Ἀνίατες καί μακροχρόνιες ἀρρώστειες.

†. Είναι γνωστή, αγαπητοί μου, η ιστορία της θεραπείας του παραλυτικού στην δεξαμενή της Βηθεσδά. Είναι γνωστή, λοιπόν, η ιστορία της θεραπείας του παραλυτικού. Ήταν μια δεξαμενή. Γύρω της ευρίσκετο πολύ πλήθος ασθενούντων, διότι η αγάπη του Θεού έδιδε την θεραπείαν, έστω και περιορισμένη, σε όσους εισήρχοντο σ’ αυτήν, με την ταραχή του νερού, που εταράσσετο από την παρουσία ενός αγγέλου του Θεού. Έτσι βλέπομε καθαρά ότι η θεραπεία δεν ήτο φυσική, δηλαδή αποτέλεσμα, συνέπεια ιαματικών υδάτων, αλλά ήταν άμεση υπερφυσική ενέργεια του Θεού.

    Εκεί λοιπόν, στη δεξαμενή αυτή, την «κολυμβήθρα», όπως την αναφέρει ο ευαγγελιστής Ιωάννης, ευρίσκετο από χρόνια πολλά και ένας παράλυτος άνδρας, που εκεί περίμενε 38 ολόκληρα χρόνια, ώστε εάν εκινείτο το νερό από τον άγγελο, να εισήρχετο για να γίνει καλά. Σημειώνει ο ευαγγελιστής Ιωάννης: «Ἦν δέ τις ἄνθρωπος ἐκεῖ τριάκοντα καὶ ὀκτὼ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳ αὐτοῦ». Αισθανόμεθα, αγαπητοί μου, ίλιγγο όταν ακούμε ότι μία αρρώστια κρατούσε 38 ολόκληρα χρόνια. Και αρρώστια τι; Παράλυσις… Μπορεί, αλήθεια, να αντέξει ο άνθρωπος σε μία τόσο μακροχρονία αρρώστια, κυρίως ψυχολογικά; Έτσι βρισκόμεθα μπροστά στο φαινόμενον της ανιάτου και της μακροχρονίου ασθενείας. Είναι ένα φαινόμενο βεβαίως δυστυχέστατα μάλιστα στην εποχή μας καθόλου σπάνιο. Και υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι είναι ανίατοι και πάσχουν μακροχρόνια, είτε εκ γενετής, είτε από κάποιο ατύχημα που τους συνέβη ή από κάποια αρρώστια σε κάποια στιγμή της ζωής τους. Και όλοι αυτοί μένουν ισοβίως πλέον ανάπηροι, ανίκανοι να ζήσουν, όπως ζουν και κινούνται όλοι οι άνθρωποι. Κι αυτό μπορεί, αγαπητοί μου, να συμβεί σε όλους μας.  Και στους άλλους και σε μας. Σε όλους μας.

     Αλλά, θα λέγαμε, αν συμβαίνει στους άλλους, δηλαδή σε κάποιον, πιθανώς, συγγενή μας, οικείο μας, γείτονά μας, γνωστό μας, φίλο μας, τότε πώς θα σταθούμε απέναντι σε έναν τέτοιον άνθρωπο; Ο οποίος είναι ανίατος. Το πρώτο που έχομε να κάνομε είναι να διατηρούμε μαζί του μία ακούραστη φιλική συντροφιά. Με μία συζήτηση που θα κάνομε μαζί του όταν βρισκόμαστε, που να μην τον κουράζει. Ούτε ακόμη, προπαντός αυτό, δεν πρέπει να στρέφομε την συζήτησή μας γύρω από το θέμα της αρρώστιας του. Αν είναι δυνατόν, να παίρνομε την σκέψη του από την κατάστασή του. Θα σας πω μία παράλληλη περίπτωση. Όταν πηγαίνομε να συλλυπηθούμε έναν άνθρωπο, κάποια οικογένεια για την απώλεια, δηλαδή διότι πέθανε κάποιος οικείος των και την κουβέντα μας, την συζήτησή μας την στρέφομε γύρω από το πρόσωπό του, του κεκοιμημένου, του πεθαμένου το πρόσωπον. Το αποτέλεσμα ξέρετε ποιο είναι; Όταν εμείς θα φύγομε, οι άνθρωποι αυτοί να έχουν αρρωστήσει. Το λέγουν πολλές φορές. «Δεν θέλομε επισκέπτας, γιατί οι επισκέπται μάς αρρωσταίνουν». Γιατί; Γιατί δεν ξέρουν πώς να κινηθούν όταν πηγαίνουν να συλλυπηθούν έναν άνθρωπο. Και ήθελα να τονίσω αυτό το σημείο· ότι με την συζήτηση θα πρέπει να παίρνομε το θέμα από εκείνο που βασανίζει απ’ το μυαλό των άλλων. Όπως από τον άρρωστο, να του πάρομε από την σκέψη, έστω όσην ώρα θα μείνομε μαζί του, να του πάρομε από την σκέψη την περίπτωση της αρρώστιας του. Να μιλήσομε για ένα σωρό άλλα πράγματα. Τότε πραγματικά θα του δώσομε έστω και λίγη ώρα μια, έτσι, όαση αναπαύσεως.

      Ακόμη, μπορούμε να του προσφέρομε και πρέπει να του προσφέρομε, όταν πηγαίνομε να τον επισκεφθούμε, πάντοτε ένα κάτι. Έστω μικρό. Έστω πολύ μικρό σε χρηματική αξία. Ένα γλυκό. Ένα λουλούδι. Ένα τριαντάφυλλο, που το κόψαμε από τον κήπο μας. Ή ακόμη αν θέλετε, ένα χρήσιμο αντικείμενο. Ή, αν θέλετε, και ένα βιβλίο. Όχι χρυσοπανόδετο και δερματόδετο. Μικρά βιβλιαράκια. Φτηνό βιβλίο· που άμα το διαβάσει, θα του κάνει συντροφιά όσην ώρα εμείς θα λείπομε. Ακόμη μπορούμε να του διεκπεραιώσομε οποιαδήποτε υπόθεσή του εξωτερική, γραφειοκρατική, κάτι πιστοποιητικό του, ένα θέμα του. Να πάμε να ψωνίσομε στην αγορά για λογαριασμό του κ.τ.λ. Μπορούμε ακόμη να προσευχηθούμε μαζί του. Αλλά πάντοτε όμως και θα του το λέμε αυτό, ότι προσευχόμαστε πάντοτε γι’ αυτόν. Βλέπετε πόσα πράγματα μπορούμε να προσφέρομε σε έναν άνθρωπο, ο οποίος είναι στο κρεβάτι κατάκοιτος. Ή στην καρέκλα και δεν σηκώνεται από εκεί, από την πολυθρόνα.

       Πάντως έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία, να προσπαθήσομε, ώστε την ψυχή του να μην την καταλάβει η απελπισία· που θα πρέπει με κάθε τρόπο να του τονώνουμε αυτήν την ελπίδα. Γιατί… ποιος μας λέει ότι κάποια μέρα δεν μπορεί να βρεθεί ένα φάρμακο και ο άνθρωπος αυτός να γίνει καλά; Ή αν θέλετε και ένα θαύμα του Θεού. Δεν γίνονται θαύματα πάντοτε; Αναμφισβήτητα ναι. Θα σας έλεγα ότι ο παράλυτος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, αν είχε απογοητευθεί και δεν πήγαινε εκεί εις την κολυμβήθρα της Βηθεσδά, αναμφισβήτητα δεν θα τον συναντούσε εκεί ο Κύριος. Αλλά τον συνήντησε, γιατί πάντα είχε μιαν ελπίδα ότι κάτι μπορούσε να γίνει. Έστω κι αν αυτή η ελπίδα είχε παραταθεί 38 ολόκληρα χρόνια.

       Αν, όμως, η αγάπη του Θεού και η παιδαγωγία του Θεού επιτρέψει αυτή η ανίατη και μακροχρόνια αρρώστια, μπορεί να είναι μακροχρόνια κι όχι ανίατη, μπορεί όμως να είναι φυσικά μακροχρόνια, όταν είναι ανίατη, γι’αυτό βάζω και τα δυο, αν λοιπόν μπορεί να συμβεί σε μας, τότε πώς μπορούμε εμείς να σταθούμε; Το πώς πρέπει να σταθούμε θα ‘θελα να σας το εκφράσω με μια αληθινή, κοντινή μας ιστορία.

      Πριν από μερικά χρόνια, πολύ λίγα χρόνια, πέθανε στο Άσυλο Ανιάτων των Αθηνών ένας άνθρωπος. Θα πω και το όνομά του. Ελέγετο Παναγιώτης Στυλιανόπουλος. Ίσως να έχετε ακούσει τ’ όνομά του. Αυτός μάλιστα είχε πάρει στις 7 Δεκεμβρίου του 1958 και ειδικό δίπλωμα από την Ακαδημία Αθηνών, που τον είχε βραβεύσει για την ευεργετική του κοινωνική δράση. Πώς έγινε αυτό; Ακούστε να δείτε. Σε ηλικία 19 ετών έμεινε παράλυτος. Και τότε εισήχθη εις το Άσυλο Ανιάτων. Δεν ξέρω ακόμη αν λέγεται Άσυλο Ανιάτων. Αλλά είναι φοβερός τίτλος. Έτσι, όταν το παιδί αυτό των 19 ετών έμπαινε μέσα και είδε την επιγραφή απέξω «Άσυλον Ανιάτων», τον έπιασε μαύρη απελπισία: «Δηλαδή από δω δεν θα φύγω ποτέ; Μόνο πεθαμένος θα βγω από δω;». Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ήλθε αυτή η μαύρη απελπισία και κυριολεκτικά καταπλάκωσε την ψυχή του.

       Η Χάρις, όμως, του Θεού τον φώτισε. Κι άρχισε να μελετάει την Αγία Γραφή. Τότε μπήκε μέσα του η ελπίδα. Παρηγορήθηκε. Και σκέφτηκε ότι υπάρχουν κι άλλοι που είναι χειρότεροι απ’ αυτόν. Όπως επί παραδείγματι, και το επεσήμανε, πολύ ορθά, οι τυφλοί. Έτσι λοιπόν, άρχισε να σκέπτεται τι μπορούσε να κάνει, για να βοηθήσει αυτός ο παράλυτος τους τυφλούς. Άρχισε να επινοεί πώς μπορούσε να κάνει μια μηχανή, που να βγάζει βιβλία στο σύστημα «Μπράιγι» (Braille) που είναι για τους τυφλούς· που διαβάζουν οι τυφλοί με την αφή. Δεν ξέρω αν έχετε δει τα βιβλία αυτά που είναι γραμμένα για τους τυφλούς. Το επέτυχε αυτό του το μηχάνημα. Μάλιστα θεωρήθηκε μοναδικό εις τον κόσμον στην επινόηση αυτή. Το προσήρμοσε στο κρεβάτι του, εννοείται του το προσήρμοσαν στο κρεβάτι κι εκεί καθισμένος στο κρεβάτι, γιατί ήταν παράλυτος από την μέση και κάτω, δεν ήταν παράλυτα τα χέρια του, άρχισε, αγαπητοί μου, να τυπώνει βιβλία για τους τυφλούς, από το Αλφαβητάρι της Α΄ Δημοτικού για μικρά τυφλά παιδιά, μέχρι βιβλία πανεπιστημιακά, θρησκευτικά, την Αγία Γραφή, τα πάντα. Τροφοδοτούσε στην Ελλάδα 10.000 τυφλούς με βιβλία.

      Ενθυμούμαι κάποτε, εδώ και  κάμποσα χρόνια, με είχε επισκεφθεί μία κοπέλα η οποία τελείωσε, παρακαλώ, το Λύκειο, μου φαίνεται ίσως και το Πανεπιστήμιο παρακάτω, αυτή, άμα ήταν 5-6 χρονών, με μία χειροβομβίδα εκεί έπαιζαν με την αδελφή της, εδώ στη Λάρισα έγινε αυτό, τυφλώθηκε. Έσκασε η χειροβομβίδα και τυφλώθηκε. Και της λέω εγώ: «Πώς καταφέρνεις, κοπέλα μου, και μελετάς και διαβάζεις;»(Πρώτη μαθήτρια τότε στο Λύκειο. Ήταν τελευταία τάξη). Μου λέει: «Χάρις εις τον κ. Στυλιανόπουλο». «Τι είναι», λέω, «αυτός; Γιατρός;». «Δεν ξέρετε», μου λέει, «τον κ. Στυλιανόπουλο;». Είναι αυτός περί του οποίου η ιστορία.

      Έτσι, αγαπητοί μου, στάθηκε τόσο μεγάλος και ευεργετικός αυτός ο άνθρωπος. Ήρθε η Ακαδημία των Αθηνών, όπως σας είπα, να τον βραβεύσει γι’ αυτήν του την προσφορά την κοινωνική. Αυτός που προσέφερε τις υπηρεσίες του τόσο ευεργετικά εις τους ανίατα τυφλούς. Ξέχασα να σας πω ότι έκανε και φροντιστήριο στους τυφλούς εκείνους, οι οποίοι είχαν τυφλωθεί- μεγάλης ηλικίας άνθρωποι, από ένα ατύχημα, από οποιαδήποτε άλλη αιτία, που ήξεραν βέβαια, γράμματα, αλλά τώρα δεν μπορούσαν να διαβάζουν. Κι έτσι τους έκανε ειδικό φροντιστήριο αυτός, για να μάθουν έτσι να διαβάζουν. Ποιος; Αυτός ο ανίατα παράλυτος.

     Αυτή η ιστορία είναι νομίζω μια πολύ εύγλωττη απάντησις. Τι έκανε πρώτα πρώτα, είπαμε; Πήρε ελπίδα από τον Θεό. Το μεγάλο εφόδιο. Πήρε ελπίδα από τον Θεό. Έκρινε κατόπιν ότι κάποιοι άλλοι είναι σε χειρότερη κατάσταση απ’ αυτόν. Είναι αυτό που λέμε, αλλά δεν το συνειδητοποιούμε: «Μη χειρότερα». Αυτό θα πει «Μη χειρότερα». «Τι κάνεις;». «Μη χειρότερα». Δηλαδή «είθε να μην πάω χειρότερα». Αυτό θα πει το «μη χειρότερα». Κατόπιν, τι έκανε; Ενεργοποίησε τις δυνάμεις του, αυτές που είχε, ξεπέρασε τον εαυτόν του, ξεπέρασε και την αναπηρία του. Μεγάλο πράγμα αυτό. Δεν μεμψιμοιρούσε. Μελετούσε την Αγία Γραφή και ήταν πνευματικός άνθρωπος. Δεν μεμψιμοιρούσε. Δεν βαρυγκωμούσε κατά του Θεού. Είχε πολλή υπομονή. Με τον τρόπον αυτόν, είδαμε καθαρά, πώς ακριβώς εβοήθησε και τον εαυτόν του, ξεπερνώντας τον εαυτόν του, διότι είχε με κάτι να ασχολείται, δεν είχε την προσοχή του στο πάθημά του. Αλλά είχε με κάτι να ασχολείται. Και ξεπέρασε και το σκοτάδι της απελπισίας.

