†.Ἑρμηνευτικά εἴμαστε στή τέταρτη ἡμέρα τῆς δημιουργίας. Εἶπε ὁ Θεός «γενηθήτωσαν φωστῆρες». (Γένεσις, κεφ. 1, 14) Νά γίνουν δηλαδή ὁ ἥλιος, ἡ σελήνη καί τ’ ἀστέρια. Λέγαμε τήν περασμένη φορά γιά τό μέγεθος καί τό μεγαλεῖο τοῦ οὐρανοῦ. Φυσικά ἐκεῖνα πού εἴπαμε ἦταν στοιχειώδη καί ἁπλῶς ἔδωσαν μία πολύ μικρή εἰκόνα, γύρω ἀπό τό πόσο μεγάλο εἶναι τό σύμπαν. Καί φυσικά δέν ἔχουμε φθάσει στήν ἀντίληψη τοῦ τέρματος τοῦ σύμπαντος. Τό σύμπαν ὁρίζεται ἀπό πλευρᾶς ἔκτασής του, ὅτι εἶναι ἕνα πεπερασμένο ἄπειρο. Βέβαια αὐτό εἶναι σχῆμα ὀξύμωρο. Πῶς εἶναι ἄπειρο, ἀφοῦ εἶναι πεπερασμένο. Ἀλλά ἀκριβῶς αὐτή ἡ ὀξύμωρη ἔκφραση δείχνει ὅτι δέν μποροῦμε νά συλλάβουμε τό πόσο μεγάλο εἶναι τό σύμπαν καί δέν μποροῦμε νά καταλάβουμε ὅτι εἶναι δυνατόν νά μήν ἔχει τέλος. Ἐμεῖς εἴμαστε σ’ ἕνα σημεῖο τοῦ σύμπαντος. Κάθε σημεῖο τοῦ σύμπαντος ὅμως εἶναι ἕνα κέντρο τοῦ σύμπαντος. Ὅπου νά πᾶμε θά εἴμαστε πάντοτε στήν καρδιά τοῦ σύμπαντος. Δηλαδή μέ ἄλλα λόγια δέν θά βροῦμε ποτέ μία ἄκρη. Καί ποτέ δέν μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ἐδῶ φθάσαμε στά σύνορα, πέρα ἀπό τά ὁποῖα δέν ὑπάρχει σύμπαν. Εἶναι ἀκατανόητο. Τό ἀνθρώπινο μυαλό δέν χωράει τήν ἔννοια τοῦ μηδενός. Ὁ ἄνθρωπος πάντα κινεῖται μέσα στό χῶρο καί στό χρόνο. Καί ἐφόσον δέν κατανοεῖ τίποτα ἀπ’ ὅλα αὐτά, ἔδωσε καί τόν ὁρισμό, ὅτι τό σύμπαν εἶναι ἕνα «πεπερασμένο ἄπειρο».
~ Ποιά ἡ φύση τοῦ φωτός. ~
Ἡ φύση τοῦ φωτός, ὅπως πιά τό δεχόμαστε ἀπό τούς φορεῖς τοῦ φωτός, πού εἶναι ὁ ἥλιος, ἡ σελήνη καί τ’ ἀστέρια, ποιά μπορεῖ νά εἶναι; Βεβαίως λέγαμε στό θέμα μας περί τοῦ φωτός, ὅτι εἶναι ἄγνωστη ἡ φύση τοῦ φωτός. Εἶναι γνωστές μόνο οἱ ἰδιότητες, τίς ὁποῖες μπορεῖ νά ἔχει. Ἡ γνώση περί τοῦ φωτός ἔχει περάσει ἀπό μιά κρίση. Στήν ἀρχή τό φῶς μελετήθηκε ἀπό τόν Νεύτωνα (Isaac Newton 1643 - 1727) Ἄγγλος, φυσικός, μαθηματικός, ἀστρονόμος καί μηχανικός. Διατύπωσε τούς νόμους τῆς φυσικῆς, ἀνακάλυψε τό νόμο τῆς παγκόσμιας ἕλξεως καί τό σκεδασμό τοῦ φωτός.) Τό φῶς εἶπε ὁ Νεύτων εἶναι μικρά σωματίδια, βλήματα δηλαδή, καί συνεπῶς τό ὑπήγαγε στή μελέτη τῆς μηχανικῆς. Γι’ αὐτό ἔχουμε τό φαινόμενο τῆς ἀνάκλασης. Πέφτει μία ἡλιακή ἀκτίνα στόν καθρέφτη καί ἀνακλᾶται. Ἡ γωνία πρόσπτωσης ἰσοῦται μέ τήν γωνία ἀνάκλασης. Ἔτσι ὅμως δέν μποροῦσε νά ἑρμηνευθεῖ τό φαινόμενο τῆς διάθλασης. Ὁ Φρεσνέλ (Augustin Fresnel1788 - 1827) εἶπε ὅτι τό φῶς εἶναι κυματοειδοῦς ὑφῆς καί ἔτσι μποροῦσε νά ἐξηγήσει τό φαινόμενο τῆς διάθλασης. Τελικά παρετηρήθη ὅτι τό φῶς ἔχει διπλή συμπεριφορά. Συμβαίνει καί τό φαινόμενο τῆς ἀνάκλασης καί τό φαινόμενο τῆς διάθλασης. Τέλος ὁ Ντέ Μπρολί (Louis De Broglie 1892 - 1987) εἶπε ὅτι τό φῶς στήν ὑφή του εἶναι δυό πράγματα. Εἶναι καί βλῆμα, σωμάτιον, εἶναι καί κύμα. Κι ἔτσι συνενώνει καί τίς δυό θεωρίες. Παρά ταῦτα ὅμως ἡ φύση τοῦ φωτός παραμένει ἄγνωστη. Διότι δέν εἶναι τίποτα ἄλλο παρά ἡ φύση τῆς ἐνέργειας ἤ ἡ φύση τῆς ὕλης, ἡ ὁποία παραμένει ἄγνωστη. Καί φαίνεται ὅτι πάντα στόν ἄνθρωπο θά παραμένει ἄγνωστη.
~ Ἡ φωτεινότητα καί ἡ καυστικότητα τοῦ φωτός. ~
Ὅμως ἀπό τίς ἰδιότητες μποροῦμε πολλά πράγματα νά ἔχουμε. Δυό βασικές ἰδιότητες τοῦ φωτός εἶναι ἡ φωτεινότητα καί ἡ καυστικότητα.
Δηλαδή τό φῶς φωτίζει, τό φῶς καίει. Τό φῶς ἔχει πάρα πολλές ἰδιότητες. Ἔχει καί βιολογικές ἰδιότητες, ἔχει καί χημικές ἰδιότητες κτλ.. Ἀλλά μένω σ’ αὐτές τίς δυό, τίς ὁποῖες καί θά σχολιάσω.
