†.Ενθυμείσθε, αγαπητοί μου, ότι είχαμε αναφερθεί εις την πτώσιν της Ρώμης-Βαβυλώνος ή Βαβυλώνος-Ρώμης, και ότι η αιτία αυτής της πτώσεως, είναι, όπως σημειώνει ο ιερός συγγραφεύς εις το 18ον κεφάλαιον, στίχος 3: «ὅτι ἐκ τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς πορνείας αὐτῆς πέπωκαν πάντα τὰ ἔθνη, καὶ οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς μετ᾿ αὐτῆς ἐπόρνευσαν, καὶ οἱ ἔμποροι τῆς γῆς ἐκ τῆς δυνάμεως τοῦ στρήνους αὐτῆς ἐπλούτησαν». «Ότι από το κρασί του θυμού της πορνείας της ήπιαν όλα τα έθνη και οι βασιλείς της γης μαζί της πόρνευσαν και οι έμποροι της γης πλούτισαν από την δύναμη της σπατάλης της και της ασωτίας της». Όπως είδαμε, σας εξήγησα, ο στίχος αυτός αιτιολογεί την πτώσιν της Βαβυλώνος-Ρώμης. Δείχνει ακόμη και τις βαθιές επιδράσεις του κακού σε όλα αυτά τα έθνη, επί των οποίων επιδρά η Βαβυλώνα-Ρώμη. Οι βασιλείς της γης πορνεύουν μετά της Ρώμης! Τι σημαίνει αυτό; Με το να αποδέχονται τις φθοροποιές επιδράσεις της. Είναι μάλιστα η πνευματική πορνεία, που σημαίνει η συμμετοχή στην αρνητική θέση, στον αρνητικό ρόλο που παίζει αυτή η δύναμις. Οι έμποροι της γης πλουτίζουν· όπως λέγει: «ἐκ τῆς δυνάμεως τοῦ στρήνους αὐτῆς».
Ενθυμείσθε, την περασμένη φορά είχαμε ερμηνεύσει την λέξιν «στρῆνος»· που σημαίνει κάτι πάρα πολύ βαθύ από πλευράς, θα λέγαμε, επιθυμίας και σπατάλης- σας είχα εξηγήσει από το λεξικό, ότι η πρώτη έννοια είναι η αλαζονεία του βίου, δηλαδή η πολυτέλεια, η αφθονία των υλικών αγαθών και η σπατάλη· μια δευτέρα σημασία της λέξεως «στρῆνος» σημαίνει ακολασία και τρυφή· και μία τρίτη ερμηνεία, η θερμή επιθυμία και ο πόθος. Δηλαδή η λαγνεία. Εκείνο το οποίο πραγματικά σήμερα παρατηρεί κανείς σε όλους τους τομείς της ζωής μας, ιδιαιτέρως στην εποχή μας, που βλέπετε πώς οι άνθρωποι με όλα τα υλικά που χρησιμοποιούν και όλους τους τρόπους που χρησιμοποιούν, να ηδονίζονται ποικιλοτρόπως. Με το τσιγάρο, με τα ναρκωτικά, με τα πιοτά, με τον τρόπο που κάθονται ακόμη σε μία καρέκλα. Ακούσατε τι είπα; Με τον τρόπο που κάθονται ακόμη σε μια καρέκλα. Όλα τα θέλουν, να προκαλούν μίαν ηδονήν, μίαν άνεσιν, μίαν ευχαρίστησιν, μίαν απόλαυσιν, μίαν τρυφήν. Αυτό λέγεται «στρῆνος» και ότι «οι έμποροι», λέει, «της γης επλούτισαν από τον «στρῆνον» αυτής της Βαβυλώνος-Ρώμης». Επλούτισαν! Δηλαδή… καλή επιχείρησις, όπως βλέπετε.
Αν θα θέλαμε να σχολιάσουμε αυτήν την επιχείρηση των εμπόρων, από την ένταση του «στρήνους» της Βαβυλώνος-Ρώμης, θα είχαμε να σημειώσουμε ότι αυτό σε κάθε εποχή γίνεται και όπως σας εξήγησα ιδιαιτέρως στην εποχή μας. Αυτό το ποικίλο κακό που υπάρχει στην εποχή μας, είτε λέγεται ανηθικότης, είτε λέγεται διαστροφή. Πωπω, στο θέμα της διαστροφής! Τι εμπορικές δουλειές κάνουν οι ειδικοί έμποροι επί των διαστροφών! Πλουτίζουν πραγματικά! Συνδικάτα του κακού! Γερά συνδικάτα που μπορούν να ανεβάζουν και να κατεβάζουν προέδρους των Ηνωμένων Πολιτειών. Για να πάρετε μία εικόνα. Φοβερά συνδικάτα του κακού. Και του εγκλήματος συνδικάτα.
`Έτσι, πλουτίζουν, θα λέγαμε, με αυτό το ποικίλο κακό, με την ανηθικότητα, με την πορνεία, με τα πορνικά περιοδικά, με τα περιοδικά των ποικίλων διαστροφών, με το κάπνισμα, με τα ναρκωτικά. Τα ναρκωτικά… Μου έλεγε κάποιος, τα χρήματα τα οποία ως κεφάλαια κρατούν οι έμποροι των ναρκωτικών είναι δεκαπλάσια του προϋπολογισμού των Ηνωμένων Πολιτειών. Είναι φοβερό πράγμα! Είναι φοβερό πράγμα! Αντιλαμβάνεσθε λοιπόν τι δύναμις υπάρχει. Γι΄αυτό και θα δείτε στη συνέχεια με την πτώσιν της πόλεως Ρώμης-Βαβυλώνος, οδύρονται οι έμποροι. Γιατί ζημιώνουν.
Ακόμα, η μόδα. Η μόδα. Σε όλους τους τομείς. Η πολυτέλεια, τα εικονογραφημένα, το τραγούδι, το τραγούδι… εκατομμύρια πλάκες, δίσκοι, κυκλοφορούν, χιλιάδων τραγουδιών. Όλα αυτά είναι καταλυτικά πραγματικά της κοινωνίας και του ανθρώπου, και δυστυχώς γίνονται αντικείμενα πλουτισμού των αετονύχηδων του εμπορίου.
Υπάρχει ένα ποτό που το λένε «Coca Cola». Και λέει: «Όποιος πίνει, ξαναπίνει». Γιατί άραγε, όποιος πίνει, ξαναπίνει; Θα ‘λεγε κανείς αφελώς: «Γιατί απλούστατα είναι ωραίο». Α, δεν είναι αυτό. Όποιος πίνει, ξαναπίνει, γιατί έχει μέσα ναρκωτικό. Κι αυτό δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες τις ελληνικές. Υπάρχει μια μάρκα, ας μην την πω, τσιγάρων, που λέει: «Όποιος καπνίζει, ξανακαπνίζει». Κι έχω ακούσει ότι όσοι καπνίζουν αυτή τη μάρκα δεν μπορούν να την αφήσουν· διότι έχουνε βάλει μέσα μία μικρή δόση ναρκωτικού. Και οι έμποροι του κακού πλουτίζουν, πλουτίζουν... Το εμπόριο, αγαπητοί μου, είναι καλόν. Αν το θέλετε, είναι και εξαγιασμένον. Όταν γίνεται έστω και με κίνητρο το κέρδος, αλλά εφόσον όμως γίνεται αληθινός φορέας των αγαθών της γης προς όλους τους ανθρώπους. Δηλαδή, αν έχετε προσέξει, όταν ο Θεός εδημιούργησε τη γη μας, τον πλανήτη μας, σε όλα τα σημεία του πλανήτου μας, δεν έβαλε τα ίδια προϊόντα. Σ’ αυτό το σημείο έβαλε τα Α προϊόντα, σε άλλο σημείο της γης έβαλε Β προϊόντα. Εκείνα που είναι μεσογειακά προϊόντα, δεν είναι τροπικά. Και εκείνα που είναι τροπικά, δεν είναι μεσογειακά. Γιατί ο Θεός συνεκέρασε, θα λέγαμε, τα προϊόντα της γης κατά τρόπον έτσι, ώστε να υπάρχει ανάγκη μεταφοράς των υλικών αγαθών από τον ένα τόπο στον άλλον· την οποίαν μεταφοράν βεβαίως θα κάνουν οι έμποροι. Έστω, ξαναλέμε, και με κίνητρο το κέρδος, επιτέλους επιτέλους, άξιος ο εργάτης του μισθού αυτού. Μάλιστα, παλαιότερους χρόνους οι έμποροι εκινδύνευαν πολύ στη μεταφορά των προϊόντων των εμπορευμάτων των. Όχι ολίγες φορές έχαναν το εμπόρευμά τους από τους ληστάς. Ή ακόμη από μια κακοκαιρία, από έναν καταποντισμό πλοίου κ.ο.κ. Θα πληρωθεί ο άνθρωπος όταν κάνει τη δουλειά αυτή. Αλλά τι γίνεται όμως. Ο Θεός έτσι τα εμοίρασε τα πράγματα, τα τοποθέτησε, για να υπάρχει κοινωνία αγάπης. Να ‘ρθουν τα αγαθά της Αφρικής, ξέρω ‘γω…οι μπανάνες, οι καρύδες, οι χουρμάδες, τι είναι, και να πούμε: «Κοίταξε αυτά ήρθαν από την Αφρική». Να στείλομε εμείς το κρασί μας, τη σταφίδα μας, τα σύκα μας, να πουν: «Κοίταξε, ήρθαν από κει», και με τα εμπορεύματα, τα αγαθά της γης, να γίνεται ταυτοχρόνως και η κοινωνία των ανθρώπων. Είναι σπουδαίο αυτό. Είναι σπουδαίο, αγαπητοί μου. Εάν όμως καλώς τοποθετηθεί το εμπόριον.