      Αλλά, αγαπητοί μου, όπως βλέπετε, στην μακροχρόνια ή την ανίατη αρρώστια, υπάρχει πάντοτε ένα θεολογικόν βάθος. Ένα θεολογικό βάθος πολύ σπουδαίο. Αν ερωτήσομε, τι είναι η αρρώστια, το κλειδί της απαντήσεως βλέπομε μας το δίνει στην ίδια περικοπή την ευαγγελική, μας την δίδει ο Κύριος. Όταν τον έκανε καλά αυτόν τον άνθρωπον και τον συνήντησε κατόπιν στον ναόν ο Κύριος, ύστερα από κάποιες μέρες, του λέγει ο Κύριος: «Ἲδε(:Δες) ὑγιὴς γέγονας(:έγινες υγιής)· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται (: Μην ξαναμαρτήσεις, για να μη σου γίνει κάτι χειρότερο)». Α, ώστε λοιπόν, αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μία σχέσις ανάμεσα στην ασθένεια και στην αμαρτία. Γι’αυτό σημειώνει η Σοφία Σειράχ: «Ἀπόστησον πλημμέλειαν –δηλαδή «μην κάνεις αμαρτίες· στάσου μακριά από τις αμαρτίες»- καὶ εὔθυνον χεῖρας, καὶ ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας καθάρισον καρδίαν». Πρόσεξε. Να είσαι μακριά από την αμαρτία. Γιατί; «Ὁ ἁμαρτάνων – λέει η Σοφία Σειράχ στο 38 κεφάλαιο, στίχος 15- ἔναντι τοῦ ποιήσαντος αὐτὸν ἐμπέσοι εἰς χεῖρας ἰατροῦ». Γιατί «αυτός που αμαρτάνει θα πέσει στα χέρια του γιατρού». Θα έπρεπε να υπάρχουν πινακίδες, δεν ξέρω, στα νοσοκομεία μ’ αυτήν την επιγραφήν. «Ὁ ἁμαρτάνων ἔναντι τοῦ ποιήσαντος αὐτόν (:έναντι του Δημιουργού του) ἐμπέσοι εἰς χεῖρας ἰατροῦ». «Θα πέσει στα χέρια του γιατρού». Δεν νηστεύεις κατά Θεόν; Θα νηστεύσεις κάποια μέρα κατά ιατρόν. Κ.ο.κ.

     Συνεπώς η ασθένεια βλέπομε ότι αποτελεί ταυτόχρονα ένα μέσον τιμωρίας, αλλά τιμωρίας παιδαγωγικής, προς επανόρθωσιν. Αλλά, ερωτάει ένας ερμηνευτής, ο Θεοφύλακτος: «Ἀλλὰ πάντα τὰ νοσήματα ἐξ ἁμαρτημάτων;(:Όλα τα νοσήματα, οι αρρώστιες, όλες είναι από τα αμαρτήματα;). Οὐ πάντα μὲν ἀλλὰ τὰ πλείονα (: «Όχι όλα», λέγει, «αλλά τα πιο πολλά»). Τὰ μὲν γὰρ δι’ ἁμαρτήματα, ὣσπερ ἐπὶ τοῦ παραλύτου τούτου (:Υπάρχουν εκείνα που γίνονται από τα αμαρτήματα, όπως είναι στην σημερινή ευαγγελική περικοπή του παραλύτου), τὰ δὲ δι’ εὐδοκίμησιν καὶ ἀνάρρησιν ὣσπερ ἐπὶ τοῦ Ἰώβ, ἵνα δειχθῇ ἡ ἀρετὴ αὐτοῦ (:Υπάρχουν όμως και αρρώστιες οι οποίες δεν είναι γιατί υπάρχουν αμαρτήματα)». «Και παράδειγμα,» λέει ο Θεοφύλακτος, «είναι ο Ιώβ, ο οποίος δεν είχε αμαρτίες, εννοείται δεν υπάρχει αναμάρτητος, αλλά δεν είχε αμαρτίες να φθάσει να είναι ανίατα άρρωστος, δεν είχε βαριές αμαρτίες…». Γι’αυτό ακριβώς τον λόγο, αγαπητοί μου, του έδωσε ο Θεός αυτή… έδωσε άδεια εις τον διάβολον, για ευδοκίμησιν αρετής περισσοτέρας.

      Ύστερα, θυμηθείτε, από τον ίδιον τον λόγο του Κυρίου, όταν εκείνος ο τυφλός, τον οποίον θεράπευσε ο Κύριος, είναι η μεθεπομένη ευαγγελική περικοπή, τον ερωτούν οι μαθηταί: «Κύριε, ποιος αμάρτησε; -εκ γενετής τυφλό-. Οι γονείς του ή αυτός;». Τότε θα έλεγε κανείς, πότε πρόλαβε να αμαρτήσει, αφού ήταν εκ γενετής; Είναι μία άλλη ιστορία. Ελάτε την μεθεπομένη Κυριακή να την ακούσετε. Θα σας την πω. Εν τοιαύτη περιπτώσει, ο Κύριος απήντησε: «Ούτε αυτός, ούτε οι γονείς του». Αλλά αυτή η τύφλωση ήταν για την δόξα του Θεού.

      Ώστε, λοιπόν, υπάρχουν και περιπτώσεις που δεν είναι αμαρτίες; Αγαπητοί μου, εμφανέστατα να γνωρίζομε άνθρωπο που έκανε αμαρτίες, μην πούμε ποτέ: «Δες, τον τιμωρεί ο Θεός για τις αμαρτίες του». Μην το πούμε· μήπως φύγει απ’ αυτόν η αρρώστια κι έρθει σε μας. Μην το πούμε. Αλλά να λέμε: «Να ελεήσει ο Θεός. Να παιδαγωγεί δια της ασθενείας ο Θεός. Το γιατί και το πώς, τα σχέδια του Θεού δεν μπορούμε εμείς να τα αποκρυπτογραφούμε. Είναι για μας άγνωστα».

     Γι’ αυτόν τον λόγο θα πρέπει, αφού είναι ο σκοπός παιδαγωγικός, να μάθομε αυτήν την παιδαγωγία του Θεού, όταν μας έρχεται μία αρρώστια, να ανιχνεύομε, όσο μπορούμε, τα σχέδια του Θεού και να καταλήγομε στο τέλος στην δοξολογία του Θεού. Να μην λέμε δηλαδή «Και τι έπαθα και τι με βρήκε», αλλά να λέμε: «Δόξα τῷ Θεῷ». Αν δείτε κάποιον άνθρωπο και είναι στο κρεβάτι και είναι… και είναι… και είναι και δεν έχει προοπτική να σηκωθεί και τον ακούτε να λέγει: «Δόξα τῷ Θεῷ», αυτός ο άνθρωπος ωρίμασε, αυτός ο άνθρωπος έφθασε, είναι σπουδαίο.

       Ακόμη, είναι χαρακτηριστικόν ότι αυτός ο παράλυτος άνθρωπος ήτο ένας κάποιος άνθρωπος. Αλήθεια, πώς τον έλεγαν; Δεν είχε σημασία να γραφεί το όνομά του. Ένας άνθρωπος. Το λέει έτσι ο ευαγγελιστής Ιωάννης: «Ἦν δὲ τὶς ἄνθρωπος». Κάποιος άνθρωπος. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι ο κάθε άνθρωπος, ο οποιοσδήποτε, ο ανώνυμος για μας, είναι όμως επώνυμος για τον Θεό. Ο Θεός ξέρει τον καθένα μας. Ο Χριστός πήγε, ας μου επιτραπεί η ανθρώπινη έκφρασις, πήγε συστημένα γι’ αυτόν. Γιατί; Γιατί τον εγνώριζε. Από πού; Δεν ήτο Θεός; Τον εγνώριζε. Μη λέει λοιπόν κανένας: «Ο Θεός δεν με γνωρίζει, με ξέχασε». Λέει λίγο πιο κάτω, θα το ιδούμε: «Καὶ γνοὺς –Ποιος; Ο Ιησούς- ὅτι πολὺν ἤδη χρόνον ἔχει …(:ότι έχει πολύν καιρό)»– τι έκανε; Τον επεσκέφθη. Πού το ήξερε ο Χριστός; Μα αυτό θέλω να σας πω, αγαπητοί μου, ότι ο Θεός ούτε αγνοεί, ούτε λησμονεί. Μη λοιπόν λέμε: «Με ξέχασε ο Θεός». Ή  εκείνη η βλάσφημη φράση: «Δεν υπάρχει Θεός. Γιατί αν υπήρχε γιατί με έχει – προσέξτε, δεύτερη βλασφημία τώρα– και βασανίζομαι;». Ο Θεός βασανίζει τον άνθρωπο; Και τι είναι ο Θεός; Βασανιστής είναι ο Θεός;

      «Τοῦτον ἰδὼν ὁ ᾿Ιησοῦς κατακείμενον –λέει ο επόμενος στίχος-, καὶ γνοὺς ὅτι πολὺν ἤδη χρόνον ἔχει, λέγει αὐτῷ· θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι;». «Αφού τον είδε», λέει, «ο Ιησούς να είναι πλαγιασμένος, κατακείμενος, και γνωρίζοντας ότι είναι πολύς ο καιρός που πάσχει από την αρρώστια του, του λέγει: ’’Θέλεις να γίνεις υγιής;’’». Ο Ιησούς είδε τον παράλυτον «κατακείμενον». Τι θα πει «κατακείμενος»; Θα πει ότι είχε πάρει οριζοντία θέση το σώμα του. Πλαγιασμένος. Δεν είναι βεβαίως το πλάγιασμα που κάνομε όταν θέλομε να κοιμηθούμε. Αλλά ήταν το πλάγιασμα εκείνο το αφύσικο, εκείνο το διαφορετικό. Γιατί δεν μπορεί ο άνθρωπος να πάρει διαφορετική στάση, δεν μπορεί να σηκωθεί. Είναι σαν να του ΄λεγε τώρα ο Κύριος, όταν τον είδε κατακείμενον: «Εγώ, ο Δημιουργός σου, σε κατασκεύασα όρθιον. Τώρα εσύ πώς μένεις κατακείμενος, οριζοντιωμένος; Ποιος σε έριξε χάμω; Εγώ σε κατασκεύασα όρθιον». Αντιλαμβάνεσθε, αγαπητοί μου, ότι η περίπτωσις είναι ένα σύμβολο της πεπτωκυίας εικόνος του Θεού, της πεσμένης εικόνος του Θεού. Ο πεσμένος άνθρωπος. Η πεσμένη ανθρωπότητα. Εξάλλου αυτό είλκυσε τον Υιόν του Θεού· η πεσμένη ανθρωπότητα. Αυτό είλκυσε τον Υιόν του Θεού να έλθει ανάμεσά μας για να μας ανορθώσει.

     «Καὶ γνοὺς», λέγει, «ὅτι πολὺν ἤδη χρόνον ἔχει». «Και εγνώριζε ότι είχε πολύν καιρό εκεί κατακείμενος». Ποιος είναι αυτός ο χρόνος; Βέβαια, πώς το εγνώριζε, η θεία φύσις πληροφορεί την ανθρωπίνη φύση. Υπερφυσικά το εγνώριζε ο Χριστός. Είναι ο χρόνος της ανθρωπότητος ο προ Χριστού. Αυτός είναι ο πολύς χρόνος· που είναι ο άνθρωπος πεσμένος. Ο προ Χριστού χρόνος. Για την ανθρωπότητα ολόκληρη. Είναι ο χρόνος εκείνος που μετέβαλε την ανθρωπότητα σε παράλυση. Λίγο ακόμη, όπως είπε κάποιος σοφός και η ανθρωπότητα θα ήταν ένα πτώμα. Θα ήταν νεκρή. Επέλεξε, λοιπόν, ο Υιός του Θεού τον κατάλληλο χρόνο για να σαρκωθεί. Είναι εκείνο που γράφει στους Κολοσσαείς ο Απόστολος Παύλος: «Ὅτε ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου (:το γέμισμα, το πλήρωμα, αυτό το γέμισμα, τώρα ήρθε ο χρόνος) ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν Υἱὸν Αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολαύωμεν». «Για να πάρομε την υιοθεσία από τον Θεό».

     Και όταν τον είδε ο Ιησούς κατακείμενον, τι έγινε; «Λέγει αὐτῷ(:Του λέγει)». Ναι, με την ενανθρώπησή Του ο Θεός ανοίγει διάλογον με τον άνθρωπο, διαλέγεται με τον άνθρωπο. Δεν καπνίζει πλέον το Σινά, ούτε πυρπολείται με την παρουσία του Θεού. Δεν ακούν πλέον οι άνθρωποι την φωνήν του Θεού από το Σινά και να αισθάνονται ότι θα πεθάνουν από τον φόβο τους. Η φωνή του Θεού γίνεται ανθρώπινη, γίνεται πολύ ανθρώπινη. Και τι λέγει τώρα ανοίγοντας διάλογο; «Θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι;». «Θέλεις να γίνεις υγιής;». Φθάνει Αυτός ο Θεός να ερωτά τον άνθρωπο αν θα ήθελε να ξαναγίνει όρθιος, να γίνει υγιής, ολόκληρος υγιής.

     Θέλει ακόμη με τον τρόπον αυτόν να δείξει τον σεβασμό του Θεού προς την ελευθερία που έδωσε στον άνθρωπο. Μπορεί να μη θέλεις να γίνεις υγιής. Διότι ίσως… η ερώτησις… μα, ερώτησις; Ερώτησις είναι αυτή; «Θέλεις να γίνεις καλά;». Ναι. Γιατί υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που δεν θέλουν να γίνουν καλά. Μα ένα πολύ απλό. Θέλεις να μην έχεις καρκίνο, να μην πάθεις καρκίνο. Τουλάχιστον σε μία περίπτωση. Σε μία περίπτωση. Μάλιστα η πρώτη. Μην καπνίζεις. Μα εσύ καπνίζεις. Άρα δεν θέλεις να μην πάθεις καρκίνο. Άρα δεν είναι άστοχη η ερώτησις: «Θέλεις να γίνεις καλά;». Λυπούμαι, δεν έχω χρόνο να σας δείξω, αγαπούν πολλοί άνθρωποι την κατάσταση που βρίσκονται και δεν θέλουν να γίνουν καλά. Περίεργο; Αλλά είναι πραγματικό, είναι αληθινό. Ωστόσο, είναι εδώ η ελευθερία που ο Θεός δίνει στον άνθρωπο και τον ερωτά: «Θέλεις να γίνεις καλά; Δεν θα σε κάνω με το ζόρι καλά».

     Θέλει ακόμη να του δείξει ο Κύριος ότι εκτός από την κολυμβήθρα, είναι και ο Ιησούς που θεραπεύει. Όχι μόνο η κολυμβήθρα. Ή μάλλον, θα λέγαμε, κυριολεκτικά ο Ιησούς είναι Εκείνος που θεραπεύει και μόνον Αυτός είναι Εκείνος που θεραπεύει. Η κολυμβήθρα; Ήταν μία «σκιά». Τώρα ο Ιησούς έρχεται, ετοιμάζει μια νέα κολυμβήθρα, που είναι το χριστιανικό βάπτισμα, που μας δίνει την ολοκληρίαν και μας δίνει και την υιοθεσίαν.

