†.Οταν είδαμε τις ευλογίες την περασμένη φορά, οι ευλογίες για εκείνους που τηρούν τις εντολές του Θεού, είχαν υλική διάσταση, ώς επί το πλείστον. Δηλαδή τί; Βλέπουμε ότι οι αποθήκες θα είναι γεμάτες, τα χωράφια Θα πηγαίνουν καλά, τα ζωντανά το ίδιο, ότι τα παιδιά που θα γεννιούνται θα είναι καλά, θα λέγαμε τεκνογονία, πολυγονία, καλλιτεκνία, κλπ κλπ. Οπως λέμε και στο γάμο, που έχουμε και εκεί κάποιες ευλογίες και ευχές, που έχουν υλική διάσταση. Κύριε, λέμε, στην ακολουθία του γάμου, στο μυστήριο του γάμου, δώσε οι αποθήκες των νεονύμφων να είναι γεμάτες. Και να δίνουν και εις τους φτωχούς. Δώσε Κύριε, λέει, παιδοποιία, και καλλιτεκνία. Εχει ειδική σημασία αυτό το καλλιτεκνία, δέν είναι της ώρας να σας το πώ, ειδική σημασία, και είναι πάρα πολύ σπουδαίο,κλπ κλπ. Δώσε τα αγαθά όπως έδωσες στον Αβραάμ, τον Ισαάκ, τον Ιακώβ, στους Πατριάρχες που είχαν γεμάτες τις αποθήκες τους. Βεβαίως είναι σπουδαία στοιχεία αυτά, δέν τίθεται θέμα, είναι σπουδαία, αλλά δέν χαρακτηρίζουν όμως το πνεύμα της Καινής Διαθήκης.
Ποιά παρακαλώ είναι η ευλογία των ευλογιών; Διότι εδώ, έχουμε μία υπέρβαση αυτών των υλικών ευλογιών. Και ποιά είναι η ευλογία των ευλογιών; Θα τρίβετε τα μάτια σας ποια μπορεί να είναι.. Μόνο θα παρακαλέσω, επειδή για την Καινή Διαθήκη μιλάμε, στην Καινή Διαθήκη βρισκόμαστε, στο όνομα του Αγίου Τριαδικού Θεού βαπτιστήκαμε, αυτήν επικαλούμαστε, την Καινή Διαθήκη επικαλούμαστε, και στο κλίμα της μέσα ζούμε. Λοιπόν, η ευλογία των ευλογιών αγαπητοί μου, είναι η απάρνηση των υλικών αγαθών, όχι απλώς μόνο η απάρνηση των υλικών αγαθών, αλλά και η απάρνηση της ζωής, που είναι το ύψιστο απ' όλα τα επίγεια αγαθά, και συνεπώς η ευλογία των ευλογιών είναι, αφού θα τα χάσεις αυτά, να βρεθείς στην κορυφή, που είναι το μαρτύριο. Θα φανταζόσασταν ποτέ, ότι θα μπορούσε αυτό να είναι η ευλογία, και μάλιστα όταν κινούμαστε κατά μίαν αντίστροφη κατεύθυνση. Ποια είναι αυτή η αντίστροφη κατεύθυνση; Τηρώ τις εντολές, για να μου δώσει ο Θεός αγαθά. Τώρα, τηρώ τις εντολές, όχι για να μου δώσει ο Θεός αγαθά, αλλά για να φθάσω να δώσω τη μαρτυρία μου και το αίμα μου, για την αγάπη του Χριστού, για την αγάπη του Θεού. Δηλαδή, ξεπερνώ το δώρο και φθάνω στον δωρητή. Αυτή είναι η Καινή Διαθήκη.
Ξέρετε ότι, οι άνθρωποι αγαπούν τα δώρα, δέν ξέρω ποιός δέν θα αγαπούσε τα δώρα; Λίγο ή πολύ όλοι τα αγαπούμε. Νόμιμα δώρα, προσέξτε, νόμιμα δώρα, δέν εννοώ τα άνομα δώρα. δωροδοκίες και τέτοια, απλώς τα δώρα. Γιορτάζω, να μου φέρουν στην γιορτή μου δώρα, ή εκτάκτως να μου φέρουνε δώρα. Κι όσο πιο καλύτερα - πλουσιότερα είναι, τόσο πιο πολύ τα απολαμβάνω. Δεν ξέρω όμως, κατά πόσο θα μπορούσαμε να βλέπουμε τον δωρητή, πίσω από τα δώρα.
Οταν ήμουν νέος, πήγαινα και έκανα κάθε εβδομάδα κατηχητικό σχολείο στο Τζάννειο ορφανοτροφείο του Πειραιώς, αλλά στο παράρτημά του που ήταν στην Εκάλη, δηλαδή πιο πάνω από την Κηφισιά. Τύχαινε κάποτε κάτι να έχω να δώσω στα παιδιά. Μα βιβλία, μα εικονίτσες, μα δεν ξέρω, πάντα κάτι τυχαίνει να έχω. Οταν εμφανιζόμουνα στην πόρτα του προαυλίου, είχανε μία ολόκληρη έκταση, δάσος ολόκληρο εκεί, και το κτίριο ήτανε λίγο πιο μέσα. Και όταν εμφανιζόμουν έξω, στην πόρτα του προαυλίου, ένα σμήνος παιδιά τρέχαν, ήταν του Δημοτικού παιδιά, ένα σμήνος παιδιά τρέχαν, να με προϋπαντήσουν και να με χαιρετήσουν. Λοιπόν αγαπητοί μου, όλα τα παιδιά κοιτούσανε τα χέρια μου, δεν κοιτούσαν εμένα, κοιτούσανε τα χέρια μου. Δηλαδή, τί μπορούσα να έχω στα πακέτα που κρατούσα, για να τους δώσω. Ε λοιπόν, το πνεύμα της Παλαιάς Διαθήκης είναι αυτό. Τηρούμε τις εντολές του Θεού, κοιτάζοντας τα χέρια του Θεού, τί θα μας δώσει. Κι εγώ θα 'λεγα ότι, άστε που αυτό, πολλοί Χριστιανοί μας που το 'χουν τους χαρακτηρίζει το Παλαιοδιαθηκικό πνεύμα, αλλά επιτρέψατέ μου να το πώ: "Βρε αδελφέ, άς ήτανε και αυτό!". Μα ούτε αυτό δεν είναι. Ούτε καν τηρούμε τις εντολές του Θεού. Ας ήτανε και αυτό. Αλλά αγαπητοί μου ποιό θα ήτανε το ιδεώδες; Να μήν στρέφουμε τα μάτια μας στο δώρο, αλλά στον δωρεοδότη.
Να σας πω ένα παράδειγμα. Σας φέρνει ένας άνθρωπος ένα ποτήρι νερό. Είσαστε διψασμένος, πολύ διψασμένος, σκασμένος, ντάλα καλοκαίρι, έχετε σκάσει και σας φέρνει ένα ποτήρι νερό. Την ώρα που θα πάρετε στα χέρια σας το νερό, πριν το πιείτε, να στρέψετε τα μάτια σας στον ουρανό• κι αν μάλιστα ήτανε δίψα διαστάσεως λιποθυμίας, ή ακόμη και θανάτου, όπως έχουμε περιπτώσεις που άνθρωποι έχουνε μέρες να πιούνε νερό, σε ειδικές περιπτώσεις, να αφήσει κανείς το ποτήρι κάτω, να τρέξουν δάκρυα από τα μάτια, και να ευχαριστήσει τον Θεό. Τί να τον ευχαριστήσει, που του 'στειλε το ποτήρι το νερό; Όχι. Την αγάπη του Θεού. Οχι το δώρο, την αγάπη. Εάν ένας Παύλος μπορούσε να λέει στο Φιλιππησίους που του στείλανε κάποια δώρα, στη φυλακή της Ρώμης, ότι δέν γυρεύω το δώρο σας, αλλά τον καρπό που πλεονάζει μέσα στην καρδιά σας από αγάπη και από κατανόηση. Εδώ, πόσο περισσότερο θα λέγαμε για τον Θεό, ότι θα έπρεπε να τρέχουν δάκρυα στα μάτια για την αγάπη του Θεού. Οπότε, θα μπορούσε κανείς να αφήσει το δώρο κάτω, ούτε καν να το αγγίξει. Έχουμε περιπτώσεις αγίων και ασκητών, που ο Θεός τους έστειλε κάποιο δώρο, και δέν το άγγιξαν καθόλου• αλλά τα μάτια τους τρέχαν δάκρυα για την αγάπη του Θεού. Αυτό είναι. Υπέρβαση του δώρου, και πρόσβαση στο πρόσωπο του δωρητού. Καταλαβαίνετε ποιο είναι το πνεύμα της Καινής Διαθήκης; Βέβαια, δέν εξαντλείται σ' αυτό, είναι πολλά άλλα πράγματα, αλλά κάθε φορά που λέμε κάτι, ό,τι ο Θεός προσφέρει, πάντα κάνουμε και μία σύγκριση για να τα δούμε αυτά τα πράγματα.
Απόσπασμα από την 39η ομιλία στην κατηγορία
« Δευτερονόμιον ».
†.Ο προφήτης Ηλίας, αγαπητοί μου, είναι μία μεγάλη μορφή, μια πολύ μεγάλη μορφή της Παλαιάς Διαθήκης. Είναι ο μέγιστος των Προφητών, είναι ανώτερος κι απ' αυτόν τον προφήτη Ησαΐα τον μεγαλοφωνότατο. Και ενώ δεν έγραψε ο προφήτης Ηλίας ούτε μία λέξη, υπήρξε ο ίδιος μία μεγάλη προφητεία. Αυτό του το έργο, ο τρόπος με τον οποίο έζησε, ο τρόπος με τον οποίο έφυγε από την παρούσα ζωή αλλά και η εμφάνισή του στη Μεταμόρφωση του Χριστού δείχνουν ότι η μορφή αυτή είναι παμμεγίστη, είναι πελωρία μορφή. Εχουν γι' αυτόν γραφτεί στην Παλαιά Διαθήκη πολλές σελίδες. Ολες είναι μεστές πολλής και βαθειάς θεολογίας. Το καρμήλιον όρος, επάνω στο οποίο ο προφήτης προσέφερε κατά θαυμαστό τρόπο την θυσία του, όταν από τον ουρανό κατήλθε φωτιά και κατέκαψε τα σφάγια. Το όρος Σινά, επί του οποίου είχε θεοπτία, ο Μέγας προφήτης, και το όρος Θαβώρ, επί του οποίου εμφανίστηκε μαζί με τον Κύριο ο προφήτης, είναι οι τρεις μεγάλες κορυφές ορέων, που αναφέρονται στην δόξα τη δική του.
Ο προφήτης Ηλίας είναι παρών, τόσο στον χώρο της Παλαιάς Διαθήκης, όσο και στον χώρο της Καινής Διαθήκης. Βέβαια ό,τι να πει κανείς και ό,τι να αναλύσει, πάντα θα μένει στην περιφέρεια των πραγμάτων, γιατί, όπως σας εξήγησα, είναι μία απύθμενη σε ανάλυση προσωπικότητα ο άγιος του Θεού Προφήτης. Θα μείνουμε μόνο σ' ένα μικρό περιστατικό της ζωής του, αλλά πολύ χαρακτηριστικό. Μάλιστα το περιστατικό αυτό μας δίνει ταυτόχρονα και μια άλλη εικόνα, μας δίνει έναν τύπο των εσχάτων ημερών.
Όπως θα γνωρίζετε -πείτε από τα γεγονότα, πείτε από τον τρόπο που ζει ο κόσμος σήμερα, πείτε ότι πλησιάζουμε στα έσχατα, πείτε ό,τι θέλετε- στις μέρες μας το πολύ παραγνωρισμένο και παραγκωνισμένο και παραθεωρημένο βιβλίο της Αποκαλύψεως έρχεται στην επικαιρότητα, κι έτσι όλοι σήμερα ασχολούμαστε με το βιβλίο αυτό. Το δυστύχημα είναι ότι το Ορθόδοξο πλήρωμα είναι ανέτοιμο να προσεγγίσει το βιβλίο αυτό, επειδή ακριβώς δεν του είναι οικείο. και δεν του είναι οικείο επειδή για ολόκληρους αιώνες, ιδίως στην Ανατολή, επικράτησε μια παρεξηγημένη εντύπωση, ότι το βιβλίο αυτό είναι σφραγισμένο με επτά σφραγίδες, δηλαδή ακατανόητο, ότι το βιβλίο αυτό είναι γεμάτο από προφητείες, που... μην τις πιάνεις... και ότι αν πιάσει κανείς τις προφητείες αυτές, μοιραία θα πέσει σε αιρέσεις και σε λάθη. Όλα αυτά βεβαίως δεν είναι σωστά. μόνο μέχρις ενός βαθμού είναι σωστά. Ωστόσο όμως όλα αυτά αποτέλεσαν θα λέγαμε την αιτία για την οποία το Ορθόδοξο πλήρωμα δεν προσεγγίζει το βιβλίο αυτό του Θεού, το τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης, το θεόπνευστο αυτό βιβλίο, το υπέροχο αυτό βιβλίο, το γεμάτο όχι μόνο από προφητείες αλλά και από πνεύμα παρηγορίας, και το οποίο υπάρχει για να ενισχύσει τον λαό του Θεού καθ' όλη την πορεία της ζωής του πάνω στη γη αυτή, και προπαντός στα έσχατα.
Έτσι, αγαπητοί, επανέρχομαι στο θέμα μου, για να σας πω ότι οπωσδήποτε αυτά που θα ακούσετε θα δείτε ότι έχουν σχέση με τα έσχατα. Έσχατα λέγονται εκείνα τα οποία αφορούν στο τέλος της Ιστορίας, δηλαδή όταν πια πλησιάζει να έρθει για τελευταία φορά ο Χριστός. Θα δείτε λοιπόν ότι η ζωή του προφήτου Ηλιού δεν είναι παρά μια ζωή ενός αντιτύπου που δείχνει ένα πρωτότυπο στα έσχατα.
Ένας λαός, πράγματι, στην ιστορική του πορεία ασφαλώς συναντά πολύ δύσκολες ημέρες για να επιβιώσει. Όμως ο Θεός είναι εκείνος που έχει τάξει τα οροθέσια της κατοικίας των λαών, δηλαδή τα σύνορα του κάθε λαού, αλλά και το πόσον καιρό θα ζήσει ένας λαός. Αυτό είναι σύμφωνο μ' εκείνο που λέει ο απόστολος Παύλος στους Αθηναίους. «ο Θεός... ορίσας προστεταγμένους καιρούς και τας οροθεσίας της κατοικίας αυτών» (Πράξ. 17, 26). Έβαλε τα σύνορα λοιπόν ο Θεός, αλλά και όρισε τους προστεταγμένους καιρούς, το πόσο δηλαδή θα ζήσει ο κάθε λαός. Έτσι Εκείνος είναι που κρίνει πόσο θα ζήσει ένας λαός και ποια θα είναι τα σύνορά του.
Ο Ισραήλ ήταν ένας λαός αγαπημένος, ήταν ο ξεχωρισμένος λαός -εξ άλλου Ισραήλ θα πει αγαπημένος5-(Βλ. Δευτ. 32,15. Ησ. 5, 7. 44, 2). και ο Θεός πολλές φορές στην ιστορική του πορεία τον είχε προστατεύσει. Κατά θαυμαστό μάλιστα τρόπο και σκανδαλώδη έναντι των άλλων εθνών ο Θεός είχε προστατεύσει τον Ισραήλ!
Τώρα όμως, ευρισκόμενοι κάπου στον 8ο αιώνα προ Χριστού, το βόρειο βασίλειο αποστατεί απ' τον Θεό. Πρέπει να σας πω ότι μετά τον θάνατο του Σολομώντος ο λαός χωρίστηκε σε δυο βασίλεια. το βόρειο βασίλειο, με τις δέκα φυλές, και το νότιο βασίλειο, με τις δυο φυλές, του Ιούδα και του Βενιαμίν. Το νότιο βασίλειο είχε πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ, ενώ το βόρειο τη Σαμάρεια. Το βόρειο βασίλειο λοιπόν είχε αποστατήσει από τον Θεό. Οι βασιλείς του ατυχώς υπήρξαν άνθρωποι οι οποίοι είχαν μια πολύ μεγάλη ευκολία να ειδωλολατρούν.
Έτσι βασιλιάς του βορείου βασιλείου τον 8ο αιώνα ήταν ο Αχαάβ. Αυτός είχε έναν μαλακό, χαλαρό χαρακτήρα, με μια πολύ εύκολη στροφή προς την ειδωλολατρία, και ήταν άνθρωπος που επηρεαζόταν από τη γυναίκα του Ιεζάβελ. Αυτή δε η γυναίκα του, η οποία δεν ήταν Εβραία, αλλά Συροφοινίκισσα, ειδωλολάτρισσα φανατική, αποτελούσε και το χειρότερο κακό! Γρήγορα, εξαιτίας αυτής της φοβερής γυναίκας, η λατρεία του αληθινού Θεού εξοστρακίστηκε, και έτσι εισήχθη η λατρεία του Βάαλ και της αισχρότατης Αστάρτης -η οποία Αστάρτη ήταν κάτι αντίστοιχο με τη δική μας την Αφροδίτη.
Σ' αυτή την κρίσιμη καμπή του Ισραήλ, ο οποίος έζησε όσο ποτέ άλλοτε την αποστασία στις ημέρες αυτού του βασιλιά, εμφανίζεται ο φλογερός και ζηλωτής Προφήτης από τη Θέσβη, ο Ηλίας. Κι έρχεται αιφνίδια -προσέξτε αυτό το αιφνίδια. Έρχεται αιφνίδια! Σαν αστραπή και βροντή εμφανίζεται μπροστά στον βασιλιά, από προσώπου του Θεού, για να του δώσει εκείνο το φοβερό μήνυμα της επ' αόριστον ανομβρίας, σαν τιμωρία από τον Θεό για την αποστασία του λαού αλλά και της κυβερνήσεώς του.
«Ζη Κύριος ο Θεός των δυνάμεων, λέει στον βασιλιά, ο Θεός Ισραήλ, ω παρέστην ενώπιον αυτού, ει έσται τα έτη ταύτα δρόσος και υετός, ότι ει μη διά στόματος λόγων μου.» (Γ' Βασ. 17,1). Ορκίζομαι στον Θεό τον ζώντα, τον Θεό του Ισραήλ, ενώπιον του Οποίου στέκομαι και υπηρετώ, ότι σ' αυτά τα χρόνια που θα έρθουν ούτε θα βρέξει ούτε θα πέσει δροσιά. Κι όλα αυτά θα εξαρτώνται από το στόμα το δικό μου. ό,τι λέω εγώ, αυτό θα γίνεται. Αυτά είπε ό Προφήτης, και εξαφανίσθηκε από προσώπου Αχαάβ. Τα λόγια του όμως αυτά, αγαπητοί μου, αποτελούν την κρίση του Θεού για την αποστασία ενός λαού.
Πού είναι εκείνοι, αλήθεια, που λένε ότι μπορούν να ρυθμίζουν ελεύθερα την ιστορική τους πορεία και τη ζωή τους και ότι δεν έχει κανέναν λόγο ο Θεός στην ιστορική πορεία ενός λαού ή ενός προσώπου; Πού είναι εκείνοι που το λένε; Βλέπετε εδώ; Και για να μην νομισθεί ότι αυτό αφορά μόνο στον Ισραήλ, σας λέω ότι ο Θεός σκεπτόταν και όλα τα έθνη, και χάραζε την πορεία όλων των εθνών. (Βλ. Γέν. 15, 14. 23, 18. Έξοδ. 23, 18-33. 34, 24. Λευϊτ. 26, 42-46. Δευτ. 2,10-25. 4, 27. Ιησ. Ναυή 23, 9). κ.α.
Πρόχειρα σας λέω το εξής. Στη γη Χαναάν κατοικούσαν πολλοί λαοί. Και λέει ο Θεός στον Αβραάμ: «Ακόμα δεν έφτασε να γεμίσει το ποτήρι των ανομιών τους. γι' αυτόν τον λόγο δεν θα εγκατασταθείς εδώ στη χώρα αυτή τώρα. Οι απόγονοί σου, λέει στον Αβραάμ, θα αναπτυχθούν πρώτα στην Αίγυπτο, θα γίνουν λαός πολύς, και κατόπιν θα έλθουν εδώ στη γη Χαναάν» (Γέν. 15,13-16). Κι αυτό ξέρετε με πόσα χρόνια αντιστοιχούσε; Με τετρακόσια τριάντα χρόνια! (Βλ. Έξοδ. 12,40). «Τότε μόνο θα κατοικήσουν στη γη αυτή, όταν οι λαοί αυτοί θα έχουν γεμίσει το ποτήρι των ανομιών τους.» Είναι φοβερό. Περιμένει ο Θεός πότε θα έρθει το πλήρωμα της αμαρτίας· μέχρι που να ξεχειλίσει το ποτήρι. Τότε λέει θα καταστραφούν οι λαοί αυτοί. Κι όταν έρχεται η ώρα ο Ιησούς του Ναυή να μπει μέσα στη γη Χαναάν, του λέει πάλι ο Θεός: «Πρόσεξε. Οι λαοί αυτοί, με τα μάγια τους, με τις μαντείες τους, με τη διαφθορά τους και με τον τρόπο που ζουν, ήλθε η ώρα να καταστραφούν γι' αυτό εσείς θα κυριεύσετε τη γη αυτή με πολλή ευκολία. Προσέξτε όμως. Μήν κάνετε κι εσείς τα ίδια, γιατί θα έρθει και η δική σας η ώρα να υποστείτε το ίδιο πράγμα.» (Δευτ. 31,1-23). Βλέπουμε λοιπόν ότι ό Θεός δεν έρχεται να ξεριζώσει κάποιους λαούς για να εγκαταστήσει τον αγαπημένο Του λαό, παρά μόνο εφ' όσον οι λαοί αυτοί έχουν αμαρτήσει. Θέλετε κάτι ακόμη; Ανοίξτε το βιβλίο του Ησαΐα να δείτε κάτι καταπληκτικό. Ομιλεί και προφητεύει ο Ησαΐας, όπως και ο Ιερεμίας και ο Ιεζεκιήλ και ο Δανιήλ, προφητεύουν για τα έθνη, αγαπητοί μου, για τους λαούς. όχι μόνο για τον Ισραήλ. «Ω, Βαβυλώνα, λένε, ήλθε το τέλος σου! Ω, Συρία...! Ω, Αίγυπτος...! Ω, Μωαβίτες...! Ω...! Ω...!» (Ησ. 9, 11-12. 13, 1-22. 14, 22-23. Ιεζ. 32, 1-16. Ιερ. 31, 1-44). κ.α. Ο Δανιήλ, πείτε μου, δεν προφητεύει για τους Έλληνες και για τους Πέρσες; Δεν προφητεύει για τους Βαβυλωνίους; Δεν λέει ότι οι Έλληνες θα νικήσουν τους Πέρσες, μ' εκείνη τη θαυμαστή προφητεία του, που έρχεται ένας τράγος, -ο μέγας Αλέξανδρος, ξέρετε, απεικονίζεται στα νομίσματα με κέρατα- ένας τράγος που τρέχει από τη Δύση ολοταχώς, λέει, και συγκρούεται μ' έναν κριό, που αντιπροσωπεύει τους Πέρσες, τον οποίο κυριολεκτικά λιανίζει; (Δαν. 8, 3-8). Βλέπετε λοιπόν, και επιμένω, δεν ομιλεί ο Θεός μόνο για τον Ισραήλ. ομιλεί για όλους τους λαούς και κατευθύνει τις τύχες όλων των λαών.
Θα σας επαναλάβω εκείνο που σας διάβασα προηγουμένως, που λέει ο απόστολος Παύλος στους Αθηναίους, ότι ο Θεός είναι ο «ορίσας προστεταγμένους καιρούς και τας οροθεσίας της κατοικίας αυτών», πάντων των εθνών, όλων των λαών. Συνεπώς, αγαπητοί, θα λέγαμε εδώ ότι οι Έλληνες δεν βγαίνουν έξω από το σχέδιο του Θεού, πολύ δε περισσότερο αφού έχουμε δεχθεί το Ευαγγέλιο από τους πρώτους, όταν κηρύχθηκε στον κόσμο το μήνυμα του Κυρίου.
Και ερχόμαστε τώρα να ρωτήσουμε: Μήπως και η πατρίδα μας ζει και πολιτεύεται στα ίδια χνάρια του παλαιού Ισραήλ; Και όσα δεινά μας βρουν, θα λέγαμε πού θα οφείλονται; Τί λέτε; είναι δυνατόν να υποστούμε μια τυχόν -τυχόν!- συρρίκνωση των συνόρων μας; Ξέρετε ότι πάλι μπορούμε να γίνουμε μικρότεροι; Αγαπητοί μου, το ξέρετε ότι μπορούμε να γίνουμε πάλι μικρότεροι στα σύνορά μας; Δεν υπάρχει τίποτα το αμετάθετο και σίγουρο. Από πού θα έχει το αίτιό του το θέμα; Ακόμη, αν υποστούμε σαν λαός μια δυσπραγία οικονομική ή ακόμα και μια κοινωνική αναστάτωση, από πού θα έχει την αφετηρία της αυτή όλη η κατάσταση; Ασφαλώς από την αποστασία του λαού μας και την στροφή του προς την ειδωλολατρία.
