Οἱ ἀκολουθοῦντες 144.000 τό ἀρνίον. Οἱ αὐτοί φερόμενοι ὡς ἄμωμοι.

†.Συνεχίζουμε αγαπητοί μου την οπτασιακή εικόνα του ιερού Ευαγγελιστού, κατά την οποία είδε τον Κύριον Ιησούν ως αρνίον, και μαζί του 144.000, οι οποίοι έχουν τρία ιδιαίτερα γνωρίσματα. Το πρώτο είναι η παρθενία, το οποίον ήδη αναλύσαμε. Μένουν οι δύο επόμενες ιδιότητες. «οὗτοί εἰσιν οἱ ἀκολουθοῦντες τῷ ἀρνίῳ ὅπου ἂν ὑπάγῃ. οὗτοι ἠγοράσθησαν ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων ἀπαρχὴ τῷ Θεῷ καὶ τῷ ἀρνίῳ·» (Αποκ. 14,4).

Δευτέρα λοιπόν ιδιώτητα είναι το «οὗτοί εἰσιν οἱ ἀκολουθοῦντες τῷ ἀρνίῳ ὅπου ἂν ὑπάγῃ." Είναι η αφιέρωσις.

   Τί είναι όμως η αφιέρωσις; Είναι η πίστης και μέχρι θανάτου παρακολούθησις καί μίμησις του αρνίου. Είναι ακόμα η εκλεκτοτέρα απαρχή, δηλ.η προσφορά εις τον Θεόν από τον λυτρωτικόν εξαγορασμόν του Χριστού. Έτσι θέτει την αφιέρωση ο ιερός Ευαγγελιστής. Πρόκειται περί αφιερώσεως ολοκλήρου της υπάρξεως, και της ψυχής και του σώματος. Διότι αφιερώ σημαίνει εξαγνίζω, αγιάζω. Δηλ. ξεχωρίζω, καθιερώ. Είς την αφιέρωση έχει πεθάνει η ιδία επιθυμία και ο εγωισμός.

Γράφει ο Απ. Παύλος : «ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός·» (Γαλ. 2, 20,) Καί «πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι περιφέροντες,» (Β',Κορ.4, 10,)

Ώστε δεν ζώ εγώ, ζεί ο Χριστός σε μένα. Ώστε πάντοτε την νέκρωσιν του Κυρίου, όπου και να βρεθούμε, εν τω σώματι, δέ λέγει εις την ψυχήν απλώς, αλλά εις τον όλον άνθρωπον. Καί αναφέρεται εις το σώμα, περιφέροντες. Μιά πολύ ωραία διατύπωση του κλήμεντος του Αλεξανδρέως πάνω σ' αυτό, το τί είναι αφιέρωση. Λέγει στούς Στρωματείς :  "τούτῳ τέθνηκεν ἡ σάρξ. ζῇ δὲ αὐτὸς μόνος ἀφιερώσας τὸν τάφον εἰς ναὸν ἅγιον κυρίῳ," Είς αυτόν, λέγει, τούτο, είς αυτόν, έχει πεθάνει η σάρκα. Ζεί δε αυτός μόνος για να αφιερώσει τον τάφον, τον εαυτόν του, που έγινε τάφος, αφού πέθανε, στο να γίνει ναός άγιος εις τον Κύριον. Ο Κύριος το είπε ως εξής, που δείχνει μία ευρεία νέκρωση, όχι μόνο ανόμων πραγμάτων αλλά και νομίμων. Υπογραμμίζω, «όχι μόνον ανόμων πραγμάτων» όπως είναι η πορνεία ή η φιλαργυρία και ο πλουτισμός ή ό,τι άλλο, αλλά και επί νομίμων πραγμάτων. Θα παρακαλέσω θερμά αυτό το "επί νομίμων πραγμάτων" να τό 'χετε πάντοτε στον νου σας, διότι αν κάποτε δούμε έναν άνθρωπο να αφιερώνεται, σκανδαλιζόμεθα. Και σας προετοιμάζω για να το ξέρετε.

Πιθανώς το έχετε διαβάσει πολλές φορές στην Αγία Γραφή, αλλά δεν ξέρω γιατί δεν στεκόμαστε στο σημείο αυτό, να το θεολογήσουμε περισσότερο. «Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος·» (Ματθ. 10, 37 - 39) Αυτός που αγαπάει τον πατέρα του και την μητέρα του πιο πάνω από μένα, δέν μου είναι άξιος. Εδώ σταματώ λίγο.

   Το επιχείρημα των Χριστιανών μας, όταν ένα παιδί τους ή κάποιος άλλος, γνωστός, φίλος, αφιερωθεί, σπεύδουν να πούν : και η εντολή "τίμα τον πατέρα σου καί τήν μητέρα σου" πηγαίνει περίπατο; Εδώ δέν έχομε αθέτηση της εντολής; Κατ' αρχάς αγαπητοί μου, ο νομοθετήσας το "τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου" είναι ο ίδιος που είπε "ο φιλών πατέρα η μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος." και εις τόν νομοθέτην υπάρχει κάθε δικαίωμα, μάλιστα αν ο νομοθέτης είναι αυτός ο Θεός, υπάρχει κάθε δικαίωμα να αλλάζει τον νόμον εαν θέλει. Αλλά δεν πρόκειται περί αλλαγής του νόμου. Ο νόμος "τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου" θα έχει αιώνιο κύρος και αιωνία ισχύ. Αλλά πρόκειται περί κλιμακώσεως του θέματος. Ότι το "τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου" έχει όρια. Άν ο πατέρας μου και η μητέρα μου με εμποδίζουν να ζήσω πνευματική ζωή, τότε αναμφισβήτητα θα αγαπήσω πιό πολύ τον Θεό από τους γονείς μου, χωρίς να παραβώ την εντολή "τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου." Διότι, καί η σειρά των εντολών, όπως ετέθη, δεν ετέθη τυχαία. Η πρώτη εντολή είναι: «ὁ δὲ Ἰησοῦς ἔφη αὐτῷ· ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου.» (Ματθ. 22,37) Και η εντολή γιά τούς γονείς είναι πέμπτη εντολή. Δέν είναι πρώτη. Που σημαίνει ότι, άν τα βάλουμε αυτά τα δυό, δέν έχουμε δυο αγάπες που συγκρούονται, αλλα έχουμε τη μιά ανωτέρα από την άλλη. Κι αν το θέλετε, εκείνος που αγαπάει τον Θεό πρώτα και τους γονείς μετά, αυτός αγαπάει σωστά τους γονείς του, με μιά αγάπη αιωνία. Εκείνος που αγαπάει πρώτα τους γονείς του και μετά τον Θεό, αυτός δεν έχει σωστή αγάπη, και η αγάπη αυτή είναι νοσηρή. Πού μπορούμε να την ονομάσουμε προσκόλληση, όπως θέλετε πείτε την το θέμα είναι ότι, δεν πρόκειται περί αγάπης ορθής, που ανταποκρίνεται εις τον νόμον του Θεού.

