Ευρισκόμεθα αγαπητοί μου εις τό 8ον Κεφ. της Αποκ. όταν οι άγγελοι σαλπίζουν ευρισκόμεθα εις τό σάλπισμα του δευτέρου αγγέλου, όπως θα ενθυμείσθε. Μέ τό σάλπισμα του 2ου αγγέλου βλέπομε ότι έπεσε εις τήν θάλασσαν ένα αντικείμενον. Λέγει, εσάλπισε ο άγγελος καί έπεσε ως όρος, σαν βουνό, όχι βουνό, αλλά σαν βουνό. Μέγα Το οποίον εκαίετο με φωτιά, δηλ. ήτανε πυρακτωμένο και έπεσε εις τήν θάλασσαν, καί μέ τήν πτώσιν αυτήν εις τήν θάλασσαν το τρίτον τής θαλάσσης τής γής μετεβλήθη σε αίμα, δηλ. κοκκίνισε και απέθανε τό τρίτον από τα ζώα που ήσαν μέσα εις τήν θάλασσαν, αλλά και όσα πλοία ευρέθησαν το τρίτον των πλοίων διεφθάρη, κατεστράφη. Με το σάλπισμα λοιπόν βλέπομε αυτό, ότι έπεσε εις τήν θάλασσαν ένα αντικείμενο πολύ μεγάλο που θα μπορούσε βεβαίως να συγκριθή μέ ένα βουνό, όπως θα δούμε και στη συνέχεια, και το οποίο ήταν πυρακτωμένο, πυρύφλεκτο.
Μία φοβερή πληγή, πραγματικά έχομε εδώ, αλλά εν τούτοις είναι συγκρατημένη. Διότι αναφέρεται εις τό τρίτον τής θαλάσσης, εις τό τρίτον τής εναλίου ζωής, δηλ. τής ζωής που υπάρχει μέσα εις τήν θάλασσαν, καί εις τό τρίτον τών πλοίων. Φοβερή μέν πληγή, αλλά συγκρατημένη όπως σας είπα.
Εδώ θάθελα να προσέξετε λιγάκι. Πολλοί ερμηνευταί παλαιοί, όπως είναι ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας, τον οποίον βεβαίως ακολουθούμε, όπως είχα πή ήδη από πέρυσι, καί είναι οδηγοί μας, ο Αρέθας, οποίος ακολουθεί κι αυτός με την σειρά του τόν άγιο Ανδρέα, μή έχοντες τα σημερινά δεδομένα, το αδύνατον να ερμηνεύσουν ρεαλιστικώς το βιβλίο της Αποκαλύψεως. Γι'αυτό θα δήτε ότι ερμηνεύουν, προσπαθούν να ερμηνεύσουν πνευματικώς, αλληγορικώς. Όμως όταν συναντάται μία ερμηνεία, η οποία είναι αλληγορική και η ιδία έρχεται να σάς φωνάξη ότι δεν σηκώνει αλληγορική ερμηνεία, τί θα εκάνατε; Ύστερα αυτός ο Αρέθας σημειώνει το εξής: "ούτως εκδέχεσθαι δεί σύμβολα πράγματος ουκ ενέργειαν τής προκειμένης αποκαλύψεως παριστώσης." λέγει ότι έτσι πρέπει να τα δεχθούμε τα πράγματα, ότι είναι σύμβολα. Και ότι δεν μπορεί να έχουν αυτά πραγματικά μίαν ενέργειαν. Διότι ευρίσκοντο εις μίαν εποχήν που ήταν αδιανόητη η δυνατότητα πραγματώσεως τών λεγομένων και αποκαλυπτομένων από το βιβλίο της Αποκαλύψεως.
θά σάς πώ ένα μικρό παράδειγμα, μού φαίνεται σάς τόχω ξαναπή, είναι το εξής: θά τό δούμε λίγο πιο κάτω αυτό, δέν είναι μακρυά, είναι λίγο πιό κάτω, ότι εις τόν χώρον τής Μεσσοποταμίας, λέγει εις τόν χώρον του Τίγρητος και του Ευφράτου, σαφώς. Όπως σαφής είναι και η περίπτωσις ότι εις τήν Μεσσοποταμίαν, –Μεσσοποταμίαν θα πή μεταξύ δύο ποταμών– ετέθηκε ο παράδεισος. Τών πρωτοπλάστων. Δεν σηκώνει καμμιά αλληγορία. Λέγει ο Μ. Βασίλειος στο βιβλίο του στην "Εξαήμερο." Ξέρομε πολύ καλά τήν μέθοδο της αλληγορίας αλλά δεν σηκώνει αλληγορία. Είναι ιστορία, είναι ιστορία. Όχι αλληγορία. Μην ξεχνάτε δέ ότι η Αλεξανδρινή σχολή, μάλιστα κυριώτατος εκπρόσωπός της είναι ο Ωριγένης, έπεσε έξω, ακριβώς σε μια υπερβολή της αλληγορίας. Ότι μπορούμε να αλληγορίσουμε κάτι σε κάποιο σημείο, αυτό είναι αληθές. Αλλά δεν μπορούμε να αλληγορούμε τα πάντα, ό,τι βρίσκομε μπροστά μας, μόνο και μόνο επειδή δεν καταλαβαίνομε. Μπορούμε να τ' αφήσουμε ανοιχτό. Έτσι δεν μπορούμε να αλληγορίσουμε τα πάντα στο βιβλίο της Αποκαλύψεως.
Καί νά ένα παράδειγμα που σας είπα προηγουμένως. Μας λέγει, εκεί στην Μεσσοποταμία θα γίνη ένας φοβερός πόλεμος, θα συγκεντρωθούν τρείς στρατοί. Ιππικόν, αλλά όμως τό ιππικόν δεν είναι άλογα. Είναι μία εικόνα. Πού θα αποτελούνται οι στρατιώται μόνο σε 20 μυριάδες. Είναι γνωστό ότι η μυριάς είναι 10.000. Συνεπώς έχομε 200 εκατομύρια στρατό. Πώς θάταν δυνατόν ποτέ, θα έλεγε ένας παλαιός ερμηνευτής, και μάλιστα πολύ παραπάνω τότε που εγράφη το βιβλίο της Αποκαλύψεως, μην ξεχνάτε ότι κάπου τον 6ον αιώνα είναι ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας, κάπου τόν 7ον, 8ον αιώνα, ή έστω τον 9ον είναι ο Αρέθας Πώς θάταν δυνατόν να εξηγήση αυτήν την περικοπή ένας παλαιός ερμηνευτής; Όλοι οι κάτοικοι της γής δεν ήσαν 200 εκατομμύρια. Πώς λοιπόν θα έλεγε, α, 200 εκατομμύρια κάποια αλληγορία πρέπει να υπάρχει εδώ. Δηλ. σε σπρώχνει το κείμενο να χρησιμοποιήσης αλληγορία. Αντίστροφα σήμερα. Μας σπρώχνει το κείμενο να μην χρησιμοποιήσουμε αλληγορία. Διότι μόνο η Κίνα που συνορεύει με αυτόν τον χώρο της Μεσσοποταμίας, μόνη η Κίνα, μόνη, διαθέτει 200 εκατομμύρια στρατό. Μόνη η Κίνα. Κι όμως, λέγει ότι τα 200 εκατομμύρια θα είναι από τρείς στρατούς, τρία έθνη. Αρα, τί βλέπομε; Ότι οι παλαιοί ερμηνευταί ήτο αδύνατο να φανταστούν την πραγματικότητα των εσχάτων. Γι αυτό πολύ σοφά συμπληρώνει ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας τα εξής: "Ο χρόνος(αυτό μάλιστα το σημείο να μην το ξεχάσετε ποτέ, είναι ένα πολύ σοβαρό και σπουδαίο σημείο, που αποτελεί κλειδί τρόπον τινά στην επιχείρηση της ερμηνείας)αποκαλύψει και η πείρα τοίς νήφουσιν". Δηλ. όσο περνάει ο καιρός, ο χρόνος και η πείρα, εκείνοι που έχουν καθαρή καρδιά τοῖς νήφουσι, αυτοί που ζούν μια νηπτική ζωή, η πείρα και ο χρόνος σε κείνους που έχουν καθαρή καρδιά θα αποκαλύψουν, θα αποκαλύπτεται η αλήθεια.