Αγαπητοί μου, ο λαός μας αποστατεί από τον Θεό καθημερινά. Το φαινόμενο της αθεΐας ήταν άγνωστο στην πατρίδα μας. Κι αρχίζει η αθεΐα να γίνεται μία πραγματικότητα σ' αυτόν εδώ τον χώρο, τον ελληνικό, εδώ που αναπτύχθηκε η Ορθοδοξία και έχουμε τόσους Αγίους! Είναι κάτι που εκπλήσσει. Και ξαναγυρίζουμε πάλι πίσω στην ειδωλολατρία.
Αλλά γιατί το είπε αυτό ο Προφήτης στον Αχαάβ; Για να μετανοήσει ο λαός. Μετανόησε ο Αχαάβ; Ούτε ο Αχαάβ, ούτε ο λαός. Άραγε εμείς θα μετανοήσουμε; Όταν σήμερα κηρύσσεται το κήρυγμα, της μετανοίας το κήρυγμα, και λέγονται αυτά που λέγονται, τί νομίζετε ότι είναι; Αυτά που σας λέω τώρα τί νομίζετε ότι είναι; Νομίζετε ότι είναι ένα φιλολογικό κήρυγμα, για το οποίο μπορούμε να λέμε ότι είναι μόνο λόγια; Όχι. είναι κήρυγμα μετανοίας, είναι κήρυγμα αφυπνιστικό! Άλλο τώρα εάν κοιμόμαστε κάποτε και με τον αισθητό ύπνο, κλείνουμε τα μάτια μας και δεν προσέχουμε τον ομιλητή. Αλλη παράγραφος αυτό, αλλά είναι κήρυγμα μετανοίας. Και καλούμαστε να μετανοήσουμε για εκείνη την κατάσταση η οποία ήδη επικρατεί μέσα στον λαό μας. Είναι φοβερή η κατάσταση, αντιλαμβανόμαστε;.. Είμαστε σε παράλληλες ημέρες με την εποχή του βορείου Ισραήλ, που ο Προφήτης ελέγχει με δριμύτητα την κατάσταση και φωνάζει. Φωνάζει και χρησιμοποιεί, θα λέγαμε, το έκτακτο εκείνο στοιχείο, που καταπλήσσει με την παρουσία του τον λαό. Θα το αντιληφθούμε εμείς ότι οι ημέρες μας είναι κρίσιμες για τον λαό μας αλλά και για ολόκληρη την οικουμένη; Θα το καταλάβουμε αυτό;
Ωστόσο, αγαπητοί μου, ο Προφήτης είπε το μήνυμά του, όπως σας είπα, το μήνυμα του Ουρανού, και εξαφανίστηκε από προσώπου του Αχαάβ. Από 'κείνη τη στιγμή όμως αρχίζει και η περιπέτεια του βορείου βασιλείου. Αν θέλετε, διαβάστε τα τέσσερα Βασιλειών -ιδίως το τέλος του δευτέρου, το τρίτο και τέταρτο Βασιλειών- για να δείτε εκεί τί περιπέτειες και τί καταστροφές υπέστη το βόρειο βασίλειο, με κατάληξη την αιχμαλωσία του από τους Ασσυρίους, εκατό περίπου χρόνια πριν από την καταστροφή του νοτίου βασιλείου, που και το δικό του τέλος -του νοτίου βασιλείου- ήταν η αιχμαλωσία του από τους Βαβυλωνίους.
Προειδοποιούσε και ο προφήτης Ησαΐας: «Κυράδες μου... φοράτε τα φουστάνια σας τα ωραία, έλεγε, με τις ζώνες σας τις χρυσές και τα χρυσοκεντημένα και μεταξωτά σας ρούχα... Σκοινί θα μπει στη μέση σας και θα συρθείτε ξυπόλητες στη γη της αιχμαλωσίας!...». (Ησ. 3,16-26).
Κι αν δεν τα καταλαβαίνουμε αυτά, θα 'ρθουν οι συνέπειες, και τότε θα τα καταλάβουμε...
Αλλ' όμως ο Θεός, αγαπητοί μου, προστατεύει τον Προφήτη Του. τον προστατεύει από την οργή του Αχαάβ. Διότι όταν άκουσε αυτά ο Αχαάβ, έμεινε έκπληκτος. και πριν προλάβει να αντιδράσει, ο Προφήτης εξαφανίστηκε. Γι' αυτό σας είπα ότι σαν αστραπή παρουσιάστηκε και σαν βροντή έφυγε. Και επειδή δεν πρόλαβε ο Αχαάβ να αντιδράσει, καταδιώκει τον Προφήτη. Ο Θεός όμως προστατεύει τον Προφήτη Του, όχι μόνο από την οργή του Αχαάβ, αλλά και από τον ενσκύψαντα λιμό, την πείνα που έπεσε.
«Και εγένετο ρήμα Κυρίου προς Ηλιού», και δόθηκε εντολή από τον Κύριο προς τον Ηλία. «πορεύου εντεύθεν κατά ανατολάς και κρύβηθι εν τω χειμάρρω Χορράθ- του επί προσώπου Ιορδάνου. και έσται εκ του χειμάρρου πίεσαι ύδωρ, και τοις κόραξιν εντελούμαι διατρέφειν σε εκεί.» (Γ' Βασ. 17, 3-4). Φύγε, κρύψου. Φύγε, κρύψου σ' εκείνον τον χείμαρρο, τον Χορράθ, που βλέπει προς τα ανατολικά και που χύνεται στον Ιορδάνη. Πήγαινε κρύψου εκεί. Εκεί θα βρεις νερό -γιατί νερό δεν υπήρχε, εξ αιτίας της ανομβρίας. Εκεί θα βρεις νερό. Κι εγώ θα στέλνω τα κοράκια μου, που εγώ τα παραγγέλλω να το κάνουν αυτό, να σε διατρέφουν.
Προσέξτε, αγαπητοί. Αυτά τα λόγια του Θεού είναι παμμέγιστης σημασίας. Δεν αφορούν μόνο στον προφήτη Ηλία. θα το δείτε στη συνέχεια. αφορούν και σ' εμάς.
Τι είπε ο Θεός στον Προφήτη Του; «και κρύβηθι», κρύψου! Αυτό το «κρύβηθι», κρύψου, είναι ένα σπουδαίο σημείο για τον λαό του Θεού στις δύσκολες ημέρες.
Αυτό μας θυμίζει εκείνο που λέει στον προφήτη Ησαΐα. «βάδιζε, λαός μου, λέει εκεί ο Θεός, είσελθε εις τα ταμιεία σου, απόκλεισον την θύραν σου, αποκρύβηθι μικρόν όσον όσον, έως αν παρέλθη η οργή Κυρίου» (Ησ. 26, 20). Λαέ μου, περπάτα, μπες μέσα στα εσώτερα δωμάτια του σπιτιού σου, κλείσε την πόρτα σου, κρύψου για λίγο, «όσον όσον», έως ότου περάσει η οργή του Κυρίου.
Πού να πάει να κρυφτεί ο λαός του Θεού;
Κατ' αρχάς ήθελα να σας ρωτήσω, αγαπητοί μου: Έχετε την συνείδηση ότι είστε λαός του Θεού; Είναι μία ανάγκη αυτοσυνειδησίας, ότι είμαστε λαός του Θεού. Είμαστε λαός του Θεού; Έχετε την συνείδηση ότι ξεχωρίζετε απ' αυτό που λέγεται κόσμος; -γιατί ο λαός του Θεού ξεχωρίζει απ' αυτό που λέγεται κόσμος. Αν δεν την έχετε τη συνείδηση αυτή ότι είστε λαός του Θεού, κλείστε τ' αυτιά σας για τα παρακάτω που θα πούμε. δεν σας αφορούν είστε κόσμος, και πορεύεσθε στην καταστροφή. Αν όμως είστε λαός του Θεού και το συνειδητοποιείτε αυτό, τότε ακούστε καλά. ανοίξτε πιο πολύ τα αυτιά σας να ακούσετε τί μας λέει ο Κύριος. Πρέπει, λέει, να κρυφτούμε. Αλλά πού να κρυφτούμε; Για να κατανοήσουμε αυτή την εντολή του Θεού, ότι πρέπει να κρυφτούμε, και για να δούμε τί είδους είναι αυτή η απόκρυψή μας, πρέπει να δούμε το γεγονός αυτό του προφήτου Ηλιού σαν έναν ιστορικό τύπο των εσχάτων. Όταν λέμε ιστορικό τύπο, εννοούμε το εξής. ένα γεγονός, ιστορικό δηλαδή γεγονός, το οποίο γίνεται τύπος ενός άλλου γεγονότος, που ανήκει ιστορικά πιο κάτω. Παράδειγμα. Ο Ισραήλ φεύγει από την Αίγυπτο, περνάει την Ερυθρά θάλασσα και έρχεται στη γη Χαναάν. Το πέρασμά του από την Ερυθρά θάλασσα ήταν ένα γεγονός.ταυτόχρονα όμως είναι και ένας ιστορικός τύπος. Τί τύπος; Η Αίγυπτος θεωρείται η χώρα του σατανά. Ή η γη Χαναάν θεωρείται η χώρα της Βασιλείας του Θεού. Το πέρασμα λοιπόν -αυτό θα πει πάσχα. πέρασμα- είναι η Ερυθρά θάλασσα. Εκεί, στην Ερυθρά θάλασσα, καταποντίζει ο Θεός τον Φαραώ και τους στρατιώτες του, και ο λαός περνάει ασφαλής. Είναι η Ενανθρώπηση του Ιησού Χριστού, με την οποία μας παίρνει από την γη του θανάτου και της αμαρτίας και του σατανά και μας φέρνει στη Βασιλεία Του, και περνάμε από το πέρασμα που λέγεται Βάπτισμα. Ώστε λοιπόν τί ήταν το πέρασμα του Ισραήλ από την Αίγυπτο διά μέσου της Ερυθράς θαλάσσης στη γη Χαναάν; Ένας ιστορικός τύπος. Τίνος πρωτοτύπου; Του Βαπτίσματος και της σωτηρίας.
Άλλο παράδειγμα είναι και η καταστροφή της Ιερουσαλήμ, που έγινε το 70 μ.Χ.. Αποτελεί έναν ιστορικό τύπο, ένα γεγονός, αλλά ταυτοχρόνως αποτελεί κι έναν τύπο. Τίνος πρωτοτύπου; Του τέλους του κόσμου, τότε που θα καταστραφεί ο κόσμος.
Έτσι κι εδώ. εκείνο το γεγονός που συνέβη ανάμεσα στον Προφήτη και τον Αχαάβ τον βασιλιά αποτελεί οπωσδήποτε ένα γεγονός, και ταυτόχρονα έναν ιστορικό τύπο των εσχάτων. Διότι ο Αχαάβ είναι αντίτυπο του Αντιχρίστου. Αλλά το πιο καταπληκτικό απ' όλα ξέρετε ποιο είναι; Το πιο καταπληκτικό πράγμα -που είναι και η μοναδική περίπτωση εδώ, η εντελώς μοναδική περίπτωση μέσα στην Ιστορία- είναι ότι ο προφήτης Ηλίας, που αποτέλεσε ιστορικό αντίτυπο ενός πρωτοτύπου των εσχάτων, ταυτόχρονα είναι και πρωτότυπο! Ο ίδιος Προφήτης θα είναι παρών και στις ημέρες του Αντιχρίστου! (Μαλ. 4,4-5).
Όπως θα ξέρετε, ο προφήτης Ηλίας δέν πέθανε. Αναλήφθηκε κάπου στον ουρανό. (Δ' Βασ. 2,1). Θα επανέλθει! Και όπως έλεγξε τον Αχαάβ, έτσι θα ελέγξει και τον Αντίχριστο. με τον ίδιο τρόπο. Και το καταπληκτικό: τριάμισι χρόνια ανομβρία επέφερε ο προφήτης Ηλίας στον Αχαάβ, τριάμισι χρόνια ανομβρία θα επιφέρει και στον Αντίχριστο! Συνεπώς έχουμε το μοναδικό φαινόμενο, που ένα πρόσωπο, ο προφήτης Ηλίας, αποτελεί όχι μόνο ένα ιστορικό αντίτυπο σ' εκείνη την εποχή, αλλά και ένα ιστορικό πρωτότυπο στο μέλλον, στα έσχατα. Έτσι λοιπόν το ίδιο πρόσωπο είναι παρόν και στη μία και στην άλλη περίπτωση. Επαναλαμβάνω. μοναδικό φαινόμενο! Κι αν, αγαπητοί μου, στις ημέρες των παιδιών σας έρθει ο προφήτης Ηλίας -επειδή θα έχει έλθει ο Αντίχριστος- κι αν στις ημέρες μας έλθει -όχι μόνο των παιδιών σας- πέστε μου, είναι καιρός για να κοιμόμαστε; ή είναι καιρός για να ανησυχούμε;... Ερωτώ.
Ακούστε τώρα τί γράφει το βιβλίο της Αποκαλύψεως στο 11ο κεφάλαιο, πάνω σ' εκείνο το θέμα του ελέγχου του Αντιχρίστου υπό του Προφήτου, και τί θα γίνει παρακάτω, «και δώσω, λέει ο Θεός, τοις δυσί μάρτυσί μου, και προφητεύσουσιν ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα... ούτοι έχουσιν εξουσίαν τον ουρανόν κλείσαι, ίνα μη υετός βρέχη τας ημέρας της προφητείας αυτών. και... το θηρίον το αναβαίνον εκ της αβύσσου... αποκτενεί αυτούς.» (Αποκ.11,3-7). Παραλείπω μερικούς στίχους, για λόγους συντομίας. Και θα δώσω στους δυο μάρτυρές μου, λέει ο Χριστός, και θα προφητεύσουν. Λέγονται μάρτυρες, γιατί θα δώσουνε μία μαρτυρία. λέγονται ακόμη και προφήτες, γιατί θα προφητεύσουν. Πόσο θα προφητεύσουν; Χίλιες διακόσιες εξήντα ημέρες, ίσον τριάμισι χρόνια. Πόσες μέρες είχε κρατήσει την ανομβρία τότε ο Προφήτης; Τριάμισι χρόνια. Το ίδιο φαινόμενο, από το ίδιο πρόσωπο! Τ' ακούτε, παρακαλώ, πώς το λέει η Καινή Διαθήκη αυτό; «Αυτοί θα έχουν εξουσία να κλείσουν τον ουρανό, για να μην πέσει βροχή κατά τις ημέρες της προφητείας τους.»! Το κήρυγμα της μετανοίας λοιπόν θα διαρκέσει τριάμισι χρόνια, όσο και η περίοδος της ανομβρίας.
Αλλά τότε, λέει, το Θηρίον που θα ανεβεί από την άβυσσο, ο Αντίχριστος, μη ανεχόμενος την παρουσία και τον έλεγχο των δύο Προφητών, θα τους φονεύσει και θα αφήσει τα σώματά τους άταφα στην πλατεία της Ιερουσαλήμ. (Βλ. Αποκ. 11, 8). Ερμηνεύει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός και λέει: «Αποσταλήσεται Ενώχ και Ηλίας ο Θεσβίτης ... και υπ' αυτού αναιρεθήσονται.»(Άγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός, Περί Αντιχρίστου, Δ' 99,44. Πρβλ. Άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Λόγος εις την όρασιν του Δανιήλ, 37.32-38.11: «...αποστέλλει εν συντόμως τους ιδίους αυτού θεράποντας, τον τε Ενώχ και Ηλίαν, εις έλεγχον αυτού του αντικειμένου ενώπιον πάντων εθνών... ορών ουν ο εχθρός εαυτόν υπ' αυτών δεινώς ελεγχόμενον και υπό πάντων καταφρονούμενον, θυμώ και οργή ανελεί τους αγίους». Άγ. Ιππόλυτος Ρώμης, Λόγος περί της συντελείας του κόσμου, 21.28-30: «...καθώς φησι και τούτο Δανιήλ, προεωρακώς ότι το θηρίον το αναβαίνον εκ της αβύσσου ποιήσει μετ' αυτών πόλεμον, ήγουν μετά Ενώχ και Ηλία, και νικήσει αυτούς και αποκτενεί αυτούς διά το μη θέλειν αυτούς δόξαν δούναι τω διαβόλω»).
Γι' αυτούς τους δύο Προφήτες μας λέει το βιβλίο της Αποκαλύψεως ότι θα τους δει όλος ο κόσμος, αφού θα 'χουν φονευθεί στην πλατεία της Ιερουσαλήμ. Βέβαια αυτό δείχνει ότι εκεί θα κυβερνήσει ο Αντίχριστος, τον οποίο θα ελέγξουν, αλλά και θα καταδείξουν οι δύο Προφήτες ότι αυτός τελικά είναι ο Αντίχριστος. Θα τους φονεύσει όμως, λέει, και τότε θα δουν τον φόνο τους «γλώσσες, φυλές, έθνη, λαοί». Είναι μια συνηθισμένη φράση που χρησιμοποιείται στην Αποκάλυψη από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη (Αποκ. 10, 9. 11.17,15 κ.α.) αλλά χρησιμοποιείται και από τον προφήτη Δανιήλ (Δαν. 3,4. 8· 31. 5,19. 6, 25 κ.α.) Πώς θα δούν αυτές οι «γλώσσες, φυλές, έθνη, λαοί» την αναίρεση, τον θάνατο των δύο Προφητών; Ασφαλώς με την τηλεόραση! Μπορούσαν ποτέ να φανταστούν οι παλιότεροι ότι θα ερχόταν η τηλεόραση;... Θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι όλοι οι λαοί θα μπορούσαν έτσι να βλέπουν;... Κι όμως σήμερα είναι δυνατόν. Μήπως λοιπόν -μήπως!- είναι κοντά το τέλος, μόνο και μόνο επειδή ακριβώς και το μηχάνημα της τηλεοράσεως ήδη έχει έρθει, δηλαδή έχει επινοηθεί;... και μήπως -μήπως!- ακριβώς κι αυτό θα μπει στην υπηρεσία του Αντιχρίστου;... Το ότι προ πολλού έχει μπει είναι γνωστό, διότι ό,τι προβάλλει σήμερα η τηλεόραση δεν είναι παρά για να προετοιμάσει τους ανθρώπους για τον ερχομό του Αντιχρίστου.
Στα τριάμισι αυτά χρόνια της τυραννίας του Αντιχρίστου ο λαός του Θεού πρέπει να αποκρυβεί «μικρόν όσον όσον». (Ησ. 26,20. Εβρ. 10, 37). Τριάμισι χρόνια πρέπει να κρυφτεί! Προσέξτε. Γιατί όμως πρέπει να κρυφτεί; Για να γλυτώσει. Για να γλυτώσει τον θάνατο; Όχι τόσο τον θάνατο. αλλά και τον θάνατο. Όχι τόσο τον θάνατο, όσο και κυρίως τις κακές επιδράσεις εκείνων των τριάμισι ετών. Είναι φοβερό, αγαπητοί μου, όταν βλέπουμε Χριστιανούς στην εποχή μας να επηρεάζονται τόσο πολύ από τον τρέχοντα πολιτισμό μας -ο οποίος υπηρετεί τον Αντίχριστο. πρέπει να σας το πω αυτό- και να μη μπορούμε να τους συγκρατήσουμε. Θέλετε ένα μικρό αλλά πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα; Μαζέψτε τα παιδιά σας, αν μπορείτε, και φέρτε τα στην Εκκλησία... Τί σας λένε; Σας λένε ότι τα μυαλά σας είναι σκουριασμένα, ότι αυτά έχουν τώρα καινούργια μυαλά, ότι έχουν καινούργια θεώρηση της ζωής... Μαζέψτε τα παιδιά σας, αν μπορείτε, για να δείτε ότι όχι μόνο τα παιδιά, αλλά και οι μεγάλοι έχουνε πάρει αέρα κι έχουν κοσμικοποιηθεί. Κι ακόμα δεν ήρθε ο Αντίχριστος. και πού να 'ρθει και να επιβάλει πείνα και οικονομικό αποκλεισμό...! Τί θα γίνει τότε; Να η άξια του βιβλίου της Αποκαλύψεως· έρχεται για να μας προετοιμάσει. Και η προετοιμασία είναι πρώτα σαν μήνυμα και ύστερα σαν άσκηση. Πρέπει να το καταλάβουμε.
Λοιπόν πού θα πρέπει να καταφύγει ο λαός του Θεού; -και ο λαός του Θεού είναι εκείνοι που δεν θα προσκυνήσουν τον Αντίχριστο. Στην ερημιά, όπως και ο Προφήτης. Εκεί θα καταφύγει ο λαός του Θεού, στην ερημιά, όπως παλιά και ο Προφήτης! Έτσι λοιπόν ο λαός του Θεού, όπως και οι υιοί των Προφητών στην εποχή του προφήτου Ηλιού -που ήταν πάρα πολλοί και περιστοίχιζαν τότε τον προφήτη Ηλία. Σημειώσατέ το αυτό (Βλ. Γ' Βασ. 21, 35. Δ' Βασ. 2, 3. 5. 7. 15. 4, 1. 38. 5,22. 6,1). - όλοι αυτοί, όπως και η Εκκλησία στα έσχατα, καταφεύγουν στην έρημο, κρύβονται. Για να το δούμε αυτό πώς το λέει το βιβλίο της Αποκαλύψεως στο 12ο κεφάλαιο, από τον στίχο 14. «Και εδόθησαν τη γυναικί δύο πτέρυγες του αετού του μεγάλου, ίνα πέτηται εις την έρημον εις τον τόπον αυτής.» Δόθηκαν, λέει, στη γυναίκα... Ποιά είναι η γυναίκα; Είναι η Εκκλησία. Δόθηκαν στη γυναίκα, στην Εκκλησία, δυο φτερούγες του μεγάλου αετού. Στην Παλαιά Διαθήκη έχουμε πολλές φορές αυτή την εικόνα -όπως στο Δευτερονόμιο και αλλού (Βλ. Δευτ. 32,11. Έξοδ. 19, 4. Παρ. Σολ. 23, 5. Ιερ. 29, 22. Ιεζ. 17, 3· 7. κ.α.) που δείχνει ότι αυτές οι δυο μεγάλες φτερούγες του αετού είναι η μεγάλη προστασία του Θεού. Όταν λοιπόν λέει «δόθηκαν δύο φτερούγες του αετού του μεγάλου», σημαίνει: ο Θεός προστατεύει την Εκκλησία. Και συνεχίζει: «ίνα πέτηται εις την έρημον εις τον τόπον αυτής», για να πετάξει και να φύγει στην ερημιά, στον τόπο της. Ώστε ο τόπος της Εκκλησίας είναι η έρημος; Ναι, η έρημος!
Το ξέρετε ότι ένα μικρό προοίμιο, και ταυτοχρόνως ένα μήνυμα μέσα στους αιώνες, του ότι η Εκκλησία θα καταφύγει στην έρημο είναι τα Μοναστήρια; Πολλοί λένε: «Γιατί κάθεστε στα Μοναστήρια, εσείς οι μοναχοί;». Για να σας θυμίζουμε ότι η Εκκλησία θα ξαναγυρίσει στην έρημο. Άλλωστε από την έρημο ξεκίνησε η Εκκλησία. Έχετε αντίρρηση; Διαβάστε το 1ο κεφάλαιο από το Κατά Μάρκον ευαγγέλιο, να το δείτε αυτό. «φωνή βοώντος εν τη ερήμω» (Μάρκ. 1, 3. Πρβλ. Ματθ. 3, 3. Λουκ. 3,4. Ιωάν. 1, 23). Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος φωνάζει και λέει ότι έρχεται ο Μεσσίας. Και πού έδειξε, παρακαλώ, τον Μεσσία; Στην έρημο. Πού είναι τα θεμέλια της Εκκλησίας; Στην έρημο. Στην έρημο λοιπόν θα καταλήξει.
Έτσι, λέει πιο κάτω: «και έβαλεν ο όφις εκ του στόματος αυτού οπίσω της γυναικός ύδωρ ως ποταμόν, ίνα αυτήν ποταμοφόρητον ποιήση» (Αποκ. 12,15). Ο διάβολος, ο Αντίχριστος, πίσω από τον οποίο είναι ο διάβολος, θα κυνηγήσει την Εκκλησία, θα διώξει την Εκκλησία -γι' αυτό εκείνη θα καταφύγει στην έρημο- και θα βγάλει νερό από το στόμα του, για να την πνίξει. Τι είναι αυτό το νερό που βγάζει ο διάβολος, και ο Αντίχριστος, από το στόμα του; Να, αγαπητοί μου, τί είναι. τα διάφορα κοινωνικά και φιλοσοφικά συστήματα, που θέλουν να πνίξουν τον σύγχρονο Χριστιανό. Είναι όταν ο άλλος σου δίνει ένα πιάτο φαΐ και σου λέει: «Θα φας καλά. αλλά, ξέρεις, θα ακολουθήσεις αυτό το κοινωνικό σύστημα ή αυτό το οικονομικό σύστημα.». Δεν νομίζετε ότι μοιάζουμε λίγο με τον Ησαύ, που πούλησε τα πρωτοτόκιά του, το να φέρει δηλαδή τον Μεσσία, γιατί ήθελε να φάει;... Έτσι κι εμείς ξεπουλάμε τον Χριστό, για να έχουμε οικονομικά οφέλη... Τί κρίμα! Τί κρίμα!... Αυτά λοιπόν θα πνίξουν, θα προσπαθήσουν να πνίξουν την Εκκλησία. Βέβαια η Αγία Γραφή λέει ότι πολλοί Χριστιανοί θα χαθούν28. (Βλ. Ματθ. 24, 24. Μάρκ. 13,22 κ.α.) Το λέει και στο βιβλίο της Αποκαλύψεως, όταν ο Ιωάννης καλείται να μετρήσει τον ναό μόνο και το θυσιαστήριο, και όχι την αυλή του. Αυτό δείχνει ότι θα σωθεί μόνο το λείμμα (Βλ. Ησ. 10, 22. Ρωμ. 9, 27.11, 5.) ένα μικρό μέρος των Χριστιανών. Συγκεκριμένα λέει ο άγγελος στον Ιωάννη: «Μη μετρήσεις τα υπόλοιπα. δόθηκαν να πατηθούν από τα έθνη για σαράντα δύο μήνες.» (Αποκ. 11,1-2). Δηλαδή θα επικρατήσει ο Αντίχριστος στους Χριστιανούς τριάμισι χρόνια. Στους Χριστιανούς! Ναι. διότι, κατά τους Πατέρες, ο ναός, οι αυλές του και η πόλη Ιερουσαλήμ, η πόλη Σιών, πάντοτε συμβολίζουν την Εκκλησία. Τί μετριέται; Μόνο ο ναός, λέει, και το θυσιαστήριο, δηλαδή ένα μικρό μέρος. Να το πάρουμε είδηση ότι μπορεί να χαθούμε και ότι το πνεύμα του Αντιχρίστου μπορεί να επιβληθεί και σ' εμάς! Να το πάρωμε είδηση!... Αυτό θα πει ότι ο Δράκων καθιστά «ποταμοφόρητον» την Εκκλησία. πάει να την πνίξει με το νερό. Το νερό είναι ό,τι σας εξήγησα.
