†. «ὡς κιννάμωμον καὶ ἀσπάλαθος ἀρωμάτων δέδωκα ὀσμὴν καὶ ὡς σμύρνα ἐκλεκτὴ
διέδωκα εὐωδίαν, ὡς χαλβάνη καὶ ὄνυξ καὶ στακτὴ καὶ ὡς λιβάνου ἀτμὶς ἐν σκηνῇ». Δέν θά κάνω περιγραφή λεπτομερῆ, γιατί θά μᾶς πάρη πολύς χρόνος. Τήν ἀπόδοση μόνο: Ὅπως ἡ εὔοσμη κανέλα - τό κιννάμωμον - καί ὁ ἀρωματικός ἀσπάλαθος, ἔδωσα καί δίδω εὐωδία, καί ὅπως ἡ ἐκλεκτή σμύρνα, σκορπίζω ἄρωμα. Ὅπως ἡ χαλβάνη καί ὁ ὄνυξ καί ἡ στακτή καί τό θυμίαμα τοῦ λιβανιοῦ, σκορπῶ τήν εὐωδία μου μπροστά στή σκηνή τοῦ μαρτυρίου.
Εἶναι κάποια ὑλικά, ἀγαπητοί μου, πού ὁ Θεός - τό ἴδιο πρόσωπο ἡ Ἐνυπόστατος Σοφία, ὁ Ἅγιος τοῦ Ἰσραήλ - εἶχε δώσει ἐντολή εἰς τόν Μωϋσέα, νά κατασκευάσουν θυμίαμα. Τό θυμίαμα πρός λατρείαν, ἦταν ἀπό τέσσερα μέρη. Καί λέει ἐκεῖ ὁ Θεός, τέσσερα μέρη θά πάρης ἀπό ἐκεῖνο.. ἀπό ἐκεῖνο.. θά τά σμίξης καί θά τά κάνης θυμίαμα. Τό γνωστό μας μοσχολίβανο. Ἡ βάση δέ τοῦ μοσχολίβανου, πιστεύω τό ξέρετε ὅλοι σας, εἶναι τό λιβάνι. Τό τρίβουν, τό κάνουνε σκόνη καί μετά προσθέτουν διάφορα ἀρώματα. Σά γνωστά μας ποικίλα - ποικίλα ἀρώματα. Μέ τήν διαφορά μόνο πού τά ἀρώματα τά δικά μας εἶναι πιά ἐκχυλίσματα, δέν πᾶμε νά πάρωμε τήν κανέλα ἀτόφια, θά πάρωμε τό ἔλαιον τῆς κανέλας καί δέν ξέρω τί ἄλλο θά πάρωμε καί τά ἀναμιγνύομε. Θέλετε μιά λεπτομέρεια; (ἀπό τήν Π. Δ. τώρα αὐτό). Καί λέγει (ὁ Θεός) : «ὅταν θά κατασκευάσης αὐτό τό θυμίαμα, θά τό χρησιμοποιῆς μόνο γιά λατρευτικούς σκοπούς. Πρόσεξε, στή σύνθεση πού σοῦ ’πα, δέν θά τό χρησιμοποιήσης γιά νά μυρίζεσαι!», ἔτσι νά βάλωμε λιβάνι γιά νά μυριζόμαστε, γιατί μᾶς ἀρέσει. Ὄχι. Ἄλλο πρᾶγμα ὅταν θυμιάσωμε στό σπίτι μας καί τό θυμίαμα πού θυμιάζομε γεμίζει ὅλος ὁ χῶρος καί βέβαια φθάνει καί μέχρι τή μύτη μας. Ἄλλο αὐτό! κι ἄλλο ν’ ἀνάψω εἰδικά θυμίαμα, νά κάψω, μόνο καί μόνο γιά νά μυρίζω.