Έτσι, το εμπόριον επί αγαθών πραγμάτων, ξαναλέγω άλλη μία φορά, είναι εξαγιασμένον. Οι έμποροι οπωσδήποτε είναι σπουδαίοι παράγοντες, αλλά μόνον με αυτές τις προϋποθέσεις. Όταν μπει όμως το άπληστον κέρδος, το αχόρταστον κέρδος, και φθάνουν να εμπορεύονται όχι πλέον τα αγαθά της γης, όχι τα αγαθά της γης, αλλά να εμπορεύονται τα όσια και τα ιερά, να εμπορεύονται αυτήν την ανθρωπίνην υγείαν· με νοθείες φαρμάκων ή δήθεν φάρμακα αποτελεσματικά και να μην κάνουν τίποτε, να εμπορεύονται και αυτήν την ανθρωπίνη υγείαν, να εμπορεύονται ακόμη και αυτήν την ανθρωπίνη ελευθερία, να εμπορεύονται αυτήν την ανθρωπίνην ψυχήν και την ανθρωπίνη σωτηρία, ε, τότε νομίζω καταλαβαίνομε, όλα αυτά κατατάσσονται στον χαρακτηρισμό του προκειμένου αγιογραφικού χωρίου που σας διάβασα. Ότι αυτοί οι έμποροι πλουτίζουν από τον «στρῆνον» της πόλεως αυτής της διεφθαρμένης. Το παράνομο εμπόριο και τα παράνομα κέρδη βεβαίως σήμερα θεωρούνται εξυπνάδα, μεγάλη εξυπνάδα, όμως αγαπητοί μου, από τον νόμο του Θεού ένα τέτοιο εμπόριο ύποπτο, βρώμικο, είναι ανευλόγητο και καταδικαστέο.
Ενθυμείσθε από τη σχετικήν ευαγγελικήν περικοπήν, ότι ο Κύριος επέτρεψε τους δαίμονες που Τον παρεκάλουν στο πρόσωπο του Γεργεσηνού, να περάσουν και να μπουν μέσα εις τους χοίρους και τότε δυο χιλιάδες χοίροι –το επέτρεψε ο Κύριος- εδαιμονίσθησαν και οδηγήθησαν οι χοίροι εις τον κρημνόν της λίμνης και επνίγησαν. Είναι γνωστό αυτό, εν παρόδω σας το λέγω, ότι βεβαίως τα ζώα το νερό το προσέχουν, όπως και τη φωτιά. Εάν ένα ζώο δεν αγαπά το νερό, δεν πλησιάζει στο νερό. Πολύ παραπάνω μάλιστα ο χοίρος δεν αγαπάει καθόλου το νερό. Πώς λοιπόν τώρα δύο χιλιάδες χοίροι έσπευσαν να πάνε να πνιγούν; Ο άνθρωπος αυτοκτονεί, το ζώο δεν αυτοκτονεί. Τι είχαν, υποθέσεις, προβλήματα και απεγοητεύθησαν οι χοίροι και πήγαν να αυτοκτονήσουν και δη ομαδικώς; Αυτό είναι εξ αντικειμένου απόδειξις ότι υπάρχουν δαίμονες. Εξ αντικειμένου απόδειξις. Όμως, ο Κύριος ετιμώρησε αυτούς. Ίσως κάτι θα ΄λεγαν –το είπαν- εζημίωσε την ξένην περιουσία. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Κύριος πάντων! Και δεν μπορεί να λέει κανείς και να ομιλεί περί περιουσίας του, γιατί ο Κύριος των πάντων είναι ο Ιησούς Χριστός. Ποία είναι η περιουσία σου, άνθρωπε; Ποία είναι η περιουσία σου; Αλλά σε τιμωρεί πραγματικά ο Χριστός, και σε τιμωρεί πραγματικά, γιατί κάνεις παράνομα έργα. Τιμώρησε λοιπόν τους Γεργεσηνούς επειδή ακριβώς μετήρχοντο παράνομον έργον. Ο νόμος απηγόρευε και την βρώσιν του χοιρινού κρέατος και την εκτροφήν των χοίρων. Αυτή είναι η τύχη των παρανόμων έργων. Είναι υπόδειγμα η περίπτωσις των χοίρων που επνίγησαν στη λίμνη. Είναι υπόδειγμα αγιογραφικό, αγαπητοί μου. Γι΄αυτό θα σας παρακαλέσω, αν ποτέ στη ζωή σας, σάς πουν πλάι στο επάγγελμα που έχετε, να μετέλθετε κάτι μία ώρα, δυο ώρες, τρεις ώρες την ημέρα, που να είναι παράνομο αυτό, φερειπείν να βρίσκεσθε μέσα σε μία χαρτοπαικτική λέσχη, για να βοηθήσετε κάτι ή δεν ξέρω σε τι άλλες δουλειές τέτοιες, να διακινείτε, ὃ μή γένοιτο, ναρκωτικά, ή δεν ξέρω τι άλλο, προσέξτε, είναι ανευλόγητο κέρδος, προσέξτε, είναι ανευλόγητο κέρδος. Ο Θεός να φυλάξει! Παρομοιάζεται ο άνθρωπος με τους εμπόρους αυτής της περικοπής που τώρα διαβάζομε.
«Καὶ ἤκουσα ἄλλην φωνὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λέγουσαν· ἔξελθε ἐξ αὐτῆς, ὁ λαός μου, ἵνα μὴ συγκοινωνήσητε ταῖς ἁμαρτίαις αὐτῆς, καὶ ἵνα ἐκ τῶν πληγῶν αὐτῆς μὴ λάβητε·ὅτι ἐκολλήθησαν αὐτῆς αἱ ἁμαρτίαι ἄχρι τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἐμνημόνευσεν ὁ Θεὸς τὰ ἀδικήματα αὐτῆς». Στίχοι 4 έως 5. «Άκουσα άλλη φωνή από τον ουρανό που έλεγε: ‘’Βγείτε από την πόλη αυτή, εσύ ο λαός μου, για να μη συγκοινωνήσετε με τις αμαρτίες αυτής της πόλεως. Ώστε, να μη φθάσετε και να τιμωρηθείτε όταν τιμωρηθεί η πόλη. Γιατί οι αμαρτίες της έφθασαν μέχρι τον ουρανό. Και θυμήθηκε ο Θεός τα αμαρτήματα της πόλεως’’». Δηλαδή τα είδε και έρχεται να τα τιμωρήσει.