«Και εβοήθησεν η γη τη γυναικί, και ήνοιξεν η γη το στόμα αυτής και κατέπιε τον ποταμόν ον έβαλεν ο δράκων εκ του στόματος αυτού.» (Αποκ. 12,16). Έρχονται τα φυσικά στοιχεία να βοηθήσουν. Η γη, λέει, κατάπιε το νερό. Η περίπτωση εδώ είναι όπως και στη διάβαση της Ερυθράς θαλάσσης. Κάπου μετά τα μεσάνυχτα άρχισε να πνέει άνεμος νότιος, λέει, τόσο ισχυρός, που το νερό της θαλάσσης το χώρισε στα δυο. Πέρασαν οι Εβραίοι. και όταν πια ξημέρωνε, πήγαν να μπουν και οι Αιγύπτιοι. Σταματάει ο άνεμος, κλείνει το νερό και τους πνίγει όλους. ( Έξοδ. 14, 21-29). Εδώ βλέπουμε τα στοιχεία της φύσεως. Βέβαια τα στοιχεία της φύσεως τα κυβερνάει ο Θεός. αλλά εδώ όμως δείχνει όχι ποιος τα κυβερνάει, αλλά τί κάνουν αυτά, σ' ένα πρώτο πλάνο, σ' ένα πρώτο επίπεδο. ότι δηλαδή τα στοιχεία της φύσεως έρχονται ή να καταστρέψουν τον ασεβή ή να ενισχύσουν και να βοηθήσουν τον ευσεβή.
Είδατε, ο προφήτης Ιωνάς ζεσταίνεται περιμένοντας την καταστροφή της Νινευή. «Ουφ! ζέστη, καλοκαίρι!» (Ιων. 4, 1-6). Μέσα σε λίγα λεπτά φυτρώνει μία κολοκυθιά με μεγάλα φύλλα και τον σκιάζει! Έτσι λοιπόν η φύση έρχεται να βοηθήσει τον ευσεβή και την Εκκλησία.
«Και ωργίσθη ο δράκων επί τη γυναικί, και απήλθε ποιήσαι πόλεμον μετά των λοιπών του σπέρματος αυτής, των τηρούντων τας εντολάς του Θεού και εχόντων την μαρτυρίαν Ιησού.» (Αποκ. 12,17). Δηλαδή, θα σκεφθείτε, πόσοι μπορούν να κρυφτούν; Ας πούμε, στη Θεσσαλία πόσοι να είναι άραγε οι αληθινοί Χριστιανοί; Πενήντα; εκατό; πεντακόσιοι; χίλιοι;... Μπορούν όλοι αυτοί να πάρουν τα βουνά, να πάνε στις τρύπες της γης και στις σπηλιές και να κρυφτούν; Όχι. Οι υπόλοιποι; Οι υπόλοιποι μένουν στις πόλεις. Δηλαδή μόνο αυτοί είναι οι ευσεβείς, που έφυγαν στα βουνά; Όχι. έχει κι άλλους, στις πόλεις. Τότε τί γίνεται μ' αυτούς; «Έρχεται ο Διάβολος, λέει, και κάνει πόλεμο με τους λοιπούς.» Αλλοίμονό τους όμως. έχουν ν' αντιμετωπίσουν πραγματικά την τυραννία του Αντιχρίστου!
Αλλά εκεί στην έρημο ο προφήτης Ηλίας τί έτρωγε; «Και οι κόρακες έφερον αυτώ άρτους το πρωί και κρέα το δείλης, και εκ του χειμάρρου έπινεν ύδωρ.» (Γ' Βασ. 17, 6). Κοράκια του έφερναν ψωμί το πρωί, και το βράδυ του έφερναν κρέας, κι έπινε νερό από τον χείμαρρο. Γιατί κοράκια; Ξέρετε ότι τα κοράκια είναι σαρκοβόρα. Το λέει και η Αγία Γραφή αυτό (Γέν. 8, 6-7 κ.α.), αλλά το ξέρουμε κι από τη φύση τους. Τα κοράκια τρώνε κρέατα, και μάλιστα σάπια κρέατα. πτώματα τρώνε τα κοράκια. Βάζει λοιπόν κοράκια, στέλνει κοράκια, για να δείξει -τί;- ότι πρόκειται για θαύμα, που με τον τρόπο αυτό τονίζεται. Τα κοράκια, που μπορούν να φάνε το κρέας, και μάλιστα σε μία εποχή πείνας, δεν το τρώνε, αλλά το φέρνουν στον Προφήτη. Για να τονισθεί το θαύμα της προστασίας του Προφήτου από τον Θεό. Παρόμοια θα τρέφεται και η Εκκλησία στην έρημο.
Λέει πάλι το βιβλίο της Αποκαλύψεως: «όπως τρέφηται εκεί καιρόν και καιρούς και ήμισυ καιρού από προσώπου του όφεως» (Αποκ. 12,14), για να τρέφεται εκεί η Εκκλησία, λέει, «καιρόν» -είναι το έτος- «και καιρούς» -είναι τα δύο χρόνια. δύο συν ένα, τρία- «και ήμισυ καιρού» -είναι ο μισός χρόνος- δηλαδή τριάμισι χρόνια, «από προσώπου του όφεως», δηλαδή για όσο καιρό ο διάβολος και ο Αντίχριστος θα επικρατούν σ' αυτόν τον κόσμο. Ώστε λοιπόν θα τρέφει ο Θεός. Πώς όμως θα τρέφει ο Θεός εκεί; Ξέρουμε ότι ο παλαιός Ισραήλ τρεφόταν στην έρημο κατά θαυμαστό τρόπο σαράντα ολόκληρα χρόνια. ( Έξοδ. 16, 35). Ξέρουμε ακόμη ότι και οι Χριστιανοί στην έρημο, που κατέφευγαν από τους διωγμούς, τρέφονταν κατά τρόπο που οικονομούσε ο Θεός. Πώς όμως θα τρέφονται στα έσχατα οι Χριστιανοί που θα φεύγουν στην έρημο; Αυτό το ξέρει ο Θεός, και θα το φανερώσει τότε. Δεν είπε ποτέ, φέρ' ειπείν, στους Εβραίους στην Αίγυπτο «Όταν θα σας βγάλω στην έρημο, εγώ θα σας τρέφω με το μάννα». δεν είπε κάτι τέτοιο ο Θεός. αλλ' όταν ο λαός βρέθηκε στην έρημο και είπαν «Τί θα φάμε;», τότε ο Θεός έριξε το μάννα. ( Έξοδ. 16, 2-14). Όταν λοιπόν και οι Χριστιανοί θα βρεθούν στις ερημιές και θα πουν «Τί θα φάμε;», τότε ο Θεός ξέρει τί θα δώσει. τώρα δεν το ξέρουμε αυτό.
Αγαπητοί μου. ο μέγιστος των Προφητών, ο Ηλίας ο ένδοξος, έζησε τον ιστορικό τύπο των εσχάτων, όπως σας εξήγησα διά πολλών, για να μας δείξει πώς θα ζήσει κοντά του και η Εκκλησία. Η Εκκλησία μας, ανάμεσα στα τόσα γεγονότα του πολυτάραχου βίου του προφήτου Ηλιού, ιστορεί, απεικονίζει δηλαδή επάνω σε εικόνες, ένα μόνο χαρακτηριστικό. να κάθεται μέσα σε μία σπηλιά, και εκεί να βλέπει τον κόρακα να του φέρνει το ψωμί ή το κρέας. Δεν δείχνει τίποτε άλλο η Ορθόδοξος Εκκλησία μας από τη ζωή του προφήτου Ηλιού. Ούτε την θαυμαστή εκείνη θυσία του στο Καρμήλιον όρος, ούτε ακόμα εκείνη την θεοπτεία του στο όρος Χωρήβ, δηλαδή στο Σινά, ούτε τίποτε απ' όλα τ' άλλα τα παράδοξα, παρά εικονίζει μόνο αυτό. Ξέρετε γιατί; Γιατί η Εκκλησία μας θέλει να τονίσει την ιστορικότητα του Προφήτου σαν τύπο των εσχάτων; αλλά και να μας πει -μόνο αυτή την εικόνα παίρνω κι εγώ από τον Προφήτη- να μας πει τί θα γίνει με τους πιστούς μας όταν θα έλθει το τέλος του κόσμου.
Αγαπητοί μου, ο προφήτης Ηλίας, όπως σας είπα και προηγουμένως, θα δείξει τον Αντίχριστο αλλά και θα τον ελέγξει φοβερά, όπως έλεγξε και τον Αχαάβ. Ξέρετε τί είπε στον Αχαάβ; Του είπε: «Το αίμα σου θα το γλύψουν τα σκυλιά και τα γουρούνια!». Έτσι έγινε, αγαπητοί μου. Πληγώθηκε σ' έναν πόλεμο ο Αχαάβ, και τον πήγαν πληγωμένο σε μία πηγή. εκεί, λέει, που οι πόρνες λούζονται. Εκεί λοιπόν τον έπλυναν, του έπλυναν τις πληγές. Αλλά τόσο πολύ έτρεχε το αίμα, ακατάσχετο, που τελικά πέθανε εκεί. Και πήγαν μετά τα σκυλιά και τα γουρούνια και έγλυφαν εκεί το αίμα του Αχαάβ! (Γ' Βασ. 20,19. 22, 30-38).
«Εσένα, λέει στην Ιεζάβελ, εσένα... εσένα... θα σε ποδοπατήσουν τα άλογα και θα σε λιανίσουν, και θα σε φάνε τα σκυλιά!...» Έτσι κι έγινε, αγαπητοί μου. Την πέταξαν από το παράθυρο του παλατιού κάτω στην αυλή. Πραγματικά, εκείνοι που ξεκλήρισαν την οικογένεια του Αχαάβ -άλλαξε η κυβέρνηση. να μην πολυλογώ- την πέταξαν από το παράθυρο, τα άλογα την ποδοπάτησαν, και σε λίγο πήγαν τα σκυλιά και την έφαγαν! Και λένε για μια στιγμή εκείνοι που μπήκαν μες στο παλάτι: «Για να πάμε να δούμε. τί έγινε αυτή;». Και πάνε κάτω και βλέπουνε μόνο γδαρμένα κόκκαλα... Την είχαν φάει τα σκυλιά! (Βλ. Γ' Βασ. 20, 23. Δ' Βασ. 9,1-37).
Ελέγχει λοιπόν φοβερά ο Προφήτης. Έτσι θα ελέγξει και τον Αντίχριστο. Αν για τους απίστους θα είναι φοβερός, τότε για τους δικαίους θα είναι μια αληθινή ευλογία. Αλλά και για τους απίστους θα είναι φοβερός ο Προφήτης. Μας λέει το βιβλίο της Αποκαλύψεως ότι όταν ο Αντίχριστος θα τον συλλάβει μαζί με τον άλλο Προφήτη, τον Ενώχ, και θα τους κρεμάσει, θα τους φονεύσει, τότε τόσο θα χαρούν οι άνθρωποι -ακούστε. θα χαρούν!- ώστε θα ανταλλάξουν δώρα μεταξύ τους, γιατί επιτέλους απαλλάχτηκαν από έναν κήρυκα που τους βασάνιζε με τα λόγια του. (Αποκ. 11,10). Οι αμαρτωλοί λοιπόν άνθρωποι θα χαρούν. Αλλά θα σταθή όμως φοβερός, γιατί σε τρεισήμισι μέρες θα δουν τον προφήτη Ηλία να ανασταίνεται από τους νεκρούς και να ανεβαίνει στον ουρανό, και τότε θα τους πιάσει φόβος και τρόμος! (Αποκ. 11,11-13).
Αλλά εάν για τους απίστους ο Ηλίας θα είναι φοβερός, για τους δικαίους θα είναι μια αληθινή ευλογία. Γι' αυτό και ο ύμνος των Πατέρων στο βιβλίο της Σοφίας Σειράχ, στο 48ο κεφάλαιο, στην Παλαιά Διαθήκη, που αναφέρεται στον προφήτη Ηλία, τελειώνει ως εξής: «μακάριοι οι ιδόντες σε και οι εν αγαπήσει κεκοσμημένοι, και γαρ ημείς ζωή ζησόμεθα» (Σ. Σειρ. 48, 11). ευτυχισμένοι αυτοί που θα σε δουν, ή που σε βλέπουν, αυτοί που ζουν στολισμένοι με αρετές. κι εμείς θα ζήσουμε και θα σε δούμε. Ο Σειράχ ζει περίπου εξακόσια χρόνια μετά τον Προφήτη. Λέει «θα σε δούμε»!
Αγαπητοί μου, τον προφήτη Ηλία τον είδαν με χαρά και ελπίδα πρώτα-πρώτα εκείνοι οι εφτά χιλιάδες άνδρες στην εποχή του, όταν ήταν κρυμμένοι και δεν φανέρωναν την πίστη τους στον αληθινό Θεό. τότε που ο Προφήτης με παράπονο έφθασε να πει στον Θεό: «Κύριε, μόνος εγώ έμεινα να Σε λατρεύω. Όλοι οι άλλοι προσκύνησαν τα είδωλα!». «Όχι, Ηλία. Εφτά χιλιάδες άνδρες δεν προσκύνησαν τον Βάαλ.» (Γ' Βασ. 19, 14-18. Πρβλ. Ρωμ. 11, 3-4). Αυτοί οι εφτά χιλιάδες άνδρες, άμα έβλεπαν τον Προφήτη να ελέγχει τον Αχαάβ, χαίρονταν. Χαίρονταν. Ηταν η ελπίδα τους ο Προφήτης. Αλλά θα τον δουν με χαρά και ελπίδα και οι δίκαιοι των εσχάτων. Όταν θα κηρύσσει στα Ιεροσόλυμα, όλοι οι ευσεβείς, οι δίκαιοι, θα πουν: «Ήλθε ο Ηλίας. Ήλθε ο Ηλίας! Ελέγχει τον Αντίχριστο. Ήλθε ο Ηλίας!... Τα βάσανά μας τελειώνουν! Έρχεται ο Χριστός!...». Θα είναι λοιπόν και η ελπίδα των δικαίων των εσχάτων.
Θα τον δουν ακόμη και όλοι οι δίκαιοι που κατά τη δευτέρα Παρουσία θα αναστηθούν«και γαρ ημείς ζωή ζησόμεθα»,. όπως τον είδαν και οι τρεις Μαθητές στο Θαβώρ, ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης. (Βλ. Ματθ. 17, 1-6. Μάρκ. 8, 2-9).
Αγαπητοί μου, αυτή είναι με λίγα λόγια η θαυμαστή προσωπικότητα του αγίου προφήτου Ηλιού. Κι εμείς, τελειώνοντας, τί άλλο θα μπορούσαμε να πούμε; Ω άγιε του Θεού Προφήτα, ένδοξε Ηλία, πρέσβευε υπέρ ημών!
Συνεχίζει, αγαπητοί μου, ο Κύριος την επιστολή Tου προς τον επίσκοπον της Περγάμου. Και του λέγει ότι «Εσύ κρατάς το όνομά μου ψηλά. Και δεν αρνήθηκες την πίστη μου. Ιδιαίτερα δε κατά τις ημέρες του προκατόχου σου, του επισκόπου Αντίπα, του μάρτυρά μου του πιστού, που φονεύθηκε στην πόλη σας, όπου κατοικεί ο σατανάς”.
Αποτεινόμενος ο Κύριος εις τον επίσκοπο της Περγάμου, όπως σας είπα, λέγει ότι παρά το τόσο φοβερό ειδωλολατρικό περιβάλλον, που είχαμε αναλύσει στην περασμένη μας ομιλία, κράτησε ο επίσκοπος το όνομα του Χριστού και δεν αρνήθηκε την πίστη του εις αυτόν. Έτσι βλέπουμε τον προφητικό λόγο του Κυρίου στα ευαγγέλια που είπε ότι: «Καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου» [Λουκ. 21,17] εδώ να έχουμε την πραγμάτωση. «Ἒσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου». Ίσως η απορία, γιατί θα πρέπει οι πιστοί να είναι μισούμενοι υπό πάντων, ακριβώς γιατί πιστεύουν εις τον Χριστό; Διότι πίσω από το μίσος των ανθρώπων είναι το μίσος του σατανά. Ποτέ δεν μισήθηκε κανείς εάν πιστεύει οποιαδήποτε πίστη. Πέστε μου, έχει μάρτυρες ο Βουδισμός; Πέστε μου, έχει μάρτυρες ο Μωαμεθανισμός; Μάρτυρες έχει μόνο ο Χριστιανισμός, γιατί ο Χριστιανισμός είναι η γνησία πίστις. Όλες οι άλλες είναι κατασκευάσματα ανθρώπινα, λατρεύεται εκεί ο διάβολος. Και ο διάβολος δεν πολεμά τον εαυτόν του, διότι κατά τον λόγο του Κυρίου, εάν ο διάβολος πολεμούσε τον εαυτό του, τότε θα είχε ήδη διαλυθεί.
Αλλά πολεμά, όμως, την αληθινή πίστη. Πολεμά την πίστη του Χριστού, γι αυτόν τον λόγο σπείρει το μίσος στις καρδιές των ανθρώπων, που στρέφονται εναντίον των Χριστιανών. Έτσι, βλέπουμε τον λόγο του Κυρίου «ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου» να βρίσκει τώρα πραγμάτωση εδώ στην πόλη της Περγάμου, αλλά και όπου υπάρχει ο Χριστιανισμός.
Όμως ο Κύριος είπε στον επίσκοπο ότι «κρατείς το όνομά μου». Σαν να είναι το όνομα ένα αντικείμενο, το οποίο το κρατούμε στα χέρια μας. Αλλά τι σημαίνει «κρατώ το όνομα του Χριστού»; Αυτό έχει πάρα πολύ μεγάλη αξία και σημασία. «Κρατώ το όνομα του Χριστού». Σημαίνει: «Δεν το απέρριψα. Δεν το έριξα χάμω. Για να ποδοπατηθεί, να περιφρονηθεί». «Κρατώ λοιπόν το όνομα του Χριστού» σημαίνει: «Κρατώ την πίστη εις τον Χριστό, και την ζωή που λέγει ο Χριστός». Δηλαδή, μ' άλλα λόγια, «κρατώ το όνομα του Χριστού σημαίνει κρατώ την ορθοδοξία και την ορθοπραξία». Μάλιστα, στην εποχή μας, όλως ιδιαιτέρως στην εποχή μας, που τα πάντα καταπατούνται, και η πίστη και η χριστιανική ζωή, είναι μεγάλη υπόθεση να μπορεί κανείς να κρατά το όνομα του Χριστού ψηλά. Έτσι, να το ξέρουμε αγαπητοί μου. Ζούμε χριστιανικά; Πιστεύουμε εις τον Χριστόν; Σημαίνει: Κρατούμε το όνομα του Χριστού ψηλά.
Βέβαια το ότι εκράτει το όνομα ο επίσκοπος του Χριστού ψηλά, αυτό ήταν ένα γνώρισμα του προκατόχου του, του Αντίπα. Είναι δε το μόνο όνομα που αναφέρεται μέσα στο βιβλίο της Αποκαλύψεως και κυρίως στις επτά επιστολές που αποτείνεται η επιστολή. Λέγει στον επίσκοπο εις τον άγγελο της πόλεως Α ή Β, αλλά όνομα, είναι το μόνο που αναφέρεται, το μοναδικό. Και αυτό διότι μέσα στην όλη υπόθεση των πτυχών, αναφοράς πτυχών της Εκκλησίας, το ένα όνομα έχει πάρα πολλή αξία και θέση. Ωστόσο ο προκάτοχος του παραλήπτου της επιστολής, που ήταν ο Αντίπας, αυτός είχε κρατήσει το όνομα του Χριστού ψηλά. Λέγει ο Κύριος: «Εκεί που ο μάρτυς μου ο πιστός, ο Αντίπας, φονεύθηκε· εκεί που κατοικεί ο σατανάς». Μας κάνει εξαιρετική εντύπωση αυτός ο ιδιαίτερος τόνος, με τον οποίον μιλάει ο Κύριος γι' αυτόν τον επίσκοπο. Τον αποκαλεί μάρτυρα. Τίτλος ο οποίος ήδη αναφέρθηκε εις αυτόν τον Κύριο στο προηγούμενο κεφάλαιο, το είχαμε δει, όταν ο ίδιος λέγει για τον εαυτό Του, ότι είναι ο Μάρτυς ο πιστός και αληθινός. Αυτό αναφέρεται και εις το τρίτο κεφάλαιο, παράγραφος 14, αλλά και εις το προηγούμενο. «Εγώ είμαι ο μάρτυς ο πιστός, ο αληθινός». Και εις το τρίτο κεφάλαιο: «ο αληθινός».
Ακόμη στον χαρακτηρισμό ότι ο Αντίπας είναι μάρτυς του Χριστού, προστίθεται και εκείνο το «μου». «Ο μάρτυς μου», που δείχνει μια τρυφερότητα, δείχνει μία αγάπη και μία αναγνώριση προσοικειώσεως του Αντίπα προς τον Χριστόν δια του μαρτυρίου. Είναι μεγάλο κεφάλαιο, αγαπητοί μου, όπως βλέπετε το μαρτύριο για τον Χριστό. Είναι μία θαυμασία προσοικείωση με τον μεγάλο μάρτυρα, τον Χριστό.
Ακόμη προστίθεται στον τιμητικό τίτλο «ο μάρτυς μου», και ακόμη κάτι. «Πιστός. Ο μάρτυς μου ο πιστός». Έτσι έχουμε μία πληρεστέρα απόδοση του τίτλου που έχει ο Χριστός για τον εαυτό Του, να τον αποδίδει εις τον Αντίπα. Θα σας κάνει εντύπωση αυτό. Εμένα μου κάνει εντύπωση. Ότι ιδιώματα τα οποία έχει ο Κύριος, ο Χριστός, ως Υιός Ανθρώπου, τα αποδίδει σε εκείνους που Τον αγαπούν και πεθαίνουν γι' Αυτόν. Είναι λοιπόν ο Αντίπας, ο μάρτυς Του ο πιστός. Αλλά ποιος είναι αυτός ο θαυμάσιος μάρτυς; Ο πιστός κατά την μαρτυρία του Κυρίου; Αυτός ο Αντίπας ήταν επίσκοπος της Περγάμου. Ήταν ο πρώτος επίσκοπος της Περγάμου, όπως σας είπα, που, κατά την παράδοση, οι λατρευόμενοι δαίμονες, κατά την ανάλυση που κάναμε την περασμένη φορά, οι λατρεύοντες τα είδωλα, και συνεπώς οι λατρεύοντες τους δαίμονες, όταν ο άγιος Αντίπας έλεγξε τους δαίμονες ενώπιον των ειδώλων, οι δαίμονες άρχισαν να βρίζουν, να διαμαρτύρονται, φωνές που έβγαιναν μέσα από τα αγάλματα, μπροστά εις τους ειδωλολάτρες. Και έλεγαν διαμαρτυρόμενοι οι δαίμονες ότι θα φύγουν από την πόλη της Περγάμου, διότι ο Αντίπας τους διώχνει. Όταν το άκουσαν αυτό οι ειδωλολάτρες, κάτι το οποίο έχει γίνει σε πολλούς αγίους, και σας εξήγησα την περασμένη φορά, πώς οι δαίμονες που φωλιάζουν στα είδωλα, είναι εκείνοι που λατρεύονται και που διαμαρτύρονται όταν μπροστά τους σταθεί ένας άγιος του Θεού. Τότε άρπαξαν τον άγιο Αντίπα οι ειδωλολάτρες και τον έριξαν μέσα σ' ένα χάλκινο εκμαγείο ενός βοδιού. Δηλαδή ένα, ας πούμε, άγαλμα ενός βοδιού, κούφιο μέσα, άνοιξαν, έριξαν μέσα τον άγιο και έβαλαν φωτιά από κάτω. Και τον έκαψαν μέσα εις αυτό το χάλκινο βόδι τον άγιο Αντίπα. Έτσι είναι μάρτυς. Και η Εκκλησία μας τον τιμά στις 11 Απριλίου, και μαρτύρησε επί Δομετιανού το 83 μ. Χ.
