†.Την περασμένη φορά, παιδιά, εἴχαμε αναφερθεῖ στό ὅτι οἱ πρωτόπλαστοι στον Παράδεισο ἦταν γυμνοί. Στήν πραγματικότητα ὅμως δέν ἦταν γυμνοί· ἦταν ντυμένοι μέ θεία δόξα. Διότι, ὅπως λέγαμε, κανένα ζώο, ἀπ' ὅσα ἔκανε ὁ Θεός, δέν εἶναι γυμνό· συνεπῶς οὔτε καί οἱ πρωτόπλαστοι, ἀφοῦ ἦταν τό σπουδαιότερο δημιούργημα, δέν ἦταν δυνατόν νά εἶναι γυμνοί.
Λέγαμε ἐπίσης πώς ὁ Χριστός, ὁ δεύτερος Ἀδάμ, στόν σταυρό ἐπάνω ἦταν γυμνός, καθώς ανέλαβε τόν πεπτωκότα Αδάμ. Μετά τήν ἀνάστασή του ὁ Χριστός βεβαίως πάλι δέν ἦταν ντυμένος, ἀφοῦ ὁ ἱματισμός του ἔμεινε ἐδῶ στή γῆ, τά ὀθόνια ἔμειναν στον τάφο, ὅπου τά εἶδαν οἱ μαθητές, ὁ Ἰωάννης καί ὁ Πέτρος (Βλ. Λουκᾶ 24, 12. Ἰωάν. 20, 6). Ὅταν ἐμφανίστηκε στούς μαθητές του, φαινομενικῶς ἦταν ντυμένος· στην πραγματικότητα ὅμως περιβαλλόταν μέ τη θεία δόξα. Διότι ὁ Χριστός πιά, μέ τήν ἀνθρώπινη φύση του, ἀνήκει στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, καί συνεπῶς δέν εἶχε ἀνάγκη ἱματισμοῦ.
Επιπλέον λέγαμε ότι στη Βασιλεία τοῦ Θεοῦ δέν θὰ ὑπάρχει ἡ ἀνάγκη τοῦ ἱματισμού, γιατί θα ντυθούμε πάλι ἐκείνη τή στολή τήν πρώτη. Θυμηθείτε την παραβολή τοῦ ἀσώτου υἱοῦ, πού ὁ πατέρας, ὅταν ἐπιστρέφει το παιδί του τό ἄσωτο, λέει στους δούλους του: Φέρτε τη στολή τήν πρώτη. (Λουκᾶ 15, 11-32) Αὐτή εἶναι ἡ στολή ή πρώτη, παιδιά· τοῦ Ἀδάμ ἡ στολή, ἡ γεμάτη δόξα.
Την στολή αὐτή τήν ξαναπαίρνουμε στο Βάπτισμα. Ὅμως ἡ θεία δόξα δέν φαίνεται. Αυτή θα αποκαλυφθεῖ ὅταν θά γίνει ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Γι' αὐτόν τόν λόγο, χωρίς τήν ἔνδυση τοῦ Βαπτίσματος, δέν μποροῦμε νά μπούμε στη Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Αν προσέξατε σήμερα στον Απόστολο, ἐκεῖ στήν Πρός Γαλάτας ἐπιστολή του, λέει ὁ ἀπόστολος Παύλος: «ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε» (Γαλ. 3, 27)· ὅσοι ἔχετε βαπτισθεῖ στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ἔχετε ντυθεῖ τόν Χριστό! Τί σημαίνει αυτό; σημαίνει ὅτι ἅμα ντυθήκαμε τον Χριστό, ντυθήκαμε τή θεία δόξα. ντυθήκαμε την πρώτη στολή.
Ὥστε, ἄν δέν πάρουμε την πρώτη στολή ἀπό τόν παρόντα κόσμο –βγάζοντας τήν δερμάτινη στολή (γιά τήν ὁποία θά μιλήσουμε ὅταν θά φθάσουμε στο σημεῖο ἐκεῖνο) πού φόρεσαν οἱ πρωτόπλαστοι, ἀφοῦ ἔχασαν τή θεία δόξα, καί ὁ Θεός τούς ἔντυσε μέ δερμάτινους χιτῶνες– κανείς μας δέν μπαίνει στή Βασιλεία τοῦ Θεου.
Γι' αὐτό, τό Βάπτισμα θεωρεῖται πολύ σπουδαῖο. Βεβαίως δέν εἶναι μόνο αυτό το στοιχεῖο στο Βάπτισμα· εἶναι καί ἄλλα στοιχεία, καί ἄλλοι συμβολισμοί· ἀλλὰ ἕνα ἀπό τά στοιχεῖα τοῦ Βαπτίσματος εἶναι καί αὐτό.
Τὰ ροῦχα πού φοροῦμε στη Βάπτισή μας εἶναι λευκά ἐπειδή συμβολίζουν τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς. Ακόμη βαπτιζόμαστε τελείως γυμνοί· κι αυτό συμβολίζει ότι βγάζουμε τους δερμάτινους χιτῶνες, πού ἀντιπροσωπεύονται από τα ρούχα μας –βέβαια οἱ δερμάτινοι χιτῶνες εἶναι κάτι πολύ βαθύτερο ἀπό ἐκεῖνο τό οποίο νομίζουμε. Βαπτιζόμαστε γυμνοί –καί ὁ Χριστός γυμνός βαπτίσθηκε στόν Ἰορδάνη ποταμό– καί ντυνόμαστε τήν ἄλλη στολή, τήν πρώτη. Εἶναι πολύ απλό· βγάζουμε τα παλιά μας ρούχα, καί βάζουμε τά καινούργια μας ρουχα· βγάζουμε ὅ,τι φορούσαμε μέχρι τώρα, γιά νά ντυθοῦμε ἐκεῖνο πού εἴχαμε αρχικά στον Παράδεισο.
Στήν ἀρχαία εποχή οἱ Χριστιανοί, πού βαπτίζονταν σε μεγάλη ηλικία, ὁμοίως ἦταν γυμνοί κατά τήν Βάπτισή τους.
Νά σᾶς διαβάσω μιά περικοπή από τήν Β΄ Μυσταγωγική Κατήχηση τοῦ ἁγίου Κυρίλλου, πού μᾶς τό λέει πολύ ὡραῖα· ἀκοῦστε πῶς τό λέει:
«Εὐθὺς γ᾽ οὖν εἰσελθόντες, ἀπεδύεσθε τὸν χιτῶνα» ὅταν ἤρθατε γιά νά βαπτισθεῖτε, λέει, βγάλατε τόν χιτῶνα σας, ξεντυθήκατε «καὶ τοῦτο ἦν εἰκὼν τοῦ τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον ἀπεκδύσασθαι σὺν ταῖς πράξεσιν»· κι αὐτό εἶναι εἰκόνα, εἶναι σύμβολο, ὅτι γδυθήκατε τόν παλιό ἄνθρωπο μαζί μέ τίς πονηρές του πράξεις.
Ἀποδυθέντες γυμνοὶ ἦτε»· ὅταν γδυθήκατε, ἤσαστε γυμνοί, «μιμούμενοι καὶ ἐν τούτῳ τὸν ἐπὶ τοῦ σταυροῦ γυμνωθέντα Χριστόν», μιμούμενοι καί σέ τοῦτο τό σημεῖο τόν Χριστό, που γυμνώθηκε ἐπάνω στόν σταυρό.
Σε κάποιο ἄλλο σημεῖο ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς λέει ὅτι ὅποιος βαπτίζεται πιστεύοντας στόν Χριστό, στον θάνατό του βαπτίζεται. (Βλ. Ρωμ. 6, 3). Ὕστερα, ἡ τριπλή κατάδυση δέν εἶναι τί ἄλλο παρά ή ταφή, σύμβολο τῆς ταφῆς τοῦ πιστοῦ, πού συμμετέχει στην ταφή τοῦ Χριστοῦ. Καί ἡ τριπλή ἀνάδυση εἶναι σύμβολο τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, στήν ὁποία ἐπίσης μετέχει και ο πιστός, πού συνανασταίνεται μέ τόν Χριστό, συνεγείρεται μέ τόν Χριστό. Γι' αυτό λέει καί σ' αὐτό τό σημεῖο μιμηθήκατε τόν Χριστό ἐπί τοῦ σταυροῦ.