Μετά, όπως βλέπετε, από την πρώτην αγγελικήν φωνήν, ακούγεται δευτέρα φωνή από τον ουρανό. Με το σύνθημα όπως ο λαός –είπα σύνθημα, να το θυμόσαστε- όπως ο λαός του Θεού που τυχόν κατοικεί στην πόλιν αυτήν, και βέβαια μέσα σε όλες τις πόλεις κατοικούν άνθρωποι του Θεού, να εξέλθει από την πόλη, να φύγει, ώστε να μη μετέχει, τόσο στις αμαρτίες της πόλεως, όσο και εις την τιμωρίαν της.
Έχομε εδώ μία σπουδαία, αγαπητοί μου, αγιογραφική θέση, η οποία είναι παράλληλος με ό,τι προαναγγέλλει, τόσο ο προφήτης Ησαΐας, όσο και ο προφήτης Ιερεμίας. Θα το ιδούμε παρακάτω. Ο Θεός εδώ παραγγέλλει μίαν έξοδον. Την έξοδο του λαού Του· η οποία ιστορικά, άλλοτε είναι τροπική και άλλοτε είναι τοπική. Και τροπική εννοεί το να είναι ο λαός στην ίδια πόλη, ο λαός του Θεού, στην ίδια αμαρτωλή πόλη, στη Βαβυλώνα, αλλά να μη μετέχει ο λαός του Θεού στα έργα τα αμαρτωλά της Βαβυλώνος. Στα έργα τα αμαρτωλά των ασεβών. Είναι εκείνο το οποίο παραγγέλλει ο Απόστολος Παύλος και είναι πραγματικά θαυμάσιο, όταν λέγει : «Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις· τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; Τίς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; Τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ; Ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου;», Β΄Κορινθίους ΣΤ΄κεφάλαιο, 14-15 στίχοι. Είναι πολύ ενδεικτικό αυτό του τι πρέπει να κάνει ένας πιστός που να εξέλθει τροπικά, ως προς τον τρόπον, ως προς τη συμπεριφορά, ως προς την σχέσιν με τους άλλους. Είναι πολύ σπουδαία θέση αυτή, θα την αναλύσω.
«Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις». «Ἑτεροζυγοῦντες». Τι θα πει αυτό; Άλλος ζυγός είναι του απίστου, άλλος ζυγός είναι ο δικός σου. Ο δικός σου ζυγός είναι του Ευαγγελίου. Είπε ο Κύριος ότι «Ο δικός μου ο ζυγός είναι χρηστός», το χρη- με ήτα. Χρήσιμος, ωφέλιμος. Ο ζυγός των απίστων είναι ζυγός του διαβόλου. «Ζυγός» δε, λέγεται αυτό το ξύλο που μπαίνει μεταξύ δύο ζώων, δύο βοδιών επί παραδείγματι, προκειμένου να οργώσουν. Λέγεται «ζυγός». Λοιπόν, «μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις»· «Μη», δηλαδή, «μπαίνετε να οργώσετε με το να είσαστε δύο διαφορετικοί άνθρωποι». Ο νόμος ο παλιός, αγαπητοί μου, ο νόμος ο παλιός, της Παλαιάς Διαθήκης δηλαδή, έλεγε ότι δεν θα βάλεις δύο διαφορετικά ζώα στο άροτρό σου και να οργώσεις. Δεν θα βάλεις επί παραδείγματι, βόδι με όνον. Το ένα έχει πολλή δύναμη, το άλλο δεν έχει δύναμη. Και φυσικά θα στραβώνει ο ζυγός. Το ένα ζώο πια θα τραβάει το άλλο».
Αλλά το κλειδί της ερμηνείας, πέραν από την πρακτική ωφέλεια του πράγματος, μας το δίνει ο Απόστολος Παύλος. Και λέγει σε μιαν άλλη περίπτωση, ας μην αναφέρομαι πιο πολύ γιατί θα σας απασχολήσω: «Μὴ τῷ Θεῷ μέλει περί τῶν βοῶν;». «Ο Θεός ενδιαφέρεται για τα βόδια; Πάντως», λέγει, για μας δεν γράφτηκε αυτό;». Τι σημαίνει αυτό; Είναι μία εικόνα από το ζωικό βασίλειο που πρέπει να σε βοηθήσει εσένα στο να σκεφθείς τούτο: Ότι δεν πρέπει να είσαι αυτό που λέγει τώρα στην Καινή Διαθήκη ο Απόστολος Παύλος. Τι δηλαδή; «Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις». «Δεν μπορείς να μπεις κάτω από τον ίδιο ζυγό, εσύ ο πιστός με έναν άπιστο άνθρωπο. Δεν μπορείτε». Και το χειρότερο είναι ότι εσύ τελικά θα προδώσεις την πίστη σου κι όχι αυτός θα ωφεληθεί. «Τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ;». «Τι μετοχή, τι ταίριασμα μπορεί να υπάρξει ανάμεσα στην ανομία- «δικαιοσύνη» εδώ θα πει αρετή, αγιότητα-, ανάμεσα στην ανομία, που η ανομία είναι η αμαρτία», όπως λέγει ο Ευαγγελιστής, «με την αρετή, την αγιότητα; Υπάρχει καμία σχέση;».«Τίς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος;». Τι μετοχή, τι κοινωνία, τι ταίριασμα μπορεί να υπάρχει μεταξύ του φωτός και του σκοταδιού; «Τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ;». «Πώς είναι δυνατόν να συμφωνήσει ο Χριστός με τον διάβολο; Συμφωνούν;».«Ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου;». «Και τι μερίδα μπορεί να υπάρχει, τι σχέση μπορεί να υπάρχει μεταξύ του πιστού και του απίστου; Καμία!».
Αυτό, λοιπόν, αν το καταλάβουν, αγαπητοί μου, οι Χριστιανοί μας, τότε εξέρχονται ανά πάσα στιγμή, τροπικώς από την πόλη την αμαρτωλή, στην οποία κατοικούν. Αν το θέλετε, από τον καιρό που ο Χριστιανισμός κηρύχτηκε στον κόσμον, αυτήν την τροπική έξοδο ζητάει πάντοτε το Ευαγγέλιον από τους πιστούς. Αν θα μου πείτε: «Πώς μπορεί να γίνει αυτό;», θα σας διαβάσω μία περικοπή λίγο σύντομα, από την περίφημη εκείνη Επιστολή προς Διόγνητον, που είναι προϊόν του 2ου αιώνος μ.Χ. Εκεί δίνει την απάντηση πώς θα είναι αυτή η τροπική έξοδος των πιστών.
«Χριστιανοὶ γὰρ οὔτε γῇ οὔτε φωνῇ οὔτε ἔθεσι διακεκριμένοι τῶν λοιπῶν εἰσιν ἀνθρώπων- «Οι Χριστιανοί», λέγει, «ούτε ως προς την πατρίδα, ούτε ως προς τη γλώσσαν, τη φωνή, την γλώσσα, ελληνική, ιταλική, αγγλική, τι είναι, ούτε εις τα ήθη ξεχωρίζουν, στα έθιμα, με τους άλλους ανθρώπους». Δηλαδή οι συνήθειες μέσα σε μια πόλη, όπως επί παραδείγματι, αλλάξαμε ώρα, αλλάξαμε ώρα σήμερα, τι σημαίνει «αλλάξαμε ώρα»; Ακολουθούν αυτήν την αλλαγή της ώρας φυσικά και οι πιστοί και οι άπιστοι. Και ένα σωρό άλλα πράγματα, τα οποία μπορεί να υπάρχουν μέσα σε μία πόλη. Ότι πρέπει να οδηγώ αυτοκίνητο πηγαίνοντας δεξιά, ότι πρέπει να περνάω σαν πεζός από τα καρφιά· κ.ο.κ. «Είτε λοιπόν», λέγει, «είσαι πιστός, είτε όχι, θα κάνεις το ίδιο». Δεν διακρίνονται λοιπόν οι Χριστιανοί ως προς αυτά.