Μετά από αυτό, το πολύ τιμητικό φυσικά για την πόλη της Περγάμου, ο Κύριος λέγει: «Ἀλλὰ ἔχω κατὰ σοῦ ὀλίγα, ὅτι ἔχεις ἐκεῖ κρατοῦντας τὴν διδαχὴν Βαλαάμ, ὃς ἐδίδαξε τὸν Βαλὰκ βαλεῖν σκάνδαλον ἐνώπιον τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ καὶ φαγεῖν εἰδωλόθυτα καὶ πορνεῦσαι. Οὕτως ἔχεις καὶ σὺ κρατοῦντας τὴν διδαχὴν τῶν Νικολαϊτῶν ὁμοίως» «Παρά ταύτα έχω μερικά εναντίον σου. Ολίγα όμως. Ότι εκεί έχεις μερικούς να αποδέχονται, να κρατούν την διδαχή του Βαλαάμ, ο οποίος είχε διδάξει τον Βαλάκ, να βάλει σκάνδαλο μπροστά στους Ισραηλίτες να φάγουν ειδωλόθυτα και να πορνεύσουν. Έτσι κι εσύ έχεις τους Νικολαΐτες, που αυτοί διδάσκουν τα παρόμοια». Ώστε υπάρχουν και παράπονα στον Ιησού. «Ἒχω ὀλίγα κατά σου». «Έχω μερικά εναντίον σου». Αλλά είναι σας είπα λίγα. Και πρόκειται περί επιδράσεων του ειδωλολατρικού περιβάλλοντος στη ζωή μερικών χριστιανών, που ο επίσκοπος δεν πρόσεξε επαρκώς.
Σημειώσατε ότι τότε η Εκκλησία ήταν κλειστή. Ήταν με όλη την σημασία της λέξεως κλειστή. Όπως είναι ένας καρπός που μεγαλώνει σ' ένα δέντρο. Και το μεγάλωμα του καρπού είναι εκ των έσω προς τα έξω. Να πάρουμε ένα μεγάλο καρπό, για να γίνω έτσι εντυπωσιακός, πάρτε ένα καρπούζι. Βλέπετε στην καρπούζια ένα καρπούζι είναι μόλις μικρούτσικο. Αυτό αρχίζει να μεγαλώνει, να μεγαλώνει, πώς μεγαλώνει; Δεν μεγαλώνει εκ των έσω προς τα έξω; Έρχεται απέξω να προστεθεί τίποτα για να μεγαλώσει το καρπούζι; Αλλά από μέσα κάτι γίνεται και μεγαλώνει. Τι είναι αυτό το κάτι που γίνεται; Βεβαίως παίρνει τροφή, παίρνει από ένα μίσχο, παίρνει νερό. Παίρνει τροφές διαμέσου του νερού,. Και τρέφεται και μεγαλώνει εκ των έσω προς τα έξω. Αυτό ήταν η αρχαία Εκκλησία. Και αυτό οφείλει να είναι πάντοτε η Εκκλησία. Δηλαδή υπήρχε ένας μίσχος. Υπήρχε μία πόρτα. Η πόρτα των κατηχουμένων. «Θα υποστείς κατήχηση, θα δοκιμαστείς ποιος είσαι, και μετά θα βαπτιστείς και θα γίνεις μέλος της Εκκλησίας του Χριστού». Η Εκκλησία λοιπόν του Χριστού ήταν κλειστή. Δεν μπορούσες να μπεις μέσα, εάν προηγουμένως δεν είχε δοκιμαστεί η αξία σου. Ποιος είσαι. Η πίστη σου. Η αρετή σου, η ζωή σου. Και οι πόρτες ήταν κλειστές, όχι με την έννοια πλέον του βαπτίσματος μόνον, αλλά και με την τεχνική σημασία του όρου, οι πόρτες ήταν κλειστές. Εκείνο το «τάς θύρας, τάς θύρας» αυτό ακριβώς διασώζει. Το ότι δηλαδή μέσα στην Εκκλησία, οι φύλακες, οι θυρωροί, έκλειναν την πόρτα, για να μην μπει κανείς άπιστος. Ούτε κατηχούμενος. Οι κατηχούμενοι προ του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, μέσα στη Θεία Λειτουργία, αναχωρούσαν. Γι' αυτό έκλειναν οι πόρτες, έβγαιναν όλοι έξω και έμεναν μόνοι οι πιστοί, οι οποίοι παρακολουθούσαν την Θεία Λειτουργία για να κοινωνήσουν.
Φαίνεται όμως ότι είχαν δημιουργηθεί κάποιες επιδράσεις εις τα μέλη της Εκκλησίας, ώστε μερικοί είχαν δεχθεί αυτήν την, απ' το ειδωλολατρικό περιβάλλον, την διδασκαλία των ειδωλολατρών, των Νικολαϊτών, που είχαμε αναλύσει μία περασμένη φορά, και αντιλαμβάνεστε ότι μερικοί Χριστιανοί παρουσίαζαν αυτό το φαινόμενο των επιδράσεων. Αυτό δεν άρεσε εις τον Κύριο. Ήθελε τα μέλη της Εκκλησίας να είναι όπως Εκείνος θέλει. Γι' αυτό διαμαρτύρεται κατά του επισκόπου και του λέγει: «Ἒχω κατά σου ὀλίγα».
Εάν με την εικόνα που σας περιέγραψα, έπρεπε να δούμε την εποχή μας, τι θα λέγαμε; Η Εκκλησία σήμερα είναι κλειστή ή ανοιχτή; Είναι ανοιχτή. Οι πόρτες δεν κλείνουν πλέον, όχι μόνο με την τεχνική έννοια του όρου, αλλά ούτε καν ξέρουμε ποιοι είναι αυτοί που μπαίνουν μέσα στην Εκκλησία. Ούτε καν τους ξέρουμε. Και το χειρότερο, ότι όπως έχουμε διαμορφωθεί, δεν ξέρει ούτε ο ιερεύς το ποίμνιό του, ούτε το ποίμνιο τον ιερέα. Δεν γνωριζόμαστε πια. Ενώ πρώτα οι Χριστιανοί, όταν λεγόταν το «τάς θύρας, τάς θύρας», ο ένας κοιτούσε τον άλλον, μάλιστα αυτό διασώζεται σε μια άλλη Λειτουργία, αρχαία Λειτουργία, κοιτούσε ο ένας τον άλλον, να ιδούν μήπως έχει μείνει κάποιος ο οποίος είναι άγνωστος. Και δεν μπορούσε να μείνει κανείς άγνωστος μέσα στην Εκκλησία. Έτσι, δεν ξέρω σήμερα τι θα έλεγε ο Κύριος, αγαπητοί μου, εις τον κάθε επίσκοπο. Τι να του πει; «Έχω ολίγα κατά σου; Ότι άφησες τους Νικολαΐτες να επιδράσουν στην ζωή των πιστών σου;». Όταν εισβάλει η τηλεόραση, το ραδιόφωνο, το θέατρο, ο κινηματογράφος, ο τρόπος ζωής, εκείνος που υπάρχει πια σήμερα, τι να κάνουμε; Ξέρετε πώς ακριβώς θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε την όλη υπόθεση; Μ' ένα διάτρητο καλάθι· που πάμε να βάλουμε νερό. Πού να κρατήσεις το νερό μες στο καλάθι; Τι να κρατήσεις; Τι να βουλώσεις; Ποια τρύπα να κλείσεις στο καλάθι για να κρατήσει το νερό; Είναι μία κατάσταση φοβερή. Και σήμερα δεν θα είχε ο Κύριος να μας πει ότι έχει ολίγα εναντίον μας. Θα είχε πολλά.
Ωστόσο εδώ, εκείνο που πρέπει να προσέξουμε, γιατί φαίνεται πια ότι το ποίμνιον πρέπει να φυλάει μόνο του τον εαυτό του. Έτσι φαίνεται. Προσέξτε τι είπα. Μην περιμένετε να σας φυλάξουμε εμείς. Λυπούμαι. Φυλάξτε τον εαυτό σας, αγαπητοί. Φυλάξτε τον εαυτό σας. Εάν δεν φυλάξετε εσείς στον εαυτό σας, μην περιμένετε να σας φυλάξει κάποιος άλλος. Λυπούμαι που το λέω. Αλλά σας εξήγησα. Ποια τρύπα στο καλάθι να βουλώσουμε; Εκεί που φτάσαμε. Το αντιλαμβάνεσθε και μόνοι σας.
Πάντως, ας προσέξουμε εδώ κάτι. Εδώ εμφανίζει ο Κύριος με το παράδειγμα που αναφέρει, στον επίσκοπο της Περγάμου, την δράση και την μέθοδο των Νικολαϊτών. Και αυτά είναι πάρα πολύ σπουδαία, διότι απλούστατα, αυτά τα δύο στοιχεία, συνεχίζουν να υπάρχουν πάντοτε μέσα στην Ιστορία, και στην εποχή μας συνεπώς, και που πρέπει να τα επισημάνουμε. Υπογραμμίζω, πρέπει να τα επισημάνουμε. Η δράσις και η μέθοδος της δράσεως. Για να τονίσει ο Κύριος με ποιο τρόπο δρουν αυτοί οι Νικολαΐτες, αναφέρει μία παλιά ιστορία. Και αυτή η παλιά ιστορία είναι από το βιβλίο των «Αριθμών», και αφού θα κάνει την αναφορά Του εκεί ο Κύριος λέγει: «Οὕτως ἔχεις καὶ σὺ κρατοῦντας τὴν διδαχὴν τῶν Νικολαϊτῶν». «Έτσι κι εσύ όπως τότε, στον παλιό καιρό, στην εποχή που οι Εβραίοι βρίσκονταν εις την έρημο, συνέβη εκείνο το περιστατικό, έτσι κι εσύ έχεις αυτούς τους Νικολαΐτες, οι οποίοι δρουν και μεθοδεύουν την δράση τους, όπως τότε ο Βαλαάμ που είπε στον Βαλάκ τι να κάνει».
Αλλά για να καταλάβουμε και να κατανοήσουμε, αγαπητοί μου, και την δράση και την μέθοδο που χρησιμοποιούν οι εχθροί της Εκκλησίας μέχρι αυτή την στιγμή που σας ομιλώ, και που, μέχρι να τελειώσει η ιστορία, την ίδια μέθοδο και την ίδια δράση θα έχουν οι εχθροί της Εκκλησίας, πρέπει να αναφερθούμε με λίγα λόγια σ' αυτήν την παλιά ιστορία για να δούμε τα κύρια γνωρίσματά της. Είναι στο βιβλίο των «Αριθμών» όπως σας ανέφερα εις τα 22, 23, 24, 25 κεφάλαια και στο 31ο κεφάλαιο. Οι Ισραηλίτες, μετά την έξοδό τους από την Αίγυπτο, και τις πολλές τους περιπέτειες στην έρημο, ήλθαν, και υπό την αρχηγία πάντοτε του Μωυσέως, ήλθαν και εγκαταστάθηκαν ανατολικά του Ιορδάνου ποταμού, στην περιοχή που ήσαν οι Μωαβίτες και οι Μαδιανίτες. Εκεί μάλιστα τελειώνει η ιστορία του Μωυσέως. Διότι κατόπιν ανέβηκε επάνω εις το βουνό και στην συνέχεια είδε από μακριά την γη της Επαγγελίας, απέθανε εκεί ο Μωυσής και την αρχηγία την ανέλαβε εφεξής ο Ιησούς του Ναυή, ο οποίος πάντα με τη βοήθεια του Θεού διαπέρασε τους Εβραίους από τον Ιορδάνη ποταμό με τον ίδιο τρόπο που πέρασαν και από την Ερυθρά Θάλασσα, σχίστηκε το νερό κατά παρόμοιο τρόπο, ώστε να πάρει κύρος ως αρχηγός ο Ιησούς του Ναυή και να φανεί ότι την χάρη του Θεού δεν την είχε μόνο ο Μωυσής, αλλά την είχε και ο Ιησούς του Ναυή, και πέρασαν τον Ιορδάνη ποταμό, έφτασαν προ της Ιεριχούς, κυρίευσαν την πρώτη πόλη της γης της Επαγγελίας και εν συνεχεία με τους ιερούς εκείνους πολέμους των, κατέκτησαν την γη της Επαγγελίας, όπως μας τα περιγράφουν τα βιβλία παρακάτω των Κριτών κ.λπ. Αλλά, όταν ο βασιλιάς των Μωαβιτών, ο Βαλάκ, αντιλήφθηκε ότι στρατοπέδευσαν οι Εβραίοι απέναντί του, θορυβήθηκε. Οι Εβραίοι τότε ήσαν δύο εκατομμύρια άνθρωποι. Θορυβήθηκε. Όπως πολύ φυσικό είναι να θορυβηθεί κάθε βασιλιάς και κάθε αρχηγός κράτους, ενός λαού, όταν δει να στρατοπεδεύουν άνθρωποι, λαός πολύς, στα σύνορά του. Τότε δε ήταν, και μετά ταύτα, και αιώνες ολοκλήρους ήταν η μετακίνησις των λαών. Σήμερα μετακινήσεις λαών δεν έχουμε τόσο, αλλά μέχρι πρότινος θα λέγαμε, αυτές οι μετακινήσεις των λαών ήταν ένα συνηθισμένο φαινόμενο. Έτσι οι Εβραίοι μετακινούνται, λαός ολόκληρος, προς κατάκτηση της γης της Επαγγελίας.
Όπως σας εξήγησα όμως ο Βαλάκ μέσα του αισθάνθηκε μεγάλη ανησυχία. Δεν ξέρει τι να κάνει. Τότε καλεί την γερουσία των Μωαβιτών, αλλά και την γερουσία των Μαδιανιτών σε κοινή σύναξη, να αποφασίσουν περί του πρακτέου. Και αποφασίστηκε να μετακαλέσουν έναν ονομαστό μάγο, που κατοικούσε στην Μεσοποταμία, αρκετά μακριά από 'κει, που τον έλεγαν Βαλαάμ, ελπίζοντας, ότι αν τον είχαν κοντά τους, αυτός ο μάγος θα καταριόταν τους Ισραηλίτες, και οι Ισραηλίτες θα αποδεκατίζονταν, δεν ξέρω με ποιον τρόπο, στην έρημο. Κι έτσι θα γλίτωναν οι Μωαβίτες και οι Μαδιανίτες. Πράγματι, έστειλαν μία αντιπροσωπεία στην Μεσοποταμία, με πολλά δώρα και είπαν στον Βαλαάμ ότι «ο μισθός σου θα είναι πλούσιος. Ο βασιλιάς μας θα σε ανταμείψει πλουσιοπάροχα. Σε θέλει να έρθεις να καταραστείς έναν λαό, ο οποίος εμφανίστηκε στα σύνορά μας». Λέγει ο Βαλαάμ: «Καλά, μείνετε απόψε εδώ και θα σας απαντήσω αύριο». Την νύχτα εμφανίζεται ο Κύριος. Ο Κύριος του Ισραήλ. Ο Κύριος, ο Θεός. Και του λέγει: «Γιατί ήρθαν αυτοί να σε πάρουν από δω; Δεν θα φύγεις. Θα μείνεις εδώ. Δεν θα πας μαζί τους». Το πρωί τούς λέγει: «Λυπούμαι πάρα πολύ, δεν θα μπορέσω να έρθω. Όλο το βιος του βασιλέως να μου δώσετε, εγώ δεν θα μπορέσω να έρθω». Έφυγαν αυτοί άπραγοι. Στεναχωρήθηκε ο Βαλάκ. Και στέλνει άλλη αντιπροσωπεία, επισημότερα πρόσωπα, πάλι με δώρα πολλά. Ο Βαλαάμ τους είπε πάλι: «Μείνετε και θα ρωτήσω». Ο Θεός τού λέγει: «Επειδή ήρθαν, πήγαινε. Αλλά πρόσεξε, θα πεις αυτό που θα σου βάλω εγώ στο στόμα». Να μην πολυπραγμονώ, επειδή είναι μία ιστορία που αναφέρεται σε πέντε κεφάλαια, και είναι πολύ μεγάλη ιστορία, ο Βαλαάμ αφού ξεκινάει στον δρόμο και το γαϊδουράκι του σταματά, διαμαρτύρεται και το χτυπά και είναι άγγελος που το εμποδίζει κ.λπ κ.λπ. -τα παρατρέχω όλα αυτά- και έρχεται ο Βαλαάμ εις την γη Μωάβ. Χάρηκε ο Βαλάκ που τον είδε τον Βαλαάμ και του λέγει: « Έλα τώρα εδώ να σου δείξω τους Ισραηλίτες». Τον ανέβασε σε ένα ψηλό εκεί βουνό, και του λέει: «Τους βλέπεις; Στρατοπεδευμένους. Αυτούς θέλω να μου τους καταραστείς θέλω να αποδεκατιστούν. Θέλω να εξαφανιστούν από τα μάτια μου». «Καλά», του λέει ο Βαλαάμ, «Φέρε μου εφτά βόδια, και εφτά πρόβατα, και κάνε εφτά βωμούς. Και θυσίασέ τα. Και πρόσεξε. Αυτό που θα μου βάλει στο στόμα μου ο Θεός, αυτό θα σου απαντήσω." Πράγματι έγινε η θυσία εκεί, και μετά αρχίζει να ομιλεί ο Βαλαάμ. Έπαινο υπέρ των Ισραηλιτών. Τρόμαξε ο Βαλάκ. Του λέγει: «Εγώ σ' έφερα για να καταραστείς τον λαό αυτό, και εσύ μου τον επαινείς;». «Δεν σου είπα, ό,τι βάλει στο στόμα μου ο Θεός θα σου πω;». Τον παίρνει από' κει και τον πάει σε άλλη τοποθεσία. Και του λέγει: «Βλέπεις τους Ισραηλίτες;». Ένα άλλο τμήμα του στρατοπέδου. Δεν φαινόταν όλο το στρατόπεδο. «Θέλω να μου τους καταραστείς». «Καλά», λέγει ο Βαλαάμ. Πάλι επτά βωμούς με τα αντίστοιχα ζώα και πάλι έπαινο υπέρ του Ισραήλ. Άρχισε να θυμώνει ο Βαλάκ. Τον παίρνει από εκεί και τον πάει σε τρίτο μέρος.
Όταν έγινε η θυσία, ξέροντας πια ο Βαλαάμ ότι ο Θεός του βάζει μες στο στόμα του, μία προφητεία -καταπληκτική προφητεία!- υπέρ των Ισραηλιτών, αυτός μίλησε μάλιστα, ο Βαλαάμ μίλησε και περί του αστέρος που θα ανέτειλε· και φαίνεται ότι το αστέρι εκείνο που φάνηκε στη Γέννηση του Χριστού, είναι αυτό που προφήτευσε ο Βαλαάμ, ο εθνικός, ο ειδωλολάτρης! Βλέπετε ότι ο Θεός δεν δεσμεύεται, και στο στόμα ενός ειδωλολάτρου να βάλει την αλήθεια. Όπως και στον Ναβουχοδονόσορα, έβαλε εκείνο το θαυμαστό όραμα για την εκκλησία του, αλλά και στον Φαραώ τα γνωστά εκείνα όνειρα για τον λιμό. Έτσι, πριν ακόμα τελειώσει η θυσία, ξέροντας τι ο Θεός θέλει, αρχίζει ένα εγκώμιο υπέρ των Εβραίων, άνευ προηγουμένου. Οργίστηκε φοβερά ο Βαλάκ. Και του λέγει: «Δεν θα σε πληρώσω τίποτε! Να φύγεις και να μην σε βλέπω!».
Αλλά ο Βαλαάμ ήτανε φιλάργυρος. Αγαπούσε τα χρήματα. Και σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε μεν να ενεργήσει διαφορετικά, αφού ο Θεός του έβαλε στο στόμα του αυτόν τον λόγο, και μάλιστα είχε εκείνη την περιπέτεια στον δρόμο, που το γαϊδουράκι του δεν προχωρούσε, και όταν το χτυπούσε γύρισε το κεφάλι του το υποζύγιο και φώναξε: «Τι με χτυπάς;»· με ανθρώπινη φωνή. Τρόμαξε ο Βαλαάμ. Και τότε γυρίζει και βλέπει έναν άγγελο μπροστά του, μ' ένα σπαθί. «Εγώ», λέει, «εμποδίζω το ζώο σου». Γιατί πήγαινε με τους άλλους μαζί, που έπρεπε να πάει με τους άλλους μαζί. Την αντιπροσωπεία. Κι εκεί τον σταματάει ο άγγελος· ας είναι. Το θέμα είναι ότι δεν μπορούσε να πει κάτι διαφορετικό. Αισθανόταν φόβο. Αλλά ως ειδωλολάτρης που ήταν είχε φτωχή αντίληψη περί του Θεού. Ίσως να νόμιζε ότι ο Θεός εκεί ακούει, αλλά εδώ δεν ακούει. Γι’ αυτό ο Κύριος, όταν αποκάλυψε το όνομα Του εις τον Μωυσέα τού είπε: «Εγώ είμαι ο Κύριος, ο Κύριος των πάντων»· που σημαίνει ότι «δεν υπάρχει άλλος Θεός, όπου και να είμαι, όπου και να βρίσκομαι, εγώ είμαι ο Κύριος. Δεν είμαι χθεσινός ή αυριανός. Είμαι ο αιώνιος Θεός».
Έτσι, από την μία μεριά, αυτή η ελλιπής του γνώσις για τον Θεό, από την άλλη μεριά η φιλαργυρία του, τον έκαναν να κάνει το εξής. Εκείνο που συνήθως γίνεται άμα προβάλλονται τα χρήματα, το συμφέρον. Πάμε να τα χαλάσουμε για μία στιγμή και μετά πάλι πέφτουμε σε διαπραγματεύσεις. Και λέγει στον Βαλάκ: «Εγώ δεν μπορούσα να σου πω τίποτε διαφορετικό από εκείνο το οποίο που μου έβαλε ο Θεός στο στόμα, αλλά πρόσεξε όμως τώρα κάτι που θα σου πω. Θα στο πω στο αυτί τώρα αυτό. Θα σου πω μία συμβουλή. Τι να κάνεις, που να νικήσεις τους Εβραίους». «Και ποια είναι αυτή η συμβουλή;». «Άκουσέ με. Θα προσπαθήσεις να παρασύρεις τους Εβραίους σε δύο πράγματα. Να λατρεύσουν όχι τον Θεό τον δικό τους, αλλά τον θεό το δικό σου. Και τότε ο Θεός τους θα οργιστεί. Και το δεύτερο, να πέσουν στην πορνεία· που ο Θεός τους, δεν θέλει ο λαός Του να πέφτει στην πορνεία. Δύο λοιπόν πράγματα σου συνιστώ. Φρόντισε να παρασυρθούν -θα το λέγαμε τώρα εμείς με δικά μας λόγια- στην ειδωλολατρία και στην πορνεία. Και τότε θα δεις, θα θυμώσει ο Θεός, θα πέσει κακό μέσα στον λαό, θα αποδεκατιστεί ο λαός, και εσύ θα γλιτώσεις». Η ιστορία μάς λέει στη συνέχεια ότι ο Βαλαάμ όταν έδωσε την συμβουλή του, δεν έφυγε από την γη Μωάβ, έμεινε εκεί. Και τιμωρήθηκε δια σφαγής και αυτός, δεν κατάφερε τίποτα να κερδίσει.
Ωστόσο, ακούστε, η μέθοδος φοβερή. Είναι το καλόπιασμα. Όταν δεν μπορούμε, ξέρετε, να μπούμε στα πράγματα δια της βίας, δια των όπλων, μπαίνουμε δια της διεισδύσεως. Και δια της εισπηδήσεως. Και τα δυο ή διείσδυση ή εισπήδηση, προπαντός η διείσδυση, και το να προσπαθήσουμε να φέρουμε τους άλλους στα χνάρια μας διαδίδοντας ό,τι θα διαδώσουμε, εισάγοντας δύο πράγματα, την ειδωλολατρία και την πορνεία, επετύχαμε αυτό που θέλαμε. Ακούστε. Κάνουν μια γιορτή προς τιμήν του Βεελφεγώρ. Δηλαδή του θεού του δικού τους. Και καλούν τους Εβραίους να παραστούν στην γιορτή. «Καὶ κατέλυσεν Ἰσραὴλ ἐν Σαττείν· καὶ ἐβεβηλώθη ὁ λαὸς ἐκπορνεῦσαι εἰς τὰς θυγατέρας Μωάβ». «Βγήκαν εκεί οι κοπέλες, στολισμένες, όμορφες, μακιγιαρισμένες-το μακιγιάρισμα είναι πανάρχαιο, ξέρετε, ε; Το μακιγιάρισμα είναι πανάρχαιο και το βάψιμο των χειλέων, και των παρειών, και των ματιών· πανάρχαια είναι αυτά-, βγήκαν εκεί οι κοπέλες, προσέφεραν θυσίες, και κάλεσαν αυτούς στις θυσίες των ειδώλων αυτών- δηλαδή ειδωλόθυτα- και έφαγε ο λαός των θυσιών αυτών». «Καὶ προσεκύνησαν τοῖς εἰδώλοις αὐτῶν (προσκύνησαν στα είδωλα των Μωαβιτών) καὶ ἐτελέσθη Ἰσραὴλ τῷ Βεελφεγώρ -«ἐτελέσθη» θα πει έκαναν γιορτή, τελετή προς τιμήν του Βεελφεγώρ- καὶ ὠργίσθη θυμῷ Κύριος τῷ Ἰσραήλ».
