†. Έχομε αναλύσει μέχρι τώρα τίς τέσσερις πληγές πού προήλθαν από την σάλπισιν τών τεσσάρων σαλπισμάτων των αγγέλων. Καί αφού οι άνθρωποι όπως είδαμε, εκείνος ο πετόμενος εν μεσουρανήματι αετός, πού έκανε το κήρυγμα της μετανοίας, δέν μετενόησαν, ή δεν θα μετανοήσουν, τότε συνεχίζεται και η εξαπόλυση καί τών υπολοίπων τριών πληγών, πού είναι φοβερές.
Και έτσι ερχόμεθα εις τήν πέμπτην πληγήν. Είναι εἰς τό 9ο Κεφ,καί σάς διαβάζω :
«Καὶ ὁ πέμπτος ἄγγελος ἐσάλπισε· καὶ εἶδον ἀστέρα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεπτωκότα εἰς τὴν γῆν, καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἡ κλεὶς τοῦ φρέατος τῆς ἀβύσσου, καὶ ἤνοιξε τὸ φρέαρ τῆς ἀβύσσου, καὶ ἀνέβη καπνὸς ἐκ τοῦ φρέατος ὡς καπνὸς καμίνου καιομένης, καὶ ἐσκοτίσθη ὁ ἥλιος καὶ ὁ ἀὴρ ἐκ τοῦ καπνοῦ τοῦ φρέατος. καὶ ἐκ τοῦ καπνοῦ ἐξῆλθον ἀκρίδες εἰς τὴν γῆν, καὶ ἐδόθη αὐταῖς ἐξουσία ὡς ἔχουσιν ἐξουσίαν οἱ σκορπίοι τῆς γῆς· καὶ ἐῤῥέθη αὐταῖς ἵνα μὴ ἀδικήσωσι τὸν χόρτον τῆς γῆς οὐδὲ πᾶν χλωρὸν οὐδὲ πᾶν δένδρον, εἰ μὴ τοὺς ἀνθρώπους οἵτινες οὐκ ἔχουσι τὴν σφραγῖδα τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν. καὶ ἐδόθη αὐταῖς ἵνα μὴ ἀποκτείνωσιν αὐτούς, ἀλλ᾿ ἵνα βασανισθῶσι μῆνας πέντε· καὶ ὁ βασανισμὸς αὐτῶν ὡς βασανισμὸς σκορπίου, ὅταν παίσῃ ἄνθρωπον. καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ζητήσουσιν οἱ ἄνθρωποι τὸν θάνατον καὶ οὐ μὴ εὑρήσουσιν αὐτόν, καὶ ἐπιθυμήσουσιν ἀποθανεῖν, καὶ φεύξεται ἀπ᾿ αὐτῶν ὁ θάνατος. καὶ τὰ ὁμοιώματα τῶν ἀκρίδων ὅμοια ἵπποις ἡτοιμασμένοις εἰς πόλεμον, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτῶν ὡς στέφανοι ὅμοιοι χρυσίῳ, καὶ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὡς πρόσωπα ἀνθρώπων, καὶ εἶχον τρίχας ὡς τρίχας γυναικῶν, καὶ οἱ ὀδόντες αὐτῶν ὡς λεόντων ἦσαν, καὶ εἶχον θώρακας ὡς θώρακας σιδηροῦς, καὶ ἡ φωνὴ τῶν πτερύγων αὐτῶν ὡς φωνὴ ἁρμάτων ἵππων πολλῶν τρεχόντων εἰς πόλεμον. καὶ ἔχουσιν οὐρὰς ὁμοίας σκορπίοις καὶ κέντρα, καὶ ἐν ταῖς οὐραῖς αὐτῶν ἐξουσίαν ἔχουσι τοῦ ἀδικῆσαι τοὺς ἀνθρώπους μῆνας πέντε. ἔχουσι βασιλέα ἐπ᾿ αὐτῶν τὸν ἄγγελον τῆς ἀβύσσου· ὄνομα αὐτῷ ἑβραϊστὶ Ἀβαδδών, ἐν δὲ τῇ ἑλληνικῇ ὄνομα ἔχει Ἀπολλύων. Ἡ οὐαὶ ἡ μία ἀπῆλθεν· ἰδοὺ ἔρχονται ἔτι δύο οὐαὶ μετὰ ταῦτα.»
Το κείμενον αυτό εις την Ελληνικήν όπως είδατε, δέν μεταφράζω, διότι είναι λίγο μακρύ το κείμενο, και θα μεταφράζαμε σε τμήματα αναλύοντάς τα. Με την πληγήν όπως θα αντιληφθήκατε, έχομε κάτι το πολύ μυστηριώδες. Δεν γνωρίζει κανείς εάν πρέπει, θα επαναλάβω κάτι που είπα την περασμένη φορά, ἂν πρέπει να ερμηνεύση αλληγορικά ή πραγματικά. Κατά γράμμα. Διότι σύγχρονα γεγονότα, πραγματικά πιέζουν να δεχθή κανείς αυτήν τήν κατά γράμμα ερμηνείαν, όσο και αν είναι επικίνδυνο να συνεχίζεται εις το εκάστοτε παρών, το βιβλίο της Αποκαλύψεως.
Νομίζομε όμως ότι εξ' ίσου επικίνδυνο είναι να επιμένη κανείς διαρκώς στο να μένη η ερμηνεία της Αποκαλύψεως έξω από την εποχή του, όταν αυτή η ίδια η εποχή του πιέζει τα πράγματα να δοθή αυτή η ερμηνεία. Δηλ. νά κάτι άκουσα προ ημερών, κάποιος φίλος μου έλεγε, μέ σχολίαζαν κάποιοι ειδήμονες ότι μπορώ να πλανηθώς κάνοντας ερμηνεία της Αποκάλυψης. Αλλά εάν φοβούμεθα να ερμηνεύσωμε το βιβλίο της Αποκαλύψεως, από τόν φόβον τής πλάνης, είναι εξίσου πλάνη να μή το πιάωμε καθόλου το βιβλίο αυτό, από τον φόβο να μήν πλανηθούμε. Είναι και αυτό μία πλάνη. Τό αντιλαμβάνεσθε.
Βεβαίως, όπως βλέπει κανείς σε όλους τους ερμηνευτές, παλαιούς και νεωτέρους, κάτι πού δέν τό καταλαβαίνουν το αφήνουν, δέν τό εκβιάζουν. Δέν τό τραβούν, αλλά και ακόμη εκείνο που λέγαμε την περασμένη φορά, που λέγει ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας, ότι στην κάθε εποχή οι άνθρωποι θα κατανοούν τα πράγματα, καί τότε θα λέγουν ότι αυτό είναι εκείνο το οποίο λέγει η Αποκάλυψη. Κάτι λοιπόν που δεν το καταλαβαίνομε σήμερα, σημαίνει δέν ήρθε η ώρα του. Θα κατανοηθή αύριο. Τού χρόνου, στην προσεχή πεντηκονταετία κ.ο.κ. Πάντως εἰς τό μέλλον. Τό λέγω αυτό γιατί πολλοί φοβούνται να πιάσουν το βιβλίο αυτό, και η Εκκλησία μας βεβαίως δέν έβαλε το βιβλίο αυτό εις τά αναγνώσματά της, από φόβο επειδή στην Ανατολή εύρισκαν στο έδαφος της Αποκαλύψεως οι αιρετικού κάθε αίρεση που ήθελαν να σερβίρουν. Προπαντός ο Χιλιασμός. Οχι βεβαίως όπως είναι σήμερα ο Χιλιασμός διαμορφομένος. Αλλά μέ τήν έννοια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού επί τής γής, πού είναι και η αρχαία μορφή του Χιλιασμού. Δέν σημαίνει μ' αυτό όμως, ότι επειδή υπήρξαν αιρετικοί, οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν το βιβλίο αυτό, ότι θα έπρεπε το βιβλίο αυτό να μην ανοιχτή. Απόδειξις ότι, ναί μέν η Εκκλησία δεν το χρησιμοποίησε διότι εμαστίζετο από τίς αιρέσεις, τό έβαλε όμως εις τόν κανόνα της Κ.Δ. Διότι είναι το βιβλίο του Ευαγγελιστού Ιωάννου. Είναι το βιβλίο αυτό θεόπνευστο. Και αν λάβωμε υπ' όψιν ότι ήδη εις τήν αρχή του βιβλίου του λέγει ο ιερός Ευαγγελιστής «μακάριος ὁ ἀναγινώσκων καὶ οἱ ἀκούοντες (ευτυχισμένος εκείνος που διαβάζει κι εκείνοι που ακούνε)». Πού, σάν νά λέγη ότι δεν είναι ευτυχισμένοι εκείνοι οι οποίοι δέν διαβάζουν καί δέν ακούν.