Προσέξατέ το, εἶπα «λεπτομέρεια». Ξέρετε πόσες τέτοιες «λεπτομέρειες» ὑπάρχουν στήν Π. Δ.; Κι ὅμως εἶναι λησμονημένες. Γιατί δέν προσέχομε ἐκεῖνα πού
λέγει ἡ Π. Δ. καί τό κυριώτατο εἶναι αὐτό. Πρόσεξε, θά διακρίνης αὐτό πού θά προσφέρης στό Θεό, ἀπό ἐκεῖνο πού ἐσύ θά χρησιμοποιήσης. Ἐδῶ εἶναι τό πολύ σπουδαῖο. Τό πολύ σπουδαῖο. Θά μοῦ πεῖτε, τό λάδι τῆς ἐλιᾶς τό χρησιμοποιοῦμε γιά ν’ ἀνάψωμε τά κανδήλια. Τό χρησιμοποιοῦμε βεβαίως καί γιά νά φᾶμε. Μάλιστα. Ἀλλά τό λάδι πού ἤδη ξεχωρίσαμε στό μπουκάλι μας, ἄν θέλετε νά τό πάρω χοντρικά ἔτσι, πού εἶναι τώρα γιά τά κανδήλια, εἶναι γιά τά κανδήλια. Δέν θά πηγαίνω στήν κουζίνα νά πάρω τό μπουκάλι τοῦ λαδιοῦ γιά νά ἀνάψω τό κανδήλι. Θά ἔχω μπουκάλι γιά τό κανδήλι! Μή μέ πῆτε< «λεπτολόγον». Σᾶς ἀνέφερα δέν τά λέγω ἐγώ αὐτά τά πράγματα. Σᾶς ἀνέφερα. Δηλ. πάντα θά ξεχωρίζωμε κάτι, καί γιά νά τό καταλάβετε, γιά νά μήν παρανοηθῶ, σᾶς ἐρωτῶ. Στό σπίτι σας, ὅταν κάνετε πρόσφορο, ἔχετε εἰδικό σκεῦος, μέσα στό ὁποῖον ἐκεῖ ζυμώνετε τό πρόσφορό σας; Καί ἐρωτῶ. Στό ἴδιο σκεῦος ζυμώνετε καί τό ψωμί σας; Ὄχι. Ἔχετε ξεχωριστό σκεῦος. Ἔχετε ξεχωριστή πετσέτα πού θά βάλετε τό πρόσφορο, γιά νά τό πάτε στή Ἐκκλησία. Αὐτό τό ξεχώρισμα. Τό Ἅγιο Ποτήριο τό χρησιμοποιοῦμε γιά νά πίνομε νερό, κρασί; Ἄπαγε! Αὐτό θά πῆ «ἁγιάζω». Ἡ λέξις «ἁγιάζω» ἔχει δύο σημασίες. Ἡ μία σημασία,
ἐπί ἀνθρώπων, πού θά πῆ ὅταν γίνομαι πνευματικῶς ἀνώτερος. Τό ἄλλο, ὅταν ξεχωρίζω. «Ἁγίασέ μου, λέει, τό καί τό». Δηλ. ξεχώρισέ μου.
Γι’ αὐτό, ὅπως βλέπομε ἐδῶ, ἀγαπητοί, ἡ πράξις τοῦ θυμιάματος στή λατρεία, εἶναι ἐντολή τοῦ Θεοῦ. Καί ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε αὐτά τά ὑλικά, γιά νά τά χρησιμοποιοῦμε στή λατρεία. Αὐτό τό ἀγαπάει ὁ Θεός. Γιατί ἐκφράζει τά ἁγνά ἀνθρώπινα αἰσθήματα. Νά ἔχωμε τήν καλή συνήθεια, τό πρωΐ καί τό βράδυ ἤ τουλάχιστον μιά φορά τήν ἡμέρα, γιατί πολλοί ἄνθρωποι τό πρωΐ δέν προλαβαίνουν, μέ τίς δουλειές τους, ἄλλοι γιατί τό βράδυ, γιά κάποιο λόγο ἀπουσιάζουν πολλές ὧρες, ἀργοῦν νά ἐπιστρέψουν, ὅμως τουλάχιστον μία φορά τήν ἡμέρα ἄν ὄχι δύο, νά ἔχωμε λοιπόν
αὐτήν τήν καλή συνήθεια, στήν προσευχή μας νά θυμιάζουμε. Εἶναι λατρεία. Τό κανδήλι τό ἑτοιμάσαμε. Ἀνάβει. Τό θυμιατό τό ἑτοιμάσαμε. Ἄν γιά μία στιγμή δέν ἔχομε κανδήλι ἤ ἄν θέλετε πρόσθετα μέ τό κανδήλι χρησιμοποιήσωμε κι ἕνα κεράκι,
τό ἀναψομε, ὅλα αὐτά ἀποτελοῦν στοιχεῖα λατρείας, στοιχεῖα θυσίας. Νά ἔχωμε πάρα πολύ τή συνήθεια αὐτή.
