†.Ο διάβολος, ο Εωσφόρος, αυτός που φέρει την αυγή, άγγελος ήτο, φωτεινός, έπεσε διότι υπερηφανεύθη, έπεσε από τον ουρανόν. Έπεσε όπως λέγει μία ευχή εξορκισμών, εκ της φωτοφορίας. Και έπεσε εις τον ορατόν κτιστόν κόσμον και ευρέθηκε εις αυτόν ως υπόδικος. Εγκρεμίστηκε. Βέβαια, αγαπητοί μου, πώς τα πνεύματα αυτά τα πονηρά, τα αγαθά πρώτα, με την υπερηφάνειά των έγιναν πονηρά, αυτό πώς μπορούμε να το καταλάβουμε πιο πολύ; Και ότι γκρεμίστηκαν από την φωτοφορία, δεν καταλαβαίνουμε πιο πολλά. Τούτο μόνο, ότι οι άγγελοι δεν είναι αυτόφωτα. Είναι ετερόφωτα. Ο άγγελος είναι φωτεινός. Αλλά από πού παίρνει την φωτεινότητά του; Την παίρνει από την θεία δόξα. Από την θεία ενέργεια. Γιατί «ὁ Θεὸς φῶς ἐστι». Ο διάβολος έχασε αυτό το φως του Θεού, την θεία δόξα, και έμεινε άμοιρος της θείας δόξας. Είναι το φως της Μεταμορφώσεως στο όρος Θαβώρ. Το έχασε αυτό. Κι έτσι έμεινε σκοτεινός. Στην ένστασή σας ή στην απορία σας πώς ο διάβολος μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός, θα σας απαντούσα ότι δεν πρόκειται περί του φωτός του ακτίστου, αλλά περί κτιστου φωτός. Αυτό το φως το οποίο έχει και ο ήλιος και αυτός ο λαμπτήρας που αυτή την στιγμή που ανάβει. Τώρα, πώς μπορεί ο διάβολος να παίρνει αυτό το υλικό φώς και να περιβάλλεται, όπως ακριβώς και πώς μοιάζει ότι υλοποιείται και εμφανίζεται, αυτά αποτελούν μυστικά του πνευματικού κόσμου, τα οποία δεν μπορούμε να διερευνήσουμε. Το θέμα είναι ότι αυτό το φώς που έχει ο διάβολος είναι κτιστόν. Και πλανά τον άνθρωπο· γι' αυτό οι πνευματικοί άνθρωποι, αυτοί που ζουν στην άσκηση, έχουν και αυτήν την ικανότητα που λέγει ο Απ. Παύλος, στα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, που είναι η διάκρισις, και το τονίζει και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, να διακρίνουν τα πνεύματα εάν είναι από τον Θεόν. Εμφανίζεται ο διάβολος με φως και να πω: «Είναι άγγελος; Έχει την άκτιστον ενέργεια ο άγγελος; Ή είναι ο διάβολος με την κτιστήν ενέργεια;» και συνεπώς να πλανηθώ. Ο πνευματικός άνθρωπος, αυτός που έχει το πνεύμα του Θεού και έχει το χάρισμα αυτής της διακρίσεως, πράγμα αγαπητοί μου πολύ δύσκολο, σας το λέγω ειλικρινά· λέγει: «Είναι ο διάβολος αυτός». Και τότε, μόλις το πει αυτό ή το σκεφθεί, ο διάβολος γίνεται άφαντος.