      Αγαπητοί μου, όλα αυτά που μας διηγείται σήμερα η ευαγγελική περικοπή και όσα αναφέρουν θαύματα του Χριστού στα Ευαγγέλια, με μια συνοπτική φράση ο Απόστολος Πέτρος μας είπε πώς ο Κύριος… μας είπε πώς πέρασε ο Κύριος την επίγεια ζωή Του. Πώς την πέρασε; Είναι στο βιβλίο των Πράξεων 10,38: «Διῆλθεν εὐεργετῶν καὶ ἰώμενος». «Πέρασε την ζωήν Του ευεργετώντας και θεραπεύοντας».

      Θέλει όμως ο Χριστός μια βασική προϋπόθεση. Η ανθρωπότητα από την στιγμή που γνώρισε τον Χριστόν, δεν πρέπει πια να αμαρτάνει. Οι λαοί, δυστυχώς οι χριστιανικοί λαοί, δεν πρέπει να αμαρτάνουν. Γιατί εγνώρισαν τον Χριστό. Γι’αυτό η αποστασία, η απομάκρυνσή μας από τον Χριστό, είναι βαρύτατο αμάρτημα. Κι εκείνο που είπε ο Χριστός, «ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται (: να μη σου γίνει κάτι χειρότερο)», δεν είναι τι άλλο, τι λέτε, το χειρότερο; Παρά η παραδοχή του Αντιχρίστου. Υπάρχει χειρότερο απ’ αυτό; Όταν αφήνεις τον Χριστό και παραδέχεσαι τον Αντίχριστον; Το ίδιο ισχύει, αγαπητοί μου, και για τον κάθε άνθρωπο προσωπικά. Ο καθένας μας μπορεί να υπήρξε, βραχυχρόνια ή μακροχρόνια, ένας παράλυτος της αμαρτίας· της αμαρτίας παράλυτος. Τώρα που γίνεται υγιής και γνωρίζει πλέον τον Χριστόν, ας προσέξει, γιατί τότε γίνονται, όπως λέει ο ίδιος ο Κύριος στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον «τὰ ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου χείρονα τῶν πρώτων». «Τα τελευταία του είναι πιο χειρότερα από τα πρώτα του».

      Αγαπητοί μου, όποιος είναι αληθινά κατά Χριστόν έξυπνος, θέλομε να είμεθα έξυπνοι, όποιος λοιπόν είναι κατά Χριστόν έξυπνος, αληθινά έξυπνος άνθρωπος, θα γεμίσει την ψυχή του με τον φόβο του Θεού. Έναν φόβο να μην χάσει ποτέ τον Χριστόν, για να μην χάσει ποτέ τον εαυτόν του.

395η ομιλία στην κατηγορία
« Ομιλίες Κυριακών ».

► Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ὁμιλίαι Κυριακῶν " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/diafora-uemata/omiliai-kyriakvn
↕️
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/blog-post_25.html?m=1

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://drive.google.com/file/d/1EiDp29JkRk7OQUNh2N_NVeJL2TTZ-FsY/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ru7w20Jp2hDAJjA7k7mq_z

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CE%B9%20%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%E1%BF%B6%CE%BD.?m=1

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ἀποκαλυπτικές ἐμπειρίες Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου.

†. Σήμερα η Εκκλησία μας, αγαπητοί μου, τιμά τον μεγάλο απόστολο του Χριστού, τον Ευαγγελιστήν Ιωάννην. Βέβαια, η τιμή του βρίσκεται παντού: Είναι απόστολος του Χριστού, είναι ευαγγελιστής και συγγραφεύς του ομωνύμου Ευαγγελίου, είναι ο αρχηγός της Θεολογίας, ως υψιπέτης τον νουν εις τα βάθη της Θεότητος. Απεκλήθη από τον Χριστόν «υἱὸς βροντῆς», ως ορμητικός στη σκέψη και στα αισθήματα. Είναι ο επιστήθιος μαθητής, που για να εκφράσει το όνομά του, το λέγει περιφραστικά: «ὃν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς» · ή «ὁ μαθητής, ὁ ἐπιπεσὼν ἐπὶ τὸ στῆθος τοῦ Ἰησοῦ». Είναι υιός παμπόθητος, που εδέχθη κατά πρόταση του Κυρίου, να γίνει υιός της Παρθένου, και συνεπώς, αδελφός του Κυρίου. Είναι Παρθένος, κατ΄απόλυτον εκτίμησιν. Τρεις Παρθένους γνωρίζει η Εκκλησία μας: Την Θεοτόκον, τον άγιον Ιωάννην τον Βαπτιστήν και τον άγιο Ιωάννην τον Ευαγγελιστήν. Για οποιονδήποτε άλλον θα μιλούσαμε, η παρθενία του είναι σχετική. Γι'αυτό ο Κύριος ανέθεσε την Παρθένον Μαρία, την μητέρα Του, εις τον Παρθένον μαθητήν.

   Έτσι λοιπόν, έχει ο ευαγγελιστής Ιωάννης πολλά τα εγκώμια. Συνήθως δε, όταν αναφερόμεθα στη μνήμη κάποιου προσώπου, μιλάμε για το έργο του, τις δραστηριότητές του, τον πλούτο του πνεύματός του. Θα μπορούσαμε όμως, αυτήν την φορά, να μείνομε στις εμπειρίες, στις αποκαλύψεις που είχε ο ίδιος ο ευαγγελιστής Ιωάννης, και που κατέγραψε ο ίδιος εις το βιβλίον της Αποκαλύψεώς του. Βέβαια, πράγμα αν όχι αδύνατον, αλλά πολύ δύσκολο, γιατί οι προσωπικές εμπειρίες, και μάλιστα αποκαλυπτικές, είναι συνήθως απρόσιτες. Εμείς, απλώς, κάτι θα επισημάνουμε, και, ό,τι είναι δυνατόν, να μπορέσουμε να το αισθανθούμε. 

   Είναι γνωστόν, ότι ο ευαγγελιστής Ιωάννης, κατ’ αρχαίας παραδόσεις, είχε εξοριστεί στην νήσο Πάτμον· κατά την διάρκεια διωγμού υπό του Δομετιανού. Κι όπως ο ίδιος ο ευαγγελιστής αναφέρει –έχομε εσωτερική μαρτυρίαν- εις το βιβλίον της Αποκαλύψεως, εις το πρώτο κεφάλαιον, που λέγει: «διά τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν μαρτυρίαν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ». Γι'αυτό εξορίσθη εις την νήσον Πάτμον. Η εξορία εννοείται υπό την λέξη «θλίψει», δοτική. Να τι γράφει: «Ἐγὼ Ἰωάννης, ὁ ἀδελφὸς ὑμῶν καὶ συγκοινωνὸς ἐν τῇ θλίψει, ἐγενόμην ἐν τῇ νήσῳ τῇ καλουμένῃ Πάτμῳ διὰ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ». Έτσι ο άγιος Ειρηναίος μάς βεβαιώνει ότι η Αποκάλυψις, το βιβλίο, δηλαδή, της Αποκαλύψεως, «οὐ πρὸ πολλοῦ χρόνου ἑωράθη, ἀλλὰ σχεδὸν ἐπὶ τῆς ἡμετέρας γενεᾶς, πρὸς τῷ τέλει τῆς Δομετιανοῦ ἀρχῆς». Αλλά και ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς γράφει: «Ἐπειδὴ δὲ τοῦ τυράννου –εννοείται του Δομετιανού- τελειώσαντος ἀπὸ τῆς Πάτμου τῆς νήσου μετῆλθεν ἐπὶ τὴν Ἒφεσον». Δηλαδή, όταν πέθανε ο Δομετιανός, επέστρεψε ο Ιωάννης εις την Έφεσον. Και ο άγιος Ανδρέας ο Καισαρείας μάς γράφει: «Πάτμον οἰκεῖν τὴν νῆσον καταδικασθείς». Ότι κατεδικάσθη να κατοικήσει εις την νήσον Πάτμον. Και ο Ευσέβιος Καισαρείας μάς πληροφορεί ότι συνέβη αυτή η εξορία το 14ον έτος της βασιλείας του Δομετιανού, δηλαδή γύρω στο 94 με 95 μ.Χ.

   Η ημέρα που εδέχθη την αποκάλυψη του Χριστού, μας σημειώνει ο ίδιος ο ευαγγελιστής εις το πρώτο κεφάλαιο, ήταν Κυριακή. Κατά την παράδοση, συνέβη σε ένα σπήλαιον, που είναι μέχρι σήμερα γνωστό. Είχα την ευλογία το σπήλαιο αυτό να το επισκεφθώ. Ίσως και κάποιοι από σας να το ‘χετε επισκεφθεί, βάλετέ το στη σκέψη σας, κάποια φορά, η Πάτμος ελληνική είναι, στον χώρο τον δικό μας είναι, να σας αξιώσει ο Θεός να επισκεφθείτε την Πάτμον και το σπήλαιον του αγίου Ιωάννου του Ευαγγελιστού. Αλλά και η συγγραφή έγινε εις την Πάτμον. Κάτω από την νωπή εντύπωση των βιωμάτων που ο ευαγγελιστής έζησε. Συχνότατα, καθ΄όλον το μήκος της Αποκαλύψεως, και μάλιστα και τούτο σημειώνω, συχνά να καταφεύγομε εις το βιβλίον της Αποκαλύψεως ως ανάγνωσμα, ως ευαγγελικό ανάγνωσμα, μάλιστα θα λέγαμε πολύ συχνά, και ιδιαιτέρως όταν αισθανόμεθα κάποιαν θλίψιν, γενικοτέρας σημασίας, να ανοίγομε στο βιβλίο της Αποκαλύψεως και να διαβάζουμε. Και θα βρίσκομε πάντοτε πολλήν πολλήν την παρηγορίαν.

   Γράφει λοιπόν, συχνότατα όπως σας είπα, καθ’ όλον το μήκος της Αποκαλύψεως, την λέξη «εἶδον», δηλαδή «είδα». Είδα με τα μάτια μου, είδα. Σε κάθε νέα οραματική εικόνα αναφέρεται ο ευαγγελιστής σ’ αυτό το «εἶδον». Πολύ συχνά· που δεν είναι τίποτε άλλο παρά εκδιπλούμενες θείες εμπειρίες. Ο ίδιος αναφέρει: «Ἐγενόμην ἐν πνεύματι ἐν τῇ Κυριακῇ ἡμέρᾳ, καὶ ἤκουσα φωνὴν ὀπίσω μου μεγάλην ὡς σάλπιγγος λεγούσης· ὃ βλέπεις γράψον –ό,τι βλέπεις, σημείωσέ το-. Καὶ ἐκεῖ ἐπέστρεψα βλέπειν τὴν φωνὴν ἥτις ἐλάλει μετ᾿ ἐμοῦ· καὶ ἐπιστρέψας εἶδον –πάλι «εἶδον»- ἑπτὰ λυχνίας χρυσᾶς, καὶ ἐν μέσῳ τῶν ἑπτὰ λυχνιῶν ὅμοιον υἱῷ ἀνθρώπου · ἡ δὲ κεφαλὴ αὐτοῦ καὶ αἱ τρίχες λευκαὶ ὡς ἔριον λευκόν, ὡς χιών, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ὡς φλὸξ πυρός, καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὅμοιοι χαλκολιβάνῳ -ένα μίγμα χρυσού και αργύρου-, ὡς ἐν καμίνῳ πεπυρωμένοι -σαν να είχανε θερμανθεί στο καμίνι- , καὶ ἡ φωνὴ αὐτοῦ ὡς φωνὴ ὑδάτων πολλῶν, καὶ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ῥομφαία δίστομος ὀξεῖα ἐκπορευομένη, καὶ ἡ ὄψις αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος φαίνει ἐν τῇ δυνάμει αὐτοῦ». 

   Φοβερή οπτασία, αγαπητοί μου. Φοβερή οπτασία, πραγματικά· που θυμίζει λίγο την εικόνα της Μεταμορφώσεως, στην οποία είχε βρεθεί και ο Ιωάννης, προ του Πάθους του Χριστού, αλλά αυτή ήτο ασυγκρίτως περισσότερο τρομακτική. Η μορφή του Χριστού εδώ είναι «ὡς ὁ ἥλιος φαίνει ἐν τῇ δυνάμει αὐτοῦ». Όπως ακριβώς, στην περιγραφή της Μεταμορφώσεως, ότι «ήταν», λέγει, «όπως ο ήλιος». Εκεί, οι μαθηταί Πέτρος, Ιάκωβος και Ιωάννης –στη Μεταμόρφωση- είδαν την δόξαν του Ιησού στο Θαβώρ. Εδώ, για τον Ιωάννη, είναι μία δεύτερη αποκαλυπτική εμπειρία. Ασυγκρίτως πιο φοβερή, πιο βαθιά, πιο συγκλονιστική. 

   Και συνεχίζει ο ευαγγελιστής Ιωάννης: «Καὶ ὅτε εἶδον αὐτόν, ἔπεσα πρὸς τοὺς πόδας αὐτοῦ ὡς νεκρός (:έπεσα στα πόδια Του, σαν να είχα πεθάνει)». Είπαμε, φοβερή εμπειρία. Όπως και στη Μεταμόρφωση οι μαθηταί δεν μπορούσαν να βλέπουν το φως της Μεταμορφώσεως και έπεσαν χάμω. Το ίδιο είχε πάθει και ο Ησαΐας. Και τον εσήκωσε ο καθήμενος επί του θρόνου. Το ίδιο είχε πάθει και ο Δανιήλ. Βλέπετε, όλες αυτές οι εμπειρίες, οι αποκαλυπτικές εμπειρίες συγκλονίζουν, επειδή δεν είναι θέματα της καθημερινότητος. Είναι έκτακτα πράγματα. Είναι η επαφή του ανθρώπου με κάτι το υπερφυσικόν. Και είδεν το πρόσωπον Αυτού. «Καὶ ἐν τῷ ἀκοῦσαι με, ἤμην κατανενυγμένος», λέγει ο Δανιήλ, «καὶ τὸ πρόσωπόν μου ἐπὶ τὴν γῆν». Ό,τι δηλαδή τώρα παθαίνει και ο Ιωάννης. 

   Συνεχίζει ο Ιωάννης: «Καὶ ἔθηκε τὴν δεξιὰν αὐτοῦ χεῖρα ἐπ᾿ ἐμὲ λέγων· μὴ φοβοῦ· ἐγώ εἰμι ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος». «Μη φοβάσαι»- ό,τι συνέβη και στην Μεταμόρφωση που ο Κύριος πλησίασε τους τρεις μαθητάς και τους άγγιξε: «Μη φοβόσαστε». Ό,τι συνέβη στον Ησαΐα. Ό,τι συνέβη στον Δανιήλ. Εδώ τώρα στον Ιωάννη για δεύτερη φορά: «Μη φοβάσαι. Εγώ είμαι ο πρώτος και ο έσχατος». Όπως αλλού θα πει: «Εγώ είμαι το Άλφα και το Ωμέγα». 

