†.Ο Ἅγιος Τριαδικός Θεός δημιουργός τοῦ κόσμου. Ὁ Υἱός καί τό Πνεῦμα τό Άγιον». Ἡ δημιουργία τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς «Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεός τόν οὐρανόν καί τήν γῆν. ἡ δέ γῆ ἦν ἀόρατος και ἀκατασκεύαστος και σκότος ἐπάνω τῆς ἀβύσσου καί Πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ ὕδατος. καί εἶπεν ὁ Θεός γενηθήτω φῶς. καί ἐγένετο φῶς.» (Γένεσις, κεφ. 1, 1-2 )
Κάθε φορά, ἀλήθεια, πού διαβάζει κανείς αὐτούς τούς στίχους, αἰσθάνεται μέσα του μία μεγαλοπρέπεια. Τή μεγαλοπρέπεια τοῦ Θεοῦ. Ἤδη εἴδαμε τόν πρῶτο στίχο, πού ἀναφέρεται στή δημιουργία τοῦ χώρου καί τοῦ χρόνου στόν οὐρανό καί τή γῆ. Καί πηγαίνουμε στό δεύτερο στίχο. «Ἡ δέ γῆ ἦν ἀόρατος και ἀκατασκεύαστος και σκότος ἐπάνω τῆς ἀβύσσου καί Πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ ὕδατος». Ἡ δέ γῆ ἦτο ἀόρατος, ἀφανής, ἀκατασκεύαστος, ἀδιαμόρφωτος. Καί σκοτάδι ἐπάνω στήν ἄβυσσο καί Πνεῦμα Θεοῦ ὑπερίπτατο, ἐπεφέρετο, ἐπάνω ἀπό τό νερό. Ἡ κατάσταση τῆς γῆς. Ας δοῦμε αὐτό τό στίχο στήν ἀνάλυσή του. «Ἡ δέ γῆ»· με αὐτό τό σύνδεσμο τόν ἀντιθετικό «δέ», ἐφόσον ὡραιότατα μᾶς εἶπε, ὅτι ὁ Θεός ἐποίησεν τόν οὐρανό καί τή γῆ, δείχνει ὅτι περνᾶμε στό θέμα «γῆ». Καί ὅτι πράγματι τό θέμα «γῆ» ἐνδιαφέρει τόν ἱερό συγγραφέα καί περί αὐτῆς θά μᾶς ὁμιλήσει. Μέ τόν τρόπο αὐτό ὅμως λογοτεχνικότατα περνάει στό θέμα τῆς γῆς, φυσικότατα, ὅπως λέμε στό «Πάτερ ἡμῶν….γενηθήτω τό θέλημά σου». Μιλᾶμε γιά τόν Πατέρα μας πού εἶναι στούς οὐρανούς. «Ὡς ἐν οὐρανῶ καί ἐπί τῆς γῆς». Καί μέ αὐτό τό «ὡς ἐν οὐρανῶ καί ἐπί τῆς γῆς», περνάει ἀπό τό θέμα «οὐρανός» στό θέμα «γῆ». «Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον» κ.ο.κ.. Ὅλα αὐτά ἀναφέρονται πιά στά θέματα τῆς γῆς. Περνᾶμε δηλαδή ἀπό τά οὐράνια θέματα, στά ἐπίγεια θέματα. Ἔτσι κι ἐδῶ, «ὁ Θεός ἐποίησεν τόν οὐρανόν καί τήν γῆν· ἡ δέ γῆ ἦν ἀόρατος καί ἀκατασκεύαστος». Αὐτό δείχνει ὅτι μέ τόν τρόπο αὐτό ἔχουμε ἕνα πέρασμα στή γῆ. Ὅτι ἐφεξῆς ὁ ἱερός συγγραφέας θά ἀσχοληθεῖ μόνο μέ τή γῆ. Αὐτή τόν ἐνδιαφέρει. Ἐάν τώρα μέσα στήν πορεία τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου, θά μποροῦσε νά ἐνδιαφέρει καί ὁ οὐρανός, αὐτό, θά λέγαμε, ὅτι δέν θά μποροῦσε νά εἶχε προβλεφθεῖ. Νομίζω ὅτι κατ’ ἀρχάς τόν ἄνθρωπο τόν ἐνδιαφέρει ἡ γῆ. Ὅτι ἔτσι ἔχουν τά πράγματα τό βλέπουμε καί ἀπό τό ἑξῆς σημεῖο. Σύγχρονοι ἄνθρωποι, πού δέν ἔχουν καμία σχέση μέ τό λόγο τοῦ Θεοῦ, ἀναρωτιοῦνται καί λένε. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ξεκινάει νά κατακτήσει τή δημιουργία, τόν κόσμο, τό σύμπαν, τ’ ἀστέρια, πῶς τό κάνει αὐτό; Ἀφοῦ δέν τακτοποίησε τήν κατάκτησή του ἐπάνω στή γῆ. Ἀφοῦ τήν ἴδια του τήν κατοικία δέν τήν ἔχει τακτοποιήσει. Καί ἐφόσον δέν ἔχουμε ἐπάνω στή γῆ οὔτε εἰρήνη, οὔτε εὐτυχία, καί τρωγόμαστε οἱ ἄνθρωποι καί πολέμους κάνουμε κτλ γιατί νά τρέχουμε τώρα παραπέρα; Εἶναι φανερό ὅτι ὁ πόλεμος εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος κάνει τούς ἀνθρώπους νά ψάχνουν γιά ἄλλα πράγματα παραπέρα. Ἔλεγε ὁ Ἠράκλειτος ὅτι ὁ πόλεμος εἶναι ὁ πατέρας ὅλων τῶν πραγμάτων. Πράγματι παρατηρεῖται ἕνα λαχάνιασμα στούς ἀνθρώπους νά κατακτήσουν τή γῆ. Ἔκριναν ὅτι ἡ κατάκτηση τῆς γῆς θά γίνει διά τοῦ οὐρανοῦ. Ἐάν ἐπί παραδείγματι κατακτήσουμε τή σελήνη, τότε ἀπό τή σελήνη θά μποροῦμε νά ἐφορεύουμε ἐφ’ ὅλης τῆς γῆς. Καί οὕτω καθεξῆς. Δηλαδή λόγοι καθαρά στρατιωτικοί καί κατακτητικοί ὠθοῦν τούς ἀνθρώπους νά κινηθοῦν ἔτσι.