Πάντως έπεσε ο διάβολος και έπεσε εις τον ορατόν κτιστόν κόσμον ως υπόδικος. Ότι έπεσε ως υπόδικος, το βλέπουμε αυτό από εκείνο το καταπληκτικό, με τον δαιμονισμένο των Γεργεσηνών, που οι δαίμονες εζήτησαν από τον Κύριον της δόξης να μη πάνε στην κόλαση, αλλά να μείνουν ακόμη εις τον κόσμον αυτόν. Διότι ξέρουν ότι είναι υπόδικοι οι δαίμονες, και ότι η κόλασις είναι ο τόπος της τιμωρίας των. Για τους οποίους δαίμονες έγινε η κόλασις. Και τότε ζήτησαν να μείνουν ακόμη εις τον ορατόν κτιστόν κόσμον. Εζήτησαν να πάνε εις τους χοίρους. Το ενθυμείσθε. Το γνωρίζετε. Δηλαδή να βρίσκονται εδώ. Εις τον υλικόν, κτιστόν, ορατόν αυτόν κόσμον. Γι αυτό και είπαν εις τον Κύριον: «Ἦλθες ὧδε πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς;». «Ήλθες να μας βασανίσεις πριν ακριβώς την ώρα μας;». Η αιτία που έπεσαν οι δαίμονες, δηλαδή οι άγγελοι, και έγιναν δαίμονες, πρώτος ο Εωσφόρος, ο αρχηγός, ήτο η υπερηφάνεια. Κρατήστε αυτό. Αποτελεί το κλειδί του θέματός μας. Ήτο η υπερηφάνεια. Οι άνθρωποι τώρα όταν χάνουν τον Θεό, σταματούν μπροστά στην κτίση. Πώς χάνουν οι άνθρωποι τον Θεό; Είναι γνωστό ότι ο Αδάμ και η Εύα δεν έχασαν τον Θεό. Διότι μέσ' τον Παράδεισο είχαν κοινωνία με τον Θεό. Είχαν κοινωνία. Μία κοινωνία, ξέρετε ποία; Εκείνη την οποία θα έχουμε εμείς εις την βασιλείαν του Θεού. Ανείπωτη κοινωνία. Δεν ξέρουμε πώς. Εκείνο το "ήλθε ο Κύριος κατά το δειλινό" δείχνει συνηθισμένη επίσκεψη του Θεού. Ανείπωτο πράγμα. Πώς ακριβώς στην Βασιλεία του Θεού θα είναι οι άνθρωποι, σε μια κοινωνία με τον Θεό, αυτή η κοινωνία χάθηκε, διεκόπη, ε; Τότε οι πρωτόπλαστοι δεν είχαν χάσει τον Θεό. Είχανε φοβερή εμπειρία. Τα παιδιά τους ζήσαν στην αμαρτία, όπως ο Κάιν, αλλά και αυτοί από την παράδοση των γονέων των, δεν είχαν χάσει το Θεό. Από την τρίτη γενεά και παρακάτω αρχίζει η απώλεια του Θεού. Ο Κάιν δεν έχασε, γιατί βλέπουμε, ομιλεί με τον Θεό. Ο 'Αβελ δεν έχασε, γιατί βλέπουμε ομιλεί με τον Θεό. Προσφέρει θυσίαν κ.λπ. Αλλά, παρακάτω, παρακάτω, όσο προχωρούν οι γενεές αρχίζει να συσκοτίζεται η γνώση του Θεού.
Tι είναι εκείνο το οποίο συσκότισε την γνώση του Θεού; Η αμαρτία. Η αμαρτία, αγαπητοί μου, είναι ένας καπνός ο οποίος μας καλύπτει τον ορίζοντα, που εκεί θα βλέπαμε το πρόσωπον του Θεού. Έτσι, όταν ο άνθρωπος χάσει τον Θεό, και αρχίσει να βλέπει την κτίσιν, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να υπάρχει κάποιος που έκανε την κτίσιν, και ανακλά όπως σας έλεγα προηγουμένως, τις ιδιότητές του μέσα στην δημιουργία, τότε αρχίζει να λατρεύει τα κτίσματα. Επειδή ο διάβολος είναι υπόδικος εις τον παρόντα κόσμον, βλέποντας τον άνθρωπο να λατρεύει τα κτίσματα, να λατρεύει το δέντρο, να λατρεύει το ποτάμι, να λατρεύει το βουνό, την πέτρα, τότε επειδή είναι υπερήφανος, πάει και θρονιάζεται. Είδατε; Θρονιάζεται. Πάει και θρονιάζεται στο αντικείμενο εκείνο που λατρεύει ο άνθρωπος. Έτσι ο άνθρωπος λατρεύοντας το αντικείμενο, στην πραγματικότητα λατρεύει τον διάβολο. Γιατί φωλιάζει ο διάβολος μέσα εις τα κτίσματα; Επειδή πάσχει ανίατα από την υπερηφάνεια. Και όπως ξέρετε, η μεγαλυτέρα ευχαρίστησις του ανιάτου στην υπερηφάνεια όντος είναι να προσκυνείται. Άμα προσκυνηθεί αισθάνεται ότι πέτυχε το μεγαλύτερο πράγμα. Στον υπερήφανο θα δείτε να μην υπάρχει ανάγκη, ούτε από χρήματα, ούτε από τίποτα, όσο το όνομά του. Να πουν γι' αυτόν. Να πουν γι' αυτόν. Γι' αυτό λέγει και η παροιμία η γνωστή: «Τα χρήματα πολλοί τα εμίσησαν, την δόξαν κανείς». Είναι η έπαρσις. Η υπερηφάνεια. Αθεράπευτο πράγμα, αν δεν προσέξει κανείς. Στον διάβολο, αγαπητοί μου, είναι αθεράπευτη πλέον. Και έτσι ικανοποιείται ο διάβολος να λατρεύεται και να προσκυνείται, φωλιάζοντας μέσα στα κτίσματα, που οι άνθρωποι οι ταλαίπωροι ‘χάσαν, μπέρδεψαν τον Θεό, με τις ενέργειες που ανακλώνται εις την κτίσιν, και ελάτρευαν χωρίς να το καταλαβαίνουν, ελάτρευαν τον διάβολο.