  Έτσι, αγαπητοί, ο Ιωάννης ζει αυτές τις αποκαλυπτικές εμπειρίες· τις οποίες καταγράφει· και μας τις πληροφορεί· και μας κάνει –όσο τούτο φυσικά είναι δυνατόν- μετόχους και εμάς. Σημειώνει ακόμη, ο ιερός Ευαγγελιστής, ο Ιωάννης, ότι «ἐγενόμην ἐν πνεύματι». Τι θα πει αυτό; Αυτό σημαίνει ότι ο ευαγγελιστής περιήλθε σε κατάσταση εκστάσεως· που είναι μία απομόνωσις του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου από το γνώριμό του εξωτερικό περιβάλλον, με σκοπό να έρθει σε επαφή με τον υπερφυσικόν κόσμον. «Έκστασις» σημαίνει αλλάζω θέση, αλλαγή θέσεως. Είμαι εδώ και πετιέμαι εκεί. Έκστασις· στάσις και εκ· έκστασις. Δηλαδή βρίσκομαι σε μια άλλη οπτική γωνιά. Είναι κάτι πολύ βαθύτερο φυσικά. Σ’ αυτήν διατηρείται φυσικά, στην έκσταση, απόλυτος αυτοσυνείδησις και διατηρείται το πρόσωπον ακέραιον –του υφισταμένου την έκστασιν- με όλα τα χαρακτηριστικά του: την μνήμη του, την κρίση του κ.λπ.

   Στο δέκατο κεφάλαιον της Αποκαλύψεως, ο ευαγγελιστής Ιωάννης ακούει μία φωνή που του λέει να παραλάβει από το χέρι κάποιου αγγέλου ένα μικρό βιβλίον, «βιβλιαρίδιον». Και του λέγει ο άγγελος: «Λάβε καὶ κατάφαγε αὐτό» - «Πάρτο και φάτο»-, «καὶ πικρανεῖ σου τὴν κοιλίαν (:θα αισθανθείς δυσάρεστα στο πεπτικό σου σύστημα), ἀλλ᾿ ἐν τῷ στόματί σου ἔσται γλυκὺ ὡς μέλι (: όμως στο στόμα σου θα είναι γλυκό σαν μέλι)». «Καὶ ἔλαβον τὸ βιβλίον ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ ἀγγέλου καὶ κατέφαγον αὐτό», σημειώνει ο ίδιος, «καὶ ἦν ἐν τῷ στόματί μου ὡς μέλι γλυκύ· καὶ ὅτε ἔφαγον αὐτό, ἐπικράνθη ἡ κοιλία μου. Καὶ λέγουσί μοι· δεῖ σε πάλιν προφητεῦσαι ἐπὶ λαοῖς καὶ ἔθνεσι καὶ γλώσσαις καὶ βασιλεῦσι πολλοῖς». «Θα σταθείς πάλι προφήτης».

   Εδώ έχουμε μια εμπειρία προετοιμασίας για περαιτέρω προφητική δράση. Σκεφθείτε, αγαπητοί, αυτά τα πράγματα. Ας κάνουμε μια μεταφορά, αν είναι δυνατόν, του εαυτού μας στη θέση του ευαγγελιστού Ιωάννου. Ο προφήτης βρίσκεται βέβαια κάτω από ειδικές συνθήκες του Αγίου Πνεύματος, που είναι εντελώς προσωπικές και αμεταβίβαστες. Είναι αλήθεια αυτό. Το συναντούμε σε όλους τους προφήτας της Παλαιάς Διαθήκης. Ζει συναισθήματα ποικίλα ο προφήτης· όπως φόβου, απορίας, αντιστάσεως στο θείο θέλημα –«Σε παρακαλώ, Κύριε», λέει ο Ησαΐας, «Σε παρακαλώ», λέγει ο προφήτης Ιερεμίας, «στείλε κάποιους άλλους, κάποιον άλλον»- ένεκα συναισθήσεως βέβαια μιας αδυναμίας. Ωστόσο είναι τα αισθήματα ενός προφήτου, όταν ο Θεός αποκαλύπτεται και παραγγέλλει στον προφήτη μια παραγγελία. 

   Ωστόσο ο προφήτης δεν παύει από του να είναι ανάμεσα στον Θεό και τους ανθρώπους· στους οποίους ανθρώπους εκφράζει το θείον θέλημα. Πάρετε την Παλαιά Διαθήκη, πηγαίνετε σε όλους τους προφήτες, και τους τέσσερις μεγάλους και τους δώδεκα μικρούς, που γίνεται εκεί μια περιγραφή, και θα δείτε την δυσκολία των προφητών να αποδεχθούν το θείο μήνυμα· επειδή βλέπουν την κατάστασή τους. Σας είπα, ένας ολόκληρος Ησαΐας αρνείται.

   Η τελευταία αποκαλυπτική εμπειρία του Ιερού Ευαγγελιστού, αγαπητοί, είναι σε σχέση με την Αποκάλυψη, το βιβλίο της Αποκαλύψεως, και λέγει: «Καὶ εἶδον οὐρανὸν καινὸν καὶ γῆν καινήν». «Είδα», λέει, «καινούριο ουρανό και καινούρια γη». Σημειώσατε ότι θα συμβεί αυτός ο καινούριος ουρανός και η καινούρια γη, όπως το σημειώνει και ο απόστολος Πέτρος σε μια του επιστολή. Ο Ιωάννης τώρα εδώ την βλέπει την καινούρια γη και τον καινούριο ουρανό, πριν ακόμη συμβεί. Θα δούμε κι εμείς τον καινούριο ουρανό και την καινούρια γη, όταν αυτά θα έλθουν μετά την Κρίσιν και την ανάστασιν των νεκρών κλπ. κλπ. 

  «Καὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν Ἱερουσαλὴμ καινὴν –είναι η Εκκλησία, καινούρια- εἶδον καταβαίνουσαν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, ἡτοιμασμένην ὡς νύμφην κεκοσμημένην τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς» - που είναι ο Ιησούς Χριστός. Όταν θα έλθει ο Κύριος, μετά των αγίων αγγέλων και όλων των αγίων. «Καὶ ἤκουσα φωνῆς μεγάλης ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λεγούσης· ἰδοὺ ἡ σκηνὴ τοῦ Θεοῦ μετὰ τῶν ἀνθρώπων, καὶ σκηνώσει μετ᾿ αὐτῶν, καὶ ὁ θάνατος οὐκ ἔσται ἔτι (:δεν υπάρχει πλέον θάνατος), ὅτι τὰ πρῶτα ἀπῆλθον». Πέρασε η πρώτη κατάστασις του παλαιού ουρανού και της παλαιάς γης. «Καὶ εἶπεν ὁ καθήμενος ἐπὶ τῷ θρόνῳ· ἰδοὺ καινὰ ποιῶ πάντα (:Να, όλα τα κάνω καινούρια)». «Καὶ λέγει μοι» - σημειώνει και συνεχίζει ο ευαγγελιστής Ιωάννης- «Και μου είπε»: «Γράψον, ὅτι οὗτοι οἱ λόγοι πιστοὶ καὶ ἀληθινοί εἰσι». «Ότι αυτοί οι λόγοι, ό,τι είδες, άκουσες, σου είπα, σου απεκάλυψα, όλα είναι αξιόπιστα και αληθινά». Για φανταστείτε, αλήθεια, αγαπητοί, όλα αξιόπιστα και αληθινά. Γι'αυτό όταν παίρνομε την Αγία Γραφή στα χέρια μας, πάντα θα έχομε αυτήν την αίσθηση, ότι όλα είναι αξιόπιστα και αληθινά.

   Αγαπητοί, οι αποκαλυπτικές εμπειρίες του ευαγγελιστού Ιωάννου, είναι για μας ένας πλούτος, ένας θησαυρός· που ο Θεός αποκαλύπτει διαμέσου εκλεκτών Του ανθρώπων προς ημάς. Για να γνωρίζουμε την πορεία της ιστορίας και την αγάπη του Θεού για τον λαό Του. Τον θησαυρόν αυτόν ακόμη δεν τον δοκιμάσαμε. Είναι σαν να ‘ρθουν να μας βάλουν στα χέρια ένα βιβλιάριο τραπέζης και να μας πουν ότι «στο όνομά σου υπάρχει ένα υπέρογκον ποσόν χρημάτων, στην τράπεζα». Είμαι κάτοχος. Ακόμη δεν περιήλθε στα χέρια μου. Έτσι είναι η Αγία Γραφή. Είμεθα όλοι μας, όλοι μας κάτοχοι αυτού του θησαυρού, μόνο που ακόμα δεν τον αισθητοποιήσαμε. Θα ‘ρθει η μέρα που θα δούμε τον καινούριο ουρανό και την καινούρια γη και την Εκκλησία ως Νύμφη να κατεβαίνει από τον ουρανό-δηλαδή οι άγιοι μετά του Κυρίου. Και όπως λέει ο Απόστολος Παύλος: «Θα κατέβει πρώτα» λέει, ο Κύριος και θα πάρει τους δικούς Του από τη γη. Θα έρθει Εκείνος να μας υποδεχθεί, όχι εμείς Εκείνον, Εκείνος εμάς· και θα μας πάρει εις τον ουρανόν».

    Είναι καταπληκτικά πράγματα όλα αυτά, είναι εμπειρίες φοβερές· οι οποίες, εμπειρίες, ζωντανεύουν μέσα μας. Όχι απλώς με την φαντασία μας, αν είμεθα ευφάνταστοι άνθρωποι –βέβαια και η φαντασία χρησιμοποιείται- αλλά προπαντός με βαθιά αισθήματα στην πιστότητα του λόγου του Θεού. Και όταν κανείς έχει αυτό, έχει τα πάντα. Είναι όπως λέμε: «Τι είναι η ελπίδα; Είναι η χαρά πριν από την χαρά». Όταν σε ένα μικρό παιδί, του πείτε θα του φέρετε καραμέλες το μεσημέρι, το παιδί χαίρεται, προκαταβολικά χαίρεται. Ακόμα δεν είδε τις καραμέλες. Έτσι και εδώ ο πιστός έχει μεγαλωμένη, αυξημένη την ελπίδα ότι όλα αυτά έτσι θα είναι και έχει χαρά. Και όπως λέει ο Παύλος: «Τῇ ἐλπίδι χαίροντες». «Τῇ ἐλπίδι χαίροντες». Είναι πάρα πολύ σπουδαία πράγματα αυτά.

   Και ως προς τον ευαγγελιστή Ιωάννη, που σήμερα τιμούμε την μνήμη του, ας τον ευχαριστήσουμε που η αγιότητά του έγινε το μέσον να γνωρίσομε τις απόκρυφες βουλές του Θεού και την αγάπη Του για το ανθρώπινον γένος, αμήν.

50η ομιλία στην κατηγορία «Μνήμη Ἁγίων».

► Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Μνήμη Ἁγίων " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/diafora-uemata/mnhmh-agivn
↕️

https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/blog-post_19.html?m=1

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Μνήμη Ἁγίων».🔻
https://drive.google.com/file/d/1X7GIQVC2zCc3Lr7tGV-Aoyp5XbofXJU3/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Μνήμη Ἁγίων».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40o9I2jFsY8IjMSH_yrMTqC1

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς
«Μνήμη Ἁγίων».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%CE%9C%CE%BD%CE%AE%CE%BC%CE%B7%20%CE%91%CE%B3%CE%AF%CF%89%CE%BD.?m=1

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Τό ἄνοιγμα τῆς δευτέρας Σφραγῖδος. Τό ἄνοιγμα τῆς τρίτης Σφραγῖδος.

†. Το αρνίον ανοίγει τήν δευτέρα καί τρίτη σφραγίδα του βιβλίου.

  «Καὶ ὅτε ἤνοιξε τὴν σφραγῖδα τὴν δευτέραν, ἤκουσα τοῦ δευτέρου ζῴου λέγοντος· ἔρχου. και εξήλθεν άλλος ίππος πυρρός, καὶ ἐξῆλθεν ἄλλος ἵππος πυῤῥός, καὶ τῷ καθημένῳ ἐπ᾿ αὐτὸν ἐδόθη αὐτῷ λαβεῖν τὴν εἰρήνην ἐκ τῆς γῆς καὶ ἵνα ἀλλήλους σφάξωσι, καὶ ἐδόθη αὐτῷ μάχαιρα μεγάλη.»

   Ευρισκόμεθα εις τό 6ον Κεφ. στιχ. 3-4, αγαπητοί μου εἰς τό βιβλίο της Αποκ., καί ευρισκόμεθα εις το άνοιγμα της 2ας σφραγίδος. Νά σας αποδώσω με πολύ απλά λόγια αυτά που σας διάβασα τώρα, αν καί είναι πολύ εύκολο.

   Όταν άνοιξε η δευτέρα σφραγίδα, λέγει ο Ευαγγ. Ιωάννης, άκουσα το 2ο ζώο να λέγη. Ελα. Και εξήλθεν, βγήκε ένας ίππος που ήταν πυρρός, ερυθρωπός, καί επάνω εις αυτόν, εις τον αναβάτη του ίππου, εδόθη η άδεια να πάρη την ειρήνη από τής γής και οι άνθρωποι να σφάζουν ο ένας τον άλλον. Καί δόθηκε εις αυτόν ένα μεγάλο μαχαίρι.

   Πράγματι όταν ανοίχτηκε η 2α σφραγίδα τότε, όπως μάς λέγει ο Ευαγγ. εξήλθεν ίππος πυρρός. Ένα ερυθρωπό, κόκκινο άλογο. Πρός του οποίου ίππου τον αναβάτη, το 2ο ζώων που είναι ο βούς, έρχεται λέγει, έρχου, έλα εμπρός. Αυτό το χρώμα του 2ου ίππου, που είναι όπως σάς είπα το κοκκινωπό, όπως και το μεγάλο μαχαίρι που δόθηκε στον αναβάτη του, είναι το πύρ καί τό αίμα, δηλ. εσωτερικοί και εξωτερικοί πόλεμοι. Είναι ανατριχιαστική αυτή η φράσις στο ιερό κείμενο. "Όπως αλλήλους σφάξωσι." Το ρήμα σφάζω είναι πολύ έντονο, πολύ ηχηρό. Δέν είναι τόσο το ρήμα φονεύω, όσο το ρήμα σφάζω. Και στην γλώσσα μας ακόμη το αισθανόμαστε ανατριχιαστικό αυτό το ρήμα, που δείχνει ότι δεν είναι απλώς ένας φονικός πόλεμος, αλλά ένας άγριος πόλεμος. Καί πρόκειται περί εμφυλίου πολέμου ή περί εμφυλίων πολέμων και ακόμη κανονικών πολέμων, δηλ. εξωτερικών πολέμων μεταξύ δύο λαών. Αλλά φαίνεται ότι περισσότερο πρόκειται περί εμφυλίων πολέμων, διότι αυτό το "σφάζωσι αλλήλοις" είναι περισσότερο προσιδιάζων πρός τόν εμφύλιον πόλεμον. Και σάς λέγω αλήθεια, αν κάτι φοβήθηκα στην ζωή μου είναι αυτό το στοιχείο. Ο εμφύλιος πόλεμος. Δεν υπάρχει πιο φοβερό πράγμα. Αγαπητοί μου, μπορείτε να φανταστείτε, εδώ έχομε μερικές εκατοντάδες ακροατές. Αισθανόμεθα μεταξύ μας φιλικά αισθήματα. Πολύ φιλικά αισθήματα. Εγώ κάθομαι εν ασφαλεία στην καρέκλα μου, σας λέγω τόν λόγο του Θεού και σείς τον ακούτε. Αν υποτεθή, ό μή γένοιτο, ότι μπορούσε ποτέ να εκσπάση εμφύλιος πόλεμος, πώς πρέπει να βλέπη ο ένας τον άλλον; Όσοι ζήσαν εμφύλιο πόλεμο σε προηγούμενα χρόνια μπορούν να ξέρουν αυτά τα αισθήματα. Μπορούν να τα μετρήσουν και να καταλάβουν, και να αντιληφθούν ότι είναι πολλαπλασίως φοβερότερος ο εμφύλιος πόλεμος από έναν κανονικόν πόλεμον. Ωστόσο, το κακόν είναι ότι ο χώρος μέσα στον οποίον θα συμβαίνουν αυτές οι καταστάσεις, είτε εξωτερικοί πόλεμοι, είτε εμφύλιοι πόλεμοι, θά είναι άπασα η γή προπαντός και κυρίως όμως οι χριστιανικοί λαοί.