Ὁ μετεωρολογικός ἤ ἀστρολογικός οὐρανός και ὁ πνευματικός οὐρανός.
Παρά ταῦτα, θά μοῦ λέγατε, εἶναι μία πραγματικότητα. Μάλιστα. Θά μπορούσαμε ὅμως νά ποῦμε, καί σᾶς τό ἔχω πεῖ αὐτό ἀπό τήν περασμένη φορά, ὅτι, ὅταν λέγει ὁ ἱερός συγγραφέας «οὐρανός καί γῆ», οὐρανός δέν εἶναι πάντοτε αὐτό πού λέμε, οὐρανός μετεωρολογικός ἤ ἀστρικός. Εἶναι καί ὁ πνευματικός οὐρανός. Εἶναι ὁ κόσμος τῶν ἀγγέλων. Ὅταν, λοιπόν, λέγει ἡ Ἁγία Γραφή. «ὁ Θεός ἐποίησεν τόν οὐρανόν καί τήν γῆν», μποροῦμε νά τό δοῦμε καί ἀπό αὐτή τήν ἄποψη. Ὁ Θεός ἔκανε τόν πνευματικό καί ὑλικό κόσμο. Ἀλλά γῆ τότε εἶναι ὁλόκληρο τό σύμπαν. Διότι πράγματι καί ὁ ἥλιος εἶναι γῆ. Δηλαδή μέ τήν ἔννοια τήν εὐρεία. Ὅτι ἀπό τά ἴδια ὑλικά εἶναι φτιαγμένος καί ὁ ἥλιος. Ἤ ἄν θέλετε, ἀντίστροφα, ἐάν ἡ γῆ μας ἀποσπάσθηκε ἀπό τόν ἥλιο, κατά μία θεωρία, τότε τά ὑλικά τά ὁποῖα συναντοῦμε στή γῆ, τά συναντοῦμε στόν ἥλιο, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ βασική ἀρχή, ἡ ἀφετηρία θά λέγαμε τῆς συνθέσεως τῆς γῆς. Ἀλλά καί ἡ σελήνη τό ἴδιο. Ὅταν πήγαμε στό φεγγάρι, βρήκαμε τί; Βρήκαμε γῆ. Βεβαίως χρησιμοποιοῦμε τεχνικούς ὅρους, ὅπως ἐπί παραδείγματι «προσελήνωση» ἤ «προσγείωση». Γιά νά διακρίνουμε τή γῆ ἀπό τή σελήνη ἤ ἀπό τόν Ἄρη. «Προσαρείωση» θά λέγαμε ἐκεῖ; Ἐννοώντας ὅτι κατεβαίνουμε στόν Ἄρη.
Ἣ «προσηλίωση», ἄν ὑποτεθεῖ ὅτι μπορούσαμε νά ταξιδεύσουμε καί νά πᾶμε στόν ἥλιο καί νά προσγειωθοῦμε στήν ἐπιφάνεια τοῦ ἥλιου. Σχῆμα λόγου, ἔ; Σχῆμα λόγου. Ὁλόκληρο τό σύμπαν στήν πραγματικότητα εἶναι γῆ. Ἐν εὐρείᾳ ἐννοίᾳ. Ὅπου καί νά πᾶμε θά βροῦμε τά ὑλικά στοιχεῖα πού συναντοῦμε στή γῆ. Ἄλλο τώρα ὅτι μπορεῖ νά συναντήσουμε καί κάτι ἄλλο πού δέν τό ἔχουμε στή γῆ, ἤ στή γῆ νά ὑπάρχει καί νά μήν ὑπάρχει κάπου ἀλλοῦ ἀπό πλευρᾶς ὕλης. Φαίνεται δέ ὁλόκληρο τό σύμπαν εἶναι φτιαγμένο ἀπό τά γνωστά μας στοιχεῖα, πού τά μαθαίνουμε στή φυσική ἀπό τόν πίνακα τοῦ Μεντελέγεφ καί ἡ δομή, φαίνεται, τοῦ σύμπαντος εἶναι μέ αὐτά τά στοιχεῖα. Ξεκινᾶμε ἀπό τό ὑδρογόνο καί φτάνουμε στά πολυσύνθετα στοιχεῖα, ἀπό τά ὁποία εἶναι κτισμένη ὁλόκληρη ἡ δημιουργία.
Τό βιβλίο τῆς Γενέσεως δέν εἶναι μία ἐπιστημονική πραγματεία, δέν εἶναι ἕνα βιβλίο, τό ὁποῖο θά ἤθελε νά δώσει ἐπιστημονικά στοιχεῖα, ὅπως θά ἦταν μία Ἀστρολογία ἤ μία Γεωλογία, ἀλλά εἶναι ἕνα βιβλίο, ὅπου ἀποκαλύπτει ὁ Θεός τό θέλημά Του καί σκοπούς ἔχει ποιμαντικούς καί θρησκευτικούς. Δηλαδή πῶς θά μάθει καί ὁ πιό ἁπλός ἄνθρωπος, ὅτι ἡ δημιουργία, ὁ κόσμος ὅλος εἶναι δημιουργία τοῦ Θεοῦ. Καί ὅτι ὁ Θεός εἶναι πατέρας μας, τόν ὁποῖο ὀφείλουμε νά ἀγαποῦμε. Καί νά τηροῦμε τίς ἐντολές του. Αὐτός ἦταν ὁ σκοπός πού γράφηκε τό βιβλίο τῆς Γενέσεως, δηλαδή μέ δημώδη τρόπο γιά ποιμαντικούς καί θρησκευτικούς σκοπούς. Ἄλλο τώρα ὅτι παρά τήν ἁπλότητα τοῦ βιβλίου, δέν εἶναι ἀφελές, δέν εἶναι ἁπλοϊκό, εἶναι ἁπλό. Δέν εἶναι ἀφελές βιβλίο, ἀλλά ἔχει μία ἀκρίβεια πού μας καταπλήσσει κυριολεκτικά.
Ὁ πνευματικός κόσμος δημιουργήθηκε πρό τοῦ ὑλικοῦ κόσμου.
