Είμαστε, τώρα, αγαπητοί μου, στη λύση τής Έκτης Σφραγίδας στο βιβλίο τής Αποκαλύψεως.
Βρισκόμαστε στο έκτο Κεφάλαιο. Η έκτη Σφραγίδα είναι πολύ εκτενής, αλλά διαιρείται σε τρία μέρη.
Το πρώτο μέρος είναι μία πληγή. Και αναφέρεται στην αναστάτωση του Σύμπαντος. Το δεύτερο κ τρίτο μέρος είναι διαψάλματα.
Το πρώτο μέρος έχει ως εξής: “ […] καὶ εἶδον ὅτε ἤνοιξε τὴν σφραγῖδα τὴν ἕκτην, καὶ σεισμὸς μέγας ἐγένετο, καὶ ὁ ἥλιος μέλας ἐγένετο ὡς σάκκος τρίχινος, καὶ ἡ σελήνη ὅλη ἐγένετο ὡς αἷμα καὶ οἱ ἀστέρες τοῦ οὐρανοῦ ἔπεσαν εἰς τὴν γῆν, ὡς συκῆ βάλλουσα τοὺς ὀλύνθους αὐτῆς, ὑπὸ ἀνέμου μεγάλου σειομένη καὶ ὁ οὐρανὸς ἀπεχωρίσθη ὡς βιβλίον ἑλισσόμενον, καὶ πᾶν ὄρος καὶ νῆσος ἐκ τῶν τόπων αὐτῶν ἐκινήθησαν· καὶ οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ οἱ μεγιστᾶνες καὶ οἱ χιλίαρχοι καὶ οἱ πλούσιοι καὶ οἱ ἰσχυροὶ καὶ πᾶς δοῦλος καὶ ἐλεύθερος ἔκρυψαν ἑαυτοὺς εἰς τὰ σπήλαια καὶ εἰς τὰς πέτρας τῶν ὀρέων καὶ λέγουσι τοῖς ὄρεσι καὶ ταῖς πέτραις· πέσατε ἐφ᾿ ἡμᾶς καὶ κρύψατε ἡμᾶς ἀπὸ προσώπου τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ θρόνου καὶ ἀπὸ τῆς ὀργῆς τοῦ ἀρνίου, ὅτι ἦλθεν ἡ ἡμέρα ἡ μεγάλη τῆς ὀργῆς αὐτοῦ, καὶ τίς δύναται σταθῆναι;”
Πρόκειται, όπως θα είδατε από την ανάγνωση, περί μιας μεγαλειώδους εικόνας, η οποία έχει δανειστεί την ύλη της σχεδόν αυτολεξεί από τους Προφήτες τής Παλαιάς Διαθήκης αλλά κ από τους ίδιους τούς Λόγους τού Κυρίου, περί της Δευτέρας Του Παρουσίας. Η όλη εικόνα δείχνει παγκόσμιες αναστατώσεις κ δεν περιορίζεται μόνο στο προσκήνιο της Γης αλλά επεκτείνεται, όπως είδατε, κ σε όλο το Σύμπαν! Ο τρόπος που θα ερμηνεύσουμε αυτήν την περικοπή είναι κυριότατα η ευθύγραμμη μέθοδος.
Είδατε που σας είχα πει ότι πρέπει να μάθουμε καλά τις μεθόδους και ποιαν, κάθε φορά, θα χρησιμοποιούμε; Εδώ δεν είναι η κυκλική (μέθοδος) , είναι η ευθύγραμμη μέθοδος, χωρίς, όμως, φυσικά, να αποκλείεται σε κάποια σημεία η χρήση τής κυκλικής μεθόδου. Θα επαναλάβω κ θ’ ανανεώσω στη μνήμη κ τη γνώση σας ότι η ευθύγραμμη μέθοδος είναι ότι τα γεγονότα αυτά θα έλθουν άπαξ, μια φορά · δεν θα γίνονται κάθε τόσο, επαναλαμβανόμενα, αλλά θα γίνονται μόνο μια φορά. Δεν μπορούμε να λέμε ότι ο ήλιος κατά καιρούς θα σκοτίζεται -εάν πρόκειται περί αληθινού σκοτισμού! Ούτε μπορούμε να μιλάμε για αναστατώσεις στο Σύμπαν, κάθε λίγο κ λιγάκι (εάν πρόκειται περί πραγματικών αναστατώσεων) . Αλλά άπαξ θα γίνει, μια φορά. Άλλο, τώρα, ότι θα έχουμε κάποια σημεία, που θα τα δείτε όταν φτάσουμε σ’ αυτά, που μπορούμε να βλέπουμε αυτά με την κυκλική μέθοδο. “Και είδον, ότε ήνοιξε την Σφραγίδα την έκτην, και σεισμός μέγας εγένετο” : Ως πρώτο στοιχείο αυτής τής παγκόσμιας αναστάτωσης αναφέρεται ο σεισμός, και, μάλιστα, μέγας σεισμός! Αλλά περί ποιου σεισμού πρόκειται; Είναι φανερό ότι ο σεισμός δεν είναι ο συνήθης σεισμός, αυτός, που, απλά, μετακινεί ένα τμήμα τού φλοιού τής Γης, αλλά ένας σεισμός, όπως είδατε στο όλο κείμενο, που συνταράσσει ολόκληρο το Σύμπαν. Δεν είναι, λοιπόν, συνήθης σεισμός, όπως τον
ξέρουμε. Σεισμός σημαίνει, εξάλλου, ότι κάτι κινείται, σείεται, από τη σταθερή του θέση κ παλινδρομεί κ αλλάζει θέση, όπως είναι ένα τμήμα τού φλοιού τής Γης, που πηγαίνει λίγα εκατοστά ή περισσότερο πιο κάτω · πιο πέρα · τσουλά · γλιστρά. Έχουμε μια μετάθεση. Δέν πρόκειται περί αυτού. Δεν είν’ αυτός ο σεισμός. Αλλά, θα επαναλάβω, σημαίνει αναστάτωση ολόκληρου του Σύμπαντος κ, φυσικά, μέσα σ’ αυτήν την αναστάτωση συμπεριλαμβάνεται κ η Γη! Διότι δεν μπορεί να μένει ξένη κ απλός θεατή η Γη αυτών των παγκόσμιων αναστατώσεων.
Εξάλλου, αυτά τα επακολουθούντα, ότι ο Ήλιος θα σκοτιστεί κ οι αστέρες θα πίπτουν, όλ’ αυτά δείχνουν ότι δεν πρόκειται περί συνήθους σεισμού. Ο Κύριος αυτό το είπε με την εξής έκφραση, ότι θα συμβεί στις παραμονές τής Δευτέρας Του Παρουσίας, ως εξής: “αι δυνάμεις των Ουρανών σαλευθήσονται” (Ματθαίου 24,29) . Δλδ οι δυνάμεις των Ουρανών θα σαλευτούν, θα μετακινηθούν. “Σαλεύω” θα πει μετακινώ. Δεν σημαίνει, βέβαια, κάτι που θα κάνει μία πορεία, κάτι που θα τρέχει · απλώς θα κινείται. Αυτό θα πει “σαλεύω”. Είναι χαρακτηριστικό το ρήμα κ θα πει “θα φύγουν από τη θέση τους”. Όπως ένα σπίτι λέμε “σαλεύει”, με τον σεισμό κινείται· δεν πάει να φύγει · εκεί που βρίσκεται (είναι) το σπίτι, αλλά μετακινούμενο υφίσταται ρωγμές κ, αν είναι η κίνηση αυτή πολύ ισχυρή, πέφτει. Αυτό, όμως, θα συμβεί στον Ουρανό. Είναι πολύ σαφής ο Κύριος. Θα το επαναλάβω. “Αι δυνάμεις των Ουρανών σαλευθήσονται.” Έτσι, αντιλαμβάνεστε ότι “σεισμός μέγας” το βιβλίο τής Αποκαλύψεως. Το “σαλευθήσονται”, στον Ματθαίο, είναι ταυτόσημο. Είναι το ίδιο πράγμα. Αυτόν τον σεισμό τού Σύμπαντος ήδη τον έχουν προφητεύσει οι Προφήτες στην Παλαιά Διαθήκη. Ο Προφήτης Αγγαίος μάς λέει τα εξής, στο δεύτερο Κεφάλαιό του, χωρίο 6 κ χωρία 21, 22 στο ίδιο Κεφάλαιο. Το οποίο, μάλιστα, χωρίο τού Αγγαίου το υπομνηματίζει ο Απόστολος Παύλος κ θα πάρω από τον Απ. Παύλο (προς Εβραίους Επιστολή, 13, 27), προτιμώ τον Απ’ Παύλο, επειδή υπομνηματίζει, δηλ. ερμηνεύει, το χωρίο.