   Αλλά περί τίνος πρόκειται; Και γιατί αυτοί οι πόλεμοι; Γιά ποιό λόγο; Είναι γνωστόν ότι το Ευαγγέλιον διαρκώς μέχρι σήμερα κηρύσσεται εἰς τόν κόσμον. Μέχρι σήμερα. Σε σημείο που και αυτή ακόμη η Άπω Ανατολή να το έχη στις ποικίλες γλώσσες και διαλέκτους της. Δεν έγινε όμως το κήρυγμα αγαπητοί μου δεκτόν. Συνεπώς ήρχισε μαζί με την διάδοσή του και ο διωγμός. Ο διωγμός είναι πράγματι, αυτή η δευτέρα φάσις, μετά το κήρυγμα του Ευαγγελίου. Ο Κύριος είπε: «καὶ κηρυχθήσεται τοῦτο τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ εἰς μαρτύριον πᾶσι τοῖς ἔθνεσι,» Ματθ. 24, 14. Τι θα πή αυτό; Θα κηρυχθή λέγει τούτο το Ευαγγέλιο εις ολόκληρη την οικουμένη, σε όλους τους λαούς αλλά εις μαρτύριον. Τί θα πή εις μαρτύριον; Εις μαρτυρίαν. Ότι; Ότι εκηρύχθη αλλά δεν επιστεύθη. Διότι όταν ο Κύριος λέγει, σαν ένα σημάδι του τέλους τής Ιστορίας, ότι θα κηρυχθή το Ευαγγέλιο σε όλους τούς λαούς καί τό τονίζει αυτό ο Απ. Παύλος καί μάς λέγει ότι ακόμα δεν κηρύχθηκε το Ευαγγέλιο σ' ολόκληρον τόν κόσμον, θά σάς έλεγα αγαπητοί μου, έχουνε περάσει βεβαίως 2.000 χρόνια από τότε, το Ευαγγέλιο κηρύχθηκε σε όλον τον κόσμο. Αν μου πήτε ότι δεν κηρύχθηκε διότι μόνο το 1/3, ίσως το 1/4, όπως τώρα έχουμε φθάσει το 1/4 περίπου του πληθυσμού τής γής,  ίσως και κάτι λιγότερο από το 1/4 του πληθυσμού της γής, δέν είναι χριστιανοί, αλλά είναι άλλων θρησκευμάτων, θα σας απαντούσα, εφ' όσον το Ευαγγέλιον μετεφράσθη σε 1.000 τόσες γλώσσες και διαλέκτους,το Ευαγγέλιο έχει ακουστεί. Απλώς δεν εχει πιστευθεί. Ανοίξτε σ' ένα δειγματολόγιο –έτυχε να έχω– γλωσσών, είναι έκδοση της Βιβλικής εταιρίας, στην Κινεζική γλώσσα. Έχω περί τα 20-25 δείγματα στην Κινεζική γλώσσα· είναι γνωστό ότι η Κινεζική γλώσσα έχει πολλάς διαλέκτους καί πολλάς γραφάς. Η μία γραφή διαφέρει από την άλλη. Γι' αυτό και λέμε, "μού είναι κινέζικα" δηλ. δύσκολα. και θα δήτε ότι το Ευαγγέλιο μετεφράσθη εις τήν Κινεζική σε όλες τις γλώσσες και διαλέκτους. Κι αν το θέλετε, γιατί αν μου πήτε ότι δεν κηρύχθηκε, μπορούσε νάχε κηρυχθή και κηρύχθηκε κατ' επανάληψη, δεν έγινε η Κίνα χριστιανική. Στην Ιαπωνία επί τρείς αιώνες εγίνοντο απόπειρες εκχριστιανίσεως της χώρας από Ρώσους ιεραποστόλους. Μόλις, μόλις, μόλις περί τα μέσα του περασμένου αιώνος, έγινε μιά, τέλος πάντων, μια επιτυχία, και μερικές χιλιάδες Γιαπωνέζοι σήμερα είναι Ορθόδοξοι, μάλιστα ειδικώτερα Χριστιανοί. Αλλά στο σύνολό της η Ιαπωνία είναι ειδωλολάτραι. Το Ευαγγέλιο στην Ιαπωνία έχει μπή. Σας είπα από τρείς αιώνες γίνεται αυτή η απόπειρα. Άρα το Ευαγγέλιο έχει ακουστεί. Συνεπώς; Συνεπώς το Ευαγγέλιο έχει κηρυχθεί αγαπητοί. Αλλά δεν έχει γίνει πιστευτόν. Δεν έχει γίνει αποδεκτόν. Που σημαίνει; Ότι είπε ο Κύριος : «καὶ κηρυχθήσεται τοῦτο τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ εἰς μαρτύριον πᾶσι τοῖς ἔθνεσι, » Εις μαρτύριον. Ότι δέν θά μου πούν κάποτε οι λαοί, δεν άκουσαν το Ευαγγέλιο. Τό άκουσαν. Όταν θα τους κρίνω με βάση το Ευαγγέλιον. Αυτό λοιπόν είναι μια μαρτυρία. Ιδίως του Απ. Παύλου, πού μάς λέγει ότι θα είναι ένα σημάδι του τέλους του κόσμου. Είναι πολλά τα σημάδια πού μάς παραθέτει η Αγία Γραφή, που μπορούμε να κρίνωμε τό τέλος του κόσμου. Το τέλος της Ιστορίας. Ο ίδιος ο Κύριος μας ανέφερε το παράδειγμα της συκιάς. Όταν, λέγει, δήτε τήν συκιά να βγάζη τρυφερά φυλλαράκια, λέτε, εγγύς το θέρος. Και όταν δήτε αυτά γενόμενα, λέτε, είναι εγγύς τό τέλος. Είναι οι λόγοι του ιδίου του Κυρίου. Ο Κύριος αποκρύπτει από τους ανθρώπους την ώρα και την ημέρα του τέλους. Δεν ξέρομε πότε θα γίνη. Αλλά τα σημάδια για τον ερχομό του τέλους μάς τάχει δώσει. Κι όχι μόνο μάς τάχει δώσει αλλά και μας έχει επιπλήξει εάν δεν τά μελετήσουμε.

   Είπε στους συγχρόνους του ο Κύριος, γιατί στην Ιστορία έχομε δύο βασικά έσχατα. Τα πρώτα έσχατα είναι ως πρός τήν Π.Δ. και είναι ο πρώτος ερχομός του Χριστού. Τα δεύτερα έσχατα είναι ως πρός τήν Κ.Δ. και είναι ο δεύτερος ερχομός του Χριστού. Και είπε: «ὀψίας γενομένης λέγετε· εὐδία· πυῤῥάζει γὰρ ὁ οὐρανός· καὶ πρωΐ· σήμερον χειμών· πυῤῥάζει γὰρ στυγνάζων ὁ οὐρανός. ὑποκριταί, τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι;» Υποκριταί, το πρόσωπον του ουρανού γνωρίζετε να το διαβάζετε. Δέτε, το πρωί ο ουρανός πυρράζη, είναι κόκκινος. Η ανατολή είναι κόκκινη, θά έχομε καλό καιρό. Το βράδυ είναι κόκκινη η δύσις καί λέτε, θά έχομε άσχημο καιρό. Τό πρόσωπο του ουρανού, δηλ τήν μετεωρολογίαν,τις προγνώσεις τις μετεωρολογικές αυτό θα πή τό πρόσωπον του ουρανού ξέρετε να προβλέπετε. Καί νά λέτε ότι αύριο θα βρέξη ή δεν θα βρέξη, θάναι καλός ο καιρός, ή θα χιονίση κ.ο.κ. Τό πρόσωπον τής Ιστορίας γιατί δεν το μελετάτε; Γιατί δεν μελετάτε την Αγία Γραφή να μπορείτε να ξέρετε πότε το τέλος. Ο Κύριος ονόμασε υποκριτάς εκείνους οι οποίοι δεν θα ήθελαν να μάθουν το τέλος. Ασχολούνται με άλλες προβλέψεις, με άλλα προγνωστικά, με τα προγνωστικά της πολιτικής, μέ τά προγνωστικά του ποδοσφαίρου, με τα προγνωστικά του καιρού σε σχέση με την συγκομιδή, αλλά τα προγνωστικά ως πρός τό τέλος της Ιστορίας, αυτά τους αφήνουν αδιαφόρους.

   Έτσι, ο Κύριος, έτσι μίλησε. θέλετε όμως ακόμη και κάτι άλλο; Ο Κύριος είπε ότι όταν θα ξανάρθει στη γή, θα βρή τήν πίστη; Μελαγχολικό ερώτημα, αναπάντητο. Αλλά είναι φανερή η απάντησις από μόνη της. Δηλαδή τί; Δὲν θὰ βρή τήν πίστη πάνω στην γή. Γι' αυτό και θέτει το θέμα, θα βρή ο Υιός του Ανθρώπου όταν ξανάρθη τήν πίστη πάνω στην γή; Δεν θα την βρή. Θα βρή λίγους πιστούς. Τό "λίμα" όπως λέγει ο Απ. Παύλος. Συνεπώς; Συνεπώς το Ευαγγέλιον θα κηρυχθή μόνον εις μαρτύριον, είτε γίνη, είτε δεν γίνη δεκτό. Αλλά θα είναι αναπολόγητοι οι άνθρωποι.

   Ακόμη συνεχίζει ο Κύριος να λέγη, «μελλήσετε δὲ ἀκούειν πολέμους!» Πρόκειται να ακούτε πολέμους, εφ' όσον οι άνθρωποι δεν θα έχουν αποδεχθεί το Ευαγγέλιον. Μία παρένθεση: Περί πολέμων θα μιλήσουμε και εις την 4ην σφραγίδα, γι' αυτό τώρα δεν θα ειπώ πολλά. Εις τήν 4η σφραγίδα θα ειπώ περισσότερα περί πολέμων. Εφ' όσον λοιπόν οι άνθρωποι δεν θα έχουν αποδεχθεί το Ευαγγέλιον, είναι επόμενον, τό Ευαγγέλιον της Ειρήνης είναι επόμενον, έστω καί τά χριστιανικά κράτη να κηρύσσουν μεταξύ τους πολέμους. Αγαπητοί μου, η Βουλγαρία είναι Ορθόδοξος λαός. Ορθόδοξος χριστιανικός. Κι έχομε πάντοτε εχθροπραξίες μαζί τους. Γιατί; Γιατί, για ποιό λόγο θά έπρεπε νά έχουμαι εχθροπραξίες; Έχουμε όμως. Γιατί; Γιατί δεν το δεχθήκαμε σωστά το Ευαγγέλιο.

   Συνεχίζει ο Κύριος καί λέγει: «καὶ ἀκοὰς πολέμων· (θά δήτε πολέμους ή θα ακούσετε περί πολέμων) ὁρᾶτε μὴ θροεῖσθε· (Προσέχετε μή θορυβείσθε) δεῖ γὰρ πάντα γενέσθαι, ἀλλ᾿ οὔπω ἐστὶ τὸ τέλος. (Ακόμα δέν είναι τό τέλος. Αυτά θα γίνουν πρώτα) ἐγερθήσεται γὰρ ἔθνος ἐπὶ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν, πάντα δὲ ταῦτα ἀρχὴ ὠδίνων. (Όχι το τέλος αλλά η αρχή) τότε παραδώσουσιν ὑμᾶς εἰς θλῖψιν (Ποιούς θα παραδώσουν; Εσάς. Ποιούς εσάς; Τους πιστούς. Τούς μαθητάς μου. Όχι τους 12 μαθητάς. Τούς πάντα πιστούς εις ολόκληρη την Ιστορία, θα παραδώσουν εσάς εις θλίψιν) καὶ ἀποκτενοῦσιν ὑμᾶς, καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων τῶν ἐθνῶν διὰ τὸ ὄνομά μου. καὶ τότε σκανδαλισθήσονται πολλοὶ (Εκ τών χριστιανών, εννοείται. Διότι δεν θα μπορούν να αντέξουν αυτό το μίσος των αντιτιθεμένων. Και θα πέσουν. Αυτό θα πή, θά σκανδαλισθούν. θα παρατήσουν την χριστιανική τους ιδιότητα, θα παύσουν να είναι χριστιανοί, θα απαρνηθούν το βάπτισμά τους) καὶ ἀλλήλους παραδώσουσι καὶ μισήσουσιν ἀλλήλους. (ο ένας θα παραδίδει τον άλλον εις τάς αρχάς και ο ένας θα μισεί τον άλλον ένεκα του ονόματός μου, λέγει ο Κύριος)»

   Αλλά και ακόμη κατηγορηματικότερος είναι ο Κύριος Ματθ. 10, 21. «Παραδώσει δὲ ἀδελφὸς ἀδελφὸν εἰς θάνατον (καί αυτό, αδελφός αδελφόν, όχι μόνο ανάμεσα σε δυό ομοπίστους, γιατί αυτό θά ήταν αδιανόητο, ή που ο ένας σκανδαλίζεται και ο άλλος μένει όρθιος, αυτό είναι διανοητόν, αλλά και σαρκικά αδέλφια, αυτοί που γεννήθηκαν από τον ίδιο πατέρα και την ίδια μάννα, ο ένας αδελφός θα παραδίδει τόν ἄλλον εἰς θάνατον.) καὶ πατὴρ τέκνον, (και ο πατέρας θα παραδίδει το παιδί του) καὶ ἐπαναστήσονται τέκνα ἐπὶ γονεῖς καὶ θανατώσουσιν αὐτούς· (και θα επαναστατήσουν τα παιδιά εναντίον τών γονέων και θα θανατώσουν τούς γονείς των.)» Όλα αυτά που σημειώνει ο Κύριος, εκφράζονται με μια λιτή, απλή εικόνα, πού είναι ο πυρρός ίππος. Τό κόκκινο άλογο. Πού βγήκε με τον αναβάτη του, νά άρη, να σηκώση την ειρήνην από της γής και να επιβάλη την σφαγήν, κρατώντας τήν μάχαιραν.