Κι ακόμα είναι το βιβλίο εκείνο που έρχεται να μάς βοήθήση, τους πιστούς, εμάς τούς πιστούς, να κατανοούμε την κάθε εποχή, την εποχή μας, και να αναμένωμε εκείνα τα οποία ήδη αναμένονται. Και να ετοιμαζόμεθα για εκείνα τα οποία πρέπει να ετοιμαζώμεθα. Είναι λοιπόν πολύ χρήσιμο το βιβλίο έστω κι αν βλέπετε αυτήν τήν δυσκολία, να προχωρήσουμε να ερμηνεύσωμε κάτι, είναι γενική δυσκολία αυτή και εξ άλλου όπως είπαμε στην κάθε εποχή μπορούμε περισσότερο και περισσότερο να κατανούμε. Τό ίδιο αυτό βιβλίο της Αποκαλύψεως πριν από 50 χρόνια ήταν πολύ περισσότερο ακατανόητο, απ' ότι είναι σήμερα, όταν, επαναλαμβάνω αυτά τα ίδια γεγονότα μάς πιέζουν να ερμηνεύσωμε ή νά κατανοήσωμε το βιβλίο αυτό.
Αλλά ας δούμε το κείμενο προοδευτικά αγαπητοί μου. «Καὶ ὁ πέμπτος ἄγγελος ἐσάλπισε· καὶ εἶδον ἀστέρα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεπτωκότα εἰς τὴν γῆν».
Είδα, λέγει ο ιερός Ευαγγελιστής αστέρα, ένα αστέρι να πέφτη από τον ουρανό εἰς τήν γήν. Τί είναι αυτό το αστέρι; Αληθώς η ερμηνεία αυτού του αστέρος δίνει καί τό κλειδί να κατανοήσουμε αυτήν την πληγή τήν τόσο πολύπλοκη, μυστηριώδη, φοβερή.
Αλλά, όπως γράφει ο Αρέθας, ότι αυτός ο πεπτωκός αστήρ, τό αστέρι που έπεσε, δέν είναι το άλλο παρά αυτός ο διάβολος. "Εκ του ουρανούν, πεσών αστήρ, ο διάβολος εστί." Ώστε λοιπόν είναι ο διάβολος που πέφτει από τον ουρανό επάνω εις τήν γήν. Πράγματι, αυτό θυμίζει, εκείνο το σημείου του Ησαΐου 14, 12, «πῶς ἐξέπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὁ ἑωσφόρος ὁ πρωΐ ἀνατέλλων; συνετρίβη εἰς τὴν γῆν ὁ ἀποστέλλων πρὸς πάντα τὰ ἔθνη.» που εκεί βεβαίως αναφέρεται σε ιστορικόν πρόσωπου, δεν πληρεί την προφητείαν, αναφέρεται σε ιστορικόν πρόσωπον ο Ησαΐας, αλλά το ιστορικόν αυτό πρόσωπον δεν πληρεί την προφητείαν, πλήρωσε, άρα, άρα, είναι τύπος τών όσων πίσω από το ιστορικό πρόσωπο, τον Βαβυλώνειον επί παραδείγματι βασιλέα ο οποίος καταρήμαξε την Παλαιστίνην καί τόν τότε γνωστόν κόσμο, καί πίπτει η καρδιά του, του Ναβουχοδονόσορα, αλλά πίσω από τον Ναβουχοδονόσορα είναι όμως ο διάβολος. Τύπος του οποίου είναι ο Ναβουχοδονόσορ.
Πώς εξέπεσεν, ερωτά ο Ησαΐας, εκ τού ουρανού ο Εωσφόρος; Ο πρωί ανατέλλων; Βλέπετε; Είναι λέξεις πού δέν θα ταίριαζαν στον Βαβυλώνειο βασιλέα, παρ' ότι πρός εκεί αποτείνεται. Εκεί αποτείνεται αλλά βλέπει πιό πέρα από τον Ναβουχοδονόσορα, βλέπει τόν διάβολον. Πώς έπεσε, λέγει, από τόν ουρανό ο Εωσφόρος, ο φέρων την αυγήν, ο πρωί ανατέλλων, –αυτό θα πή εωσφόρος– ο φέρων την αυγήν, αυτός που ανέτειλε το πρωί. Είναι ο Αυγερινός. Συνετρίβη εἰς τήν γήν. Ώστε λοιπόν να ο διάβολος. Πέφτει και συντρίβεται εις τήν γήν. Αυτό το "συνετρίβη" είναι σχετικό φυσικά. Γιατί ο διάβολος είναι πνεύμα. Έπεσεν εις τήν γήν. Συνετρίβη από τον εγωισμόν του, πεσών, όπως λέγει μία ευχή, εκ τής άνω φωτοφορίας. Δηλ. από την χώρα του φωτός τῆς δόξης του Θεού. Αλλά και ο Κύριος μέ τά ίδια λόγια μίλησε γι' αυτήν την πτώση του διαβόλου.
«ἐθεώρουν τὸν σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα». Λουκ. 10, 18 Έβλεπα, αυτό το "ἐθεώρουν" δέ τί βάθος έχει! Πότε έβλεπε ο Κύριος; Τότε που έπεφτε, πριν γίνη ο άνθρωπος; Τώρα πού ήρθε μέ τήν Ενανθρώπισή του; Η όταν, προφητικώ τω τρόπω, όταν ο διάβολος θα βληθή εις τήν λίμνην του πυρός, κατά τήν τελική κρίσιν, καί θά κριθή ο διάβολος; Όπως λέγει ο Κύριος «πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ.». Μάτθ. 25, 41 Πού έχει ετοιμασθή για τον διάβολον και τους αγγέλους του· τούς δαίμονές του. Πότε βλέπει την πτώσιν ο Κύριος; Τότε; Πρίν; Τώρα; Η εις τό μέλλον; Τρείς φάσεις υπάρχουν, καί τίς τρείς βλέπει ο Κύριος.
«ἐθεώρουν τὸν σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα» Νάχει πέσει σαν αστραπή από τον ουραμό. Ώστε λοιπόν πρόκειται διά τήν πτώσιν του σατανά. Ο οποίος θά δράση επί της γής κατά τρόπον κακοποιόν.
«καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἡ κλεὶς τοῦ φρέατος τῆς ἀβύσσου». Του δόθηκε το κλειδί του πηγαδιού της αβύσσου. Φρέαρ θα πή πηγάδι. Τό πηγάδι της αβύσσου. Ο σατανάς, όπως θα γνωρίζετε, ποτέ δέν πράττει κάτι χωρίς τήν θεία άδεια και παραχώρηση. Ενθυμείσθε τι συνέβη εις τόν Ιώβ. Ο διάβολος διαλέγεται μετά του Θεού, εδώ οικονομείται ένας διάλογος, ότι ο Ιώβ υπηρετεί τόν Θεόν διότι το ελατήριό του είναι συμφεροντολογικό. Του έδωσε πλούτον ο Θεός, του έδωσε υγείαν, του έδωσε πολλά αγαθά, ευτυχίαν, γι αυτό υμνεί και δοξάζει τόν Θεόν.
—Όχι, τού λέγει ο Θεός. Ο Ιώβ μέ δόξάζε κι αν ακόμη δεν ήταν πλούσιος.