Λέει το εξής: “έτι άπαξ”, λέει ο Θεός, “Εγώ σείω ου μόνον την Γην, αλλά και τον Ουρανόν”. Ακόμη μια φορά, έτι άπαξ, που σημαίνει ότι έγινε κάποια μετακίνηση κ γίνεται τώρα ακόμη μια κ τελευταία. “Έτι άπαξ Εγώ σείω”, ακόμα μια φορά Εγώ σείω, “όχι μόνον την Γην αλλά κ τον Ουρανόν”. Κ ερμηνεύει ο Απ. Παύλος: “το δε έτι άπαξ δηλοί των σαλευομένων την μετάθεσιν ως πεποιημένων, ίνα μείνη τα μη σαλευόμενα”. Τι σημαίνει αυτό το “έτι άπαξ”; Φανερώνει, λέει, τη μετάθεση εκείνων που δύνανται να σαλευτούν, για να μείνουν εφ’ εξής εκείνα τα οποία δεν
δύνανται να μετακινηθούν ( “ίνα μείνη τα μη σαλευόμενα”). Το “γιατί” θα το δείτε στην πρόοδο του θέματος.
Αλλά, προσέξτε, το χωρίο έχει μία διττή όψη! Κ ο Απ’ Παύλος έχει μπροστά του αυτήν τη διπλή όψη. Κ όλοι οι Προφήτες, όταν μιλάνε για το θέμα αυτό, έχουν μπροστά τους αυτή την διπλή όψη. Για να μη νομιστεί, γιατί υπάρχει αυτή η μία όψη, ότι πρόκειται περί πνευματικής -κ όχι ρεαλιστικής- περίπτωσης, διότι υπάρχει και αυτή · ο Απ. Πέτρος μάς δίνει την άλλη όψη: ότι πρόκειται, όντως, περί σεισμού, ότι πρόκειται, όντως, περί σαλεύσεως κ μετακινήσεως των ουρανίων σωμάτων! Όντως!
Ακούστε τι λέει ο Απόστολος Πέτρος στην δεύτερη Επιστολή του, (3, 10). “ήξει δὲ ἡ ἡμέρα Κυρίου”, θα έρθει η ημέρα τού Κυρίου, “ὡς κλέπτης ἐν νυκτί, ἐν ᾖ”, στην οποίαν ημέρα,” οὐρανοὶ ροιζηδὸν παρελεύσονται” , οι ουρανοί μετά ροίζου, μετά φόβου, θα περάσουν, “στοιχεῖα δὲ καυσούμενα λυθήσονται”, τα στοιχεία δε που απαρτίζουν τη Δημιουργία αφού αυτά θα καούν, θα φύγουν απ’ τους ειρμούς τους, κατά κάποιον τρόπο, όπως καίμε ένα υλικό κ το χωρίζουμε στα επιμέρους στοιχεία του, “καὶ γῆ καὶ τὰ ἐν αὐτῇ ἔργα κατακαήσεται”, δλδ και η Γη κ ό,τι υπάρχει πάνω στη Γη, όλ’ αυτά, όχι (απλά) θα καούν αλλά θα κατακαούν! Παντελώς, δλδ, θα καταστραφούν, παντελώς!
Απ’ ό,τι καταλάβατε απ’ το χωρίο αυτό τού Απ. Πέτρου, χωρεί κάποια αλληγορική ερμηνεία;
Καμία! Καμία! Πρόκειται για ρεαλιστική εικόνα, που παρουσιάζει μια πραγματικότητα, όπως την περιγράφει κ τίποτε άλλο. Είν αυτό που λέει κ δεν είναι κάτι άλλο. Δεν λέει αυτό κ να εννοεί κάτι άλλο αλλά είν’ αυτό που λέει με τις ίδιες τίς λέξεις. Όταν, μάλιστα, βάζει λεπτομέρειες, που δεν θα είχε καμία σημασία να ειπωθούν οι λεπτομέρειες αυτές, στην περίπτωση που θα ήθελε να μιλήσει αλληγορικά. Δεν υπάρχει αλληγορική ερμηνεία εδώ, αλλά είναι κατά γράμμα ερμηνεία κ ό,τι λέει το ιερό κείμενο. Βεβαίως, αντιγράφοντας τον Άγιο Ανδρέα Καισαρείας κ τον Αρέθα, ο Μιχαήλ Ακομινάτης διατυπώνει αυτά που σας λέω ως εξής: “ […] ενταύθα τα προ της φανερώσεως του αντιχρίστου καταλέγει (ότι αυτά όλα αναφέρονται σ’ εκείνα που θα συμβούν λίγο πριν από τον αντίχριστο), ο σεισμός γαρ […] ” - προσέξτε, λίγο πριν από τον αντίχριστο, αλλά πρέπει να σας πω ότι είναι κ λίγο μετά τον αντίχριστο. Είναι οι δύο όψεις τού θέματος, που θα δείτε στη συνέχεια. Η μία όψη , η μεταφορική, είναι λίγο πριν από τον Αντίχριστο. Η πραγματική, η ρεαλιστική, που ό,τι λέει το κείμενο αυτό είναι, είναι λίγο μετά από τον αντίχριστο. Δεν θα μπορούσε να είναι η πραγματική πριν από τον αντίχριστο αλλά (είναι) ευθύς μετά από τον αντίχριστο - “τα προ της φανερώσεως του αντιχρίστου καταλέγει. “ […] Ο σεισμός γαρ μετάθεσιν πραγμάτων σημαίνει (τι σημαίνει ο σεισμός; Μετάθεση πραγμάτων, δλδ; ) ως πολλαχού ής γραφής εύρηται”. Δλδ
αλλαγή καταστάσεων στην κοινωνία των ανθρώπων. Όταν, επί παραδείγματι, σήμερα έχουμε μια αλλαγή στις ιδέες, τις συνήθειές μας, αντιμετωπίζουμε τα πράγματα αλλιώτικα κ το Ευαγγέλιο δεν το βλέπουμε πια όπως το βλέπαμε πριν από 2000 χρόνια -είναι δε καταπληκτικό κ δεν έχει προηγούμενο μέσα στην Ιστορία του Χριστιανισμού το ότι μπορούμε να βλέπουμε εντελώς διαφορετικά το Ευαγγέλιο όσο σε καμιά άλλη εποχή. Κάθε εποχή, βεβαίως μπορεί να βλέπει το Ευαγγέλιο με το δικό της πρίσμα. Είναι τόσο επαναστατική η εποχή μας -κ είναι πανθομολογούμενο αυτό- ώστε σήμερα βλέπουμε τα πράγματα εντελώς διαφορετικά · τόσο διαφορετικά, που η γενιά που έζησε όπως, ακριβώς, ήταν το πρίσμα πριν από 2000 χρόνια παραξενεύεται, όταν βλέπει πώς η ερχόμενη γενιά βλέπει τα πράγματα εντελώς, μα εντελώς, ανάποδα! Αυτό είναι για πρώτη φορά στην ιστορία τού Χριστιανισμού. Έχουμε πολλές αλλαγές, μεταρρυθμίσεις, έγινε κ η προτεσταντική μεταρρύθμιση, αλλά δεν είχε πράγματα τα οποία είναι όπως είναι σήμερα. Σήμερα έχουμε απόρριψη καθολική. Τότε, απλώς, γινόντουσαν κάποιες αλλαγές, κάποιες μεταβολές, έβλεπαν αλλιώτικα τα πράγματα,, σήμερα έχουμε απόρριψη καθολική! Αυτό, ακριβώς, είναι κάτι, που νομίζω, με την φτωχή μου αντίληψη, είναι ένα στοιχείο μεταθέσεως. Δλδ ένας σεισμός στις κοινωνικές σχέσεις των ανθρώπων, κυρίως ως προς τις ιδέες. Όχι ότι έχουμε δούλους κ κυρίους κ, τώρα, η δουλεία καταργείται. Για την δουλεία, αγαπητοί μου, μίλησε ο Απ’ Παύλος. Η δουλεία, που ήταν τόσο πλατιά διαδεδομένη, καταργήθηκε ειρηνικά. Ούτε μπορούμε να μιλάνε για ισοπέδωση των τάξεων. Αληθινή διαφορά τάξεων υπήρχε τότε που υπήρχαν οι δούλοι. Τώρα είναι, απλώς, διαφορά τάξεως στα
οικονομικά θέματα. Τότε ο δούλος δεν ήταν στα θέματα τα οικονομικά. Ο δούλος ήταν πουλημένος. Αυτή, λοιπόν, η ισοπέδωση των τάξεων δεν είναι κάτι το πάρα πολύ μεγάλο. Θα λέγαμε ότι το περιμένουμε σήμερα. Κάθε εποχή έχει τα δικά της. Έχουμε κάπου το εντελώς άλλο. Έχουμε αντιλήψεις τόσο ανατρεπτικές, ώστε τίποτα δεν στέκεται στη θέση του. Αυτό νομίζω ότι είναι ο σεισμός πάνω στα θέματα αντιλήψεων, που έχουμε, κυρίως, για το Ευαγγέλιο.