   Λοιπόν, « Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ (πιο πάνω από μένα, κάνει υπέρβαση δηλ. της αγάπης και πάρει νοσηρές διαστάσεις η αγάπη του ανθρώπου πρός τούς γονείς του) οὐκ ἔστι μου ἄξιος·» Πολυ στεγνά και τσεκουράτα. Οὐκ ἔστι μου ἄξιος·. Δέν είναι για μένα άξιος αυτός. «καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος·» Αν υποτεθεί ότι αγαπάμε το παιδί μας και δεν το αφήνουμε να αφιερωθεί εις τον Θεόν, τότε αυτός ο άνθρωπος δεν είναι άξιος για μας, ο,τι να κάνει, όσο να προσεύχεται, όσο να εκκλησιάζεται όσο να κοινωνεί, τίποτε. Ο Κύριος το είπε σαφώς. "οὐκ ἔστι μου ἄξιος·". Δέν σε αναγνωρίζει αδελφέ μου ο Θεός εάν εμποδίσης το παιδί σου να αφιερωθεί εις την αγάπη του Θεού.

   «καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος. καὶ ὁ ἀπολέσας τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ εὑρήσει αὐτήν.».. κάτι αφήνω για συντομία. Αυτός λέγει ο οποίος δεν σηκώνει τον σταυρό του, δηλ την θυσία αυτής της υπάρξεώς του και να με ακολουθεί, δέν μου είναι άξιος. Καί αυτός ο οποίος χάνει την ψυχή του, εννοεί την ζωήν εδώ, ψυχή είναι η ζωή, ένεκεν εμού, για λογαριασμό μου, λέγει ο Κύριος, αυτός θα βρεί την αληθινή ζωή. Δηλ.άν πεί κανείς : "φαβούμαι την ζωούλα μου, μην τυχόν πάθω τίποτε, μην τυχόν κακοπαθήσω, να γλυτώσω την ζωούλα μου, καθ' οιονδήποτε τρόπον όταν κινδυνεύει η ζωή μου για τον Χριστό" τότε δεν είμαι άξιος του Χριστού. Τότε θα χάσω την ζωή μου, την αληθινή, την αιωνία. Όταν θα θυσιάσω όμως την ζωή μου, τότε πραγματικά θα βρώ την αιωνία ζωή. Είναι αυτό που ακριβώς συνέβη σ' όλους τους αγίους και ειδικότερα στους Μάρτυρας. Επάνω σ' αυτό ο Κύριος, σ' αυτό το θέμα που λέμε, στο θέμα της αφιερώσεως, είχε πεί ο Κύριος σε κάποιον: «ἀκολούθει μοι· (το ακολούθει μοι είναι αφιέρωσις) ὁ δὲ εἶπε· Κύριε, ἐπίτρεψόν μοι ἀπελθόντι πρῶτον θάψαι τὸν πατέρα μου.» (Λουκάς 9, 59 - 62) Ναί Κύριε θα σ' ακολουθήσω, θα αφιερωθώ στήν αγάπη σου. Αυτό το βλέπουμε στους μαθητάς που τους λέγει ο Κύριος "ἀκολούθει μοι·" είναι η αφιέρωσις τών δεκα μαθητών, "ἀφέντες τὸ πλοῖον καὶ τὸν πατέρα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ." Πού δείχνει αφιέρωση. Εδώ τώρα λέγει σε κάποιον ο Κύριος. Έλα μαζί μου, αφιερώσου. Κι εκείνος λέγει: "Ναί Κύριε  θα έλθω, επίτρεψέ με, μόλις έμαθα πώς ο πατέρας μου πέθανε. Να πάω σπίτι μου να παραστώ εις την κηδεία. Τί φυσικώτερον; "ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· (Δέν τό είπε ο π. Αθανάσιος το είπε ο Ιησούς). «ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς.» (Ματθ. 8, 22) Δέν το είπε κάποιος καλόγηρος, για να κατηγορηθούμε. Το είπε ο Χριστός: "Αφησε τους νεκρούς να θάψουν τους δικούς των νεκρούς." Δηλ. άφησε τους πνευματικά νεκρούς, τους συγγενείς σου, οι οποίοι δεν έχουν πνευματικά ενδιαφέροντα, νά θάψουν τον σωματικά νεκρό πατέρα σου. «Σύ δέ απελθών διάγειλε την βασιλεία του Θεού.» Σύ έλα μαζί μου καί θα σε στείλω όπου και σε στείλω, να διαγγελείς την βασιλεία του Θεού.