«Οὔτε γάρ που πόλεις ἰδίας κατοικοῦσι οὔτε διαλέκτῳ τινὶ παρηλλαγμένῃ χρῶνται - «Ούτε», λέγει, «δικές τους πόλεις κατοικούν» - ουτοπία θα ήταν αυτό να πούμε, ελάτε αγαπητοί μου, ποιοι από σας είστε Χριστιανοί, ελάτε να χτίσουμε μία δική μας πόλη. Να είμαστε μόνοι μας. Ιδεώδες, αλλά ουτοπία. Ακούσατε τι είπα; Ουτοπία! «Ούτε λοιπόν κατοικούν ξεχωριστές πόλεις, ούτε διάλεκτον και γλώσσα ξεχωριστή χρησιμοποιούν».
«Πατρίδας οἰκοῦσιν ἰδίας –Ακούστε τώρα εδώ να ιδείτε, ότι ενώ είναι μέσα στις ίδιες πόλεις, πώς κινούνται. Ακούσατέ το. Είναι ένα κλασικό κομμάτι σε αυτήν την επιστολή προς Διόγνητον. Είναι υπέροχο. Βέβαια, ένα τμήμα σας διαβάζω, γιατί είναι μεγαλύτερο και είναι θαυμάσιο-· «Πατρίδας οἰκοῦσιν ἰδίας ἀλλ’ ὡς οἰκοῦσιν ἰδίας, ἀλλ’ ὡς πάροικοι». «Βεβαίως, ο καθένας κατοικεί τη δική του πατρίδα». Αυτός είναι Λαρισαίος, εκείνος είναι Τυρναβίτης. «Αλλά ο καθένας ενώ κατοικεί την πατρίδα του, εκεί που γεννήθηκε, όμως σας πάροικος. Ότι η αληθινή μας πατρίδα είναι στον ουρανό». Κατά το «Οὐκ ἐχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν».
«Μετέχουσι πάντων ὡς πολῖται». Δείτε πόσο χρήσιμο είναι αυτό, «μετέχουν σε όλα σαν πολίται, θα πάνε να ψηφίσουν, θα κινηθούν όπως οι πολίται και οι νόμοι ορίζουν»· «καὶ πάνθ’ ὑπομένουσιν ὡς ξένοι»-«και όλα τα υπομένουν σαν να μην είναι πολίται εκείνης της πόλεως». «Πᾶσα ξένη, πατρίς ἐστιν αυτῶν-«Κάθε ξένος τόπος είναι πατρίδα τους», καὶ πᾶσα πατρὶς ξένη-«και κάθε πατρίδα γι’ αυτούς είναι ξένη». Ή εδώ ή εκεί, όπου ο Θεός με έχει φυτέψει, για τον παρόντα βίο. Θα φύγομε από την παρούσα ζωή.
«Ἐν σαρκὶ τυγχάνουσιν, ἀλλ’ οὐ κατὰ σάρκα ζῶσιν –«Βεβαίως σαρκικά ζουν στον κόσμο, δηλαδή είναι με το σώμα τους στον κόσμον αυτόν, αλλά δεν ζούνε σαρκικά»· με το σώμα είναι αλλά δεν ζουν σαρκικά· «ἐπὶ γῆς διατρίβουσιν –«περνούν τον καιρό τους πάνω στη γη»-, ἀλλ’ ἐν οὐρανῷ πολιτεύονται- «αλλά πολιτεύονται ουράνια. Εκεί είναι το πολίτευμά τους». Λέγει ο Απόστολος Παύλος: «Το πολίτευμά σας είναι στον ουρανό». Μπορεί να ψηφίζουν εδώ στη γη, το αληθινό πολίτευμα είναι στον ουρανό.
«Πείθονται τοῖς ὡρισμένοις νόμοις, καὶ τοῖς ἰδίοις βίοις νικῶσι τοὺς νόμους». Ύψος! «Πείθονται στους νόμους της πολιτείας». Τι λέγουν οι νόμοι της πολιτείας; Αυτό κι αυτό κι αυτό. Μάλιστα. «Ο τρόπος με τον οποίον ζουν, ξεπερνούν τους νόμους». Είναι εκείνο το οποίο λέγει ο Απόστολος Παύλος: «Δικαίῳ νόμος οὐ κεῖται». Ακούσατέ το αυτό. «Για τον δίκαιο, για τον άγιο δεν υπάρχει νόμος». Γιατί δεν υπάρχει νόμος; Γιατί είναι άγιος! Δεν υπάρχει περίπτωση να παραβεί τίποτα γιατί είναι άγιος. Βλέπετε λοιπόν; Πείθονται στους νόμους της πολιτείας αλλά και τους ξεπερνούν. Δηλαδή: είμαι στρατιώτης, αγαπητοί μου. Πρέπει να μου πουν ότι πρέπει να ‘μαι πειθαρχικός; Υπάρχει μία δουλειά που λέγεται… αγγαρεία. Δηλαδή, λένε οι στρατιώται: «Έχομε αγγαρεία». Αγγαρεία θα πει δουλειά με το ζόρι. Το λέγει η λέξις. Δεν θα πει εργασία. Θα πει αγγαρεία. Και τι θα πει αγγαρεία τώρα εδώ, πού θα πάμε, να κάνομε τι; Φερειπείν, να σκουπίσουμε το προαύλιο. Να πλύνομε τα καζάνια. Γιατί αγγαρεία; Γιατί αγγαρεία; Ποιος θα φάει από τα καζάνια; Και ποιος θα περπατάει στο προαύλιο; Εμείς οι ίδιοι δεν θα είμαστε; Γιατί λοιπόν θα πρέπει να είναι αγγαρεία; Ποιος θα φάει από τα καζάνια; Και ποιος θα περπατάει στο προαύλιο; Εμείς οι ίδιοι δεν θα είμαστε; Γιατί λοιπόν θα πρέπει να είναι αγγαρεία; Και όχι εργασία; Με το να πω λοιπόν αυτό, όχι ως αγγαρεία αλλά ως εργασία, με τον τρόπο που κινούμαι και με τον τρόπο που σκέπτομαι, ξεπερνώ την εντολή της πειθαρχίας, ότι πρέπει να κάνω καθαριότητα. Το καταλαβαίνω εγώ από μόνος μου. Αυτό θα πει υπέρβαση των νόμων. Ξεπέρασμα. Με τον ίδιο μου τον τρόπο, όπως σκέπτομαι και όπως αντιλαμβάνομαι και όπως ενεργώ.
«Ἁπλῶς δ’ εἰπεῖν, ὅπερ ἐστὶν σώματι ψυχή, τοῦτ’ εἰσὶν ἐν κόσμῳ Χριστιανοί». «Και με δυο λόγια», λέει, «απλά απλά να το πούμε, όπως είναι η ψυχή στο σώμα, έτσι είναι οι Χριστιανοί μέσα στον κόσμο». Και μάλιστα λίγο πιο κάτω αν θέλετε, λέγει το εξής: « Ο κόσμος έχει λόγον υπάρξεως επειδή έχουνε λόγον υπάρξεως οι Χριστιανοί. Και ο κόσμος υπάρχει γιατί υπάρχουν οι Χριστιανοί. Αν δεν υπήρχαν οι Χριστιανοί, ο κόσμος δεν θα είχε λόγον υπάρξεως». Αυτό είναι και αγιογραφικό. Μέσα στα Σόδομα και στα Γόμορα εάν ήσαν δέκα, δέκα, δέκα αγαπητοί μου, ευσεβείς άνθρωποι, θα είχε λόγους ο Θεός να διατηρήσει αυτήν την Πεντάπολη και να μην την καταστρέψει. Αλλά δεν ήσαν ούτε δέκα· που σημαίνει πράγματι οι πιστοί μέσα στον κόσμον είναι εκείνοι που δημιουργούν λόγους υπάρξεως αυτού του ιδίου του κόσμου. Είναι μεγάλο πράγμα αυτό. Εάν κάποτε το καταλάβαινε ο κόσμος! Αλλά δεν το καταλαβαίνει. Γι΄αυτό ο πιστός ζει αυτό το δράμα· του ότι ζει σε έναν κόσμο που δεν κατανοεί· που δεν κατανοεί. Αλλά κατανοεί ο ίδιος. Αυτό αυξάνει φυσικά το δράμα του. Ο άγιος άνθρωπος ζει το δράμα του κόσμου τούτου. Το ζει. Εάν κανείς πραγματικά είναι άγιος, το καταλαβαίνει αυτό.