Πέστε μου σε ποιαν εποχή αμνηστεύτηκε η ομοφυλοφιλία, για την οποίαν καμαρώνουν οι κατέχοντες αυτήν. Πέστε μου σε ποιαν εποχή επευφημήθηκε η έκτρωση ή η μοιχεία. Σε ποιαν; 2000 χρόνια κ πάντα υπήρχε η μοιχεία, πάντα. Αλλά ποτέ, όμως, δεν βγήκε να καμαρώσει κ να καυχηθεί απ’ τα μπαλκόνια κ να πει “εγώ είμαι η κυρία μοιχεία κ καυχιέμαι”. Εκείνοι που ήταν μοιχοί έκαναν τη μοιχεία τους κρυφά. Σήμερα η μοιχεία αμνηστεύεται. Σήμερα καμαρώνει να βγει έξω κανείς για να πει “είμαι ομοφυλόφιλος”. Καμαρώνει! Πρώτα κρυβόμασταν. Δεν το λέγαμε αυτό! Τώρα βγαίνουμε κ καμαρώνουμε γι’ αυτό. Γι’ αυτό σάς είπα ότι για 2000 χρόνια αυτά δεν σημειώθηκαν ποτέ. Σήμερα σημειώνονται. Προσέξτε, δεν σημειώνονται στους ειδωλολάτρες, γιατί στους ειδωλολάτρες έχουμε πάρα πολλή φθορά. Πάρα πολλή! Πάρτε τα Σόδομα κ τα Γόμορρα. Πάρτε τους Ρωμαίους Αυτοκράτορες, πόσο μεγάλη διαφθορά υπήρχε εκεί, στις αυλές τής Ρώμης! Μιλάμε για τους Χριστιανούς · για τους χριστιανικούς λαούς! Αυτά είναι πρωτοφανή!
“ […] Η μέντοι καινοτομία των στοιχείων η αυτή εστί σχεδόν η εν Ευαγγελίοις δηλουμένη.” Δηλ. η άλλη όψη · ότι η αλλαγή, η καινοτομία των στοιχείων τής Κτίσεως, είναι αυτή που λέει το Ευαγγέλιο. Που είπε ο Κύριος : “αι δυνάμεις των ουρανών σαλευθήσονται”. Ώστε, λοιπόν, έχουμε δύο όψεις. Αλλά, πριν προχωρήσω, για να δούμε την μετάθεση της πίστεως κ τη μετάθεση του Σύμπαντος, πριν προχωρήσω, θα μείνω λίγο στο θέμα του σεισμού, οχι με την έννοια που το λέμε τώρα, αλλά με την έννοια την γνωστή, την συνήθη, που έχουμε σεισμούς κάθε τόσο στον φλοιό τής Γής. Και οι τρεις συνοπτικοί -Ματθαίος, Μάρκος, Λουκάς- αναφέρουν ότι στους εσχατολογικούς Λόγους τού Κυρίου θα γίνουν σεισμοί, ιδίως στους έσχατους καιρούς (Ματθαίος 24,7 , Μάρκος 13,8 , Λουκάς 21,11 ). Ο Λουκάς, μάλιστα, σημειώνει το εξής (κυριολεκτεί κ, μάλιστα, δίνει έναν τόνο) : “ […] σεισμοί τε μεγάλοι κατά τόπους έσονται”. Δλδ θα υπάρξουν σεισμοί τοπικοί, μεγάλοι. Βάζει αυτό το “μεγάλοι”, που ο Ματθαίος κ ο Μάρκος δεν το προσθέτουν.