Αλλά, δεν είναι μόνον το αντικείμενον το οποίον θα λατρευθεί. Είναι και άλλα πράγματα, όπως και προηγουμένως σας είπα. Ειδωλολατρία δεν είναι μόνον να προσκυνήσεις ένα δέντρο ή ένα βουνό. Αλλά και η τέχνη και η τεχνική και η επιστήμη, και όλα αυτά, σας είπα, γίνονται ομοίως, και ο πλούτος και τα χρήματα γίνονται όλα αυτά ομοίως είδωλα· τα οποία λατρεύει ο άνθρωπος, προσκυνά ο άνθρωπος. Ο αφιλότιμος σατανάς φωλιάζει και εις αυτά. Και τότε, μεταβάλλονται κι άλλα πράματα σε στοιχεία λατρείας του διαβόλου. Το γενετήσιον, επί παραδείγματι, οι σχέσεις των συζύγων είναι στο σχέδιο του Θεού. Και αυτό το σχέδιο του Θεού είναι τοποθετημένο σε μια σύζευξη δυο στοιχείων. Της ηδονής και του σκοπού. Από την στιγμή τώρα, μέσα στο σχέδιο του Θεού, έστω και παροδικόν, αγαπητοί μου, έστω και παροδικόν σχέδιον, πάντως έτσι, από την στιγμή που θα ‘ρθει τώρα ο άνθρωπος να χωρίσει αυτά τα δυο και να κρατήσει την ηδονή, και να πετάξει τον σκοπό, που είναι η τεκνογονία, τότε λατρεύει το ήμισυ, λατρεύει εκείνο το οποίο ο Θεός δεν θα ήθελε.Την ηδονή λατρεύει. Πάει ο διάβολος και χώνεται εκεί, και συνεπώς: Είσαι πόρνος; Είσαι ειδωλολάτρης. Λατρεύεις τον διάβολο. Γιατί η πορνεία δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ο διαχωρισμός του σκοπού από την ηδονή. Τα χώρισες; Είσαι ειδωλολάτρης. Τότε, θα μου πείτε, τότε.., μα τότε πρέπει να ‘μαστε όλοι ειδωλολάτρες. Μα αυτό σας έλεγα τόσην ώρα, ότι είμαστε όλοι ειδωλολάτρες. Θέλετε ακόμη κάτι άλλο, αγαπητοί μου; Όταν ο Απόστολος Παύλος απαριθμεί τέσσερις μορφές ανηθικότητας: «Μὴ πλανᾶσθε· -λέει στους Κορινθίους Α', στο 6ο Κεφάλαιο, 9 στίχος- μὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται (μαλακοί είναι οι ομοφυλόφιλοι, και ἀρσενοκοῖται είναι πάλι οι ομοφυλόφιλοι, στις δύο όψεις του πράγματος) βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι». Τα λέω ωμά γιατί αυτά τα τελευταία αμαρτήματα είναι πολύ της μόδας. Βασιλείαν Θεού δεν θα κληρονομήσουν. Είπε τέσσερις μορφές ανηθικότητος. Οι δύο είναι κατά φύσιν, αλλά παρά νόμον, η πορνεία είναι κατά φύσιν αλλά είναι παρά νόμον, παρά την εντολή του Θεού. Και η μοιχεία. Σου λέει, η γυναίκα σου. Μην πας σε ξένη γυναίκα. Είναι παρά νόμον. Η πράξις, κατά φύσιν. Οι δυο άλλες μορφές είναι παρά φύσιν. Και συνεπώς κατά μείζονα λόγο και παρά νόμον. Είναι αυτονόητο. Μόλις αναφέρει την πορνείαν παρεμβάλλει την ειδωλολατρία. Και τώρα το χωρίο πλήρως είναι ως εξής : «Μὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται, βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι». Γιατί, άγιε του Θεού Παύλε, παρενέβαλες την