Συνέππως μπορούμε να πούμε ότι είναι ένα κλειδί μέ τό οι ποιο δυνάμεθα να προχωρούμε στην ερμηνεία αυτού του δυσκολωτάτου, μυστηριωδεστάτου βιβλίου της Αποκαλύψεως. Γιατί ειλικρινά πολλές φορές βρίσκομαι σε μια δυσκολία να σταθώ μπροστά στο κείμενο, και λέγω, τώρα εδώ τί; Κι όπως παρατηρώ τους αρχαίους ερμηνευτάς, το αφήνουν κενό. Αδειο. Δηλ; Δεν απαντούν. Ε, ή απαντούν αλληγορικά. Γι' αυτό μην σας κάνει εκτύπωση αν κάποτε δήτε να αφήνωμε κενά, δηλ. αναπάντητα κάτι. Κάποια σημεία αναπάντητα. Δεν μπορούμε να τα ερμηνεύσωμε. Δεν ήρθε γι' αυτά η ώρα. Για κείνα που ήρθε η ώρα μπορούμε να απαντήσωμε. Έτσι, να μην ξεχνάμε ότι όταν θα γίνεται η πλήρωσις, τότε θα γίνεται μια έκπληκτη κατανόηση θα μένωμε με το στόμα ανοιχτό και θα λέμε, κοίταξε να δής, αυτό είναι γραμμένο. Κι αυτό βεβαίως έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία.
Η πληγή αυτή του 2ου σαλπίσματος, υπενθυμίζει την πρώτη πληγή, ομοίως την πρώτη πληγή του Φαραώ. Πού είναι ο μολυσμός των υδάτων. Το "όρος". κατά τον Αρέθα είναι η οργή του Θεού. Είδατε; Αλληγορία Τι είναι το όρος; Η οργή του Θεού. Πού πέφτει πάνω στην γη κατά των ασεβών. Αλλά δύναται να είναι όμως και ένα αντικείμενο. Πού πέφτει επί της γής, και πού εκφράζει αυτή του αντικειμένου την οργή του Θεού, επιφέροντας το αντικείμενο καταστροφή επί της γής. Βλέπετε, δεν απομακρυνόμεθα. Ακόμη κι αν την αλληγορία χρησιμοποιήσομε όπως εδώ ο Αρέθας, όμως πάλι μπορούμε να το δούμε το σημείο αυτό, πάλι ως οργή Θεού, όχι όμως κατά ακαδημαϊκόν τρόπον, αλλά με το μέσον ενός αντικειμένου. Πού το λέγει ο ιερός Ευαγγελιστής ότι το είδα σαν ένα μεγάλο βουνό πυρίφλεκτον να πέφτη επάνω στην γή.
Αυτό το αντικείμενο, προφανώς κατά τήν περιγραφή, πίπτοντας εις τα νερά της θαλάσσης, θα μολύνη την θάλασσαν. Βέβαια σε περιορισμένη έκταση, διότι λέει το τρίτον της θαλάσσης. Αν υποτεθή ότι έχομε τρείς μεγάλους ωκεανούς, άς πούμε τον Ειρηνικόν ωκεανόν, πού, –χοντρικά μιλάω τώρα–, τον Ειρηνικόν ωκεανόν, τον Ατλαντικόν ωκεανόν, ας πούμε και τον Ινδικόν ωκεανόν· όλος εκείνος ο χώρος της θαλάσσης που είναι μεταξύ της ανατολικής Αφρικής, νοτίως των Ινδιών και της Αυστραλίας, ας πάρωμε όλον αυτόν τον χώρον τρείς μεγάλοι, χοντρικά-χοντρικά ωκεανοί, θα μπορούσαμε να πούμε ότι θα προσεβάλετο ένας ωκεανός. Το 1/3 της γῆς. Δηλ. περιορισμένη αυτή η καταστροφή. Εντελώς περιορισμένη. Πώς μπορεί να μολυνθή σήμερα μία θάλασσα; Ενώ σε μια περασμένη εποχή, μόλις πριν 20-30 χρόνια ήταν αδιανόητο. Σήμερα είναι τόσο διανοητό, ώστε να τρομάζωμε με πόση μεγάλη ευκολία μπορεί να μολυνθή ένας ωκεανός. Και βεβαίως όχι με έναν μηχανικόν τρόπο, όπως είναι η περίπτωση να χυθή πετρέλαιο πάνω στην θάλασσα, αλλά μόνον αγαπητοί μου μία βόμβα να πέση, ή ένα μηχάνημα να πέση το οποίον να είναι ραδιενεργόν, αυτό αμέσως θα μολύνη τά νερά. Δηλ σήμερα είναι, ευκολωτάτη η μόλυνσις του νερού, ευκολωτάτη. Αλλά και η συνέπεια του πράγματος είναι ότι έχομε και θάνατον τής εναλίου ζωής. Είναι πολύ φυσικό. Όταν έχομε ραδιενέργεια αυξημένη, όταν έχομε μόλυνση των υδάτων, τα ψάρια τί κάνουν ψοφούν. Αλλά ακόμη και τα καράβια που θα ευρίσκονται εις τόν χώρον εκείνον που θα εβάλετο, τα καράβια αυτά ομοίως θα καταστρέφοντο. Πάντως θα επανέλθω καί θά σάς πώ, ξαναλέγω ότι η καταστροφή αυτη είναι εντελώς περιορισμένη, όπως και η επομένη της επομένης πληγής, όπως και η προηγούμενη, η πρώτη πληγή, κι εκείνη ανεφέρετο εις το 1/3. Έτσι η πρώτη πληγή ανεφέρετο εις τα φυτά, εις την ξηρά. Η δευτέρα πληγή ανεφέρετο εις τήν θάλασσαν, πάντα το 1/3. Βέβαια όταν λέμε το 1/3 δεν σημαίνει μετά μαθηματικής ακριβείας το 1/3. Σημαίνει ένα τμήμα. Απλώς περιορισμένο, λιγότερο από το μισό χοντρικά. Η τρίτη πληγή αναφέρεται σε κάτι άλλο. Στα γλυκά νερά. Τα θαλασσινά νερά εβλήθησαν, τώρα τα γλυκά νερά θα βληθούν. Και έρχομαι αγαπητοί μου εἰς τήν τρίτην πληγήν. θα επανέλθω στην δευτέρα διότι θα συνδεθώ μέ τήν τρίτην.
Έτσι βλέπομε καθαρά ότι πλήτονται τα γλυκά νερά, αφού σαλπίζει ο τρίτος άγγελος, πίπτει, λέγει, πίπτει ένα αστέρι μεγάλο από τον ουρανό, όχι από αστέρια που είναι στον ουρανό, θα δούμε τι μπορεί να είναι, καιόμενον, πυρπολούμεμον, ως λαμπάδα ως βολίδα, εξ άλλου η λέξις "βολίς" είναι και αστρονομικός όρος,αναφέρεται ακριβώς εις αυτά τα οποία πέφτουν επάνω στην γή, και λέγονται βολίδες ή μετεωρίτες, είναι άλλο η βολίς, άλλο ο μετεωρίτης, θα το δούμε, και ακόμη πέφτει και καταστρέφει τα νερά της γής, αλλά κατά το 1/3. Όχι όλα τα νερά τῆς γῆς. Καί πολλοί άνθρωποι που ήπιαν από κεί έπαθαν δηλητηρίαση. Δηλ. πέθαναν το όνομά του ήταν Αψινθος, πού θά πή πικρός. Θα το δούμε παρακάτω. Δεν φαίνεται πιθανώς να πρόκειται περί αλληγορικής πληγής. Όπως λέγαμε και στην πρώτη περίπτωση. Όπως θεωρείται ότι αστήρ είναι ο διάβολος, κατά τον Ανδρέα Καισαρείας, ο αστήρ είναι ο διάβολος, ο οποίος πίπτει, είδατε εδώ την αλληγορική ερμηνεία, "και ανατροπήν θαλεράν και πικράν δι' ηδονής ποτίζων τους ανθρώπους και δια ταύτην συγχωρούμενος τάς τιμωρητικάς αυτοίς επάγειν ενταύθα μάστιγας". Του επετράπη, πέφτει ο διάβολος στη γή, του επετράπη να επιφέρη πληγές επάνω στην γή. Η κατά τον ίδιον ερμηνευτήν, τον άγιο Ανδρέα, γιατί προσέξτε ο ίδιος ερμηνευτής μπορεί να κάνη 2 και 3 ερμηνείες· να πή, πιθανώς αυτό είναι, πιθανώς αυτό, ή πιθανώς εκείνο. Και ένα τρίτο: "Η (λέγει ο ίδιος) τόν αστέρα δηλούν τα κατά τόν δηλωθέντα καιρόν αλγεινά σημαίνεσθαι, (πού έρχεται περισσότερο στην πραγματικότητα και φεύγει από την αλληγορίαν)ουρανόθεν τοῖς ἀνθρώποις επέρχεσθαι (Αναφέρεται στα δεινά που πρόκειται να έρθουν στην γή)Ότι γάρ πικρά συμβήσεται τοῖς πρό τῆς συντελείας ευρισκομένοις(θα συμβούν θλιβερά, πικρά πράγματα λίγο πρό της συντελείας στους ανθρώπους)ὧν τα ορώμενα πρόδρομα, μάλλον δε προΐμια, προλαβών ο Κύριος επιστώσατο,Εκείνα τα οποία βλέπουν και θα είναι προδρομικά, μάλλον λέγει προΐμιακά, όπως ο Κύριος επρόλαβε, πριν από 2.000 χρόνια, ο Ιησούς Χριστός, καί μάς έδωσε την πίστωση αυτών των πραγμάτων.