Ἔτσι θά ἀσχοληθοῦμε μέ τή γῆ μας πιά ἀπό δῶ καί μπρός. Ὅλα τά ἄλλα οὐράνια σώματα δέν θά μᾶς ἀπασχολήσουν. «Ἡ δέ γῆ ἦν ἀόρατος». Ἡ γῆ ἦταν ἀόρατος. Δηλαδή σέ ποιόν δέν ἦταν ὁρατός; Ὅταν λέμε ὅτι κάτι εἶναι ὁρατό ἤ ἀόρατο, προϋποθέτουμε κάποιο μάτι. Ἦταν κανείς πού ἔβλεπε; Ἄν μοῦ πεῖτε, ὁ Θεός, μά ὁ Θεός εἶναι ἐκεῖνος πού δημιουργεῖ καί βλέπει τά πάντα. Γιά τόν Θεό δέν ὑπάρχει τίποτα τό συγκεκαλυμμένο. Ὁ Θεός τά βλέπει ὅλα. Τότε σέ ποιόν ἦταν ἀόρατος ἡ γῆ; Μήπως στούς ἀγγέλους; Εἶναι γνωστό ὅτι κι ἐδῶ ἔχουμε μία ἀκρίβεια τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ὅτι ὁ Θεός ἐποίησε τόν οὐρανό καί τή γῆ. Ἄν δεχθοῦμε καί τήν εὐρύτερη ἔννοια ὅτι οὐρανός εἶναι ὁ πνευματικός κόσμος, πράγματι ὁ πνευματικός κόσμος δημιουργήθηκε πρό τοῦ ὑλικοῦ κόσμου. Μᾶς τό λέγει τό βιβλίο τοῦ Ἰώβ· ὅτι, «ὅτε ἐγενήθησαν ἄστρα ᾔνεσαν μέ ἄγγελοι». Ὅταν δηλαδή οἱ ἄγγελοι εἶδαν τό σύμπαν τότε μέ «ᾔνεσαν», μέ ἐδοξολόγησαν. Ὥστε, νά ἐδῶ πῶς ἔχει ἔρεισμα ἡ ἑρμηνεία πού σᾶς εἶπα προηγουμένως, ὅτι ὁ οὐρανός δύναται νά θεωρηθεῖ ὄχι ὁ ἀστρικός οὐρανός ἀλλά ὁ πνευματικός οὐρανός, ὁ ὁποῖος βεβαίως σᾶς ξαναλέγω προηγεῖται. Μήπως, λοιπόν, οἱ ἄγγελοι δέν ἔβλεπαν τή γῆ, ἦτο ἀόρατος; Ὄχι! Τώρα ἐδῶ πιά ὁ Μωυσῆς γράφει καί ἐννοεῖ πάντοτε μέ τή φυσική διάσταση καί ὄχι μέ τήν πνευματική διάσταση. Τότε σέ ποιόν; Δέν ὑπῆρχε ἄνθρωπος. Ἐδῶ ὑποθέτει ἕνα μάτι παρατηρητῆ. Κάνει μία ὑπόθεση. Αὐτό πού σᾶς λέγω εἶναι πάρα πολύ σπουδαῖο, διότι θά λύσει πάρα πολλές μας ἀπορίες παρακάτω, ὅταν θά μελετοῦμε αὐτό τό κεφάλαιο τῆς Γενέσεως. Μπαίνει, λοιπόν, ἕνας ὑποθετικός παρατηρητής. Καί αὐτός ὁ ὑποθετικός παρατηρητής εἶναι τοποθετημένος στήν ἐπιφάνεια τῆς γῆς. Καί ὅπως θά ἔβλεπε αὐτός ὁ παρατηρητής, ἔτσι θά ἔκρινε τήν περιγραφή πού μᾶς κάνει τό βιβλίο τῆς Γενέσεως.
Ἡ ἀκατασκεύαστος γῆ.
Ὥστε γι’ αὐτό τό μάτι τοῦ ὑποθετικοῦ παρατηρητῆ ἡ γῆ ἦταν ἀόρατος. Ἀπό τί ἦταν ἀόρατος; Δηλαδή ἀφανής πού δέν μποροῦσε κανείς νά τή δεῖ; Τί ἦταν ἐκεῖνο πού ἔκανε ἀόρατη τή γῆ; Ἦταν ἡ πυκνότατη νέφωση πού ὑπῆρχε ἄνω τῆς ἐπιφανείας τῆς γῆς. Θέλετε; Ὅλοι οἱ ὠκεανοί πού ὑπάρχουν σήμερα μέ φοβερά μεγάλο ὄγκο νεροῦ, ὑπερίπταντο. Οἱ ὠκεανοί καλύπτουν πολύ μεγάλη ἐπιφάνεια, τά ¾ τῆς ἐπιφάνειας τῆς γῆς. Ὑπάρχουν βάθη θαλασσῶν μέχρι 9.000 καί 10.000 μέτρα. Σκεφθεῖτε ἐδῶ στή Μεσόγειο, πού εἶναι μία κλειστή θάλασσα, στό ἀκρωτήριο Ταίναρο, στό ἄκρο τῆς Πελοποννήσου, τό βάθος τῆς θάλασσας εἶναι 4.000 μέτρα! Τό βάθος! Εἶναι δέ καί τό πιό βαθύ σημεῖο τῆς Μεσογείου. Γι’ αὐτό ἔχει καί φοβερές τρικυμίες ἐκεῖ. Λοιπόν, τί ὄγκος νεροῦ ὑπάρχει σήμερα στούς ὠκεανούς; Αὐτός ὁ ὄγκος τοῦ νεροῦ κάποτε ὑπερίπτατο. Ἦταν πάνω ἀπό τήν ἐπιφάνεια τῆς γῆς. Γιατί; Διότι ἡ γῆ ἦταν σέ θερμή κατάσταση. Ναί, τό λέγει αὐτό ἡ ἐπιστήμη. Καί συνεπῶς ὅλο αὐτό τό νερό ἦταν ὑπό μορφή νεφῶν. Καί ἦταν πάνω ἀπό τήν ἐπιφάνεια τῆς γῆς. Ἐδῶ ἔχουμε κάποια συννεφιά, αὐτές οἱ γνωστές συννεφιές πού ἔχουμε. Νά, ἐχθές εἴχαμε συννεφιά καί ἦταν ἡμέρα σκοτεινή. Δηλαδή δέν εἴχαμε φῶς. Μᾶλλον εἴχαμε λίγο φῶς ἥλιου ἀπό διάχυση. Ὄχι ἀπό ἄμεση ἀκτινοβολία. Μπορεῖτε