«Ὃν –χιτῶνα- μὴ εἴη πάλιν ἐνδύσασθαι τῇ ἅπαξ τοῦτον ἀποδυσαμένῃ ψυχῇ»· τόν ὁποῖο χιτώνα, λέει, μή γένοιτο νά ξαναντυθεῖ ἡ ψυχή σας, ἀφοῦ τόν ἔβγαλε. Ποιόν χιτώνα; συμβολικά ἐννοεῖται· τόν χιτώνα τόν παλιό, τόν ἁμαρτωλό. «ἀλλὰ λέγειν κατὰ τὴν ἐν τῷ Ἄσματι τῶν ἀσμάτων τοῦ Χριστοῦ νύμφην· Ἐξεδυσάμην τὸν χιτῶνά μου, πῶς ἐνδύσομαι αὐτόν;» Εἶναι εἰκόνα ἀπό τό βιβλίο Ἆσμα Ασμάτων, ὅταν ἔρχεται ὁ νυμφίος καί ζητᾶ νά μπεῖ μέσα στόν οἶκο, καί ἡ νύμφη λέει: Δέν μπορῶ νά σοῦ ἀνοίξω· γδύθηκα, καί πῶς νά ξαναντυθῶ;...(Ἄσμ. Ασμ. 5, 3). Παίρνει αὐτόν τόν στίχο, πού εἶναι πάρα πολύ ὡραῖος –δέν σᾶς κάνω περισσότερη ανάλυση– καί τόν ἐφαρμόζει ὁ ἅγιος Κύριλλος στο Βάπτισμα.
Εἴδατε; γδύθηκα τόν χιτῶνα μου· πῶς πάλι θά τόν ξαναντυθῶ;... Ποιόν χιτῶνα; Τόν παλιό.
»Ώ θαυμασίου πράγματος...», συνεχίζει ὁ ἅγιος Κύριλλος, «γυμνοὶ ἦτε ἐν ὄψεσι πάντων, καὶ οὐκ ᾔσχύνεσθε»· ήσαστε γυμνοί μπροστά στα μάτια όλων, καί δεν ντρεπόσαστε.
«Ἀληθῶς γὰρ μίμημα ἐφέρετε τοῦ πρωτοπλάστου Ἀδάμ, ὃς ἐν τῷ παραδείσῳ γυμνὸς ἦν καὶ οὐκ ἠσχύνετο» (Αγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων, Κατήχησις Μυσταγωγικὴ Β΄, Περὶ Βαπτίσματος, PG 33, 10771-1079 Α). Πράγματι, μιμεῖσθε τόν Ἀδάμ, ὁ ὁποῖος ἦταν γυμνός στον παράδεισο, καί δέν ντρεπόταν, οὐκ ἠσχύνετο.
Αὐτά, παιδιά, μᾶς γράφει ὁ ἅγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, στα μέσα του 4ου αἰῶνος μ.Χ.
Ὅλα αὐτά, ὅπως καταλαβαίνετε, τό ὅτι οἱ πρωτόπλαστοι ἦταν γυμνοί καί δέν αἰσχύνονταν, συνέβαιναν στόν χῶρο τοῦ Παραδείσου καί τῆς θείας χάριτος.
Ὅμως ὁ ἄνθρωπος τώρα, παρότι βαπτίζεται, ἔχει μέσα του τήν κλίση προς το κακό· ὁπωσδήποτε γι' αυτό καί ὀφείλει νά ἀγωνισθεῖ, ἢ μᾶλλον συνεχῶς νά ἀγωνίζεται, να βγάζει αὐτόν τόν χιτώνα τόν παλιό τῆς ἁμαρτίας. Επομένως ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι καθαρισμένος στήν καρδιά του, δέν εἶναι κεκαθαρμένος. Αὐτός λοιπόν, ὁ μή κεκαθαρμένος ἄνθρωπος, –ἐνῶ ὁ Θεός τόν ἔντυσε, μετά τή γύμνωση πού αἰσθάνθηκε ὁ ἴδιος, καί πρέπει συνεπῶς νά μένει πάντοτε ντυμένος– ζητάει ἀφορμή καί θέλει νά ἀπογυμνώνεται γιά τήν ἁμαρτία! Εἶναι κάτι στ' αλήθεια ἀποκαρδιωτικό.
Ὁ σύγχρονος γυμνισμός, παιδιά, δέν εἶναι παρά ἕνα ὑποκατάστατο ἐκείνης τῆς γυμνώσεως, ἐφόσον γίνεται ἀφορμή τῇ σαρκί, ἀφορμή γιά ἁμαρτία. Λέει κάπου ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «μὴ τὴν ἐλευθερίαν εἰς ἀφορμὴν τῇ σαρκί» (Γαλ. 5, 13)· ἡ ἐλευθερία σας μή γίνει αφορμή τη σαρκί. Δηλαδή, ἄν καί εἶσαι ἐλεύθερος για κάτι, αυτό νά μή γίνει ἀφορμή γιά ν' ἁμαρτήσεις· αὐτό νά μή γίνει ἀφορμή νά ζητήσεις σαρκική απόλαυση. Να το προσέξετε αὐτό τό σημεῖο.
Λέει ἐπίσης: «Πάντα μοι ἔξεστι, ἀλλ᾽ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστι, ἀλλ᾽ ἐγὼ οὐκ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος» (Α΄ Κορ. 6, 12). Ὅλα μοῦ ἐπιτρέπονται –εἶναι μιά απάντηση στο θέμα τῆς ἐλευθερίας– ἀλλά δέν μέ συμφέρουν ὅλα.
Αναμφισβήτητα μοῦ ἐπιτρέπονται ὅλα, μπορῶ νά κάνω ὁτιδήποτε, ἀκόμα καί νά πέσω ἀπό τόν τέταρτο ὄροφο καί νά σκοτωθῶ· ἀλλά δέν μέ συμφέρει αυτό. Ὅλα μοῦ ἐπιτρέπονται, μπορῶ νά τά κάνω ἂν θέλω· ἀλλά ἐγώ δέν πρέπει νά ἐξουσιασθῶ ἀπό τίποτε· πρέπει ἐγώ νά εἶμαι ὁ κυβερνήτης τῆς ὑπάρξεώς μου.
Δυστυχῶς ὅμως βλέπουμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος τήν ἐλευθερία πού τοῦ δίνει ὁ Χριστός τή χρησιμοποιεῖ σάν ἀφορμή «τῇ σαρκί, δηλαδή νά ἱκανοποιήσει τη σάρκα. Ἔτσι, ὅταν σήμερα ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος τῆς κάθε ἐποχῆς, εἰδικότερα δέ ὁ σύγχρονος ζητάει να ξεγυμνώνεται, μέ τόν διαβόητο ἐκεῖνον γυμνισμό, αὐτό εἶναι ἕνα ὑποκατάστατο ἐκείνης τῆς ἁγνῆς, τῆς ἀγαθῆς, τῆς ἀναμάρτητης γυμνώσεως, και θέλει ἔτσι νά ἁμαρτάνει.
Μποροῦμε λοιπόν νά ποῦμε ὅτι ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, ἤ τά βγάζει ὅλα τά ροῦχα του ἢ εἶναι ντυμένος κατά τόν τρόπο πού ἐκεῖνος θέλει, ὅπως κι ἂν ἔχει τό ζήτημα, ἡ σύγχρονη ἀμφίεση ὑπηρετεῖ ὁπωσδήποτε δαιμονικούς σκοπούς. Κι αυτό δέν θέλει φιλοσοφία, τό ξέρετε ὅλοι σας, ὅτι ἡ μόδα ὑπηρετεῖ αὐτό τό θέμα· ή μόδα εἶναι μιά πρόκληση στήν ἁμαρτία.