—Αφαίρεσέ του τόν πλούτον να ιδής θα σε δοξάζει; Η θα σε ευλογήση; Βλέπετε τί λέξη βάζει; Η θα σε "ευλογήση;" Είναι το αντίστροφο, κατά το "γλυκάδι-ξύδι." Το αντίστροφο. Η θα σε βλασφημήση; Αλλά η Αγία Γραφή ποτέ δεν χρησιμοποιεί την λέξη βλασφημώ. Δεν θα την βρήτε στην Αγία Γραφή εύκολα την λέξιν αυτήν.
—Αν θέλεις δοκίμασέ το, τού λέγει ο Θεός.
—Μου δίνεις τήν άδεια;
—Σού τήν δίνω. Πρόσεξε, δεν θα πειράξης μόνο την σωματική του ακαιρότητα, τήν υγεία του.
Αγαπητοί μου, μέσα σε μια μέρα, επέφερε καταστροφή ο διάβολος άνευ προηγουμένου. Αν διαβάσετε στο Α΄ Κεφ. είναι του Ιώβ, θα εκπλαγήτε. Μέ τήν ταχύτητα που ενήργησε ο διάβολος. Εντός μιάς ημέρας να επιφέρη καταστροφή εις τόν Ιώβ. Τά παιδιά του, δέκα παιδιά, διασκεδάζουν στο σπίτι ενός εκ τών αδελφών, φυσάει ο άνεμος, πέφτει η σκεπή και όλους τους επλάκωσε και τούς εσκότωσε. Και φτάνει είδηση εις τόν Ιώβ, τά παιδιά σου όλα εφονεύθησαν. Μετά το ποίμνιο των προβάτων, τών κατσικιών, τών όνων, των καμήλων κλπ, όλα αυτά μέσα σε μια μέρα. Αν αφήνετο ο διάβολος ελεύθερος κυριολεκτικά το σύμπαν θά τό έφερνε πάνω κάτω. Είναι τόσο φοβερά η κακοποιός του δράσις. Δεν τον αφήνουν οι άγγελοι, δεν το επιτρέπει ο Θεός, ο διάβολος δεν μπορεί, –θά τό πώ έτσι χοντρά, με συγχωρείτε– ούτε στα γουρούνια να μπή, ούτε στα γουρούνια· επήρε άδεια. Επίτρεψέ μας, Κύριε λέγει, να εισέλθουμε εις τούς χοίρους, όταν βγήκαν οι δαίμονες από τον Γεργεσηνόν εκείνον, τόν ταλαίπωρο άνθρωπο. Κι ο Κύριος τί είπε; Πηγαίνετε. Παραχωρεί, δίνει άδεια. Δέν ἔχουν λοιπόν την άδεια ούτε σε χοίρους αγαπητοί μου να εισέλθουν. Γιατί όμως παραχωρεί ο Θεός; Γιά τήν αμετανοησία των ανθρώπων. Στόν Ιώβ όχι. Εκεί λύεται τό πρόβλημα της θεοδικίας, αλλά δέν είναι της ώρας να σάς τό πώ αυτό, παρά μόνο τούτο. Ότι δέν γίνεται τίποτε παρά μόνο μέ τήν παραχώρηση του Θεού, και αυτό για την αμετανοησία των ανθρώπων.
Τί παρατηρούμε; Γιατί ο Χριστός επέτρεψε να μπούν οι δαίμονες εις τους χοίρους; Διά να τιμωρήση τους Γεργεσηνούς, επειδή έτρεφαν χοίρους, παρά την απαγόρευσιν του νόμου. Γιατί τώρα ο Θεός επιτρέπει ο διάβολος να πέση εις τήν γήν; Όχι μόνο πίπτει συντριβόμενος εκ τής άνω φωτοφορίας, αλλά και διά να εκφράση, να αποδώση όλη την κακότητά του επάνω εις τήν γήν. Διά τήν αμετανοησία των ανθρώπων. Εξ' άλλου βλέπετε και η τιμωρία; Πώς αποτείνεται εις τούς αμαρτωλούς; Πηγαίνετε εις τό σκοτάδι το εξώτατον, εκεί που ετοιμάστηκε γιά τόν διάβολο και τους αγγέλους του πού σημαίνει: Πηγαίνετε μαζί του. Όχι κάπου αλλού. Όχι κάπου χωριστά. Πάτε μαζί. Γιατί; Διότι δεν τηρείτε τις εντολές μου, επιτρέπω τώρα εις τόν διάβολον να σάς επιφέρη καταστροφήν. Σημειώσατε δέ ότι εις τήν κόλασιν, άν πρέπει να κάνη κανείς μια περιγραφή της κολάσεως, αν μπορεί να την κάνη αυτήν την περιγραφή, αν μπορεί, αλλά τούτο λέγουν οι Πατέρες αγαπητοί μου, ότι οι δαίμονες θα μπαίνουν καί θά βγαίνουν εἰς τούς κολασμένους ανθρώπους ως πνεύματα πού είναι αυτοί, ενώ οι άνθρωποι θα είναι μέ τά σώματά τους γιατί έχομε ανάσταση νεκρών, θα μπαίνουν και θα βγαίνουν εἰς τόν άνθρωπο, καί ενώ θα τιμωρούνται οι ίδιοι, αλλά θα πλήτουν καί τούς ανθρώπους, και θα προσπαθούν να βρούν αναψυχή και καταφύγιο από τό πύρ τής κολάσεως πηγαίνοντας μέσα στους ανθρώπους, τους αμαρτωλούς. Είναι, είναι φοβερό. Και οι άνθρωποι αυτοί, όχι απλώς μόνο θα τιμωρούνται από τό πύρ της κολάσεως, αλλά και από την παρουσία των δαιμόνων. Το πόσο φοβερό είναι να έχη κανείς τόν διάβολο μέσα του, μόνο εκείνοι που δοκίμασαν μπορούν να σας πούν, Είναι, είναι ανυπόφορη κατάσταση.
Καί ποιά είναι αυτή η άβυσσος; Είναι ο τόπος τής διαμονής των δαιμόνων. Όταν ο Κύριος εθεράπευσε τον Γεργεσηνόν, εκείνο τον ταλαίπωρο δαιμονισμένο άνθρωπο, οι δαίμονες εξερχόμενοι, τί παρακαλούν; «ἵνα μὴ ἐπιτάξῃ αὐτοῖς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελθεῖν». Λουκ. 8, 31 Να μήν τούς διατάξη να φύγουν, να απέλθουν να πάνε στην άβυσσον. Τί σημαίνει εδώ άβυσσος; Είναι το φρέαρ, όπως τόβλεπε ο ιερός Ευαγγελιστής εις τό όραμά του. Αυτή είναι η άβυσσος. Είναι το φρέαρ. Αυτό το πηγάδι. Καί τό φρέαρ, το πηγάδι, έχει ένα στόμιον. Εδώ λοιπόν, παρομοιάζεται η άβυσσος μ' ένα πηγάδι, πού έχει ένα στόμιον, πού τό κάτω μέρος είναι χωρίς βυθό. Ετυμολογουμένη η λέξη "άβυσσος" θα πή: Χωρίς βυθόν. Συνεπώς, ξεκινάει το στόμιον της αβύσσου από την γήν καί χάνεται εις τό χάος. Τίποτα. Δεν υπάρχει πάτος. Δέν υπάρχει πυθμήν. Αυτό λέγεται άβυσσος.
Τί σημαίνει όμως «ἐδόθη αὐτῷ ἡ κλεὶς τῆς ἀβύσσου;» Τό κλειδί της αβύσσου; Σαν να ήταν εσφραγισμένο αυτό το πηγάδι και κλειδωμένο τώρα δίδεται εις τόν διάβολον τό κλειδί να ανοίξη τό φρέαρ τής αβύσσου, δηλ. να ανοίξη αυτό το πηγάδι γιά νά βρή κάτι. Τί; Είναι η εξουσία που δίδεται εις τόν διάβολον να δράσουν οι κακοποιές δυνάμεις επάνω εἰς τήν γήν ἔνεκα των αμαρτιών των ανθρώπων και της αποστασίας των.
