Αλλά δυστυχῶς τά πράγματα δέν εἶναι ἔτσι. Ἐδῶ ὑπάρχει ἡ πιό περίεργη καί ἐκ πρώτης ὄψεως ἀνεξήγητη συμπεριφορά. Μόλις αρχίσει ὁ ἄνθρωπος νά ζεῖ μία πνευματική ζωή, ενταγμένος ἀκριβῶς μέσα στόν χῶρο καί στό πνεῦμα τῶν μακαρισμῶν, ἀρχίζει ἕνας ἀσταμάτητος πόλεμος, καί ἀπό τόν Διάβολο καί ἀπό τούς ἀνθρώπους ἐκείνους πού ἀνήκουν στον Διάβολο, καί λειτουργοῦν ὡς ὄργανά του, ὅπως ἀναφέρεται στη Σοφία Σολομῶντος, δηλαδή «τῆς ἐκείνου μερίδος» (Σ. Σολ. 1, 16.).
Ἐδῶ ἀμέσως τώρα θα προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε το γιατί ξεσπάει αὐτός ὁ πόλεμος ἐναντίον τῶν πνευματικῶν ἀνθρώπων, ἐνῶ θά περιμέναμε να θεωροῦνται ὑπόδειγμα ζωῆς μέσα στο κοινωνικό μας σύνολο. Αὐτό τό γιατί θά ἐπιχειρήσουμε, ἀγαπητοί μου, νά ἀναλύσουμε ἀπόψε.
Βέβαιο πάντως εἶναι ὅτι ὁ Κύριος αὐτούς τούς «δεδιωγμένους», δηλαδή αὐτούς πού διώκονται, πού ἔχουν διωχθεῖ ἀλλά καί διώκονται, τούς μακαρίζει καί τούς ὑπόσχεται τή δική Του τή Βασιλεία. «Μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» λέει ὁ ὄγδοος μακαρισμός. Προσέξτε ὅμως: ὄχι «δεδιωγμένοι» ἐξαιτίας πολιτικῶν φρονημάτων ἤ δέν ξέρω τί ἄλλο, ἀλλά «ἕνεκεν δικαιοσύνης».
Ποιά ὅμως εἶναι ἡ ἔννοια ἐδῶ τῆς δικαιοσύνης, πού για χάρη της αὐτοί θά διώκονται;
Ὅπως εἴδαμε στον τέταρτο μακαρισμό, δικαιοσύνη, μέ τήν εὐρεῖα σημασία τῆς λέξεως, σημαίνει ἁγιότητα. Μέ τή στενή σημασία εἶναι τό νά θέλει κανείς να ὑποστηρίξει κάτι τό δίκαιο. Καί αὐτό βεβαίως εἶναι, ἀλλά ἐδῶ κυρίως εἶναι μέ τήν ἔννοια τῆς ἁγιότητος. Εἶναι ὅπως καί ἡ λέξη δίκαιος, πού στην Παλαιά Διαθήκη σημαίνει ἅγιος, δηλαδή ἐκεῖνος πού ζεῖ καί πολιτεύεται σύμφωνα μέ τόν νόμο τοῦ Θεοῦ. Ἄν στόν τέταρτο μακαρισμό ὁ Κύριος μακαρίζει ἐκείνους πού πεινοῦν καί διψούν γιά τήν πνευματική τελειότητα, ἐδῶ μακαρίζει τή σταθερότητα στο φρόνημα αυτό, δηλαδή στήν ἁγιότητα. Προσέξτε: δέν εἶναι ἁπλῶς τό νά εἶναι κανείς ἅγιος, ἀλλά νά εἶναι καί σταθερός σ' αὐτό, ἔστω καί ἄν ἀσκηθεῖ ἐναντίον του διωγμός.
Ἐδῶ λοιπόν δέν μακαρίζει, ὅπως στον τέταρτο μακαρισμό, αὐτούς ἁπλῶς πού ἔχουν τή δικαιοσύνη, δηλαδή τήν ἁγιότητα, ἀλλά ἐκείνους πού μένουν σταθεροί στο να κρατοῦν αὐτή τήν ἰδιότητα τοῦ ἁγίου ἀνθρώπου. Γιατί δέν εἶναι τόσο μεγάλο πράγμα, ξέρετε, τό νά μετανοήσεις καί νά ἐξομολογηθεῖς, ὅσο τό να μείνεις σταθερός στο αρχικό σου φρόνημα. Εἶναι πολύ σπουδαῖο. Ἔχουμε πολλές περιπτώσεις, καί ἀπό ἐσᾶς τά ἴδια τά παιδιά, πού πολλοί πῆραν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἀλλά τελικά λίγοι ἔμειναν σταθεροί! Πολλά χρόνια ὁ Θεός μέ ἀξιώνει νά εἶμαι κατηχητής –ἴσως πενήντα χρόνια· ἀπό δεκαοκτώ -δεκαεννέα χρονῶν ξεκίνησα– καί τό ἔχω διαπιστώσει αυτό πολλές φορές.