~ Ἡ φωτεινότητα τοῦ φωτός. ~
Τό φῶς εἶναι τρόπον τινά εἰκόνα τῆς δόξας τοῦ φωτός. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ καί ἡ δημιουργία ἀντιπροσωπευομένη ἀπό τό φῶς εἶναι εἰκόνα ὄχι τοῦ Θεοῦ, ἀλλά τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ. Ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ εἶναι φῶς. Μόνο εἶναι φῶς ἄκτιστο. Εἶναι ἀδημιούργητο. Συνιστᾶ τρόπον τινά αὐτή τή θεότητα. Λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὅτι ὁ Θεός φῶς ἐστι! Εἶναι ὁ Θεός φῶς. (Α’ Ιωάννου, κεφ. 1, 5) Ἀλλά ἀφοῦ ὁ Θεός εἶναι φῶς, τό φῶς αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ οἱ ἄνθρωποι δύνανται νά τό δοῦν. Ἐνῶ τόν Θεό δέν μπορεῖ κανείς νά τόν δεῖ. «Θεόν οὐδείς ἑώρακε πώποτε» (Κατά Ιωάννην, κεφ. 1, 18) Τόν Θεό ποτέ κανείς δέν ἔχει δεῖ «οὐδέ ἰδεῖν δύναται» Οὔτε μπορεῖ νά δεῖ. Ἔτσι πῶς θά μπορούσαμε νά ταιριάξουμε τό «Ποτέ δέν εἶδε, οὔτε μπορεῖ νά δεῖ» μέ τό «εἶδον καί τήν δόξαν Αὐτοῦ». (Κατά Λουκάν, κεφ 9, 32) Ἡ θεία δόξα δέν ἀποτελεῖ στοιχεῖο τῆς οὐσίας τοῦ Θεοῦ. Ἡ θεία δόξα εἶναι ἄκτιστη, ἀδημιούργητη πλήν ὅμως εἶναι ὁρατή. Ἡ θεία δόξα καί ὄχι ἡ οὐσία τοῦ Θεοῦ εἶναι αὐτή πού ἀνακλᾶται ἀπό τό φυσικό φῶς, τό κτιστό, τό δημιουργημένο φῶς, πού ἔχουμε μέσα στήν δημιουργία. Συνεπῶς ἡ φωτεινότητα τοῦ φωτός μᾶς βοηθεῖ νά μιλήσουμε γιά τή φωτεινότητα τῆς θείας δόξας. Ὁ Χριστός εἶπε ὅτι «οἱ δίκαιοι ἐκλάμψουσιν ὡς ὁ ἥλιος ἐν τῇ βασίλειᾳ τοῦ Πατρός αὐτῶν». Θά λάμψουν σάν τό ἥλιο στήν βασιλεία τοῦ Πατέρα τους. Ὁλόκληρη ἡ ὕπαρξη τοῦ δικαίου θά γίνει φῶς! Καί ἡ ψυχή του καί τό σῶμα του. Ὅταν θ’ ἀναστηθοῦμε θά γίνουμε φῶς. Ὥστε στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐκεῖνο πού θά ὑπάρχει θά εἶναι τό φῶς. Τό ἄκτιστο φῶς! Ἡ θεία δόξα! Εἰκόνα τοῦ ὁποίου εἶναι τό φῶς τό κτιστό. Ἔτσι τό φῶς εἶναι φορέας τῆς μακαριότητας τοῦ Θεοῦ. Ὅταν δέχομαι τό ἡλιακό φῶς, τί παθαίνω, τί ὑφίσταμαι; Μέ ζωογονεῖ βιολογικά. Γιατί ἄν εἶμαι στό σκοτάδι θά ἀρρωστήσω. Μοῦ δίνει μία θερμότητα. Μοῦ δίνει μία θαλπωρή, μοῦ δίνει πολλά στοιχεῖα. Ἔχω χημικές μεταβολές μέσα μου ἀπό τό φῶς. Ἔτσι καί ἡ θεία δόξα, τό φῶς τῆς θείας δόξας. Γίνεται φορέας θείας μακαριότητος. Ἡ θεία δόξα μοῦ δίνει τή χαρά, τήν ἀνεκλάλητη χαρά, τήν εἰρήνη καί πᾶσα εὐτυχία. Προπαντός ὅμως τήν γνώση τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι αὐτή ἡ θεία δόξα κουβαλάει μαζί της ὅλα αὐτά τά στοιχεῖα τῆς μακαριότητας τοῦ Θεοῦ. Αὐτό θά συμβαίνει στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Δηλαδή ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ εἶναι φῶς. Καί φωτίζει τούς πιστούς. Πάρτε ἕνα μικρό παράδειγμα. Οἱ τρεῖς μαθητές Πέτρος, Ἰάκωβος καί Ἰωάννης ἐπάνω εἰς τό Θαβώρ, τί ἐδέχθησαν; Ἐδέχθησαν τό φῶς τῆς θείας δόξας. Ἔλαμψε ὁ Χριστός. Καί αὐτή ἡ θεία δόξα ἐφώτισε τά πρόσωπα τῶν μαθητῶν. Καί εἶπε ὁ Ἄπ. Πέτρος «καλόν ἐστι ἡμᾶς ὧδε εἶναι». (Κατά Λουκάν, κεφ 9, 33) Εἶναι πολύ ὡραία νά εἴμαστε ἐδῶ.
~ Ἡ καυστικότητα τοῦ φωτός. ~
Ἀλλ’ ὅπως τό φῶς ἔχει καυστικότητα καί ἄν ἐκτεθῶ στίς ἡλιακές ἀκτῖνες θά καῶ, ἔτσι καί τό φῶς τῆς θείας δόξας ἔχει καί καυστικότητα. Καί ποιά εἶναι αὐτή ἡ καυστικότητα; Εἶναι αὐτή πού καίει τούς ἀσεβεῖς. Λέμε ὅτι στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ὑπάρχει φῶς. Ἐνῶ στήν κόλαση ὑπάρχει τό πῦρ τό αἰώνιο, πού κατακαίει. Καί ταυτοχρόνως λέμε ὅτι θά ὑπάρχει σκότος, σκότος ἐξώτερον. Ἐξώτερο θά πεῖ ἀπομακρυσμένο σκοτάδι, πυκνό σκοτάδι, χωρίς ἴχνος φωτός. Αὐτή εἶναι ἡ φωτιά τῆς κολάσεως. Ἡ φωτιά αὐτή θά εἶναι ἀφεγγής. Δέν θά φωτίζει. Ὅταν φεύγει ἀπό τό Θεό ἡθεία δόξα, ἡ φωτεινότητα τῆς θείας δόξας θα σταματᾶ στούς δικαίους. Θά σταματᾶ στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Χωρίς τήν καυστικότητα. Καί θα συνεχίζει νά πηγαίνει στούς ἁμαρτωλούς στήν κόλαση χωρίς τήν φωτεινότητα, ἀλλά μόνο μέ τήν καυστικότητα. Γι’ αὐτό στήν κόλαση θά ὑπάρχει αὐτός ὁ φοβερός βασανισμός. Εἶναι ἡ καυστικότητα τῆς θείας δόξας, τοῦ θείου φωτός χωρίς τήν φωτεινότητα.