Όταν ο Πιλάτος του είπε του Κυρίου, «ἐμοὶ οὐ λαλεῖς; οὐκ οἶδας ὅτι ἐξουσίαν ἔχω σταυρῶσαί σε καὶ ἐξουσίαν ἔχω ἀπολῦσαί σε; (δέν μου μιλάς; Δεν ξέρεις ότι έχω εξουσία πάνω σε σένα; Νά σε σταυρώσω ή να σε απολύσω;) Ο Κύριος είπε: ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· οὐκ εἶχες ἐξουσίαν οὐδεμίαν κατ᾿ ἐμοῦ, εἰ μὴ ἦν σοι δεδομένον ἄνωθεν· (Καμμιά εξουσία δεν έχεις επάνω μου. Σου δόθηκε η εξουσία)». Ιω. 19, 10 Ώστε λοιπόν εδόθη η εξουσία εις τόν διάβολον. Γιά τόν λόγο που εξηγήσαμε προηγουμένως. Και ποιά είναι τώρα η εξουσία αυτή του σατανά επάνω εις τήν γήν; Νά επιφέρη ό,τι κακό μπορεί. Μιά μορφή του κακού που έχει να επιφέρη επάνω εις τήν γήν είναι: οι καταστροφές, οι πόλεμοι, αλλά και, –αυτό προσέξτε το τελευταίο– κι' αυτό θέλει να αναλύση παρακάτω η πληγή η φρικώδης, που ξεπερνάει τήν ανθρωπίνη σκέψη, η φρικώδης διαβίωση των ανθρώπων επάνω εις τήν γήν. Σε βαθμό, όπως θα δούμε στην συνέχεια, να εύχονται να πεθάνουν, –πού τό αίσθημα της ζωής είναι πολύ ισχυρό και κανείς ποτέ δεν θα ήθελε νά πεθάνη–, θά ηύχοντο να πεθάνουν, καί νά μήν έρχεται ο θάνατος. Συνεπώς έχομε μία φρικώδη διαβίωση πάνω εἰς τήν γήν. Είναι ότι και στην κόλαση που οι άνθρωποι θα ήθελαν να είναι θνητοί, αλλά δεν μπορούν. Όπως λέγει ο πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς ότι οι άνθρωποι κατεδίκασαν τόν Θεό σε θάνατο, όχι μόνο επί τού σταυρού αγαπητοί μου, όχι μόνο επί τού σταυρού, μή λέμε ότι οι Εβραίοι φταίνε καί φταίνε καί φταίνε, εμείς οι χριστιανοί. Όταν λέγει ο Απ. Παύλος, «ἀνασταυροῦντας ἑαυτοῖς τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ», Εβρ. 6, 6 εμείς ξανασταυρώνουμε τόν Υιόν του Θεού καί ξέρετε τί λέμε; "Πέθανε ο Θεός". Όταν φτάνω στην αθεΐα τί έχω; Διακηρύσσω αυτόν τον θάνατον τού Θεού. Ε, ακούστε λοιπόν τώρα: "Οι άνθρωποι κατεδίκασαν τόν Θεό σε θάνατο, κι ο Θεός κατεδίκασε τους ανθρώπους σε αθανασία". Δεν υπάρχει πιό φοβερό πράγμα. Διότι αν πεθάνη ένας άνθρωπος δεν τιμωρείται πιά. Πώς λοιπόν να τιμωρηθή αφού πέθανε; Μένει αθάνατος ο άνθρωπος. Καί τιμωρείται με την αθανασία. Έτσι λοιπόν διαβιούν οι άνθρωποι επάνω εις τήν γήν, διαβιούν όμως φρικωδώς. Όπως θα δήτε στην συνέχεια. Κι αυτό είναι η φοβερή πληγή. Η πέμπτη φοβερή πληγής.
«καὶ ἤνοιξε τὸ φρέαρ τῆς ἀβύσσου, καὶ ἀνέβη καπνὸς ἐκ τοῦ φρέατος ὡς καπνὸς καμίνου καιομένης, καὶ ἐσκοτίσθη ὁ ἥλιος καὶ ὁ ἀὴρ ἐκ τοῦ καπνοῦ τοῦ φρέατος (άνοιξε το πηγάδι της αβύσσου και ανέβηκε καπνός από το πηγάδι. Σάν καπνός καμίνου που καίγεται. Καμίνι. Καί από τον καπνόν εσκοτίσθη ο ήλιος και ο αέρας εμολύνθηκε. Σημαίνει ότι ο διάβολος χαιρεται να δημιουργεί καταστροφές)».
Τί είναι αυτός ο καπνός του φρέατος; Είναι όλες οι συμφορές ενός συγχρόνου πολέμου, πού ο εγειρόμενος καπνός καλύπτει και αυτόν τόν ήλιον και μολύνει τον περιβάλλοντα αέρα. Αν θα θέλαμε να συγκρίνωμε μια αντίστοιχη τοιχογραφία της Μονής Διονυσίου Αγίου Όρους, που ιστορίθη, εζωγραφίσθη θεοπνεύστως. Πριν από 300 και πλέον χρόνια, τον 17ο αιώνα, πολύ θα δυσκολευόμαστε να μήν εννοήσουμε ότι ο εξερχόμενος καπνός από τήν τοιχογραφία τής Μονής Διονυσίου, δέν μοιάζει με ένα μανιτάρι, που θυμίζει την έκρηξη της ατομικής βόμβας στην Χιροσίμα το 1945. Πολύ θα δυσκολευόμαστε. Έχω τήν τοιχογραφία αυτή, λυπούμαι δέν ἔχομε τον τρόπο,
(σ.σ είναι αυτή η φωτογραφία)
κι άλλες φωτογραφίες έχω τής Μονής Διονυσίου, δέν ἔχομε τόν τρόπο νά τά βλέπωμε. Δηλ. είναι η απειλή ενός πυρηνικού πολέμου, πού τά καταστρεπτικά αποτελέσματα αυτού του πολέμου, δειγματοληπτικώς έχομε στην Χιροσίμα. Ένας πυρηνικός πόλεμος που φαίνεται ότι τόσον εκ τής προφητείας όσον καί εκ των πραγμάτων, είναι αναπόφευκτος.
Αυτή η παρουσία τής δράσεως τοῦ διαβόλου εις αυτήν την ανθρωπίνη ιστορία, μάς θυμίζει, πάλι θα ξαναπώ, τήν καταστροφή που επέφερε εἰς τόν Ιώβ. Τήν επιφέρει διότι δεν αντέχει να βλέπει τον άνθρωπο να λέγεται παιδί του Θεού. Πολύ δέ παραπάνω μετά την θυσία του Χριστού, που έγινε η υιοθεσία του ανθρώπου.
«καὶ ἐκ τοῦ καπνοῦ ἐξῆλθον ἀκρίδες εἰς τὴν γῆν, καὶ ἐδόθη αὐταῖς ἐξουσία ὡς ἔχουσιν ἐξουσίαν οἱ σκορπίοι τῆς γῆς· (από τον καπνό βγήκαν ακρίδες, λέγει στην γή, καί δόθηκε σ' αυτές τις ακρίδες εξουσία, όπως εξουσίαν έχουν οι σκορπιοί. Δηλ. τί κάνουν οι σκορπιοί; Πού τσιμπούν τους ανθρώπους με την ουρά τους; Μέ τό κεντρί τους; Αυτό έχουν τώρα οι ακρίδες)».
«καὶ ἐῤῥέθη αὐταῖς ἵνα μὴ ἀδικήσωσι τὸν χόρτον τῆς γῆς οὐδὲ πᾶν χλωρὸν οὐδὲ πᾶν δένδρον, εἰ μὴ τοὺς ἀνθρώπους οἵτινες οὐκ ἔχουσι τὴν σφραγῖδα τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν (καί ειπώθηκε σ' αυτές να μην αδικήσουν το χορτάρι της γής, ουδέ πάν χλωρόν, ουδέ πάν δέντρον, ει μή τούς ανθρώπους οίτινες ουκ έχουσι την σφραγίδα του Θεού επί των μετώπων αυτών. Να μην φέρουν βλάβη εις τό φυτικό βασίλειο, παρά μόνον εις τούς ανθρώπους πού δέν ἔχουν τήν σφραγίδα του Θεού)».