Μπορεῖ βέβαια κάποτε ἐκεῖνο πού πῆραν νά εὐδοκιμήσει. Ὅπως τό σιτάρι, ἄς ποῦμε, πού ἐπειδή τό ἔχουμε στήν ἀποθήκη μέσα στο τσουβάλι, δέν φυτρώνει, γιατί πρέπει να πέσει στή γῆ. Ἔτσι κι ἐδῶ, δέν ἔμειναν αὐτά τά παιδιά σταθερά. Κάποτε ὅμως μπορεῖ κάτι να γίνει καί νά ξαναγυρίσουν πίσω, χωρίς φυσικά νά τό ξέρω ἐγώ· αὐτό δέν ἔχει σημασία. Ἐμεῖς ἔχουμε τήν ἐντολή ἁπλῶς νά σπείρουμε, καί τό τί θα γίνει παρακάτω ἀφήνεται στη χάρη τοῦ Θεοῦ. Συνεπῶς ἔχουμε τέτοιες καταστάσεις –εὐτυχῶς ἔχουμε– καί δέν ματαιοπονήσαμε· ἀλλά ἔχουμε καί ἀνθρώπους που, ἐπειδή δοκίμασαν κάποιους διωγμούς στη ζωή τους, δέν ξαναγύρισαν πίσω. Εἶναι κρίμα!
Ἔτσι, θα λέγαμε ὅτι πολλοί αρχίζουν, ἀλλά λίγοι τελειώνουν. Γιά ἀκοῦστε το καλά αυτό που λέω, καί ἄς ρωτήσει ὁ καθένας τόν ἑαυτό του: «Μήπως καί ἐγώ ἀρχίζω, ἀλλά δέν θά τελειώσω;». Σας θυμίζω ἐκείνη τήν παραβολή τοῦ οἰκοδόμου τοῦ πύργου, πού ὁ Χριστός εἶπε γιά κάποιον ὅτι ξεκίνησε να κτίζει ἕναν πύργο, ἀλλά δέν κάθισε να λογαριάσει τήν "δαπάνη", δηλαδή τό τί θά τοῦ κοστίσει αὐτός ὁ πύργος. Ἄρχισε να οἰκοδομεῖ, ἀλλὰ δὲν ὁλοκληρώθηκε ἡ οἰκοδομή· ἔμεινε χωρίς σκεπή, θα λέγαμε. Και τότε αυτοί πού περνοῦσαν καί ἔβλεπαν αὐτή τήν οἰκοδομή πού δέν όλοκληρώθηκε, κορόιδευαν ἐκεῖνον πού τήν ξεκίνησε, καί δεν λογάριασε τί κοστίζει. (Λουκ. 14, 28-30)
Παιδιά, ἀγαπητοί μου φίλοι, ἡ οἰκοδομή τοῦ ἑαυτοῦ μας κοστίζει. Η Δικαιοσύνη –μέ δέλτα κεφαλαίο– δηλαδή ἡ ἁγιότητα, κοστίζει, ὄχι μόνο στό πῶς θά τήν ἐφαρμόσει κανείς, ἀλλά καί πῶς θά τήν συντηρήσει μέχρι την τελευταία του πνοή. Κοστίζει!
Το θέμα εἶναι νὰ μείνει κανείς σταθερός καί ἀνδρείος στην πορεία τῆς πνευματικῆς του ζωής, παρά τις δυσκολίες καί τά ἐμπόδια πού θά τοῦ προβληθοῦν. Αὐτό εἶναι ὁ μεγάλος ἄθλος. Ὄχι ἁπλῶς, σέ κάποια στιγμή, τό πῶς θά ξεκινήσει, αλλά κυρίως τό πῶς θά τελειώσει. Αὐτό ἄς τό ξέρουμε.
Η περίπτωση της σταθερότητος μᾶς θυμίζει ἐκείνη τήν κατηγορία τῶν ἀκροατῶν πού εἶπε ὁ Κύριος, στην παραβολή του σπορέως, που για μια στιγμή ξεκινοῦν, ἐνθουσιάζονται μέ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ὁ σπόρος πέφτει στην πέτρα. Καί ἐδῶ τελικά φυτρώνει· ἀλλά «διὰ τὸ μὴ ἔχειν ικμάδα» (Λουκ. 8, 6.), ἀλλά ἐπειδή δέν ὑπάρχει ἡ δροσιά, ἡ ὑγρασία από κάτω, ξεραίνεται. Ἔτσι λοιπόν ξεκινάει κανείς, ἀλλά δέν ολοκληρώνει.
Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἀρχίζει να καρποφορεί στην καρδιά τῶν ἀνθρώπων· ἀλλά μόλις παρουσιαστεῖ ὁ διωγμός, ἀπορρίπτουν τόν Χριστό, καί τότε πλησιάζουν στον κόσμο και συμβιβάζονται μ' αυτόν. Εἶναι ὅμως δυστύχημα!
Κάποτε εἶχε ἕναν μαθητή στο κατηχητικό σχολείο, πού μετά, μεγαλώνοντας, προσχώρησε στον Μασονισμό, μόνο και μόνο γιατί τα συμφέροντά του έκλιναν πρὸς τὰ ἐκεῖ! Εἶναι φοβερό πράγμα.
Γι' αὐτό, σᾶς λέω ἀλήθεια, ὅλα μου τά χρόνια, σ' αὐτά τά πενήντα χρόνια, μιλοῦσα στούς ἀνθρώπους για τον Μασονισμό, μόνο και μόνο για να ξέρουν, ἄν τους τύχει κάποια δυσκολία στη ζωή τους, τί είναι και ὁ Μασονισμός, ἀλλά καί ἄλλα συναφή.
Ὁ ἀπόστολος Παύλος γράφει έμμεσα στην Πρός Εβραίους ἐπιστολή του ότι παλαιότερα είχαν μία σταθερότητα στην ἁγιότητα οἱ Χριστιανοί τῶν Ἱεροσολύμων, ἐνῶ τώρα ἔχουν χαλαρώσει. Πάντα νά φοβόμαστε τη χαλάρωση. Μόλις τήν ἀντιληφθοῦμε, νά ποῦμε: «Τί κάνω; Ποῦ πάω;». Γράφει λοιπόν ὁ ἀπόστολος Παύλος: «Αναμιμνήσκεσθε δὲ τὰς πρότερον ἡμέρας, ἐν αἷς φωτισθέντες πολλὴν ἄθλησιν υπεμείνατε παθημάτων, τοῦτο μὲν ὀνειδισμοῖς τε καὶ θλίψεσι θεατριζόμενοι, τοῦτο δὲ κοινωνοὶ τῶν οὕτως ἀναστρεφομένων γεννηθέντες... καὶ τὴν ἁρπαγὴν τῶν ὑπαρχόντων ὑμῶν μετὰ χαρᾶς προσεδέξασθε».
Δηλαδή: Να θυμᾶστε πάντα τόν πρώτο καιρό, τίς πρώτες ημέρες που είχατε φωτισθεῖ, καί ἔτσι ὑπομείνατε μέ σταθερότητα κάθε πάθημα πού σᾶς προκαλούσαν· ἀπό τὸ ἕνα μέρος σᾶς ἐξευτέλιζαν μὲ ὀνειδισμούς καί θλίψεις, ἀλλά ἀπό τό ἄλλο ἐσεῖς γίνατε καί συμπαραστάτες ἐκείνων πού ὁμοίως ὑπέφεραν... Ακόμη δεχθήκατε με χαρά νά σᾶς ἁρπάξουν τήν περιουσία σας. Οἱ ἴδιοι ἦταν ἐκεῖνοι πού ἀνέχθηκαν διωγμούς καί θλίψεις, αλλά δεν παρέλειψαν να είναι και κοινωνοί, συμπαραστάτες, τῶν ὁμοιοπαθών τους.
Καί συνεχίζει: «Μὴ ἀποβάλητε οὖν τὴν παρρησίαν ὑμῶν, ἥτις ἔχει μισθαποδοσίαν μεγάλην... καί ἄν ὑποστείληται, οὐκ εὐδοκεῖ ἡ ψυχή μου ἐν αὐτῷ. ἡμεῖς δὲ οὐκ ἐσμὲν ὑποστολῆς εἰς ἀπώλειαν, ἀλλὰ πίστεως εἰς περιποίησιν ψυχῆς» ('Eẞo. 10, 32-39.). Δηλαδή: Νά μήν ἀποβάλετε αὐτή σας τήν παρρησία, πού ἀποφέρει κέρδος πολύ... Φαίνεται ὅτι εἶχαν αρχίσει κάτι να παρουσιάζουν· γι' αυτό τούς τά γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος αὐτά.