   Πρέπει ωστόσο να σημειώσουμε κάτι. Όλα αυτά τα οποία λέμε ή θά πούμε, παρακαλώ αυτό το σημείο να το προσέξετε, δεν πρόκειται περί συγκεκριμένων γεγονότων που πρέπει να αναζητήσουμε, αλλά περί μιάς γενικής καταστάσεως. Μήν πούμε, α, να, αυτό συμβαίνει στις μέρες μας. Η συνέβη τότε ή περιμένομε να συμβή. Όχι, πάντα συμβαίνει, καί μήν αναζητήσουμε συγκεκριμένα γεγονότα, αλλά απλώς γεγονότα. Καταστάσεις. Δηλ πρέπει να καταλάβαμε το εξής: Όπως διαρκώς θα εξέρχεται ο λευκός ίππος, πού είναι κατά το άνοιγμα της πρώτης σφραγίδος, που είναι το διαρκές κήρυγμα σ' όλη την γή, το Ευαγγέλιο διαρκώς κηρύσσεται εἰς τόν κόσμον, έτσι θα πρέπει να εκλάβωμε ότι και ο πυρρός ίππος διαρκώς εξέρχεται, πού είναι ο διωγμός του Ευαγγελίου. Διότι όπου πηγαίνει το Ευαγγέλιον, εκεί συναντά καί τόν διωγμόν. Συνεπώς εκεί που βγαίνει ο λευκός ίππος, εκεί βγαίνει από πίσω του και ο πυρρός ίππος, Έτσι μέ τόν τρόπον αυτόν, επειδή οι άνθρωποι δεν αποδέχονται βέβαια το Ευαγγέλιον, –σάς εξήγησα προηγουμένως–, και συνεπώς αίρεται και η ειρήνη, με τον τρόπον αυτόν τί έχομε; Εκείνο που σας έλεγα την περασμένη φορά στην εισαγωγή, έχομε τήν κυκλικήν, τήν μέθοδον τής κυκλικής ερμηνείας της Αποκ. Δηλ. ο πρώτος ίππος πάντα θα βγαίνει, ο δεύτερος ίππος πάντα θα βγαίνει, όχι βγήκε. Το Ευαγγέλιο δεν περιορίστηκε μόνο στην περιοχή και στην εποχή των Αποστόλων. Καί αυτήν την στιγμήν Ευαγγέλιο κηρύσσομε. Καί αυτήν τήν στιγμήν δυνάμεθα να υποστούμε διωγμόν. Έτσι ο λευκός ίππος πάντοτε εξέρχεται, ο πυρρός ίππος πάντοτε εξέρχεται. Κι όπως θα δούμε στην συνέχεια, καί ο παρακάτω ίππος, ο μαύρος, πάντα θα εξέρχεται, και ο κίτρινος ίππος, ο χλωρός, η τετάρτη πληγή, πάντα θα εξέρχεται, θα το δούμε όμως αυτό στην συνέχεια. Θα επανέρχομαι στο να σας εδραιώνω από παραδείγματα τήν μέθοδο της ερμηνείας τήν κυκλικήν. Θέλω να το καταλάβετε πολύ καλά αυτό το πράγμα. Να μην υπάρξη κανείς πού νά μήν τό καταλάβη. Ωστε όταν διαβάζει την Αγία Γραφή, ούτε να πή έγιναν τα γεγονότα που περιγράφει το βιβλίο αυτό, ούτε να πή ότι θα γίνουν. Αλλά γίνονται διαρκώς. Με τούτη τήν διαφορά. Ότι πρός τά έσχατα θα έχωμε πύκνωση των περιπτώσεων. Πύκνωση. Καί σέ ποσότητα και σε ποιότητα. Αυτό να το ξέρετε.

   Γράφει ο άγιος Ανδρέας:  "πλατυνομένου του κηρύγματος (όχι πλατυνθέντος "πλατυνομένου" ενώ δηλ. διευρύνεται διαρκώς το κήρυγμα) η του κόσμου ειρήνη ελύθη." Κατεστράφη η ειρήνη του κόσμου. Ακούτε οξύμορον. Ακούτε οξύμορον. Όσο πλαταίνει το Ευαγγέλιον, τόσο λύνεται η ειρήνη του κόσμου. Χάνεται η ειρήνη του κόσμου. "Και καθ' εαυτής μερισθείσης τής φύσεως, κατά το ρηθέν υπό τού Χριστού, «ούκ ήλθον βαλείν ειρήνην επί της γής αλλά μάχαιραν.»" οξύμωρον έ, θα το δούμε αυτό, θά τό καταλάβωμε. Φυσικά, δεν ήλθε ο Κύριος αγαπητοί μου να επιβάλη μάχαιραν. Κι όταν λέγει εδώ, την σφραγίδα αυτή, στο όραμα της 2ας σφραγίδος, ότι εδόθη μάχαιρα εἰς τόν αναβάτη, σημαίνει ότι τήν μάχαιρα, δηλ. τόν πόλεμον, τόν σηκώνουν οι άνθρωποι κατά του Χριστού, που σημαίνει, επιτρέπει ο θεός νά γίνη αυτό. Και η ευαγγελική έκφρασις, επιτρέπει ο Θεός νά γίνη σφαγή, είναι ότι ο Χριστός ήρθε στον κόσμο να βάλη μαχαίρι. Κι όχι ειρήνη. Να βάλη μαχαίρι. Δηλ. η παρουσία του πήρε την ειρήνην από τής γής. Γιατί; Διότι δεν εδέχθησαν οι άνθρωποι την ειρήνην. Πιό πολλά θά σάς πώ στην 4η σφραγίδα. Στο θέμα "γιατί;" Γιατί εκεί έχει πάλι περί πολέμου και είναι κάτι πάρα πολύ ζωτικό και πάρα πολύ σπουδαίο. Πώς εδόθηκε αυτή; Η μάχαιρα; Μή αποδεχομένου του Ευαγγελίου, μή αποδεχομένης της ανθρωπότητος το Ευαγγέλιον. Ο άγιος Ανδρέας πάλι ερμηνεύει καί λέγει: Αυτό το "δοθήναι"," ότι τήν πάνσοφον δείκνυσιν του Θεού συγχώρησιν –συγχωρώ θα πή επιτρέπω– τούς πιστούς δούλους διά πειρασμών δοκιμάζουσαν." Καί από τήν άλλη μεριά να υφίστανται δοκιμασίαν οι πιστοί, όπως ο Χριστός μέσα εις το καμίνι. Όπως κι αν έχει το πράγμα, το θέμα του διωγμού είναι συνυφασμένο με την διάδοση του Ευαγγελίου. Τό θέμα του διωγμού είναι συνυφασμένο μέ τήν πνευματική ζωή· θέλετε αγαπητοί μου να ζήσετε πνευματικήν ζωήν; θα δεχθήτε εκ των προτέρων τόν διωγμόν. Να το ξέρετε αυτό. Λέγει ο Απ. Παύλος: «πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται·» (Β' Τιμ. 3, 12) πάντες οι θέλοντες, όσοι θέλουν να ζήσουν την ευσέβεια θα διωχθούν. Οπωσδήποτε. Άνθρωπος που είναι ευσεβής και δεν διώκεται να αρχίσετε να αμφιβάλετε για την ευσέβειά του. Εκτός αν είναι απομωνομένος κάπου στην ερημιά. Αλλά θα διωχθή εκεί από τους δαίμονες. Και ο πόλεμος με τους δαίμονες, όπως είναι των ασκητών ο πόλεμος, είναι σφοδρότερος, παρ' ότι εάν δεχθούν επιθέσεις εκ μέρους των ανθρώπων. Γιατί από τους ανθρώπους μπορούμε να κρυφτούμε, αλλά από τους δαίμονες δεν μπορούμε να κρυφτούμε. Όπου να τρυπώσουμε, σε όποια τρύπα τής γής κι αν μπούμε αγαπητοί μου μέσα, οι δαίμονες μας βρίσκουν. Έτσι μπορούμε να καταλάβωμε πάλι κι εκείνο που είχε πή ο Απ. Παύλος, «ὅτι διὰ πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ..»  (Πράξ. 14, 22) Αυτό το δεί, αυτό το πρέπει, δεν είναι καμμία αναγκαιότης που προέρχεται από τον Θεό. Ότι ο Θεός έτσι χαλκεύει την σωτηρία, να περάσωμε από τις θλίψεις. Αυτό το "δεῖ" το χαλκεύουν οι εχθροί του Ευαγγελίου.

   Ακόμη ως πρός τόν Κύριον, αυτό το "δεῖ" εκφράζει το ανένδεχτον εστι τού μή δεχθείν τα σκάνδαλα. Όταν ο Κύριος λέγει, «ἀνένδεκτόν ἐστι τοῦ μὴ ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα· (είναι λέγει αδύνατον να μην έρθουν τα σκάνδαλα) πλὴν οὐαὶ τῶ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι᾿ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται (Αλλοίμονο στον άνθρωπο εκείνο που έρχονται τα σκάνδαλα)» Πέστε μου, εάν παρασκευάζοντο τα σκάνδαλα από τον Θεόν, πώς θα έλεγε, αλλοίμονο στον άνθρωπο που φέρνει τα σκάνδαλα; Δεν θα ήταν μια φοβερή αντίφαση στον Θεό. Αυτό το ανένδεκτον λοιπόν, αναφέρεται εις τούς ανθρώπους που δεν θα δεχθούν το Ευαγγέλιον. Και αυτοί οι μή δεχόμενοι το Ευαγγέλιον –ας το πάρωμε είδηση– θα υπάρχουν πάντοτε, με πύκνωσιν διαρκή προς τα έσχατα. Όσο πλησιάζομε προς τα έσχατα, τόσο οι άνθρωποι περισσότερο θα αρνούνται το Ευαγγέλιο. Ίσως να το διαισθάνεσθε και να το βλέπετε μέσα σ' αυτή την μικρή πορεία της ζωής μας, έστω κι αν είναι ένα –να το πω έτσι μαθηματικά– έστω κι αν είναι ένα κλάσμα του χρόνου. Δηλ. ένας διαχωρισμός. Κάτι πολύ μικρό του χρόνου. Τί είναι η ανθρωπίνη ζωή; 50 χρόνια; 7ο χρόνια; Είναι ένα κλάσμα του χρόνου, είναι ένας διαχωρισμός του χρόνου πολύ μικρός· κι όμως μέσα σ' αυτόν τον διαχωρισμό του χρόνου, μπορούμε να διακρίνουμε αγαπητοί μου όλα αυτά τα πράγματα, τα σημάδια. Ένας που είναι 50 χρονών άνθρωπος, 60 χρονών, 70, ήδη τα έχει δεί, έχει δεί πώς ζούσαν οι άνθρωποι πρώτα, έχει δεί πώς εσκέπτοντο πρώτα, πώς σκέπτονται τώρα καί πώς θα σκέπτονται αύριο. Όλα αυτά τα συνοψίζει, χωρίς νὰ σᾶς τό ερμηνεύσω, θα σας το διαβάσω μόνο, ο Μιχαήλ Ακομινάτης. "Εν τη ανοίξει της 2ας σφραγίδος, τήν μετά τους Αποστόλους εννόησεν διαδοχήν, τών τέ μαρτύρων και διδασκάλων αυξανομένου γαρ του κηρύγματος στασιάσθη η Οικουμένη, Καί διωγμοί και σφαγαί τών φιλοχρήστων πανταχού και την ειρήνην μάχαιρα διεδέξατο, ήν βαλείν επί τῆς γῆς ήλθεν ο Χριστός. Όθεν και ο ίππος πυρρός εις σύμβολον τής των πειρασμών πυρρώσεως, ή του διαπύρου ζήλου των καλλινίκων μαρτύρων ήτις των αιμά των αυτών εκχύσεως."

   Πάντως ο Κύριος είπε κάτι καί νά τό ξέρουμε. «καὶ ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ.» (Ματθ. 10,36) Εχθροί του ανθρώπου οι σπιτικοί του. Ένας που θέλει πραγματικά να ζήση πνευματική ζωή, εάν το σπίτι του δεν καταλαβαίνει τίποτα, γρήγορα το σπίτι του θα γίνη εχθρικό. Είναι τραγικό, είναι φοβερό αλλ' είναι μία πραγματικότης.

   Και ερχόμεθα εις το άνοιγμα της  (τρίτης) 3ης σφραγίδος, «Καὶ ὅτε ἤνοιξε τὴν σφραγῖδα τὴν τρίτην, ἤκουσα τοῦ τρίτου ζῴου λέγοντος· ἔρχου. καὶ εἶδον, καὶ ἰδοὺ ἵππος μέλας, καὶ ὁ καθήμενος ἐπ᾿ αὐτὸν ἔχων ζυγὸν ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ· καὶ ἤκουσα ὡς φωνὴν ἐν μέσῳ τῶν τεσσάρων ζῴων λέγουσαν· χοῖνιξ σίτου δηναρίου, καὶ τρεῖς χοίνικες κριθῆς δηναρίου· καὶ τὸ ἔλαιον καὶ τὸν οἶνον μὴ ἀδικήσῃς.» Όταν ηνοίχθη η τρίτη σφραγίδα εξήλθε ένας μαύρος ίππος. Πρός τόν αναβάτη του οποίου μαύρου ίππου,το τρίτον ζώον, τό έχων ως πρόσωπον ανθρώπου είπε: " Έλα." Τί θά πή αυτό το "έλα"; Δηλ. καιρός είναι, μή σταματάς, πρέπει να προβής σ' ό,τι είναι να προβής. Ο αναβάτης αυτός κρατούσε ζυγόν στο χέρι του, ζυγαριά. Τό μαύρο άλογο συμβολίζει το πένθος. Καί τήν κατήφεια. Ποιό πένθος όμως; Από την πληγή που επιφέρει ο αναβάτης εἰς τούς κατοικούντας επί της γής.

   Ακόμη είναι το σύμβολον τού λιμού, τής πείνας. Πρόκειται περί τροφίμων που θα δίδονται με το ζύγι. Και πράγματι, όταν ηκούσθη φωνή μέσα από τα 4 ζώα, ανάμεσα από τα 4 ζώα τούτο έλεγε. Μία χοίνιξ, δηλ. μία περίπου λίτρα, κάπου 900 με 930 γραμμάρια είναι η χοίνιξ, είναι Ομηρικόν μέτρον, το χρησιμοποιούσαν στην εποχή του Ομήρου, τό αναφέρει και ο Ομηρος, μία χοίνιξ σίτου, σιτάρι, θά τιμάται ένα δηνάριο. Καί τρείς χοίνικες κριθαριού θα τιμώνται ένα δηνάριο. Δεδομένου ότι το σιτάρι σε ποιότητα είναι καλύτερο από το κριθάρι. Γιά να πάρομε μιά εικόνα αυτής της αξίας που αναφέρει εδώ τιμές και ποσότητες, για να δούμε την ακρίβεια και να δούμε τον λιμόν, την πείνα, δέν ἔχομε παρά να ανατρέξουμε στους χρόνους του Κυρίου, που τότε γράφτηκε το κείμενο για να βρούμε ποιό ήταν το εργατικό ημερομίσθιο την εποχή εκείνη. Εις τό Ματθ. 20, 2 όταν ο Κύριος φτιάχνει την παραβολή των εργατών του αμπελώνος, πού σημειώσατε ότι οι παραβολές του Κυρίου, δέν είναι πραγματικές ιστορίες, είναι πλασματικές, δεν έχουν τίποτε όμως τό φανταστικό. Δεν μοιάζουν με τους μύθους του Αισώπου, που είναι οι αλεπούδες, τα κοράκια καί τά λεοντάρια. Διότι μιλούν άνθρωποι, υπάρχει εντελώς ρεαλιστικό περιεχόμενο στις παραβολές του καί παίρνει δεδομένα από την εποχή του. Δεν βάζει δηλ. φανταστικά πράγματα. Έτσι, το ημερομίσθιο που βάζει εκεί, είναι το ημερομίσθιο της εποχής εκείνης. Λέγει λοιπόν. Ματθ. 20, 2 «καὶ συμφωνήσας μετὰ τῶν ἐργατῶν ἐκ δηναρίου τὴν ἡμέραν ἀπέστειλεν αὐτοὺς εἰς τὸν ἀμπελῶνα αὐτοῦ.» Ωστε το ημερομίσθιο ήταν ένα δηνάριο την ημέρα. Συνεπώς με ένα εργατικό ημερομίσθιο θα αγοράζεται η μία λίτρα σιταριού. Η τρείς λίτρες κριθαριού. Εάν θα πρέπει να θεωρήσουμε σήμερα (1981) ότι ένα εργατικό ημερομίσθιο είναι περίπου χίλιες δρχ. , ένα εργατικό, τότε η μία λίτρα σιταριού,τά 900 γραμμάρια σιταριού, θα πρέπει να τιμώνται 1.000 δρχ. Καί τό κριθάρι γύρω στις 300 δρχ τό κιλό. Αυτά ως πρός τήν τιμήν. Καί τήν ακρίβεια των πραγμάτων.