Τί σημαίνει μόδα; Βέβαια μόδα εἶναι κάτι τό εὐρύτερο εἶναι ὁ τρόπος τοῦ σκέπτεσθαι σέ μιά ἐποχή. Αυτό λέγεται μόδα. Ἡ λέξη μόδα –από το mode– θά πεῖ τρόπος, θά πεῖ νοοτροπία, κι ἔχει μεταφραστεῖ στά Ελληνικά ὡς συρμός. Σήμερα δέν ξέρω πιά ἄν χρησιμοποιεῖται, ἀλλά αὐτή εἶναι ἡ ἀντίστοιχη ελληνική λέξη. Εἶναι τοῦ συρμοῦ, λέμε, δηλαδή τῆς μόδας.
Η μόδα λοιπόν ἐκφράζει, ὅπως εἶπα, κάτι τό πολύ ευρύτερο· εἶναι τό πῶς σκέπτεσαι, πῶς ζεῖς· ἄν σκέπτεσαι καί ζεῖς ὅπως ὅλος ὁ κόσμος. Σέ ἕναν ειδικό τομέα εκφράζει τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ντυνόμαστε. Καί ὅταν ντυνόμαστε σύμφωνα μέ τή μόδα, λέμε εἶμαι ἄνθρωπος τῆς μόδας. Ἀλλά αὐτή ἡ μόδα, τό ξαναλέω, δέν εἶναι παρά μία πρόκληση για ἁμαρτία. (Ἡ μόδα, πού συνεχῶς προβάλλεται καί ἔχει περάσει τίς τελευταίες δεκαετίες στίς ἐνδυματολογικές συμπεριφορές ὅλων τῶν ἀνθρώπων, κρύβει τα σχέδια τῶν παγκοσμιοποιητῶν γιά χειρισμό τῆς μόδας ὡς ἕνα ἀκόμη ὅπλο προκειμένου να χειραγωγήσουν τούς ἀνθρώπους ἀλλά καί νά διαμορφώσουν τά ἤθη τους. Αὐτό ουσιαστικά ἀποσκοπεί στη σύγχυση των δύο φύλων. Βλ. τή νέα μόδα στο hollywood να ντύνουν τά ἀνήλικα παιδιά τους μέ ροῦχα τοῦ ἀντίθετου φύλου, καί Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Α΄, ἔκδ. Ἱερ. Ἡσυχ. Εὐαγγελιστής Ιωάννης, Σουρωτή 1998, σ. 44).
Τί εἶναι γύμνωση; Γύμνωση εἶναι μία ὀντολογική ἔλλειψη· κάτι μᾶς λείπει. Αὐτό ὅμως πού μᾶς λείπει, ἡ ἔλλειψη, δέν εἶναι ἠθική· εἶναι ὀντολογική ἔλλειψη, κάτι που πραγματικά μου λείπει. Ὅπως ἀκριβῶς ἄν ἔπαιρνα καί κούρευα ἕνα πρόβατο, θά ἔλεγα ὅτι του λείπει το μαλλί του. Αλλά τό μαλλί του προβάτου εἶναι κάτι που υπάρχει στη φύση του τήν ἴδια. Επομένως ο ἱματισμός, ἂς τό ποῦμε ἔτσι, ὁ ἱματισμός του προβάτου εἶναι ὀντολογικό του στοιχεῖο, εἶναι κάτι δοσμένο από τή φύση του τήν ἴδια.
Ἔτσι, ὅταν ὁ ἄνθρωπος γυμνώνεται, σημαίνει ότι ἔχει μία ὀντολογική ἔλλειψη. Καί αὐτή ἡ ἔλλειψη δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἡ ἔλλειψη τῆς θείας δόξας. Τοῦ λείπει αὐτό· διότι ὁ Θεός δημιούργησε τόν ἄνθρωπο νά ἔχει αὐτή τή θεία δόξα. Ἔτσι, ὁ ἱματισμός πού φορᾶμε σήμερα ὅλοι μας, δέν εἶναι ὀντολογική προσθήκη, δέν ἔρχεται νά μᾶς προσθέσει κάτι τό ὀντολογικό, ἁπλούστατα γιατί ἐγώ ὁ ἴδιος, ἤ ὁποιοσδήποτε ἄλλος, μπορεῖ νά μοῦ βγάλει τα ρούχα μου.
Γιά νά καταλάβουμε τί σημαίνει ὀντολογική σύνδεση, δέν ἔχουμε παρά νά δοῦμε τα δάχτυλά μας. Φυσικά δέν εἶναι κάτι που τ' ἀφήνουμε στο σπίτι μας ὅποτε θέλουμε, καί τά παίρνουμε μαζί μας όποτε θέλουμε· τά δάχτυλά μας τά ἔχουμε πάντα μαζί μας. Γιατί; Διότι ἀποτελοῦν μία ὀντολογική σύνδεση μέ τό ὅλο μας σῶμα. Τά ροῦχα μας ὅμως, ἂν θέλουμε τ᾿ ἀφήνουμε, καί ἄν θέλουμε τά παίρνουμε.
Θα λέγαμε λοιπόν ὅτι τά ροῦχα πού φορᾶμε δέν εἶναι μία ὀντολογική προσθήκη, αλλά οπωσδήποτε εἰναι μία ἀναπλήρωση τῆς ἐλλείψεως τῆς θείας δόξας, μία ἀναπλήρωση αὐτῆς τῆς ἁπλότητος καί ἁγνότητος τῶν πρωτοπλάστων πού ἔχασαν, εἶναι ἕνα ὑποκατάστατο.
Μᾶς κάνει ἐντύπωση ἐκεῖνος ὁ δαιμονισμένος τῶν Γεργεσηνῶν, πού, ὅπως μᾶς τόν περιγράφει ὁ ἱερός Εὐαγγελιστής, ἦταν γυμνός. (Βλ. Μαρκ. 5, 1-20. Λουκᾶ 8, 26-31). Ροῦχο, λέει, δέν ἔβαζε ἐπάνω του, σέ σπίτι δέν ἔμενε· κατοικοῦσε στα μνήματα, τόν ἔδεναν μέ αλυσίδες, καί τίς ἔσπαζε. Τα μνήματα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης ήταν κοιλώματα σε βράχους, τεχνητά ή φυσικά, καί ἐκεῖ ἐναπέθεταν τούς νεκρούς.
Ὅταν ὁ Κύριος τόν θεράπευσε, σημειώνει ὁ ἱερός Εὐαγγελιστής, οἱ Γεργεσηνοί πού εἶχαν ἐν τῷ μεταξύ καταφθάσει, γιατί ἔμαθαν ὅτι πνίγηκαν οἱ χοῖροι τους, εἶδαν τόν συμπατριώτη τους, τον πρώην δαιμονισμένο, ἀκοῦστε! «ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ»! ντυμένο και σωφρονισμένο!... Τοῦ ἔδωσαν ἐκεῖ κάτι πρόχειρο και φόρεσε.
Πότε κατάλαβε τήν γύμνωσή του; Ὅταν ἦρθε στά λογικά του· ὅταν πλέον συνῆλθε κι ἀπέκτησε φρόνηση. Ὥστε αὐτό τό «ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα» γιά τόν Γεργεσηνό δείχνει κάτι πολύ σπουδαῖο· ὅτι ὁ ἄνθρωπος πού σωφρονεῖ δέν μπορεῖ νά γυμνώνεται. Διότι ὁ Θεός τόν ἔντυσε, μετά τήν πτώση, ἔστω μέ τόν δερμάτινο χιτώνα, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ μιά ἀναπλήρωση ὄχι βεβαίως ὀντολογική -γιατί στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ δέν θά ἔχουμε ροῦχα–, αλλά μία ηθική αναπλήρωση, μία αναπλήρωση τῆς σωφροσύνης!
Ὁ ἄνθρωπος λοιπόν πού ἔχει σωφροσύνη δέν ξεγυμνώνεται. Γι' αυτό λέει ἐκεῖ ὅτι τόν βρῆκαν οἱ Γεργεσηνοί, τόν πρώην δαιμονισμένο, «ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα»!