«καὶ ἐδόθη αὐταῖς ἵνα μὴ ἀποκτείνωσιν αὐτούς, ἀλλ᾿ ἵνα βασανισθῶσι μῆνας πέντε». Καί δόθηκε στις ακρίδες αυτές η εξουσία να μήν φονεύσουν τους ανθρώπους, αλλά νά τούς βασανίσουν 5 μήνες.
«καὶ ὁ βασανισμὸς αὐτῶν ὡς βασανισμὸς σκορπίου, ὅταν παίσῃ ἄνθρωπον. καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ζητήσουσιν οἱ ἄνθρωποι τὸν θάνατον καὶ οὐ μὴ εὑρήσουσιν αὐτόν, καὶ ἐπιθυμήσουσιν ἀποθανεῖν, καὶ φεύξεται ἀπ᾿ αὐτῶν ὁ θάνατος (και ο βασανισμός τέτοιος είναι, όπως όταν ένας σκορπιός προσβάλει, χτυπήση, παίση έναν άνθρωπον. Πώς όταν ένας σκορπιός ρίξη το δηλητήριό του σ' έναν άνθρωπο και πονάει πολύ, τόσο θα υποφέρη εκείνος που θα προσβληθή από αυτές τις μυστηριώδεις ακρίδες. Και αυτό θα είναι για 5 μήνες. Καί σ' εκείνες τις ημέρες θα ζητήσουν οι άνθρωποι τον θάνατον και δεν θα μπορούν νά τόν βρούν. Καί θά επιθυμήσουν να πεθάνουν κι όμως δεν θα μπορούν να πεθάνουν)».
Αυτή η φοβερή πληγή, φοβερή και στις συνέπειές της όπως βλέπετε, ενθυμίζει κάπως την Αιγυπτιακήν Φαραωνικήν πληγήν. Πού αναφέρεται, είναι η 8η πληγή του Φαραώ, αναφέρεται πάλι και εκεί σε ακρίδες. Προσέξτε θα σάς διαβάσω ένα κομματάκι από την πληγή τήν παλιά τήν Αιγυπτιακή, «καὶ Κύριος ἐπήγαγεν ἄνεμον νότον ἐπὶ τὴν γῆν ὅλην τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ ὅλην τὴν νύκτα· τὸ πρωΐ ἐγενήθη, καὶ ὁ ἄνεμος ὁ νότος ἀνέλαβε τὴν ἀκρίδα (δηλ. έφερε άνεμον νότιον, και ο νότος ανέλαβεν την ακρίδα την έφερε από την Αίγυπτο από την έρημο) καὶ ἀνήγαγεν αὐτὴν ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν Αἰγύπτου, καὶ κατέπαυσεν ἐπὶ πάντα τὰ ὅρια Αἰγύπτου πολλὴ σφόδρα· προτέρα αὐτῆς οὐ γέγονε τοιαύτη ἀκρὶς καὶ μετὰ ταῦτα οὐκ ἔσται οὕτως. καὶ ἐκάλυψε τὴν ὄψιν τῆς γῆς, καὶ ἐφθάρη ἡ γῆ· καὶ κατέφαγε πᾶσαν βοτάνην τῆς γῆς καὶ πάντα τὸν καρπὸν τῶν ξύλων, ὃς ὑπελείφθη ἀπὸ τῆς χαλάζης· οὐχ ὑπελείφθη χλωρὸν οὐδὲν ἐν τοῖς ξύλοις καὶ ἐν πάσῃ βοτάνῃ τοῦ πεδίου, ἐν πάσῃ γῇ Αἰγύπτου. (εσκέπασαν το πρόσωπον τής γής οι ακρίδες και φάγαν όλα τα χόρτα τής γής Αιγύπτου)». Εξ. 10, 13 - 15
Αυτό θυμίζει η πληγή της Αποκαλύψεως, την πληγήν τήν φαραωνικήν. Ακρίδες εκεί, ακρίδες εδώ. Όμως υπάρχουν κάποιες διαφορές.
Πρώτον. Η βλάβη ρητώς αναφέρεται εις τούς ανθρώπους και όχι εις τό περιβάλλον του ανθρώπου, όπως είναι το φυτικόν βασίλειον. Τούς ειπώθηκε. Πώς ειπώθηκε; Εδόθη εξουσία μόνο τούς ανθρώπους να πειράξουν όχι το φυσικό βασίλειο,
Δεύτερον. Η δράσις τών ακρίδων είναι βασανιστική εις τούς ανθρώπους γιατί δρούν όπως οι σκορπιοί, ενώ η ακρίδα δεν είναι δηλητηριώδης.
Τρίτον. Η βλάβη ρητώς αναφέρεται ότι θα είναι στους ανθρώπους που δέν θά ἔχουν τήν σφραγίδα του Θεού επί τών μετώπων των.
Καί Τέταρτον. Η μορφή των ακρίδων αυτών δέν θα είναι η γνωστή μορφή, όπως αναφέρεται, λίγο πιο κάτω θα δούμε στην περιγραφή, που γνωρίζουμε, την ακρίδα, αυτό το έντομον. Αλλά είναι μία μορφή αλλόκοτος, περίεργος και συνεπώς δίδει μια αφορμή να θεωρηθή ότι αυτή η ακρίδα δεν έχει καμμία σχέση με την γνωστή μας ακρίδα του ζωικού βασιλείου, αλλά είναι μια αλληγορία. Παρ' ότι υπάρχει μία Αραβική παροιμία η οποία λέγει ότι, προσέξτε· άν πάρετε μία απ' αυτές τις μεγάλες ακρίδες καί τήν προσέξετε καλά ότι: "Ομοιάζει η ακρίδα κατά τήν κεφαλήν πρός ίππον, κατά το στήθος πρός λέοντα, –προσπαθήστε να αναπαραστήσετε στο μυαλό σας την ακρίδα να την θυμόσαστε– κατά τους πόδας πρός κάμηλον (τά πόδια της μοιάζουν σαν πόδια καμήλου) κατά το σώμα προς όφιν (το σώμα της μοιάζει σαν φίδι και κατά τάς κεραίας πρός κόμιν παρθένου." Δηλ. οι κεραίες της μοιάζουν σαν μαλλιά, μακρυά μαλλιά μιας γυναικός. Όπως τό λέγει εξ άλλου εδώ και η περικοπή, ότι και αυτές οι ακρίδες είχαν λέει μαλλιά σαν μαλλιά γυναικός.
Αλλά ας δούμε όμως τώρα αυτές τις περίεργες ακρίδες της Αποκαλύψεως, που εκείνο πού διαπιστώσαμε είναι, ότι δέν έχουν, –αυτό μας ενδιαφέρει πάρα πολύ–, καμμία σχέση με τις γνωστές μας ακρίδες. Αυτό ήθελα να καταλάβωμε, και ότι η αντίστοιχη πληγή του Φαραώ, δεν είναι παρά ένας τύπος πληγής εσχάτης, πληγής των εσχάτων. Αυτό ομοίως κρατήστε το.
Η ίδια η περιγραφή που θα γίνη τώρα θα δήτε ότι δεν έχει καμμία σχέση μέ τίς γνωστές μας ακρίδες.
«καὶ τὰ ὁμοιώματα τῶν ἀκρίδων, λέγει ο ιερός Ευαγγελιστής συνεχίζοντας τήν περιγραφήν του, δέν λέγει, οι ακρίδες, αλλά τα ομοιώματα των ακρίδων, αυτά που μοιάζουν σαν ακρίδες. Ώστε ο ίδιος ο ιερός Ευαγγελιστής έρχεται νά μάς πή ότι δέν είναι ακρίδες. Αφού δεν τρώνε χόρτο, μόνο πειράζουνε τους ανθρώπους. Τα ομοιώματα λοιπόν είναι. Τα ομοιώματα, «ὅμοια ἵπποις ἡτοιμασμένοις εἰς πόλεμον (μοιάζουν σαν άλογα που είναι έτοιμα για πόλεμο)».
«καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτῶν ὡς στέφανοι ὅμοιοι χρυσίῳ (στα κεφάλια τους έχουν στέμματα που μοιάζουν με χρυσάφι, αλλά δέν είναι χρυσάφι)».