Στη συνέχεια μιλάει ὁ Θεός –παραλείπω μερικά γιά νά εἶμαι σύντομος– καί λέει: «Καί ἄν δειλιάσει κάποιος –ἢ ἄν κατεβεί ψυχολογικά, όπως λέμε– ή ψυχή μου δέν εὐαρεστεῖται σ' αὐτόν» λέει ὁ Θεός. «Ἐμεῖς ὅμως, λέει ὁ ἀπόστολος Παύλος, δὲν εἴμαστε παιδιά τῆς ὑποστολῆς, πού ὁδηγεῖ στήν ἀπώλεια, στήν καταστροφή, ἀλλὰ εἴμαστε ἄνθρωποι πίστεως, για να σώσουμε την ψυχή μας». Αυτή λοιπόν ἡ ὑποστολή, ή δειλία, είναι πραγματικά πολύ κακό πράγμα!
Πρέπει όμως να σημειώσουμε ὅτι αὐτή ἡ λιποταξία από τις τάξεις τοῦ Χριστοῦ, αὐτή ἡ ὑποστολή τῆς πίστεως καί τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ἐξαιτίας τῆς δειλίας –γιατί ἐκεῖ εἶναι ἡ ρίζα· υπάρχει δειλία– τιμωρείται ἀπό τόν Θεό.
Καί στήν Ἀποκάλυψη, δίνοντας τή μαρτυρία του, ὁ Χριστός λέει: «τοῖς δὲ δειλοῖς... τὸ μέρος αὐτῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ ἐν πυρὶ καὶ θείῳ, ὅ ἐστιν ὁ θάνατος ὁ δεύτερος» (Αποκ. 21, 8.). Δηλαδή. Για τους δειλούς ὅμως ἡ θέση τους εἶναι μέσα στη λίμνη που καίγεται μέ φωτιά καί θειάφι –εἶναι ἡ Κόλαση– καί αὐτό εἶναι ὁ δεύτερος θάνατος.
Να προσέξουμε το θέμα της δειλίας. Από τώρα να ἀσκούμαστε νά τήν ἀποβάλουμε σέ ὅλους τούς τομεῖς τῆς ζωῆς μας, πρῶτα καί κύρια στην πνευματική ζωή. Μή λογαριάσουμε ἂν μᾶς κοροϊδέψουν. Ξέρετε ὅτι πολλοί σταματοῦν τήν πνευματική τους ζωή, χάνουν τήν ἁγνότητά τους –θά τό δοῦμε ἀμέσως παρακάτω– μόνο καί μόνο γιά νά μήν τούς κοροϊδεύουν οἱ ἄλλοι, οἱ συμμαθητές, οἱ συνάδελφοι στον στρατό, οι συμφοιτητές, καί γενικά οἱ ἄνθρωποι από το περιβάλλον τους. Ναί. Ὅλα αὐτά τά ὑποστέλουν γιατί ἔχουν δειλία, δέν μποροῦν νὰ ὑπομένουν τις κοροϊδίες.
Αλλά ρωτάω τό ἑξῆς: Αν κανείς εἶναι προσωπικότητα πού μπορεί να στέκεται, αὐτό θά φοβηθεῖ; Και γιατί δεν παίρνει μία στάση δυναμική και όχι παθητική; Πρέπει να πολεμήσει. Να δείξει πώς οἱ ἄλλοι καροϊδεύουν ἐκεῖνο πού ἔχει ἀξία, ἐνῶ ἄξιο κοροϊδίας εἶναι ἐκεῖνο ποὺ αὐτοὶ ζοῦν. Ναί. Να μη συσταλεί, να μή μαζευτεῖ, νά μή συρρικνωθεῖ. Να κάνει ἐπίθεση. Νά τούς δείξει ὅτι δέν εἶναι ἄξιος κοροϊδίας. Πάντως ᾶς τό προσέξουμε αυτό, σέ ὅποιο περιβάλλον κι ἄν βρισκόμαστε, στο σπίτι μας, στο σχολείο, στον στρατό, στη δουλειά μας, ὁπουδήποτε. Ἄς κοροϊδεύουν, ἂς λένε ὅ,τι θέλουν!