Θύμωσε ο Κύριος. Και τότε, τότε έγινε το φοβερό κακό. Τότε έδωσε εντολή ο Μωυσής, κατόπιν εντολής του Θεού. Να σφαγούν όλοι εκείνοι που πήγαν και πόρνευσαν και προσέφεραν θυσίες εις τα είδωλα. Και μάλιστα είπε ο Μωυσής: «Μη λυπηθείτε αν αυτός είναι ο πατέρας σας, ο αδερφός σας, ή ο γιος σας». Και έπεσε σφαγή μέσα στο στρατόπεδο, και φονεύθηκαν την ημέρα εκείνη 24.000 άνθρωποι. Και ο θυμός του Θεού με τι εσταμάτησε; Όταν ο Φινεές, σε μία προκλητική περίπτωση, επενέβη δυναμικά. Δηλαδή ένας Ισραηλίτης, άρχοντας, με μία Μωαβίτισσα γυναίκα, κατά προκλητικό τρόπο, την έβαλε στο στρατόπεδο, ενώπιον των οφθαλμών των Εβραίων, και την πήγε στη σκηνή του να αμαρτήσει. Και τότε άναψε από ιερά αγανάκτηση ο Φινεές, πήρε ένα δόρυ και πήγε μέσα στο αντίσκηνο και τους κάρφωσε και τους δυο επάνω στη γη με το δόρυ. Και τότε, λέγει, θεωρήθηκε η πράξις αυτή, αρετή ενώπιον του Θεού, και έπαψε η οργή του Θεού εναντίον των Εβραίων.
Είχε δίκιο λοιπόν ο Βαλαάμ, όταν έδωσε την υπόδειξη αυτή και τη συμβουλή στον Βαλάκ. «Βάλ’ τους να αμαρτήσουν και θα δεις ότι ο Θεός θα θυμώσει μαζί τους». Λοιπόν. Λέει τώρα ο Κύριος, στην Αποκάλυψη, στην επιστολή που στέλνει στον επίσκοπο της Περγάμου. «Ξέρεις τι έκανε τότε ο Βαλαάμ, που συμβούλευσε τον Βαλάκ να φάγουν ειδωλόθυτα, να προσφέρουν θυσίες στους θεούς, τους ψεύτικους, στα είδωλα και να πορνεύσουν. Το ίδιο πράγμα κάνουν τώρα οι Νικολαΐτες μέσα στην Εκκλησία σου. Το ίδιο πράγμα!». Τι, δηλαδή, ακριβώς; Τα παλιά αμαρτήματα του Ισραήλ, σας τόνισα, ήταν η πορνεία και η ειδωλολατρία. Αλλά αυτά τα δύο, είναι ακριβώς η δράσις και η δολία μέθοδος των εχθρών της Εκκλησίας. Διότι, ποτέ δεν έλειψαν οι εχθροί της Εκκλησίας, που με τον τρόπον αυτόν προσπαθούν να προσβάλουν τους Χριστιανούς. Είναι χαρακτηριστικό και αξιοπαρατήρητο, ότι Βαλαάμ εβραϊκά θα πει Νικόλαος. Και δεν είναι τυχαίο το ότι αυτή η αίρεση ονομαζόταν Νικολαΐτες. Νικόλαος δε, έχει δύο σημασίες. Η πρώτη είναι, η νίκη του λαού, και το δεύτερο είναι αυτός που νικάει τον λαό. Συνεπώς, Νικόλαος, με τη δευτέρα σημασία της λέξεως, θα πει αυτός που νικάει τον λαό, δηλαδή αυτός που καταστρέφει τον λαό. Έτσι Βαλαάμ θα πει εβραϊκά Νικόλαος, θα πει «αυτός που καταστρέφει τον λαό του Θεού». Και έτσι «Βαλααμίτες» ή «Νικολαΐτες» στην ελληνική γλώσσα, θα πει «αυτοί που καταστρέφουν τον λαό του Θεού».
Δεν ξέρω, ας πω για μια στιγμή, αν υπήρξαν ή δεν υπήρξαν ιστορικά οι Νικολαΐτες. Ή μήπως είναι μία εικόνα, την οποία παρουσιάζει ο Κύριος, για να μιλήσει για τους δολιοφθορείς του λαού του δικού Του. Αλλά φαίνεται όμως ότι υπήρξαν ιστορικά. Γιατί και ο άγιος Επιφάνιος Κύπρου, αλλά και άλλοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, πρώιμοι Πατέρες, και ο άγιος Ειρηναίος, και ο Ευσέβιος Καισαρείας, αναφέρονται εις τους Νικολαΐτες, ως ιστορική περίπτωση. Ήσαν πράγματι αιρετικοί, που είχαν την επωνυμία Νικολαΐτες. Όμως εκείνο που θέλει, και το βλέπει κανείς ολοκάθαρα και με το όνομα αυτό, εκείνο που θέλει ο Κύριος να τονίσει και που εμάς μας ενδιαφέρει σήμερα, είναι τούτο: Νικολαΐτες σήμερα δεν υπάρχουν. Δεν υπάρχει αυτή η αίρεσις, αλλά οι «Νικολαΐτες» υπάρχουν. Μας ενδιαφέρει λοιπόν η δράσις και η μέθοδος των εχθρών του λαού του Θεού. Δηλαδή των Νικο-λαϊτών. Των Βαλααμιτών. Και ποια είναι αυτή; Δηλαδή είναι τύπος. Αντιλαμβάνεσθε; Οι Νικολαΐτες πλέον, ο Βαλαάμ, είναι ο τύπος της δολιοφθοράς, του νέου Ισραήλ της χάριτος. Των Χριστιανών!
Αυτό σαν μέθοδο το βλέπουμε διάσπαρτο μέσα στην Ιστορία. Θα σας πω κάτι από τον παλιό καιρό. Όπως ξέρετε, κάποτε ο Ιερός Χρυσόστομος τα 'βαλε με την βασιλική αυλή. Έγιναν πολλές συνάξεις και συμβούλια, πώς θα εξοντώσουν τον Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως. Αυτόν, που τον είχαν αρπάξει με το αμάξι, δήθεν να κάνει περίπατο εις τα περίχωρα της Αντιοχείας, και το αμάξι δεν ξαναγύρισε στην Αντιόχεια, αλλά πήγαινε προς Κωνσταντινούπολη για να τον κάνουν Αρχιεπίσκοπο. Έγινε με απαγωγή Αρχιεπίσκοπος ο Ιερός Χρυσόστομος. Αυτόν τον άνθρωπο, τώρα θέλουν να τον εξοντώσουν! Όχι, βέβαια, ο λαός. Όχι ο λαός… Ο λαός έμεινε πιστός στον Ιερό Χρυσόστομο. Διαβάστε, παρακαλώ, την βιογραφία του, να δείτε ακριβώς φοβερά πράγματα στην εποχή του Χρυσοστόμου. Λοιπόν, τι λέτε προτάθηκε στον κύκλο των παλατιανών εναντίον του Ιερού Χρυσοστόμου; Πολλά προτάθηκαν, αλλά το πιο πονηρό απ' όλα; «Προσπαθήστε να κάνετε τον Ιωάννη να αμαρτήσει!». Διότι η πρόταση να το αφαιρεθεί η περιουσία ειπώθηκε. Ότι δεν είχε ο Ιωάννης περιουσία. Κι αυτή η περιουσία είναι της Εκκλησίας και συνεπώς θα στερηθούν οι πτωχοί. Στην πρόταση να του αφαιρεθεί η ζωή ή να σταλεί εξορία, υπήρχε ο αντίλογος ότι τον Ιωάννη δεν τον ενδιέφερε αυτό. Διότι εκείνος θα ενδιαφερόταν γρήγορα να μεταφυτευτεί στον ουρανό. Τίποτα δεν απειλούσε τον Χρυσόστομο. Τίποτα, τίποτα, τίποτα! Ένα φοβόταν,ορθώς, την αμαρτία. Και προτάθηκε αυτό: «Κάντε τον να αμαρτήσει». Είδατε δαιμονική συμβουλή; «Κάνετέ τον να αμαρτήσει».
Ε, λοιπόν, αγαπητοί μου, δεν διαλύει ο λαός του Θεού, παρά μόνον όταν αμαρτήσει. Και οι εχθροί αυτό το ξέρουν πολύ καλά. Γιατί τους το εμπνέει ο εισηγητής του κακού, ο διάβολος. Και τι κάνουν; Δύο μεθόδους. Αποστασία από τον Θεό και πορνεία. Ρίξτε μια ματιά στην εποχή μας, να δείτε πώς εκμαυλίζεται η νεολαία μας, και θα δείτε να υπάρχει η ιδία δράσις και η ιδία μέθοδος. Τα «Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών», που είναι έργα των Σιωνιστών Εβραίων, είναι και στηρίζονται επάνω εις αυτήν τη μέθοδο. Πάρτε ένα βιβλίο να διαβάσετε για τα Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών, φτηνό είναι, πάρτε να δείτε. Να δείτε τι γράφει μέσα. Είναι αυτή η μέθοδος της δολιοφθοράς. «Να μπούμε μέσα στον λαό, στους λαούς, και να τους παραλύσουμε το νεύρο. Δηλαδή να εισαγάγουμε την πορνεία, την αποστασία από τον Θεό, με κάθε τρόπο». Έτσι ο πανσεξουαλισμός, το UNISEX, δηλαδή η ισοτιμία των φύλων, ως να μην εισηγήθηκε ο Χριστιανισμός την ισοτιμία των φύλων, δεν μας αρέσει αυτή η ισοτιμία των φύλων, κατά το «οὐκ ἔνι ἄρρεν καὶ θῆλυ» του Ευαγγελίου, εμείς θέλουμε ένα άλλο κατασκεύασμα, ένα άλλο UNISEX, δηλαδή ομοιομορφία των φύλων· που να είναι αντίστροφο. Να βάζει ο άντρας γυναικεία, η γυναίκα να βάζει ανδρικά, ή η γυναίκα να κόβει τα μαλλιά της, ο άντρας να αφήνει μαλλιά, η γυναίκα να βάζει σπορ παπούτσια, ο άντρας να βάζει τακούνια. Αυτό το πράγμα, αυτή την αντιστροφή!
Ακόμα, η κατασυκοφάντηση του Χριστιανισμού και της Εκκλησίας: «Ο Χριστιανισμός ξόφλησε, η Εκκλησία είναι τέτοια, οι παπάδες είναι τέτοιοι, οι δεσποτάδες είναι τέτοιοι!». Για να μην πω, ότι βεβαίως έχουν φροντίσει, γιατί υπάρχουν παράλληλες δράσεις, έχουν φροντίσει να εξουδετερώνουν τα στελέχη της Εκκλησίας. Πώς τα εξουδετερώνουν; Με την ίδια πάντα μέθοδο. Φοβερό πράγμα. Γιατί, αν δεν επισημάνουμε, αγαπητοί μου, αυτούς τους κινδύνους, αυτές τις δολιοφθορές, δεν μπορούμε ούτε σαν στελέχη μέσα εις την Εκκλησία να σταθούμε. Δεν μπορούμε να σταθούμε. Δεν μπορούμε! Έρχονται με καλό τρόπο, άμα δούνε για μία στιγμή έναν ζηλωτή, άνθρωπο που λέει την αλήθεια· δεν πάνε να του πουν ότι… «Ξέρεις...» Κάποτε κάποτε τρίζουν τα δόντια, μετά δεν τρίζουν τα δόντια, μετά πλησιάζουν με καλό τρόπο και του λέγουν ότι δίκιο έχει και πολύ σωστά μιλάει. «Ε, περάστε από το σπίτι μας να σας κεράσουμε, ελάτε να σας δούμε, να κουβεντιάσουμε», τούτα, εκείνα, προσφέρουν δώρα, προσέξτε, δώρα, εξυπηρετήσεις. Αυτές είναι οι παγίδες. Και σιγά-σιγά εξουδετερώνουν και τα στελέχη της Εκκλησίας. Και μη νομίσετε, μη νομίσετε, είναι κάτι πολλών δακρύων άξιον, όταν πάρα πολλά στελέχη της Εκκλησίας μας, έχουν φθαρεί και εις τους δύο, αυτούς, τομείς της παλιάς διδαχής του Βαλαάμ στον Βαλάκ. Και στο θέμα της αποστασίας και εις το θέμα της αμαρτίας. Της αμαρτίας της ποικίλλης εν ευρεία εννοία, γιατί η σημασία δεν είναι μόνο η πορνεία καθ' εαυτή. Είναι παν ό,τι αναφέρεται στην απόλαυση των παρόντων αγαθών. Και στα χρήματα. Ό, τι θέλετε.
Αλλά το πρώτο, το πρώτο, όταν δίνουν βιβλία, όταν εισάγουν θεωρίες και προσεγγίζουν τα στελέχη της Εκκλησίας μας και δυστυχώς τ' ακούν, θα έλεγα ότι αυτό είναι μία προδοσία της Εκκλησίας. Όταν μπορεί να υπάρχουν στελέχη της Εκκλησίας, πού μπορεί να είναι Μασόνοι, που μπορεί να είναι πνευματιστές ή άθεοι. Θα μου πείτε: «Μπορεί ο παπάς της ενορίας μας να είναι άθεος;». Αγαπητοί μου, βγάλετε εσείς τα συμπεράσματα και παρατηρήστε. Γι' αυτό σας έλεγα προηγουμένως, εάν εσείς δεν φροντίσετε να σώσετε τον εαυτό σας, μην περιμένετε από εμάς. Όχι βεβαίως, προς Θεού, όχι βεβαίως ότι κάθε στέλεχος της Εκκλησίας είναι και διεφθαρμένος άνθρωπος και πουλημένος και προδότης. Να φυλάξει ο Θεός! Αλλά υπάρχουν όμως αρκετοί. Υπάρχουν αρκετοί. Ήδη γνωρίζουμε, από τους 8.000 ιερείς, 1.000 είναι, κατά μία μαρτυρία, 1.000, δεν πιστεύουν στον Θεό. Δεν πιστεύουν στον Θεό! Δεν πιστεύουν ούτε εις αυτό το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Τίποτα δεν πιστεύουν. Τίποτα δεν πιστεύουν! Τίποτα! Λυπούμαι που το λέω. Αλλά το λέω, γιατί ο ίδιος ο Κύριος τα αποκαλύπτει αυτά. Ο ίδιος ο Κύριος τα αποκαλύπτει όταν λέγει: «Τέτοιους έχεις μέσα στην Εκκλησία σου!». Πρόσεξε λοιπόν. «Θα στραφώ εναντίον σου εάν δεν μετανοήσεις». Και πρέπει να ειδοποιήσουμε και το πλήρωμα της Εκκλησίας, διότι οι εχθροί της Εκκλησίας πρώτα προσπαθούν να φάν' τις κεφαλές και μετά τον λαό· διότι όταν οι κεφαλές είναι εκείνες που είναι, ο λαός τι θα κάνει παρακάτω; Θα παραδοθεί; Μα γι' αυτό τα λέμε, να μην παραδοθεί.
Προσέξτε, μην πανικοβληθείτε με αυτά που είπα. Δεν σημαίνει ότι κάθε κληρικός είναι άνθρωπος, ο οποίος δεν κοιτάζει καλά τη δουλειά του. Δεν αγαπάει τον Θεό και δεν πιστεύει στον Θεό. Μην το πάρετε αυτό. Ούτε ακόμη να σας κάνουμε καχύποπτους αλλά απλούστατα, αν κάποτε αντιληφθείτε ότι ο εφημέριος ενδεχομένως της ενορίας σας, και ο παραπάνω, και ο παραπάνω δεν ξέρω τι... ·αντιληφθείτε ότι δεν πιστεύουν, μην πείτε ότι, «Αυτός εάν δεν πιστεύει, τότε γιατί να πιστέψω εγώ;». Όχι, αν αυτός δεν πιστεύει, εσύ θα πιστεύεις. Διότι ο Κύριος είναι αληθής. Εσύ θα πιστεύεις. Και θα αγαπάς τον Κύριο. Αλίμονό του όμως. Είναι τρομερές οι ημέρες που ζούμε. Είναι πραγματικά ημέρες έσχατες. Ο Κύριος μας ειδοποίησε γι' αυτό. Μας μίλησε για τους κακούς εργάτες. Μας μίλησε για τις αιρέσεις. Ότι οι αιρέσεις θα πληθυνθούν. Μας μίλησε για τους μισθωτούς. Ο μισθωτός δεν είναι αυτός ο οποίος θα πάρει να φάει. Είναι ο μισθωτός που έχει την ψυχολογία του μισθωτού. Προσέξτε. Ο κάθε ιερεύς θα πληρωθεί για να ζήσει την οικογένειά του. Δεν λέγεται μισθωτός μ' αυτήν την έννοια. Μισθωτός με την έννοια της ψυχολογίας του μισθωτού. Δηλαδή: «Με πληρώνεις; θα σου κάνω λειτουργία. Θα ευχηθώ για σένα. Δεν με πληρώνεις; Τίποτα. Δεν με ενδιαφέρει». Δεν σ' ενδιαφέρει; Όπως ξέρετε, παλιά και οι αξιωματικοί δεν έλεγαν «παίρνω μισθό»· αλλά: «παίρνω αποζημίωση». Και ο δάσκαλος παλιά δεν έλεγε «παίρνω μισθό», «παίρνω αποζημίωση». Ήταν λειτουργήματα αυτά. Δεν σημαίνει, δηλαδή, ότι δεν με πληρώνει η πολιτεία, εγώ δεν θα πάω να πολεμήσω. Θα πάω να πολεμήσω ή με πληρώνει η πολιτεία ή δεν με πληρώνει η πολιτεία. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Γιατί; Γιατί δεν είμαι μισθωτός. Δεν έχω την ψυχολογία του μισθωτού.
Όπως λοιπόν αντιλαμβάνεστε, αγαπητοί μου, τα πράγματα είναι πάρα πολύ άσχημα και σας ειδοποιώ να το ξέρετε. Γι' αυτό βλέπουμε όλα αυτά τα οποία θα μπορούσαμε να τα αποκαλέσουμε «σκοτεινές δυνάμεις». Σκοτεινές δυνάμεις. Με κάθε τρόπο επιτίθενται αυτές οι σκοτεινές δυνάμεις, εναντίον των αγρυπνούντων και εναντίον των φυλάκων της πίστεως, τους περιυβρίζουν, με χυδαία, πολλές φορές, κοσμητικά επίθετα, γιατί; Γιατί στέκονται εμπόδιο σ' αυτό το καταλυτικό τους έργο. Έτσι εξηγείται γιατί επιτίθενται αυτοί οι σύγχρονοι Νικολαΐτες, σε κάθε ζωντανή χριστιανική αντίσταση. Ένα σας ειδοποιώ. Ξανά. Ο εχθρός εντός των τειχών! Αντιλαμβάνεστε, επαναλαμβάνω, πόσο δύσκολοι είναι οι καιροί μας και τι βάρος επωμίζονται αυτοί που αγρυπνούν; Αγρυπνείτε όμως κι εσείς. Θα επαναλάβω, το σύνθημά τους είναι, η αποστασία από τον Θεό. Αθεΐα. Το βλέπετε διάχυτο στην εποχή μας. Αθεΐα. Και από την άλλη μεριά απολαύσεις σαρκικές μ' οποιονδήποτε τρόπο. Εν ευρεία εννοία. Γι' αυτούς τους τότε και τους πάντα Νικολαΐτες γράφει ο Απόστολος Πέτρος, Β΄ επιστολή 2,14 έως 18: «Ὀφθαλμοὺς ἔχοντες μεστοὺς μοιχαλίδος καὶ ἀκαταπαύστους ἁμαρτίας, δελεάζοντες ψυχὰς ἀστηρίκτους, -αχ αυτές οι αστήρικτες ψυχές…- καρδίαν γεγυμνασμένην πλεονεξίας ἔχοντες, κατάρας τέκνα - Δεν το λέγω εγώ. Το λέγει ο λόγος του Θεού. «Κατάρας τέκνα!» - «καταλιπόντες εὐθεῖαν ὁδὸν ἐπλανήθησαν, ἐξακολουθήσαντες τῇ ὁδῷ τοῦ Βαλαὰμ τοῦ Βοσόρ, ὃς μισθὸν ἀδικίας ἠγάπησεν./.... /οὗτοί εἰσι οἷς ὁ ζόφος τοῦ σκότους εἰς αἰῶνα τετήρηται». Έτσι μιλάει, αγαπητοί μου, για τους Νικολαΐτες όλων των εποχών και όλων των αιώνων ο λόγος του Θεού.
Αλλά ας προσέξουμε και κάτι ακόμα. Αυτήν την παρατήρηση που κάνει ο Κύριος εις τον επίσκοπο της Περγάμου, όταν του λέγει ότι ο Βαλαάμ εδίδαξε τον Βαλάκ «βαλεῖν σκάνδαλον ἐνώπιον τῶν υἱῶν Ἰσραήλ». Έχουμε το φαινόμενο του σκανδάλου. Όπως ξέρετε, το σκάνδαλο δεν είναι τίποτε άλλο, όπως ο Κύριος μίλησε εις τα Ευαγγέλια, παρά το σκόνταμα στην πίστη, εις το όνομα του Ιησού Χριστού και εις την ηθική. Για την πρώτη περίπτωση, της πίστεως, ο Κύριος είπε το εξής: «Ὃς δ᾿ ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ, συμφέρει αὐτῷ ἵνα κρεμασθῇ μύλος ὀνικὸς εἰς τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ ἐν τῷ πελάγει τῆς θαλάσσης». «Αν κάποιος σκανδαλίσει έναν, από αυτούς τους μικρούς στην ηλικία και στην…, θα λέγαμε, κοσμική προβολή- τους απλούς ανθρώπους, στ' Όνομά μου τον σκανδαλίσει, δηλαδή πει: ότι ‘’Κάθεσαι και πιστεύεις στον Χριστό, τι είναι ο Ιησούς;" Τον συμφέρει -τον συμφέρει!- η τιμωρία του θα είναι μικρότερη, να πάει ν' αυτοκτονήσει. Να βάλει μία μυλόπετρα στο λαιμό του και να πάει να πέσει μέσα στην θάλασσα, να φουντάρει. Η αμαρτία του ως αυτόχειρας είναι μικροτέρα παρ' ό,τι εάν πει στον άλλον ‘’να μην πιστεύει στο όνομά μου’’». Σήμερα αυτός ο σκανδαλισμός είναι ευρύτατος. Υπάρχουν δάσκαλοι, ευτυχώς όχι όλοι, υπάρχουν δάσκαλοι και καθηγητές, ευτυχώς όχι όλοι, που λέγουν: «Κάθεσαι και πιστεύεις στον Χριστό;». Υπάρχουν και γονείς που το λέγουν στα παιδιά τους αυτό. Και ολόκληρη η κοινωνία το ‘λεγε αυτό. Με τα έντυπά της με κάθε τρόπο. Και με τα Μέσα Ενημερώσεως, με κάθε τρόπο. Κεκαλυμμένο και απροκάλυπτο. «Κάθεστε και πιστεύετε εις τον Ιησούν Χριστόν;». Ναι. Γι' αυτούς τι αρμόζει; Το είπε ο Κύριος. Όσο για την δευτέρα περίπτωση, ο ίδιος ο Κύριος είπε στη συνέχεια: «Οὐαὶ τῷ κόσμῳ ἀπὸ τῶν σκανδάλων» . «Αλίμονο στον κόσμο από τα σκάνδαλα». Ποια σκάνδαλα; Ηθικής φύσεως τώρα. Όταν εσύ βγαίνεις μισόγυμνος άνθρωπος, και σκανδαλίζεις τους άλλους, τις αστήριχτες ψυχές, όπως μας είπε ο Απόστολος Πέτρος, γιατί μιλάει εδώ σε θέματα ειδικά ηθικής, με την στενή σημασία της λέξεως. Βγαίνει η κυρία μισόγυμνη έξω και προκαλεί τους άλλους και πέφτουν στην αμαρτία. Λέγει «αλίμονο εις τον κόσμο από τα σκάνδαλα».
Πάντως είναι αξιοπαρατήρητο, θα επαναλάβω, ότι ο Βαλάκ χρησιμοποίησε κατά την συμβουλή του Βαλαάμ και τα δύο είδη. Και το θέμα της πίστεως και το θέμα της ηθικής. Δηλαδή αυτά τα δυο, τα οποία σήμερα όπως σας ανέφερα αφθονούν στην εποχή μας. Έτσι θα παρακαλέσω πάρα πολύ, πάρα πολύ θα παρακαλέσω, ας αναλογιστούμε, αγαπητοί μου, τις ευθύνες μας που έχουμε απέναντι των άλλων ανθρώπων και απέναντι προπαντός των παιδιών και των νέων. Και οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί και εμείς οι κληρικοί και η πολιτεία, και η εν γένει κοινωνία, ας σταθούμε μπροστά στα παιδιά μας με σεβασμό. Είναι η γενεά που έρχεται. Αν αυτή η γενεά τραφεί με την απιστία και με τα σαρκικά αμαρτήματα, αυτή θα στραφεί μετά εναντίον μας. Θα στραφεί, γιατί την ποτίσαμε βρώμικο νερό από συντετριμμένα πηγάδια. Τα συντετριμμένα αυτά πηγάδια της αποστασίας και της ανηθικότητος. Εμάς τους ίδιους δεν θα σεβαστούν. Και τους γονείς δεν θα σεβαστούν, και τους καθηγητές δεν θα σεβαστούν, και τους ιερείς δεν θα σεβαστούν και αυτό γίνεται. Ήδη γίνεται. Και στρέφεται η νεολαία εναντίον μας. Αγαπούν να ονομάζουν τα νιάτα, τουλάχιστον ήτανε ένας χαρακτηρισμός λίγων ετών πιο πίσω, «τα οργισμένα νιάτα». Ποια «οργισμένα νιάτα»; Εμείς τα οργίσαμε τα νιάτα. Ποια «οργισμένα»; Ξαφνικά, για μία στιγμή, βρέθηκαν οργισμένα; Εμείς τα οργίσαμε τα νιάτα. Με την ζωή μας, με τον τρόπο μας, με την διδασκαλία μας. Και θα δρέψουμε τους καρπούς. Αν σήμερα στον κόσμο υπάρχει η πολλή αμαρτία, υπάρχει η αναρχία, όχι με τη στενή σημασία της λέξεως, εκείνος που θα πάει ν' ανατινάξει με μία βόμβα ένα κτίριο. Με την ευρεία έννοια της λέξεως αναρχία. Όταν το παιδί λέει στον πατέρα του και την μάνα του: «Δεν σε γνωρίζω». Όταν λέει στον καθηγητή: «Και ποιος είσαι εσύ;». Και στον κληρικό ασχημονεί μπροστά του, ή ό,τι άλλα κάνει, όλα αυτά είναι ευρεία εννοία είναι μία αναρχία. Θα δρέψουμε τους καρπούς. Και αυτούς, αυτούς τους καρπούς που έχουμε σήμερα, τους φύτεψαν, τους έσπειραν οι Νικολαΐτες. Οι εχθροί της Εκκλησίας.