   Ως πρός τήν ποσότητα όμως, εκφράζει το πράγμα ο ζυγός του αναβάτη, πού είναι το γνωστό μας δελτίον. Παρά ταύτα, ο λιμός, όπως μας περιγράφει εδώ αυτή η πληγή, δέν θα είναι τόσο φοβερός, διότι προσθέτει η φωνή που ηκούσθη ανάμεσα από τα 4 ζώαι «καὶ τὸ ἔλαιον καὶ τὸν οἶνον μὴ ἀδικήσῃς.» Δηλ. μήν προσβληθούν αυτά τα δύο πού είναι ομοίως βασικά της ανθρωπίνης διατροφής. Είναι γνωστό ότι, ότι ο σίτος, δηλ. τό αλεύρι, ο άρτος, τό λάδι καί τό κρασί είναι τρία αντιπροσωπευτικά πράγματα της διατροφής του ανθρώπου. Γι' αυτό και στην αρτοκλασία, ἔχομε τον άρτον, τούς άρτους αν θέλετε, έχομε και δύο φιαλίδια που το ένα έχει λάδι καί τό άλλο έχει κρασί. Είναι αντιπροσωπευτικά της ανθρωπίνης διατροφής. Γι' αυτό και ευχόμεθα εἰς τόν Θεόν μέ τήν τελετήν τής αρτοκλασίας να μην στερηθούμε ποτέ αυτές τις τροφές, αλλά ο Κύριος να τις ευλογήση καί νά ἔχωμε πάντοτε εις το σπίτι μας, τρόφιμα. Γι' αυτό λέμε: Καί εις εκείνους που επιτελούν την εορτήν ταύτην, εορτήν και πανήγυριν ταύτην, τά ταμεία τους, οι αποθήκες τους να είναι πλήρεις, να είναι γεμάτες. Να μήν φτάνουμε δηλ. εις το κακόν τής πείνας, γιατί αλήθεια σάς λέγω, η πείνα είναι φοβερός σύμβουλος. Είναι φοβερό πράγμα η πείνα. Είναι φοβερό πράγμα η πείνα. Μόνο όσοι μπόρεσαν να γνωρίσουν τί θά πή πείνα, μπορούν να καταλάβουν το μέγεθος τῶν λόγων μου αυτήν τήν στιγμή. Ίσως αυτό να γίνεται διά τήν πρόνοια των πιστών και χάριν αυτών. Το βγάζουμε από τούτο πού λέγει ο Κύριος: «καὶ εἰ μὴ ἐκολοβώθησαν αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι, οὐκ ἂν ἐσώθη πᾶσα σάρξ· διὰ δὲ τοὺς ἐκλεκτοὺς κολοβωθήσονται αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι.» (Μάτθ. 24, 22 ) εάν ο Θεός δεν εκολόβωνε τις ημέρες, δηλ. δέν συντόμευε τις ημέρες, τόν χρόνον τῆς δοκιμασίας, και τούτο χάριν των πιστών, δεν θα μπορούσε κανείς νά ζήση πάνω στην γή. Σημειώνει ο αείμνηστος Παν. Μπρατσιώτης, καθηγητής της θεολογίας και Ακαδημαϊκός, μακαρίτης τώρα, εις το υπόμνημά του στην Αποκάλυψη τά εξής. Αντιγράφω : "Η αγάπη τού Θεού μετριάζει την αυστηρότητα της κρίσεως αυτού. Οπωσδήποτε πρόκειται περί πληγής επιεικεστέρας του Ελληνικού λιμού του απαισίου χειμώνος του 1941-1942." Μόνο όσοι έζησαν το 41-42 στην Αθήνα μπορούν να κρίνουν τί σήμαινε πείνα την εποχή εκείνη. Είμαι μάρτυς του φαινομένου. Είμαι μάρτυς. Δεν θα ξεχάσω αγαπητοί μου το θυμάμαι πάρα πολύ καλά, εκείνη την περίοδο, τι ψωμί βρίσκαμε. Αν βρίσκαμε ψωμί. Ακούστε να σας κάνω μια περιγραφή, δεν είναι τόσο για τους μεγάλους, όσο για τους μικρούς, και θα παρακαλέσω αυτές οι αναμνήσεις είναι πολύ σπουδαίες για να ετοιμαζόμεθα για το μέλλον.  Θυμάμαι οι φούρνοι δίναν ψωμί. Τί ψωμί; Κανείς ποτέ δεν έμαθε τήν σύνθεση αυτού του ψωμιού. Λέγαν ότι ήταν από ξύλο. Ξυλόψωμο το λέγανε. Καλαμπόκι ήταν; Ένα παράξενο πράγμα ήταν. Το θέμα είναι ότι δεν μπορούσε αυτό να πλαστή, το βάζαν σε λαμαρίνες μέσα, κι επειδή κολλούσε στον πάτο της λαμαρίνας, γι' αυτό το λόγο βάζανε χαρτί. Οπότε το κόβανε και όπως έχουμε το φτιαράκι και βγάζουμε τον μπακλαβά, έτσι έβγαζαν το ψωμί από κεί μέσα, εννοείται μαζί με το χαρτί, το οποίο δεν έβγαινε, και ποιός θα περίμενε να βγάλη το χαρτί, το τρώγαμε όπως ήτανε· και το ψωμί αυτό ήτανε περίπου 30 δράμια το άτομο, με δελτίο, 100 γραμμάρια περίπου, αλλά, περίπου μιά φορά στις 5 μέρες ή μιά φορά την εβδομάδα. Όχι κάθε μέρα. Και έπρεπε να περιμέναμε απ' έξω απ' τον φούρνο, με ουρά, για να πάρωμε το ψωμί αυτό. Και έπρεπε να είχαμε πάει πολύ πρωί για να πάρωμε το ψωμί στην μία-δύο η ώρα, γιατί σαν χυλό τό βάζανε μέσα για να ψηθή και δεν ψηνότανε, διότι αν υποτεθή ήταν κανείς από τους τελευταίους της ουράς, εκινδύνευε να μήν πάρη, διότι ετελείωνε. Καί καταλαβαίνετε, ότι καθόμασταν εκεί στην ουρά ώρες των ωρών· όταν μαθαίναμε ότι ο φούρνος δίνει ψωμί μιά φορά στο 5ήμερο ή την εβδομάδα. Και μόνο επαναλαμβάνω 30 δράμια το άτομο. Λοιπόν; Τί λέτε; Αυτά γιά τούς νεωτέρους παρακαλώ, που παίζουν με το ψωμί φούτ-μπώλ. Τό πετάνε, άμα ξέρω γώ πήρανε εκεί και τρώνε ένα σάντουιτς, καί τώρα τούς περισσεύει, χόρτασαν, δίνουνε μια κλωτσιά καί τό πατάνε. 'Αχ, παιδάκια μου, κλωτσιά στο ψωμί; Κλωτσιά στο ψωμί;! Πρόκληση κατά τού Θεού. Πρόκλησις.

   Αν πρέπει να αναζητήσουμε ωστόσο τα βαθύτερα αίτια αυτής της πληγής, του λιμού, τής πείνας, που έρχεται, έρχεται η τρίτη πληγή, τό τρίτο άνοιγμα δηλ. νά μάς δείξη, όπως και της 2ας και της 4ης που θα δούμε, καί εκεί πάλι το θέμα της πείνας μαζί μέ του πολέμου το θέμα, πρέπει να ανατρέξουμε εις τό Λευτικόν. Εκεί ο Θεός υπόσχεται τα αγαθα του εἰς τόν λαό του, εφ' όσον ο λαός του θα μείνη πιστός εις τόν Θεόν και στις εντολές του. Εάν απομακρυνθή ο λαός και ειδωλολατρήση, τότε πολλά δεινά περιμένουν τόν λαό του Θεού, μεταξύ των οποίων δεινών είναι και η πείνα. Οι πληγές λοιπόν δίδονται, διότι έχουν αιτία τους την αποστασία των ανθρώπων. Αυτό είναι η κυρία αιτία. Η αποστασία των ανθρώπων από τον Θεό. Ακούστε πώς το λέγει αυτό το Λεϋτικόν. «Ἐὰν τοῖς προστάγμασί μου πορεύησθε καὶ τὰς ἐντολάς μου φυλάσσησθε καὶ ποιήσητε αὐτάς, καὶ δώσω τὸν ὑετὸν ὑμῖν ἐν καιρῷ αὐτοῦ, (θα δώσω την βροχή) καὶ ἡ γῆ δώσει τὰ γενήματα αὐτῆς καὶ τὰ ξύλα τῶν πεδίων ἀποδώσει τὸν καρπὸν αὐτῶν (και η γή θα δώση τον καρπόν της, ακούστε, ε) καὶ φάγεσθε παλαιὰ καὶ παλαιὰ παλαιῶν (θά έρχεται καινούρια συγκομιδή και θα βρίσκης τα παλαιά στην αποθήκη, θά είναι τόσο η παλιά συγκομιδή πλουσία όσο και η καινούρια συγκομιδή, υπέρ πλουσία. Καί φάγεσθε λοιπόν παλαιά καί παλαιά παλαιών. Όχι περυσινά αλλά και προπερυσινά και αντιπροπέρσυνα.) καὶ παλαιὰ ἐκ προσώπου νέων ἐξοίσετε. (Και θα βγάζετε τα παλαιά από τις αποθήκες, μπροστά στα καινούρια γεννήματα, γιατί δέν έχετε πιά αποθήκες να τα βάλετε, για να βάλετε μέσα τα αγαθά σας. Εάν με ακούσετε, τηρείτε τις εντολές μου καί δέν ειδωλολατρείτε.) ἐὰν δέ μὴ ὑπακούσητέ μου, (όταν όμως δεν με ακούσετε, λέγει ο Θεός στον λαό του) ἀποδώσουσι τοὺς ἄρτους ὑμῶν ἐν σταθμῷ, καὶ φάγεσθε καὶ οὐ μὴ ἐμπλησθῆτε. (Τότε θα πάρετε το ψωμί σας μέ τό δελτίο. Εν σταθμό θὰ πή μέ τήν ζυγαριά. Ορισμένο. Μέ τό δελτίο. Και θα τρώτε καί δέν θα χορταίνετε)» (Δευτερ. Κεφ. 26,  3, 4,  10, 14, 26). Τα μάζεψα όλα αυτά και σάς τα προσφέρω.

   Τα ίδια πράγματα ειδοποιεί αγαπητοί μου και ο προφήτης Ησαΐας στο Κεφ. 5, 1 και ο προφήτης Ιεζεκιήλ στο Κεφ. 4, 16. Και ο Κύριος προλέγει  Ματθ. 24, 7-8 «καὶ ἔσονται λιμοὶ καὶ λοιμοὶ καὶ σεισμοὶ κατὰ τόπους· πάντα δὲ ταῦτα ἀρχὴ ὠδίνων.» Τί πρέπει να κάνουν αγαπητοί μου οι πιστοί όταν μελετούν όλα αυτά και ειδοποιούνται διά τάς επερχομένας πληγάς; Τί πρέπει να κάνουν; Εμείς αυτή τη στιγμή, εγώ τα έβγαλα από το βιβλίο της Αποκ. ἔρχομαι καί σάς τά λέγω, πρώτος μαθητής είμαι εγώ, ο πρώτος μαθητεύων δηλ. είμαι εγώ καί σείς που ακούτε. Όλοι μαζί λοιπόν θα λέγαμε, τί πρέπει να κάνωμε τι πρέπει; Ώστε να μην έρθη ο λιμός. Και αν έρθη ο λιμός καί τά δεινά, τουλάχιστον σε μας νά μήν είναι κάτι πάρα πολύ βαρύ. Τί πρέπει να κάνωμε;

   Πρώτον. Κατ' αρχάς πρέπει να μένωμε πάντοτε πλησίον του Κυρίου. Και ποτέ να μήν αποστατούμε ή να μήν αμαρτάνουμε. Είδατε παρακαλώ ότι στην εποχή μας υπάρχει αποστασία; Κάποτε όταν ήμουνα μικρός, εκφράσεις όπως "ειδωλολατρούμε" και "ειδωλολατρείτε" τις θεωρούσα υπερβολικές. Διότι ελεγα, ε, πλέον δεν ειδωλολατρούμε, και φυσικά χωρία και περικοπές της Αγίας Γραφής περί ειδωλολατρίας δέν θά είχανε νόημα για την εποχή μας. Αγαπητοί μου έχουνε πάντοτε νόημα. Όσο ποτέ άλλοτε εμείς οι Έλληνες έχουμε αρχίσει να ειδωλολατρούμε, και γενικά οι χριστιανικοί λαοί. Αν μπορούσαμε να μετρήσουμε το βάθος της ειδωλολατρίας των χριστιανικών λαών, θά μάς έπιανε φρίκη, Φρίκη! Σε πιό βαθμό έχομε αρνηθεί την χριστιανική μας ιδιότητα. Δέν ομιλώ πιά για αίρεση, δεν ομιλώ για την απιστία στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, πού είναι ο Νεοαρειανισμός. Αλλ' ομιλώ γι' αυτό που σας είπα. Γιά τήν ειδωλολατρία που υπάρχει στον κόσμο. Και μόνο η παρουσία του Μασωνισμού είναι καθαρωτάτη ειδωλολατρία. Και μόνο αυτό να σκεφτή κανείς. Λοιπόν τί κάνωμε σήμερα; Αποστατούμε από τον Θεόν. Μα κι αν εμείς λέμε ότι δεν αποστατούμε αλλά μένωμε πιστοί εις τόν Θεόν, ο βίος μας ποιός είναι; Η πίστις είναι το πρώτον. Αλλά ο τρόπος πού ζούμε ποιός είναι ; Όλοι είμεθα αμαρτωλοί, όλοι αμαρτάνομε καταφόρως μπροστά εις τόν Θεόν. Αδιστάκτως. Κάθε αμαρτία. Ρίξτε μια ματιά στο ρεπερτώριο ιδία των σαρκικών αμαρτημάτων, γιά νά μήν πώ τ' άλλα, του πλουτισμού, της φιλαργυρίας, καί, καί, καί... γιά νά δήτε εκεί πώς σήμερα οι άνθρωποι ασύστολα αμαρτάνουν. 'Αρα πίστις καί ἦθος έχουνε χρεωκοπήσει. Και από μάς τούς Έλληνες και γενικά από τους χριστιανικούς λαούς. Και αφού εχρεωκόπησαν, τότε θα έρθουν τα δεινά αυτά. Γιά νά μήν έρθουν σε μάς σαν άτομα, –αν και θα υποφέρουμε κι εμείς κοντά στους άλλους–, θα πρέπει να προσέξουμε και το θέμα της πίστεως καί τό θέμα του ήθους. Νά μή πέσουμε χαμηλά. Λέει ο Κύριος και υπόσχεται στον επίσκοπο της Φιλαδελφίας 3, 10 στο βιβλίο της Αποκ. «ὅτι ἐτήρησας τὸν λόγον τῆς ὑπομονῆς μου, κἀγώ σε τηρήσω ἐκ τῆς ὥρας τοῦ πειρασμοῦ τῆς μελλούσης ἔρχεσθαι ἐπὶ τῆς οἰκουμένης ὅλης, πειράσαι τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς.» Ποιός είναι αυτός ο πειρασμός; Εις όλους τους τομείς. Εφ' όσον εσύ έμεινες πιστός σε μένα κι εγώ θα σε φυλάξω από τον πειρασμό πού θά ρθή σ' όλη τή γή. Ποιόν πειρασμό; Καί τόν πειρασμό του πολέμου καί τόν πειρασμό του λιμού καί τόν πειρασμό του λοιμού κ.ο.κ.