Παιδιά, δοκιμάστε το. Μένετε σταθεροί στο ευαγγελικό ἦθος, καί θά δικαιώνεστε εκατό τοῖς ἑκατό, γιατί ὁ Θεός θὰ σᾶς δίνει δύναμη. Καί κάποια φορά, ὄχι στόν ἄλλο κόσμο αλλά στην παροῦσα ζωή, θά σᾶς δείξει ὅτι διαλέξατε καλό δρόμο, ὅτι δέν κάνετε λάθος, ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ σᾶς κορόιδεψαν –ο παλιός σας συμμαθητής, ὁ παλιός σας συνάδελφος, ὁ ὁποιοσδήποτε– θά ἔρθουν κάποια μέρα νά σᾶς ποῦν: «Εἶχες δίκαιο. Εἶναι καλός ὁ δρόμος πού πῆρες. Ἐμεῖς πλανηθήκαμε». Ὁ Χριστός τό λέει αυτό στήν Ἀποκάλυψη, σέ μία ἀπό τίς ἑπτά επιστολές πρός τίς Ἐκκλησίες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας: «Θα τους φέρω αὐτούς μπροστά σου –μιλάει για κάποιους Εβραίους ἐκεῖ– νὰ σοῦ φιλήσουν το χέρι –νά τό πῶ ἔτσι ἁπλᾶ– νά σέ προσκυνήσουν» (Βλ. Αποκ. 3, 9.). Ναί, θά ἔρθουν κάποια μέρα καί θά σᾶς ποῦν. «Είχες δίκαιο».
Ἡ Ἱστορία πάντως εἶναι μάρτυρας ὅτι οἱ ἅγιοι και οἱ ἐνάρετοι διώκονται. Καί τό χαρακτηριστικό εἶναι ὅτι ἡ ἱστορία αὐτή ἀρχίζει μέ τήν ἀνατολή τοῦ ἀνθρώπινου γένους πάνω στή γῆ, μέ τήν ἀδελφοκτονία τοῦ δικαίου, δηλαδή τοῦ ἐναρέτου, δηλαδή τοῦ ἁγίου καὶ ἐνθέου Αβελ.
Εἶσαι ἁγνός; Υπάρχει ἕνας τρόπος να σου κλέψουν ἐκεῖνο πού ἔχεις, μόνο και μόνο γιά νά εἶσαι ὅμοιος μέ τούς ἄλλους, κι αὐτό εἶναι ὁ διωγμός. Γιατί διωγμός εἶναι ὅταν σοῦ ὑποκλέψουν τήν ἁγνότητά σου καί δέν εἶναι ἁπλῶς τό νά σέ κυνηγοῦν ἀπό πίσω! Ἅμα σοῦ ἀφαιρέσουν τήν ἁγνότητα, εἶναι ὁ ἄλλος δρόμος διωγμού. Αυτό γίνεται μόνο και μόνο για να μή διαφέρεις ἀπό ἐκεῖνο πού κάνουν οἱ ἄλλοι· αὐτή εἶναι ἡ ψυχολογία, δηλαδή αὐτό πού κάνουν οἱ ἄλλοι, τό ἴδιο να κάνεις κι εσύ. Ἔχεις ἐδῶ τή δύναμη να μείνεις σταθερός καί νά πεῖς ὄχι; Καί ἄν μέν δέν ἔχεις τή δύναμη να τὸ ὁμολογήσεις, τουλάχιστον ἔχεις τη δύναμη να μείνεις σταθερός; Εγώ θά ἔλεγα ὅτι εἶναι δύο οἱ τομεῖς· καί νά μείνεις σταθερός, καί νά τό ὁμολογήσεις. Εἶναι, ὅπως σᾶς ἐξήγησα προηγουμένως, ἡ δυναμική στάση πού πρέπει να πάρουμε ἀπέναντι σ' ἐκείνους πού προσπαθοῦν νά μᾶς ἀφαιρέσουν τό καλό.
Ας θυμηθοῦμε ἀκόμη ἐκείνη τή χαρακτηριστική ἱστορία τοῦ Ἰωσήφ. (Βλ. Γέν. 39.) Ἐπαναλαμβάνεται διαρκώς, καθημερινά.