Ίσως λοιπόν αγαπητοί μου, χωρίς να αποκλείεται και αυτή η πνευματική ερμηνεία της πληγής, που μάλλον αποτελεί την μια πλευρά, να πρόκειται περί μιας αισθητής πληγής, σύμφωνα με τα σύγχρονα δεδομένα. Και πάντα θα πρέπει, όταν βρίσκομε στην Αγια Γραφή και φιλοσοφούμε ή θεολογούμε επί της Ιστορίας, πάντοτε το κριτήριό μας θα είναι τούτο: ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ = ΤΙΜΩΡΙΑ. ΑΝ θέλετε να κάνετε μία πολύ καλή πρόβλεψη, τί μπορεί να συμβή σ' έναν λαό, δεν υπάρχει ασφαλεστέρα πρόβλεψις, άλλο ότι μπορεί αυτό να είναι πολύ γρήγορα ή πολύ αργά. Αλλά είναι ασφαλεστάτη πρόβλεψις τούτο: ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ = ΤΙΜΩΡΙΑ. Επιμονή στην αποστασία= καταστροφή. Επιμονή ακόμη στην αποστασία, εξαφάνιση από την Ιστορία.
Αν διαβάσετε στην Π.Δ. θα δήτε ακριβώς αυτό το σχήμα να υπάρχη εκεί. Αποστατεί ο λαός, τιμωρείται από τον Θεόν. Μετανοεί, επανέρχεται, θεραπεύεται, πάλι αποστατεί από τον Θεόν και πάλι τιμωρείται κ.ο.κ. Ο Ισραήλ δεν χάθηκε γιατί ο Θεός έχει κάποιο σχέδιο. Άλλοι λαοί χάθηκαν όμως. Έτσι αν θέλομε να προβλέψωμε μια καταστροφή για έναν λαό, θα δούμε τον τρόπο της ζωής του και θα βγάλωμε συμπεράσματα.
Αν με ρωτήσετε, χωρίς βέβαια να διεκδικώ φυσικά προφητικόν χάρισμα, αλλ' είναι κάτι που κάθε πιστός μπορεί να τό δή, αν θάπρεπε να με ρωτήσετε, πώς τα βλέπομε τα πράγματα στην σύγχρονη ζωή μας εδώ στην Ελλάδα, αν όχι σε μια παγκόσμια κλίμακα, θα σας έλεγα: ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΑ. ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΑ. Εγώ ξημερώνομαι και βραδυάζομαι σαν κάτι να περιμένω. Είναι παλιό, είναι τα τελευταία χρόνια που σάν κάτι περιμένω.. Ε, τί να σας πώ πιο πολύ; Κάτω περιμένω. Διότι δεν πάμε καλά ως λαός. Έχομε τόσο ξεφρενιάσει, έχομε βγάλει στην δημοσιότητα πιά το βρώμικο υποσυνείδητό μας και κινούμενα με τέτοιο βαθμό καλπάζοντα αποστασίας, ώστε δεν μένει παρά μόνο πλέον να έρθη, να εξαντληθή θα λέγαμε η μακροθυμία του Θεού και νάρθη η τιμωρία. Έτσι το αισθάνομαι. Νομίζω ότι είναι κάτι πού πάρα πολλοί θα πρέπει κάπως έτσι να το αισθάνονται.
Λοιπόν. Ίσως πρόκειται και εδώ περί μολύνσεως τού περιβάλλοντος. Διότι λέγει ότι θα βληθούν τα γλυκά νερά. Αυτά που πίνωμε φυσικά. Τα ποτάμια, σημειώσατε ότι πολλές πόλεις, όπως η δική μας πόλη εδώ υδρεύεται από έναν ποταμό. Δεν έχουμε πηγές, δέν έχουμε πηγάδια, Υδρευόμεθα από έναν ποταμό. Εάν λοιπόν ο ποταμός αυτός βληθή, μολυνθή, τότε τί θα πιή η πόλις; Το σκεφτήκατε αυτό αγαπητοί μου, έχει τεθη και άλλοτε αυτό το θέμα υπόψιν και οι αρμόδιοι το ξέρουν αυτό. Έχετε υπόψιν σας ότι μπορεί να βληθή σε μια δεδομένη στιγμή το ποτάμι, ο Πηνειός, καί νά μήν έχουμε νερό να πιούμε; Τι θα έκανε η Λάρισα, που θα πήγαινε νερό να πιή; Το σκεφτήκατε αυτό;
Αλλά πώς μπορούσε να προσβληθή το περιβάλλον; Από μία πάλι πτώση κάποιας βόμβας, δέν λέω πιά ατομικής ή νετρονίου ή υδρογονοβόμβα, τί να πώ, κάθε φορά έχομε καί κάτι καινούριο. Απλώς ένα μηχάνημα που εκρηγνύμενο να δημιουργήση ραδιενέργεια. Κι έτσι γενικεύω κάθε παλιό ή σύγχρονο ή μελλοντικό μηχάνημα που μπορεί να προκαλέση μια ραδιενέργεια. Έτσι τα νερά να μολυνθούν και οι άνθρωποι να πεθαίνουν από την ραδιενέργεια αυτή. Ακόμη μπορεί να ἔχομε, καί ἔχομε, αυτό τουλάχιστον συμβαίνει στην εποχή μας σ' ένα βαθμό τρομερά ανησυχητικό, όπως είναι τα λείμματα των εργοστασίων, πού πέφτουν στην θάλασσα και στα ποτάμια. Ο Πηνειός είναι ίσως περίπου άχρηστος. Η αρχίζει να είναι άχρηστος. Η Μεσόγειος θάλασσα είναι η πιο μολυσμένη θάλασσα του κόσμου. Τα διαβάζετε αυτά καί τά γνωρίζετε. Η πιό μολυσμένη θάλασσα. Αυτή η κλειστή θάλασσα. Τό Αιγαίον πέλαγος, δέν είναι πιά το ωραίον Αιγαίον πέλαγος. Ο Σαρωνικός, μήν κάνετε κουβέντα γι' αυτόν. Ο θερμαϊκός, από τον οποίον και εφοδιαζόμεθα ψάρια, ω, μην κάνετε κουβέντα πιά γι' αυτόν. Έχω ένα απόκομμα εφημερίδος, καρκινογόνα μύδια, λέγει στον Θερμαϊκό. Αυτό κατ' επανάληψη έχει γίνει. Μολυσμένα τα ψάρια. Έχουν σε πολύ σοβαρό βαθμό μόλυνση τα ψάρια, διότι πέφτουν τα λείμματα των εργοστασίων μέσα στα νερά του θερμαϊκού. Έχω αυτό το απόκομμα, οπότε λέει εδώ πολλά, νὰ μὴν σάς τό διαβάζω φυσικά καί βλέπομε ότι οι θάλασσές μας διαρκώς μολύνονται. Σημειώσατε δέ, ότι όταν μολυνθούν οι θάλασσές μας, με όλα αυτά τα στοιχεία, δεν είναι δυνατόν να επανέλθη, να καθαρισθή τό νερό. Δεν υπάρχει περίπτωση να καθαρισθή τό νερό.