Αγαπητοί μου, σαν γονείς, σαν εκπαιδευτικοί, σαν κληρικοί και σαν πολιτεία, ας αγρυπνούμε.
14η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης
« Ιερά Αποκάλυψις ».
†. Ένα, αγαπητοί μου, ιδιαίτερο γνώρισμα της εποχής μας, είναι η συνύπαρξις πολλών ιδεών και πολλών ρευμάτων. Είναι πραγματικά χαρακτηριστικό της εποχής μας. Είναι ένας κόσμος συγκρητιστικός. Ένας κόσμος η εποχή μας, που δεν θέλει να αποβάλλει τον άλλον, ούτε να τον διαχωρίσει, αλλά να τον συγχωνεύσει. Έτσι βλέπουμε, σε όλους τους τομείς, ιδίως στον κοινωνικό τομέα και τον πολιτικό, να υπάρχει μία ανάγκη συνυπάρξεως. Ότι δηλαδή να υπάρχεις κι εσύ, να υπάρχω κι εγώ. Να συνυπάρχομε. Δεν σου λέγω ότι είσαι ή καλός ή κακός, ούτε εγώ λέγω ότι είμαι καλός ή κακός, απλώς υπάρχεις και υπάρχω. Συνεπώς να υπάρχεις και να υπάρχω. Άρα, να συνυπάρχομε.
Και βεβαίως δεν είναι θέμα μας αυτή τη στιγμή να πούμε αν αυτό είναι καλό ή κακό. Ένα μόνο έχω να πω: ότι εις τον χώρο της πίστεως η συνύπαρξις είναι κάτι αδιανόητο. Είναι τόσο αδιανόητο, ώστε να λέγει ο Κύριος ότι δεν μπορείς να είσαι και με τον Θεό και με τον σατανά. Δεν μπορούν αυτά τα δύο να συνυπάρχουν μέσα εις την ψυχή σου. Ακούσατε τον λόγον του Κυρίου: «Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. Οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ». Δεν μπορείτε να δουλεύετε και εις τον Θεόν και εις τον διάβολον. Δεν μπορείτε να έχετε δύο αφεντικά -δυσὶ κυρίοις-·και τον Θεό και τον διάβολο.
Έτσι, αγαπητοί μου, βλέπομε εδώ ότι δεν είναι δυνατή μία συνύπαρξις εις τον χώρον της πίστεως. Εντούτοις, παρά τον ρητόν λόγον αυτόν του Κυρίου, οι Χριστιανοί, ιδιαιτέρως οι Χριστιανοί, καταφέρνουν, εκείνο που ο Κύριος είπε: «Οὐ δύνασθε δυσὶ κυρίοις δουλεύειν», εκείνοι να λέγουν: «Δυνάμεθα δυσί κυρίοις δουλεύειν, κατά το δοκούν· όσο θέλομε, όποτε θέλομε και κατά το μέτρο που επιθυμούμε. Και κατά τα ποσοστά που εμείς κρίνομε. Θέλομε επί παραδείγματι να έχομε ογδόντα τοις εκατό τον σατανά, είκοσι τοις εκατό τον Θεό. Ή αντίστροφα. Είκοσι τοις εκατό τον σατανά και ογδόντα τοις εκατό τον Θεό». Όμως πρέπει να το ξέρομε. Όταν λέγει ο Κύριος «Οὐ δύνασθε», αυτό το «Οὐ δύνασθε», δεν είναι με την έννοια της εντολής, αλλά είναι και με την έννοια της δυνατότητος. Δεν μπορείτε να δουλεύετε σε δύο αφεντικά. Όχι «δεν σας επιτρέπεται». Το «δεν σας επιτρέπεται», βεβαίως δεν σας επιτρέπεται. Δεν μπορείτε. Είναι αυτό που λέγει ο λαός: «Δεν χωράνε δύο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη». Δεν μπορείτε. Επειδή όμως εμείς κάνομε να μπορούμε, τότε θα πρέπει να διαψεύδομε τον Κύριον.
Αλλά ο Κύριος διαψεύδεται; Δεν διαψεύδεται. Και ιδού το αποτέλεσμα. Μέσα στην ανθρώπινη ψυχή, όταν γίνεται προσπάθεια συνυπάρξεως αυτών των δύο κυρίων, και του Θεού και του σατανά, να επέρχεται διχασμός της ψυχής. Και έχομε αυτό το φοβερό φαινόμενο της μερικής ή της καθολικής ψυχοπαθείας. Εγώ θα σας έλεγα, αγαπητοί μου, χωρίς υπερβολήν και χωρίς ενδοιασμό· εάν σήμερα στην εποχή μας τα ψυχικά νοσήματα είναι ηυξημένα, δεν ξέρω πόσοι άλλοι λόγοι είναι εκείνοι οι οποίοι μπορεί να τα δημιουργούν, ένας βασικός λόγος, όταν θα μου λέγατε: «Οι θόρυβοι, ο τρόπος της ζωής κ.τ.λ., οι μέριμνες» -ακούσαμε και περί μερίμνης στη σημερινή ευαγγελική περικοπή-, εγώ θα σας έλεγα, βασικά είναι ένας κύριος λόγος. Ότι θέλομε να δουλεύομε σε δύο αφεντικά. Με αποτέλεσμα αυτόν τον διχασμόν της ψυχής.
Αλλά όταν λέμε ότι δεν πρέπει να δουλεύομε σε δύο αφεντικά, αλλά πρέπει να δουλεύομε μόνο σε ένα αφεντικό, τότε πώς το εννοούμε αυτό; Όταν λέγω ότι μόνο στον Θεό θέλω να δουλεύω, να είμαι δούλος μόνο του Θεού, αυτό δεν σημαίνει ότι αυτομάτως βρίσκομαι στον χώρο του Θεού. Σημαίνει ότι θα ασκήσω πολύν αγώνα και πολλή προσπάθεια. Δεν πρέπει να ξεχνώ ότι είμαι ο άνθρωπος που φέρω το προπατορικόν αμάρτημα. Ότι έχω μέσα μου… έχει κολλήσει σαν τα όστρακα στο πλοίο, έχει κολλήσει μέσα μου η ασθένεια, η ανημποριά, το κακό, που έχει γίνει δευτέρα φύσις το κακό στην ύπαρξή μου. Θα πρέπει λοιπόν να αγωνίζομαι. Δεν θα πρέπει να πω ότι αμέσως, με ένα πήδημα, βρέθηκα εις τον χώρο του Θεού. Δεν μπορώ να λέγω ότι ήγγισα τον Θεόν. Θα λέγω απλώς «πορεύομαι». Θα λέγω απλώς «προσεγγίζω». Θα προσεγγίζω απροσεγγίστως. Δεν μπορώ να λέγω ότι είμαι τέλειος. Απλώς είμαι στον δρόμο να γίνω τέλειος. Άρα λοιπόν αγωνίζομαι- συγνώμη- είμαι στο μέρος του Θεού, στον χώρο του Θεού, σημαίνει έχω μία πορεία προς τον Θεό. Προσέξατέ το αυτό, το «προς τον Θεό». Γιατί πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι από τη στιγμή που θα μετανοήσουν, πρέπει να είναι τέλειοι. Το δυστύχημα είναι και το αντίστροφο. Έχουν πιστέψει ότι είναι τέλειοι, ενώ στην πραγματικότητα υστερούν φοβερά. Και μόνο γιατί μετενόησα και βρίσκομαι σε έναν χώρο που νομίζω ότι είναι του Θεού, ναι, του Θεού, αλλά ότι έγινα τέλειος…, αυτό είναι φοβερό. Είναι φοβερό. Είναι μία υπεροψία που στο τέλος με κάνει να βρίσκομαι εις την αντίθετη παράταξη, εις την παράταξη του σατανά.
Ακόμη, είμαι στον χώρο του Θεού, υπηρετώ τον Θεό, πρέπει να προσέξω και κάτι άλλο. Μία πέμπτη φάλαγγα που δρα και ενεργεί μέσα εις την ψυχή μου. Είναι ο εχθρός. Ο εχθρός θα με πολεμήσει όταν δει να τον εγκαταλείπω. Βεβαίως ο εχθρός δεν με πολεμά όταν είμαι δικός του. Θα με πολεμήσει ιδιαιτέρως όταν θα του πω: «Γεια σου παλιέ μου εχθρέ, δεν σε θέλω, σε αποκηρύσσω». Τότε θα με πολεμήσει. Και θα με πολεμήσει με κάθε τρόπο. Πρώτα-πρώτα είναι αυτός ο εαυτός μου. Ο παλιός μου αμαρτωλός εαυτός. Ο βεβαρυμένος εαυτός μου. Ύστερα είναι αυτός ο αμαρτωλός κόσμος· ο οποίος διαρκώς θα με ελκύει στο κακό. Και τρίτον είναι ο διάβολος. Προσωπικά ο διάβολος, που θα έρθει να με πολεμήσει. Ο Χριστιανός που έχει αγώνα, πρέπει να το ξέρει. Και πολλές φορές πάνε στραβά πολλά πράγματα. Πάνε ανάποδα πολλές φορές τα πράγματα. Να μη φοβείται. Ο διάβολος έχει τρία όπλα. Και τα οποία χρησιμοποιεί με κάθε τρόπο. Είναι η έκπληξις, ο αιφνιδιασμός και η απογοήτευσις. Αν το θέλετε και από στρατηγικής πλευράς είναι τρία όπλα του εχθρού φοβερά. Όταν σπείρει εις τα μετόπισθεν… σπείρει τι; Σπείρει τον φόβον, σπείρει την έκπληξιν. Τι έκανε ο εχθρός; Τι είναι αυτό; Τι σημαίνει αυτό; Ή ακόμη εκείνη η φοβερή απογοήτευση που γεννιέται στην ψυχή ότι «δεν θα νικήσω», ότι «είμαστε χαμένοι, όπως και να έχει το πράγμα». Αυτά, με την προπαγάνδα του ο εχθρός στον πολιτικό χώρο. Στον στρατιωτικό χώρο θα σπείρει τεχνηέντως. Αυτό κάνει και ο διάβολος, αγαπητοί μου.
Δεν πρέπει πρώτα-πρώτα να εκπλησσόμεθα. Ήρθε ένας πειρασμός. Μας το λέει στην προς Εβραίους ο Απόστολος Παύλος. Ήρθε ένας πειρασμός. Γιατί εκπλήσσεσαι; Γιατί; Δεν τον περίμενες; Δεν τον περίμενες; Γιατί αιφνιδιάζεσαι; Ο διάβολος σε αιφνιδιάζει. Γιατί ταράσσεσαι; Γιατί λες: «Τι είναι αυτό; Και γιατί μου ‘ρθε εμένα; Σ’εμένα ήρθαν όλα τα κακά;». Νομίζομε, αγαπητοί μου, ότι «βρίσκομαι στον χώρο του Θεού» σημαίνει ότι τώρα ο Θεός θα με έχει κάτω από την προστασία Του, που τίποτε κακό δεν θα με βρει πια. Και θα είμαι ο άνθρωπος που θα είμαι μέσα σε μία γυάλα, σε ένα μπουκάλι και θα με φυλάγει εκεί ο Θεός να μην πάθω τίποτα. Δεν είναι τα πράγματα, αγαπητοί μου, έτσι. «Ἠτοιμάσθην», λέει ο ψαλμωδός, «καὶ οὐκ ἐταράχθην». Ετοιμάστηκα και για την έκπληξη και για τον αιφνιδιασμό και για την απογοήτευση και δεν ταράχτηκα. Μόνο εάν ετοιμαστούμε… Αν αύριο το πρωί, αγαπητοί μου, ξεσπάσει ένας διωγμός εναντίον των Χριστιανών, τι έχει να γίνει; Πόσοι θα μείνουν όρθιοι; Πόσοι θα έρχονται στην Εκκλησία; Αλλά γιατί λέγω «διωγμός»; Αύριο, ο πατέρας σου, η μάνα σου, ο συγγενής σου, ο γείτονάς σου, σε κοροϊδέψει, γιατί σε βλέπει να έχεις μια προκοπή πνευματική, ο διάβολος σε πειράζει εκεί. Μην αιφνιδιάζεσαι. Μην λες: «Δεν θα ξαναπάω στην Εκκλησία γιατί με κοροϊδεύουν, δεν μπορώ να αντέξω εκείνο το οποίο μου κάνουν». Αγαπητοί, πρέπει να βρεθούμε στον χώρο του Θεού, αλλά ετοιμασμένοι. Πρέπει να ξέρομε πώς θα δουλέψομε εις τον Θεόν. Δεν πρέπει δηλαδή να πέσομε θύματα του κόσμου, του σατανά, αλλά και του παλιού μας εαυτού.
Έτσι λοιπόν ας ξεκινήσουμε, αγαπητοί μου. Ας ξεκινήσουμε να ανήκουμε μόνον εις τον Θεό. Μη γινόμαστε σχιζοφρενικοί άνθρωποι. Να υπηρετούμε Θεό και διάβολο. Τον Θεό μόνο. Μόνο τον Θεό. Και τότε πραγματικά θα έχομε γίνει παιδιά του Θεού. Μόνο αν βάλομε στην άκρη τον σατανά. Και του πούμε: «Δεν σε θέλω». Μόνο αν βάλομε στην άκρη τον κόσμο και πούμε «Διαχωρίζω τις ευθύνες μου, δεν έχω καμία σχέση με τον κόσμο»…
Και τότε θα γίνομε παιδιά του Θεού.
†.Όταν περιγράφτηκε, αγαπητοί μου, εκ του 6ου Σαλπίσματος η πληγή τού τρομερού εκείνου πολέμου στον χώρο τής Μεσοποταμίας και οι άνθρωποι δεν μετανόησαν για τις αμαρτίες τους, είναι αξιοπρόσεκτο ότι η πληγή εκείνη δεν έκλεισε με τον χαρακτηρισμό “η δευτέρα ουαία απήλθεν” . Τούτο φανερώνει την προέκταση της πληγής, που περατούται (τελειώνει) στο 11ο Κεφάλαιο, στίχος 13. Συνεπώς, το περιεχόμενο όλης αυτής τής προέκτασης, η έκτη πληγή και κάποια παρακάτω είναι δύο διαψάλματα που παρεμβάλλονται μεταξύ της 6ης και 7ης πληγής, όπως ακριβώς παρενεβλήθησαν 2 διαψάλματα μεταξύ των πληγών τής 6ης και της 7ης κατά την αποσφράγιση του βιβλίου, ενώ τώρα έχουμε κατά τα σαλπίσματα των Αγγέλων. Όπως, λοιπόν, έχουμε δύο παρεμβαλλόμενα διαψάλματα, έχουμε και τώρα δύο παρεμβαλλόμενα διαψάλματα. Αυτη ή παρεμβολή των διαψαλμάτων (είχαμε εξηγήσει εκεί τι θα πει “διάψαλμα”), δλδ ένα θέμα που μοιάζει ότι δεν έχει σχέση με εκείνα που λέγονται και είναι ένα φιλολογικό διάλειμμα (γιατί και η λέξη “διάψαλμα” μουσική είναι), έχουμε ένα μουσικό διάλειμμα, αλλάζει το θέμα για να δημιουργήσει μιαν άλλη εντύπωση, να ξεκουράσει, έτσι, λοιπόν, η παρεμβολή αυτών των διαψαλμάτων είναι ψυχολογικά αναγκαία, τόσο για να δοθεί ο χρόνος στον Προφήτη και τους ακροατές τού βιβλίου τής Αποκαλύψεως να συνέλθουν απ’ αυτήν την τρομερότητα των σκηνών και να αναπλεύσουν λίγο, (όσο και για) να ετοιμαστούν για την παρακάτω μακρότατη (σε περιγραφή) πληγή τού 7ου Σαλπίσματος, η οποία και αποτελεί το κεντρικό σημείο και τον πυρήνα τού βιβλίου, διότι, κατά την εμφάνιση της 7ης πληγής, έχουμε την παρουσία του Αντίχριστου, που είναι και η τελευταία πληγή. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι είναι πολύ μεγάλη στην περιγραφή, δύσκολη, και φοβερή! Πριν, λοιπόν, μπούμε σ’ εκείνη τη άλλη, την έβδομη φοβερή πληγή, όπως είδαμε και από τη προηγούμενη τί φοβερή πληγή ήταν μ’ εκείνον τον πόλεμο, τον χωρίς προηγούμενο για την Ιστορία, έρχονται αυτά τα δύο διαψάλματα να μας ανακουφίσουν. Το πρώτο διάψαλμα αναφέρεται στον προφήτη Ιωάννη και το δεύτερο στους πιστούς. Ο οπτασιαστής προφήτης βρίσκεται τώρα στη Γή. Σιωπηρά είναι στη γη και παρακολουθεί όσα εξελίσσονται στη Γη. Μέχρι τώρα τον είδαμε στον Ουρανό, χωρίς, όμως, να παύει (ο Ουρανός) να είναι η αφετηρία όλων αυτών των οπτασιών. Το δεύτερο διάψαλμα είναι η συνέχεια του πρώτου και θεωρείται ότι είναι μια σκοτεινή, ερμηνευτική σελίδα τού όλου βιβλίου. Αναφέρεται σ’ εκείνα τα μυστηριώδη δύο πρόσωπα, τους δύο Προφήτες, που θα δούμε ποιοι μπορεί να είναι, που έρχονται να υποδείξουν τον Αντίχριστο.
Αλλά ας έρθουμε στο πρώτο διάψαλμα. Είναι ολόκληρο το 10ο Κεφάλαιο. Σας διαβάζω. “Και εἶδον ἄλλον ἄγγελον ἰσχυρὸν καταβαίνοντα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, περιβεβλημένον νεφέλην, καὶ ἡ ἶρις ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ, καὶ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὡς στῦλοι πυρός, καὶ ἔχων ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ βιβλίον ἀνεῳγμένον. καὶ ἔθηκε τὸν πόδα αὐτοῦ τὸν δεξιὸν ἐπὶ τῆς θαλάσσης, τὸν δὲ εὐώνυμον ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ἔκραξε φωνῇ μεγάλῃ ὥσπερ λέων μυκᾶται. καὶ ὅτε ἔκραξεν, ἐλάλησαν αἱ ἑπτὰ βρονταὶ τὰς ἑαυτῶν φωνάς. Καὶ ὅτε ἐλάλησαν αἱ ἑπτὰ βρονταί, ἔμελλον γράφειν· καὶ ἤκουσα φωνὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λέγουσαν· σφράγισον ἃ ἐλάλησαν αἱ ἑπτὰ βρονταί, καὶ μὴ αὐτὰ γράψῃς. Καὶ ὁ ἄγγελος, ὃν εἶδον ἑστῶτα ἐπὶ τῆς θαλάσσης καὶ ἐπὶ τῆς γῆς, ἦρε τὴν χεῖρα αὐτοῦ τὴν δεξιὰν εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ὤμοσεν ἐν τῷ ζῶντι εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, ὃς ἔκτισε τὸν οὐρανὸν καὶ τὰ ἐν αὐτῷ καὶ τὴν γῆν καὶ τὰ ἐν αὐτῇ καὶ τὴν θάλασσαν καὶ τὰ ἐν αὐτῇ, ὅτι χρόνος οὐκέτι ἔσται, ἀλλ᾿ ἐν ταῖς ἡμέραις τῆς φωνῆς τοῦ ἑβδόμου ἀγγέλου, ὅταν μέλλῃ σαλπίζειν, καὶ ἐτελέσθη τὸ μυστήριον τοῦ Θεοῦ, ὡς εὐηγγέλισε τοὺς δούλους αὐτοῦ τοὺς προφήτας. Καὶ ἡ φωνὴ ἣν ἤκουσα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, πάλιν λαλοῦσα μετ᾿ ἐμοῦ καὶ λέγουσα· ὕπαγε λάβε τὸ βιβλιδάριον τὸ ἀνεῳγμένον ἐν τῇ χειρὶ τοῦ ἀγγέλου τοῦ ἑστῶτος ἐπὶ τῆς θαλάσσης καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Καὶ ἀπῆλθα πρὸς τὸν ἄγγελον, λέγων αὐτῷ δοῦναί μοι τὸ βιβλιδάριον. καὶ λέγει μοι· λάβε καὶ κατάφαγε αὐτό, καὶ πικρανεῖ σου τὴν κοιλίαν, ἀλλ᾿ ἐν τῷ στόματί σου ἔσται γλυκὺ ὡς μέλι. Καὶ ἔλαβον τὸ βιβλίον ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ ἀγγέλου καὶ κατέφαγον αὐτό, καὶ ἦν ἐν τῷ στόματί μου ὡς μέλι γλυκύ· καὶ ὅτε ἔφαγον αὐτό, ἐπικράνθη ἡ κοιλία μου. Καὶ λέγουσί μοι· δεῖ σε πάλιν προφητεῦσαι ἐπὶ λαοῖς καὶ ἔθνεσι καὶ γλώσσαις καὶ βασιλεῦσι πολλοῖς.” Αυτό, αγαπητοί μου, είναι το πρώτο διάψαλμα, που αποτελεί και ολόκληρο κεφάλαιο, το 10ο, του βιβλίου τής Αποκαλύψεως. Αλλά ας δούμε αυτά βήμα προς βήμα. “Και εἶδον ἄλλον ἄγγελον ἰσχυρὸν καταβαίνοντα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, περιβεβλημένον νεφέλην, καὶ ἡ ἶρις ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ, καὶ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὡς στῦλοι πυρός” : είδαν έναν άλλον άγγελο, ισχυρό, να κατεβαίνει από τον Ουρανό, να είναι περιβεβλημένος νεφέλη (σύννεφο) και το ουράνιο τόξο γύρω απ το κεφάλι του και το πρόσωπό του ως ο ήλιος και τα πόδια του σαν στύλοι πύρηνοι. Με το επεισόδιο αυτό τού Αγγέλου (και μάλιστα ενόρκως) έρχεται να επιβεβαιωθεί ότι αρχίζει το τέλος των πληγών και να προμηνύσει τη συντέλεια. Αυτό που λέει διά του “άλλος Άγγελος” αυτός αντιδιαστέλλεται, οπωσδήποτε, από τους προηγούμενους έξι Αγγέλους που εστάλησαν. Αλλά ούτε έχει σχέση με τον έβδομο Άγγελο, που θα σαλπίσει την έβδομη πληγή. Όλη αυτή η εμφάνιση αυτού τού Αγγέλου είναι θεοπρεπής. Κατέρχεται απ’ τον Ουρανό, περιβάλλεται φωτεινή νεφέλη, έχει το στεφάνι τής ίριδας στο κεφάλι του, το πρόσωπό του είναι όπως ο ήλιος και τα πόδια του σαν στύλοι πυρός, έχει δε και ισχύ πολλή (Άγγελος ισχυρός). Το ανάστημά του είναι πελώριο και η όλη αυτή υπερκόσμια και μεγαλοπρεπής εμφάνισή του είναι αντάξια του Ιησού Χριστού, τον Οποίον εκπροσωπεί και απ’ τον Οποίον αποστέλλεται για να εκφράσει στον Ιωάννη τις βουλές Του. Ας δούμε, όμως, τους επιμέρους, αυτούς, χαρακτηρισμούς αναλυτικότερα. “Άγγελος ισχυρός”: (εβραϊκά : “τζιμπόρ”) υπενθυμίζει η σημασία τού εβραϊκού ονόματος “Γκάμπριελ”, που είν’ ο Γαβριήλ και θα πει “Θεός ισχυρός”. Θέτω το ερώτημα: μήπως είν’ ο Aρχάγγελος Γαβριήλ; Λέγεται ισχυρός”, διότι υπηρετεί τον ισχυρό Θεό. Αλλά εμφανίζεται Άγγελος ισχυρός, για να στηρίξει τους πιστούς από μία λιποψυχία τόσο από τα δεινά των πληγών όσο και από την δελεαστικότητα του κακού. Όσο ποτέ άλλοτε, και στην εποχή μας χρειάζεται να έχουμε αυτή τη γνώση τού Αγγέλου τού ισχυρού, που το κακό έρχεται δελεαστικότατο και δεν ξέρω ποιος μπορεί να μένει πάντοτε όρθιος. Πάντως, είναι πολύ μεγάλη η παρηγοριά για τους πιστούς η παρουσία τού ισχυρού Αγγέλου, που αντιπαρατάσσεται προς το -ισχυρότατο στον κόσμο- “κακό”. Όταν, μάλιστα οι Χριστιανοί και αριθμητικά και αξιωματικά είναι ασθενέστεροι από τους πολλούς στον κόσμο αυτόν. Έχουμε ανάγκη, λοιπόν, από Άγγελο ισχυρό. Να αισθανόμαστε την παρουσία του, όπως αισθανόμαστε την ανάγκη από έναν ισχυρό κυβερνήτη ή έναν ισχυρό οικογενειάρχη, Όταν η γυναίκα, η σύζυγος και τα παιδιά αισθάνονται ότι ο σύζυγος και πατέρας μες στο σπίτι , που είναι σπουδαίο πρόσωπο, ισχυρό, βουλητικό πρόσωπο, και φρόνηση έχει και βουλητικότητα, αισθάνονται μιαν ανάπαυση. Ότι έχουμε δίπλα μας ένα πρόσωπο ισχυρό. Έτσι, οι πιστοί, όταν αισθάνονται ότι έχουν Άγγελο ισχυρό, αυτό δεν είναι μικρής σημασίας. Ο Άγγελος αυτός κατέβαινε από τον Ουρανό. Αααα! Ώστε έρχεται από τον Ουρανό! Προσέξτε! Παρακάτω θα δούμε ότι το θηρίο, ο Αντίχριστος, ανέρχεται από τη θάλασσα, από τον βυθό, από μέσα. Ο Άγγελος έρχεται απ’ τον Ουρανό. Σ’ εκείνη την περίεργη, πνευματιστική συνεδρίαση, που έκανε κάποτε εκείνη η μάγισσα στην εποχή τού Σαούλ, όταν ο βασιλιάς Σαούλ πήγε να συμβουλευτεί για την έκβαση του πολέμου με τους Φιλισταίους, αυτή η μάγισσα κάλεσε τα πνεύματα, μεταξύ των οποίων δήθεν (ισχυρισμός) εκλήθη και το πνεύμα τού Σαμουήλ, του Προφήτη (δεν είναι, όμως, δεν είναι ο Προφήτης ο Σαμουήλ), για να ρωτηθεί ο Προφήτης Σαμουήλ για την έκβαση του αυριανού πολέμου. Και λέει αυτή “βλέπω πνεύματα ν’ ανεβαίνουν απ’ τη Γη”. Προσέξτε! “Ν’ ανεβαίνουν απ’ τη Γη.” Είναι πονηρά πνεύματα. Όταν πηγαίνουμε στον πνευματισμό (τα μέντιουμ δλδ), είναι πονηρά πνεύματα! Δεν είναι οι ψυχές των θανόντων αλλά δαίμονες που υποκρίνονται τις ψυχές των αποθανόντων! Και πάμε να ρωτήσουμε εκε! Τα πνεύματα αυτά δεν έρχονται απ’ τον Ουρανό αλλά πλανώνται μέσα στην Κτίση! Η έκφραση “ανεβαίνουν από τη Γη” δείχνει, ακριβώς, τη δαιμονικότητά τους. Ο Άγγελος που έρχεται έρχεται από τον Ουρανό!