~ Τά οὐράνια σημεῖα. ~
Αὐτά μποροῦμε νά τά ἔχουμε καί στό κτιστό φῶς, γιά νά μποροῦμε νά συλλάβουμε τί συμβαίνει στήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί τί συμβαίνει στήν κόλαση. Γι’ αὐτό ἔμεινα στίς δυό αὐτές ἰδιότητες τοῦ φωτός, δηλαδή στήν καυστικότητα καί στήν φωτεινότητα. Προχωρῶ. Καί συνεχίζει ὁ ἱερός συγγραφέας νά λέγει: «Καί ἔστωσαν (ποιοί; Οἱ φωστῆρες οἱ μεγάλοι. Ὁ ἥλιος καί ἡ σελήνη. Καί οἱ ἀστέρες εἶναι, ἀλλά προπαντός ὅμως ὁ ἥλιος καί ἡ σελήνη) εἰς σημεῖα καί εἰς καιρούς καί εἰς ἡμέρας καί εἰς ἐνιαυτούς». Καί νά σταθοῦν τά οὐράνια σώματα σέ σημάδια, σέ καιρούς, σέ ἡμέρες καί σέ χρονιές, ἐνιαυτούς, ἔτη. Τέσσερα λοιπόν στοιχεῖα. Τέσσερα στοιχεῖα τά ὁποῖα εἶναι παραπέρα ἀπό τήν φωτεινότητά τους. Ἡ φωτεινότητα τοῦ ἥλιου μᾶς δίνει πολλά ἀγαθά ἐπάνω στήν ἐπιφάνεια τῆς γῆς. Χωρίς φῶς δέν μπορεῖ νά ζήσει τίποτα. Πέρα ἀπό τό φῶς ἔχουμε καί ἄλλα στοιχεῖα. Ὅπως βλέπουμε ἐδῶ εἶναι σημεῖα, γιά νά δείχνουν καιρούς, ἡμέρες καί χρόνια. Δηλαδή μέτρηση τοῦ χρόνου. Καί ἀκόμη, ἄν τό θέλετε ἐκεῖνο τό «σημεῖα» δέν εἶναι μέτρηση τοῦ χρόνου μόνο.
~ Τά μετεωρολογικά σημεῖα. ~
Γιά νά τά δοῦμε αὐτά, μέ κάποια συντομία. Κατ’ ἀρχάς εἶναι τά σημεῖα. Ποιά εἶναι αὐτά τά σημεῖα; Εἶναι τά μετεωρολογικά σημεῖα. Μετεωρολογικά, φυσικά φαινόμενα. Ὅπως εἶναι ἡ ὑγρασία, τό ψῦχος, ἡ κακοκαιρία, ἡ θύελλα, πού ὅλα αὐτά καθορίζονται ἀπό τά οὐράνια σώματα καί ἀπό τή θέση τους ὡς πρός τή γῆ. Ἤ μᾶλλον ἀπό τή θέση τῆς γῆς ὡς πρός αὐτά ἀκριβέστερα. Ἄν ὑποτεθεῖ ὅτι ἡ γῆ εἶναι κεκλιμένη, ἔχει κεκλιμένο τόν ἄξονά της κατά τρόπο πού τό βόρειο ἡμισφαίριό της, στό ὁποῖο βρισκόμαστε ἐμεῖς, δέχεται τίς ἀκτῖνες τοῦ ἡλίου πλαγίως, ὥστε νά ἐκθέτει στόν ἥλιο περισσότερο τό νότιο ἡμισφαίριό της καί λιγότερο τό βόρειο ἡμισφαίριό της, τότε προφανῶς ἔχουμε χειμώνα. Ἔτσι ἔχουμε τό φαινόμενο τοῦ χειμώνα. Καί τί σημαίνει χειμώνας. Σημαίνει ὑγρασία, αὔριο καλοκαιρία, μετά θύελλα, χιόνι, ταραχή τοῦ νεροῦ τῆς θάλασσας, ἄνεμοι. Ὅλα αὐτά τά στοιχεῖα εἶναι σημεῖα πού δημιουργοῦνται ἀπό τήν θέση ἤ τή σχέση τῆς γῆς ἀπέναντι στά οὐράνια σώματα.