Μπορῶ νά σᾶς πῶ ὅτι πολλά παιδιά μας πού εἶναι φοιτητές καί ζοῦν Θεσ/νίκη, Ἀθήνα ἤ ὁπουδήποτε ἀλλοῦ, κι ἔχουνε δικό τους δωμάτιο - ἐννοεῖται νοικιάζουν κάπου - χρησιμοποιοῦν καί τό θυμίαμα καί τό κανδήλι καί τό κεράκι. Ἐγώ τουλάχιστον, ὅσους.. ἔτσι φθάνω κάπου καί τούς προμηθεύω κατά κάποιον τρόπο, ναί, καί τούς τό τονίζω αὐτό, νά κάνουν προσευχή ἀνάβοντας θυμίαμα κλπ. Ἄν ξέρατε αὐτό πόσο ἐπίδραση ἔχει στήν πνευματική ζωή τοῦ προσευχομένου, μόλις καί ἀνάγκη νά σᾶς τό πῶ. Γιατί ἕνα παιδί πού ἔτσι σκέπτεται, ἀγόρι ἤ κορίτσι, στό σπίτι, θ’ ἀνάψει τό καρβουνάκι, τό θυμίαμα, τό κανδήλι, δέν μπορεῖ νά πάει εὔκολα στήν ἁμαρτία. Στήν ἁμαρτία εὔκολα δέν μπορεῖ νά πάει! Ἐγώ τουλάχιστον, ἀπό τούς παρόντες ἐδῶ γονεῖς, μπορῶ νά σᾶς πῶ, γνωρίζω παιδιά σας τά
ὁποία χρησιμοποιοῦν αὐτά τά στοιχεῖα τῆς λατρείας. Κι ὁ Θεός βεβαίως χαίρεται γι’ αὐτό - διότι Ἐκεῖνος ἔδωσε τήν ἐντολή νά θυμιάζουμε - καί ἱκανοποιεῖ τά αἰτήματά μας.
Ἐδῶ ὑπάρχει μία μυστική σχέσις, πού κι ἄλλοτε σᾶς τήν ἔχω πεῖ, λέει κάπου στήν Π. Δ. ὅτι «Ἐγώ, λέγει, δίδω τίς εὐλογίες μου ἐν δικαιοσύνη, ἐν σταθμῷ». Τά σταθμά εἶναι τά ζύγια. Συνεπῶς θά μοῦ δώσης, θά σοῦ δώσω. Προσέξτε αὐτό τό σημεῖο. Ὅταν πάω σ’ ἕνα μαγαζί ν’ ἀγοράσω κάτι, βεβαίως τό ἀντικείμενο τό ζυγίζουν, τό πληρώνω, τό παίρνω. Αὐτό λέγει τώρα ὁ Θεός. Ὅτι τό ἔλεός του, λέγει, τό δίδει «ἐν σταθμῷ». Κύριε, ὅταν λές «ἔλεος», εἶναι ἀντιφατικό, γιατί τό ἔλεος σημαίνει, προσφέρεται χωρίς νά σοῦ προσφερθεῖ τίποτα. Ἐν τούτοις, ἐπειδή εἶναι πολύ
μεγαλύτερο ἐκεῖνο πού θά σοῦ δώση ὁ Θεός ἀπό ἐκεῖνο πού θά τοῦ δώσης ἐσύ, δέν παύει ἀπό τοῦ νά παραμένη ἔλεος, ἀλλά θά σοῦ ζητήση καί κάτι. «Ἐν σταθμῷ». Σᾶς τό ἔχω καί ἄλλοτε πεῖ, τό θυμόσαστε; Κλασσική περίπτωσις εἶναι ἡ θεία Λειτουργία.