   «Εἶπε δὲ καὶ ἕτερος· (Βλέπετε ότι πολλοί οι κλητοί αλλά ολιγοι οι εκλεκτοί. Καί κάποιος άλλος είπε. Αυτός το είπε μόνος του.) ἀκολουθήσω σοι, Κύριε· (θα σε ακολουθήσω, θα αφιερωθώ σε σένα, θα αφοσιωθώ σε σένα) "πρῶτον δὲ ἐπίτρεψόν μοι ἀποτάξασθαι τοῖς εἰς τὸν οἶκόν μου. (Μόνο νο σε παρακαλώ να πάω να τακτοποιήσω τα πράγματα του σπιτιού μου, δηλ. αν έχω κάποια περιουσιακά στοιχεία κλπ, υποθέσεις, ο,τι είναι τέλος πάντων, να τα τακτοποιήσω αυτά και τότε θα σε ακολουθήσω. Θέλω να σε ακολουθήσω, στο ζητώ εγώ.) εἶπε δὲ ὁ Ἰησοῦς πρὸς αὐτόν· οὐδεὶς ἐπιβαλὼν τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπ᾿ ἄροτρον καὶ βλέπων εἰς τὰ ὀπίσω εὔθετός ἐστιν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. (Κανείς δεν έβαλε το χέρι του επάνω στο άροτρο και βλέποντας πίσω να δημιουργήσει ευθεία αυλακιά στο χωράφι. Θα στραβώσει το αυλάκι, δέν θα οργώσει σωστά. Γι' αυτό του λέγει ο Κύριος ότι, βάζεις το χέρι σου επάνω στο άροτρο; θά πρέπει να έχεις το πρόσωπό σου μπροστά, να μην γυρίζεις πίσω να κοιτάξεις υποθέσεις του σπιτιού σου κλπ. ώστε να γίνεις κατάλληλος, εύθετος για την Βασιλεία του Θεού.)» (Λουκ.9, 61 - 62)

     Αλλά και εις τον πλούσιον νεανίσκoν ο Κύριος όταν έκανε την πρόσκληση, εκείνος εμποδίστηκε από τον πλούτον του. Δηλ. δέν ήταν νεκρωμένος άνθρωπος ως προς το ίδιό του θέλημα και το εγώ του. Γι' αυτό λέγει "στυγνάσας" σκυθρωπάσας. Καί ο Κύριος τον ελυπήθηκε. Φαίνεται ότι ήτο αξιόλογος άνθρωπος, και ήδη εμποδιζόταν από τον υπάρχοντα πλούτον του. Τόν λυπήθηκε. Πόσες φορές ο Θεός, ο Χριστός, σκύβει και βλέπει τόσους και τόσους νέους, αξιόλογους κατά πάντα, οι οποίοι τελικά δεν αφιερώνουν τον εαυτόν τους εις τον Χριστόν και κατασπαταλούν την ύπαρξή τους στόν κόσμο τούτο και εις τά του κόσμου τούτου.

   Αυτό το "όπου αν υπάγη", ότι ακολουθούν οι 144.000 το αρνίον όπου άν υπάγη. Πήγε εκεί; Εκεί θα πάνε κι εκείνοι. Ήρθε εδώ; Εδώ θα 'ρθούνε κι εκείνοι. Τί σημαίνει αυτό το "όπου άν υπάγη"; Εκφράζει: Πρώτον. Τόν απόλυτον συμμερισμόν των σε κάθε κακοπάθεια υπέρ του Χριστού. Ο Χριστός θέλει να πάω εκεί. Θέλει να υποστώ εκείνο. Θα το υποστώ. Αυτό είναι βασικός όρος• η κακοπάθεια. Αν δηλ.σκέπτομαι ότι θα κακοπαθήσω, και αρχίζω να ορθολογίζω και να κουβεντιάζω το θέμα, τότε δέν είμαι άξιος του Χριστού. Το λέγει ο απόστολος στόν Τιμόθεο, του λέγει: «σὺ οὖν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ.» (Β Τιμ. 2,3) Σύ να κακοπαθήσεις σαν καλός στρατιώτης του Ιησού Χριστού.

   Κάποιος ζήτησε από τον Κύριο να τον ακολουθήσει. Βλέπετε έχουμε πολλά περιστατικά τέτοια· ο Ευαγγ. Λουκάς μας τα παραθέτει όλα αυτά στο ίδιο καφάλαιο για να μας δείξει τις διαφορετικές περιπτώσεις. Παίρνει δηλ. ενδεικτικές περιπτώσεις, γιατί αναμφισβήτητα πολλοί θα ήσαν εκείνοι που θα ζήτησαν καί θα ανήκουν σε κάποια από αυτές τις ενδεικτικές περιπτώσεις. Κάποιος λοιπόν ζήτησε από τον Κύριο να τον ακολουθήσει. Νά τι είπει: «ἀκολουθήσω σοι ὅπου ἐὰν ἀπέρχῃ, Κύριε.» (Λούκας 9, 57) Θα σε ακολουθήσω όπου και πάς. Τί ωραίο αυτό! Ο πρώτος είπε να πάει να θάψει τον πατέρα του. Ο δεύτερος να τακτοποιήσει τα πράγματά του στο σπίτι του. Ο τρίτος, μόνος του το λέει, αυθορμήτως. Καί τί λέγει; Κύριε, όπου να πάς θα έρθω μαζί σου. Είναι αρκετό; «καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς (ο οποίος βλέπει την προαίρεση. Μπορεί το στόμα νά λέγει αφιέρωση, μπορεί απόψε ίσως κάποιοι άνθρωποι, κάποιος νέος εδώ, ενδεχομένως να πούν, α, ωραίο πράγμα είναι η αφιέρωσις. Αλλα να το λές στην καρέκλα σου καθισμένος, βεβαίως είναι πολύ εύκολο να το πείς. Το να διεγερθεί το συναίσθημα, βεβαίως δέν είναι δύσκολο. Αλλα το να μπείς στον χώρο της κακοπαθείας, αυτό είναι δύσκολο. Καί τί απαντάει ο Κύριος.) αἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς ἔχουσι καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις, ὁ δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ.» Τα ζωντανά του δάσους, τα τετράποδα και τα πουλιά, έχουνε τις φωλιές τους. Εγώ όμως δεν έχω πού να κλίνω, που να γείρω το κεφάλι μου. Δεν έχω σπίτι. Δηλ.είμαι σε κακοπάθεια. Σάν να του έλεγε: "Πράγματι όπου να πάω θα 'ρθείς; Καί αν ακόμη ανεβώ καί εις τον σταυρόν και εκεί θα έλθεις;