~ Τά πνευματικά σημεῖα. ~
Ἀκόμη σημεῖα εἶναι καί πνευματικά σημεῖα. Ὁ ἥλιος καί ἡ σελήνη καί τ’ ἄλλα ἀστέρια εἶναι φυσικά σώματα, ταυτοχρόνως μᾶς δίνουν σημεῖα πνευματικά. Καί νά σᾶς πῶ μερικά. Ὅπως θά ἐνθυμεῖστε ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ εἶχε ζητήσει νά παραταθεῖ ἡ ἡμέρα, γιά νά δοθεῖ ἔκβαση νικηφόρα τῶν Ἑβραίων ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν του. Καί εἶπε ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ, νά σταθεῖ ὁ ἥλιος. (Ιησούς του Ναυή, κεφ. 10, 12) Καί στάθηκε! Ὁ ἥλιος! Αὐτό τό «στάθηκε» εἶναι ἕνα σημεῖο. Ἀλλά ἕνα σημεῖο τό ὁποῖον δέν εἶναι φυσικό, εἶναι πνευματικό σημεῖο. Αὐτό ἦταν τό ἀποτέλεσμα μιᾶς προσευχῆς ἑνός ἀνθρώπου, γιά τήν ἐπιτυχία ἑνός ἔργου πού ὁ Θεός ὡς κύριος τοῦ παντός δύναται νά τό δώσει. Ἀκόμη ἔχουμε ὄχι μόνο σταμάτημα τοῦ ἥλιου, ἀλλά καί ἀναδρομή τοῦ ἥλιου. Ἐνῶ δηλαδή κινεῖται ἀπό τήν Ἀνατολή πρός τή Δύση, νά κινηθεῖ ὁ ἥλιος ἀπό τή Δύση πρός τήν Ἀνατολή. Δηλαδή σέ κάποιο σημεῖο, ὅταν τείνει νά βασιλεύσει, ν’ ἀρχίσει ν’ ἀνεβαίνει πρός τά ἐπάνω πάλι. Ἀλλά ἀντίθετα αὐτό συνέβη στήν ἐποχή τοῦ Ἠσαΐα . Ὅταν ἐκεῖ εἶπε τήν μεγάλη του προφητεία ὁ Ἠσαΐας, δίνοντας αὐτό σημεῖο: «Ἰδού ἡ Παρθένος ἐν γαστρί ἕξει καί τέξεται υἱόν καί καλέσουσι τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ». (Ἡσαΐας, κεφ. 7, 14) Νά ἡ Παρθένος θά ἐγκυμονήσει καί θά γεννήσει υἱό. Τό ὄνομά του; Προφητικό ὄνομα. «Μαζί μας ὁ Θεός». Δηλαδή; Θά εἶναι ὁ Θεός αὐτός! Σημεῖο! Ἀλλά τό σημεῖο αὐτό ἔπρεπε νά βεβαιωθεῖ. Καί βεβαιώνεται μ’ ἕνα ἄλλο σημεῖο. Φυσικό σημεῖο. Μέ τήν ἀναδρομή τοῦ ἥλιου. Καί τότε εἶχαν ἡλιακά ρολόγια μέ βαθμίδες, καί τότε οἱ βαθμίδες ἄρχισαν νά δείχνουν τόν ἥλιο νά γυρίζει πρός τά πίσω. Εἶναι καταπληκτικό. Ἕνα θαῦμα καί αὐτό. Θαῦμα, ἀληθινό θαῦμα! Πάντως ὅμως σημεῖο, διότι ἔδειχνε τό σημεῖο αὐτό ἕνα ἄλλο σημεῖο. Τό σημεῖο τῆς ἐνανθρώπησης τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Καί σημεῖο θά πεῖ στή γλώσσα τῆς Ἁγίας Γραφῆς θαῦμα. Ἐποίησε, λέγει, ὁ Ἰησοῦς σημεῖα. Δηλαδή θαύματα. Σᾶς θυμίζω ἀκόμη τό ἀστέρι τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ. Καί αὐτό τί ἦταν; Ἕνα σημεῖο! Ἦταν φυσικό ἀστέρι; Ὄχι, φυσικά. Ἀλλά ὡστόσο, εἶναι ἕνα ἀστέρι, κατά τό φαινόμενο, καί τό βλέπουμε νά δείχνει τόν τόπο τῆς γέννησης τοῦ Χριστοῦ. Ἔχουμε ὅμως ἕνα καθαρά φυσικό φαινόμενο, τό ὁποῖο δέχεται τήν ἐπίδραση, τήν ἄμεση ἐπίδραση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ καί φεύγει ἀπό τά φυσικά του ὅρια. Εἶναι ὁ σκοτισμός τοῦ ἥλιου ἐπί τρίωρο κατά τήν σταύρωση τοῦ Χριστοῦ, ὅταν εἶδε ὁ Κεντυρίων, ὁ ἑκατόνταρχος, νά σκοτίζεται ὁ ἥλιος χωρίς νά εἶναι ἔκλειψη. Ἀναδρομικά πηγαίνοντας ἡ ἐπιστήμη δέν βρίσκει ἔκλειψη τότε. Καί ἄν θά θέλαμε νά ποῦμε γιά ἔκλειψη ἡλίου, σέ περίπτωση ἔκλειψης ποτέ δέν μένει σκότος ἐφ’ὅλης της γῆς. Φυσικά ἐννοεῖ τή γῆ τῆς Ἰουδαίας καί κατ’ ἐπέκταση ὁλόκληρη τή γῆ. Ἡ ἔννοια τοῦ σκότους τοῦ ἐφ’ὅλης τῆς γῆς εἶναι διαφοροποιουμένη πάντοτε στήν Ἁγία Γραφή. Ἔχοντας τήν παράδοση τοῦ ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου γιά τό θέμα αὐτό, φαίνεται ὅτι αὐτό ἦταν ἕνα φαινόμενο παγκόσμιο. Ὁ σκοτισμός, λοιπόν, τοῦ ἥλιου δέν ἦταν ἀποτέλεσμα ἔκλειψης, διότι ἐπί τρίωρο ἔμεινε σκότος. Εἶναι γνωστό ὅτι ποτέ δέν κρατάει ἔκλειψη ἡλίου 3 ὦρες. Ποτέ. Ἀλλά μόνο λίγη ὥρα. Ἐδῶ ἔχουμε ἕνα σημεῖο. Τό σημεῖο αὐτό ἔδειχνε ἕνα ἄλλο σημεῖο. Ὅτι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ πέθανε ἐπί τοῦ σταυροῦ ἔχοντας θεατή σάρκα. Πέθανε σάν ἀποτέλεσμα τῆς κακουργίας τῶν ἀνθρώπων. Καταπληκτικό!
~ Ἐσχατολογικά σημεῖα. ~
Περιμένουμε ἀκόμη καί ἄλλα σημεῖα, τά ἐσχατολογικά. Τό βιβλίο τῆς Ἀποκάλυψης λέγει, ὅτι ὁ ἥλιος καί ἡ σελήνη θά σκοτισθοῦν. Καί τά ἀστέρια θά πέφτουν. (Αποκάλυψις Ιωάννου, κεφ. 8, 12) Αὐτά τά σημεῖα εἶναι πολύ σπουδαῖα καί τά λέμε «σημεῖα τῶν καιρῶν». Ὄχι τοῦ καιροῦ τοῦ μετεωρολογικοῦ, ἀλλά τοῦ πνευματικοῦ καιροῦ. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ὁ δημιουργός τοῦ παντός, δίνει τήν εὐκαιρία νά δοῦμε τά πράγματα ἔτσι. «Ὀψίας γενομένης λέγετε». (Ὅταν βραδιάσει, ὅταν γίνει ἑσπέρα λέγετε) εὐδία. (δηλαδή καλός καιρός) πυρράζει γάρ ὁ οὐρανός»·(διότι ὁ οὐρανός εἶναι κόκκινος. Τό λέμε κι ἐμεῖς σήμερα. Ὅταν ἡ δύση εἶναι κόκκινη αὔριο θά ἔχουμε καλό καιρό)· καί πρωί· σήμερον χειμών· πυρράζει γάρ στυγνάζων ὁ οὐρανός»· (Τό πρωί λέτε: χειμώνα θά ἔχουμε σήμερα. Γιατί; Διότι ἡ ἀνατολή εἶναι κόκκινη καί ἔχει σύννεφα. Στυγνάζων ὁ οὐρανός, δηλαδή εἶναι σκυθρωπός, ἔχει σύννεφα. Καί θά ἔχουμε χειμώνα πράγματι, τό πρωί, τήν ἀνατολή, ὅταν ἔχουμε σύννεφα κι εἶναι κόκκινη ἡ ἀνατολή ἔχουμε κακοκαιρία).Υποκριταί , τό μέν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τά δέ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι»; (Ὑποκριτές, τά σημεῖα τῶν καιρῶν, τά σημεῖα πού δίνουν τά μετεωρολογικά στοιχεῖα, τά διακρίνετε, καί τά ξέρετε. Τά σημεῖα τῶν πνευματικῶν καιρῶν δέν τά διακρίνετε; Δέν τά βλέπετε; (Κατά Ματθαίον, κεφ. 16, 2-3) Εἴδατε παρακαλῶ; Γι’ αὐτό λέγει καί ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος πρός τόν Ἅγιον Πολύκαρπον σέ μία ἐπιστολή, ὅταν πήγαινε γιά τό μαρτύριο: «Τούς καιρούς καταμάνθανε, τόν ἀναμενόμενον προσδόκα». Καταμάνθανε, νά μελετᾶς καί νά μαθαίνεις ἐπακριβῶς τούς καιρούς. Ποιούς καιρούς; Τά σημεῖα τῶν καιρῶν. Τούς πνευματικούς καιρούς. Καί νά ἀναμένεις καί νά προσδοκᾶς ἐκεῖνον τόν ὁποῖον περιμένουμε. Τόν Ἰησοῦ Χριστό! Κι ἐμεῖς νά μελετοῦμε τά σημεῖα τῶν καιρῶν, τά πνευματικά σημάδια, ὅταν βλέπουμε τούς ἀνθρώπους νά πέφτουν πολύ στήν ἁμαρτία, τό φαινόμενο τῆς ἀποστασίας, τό σημεῖο τῆς ἀποστασίας καί νά λέμε: «Ἐγγύς ὁ Κύριος!». Κοντά εἶναι ὁ Χριστός. Δέν θ’ ἀργήσει νά ἔρθει.
