό να συλληφθεί από την ανθρώπινη αντίληψη∙ ότι βαστάζει τον βαστάζονται πάντα! Γίνεται θρόνος Εκείνου ο οποίος εδημιούργησε το παν. Τον ορατόν και τον αόρατον κόσμον. Ώστε να γίνεται η Υπεραγία Θεοτόκος ο μέγας εκείνος Άτλας που σηκώνει όλην την κτιστήν ορατήν και αόρατον δημιουργίαν. Κατακτά την γην με την αξία της. Κατακτά τον ουρανόν με την αξία της. Και ανεβαίνει εις τον ουρανό αναληφθείσα, αφού ανεστήθη, κατέχουσα τα δευτερεία της Τριάδος. Μετά δηλ. την Αγίαν Τριάδα, είναι η Υπεραγία Θεοτόκος.
Είναι όλη φωτεινή γιατί είναι η μητέρα του φωτός. Φορεί τον ήλιον, κατά την εικόνα της Αποκαλύψεως στο 12ο κεφ., πατά στην σελήνη, κι έχει για στέμμα της τον έναστρον ουρανόν, όπως περιγράφει ο Ευαγγ. Ιωάννης την Υπεραγίαν Θεοτόκον.
Τί θα πη φορά τον ήλιον; Είναι φωτεινή. Διότι εφόρεσε αυτόν τον Θεόν Λόγον, έγινε οικητήριον του Θεού Λόγου, και εθεώθη με την κοινωνία της με τον Θεόν Λόγον. Γι’ αυτό είναι φωτεινή. Είναι φωτεινή όσο κανένα πρόσωπο, ούτε προς αυτής, ούτε μετά απ’ αυτήν ποτέ θα θεωθεί. Ούτε ο Παύλος, ούτε ο Πέτρος, ούτε ο Μωυσής, ούτε κ ανένας δίκαιος. Αν λάβη κανείς υπ’ όψιν ότι η θέωσις θα είναι κατά το μέτρον της αγιότητος εκάστου. Διότι όλοι μεν θα βλέπουν τον Χριστόν, αλλά το μέτρωον της θεώσεως θα είναι κατά το μέτρον της αγιότητος. Εκείνη άμετρα πήρε την θέωσιν, γιατί άμετρα εστάθηκε απέναντι στον Θεό. Φορά λοιπόν τον ήλιον.
Πατά στην σελήνη. Η σελήνη έχει αλλοιώσεις. Ο ήλιος δεν έχει αλλοιώσεις. Πού δείχνει – σύμβολον αυτό – το σταθερόν, το αιώνιον, το αμετάβλητον. Η σελήνη έχει αλλοιώσεις. Και είναι σύμβολον των γηίνων πραγμάτων και υποθέσεων. Έτσι, πατά επάνω σε όλες τις ανθρώπινες αλλοιώσεις, σε όλες τις αλλοιώσεις των γηίνων υποθέσεων. Διότι δεν υπάρχει πιο αλλοιωμένο πράγμα από την Ιστορία. Έτσι, η Υπεραγία Θεοτόκος στέκεται πάνω από πάσαν αλλοίωσιν, από κάθε μεταβολή. Δεν είναι ικανή καμμία μεταβολή στην Ιστορία, να την αλλάξη και να την μεταβάλλη.