Αν έπρεπε, λοιπόν, να πούμε δυο λόγια γι’ αυτούς τούς σεισμούς, κατ’ αρχάς θα λέγαμε ότι αυτοί οι σεισμοί, οι επίγειοι σεισμοί, αντιδιαστέλλονται απ’ αυτόν τον σεισμό, για τον οποίον τόσην ώρα κάνουμε λόγο. Εξ άλλου, υπάρχει αυτή η διασάφηση (“κατά τόπους”) κ δεν έχουν καμία σχέση οι σεισμοί αυτοί με τα ουράνια σώματα. Δλδ είν’ επίγειοι σεισμοί, το καταλαβαίνετε πάρα πολύ καλά. Ακόμα, αυτός ο χαρακτηρισμός “μεγάλοι σεισμοί” φαίνεται ότι πρόκειται περί σεισμών συχνών, μεγάλων κ καταστροφικών. Βέβαια, θα μπορούσαμε να πούμε ότι σεισμοί επάνω στην Γη γίνονταν κ γίνονται πάντα. Κ, ακόμη, αν θέλετε, μπορούμε να δώσουμε μια φυσική εξήγηση, παρ’ ότι αυτό που λέμε ”φυσική εξήγηση” δεν είναι πάντα αυτό που λέμε
“φυσική εξήγηση”. Όπως μπορούμε να δώσουμε μια φυσική εξήγηση στον θάνατο. Δεν θέλω να πολυπραγμονήσω, παίρνω το τελευταίο, το και κυριότατο. Δεν δίνουμε μια φυσική εξήγηση στον θάνατο; Τι λέμε; Λέμε ότι οι ιστοί τού ανθρώπινου σώματος γερνούν κ επέρχεται ο θάνατος. Βέβαια, αν πρέπει έτσι να δούμε τον θάνατο, αυτό θα λέγαμε. Κ θα λέγαμε, ακόμα, ότι πρόκειται για μια φυσική εξήγηση, Κανείς, όμως, δεν μπορείς να εξηγήσει το βαθύτερο, αυτό, φαινόμενο του θανάτου κ να πει ότι δεν πρόκειται περί των ιστών που γερνάνε αλλά ότι ο θάνατος είν αυτό που επέτρεψε ο Θεός να εισέλθει στον κόσμο, εξαιτίας τής αμαρτίας. Ο Θεός δεν έκανε τον θάνατο. Έτσι κ εδώ, αυτό που λέμε “φυσικό φαινόμενο” κ “φυσική εξήγηση”, επειδή επαναλαμβάνεται κ επειδή βλέπουμε τα πράγματα πώς γίνονται, λέμε “φυσική εξήγηση”. Η φυσική εξήγηση είν’ επιφανειακό πράγμα. Πιο βαθύ είναι αυτό : ότι η Δημιουργία στρέφεται εναντίον τού ανθρώπου, επειδή αμάρτησε ο άνθρωπος μπροστά στον Θεό. Αυτό, βέβαια, δεν το πιάνει κανένας επιστήμονας στην παρατήρησή του ούτε κανένα πείραμα το συλλαμβάνει αυτό. Ωστόσο, για να γίνεται προφητεία περί μεγάλων σεισμών, φαίνεται ότι πρόκειται περί ιδιαζόντων σεισμών. Πολύ μεγάλοι, πολύ καταστρεπτικοί. Πάντως, να είναι ιδιάζοντες σεισμοί, όπως έχουμε κ ιδιάζοντες πολέμους. Έχουμε πολέμους, που έχουν κάτι τι ιδιαίτερο κ, συνεπώς, άξιο προφητείας. Πόλεμοι πάντα γίνονταν. Αλλά ένας πόλεμος στον οποίον θα πάρουν μέρος 200 εκ. στρατιώτες αυτό, νομίζω, είν’ άξιο προφητείας κ προφητεύεται. Μολύνσεις της ατμόσφαιρας πάντοτε έχουμε · το ότι θα μολυνθεί, όμως, το ένα τρίτο των υδάτων είν’ άξιο προφητείας. Έτσι κ εδώ, για να γίνεται προφητεία μεγάλων κ τοπικών σεισμών, πάει να πει ότι έχουν έναν ιδιάζοντα χαρακτήρα. Εκείνο που θα ‘θελα να σας πω γι’ αυτούς τούς επίγειους σεισμούς είν’ ότι ο σκοπός ενός σεισμού είναι, κατ’ αρχάς, να σειστούν οι συνειδήσεις των ανθρώπων · να συνέλθουν οι άνθρωποι. Είδατε, όταν γίνεται ένας σεισμός, τι λέμε; Λέμε “Παναγία μου, Χριστέ μου” ! Μα εσύ, ως τώρα, έλεγες ότι δεν πιστεύεις στον Χριστό! Τον έλεγες κοινωνιολόγο, Τον έλεγες φιλόσοφο! Μα δεν επικαλέστηκες άλλους φιλοσόφους κ επικοινωνιολόγους να έρθουν να σε σώσουν! Τώρα γιατί επικαλείσαι τον Χριστό; Πάει να πει ότι, μες απ’ το υποσυνείδητό σου, ξεπήδησε η πίστη στη Θεότητα, καλύτερα στην ανθρώπινη Φύση τού Χριστού κ, γι’ αυτό, Τον επικαλείσαι!Βλέπετε ότι, πολλές φορές, μια θεομηνία έρχεται να σείσει, πραγματικά, τις ανθρώπινες συνειδήσεις! Ακόμη, όλες αυτές οι πληγές που έρχονται, όπως οι σεισμοί, πολλές φορές είναι η Αγάπη τού Θεού! Η Αγάπη τού Θεού, που έρχεται με τη μορφή τής τιμωρίας, να αφυπνίσει από τον λήθαργο της αμαρτίας κ της αποστασίας κ να κάνει τους ανθρώπους να επιστρέψουν. Άλλο, τώρα, ότι οι άνθρωποι δεν θέλουν να επιστρέψουν !
Το βλέπουμε αυτό πάλι στο βιβλίο της Αποκαλύψεως, ότι ο Θεός στέλνει μια πληγή, για να μετανοήσουν οι άνθρωποι κ αυτοί βλασφημούν! Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός έρχεται εν αγάπη με μάστιγα, οι άνθρωποι, όμως, δεν συνετίζονται. Όπως οι γονείς, όταν τιμωρούν τα παιδιά τους, δεν τα τιμωρούν για να τα εκδικηθούν, αλλά για να τα σωφρονίσουν. Άλλο, τώρα, ότι τα παιδιά, μη δεχόμενα ούτε αυτήν τη σωφρονιστική τιμωρία, που είναι βγαλμένη από την αγάπη των γονέων, δραπετεύουν από το σπίτι κ δεν ξαναγυρίζουν πια στο σπίτι, γιατί θεώρησαν ότι οι γονείς επιτέθηκαν εναντίον τους κ ότι διάκεινται εχθρικά απέναντί τους κ, συνεπώς, γιατί να καθίσουν πια στο σπίτι; Σηκώνονται κ φεύγουν! Ώστε, αγαπητοί μου, ο μέγας σεισμός είναι η μετακίνηση του Ουρανού.
Ερχόμαστε στα επιμέρους στοιχεία: “ […] και ο Ήλιος μέλας εγένετο, ως σάκος τρίχονος ” . Δλδ σκοτείνιασε ο Ήλιος σαν ένα τρίχινο σακί. “ […] Και η Σεληνη όλη εγένετο ως αίμα. ” Δλδ, αφού η Σελήνη φωτίζεται από τον Ήλιο κ ο Ήλιος δεν δίνει, πλέον, φως, τότε κ εκείνη (η Σελήνη) θα χάνει πια το φως κ της κ γίνεται αιματώδης, σκοτεινή. “ […] Και οι αστέρες τού Ουρανού έπεσαν εις την Γην, ως συκή βάλλουσα τους ολύνθους αυτής υπό ανέμου μεγάλου σειομένη. ” Δλδ, όπως μια συκιά, όταν, ακόμη, έχει άγουρα τα σύκα, κ σείεται από τον άνεμο κ πέφτουν τα σύκα κάτω, έτσι θα πέφτουν τ’ αστέρια στον Ουρανό. Αυτή η σάλευση, όπως σάς είπα, των ουράνιων σωμάτων είναι το αποτέλεσμα αυτού τού μεγάλου, παγκόσμιου σεισμού.
Θα δούμε τι λένε οι Προφήτες πάνω σ’ αυτά, γιατί, ομολογουμένως, αγαπητοί μου, δεν μπορούμε να πούμε πολλά πράγματα (τι να πούμε;) παρά μόνο θα δούμε τους Προφήτες κ από ‘κεί ό,τι μπορούμε να πάρουμε κάτι περισσότερο.
Ο Προφήτης Ησαΐας γι’ αυτήν την αναστάτωση γράφει τα εξής (13,9-10) : “ ἰδοὺ γὰρ ἡμέρα Κυρίου ἔρχεται ” δλδ αυτή πάντα η Μέρα τού Κυρίου. Σημειώστε ότι οι πραγματικές Ημέρες τού Κυρίου είναι δύο: 1. η Ημέρα τού Κυρίου η Πρώτη είναι η Πρώτη Εμφάνιση τού Χριστού κ 2. η δεύτερη είναι η Δεύτερη Εμφάνιση του Χριστού. Κ λέγονται “Ημέρες τού Κυρίου”. Βέβαια, η κάθε μέρα είναι η Μέρα τού Κυρίου, όταν ο Κύριος έρχεται σ’ έναν λαό ή σ’ έναν άνθρωπο είτε για να τον τιμωρήσει είτε για να του δείξει την Αγάπη Του κ την Προστασία Του. Λέγεται “Θεία Επίσκεψη”. Να ένα χωρίο, που λέει “τι θα κάνουν εκείνοι που έχασαν τις καρδιές τους, όταν ο Κύριος αποφασίσει να τους επισκεφτεί;” . Γι’ αυτούς τι είναι η Μέρα τού Κυρίου; Είναι η Μέρα που θα επισκεφτεί την καρδιά τους. Η Μέρα τής Σωτηρίας είναι η Μέρα τού Κυρίου για τον καθέναν. Αλλά στην Παγκόσμια Ιστορία δύο είναι οι Ημέρες οι Μεγάλες: η Μέρα τής Πρώτης Εμφανίσεως τού Κυρίου κ η Ημέρα τής Δευτέρας Παρουσίας τού Κυρίου.