~ Ἐφάμαρτη ἡ μανία τῆς ἀστρολογίας. ~
Αὐτά ἀποτελοῦν τά σημεῖα τῶν καιρῶν. Ἀλλά ἐάν ὁ ἥλιος καί ἡ σελήνη ἔγιναν γιά νά διακρίνονται οἱ καιροί, τότε ἀποκλείεται κάθε ἀστρολογία καί κάθε τερατοσκοπία. Τί εἶναι ἡ ἀστρολογία; Άν καί ὑπῆρχε πάντοτε ἡ ἀστρολογία καί ἀπασχολοῦσε τούς ἀνθρώπους, στήν ἐποχή μας ὅμως ἔγινε μανία. Δέν ὑπάρχει ἐφημερίδα καί περιοδικό πού νά μήν δημοσιεύσουν ἕνα ζωδιακό πίνακα, ἀστρολογικό πίνακα πού νά σᾶς πληροφοροῦν την κάθε ἡμέρα, ποιά θά εἶναι ἡ πορεία τοῦ ἀστερισμοῦ σας καί τῆς τυχῆς σας καί τί θά σᾶς συμβεῖ μέσα στήν ἡμέρα αὐτή! Δηλαδή νά συμβουλευτούμε και να δούμε τί πρέπει συμβουλή να πάρουμε, και πώς σήμερα θά κινηθοῦμε. Ἔχουν τίποτα τ’ ἀστέρια νά μᾶς ποῦν; Νά φυλάξει ὁ Θεός! Τήν πορεία τῆς ζωῆς μας τήν ρυθμίζει ὁ Θεός καί ἡ δική μας ἐλευθερία. Τά ἀστέρια ἐπιδροῦν ἐπί τῆς γῆς, για να λέμε ὅτι γεννήθηκα τόν Γενάρη, τόν Μάη ἤ τόν Σεπτέμβρη καί βρίσκομαι κάτω ἀπό τόν Α ἤ Β ἤ Γ ἀστερισμό καί δέχομαι τής επιδράσεις τοῦ ἀστερισμοῦ ἐκείνου, και ότι πρέπει κάτω από αυτές της επιδράσεις, να υπάρξει ολόκληρη η ζωή μου; Ὁ Θεός νά φυλάξει! Ποτέ μήν ἀσχοληθείτε μήν τήν ἀστρολογία! Ποτέ μήν πείτε τί ἔχουν τ’ ἀστέρια νά μου ποῦν, ἤ νά ψάχνετε μέ κάποια περιέργεια, νοσηρή πάντοτε, ἐκείνους τούς πίνακες τούς ἀστρολογικούς, στίς ἐφημερίδες καί τά περιοδικά, γιά νά μάθετε περί τίνος πρόκειται. Σᾶς πληροφορῶ ὅτι πρόκειται περί πολύ μεγάλης ἁμαρτίας. Διότι ἐκεῖ, ἔχουμε τά σημεῖα τοῦ διαβόλου. Ὁ Θεός γιά νά μᾶς τιμωρήσει ἀφήνει νά βγοῦν ἐκεῖνα τά ὁποῖα συμβουλευόμαστε δίνοντας -φοβερό καί νά τό λέει κανείς- πνεῦμα πλάνης. Καί ὅταν εσείς συμβουλεύεστε τον αστρολογικό πίνακα και σας βγαίνουν αὐτά πού λένε οἱ ἀστρολόγοι, τότε νά τό ξέρουμε, σᾶς ἐγκατέλειψε ὁ Θεός. Σας ἔδωσε πνεῦμα πλάνης γιά νά ἐπαληθεύουν, και εσύ να πιστεύεις αυτά και να μένεις σ' αυτά. Και αν σου δώσει κάποιος συμβουλή και σου πεί, τί και πώς, εσύ να πείς τί λές, αφού επαληθεύουν, ἐδῶ εἶναι τό δυστύχημα. Προσέξτε, θά τό ἐξομολογηθεῖτε στήν ἐξομολόγησή σας, ἄν ἀσχοληθήκατε μέ τήν ἀστρολογία, τά ζώδια κλπ. Προσέξτε, εἶναι πάρα πολύ σοβαρή ἁμαρτία! Ἀκόμα δέν ὑπάρχει, ἀλήθεια, σταματημός γύρω ἀπό τά φοβερά αὐτά πράγματα εἶναι καί ὅταν ἔχουμε τόν λεγόμενο σεληνιασμό. Ὅτι δῆθεν ἀπό τίς ἀλλοιώσεις τῆς σελήνης ἔχουμε ἐπίδραση ἐπί τῶν ἀνθρώπων καί ὑφίστανται τό γνωστό νόσημα τοῦ σεληνιασμοῦ. Πέφτει χάμω καί ἀφρίζει κτλ. κτλ. Δέν ἔχει καμία σχέση μέ τήν σελήνη τό φαινόμενο, καμία σχέση. Ἀλλά ὁ διάβολος τά κάνει ἔτσι, τά πιστεύουν οἱ ἄνθρωποι ὅτι δέχονται τήν ἐπίδραση τῶν οὐρανίων σωμάτων. Καί ἀκόμα, ἔχουμε κι ἄλλα πράγματα, ὅταν ἐπί παραδείγματι βγεῖ κανείς πολύ στόν ἥλιο καί πάθει μία ἡλίαση, μετά πονάει τό κεφάλι, γίνεται τό γνωστό ξεμέτρημα τοῦ ἥλιου. Ξεμετρᾶμε τόν ἄνθρωπο γιά νά τοῦ φύγει ὁ πονοκέφαλος ἀπό τήν ἐπίδραση τοῦ ἥλιου. Ὅλα αὐτά εἶναι δαιμονικά. Προσέξτε! Ἄν πᾶτε σέ κάποιον ἄνθρωπο καί ἀρχίσει νά μετράει καί νά λέει λόγια, να το ξέρετε, βρισκόμαστε στην περίπτωση που μιλάμε τόση ώρα, εἶναι φοβερή ἁμαρτία. Εἶναι ἡ πόρτα τοῦ Σατανᾶ!