Ξέρετε τί εἶπε ὁ Ἰωσήφ, ὁ πάγκαλος Ἰωσήφ, ὅταν πιεζόταν να χάσει τήν ἁγνότητά του; Καί ἦταν όμορφόπαιδο, ὅπως τό λέει ή Γραφή –δέν τό λέω εγώ. Και νέος ἦταν, εἴκοσι χρονῶν παιδί, καί ὀμορφόπαιδο! Το τονίζω αυτό, γιατί πολλές φορές τέτοια παιδιά γίνονται στόχος τῆς ἁμαρτίας. Ναί, ἡ Γραφή τό λέει: «καὶ ὴν Ἰωσὴφ καλὸς τῷ εἴδει καὶ ὡραῖος τῇ ὄψει σφόδρα». Δηλαδή ὁ Ἰωσήφ ἦταν καλός στην ψυχή καί πάρα πολύ ὡραῖος στήν ὄψη. Ἦταν εμφανίσιμος, όμορφόπαιδο. Κι ὅμως δέν ἐνέδωσε. Καί εἶπε στη διεφθαρμένη κυρά του: «Καὶ πῶς ποιήσω τὸ ῥῆμα τὸ πονηρὸν τοῦτο, καὶ ἁμαρτήσομαι ἐναντίον τοῦ Θεοῦ;» (Γέν. 39, 9.). Καί πῶς θά κάνω ἐγώ αὐτό τό πράγμα τό πονηρό; Μέ βλέπει ὁ Θεός· βρίσκομαι ἀπέναντι στόν Θεό!... Καί διώχθηκε ὁ Ἰωσήφ. Αυτό το πλήρωσε για μιά ὁλόκληρη δεκαετία στη φυλακή. Διωγμός δέν ἦταν;
Ακόμη, ας θυμηθοῦμε τόν προφήτη Ἠλία, πού τόσο διώχθηκε ἀπό ἐκείνη τή φοβερή βασίλισσα, τήν Ιεζάβελ! (Βλ. Γ' Βασ. κεφ. 18, 19, 20.)
Ἐπίσης ἡ ἁγνή Σωσσάνα –εἶναι στο βιβλίο τοῦ Δανιήλ– προτίμησε τόν θάνατο, παρά τή μοιχεία, ὅταν τήν ἐκβίαζαν ἐκεῖνοι οἱ δύο πονηροί πρεσβύτεροι, ἡλικιωμένοι ἄνθρωποι, πού ἦταν καί δικαστές τοῦ λαοῦ!
Ας θυμηθοῦμε ἀκόμα ἐκείνη τή Μακκαβαίο, τη Σολομονή, πού ἦταν μητέρα ἑπτά παιδιών, για την ιδιαίτερα θαρραλέα στάση της, ὅταν τὰ ἑπτά αγόρια της, μαζί μέ τόν δάσκαλό τους, τον Ελεάζαρο, εἶπαν τό ὄχι στο να προδώσουν τον νόμο του Θεού, και είχαν όλοι μαρτυρικό τέλος. (Βλ. Δ΄ Μακ.) Ἴσως εἶναι το πρώτο μαρτύριο στόν χῶρο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ἡ Ἐκκλησία μας τούς γιορτάζει την 1η Αυγούστου.
Ακόμα, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος δέχεται τόν θάνατο, ἐπειδή ἐλέγχει τη διαφθορά του παλατιού τοῦ Ἡρώδη. Καί γιά τόν Ἰωάννη εἶπε ὁ Χριστός ὅτι δέν ἦταν «κάλαμος ὑπὸ ἀνέμου σαλευόμενος» (Ματθ. 11, 7. Λουκ. 7, 24.), δεν ἦταν δηλαδή μιά καλαμιά στον κάμπο, να σαλεύεται μιά ἀπό ἐδῶ καί μιά ἀπό ἐκεῖ· ἦταν δηλαδή σταθερός.
Ἀλλά καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος Ἰησοῦς διώκεται και σταυρώνεται, ἐπειδή θεωρεῖται ἀντίπαλος τῆς τότε κρατούσης τάξεως.
Καί οἱ Μαθητές, ὁ πρωτομάρτυρας Στέφανος, ὁ Παῦλος, τό νέφος τῶν Μαρτύρων, (Βλ. Ἑβρ. 12, 1.) οἱ Χριστιανοί ὅλων τῶν αἰώνων καί ὅλων τῶν ἐποχῶν, γιά τήν ἀρετή τους, τήν ἀκεραιότητά τους καί τήν τιμιότητά τους, πιέζονται, στεροῦνται, δέν παίρνουν ἐκεῖνο πού δικαιούνται, ἐπειδή ἀκριβῶς εἶναι Χριστιανοί.
Ἀλλά καί ὁ ὑπάλληλος στὴν ἐποχή μας, που πιέζεται νά πεῖ ψέμματα ἤ νά κλέψει, ἤ τό παιδί ποὺ ἐμποδίζεται ἀπό τούς γονεῖς νά ἐκκλησιάζεται, να θρησκεύει, γιατί, τάχα, θα γίνει καλόγερος!... Ἄλλωστε αναφέρεται καί στήν Αγία Γραφή αυτό: «καὶ ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ» (Μάτθ. 10, 36), καί ἐχθροί τοῦ πιστοῦ ἀνθρώπου εἶναι οἱ σπιτικοί του! Για σκεφθείτε το!