Κ εδώ λέει: “ἰδοὺ γὰρ ἡμέρα Κυρίου ἔρχεται” κ βλέπει ότι την Πρώτη Ημέρα ο Ησαΐας αλλά βλέπει την Δεύτερη.
Επί τη ευκαιρίας, θα σας έλεγα ότι οι Προφήτες τής Παλαιάς Διαθήκες δεν εξαντλήθηκαν κ οι προφητείες τους δεν εξαντλήθηκαν στην Πρώτη Παρουσία τού Χριστού, να το ξέρετε αυτό. Μην πείτε ότι “τώρα πια δεν έχουμε ανάγκη να μελετήσουμε την Παλαιά Διαθήκη”.
Κ συνεχίζει, αγαπητοί μου, ο Προφήτης Ησαΐας κ λέει: “ […] οἱ γὰρ ἀστέρες τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὁ ᾿Ωρίων καὶ πᾶς ὁ κόσμος τοῦ οὐρανοῦ τὸ φῶς οὐ δώσουσι, καὶ σκοτισθήσεται τοῦ ἡλίου
ἀνατέλλοντος, καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φῶς αὐτῆς ”. Ο Προφήτης Αμώς γράφει (8,9) : “ […] καὶ ἔσται ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡµέρᾳ, λέγει Κύριος ὁ Θεός (κ θα είναι εκείνη την ημέρα, λέει ο Κύριος ο Θεός) , καὶ δύσεται ὁ ἥλιος µεσηµβρίας, καὶ
συσκοτάσει ἐπὶ τῆς γῆς ἐν ἡµέρᾳ τὸ φῶς ”. Ο δε Προφήτης Ιωήλ λέει τα εξής (που εδώ, στην προφητεία τού Ιωήλ, βλέπουμε να έχουμε τούτο · να μιλάει για την Πεντηκοστή, γεγονός τής Πρώτης Ημέρας τού Κυρίου, ότι δλδ η
Πεντηκοστή αναφέρεται στην Πρώτη Ημέρα τού Κυρίου, την πρώτη Εμφάνιση τού Χριστού. Από ‘κεί δίνει ένα πήδημα κ βρίσκεται στην Δεύτερη Ημέρα τού Κυρίου κ μέσα στην ίδια προφητεία βλέπει κ τις δύο Ημέρες τού Κυρίου) . Για την Πρώτη, λοιπόν, μιλά για την Πεντηκοστή κ λέει: “εκχεώ από τού Πενύματός μου” κ ερμηνεύει, σαφώς, ο Απόστολος Πέτρος κ λέει στους έκπληκτους Εβραίους για τα φαινόμενα της Πεντηκοστής ότι αυτό το προφήτευσε ο Προφήτης
Ιωήλ. Κ, εν συνεχεία, λέει ο Προφήτης: “ […] συγχηθήσεται η Γη και σεισθήσεται ο Ουρανός · ο Ήλιος και η Σελήνη συσκοτάσουσι και άστρα δύσουσι (θα δύσουν) το φέγγος αυτών . […] Και δώσω τέρατα εν ουρανώ ” . “Τέρατα θα πει σημεία μεγάλα. “ […] Και επί της Γης αίμα και πύρ και ατμίδα καπνού.” Τέρατα στον ουρανό, δλδ ουράνιες μεταθέσεις. “Στην γη αίμα κ πυρ κ ατμίδα καπνού” θα πει πόλεμοι κ καταστροφή. Ώστε στη Γη καταστροφή από ανθρώπινες
ενέργειες, προσέξτε, από ανθρώπινες ενέργειες · στον Ουρανό καταστροφή όχι από ανθρώπινες ενέργειες. Αυτήν τη στιγμή είπα “όχι από ανθρώπινες ενέργειες”, γιατί (κ τώρα το
σκέφτηκα, αυτήν τη στιγμή) είπα “πού να φτάσει ο άνθρωπος;” . Αγαπητοί μου, αν βάλουμε καμιά κάψουλα σε καμιά Σελήνη (απ’ αυτές που τινάζουν ακόμα κ τη Σελήνη στον αέρα), δεν ξέρω τι θα γίνει. Τώρα το σκέφτηκα! “Ο Ήλιος μεταστραφήσεται εις σκότος και η Σελήνη εις αίμα, πριν εκείνη την Ημέρα Κυρίου, την μεγάλη και επιφανή.” Δλδ πριν να έρθει ο Κύριος εκείνη τη μεγάλη κ επιφανή (Ημέρα), που είναι η Δευτέρα τού Χριστού Παρουσία. Η μισή προφητεία έγινε · είναι η Πεντηκοστή. Η άλλη μισή είναι αυτά τα οποία σάς διάβασα.
Αυτός δε ο Κύριος προφητεύει και τον ίδιο τον χρόνο τον προ της Δευτέρας Του Παρουσίας, ως εξής: “εὐθέως δὲ (λέει ο Ίδιος ο Χριστός) , μετὰ τὴν θλῖψιν τῶν ἡμερῶν ἐκείνων (ποια είν’ αυτή η θλίψη των ημερών εκείνων; Είναι η θλίψη από την παρουσία τού αντίχριστου, με τον διωγμό των πιστών.) ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται, καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς, καὶ οἱ ἀστέρες πεσοῦνται ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθήσονται. Και τότε φανήσεται το σημείον τού Υιού τού Ανθρώπου εν τω ουρανώ” . (Ματθαίου 24, 29-30.) Όπως καταλαβαίνετε απ’ αυτά, δεν πρόκειται για μεταφορική εικόνα αλλά για πραγματική! Πραγματική! Είναι φανερό. Ως προς την έκφραση ότι ο Ήλιος έγινε σκοτεινός, σαν σάκος
τρίχινος, γράφει ο Ησαΐας: “ […] ενδύσω τον ουρανόν σκότος και θήσω ως σάκκον το περιβόλαιον αυτού ” . Δλδ το ντύσιμό του, όπως τότε πενθούσαν, βάζοντας ένα σακί, ένα τσουβάλι, έτσι, λέει, θα ντυθεί με πένθος, δλδ θα σκοτιστεί. Ως προς τη Σελήνη, ότι γίνεται ερυθρή, σαν είμαι, γράφει ο Ιωήλ: “ […] μεταστραφήσεται η Σελήνη εις αίμα” (3,4) .
Ως προς την πτώση των αστέρων, γράφει ο Ησαΐας: “ […] και πάντα τα άστρα πεσείται ως φύλλα εξ αμπέλου και ως πίπτει φύλλα από συκής”. Εδώ μια μικρή παρατήρηση. Όταν λέει ότι θα πέφτουν τ’ αστέρια πάνω στη Γη (σήμερα ξέρουμε ότι αυτό είν’ αδιανόητο. Πώς θα πέσουν τ’ αστέρια πάνω στη Γη; H Γη είναι πολύ μικρή, δεν μπορούν να πέσουν τ’ αστέρια πάνω στη Γή θα τη διαλύσουν.) , υποθέτω ότι πρέπει να χρησιμοποιείται το λεγόμενο “φαινόμενο κατά το
φαινόμενο”. Όπως έχουμε κ την περιγραφή τής Γενέσεως τής εξαημέρου. Ή ακόμη, χρησιμοποιεί η Αγία Γραφή δεδομένα τής κάθε εποχής την εποχή που γράφεται. Δλδ ο Ευαγγελιστής Ιωάννης χρησιμοποιεί το πτολεμαϊκό σύστημα , που θεωρεί τη γη επίπεδη κ είναι το κέντρο τού παντός. Αφού, λοιπόν, η Γη είναι επίπεδη, κατά το πτολεμαϊκό σύστημα, κ είναι το κέντρο τού παντός, προφανώς, όταν τ’ αστέρια θα πέσουν, θα πέσουν στη Γη. Κατά το πτολεμαϊκό σύστημα κ όχι κατά το κοπερνίκειο, με βάση το οποίο ξέρουμε σήμερα ότι δεν είναι δυνατό να πέσει ένα αστέρι πάνω στη Γη. Αυτά, όμως, αγαπητοί μου, είναι τεχνικά στοιχεία, που δίνουν, απλώς, μίαν εικόνα. Η Αγία Γραφή μένει πάντοτε αναλλοίωτη, δεν έχει σημασία η
έκφρασή της, σημασία έχει ότι θα έχουμε μίαν αναστάτωση ουράνιων σωμάτων.