Ακόμα, είναι γνωστό ότι ο δίκαιος Λωτ ζούσε στα Σόδομα και στα Γόμορρα όταν είχανε χωρίσει τα ποίμνιά τους με τον θείο του τον Αβραάμ, κι εκείνος κατέβηκε στις εύφορες, εύφορες την εποχή εκείνη, πεδιάδες της Νεκράς Θαλάσσης. Εύφορες πεδιάδες. Στο 2.100 π.Χ. Αλλά ο Λωτ αποκαλείται από την Αγία Γραφή, Καινή και Παλαιά Διαθήκη, «δίκαιος». «Διότι ζούσε στα Σόδομα, αλλά δεν ζούσε τον σοδομιτικόν τρόπον ζωής». Μας αναφέρει ο Απόστολος Πέτρος στη δευτέρα του επιστολή,2,7, τα εξής: «Καὶ δίκαιον Λὼτ καταπονούμενον ὑπὸ τῆς τῶν ἀθέσμων ἐν ἀσελγείᾳ ἀναστροφῆς ἐῤῥύσατο·βλέμματι γὰρ καὶ ἀκοῇ ὁ δίκαιος, ἐγκατοικῶν ἐν αὐτοῖς, ἡμέραν ἐξ ἡμέρας ψυχὴν δικαίαν ἀνόμοις ἔργοις ἐβασάνιζεν·οἶδε Κύριος εὐσεβεῖς ἐκ πειρασμοῦ ῥύεσθαι». Δηλαδή, «τον δίκαιο Λωτ, που τον έβλεπε να καταπονείται, να καταπονείται από τι; Από τα άθεσμα της αναστροφής σε σχέση με ασέλγειες. Φοβερό πράγμα! Διαβάστε εκεί στη Γένεση να δείτε, αγαπητοί μου, πραγματικά πόσο υπέφερε ο Λωτ. Πόσο υπέφερε που έβλεπε τα παρά φύσιν αμαρτήματα να γίνονται εις την πόλιν αυτήν, κατά τρόπον αναιδέστατον. Αναιδέστατον! Έφθασε, έφθασε, έφθασε, τι να πει κανείς, τι να πει, εζήτησαν οι άνθρωποι αυτοί τους δύο φιλοξενουμένους του να τους προσβάλλουν ηθικώς. Και λέγει: «Μην το κάνετε αυτό, μην το κάνετε, έχω», λέγει, «δύο κόρες, παρθένους. Πάρτε τις και χρησιμοποιήσατέ τες όπως θέλετε». «Όχι», λέει, «θα μας δώσεις αυτούς τους επισκέπτες σου!». Ο άνθρωπος αυτός τα ΄βλεπε κάθε μέρα αυτά τα πράγματα. Και όπως λέγει εδώ ο Απόστολος Πέτρος, «κατεπονεῖτο». Αλλά τον ερρύσατο ο Κύριος, τον εγλύτωσε, επειδή «κατεπονεῖτο». «Βλέμματι», λέει, «καὶ ἀκοῇ ὁ δίκαιος, ἐγκατοικῶν ἐν αὐτοῖς»· «Έβλεπε, άκουγε κάθε μέρα, που κατοικούσε ανάμεσά τους», «ἡμέραν ἐξ ἡμέρας ψυχὴν δικαίαν ἀνόμοις ἔργοις ἐβασάνιζεν»· «εβασάνιζε τη δικαία του ψυχή βλέποντας τα παράνομα αυτά έργα». Γιατί γνωρίζει ο Κύριος να σώζει τους ευσεβείς. Είδατε λοιπόν ο Λωτ; Ο Λωτ ζούσε στα Σόδομα, θα επαναλάβω, αλλά δεν ζούσε σοδομιτικά. Αυτό θα πει «εξέρχομαι τροπικά». Ήρθε στιγμή ο Λωτ να εξέλθει και τοπικά. Θα το δούμε λίγο πιο κάτω.
Αυτή η τοπική έξοδος την οποία εντέλλεται ο Θεός, συναντάται σε πολλά σημεία της Αγίας Γραφής. Σας αναφέρω τον Ησαΐα 52,11, Ιεζεκιήλ 20,34, Β΄Κορινθίους 6,17. Ακούστε τι λέγει: «Διὸ»· και πρόκειται περί τοπικής, όχι τροπικής· «διὸ ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς». «Δηλαδή, γι'αυτό, βγείτε από ανάμεσά τους, τοπικά, και αφορίσθητε(αφορίζω θα πει από και ορίζω· δηλαδή ξεχωριστείτε. Δηλαδή με αφανή τρόπο ξεχώρισμα. Τοπικώς). Και τίποτε το ακάθαρτο να μην το ενδύσετε. Κι εγώ θα σας δεχθώ, λέγει ο Θεός».
Όπως θα ενθυμείσθε από την Ιστορία, την ιερή Ιστορία, η έξοδος των Εβραίων από την Αίγυπτον είχε έναν τοπικόν περιορισμόν, στην πατρίδα τους· δηλαδή έφυγαν από την Αίγυπτον και πήγαν εις την γη της επαγγελίας. Εκεί στη γη της επαγγελίας ο Θεός τούς είπε να μην έχουν ουδεμίαν κοινωνίαν με τους γύρω αλλοφύλους. Μάλιστα, πριν μπουν εις την γην της Επαγγελίας, είναι γνωστή η ιστορία, όταν τους κάλεσαν οι Μωαβίται, ακριβώς για να τους αδυνατίσουν από πλευράς πνευματικής αποχής –ακούσατε; Να τους αδυνατίσουν από πλευράς πνευματικής αντοχής, δια να τους καταβάλλουν. Αυτό που κάνουν και εις την πατρίδα μας σήμερα. Μας αδυνατίζουν πνευματικά ποικιλοτρόπως, για να μας καταβάλουν και να μας εξαφανίσουν. Αυτό έκαναν οι Μωαβίται. Και τους κάλεσαν σε μία γιορτή. «Ελάτε», λέει. «Τι αθωότερον; Τι αθωότερον από μια γιορτή. Ελάτε να δείτε τα ήθη και τα έθιμά μας. Ελάτε να δείτε τις γιορτές μας». «Και θυσίασαν», λέγει, «στον Βεελθεγώρ και έφαγαν ἀλησγήματα, δηλαδή από τις θυσίες των ειδώλων. Και επόρνευσαν με τις κοπέλες των Μωαβιτών». Το έκαναν επίτηδες και αυτό. Το ‘καναν επίτηδες οι Μωαβίται, να τους μπλέξουνε. Και τότε οργίσθηκε ο Θεός και έπεσε σφαγή. «Τρομερό!», θα ‘λεγε κανείς, «Δεν υπήρχε άλλη θεραπεία;». Λέγει ο Ιπποκράτης: «Ό,τι δεν θεραπεύει τούτο και εκείνο το θεραπεύει ο σίδηρος. Κι ό,τι δεν θεραπεύει ο σίδηρος, το θεραπεύει η φωτιά. Κι ό,τι δεν θεραπεύει η φωτιά, δέον να θεωρηθεί ανίατον». Εδώ έπρεπε λοιπόν ο σίδηρος να θεραπεύσει. Δηλαδή, χειρουργική επέμβασις. Κι έπεσε σφαγή, και εφονεύθησαν, εσφάγησαν 23.000 άνδρες την ημέρα εκείνη. Γιατί έπρεπε να κοπεί αυτό το κακό, να φύγει. Και είπε ο Μωυσής στους Εβραίους: «Να το θυμόσαστε, Μωαβίτης ουδέποτε θα γίνει προσήλυτος· διότι προσπάθησαν να σας ξεγελάσουν, να σας αδυνατίσουν και να σας νικήσουν».