νά φανταστεῖτε, νά ἔχουμε ὅλους τους ὠκεανούς πάνω ἀπό τό κεφάλι μας; Περνάει τό φῶς; Ἀναμφισβήτητα ὄχι. Ὅταν συνεπῶς λέγει ὅτι ἡ γῆ ἦταν ἀόρατος, σημαίνει γιά ἕναν παρατηρητή ἐπί τῆς ἐπιφάνειας τῆς γῆς, ὅτι δέν ἔφθανε τό ἡλιακό φῶς στήν ἐπιφάνεια τῆς γῆς. Αὐτό ἐξάλλου θά τό δοῦμε λίγο πιό κάτω, στόν ἕκτο στίχο εἶναι, που ἐκεῖ ὁ Θεός θά προχωρήσει νά διαμορφώσει τά νερά. Ἐκεῖνα τά ὁποῖα θά πέσουν στήν ἐπιφάνεια τῆς γῆς κι ἐκεῖνα πού θά ἀνέρχονται ἄνω ἀπό τήν ἐπιφάνεια τῆς γῆς καί θά εἶναι τά σύννεφα. Θά πεῖ «ἀνά μέσον τοῦ ὕδατος καί τοῦ ὕδατος»· ἀκοῦστε τή φράση αὐτή. Εἶναι στόν 6ο στίχο, εἶναι πιό κάτω. «Ἀνά μέσον τοῦ ὕδατος καί τοῦ ὕδατος». Ἀνάμεσα, λέει, στό νερό καί στό νερό. Ποιό νερό καί νερό; Τό νερό πού εἶναι ἀπό κάτω, πού εἶναι θάλασσα καί τό νερό πού εἶναι ἀπό πάνω πού εἶναι τά σύννεφα. Τώρα ὅμως τό νερό εἶναι ὅλο ἐπάνω. Σέ λίγο θά ψύχεται ἡ γῆ, θά πέσει τό νερό καί τότε θά ἔχουμε τό νερό ἀπό κάτω καί ἀπό πάνω. Καί κάτι ἀκόμα. Θά τό διαμορφώσει ὁ Θεός καί θά ἔχουμε τήν τελική μορφή, τήν ὁποία ἔχουμε σήμερα. Ὥστε νά γιατί ἡ γῆ ἦταν ἀόρατος. «Καί ἀκατασκεύαστος». Ἦταν λέγει ἡ γῆ ἀκατασκεύαστη. Δηλαδή ἀδιαμόρφωτη γῆ. Ὄχι διαμορφωμένη. Τί σημαίνει αὐτό; Ὅπως θά ξέρετε ὅτι ὅλο τό σύμπαν ἦταν ἀδιαμόρφωτο καί συνεπῶς καί ἡ γῆ πού ἀποτελεῖ μέρος τοῦ σύμπαντος.
Ἡ γῆ ἀσήμαντο μέρος τοῦ σύμπαντος.
Ξέρετε τί μέρος τοῦ σύμπαντος ἀποτελεῖ ἡ γῆ μας; Ἕνα πολλοστημόριο ἀσήμαντο. Λογαριάσετε μία ἀπέραντη παραλία, σκεπασμένη χιλιόμετρα ὁλόκληρα μέ ἄμμο. Καί σκύψτε πάρετε ἕνα κόκκο ἄμμου καί πεῖτε· αὐτή εἶναι ἡ γῆ σέ σχέση μέ τό σύμπαν. Ἀσημαντότης! Ἄν ἐρωτήσετε· καί καλά σ’ αὐτή τήν ἀσημαντότητα, πού λέγεται γῆ, ἐτοποθέτησε ὁ Θεός τόν ἄνθρωπο; Ἀλήθεια ὑπάρχει ἄνθρωπος ἀλλοῦ; Βέβαια δέν εἶναι στό σημερινό μας θέμα. Ἴσως τό δοῦμε ὅμως, γιατί πρέπει ὅλα αὐτά νά λύνονται σάν ἀπορίες. Φαίνεται ὅτι δέν ὑπάρχει πουθενά. Ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι τό μοναδικό πλάσμα μέσα σ’ ὁλόκληρη τή δημιουργία. Ἄν ὑπάρχει ζωή σέ ἄλλους χώρους τοῦ σύμπαντος ἤ ὄχι, αὐτό δέν τό ξέρουμε. Γιά τήν ὥρα δέν ἔχει βρεθεῖ ζωή. Οὔτε κἄν ζωή. Νεκρό τό σύμπαν; Ἔτσι φαίνεται. Κι ἔγινε αὐτό τό σύμπαν γιά νά ὑπηρετήσει τή γῆ; Ἔτσι φαίνεται. Μά εἶναι καταπληκτικό! Δηλαδή ὅλα γιά τόν ἄνθρωπο; Ἔτσι φαίνεται. Μά τόσο σπουδαῖος εἶναι ὁ ἄνθρωπος; Ἔτσι φαίνεται. Δηλαδή; Εἶναι αὐτό πού λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος «Προφῆται ἐστάλησαν, ὁ οὐρανός, λἐγει, ἐτανύσθη…». Καί ὅπως λέγει ὁ Πασκάλ πολύ ὡραῖα, ὅτι ὁ ἥλιος σκοτώνει, ἀλλά δέν ξέρει γιατί σκοτώνει. Τρομερά μεγάλος ὁ ἥλιος σέ σχέση μέ τόν ἄνθρωπο. Ὁ ἄνθρωπος ὅμως ξέρει, γιατί πεθαίνει. Ποῦ σημαίνει ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔχει συνείδηση. Εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Τό σύμπαν εἶναι τρομακτικό. Τρομακτικό ὄχι ἀπό πλευρᾶς μόνο ἐκτάσεως, ἀλλά καί ἀπό πλευρᾶς ἀφιλοξενίας. Σκεφθεῖτε· ποῦ νά πάει κανείς στό σύμπαν; Ἐκεῖνοι πού πῆγαν στῇ σελήνη εἴπαν ὅτι εἶναι τρομακτικό τό σύμπαν. σοῦ δημιουργεῖ φόβο. Τρομακτικό! Πολύ τρομακτικό!