Διά να μην πώ διά τα φυτοφάρμακα τα οποία πέφτουν στην γή με αυτήν την αλόγιστη χρήση που γίνεται, γιά νάχουμε ωραία φρούτα, νάχουμε πολλά, νάχουμε αυτήν την ευδαιμονία. Έχομε καταστρέψει τήν γή με την χρήση των φυτοφαρμάκων ανεπανορθότως. Μέχρι που ίσως να τελειώση η Ιστορία τής γής, η γή μας θα είναι μολυσμένη. Έτσι λέγουν οι ειδικοί. Το "ντί-ντί-ντι" που κάποτε ερρίπτετο, μένει και θα μένη μέσα εις τήν γή.
Ακόμη αγαπητοί μου στο αίμα μας κυκλοφορεί, τί λέτε κυκλοφορεί; Εξω από τα πολλά δηλητήρια που κυκλοφορούν. Κυκλοφορεί και νάυλον. Πώς κυκλοφορεί το νάυλον; Όταν βάζομε το φαί μας μέσα σε νάυλον κουτιά, νάυλον σακκούλες κτλ παίρνουν οι τροφές από τό νάυλον, θεωρείται δέ τό νάυλον πολύ επικίνδυνο, αλλά πολλές βιομηχανίες είναι εκείνες που θα κλείσουν ἄν ἔπρεπε να το καταργήσουμε, καί τί αλλοιώτικα θα κάνουμε, να γυρίσουμε στα πήλινα; Και στα γυάλινα; Τα οποία βεβαίως είναι υγιεινά καί είναι τελείως αβλαβή για τον άνθρωπο; Έτσι βεβαίως μέσα στο αίμα μας κυκλοφορεί νάυλον. Κι άν ανεβή σε κάποια στάθμη αρχίζουνε οι αρρώστειες. Οι καρκίνοι, οι λευχαιμίες, οι ποικίλες αρρώστειες, αυτές που τόσο πλούσιες στην εποχή μας έχομε. Βλέπετε λοιπόν ότι έχομε μια μόλυνση του περιβάλλοντος.
Αυτή η ονομασία, άψινθος, είναι εκ τού φαρμακευτικού φυτού "αρτεμισία ή αψίνθιος." Υπάρχει και στην Ελλάδα. Είναι φυτό αρωματώδες, πικρό στήν γεύση, στους Εβραίους υπήρχε η αντίληψις, και μ' αυτήν τήν έννοια γράφεται στο βιβλίο της Αποκαλύψεως, ότι ήτο δηλητηριώδες. Βεβαίως δεν είναι δηλητηριώδες φυττό, αλλά σε μιά μεγάλη δόση, τό απόσταγμά του, σε μια μεγάλη δόση προκαλεί τοξικότητα. Σάς είπα όμως κατά την Εβραϊκή φιλολογία θεωρείται ότι είναι δηλητηριώδες. Καί μ' αυτήν τήν έννοια γράφεται αλληγορικώς πιά στην Αγία Γραφή. Ακόμη, λέγει, ο άψινθος, σε εκφορά αρσενικού γένους, νά σάς πώ κι αυτό το σημείο, διότι γίνεται κατά προσαρμογήν πρός τό γένος τής λέξεως "ο αστήρ". Ο αστήρ του λέγεται άψινθος. Ενώ είναι η άψινθος. Γιά νά κάνη λοιπόν, να ταιριάζει τήν αψινθο,μέ τό αρσενικού γένους "αστήρ", λέει ο αψινθος. Μην ξεχνάτε δέ ότι κατά την Εβραϊκήν αντίληψιν, έκφρασιν, τά ονόματα των αντικειμένων τῶν προσώπων ή τών τόπων, λαμβάνονται από μια ιδιότητα ή από ένα περιστατικό. Ενθυμείσθε το φυτό εκείνο στού οποίου τα κλαδιά ήταν μπερδεμένος ένας κριός, όταν ο Αβραάμ πήγε να θυσιάση τόν Ισαάκ; Πώς είναι το όνομα εκείνου του φυτού; "Σαβώκ." Τί θά πή αυτό; Σε κανένα λεξικό δεν βρίσκομε τήν ονομασία αυτή. Απλούστατα διότι η λέξις αυτή θα πή "άφεσις." Γιατί λέγεται άφεσις; Διότι μέ τόν τρόπον αυτόν, αφέθηκε η θυσία του Ισαάκ και αντ' αυτού έγινε η θυσία του κριού. Συνεπώς η ονομασία του φυτού δέν είναι στο φυτό, σαν φυτό που έχει κάποιο όνομα. Αλλά παίρνει ένα όνομα επιπλέον, ένεκα της ιδιότητος που δημιουργήθηκε. Δηλ. τό ότι πάνω σ' αυτό μπλέχτηκαν τα κέρατα του κριού και έτσι δεν θυσιάστηκε ο Ισαάκ.
Έτσι κι εδώ πέρα αγαπητοί μου, άψινθος, ο αστήρ λέγεται άψινθος, τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι θα επιφέρη πικρίαν. 'Αρα ονομάζεται άψινθος. Γιατί ο άψινθος ή η άψινθος είναι πικρά. Είναι κάτι που συχνά το βρίσκομε αυτο στην Αγία Γραφή καί άς τό γνωρίζετε, εφ' όσον βέβαια μελετάτε την Αγία Γραφή. Έτσι κινδυνεύομε στην εποχή μας, όπως βλέπετε να μολύνομε τα πάντα. Τα πάντα μολύνομε. Τρώμε καί μάς τρώνε τα φαγητά. Ούτε ελεύθερα μπορούμε να πιούμε νερό, οπουδήποτε, ούτε ελεύθερα μπορούμε να φάμε κάτι· να πούμε το ψωμί; Κι εκείνο έχει μέσα, πόσα έχει μέσα; Μέ τήν γενική ονομασία "βελτιωτικά". Ούτε τρόφιμα, κονσέρβες; Μην μιλάτε για κονσέρβες, κατεψυγμένα, ή να πούμε για τα νωπά, πού βάζουνε ορμόνες, τούτα ή εκείνα... Ούτε αυτόν τον αέρα ελευθέρως δεν μπορούμε να αναπνεύσωμε, να απολαύσωμε. Παραβάλατε τήν περίπτωσιν τού νέφους της Αττικής. Να πάς στην Αττική και να αναπνεύσης με τη καρδιά σου τί; Το ωραίο θυμαρίσιο αεράκι της κάποτε... το κάποτε ωραίο θυμαρίσιο αεράκι του Υμητού; Η της Πεντέλης; Πάει αυτό: Πέθανε. Οριστικά ίσως.
Δεν αποκλείεται, εξ' άλλου μελετάται και ένας χημικός πόλεμος. Εάν υποτεθή ότι πέφτει μία ειδική βόμβα που μπορεί να έχη μέσα ειδικά αέρια, ειδικές ουσίες ή μικρόβια. Υπάρχουν μικρόβια πού η ποσότητά τους λέει είναι όσο μια δακτυλήθρα καί πού τά μικρόβια αυτά μπορούν να καταστρέψουν ολόκληρη την ζωή επάνω εις τήν γήν. Εάν λοιπόν, πέφτει μία βόμβα, ένας φλεγόμενος αστήρ, ο άψινθος, πικρός, και πέφτει επάνω στα νερά δηλ. το βλέπει κανείς, σε προκαλεί πια αυτήν η ερμηνεία, η ρεαλιστική, η κατά γράμμα, σε προκαλεί γιατί έχομε τα δεδομένα πιά αυτά στην εποχή μας, που είναι χημική αυτή η βόμβα, και έτσι να πέση καί νά μολύνη τα νερά. Ποιός θα μπορούσε πλέον να πιή; Από πού; Καί πίνοντας οι άνθρωποι σκάζοντας από την δίψα θα πεθαίνουν.