ειδωλολατρίαν; Γιατί, απλούστατα, αυτά τα πάθη είναι ειδωλολατρία. Λατρεύεται ο διαβολος εκεί. Ανοίξτε, αγαπητοί μου, το Α' κεφάλαιο εις την προς Ρωμαίους επιστολή να δείτε ακριβώς αυτό. Και μάλιστα ο Θεός, λέει εκεί ο Απόστολος Παύλος, επειδή οι άνθρωποι πέσαν στ' αμαρτήματα αυτά, επέτρεψε να πέσουν σε μια ακόμη σκληροτέρας μορφής ειδωλολατρία. Ως τιμωρία τους. Γιατί, ξέρετε, έχουμε πολλά σκαλοπάτια ειδωλολατρίας. Έτσι, λέει ένας πατήρ της Εκκλησίας μας, ορθότατα, ότι: "Το σπέρμα που προσφέρεται στην πορνεία, είναι σπονδή στον διάβολο". Γι’ αυτόν τον λόγο ο Κύριος, αγαπητοί μου, απεκάλεσε το κέντρο της ειδωλολατρίας την Πέργαμο, και προπαντός αυτόν τον τεράστιο βωμό του Διός, που σας ανέφερα προηγουμένως, που υπέρκειτο της πόλεως και εδέσποζε της πόλεως, κατοικίαν του σατανά καί θρόνον του σατανά.
Αυτή η αλήθεια, ότι οι δαίμονες κατοικούν εις την ορατήν κτίσιν και επιδρούν δυσμενώς επί των ανθρώπων, όταν αυτοί βεβαίως οι άνθρωποι προσκολλώνται στα κτίσματα, φαίνεται ακόμη και από τις ευχές της Εκκλησίας μας, τους εξορκισμούς του μεγάλου Ευχολογίου. Αν θα δείτε μέσα εκεί στις ευχές, θα δείτε να δεσπόζει αυτή η κεντρική ιδέα. Ιδιαιτέρως μάλιστα εις τις ευχές του εξορκισμού εις το μυστήριο του Βαπτίσματος. Πριν τελέσουμε το μυστήριο του Βαπτίσματος, βυθίσομε το παιδί, τον άνθρωπο που βαπτίζεται εις το νερό, εις το όνομα του Αγίου Τριαδικού Θεού με την τριπλήν κατάδυσιν καί ανάδυσιν. Είδατε που διαβάζουμε κάποιες ευχές και φυσούμε και το νερό; Αυτές οι ευχές, αγαπητοί μου, είναι εξορκισμού. Διώχνουμε τον διάβολο που εμφωλεύει στο νερό. Γιατί η κτίσις δαιμονοκρατείται, και ανά πάσα στιγμή διώχνουμε τον διάβολο. Σας είπα, είναι υπόδικος ο διάβολος και πλανάται στην κτίσιν. Πλανάται. Γι' αυτό και σ' κείνους που προσέχουν σ' αυτά, όταν πάνε έξω στην εξοχή και λένε: «Ακούσαμε φωνές, γέλια, στο βουνό που δεν υπάρχει άνθρωπος· γέλια, κλάματα και παράξενα άλλα πράγματα και φαινόμενα μυστηριώδη» κ.λπ. Οι δαίμονες είναι. Οι δαίμονες που πειράζουν τους ανθρώπους. Και διασκεδάζουν εις βάρος των ανθρώπων, στην κακότητά τους. Ναι, αγαπητοί μου. Γι' αυτό και εμφυσούμε το πρόσωπο που θα βαπτισθεί, είδατε; Ο ιερεύς εκεί που δίνει τις ευχές και ο άνθρωπος στρέφεται προς δυσμάς. Ξέρετε γιατί στρέφεται προς δυσμάς; Γιατί ακόμη δεν είδε το φως του Χριστού. Βλέπει προς Δυσμάς. Βλέπει προς τον διάβολο. Και τότε ο ιερεύς φυσά σταυροειδώς διώχνει τον διάβολον, στρέφεται προς Ανατολάς ο άνθρωπος και πηγαίνει τώρα στην κολυμβήθρα να βαπτιστεί. Αυτά για μια κατοχύρωση. Όσα σας είπα είναι αλήθεια. Είναι μέσα σ' αυτή την πράξη της Εκκλησίας μας ενσωματωμένα.