Μπορεῖτε νά συγκρίνετε ἕνα πρόσφορο. Τί εἶναι ἕνα πρόσφορο; Πόσο ἀλεύρι εἶναι;
Πόσο κόπο ἔχει; Ἕνα προσφοράκι, μπροστά στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ! Ἐρωτῶ, συγκρίνεται τό ἕνα μέ τό ἄλλο;
Θά τοῦ πᾶς λοιπόν τό πρόσφορο καί θά σοῦ δώση τό σῶμα Του. Θά σοῦ δώση λοιπόν τό ἔλεός Του, γιατί τό σῶμα Του εἶναι τό ἔλεός Του. Ἐσύ τί τοῦ ’χεις δώσει; Τιποτένιο πρᾶγμα, πολύ μικρό. Ἀλλά ἐάν δέν πᾶς δέν θά σοῦ δώση.
Ἔτσι, στήν προσευχή μας, θέλετε τά αἰτήματά σας νά γίνονται πραγματικότητα; ἐάν καί ἐφόσον κρίνει ὁ Θεός; Ἀνάψτε ἕνα κεράκι. Τί εἶναι ἕνα κεράκι; Ἀνάψτε τό κανδήλι σας, βάλετε ἕνα θυμίαμα στό καρβουνάκι σας. Καί πεῖτε τότε: «Κύριε, δῶσε μου τόν ἁγιασμό· ν’ ἁγιάζομαι». Εἶναι πολύ μεγάλο πρᾶγμα. Ἤ «δώσ’ μου κάτι ἄλλο.. κλπ».. Δώσατε νά σᾶς δώση. Γιατί ὁ Κύριος προσφέρει τό ἔλεός Του «ἐν
σταθμῷ». Καί ἔτσι λέει ὁ ψαλμωδός «κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου» (Ψαλμ. 140ος, 2)
Ἔτσι νά γίνη ὄμορφη ἡ προσευχή μου, ὅπως καί τό θυμίαμα. Κι ὅπως εὐωδιάζει τό θυμίαμα, ἔτσι καί ἡ δική μου ἡ προσευχή. Καί ἔτσι, ἀγαπητοί, ὅταν ἐδῶ ἐμφανίζεται ὅτι ἡ Ἐνυπόστατος Σοφία εἶναι θυμίαμα, ἔτσι μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ἔχομε ὅταν θυμιάζομε, στήν αἴσθηση τῆς πνευματικῆς μας ὀσφρήσεως, τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ. Γιατί Ἐκεῖνος εἶναι θυμίαμα! Ἡ Ἐνυπόστατος Σοφία. Γιατί ὅλα αὐτά πού σᾶς διάβασα στό χωρίο δέν εἶναι παρά ὑλικά πού συνιστοῦν ἕνα εὐρύτερο, βεβαίως, θυμίαμα. Εἶπα «εὐρύτερο». Γιατί τό «στενό» εἶναι μόνο τέσσερα ὑλικά.
Απόσπασμα από την 203η ομιλία στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης
« Σοφία Σειράχ ».
Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Σοφία Σειράχ " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/sofia-seirax
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40oRvQcJSffpry9_VIhWtola
Πηγή :
Ἀπομαγνητοφώνηση, ψηφιοποίηση : Ἠλίας Τσακνάκης.
🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk
__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0
📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1
📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0
__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share
Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk
†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.