   Ακόμη, ένα δεύτερο, αυτό το "όπου αν υπάγη" το αρνίο ακολουθούν οι 144.000 σημαίνει καί την ιεραποστολή. Κάθομαι και σκέπτομαι αγαπητοί μου

την ζωή των ιεραποστόλων, παλαιών και νεωτέρων.

Ο Νικόλαος Καζάπκιν, ο οποίος και ανακηρύχθηκε άγιος από την Ορθόδοξον Εκκλησίαν την Ρωσσικήν, είναι τέλος του περασμένου αιώνος, μόλις αρχάς τούτου του αιώνος. Συνεπώς είναι νεότερος. Εταζίδευσε από την Μόσχα, συγκεκριμένα από την Πετρούπολη, με έλκυθρο και πήγε εις την Ιαπωνία, με έλκυθρο διέσχισε, μήνες. ολοκλήρους έκανε, διέσχισε την φοβερή Σιβηρία. 'Οταν γύρισε, δέν γύρισε μέσω Σιβηρίας, δι άλλης οδού, νοτιώτερα, από την Κίνα. Αλλά κανείς εκπλήσσεται σ' αυτό το περιπετειώδες ταξίδι. Σημειώσατε δέ, ότι το ταξίδι αυτό το έκανε

δυο φορές στην Ιαπωνία. Νομίζω ότι την πρώτη φορά είχε πάρει και την γυναίκα του, η οποία απέθανε είς τόν δρόμο. Δέν πτοήθηκε, συνέχισε. Κι' έγινε μάλιστα και επίσκοπος. Δηλ. όταν γύρισε στην Ρωσία έγινε επίσκοπος. Είναι εκείνος που κατάφερε να δημιουργήσει Ορθόδοξη Εκκλησία στήν Ιαπωνία. Ήταν ένα οχυρό φοβερό της ειδωλολατρείας. Αυτής της προγονολατρείας που υπάρχει στην Ιαπωνία. Είναι ο μόνος που έσπασε αυτό το τείχος, το φοβερό, και εισήχθη ο Χριστιανισμός, ιδίως η Ορθοδοξία. Καί λέει κανείς : Τί φοβεροί άνθρωποι ήσαν αυτοί; 

Μα, τί θέληση φοβερή είχαν;

Μά, αγαπητοί μου, έτσι κι εμείς διστάζουμε και την πιο μικρή ιεραποστολή να κάνωμε λίγο πιο πέρα από το σπίτι μας. Ο Κύριος είπε στόν Απόστ, Πέτρο. «Σίμων Ἰωνᾶ, ἀγαπᾷς με πλεῖον τούτων;» (Ιω. 21,15) Μέ αγαπάς πιο πολύ από τους άλλους; Κάποτε έλεγες ότι μέ αγαπάς πιο πολύ από τους άλλους, λοιπόν μ' αγαπάς; Εκείνος απαντάει : «ναί, Κύριε, σὺ οἶδας ὅτι φιλῶ σε.» Τί του λέει ο Κύριος; «λέγει αὐτῷ· βόσκε τὰ ἀρνία μου.» Δηλ, κάνε ιεραποπολή. Κάνε ιεραποστολή. Άν μ'αγαπάς πραγματικά.

   Καί ένα τρίτο. Αυτό το "όπου αν υπάγη" σημαίνει και το μαρτύριο. Σας είπα προηγουμένως. Ο Κύριος ανέβηκε εις τον σταυρόν. Εκεί τώρα τι θα κάνω;

Θα μείνω κάτω από τον σταυρό; Ο Κύριος μπαίνει εις τον στίβον. Εγώ θα ανέβω είς τις κερκίδες; Θα είμαι θεατής; 

Ο Απ. Παύλος γράφει εκείνα τα περίφημα λόγια, (κολασ.1, 24) ."ἀνταναπληρῶ (αντί-ανά-πληρώ, αντί του Χριστού, αναπληρώνω εκείνα που δεν πρόλαβε ο Ιησούς να πάθει. Αυτό θά πεί το ανταναπληρώ,) τὰ ὑστερήματα τῶν θλίψεων τοῦ Χριστοῦ (εκείνα που δεν πρόλαβε, δηλ. να έμενε σ' όλους τους αιώνας επάνω εις τον σταυρόν. Έμεινε τρείς ώρες επάνω είς τον σταυρόν. Μπορούσε να μείνει τρείς μέρες, τρία χρόνια, τρείς αιώνες, τρεις χιλιετίες. Δεν έμεινε όμως ο Χριστός. Αφήνει το σώμα του, την Εκκλησία στό σταυρό, να συνεχίσει το σώμα του, η Εκκλησία, το σταυρικό του πάθος.) Γι' αυτό λέγει ο Απ. Παύλος : ανταναπληρώ τα υστερήματα των παθημάτων του Χριστού. Δέν λέγει εις την ψυχή μου. Δέν λέγει εις την διάνοιά μου. Δέν πρόκειται περί μιας διανοητικής καταστάσεως. Μιάς μεταφορικής, ωραίας αλληγορικής, αλλά λέγει "ἐν τῇ σαρκί μου", στη σάρκα μου, που σημαίνει εκείνο που άλλοτε μας παραθέτει, έναν κατάλογο μεγάλο, ευρύ κατάλογο, πόσες φορές έφαγε ξύλο, μαστιγώθηκε, νυχθήμερον εις τον βυθόν πεποίηκε κ.ο.κ. κίνδυνοι ληστών, κίνδυνοι εκ γένους, κίνδυνοι, κίνδυνοι, κίνδυνοι παντού, πείνα και δίψα. Αυτή η κακοπάθεια που είναι ο σταυρός.