Δεν αποκλείεται όμως αγαπητοί μου, αυτή η πτώση του αστέρος να είναι και ένας μετεωρίτης. Να είναι πράγματι κάτι που έρχεται από άλλην γήν. Από άλλον χώρον. Βεβαίως οι μετεωρίτες δέν είναι παρά πέτρες, μεγέθους από το κεφαλάκι της καρφίτσας και πιο μικρό ακόμη, μέχρι τόνοι ολόκληροι, χιλιάδες τόννοι πέτρες, διαλυμένοι από την διάλυση ίσως κάποιων πλανητών, κι αυτές οι πέτρες είναι αδέσποτες, γυρίζουν, όχι ακριβώς αδέσποτες, γιατί ο Θεός δεν έχει κάνει τίποτα αδέσποτον, γιά μάς είναι αδέσποτες, είναι ένας γενικός χαρακτηρισμός, στρέφονται σε μιά τροχιά, συμπίπτει πολλές φορές η τροχιά της γής με την τροχιά αυτών, μπαίνουν στην ατμόσφαιρα και είναι αυτά που βλέπουμε σαν αστέρια που πέφτουν, ξαφνικά ξεκολλάει ένα αστέρι από τον ουρανό, παρουσιάζει μια γραμμή φωτεινή και πέφτει. Αυτό το ξέρετε ότι μπορεί να είναι ένας διάτων αστήρ, έχομε τους διάτοντες αστέρες, έχομε τις βολίδες και τούς μετεωρίτες. Είναι τρείς κατηγορίες. Διάτων αστήρ πού να είναι όσο το κεφαλάκι της καρφίτσας. Τόσο μικρό. Μπήκε στην ατμόσφαιρα και παρήγαγε αυτήν την τρομακτικήν ενέργειαν σε φώς, που είναι σε πολύ μεγάλο ύψος βέβαια και το βλέπομε όπως το βλέπομε, σάν ἕνα αστρέρι να πέφτει. Αν είναι βολίς είναι λίγο πιό μεγάλο το υλικό, κάνει κρότο πολλές φορές όταν μπαίνει μέσα στην ατμόσφαιρα, κι όταν είναι μετεωρίτης δηλ. μεγάλος βράχος πιά, από μερικά κιλά έως μερικούς τόννους ή χιλιάδες τόννους που θα πέσουν επάνω στην γη, τότε προκαλούν κάτι αληθινά φοβερό. Θα σας αναφέρω μόνο δύο περιστατικά γιατί στον αιώνα μας έχουνε πέσει πολλοί μετεωρίτες, σ' όλους τους αιώνες έχουνε πέσει, θά σάς αναφέρω ένα παλιό καί ένα σύγχρονο. Διότι όπως λέγει εδώ έχομε, «ὡς ὄρος μέγα πυρὶ καιόμενον». Δέν μοιάζει ότι μπορεί να είναι ένας μετεωρίτης; «καὶ ἔπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀστὴρ μέγας καιόμενος ὡς λαμπάς». Αναφέρεται καί εις τήν δευτέραν πληγήν καί εἰς τήν τρίτην πληγήν. Η περιγραφή δεν μοιάζει να είναι, σαν να είναι ένας μετεωρίτης; Αφού πέφτει καιόμενος μέσα στην ατμόσφαιρα; Καί πέφτει επί τῆς γῆς. Λοιπόν, βρέθηκε ένας λάκκος εις τήν Αριζόνα, εις το μέσον της ερήμου της Αριζόνας, ένας λάκκος τεράστιος. Αυτό δημιουργήθηκε από την πτώση ενός μετεωρίτου. Σε μία όχι πολύ παλιά αστρονομία βρήκα ότι έπεσε πρό 5.000 ετών, σε μια νεώτερη όμως αστρονομία μετρήθηκαν πάλι τα πράγματα, ότι έπεσε πρό 22.000 ετών. Αυτές οι μετρήσεις μια μικρή παρένθεση όταν μάλιστα χρήσιμοποιούνται για να μετρήσουν παλαιοντολογικά ευρήματα ξέρετε πόσο νερό χωράνε; Το λέω σε κείνους πού θάθελαν να υποστηρίξουν ότι καταγόμαστε από τήν μαϊμού. Νά, χοντρικά σάς τό λέω τώρα, πόσο νερό χωράνε, αυτές οι μετρήσεις που γίνονται. Οι ίδιοι επιστήμονες τί λένε; 5.000, μετά 22.000 χρόνια. Ανέβηκε η τιμή. Ας είναι. Προκάλεσε λοιπόν αυτή η πτώση του μετεωρίτου έναν κρατήρα διαμέτρου 1.800 μέτρων. Με βάθος 200 μέτρα και 40 μέτρα πάνω από το έδαφος της ερήμου. Δύναται αυτός ο κρατήρας να περιλάβη 20 ποδοσφαιρικά γήπεδα, με 2,5 εκατομμύρια θεατάς. Τόσο μεγάλος λάκκος ανοίχτηκε. Το βάρος που έπεσε, του μετεωρίτου, από τό άνοιγμα πού έκανε, υπολογίζεται σε 12 εκατομμύρια τόννους.
Ομοίως έχομε και μίαν άλλην πτώσιν ενός αντικειμένου, κανείς δέν τό είδε, κανείς δεν το ξέρει, παρ' ότι έγινε στον αιώνα μας και αισθάνθηκε τρομακτικό. Ξέρω ότι πολλοί από σας μπορεί να γνωρίζετε το περιστατικό. Μόνο με δυό λόγια θά σάς τό πώ. Έπεσε στις 30 Ιουνίου του 1908. Συνεπώς είναι εἰς τόν αιώνα μας, εις τήν Σιβηρίαν. Καί προκάλεσε εκρήξεις. Όχι μία, πολλές, πού ακούστηκαν σε απόσταση 1.000 χιλιομέτρων. Δηλ. σάν νά συνέβη κάτι εις τα σύνορα, και ο κρότος να ακούστηκε στην Κρήτη, Χοντρικά: Τί κρότος πρέπει να ήταν αυτός; Προκάλεσε σεισμό που όλοι οι σεισμογράφοι του κόσμου κατέγραψαν αυτήν την κίνηση των κυμμάτων. Πού τα κύμματα πολλές φορές έκαναν τον γύρο τής γής. Η περιγραφή είναι τρομακτική. Εθεάθησαν φλόγες 20.000 μέτρων Εις απόστασιν 400.000. Αφού έφτασε η όραση αυτών τών πραγμάτων έως την Μαύρη θάλασσα, ενώ συνέβη στην Σιβηρία. Σε μία πραγματικά απρόσιτη περιοχή, διότι κανείς δέν μπόρεσε να πάη εκεί, παρά η πρώτη αποστολή που οργανώθηκε, έγινε το 1927, 20 περίπου χρόνια μετά από την πτώση καί μόνο με αεροπλάνο. Τί παρετηρήθη λοιπόν; Παρετηρήθη ότι –δάσος ήταν– τα δέντρα είχαν κοπεί, είχαν όλα κοπεί, και όλα έδειχναν σε μία έκταση και μία ακτίνα από το κέντρο της πτώσης, 60 χιλιομέτρων, όλα να είναι κάτω τα δέντρα, οι κορμοί, όλα κάτω και να είναι ακτινωτά. Δηλ. νά έχουνε πέσει σε μίαν ακτινωτήν θα λέγαμε κατεύθυνση από το κέντρο της πτώσεως αυτού του περιέργου αντικειμένου. Υπολογίζεται το βάρος του να ήταν 100.000 τόννοι, αυτό που έπεσε. Τί ήταν; Κανείς μέχρι σήμερα δεν ξέρει τί ήταν. Διατυπώθησαν διάφορες θεωρίες. Μία από αυτές η οποία δεν