Έχει για στέμμα της τον έναστρον ουρανόν. Δηλ. είναι το κέντρον των αγίων. Είναι το κέντρων του ορατού και αοράτου δοξασμένου και θεωμένου κόσμου. Ναι αγαπητοί μου. Η Μαρία, η πτωχή κόρη της Ναζαρέτ. Ποιός θα μπορούσε ποτέ να συλλάβη, ότι αυτή η πτωχή κόρης της Ναζαρέτ θα ήτο αυτό; Θα ήτο εκείνη που την επισκέφθη ο Θεός, για να ενοικήση εις αυτήν; Ο καρπός του Ισραήλ, το άνθος του Ισραήλ, το ακρότατον άνθος του Ισραήλ, που καρπός αυτού του άνθους θα ήτο ο Ιησούς Χριστός. Εκείνη που στάθηκε Θεοτόκος. Ό,τι είπαμε, είναι πολύ μεγάλο. Είναι μοναδικά μεγάλο σ’ εκείνην. Μα ο παμμέγιστος τίτλος, εκείνος που την δικαίωσε μπροστά στα μάτια της γης και του ουρανού, της ιστορίας του κτιστού κόσμου, ορατού και αοράτου, είναι αυτός ο τίτλος. Ότι είναι Θεοτόκος. Ό,τι να πούμε, τίποτα δεν ξεπερνά αυτό, Επίζηλος τίτλος. Όλοι θα μπορούσαν να ζήλευαν αυτόν τον τίτλον. Ξέρετε ότι οι Εβραίοι έκαναν πολλά παιδιά, και η κάθε κοπέλα επερίμενε κάποτε ίσως να γίνη η μητέρα του Μεσσίου. Αυτό ήταν μια πεποίθηση στον λαό του Θεού. Γιατί πίστευε στην προφητεία του ερχομού του Μεσσίου. Και κάθε μια κοιτούσε τον εαυτό της, μήπως αυτή γίνη η μητέρα του Μεσσίου. Βέβαια η Άννα, η μητέρα του Σαμουήλ, έγινε η μητέρα ενός κριτού, ενός μεγάλου ανθρώπου, προφήτου. Βέβαια κάποια μητέρα γέννησε τον Μωυσή. Βέβαια κάποιες μητέρες γέννησαν μεγάλα πρόσωπα. Καμμιά δεν μπορούσε να βγάλη τον εαυτό της από μια τέτοια τιμητική θέση. Όλες λοιπόν είχαν την κρυφή ελπίδα να γίνουν μητέρες του Μεσσίου. Λάβετε δε υπόψιν ότι δεν μπόρεσαν να συλλάβουν ποτέ ποιός μπορούσε να ήταν αυτός ο Μεσσίας. Ότι θα ήταν ο Εμμανουήλ Δηλ. τ’ όνομά του «Θεός». Ο Γιαχβέ. Καμμιά. Παρ’ ότι περίμενε να γεννήση τον Μεσσία. Δεν συνέλαβε ότι ο Μεσσίας θα είναι Γιαχβέ, ο Κύριος, του ουρανού και της γης, ο δημιουργός των απάντων. Γι’ αυτό, όταν η Μαρία εδέχθη αυτόν τον τίτλον, τότε όλη η κτιστή ορατή και αόρατη δημιουργία, την προσκύνησε! Ο αρχάγγελος Γαβριήλ έστη, της προσφέρει τον χαιρετισμόν, και εξέστη! Γιατί; Διότι βλέπει ότι συλλαμβάνεται στα σπλάχνα αυτής της γυναικός, ο αιώνιος Θεός. Για πρώτη φορά ο αγγελικός κόσμος, στο πρόσωπο του αρχαγγέλου Γαβριήλ, βλέπουν τον Θεό! Και εφεξής θα τον βλέπουν πάντοτε… -γιατί ο Θεός είναι αναφής, αψηλάφητος, αόρατος,- εις το πρόσωπον του Ιησού Χριστού! Τέλος πάντων, ποιά είναι Εκείνη, που έφερε τον Μεσσία στον κόσμο; Αληθώς ονομάστηκε Θεοτόκος. Τις πρεσβείες της οποίας ας ζητάμε αγαπητοί μου, για να μας βοηθήση, να μας σώση, να γνωρίσωμε τον Υιόν της, κι έτσι να βλέπωμε μαζί μ’ Εκείνη, έστω σε μια γωνιά της Βασιλείας του Θεού, το αιώνιο πρόσωπον του Ενανθρωπίσαντος Θεού Λόγου.
68η ομιλία στην κατηγορία « Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον ».
Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας " Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον " εδώ ↓.
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omilies-eis-thn-ueotokon
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40q2nQUztSMBV9bwJSxpjwda
🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://drive.google.com/file/d/16Yb2_qZgVX32iDOetdRsifuOIC0ZTA0B/view?usp=drivesdk
🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ojFLuKMecGTVkBDEN_YP2E
🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B5%CF%82%20%CE%B5%E1%BC%B0%CF%82%20%CF%84%E1%BD%B4%CE%BD%20%E1%BD%99%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CE%BD%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CE%BD.?m=1
🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk
__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0
📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1
📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0
Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk
__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share
†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.