Λοιπόν, "ἀνταναπληρῶ τὰ ὑστερήματα τῶν θλίψεων τοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ σαρκί μου ὑπὲρ τοῦ σώματος αὐτοῦ, ὅ ἐστιν ἡ ἐκκλησία," για τό σώμα του Χριστού, το οποίον είναι η Εκκλησία. Είναι μεγαλειώδες! Μου φαίνεται ότι αυτό το χωρίο εκφράζει όλο το βάθος και ύψος και πλάτος του τί θα πεί "ακολουθώ το αρνίον όπου αν υπάγη". Που είναι, όπως σας είπα, το μαρτύριον. Καί λέγει «καθ᾿ ἡμέραν ἀποθνήσκω». (Α' Κορ. 15, 31) Κάθε μέρα πεθαίνω.

Αλήθεια, ίσως είναι πολύ σκληρά αυτά, δεν ξέρω κανείς αν μπορεί εύκολα να τα πεί. Πάντως όμως γι' αυτό και είναι οι εκλεκτοί αυτοί οι 144.000.

   Βλέπουμε με συγκίνηση τον Απ. Θωμά όταν ανέβαινε στα Ιεροσόλυμα που είπε ο Κύριος: "θα πάμε στα Ιεροσόλυμα" Καί του λέγουν οι μαθηταί του. «ῥαββί, νῦν ἐζήτουν σε λιθάσαι οἱ Ἰουδαῖοι, καὶ πάλιν ὑπάγεις ἐκεῖ;"!» Κύριε να προ ολίγου οι Ιουδαίοι ζητούσαν να σε λιθάσουν κι εσύ πάλι θέλεις να πας στα Ιεροσόλυμα; Τότε με συγκίνηση ο Θωμάς λέγει στους άλλους συμμαθητάς του, «ἄγωμεν καὶ ἡμεῖς ἵνα ἀποθάνωμεν μετ᾿ αὐτοῦ.» Ας πάμε κι εμείς να πεθάνουμε μαζί του. Βέβαια ο Θωμάς δεν ανέβηκε στον σταυρό την ημέρα που ο Χριστός ανέβηκε είς τον σταυρόν. Αλλά όταν ήλθε η Πεντηκοστή και είχε μίαν πληρότητα πλέον του νοήματος της παρουσίας του Χριστού, τότε, τότε ασφαλώς κι εκείνος ανέβηκε εις τον σταυρόν που είχε ανεβεί ο Χριστός.

   Το "ακολουθούντες τω αρνίω" εκφράζει την μίμηση του αρνίου. Δηλ.ό,τι κάνει το αρνίο θα το κάνω κι εγώ. Είναι η μίμηση. Λέγει ο Απ. Παύλος : «Μιμηταί μου γίνεσθε, καθὼς κἀγὼ Χριστοῦ.» (Α Κορ. 11, 1)

Είναι εκείνοι που γίνονται χριστομίμητοι. Είναι οι χριστοειδής. Είναι αυτοί που έχουν νούν Χριστού. Οι αυξανόμενοι κατά το μέτρον της ηλικίας του πληρώματος του Χριστού. Μιά τέτοια αφιέρωσις δέν πρέπει ποτέ να ανακληθεί. Διότι πρόκειται περί ιεροσυλίας. Δέν μπορείς να πείς όταν ξεκίνησες ότι, "μετανοώ", ότι γυρίζω πίσω, ότι εγκαταλείπω τόν Κύριον.

Λέγει ο Θεοδώρητος : "Τω αφιερωμένω τώ Θεώ ανάθημα ονομάζεται." Ανάθημα θά πεί αφιέρωμα. Από το ανατίθημι..εκείνο,λέει πού αφιερώθηκε στόν Θεό, ονομάζεται αφιέρωμα. Την στιγμή λοιπόν που αφιερώθηκα στο Θεό, δέν μπορώ να γυρίσω. Θα πεθάνω.. να πεθάνω αλλά δεν μπορώ να γυρίσω. Όχι

ότι δεν μπορώ, ότι δεσμεύομαι. Άν θέλω γυρίζω.. δέν πρέπει όμως να γυρίσω. Δέν συμφέρει να γυρίσω, είναι προδοσία. Γι' αυτό λοιπόν θα πρέπει να υπομείνω οτιδήποτε. Καί θα λογαριάσω και από την αρχή το πράγμα. Ότι αυτή η αφιέρωση δέν ανακαλείται.

Καί φυσικά για να μην ακούμε όλοι μας και νομίζουμε ότι αυτά ανήκουν σε κάποιους άλλους, που δεν είναι εδώ στο χώρο μας κι εμείς μπορούμε μόνο τώρα να τα ακούμε αυτά, και ίσως δεν θα είχαν και πολλή σημασία για μας, θα σας έλεγα, κάθε βαπτισμένος είναι αφιερωμένος στο Θεό. Ειδικώτερα βέβαια

εκείνοι που θα τηρήσουν παρθενία και την ειδικήν αφιέρωση.