Μια μικρή παρένθεση. Η Ρουθ ήτανε Μωαβίτισσα. Και είναι πρόγονος του Χριστού. Και είναι ένα από τα τέσσερα γυναικεία ονόματα που αναφέρει ο ευαγγελιστής Ματθαίος. Αυτά εν παρόδω σας τα λέγω, παρενθετικώς. Γιατί κατόπιν αυτό ήρθη, με την έννοια των λαών πια, ότι εν Χριστώ όλοι δύνανται να σωθούν. Και οι Μωαβίται δύνανται να σωθούν. Αλλά χωρίς να σημαίνει ότι πρέπει να κάνω παρέα με όλους αυτούς, οι οποίοι μπορούν να με αδυνατίσουν πνευματικά και στο τέλος να χάσω τον Θεό. Έτσι οι Εβραίοι αποτελούν ένα τυπικό παράδειγμα ενός λαού, ο οποίος είναι τοπικά απομονωμένος. Αυτή είναι η τοπική, θα λέγαμε, αναχώρησις, η τοπική έξοδος.
Αλλά έχομε και άλλη περίπτωση· που είναι και τοπική και τροπική. Είναι η αναχώρησις πολλών Χριστιανών, ιδίως τους τρεις πρώτους αιώνας, που καταφεύγουν εις τας ερήμους, αλλά και μέσα στην Ιστορία επαναλαμβάνεται αυτή η τοπική έξοδος και θα επαναληφθεί και εις τα έσχατα. Θα επαναληφθεί και εις τα έσχατα οπωσδήποτε, το λέγει η Αποκάλυψις. Η γυναίκα που είδαμε στο 13ο κεφάλαιο, την οποία καταδιώκει ο δράκων, και είναι η γυναίκα-Εκκλησία, αυτή, λέγει, καταφεύγει εις την «ἔρημον», με την τοπική σημασία της λέξεως «ἔρημος», με την τοπικήν, δηλαδή με την έννοια του εδάφους· στην ερημιά· όταν λέμε «ἔρημος», όχι εννοούμε άμμο, όπως θα λέγαμε η έρημος Σαχάρα, αλλά εις τις ερημιές, εκεί που δεν κατοικούν άνθρωποι. Ότι δηλαδή οι πιστοί εκεί θα καταφύγουν. Στις ερημιές. Εκεί καταφθάνει ο δράκων για να την καταστήσει, θα ενθυμείσθε όταν τα λέγαμε, «ποταμοφόρητον». Να την πνίξει. Τι θα πει «να την πνίξει»; Να φθάσουν εκεί οι ιδέες και οι ιδεολογίες, για να την πνίξει τη γυναίκα Εκκλησία. Αλλά τελικά γλυτώνει η γυναίκα Εκκλησία. Οι πιστοί που γνωρίζουν γιατί φεύγουν από τον κόσμον, για να σωθούν, γλυτώνουν. Είναι αυτή, θα λέγαμε, η ηρωική έξοδος των
Χριστιανών. Βέβαια, η ηρωική έξοδος των Μεσολογγιτών υμνήθηκε. Δεν ξέρω ποιος μπορεί να υμνήσει αυτή την ηρωική έξοδο των Χριστιανών. Αλλά την υμνεί αυτός ο ουρανός.
Με ένα συνοπτικό τρόπο, όλα αυτά που σας είπα, τόσο ο Ανδρέας Καισαρείας, όσο και ο Αρέθας, αυτήν την έξοδο από τη Βαβυλώνα, που εντέλλεται ο Θεός εις τον λαόν του, την εννοούν - εννοούν αυτήν την Βαβυλώνα, «σύμπαντα τόν φθαρτόν κόσμον». Ό,τι δεν έχει σχέση με τη Βασιλεία του Θεού, και ό,τι έχει σχέση με την αμαρτία. Και αν το θέλετε, όπως λέγαμε και την περασμένη φορά, είναι και η εκκοσμικευμένη Εκκλησία, η εκκοσμικευμένη Εκκλησία. Οι πιστοί εκείνοι, είτε σαν διοίκηση, είτε σαν μέλη της Εκκλησίας, που ζουν ένα μεσοβέζικο Χριστιανισμό. Αυτή η Εκκλησία, λέγαμε την περασμένη φορά, ούτε σώζει, ούτε σώζεται. Αυτή η Εκκλησία αποδοκιμάζεται από τον Θεό. Μία εκκοσμικευμένη Εκκλησία, αναμφισβήτητα είναι ό,τι είπαμε. Είναι κόσμος. Κι αφού είναι κόσμος, απ’ αυτήν την Εκκλησία την εκκοσμικευμένη, ο λαός του Θεού πρέπει να εξέλθει. Πρέπει να φύγει.
Και λέγει στη συνέχεια το ιερό κείμενο: «ἵνα μὴ συγκοινωνήσητε ταῖς ἁμαρτίαις αὐτῆς, καὶ ἵνα ἐκ τῶν πληγῶν αὐτῆς μὴ λάβητε». «Και όλα αυτά για να μη γίνετε κοινωνοί των αμαρτιών της πόλεως, και συνεπώς και της τιμωρίας που θα λάβει».
Έτσι, όπως είδατε, έχομε μία σειρά εξόδων. Μία σειρά εξόδων. Αξίζει να τις μελετήσουμε αυτές τις εξόδους, αγαπητοί μου. Όπως λέγαμε τώρα, θα το δείτε και στη συνέχεια, που κάθε φορά ο Θεός υποδεικνύει και τον τρόπον της αναχωρήσεως. Κάθε φορά, θα το πω άλλη μία φορά, γιατί πρέπει να τυπωθεί στα αυτιά σας, γιατί θα σας χρειαστεί, θα μας χρειαστεί, κάθε φορά ο Θεός υποδεικνύει τον τρόπον της αναχωρήσεως. Αυτήν την στιγμή, αν μου πείτε ότι πρέπει να φύγω, με ποιον τρόπο; Θα σας έλεγα, αγνοώ. Όταν θα ’ρθει η ώρα που πρέπει να φύγω, θα μου το δείξει αυτό ο Θεός. Θα το δείξει μόνο στην Εκκλησία Του αυτό. Ακούσατέ το. Οι τρόποι που θα σας πω χρονικά προηγούνται. Μένει μόνο ακόμη ένας. Ο εσχατολογικός τρόπος αναχωρήσεως. Θα μιλήσουμε γι’ αυτόν.
Και η πρώτη έξοδος, και ο τρόπος διασώσεως ήταν, η εποχή του Νώε, που ο Νώε σώθηκε με την Κιβωτό. Ο Νώε ήταν δίκαιος· ενώ η εποχή του ήταν σάρκες. «Οὐ μὴ καταμείνῃ τὸ πνεῦμά μου ἐν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις εἰς τὸν αἰῶνα διὰ τὸ εἶναι αὐτοὺς σάρκας», λέγει ο Θεός. Αποφασίζει ο Θεός την καταστροφή των ανθρώπων. Ο Θεός λοιπόν υποδεικνύει τρόπον σωτηρίας τώρα του Νώε. Και του λέγει: «Θα κατασκευάσεις μία κιβωτό· εκεί θα σωθείς». Έτσι βλέπομε ότι λέγει στον Νώε μίαν έξοδον. Του λέγει και τον τρόπον της εξόδου: «Θα φύγεις από τον λαόν αυτόν. Αυτοί θα καταστραφούν. Θα μπεις μέσα σε μία κιβωτό».