Τι θα είχαμε να πούμε, όπως σάς είπα, γι’ αυτά τα φαινόμενα; Ότι έχουμε δύο θέσεις. Θα επανέλθω σ’ εκείνα που σας είπα πρώτα. Η μια αποτελεί εικόνα κοινωνικής κατάστασης των Χριστιανών κ η άλλη, όντως, ουράνιες αναστατώσεις. Ως προς την πρώτη (τις κοινωνικές αναστατώσεις). Ο Άγιος Ανδρέας Καισαρείας γράφει τα εξής: “ […] το της παρά της θείας οργής καταλειφθείσιν αφώτιστον ενδείκνυται · το δε πεισείν τους αστέρας, καθώς και ήδη περί των υπό Αντιόχου απαντηθέντων γέγραπται, το και τους
δοκούντας είναι φωστήρας εν κόσμω πίπτειν τοιυς γινομένοις εποκλάζοντας , ως φησίν ο Κύριος, πλανηθήναι, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς, διά το της θλίψεως μέγεθος ” . Δλδ το εξής:
πράγματι, η ίδια η Αγία Γραφή μάς λέει, παίρνοντας αστρονομικά στοιχεία, για να μας πει την πτώση σπουδαίων ανθρώπων. Ο Προφήτης Δανιήλ μάς το λέει αυτό, ότι ο δράκος σήκωσε την ουρά του στον Ουρανό κ έρριξε το ένα τρίτο των αστέρων. Κ εδώ παίρνει ένα παράδειγμα, όπως είναι στην εποχή τού Αντιόχου. Διαβάστε παρακαλώ το Α’ Μακκαβαίων, που πάρα πολλοί Εβραίοι έπεσαν ελληνίζοντες · άφησαν τον νόμο κ ελλήνιζαν, δλδ έγιναν ειδωλολάτρες. Γιατί αυτό ήθελε τότε ο Αντίοχος ο Επιφανής, να δημιουργήσει στην Παλαιστίνη, στους Εβραίους, να τους κάνει ν’ αφήσουν τον Νόμο κ την λατρεία τού αληθινού Θεού κ να λατρεύουν τα είδωλα (τον Δία κ.τ.λ.). Έκαναν γυμναστήριο κ άλλα πολλά στην Ιερουσαλήμ κ πάρα πολλοί έφυγαν από την πατρώα πίστη! Πάρα πολλοί ! Εξάλλου, γι’ αυτόν τον λόγο γράφτηκε κ το βιβλίο Σοφία Σειράχ, για ν’ αντιμετωπίσει αυτό το κύμα τού εξελληνισμού των Εβραίων. Γι’ αυτό γράφτηκε το βιβλίο Σοφία Σειράχ. Αλλά, όπως λέει εδώ ο Άγιος Ανδρέας, έπεσαν πολλοί! Επιφανείς, σπουδαίοι! Δίκην αστέρων, δίκην Ηλίου, δίκην Σελήνης. Έχουμε αυτό που σας είπα, την άρνηση, την αποστασία, ιδίως τις μέρες τού αντιχρίστου, που θα ασκείται εξαναγκασμός τής άρνησης της πίστης ή, ακόμη, αν θέλετε, θα έχουν χαλαρή πίστη τότε οι Χριστιανοί κ όλ’ αυτά θα δείχνουν ότι οι άνθρωποι θ’ αφήνουν την πίστη κ θα πέφτουν. Οποιανδήποτε θέση κ αν κατέχουν οι άνθρωποι, ακόμα κ την ιερατική. Το βλέπουμε κ στην εποχή μας. Όταν την ιερατική θέση έχουν ιερείς, επίσκοποι, πατριάρχες, μπορούν, εξαναγκαζόμενοι (αλλά γιατί
εξαναγκαζόμενοι σήμερα;) να κρατήσουν (παράξενο, περίεργο) την θέση τους κ να γίνουν μασόνοι! Ή να συνοδοιπορούν με το κοσμικό φρόνημα. Αυτό θα πει “πέφτουν τ’ αστέρια, σκοτίζεται ο Ήλιος κ η Σελήνη” . Δλδ πρόκειται (η μία όψη) για μια μεταφορική εικόνα, που δείχνει την πτώση έξοχων ανθρώπων. Δλδ το πνευματικό στερέωμα των πιστών αμαυρώνεται κ καταρρέει, με μια κουβέντα. Είν’ αυτό που είπε ο Κύριος: θα πλανηθούν, ει δυνατόν, και οι
εκλεκτοί. Θα πλανηθούν! Η άλλη όψη. Γράφει, πάλι , ο Άγιος Ανδρέας Καισαρείας: “ […] ει δε και αισθητώς ταύτα τού Χριστού Κριτού μετά δόξης ερχομένου συμβήσεται, αυτός αν ειδείη ότι τους αποκρύφους έχων θησαυρούς τής γνώσεως και της σοφίας” . Δλδ, εάν δε, πάλι, αυτά γίνουν κατά αισθητό τρόπο,
ο Ήλιος, η Σελήνη, τ’ αστέρια κ.τ.λ., τότε που θα έρθει ο Χριστός, ο Χριστός ξέρει πώς θα γίνουν αυτά. Αυτός που είναι το Ταμείο απόκρυφων θησαυρών γνώσης κ σοφίας. Ο Θεός ξέρει πώς θα γίνουν αυτά. Το αξιοπαρατήρητο είν’ αυτό που σημειώνει ο Αρέθας, Επίσκοπος Καισαρείας κ αυτός λέει τα εξής: “ […] σαφώς τα επί τού Σταυρού γεγενημένα σημεία η οπτασία ημίν αναζωγραφεί, τον σεισμόν και τον κλόνον τής Γής, το τού Ηλίου σκότος και τής Σελήνης όλης την εις αίμα μεταβολήν. Πάνυ δε ακριβώς επί τής Σελήνης το όλη δεδήλωται. Πλησιφαής γαρ ούσα άτε τεσσαρεσκαιδεκαταία ούσα, [...] αφού και Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης εις θεοσημείον
αναφέρει το επί τού Σταυρού συμβάν τω Ηλίω ους εις ειωθός πάθος τοις κατ’ ουρανόν σώμασιν” . Δλδ θυμάται ο Αρέθας αυτά που συνέβησαν στη Σταύρωση. Τι έγινε στη Σταύρωση; Έγινε σεισμός κ σκοτισμός τού Ήλιου για τρεις ώρες. Η παράδοση λέει -κ το διασώζει ο Άγιος Διονύσιος στα “Αρεοπαγιτικά” του- ότι τότε συνέβη ο σκοτισμός τού Ήλιου σε παγκόσμια κλίμακα. Διότι στην Αθήνα ο Διονύσιος ήδη το είδε αυτό. Αργότερα, όταν πήγε ο Απόστολος Παύλος κ έγινε Μαθητής τού Αποστόλου Παύλου, το είχε πει τότε στον ίδιον. Αγαπητοί μου, προσέξτε, θα κάνω μια μικρή παρατήρηση, πολύ σύντομη. Όταν σταμάτησε ο
Ήλιος, στην εποχή τού Ιησού τού Ναυί ήταν παγκόσμιο φαινόμενο. Στα γραπτά, στις μνήμες των κατοίκων τής Αμερικής, των ιθαγενών, των ντόπιων, το βρίσκουμε γραμμένο! Ακούσατε; Να το αντιληφθείτε αυτό, να δείτε, δλδ, ότι έχουμε μια παγκόσμια κι όχι μία τοπική διάσταση. Έτσι, ο Άγιος Διονύσιος είχε αντιληφθεί αυτήν τη μεταβολή στον Ήλιο επί τρίωρο. Και το σημειώνει στα “Αρεοπαγιτικά” του. Κ λέει, τώρα, εδώ : αυτά ήταν ιστορικά, όταν συνέβησαν στην