   Αλλά, ποιός σας είπε αγαπητοί μου, ότι ο βαπτισμένος δεν είναι αφιερωμένος εις τον Θεόν;

Τί θά πεί βαπτίστηκα; Βαπτίστηκα στο όνομα του Αγίου Τριαδικού Θεού; Να τηρήσω εκείνα που θέλει Εκείνος. Ο Άγιος Τριαδικός Θεός. Μόνο με αυτήν την προυπόθεση μπορώ να λέγω ότι τηρώ την αφιέρωσή μου. Γράφει εν προκειμένω ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος : "ούτως ούν χρεί φυλάσσειν το σώμα ημών αμαρτίας εις το μη ψεύσασθαι τώ δημιουργώ, δώρον γαρ προσηγάγωμεν εαυτούς τώ Κυρίω καί ουκέτι έχομεν εξουσίαν του εαυτού σώματος. Είτε γάρ στερούμεθα, είτε πολεμούμεθα ου δυνάμεθα έτι εφέλκεσθαι το δώρον προς το ίδιον θέλημα. Ώσπερ γαρ ο ευξόμενος ευχήν τώ Θεώ και προσενεγκών αυτόν δώρον, δώρον τι, ό διά του ιερέως εν τω ναώ ανατήθησιν ουκέτι του λοιπού εξουσίαν έχει αφελείν ο προσήνεγκεν κάν μεταμεληθή ίσως, ει δε και λάθρα τούτο ηθελέσθαι επιχειρήσας παραβή ουχ ως το ίδιον αφελόμενος

απολυθήσεται του εγκλήματος, αλλ' ώς ιερόσυλος κολασθήσεται. Ούτω και οι τώ Θεώ αφιερώσαντες εαυτούς ουκέτι του ιδίου εξουσιάζουσι σώματος."

Εάν, λέγει, αφιερώσεις κάτι σε μια εικόνα στον ναό, και μετανιώσεις και πας καί το πάρεις, αυτό που ήταν δικό σου, δέν θα θεωρηθεί αυτό ότι ήταν δικό σου, γιατί το έδωσες, και πιά δέν είναι δικό σου, τότε είσαι κλέπτης. Όχι κλέπτης, κάτι χειρότερο είναι ιερόσυλος. Επειδή η κλοπή είναι ιερου πράγματος, το αντικείμενον είναι ιερόν και συνεπώς είσαι ιερόσυλος. Ώστε λοιπόν ιερόσυλος είναι εκείνος ο οποίος αφιερώνει τον εαυτόν του στόν Θεόν καί, ή παίρνει πίσω το δώρον, δηλ. αθετεί την αφιέρωσιν ή ακόμη, όπως λέγει εδώ πολύ ωραία, "ει δε και λάθρα τούτο ηθελέσθαι επιχειρήσας παραβή". Δηλαδή, όταν πεί κανείς, έ, εγώ είμαι αφιερωμένος στον Θεό, τώρα ας δοκιμάσω και λίγο στά κρυφά την αμαρτία. Δέν θα με πάρει κανείς χαμπάρι. Άς την δοκιμάσω λίγο την αμαρτία. Αυτό θα πεί εάν υποτεθεί ότι συλλαμβάνομαι λάθρα να ικανοποιώ τον εαυτόν μου και να αθετώ την αφιέρωσή μου. Ώ αγαπητοί, είναι βαρύ αμάρτημα. Κάνει εντύπωση ότι εις την παραβολή των δέκα παρθένων δεν εισήλθαν όλες εις τον νυμφώνα της βασιλείας του

Θεού. Ο αριθμός 5 και 5 είναι για να βγάλει την υποψία ποσοστών, πιστών, ποιοί θα σωθούν, ποιοί δέν θα σωθούν. Αλλά δεν σας κάνει εντύπωση ότι είναι και οι δέκα παρθένοι; Οι πέντε σώθηκαν. Μπήκαν στην βασιλεία του Θεού. Οι άλλες πέντε έμειναν απ' έξω. Τί σημαίνει αυτό; Άν υποτεθεί ότι εδώ παίρνουμε την παρθενία, ως παρθενία, όπως ακριβώς δομείται η παραβολή. Μία παρθενία, αυταρεσκομένη χάνει την έννοιά της. Όταν δηλ. κανείς αρχίση να λέγει ότι

μ' αρέσει να μένω εν παρθενία γιατί μ' αρέσει, αυτό θα πεί ότι έχω μία αυταρέσκεια, τότε χάνει το νόημά της η παρθενία. Η παρθενία πρέπει να είναι διά τον Χριστόν και όχι μία υπόθεσης εκκεντρισμού, καπρίτσιου εκείνου που την έχει.

   Η πληρότητα της παρθενίας είναι η αγάπη. Γι' αυτό οι 144.000 κινούνται όπου πηγαίνει το αρνίον, διότι το αγαπούν. Αν οι πυρώσεις του σώματος θα μπορούσαν να υπερνικηθούν χωρίς όμως να αναπτυχθεί η αγάπη, τότε έχει θέση ο λόγος ο φοβερός εκείνος του Απ. Παύλου. «ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσωμαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι.» (Ά Κορ. 13, 3)

Σε τίποτα δεν έχω να ωφεληθώ. Ο γάμος είναι μία προσφορά. Μία προσφορά αγάπης και θυσίας. Στόν γάμο μέσα το "εγώ" συντρίβεται. Καί του ανδρός καί Της γυναικός. Αν δέν συντριβή το "εγώ" μέσα στον γάμο ή του ανδρος ή της γυναικός, θα πάρουν διαζύγιο. Καί θα κάνουν την ζωήν τους αβίωτη. Μέσα στον γάμο λοιπόν έχουμε συντριβή του εγωισμού. Τουλάχιστον να ξεκινήσει το θέμα από τον έναν, και θα 'ρθεί και ο άλλος. Ή άν δεν έρθει και ο άλλος τότε ο ένας συντηρεί, τουλάχιστον συντηρεί τον θεσμόν του γάμου. Γι' αυτό το λόγο είναι μία προσφορά αγάπης και συντριβής του εγωισμού ο γάμος, και τούτο γιατί προσφέρεται προς τον άλλον άνθρωπο, πρός τόν σύζυγο, τήν σύζυγο, τα παιδιά.