Πάντως, οἱ ἄνθρωποι πού ἐπικαλοῦνται τόν γυμνισμό, ἐν ὀνόματι δῆθεν μιᾶς ἁπλότητος, σφάλλουν διότι ἀντιπράττουν, ἐνεργοῦν ἀντίθετα σέ αὐτό πού ἔκανε ὁ Θεός. Καί τί ἔκανε ὁ Θεός; Ἔφτιαξε τούς δερμάτινους χιτῶνες, μέ τούς ὁποίους έντυσε τους πρωτοπλάστους.
Ἄν θέλετε, ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀνάγκη ἀπό τά ροῦχα του καί γιά ἕναν ἀκόμη λόγο· να κρύβει τήν προσωπικότητά του. Τά ροῦχα γιά τόν ἄνθρωπο –προσέξτε αὐτό πού θά σᾶς πῶ– ταυτοχρόνως εἶναι καί ἕνα νοητό προσωπεῖο. Τό προσωπεῖο ξέρετε τί εἶναι; εἶναι ἡ μουτσούνα, ἡ μάσκα. Ἀλλά ἡ μάσκα μπαίνει στο πρόσωπο. Καί ὅπως τό αἰσθητό προσωπεῖο μπαίνει μπροστά στο πρόσωπό μας, μέ τά μάτια μας καί τή μύτη, ἔτσι καί τό νοητό αὐτό προσωπεῖο μπαίνει μπροστά στην προσωπικότητά μας.
Τὰ ροῦχα λοιπόν, ἀπό μιά ἄποψη, εἶναι ἕνα προσωπεῖο, πού ἔρχονται να δηλώσουν τό εἶδος τῆς προσωπικότητος. Π.χ. Ὁ ἀξιωματικός φοράει τή στολή τοῦ στρατιωτικοῦ, καί δηλώνει ὅτι εἶναι στρατιωτικός. Ὁ κληρικός φοράει τα ράσα, και φανερώνει πώς εἶναι κληρικός. Ὁ ἄνδρας φοράει τά ἀνδρικά ροῦχα, καί δίνει τό μέτρο τῆς ἀνδροπρέπειάς του, ὅπως καί ἡ γυναίκα, ἀντίστοιχα, τῆς γυναικείας της φύσεως. Ὥστε λοιπόν ἐκεῖνο πού φορῶ, ἀπό μία άποψη, δέν εἶναι παρά ἕνα προσωπεῖο πού ἔρχεται νά μέ βοηθήσει νά ἐκφράσω τήν προσωπικότητά μου.
Ἄν ὑποτεθεῖ ὅτι, γιά μιά στιγμή, βγάλω το προσωπεῖο μου, ἡ προσωπικότητα πού εἶναι ἀπό μέσα ταράσσεται. Πῶς θά ἔπρεπε νά αἰσθανθεῖ ἕνας ἄνθρωπος ἄν τοῦ βγάλουν τα ρουχα; ὄχι βέβαια νά τοῦ βγάλουν τά ρούχα καί νά τόν ἀφήσουν γυμνό, ἀλλά νά τοῦ ἀφαιρέσουν την στολή τοῦ ἀξιώματός του. Για παράδειγμα, πάρτε ἕναν κληρικό πού τοῦ βγάζουν τα ράσα μέ τήν ἔννοια τῆς καθαιρέσεως. Πάρτε ἕναν ἀξιωματικό πού τοῦ ἀφαιροῦν τήν στρατιωτική στολή καί τοῦ λένε ὅτι δέν θά εἶναι πιά ἀξιωματικός· καί οὕτω καθεξῆς. Εἶναι κάτι που φέρνει ταραχή στόν ἄνθρωπο καί τόν κάνει να αἰσθάνεται ἄσχημα.
Αλλά τώρα θά σᾶς πῶ ἕνα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα, καί θά τό καταλάβετε πολύ καλά.
Καθένας ἔχει το πρόσωπό του, δηλαδή τήν προσωπικότητά του, καί τό προσωπεῖο του. Στην περίοδο τῶν Ἀπόκρεω θά ἤθελε ὁ Χριστιανός –τί δυστύχημα!– νὰ ἀλλάξει πρόσωπο, ἢ μᾶλλον προσωπεῖο, καί νά βγάλει από μέσα του μιά πολύ βρώμικη προσωπικότητα, τέτοια πού δέν θά ἔπρεπε νά εἶχε! Ὡστόσο ἐπιθυμεῖ ὁ ἄνθρωπος νά ἐκφράσει τήν προσωπικότητά του πρός τά ἔξω, μιά προσωπικότητα τήν ὁποία μέχρι τώρα δέν ἔχει δείξει στούς ἀνθρώπους· διότι ἀλλοίμονό του ἂν ὑποτεθεῖ ὅτι θά μποροῦσαν οἱ ἄνθρωποι νά δοῦν τήν ἀληθινή του προσωπικότητα! Βρωμερός! ἐλεεινός! βορβορώδης! τελματώδης! χαώδης ἄνθρωπος! σκοτεινός! συμπλεγματικός!... ὅ,τι θέλετε πεῖτε!
Ποιός τολμάει νά ἐμφανιστεῖ ἔτσι; Κανένας.
Μά ἐγώ θέλω νά ἐκφραστῶ ἔτσι, ὅπως πολλές φορές λένε κάποιοι, θέλω να βγάλω τά ἀπωθημένα μου, θέλω νά πῶ ἐκεῖνα πού αἰσθάνομαι από μέσα μου!
Ναί· ἀλλά γιά νά κάνει αυτό, θα πρέπει να βγάλει τα συνηθισμένα του ροῦχα –γιατί ὁ κόσμος τόν ξέρει με τα συνηθισμένα του ρούχα– και να φορέσει κάποια ἄλλα ρούχα. Ἐάν λοιπόν βάλει μουτσούνα, δηλαδή μάσκα, καί ἀλλάξει τήν ἐμφάνισή του, τότε μπορεῖ νά κυκλοφορεῖ στόν δρόμο καί νά λέει ὅ,τι χυδαιότητες ἐπιθυμεῖ καί θέλει!
Τί κάνει δηλαδή ἐδῶ; Τή στιγμή πού πηγαίνει να ἀποκαλύψει τήν προσωπικότητά του, βγάζοντας τά πραγματικά του ροῦχα, τρομάζει, καί σπεύδει να φτιάξει ἕνα καινούργιο προσωπεῖο, διαφορετικό, γιά νά τό βάλει για να καλυφθεῖ καί νά μή ντροπιαστεῖ. Δέν θά ἄντεχε νά σταθεῖ μπροστά στήν κοινωνία χωρίς αὐτό το προσωπεῖο.
Αὐτό εἶναι ἐνδεικτικό ότι, ἀπό μιά ἄποψη, τά ρουχα παίζουν τόν ρόλο ενός προσωπείου.
Ἀλλά θά ἤθελα νά σᾶς ρωτήσω κάτι: Αλήθεια, ὅταν τόν Χριστό τον ξεγύμνωσαν καί τόν ἔβαλαν ἐπάνω στόν σταυρό, γιατί τό ἔκαναν;
Προφανῶς γιά νά τόν διαπομπεύσουν. Βεβαίως ήταν μιά συνήθεια νά τό κάνουν αυτό σέ ὅσους σταύρωναν, γιά νά τούς ἐξευτελίζουν.
Μπορεῖτε νά μοῦ πεῖτε ἄν ὁ Χριστός αἰσθανόταν ντροπή ἐπάνω στον σταυρό;
Οὐδόλως! Καθόλου! Ποτέ δέν θά μπορέσουμε να προσμετρήσουμε τό βάθος αὐτῆς τῆς θείας ἁγνότητος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ποτέ! Μόνο στόν Ἰησοῦ Χριστό δέν ὑπάρχει προσωπεῖο –ἀναφερόμενοι πάντα στήν ἀνθρώπινη φύση Του. Δέν ὑπάρχει προσωπεῖο στον Χριστό· ὑπάρχει μόνο τό πρόσωπο.