Ακόμη κάτι άλλο. Αν διαβάσετε βίους αγίων, που θα σας φανούν αυτά παράξενα και θα πείτε για μια στιγμή: «Ε, βρε αδελφέ, αυτά είναι και μύθοι». Πολλές φορές οι άγιοι, όταν συνέτριβαν τα αγάλματα των θεών, τότε, στην εποχή της ειδωλολατρίας, τότε βγαίναν από τα αγάλματα φωνές, φωνές - κραυγές, βλασφημίες, διαμαρτυρίες. Απειλητικές φωνές ηκούοντο. Αυτό δείχνει ότι οι δαίμονες διαμαρτύροντο, γιατί πήγε ο άγιος να τους γκρεμίσει τις φωλιές τους, που εκεί ελατρεύοντο από τους ανθρώπους. Θα σας πω, όμως, και μια αγιογραφική κατοχύρωση με την οποία και θα τελειώσω, για να δείτε ότι αυτά δεν αποτελούν μύθους, αλλά είναι μία φοβερή πραγματικότης. Όπως γνωρίζετε, όταν κάποτε οι Εβραίοι έκαναν ένα πόλεμο με τους Φιλισταίους, οι Φιλισταίοι νίνησαν τον πόλεμο, τελικά κατά θείαν τιμωρίαν και παραχώρησιν, επέτρεψεν ο Θεός να λαφυραγωγηθεί η Κιβωτός του Θεού. Η Κιβωτός της Διαθήκης. Γεμάτοι χαρά και αλαλαγμό οι Φιλισταίοι πήραν το πολύτιμον αυτό λάφυρον και το έφεραν εις τον ναόν του θεού Δαγών και το ετοποθέτησαν εις τα πόδια του θεού Δαγών, ως λάφυρον. Και, ακούστε τώρα το κείμενον παρακάτω, εις το A' Bασιλειών στο 5ο κεφάλαιο: «Εἶδον καὶ ἰδοὺ (πήγαν την άλλη μέρα το πρωί) Δαγὼν πεπτωκὼς ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ ἐνώπιον κιβωτοῦ τοῦ Θεοῦ·(είχε πέσει το άγαλμα, όπως ήταν στο βάθρο του στημένο, έπεσε κατά πρόσωπον, κατά τρόπον που το πρόσωπό του εστρέφετο προς την κιβωτό του Θεού) καὶ ἤγειραν τὸν Δαγὼν καὶ κατέστησαν εἰς τὸν τόπον αὐτοῦ (δηλαδή: σήκωσαν οι Φιλισταίοι το άγαλμα και το ξανάστησαν πάλι) καὶ ἐγένετο ὅτε ὤρθρισαν τὸ πρωί (έγινε όταν το άλλο πρωί ξημέρωσε) καὶ ἰδοὺ Δαγὼν πεπτωκὼς ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ ἐνώπιον κιβωτοῦ διαθήκης Κυρίου, καὶ ἡ κεφαλὴ Δαγὼν καὶ ἀμφότερα τὰ ἴχνη χειρῶν αὐτοῦ ἀφῃρημένα ἐπὶ τά ἐμπρόσθια ἀμαφὲθ ἕκαστον, καὶ ἀμφότεροι οἱ καρποὶ τῶν χειρῶν αὐτοῦ πεπτωκότες ἐπὶ τὸ πρόθυρον, πλὴν ἡ ῥάχις Δαγὼν ὑπελείφθη». Πάλι ξανάπεσε το άγαλμα, έσπασε το κεφάλι, τα χέρια, όλα τα άκρα έσπασαν, έμεινε μόνον η ράχη, εστραμμένη προς την Κιβωτό του Θεού. Αυτό σημαίνει, οι δαίμονες που φώλιαζαν μέσα στο άγαλμα του Δαγών, όταν είδαν την Κιβωτό του Θεού, τι ήτo, αλήθεια; Ένα κιβώτιο που είχε μέσα τις πλάκες. Η Κιβωτός του Θεού ήταν η παρουσία του Θεού. Αν θέλετε, ήταν το υποπόδιον των ποδών του Θεού· που καλεί ο ψαλμωδός να προσκυνήσουμε το «ὑποπόδιον τῶν ποδῶν» αυτού. Μάλιστα αυτό το σημείο, ελάτε αύριο το βράδυ στις 8.30 η ώρα να ακούσετε για την 2α εντολή που λέγει: "Δεν θα προσκυνήσεις ότι