~ Ὁ κατάλληλος καιρός γιά κάθε ἐνέργεια. ~
Ἀλλά, ἄς προχωρήσουμε. Ἔχουμε καί τούς καιρούς. Σημεῖα, καιροί, ἡμέρες, ἐνιαυτοί. Τί εἶναι οἱ καιροί; Εἶναι ὁ χρόνος τῆς σπορᾶς. Τῆς ἀνθήσεως. Τῆς καρποφορίας. Πότε θά σπείρουμε, πότε θά θερίσουμε. Εἶναι ὁ καιρός τῆς μεταναστεύσεως τῶν πτηνῶν. Βλέπετε; Τά χελιδόνια βλέπουν. Εἶναι θαυμάσιοι μετεωρολόγοι τά χελιδόνια. Γνωρίζουν πότε πρέπει νά ἔρθουν στίς βόρειες χῶρες καί πότε πρέπει νά φύγουν γιά τίς νότιες χῶρες. Ἀκόμα εἶναι ὁ καιρός τῶν ἐμπορικῶν ἐπιχειρήσεων. Λέμε, ὅτι ξεκινᾶμε τώρα γιά τίς δουλειές μας. 1η Σεπτεμβρίου, ξεκινᾶμε τό σχολεῖο κ.ο.κ.. Εἶναι τά ταξίδια, πού παλαιότερα μάλιστα ὑπολόγιζαν τούς καιρούς. Διότι δέν εἶχαν τό πετρέλαιο, τόν ἠλεκτρισμό καί ἐκινοῦντο μέ τόν ἄνεμο. Τά πλοῖα ἦταν ἀτελῆ καί ὑπολόγιζαν τίς φουρτοῦνες καί τούς ἀνέμους. Μέ ἄλλα λόγια εἶναι τό μέτρημα τῶν ἀνθρωπίνων διακινήσεων. Εἶναι ἐκεῖνο τό ὁποῖο λέγει ὁ σοφός Σολομώντας: «Καιρός τῷ παντί πράγματι». (Εκκλησιαστής, κεφ. 3,1) Πόσο σοφό εἶναι αὐτό! Ἀκόμη λέγει: «Καιρός τοῦ σιγᾶν καί καιρός τοῦ λαλεῖν».(Ό.π.,7) Εἶναι ὁ καιρός νά μιλήσεις, ἀλλά καί ὁ καιρός νά σιωπήσεις. Ὁ καιρός νά γελάσεις καί ὁ καιρός νά πενθήσεις. Ἄν γελᾶς ἐκεῖ πού πρέπει νά πενθήσουν οἱ ἄλλοι, εἶσαι γελοῖος. Ἄν μιλᾶς ἐκεῖ πού οἱ ἄλλοι σιωποῦν, εἶσαι ἀνόητος. Θά μιλήσεις, ὅταν πρέπει νά μιλήσεις. Δέν θά μιλήσεις, ὅταν δέν πρέπει νά μιλήσεις. Καιρός τοῦ σιγᾶν, καιρός τοῦ λαλεῖν. Ὁ καιρός πού θά κτίσουμε, λέει, ὁ καιρός πού θά γκρεμίσουμε. Ὁ καιρός πού θά φυτέψουμε καί ὁ καιρός πού θά ξεφυτέψουμε. (Ό.π.,2) Καί γιά νά μήν πολυπραγμονῶ ὑπάρχει ὁ κατάλληλος καιρός γιά κάθε πράγμα. Καί ξέρετε τί δίνει τό μέτρο τῆς σύνεσης στόν κάθε ἄνθρωπο; Τό νά μπορεῖ στόν κάθε καιρό νά κάνει ἐκεῖνο πού πρέπει.
Ἕνα πολύ πρακτικό καί γρήγορο παραδειγματάκι. Εἶσαι μαθητής καί μαθήτρια; Αὐτό σημαίνει: Εἶναι ὁ καιρός πού πρέπει νά διαβάσεις. Ἐάν δέν διαβάσεις τώρα πού εἶσαι μαθητής καί μαθήτρια, καί πεῖς· «δέν βαριέσαι», τότε πότε θά πρέπει νά διαβάσεις; Ὅταν πιά θά ἔχει περάσει ἡ ἡλικία τοῦ σχολείου σου; Τότε εἶναι ἀργά πιά. Θά πεῖς λοιπόν: Τώρα εἶναι καιρός νά διαβάσω. Ἤ εἶναι ὁ καιρός νά φτιάξω τόν χαρακτῆρα μου. Πότε θά τόν φτιάξεις; Ἅμα δέν τόν φτιάξεις τώρα πού εἶσαι στήν ἐφηβική σου ἡλικία; Πότε θά τόν φτιάξεις; Ἅμα μεγαλώσεις; Δέν πρόκειται νά φτιαχτεῖ. Δέν πρόκειται. Αὐτά ὡς πρός τούς καιρούς.
~ Ἡ διαδοχή τῶν ἡμερῶν. ~
Τό τρίτο εἶναι οἱ ἡμέρες. Εἶναι γιά νά διακρίνουμε τήν ἕβδομη ἡμέρα. Βλέπετε ὁ Θεός τί ὡραία πού τά ἔχει κάνει. Νυχτώνει, ξημερώνει κι ἔτσι μετρᾶμε αὐτές τίς διαδοχές τῆς ἡλιοφάνειας. Τί θά πεῖ ἔχω ἡμέρα; Ἔχω ἡλιοφάνεια. Τί θά πεῖ ἔχω νύχτα; Ἔχω τήν ἀπουσία τοῦ ἡλιακοῦ φωτός. Καί συνεπῶς τί εἶναι τό ἡμερονύκτιο; Μία διαδοχή φωτός καί σκότους. Ἔτσι μετρῶ τίς ἡμέρες. Καί ἔχω τήν ἕβδομη ἡμέρα, τήν ἡμέρα τῆς ἀνάπαυσης. Ἀκόμα, τήν πρώτη τοῦ μηνός. Ἡ πρώτη τοῦ ἔτους. Ἀκόμη τίς γιορτές. Τί σοφά πού εἶναι! Ὅλα ἀπό τά οὐράνια σώματα ὅπως ὁ Θεός τά ἔχει τοποθετήσει.