θεωρήθηκε όμως επαρκής, θά σάς τήν πώ, ωστόσο γιατί το θέμα μέχρι σήμερα, το βιβλίο που διάβασα είναι του 1977, η αστρονομία, συνεπώς είναι σχετικά πολύ νέα, μέχρι σήμερα δεν δόθηκε καμμία απάντηση, ότι πιθανώς, σάς είπα όμως ότι αυτή η θεωρία δεν θεωρείται επαρκής, πιθανώς να ήτο αντιύλη, δηλ. ένα κομμάτι ύλης που ήρθε από το στερέωμα, από τον ουρανό, η συμπεριφορά αυτής της ύλης να είναι αντίστροφη σε σχέση μέ τήν συμπεριφορά της ύλης που έχομε εδώ εις τήν γήν, όπως για να καταλάβετε, λέμε ότι ένα άτομο ύλης, έχομε τον πυρήνα καί ἔχομε και το ηλεκτρόνιο. Ο πυρήν είναι θετικός τό ηλεκτρόνιο είναι θετικό από πλευράς φορτίου ηλεκτρικού. Λέμε το αντίστροφο, ο πυρήνας να είναι αρνητικός και το ηλεκτρόνιο να είναι θετικόν. Τί γίνεται; Είναι κάτι που έχει γίνει στα εργαστήρια και γίνεται στα εργαστήρια. Μπορεί να κάνομε μία τεχνική αντιύλη, θα λέγαμε. Όταν ενωθή η ύλη με την αντιύλη, αμέσως έχομε εξαέρωση, εξαύλωση καλύτερα, απόδοση δηλ. ενεργείας, δέν μένει τίποτε υπόλοιπο, γιατί δεν βρέθηκε τίποτε υπόλοιπο από όλα αυτά τα πράγματα. Και ακόμα δημιουργεί έκληση ενεργείας φοβερή. Γι' αυτό το λόγο έγινε αυτή η τρομακτική έκρηξη. Σημειώσατε δέ όπως λέγεται, ότι εάν έπεφτε 4 ώρες και κάτι λεπτά ενωρίτερα, θα είχε πέσει επάνω εις τό Στάλιγραντ, καί όλη η πόλις θα είχε καταστραφεί. Έπεσε όμως στην έρημο της Σιβηρίας και κανείς δέν έπαθε απολύτως τίποτε. Πολύ μακρυά από κατοικημένες περιοχές. Το 1908. Ο Θεός ο οποίος χρησιμοποιεί υλικά στοιχεία και νόμους φυσικούς, όταν έρχεται να πλήξη, γιατί θα❓ απεκλείετο να είναι ένας ασυνήθης μετεωρίτης; Σημειώσατε ότι όταν ο Θεός έκανε το θαύμα να χωρίση η Ερυθρά θάλασσα καί νά γίνη ξηρά, καί νά περάσουν από εκεί οι Εβραίοι, μην ξεχνάτε ότι φυσικά μέσα χρησιμοποίησε ο Θεός. Όλη νύχτα, λέει το ιερό κείμενο, έπνεε νότιος. Νότιος άνεμος, σφοδρός. Καί μέ τήν πίεσή του διεχώρισε τα νερά και έμεινε αυτή η λωρίδα, εις τρόπον ώστε να μπορούν να περάσουν από εκεί οι Εβραίοι. Το θαύμα που βρίσκεται; Το θαύμα βρίσκεται ότι αυτό έγινε, κάτι που είναι πολύ σπάνιο, αν μπορεί να επαναληφθή, ένας φίλος μου μου έλεγε, συμμαθητής μου πού μένει στην Αγγλία, ότι έγινε, τό είδε αυτό, σε ένα ποτάμι της Β. Αγγλίας. Τό είδε αυτό. Ο αέρας, λέει, είχε σταματήσει το νερό του ποταμού και δέν έρρεε. Είχε, ενώ έτρεχε, είχε σταματήσει εκεί, σάν τοίχος, κάποιο άλλο νερό έφυγε, εκείνο στάθηκε εκεί, πώς έγινε τώρα ακριβώς, δεν ξέρω, το θέμα είναι ότι μπορεί να επαναληφθή κάτι. Τό θαύμα πού βρίσκεται; Τό θαύμα βρίσκεται ότι έγινε την στιγμή που ο Θεός τό χρειάστηκε, τό χρειάζεται. Εκεί είναι το θαύμα. Ο Θεός όμως χρησιμοποιεί φυσικά μέσα γιά νά κάνη τό θαύμα, μήν τό ξεχνάτε αυτό. Έτσι πάλι η Αγία Γραφή, μάς βοηθάει να αντιληφθούμε για να καταλάβωμε αυτά που γράφονται τώρα στο βιβλίο της Αποκαλύψεως. Δέν θά είναι κάτι υπερφυσικό, δέν θάναι πνευματικό θέμα, θα είναι πάλι υλικά πράγματα, υλικά στοιχεία τα οποία όμως θα στραφούν εναντίον τής γής μας.
Τί έχομε εδώ; Έχομε πλήξη τώρα της ατμοσφαίρας. Η ξηρά πρώτα, η θάλασσα μετά, τα γλυκά νερά μετά, τώρα είναι η ατμόσφαιρα. Και πλήττεται η ατμόσφαιρα με συνέπειες επάνω στον ήλιο, στην σελήνη και στ' αστέρια. Προσέξτε τί θα πή με συνέπειες. Δεν φτάνει βέβαια τίποτε στ' αστέρια. Αλλά, σε σχέση μέ τή γή. Σας διαβάζω μια μετάφραση από την σύντομη μετάφραση του αειμνήστου Παναγιώτη Τρεμπέλα. "Καὶ ὁ τέταρτος ἄγγελος ἐσάλπισε καὶ ἐσήμανε τὴν θεομηνίαν κατὰ τῶν οὐρανίων σωμάτων καὶ τῆς ἀτμοσφαίρας. Καὶ ἐκτυπήθη τὸ ἓν τρίτον τοῦ φωτὸς καὶ τῆς ζωογόνου θερμότητος τοῦ ἡλίου καὶ τὸ ἓν τρίτον τῆς σελήνης καὶ τὸ ἓν τρίτον τῶν ἀστέρων, διὰ νὰ σκοτισθῇ τὸ ἓν τρίτον τοῦ φωτὸς τῶν οὐρανίων αὐτῶν φωστήρων καὶ προκληθοῦν μετεωρολογικαὶ ἀνωμαλίαι καὶ ἀναστατώσεις καὶ διὰ νὰ μὴ φανῇ τὸ ἓν τρίτον τοῦ φωτὸς τῆς ἡμέρας, καὶ τῆς νυκτὸς ὁμοίως τὸ ἓν τρίτον τῆς ἀστροφεγγιᾶς καὶ τοῦ σεληνόφωτος".
Ώστε λοιπόν τί έχομε εδώ; 'Εχομε μία φωτιστική ανωμαλία των ουρανίων σωμάτων σε σχέση μέ τήν γή. Δεν πρόκειται περί αλλοιώσεως των ουρανίων σωμάτων, όπως λέγαμε εις τό άνοιγμα των σφραγίδων, που θα είναι κάτι πρὸς τὸ τέλος και όταν η κτίση θα ετοιμάζεται να αλλάξη. Δεν πρόκειται περί αλλοιώσεως των ουρανίων σωμάτων, αλλά σε σχέση μέ τήν γή, στήν φωτιστική τους προσφορά. Δηλ. με άλλα λόγια, θα υπάρχη ένα μετεωρολογικό φαινόμενο, το οποίο θα κρύπτη το 1/3 του φωτός των ουρανίων σωμάτων. Όπως θα λέγαμε, έχομε μια συννεφιά που δεν είναι από σύννεφο, τό γνωστό μας σύννεφο, που είναι σταγονίδια νερού, πού θά πέση σε λίγο, θά γίνη χιόνι, θά γίνη χαλάζι, θά γίνη βροχή, θά τό πάρη ο άνεμος θα φύγη, αλλά κάτι που δεν θα μπορούμε νά τό διώξουμε, και πού θα είναι ψηλά και που θα εμποδίζη στο νά δεχόμεθα τήν φωτιστικότητα των ουρανίων σωμάτων. Το φαινόμενο θα είναι μετεωρολογικό.