Καταλαβαίνετε τώρα, παιδιά, τί σημαίνει εἶμαι γυμνός ἤ δέν εἶμαι γυμνός; Καταλαβαίνετε ὅτι ἔχει ένα βάθος ὅλη αὐτή ἡ ἱστορία; Δέν εἶναι δηλαδή τόσο απλό τό φαινόμενο. Δέν εἶναι κάτι πού μπορούμε να ποῦμε μέ πολλή ευκολία ὅτι βγάζουμε τα ρούχα μας, γιατί εἶναι τῆς μόδας, καί ξεγυμνωνόμαστε. Δέν εἶναι ἁπλό· εἶναι κάτι πολύ σημαντικό.
Ὥστε ὁ ἄνθρωπος πρέπει να ντύνεται· αὐτό μᾶς δίδαξε ὁ Θεός. Καί τό χαρακτηριστικό εἶναι ὅτι ὁ Θεός κατασκεύασε καί τά πρῶτα ροῦχα τοῦ ἀνθρώπου!
Πῶς ὅμως πρέπει να ντύνεται ὁ ἄνθρωπος;
Το ντύσιμό του πρέπει νά ἐκφράζει τήν ἀληθινή του προσωπικότητα, αυτό πού εἶναι. Εἶναι σεμνός; Όφείλει νά εἶναι σεμνός. Τα ρούχα του πρέπει νά εἶναι σεμνά. Ἕναν ἄσεμνο ἄνθρωπο ἀπό ποῦ τόν καταλαβαίνουμε; Ἀπό τά ροῦχα του. Ὅταν μπεῖ ἐδῶ μέσα μία κοπέλα –μιά πού μιλῶ σέ κοπέλες περισσότερο– (Το Ανώτερο Κατηχητικό Σχολείο Θηλέων παρακολουθοῦσαν καί πολλοί ενήλικες, ἄνδρες καί γυναῖκες). ὅταν μπεῖ μιά κοπέλα με ροῦχα παρδαλά –ὄχι πολύχρωμα, ἀλλά περίεργα, παράξενα– (τή λέξη περίεργα θά σᾶς τήν ἐξηγήσω λίγο πιό κάτω, πού τήν ἀναφέρει ὁ ἅγιος Κύριλλος), τότε ἀσφαλῶς θά ἀναρωτηθοῦμε: μπά, πῶς εἶναι ἔτσι ντυμένη αὐτή ἡ κοπέλα;... Αὐτό τό ντύσιμο ἐκφράζει τόν ἐσωτερικό της κόσμο· ὅτι ἡ κοπέλα αὐτή δέν εἶναι σεμνή· εἶναι φῶς- φανάρι.
Λέει μάλιστα ἡ Σοφία Σειράχ ὅτι ὁ βηματισμός ενός ἀνθρώπου, τό ἄνοιγμα του στόματός του ὅταν θά γελάσει καί ὁ τρόπος πού θά ντυθεῖ, φανερώνουν ποιός εἶναι. (Σοφ. Σειρ. 19, 29-30)
Ανησυχήσατε ποτέ μήπως οἱ ἄνθρωποι παραδεχθοῦν γιά σᾶς κάτι πού δέν εἶναι πολύ σωστό, ἴσως γιατί σε κάποια στιγμή δείξατε μια χαλαρότητα, μέ ἕνα άσεμνο γέλιο, μέ ἕνα ἄσεμνο ντύσιμο ἤ μέ ἕνα ἄσεμνο περπάτημα; Ανησυχήσατε ποτέ; Εγώ νομίζω ότι θά ἔπρεπε ν' ἀνησυχεῖ κανείς γι' αυτό.
Ἀκοῦστε λοιπόν πῶς πρέπει νά εἶναι αὐτό τό σεμνό ντύσιμο, πού πρέπει νά ἔχει ὁ ἄνθρωπος, ὅπως μᾶς τό λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στήν Α' Προς Τιμόθεον ἐπιστολή του.
Λέει: «Βούλομαι ... ὡσαύτως τὰς γυναῖκας, ἐν καταστολῇ κοσμίῳ, μετὰ αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης κοσμεῖν ἑαυτάς, μὴ ἐν πλέγμασιν ἢ χρυσῷ ἢ μαργαρίταις ἢ ἱματισμῷ πολυτελεῖ, ἀλλ᾿ ὃ πρέπει γυναιξὶν ἐπαγγελλομέναις θεοσέβειαν, δι᾿ ἔργων ἀγαθῶν» (Α΄ Τιμ. 2, 9-10).
Θέλω, ὁμοίως, οἱ γυναῖκες να ντύνονται μέ ἐνδυμασία σεμνή –ή καταστολή εἶναι τό ντύσιμο, ἡ στολή- νά στολίζουν τόν ἑαυτό τους μέ ντροπαλότητα καί σωφροσύνη, καί ὄχι μέ περίεργα πλεξίματα τῶν μαλλιῶν τους ἤ μέ χρυσά ἤ μαργαριταρένια στολίδια ή μέ πολυτελῆ ροῦχα, ἀλλά ὅπως ταιριάζει σέ γυναῖκες πού παρουσιάζονται θεοσεβεῖς μέ τά καλά τους ἔργα.
Ὁ Ἀπόστολος μιλάει πρῶτα γιά τήν κόσμια εμφάνιση γενικά, και συνεχίζει ἀναφερόμενος σε τρία στοιχεῖα πιό συγκεκριμμένα. Πρῶτα τό «ἐν πλέγμασιν». Αὐτό εἶναι ἡ κόμμωση ὅταν πηγαίνουν οἱ γυναῖκες στο κομμωτήριο καί φτιάχνουν τα μαλλιά τους σγουρά, παράξενα, περίεργα καί λοιπά και λοιπά.
Μάλιστα, πάνω σ' αυτό, θά σᾶς ἔλεγα ὅτι πάρα πολλές γυναῖκες και κοπέλες πηγαίνουν στο κομμωτήριο πάρα πολύ συχνά, και μάλιστα κάθε Κυριακή.
Ἔτσι, καί τήν κομμώτρια τήν ἀπασχολοῦν ὥστε να μήν πάει στήν ἐκκλησία της, ἀλλά καί οἱ ἴδιες δεν πάνε στήν ἐκκλησία τους, γιά νά κάνουν την κόμμωσή τους την Κυριακή το πρωί, καί νά εἶναι ἕτοιμες, φρέσκιες στην κόμμωση, γιά νά πᾶνε στις δεξιώσεις, στα πάρτυ, στίς ἐπισκέψεις, τό ἀπόγευμα ἤ τό βράδυ της Κυριακῆς. Τί δυστύχημα! Δηλαδή τό δυστύχημα είναι πολλαπλό.
Ωστόσο, ἐδῶ λέει: «μὴ ἐν πλέγμασιν»· ὄχι μ' ἐκεῖνα τα τεχνητά σγουρά μαλλιά πού κάνουν, τίς περίτεχνες κομμώσεις.
Καί συμπληρώνει: «ἢ χρυσῷ ἢ μαργαρίταις», ἤ μέ διάφορα κοσμήματα. Αὐτό εἶναι τό δεύτερο στοιχεῖο τῆς κόσμιας ἐμφανίσεως τα κοσμήματα. Μια κοπέλα ὅμως πού ἔχει γεμάτη ὕπαρξη εσωτερικά, έχει γεμάτη προσωπικότητα, δέν ἔχει ἀνάγκη νά βάλει κοσμήματα.
Εἶχα τήν πολύ μεγάλη ευκαιρία, ἀπό τά μικρά μου χρόνια, να βρεθῶ σε κύκλους πολύ σπουδαίων γυναικῶν, καί σέ μόρφωση και στα γράμματα καί σέ κοινωνικές θέσεις. Πολύ υψηλές κυρίες, θαυμάσιες κύριες! Ἄν τίς βλέπατε πῶς ἦταν ντυμένες, θα μένατε ἔκπληκτες. Πολύ ἁπλᾶ, πάρα πολύ ἁπλᾶ, ἀφάνταστα ἁπλᾶ!... Οὔτε κοσμήματα, οὔτε βαψίματα, οὔτε τίποτα!... Ἕνα ρολόι μόνο μπορεῖ νά φοροῦσαν.