«καὶ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὡς πρόσωπα ἀνθρώπων (μοιάζουν τα πρόσωπά τους σαν ανθρώπινα πρόσωπα)».
«καὶ εἶχον τρίχας ὡς τρίχας γυναικῶν, καὶ οἱ ὀδόντες αὐτῶν ὡς λεόντων ἦσαν (τα δόντια τους ήσαν σαν δόντια λεονταριών) καὶ εἶχον θώρακας ὡς θώρακας σιδηροῦς (εδώ οι θώρακες των ακρίδων αυτών ήσαν σαν σιδερένιες. Σιδερένιοι θώρακες. Κρατήστε το αυτό, σιδερένιοι θώρακες) καὶ ἡ φωνὴ τῶν πτερύγων αὐτῶν (φωνή, ο θόρυβος, ο κρότος των πτερύγων) ὡς φωνὴ ἁρμάτων ἵππων πολλῶν τρεχόντων εἰς πόλεμον (Όπως να ορμούν άλογα και άρματα στον πόλεμο αυτά υπήρχαν τότε, δεν υπήρχε άλλος τρόπος να εκφραστή, ως ορμή μιας πολεμικής επιθέσεως, γι' αυτό βάζει άλογα και άρματα που τρέχουν στον πόλεμο, έτσι είναι ο ήχος των πτερύγων αυτών των μυστηριωδών όντων)».
«καὶ ἔχουσιν οὐρὰς ὁμοίας σκορπίοις καὶ κέντρα (έχουν ουρές που μοιάζουνε με τους σκορπιούς, και κέντρα, κεντριά όπως είναι της μέλλισσας και της σφήκας τό κεντρί) καὶ ἐν ταῖς οὐραῖς αὐτῶν ἐξουσίαν ἔχουσι τοῦ ἀδικῆσαι τοὺς ἀνθρώπους μῆνας πέντε (να κεντρίζουν τους ανθρώπους, όπως θα δήτε σ' αυτήν την τοιχογραφία που σας είπα, να πιάνη η κάθε μιά ακρίδα έναν άνθρωπο, σχηματικά εκεί, νά τόν κεντρίζη καί νά πέφτη κάτω αυτός. "Αλλη, άλλον άνθρωπο νά τόν κεντρίζη, να πέφτη κάτω. Αυτό όμως, μήνας πέντε)».
«ἔχουσι βασιλέα ἐπ᾿ αὐτῶν τὸν ἄγγελον τῆς ἀβύσσου· ὄνομα αὐτῷ ἑβραϊστὶ Ἀβαδδών, ἐν δὲ τῇ ἑλληνικῇ ὄνομα ἔχει Ἀπολλύων (έχουν βασιλιά τόν ἄγγελον της αβύσσου. Το όνομά του Εβραϊκά λέγεται Αβαδδών. Στην Ελληνική έχει το όνομα Απολλύων)».
Είδαμε λοιπόν αγαπητοί μου ότι από την περιγραφή που κάνει ο ιερός Ευαγγελιστής σαφέστατα δεν πρόκειται περί τών εντόμων των γνωστών μας, αλλά περί όντων, ή περί μηχανών σατανικών. Εξ άλλου θα επαναλάβω. Το είπα, ομιλεί περί ομοιομάτων, που σημαίνει ότι δεν είναι ακρίδα, αλλά κάτι που μοιάζει με ακρίδα. Τί είναι αυτό; Τί είναι αυτές οι ακρίδες; Εχομε πολύ σοβαρές ενδείξεις ότι πρόκειται περί ιπταμένων φθοροποιών μηχανημάτων, που θα πετούν καί θά σκορπούν την βλάβη και την καταστροφή εις τούς ανθρώπους. Με τις περιγραφές αυτές, πολύ δυσκολευόμαστε να μην πούμε, ότι οι ακρίδες έχουν μια καταπληκτική ομοιότητα με τα αεροπλάνα. Εάν δήτε ένα αεροπλάνο, θα δήτε ότι μοιάζει με μια ακρίδα. Ο θόρυβος μάλιστα των πτερύγων, αν μάλιστα έχομε υπερηχητικά αεροπλάνα είναι τόσο φοβερός, τόσο δαιμονιώδης, που θυμίζει άρματα μάχης που τρέχουν σ' ένα πόλεμο. Πάνω από την πόλη μας περνούν τ' αεροπλάνα. Σε ορισμένα σημεία μάλιστα που είναι η διαδρομή τους. Είναι η πορεία τους. Στο σημείο που βρισκόμεθα, είναι ένα σημείο της πορείας των αεροπλάνων. Κάπου εδώ μένω κι εγώ κοντά. Ενώ ξέρω ότι είναι αεροπλάνο, κι ότι τώρα από πάνω περνάει. Αλλά όταν περνάει μ' αυτήν την υπερηχητική ταχύτητα, αφού γνωρίζω, και δέν είναι η πρώτη φορά που το ακούω, όταν περάσει και γυρίσει από πίσω του ο κρότος, γιατί πρώτα αυτό περνά μετά έρχεται ο κρότος, σε σπάζει πραγματικά τήν χολή. Ξέρετε ότι οι αγελάδες και τα ζώα, μάλιστα οι αγελάδες, δέν κατεβάζουν γάλα όταν περνούν τέτοια αεροπλάνα από πάνω. Έχει διαπιστωθεί αυτό. Αναστέλλουν το γάλα τους, είναι γνωστό. Κι έχει παρατηρηθεί σας είπα. Ακόμη νήπια στην κούνια τους τρομάζουν. Όλα αυτά έχουν παρατηρηθεί. Αλλά αφού ξέρω τί είναι, μου δημιουργεί φρίκη. Θα μου πήτε γιατί; Παρέστην πυροβολισμού; Γιατί, ήμουνα δίπλα εκεί που έγινε πυροβολισμός; Από αεροπλάνο; Κάποτε, μιά φορά κι έναν καιρό. Από τί αεροπλάνα ..Supermarine Spitfire. Σιγά το πράγμα. Τρέχα γύρευε, τής εποχής του 1944-45. Τρέχα γύρευε. Αγαπητοί μου, μπορείτε να φανταστείτε, μπορείτε να φανταστείτε, πολλά αεροπλάνα τέτοια επάνω στον ουρανό; Μόνο από τον θόρυβο αυτών των αεροπλάνων, δέν είναι ανάγκη να πετάξουνε βόμβες –καί τί βόμβες– μόνο από τον θόρυβο, παγώνει κανείς και πραγματικά τρελλαίνεται. Κι αυτό επαναλαμβάνεται κάθε μέρα; Κι αν πρέπει κανείς πολλές ώρες να μένη, σέ ποιά καταφύγια, κάποτε μέναμε σε κάποια καταφύγια. Σε ποιά σήμερα καταφύγια μπορούμε να μείνωμε; Ώρες των ωρών μέναμε σε κάποια καταφύγια. Νύχτες ολόκληρες μέναμε σε καταφύγια ή μέρες ολόκληρες. Πώς πρέπει να αισθάνεται κανείς; Ησαν, λέει, εκείνα τα συμβατικά όπλα, τά λεγόμενα, εκείνα τά γνωστά όπλα που είχαμε τότε, παρ' ότι ήταν τρομερός ο πόλεμος, ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος, φοβερός. Ποιός θα είναι ο 3ος παγκόσμιος πόλεμος; Ποιός θα είναι;