   Στην παρθενία η προσφορά έχει μίαν μεγαλύτερη έκταση. Καί "πλησίον" δέν είναι η σύζυγος και τα παιδιά. Είναι περισσότεροι και περισσότεροι άνθρωποι. Είναι όλος ο κόσμος, ακόμα είναι και αυτή η άλογος δημιουργία.

Γι' αυτό βλέπουμε τους εν ασκήσει διαλάμψτες να αγαπούν όχι μόνο τους ανθρώπους, αλλά και τα ζώα, και τα φυτά. Βλέπετε τον άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ, που βεβαίως αγαπούσε τους ανθρώπους, αγαπούσε πάρα πολύ τα παιδιά, αγαπούσε και τίς αρκούδες του δάσους. Κι έκανε παρέα με τις αρκούδες του δάσους.

Ο άνθρωπος που γι' αυτό το λόγο έμεινε εν παρθενία, για να αγκαλιάσει με την αγάπη του όλο τον κόσμο, και την έλογο και την άλογο κτίση, χωρίς να εμποδίζεται από τίποτε· γιατί ο γάμος έχει περιορισμένη ακτίνα αγάπης τρόπον τινά. Έχει εμπόδια ο γάμος, έχει δυσκολίες και δέν σ' αφήνει να απλωθείς πιό πέρα. Εδώ λοιπόν μένει κανείς εν παρθενία, μένει εν αγαμία, ακριβώς για να απλωθεί στο να αγαπήσει όλους τους άλλους. Χωρίς εμπόδια και χωρίς ελλείψεις. Διότι εγώ αν αργήσω να πάω στο σπίτι μου, θα μου πεί η γυναίκα μου, για κοίταξε να σου πώ, έχω και εγώ δικαιώματα. Αλλά τώρα δέν έχω κανένα να μου πεί "για κοίταξε να σου πώ έχω και εγώ δικαιώματα", δέν έχω κανέναν. Αυτό λοιπόν σημαίνει χωρίς εμπόδια και χωρίς ελλείψεις.

   Αυτά βέβαια που σας λέγω, ισχύουν διά τούς αφιερωμένους ανθρώπους έ, αλλά ισχύουν όμως σε κάποιο μέτρο για κάθε πιστό. Δέν θέλω ανά πάσα στιγμή, όταν λέμε θέμα, να βγαίνουμε από το θέμα αυτό και να αλλοτριούμεθα. Είμαστε κι' εμείς μέσα. Όταν λέγει ένας Απ. Παύλος εκείνον τον φοβερόν λόγον "οἱ ἔχοντες γυναῖκας ὡς μὴ ἔχοντες" (Α Κορ. 7,29) αυτοί που παντρεύτηκαν θα ζούν και θα πολιτεύονται κάτι περίπου σαν να μην παντρεύτηκαν, φοβερό. Δέν το λεγω εγώ, ούτε κανένας καλόγηρος. Βλέπετε έχω μιά προκατάληψη, γιατί έχει ο κόσμος μια προκατάληψη, ότι αυτά βγαίνουν από τους καλογήρους· όχι. Ότι ο ο π. Αθανάσιος είναι καλόγηρος και δέν ξέρει από γάμο.. όχι, δέν τα λέγω εγώ, τα λέγει το Πνεύμα του Θεού «οἱ ἔχοντες γυναῖκας ὡς μὴ ἔχοντες» (Α Κορ. 7, 29 - 40) Που γράφει εκεί τόσα πολλά γι' αυτό το θέμα. Ωφείλουν δηλ. και οι έγγαμοι να πολιτευθούν ευαγγελικώς. Δέν μπορεί να μείνει η αγάπη τους στην γυναίκα τους και στα παιδιά τους, αλλά πρέπει να επεκταθεί καί πιο πέρα, γιατί τότε αλλοιώτικα θ' ακούσουν τον φοβερόν λόγον, όταν θα πούν, Κύριε δέν ήλθα στόν δείπνο σου, "γυναῖκα ἔγημα" παντρεύτηκα, 

Θα ακούσουν τον φοβερόν λόγον : «λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων τῶν κεκλημένων γεύσεταί μου τοῦ δείπνου.» (Λουκ. 14, 24) Σας λέγω αλήθεια κανείς απ' αυτούς τους κεκλημένους δέν θα γευθεί του δείπνου. Δηλ. δέν θά εισέλθει στην βασιλεία του Θεού.

   Τέλος, το ότι «Οὗτοι ἠγοράσθησαν ἀπό τῶν ἀνθρώπων ἀπαρχή τῷ Θεῷ καί τῷ ἀρνίῳ» (Αποκ. 14, 4) φανερώνει μια σπουδαία αλήθεια.

Είναι γνωστό ότι οι θυσιαζόμενες απαρχές ήταν πάντοτε ό,τι εκλεκτόν. Δέν θα έτρωγες το πρώτο σταφύλι, θα το πήγαινες στον ναό. Δέν θα έκανες ψωμι τα πρώτα σιτάρια που θέριζες, να το φάς εσύ το ψωμί, θα το έκανες να το προσφέρεις στον ναό, αυτό λέγεται "απαρχή". Καί από τις απαρχές διαλέγουμε το εκλεκτότερον να το πάμε είς τον ναό.