Ὅταν βλέπετε ἕναν ἄνθρωπο νά εἶναι στολισμένος μέ κοσμήματα καί μέ βαψίματα, αὐτό εἶναι ἀντιστρόφως ανάλογο μέ τό περιεχόμενο τῆς ψυχῆς του. Δηλαδή, ὅσο πιο πολύ φορτώνεται εξωτερικά, τόσο πιό ἄδειος εἶναι ἐσωτερικά. Αν θέλετε να δείξετε στούς ἄλλους ὅτι εἶναι γεμάτη ἡ ὕπαρξή σας, μέ μόρφωση –ἐν εὐρείᾳ ἐννοίᾳ μόρφωση- με περιεχόμενο, με προσωπικότητα, δέν ἔχετε ἀνάγκη να στολίζεστε. Για ποιόν λόγο στολίζεστε; Γιά ποιόν; Σᾶς τό λέω ἀλήθεια. Ἄν ἔχετε λιγάκι ευστροφία, θά μέ καταλάβετε.
Πάντως, αὐτό πού λέει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, καί ἄν ἀκόμη δέν τό καταλαβαίνουμε, θά τό δεχθοῦμε σάν ἐντολή. Ἐγώ ὅμως θά ἔλεγα νά ξεπερνᾶμε τήν ἐντολή. Ὄχι μόνο αὐτήν τήν ἐντολή περί τῆς ὁποίας ὁ λόγος, ἀλλά πάντα νά κάνουμε ὑπέρβαση τῶν ἐντολῶν. Δέν ἔχω ἀνάγκη νά μοῦ δώσει ἐντολή ὁ Θεός νά Τόν ἀγαπῶ· δέν ἔχω ἀνάγκη νά μοῦ δώσει εντολή νά μήν κάνω τοῦτο ἤ ἐκεῖνο· τό καταλαβαίνω από μόνος μου ὅτι ἔτσι πρέπει νά γίνεται· καί μέ τό νά τό καταλαβαίνω, κάνω ὑπέρβαση πραγματικά τῆς ἐντολῆς.
Τό δεύτερο λοιπόν στοιχεῖο ἐδῶ εἶναι ὁ χρυσός καί τά μαργαριτάρια, δηλαδή τα κοσμήματα· ὄχι, λέει, κοσμήματα.
Καί συνεχίζει μέ τό τρίτο στοιχεῖο· «ἢ ἱματισμῷ πολυτελεῖ», πού εἶναι ἡ πολυτελής ἐνδυμασία. Θά ἔχεις τά ροῦχα σου, αλλά ὄχι πολυτελή.
Πᾶνε οἱ ἄνθρωποι καί ἀγοράζουν πανάκριβα πράγματα, ἐπώνυμα, και μάλιστα πολύ ἐντυπωσιακά! Πᾶνε σέ εἰδικά καταστήματα να αγοράσουν αὐτά τά ἐντυπωσιακά ροῦχα, μόνο καί μόνο από μία ἀλαζονεία τοῦ βίου (Βλ. Α΄ Ἰωάν. 2, 16) –πού κάποτε μπορεῖ νά μήν εἶναι καί ὡραῖα αὐτά τά ἐντυπωσιακά–, γιά νά λένε ὅτι τά ἀγόρασαν μέ τόσα λεφτά, ἤ τά ἀγόρασαν ἀπό ἐκεῖνο, τό ἄλφα ἤ βῆτα, πανάκριβο κατάστημα!...
Τί κουφότητα ὑπάρχει! Πιστέψτε, ὑπάρχει μεγάλη κουφότητα! Να καυχηθεῖ κανείς γιά κάποιες γνώσεις του, το καταλαβαίνω να καυχηθεῖ ὅμως για κούφια πράγματα, ὅτι ἔδωσε τόσα λεφτά, ὅτι εἶναι τάχα πλούσιος, και μπορεῖ ν' ἀγοράζει ἀπό ἐκεῖνο τό κατάστημα ἤ τό ἄλλο, δέν νομίζετε πῶς εἶναι κούφιο πράγμα;... Ὁ ἱματισμός λοιπόν νά εἶναι ἁπλός· ὄχι πολυτελής.
Και καταλήγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, λέγοντας: «ἀλλ᾿ ὃ πρέπει γυναιξὶν ἐπαγγελλομέναις θεοσέβειαν, δι' ἔργων ἀγαθῶν». Να μη στολίζονται οἱ γυναῖκες με ἐκεῖνα πού σᾶς εἶπα, μέ τίς κομμώσεις, τά κοσμήματα καί τόν πολυτελῆ ἱματισμό, αλλά μ' ἐκεῖνο πού ἁρμόζει σέ γυναῖκες πού δείχνουν ὅτι σέβονται τόν Θεό, πού είναι χριστιανές, καί πρέπει να κοσμοῦν τόν ἑαυτό τους μέ ἔργα ἀγαθά, μέ ἀρετές, μέ σοφία.
Ποτέ μου δέν θά μποροῦσα νά ἐκτιμήσω μιά γυναίκα, ὅσο ὡραία καί ἄν εἶναι, ἡ ὁποία, ἄν ἀνοίξει τό στόμα της, δέν μπορεῖ νά πεῖ τίποτα! ἄσοφη γυναίκα καί μωρή, ἀνόητη γυναίκα!... Απεναντίας, πόσο θά ἐκτιμοῦσε κανείς μία γυναίκα, ἡ ὁποία εἶναι πολύ απλή, ἀλλά ἔχει σοφία... ἔχει ἐσωτερικό πλοῦτο!... Τί ὡραῖο πράγμα!...
Αὐτό νά ζηλέψετε, παιδιά· τόν ἐσωτερικό πλοῦτο! αὐτόν πού δέν παλιώνει ποτέ! Οἱ ὀμορφιές; περνοῦν, ρυτιδώνονται. Τα πολυτελῆ ἐνδύματα; Ξέρετε τί λέει ὁ Θεός διά τοῦ προφήτου Ἡσαΐου στις κοπέλες και στις γυναῖκες τῆς Ἱερουσαλήμ; Στολίσατε τόν ἑαυτό σας μέ ἀρώματα, μέ πολυτελῆ ροῦχα, μέ κοσμήματα, μέ κομμώσεις... Ὅταν θά σᾶς σέρνουν στήν αἰχμαλωσία, ἕνα σχοινί θά εἶναι δεμένο στη μέση σας... μέ τά μαλλιά σας ξέπλεκα!... Ποῦ εἶναι οἱ κομμώσεις;... Ποῦ εἶναι τα αρώματα;... Θά σᾶς φάει ἡ βρώμα, λέει, καί θά περπατάτε ξυπόλητες στο χῶμα χάμω!... (Ho. 3, 16-26).
Πόσα τέτοια γίνονται στήν Ἱστορία!... Εἶναι πράγματα πού καί ἐγώ μέ τά ἴδια μου τά μάτια τά ἔχω δεῖ. Τά ἔχω δεῖ, στη νεώτερη Ιστορία μας!
Παιδιά, ἁπλότητα· ἁγία ἁπλότητα! Εἶναι σπουδαῖο, καί γιά τόν ἄνδρα καί γιά τή γυναίκα.
Αλλά μή ξεχνᾶτε ὅτι δέν ἀρκεῖ μόνο ἡ ἐνδυμασία τῆς γυναίκας νά εἶναι αὐτή πού τῆς ἁρμόζει, αλλά ταυτόχρονα δέν πρέπει καί νά εἶναι διεστραμμένη.
Ποιά εἶναι αὐτή ἡ διαστροφή τῆς ἐνδυμασίας, πού ἀπαγορεύεται ἀπό τόν Θεό;
Εἶναι ὅταν ἡ γυναίκα φοράει ἀνδρικά ροῦχα!