Αλλά δηλώνει, ακόμα, ότι, ερχόμενος από τον Ουρανό, έχει μία θεία αποστολή. Αυτό το “ερχόμενος από το Ουρανό” (θα επιμείνω ακόμα): ο Κύριος είπε σαφώς να τον περιμένουμε από τον Ουρανό.Είπε: “όπως η αστραπή, όταν διασχίζει τον ουρανό, καλύπτει όλον τον Ουρανό και είναι θεατή απ’ όλους όσοι είναι κάτω στη Γη, έτσι είναι και η Παρουσία τού Υιού τού Ανθρώπου”. Και τούτο διότι πολλοί ψευτομεσσίες θα έλθουν όχι από τον Ουρανό. Η Πρώτη εμφάνιση του Χριστού ήταν εδώ στη γη από την ταπεινή Γέννηση στη Βηθλεέμ από την Υπεραγία Θεοτόκο. Η Δευτέρα εμφάνιση τού Χριστού δεν θα είναι αυτή αλλά θα είναι από τον Ουρανό. Εάν, λοιπόν, έρθουν “Μεσσίες”, “Χριστοί”, και μας πουν ότι “εγώ είμαι ο Μεσσίας¨, όπως θα το πει και ο Αντίχριστος, να ξέρουμε ότι δεν έχουν έλθει απ’ τον Ουρανό. Είν’ ένα πολύ χαρακτηριστικό στοιχείο, που μπορούμε να πούμε : “είσαι ψευτομεσσίας, ψευδόχριστος, αντίχριστος!!” . Λέει ο Απ’ Παύλος (Φιλιππησίους 3, 20) : “ημών το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει, εξ ου” (εκ τού οποίου Ουρανού) “και Σωτήρα απεκδεχόμεθα Κύριον Ιησούν Χριστόν”. Από ‘κεί τον περιμένουμε τον Χριστό! Από τον Ουρανό να έρθει. Όταν ανελαμβάνονταν ο Κύριος στον Ουρανό, δύο Άγγελοι είπαν στους Μαθητές: “άνδρες Γαλιλαίοι, τι εστήκατε εμβλέποντες εις τον Ουρανόν; Τον Iησούν που απέρχεται;” . Ε, με τον ίδιο τρόπο θα ξανάρθει. Όπως Τον είδατε ν’ απέρχεται. Συνεπώς, η Κάθοδος του Χριστού θα είναι από τον Ουρανό και ορατή σε όλους. Με το στοιχείο που σας λέω, μπορούμε να ελέγξουμε και τους Χιλιαστές, που λένε “αοράτως” . Τι “αοράτως”; Και ότι “ήρθε”. Αφού διαψεύστηκαν ότι η Βασιλεία τού Χριστού θα ‘ρχόταν το 1914, 1918, 1922, 1923, και βάλτε και βάλτε χρονολογίες, από διάψευση σε διάψευση, τότε έφτασαν στο να ισχυριστούν ότι ο Χριστός ήλθε! Αλλά (ότι) ήλθε αοράτως και δεν Τον βλέπουμε! Πού “αοράτως”; Ο Κύριος μας είπε : “όπως είναι ορατή η αστραπή κ τη βλέπουν όλοι ,έτσι θα ‘ρθει!” Γι’ αυτό μάς τά ‘πε όλ’ αυτά! Για να μην παρασυρθούμε απ’ αυτούς ότι (δήθεν) ο Κύριος ήδη υπάρχει εδώ σωματικώς και ήρθε η Βασιλεία Του! Ψεύδος. Ο Χριστός έρχεται ορατά από τον Ουρανό. Ορατά. Από όλους τούς ανθρώπους. Προστέθηκαν, μέσα στούς αιώνες, και μερικές γνώσεις που μπορούν να δημιουργήσουν απορίες. Η Γή μας είναι σφαιρική κ κατοικείται και από τα δύο της ημισφαίρια. Αν, λοιπόν, έρθει ο Κύριος, πώς θα Τον δουν και οι (κάτοικοι) του άλλου ημισφαιρίου; Ο Χριστός είναι ορατός μέσα σ’ ολόκληρη τη Δημιουργία (και όχι μόνο στη Γη) κατά μυστηριώδη τρόπο, απ’ όποιο σημείο κι αν βρεθεί κανείς! Οπουδήποτε! Ο συγκεκριμένος Ιησούς ορατός από κάθε σημείο, από οποιονδήποτε άνθρωπο, όπου και αν πάτε στη Δημιουργία! Και στη Βασιλεία Του, στην απέραντη Βασιλεία Του, θα είναι ορατός παντού. Ούτε το μικρό αυτό ανάστημα ενός ανθρώπου, ο άπειρος Θεός που ενώθηκε με την ανθρώπινη φύση, θα μπορούσε να Τον κάνει μικρό, αν υποτεθεί οτι υπάρχει μια απόσταση! Όχι! Δεν υπάρχουν αυτά! Είναι μέσα στον γνωστό μας χώρο, όπως τον ξέρουμε. Αλλ’ αυτός ο χώρος, μαζί με τον χρόνο, είναι παλαιούμενα. Θα έχουμε έναν καινούργιο χώρο και έναν καινούργιο χρόνο.
Ο Άγγελος είχε “ίριν”. Είναι γνωστό ότι η “ίρις” είναι το ουράνιο τόξο που βλέπουμε μετά από τη βροχή ή ενώ βρέχει. Αν δεν έχουμε βροχή, δεν έχουμε ουράνιο τόξο. Ενώ ακόμη βρέχει αλλά έχει βγει ο ήλιος. Σε μια πλάγια θέση. Η ίρις είναι το σύμβολο της ειρήνης και τής συνδιαλλαγής, αλλά μόνο με τους πιστούς, όχι με τους απίστους. Στην εποχή τού Νώε, θα θυμάστε, με τον Κατακλυσμό , όταν τέλειωσε ο Κατακλυσμός, εμφανίσθηκε η Ίρις. Βέβαια, δεν εμφανίστηκε για πρώτη φορά τότε, διότι δεν είναι παρά σταγονίδια νερού, που περνά το φως τού ήλιου, διαθλάται και έτσι το λευκό φως διαθλάται στα επιμέρους στοιχεία του, τις ποικίλες συχνότητές του, και έχουμε τα ποικίλα χρώματα. Δεν ήταν η πρώτη φορά, αλλά, πάνω σ’ αυτό το σημάδι, ο Θεός έβαλε μιαν υπόσχεση : δεν θα ξανακαταστρέψει τον κόσμο με νερό, δλδ με κατακλυσμό! Το υποσχέθηκε ο Θεός! Όχι, λοιπόν, ότι το ουράνιο τόξο ήταν κάτι, που, για τότε (το λέω για δεύτερη φορά) εμφανίζεται και, συνεπώς, θά ‘λεγε κάποιος άπιστος “μα πώς” κ.τ.λ. ! Όχι! Ένα φυσικό φαινόμενο, το οποίο πάντα υπήρχε και υπάρχει. Ο Θεός έβαλε σημάδι το φυσικό φαινόμενο, όπως βάζουμε εμείς ένα σημάδι και λέμε “να έχουμε τον νου μας, εδώ πρέπει να ξαναγυρίσουμε” ή, για να μη χάσουμε τον τόπο, βάζουμε σημάδι ένα δέντρο, έναν βράχο. Έτσι, λοιπόν, ο Θεός έβαλε ένα σημάδι και είπε στον Νώε και τους απογόνους του: “όταν θα βλέπετε αυτό το σημάδι, το ουράνιο τόξο, να θυμάστε τούτη την υπόσχεσή μου, ότι δεν θα ξαναγίνει κατακλυσμός”. Τώρα, όταν ο Άγγελος έχει την ίριν (ίριδα) στην κεφαλή του, σημαίνει ότι δε θα ξαναγίνει κατακλυσμός πάνω στη Γη αλλά και κάτι ακόμα. Θα γίνει καταστροφή, αλλά, μετά από αυτή την καταστροφή, δεν θα έχουμε άλλη καταστροφή. Και ποια θα είναι αυτή η καταστροφή Η πρώτη καταστροφή ήταν διά ύδατος. Αληθής ο Θεός. Δέν θα ξαναγίνει, λοιπόν, καταστροφή με νερό. Η δεύτερη καταστροφή θα γίνει διά πυρός. Το λέει ο Απ. Πέτρος και, μάλιστα, αναλυτικά ως εξής, στη δευτέρα του Επιστολή (3,10) , όπου “στοιχεία καυσούμενα λυθήσονται” (τα στοιχεία τής φύσης θα καίγονται και θα διαλύονται) . “Και η Γη και τα εν αυτή έργα κατακαήσεται (ό,τι υπάρχει θα περάσει από το πυρ). Τι πυρ θα είν’ αυτό; Σήμερα δεν είναι πολύ δύσκολο να καταλάβουμε τι πυρ είν’ αυτό. Σε μιαν άλλη φράση του, ο Απ. Πέτρος είναι στο σημείο το εσχατολογικό πολύ αποκαλυπτικός. Η πρώτη και η δεύτερη Επιστολή του είναι πολύ αποκαλυπτικές. Λέει το εξής: “Ο Θεός απεταμίευσε πυρ μέσα σε αυτήν την ίδια την ύλη, μέσα στην Κτίση την ίδια”, το οποίο πυρ θα αποδοθεί τον καιρό που γράφτηκε η Επιστολή ήταν ακατανόητο. Το μόνο που μπορούσαν να καταλάβουν οι άνθρωποι ότι, αν πάρουν δυο σίδερα και τα χτυπήσουν, βγάζουν μια σπίθα. Ή, αν η αξίνα χτυπήσει πάνω στην πέτρα, βγάζει μια σπίθα! Ή, αν πάρω δυο τσακμακόπετρες, στουρναρόπετρες, και τις χτυπήσω, θα βγάλω μια σπίθα. Τίποτα περισσότερο. Σήμερα ξέρουμε ότι αυτή η ύλη περιέχει μέσα ενέργεια, η οποία είναι τρομακτικής ισχύος Να, λοιπόν. Έχουμε και αυτήν την προδιαγραφή, αυτήν τη γνώση τού πράγματος : ότι έχει αποταμιεύσει ο Θεός πυρ (το πυρ είναι ενέργεια), που σημαίνει ότι θα εκδηλωθεί ενέργεια αποταμιευμένη μέσα στην ύλη, δλδ αυτή η ύλη θ’ αποδώσει την ενέργειά της και θα γίνει η αλλαγή τού Σύμπαντος. Επαναλαμβάνω, ο Απ. Πέτρος είναι πολύ αποκαλυπτικός. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η πρώτη καταστροφή των ανθρώπων ήταν με κατακλυσμό (νερό) , αλλά τώρα θα ‘ναι με πυρ. Μάλιστα, ο Απ’ Πέτρος λέει “όταν αυτά θα γίνονται, όταν τα πάντα θα διαλύονται, πού μπορούμε να σταθούμε οι αμαρτωλοί, πού;” Γι’ αυτό, λέει στους Χριστιανούς : “αδελφοί μου, ν’ αγωνίζεστε για να είστε καλοί Χριστιανοί!” , έτσι γράφει στην επιστολή του τη Δεύτερη. Βλέπουμε, συνεπώς, ότι αυτή η “ίρις”, προκαταβολικά, δίνεται ως μια εγγύηση ότι δεν πρόκειται να γίνει άλλη καταστροφή από την καταστροφή αυτή τού πυρός - θα είν’ η τελευταία. Που σημαίνει ότι εφ’ εξής θα υπάρχει η Βασιλεία τού Θεού και θα ‘χει τελειώσει, πλέον, η Ιστορία. Αυτό είναι πολύ παρηγορητικό για τους πιστούς, να μην αποκάμουν. “Μήν αποκάμετε” μάς λέει ο Λόγος τού Θεού! “Μην αποκάμετε!” Θα το δείτε στη συνέχεια ότι η παρουσία τού Αγγέλου αυτόν τον σκοπό έχει -εξάλλου σάς το προανήγγειλα- αυτόν τον σκοπό έχει, να παρηγορήσει τους πιστούς. Να τους βοηθήσει, ότι χρόνος πια δεν υπάρχει, εγγύς το τέλος.
Τέταρτον, είναι “περιβεβλημένος Νεφέλη ο Άγγελος (περιβάλλεται μ’ ένα σύννεφο). Το σύννεφο, η Νεφέλη, είναι το σύμβολο της θείας Προστασίας. Σας θυμίζω εκείνη τη στήλη τής Νεφέλης, που έκανε τις εξής τρεις δουλειές: α) Τη μέρα σκίαζε τους Εβραίους στην έρημο να μην καούν από τις ηλιακές ακτίνες, β) Το βράδυ η Νεφέλη ήταν φωτεινή και τους φώτιζε, όπως η σελήνη και γ) Όταν επρόκειτο να μεταναστεύσουν, να φύγουν από τον τόπο που είχαν στρατοπεδεύσει και να πάνε σε έναν άλλο τόπο, η Νεφέλη προηγούνταν και τους έδειχνε τον τόπο που επρόκειτο (έπρεπε) να πάνε. Και έτσι, θα ‘λεγε κάποιος ότι η Νεφέλη αυτή είχε μία λογικότητα. Ξέρετε ποια ήταν η νεφέλη; Είναι ο μετά ταύτα ενανθρωπίσας Υιός τού Θεού! Τον Οποίον, οι άνθρωποι, ως αόρατον τον Λόγον, δεν Τον έβλεπαν, έβλεπαν μόνο τη Νεφέλη! Ο Χριστός, ο μετά ταύτα ενανθρωπίσας, είν’ Εκείνος που οδηγούσε τον λαό Του στη Γη τής Επαγγελίας. Τον οδηγούσε, τον σκίαζε, τον φώτιζε! Ναι! Αυτό ήταν ένα φοβερό δείγμα προστασίας, αισθητής προστασίας! Ακούστε τι λέω! Αισθητής προστασίας τού Θεού, τού Θεού Λόγου! Γι’ αυτό, πολύ ωραία το λέει η Υμνολογία μας (παίρνει έναν λόγο από την Παλαιά Διαθήκη, βέβαια) : “λαέ Μου, τι σου έκανα και Με απαρνήθηκες; Εγώ, που στην έρημο σε τάισα με το μάννα, σε ξεδίψασα με το νερό από τον βράχο; Εγώ, που ήμουν με τη μορφή τής Νεφέλης και σε σκίαζα, σε φώτισα και σε οδηγούσα!! Λαέ μου, τι σου έκανε, σε τι σου έφταιξα και τώρα Με αρνείσαι; Δεν Με αναγνωρίζεις; Δεν Με αναγνωρίζεις και Με ανεβάζεις στον Σταυρό; Έστω, Με ανέβασες στον Σταυρό. Το Αίμα Μου είναι ικανό να πλύνει την αμαρτία της χριστοκτονίας σου και είμ’ έτοιμος να στο συγχωρήσω. Αλλά έλα, όμως, οι ταλαίπωροι αυτοί άνθρωποι! Μένουν μακράν! ” Αλλά γιατί οι Εβραίοι μένουν μακράν; Οι Χριστιανοί ; Οι Χριστιανοί, που αρνούνται και που αρνήθηκαν και επιμένουν διαρκώς ν’ αρνούνται το Βάπτισμά τους και να λένε “ και γιατί να βαπτιστώ; Και, αν βαπτίστηκα, με ρώτησαν εμένα οι γονείς μου για να με βαπτίσουν; Ή, έστω, με βάπτισαν. Και τι με νοιάζει εμένα τώρα;” Kαι φτάνω στο σημείο να είμαι ένας αντίχριστος και ένας αντίθεος άνθρωπος! Φοβερό! Η Νεφέλη, λοιπόν, είναι σύμβολο προστασίας. Αλλά είναι και σύμβολο Θείας Παρουσίας. Διότι ο Ίδιος ο Κύριος είπε, όταν ο Άγγελος εμφανίζεται με τη Νεφέλη αυτήν, εμφανίζεται, τότε δείχνει ότι δεν λείπει η θεία Παρουσία!
Είπε κάτι μελαγχολικούς λόγους ο Κύριος (Λουκάς, Κεφ. 17, στ. 22). Είπε ο Κύριος το εξής : “ἐλεύσονται ἡμέραι ὅτε ἐπιθυμήσετε μίαν τῶν ἡμερῶν τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἰδεῖν, καὶ οὐκ ὄψεσθε.” (Που σημαίνει ότι) θα ‘ρθούν ημέρες - ποιες είν’ αυτές οι ημέρες; Κυρίως έχει υπ’ όψη Του τις έσχατες ημέρες ο Κύριος, όταν θα υπάρχει πολλή θλίψη και θα έλεγαν οι τότε πιστοί : “Κύριε, δείξε μας ένα σημάδι τής Παρουσίας Σου!” . Αυτήν τη στιγμή, αν μπορούμε να το συνειδητοποιήσουμε αυτό, είμαστε μια Πεντηκοστή κι όπου είν’ οι πιστοί, εκεί είναι και η Παρουσία τού Αγίου Πνεύματος, ακούγεται ο Λόγος Του και προσφέρεται η λατρεία τού Θεού. Μπορείτε να συλλάβετε την περίπτωση μέσα σε μονάδες, να είμαστε μονάδες και να μην υπάρχει αυτή η σύναξη, γιατί η σύναξη είναι μία φανέρωση της Εκκλησίας Φανέρωση της εκκλησίας μέσα στην Ιστορία. Συλλάβετε την εικόνα να υπάρχουν μονάδες που δεν συναντώνται και, συνεπώς, να μην έχουμε την φανέρωση της Εκκλησίας μέσα στην Ιστορία · να υπάρχει ένας διωγμός, που να μήν μπορούμε να συγκεντρωθούμε, να συναχθούμε. Σας κάνει εντύπωση γιατί οι πιστοί πήγαιναν, κάθε βράδυ, στις κατακόμβες, μέσα στα κρησφύγετά τους, μέσα σε τόπους, τρόπους, για να μη τους βρουν οι διώκτες, αλλά οπωσδήποτε κάθε βράδυ να συναντηθούν; Με κίνδυνο τη ζωή τους και τη δήμευση της περιουσίας τους; Μπορείτε να το συλλάβετε αυτό, ρωτήσατε το γιατί; Δεν θα μπορούσε κανείς να γυρίσει στο σπίτι του, να λατρεύει έναν Θεό και να λέει “ε, γιατί να κινδυνεύσω να πάω σε μία σύναξη;” Ρωτήσατε γιατί το έκαναν αυτό οι πιστοί; Διότι, με τον τρόπο αυτόν φανέρωναν την Εκκλησία μέσα στην Ιστορία! Και στα ίδια τα μάτια τους, όχι μόνο στούς απίστους, που, για μια στιγμή, τώρα τούς κυνηγούν οι άπιστοι! Αλλά και για τα μάτια τους οι πιστοί έχουν την παρουσία τής εκκλησίας και, συνεπώς, το Σώμα τού Χριστού. Έχουν ένα δείγμα αυτής τής Πεντηκοστής. Ο Χριστός είπε “δε θα χωριστείτε δέκα μέρες, θα ‘σαστε μαζί, για να φανερωθεί η Πεντηκοστή στα Ιεροσόλυμα!” Συλλάβετε, τώρα, την εικόνα να μη γίνει αυτή η συγκέντρωση. Δεν ξέρω τι γίνεται, αγαπητοί μου, και να μην συγκεντρωνόμαστε. Όχι μόνον εδώ, αλλά σε κάθε Ναό. Και όχι μόνο για το κήρυγμα αλλα και για την λατρεία! Όλα είναι δυνατά, αύριο όλα έρχονται. Και θα έλθουν, με τα δεδομένα των προφητειών, θα έρθουν ! Τότε, ο καθένας, αν κάθεται στο σπίτι του, θα λέει “άλλος πιστός υπάρχει;” . Όπως ο Προφήτης Ηλίας, που τού αποκρύφτηκε ότι υπάρχουν και άλλοι πιστοί και νόμιζε ότι είναι μόνος. Τότε, ο κάθε πιστός θα ζητά ένα δείγμα αυτής τής Θείας Παρουσίας και δεν θα το ‘χει! “ἐλεύσονται ἡμέραι ὅτε ἐπιθυμήσετε μίαν τῶν ἡμερῶν τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἰδεῖν,” (δηλαδή θα έρθουν ημέρες, μια ημέρα από τις ημέρες τού Υιού τού Ανθρώπου!) . Μια ημέρα, ο Αβραάμ ζήτησε να δει την ημέρα, δλδ να μάθει την Ενανθρώπιση! Πώς την είδε; Την έμαθε την Ενανθρώπιση! “Και ουκ όψεσθε” δέν θα δείτε! Θα είναι τόσο σκληρές εκείνες οι ημέρες, που δέν θα έχετε ένα δείγμα τής δικής Μου τής Παρουσίας! Τι σημαίνει αυτό; Ότι η Νεφέλη που έχει ο Άγγελος δείχνει ότι, παρά ταύτα, υπάρχει όχι μόνον η Προστασία αλλά και η Παρουσία τού Χριστού. Γι’ αυτό βλέπουμε αυτό το διάψαλμα να είναι τόσο παρηγορητικό, παραμυθητικό, ενισχυτικό.