Το σύμπαν ἐκφράζει τή σοφία τοῦ Θεοῦ.
Ἀλήθεια, τό ἀφιλόξενο σύμπαν, γιατί ἔγινε; Γιά νά ἐκφράσει τί; Νά ἐκφράσει βεβαίως τή δύναμη τοῦ Θεοῦ, γιά νά μάθεις, ἄνθρωπε, νά μή βλασφημᾶς καί νά σέβεσαι τό Θεό. Ἐκφράζει ἀκόμα τή σοφία τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά ἔχει καί μία πρακτική ἀξία. Αὐτό τό σύμπαν θά γίνει ἡ φιλόξενη βασιλεία τοῦ Θεοῦ! Θά ἀνακατασκευασθεῖ. Θά ἀναδιαρθρωθεῖ. Θά κάνει τά πάντα καινά ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὅταν θά ξαναρθεῖ, πού εἶναι ὁ δημιουργός τοῦ παντός. Εἶναι καταπληκτικό! Γι’ αὐτό, σᾶς εἶπα, ὅταν τά πράγματα κάποτε μιλήσουν στήν καρδιά μας, αἰσθανόμαστε ἕνα δέος. Τότε προσκυνοῦμε τόν Θεό καί τόν λατρεύουμε μ’ ὅλη μας τήν καρδιά. Εἶναι περίφημα πράγματα, μεγαλόπρεπα πράγματα.
Ἡ διαμόρφωση τῆς γῆς.
Ὥστε ἡ γῆ ἦτο ἀκατασκεύαστος. Ἦταν ἀδιαμόρφωτη. Εἶναι στήν πορεία της νά γίνει ἡ κατοικία τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτοῦ τοῦ μοναδικοῦ ὄντος ἐπάνω στή γῆ. Ἀλλά ὅταν λέγει «ἀδιαμόρφωτη» ἡ γῆ μας, τί σημαίνει; Δέν εἶχε πάρει αὐτή τήν ὀμορφιά πού ἔχει σήμερα. Ἦταν κατ’ ἀρχάς αὐτό τό σκοτάδι πού ἐπικρατοῦσε ἕνεκα αὐτῆς τῆς νεφώσεως τῆς ὑψηλῆς. Καί ὅτι ἔπρεπε ἡ γῆ νά γίνει κόσμος. Ὅπως θά ξέρετε, στήν ἑλληνική γλώσσα κόσμος θά πεῖ στολίδι. Στολισμός, στολίδι. Λέμε κόσμημα, κοσμῶ, στολίζω, στόλισμα. Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἤθελαν νά δείξουν ὅτι ἡ γῆ, τό σύμπαν εἶναι στολισμένο. Ἔχει ὀμορφιές. Ἔχει στολίδια, ἔχει πλουμίδια. Ἔπρεπε ἡ γῆ νά γίνει κόσμος. Νά γίνει στολίδι, νά στολιστεῖ. Καί ὁ Θεός τώρα, ὁ Θεός Λόγος ἀπό τά χοντρά πηγαίνει στά ψιλά. Ἐκ τοῦ μή ὄντος δημιουργεῖ τό εἶναι καί τώρα ἐκ τοῦ εἶναι προβαίνει στή διαμόρφωση. Καί ἐδῶ θά δοῦμε τώρα ὄχι πιά τή δύναμη τοῦ Θεοῦ σ’ αὐτό τό ἀπέραντο σύμπαν, ἀλλά τή σοφία τοῦ Θεοῦ στίς λεπτομέρειες. Ὅταν θά πάρει ὁ Θεός Λόγος νά δημιουργήσει τά ζῶα καί τά φυτά. Καί σήμερα ἐμεῖς μέ τό μικροσκόπιο θά βρίσκουμε τή δομή αὐτοῦ τοῦ σύμπαντος μέ τό φαινόμενο τῆς ζωῆς σ’ ἕνα πλοῦτο ἀπίθανα μεγάλο καί καταπληκτικό. Ἕνα πλοῦτο πού ἀφήνει ὅλους ἐμᾶς κατάπληκτους. Ὁ ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος, λέγει, νά διαβάζουμε ἄπληστα, ἀχόρταγα, τά βιβλία τῶν φυσιοδιφῶν. (Ἁγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου, κεφ. 23, 14-15: Πατερικαί Ἐκδόσεις «Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς») Ἐκεῖ θά βρίσκουμε τήν παντοδυναμία, τήν σοφία καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό καί ὁ Κύριος ἔκανε προσκλητήριο ἔρευνας καί παρατηρήσεως. Δηλαδή μᾶς καλεῖ νά γίνουμε μαθητές παρατηρήσεως. Νά μαθητεύσουμε στήν παρατήρηση. Καί εἶπε: «Καταμάθετε τά κρίνα τοῦ ἀγροῦ» (Κατά Ματθαῖον, κεφ. 6, 28) Πάρτε, λέει, ἕνα κρινάκι, αὐτά πού πατᾶμε, ὅταν βγοῦμε τήν ἄνοιξη στό λιβάδι. Ὁ Θεός τά στόλισε καί δέν πειράζει, ἄν τά πατήσεις. Σοῦ ἔστρωσε χαλί μέ λουλούδια. Ἐσύ ὁ ἄνθρωπος ὁ βασιλιάς τῆς δημιουργίας νά πατήσεις ἐπάνω. Σκύψε, πάρε ἕνα λουλουδάκι, αὐτό πού δέν τό πρόσεξες μέχρι τώρα καί πάρε ἕνα φακό καί κοίταξέ το. Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση πού μία Τράπεζα πέρυσι ἔβγαλε ἕνα ἡμερολόγιο καί εἶχε ἀκριβῶς ἀπό τήν πανίδα τῆς Ἑλλάδας, τά πουλιά τῆς πατρίδας μας καί ἔλεγε· αὐτά πού δέν προσέχουμε σάν πολύ συνηθισμένα.. Καί ὅμως. Ἄν πάρουμε ἕναν φακό καί ἀρχίσουμε μάλιστα νά μελετοῦμε καί περισσότερα πράγματα, ὄχι ἁπλῶς νά παρατηρήσουμε, θά μείνουμε κατάπληκτοι. Ἐκεῖνο πού εἶπε ὁ Κύριος· οὔτε ὁ Σολομών δέν ντύθηκε σ’ ὅλη του τή βασιλική δόξα, ὅπως εἶναι ντυμένο σέ συνδυασμούς χρωμάτων καί ὀμορφιᾶς ἕνα ἁπλό κρινάκι τοῦ ἀγροῦ. Αὐτά λέγονται «διαμόρφωση τῆς γῆς».