Νά τό πῶ ξανά; Νά πῶ ὅτι στήν ἐποχή μας ἡ διαστροφή τῆς γυναικείας ένδυμασίας εἶναι τά παντελόνια; Κατάντημα τό θεωρῶ ἐγώ, ὅταν ἀκόμα καί στά σχολεῖα σας πηγαίνετε μέ παντελόνια! (Στις 6 Φεβρουαρίου τοῦ 1982 αποφασίστηκε ἡ κατάργηση τῆς ὑποχρεωτικῆς χρήσης τῆς σχολικῆς ποδιᾶς, ὡς ἔνδειξη έκδημοκρατισμοῦ, πλουραλισμοῦ καί ἀπόδειξη ἐλευθερίας στήν ἀνάπτυξη τῆς προσωπικότητος τῶν μαθητῶν!) Αφῆστε δέ ὅτι οἱ κοπέλες ἀλλάζουν φουστάνια συνέχεια. Κάθε μέρα ἀλλάζουν φουστάνια γιά νά κάνουν ἐπίδειξη στο σχολεῖο... αλλά βάζουν καί παντελόνια! Το σκεφθήκατε ὅμως ὅτι εἶναι ἁμαρτία; Το σκεφτήκατε;
Ἀκοῦστε πῶς τό λέει ὁ Θεός, στο Δευτερονόμιο, 22ο κεφάλαιο, στίχος 5. Λέει: «Οὐκ ἔσται σκεύη ἀνδρὸς ἐπὶ γυναικί, οὐδὲ μὴ ἐνδύσηται ἀνὴρ στολὴν γυναικείαν, ὅτι βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου ἐστι πᾶς ποιῶν ταῦτα». Δέν θά εἶναι ἡ ἐνδυμασία τοῦ ἄνδρα γιά τή γυναίκα, οὔτε θα φοράει ὁ ἄνδρας γυναικεῖα ἐνδύματα, γιατί ὅποιος τό κάνει αὐτό εἶναι σιχαμερός για τον Θεό σου. (Με βάση τήν Καμπάλα, ὁ Θεός εἶναι ἀνδρόγυνος! Αντίστοιχα ὁ πρῶτος ὁ ἀρχέγονος, ὁ ἀρχετυπικός ἄνθρωπος (adam kadmon) ἦταν ἀνδρόγυνος! Ἡ ἐμφάνιση ξεχωριστῶν φύλων (ἄνδρας-γυναίκα) ἦταν ἀποτέλεσμα πτώσεως, παρακμῆς· ἑπομένως πρέπει να καταργηθοῦν τά φύλα, ὥστε νά ξαναγίνουμε αὐθεντικοί ἄνθρωποι (androgynous). Ἡ γυναίκα νά εἶναι ταυτόχρονα καί ἄνδρας, ἀλλά καί ὁ ἄνδρας νά εἶναι γυναίκα. Γι' αὐτό καί τό σχέδιο τῶν Σιωνιστῶν ἐδῶ καί χρόνια προέβλεπε νά ἐπικρατήσει στη γυναικεία μόδα τῆς Εὐρώπης τό ανδρικό ντύσιμο (παντελόνι), ὥστε ἀκούσια νά ἀρχίσουν οἱ γυναῖκες νά αἰσθάνονται ἄνδρες. Οἱ ἄνδρες, ἀντίστοιχα, παρακινοῦνται πλέον από παντοῦ να σέβονταιτήν "διαφορετικότητα" τῶν ὁμοφυλοφίλων καί, γιατί ὄχι, νά τήν δοκιμάζουν. Ὁ ξεπεσμός τῆς Εὐρώπης δέν ἔχει τελειωμό. Ακόμη καί στήν Ἑλλάδα διοργανώνονται gay pride, πού χρηματοδοτοῦνται από σιωνιστικές ΜΚΟ, καί οἱ πολιτικοί μας "ἡγέτες" παίρνουν ἐντολή να συμμετέχουν στην πρώτη γραμμή τῶν παρελάσεων! Καί ἡ κορύφωση τοῦ αἴσχους εἶναι τό ὅτι ἡ διαστροφή γίνεται και νόμος τοῦ κράτους, ὅπως εἴδαμε καί στήν Ἑλλάδα, ὅπου ψηφίστηκε νομοσχέδιο για δήλωση ἀλλαγῆς φύλου σέ ἐφήβους 15 ἐτῶν! Δεν θα αργήσει νά ἔρθει ἡ μέρα πού οἱ Σιωνιστές θά ἐπιβάλουν αυτό που λέει ἡ θρησκεία τους· θα καταργήσουν ὁριστικά τά δύο φύλα. (Διόδωρος Ράμμος, Ἱστορικός-Αρχαιολόγος, Γίνε θεός χωρίς τόν Θεό, ἐκδ. παραγωγή Σαΐτης, Αθήνα 2018, σσ. 36-37)
Μή βάλει ἡ γυναίκα ανδρικά ρούχα, οὔτε ὁ ἄνδρας γυναικεῖα. Αὐτά ὅλα, λέει, εἶναι βδέλυγμα στον Θεό, σίχαμα! Τό τί σημαίνει δέ ἡ γυναίκα νά βάζει ἀνδρικά καί ὁ ἄνδρας γυναικεία ρούχα, ἔχει τέτοιο βάθος, πού καλύτερα νά πῶ ἐκεῖνο πού λέει ἡ Γραφή: «Θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόματί μου» (Ψαλμ. 140, 3)! Καλύτερα να κλείσω το στόμα μου, νά μή πῶ τίποτα, γιά τό τί βάθος ἔχει αὐτή ἡ διαστροφή τῆς ἐνδυμασίας! Τί βάθος ἔχει; Εἶναι διαστροφή τῆς ψυχῆς! Καί ποιές εἶναι οἱ διαστροφές τῆς ψυχῆς; Θά πῶ ἄλλη μιά φορά: «θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόματί μου» βάλε σκοπιά στο στόμα μου, Θεέ μου, νά μή μιλήσω!
Αλλά, ἐπάνω στο θέμα αὐτό τῆς ἐνδυμασίας, ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων κάτι ἔχει νά μᾶς πεῖ. Στις Κατηχήσεις του, ὅταν μιλάει στούς κατηχουμένους, ἀνάμεσα σ' ἐκεῖνα πού λέει στην 4η Κατήχηση, εἶναι καί τό τί θά τρῶς, πῶς θά τρῶς, πῶς θά βλέπεις τό σῶμα σου, πῶς θά βλέπεις τήν ψυχή σου, τί εἶναι ἡ ψυχή σου, τί εἶναι τό σῶμα σου, τί εἶναι τά ἐνδύματά σου... Βλέπετε ὅτι τήν παλιά εποχή γινόταν κατήχηση. Ὁ ἄνθρωπος δεν γινόταν Χριστιανός μόνο μέ τό νά βαπτισθεῖ· ἔπρεπε καί νά κατηχηθεῖ. Καί ἡ κατήχηση δέν ἦταν μόνο κατήχηση περί τῶν δογμάτων τῆς Πίστεως, ἀλλά καί περί τοῦ τρόπου τῆς ζωῆς.
Ἀκοῦστε λοιπόν τί λέει: «Ἔνδυσις δέ σοι λιτὴ περικείσθω, μὴ πρὸς καλλωπισμόν, ἀλλὰ πρὸς ἀναγκαίαν σκέπην». Τά ροῦχα σου, ἡ ἔνδυσή σου, νά εἶναι γιά σένα λιτή, απλή, πολύ απλή· καί νά μήν εἶναι τά ἐνδύματα μέσο για να καλλωπίζεσαι, αλλά ἁπλῶς νά σκεπάζεσαι.
Βέβαια, τά ροῦχα, μέχρις ενός βαθμοῦ, μπορεῖ νά ἔχουν κάτι τό ὄμορφο, αλλά ὄχι τό ἐξεζητημένο. Προσέξτε με: κάτι τό ὄμορφο ὄχι τό ἐπιτηδευμένο. Ὅταν λέει καλλωπισμός, ἐννοεῖ τό ἐξεζητημένο, κι ὄχι ἁπλῶς το καθαρό –ᾶς μιλήσω μέ μιά σύγχρονη ἔκφραση– τό σιδερωμένο, τό ἁπλό.