Γιά νά τό καταλάβωμε θά σάς έλεγα τούτο: Ότι η πληγή αυτή είναι αντίστοιχος μέ τήν 9η πληγή του Φαραώ Έξοδος 10, 21. Ακούστε την πληγή του Φαραώ και θα μάς δώση πολλά στοιχεία να καταλάβωμε αυτήν την πληγή των εσχάτων.
«Εἶπε δὲ Κύριος πρὸς Μωυσῆν· ἔκτεινον τὴν χεῖρά σου εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ γενηθήτω σκότος ἐπὶ γῆς Αἰγύπτου, ψηλαφητὸν σκότος.(Κάνει επανάληψη. Άπλωσε το χέρι σου λέγει στον ουρανό καί θά γίνη σκοτάδι. Σκοτάδι ψηλαφητό. Όπως θα λέγαμε να ψάχνη κανείς γιά νά βρή κάτι, όπως μέσα σ' ένα σκοτεινό δωμάτιο, πού δέν έχει φώς, ψαχουλεύοντας, προσπαθεί να βρή κάτι.)ἐξέτεινε δὲ Μωυσῆς τὴν χεῖρα εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ ἐγένετο σκότος γνόφος, θύελλα ἐπὶ πᾶσαν γῆν Αἰγύπτου τρεῖς ἡμέρας,καὶ οὐκ εἶδεν οὐδεὶς τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ τρεῖς ἡμέρας, καὶ οὐκ ἐξανέστη οὐδεὶς ἐκ τῆς κοίτης αὐτοῦ(δεν βγήκε από το σπίτι του ούτε σηκώθηκε από το κρεββάτι του)τρεῖς ἡμέρας· πᾶσι δὲ τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ φῶς ἦν ἐν πᾶσιν, οἷς κατεγίνοντο. (Στην περιοχή Γεσέμ που ήταν οι Εβραίοι, εκεί δεν υπήρχε τόποτα, σκοτάδι, κανονικά)». Ανέτειλε και έδυε ο ήλιος καί υπήρχε όλη θα λέγαμε η φωτεινότης του ηλίου, της σελήνης καί τών αστέρων. Αυτή η πληγή λοιπόν όπως σας είπα του Φαραώ, έρχεται να μας βοηθήση, στο να κατανοήσουμε αυτήν την 4η πληγή της Αποκαλύψεως. Πάντως είναι αξιοπαρατήρητο ότι η πληγή του Φαραώ ήταν σκότος ψηλαφητόν. Ενώ εδώ δεν θα έχωμε σκότος ψηλαφητόν, αλλά απλώς θά έχομε μόνο μείωση της ηλιοφάνειας, δηλ. τού φωτός του ηλίου ή τής σελήνης, μόνο μείωση κατά το 1/3.
Ό,τι ακούσατε μέχρι τώρα σάν 4η πληγή απ' την πρώτη μέχρι τήν τετάρτη, αντιλαμβάνεσθε περί τίνος πρόκειται; Ότι όλα αυτά αναφέρονται εις τό περιβάλλον του ανθρώπου. Ξαναλέγω. Στην ξηρά, στην θάλασσα, στα ποτάμια και τώρα στην ατμόσφαιρα. Τί θα είναι αυτό το κάτι; Ώστε θα έχομε το νέφος της Αττικής; Αυτό το διαβόητο, τέλος πάντων, που αφαιρεί –οπωσδήποτε–, δεν αφαιρεί από την ηλιοφάνεια; Όταν υπάρχει μία αχλίς, διότι εδώ λέγει η πληγή, σκότος, γνόφος, θύελλα. Είναι λοιπόν μετεωρολογικό, είναι καθαρά, είναι φανερόν. Όλα αυτά τί φανερώνουν; Φανερώνουν ότι έχομε μία πληγή του περιβάλλοντος του ανθρώπου. Θυμίζει έναν πάρα πολύ σύγχρονο όρο, που έχω ακούσει στο δελτίο ειδήσεων κτλ. "περιβαλοντολογία." Είναι καινούριος όρος αυτός. Περιβαλοντολογία. Δηλ. πάν ότι αφορά τό περιβάλλον. Δηλ. πώς θα φροντίσουμε να μήν ρυπαίνεται το περιβάλλον μας. Η να φροντίσουμε να καθαρίσουμε από την ρύπανση τό περιβάλλον μας. Δηλ. περιβαντολογία. Σας κάνει εντύπωση ότι σε καμμιά άλλη εποχή, μά καμμιά άλλη εποχή ποτέ δεν παρετηρήθη κάτι τέτοιο; Πότε ο άνθρωπος εφρόντισε να διορθώση το περιβάλλον του; Οι νυκοκυρές σκουπίζαν τήν αυλή τους, τί άλλο; Ε, αν περνούσε καμμιά φορά και κανένα κάρρο και το ζώο εκεί κόπριζε στον δρόμο, ή κάποια αυτοκίνητα που λέγαν, ουφ, καυσαέρια, για μια στιγμή, όλα περνούσανε, όλα περνούσανε. Σήμερα έχομε μια μόνιμη κατάσταση μόλυνσης του περιβάλλοντος. Έτσι παρατηρούμε ότι οι 4 αυτές πληγές, αναφέρονται σ' αυτήν την μόλυνση του περιβάλλοντος. Σάς κάνει εντύπωση;
Αλλά όμως, είναι αυτά που ζούμε αυτήν την στιγμή, είναι οπωσδήποτε προϊμιακά. Διότι φαίνεται ότι θα ζήσουμε πολύ άσχημες καταστάσεις, διότι θα φτάνωμε στο σημείο να γίνωμε Μίδαι. Ο Μίδας, λέγει, ότι έπιανε γινόταν χρυσάφι. Πήγαινε να φάη, χρυσάφι. Πού νά τό φάη. Ότι πήγαινε να πιάση, χρυσάφι. Ε, θα είμεθα πλούσιοι, αλλά δεν θα μπορούμε τίποτα να φάμε πιά. Θα βλέπουμε την ωραία θάλασσα, αλλά τίποτα δεν θα μπορούμε να πάρωμε. Τα ψάρια, τίποτα δέν θά μπορούμε να φάμε. Τό κρέας, τό γάλα, τίποτα. Μάλιστα είναι γνωστό ότι, όταν γίνεται μια έκρηξη μιας βόμβας, η ραδιενέργεια απορροφάται πολύ εύκολα από το χορτάρι, και οι αγελάδες τρώγοντας το χορτάρι παρουσιάζουν στο γάλα τους ραδιενέργεια. Θα βλέπομε λοιπόν το γάλα, θα λέμε: Ραδιενεργόν. Το κρέας, ραδιενεργόν. Το παρακάτω ραδιενεργόν. Θα τα βλέπωμε και δεν θα μπορούμε τίποτα να κάνωμε. Δηλ. μέ άλλα λόγια, θα βλέπετε εδώ να υπάρχη μία κατάσταση πολύ άσχημη, κι έχει αρχίσει αυτή, έχει αρχίσει, εις αυτό το περιβάλλον μας.
Αλλά προσέξτε. Μένουν ακόμα τρείς υπόλοιπες πληγές. Επτά είναι όλες. Οι τέσσερις αναφέρονται στο περιβάλλον. Οι τρείς αναφέρονται στον άνθρωπο. Εδώ όμως η αγάπη του Θεού κάνει το εξής: Προσβάλει το περιβάλλον για να δημιουργήση μετάνοια στον άνθρωπο και να επιστρέψη εις τόν Θεόν. Πριν πειράξη τόν άνθρωπο. Εάν δεν μετανοήση ο άνθρωπος, τότε θα επέλθουν και οι τρείς άλλες πληγές πού θά τόν πλήξουν κατ' ευθείαν. Πρίν λοιπόν επέλθουν αυτές οι 3 πληγές που αναφέρονται εις τόν άνθρωπο, γίνεται μια μικρή διακοπή. Μία παρένθεση. Γίνεται ένα κάτι, μία μικρή διακοπή. Ακούσατέ την:
Είδα λέγει και ήκουσα έναν αετό που μεσουρανούσε πετώντας και έλεγε με ανθρώπινη φωνή, αλλοίμονο, αλλοίμονο, αλλοίμονο, στους ανθρώπους που κατοικούν πάνω στην γή, από τις λοιπές φωνές, σαλπίσματα, των τριών σαλπίγγων πού έρχονται να δώσουν τις υπόλοιπες τρείς πληγές στους ανθρώπους.