Ἡ δημιουργία τοῦ στερεώματος.
Συνεπῶς μέχρι τώρα μένει ἡ γῆ ἀδιαμόρφωτη. Δέν ἔχει ἐμφανισθεῖ τό φαινόμενο τῆς ζωῆς, οὔτε μέ τή μορφή τῶν φυτῶν οὔτε μέ τή μορφή τῶν ζώων. Εἶναι δηλαδή αὐτό πού θά λέγαμε σήμερα «ἡ νεκρά ὕλη». Καί μάλιστα ἡ ἐπιφάνεια τῆς γῆς ἦταν ὄχι διαμορφωμένη, ὅπως σήμερα εἶναι. Οἱ λίμνες, οἱ θάλασσες, τ’ ἀκρωτήρια, τά νησιά ἦταν ὅπως ἕνα «καραγιαπί». Ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ νά τό πῶ ἔτσι χοντρικά. «Καί σκότος ἐπάνω τῆς ἀβύσσου». Καί σκοτάδι ἐπάνω ἀπό τήν ἄβυσσο. Τί θά πεῖ ἄβυσσος; Ἡ ἄβυσσος παράγεται ἀπό τό στερητικό «α» καί «βυθός». Ἄβυθος! Δηλαδή χωρίς βυθό. Κατά λέξη εἶναι τά πολλά νερά πού στεροῦνται πυθμένος, δέν ἔχουν πάτο. Καί αὐτά ἐκάλυπταν τή γῆ. Ἐπί λέξει, λοιπόν, ἄβυσσος θά πεῖ· νερά πολλά χωρίς νά ὑπάρχει πυθμένας. Ὅταν ἐπί παραδείγματι πᾶμε στόν Εἰρηνικό ὠκεανό καί ρίξουμε βολίδα, δηλαδή ἕνα βαρίδι μέ σχοινί νά δοῦμε ποῦ θά πάει ἡ βολίδα. Ἔ, ματαιοπονοῦμε. Θά ποῦμε, ἐδῶ ἡ θάλασσα εἶναι ἄβυσσος! Χωρίς πάτο. Τό λέγει αὐτό καί ὁ Ἰωνάς, ὅταν τόν ἔριξαν στή θάλασσα. «Ἄβυσσος, λέγει, ἐκύκλωσέ με ἐσχάτη». Ἡ τελευταία ἄβυσσος! Ἡ πιό βαθιά θάλασσα, τά πιό πολλά νερά τόν ἐκάλυψαν. Τότε ἦρθε ἐκεῖνο τό ψάρι νά τόν καταπιεῖ. Λέγει ὅμως ὅτι τό σκότος ἦταν ἐπάνω ἀπό τήν ἄβυσσο. Πράγματι εἶναι τό σκοτάδι πού ὑπῆρχε μεταξύ τοῦ νεροῦ πού ἦταν ἀπό κάτω, ὅπως σας εἶπα καί τοῦ νεροῦ πού ἦταν ἀπό πάνω.
Σᾶς εἶπα προηγουμένως γιά τόν 6ο στίχο. Θά σᾶς τόν πῶ ὡς ἑξῆς. «Εἶπε ὁ Θεός νά γίνει (τη δευτέρα μάλιστα δημιουργική ἡμέρα) στερέωμα ἐν μέσῳ τοῦ ὕδατος καί ἔστω διαχωρίζον ἀνά μέσον ὕδατος καί ὕδατος». Νά γίνει στερέωμα, πού νά χωρίζει τό ἕνα νερό ἀπό τό ἄλλο νερό. Ὅλα αὐτά πάντοτε, σᾶς ὑπενθυμίζω, θά τό πῶ πάρα πολλές φορές, γιά ἕνα παρατηρητή πού εἶναι στήν ἐπιφάνεια τῆς γῆς.
Ἡ παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
«Καί Πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ ὕδατος» Πνεῦμα Θεοῦ ὑπερίπτατο τρόπον τινά πάνω ἀπό τό νερό. Ποιό εἶναι αὐτό τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ πού ὑπερίπταται τοῦ ὕδατος, πού στέκεται πάνω ἀπό τό νερό; Πάντα μέ τό φῶς τῆς Καινῆς Διαθήκης πρόκειται γιά τό Ἅγιο Πνεῦμα. Τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι πάνω ἀπό τό νερό τῆς γῆς. Ἀλλά ἐάν ὁ Θεός εἶναι Πνεῦμα, τότε δέν ἔχει ἔννοια ἡ φράση «Πνεῦμα Θεοῦ». Διότι τότε θά τό μεταφράζαμε ὡς ἑξῆς: Καί Πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τῶν ὑδάτων θά τό λέγαμε: «καί Πνεῦμα Πνεύματος». Εἶναι λιγάκι περίεργο. Ὅταν, λοιπόν, λέγει, «καί Πνεῦμα Θεοῦ» σημαίνει ὅτι εἶναι κάτι ἄλλο. Καί αὐτό τό ἄλλο εἶναι πράγματι, ὑπό τό φῶς τῆς Κ.Δ., τό τρίτο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος. Εἶναι τό Ἅγιο Πνεῦμα! Ὅπως καί τώρα τό λέμε, στή γλώσσα τῆς Καινῆς Διαθήκης, τό Πνεῦμα Θεοῦ. Δηλαδή ἐδῶ Θεό ἐννοοῦμε τόν Πατέρα. Καί Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ἐννοοῦμε τό τρίτο πρόσωπο. Δηλαδή ὁ Πατήρ νά στείλει τό Ἅγιό Του Πνεῦμα. Ὥστε βρίσκουμε ἐδῶ τό Ἅγιο Πνεῦμα! Μά βέβαια. Διότι εὐθύς παρακάτω θά μιλήσει διά τό δεύτερον πρόσωπο. Ἐκεῖνο τό «καί εἶπεν ὁ Θεός». «Εἶπεν ὁ Θεός γεννηθήτω φῶς καί ἐγένετο φῶς». Αὐτό τό «εἶπεν» ἐκφράζει τόν Θεόν Λόγον. Εἶναι ὁ Λόγος τοῦ Πατρός. Καί ὁ Λόγος τοῦ Πατρός εἶναι ἐκεῖνος πού δημιουργεῖ τόν κόσμο. Εἶναι τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος. Σᾶς θυμίζω αὐτό τό ψαλμικό «τῷ Λόγῳ Κυρίου οἱ οὐρανοί ἐστερεώθησαν». Μέ τόν Λόγο τοῦ Κυρίου, δηλαδή τοῦ δευτέρου προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδας, οἱ οὐρανοί ἔγιναν. Ἤ ἐκεῖνο τό θαυμάσιο πού λέγει ὁ 32ος ψαλμός· «τῷ Λόγῳ Αὐτοῦ ἐθεμελιώθησαν οἱ οὐρανοί, καί τῷ Πνεύματι Αὐτοῦ συνέχονται». Δηλαδή αὐτό τό «Αὐτοῦ» ποιό εἶναι; Εἶναι ὁ Πατήρ! Καί ὅτι ἐθεμελιώθησαν οἱ οὐρανοί, ἔγιναν, δημιουργήθηκαν τῷ Λόγῳ. Μέ τόν Λόγο Του, μέ τόν Υἱό Του. Καί συνέχονται, συγκρατοῦνται καί ὑπάρχουν καί ζοῦν μέ τό Πνεῦμά Του τό Ἅγιο. Θά σᾶς ξαναδιαβάσω τόν στίχο. «Τῷ Λόγῳ Αὐτοῦ ἐθεμελιώθησαν οἱ οὐρανοί καί τῷ Πνεύματι Αὐτοῦ συνέχονται».