Στα Σόδομα και τα Γόμορρα, σας είπα προηγουμένως, ο Λωτ είναι δίκαιος, υποφέρει βλέποντας την αμαρτωλότητα των κατοίκων. Ο Θεός καταστρέφει τις πόλεις. Τον Λωτ πώς τον σώζει; Με το να τον βγάλει έξω από την πόλη. Του λέγει: «Σώζων σῶζε τήν σεαυτοῦ ψυχήν». Ο Λωτ τρέμει όταν του ανεκοίνωσε. Πρέπει να ‘ναι μετά τα μεσάνυχτα αυτή η ιστορία, γιατί εκείνο το βράδυ εδέχθηκε την επίθεση των κατοίκων της πόλεως, ζητούντες αυτοί να αμαρτήσουν με τους δύο επισκέπτας του. Και ήταν άγγελοι εις τύπον της Αγίας Τριάδος, και δη, εις τύπον του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Πού φθάνει ο άνθρωπος; Πού φθάνει! Πού φθάνει! Και, αγαπητοί μου, ύστερα από την περιπέτεια αυτή, τη νυχτερινή, λέγουν οι δύο επισκέπται, που ακόμη δεν είναι γνωστοί εις τον Λωτ: «Ετοιμάσου, ο Κύριος θα βρέξει πυρ και θείο εις την πόλιν αυτήν. Δεν θα μείνει κανείς. Έχεις τίποτα συγγενείς; Έχεις τίποτα γνωστούς; Πες τους να φύγουνε κι αυτοί». «Ναι», λέγει, «έχω δύο γαμπρούς. Οι κόρες μου είναι αρραβωνιασμένες. Να πάω να τους το πω». Ακούστε κι αυτό το σημείο, μας είναι χρήσιμο. Και τότε, αγαπητοί μου, πηγαίνει και λέει στους γαμπρούς του τη νύχτα, εκείνη την νύχτα, όχι παραπάνω, λέγει, ο Θεός θα καταστρέψει την πόλιν, πρέπει να φύγουμε. Και είπαν οι γαμπροί: «Ο πεθερός μας γελοιάζει. Λέει αστεία, ή τα ‘χει χαμένα». Ακούσατε;
Έτσι, πολλές φορές θα λέμε στον λαό μας ότι ο Θεός θα καταστρέψει τον κόσμον και οι άλλοι οι άνθρωποι γελούν και λέγουν: «Αν είναι δυνατόν, τα΄χασε αυτός ο ιεροκήρυκας, δεν είναι καλά». «Τα ‘χασε ο Λωτ, ο πεθερός μας». Και το χαρακτηριστικό του είναι, του λέγει ο Θεός: «Κι όποιος άλλος γνωστός σου μπορεί να σωθεί». Πωπω ευκαιρία! Τελικά κανείς δεν δέχθηκε να φύγει από την πόλιν. Δηλαδή δεν εξήλθον της πόλεως. Κι επειδή ο Λωτ έπαθε ένα νευρικό κλονισμό, έτρεμαν ο Λωτ, η γυναίκα του και οι δυο του κόρες. Έτρεμαν. Και έπαθαν εκείνο που παθαίνομε όταν βλέπομε μία επικειμένη καταστροφή, και καθηλούμεθα, καρφωνόμεθα στην θέση μας και τα πόδια μας δεν κουνούν να φύγουν. «Και τότε», λέγει, «οι δύο άγγελοι τους έπιασαν από τα χέρια». Από τα χέρια τους έπιασαν για να τους βγάλουν έξω από την πόλη. Αγαπητοί μου, η γυναίκα του Λωτ χάθηκε στον δρόμο. Πιασμένη από το χέρι του Θεού, επιτρέψατέ μου, και κατά αισθητόν τρόπον. Και χάθηκε. Δηλαδή μπορείς να χαθείς ακόμη κι αν σε πιάσει ο Θεός από το χέρι; Ναι! Πότε μπορώ να σωθώ; Όταν θέλω κι εγώ να σωθώ. Η γυναίκα του Λωτ γύρισε πίσω να δει το σπίτι της, τι απέγινε. Χάθηκε το νοικοκυριό της ή δεν χάθηκε;
Τρίτη περίπτωσις είναι η Νινευί. Εδώ ακούστε παρακαλώ αυτό. Αυτό θα μας χρειαστεί ίσως. Ακούσατέ το, θα μας χρειαστεί ίσως. Ξέρετε ότι ο Θεός στέλνει τον προφήτη Ιωνά να παραγγείλει ότι η πόλις θα καταστραφεί· εάν δεν μετανοήσει. Κι ο Ιωνάς, τρεις μέρες γυρίζει τη μεγάλη πόλιν των Ασσυρίων, να λέγει ότι ο Θεός θα καταστρέψει την πόλιν. Σημειώσατε δε ότι ο Θεός δεν ήταν πιστευτός εις την Νινευί. Δεν ήταν γνωστός. Ήταν ειδωλολατρική πόλις. Κάποιος λοιπόν Ιουδαίος τώρα έρχεται να πει εις την Νινευί «το και το». Κι αν θέλετε, χμ, οι Ασσύριοι πολλές φορές ενοχλούσαν το βόρειο Βασίλειο του Ισραήλ, το οποίο και τελικά υπεδούλωσαν και ηχμαλώτευσαν. Και ήσαν μισητοί οι Ασσύριοι στην ψυχή των Εβραίων. Ο Ιωνάς και γι’ αυτόν τον λόγο δεν ήθελε να πάει στην Νινευί. «Να πάει να σωθεί η Νινευί, οι εχθροί τους; Οι εχθροί τους;». Δεν ήθελε να πάει. Κι ο Θεός του λέγει: «Θα πας». Κι όταν φεύγει για την Ταρσίς στην Ισπανία, τον παίρνει από το αυτί ο Θεός, τον τρώει το ψάρι, τον καταπίνει και πάει και τον βγάζει στα παράλια της Φοινίκης. Και του λέγει: «Αυτό που σου είπα θα κάνεις. Θα πας στη Νινευί». Κηρύσσει μετάνοια. Στάθηκε δε υποδειγματική η μετάνοια της Νινευί, καταπληκτικό φαινόμενο, «από τον βασιλιά», λέει, «μέχρι τα ζώα, ενήστευσαν τρεις μέρες. Κι έβαλαν στάχτη στο κεφάλι τους και σακιά,τσουβάλια, για να δείξουν το πένθος τους». Μετενόησε βεβαίως ο Ιωνάς που πήγε, γιατί λέγει: «Κύριε, μ’ έβγαλες ψεύτη. Γιατί δεν κατέστρεψες την πόλη». Την ιστορία παρακάτω τη γνωρίζετε. Διαβάστε τον Ιωνά, είναι μικρό βιβλιαράκι. 4-5 κεφάλαια είναι. Διαβάσατέ τα απόψε που θα πάτε στο σπίτι σας. Θα ωφεληθείτε πάρα πολύ. Δεν σας λέγω την ιστορία παρακάτω, θα σας αρέσει πολύ, θα το ιδείτε.
Απεφεύχθη η καταστροφή της Νινευί. Ήρθαν οι Ασσύριοι, αιχμαλώτισαν το Βόρειο Βασίλειο, πέρασαν χρόνια, ανάμεσα στους αιχμαλώτους είναι και ο Τωβίτ με την οικογένειά του, δηλαδή με τη γυναίκα του και τον γιο του, τον Τωβία. Είχε μία μεγάλη περιπέτεια με τους Ασσυρίους ο Τωβίτ, πολύ μεγάλη, διαβάστε, θα το δείτε, είναι πολύ ωραία ιστορία κι εκεί πέρα, θα δείτε το εξής. Ότι, αφού αποκαταστάθηκε βεβαίως και ο Τωβίτ, ύστερα από τις ταλαιπωρίες που υπέστη, κ.λπ. κ.λπ. και μάλιστα έγινε και αρκετά πλούσιος εκεί στη Νινευί. Ετοιμάζεται να πεθάνει ο Τωβίτ και λέγει στον γιο του: «Άκουσε, παιδί μου» - εις ηλικίαν 58 ετών ξέρετε, ετυφλώθηκε, σε οκτώ χρόνια έγιναν καλά τα μάτια του, και πέθανε 158 ετών. Λέει λοιπόν στον γιο του -είναι το τελευταίο κεφάλαιο του Τωβίτ. Αξιομνημόνευτο! Αν το διαβάσει κανείς με προσοχή. «Παιδί μου κοίταξε. Εγώ γνωρίζω ότι ο Ιωνάς είναι αληθινός προφήτης. Και ότι αυτά που είπε, θα γίνουν. Μπορεί η Νινευί να μην κατεστράφη διότι μετενόησε, αλλά επανήλθε στην κακία της. Γι΄αυτό τούτο σου λέγω: ότι θα πραγματοποιηθεί η καταστροφή της Νινευί». Έτσι, ένας, όπως είναι ο Τωβίτ, με προφητικό τρόπο, ερμηνεύει έναν προηγούμενο προφήτη του. Τον Ιωνά. Και του λέγει: «Όταν θα πεθάνω, θα με θάψεις. Θα πεθάνει και η μάνα σου και δίπλα μου θα θάψεις και τη μάνα σου. Και μόλις θάψεις και τη μάνα σου, θα τα πουλήσεις όλα- σας είπα θα μας χρειαστεί αυτό…- θα τα πουλήσεις όλα και θα φύγεις. Και θα πας εκεί που είναι ο πεθερός σου. Στα Εκβάτανα της Μηδείας. Εκεί θα υπάρχει ειρήνη. Και θα δεις, θα καταστραφεί η Νινευί».
