Ένας γέροντας είπε: υπάρχουν μερικοί, που σπαταλούν τις ημέρες τους στην αμέλεια και αδιαφορία και, με τα λόγια τους και με τον λογισμό τους, θέλουν να σωθούν, αλλά καμιά προσπάθεια δεν καταβάλλουν! Τους Βίους των Πατέρων μελετούν, όμως την ταπείνωσή τους, την ακτημοσύνη τους, την εγκράτειά τους, την αγρυπνία τους, την προσευχή τους, τις γονυκλισίες τους, όπως και την υπόλοιπη άσκησή τους, δεν την μιμούνται! Έτσι, στην οίησή τους ( = υπερηφάνεια) και αμέλειά τους διαψεύδουν τον Βίον των Πατέρων και λένε ότι είναι αδύνατον κανείς να τα εφαρμόσει αυτά. Και δε σκέπτονται ότι, όπου ο Θεός κατοικήσει, με τη χάρη τού Βαπτίσματος και την εργασίαν των εντολών, επιτυγχάνονται πράγματα και χαρίσματα υπερφυσικά. Αυτά μάς είπε αυτός ο Ασκητής.
Πρέπει, λοιπόν, να καταλάβουμε, αγαπητοί μου, ότι, με μόνη την ακρόαση και την μελέτη, δεν κάνουμε τίποτε! Πρέπει ν’ αρχίζουμε την εφαρμογή. Και την εφαρμογή τού Λόγου τού Θεού την οργανώνουμε! Εφαρμογή σημαίνει κινητοποίησις τής βουλήσεως. Της θελήσεως! Δεν αρκεί ούτε η λογική ούτε κ το συναίσθημα. Αλλά πρέπει να ενεργοποιήσουμε κ τη βούληση! Για σκεφτείτε πόσες φορές καθόμαστε στις καρέκλες και, απλώς, κατανοούμε και το μυαλό μας , έτσι, χαίρεται, ότι κατανοούμε, αλλά και η καρδιά μας κινείται στον χώρον τον συναισθηματικόν και τίποτε άλλο. Όταν φύγουμε – και τίποτε άλλο. Συνεπώς, αυτό που λείπει, σας είπα, είναι η ενεργοποίηση της βουλήσεως.
Το δυστύχημα είναι ότι, αν μείνουμε μόνο στην κατανόηση κ εις τη διέγερση του συναισθήματος, τότε βγαίνει μια βλάσφημη αντίληψις ότι το Ευαγγέλιο στην εφαρμογή του είναι ανέφικτο, είναι αδύνατον. Δεν μπορεί κανείς σήμερα, στην εποχή μας, να ζήσει το Ευαγγέλιον. Και αίτιο αυτής τής όλης ιστορίας, όπως σας είπα -το λέγει αυτό ο Γέροντας- είναι μια οίησις (μια υπερηφάνεια) και μία αμέλεια. Δηλαδή η θεωρία τού εαυτού μας είναι από τη σκοπιά τού εαυτού μας. Βλέπουμε τον εαυτόν μας από την οπτική γωνιά τού εαυτού μας, ενώ πρέπει να βλέπουμε τον εαυτόν μας υπό το πρίσμα τής ζωής των Πατέρων. Όχι αν εγώ μπορώ να ζήσω, αλλά, αν οι Πατέρες έζησαν, (δεν ήταν υπερφυσικοί άνθρωποι) μπορώ να ζήσω και εγώ. Συνεπώς, δε θα σταθώ από τον εαυτό μου στον εαυτό μου, αλλά θα πρέπει να δω τον εαυτόν μου διά μέσου εκείνων, που έζησαν και εφήρμοσαν το Ευαγγέλιον: τους Πατέρες. Έτσι, ας το ξέρουμε ότι η ζωή των Πατέρων δεν είναι παρά ένα εφηρμοσμένον Ευαγγέλιον!
Στην εποχή τού Αγίου Συμεών, του Νέου Θεολόγου, έλεγαν οι σύγχρονοί του ότι “είναι αδύνατον να έχουμε εμείς, οι άνθρωποι του 10ου αιώνος, το Πνεύμα το Άγιον!!” . Αυτό, βέβαια, περιττό να σας πω, ο Άγιος Συμεών, ο Νέος Θεολόγος, το θεώρησε αληθινή βλασφημία. Δηλαδή μόνο για μια εποχή είναι το Πνεύμα το Άγιον; Δηλαδή η Πεντηκοστή είναι μόνο για τότε; Δηλαδή το Πνεύμα τού Θεού δεν αναπαύεται μέσα στην εκκλησία; Δεν μπορούμε σήμερα να έχουμε το Πνεύμα το Άγιον; Πραγματικά, ο Άγιος Πατήρ λέγει ότι είναι βλασφημία κ ότι αυτό είναι μια αίρεσις! Σε κάθε εποχή, το Ευαγγέλιον βιούται και το Πνεύμα το Άγιον κατέχεται κ τα χαρίσματα δίδονται κ ο αγιασμός επιτελείται κ Άγιοι γίνονται! Δεν μπορούμε, λοιπόν, να πούμε ότι το Ευαγγέλιο ανήκει σε μια παρωχημένη εποχή κ ότι σήμερα το Ευαγγέλιο για μας δεν έχει σημασία κ αξία.