Καταλαβαίνετα λοιπόν ότι θα έχομε εδώ κάτι τό φρικώδες, αληθινά φρικώδες. Προσέξατε ότι έχουν μεταλλικούς θώρακας; Μοιάζουν, λέει ως θώρακας σιδηρούς. Δηλ. έχουν μία επένδυση μεταλλική. Δυσκολευόμαστε να πούμε ότι δεν είναι τ' αεροπλάνα. Δηλ; Όταν λέγουν ότι έχουν κεντριά στις ουρές, με εξουσία να αδικούν τούς ανθρώπους. Παλαιότερα, τώρα νομίζω δεν είναι, παλαιότερα το πολυβόλο ήταν στην ουρά του αεροπλάνου. Παλαιότερα. Εκεί ήταν ο πυροβολητής. Εκεί ήταν η θέση του πυροβολητού. Η εξουσία λοιπόν στην ουρά. Δηλ. ούτε λίγο ούτε πολύ δείχνει ότι αυτές οι "ακρίδες" φέρουν οπλισμόν. Ο βασιλιάς των, δηλ. ο αρχηγός των, όπως είναι γνωστό ξέρετε ότι οι ακρίδες είναι αβασίλευτες, οι μέλισσες έχουν βασίλισσα και υπακούουν πιστότατα εις τήν βασίλισσα, αλλά οι ακρίδες δέν έχουν βασιλέα, είναι αβασίλευτες. Γι αυτό και κινούνται κατά το δοκούν, όπως θέλουν κινούνται. Γι αυτό και τελικά πέφτουν στην θάλασσα και πνίγονται, οι ακρίδες, είναι γνωστό. Πώς εδώ αυτές οι ιδιότυπες, περίεργες, παράξενες, αλλόκοτες ακρίδες έχουν βασιλέα; Και αυτό ακόμα δείχνει ότι δεν πρόκειται περί ακρίδων. Καί ποίο είναι τό όνομα του βασιλέως αυτούς Αβαδδών, δηλ. Απολλύων. Είναι γνωστό, καί μάλλον έτσι φαίνεται να είναι, ότι η λέξη Απολλύων είναι μια σαρκαστική απόδοσις του ονόματος Απόλλων. Το οποίον όνομα Απόλλων ετυμολογείται από τον Αρχίλοχο τον Πάριο, 7ος αιών π.Χ., αλλά και κατόπιν από τον Αισχύλο, στο έργο του "Αγαμέμνων" στο στίχο 1082, σας λέω καί τήν παραπομπή, ότι παράγεται από τό απο καί "όλλυμι" πού θά πή καταστρέφω παρατεταμένα, διότι όλλυμι θα πή καταστρέφω, απόλλυμι σημαίνει καταστροφή επιτεταμένη. Γι αυτό λέγει τό λεξικό καταστρέφω εντελώς. Τό λεξικό του LIBER & SKOT. Τά κοίταξα για να σάς τ' αποδώσω έτσι. Φονεύω, σφάζω. Αυτό θα πή Απολλύων. Ωστε λοιπόν το όνομα του βασιλέως των ακρίδων φανερώνει το καταστρεπτικό έργο αυτών των περίεργων, σατανικών όντων. Ακόμη ίσως πρόκειται και περι φοβερών πολέμων που θα χρησιμοποιηθούν τα αεροπλάνα, αλλά ήδη χρησιμοποιήθηκαν, διά πρώτη φορά στην ιστορία έχουμε παγκοσμίους πολέμους, και διά πρώτη φορά στην Ιστορία χρησιμοποιήθηκαν σ' αυτούς τους παγκοσμίους πολέμους, τον Α΄ και Β΄ χρησιμοποιήθηκαν τα αεροπλάνα. Οι συνέπειες αυτών τών αεροπλάνων, όπως γνωρίζετε, στούς βομβαρδισμούς είναι φοβερές. Ενθυμούμαι μικρός ήμουν τότε που εγίνοντο, εγίνετο ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος, όταν εβομβαρδίζετο το Λονδίνο, έγραφαν οι εφημερίδες, ότι εσκοτείνιαζε ο ήλιος. Το θυμήθηκα τώρα που διάβαζα το βιβλίο της Αποκαλύψεως. Είχα μόνο την τότε εικόνα. Ήταν τόσα πολλά τ' αεροπλάνα, τα Γερμανικά, ώστε εσκοτίζετο ο ήλιος. Τό τί έπεφτε τώρα από αυτά τα αεροπλάνα επάνω στο Λονδίνο, βάλτε μέ τό μυαλό σας. Τό τί έπεφτε. Που λέει εδώ το βιβλίο της Αποκαλύψεως ότι οι ακρίδες... υπάρχει ερμηνεία ότι ο καπνός δέν είναι καπνός, αλλά είναι τό νέφος των ακρίδων δίκην καπνού, που σκιάζει πραγματικά τον ήλιον. Ε, αυτό μου θύμισε, πού εσκίαζε η παρουσία των αεροπλάνων τόν ουρανό του Λονδίνου.
Είναι τα εξής αξιοσημείωτα αυτά πού μάς λέει το βιβλίο της Αποκαλύψεως.
1ον. «ἵνα μὴ ἀποκτείνωσιν αὐτούς, ἀλλ᾿ ἵνα βασανισθῶσι μῆνας πέντε (Εδόθη εξουσία να νά μήν φονεύουν τους ανθρώπους, αλλά να τους βασανίζουν 5 μήνες)». Αυτό βέβαια τό νά μήν φονεύουν είναι σχετικό. Διότι υπάρχει και ο θάνατος, αλλά κυρίως όμως δεν είναι τόσο ο θάνατος όσο ο βασανισμός.
Γράφει επάνω σ' αυτό το σημείο ο π. Γαβριήλ Διονυσιάτης, που υπήρξε επί σειρά ετών, δεκαετιών, ηγούμενος τής Μ. Διονυσίου, θυμούμαι δέ τό 1962, που είχαμε επισκεφθή ως σχολή κάποτε τήν Μ. Διονυσίου, στο 'Αγιο Όρος, μάς ξεναγούσε γλαφυρότατα και ωραιότατα στις περίφημες αυτές τοιχογραφίες, που δείχνουν κατά ισορημένον, δηλ. ζωγραφισμένον τρόπον, έξω από την τραπεζαρία της Μονής, δηλ. στο διάδρομο, σ' ένα περιστύλιο εκεί, δείχνουν όλη την παράσταση με χρώματα, τών πληγών της Αποκαλύψεως. Αυτά πού θά σάς τα διαβάσω κάπου τα δημοσίευσε ο π. Γαβριήλ, και σας διαβάζω επί λέξει:
"Η εξήγησις, γράφει, του πίνακος αυτού, περιέχει γεγονότα φοβερά, ιδία τά της ατομικής ενεργείας. Παριστά άνωθεν άγγελον μετά τεραστίας σάλπιγγος καλούντα εις συναγερμόν, και κάτωθεν τέρατα εν σχήματι ακρίδων και σκορπίων, πετόμενα εν τώ ουρανώ, οπόθεν έρριψαν τον αστέρα εις το φρέαρ της αβύσσου και εξήλθεν καπνός τεράστιος διαπλατυνόμενος εν τή κορυφή το σχήμα μήκυτος (μανιταριού) και κάτωθεν του φρέατος της αβύσσου πλήθος νεκρών ανθρώπων, άλλων εν στολαίς, ετέρων ημίγυμνων και άλλων με τους νυχτικούς μανδύας. Εν τώ αριστερώ δέ μέρει καί τινας ζώντας, αλλά παραμορφωμένους. (κι αυτά ζωγραφήθηκαν 300 χρόνια πρίν, από σήμερα. Καί μερικοί, λέει ήσαν παραμορφωμένοι) οίτινες ούτε βλέπουσι ούτε ακούουσι". Ούτοι, (εξηγεί τώρα ο π. Γαβριήλ), οι διασωθέντες εν Χιροσίμα της Ιαπωνίας εκ της πανωλεθρίας της ατομικής βόμβας, ιδίως τα μικρά παιδιά εκ τούτων. Ὡς διηγούνται αυτόπται επισκέπται της πόλεως ταύτης, τα παιδιά αυτά διαμένουν εις τό αυτό ύψος, όπως τότε. Καθ' ότι η ραδιενέργεια της βόμβας προσβάλει εις τήν σπονδυλικήν στήλην και δέν υψούται το ανάστημα, αλλά λαμβάνει εύρος και παραμορφούται, ως εικονίζει τους επιζήσαντας ο πίναξ ούτος." Δηλ. αυτή η εικόνα όπως είναι εκεί στο μοναστήρι.