Πέθανε ο Τωβίτ, πέθανε και η γυναίκα του, τους έθαψε ο Τωβίας και ετήρησε την εντολή του πατέρα του. Αυτό θα πει: «πιστεύω στην προφητεία». Τα εμάζεψε όλα. Πούλησε ό,τι είχε και δεν είχε, και φεύγει και πηγαίνει στα Εκβάτανα της Μηδείας. Λίγο πριν πεθάνει ο Τωβίας εις ηλικίαν 127 ετών, έμαθε, λέγει, την καταστροφή της Νινευί! Την οποία κατέστρεψε, ως γνωστόν, ο Ναβουχοδονόσωρ. Την κατέστρεψε εις υπερθετικόν βαθμόν. Δεν ξανασήκωσε πια κεφάλι η Νινευί και έφυγε από την Ιστορία.
Είδατε ότι ο Θεός ειδοποίησε; Ειδοποίησε, με ποιον τρόπο τώρα; Ότι, «Παιδί μου, φύγε», λέει ο Τωβίτ στον Τωβία. «Φύγε, θα καταστραφεί η πόλις». Και ύστερα από χρόνια, κατεστράφη όμως. Έπρεπε να φύγει, έφυγε. Άλλος τρόπος αυτός αναχωρήσεως από έναν τόπον. Σας είπα, θα μας χρειαστεί αυτός ο τρόπος. Αλλά τι λέω «θα μας χρειαστεί»; Ο Θεός θα δίνει κάθε φορά το μέτρο της φυγής του λαού Του, του πιστού λαού Του.
Τέλος, είναι τα Ιεροσόλυμα, αγαπητοί μου. Ω, αυτά τα Ιεροσύλυμα…! Αληθινά αυτή η πόλις η προφητοκτόνος κατά τον λόγο του Κυρίου, και η Χριστοκτόνος, έπρεπε να τιμωρηθεί. Αλλά μέσ’ την πόλη ζούσαν όμως πιστοί. Υπήρχαν Χριστιανοί. Πώς λοιπόν; Θα τιμωρηθούν και οι καλοί με τους κακούς; Οι πιστοί με τους απίστους; Πώς θα γίνει αυτό; Ακούστε τώρα πώς ειδοποιεί εδώ ο Κύριος. Ακούστε τον τρόπο. «Ὅταν δὲ ἴδητε κυκλουμένην ὑπὸ στρατοπέδων τὴν Ἱερουσαλήμ, τότε γνῶτε ὅτι ἤγγικεν ἡ ἐρήμωσις αὐτῆς». «Όταν δείτε να έρχονται στρατόπεδα -δηλαδή στρατεύματα- να έρχονται να κυκλώσουν την πόλιν, τότε, να το ξέρετε, επλησίασε η καταστροφή της». «Τότε οἱ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ φευγέτωσαν». Συγκεκριμένα πράγματα. Η επαρχία της Ιουδαίας. Αυτοί που είναι στην Ιουδαία να φύγουν εις τα όρη. Κοιτάξτε: «τότε οἱ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ φευγέτωσαν εἰς τὰ ὄρη». «Να πάνε στα βουνά». «Καὶ οἱ ἐν μέσῳ αὐτῆς ἐκχωρείτωσαν». «Και αυτοί που κατοικούν μέσα στην πόλη, δρόμο να πάρουν και να φύγουν». Πόσο δρόμο να πάρουν και να φύγουν; Ακούσατέ το με ποιον τρόπο, πόσο γρήγορα: «Καὶ οἱ ἐν ταῖς χώραις μὴ εἰσερχέσθωσαν εἰς αὐτήν». « Αυτοί που είναι στα χωράφια τους και δουν, οργώνουν οι άνθρωποι, οργώνουν, και για μια στιγμή ακούνε θόρυβο, βλέπουν από μακριά στρατό, να μην μπούνε μέσα στα Ιεροσόλυμα από το χωράφι τους, να φύγουνε».
Σ’ άλλον Ευαγγελιστή –γιατί σας λέω τώρα για τον Λουκά, 21 κεφάλαιο, στίχος 20. Άλλος Ευαγγελιστής λέγει: «Αυτός που είναι τώρα στο δώμα επάνω, στην ταράτσα του- τα σπίτια ήταν μονώροφα, διώροφα και ανέβαιναν στα λιακωτά, στις ταράτσες επάνω, που είχανε, έβαζαν καρπούς να ξεραθούν, και κανείς έχει μία δουλειά επάνω, να απλώσει ρούχα, μια νοικοκυρά επάνω στο δώμα της, στην ταράτσα της- αν δει από την ταράτσα να έρχονται στρατεύματα, τότε να μην κατέβει στο σπίτι της να πάρει τα χρειώδη. Ούτε ένα ρούχο. Να μην πάρει τίποτα. Αλλά από την σκάλα θα φύγει και κατευθείαν θα κατευθυνθεί στην πύλη της πόλεως, θα βγει από την πόλη και θα φύγει. Διότι θα κλείσουν οι πύλες -το λέμε τώρα εμείς παρακάτω αυτό- διότι θα κλείσουν οι πύλες όταν θα δουν στρατεύματα και τότε δεν θα προλάβουν να φύγουνε. Και θα ‘ναι πλέον αργά.
Αγαπητοί μου, είπε έναν αξιομνημόνευτο λόγο ο Κύριος. Ο οποίος είχε την θέση του και έχει πάντα τη θέση του ο λόγος αυτός. Όταν είπε τα λόγια αυτά της ειδοποιήσεως, είπε: «Μνημονεύετε τῆς γυναικός Λώτ». Να ενθυμείσθε την γυναίκα του Λωτ. Δηλαδή τι έπαθε η γυναίκα του Λωτ; Γύρισε να πάρει τα πράγματά της! Κοίταξε τα πράγματά της! Κι έγινε στήλη αλατιού. Εάν εσείς γυρίσετε να πάρετε τα πράγματά σας, θα κλείσουν οι πύλες και θα χαθείτε. Τότε, αγαπητοί, τότε εκείνοι που πίστεψαν στον Χριστό και που θυμήθηκαν τα λόγια Του, όταν είδαν τα στρατεύματα τα ρωμαϊκά, έφυγαν από την πόλη. Αντιθέτως, απ’ τα χωριά της Ιουδαίας, που δεν πίστεψαν στον Χριστό και δεν ήξεραν τα λόγια Του, μπήκανε στην Ιερουσαλήμ για να ασφαλιστούν, επειδή ήτο οχυρωμένη η πόλις. Κι εκεί έγινε η φοβερή πολιορκία το 70 μ.Χ. και κατεστράφη η πόλις, εις βαθμόν που έμεινε μνημειώδης και παροιμιώδης η καταστροφή της μέσα στην Ιστορία. Οι πιστοί όμως εγλύτωσαν. Τι έπρεπε να θυμηθούν; Τα λόγια του Χριστού. Τι είπε; «Μνημονεύετε τῆς γυναικός Λώτ».
Αλλά, αγαπητοί μου, μου μένει ακόμα μία έξοδος. Η εσχατολογική. Γι' αυτήν, πρώτα ο Θεός, θα μιλήσουμε την ερχομένη Κυριακή.
72α ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης
« Ιερά Αποκάλυψις ».
Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἱερά Ἀποκάλυψις " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/kainh-diauhkh/iera-apokalycis
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qa7vUvidbEX6OBGq3b9WeV
Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.
Ψηφιοποίηση και επιμέλεια κειμένου: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.
🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk
__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0
📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1
📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0
__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share
Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk
†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.