~ Ἡ μέτρηση τῶν χρόνων. ~
Καί τέταρτο εἶναι οἱ ἐνιαυτοί. Τά χρόνια. Εἶναι καί τά σεληνιακά χρόνια. (Ἔχουμε καί τήν σεληνιακή μέτρηση. Δέν τήν χρησιμοποιοῦμε ὅμως). Ἔχουμε καί τά ἡλιακά ἔτη, τά ἡλιακά χρόνια. Αὐτά χρησιμοποιοῦμε. Λέμε ἕνας χρόνος, εἶναι μία πλήρη περιφορά τῆς γῆς περί τόν ἥλιο. Καί αὐτά εἶναι γιά νά μετρᾶται ὁ χρόνος. Λέμε, τόσα χρόνια ἀπό ἐκεῖνο τό γεγονός. Καί ἀκόμα γιά νά κάνουμε καί ἐξακρίβωση αὐτῆς τῆς ἀνακύκλησης τῶν φαινομένων. Λέμε φθινόπωρο, ἄνοιξη κτλ., πότε θά ἔχουμε φθινόπωρο, πότε θά ἔχουμε ἄνοιξη. Καί ἀκόμα μετρᾶμε τήν ἀνθρώπινη ζωή. Τά ζῶα ἔχουνε τήν αἴσθηση τοῦ χρόνου. Τήν ἔχουν, ὄχι σάν μέτρηση ὅμως. Τό ζῶο δέν ξέρει ὅτι θά πεθάνει. Ὁ ἄνθρωπος ὅμως ξέρει ὅτι θά πεθάνει. Αὐτό τοῦ συνιστᾶ βέβαια καί τήν τραγικότητα. Ἄν εἶναι πιστός ὅμως λέγει: Εἶναι ὁ χρόνος πού πρέπει νά μετανοήσω καί ὅτι πρέπει νά φύγω ἀπό τήν παροῦσα ζωή γιά τήν παντοτινή, τήν αἰώνια πατρίδα μου. «Οὐκ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν». (Προς Εβραίους, κεφ. 13, 14) Πῶς θά γίνει αὐτό; Ὅταν μποροῦμε νά μετρᾶμε τά χρόνια τῆς ζωῆς μας. Ὁ ἥλιος, ἡ σελήνη, τ’ ἀστέρια ἐπιδροῦν ἐπάνω στή γῆ μας ποικιλοτρόπως. Ἐπιδροῦν πάνω στή ζωή μας μέ τήν θερμότητά τους, μέ τίς χημικές ἀλλοιώσεις, μέ φαινόμενα, ὅπως τό φαινόμενο τῆς βροχῆς, τό φαινόμενο τῆς παλλίροιας. Ὅλα αὐτά ἔχουν τήν ἀξία τους καί δίνουν τήν κίνηση ἐπάνω στόν πλανήτη μας, τή γῆ. Ἀλλά ὑπάρχει ὅμως κι ἕνα μυστικό νόημα καί τοῦ ἥλιου καί τῆς σελήνης. Ποιό εἶναι αὐτό τό μυστικό νόημα; Εἶναι ὅτι ἡ σελήνη εἶναι τό σύμβολο τῆς μεταβολῆς τῶν γήινων πραγμάτων. Ἐπειδή ἔχει φάσεις, ἀλλάζει ὁ δίσκος σέ φωτεινότητα. Καί ὁ ἥλιος εἶναι τό σύμβολο τῆς σταθερότητας τῶν οὐράνιων πραγμάτων. Ἔτσι βλέπουμε ὡραιότατα στό βιβλίο τῆς Ἀποκάλυψης, ἡ γυνή, πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία καί ἡ Θεοτόκος, περιβάλλεται τόν ἥλιο καί πατᾶ πάνω στή σελήνη. (Αποκάλυψις Ιωάννου, κεφ. 12, 1) Πού σημαίνει: Πατάει ἐπάνω στά πρόσκαιρα καί μεταβαλλόμενα καί γήινα πράγματα, γιά νά ἔρθει νά μείνει μόνο στά οὐράνια, τά ὁποῖα καί περιβάλλεται. «Γυνή περιβεβλημένη τόν ἥλιον».
Ἐδῶ κλείνουμε καί τή δημιουργία τῆς τέταρτης ἡμέρας μέ τά οὐράνια σώματα. Μένουν πολύ λίγα λεπτά ἀκόμα, θά ἤθελα νά σᾶς ἔλεγα μέ τήν εὐκαιρία πού τό θέμα μας αὐτό εἶναι τό τελευταῖο πρό τῶν ἑορτῶν τῶν Χριστουγέννων, μερικά στοιχεῖα γύρω ἀπό τόν μεγάλο γεγονός τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ.