2ον, σημείον. «καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις». Είναι χαρακτηριστικό, δέν το ερεύνησα, πιθανώς είναι η μοναδική έκφραση, αλλά δέν είμαι σίγουρος, δέν τό ερεύνησα, μού κανε μόνο εντύπωση.Η φράσις "καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις", που δείχνει κάτι που θα είναι αποκλειστικά εσχατολογικόν. Ενώ για κανένα άλλο σημείο δεν λέγει ο ιερός Ευαγγελιστής στην Αποκάλυψη "εν ταίς ημέραις εκείναις", εκείνες τις μέρες δηλ., «ζητήσουσιν οἱ ἄνθρωποι τὸν θάνατον καὶ οὐ μὴ εὑρήσουσιν αὐτόν, καὶ ἐπιθυμήσουσιν ἀποθανεῖν, καὶ φεύξεται ἀπ᾿ αὐτῶν ὁ θάνατος». Τί σημαίνει αυτό; Τί μπορούμε να δούμε επάνω σ' αυτό. Ότι θα ζητούν να πεθάνουν καί δέν θά μπορούν, εννοείται δηλ. όσοι επιζήσουν θα ζητούν να πεθάνουν καί δέν θά μπορούν να πεθάνουν, γιατί θα βασανίζονται από τις αρρώστειες πού θά τούς έχει προκαλέσει αγαπητοί μου, η ραδιενέργεια! Μία, δεν ξέρω πόσες αιτίες και ποιές μπορεί να έχη η αρρώστεία του καρκίνου, αλλά ένα ξέρομε, ότι μία από τις αιτίες είναι και η ραδιενέργεια, που προκαλεί καρκίνο. Είναι γνωστό αυτό. Γι' αυτό τι μάς λέγουν οι γιατροί; Μην κάνετε πολλές ακτινοβολίες, μην κάνετε δηλ, πολλές ακτινογραφίες, επιδέχεσθε πολλήν ακτινοβολίαν, διότι προκαλείται καρκίνος, μετά ταύτα λευχαιμία κλπ. Είναι αρρώστειες, φαίνεται καί τό ξέρομε αυτό, οι οποίες βασανίζουν πραγματικά τους ανθρώπους. Τώρα τί αρρώστεις; Μόνον αυτές; Μόνο από την ραδιενέργεια; Δεν είναι φρίκη; Δεν είναι, δέν είναι η παραφροσύνη; Δέν μπορώ να φανταστώ μπροστά σε μια σκηνή τέτοιου πολέμου να μήν παραφρονήση ένας άνθρωπος. Δέν μπορώ να το φανταστώ. Συνεπώς πρέπει να είναι αρρώστειες διαρκείας. Η σωματικές, ή ψυχικές, ή ψυχοσωματικές. Μικτές. Είναι αξιοπρόσεκτο ότι τα πρωτεία, ιδία στην εποχή μας, των ασθενειών, κατέχουν οι ψυχικές αρρώστειες. Είναι αξιοσημείωτο αυτό.
Αλλά θα μπορούσαμε αγαπητοί μου, αυτά που λέγει εδώ η Αποκάλυψη νά τά συνοψίσουμε σε όσα υπομνηματίζει η προφητεία εκείνη, πού ο Θεός έβαλε στο στόμα του Μωυσέως, διά τό μέλλον των Εβραίων, εάν αποστατούσαν από τον Θεόν. Συνεπώς επιτρέψατέ μου να εννοήσουμε την προφητεία, με μία προφητεία. Διότι είναι προφητεία εκείνο πού είναι στην Π.Δ., είναι στο Δευτερονόμιο, στο Κεφ. 28, έχει φοβερά και πολλά, εγώ κάνω μια επιλογή μερικών σημείων για να ιδή κανείς ότι εκείνα πού αποτελούν προφητεία, έρχονται να ερμηνεύσουν πιθανότατα μιάν άλλη προφητεία. Την προφητεία της Αποκαλύψεως. Σάς διαβάζω. Σημειώσατε ακόμη ότι αυτά τα λέγει ο Μωυσής στους Εβραίους, στό λαό τού Θεού. Εάν αποστατήση ο λαός. Αλλά μήν ξεχνάτε ότι έχομε τόν λαό τής Χάριτος. Είναι οι Χριστιανοί. Οπότε οι ίδιες πληγές και οι ίδιες κατάρες πίπτουν εις τούς ανθρώπους, εις τόν λαό του Θεού που έχει αποστατήσει. Μήν πούμε λοιπόν ότι αυτό αφορά εις τους Εβραίους. Όχι, αλλά αφορά και ο εἰς τούς Χριστιανούς, πού είναι ο λαός του Θεού. Ακούσατέ το. Θα τρομάξετε:
Κεφ. 28, στιχ. 15. «Καὶ ἔσται ἐὰν μὴ εἰσακούσῃς τῆς φωνῆς Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, φυλάσσειν καὶ ποιεῖν πάσας τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, καὶ ἐλεύσονται ἐπὶ σὲ πᾶσαι αἱ κατάραι αὗται καὶ καταλήψονταί σε (εάν δεν ακούσης θα πέσουν όλες οι καμάρες επάνω σου)».
Στιχ. 27. «πατάξαι σε Κύριος ἕλκει Αἰγυπτίῳ εἰς τὴν ἕδραν καὶ ψώρᾳ ἀγρίᾳ καὶ κνήφῃ, ὥστε μὴ δύνασθαί σε ἰαθῆναι (θα πέση επάνω σου λέγει, έλκος, έλκη, πληγές. Εις την έδραν ψώρα αγρία, θά πή φοβερή κνήφη, φαγούρα, πού δέν θά μπορείς να θεραπευτής)».
Στιχ. 28. «πατάξαι σε Κύριος παραπληξίᾳ (θα σε χτυπήση ο Κύριος μέ παραπληξία, παράλυση) καὶ ἀορασίᾳ (τύφλωση) καὶ ἐκστάσει διανοίας (παραφροσύνη)».
Στιχ. 34. «καὶ ἔσῃ παράπληκτος διὰ τὰ ὁράματα τῶν ὀφθαλμῶν σου, ἃ βλέψῃ. (καί θά μείνης άναυδος και έξαλλος από κείνα που θα βλέπουν τα μάτια σου θά βλέπουν φοβερές σφαγές και καταστροφές, και αυτά που θα βλέπης θα σε κάνουν τρελλό)».
Στιχ. 35. «πατάξαι σε Κύριος ἐν ἕλκει πονηρῷ (θά σε χτυπήση με κακόηθες έλκος, όπως είναι και ο καρκίνος) ἐπὶ τὰ γόνατα καὶ ἐπὶ τὰς κνήμας, ὥστε μὴ δύνασθαι ἰαθῆναί σε ἀπὸ ἴχνους τῶν ποδῶν σου ἕως τῆς κορυφῆς σου (από τα νύχια των ποδιών σου μέχρι το κεφάλι σου θα γεμίσης από τέτοιες πληγές)».
Στιχ. 65. «καὶ δώσει σοι Κύριος ἐκεῖ καρδίαν ἀθυμοῦσαν (θά σοῦ δώση μελαγχολία.) καὶ ἐκλείποντας ὀφθαλμοὺς καὶ τηκομένην ψυχήν (Τα μάτια σου θάχουν σβήσει και η ψυχή σου θα λειώση. Ψυχικά νοσήματα)».
Στιχ. 67. «τὸ πρωΐ ἐρεῖς (θά πής) πῶς ἂν γένοιτο ἑσπέρα; (πώς να γίνη βράδυ) καὶ τὸ ἑσπέρας ἐρεῖς· πῶς ἂν γένοιτο πρωΐ; (και το βράδυ θά πής πότε να ξημερώση;) ἀπὸ τοῦ φόβου τῆς καρδίας σου, ἃ φοβηθήση, καὶ ἀπὸ τῶν ὁραμάτων τῶν ὀφθαλμῶν σου, ὧν ὄψῃ (από τον φόβο της καρδιάς σου κι από κείνα που θα βλέπουν τα μάτια σου)».
Αυτός είναι ο βασανισμός αγαπητοί μου. Αυτή είναι η πληγή. Αυτός είναι ο βασανισμός που βασανίζεσαι χωρίς να πεθαίνεις. Αλλά θα συνεχίσωμε την ερχομένη Κυριακή.