υπάρχει στον ουρανό, επάνω στην γη και κάτω από την γη", κι όμως έχουμε το θέμα της εικόνος και το θέμα του Τιμίου Σταυρού. Πώς ακριβώς και τι ακριβώς προσκυνούμε. Να το κλειδί, κοιτάξατέ το. Προσκυνούμε το υποπόδιον των ποδών αυτού. Και ο Τίμιος Σταυρός, αγαπητοί μου, είναι το υποπόδιον των ποδών αυτού. Αν το θέλετε, απλώθηκε ο Υιός του Θεού επάνω εις το Σταυρόν. Είναι τίμιος ο Σταυρός. Φρικτός εις τους δαίμονες. Αυτός που αρνούνται οι Χιλιασταί. Και τον αρνούνται γιατί, πολύ φυσικό, αφού είναι δαιμονισμένοι άνθρωποι. Αφού είναι δαιμονισμένοι άνθρωποι. Λοιπόν, αγαπητοί, ο Δαγών έπεσε κάτω και έσπασε μπροστά στην Κιβωτό του Θεού. Οι δαίμονες δεν μπορούσαν να αντέξουν την θεία λάμψη. Όχι ορατή στα μάτια των ανθρώπων. Αλλά στα μάτια των δαιμόνων. Είναι αυτό που πολλές φορές, πηγαίνουν οι δαιμονισμένοι στον άγιο Διονύσιο, ή στον άγιο Γεράσιμο, ή στον άγιο Σπυρίδωνα και φωνάζουν οι δαίμονες «Καίγομαι, καιγομαι». Τι θα πει «καίγομαι»; Είναι η θεία δόξα, η οποία δεν οράται από τους ανθρώπους, αλλά οράται από τους δαίμονες και οι δαίμονες πραγματικά καίγονται.
Αλλά, αγαπητοί μου, αυτή είναι η ειδωλολατρία. Κατοικεί ο διάβολος και λατρεύεται ο διάβολος. Τι να σας πω; Τι να σας πω άλλο, παρά μόνον εκείνο που λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, θα επαναλάβω, που τελειώνει την επιστολή του. Αδελφοί, «τεκνία», λέγει εκεί, εγώ θα σας έλεγα: αδελφοί, «φυλάσσεσθε ἀπὸ τῶν εἰδώλων». Ας φυλαγόμαστε από τα είδωλα. Γιατί τα είδωλα είναι πολλά και πλούσια στην εποχή μας. Όπως θα δούμε πιο κάτω, τα βαθέα του σατανά. Έχουμε την κατοικία του σατανά. Έχουμε τον θρόνο του σατανά. Έχουμε τα βαθέα του σατανά. Αλλά γι' αυτά πρώτα ο Θεός, θα μιλήσουμε την ερχομένη Κυριακή.
Απόσπασμα από την 13η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης « Ιερά Αποκάλυψις ».
Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἱερά Ἀποκάλυψις " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/kainh-diauhkh/iera-apokalycis
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qa7vUvidbEX6OBGq3b9WeV
Επιμέλεια κειμένου : Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.
🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk
__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0
📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1
📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0
__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share
Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk
†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.