Πέμπτον, το πρόσωπο του Αγγέλου ήταν “ως ο ήλιος” ! Σύμβολο και αυτό τής Θείας Δόξας, που, όπως ξέρουμε, όλα τα ουράνια όντα έχουν αυτήν τη θεία δόξα, όλοι οι Άγγελοι και οι Άγιοι. Έχουν αυτή την θεία δόξα, που θα λάβουν όλοι οι πιστοί, αν μείνουν πιστοί και όρθιοι. Κάποτε, όμως, μπορεί να λυγίσουν οι πιστοί. Σε μιαν ανάλογη περίπτωση, που ο ευρύτερος κύκλος των Μαθητών τού Χριστού είχε σκανδαλιστεί με τη Διδασκαλία του Κυρίου περί βρώσεως του Σώματός Του. Είπε ο Κύριος “εάν κανείς δεν φάει την Σάρκα Μου και δεν πιει το Αίμα Μου, δέν έχει ζωή αιώνια, δέν έχει ζωή μέσα του”. Και μερικοί σκανδαλίστηκαν και μάλιστα, λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης : “και ουκέτι μετ’ Αυτού περιεπάτουν”, δλδ δεν ξαναπήγαν πια κοντά Του. Σκανδαλίστηκαν! Στρέφεται ο Κύριος και λέει στους Μαθητές Του “τούτο υμάς σκανδαλίζει; Εάν ουν θεωρείτε του Υιόν τού Ανθρώπου αναβαίνοντα όπου ην το πρότερον;” Δλδ αυτό που σας είπα σάς σκανδαλίζει; Αν Με βλέπατε ν’ ανεβαίνω Εκεί που ήμουν και πρώτα, τι θα λέγατε; Εάν, δλδ, μπορούσατε να δείτε την Δόξα Μου, τι θα λέγατε; Ε, λοιπόν, αγαπητοί μου, αυτή η δόξα προσφέρεται στους πιστούς , τώρα, με τον Άγγελο, του οποίου το πρόσωπο εμφανίζεται ως ήλιος, αλλά αφήνει, όμως, σχισμές οράσεως θείας δόξας, για να ενισχύονται οι πιστοί σε κάθε εποχή. Σε μια πολύ ωραία του προσευχή, ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος γράφει τα εξής: “Και δίδεις” λέγει (είν’ αυτό που αναφέρεται και στο Ωρολόγιον στον Κανόνα στον Ιησού Χριστό, μόνο που εκεί είναι λιγάκι τροποποιημένη αυτή η προσευχή και αυτό που σας λέω δεν είν’ εκεί γραμμένο, ενώ στα “Άπαντα” του Αγ. Ισαάκ είναι, στη δεύτερη – τρίτη ομιλία είν’ αυτή η προσευχή). Λέει “παρηγορείς εκείνους που ταλαιπωρούνται για την Αγάπη τη δική Σου, με το να τους δείχνεις σημάδια από την θεία Σου Δόξα” . Διότι οι ασκητές, όσο κανείς ασκείται κς ζει μακριά απ’ τον κόσμο και την αμαρτία, τόσο μένει πιο πιστός και αλύγιστος, γιατί λέτε; Επειδή έχει αυτές τις μαρτυρίες Θείας Δόξας. Βλέπει από την κλειδαρότρυπα το Φως τής Θείας Δόξας, της Βασιλείας τού Θεού. Και έχει αυτές τις μικρές ή μεγάλες, αναλόγως, γεύσεις. Βεβαίως! Είναι γεύσεις. Βεβαίως, είναι οσμές όπως, ακριβώς, αν, για μα στιγμή, περάσω απ’ τους δρόμους μιας πόλης και μου ‘ρχονται μυρωδιές τηγανητών ψαριών, σουβλακίων, μπριζολών κ.τ.λ. , τι θα πώ; Θα πω ότι σε αυτήν την πόλη υπάρχει πείνα; Έχω μιαν οσμή ότι υπάρχουν τροφές. Έτσι κι εδώ, όταν έχω αυτήν τη γεύση, την οσμή τής Βασιλείας τού Θεού, τότε αυτό με παρηγορεί, με βοηθάει. Γι’ αυτό, ακριβώς, εμφανίζεται εδώ ο Άγγελος ως ήλιος, διότι, μην ξεχνάμε, και οι πιστοί θα λάμψουν, όπως μάς είπε ο Κύριος, “ως ο ήλιος εν τη Βασιλεία τού Πατρός Αυτού”.
Έκτον. Οι πόδες τού Αγγέλου και οι πόδες Αυτού ως στύλοι πυρός. Μάλιστα, στις τοιχογραφίες στο Άγιον Όρος εμφανίζεται ο Άγγελος αυτός με κάτι παράξενα πόδια -πραγματικά, σαν κολώνες είναι τα πόδια- πανύψηλος! Ο προφήτης είναι χαμηλός μπροετά του. Ο Άγγελος είναι πανύψηλος, γίγας, πόδια μεγάλα, σαν μπουκάλες, σαν κολώνες, και πατά με το ένα πόδι στη θάλασσα και με τ’ άλλο στην ξηρά – θα δούμε τι σημαίνει αυτό. Τα πόδια αυτά είναι πύρινα. Τί σημαίνει ότι είναι πύρινα; Λέγει ο Αρέθας “οι πόδες την κατάβασιν υπαινίττονραι, ήτις ουκ άλλου τινός ένεκεν ή του τιμωρήσασθαι ασεβής γίνεται. Διό και ως στύλοι πυρός. Στύλοις δε πυρός απεικάσθησαν ου του φωτιστικού αλλά του καυστικού! ” . Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι για άλλον λόγο αυτά τα πύρινα, μεγάλα πόδια παρά για να τιμωρηθούν οι ασεβείς! Και, όταν λέμε ότι θα τιμωρηθούν οι ασεβείς, μ’ αυτά τα πύρινα πόδια που απεικάσθηκαν (σχεδιάστηκαν) “ου του φωτιστικού αλλά του καυστικού!”. Κι άλλοτε σας το είχα πει, αλλά είναι πολύ αξιόλογο το σημείο αυτό και δεν πειράζει να το ξαναπούμε: Ο Θεός είναι πυρ και φως! Ή μάλλον είναι φως και πυρ. Φωτίζει αλλά και καίει. Όπως και ο Ήλιος, που είναι φως, που φωτίζει και καίει. Τώρα, οι δίκαιοι στη Βασιλεία τού Θεού θα δέχονται τη φωτιστικότητα της Θείας Δόξας, που θα απορρέει από τον Ιησού Χριστό. Την φωτιστικότητα μας λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, είναι στο τέλος - τέλος τής Αποκαλύψεως, “δεν είδα Ήλιον στην Πόλη τού Θεού”, διότι ο Ήλιος φωτίζει, Αυτός ο Ίδιος ο Χριστός. Είναι η Θεία Δόξα, γιατί δέν έχουμε ανάγκη απ’ το ηλιακό, κτιστό φως. Έτσι, η φωτιστικότητα της Θείας Δόξας μένει στους δίκαιους. Αλλά πληροί τα πάντα η Θεία Δόξα, όσο υπάρχει κτιστός κόσμος. Φάνηκε στον Άδη, φάνηκε και στην Κόλαση. Και εκεί είναι παρών ο Θεός, βεβαίως είναι παρών, Αλλά ως εξής φτάνει εκεί. Όχι η φωτιστικότητα της Θεάς Δόξας αλλά η πυρότητα της Θείας Δόξας. Οχι αυτό που φωτίζει αλλά αυτό που καίει! Έτσι, στους δίκαιους μόνο αυτό που φωτίζει, χωρίς να καίει! Και στους ασεβείς όχι αυτό που φωτίζει αλλά μόνον αυτό που καίει! Έτσι εξηγείται γιατί είναι σκότος εξώτερον (σκοτάδι απομακρυσμένο, δλδ πολλές φορές σκοτάδι) και, ταυτόχρονα, το πυρ εκεί δεν τελειώνει ποτέ. Μα το πυρ είναι φωτιστικό. Ε! Είναι πυρ που δεν είναι φωτιστικό! Είναι πύρ μόνο καυστικό! Έτσι, όταν πατά ο Άγγελος στην Γη και τη θάλασσα, έρχεται να τιμωρήσει τους απανταχού ασεβείς τής Γης με αυτόν τον τρόπο, με την καυστικότητα της Θείας Δόξας και όχι τη φωτεινότητα. “καὶ ἔχων ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ βιβλαρίδιον ἠνεῳγμένον. καὶ ἔθηκεν τὸν πόδα αὐτοῦ τὸν δεξιὸν ἐπὶ τῆς θαλάσσης, τὸν δὲ εὐώνυμον ἐπὶ τῆς γῆς” : Κρατούσε ένα ανοιγμένο βιβλιαράκι, “βιβλαρίδιον”. Υπάρχουν 2-3 γραφές, αυτή που έχουμε στο κείμενό μας και λέει “βιβλαρίδιον”, που είναι υποκοριστικό τού “βιβλίον” και θα πει “βιβλιαράκι”. Ανοικτό. Και έβαλε το δεξί Του πόδι επί της θαλάσσης και το αριστερό Του πόδι πάνω στη Γη. Όταν ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης βλέπει τον Άγγελο αυτόν να στέκεται στη γη και τη θάλασσα, όπως προσφυώς λέχθηκε, υπαινίσσεται εδώ το νησί Πάτμο. Μικρό νησί είναι. Αν πάτε ποτέ στο σπήλαιο του Ευαγγελιστή, θα δείτε γύρω - γύρω τη θάλασσα. Το μάτι σας πιάνει όλο το νησί, το πιάνει το περίγραμμα του νησιού, γιατί είναι πολύ μικρό νησάκι. Έτσι, βλέπει τον Άγγελο να πατά στη Γη και τη θάλασσα, σαν να λέει ότι ο Άγγελος κυριαρχεί και επί της Γης και επί της θαλάσσης. Και, συνεπώς, η εξορία τού Ιωάννη στην Πάτμο δεν ήταν από αδυναμία τού Χριστού αλλά από παραχώρηση. Δλδ εκεί βρίσκεται ο Ιωάννης, επειδή το θέλει ο Χριστός αυτό, το παραχωρεί. Αλλ’ ο Άγγελος, όμως, δείχνει την κυριαρχία Του σ’ ολόκληρη τη Γη. Σαν να του λέει : “μή φοβάσαι, Ιωάννη, μή φοβάσαι, αν είσ’ εδώ αποκομμένος και απομακρυσμένος από την εκκλησία τής Εφέσου, που τόσο αγαπάς, είσ’ εδώ, σ’ αυτό το ξερό νησί, (επειδή) ο Θεός το επιτρέπει. Είναι ισχυρός ο Θεός. Με βλέπεις πώς πατάω στη θάλασσα και την ξηρά; Μη φοβάσαι, ο Θεός είναι κυρίαρχος των πάντων. Οι δυνάμεις τού κακού, ό,τι κι να κάνουν, είναι ασθενέστατες!”. Σας είπα ότι ο Άγγελος κρατούσε ένα μικρό βιβλίο. Δεν είν, όμως, εκείνο, το οποίο μνημονεύθηκε σε προηγούμενο κεφάλαιο, όταν λεγόταν “ποιος θ’ ανοίξει το βιβλίο το σφραγισμένο με 7 Σφραγίδες;” και κανείς δεν βρέθηκε, ούτε στον Ουρανό ούτε στη Γη ούτε στον Άδη, να τ’ ανοίξει κι ακούστηκε, “όταν εγώ έκλαιγα”, λέει ο Ιωάννης, “ακούστηκε μια φωνή να μου λέει κάποιος Άγγελος δίπλα μου: μην κλαις, βρέθηκε, είναι ο λέων εκ της ρίζης του Ιεσσαί, του Δαβίδ, είν’ ο Ιησούς Χριστός, το εσφαγμένον αρνίον. Αυτό θ’ ανοίξει τις Σφραγίδες του βιβλίου, ήτοι θ’ αποκαλύψει τις Βουλές τού Θεού” . Δεν είναι τώρα αυτό το βιβλίο, αλλά είναι άλλο βιβλίο, μικρότερο στο μέγεθος, και δεν είναι σφραγισμένο αλλά ανοικτό. Που σημαίνει ότι αυτά που γράφει το μικρό, αυτό, βιβλίο είναι μέρος εκείνου τού σφραγισμένου βιβλίου. Το περιεχόμενό του, προσοχή, είναι τα υπόλοιπα που πρόκειται ν’ αποκαλυφθούν στο βιβλίο τής Αποκαλύψεως. Αυτά που θα γίνουν από το σημείο εκείνο ως το τέλος. Και, συνεπώς, είν’ ένα μέρος αυτά που θ’ αποκαλυφθούν και, επειδή θα τα γράψει αυτά, δε χρειάζεται να είναι το βιβλίο σφραγισμένο · είν’ ανοιχτό. Σαν να λέει ο Άγγελος “θα προφητεύσεις”, γιατί γι’ αυτό πρόκειται, “θα προφητεύσεις και τα παρακάτω”. “Καὶ ἔκραξε φωνῇ μεγάλῃ ὥσπερ λέων μυκᾶται. καὶ ὅτε ἔκραξεν, ἐλάλησαν αἱ ἑπτὰ βρονταὶ τὰς ἑαυτῶν φωνάς. ” Δλδ, όταν έκραξε ως λέω μυκώμενος, τότε λάλησαν και οι επτά βροντές τις δικιές τους φωνές! Παράξενο αυτό εδώ, ε; Βλέπουμε τη φωνή τού Αγγέλου, κατ αρχάς, να είναι πάρα πολύ φοβερή. Αλλά και να προκαλεί φόβο επάνω στην Γη, έναν φόβο που καταδικάζει ή έναν φόβο που επιστρέφει σε μετάνοια. Είν’ ανάγκη, όμως, έτσι να γίνει, ξέρετε. Για να φοβηθούν οι άνθρωποι ή, ακόμη, να μετανοήσουν. Και ποιες είν’ αυτές οι φωνές των επτά βροντών; Ο αριθμός επτά δείχνει πληρότητα. Με την βροντή, πάντοτε έχουμε τη Φωνή τού Θεού. Αλλά τη Φωνή τού Θεού στον αριθμό 7, που σημαίνει πληρότητα, άρα έχουμε την πληροφορία τού Ίδιου τού Θεού. Όταν, κάποτε, ο Κύριος μιλούσε στα πλήθη και έστρεψε τα μάτια Του στον Ουρανό και ζήτησε να δοξαστεί τ’ Όνομα του Θεού, τότε ακούστηκε απ’ τον Ουρανό μία Φωνή σαν βροντή, που έλεγε “και εδόξασα και πάλι δοξάσω”. Είναι Ιωάννης 12, 28. “ Ο ουν όχλος ο εστώς και ακούσας έλεγεν βροντήν γεγονέναι, άλλοι έλεγον άγγελος αυτώ λελάληκεν ” . Η απάντηση του Ουρανού: “και δόξασα και πάλι θα δοξάσω. Ακούστηκε, όμως, αυτή η Φωνή σαν μια βροντή. Και είπαν οι άνθρωποι “τι είν’ αυτό;”. Βροντή! Και άλλοι έλεγαν ότι άγγελος πρέπει να μίλησε απ’ τον Ουρανό. Ήταν η φωνή τού Ουρανίου Πατρός. Έτσι, εδώ η Φωνή των επτά βροντών είναι η Φωνή τού Θεού. “Καὶ ὅτε ἐλάλησαν αἱ ἑπτὰ βρονταί, ἔμελλον γράφειν· καὶ ἤκουσα φωνὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λέγουσαν· σφράγισον ἃ ἐλάλησαν αἱ ἑπτὰ βρονταί, καὶ μὴ αὐτὰ γράψῃς. ” Όταν λάλησαν οι επτά βροντές, εγώ επρόκειτο να κάτσω να γράψω. Και, τότε, άκουσα Φωνή απ’ τον Ουρανό να μου λέει: “σφράγισε αυτά που άκουσες, μην τα γράψεις” . Εδώ φαίνεται πως ο ιερός Ευαγγελιστής γράφει την ώρα που οπτασιάζεται. Ίσως είν’ ένα σημείο που φανερώνει πώς γράφτηκε η Αποκάλυψη. Έβλεπε και έγραφε. Παρ’ ότι, κατά παράδοση, υπαγορεύει την Αποκάλυψή Του στον Διάκονο Πρόχωρο και, έτσι, αυτό μάς διασώζει η παράδοση. Όμως, ένα τέτοιο πράγμα δείχνει την προθυμία του στο να καταγράψει ο ιερός Ευαγγελιστής ό,τι τού αποκαλύπτεται. Όμως, να, ενώ η Φωνή τού Θεού αποκαλύπτει, ταυτόχρονα εμποδίζεται να καταγράψει τα αποκαλυπτόμενα. Οι γνώσεις αυτών που άκουσε θα μείνει μόνο για τον Προφήτη. Μόνον εκείνος θα τα γνωρίζει αυτά, ίσως διότι πρόκειται περί φοβερών τιμωριών των ασεβών, που θα κατατρόμαζαν τους πιστούς, όταν τ’ άκουγαν! Είναι, αγαπητοί μου, μερικά πράγματα που δεν συμφέρει ο άνθρωπος να τα ξέρει. Δέν αντέχει. Θα σας πω ένα - δυο σημεία, που η Σοφία τού Θεού τα κρύβει. Ξέρουμε πότε θα πεθάνουμε Μπορείτε να συλλάβετε, αν ξέραμε πότε θα πεθάνουμε; Η ζωή μας θα ‘ταν ένα μαρτύριο, αν λέγαμε ότι “θα πεθάνω τότε” και να περιμέναμε την ημέρα που θα ‘ρθει ο θάνατος. Θα ‘ταν τρομερό! Άλλο, τώρα, τ’ ότι, με τον τρόπο που δεν ξέρουμε πότε θα πεθάνουμε, ο Θεός έχει πολλαπλό σχέδιο. Αλλά και ακόμη κάτι άλλο. Πότε θα γίνει το τέλος τού κόσμου; Δεν το ξέρουμε. Γιατί το κρύβει αυτό ο Θεός Διότι δεν συμφέρει να το ξέρουμε. Γιατί δεν αποκάλυψε από τώρα πότε θα έρθει ο Αντίχριστος ή ποιο είναι το όνομα του Αντιχρίστου; Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης γνωρίζει, το άκουσε το όνομα του Αντιχρίστου; Προσέξτε! Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ναι, το άκουσε το όνομα του Αντιχρίστου. Αλλά δεν το αποκάλυψε. Έγραψε, μόνο, τον αριθμό τού ονόματος, που είναι κρυπτογραφικό. Έτσι κι εδώ, τώρα, τί του λέει ο Θεός; Του λέει: “είναι για σένα μόνο, δεν είναι για τον κόσμο, μην το γράφεις αυτό, αυτό δεν πρέπει να γραφτεί” . Η Σοφία και η Αγάπη τού Θεού κρύβει. Δεν είναι αυτό μια αδυναμία ούτε (το κάνει) για να μας γεννιέται η περιέργεια. Δεν αποκαλύφθηκε για λόγους που είπαμε, όμως, όταν θα έρθει ο καιρός, στον οικείο χρόνο, θα γίνεται η αποκάλυψη.
Γράφει ο Αρέθας: “σφράγισον · οιονεί ασφαλεί κατοχή εν τη διανοία σου συντήρει” (δλδ να κρατάς με μιαν ασφαλή κατοχή στο μυαλό σου) “φησίν έκφορον δε διά γραφής μηδ’ όλως ποιού, ίσως ότι μη λυσιτελή προ τής παρουσίας των τελευταίων καιρών εμφανίζεσθαι”. Δλδ ίσως να μη συμφέρει πριν από την παρουσία των τελευταίων καιρών να εμφανιστεί αυτό το “κάτι”. Έχουμε, λοιπόν, μια κρυπτογραφηση ή μια αποσιώπηση. Δίνεται υπαινιγμός κι αποσιωπάται το παρακάτω. Εδώ είν’ ένα προνόμιο του Προφήτη, σκληρό, να γνωρίζει εκείνο που οι άλλοι δέν ξέρουν και που δέν θα πρέπει ποτέ ν’ αποκαλύψει. Να το ξέρει μόνον αυτός. Φανταστείτε, αγαπητοί μου, να ξέρει κάποιο πρόσωπο πότε θα πεθάνω. Εγώ να το αγνοώ και να είμαι αμέριμνος. Πώς πρέπει να αισθάνεται το πρόσωπο αυτό, αν το πρόσωπο αυτό με αγαπά; Έτσι, καταλαβαίνετε ότι είναι πολύ σκληρή αυτή η γνώση. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τον Δανιήλ τον Προφήτη. Αξίζει να το πούμε. “Και συ, Δανιήλ, έμφραξον τους λόγους και σφράγισον το βιβλίον, έως καιρού συντελείας.” Μέχρι που να τελειώσει ο καιρός. Ποιος καιρός; Όχι ολόκληρη η Ιστορία (αλλά) μέχρι να τελειώσει ο καιρός για όσα προφητεύθηκαν, που ήταν, ως τη Γέννηση του Χριστού, αν θέλετε, ή, ακόμη, την παρουσία τού Αντιόχου τού Επιφανούς και ούτω καθεξής. “Αυτά”, λέει, “σφράγισέ τα”, δλδ σημαίνει πως όσοι διαβάζουν τις προφητείες σου δεν θα τα καταλάβουν, παρά μόνον όταν θα έρθει ο καιρός. Προσοχή, πολύ σπουδαίο, μας βοηθάει για να κατανοούμε την Αποκάλυψη. Ό,τι καταλαβαίνουμε σημαίνει πως ήλθε ο καιρός. Ό,τι δεν καταλαβαίνουμε σημαίνει ότι δεν ήρθε ο καιρός, ό,τι θέλετε κάνετε, αλλά το όνομα του Αντιχρίστου δέν θα μπορέσετε να το αποκρυπτογραφήσετε. Αλλά μπορούμε, όμως, άλλα σημεία να τα δούμε. Όπως λέγαμε άλλη φορά “διακόσια εκατομμύρια ιππικού”, αυτό σήμερα μπορούμε να το ξέρουμε. Όταν βλέπετε εκείνα τα χρώματα, το κόκκινο, το κίτρινο και το κυανό, μας αφήνει κατάπληκτους, λέγαμε την προηγούμενη φορά, και λέγαμε “μα αυτό είναι καταπληκτικό!” . Αυτά τα χρώματα, σε μια παλαιότερη εποχή, ήταν άγνωστα. Δεν μπορούσαν να υπονοήσουν τίποτα τα χρώματα αυτά, σήμερα, όμως, υπονοούν πολλά τα χρώματα αυτά. Και μας κάνει εντύπωση αυτή η συνέχεια της προφητείας τού Δανιήλ με τα εξής: “Και εγώ ήκουσα και ου συνήκα” . Άκουσα αλλά δεν κατάλαβα. Υπάρχουν σημεία, τα οποία ακούει ο Προφήτης αλλά δέν τα καταλαβαίνει και πρέπει να του επεξηγηθούν. “Και είπα, Κύριε, τι τα έσχατα τούτων;” Δλδ ποια είν’ αυτά τα τελευταία; Όχι (δεν είναι) τα έσχατα της Ιστορίας αλλά τα έσχατα σε σχέση με τη Γέννηση του Χριστού κ.τ.λ., στην Πρώτη Παρουσία Του. Και είπε “χωρίς, όμως, ξέρετε, να εξαντλείται” (γιατί δεν εξαντλούνται οι Προφήτες στην Πρώτη Παρουσία τού Χριστού, σας το υπογραμμίζω να το ξέρετε, οι Προφήτες τής Παλαιάς Διαθήκες δεν εξαντλήθηκαν, γι’ αυτό και οφείλουμε να μελετούμε τους Προφήτες τής Παλαιάς Διαθήκες όπως και την Καινή · είναι πλάνη να λέμε ότι μόνο την Καινή πρέπει να διαβάζουμε. Δεν εξαντλήθηκαν οι Προφήτες) . Και είπε “δεύρο Δανιήλ, ότι εμπεφραγμένοι και εσφραγισμένοι οι λόγοι,έως καιρού πέρας”, δλδ “έλα, τώρα, Δανιήλ, αυτά είναι σφραγισμέν και καλυμμένα έως καιρού πέρας, δλδ μέχρι να περάσει ο καιρός. “Εκλεγώσι και εκλευκανθώσι και πυρωθώσι και αγιασθώσι πολλοί”, δλδ έως ότου εκλεγούν, λευκανθούν, πυραθούν (δλδ περάσουν από φωτιά) και αγιασθούν πολλοί από δοκιμασία και αγιασθούν “και ανομήσουσιν άνομοι”, δλδ οι Άγιοι γίνουν αγιότεροι, οι άνομοι (γίνουν) ανομότεροι. “Και ου συνήσουσι πάντες άνομοι”, δλδ όλοι οι άνομοι κατα κανόνα θα φέρουν τον αριθμό 666, θα τον βάζουν στα χέρια και δέν θα καταλαβαίνουν τίποτα. “Πάντες οι άνομοι ου συνήσουσιν”, δλδ δεν θα καταλαβαίνουν. “Και οι νοήμονες συνήσουσι.” Όταν λέει “νοήμονες”, δεν εννοεί απλώς τους έξυπνους · δλδ οι ευσεβείς θα καταλαβαίνουν. Μόνο οι ευσεβείς θα καταλαβαίνουν. Συνεπώς, η Αγία Γραφή και οι Προφητείες της μένουν κλειδωμένες για τους ασεβείς. Για τους ασεβείς ξέρετε τι είναι η Αγία Γραφή; Η μεν Παλαιά Διαθήκη (είναι για τους ασεβείς) ένας παλαιός Κώδικας Ηθικής και Νομοθεσίας. Ξέρετε τι είναι η Καινή Διαθήκη (για τους ασεβείς); (Είναι) ένας νεότερος Κώδικας Ηθικής, ανανεωμένος και βελτιωμένος, κι ο οποίος τώρα -είναι 2000 χρόνια- έχει παλαιωθεί κι αυτός και, έτσι, δεν έχει και πάρα πολλή σημασία. Αυτό είναι για τους πολλούς και τους άνομους η Αγία Γραφή. (Αλλά για τους ευσεβείς) η Αγία Γραφή είναι Ζωή, που δείχνει, προετοιμάζει, προαναγγέλλει, δείχνει τη Βασιλεία τού Θεού. Όλ’ αυτά είναι, αγαπητοί μου, δείκτες μόνο για τους πιστούς! Μόνο για κείνους που έχουν το Πνεύμα το Άγιο και που τούς ανοίγει τα μάτια και βλέπουν. Κι εκείνο, πραγματικά, μ’ όλη μας την καρδιά ευχόμαστε να έχουμε!
42α ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης
« Ιερά Αποκάλυψις ».