Οἱ εὐσεβεῖς λοιπόν διώκονται. Αλλά γιατί;
Κυρίως γιατί δέν συμφωνοῦν μέ τόν κόσμο. Ὁ Κύριος σημειώνει στην αρχιερατική Του προσευχή: «ἐγὼ δέδωκα αὐτοῖς τὸν λόγον σου καὶ ὁ κόσμος ἐμίσησεν αὐτούς, ὅτι οὐκ εἰσὶν ἐκ τοῦ κόσμου, καθώς ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ κόσμου» (Ιωάν. 17, 14). Δηλαδή: Εγώ τούςμετέδωσα τόν λόγο σου καί ὁ κόσμος τούς μίσησε, γιατί δέν εἶναι ἀπό τόν κόσμο αυτό, δεν ταιριάζουν μαζί του.
Αλλά τί σημασία ἔχει ἄν δέν συμφωνοῦν μέ τόν κόσμο; Τί τούς πειράζει τούς ἄλλους; Ανάμεσα στους ἀνθρώπους που κυκλοφοροῦν, υπάρχουν ἰδέες έντελῶς διαφορετικές, χωρίς κανείς να ξεσηκώνεται για να τις πολεμήσει. Δέν εἶναι ἐλεύθερος ὁ καθένας να λέει τή γνώμη του; Γιατί νά μήν τήν πεῖ;
Ἡ παρουσία τοῦ Χριστιανοῦ γιά τόν κόσμο, αγαπητοί μου, είναι κάτι τό ἐπαναστατικό καί ἐνοχλητικό, καί ἐδῶ εἶναι τὸ σημαντικό. Ο Χριστιανός γίνεται ὁ σιωπηλός ἐλεγκτής τῶν κακῶν πράξεων μέ τή δική του ὑποδειγματική ζωή. Γίνεται φῶς, πού ξεσκεπάζει ὅλη τή φαύλη ζωή τῶν ἄλλων. Ακόμη γίνεται ἄκανθα, πού κεντρίζει ενοχλητικά τη συνείδηση τῶν ἄλλων.
Ὁ ἐνάρετος δεν πρέπει να υπάρχει γι' αυτούς, πρέπει νὰ ἐξαφανισθεί. Ζητούν με κάθε τρόπο να τον ἐξαφανίσουν, σαν να θέλουν να εξαφανίσουν τη δική τους συνείδηση. Γι' αὐτό ἡ Ἁγία Γραφή μας περιγράφει, κατά τρόπο άριστοτεχνικό, τις βουλές αὐτῶν τῶν κακῶν ἀνθρώπων. Επιτρέψτε μου νά σᾶς ἀναφέρω ἐπιλεκτικά, πολύ σύντομα βέβαια, μόνο κάποια σημεία:
«Ενεδρεύσωμεν δέ τὸν δίκαιον, ὅτι δύσχρηστος ἡμῖν ἐστι καὶ ἐναντιοῦται τοῖς ἔργοις ἡμῶν καὶ ὀνειδίζει ἡμῖν ἁμαρτήματα νόμου καὶ ἐπιφημίζει ἡμῖν ἁμαρτήματα παιδείας ἡμῶν. Ἐγένετο ἡμῖν εἰς ἔλεγχον ἐννοιῶν ἡμῶν, βαρύς ἐστιν ἡμῖν καὶ βλεπόμενος, ὅτι ἀνόμοιος τοῖς ἄλλοις ὁ βίος αὐτοῦ, καὶ ἐξηλλαγμέναι αἱ τρίβοι αὐτοῦ... καὶ ἀλαζονεύεται πατέρα Θεόν» (Σ. Σολ. 2, 12-16). Δηλαδή; Να βάλουμε παγίδα στον δίκαιο - Όπως εἶναι ἐκεῖνο πού σᾶς εἶπα προηγουμέννως, ὁ ἄλλος δρόμος: «Να δεις τί ὡραῖα πού θά περάσουμε ἀπόψε... Ἔλα μαζί μας στο πάρτυ μας!». Είναι ὁ ἄλλος δρόμος· γιά νά σέ κάνουν νά στραβοπατήσεις– γιατί μᾶς εἶναι δύσχρηστος καί ἐναντιώνεται στὰ ἔργα μας καί μᾶς κατηγορεί για παραβάσεις τοῦ νόμου, μᾶς δυσφημεῖ γιά ἁμαρτήματα παρά τήν ἀγωγή μας... Γίνεται ὁ ἔλεγχος τῶν πράξεών μας ὁ δίκαιος, καί μόνο πού τόν βλέπουμε, μᾶς εἶναι ἐνοχλητικός, γιατί ή ζωή του δέν μοιάζει μέ τῶν ἄλλων –φθόνος τοῦ Διαβόλου, φθόνος τῶν ὀργάνων τοῦ Διαβόλου, πού εἶναι οἱ κακοί άνθρωποι– καί ἡ συμπεριφορά του είναι διαφορετική και παράξενη... Ἔχει καί τήν ἀλαζονεία να λέει ὅτι ἔχει πατέρα τόν Θεό –ἂν αὐτό θεωρεῖται ἀλαζονεία!