εποχή τού Χριστού, όταν σταυρώθηκε ο Χριστός. Τι είναι ; Είναι μια μερική εικόνα τού τι θα συμβεί, όταν θα ξανάρθει ο Χριστός. Πέστε μου, όταν διαβάζετε τα Ευαγγέλια κ διαβάζετε ότι έγινε σεισμός, ανοίχτηκαν τα μνημεία με τον σεισμό, ότι σκοτίστηκε ο Ήλιος, όποια μεταφορά θέλετε να κάνετε, γίνεται; Ταιριάζει; Πιάνει; Δεν πιάνει! Καμιά μεταφορά, καμία αλληγορία! Έχουμε πραγματική μεταβολή των στοιχείων τής φύσεως. Εκείνα, που συνέβησαν, λοιπόν, στη Σταύρωση -κ είναι παρελθόντα για μας- εκείνα αποτελούν, επαναλαμβάνω, μερική αλλοίωση
των στοιχείων για λίγη ώρα, για να δείξουν τι θα γίνει στο τέλος τής Ιστορίας, όταν θα έρθει ο Χριστός. Πάντως, λέει στη συνέχεια τα εξής. Εδώ, τώρα, προσέξτε κάτι, αγαπητοί μου. Αν θέλετε, το εκλαμβάνετε ως τιμωρία των ανθρώπων, ε; Δεν είν’ ακριβώς έτσι. Λέει στη συνέχεια: “ […] και ο ουρανός απεχωρίσθη, ως βιβλίον ελισσόμενον, και παν όρος και νήσος εκ των τόπων αυτών εκινήθησαν” . Ο Ουρανός, λέει, αποχωρίστηκε, σαν να κόπηκε στα δυο, σαν ένα βιβλίο ελισσόμενο! “Ο Ουρανός απεχωρίσθη.” “Ελισσόμενον” θα πει “περιστρεφόμενο”. Εδώ πρόκειται για μια μεγαλειώδη αλλοίωση του ίδιου του Ουρανού. Η εικόνα δεν είναι μεταφορική, είναι πραγματική! Είναι πραγματική! Μεταφορική είναι μόνον ως προς την τεχνική ορολογία, που ο Ουρανός θεωρείται ως βιβλίο “ειλητάριο” (όχι το σύνηθες, δλδ, βιβλίο) κ, ακόμη, θεωρείται σαν δέρμα τανισμένο. Όπως μάς λέει ο Ψαλμός 103, 2, “εκτείνων τον Ουρανόν ωσεί δέρριν (αυτό που εκτείνει, δλδ, τον Ουρανό σαν ένα δέρμα) ” . Είναι, απλώς, μόνον η τεχνική ορολογία αυτή που θεωρείται μεταφορική · το γεγονός είναι πραγματικό! Το “ειλητάριο” ήταν, στην αρχαία εποχή, το βιβλίο, μια περγαμηνή ή από πάπυρο ή από δέρμα, δλδ περγαμηνή από δέρμα, ήταν δύο κοντοί, δλδ δύο ξύλα στρογγυλά, το ένα από την μία άκρη τού δέρματος κ το άλλο από την άλλη άκρη. Κ το τύλιγαν αυτό κ έκλεινε το βιβλίο. Συνεπώς, εδώ σημαίνει ότι ανοίγει το ειλητάριο με τους δυο του κοντούς κ αναποδογυρίζεται, σαν να είναι γραμμένο από μέσα, να το ανοίγει κάποιος κ να μας το γυρίζει, για να δούμε τι γράφει από μέσα. Άνοιγμα κ αναποδογύρισμα. Αυτή είναι η εικόνα. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι ο Ουρανός υφίσταται μιαν αλλοίωση. Εξάλλου, όλ’ αυτά που αναφέραμε προηγουμένως αυτό φανερώνουν. Προσέξτε! Δηλ. θ’ αλλάξει ο Ουρανός, θ’ αλλάξει η Γη; Αγαπητοί μου, ναι, θ’ αλλάξει ο Ουρανός κ η Γη, το Σύμπαν ολόκληρο θ’ αλλάξει! Τι θα γίνει; Θα γίνει άλλο πράγμα! Τι άλλο πράγμα (θα γίνει) ; Ο Δαβίδ λέει στο 101 Ψαλμό: “ […] Κατ’ αρχάς, Συ, Κύριε, την Γην εθεμελίωσας και έργα των χειρών Σου εισίν οι Ουρανοί. Αυτοί απολούνται (αυτοί χάνονται), Συ δε διαμένεις · και πάντες, ως ιμάτιον, παλαιωθήσονται (θα παλιώσουν σαν ιμάτιο) κι ωσεί περιβόλαιον ελίξεις αυτούς και αλλαγήσονται ” (τότε, λέει, σαν ένα παλτό θα τους περιστρέψεις, κατά τέτοιον τρόπο, μέσα κ έξω κ θ’ αλλάξουν). Όπως ένα παλιό παλτό που τρίφτηκε, ο ράφτης το γυρίζει μέσα κ έξω, έτσι θα γυρίσεiς, λέει, τους Ουρανούς κ θα γίνουν καινούργιοι. Ο Ησαΐας γράφει: “ […] και τακήσονται πάσαι αι δυνάμεις των ουρανών και ελιγήσεται (θα περιστραφεί ) ο Ουρανός ως βιβλίον” . Απόστολος Πέτρος, ακούστε ακρίβεια: “ […] ήξει δε Ημέρα Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί (δλδ θα έρθει Ημέρα Κυρίου ως κλέπτης τη νύχτα, στην οποίαν), εν η οι ουρανοί ροιζηδόν παρελεύσονται , στοιχεία δε καυσούμενα λυθήσονται και η Γή και τα εν αυτή κατακαήσεται ” (σας τα εξήγησα προηγουμένως) . “Προσδοκώντας και σπεύδοντας την παρουσίαν τής τού Θεού Ημέρας.” Δλδ εμείς θα περιμένουμε και θα σπεύδουμε να δούμε αυτήν την Ημέρα τού Θεού. Πού θα είμαστε; Όχι ( = δεν θα είμαστε ) στη Γή! Ο Απόστολος Παύλος μάς λέει : “αρπαγησόμεθα εν νεφέλαις”. Πού ; Ο Θεός ξέρει, αγαπητοί μου. Εδώ, πια, έχουμε παγκόσμιο σκηνικό. Ο Θεός ξέρει. Μόνο τούτο: “αρπαγησόμεθα εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου” . “Δι’ ἣν οὐρανοὶ πυρούμενοι (θα πάρουν φωτιά οι ουρανοί) λυθήσονται καὶ στοιχεῖα καυσούμενα τήκεται (κ τα στοιχεία που αποτελούν τα ουράνια σώματα θα καούν κ θα λιώσουν) · καινοὺς δὲ οὐρανοὺς καὶ γῆν καινὴν (καινούργιους Ουρανούς κ καινούργια Γη) κατὰ τὸ ἐπάγγελμα αὐτοῦ προσδοκῶμεν, ἐν οἷς δικαιοσύνη κατοικεῖ, κατά την υπόσχεσιν τού Χριστού περιμένομεν”. Δηλ. που σ’ αυτούς τούς Ουρανούς κ την καινούργια Γη κατοικεί η αγιότητα. Θυμάστε τούς Μακαρισμούς, που λένε “μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την