Και συνεχίζει: «μηδὲ ἵνα χαυνωθῇς, ἀλλ᾽ ἵνα ἐν χειμῶνι θερμανθῇς»· ὥστε οὔτε νά ὑποστεῖς μιά σωματτική ατονία, να κρυώνεις δηλαδή, αλλά τόν χειμῶνα να εἶσαι ζεστός. Τά ροῦχα τά φορᾶμε ἀκόμη γιά νά προφυλάσσουμε τό σῶμα μας ἀπό τίς ποικίλες καιρικές συνθήκες.
Αλλά: «καὶ τοῦ σώματος τὴν ἀσχημοσύνην καλύπτης». Νά ἕνα ἀκόμη σημεῖο. Ὄχι μόνο νά ζεσταίνεσαι, φορώντας τά ροῦχα σου, ἀλλά καί νά καλύπτεις ὅ,τι πρέπει να καλύψεις στό σῶμα σου, ὅλα ὅσα θεωροῦνται ἀσχημοσύνη. (Βλ. Εξοδ. 20,26. 22,27. Λευιτ. 18. Δευτ. 23,4. Ἔσδρα 4,14. κ.ά.)
Καί παρακάτω: «μὴ προφάσει τοῦ τὴν ἀσχημοσύνην καλύπτειν, ταῖς περιέργοις στολαῖς εἰς ἑτέραν ἀσχημοσύνην ἐμπέσῃς» (Αγ. Κυρίλλου Ἱεροσολύμων, Κατήχησις Δ', PG 33, 492). Πρόσεξέ το ὅμως, λέει· μήπως μέ τήν πρόφαση ὅτι πᾶς να καλύψεις τήν ἀσχημοσύνη, δηλαδή να βάλεις ροῦχα, μέ τόν τρόπο αὐτόν πέσεις σε ἄλλη ἀσχημοσύνη, δημιουργώντας περίεργες στολές.
Ἐδῶ τώρα ἡ περίεργη στολή, ἄν δεῖτε στό λεξικό, εἶναι ὁ ἱματισμός ὁ ὑπερβολικά επιμελημένος, τό πολυτελές ντύσιμο, γιά τό ὁποῖο ξοδεύουμε χρόνο πολύ. Πόσο κάθονται οἱ γυναῖκες στον καθρέφτη για να στολιστοῦν καί πόσο καιρό ξοδεύουν στην μοδίστρα! Εἶναι φοβερό. Θά μποροῦσαν αὐτά πολύ ἁπλᾶ νά τά τελειώνουν πιο γρήγορα. Πρόσεξε, λέει· ὄχι μέ τό πρόσχημα να καλύψεις τήν ἀσχημοσύνη, φορώντας αὐτές τίς ὑπερβολικά επιμελημένες στολές, πέσεις σε ἄλλη ἀσχημοσύνη.
Γι' αὐτήν, τήν ἄλλη ἀσχημοσύνη, θά μοῦ ἐπιτρέψετε νά σᾶς πῶ ποιά εἶναι σήμερα. Βέβαια, δέν ξέρω αν θα γελάσετε, δέν ξέρω ἂν θά σᾶς φανεῖ ἀστεῖο, ἀλλά ἐγώ τό ἔχω πεῖ πάρα πολλές φορές από μέσα μου· και ἄν εἶμαι μέ κάποιον δίπλα μου πού μέ συνοδεύει, τό λέω καί σ' αὐτόν.
Πολλές φορές, λοιπόν, βλέπω γυναῖκες ντυμένες περίεργα... πολύ περίεργα! Ἔχουν κι ἕνα βάψιμο πολύ περίεργο! Ιδίως ἐκεῖνο τό βάψιμο τῶν ματιῶν τους! Εἶναι τό πιό ἄσχημο πράγμα σέ μιά γυναίκα, τό νά εἶναι βαμμένα τα μάτια της! Ὅπως καί ἄλλοτε σᾶς ἔχω πεῖ, εἶναι σάν νά ἔχουν φάει γροθιά... ἤ νά ἔχουν ἑλονοσία... ἤ φυματίωση... ἤ σάν νά εἶναι ξαγρυπνημένες, νά μήν ἔχουν κοιμηθεῖ γιά μέρες πολλές! Πολύ ἄσχημο πράγμα. Νομίζουν οἱ ταλαίπωρες ὅτι εἶναι ὡραῖες, μέ τόν τρόπο πού ντύνονται, μέ τόν τρόπο πού βάφονται!
Καί λέω: Δέν βρέθηκε ἕνας Χριστιανός νά πεῖ σ' αὐτήν τή γυναίκα ὅτι εἶναι σκέτος καραγκιόζης... καί ὅτι μᾶλλον προκαλεῖ τό γέλιο καί τή θυμηδία, παρά τόν θαυμασμό γιά κάποια τυχόν ομορφιά της;... Δέν βρέθηκε ἕνας Χριστιανός;...
Δέν ξέρω... Δέν ξέρω ἂν κάποιος βρεθεῖ, νά πεῖ μέ εἰλικρίνεια: κυρά μου, κοπέλα μου, τί ροῦχα εἶναι αὐτά... τί ντύσιμο εἶναι αὐτό;... τί βάψιμο εἶναι αὐτό...
Αλλά οἱ κοπέλες πού «ἐπαγγέλονται θεοσέβειαν» –να χρησιμοποιήσω ἐδῶ τόν λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου–, οἱ κοπέλες πού εἶναι Χριστιανές, οὔτε ἀνδρικά ροῦχα φοροῦν, ὅπως τά παντελόνια, οὔτε μέ ἄσεμνα ροῦχα ντύνονται, ἀλλά εἶναι κοπέλες μέ κάθε σεμνότητα καί μέ κάθε ἁπλότητα.
Εὔχομαι δέ αὐτά ὅλα που λέμε ἐδῶ, ὅλα αὐτά να γεμίζουν τήν ὕπαρξή σας, να γεμίζουν τήν ψυχή σας, καί νά τά βάζετε σε εφαρμογή. Τότε πραγματικά θά ἔχετε γίνει ἕνας πολύτιμος θησαυρός· θά ἔχετε ἀποκτήσει μια αληθινή ομορφιά. Καί ἡ ὀμορφιά σας θά εἶναι ἔσωθεν, θά εἶναι ἀπό μέσα· καί θά εἶναι ἐκείνη πού στα μάτια τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐξαιρετικά πολυτελής! (Βλ. Α΄ Τιμ. 2,9. Α΄ Πέτρ. 3,1-4: «Ὁμοίως αἱ γυναῖκες... ἔστω οὐχ ὁ ἔξωθεν ἐμπλοκῆς τριχῶν καὶ περιθέσεως χρυσίων ἢ ἐνδύσεως ἱματίων κόσμος, ἀλλ' ὁ κρυπτὸς τῆς καρδίας ἄνθρωπος ἐν τῷ ἀφθάρτῳ τοῦ πραέος καὶ ἡσυχίου πνεύματος, ὅ ἐστιν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ πολυτελές».)
Αλλά... θά μποῦμε, πρῶτα ὁ Θεός, τήν ἐρχόμενη φορά σέ ἕνα καινούργιο θέμα.
Κυριακή, 4 Δεκεμβρίου 1983
34η ομιλία στην κατηγορία « Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία ».
►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/palaia-diauhkh/xristianikh-kosmologia-anurvpologia
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pgmRsIiRCioth8a5E4bM7r
Απομαγνητοφώνηση :
Ιερά μονή Κομνηνείου.
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1
🔸Λίστα ομιλιών της σειράς «Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία.».🔻
https://drive.google.com/file/d/1PKTpnYb1nptUbWKH5jo6DJwk7IVel9BA/view?usp=drivesdk
🔸📜 Απομαγνητοφωνημενες ομιλίες της σειράς «Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία.».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%9A%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%20~%20%CE%91%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1.?m=1
🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk
__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0
📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1
📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️ https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0
__⬇️ Facebook ⬇️__ https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share
Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου. https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk
†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.