Καί τώρα ἔρχεται ἡ ἀμοιβή, ἀγαπητοί μου φίλοι. Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀμοιβή τῶν δικαίων!
Μιά ὡραία απάντηση δίνει το βιβλίο τῆς Σοφίας Σολομῶντος, στο 5ο κεφάλαιο (αυτά πού σᾶς εἶπα εἶναι στο 2ο κεφάλαιο τοῦ ἴδιου βιβλίου): «Τότε στήσεται ἐν παῤῥησίᾳ πολλῇ ὁ δίκαιος κατὰ πρόσωπον τῶν θλιψάντων αὐτὸν καὶ τῶν ἀθετούντων τοὺς πόνους αὐτοῦ. ἰδόντες ταραχθήσονται φόβῳ δεινῷ καὶ ἐκστήσονται ἐπὶ τῷ παραδόξῳ τῆς σωτηρίας. καί ἐροῦσιν· ... οὗτος ἦν ὃν ἔσχομέν ποτε εἰς γέλωτα καὶ εἰς παραβολὴν ὀνειδισμοῦ οἱ ἄφρονες... ἄρα ἐπλανήθημεν ἀπὸ ὁδοῦ ἀληθείας» (Σ. Σολ. 5, 1-6.). Δηλαδή: Καί τότε –τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως– θα σταθεῖ ὁ δίκαιος μέ πολλή παρρησία μπροστά σ' αὐτούς πού τόν γέμιζαν θλίψη καί δέν ὑπολόγιζαν τους κόπους του. Καί ὅταν δοῦν τόν παράδοξο τρόπο τῆς σωτηρίας τοῦ δικαίου, θά ταραχθοῦν ἀπό τρομερό φόβο καί θά μείνουν εκστατικοί καί κατάπληκτοι. Θυμηθεῖτε αὐτά πού μᾶς λέει ὁ εὐαγγελιστής Ματθαῖος, πῶς θά ἔχουν τά πράγματα στην τελική Κρίση. (Βλ. Ματθ. 25, 31-46.) Καί θά ποῦν... «Αὐτός δέν εἶναι ἐκεῖνος πού κοροϊδεύαμε καί τόν περιγελούσαμε;... Αὐτός δέν εἶναι;... Ὦ, ἐμεῖς οἱ ἄφρονες... Πλανηθήκαμε λοιπόν ἀπό τόν δρόμο τῆς ἀλήθειας!...». Αὐτή εἶναι ἡ πραγματικότητα.
Αγαπητοί μου φίλοι, θά τό ξαναπώ. Ὁ κόσμος θα μᾶς διώξει· ἀλλά ἐμεῖς πρέπει να μείνουμε σταθεροί, καί στήν πίστη μας καί στή ζωή μας. Εἶναι ἐκεῖνο πού γράφει στούς Κορινθίους ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιούσθε» (Α΄ Κορ. 16, 13.). Να μένετε σταθεροί στην πίστη, να μάχεσθε μέ ἀνδρεία, νά ἔχετε δύναμη και θάρρος, γιατί αὐτό εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, γιά νά γίνετε οἱ ἄξιοι τοῦ ὄγδοου μακαρισμοῦ, πού λέει: «Μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν»!
Κυριακή, 28 Ἰανουαρίου 1996
8η ομιλία στην κατηγορία
« Οἱ Μακαρισμοί ».
►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Οἱ Μακαρισμοί " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/diafora-uemata/oi-makarismoi
↕️
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/blog-post_18.html?m=1
Απομαγνητοφώνηση ομιλίας : Ιερά μονή Κομνηνείου.
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1
🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Οἱ Μακαρισμοί».🔻
https://drive.google.com/file/d/1SWUXwnar9CGEWX6Ki-Kycr3hLQAyza3b/view?usp=drivesdk
🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς «Οἱ Μακαρισμοί».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%CE%9F%CE%B9%20%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%AF.?m=1
💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1
🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk
__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0
Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0
📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0
📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0
__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share
Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk
†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.