Γην”; Ο πράος άνθρωπος χάνει το χωράφι του, τον πάει ο άλλος στο δικαστήριο κ του το παίρνει! Πώς, Κύριε, θα κερδίσει την Γη ο πράος άνθρωπος; Ποιαν Γη; Την παλαιωμένη; Όχι! Την καινούργια Γη! Είναι η καινούργια Γη κτήμα των πράων. Για την καινούργια Γη μιλά εκεί ο Κύριος. Όλ’ αυτά που σας λέω, αν δείτε τώρα την Αγία Γραφή, αν τη διαβάζατε τώρα, θα βλέπατε εκαινούργια πράγματα στην Αγία Γραφή, αγαπητοί μου! Ο Ησαΐας λέει: “ […] έσται γαρ ο Ουρανός καινός και η Γη καινή ” (Ησαΐας 65, 17). Δηλ. θα είναι ο Ουρανός καινούργιος κ η Γή καινούργια. Αλλά κ στο ίδιο το βιβλίο τής Αποκαλύψεως, προς το τέλος, το βλέπουμε αυτό. Ο Ίδιος ο Κύριος λέει “ […] ιδού καινά ποιώ πάντα ” . Δλδ να, όλα τα κάνω καινούργια! Γιατί; (Διότι) έχουν παλιώσει. Πώς πάλιωσαν ; (Πάλιωσαν) με την αμαρτία. Είναι ολόκληρο το Σύμπαν εκεί που μπήκε μέσα η αμαρτία, η φθορά, ο θάνατος. Πρέπει, λοιπόν, να γίνει καινούργια. Προσέξτε, όμως, λέει ο Άγιος Ανδρέας: “ […] διά τούτου των ουρανών ελίσσεσθαι ως βιβλίον και έτερόν τι σημαίνεται · το μη αφανισμόν τον Ουρανόν υποστήναι · αλλ’ οιον ειλιγμόν τινα και αλλαγήν επί το βέλτιον, ως φησίν Ειρηναίος” . Δεν σημαίνει μ’ αυτό ότι θα χαθεί ο Ουρανός αλλά θα γίνει καινούργιος, καλύτερος, όπως λέει ο Άγιος Ειρηναίος! Πράγματι, ο Άγιος Ειρηναίος, αγαπητοί μου, απόσπασμα υπ. αριθμ. 96, γράφει τα εξής καταπληκτικά: “ου γαρ η υπόστασις, ουδέ η ουσία τής κτίσεως εξαφανίζεται”. Δεν εξαφανίζεται, λέει η υπόσταση κ η ουσία τής φύσεως. “Αληθής γαρ και βέβαιος ο συστησάμενος αυτήν” , δλδ Εκείνος που δημιούργησε την ύλη Αυτός είναι αληθής κ βέβαιος. Ό,τι φτιάχνει ο Θεός δεν γίνεται μηδέν! Εκ του μηδενός έκανε το Σύμπαν, αλλά στο μηδέν δεν επιστρέφει το Σύμπαν! “Αλλά το σχήμα παράγει τού κόσμου τούτου”, δλδ το σχήμα, όχι η ουσία τού Σύμπαντος, το σχήμα αλλάζει! Δεν θα είναι, πλέον, περιστρεφόμενα σώματα, όπως είναι ο Ήλιος κ η Γη κ η Σελήνη!Γι’ αυτό θα μετακινηθούν! Τι θα είναι; Θα είναι η Βασιλεία τού Θεού! Γι’ αυτό λέει κ ο Απόστολος Παύλος (Α’ Κορινθίους 7,31) κ αναφέρεται στο θέμα τού γάμου ολόκληρο το κεφάλαιο, στο θέμα τού γάμου κ της παρθενίας κ λέει το εξής : κάθεστε κ τρίβεστε με προίκες, με γάμους, με τούτα, μ’ εκείνα, με περιουσίες, οι‘χρώμενοι τω κόσμω ως μη καταχρώμενοι’ , ο πολιτισμός παράγει το σχήμα τού κόσμου τούτου. Δεν λέει ότι παράγει ο κόσμος αλλά λέει ότι παράγει το σχήμα τού κόσμου τούτου. Περνά η μορφή κ το σχήμα του. Θ’ αλλάξει. Κ, όπως θα μας πει ο Απόστολος Πέτρος, οι βασιλείς τής Γης, οι πάντες θα πάνε να χωθούν στις τρύπες τής Γης! Τι σημαίνει αυτό; Πού θα θάψουν, λέει, οι άνθρωποι σ’ αυτές τις αλλαγές; Κ συνεχίζει ο Άγιος Ειρηναίος: “ […] τουτέστιν εν οις παράβασις γέγονεν, ότι επαλαιώθη ο άνθρωπος εν αυτοίς ” . Δλδ. αυτοί οι ουρανοί, αυτός ο κόσμος έγινε παράβαση. Παλαιώθηκε ο κόσμος. Παλαίωση σημαίνει ότι μπήκε ο θάνατος κ η φθορά. Θυμάμαι ένα άρθρο σ’ ένα βιβλίο αστρονομικό τού Sir James Jeans, με τίτλο “Ο Ήλιος πεθαίνει”, τώρα δεν υπάρχει αυτό. Ακόμα κ αστρονομικά παρατηρείται αυτό, ο Ήλιος να πεθαίνει. Εξαντλείται! Όμως, βέβαια, δεν θα συμπέσει η εξάντληση από φυσικής πλευράς με την Δευτέρα Παρουσία τού Χριστού. Όχι, δεν συμπίπτουν αυτά. Θα γίνει μπορεί αύριο. “ […] Και δια τούτο το σχήμα τούτο πρόσκαιρον εγένετο.” Ποιο σχήμα; Της Γης, του Ουρανού! Ακόυσατε; Πρόσκαιρο! Λέμε “πώς θα θρέψουμε τα παιδιά μας;” . Δεν βλέπεις ο πληθυσμός της Γης; Η Γη μας είναι πολύ μικρή! Πρόσκαιρο το σχήμα, πρόσκαιρο! “ […] προειδότος τα πάντα τού Θεού (επειδή ο Θεός προγνώριζε τι θα γίνει, ότι θα έρθει το τέλος ) . Παρελθόντος δε τού σχήματος τούτου (αφού θα περάσει το σχήμα τούτο ) και ανανεωθέντος τού ανθρώπου ( = θα γίνει καινούργιος ο άνθρωπος με την ανάσταση των νεκρών ) και ακμάσαντος προς την αφθαρσίαν, ώστε μηκέτι δύνασθαι πέρα παλαιωθήναι (κ θατελειοποιηθεί στην αφθαρσία, χωρίς πια να μπορεί να παλιώσει, επειδή δεν θα υπάρχει ο θάνατος ) έσται ο ουρανός καινός, και η γη καινή· εν τούς καινούς αναμενεί ο άνθρωπος αεί καινός, και προσομιλών τω Θεώ ” . Δλδ στους καινούργιους ουρανούς κ στην καινούργια Γη, που θα μένει ο πάντα καινούργιος άνθρωπος κ θα έχει κοινωνία με τον Θεό. Ώστε η σάρωση του Σύμπαντος δεν θα είναι, απλά, μια τιμωρία αλλά ανακαίνιση του Σύμπαντος κ, τότε, όταν θα γίνει αυτή η ανακαίνιση, θα έλθει ο Χριστός να πάρει τους δικούς Του. Αυτοί που θα έχουν αναστηθεί στην αιώνια ζωή! Αγαπητοί μου, πολύ μεγάλα, πολύ τρανά· όλ’ αυτά δείχνουν τον θαυμάσιο προορισμό μας! Ας ρυθμίζουμε, λοιπόν, τη ζωή μας σύμφωνα με εκείνα που ο Θεός μάς έχει προδιαγράψει!