~ Ἐμβάθυνση στή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ. ~
Ἡ Ἁγία Γραφή, λέγει, ὅτι ὁ Χριστός γεννήθηκε νύκτα. Οἱ βοσκοί πού ἔβοσκαν καί φύλαγαν σκοπιές στά πρόβατά τους τή νύκτα, εἶδαν ἐκεῖνο τό ἐξαίσιο θέαμα, τούς ἀγγέλους ν’ ἀνεβαίνουν καί νά κατεβαίνουν στή γῆ κι ἐκεῖνον τόν ἄγγελο νά τούς λέγει ὅτι σήμερα γεννήθηκε Σωτήρ. Ἦταν νύκτα. Ἔτσι ξέρουμε ὅτι ὁ Χριστός γεννήθηκε νύχτα. Στήν Βηθλεέμ. Ἡ νύχτα εἶναι ἕνα σύμβολο. Εἶναι τό σύμβολο τῆς ἁμαρτίας, τῆς ἄγνοιας καί τῆς εἰδωλολατρίας. Πράγματι ὁ Χριστός γεννήθηκε μέσα σ’ ἕναν κόσμο ἁμαρτίας, ἄγνοιας καί εἰδωλολατρίας. Τί βρῆκε πάνω στή γῆ; Φοβερή ἁμαρτία. Ἔκλυση τῶν ἠθῶν σ’ ἀπίστευτο βαθμό. Τόσο πολύ, ὥστε εἶπε κάποιος: Ἄν λίγο ἀργοῦσε ὁ Χριστός νά ἔρθει στόν κόσμο θά εὕρισκε τήν ἀνθρωπότητα ἕνα πτῶμα. Ἀλλά πότε ἦρθε ὁ Χριστός; Ὅταν ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου. Τότε ἔστειλε ὁ Πατήρ τόν Υἱό Του νά ἔρθει στόν κόσμο. Καί αὐτή ἡ ἀπομάκρυνση τῶν ἀνθρώπων ἀπό τόν Θεό ὁδήγησε στήν εἰδωλολατρία. Καί ὅλα αὐτά τελικά στήν ἄγνοια τοῦ Θεοῦ. Βαθύ σκοτάδι τῆς ἀγνοίας. Ἀλλά βλέπουμε, ὅταν ὁ Χριστός ἐγεννήθη, ἕνα ἀστέρι λαμπρό ἔδειχνε τόν τόπο πού εἶχε γεννηθεῖ. Τό λαμπρό αὐτό ἀστέρι πού ἔλαμπε πιό πέρα καί πιό πάνω ἀπ’ ὅλα τ’ ἄλλα ἀστέρια τοῦ οὐρανοῦ εἶναι ἕνα σύμβολο. Δείχνει τό Χριστό πού εἶναι ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης. Συνεπῶς τό ἀστέρι αὐτό ἦταν ἕνας πρόδρομος πρίν ἀπό τόν Πρόδρομο. Τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Βαπτιστή. Ὁ Πρόδρομος ἦταν λύχνος. Ἦταν τό κεράκι. Πού ἔδειχνε τό μεγάλο τό φῶς, τόν ἥλιο. Καί εἶπε: «Αὐτός εἶναι ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης. Αὐτός εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ. Ἐγώ τί εἶμαι; Πρόδρομός του. Ἕνα λυχνάρι». Ἔτσι κι ἐδῶ ἔρχεται τό ἀστέρι τῆς γέννησης, νά δείξει τόν ἥλιο τῆς δικαιοσύνης, τόν ἐνανθρωπήσαντα Υἱό τοῦ Θεοῦ. Καί δείχνει τόν δρόμο στούς μάγους νά προσκυνήσουν τόν ἥλιο τῆς δικαιοσύνης. Ὅλα αὐτά τά ἐκφράζει ὡραῖα τό ἀπολυτίκιο τῆς γέννησης. Ὅλη ἡ δημιουργία ἔγινε γιά νά ὑπηρετήσει τήν ἐνανθρώπηση. Εἶναι ἡ λεγόμενη Χριστιανική Κοσμολογία. Ὅλα ἔγιναν γιά νά φθάσει ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ νά γίνει ἄνθρωπος. Ναί, γι’ αὐτό ἔγινε ὁ κόσμος. Γιά ν’ ἀγκαλιάσει μέ τόν τρόπο τῆς ἐνανθρώπησης ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ὁλόκληρη τήν δημιουργία του. Ἔτσι, ὅλα αὐτά πού λέμε δίνουν τό πλαίσιο τρόπον τινά, γιά νά ἔρθει αὐτός ὁ ἴδιος ὁ Θεός νά ἐγκαθιδρυθεῖ διά τῆς ἐνανθρώπησης μέσα σ’ ὁλόκληρη τή δημιουργία του. Εἶναι καταπληκτικό! Ὅταν γεννήθηκε ὁ Χριστός ἦταν νύκτα. Καί εἶχε ἡσυχία. Γιατί τήν νύχτα πάντα ἔχει ἡσυχία. Αὐτή ἡ ἡσυχία τῆς νύχτας εἶναι καί αὐτή ἕνα σύμβολο. Εἶναι τό σύμβολο τῆς περισυλλογῆς καί τῆς ἐμβάθυνσης στό μυστήριο πού στέκεται κορυφαῖο μέσα σ’ ὁλόκληρή τη δημιουργία. Τό μυστήριο τῆς ἐνανθρώπησης! Καλούμεθα νά μείνουμε σ’ αὐτή τή σιωπή τῆς νύχτας, νά μπορέσουμε νά βαθύνουμε σ’ αὐτό τό μυστήριο. Εἴδατε ἡ Ἐκκλησία μας γιά νά βοηθήσει κάπως ἐξωτερικά, θά ἔλεγα αἰσθητικά, θέτει τήν λειτουργία τῶν Χριστουγέννων στίς 5 τό πρωί, πού εἶναι νύχτα. Γιά νά δείξει ὅτι ὁ Χριστός γεννήθηκε νύχτα. Καί ὅτι μέσα στή νύχτα τό παμμέγιστο αὐτό μυστήριο ἦρθε νά γίνει φανερό καί νά ξεδιπλωθεῖ καί στά μάτια αὐτῶν τῶν ἀγγέλων. Διότι γιά πρώτη φορά στήν ἱστορία τους οἱ ἄγγελοι ἔβλεπαν τόν Θεό. Οἱ ἄγγελοι δέν βλέπουν τό Θεό. Βλέπουν τήν δόξα τοῦ Θεοῦ. Ὄχι τό Θεό. Οὐδείς εἶδε ποτέ τό Θεό. Γιά πρώτη φορά οἱ ἄγγελοι ἔβλεπαν τόν Θεό στό πρόσωπο τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Καί εἶπαν: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ». Γιά πρώτη φορά! Καταπληκτικό! Ἔτσι κι ἐμεῖς μέσα σ’ αὐτή τήν αἰσθητή νύχτα νά μεταφερθοῦμε στή νοητή ἡσυχία, στό μυστήριο αὐτό πού ξεδιπλώθηκε, γιά νά μπορέσουμε νά τό βαθύνουμε, νά μπορέσουμε νά τό ζήσουμε καί νά καταλάβουμε ὅτι ὁ Θεός ἦλθε ἐπί γῆς. Ὁ Θεός ἦλθε ἀνάμεσά μας. Ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν. Ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος. Ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο. Καί ὅταν αὐτό τό καταλάβουμε, τό βιώσουμε, τό ζήσουμε, τότε μαζί μέ τόν ἐνανθρωπήσαντα Υἱόν τοῦ Θεοῦ θά θεωθοῦμε κι ἐμεῖς. Γιατί Ἐκεῖνος μᾶς θεώνει. Καί τότε θά δοῦμε τό πρόσωπό Του στήν ἀτελείωτη βασιλεία τή δική Του, πού εἶναι πιά ἡ ὄγδοη ἡμέρα τῆς δημιουργίας.
19-12-1982
9η ομιλία στην κατηγορία
« Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία ».
Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/xristianikh-kosmologia-anurvpologia
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pgmRsIiRCioth8a5E4bM7r
__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0
📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1
📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0
__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share
Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk
†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.