Όλ’ αυτά βγαίνουν -ενθυμείστε από πού βγαίνουν- από τη στιγμή που θα κινήσουμε μόνο τηωνόηση κ το συναίσθημα κ δεν θα ενεργοποιήσουμε τη βούληση να εφαρμόσουμε κείνο που καταλάβαμε κ νιώσαμε. Γι’ αυτό, αγαπητοί μου, στη μελέτη τού Λόγου τού Θεού αλλά κ στη μελέτη τού Βίου των Αγίων, πρέπει να επιστρατεύονται κ οι τρεις δυνάμεις τής ψυχής: 1. και η νόησις 2. και το συναίσθημα 3. και η βούλησις. Πρέπει να γινόμεθα “πρακτικοί” Χριστιανοί. Το “πρακτικός” το βάζω εντός εισαγωγικών. Δηλαδή ο Χριστιανός τής πράξεως. Που θα εφαρμόζω εκείνα, τα οποία έχω μελετήσει. Και τότε, βεβαίως, έρχεται κ η θεωρία, η θεολογία κ η γνώσις. Οι Πατέρες έλεγαν “πράξις θεωρίας επίβασις ή ανάβασις”. Τι είναι η “πράξις”; Είναι η επίβασις, η ανάβασις της θεωρίας. Θέλεις να φθάσεις ψηλά; Θ’ ανεβείς τη σκάλα τής πράξεως. Θέλεις να μπεις στο βάθος τής θεολογίας; Αν θέλεις ν’ ανεβείς στο βάθος τής θεολογίας, θα κατεβείς τα σκαλιά τής πράξεως! Αλλιώτικα, δε γίνεται τίποτα, Εμείς πηγαίνουμε ανάποδα. Εμείς θέλουμε να γνωρίσουμε τη θεολογία, αλλά, δυστυχώς, δεν προχωρούμε εις την εφαρμογή τού Νόμου τού Θεού.
Χθες, που είχαμε τον Μεγάλο Κανόνα τού Αγίου Ανδρέου Κρήτης, στην τετάρτη Ωδή του, λέει δύο τροπάρια, τα οποία είναι πολύ χαρακτηριστικά. Λέγει εκεί, ξέρετε, ο Ιακώβ είχε φθάσει στη Μεσοποταμία αυτεξόριστος, για να φύγει από προσώπου, από τη μήνι τού αδελφού του, διότι τον είχε εξαπατήσει κ.τ.λ. , τα γνωρίζετε αυτά. Εκεί πήγε δε στον θείο του τον Λάβαν, κάθισε είκοσι χρόνια, ζήτησε τη θυγατέρα του τη μικρή, εκείνος τού έδωσε, εντός εισαγωγικών, “κατά λάθος” τη μεγάλη. Τον εξηπάτησε, αφού, βεβαίως, δούλεψε πολλά χρόνια και μετά τού λέει “αν θέλεις κ τη μικρή, θα δουλέψεις άλλα τόσα χρόνια” . Και δούλεψε είκοσι χρόνια, για να πάρει ο Ιακώβ τις δυο θυγατέρες τού Λάβαν, την Λείαν και τη Ραχήλ (η Ραχήλ ήταν η μικρή).
Αυτό, λοιπόν, τώρα, το βάζει στον Κανόνα του ο Άγιος Ανδρέας Κρήτης και λέγει “τον καύσωνα τής ημέρας επέμεινε δι’ ένδειαν ο Πατριάρχης (δηλαδή ο Ιακώβ) και τον παγετόν τής νυκτός ήνεγκε ( = υπέφερε τον παγετόν, το κρύο τής νύχτας), καθ’ ημέραν κλέμματα ποιούμενος” ( = κ κάθε μέρα μετήρχετο στρατηγήματα, τεχνάσματα), ποιμένων, πυκτεύων ( = ποιμένοντας, πυκτεύοντας, αγωνιζόμενος χειρωνακτικά) , δουλεύων, ίνα τας δύο γυναίκας εισαγάγηται (δηλαδή να εισαγάγει στο σπίτι του, να πάρει, δηλαδή, τις δύο γυναίκες) ” . Κ αλληγορεί ο Άγιος Ανδρέας Κρήτης κ λέγει: “γυναίκας μοι δύω νόει, την πράξιν τε και την γνώσιν εν θεωρία” ( = λογάριασε, λέγει, τις δυο αυτές γυναίκες, την πράξη και την γνώση, δηλαδή τη θεωρία) . “Την μεν Λείαν” (αυτήν , η οποία προηγείται, η πρωτότοκος, η Λεία) “πράξιν ως πολύτεκνον” (αυτή θεωρείται το σύμβολον τής πράξεως, γιατί έκανε πολλά παιδιά), “την Ραχήλ δε” (είν’ η μικρή) “γνώσιν ως πολύπονον”. Αυτή, όμως, δεν έκανε παιδιά, είναι γνωστό ότι δεν έκανε παιδιά. Η Ραχήλ, στο τέλος, έκανε τον Ιωσήφ και τον Βενιαμίν κ, επάνω στον τοκετό της, πέθανε. Και την λέγει “πολύπονον”, δηλαδή πέρασε πολύ κόπο, πολύ πόνο. “Και γαρ άνευ πόνων”, λέει ο Άγιος Ανδρέας, (και, διότι, χωρίς κόπους) “ου πράξις, ου θεωρία ψυχή κατορθωθήσεται (ψυχή μου, χωρίς κόπο, χωρίς βούληση, χωρίς ενεργοποίηση, ούτε την πράξη πετυχαίνεις ούτε τη θεωρία).
Απόσπασμα από την 38η ομιλία στην κατηγορία
« Ὁμιλίες Χαιρετισμῶν ».
Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ὁμιλίες Χαιρετισμῶν.
Ὁμιλίες τῶν πέντε Παρασκευῶν τῶν Χαιρετισμῶν " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/milies-xairetism-n
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qrqUA571X8p-lUei-0Ykwa
Απομαγνητοφώνηση : Μαρία Δερμιτζάκη:
https://youtube.com/@orthodoxaskirtimata
🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk
__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0
📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1
📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0
__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share
Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk
†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.