Τί είναι αυτό; Είναι ένα προσκλητήριον μετανοίας. Είναι ένα κήρυγμα μετανοίας. Αλλά ένας αετός –εδώ προσέξτε είναι μια παραδοξολογία– ένας αετός θὰ κάνη τό κήρυγμα της μετανοίας; Λοιπόν αγαπητοί μου, μέχρι τώρα άνθρωποι έκαναν το κήρυγμα της μετανοίας. Και ο Νώε κήρυγμα μετανοίας έκανε στους συγχρόνους του. Και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, κήρυγμα μετανοίας έκανε. Και μέχρι σήμερα κήρυγμα μετανοίας ακούγεται. Πόσοι το ακούν το κηρυγμα της μετανοίας; Όταν ο Θεός δή ότι δεν μπορεί να ακουστεί το κήρυγμα της μετανοίας από τους κήρυκες που κηρύσσουν την μετάνοια, τότε μετέρχεται μια παραδοξολογία. Ένα παράδοξο φαινόμενο. Βάζει έναν αετό να φωνάζη τό ουαί, ουαί, ουαί, πολύ ψηλά, να το ακούν με ανθρώπινη φωνή οι άνθρωποι θα μου πήτε, παραμύθι. Περιμένετε παρακαλώ. Λέγει ο άγιος Ανδρέας: "Ουαί, ουαί, ουαί τους κατοικούντας επί τής γής εκ τών λοιπών φωνών τής σάλπιγγος καί τών τριών αγγέλων τῶν μελλόντων σαλπίζει", δηλ. οι άνθρωποι θα λέγουν: Ενας αετός ομιλεί. Περίεργο πράγμα, ένας αετός ομιλεί. Τί λέγει αυτός ο αετός; Λέγει: Αλλοίμονο στους ανθρώπους που δεν μετενόησαν για κείνα που πρόκειται να έλθουν παρακάτω. Και βάζει ο Θεός τόν αετό να φωνάζη, όπως κάποτε έβαλε τόν γάϊδαρο του Βαλαάμ, του μάγου, νά τόν εμποδίση, νά μήν πάη στην χώρα Μωάβ, νά καταραστή και να μαγέψη τους Εβραίους. Τι έκανε; Ο άνθρωπος αυτός παρ' ότι του είπε ο Θεός να μην πάη, επήγε. Έδεσε τον γάϊδαρό του και πήγε. "Η όνος του Βαλαάμ." Η διαβόητος. όνος του Βαλαάμ. Όπως προχωρούσε λοιπόν το γαϊδουράκι, πήγαινε καί τόν κολλούσε επάνω στις μάνδρες των τοίχων. Είναι δε συνήθεια των υποζυγίων αυτό νά τό κάνουν. Οσοι είναι χωρικοί τό ξέρουν. Αμα ανεβής επάνω σ' ένα τέτοιο υποζύγιο, θά σού φάη τά γόνατα, θα σου φάη τα πόδια να σε πηγαίνει στις μάνδρες. Αυτός χτυπούσε το ζώο να πηγαίνη καλά στον δρόμο. Αυτό πήγαινε εκεί. Μετά, για μια στιγμή σταμάτησε καί δέν προχωρούσε. «καὶ ἰδοῦσα ἡ ὄνος τὸν ἄγγελον τοῦ Θεοῦ συνεκάθισεν ὑποκάτω Βαλαάμ· καὶ ἐθυμώθη Βαλαὰμ καὶ ἔτυπτε τὴν ὄνον τῇ ῥάβδῳ.» Θύμωσε ο Βαλαάμ, άρχισε να χτυπάη τό ζώο. Να το χτυπάτε ανελέητα. Τότε γυρίζει το κεφάλι του το ζώο και λέι, τό υποζύγιο: «καὶ ἤνοιξεν ὁ Θεὸς τὸ στόμα τῆς ὄνου, καὶ λέγει τῷ Βαλαάμ· τί ἐποίησά σοι ὅτι πέπαικάς με τρίτον τοῦτο;» Τί μέ χτυπάς; Με ανθρώπινη φωνή. Τί με χτυπάς. Την ώρα που είπε τό ζώο "τί με χτυπάς", βλέπει μπροστά του έναν άγγελο.«ἀπεκάλυψε δὲ ὁ Θεὸς τοὺς ὀφθαλμοὺς Βαλαάμ, καὶ ὁρᾷ τὸν ἄγγελον Κυρίου» Ο οποίος ημπόδιζε τό ζώο να προσχωρήση. Ο άγγελος ἡμπόδιζε το ζώο να προχωρήση. Καί του λέγει ο άγγελος: "Πού πηγαίνεις;" " Στην Ιωάβ." " Δέν σου είπα να μήν πάς; Αλλά εν τοιαύτη περιπτώσει πήγαινε αλλά θα πής αυτά που θα σου βάλω στο στόμα." «καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ πρὸς Βαλαάμ· συμπορεύθητι μετὰ τῶν ἀνθρώπων· πλὴν τὸ ῥῆμα, ὃ ἐὰν εἴπω πρὸς σε, τοῦτο φυλάξῃ λαλῆσαι». Ώστε μίλησε λοιπόν η όνος του Βαλαάμ. Είναι αγαπητοί μου στο βιβλίο "Αριθμοί" της Π.Δ. Κεφ. 22. 21 - 35.
Αλλά τι ήταν όμως τότε αυτός ο αετός; Όπως ερμηνεύουν, ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας, ήταν άγγελος, Άγγελος με μορφή αετού. Οι άγγελοι δύνανται τα πάντα να γίνουν. Και ο άγγελος φωνάζει. Θέλετε να δήτε ένα ανάλογο στην Αγία Γραφή; Ακούσατέ το. Είναι το αστέρι της γεννήσεως. Τό αστέρι της γεννήσεως, που μου ρίχτηκε μία απορία από τις κοπέλλες, αλλά θα απαντήσω προσεχώς. Τό αστέρι της γεννήσεως τί ήταν; Φυσικό αστέρι; Δεν ήταν φυσικό αστέρι. Διότι παρουσίαζε στοιχεία, τα οποία δεν είχε συμπεριφορά φυσικού αστέρος. Τα αστέρια είναι στον ουρανό. Δύουν, ανατέλουν καί βασιλεύουν, καί τίποτα άλλο. Το αστέρι της γεννήσεως, λέει, ανέτειλε, ανέτειλε, ως εξής: Εν τή ανατολή, δέν σημαίνει σημείον του ορίζοντος. Σημαίνει ότι ανέτειλε πάνω. Είναι πολύ λαμπρό. Τό αστέρι αυτό οδηγεί τους μάγους μέχρι τα Ιεροσόλυμα. Εκεί τους οδηγεί καί χάνεται. Όταν χάθηκε το αστέρι, επανεμφανίζεται όταν βγήκαν από τα Ιεροσόλυμα. Κι όταν έφθασαν εις τήν Βηθλεέμ, αφού τούς οδηγεί ανά πάσα στιγμή, εστάθηκε πάνω από το σπίτι που ήταν το νήπιο Ιησούς. Ένα φυσικό αστέρι κινείται μ' αυτόν τόν τρόπον; Τί ήταν λοιπόν; Όλοι οι Πατέρες συμφωνούν ότι ήταν άγγελος με μορφή αστέρος.
Και ο αετός που φωνάζει είναι άγγελος με μορφή αετού, γιά να δημιουργήση αυτήν τήν παραδοξολογίαν. Για να δημιουργήση αίσθημα στους ανθρώπους. Σεισμό στους ανθρώπους. Να μετανοήσουν. Να μετανοήσουν. Αλλά θα μετανοήσουν; Καί φαίνεται, δεν θα μετανοήσουν. Και θα ακολουθήσουν οι υπόλοιπες τρείς φοβερές πληγές, για τις οποίες αγαπητοί μου θα μιλήσουμε πρώτα ο Θεός την ερχομένη Κυριακή.
38η ομιλία στην κατηγορία « Ἱερά Ἀποκάλυψις ».
►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἱερά Ἀποκάλυψις " εδώ ⬇️