Ἡ παρουσία τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.
Ὥστε, λοιπόν, βλέπουμε ἐδῶ νά ὑπάρχει ὁλόκληρη ἡ Ἁγία Τριάς. Πάρα πολύ ὡραία τό λέγει αὐτό ὁ ἅγιος Εἰρηναῖος: «Τοῦ μέν Πατρός εὐδοκοῦντος καί κελεύοντος, τοῦ δέ Υἱοῦ πράσσοντος καί δημιουργοῦντος, τοῦ δέ Πνεύματος τρέφοντος και αὔξοντος». Ὅτι ὁ Πατήρ εὐδοκεῖ καί διατάσσει. Εἶπεν ὁ Θεός. Ὁ Υἱός Τοῦ ὁ Λόγος πράττει καί δημιουργεῖ. Καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιον τρέφει καί αὐξάνει. Καί ὅπως λέγει καί ὁ Θεόφιλος Ἀντιοχείας, εἶναι στόν ἴδιο τόμο. «Φωνή δέ τί ἄλλο ἐστίν ἀλλ’ ἤ ὁ Λόγος ὁ τοῦ Θεοῦ, ὅς ἐστιν καί Υἱός Αὐτοῦ». Τί εἶναι λέγει ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ; Εἶναι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ. Ὁ Υἱός Του. Καί συνεπῶς, ὅταν εἶπε ὁ Θεός, σημαίνει δημιουργεῖ διά τοῦ Υἱοῦ Του. Διά τοῦ Λόγου Του. Τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου Του. Εἶναι ἀληθινά μεγαλειῶδες. Θά ξαναπῶ, λοιπόν, ἄλλη μία φορά· ἐδῶ ἔχουμε τήν παρουσία τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.
Τά θεμέλια μιᾶς θρησκείας.
Ἀλλά προσέξατε τί λέγει στόν πρῶτο στίχο; Ὁ πρῶτος στίχος λέγει «Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεός τόν οὐρανόν καί τήν γῆν». Αὐτό τί ἐκφράζει; Ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἕνας. Καί ὁ Θεός, λέγει, εἶπε καί ἐγένετο τό φῶς. Εἶπε ἀκόμη: «Πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τῶν ύδάτων». Αὐτό τί ἐκφράζει; Ὅτι ὁ Θεός εἶναι Ἕνας, ἀλλά Τριαδικός. Ὥστε στόν πρῶτο μέν στίχο, στό πρῶτο βιβλίο ὁλοκλήρου της Ἁγίας Γραφῆς μπαίνει ὁ θεμέλιος. Ὅτι ὁ Θεός εἶναι Ἕνας. Στόν δεύτερο στίχο ὁ δεύτερος θεμέλιος. Ὅτι ὁ Θεός εἶναι Ἕνας, ἀλλά Τριαδικός, εἶναι τρία πρόσωπα. Καί πράγματι ὁ θεμέλιος μίας θρησκείας εἶναι ἡ γνώση τοῦ ποιός εἶναι ὁ Θεός. Εἶναι ὁ θεμέλιος. Ἀκοῦστε τά θεμέλια. Τρία εἶναι τά θεμέλια μίας θρησκείας, τῆς ὁποιασδήποτε θρησκείας. Τό πρῶτο θεμέλιο εἶναι ὁ Θεός. Τό δεύτερο θεμέλιο εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Καί τό τρίτο θεμέλιο εἶναι ἡ σχέση τοῦ ἀνθρώπου μέ τό Θεό ἤ τοῦ Θεοῦ μέ τόν ἄνθρωπο. Τρία, λοιπόν, πράγματα εἶναι τά ὁροθέσια, εἶναι τά θεμέλια μιᾶς θρησκείας. Ὁ Θεός, ὁ ἄνθρωπος καί ἡ σχέση ἀνάμεσα στά δυό αὐτά πρόσωπα. Θεός καί ἄνθρωπος. Αὐτό λέγεται θρησκεία. Ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ, ποιός εἶναι ὁ Θεός, ὁ ἄνθρωπος καί ἡ σχέση αὐτῶν τῶν δυό. Αὐτό λέγεται θρησκεία. Αὐτός εἶναι ὁ θεμέλιος πάσης θρησκείας. Παντοῦ θά συναντήσετε αὐτό. Καί ἄν θέλετε νά κρίνετε, ὅπως ἐπί παραδείγματι τό Μασονισμό, ἐάν εἶναι, ἤ δέν εἶναι θρησκεία, ἔτσι θά σκεφθεῖτε. Καί ἄν βροῦμε αὐτά τά τρία στοιχεῖα, αὐτομάτως λέμε. Εἶναι θρησκεία. Τελείωσε, πιά. Εἶναι χαρακτηριστικά στοιχεῖα.