   Δεύτερον. Πρέπει ακόμη να διακρίνη εμάς τους πιστούς, –αν θέλωμε να είμεθα πιστοί–, η αείποτε λιτότης εις τήν ζωήν, η αποφυγή της σπατάλης. Η εποχή μας όσο ποτέ άλλοτε έχει δώσει εικόνα της σπατάλης. Πρέπει ακόμα να αξιοποιήσουμε και τους τρόπους διατηρήσεως των υλικών αγαθών. Όταν έρχεται σπίτι σας αγαπητοί μου μία ποσότης τροφίμων και βλέπετε ότι αυτή η ποσότης περισσεύει ως προς τις ανάγκες του σπιτιού σας, μή πήτε, να, ήρθαν ξέρω γω 10 καρπούζια, καλύτερα να πάρω 20 κιλά σταφύλια, δεν μπορείτε να τα φάτε. Μήν πήτε, ε, θα φάμε 1,2,3 κιλά, τα άλλα εν τώ μεταξύ άρχισαν να χαλούν το ψυγείο μας δέν τά χωράει, ε, θα τα πετάξωμε. Όχι. Ποτέ δεν πρέπει να πετάξουμε στα σκουπίδια τίποτα. Πάντα πρέπει να ρωτάμε, όταν έχουμε ένα υλικό, είτε τρόφιμο είναι, είτε ύφασμα είναι ή αντικείμενο είναι, ό,τιδήποτε, ένας σπάγγος, ένας σπάγγος από ένα πακέτο, πάντα να λέμει αυτό σε τί μπορεί να το χρησιμοποιήσω; Κι ἂν δέν βρίσκω τρόπον, θά βάζω το μυαλό μου να το βρή. Αν ήταν πείνα, δέν θά έβρισκα τρόπο να συντηρήσω 20 κιλά σταφύλια; Γιατί τώρα δηλ. δεν έχω τρόπο να βρώ; λέει ένα ρητό "Πενία τέχνας κατεργάζεται". Και θα λέγαμε εδώ, όταν κανείς έτσι θέλει να προχωρήση στα πράγματα, τότε, θα βρή το μυαλό τέχνας να αξιοποιήση τα υλικά τα οποία υπάρχουν και πρέπει να μην τα πετάξουμε. Θυμούμαι, θυμούμαι ἀγαπητοί μου, τί νά σάς πώ; Μπορείτε να κρατήσετε κρέας εκτός ψυγείου; Εκτός καταψύξεως; Εκτός κονσέρβας; Ακούστε λοιπόν τί έκανε η μητέρα μου. Ήτανε μαύρες οι μέρες εκείνες. Μαύρες ημέρες. Οι Γερμανοί τρώγανε ψητό κρέας. Καί πετούσαν τα κόκκαλα. Τα κόκκαλα από το ψητό κρέας έχουνε μέσα ζουμί. Καί τά έπαιρνε η μητέρα μου και τα έβαζε στο φούρνο. Κι ένα κόκκαλο που έχει επάνω απομείνάρια κρέατος, όταν μπή στον φούρνο, μέχρι τελείας αφαιρέσεως της υγρασίας, επί μήνες κρατάν αυτά, μέσα σε μια σακκούλα. Δέν χαλούν. Έτσι, θα μπορούσε να πάρη κανείς αυτά τα κόκκαλα, τό τρώγανε βεβαίως το κρέας οι Γερμανοί, εμείς τα κόκκαλα, καί νά βράζη μερικά απ' αυτά, πολλή ώρα, να βγάζη τό ζουμί και να ρίχνη μέσα κάτι, δεν ξέρω, πληγούρι υπήρχε τότε, αλεσμένο στάρι, κάπως έτσι καί νά κάνη κάτι πού είναι πιο δυναμωτικό από το να έβαζε σκέτο νερό. Βλέπετε; Αν έπρεπε να καθήσω σε μιά, σ' ένα κλειστό κύκλο, σέ μιά συντροφιά, να σας διηγηθώ τί καί πού και πώς και πόσα, έ, τι νά σάς πώ; Νά σάς πώ από κλούβια αυγά που σπάζαμε καί βγάζαμε το μέρος που δεν είχε κλουβιάσει και το υπόλοιπο το πετούσαμε; Τί άλλο νά σάς πώ; Νά σάς πώ τις πατάτες μέ τά φλούδια πού, –τίς πατατόφλουδες εννοείται που τις πετούσαν οι Γερμανοί, τίς πατάτες τίς τρωγαν οι Γερμανοί–, αφού τις πλέναμε, τις βράζαμε, τις βάζαμε στο μύλο καί τίς γυρίζαμε και βγάζαμε πουρέ, εννοείται με τα φλούδια μαζί, καί βάζαμε σ' ένα ταψί, χωρίς λάδι, τί λάδι, αν βρισκόταν και λίγο βάζαμε από κάτω και από πάνω λίγο λάδι και βάζαμε στον φούρνο νά γίνη μιά πατατόπιττα; Η νά σάς πώ γιά τά πορτοκάλια που τρώγαν οι Γερμανοί, –βεβαίως οι Γερμανοί τρώγαν τα πορτοκάλια, εμείς τα φλούδια–, τα βράζαμε, τά βράζαμε, έφευγε η πικρίλα, κι εκείνα τα περνούσαμε πάλι από τον μύλο, ο μύλος έκανε πολλές δουλειές, καί βγάζαμε πάλι κι από κείνα πουρέ και βάζαμε και λίγες σταφίδες, βράζαν, βράζαν, βράζαν καί κάναμε γλυκό. Τί θέλετε νά σάς πώ; 'Έχω τόσα... Έχω πολλές συνταγές της πείνας νά σάς πώ! Τα ζήσαμε. Τα ζήσαμε. Γι' αυτό τον λόγο αγαπητοί μου, άς προσέξουμε την σπατάλη. Να προσέξουμε πάρα πολύ. Επάνω σ' αυτό το σημείο ξέρετε έχομε και εντολή από τον Κύριο. Ξέρετε όταν χόρτασαν οι πεντακισχίλιοι τί εντολή έδωσε ο Κύριος έ; «συναγάγετε τὰ περισσεύσαντα κλάσματα, ἵνα μή τι ἀπόληται.» (Ιωαν. 6, 12) Να μαζέψετε τα περισσεύματα από κείνα που εδώσατε, τα κομμάτια, γιά νά μήν χαθή τίποτα. Ούτε ψίχουλο. Τό σπουδαίο είναι ότι τα 5 ψωμιά εχόρτασαν κι έφαγαν οι άνθρωποι καί μαζεύτηκαν 12 κοφίνια από κομμάτια ψωμιά, 12 κοφίνια, ο Κύριος δεν τσιγγουνεύτηκε, νά φάη ο λαός καί νά χορτάση· μας λέει εκεί ο Ευαγγελιστής, εχορτάσθησαν, ο Κύριος χορταίνει τόν λαό του. Τό να σηκωθής από το τραπέζι καί νά πεινάς είναι κατάρα, δέν είναι ευλογία, αλλά τί λέει όμως κι όλας;  Λέει, τά περισσεύματα θά τα μαζέψετε. Ιδού μαθήματα. Παρακαλώ πολύ δέν θά πετάμε σπίτι μας τίποτα. Αν πετάτε, βάλτε κι αυτό στο μυαλό σας, θα πεινάσετε. Μόνον ἄν δέν θά πετάμε δέν θά πεινάσουμε.

   Τρίτον. Πρέπει να θυμούμεθα πάντοτε στον καιρό της ευδαιμονίας, όπως τώρα, τον καιρό της πείνας. Πάντοτε. Τόσο για να είμεθα λιτοδίαιτοι και απλοί στην διατροφή μας, όσο καί γιά να ετοιμαζώμεθα ψυχολογικά για μιά οπωσδήποτε, οπωσδήποτε επερχόμενη πείνα. Θά τό πώ άλλη μια φορά. Οπωσδήποτε, όπως με βλέπετε και σας βλέπω, επερχόμενη πείνα. Ακούστε τι λέει η Σοφία Σειράχ. "Ένα αληθινά σοφό. Είναι Κεφ. 18, 25. «μνήσθητι καιρὸν λιμοῦ ἐν καιρῷ πλησμονῆς, πτωχείαν καὶ ἔνδειαν ἐν ἡμέραις πλούτου.» Να θυμάσαι στόν καιρό της πλησμονής, στον καιρό της ευδαιμονίας, να θυμάσαι την πείνα. Και στις ημέρες του πλούτου να θυμάσαι την φτώχεια καί τήν ένδεια, Ξέρετε αγαπητοί εγώ σάς τό λέγω, αλήθεια σε μένα συμβαίνει αυτό, γιατί έχω, αυτά τα πράγματα, αποκτήσει βιώματα και όχι απλώς βιώματα, μέχρι ψύχωση βιώματα, μέχρι ψύχωση. Γιατί την είδα κατάματα την πείνα. Γιατί κι εγώ σε κάποιο σημείο, ευτυχώς λίγες μόνο μέρες πείνασα. Τόν άλλο καιρό όχι. Όχι το 41-42, χάρητι Θεού, μ' αυτά που σας είπα, τα κόκκαλα, τίς πατατόφλουδες, τα σούπα, τά μούπες και κάτι άλλα περισσότερα καί δέν πεινάσαμε. Κάποια όμως –μικρή περίοδο– πείνασα. Λίγες μέρες ήταν αυτό. Σηκωνόμουνα τήν νύχτα, ήξερα το ντουλάπι δεν είχε τίποτε, σηκωνόμουνα και κοιτούσα μήπως έβρισκα τίποτα. Στο δωμάτιό μου ήταν τό ντουλάπι εκεί, δεν έβρισκα τίποτα. Τό έκλεινα τό ντουλάπι, γιατί άμα κανείς πεινά δεν μπορεί να κοιμηθή. Σε λίγο πάλι ξανασηκωνόμουνα, άνοιγα το φώς καί πάλι ξανακοιτούσα το ντουλάπι, ενώ ήξερα ότι προηγουμένως το είχα κοιτάξει καί δέν είχε τίποτα. Και πάλι ξανακοιτούσα. Μήπως έβρισκα τίποτα. Είναι φοβερό. Και αυτό μού έχει πιά γίνει όχι απλώς βίωμα σάς είπα, αλλά ψύχωση. Έτσι, όταν κανείς τρώγει καί τρώγει, σάς τό λέγω μου συμβαίνει σε κάθε μου γεύμα, όταν τρώγω και λέω κοίταξε τι ωραίο πού είναι αυτό, όταν έρθη η πείνα θα τόχω αυτό; Καθαρίζομε το φρούτο σήμερα, βέβαια το καθαρίζομε το φρούτο, λέω στον εαυτό μου, αν είχαμε πείνα θα πετούσαμε τα φλούδια; Πετάμε ένα σκουλικιασμένο αχλάδι, ένα μήλο, άν ήτανε κατοχή, αν ήτανε πείνα θα πετούσαμε το σκουλικιασμένο; Μάς ειδοποιεί η Αγία Γραφή, να θυμόσαστε την πείνα. Και ακόμη, διότι λέγει ο σοφός Σειράχ, «ἀπὸ πρωΐθεν ἕως ἑσπέρας μεταβάλλει καιρός, καὶ πάντα ἐστὶ ταχινὰ ἔναντι Κυρίου.». 18, 26. Από το πρωί μέχρι το βράδυ αλλάζει ο καιρός, έτσι και μπροστά στον Θεό αλλάζει και η Ιστορία. Είναι τροχός. Σήμερα τρώμε. Αύριο;

   Και τέλος η ελεημοσύνη. 

«ὅλην τὴν ἡμέραν ἐλεεῖ καὶ δανείζει ὁ δίκαιος, καὶ τὸ σπέρμα αὐτοῦ εἰς εὐλογίαν ἔσται.» (Ψαλμ. 36, 26) Είδα λέγει, τόν ελεήμονα, λέγει το Ψαλτήρι, από το πρωί μέχρι το βράδυ να ελεεί. Καί δέν τόν είδα ποτέ να πεινάση. Ούτε αυτός ούτε τα παιδιά του. Όταν ελεούμε αγαπητοί μου, όταν ελεούμε, έχομε ελπίδα να ελεηθούμε από τον Θεό. Καί ναί μέν θα υποφέρουμε μαζί μέ τόν λαό πού θα πεινά, αλλά δέν θά πεθάνουμε. Αν αυτά τα πράγματα τά χουμε κατά νού, τότε ερευνώντας και μελετώντας και κατανοώντας το βιβλίο της Αποκ. πέρνομε ανάλογη στάση. Και καταρτιζόμεθα και αναμένομε και περιμένομε. Τότε έχομε την ελπίδα να μείνωμε στο θέλημα του Κυρίου καί νά μήν φθάσωμε σ' αυτό το κατάντημα στο οποίο θα μεταβληθούν οι άνθρωποι που θάχουν αποστατήσει από τον Θεό.

   Αυτά γι' απόψε.

29η ομιλία στην κατηγορία « Ἱερά Ἀποκάλυψις ».

►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἱερά Ἀποκάλυψις " εδώ ⬇️

https://arnion.gr/index.php/kainh-diauhkh/iera-apokalycis
↕️
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/blog-post_80.html?m=1

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ἱερά Ἀποκάλυψις».🔻
https://drive.google.com/file/d/1A9Q7I5lLBiBm6AUhfYsXAdHckIBgYe7j/view?usp=drivesdk

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς «Ἱερά Ἀποκάλυψις».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%CE%99%CE%B5%CF%81%CE%AC%20%CE%91%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B9%CF%82.?m=1

🔹Επιμέλεια κειμένου : "Αθανάσιος Άμβωνας".

💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.