Τά τρία πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος συνδημιουργοῦν.
Ἐδῶ, λοιπόν, πράγματι, τό πρῶτο θεμέλιο εἶναι· ποιός εἶναι ὁ Θεός! Μονάς ἐν Τριάδι καί Τριάς ἐν Μονάδι. Ὁ Θεός εἶναι μονάδα, ἕνας εἶναι ὁ Θεός. Ἀλλ’ εἶναι Τριαδικός. Τρία πρόσωπα. Μία εἶναι ἡ οὐσία τοῦ Θεοῦ, τρία τά πρόσωπα. Αὐτό λέγεται Μονάς (ἕνας ὁ Θεός) ἐν Τριάδι (μέσα σέ τρία πρόσωπα) καί Τριάς (τρία πρόσωπα) ἐν Μονάδι (μέσα σέ μία μονάδα, σέ μία οὐσία). Καί ἀμέσως, σᾶς εἶπα καί ἐπαναλαμβάνω, μπαίνει ὁ θεμέλιος τοῦ ποιός εἶναι ὁ Θεός. Ἕνας καί Τριαδικός. Μπαίνει ἀπό τούς δυό πρώτους στίχους τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Εἶναι πραγματικά μεγαλειῶδες. Ἀφοῦ ξεκινᾶμε νά μάθουμε ποιός εἶναι ὁ Θεός, στό σημεῖο αὐτό, λοιπόν, ἔπρεπε νά μάθουμε ποιός εἶναι ὁ Θεός. Καί αὐτή τήν πληρότητα τῆς ἀποκαλύψεως τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ θά μᾶς τήν κάνει ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός Λόγος. Τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, πού θά ἔρθει νά μᾶς πεῖ μέ πληρότητα πιά καί ὄχι μέ συσκίαση. Διότι θά ἔλεγε κανείς ὁ Θεός καί Πνεῦμα Θεοῦ, εἶπεν ὁ Θεός, δέν τό βλέπω πολύ σαφές. Ναί, διότι ὑπῆρχε κίνδυνος εἰδολωλατρήσεως τῶν Ἑβραίων, καί ἔπρεπε νά μείνουν στήν μονοθεΐα. Τό μόνο, λοιπόν, πού ἔπρεπε νά γίνει ἦταν νά ἀποκαλυφθεῖ μέν ὁ Τριαδικός Θεός, ἀλλά κατά κάποιο τρόπο συσκιασμένο, γιά νά μήν φθάσουν καί ποῦν οἱ Ἑβραῖοι, ὅτι οἱ θεοί εἶναι πολλοί. Αὐτός ἦταν ἕνας κίνδυνος. Ἦταν ἀνώριμοι οἱ ἄνθρωποι. Ἔμενε, λοιπόν, αὐτή ἡ ἀποκάλυψη νά εἶναι προνόμιο μοναδικό τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ πού ἦρθε νά ἀποκαλύψει ὅτι ὁ Θεός εἶναι Τριαδικός. Ἐνθυμεῖσθε τί λέγει ἐκεῖ στό κατά Ἰωάννη Εὐαγγέλιο. Στήν ἀρχιερατική του προσευχή λέγει ὁ Κύριος· «ἐφανέρωσά σου τό ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις» (13 Κατά Ἰωάννην, κεφ. 17, 6) Ἀπεκάλυψα τό ὄνομά σου στούς ἀνθρώπους. Ποιό εἶναι τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ; Τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι Γιαχβέ, Κύριος. Αὐτό ἀνήκει στήν Παλαιά Διαθήκη. Πράγματι ὁ Θεός εἶναι Ἕνας καί λέγεται Κύριος. Χωρίς νά παύει νά εἶναι Κύριος, τώρα πᾶμε σέ μία πιό κάτω ἀποκάλυψη, διότι ἔχουμε τρεῖς ἀποκαλύψεις τοῦ Θεοῦ. Καί δέν ἔχουμε πιά ἄλλη ἀποκάλυψη. Λέγει ἐκεῖ ὁ Θεός στόν Μωϋσέα. «Τό ὄνομά μου, Κύριος, δέν τό ἀπεκάλυψα εἰς τον Ἀβραάμ» (14 Ἔξοδος, κεφ. 6, 3) Ἐκεῖ ἀπεκάλυψε τό ὄνομα Θεός. Ἀλλά μποροῦσε νά πεῖ κανείς ὅτι εἶναι καί ἄλλοι θεοί. Τό ὄνομα «Κύριος» δηλαδή ἀπόλυτος καί δέν ὑπάρχουν ἄλλοι θεοί, τό ἀποκαλύπτει στόν Μωϋσέα. Πού θά πεῖ «Γιαχβέ», Κύριος. Ποιά εἶναι ἡ τρίτη ἀποκάλυψη πού γίνεται; Γίνεται στόν Ἰησοῦ Χριστό καί εἶναι Πατήρ, Υἱός καί Ἅγιο Πνεῦμα. «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτούς, εἰς τό ὄνομα (δέν λέει στά ὀνόματα, γιατί εἶναι ἕνας Θεός) τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» (15 Κατά Ματθαῖον, κεφ. 28, 19)
Ὥστε παρατηροῦμε ἐδῶ κατά ἕνα θαυμαστό τρόπο ὅτι πραγματικά σ’ ὁλόκληρη τη δημιουργία συμπαρίστανται τά τρία πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος καί συνδημιουργοῦν. Ὁ Πατήρ θέλει, ὁ Υἱός προβαίνει στή δημιουργία καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιο ζωοποιεῖ τή δημιουργία. Ἀλλά τί θά πεῖ θέλει; Τί θά πεῖ δημιουργεῖ ὁ Υἱός; Καί τί θά πεῖ ζωοποιεῖ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον; Αὐτό, πρῶτα ὁ Θεός, θά τό δοῦμε στή συνέχεια.
7-11-1982
3η ομιλία στην κατηγορία
« Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία ».
Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/xristianikh-kosmologia-anurvpologia
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pgmRsIiRCioth8a5E4bM7r
__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0
📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1
📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0
__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share
Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk
†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.