   'Έλεγε ο παλαιός νόμος, κι' επειδή έχουμε την λέξη απαρχή, και η λέξη απαρχή συναντάται στην Π. Δ στο θέμα των θυσιών που λέγει, αυτοί, ποιοί; οι 144.000 έχουν αγοραστεί από τους ανθρώπους. Δηλ. έχουν συλλεγεί από τους ανθρώπους. Έγινε μια διαλογή. Αυτή η διαλογή που έγινε ήταν η απαρχή στον Θεό και είς το αρνίο. Δείτε ομοτιμία. Τω Θεώ και τω αρνίω. Ο Θεός Πατήρ και ο Χριστός είναι ίσα. Είναι ίσοι. Θεός ο Πατήρ, Θεός και ο Υιός. Γι' αυτό και η προσφορά είναι καί εις τόν Θεόν και εις το Αρνίο. Ομοτιμία Πατρός και Υιού. Απαρχή λοιπόν θα πεί ο,τι εκλεκτότερον. Απηγορεύετο στην Π.Δ η τυχούσα προσφορά. Αυτό εξ' άλλου μας διδάσκει και η θυσία του Κάϊν. Όταν ο Κάϊν προσέφερε θυσία, δέν ήταν εκλεκτή η προσφορά του, και δέν έγινε αποδεκτή από τον Θεό. Τούτο σημαίνει ότι οι 144.000, πάντα συμβατικός αριθμός, που σημαίνει ένα πλήθος, ήσαν εκλεκτοί άνθρωποι. Από πάσης πλευράς. Είτε είχαν ωραία ψυχή, είτε είχαν προσόντα σωματικά, είτε προσόντα διανοητικά, προσόντα πνευματικά, είτε ευγένεια γένους, είτε αξιώματα κατά κόσμον, είτε νεότητα, είτε ακμαιότητα, είτε ωραιότητα, είτε υγεία, είτε τέλος πάντων ό,τι εκλεκτόν, το έδωσαν εις τον Θεόν. Που σημαίνει ότι δεν μπορούμε παρά να προσφέρουμε ό,τι εκλεκτό στον Θεόν. Ο Θεός μας έδωσε εκλεκτά πράγματα σε μας και μας έκανε εκλεκτούς ανθρώπους, μας έκανε 

σπουδαίους. Τώρα θα ιδιοποιηθούμε ο,τι εκλεκτό μάς δίνει ο Θεός για να το

χρησιμοποιήσουμε για δική μας απόλαυση και για δική μας κατανάλωση καί να

του δώσουμε του Θεού τί;

   Λέγουν πολλές φορές οι άνθρωποι: Για κοίταξε, τί κρίμα... Έξυπνος άνθρωπος, σπίρτο σκέτο και πήγε κι έγινε κληρικός, έγινε μοναχός. Αυτός θα μπορούσε τόσα να αποδώσει, ή να βγάλει τόσα λεφτά."

Οχι αδελφοί μου έτσι, όχι αδελφοί μου έτσι. Επειδή ακριβώς έχει αξία, ήταν έξυπνος άνθρωπος, πήγε να γίνει αφιερωμένος. 

Που είναι εκείνοι που λυπούνται όταν δούν κάποιον νέον με προσόντα να αφιερώνεται στο Θεό; Την απάντησή τους την έχουν εδώ. Που είναι εκείνοι που λέγουν ότι θα προσφέρουν τα γηρατειά τους στον Θεό; Ε, λέγει, τώρα είμαι έξυπνος, θα βγάλω λεφτά. Είμαι ωραίος, είμαι ακμαίος, είμαι υγιής, θα χαρώ την ζωή μου καθ' οποιονδήποτε τρόπον, ενόμως - ανόμως. Όταν θα γεράσω, έ, τότε με το μπαστουνάκι μου, θα πηγαίνω στην Εκκλησία, θα εξομολογούμαι, θα κοινωνώ. Που είναι εκείνοι που το λέγουν αυτό; 

   Ξέρετε εκείνη την ιστορία, την αρχαιοελληνική ιστορία, που κάποτε, κάποιος άνθρωπος πεινούσε, και παρεκάλεσε τον Θεό, και του λέγει : Θεέ μου σε παρακαλώ, στείλε μου ένα σακί καρύδια, είμαι πολύ πεινασμένος, καί  σου υπόσχομαι Θεέ μου, ότι θα σου προσφέρω στον ναό σου τα μισά. Πράγματι λοιπόν όπως προχωρούσε βρίσκει ένα σακί καρυδια. Γεμάτας χαρά αυτός, πηγαίνει στο σπίτι του, το σπάζει όλα, τα τρώγει όλα, κι' έβαλε τα φλούδια μέσα στο σακί. Και βέβαια τα φλούδια έγιναν μισά στο σακί. Καί τα πηγαίνει μετά στό ναό και λέγει : Θεέ μου, σου είχε υποσχεθεί ότι θα σου δώσω τα μισά, πάρτα τα! Τα φλούδια...

Ε λοιπόν, τί θέλεις αδελφέ μου, τα φλούδια των γηρατειών σου να δώσεις; Τα φλούδια της απουσίας της υγείας σου πια να δώσεις; 

Τόν καιρό που ήσουν ακμαίος; Υγιής; Ικανότητες που είχες; Τώρα που τα έχασες αυτά, τώρα λές, τώρα θα γυρίσω στον Θεό; Καί όπως πολύ ωραία λέγει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: Άμ καημένε, τότε δέν άφησες εσύ την αμαρτία, σε άφησε αυτή. Γιατί γέρασες." Αυτό θα προσφέρεις αδελφέ μου είς τον Θεον; Και ο Θεός θέλει τα πρωτόλια, θέλει την απαρχή, θέλει ο,τι εκλεκτόν, γιατί αλλοιώτικα, θα το ξαναπώ άλλη μιά φορά η προσφορά μας μοιάζει με την προσφορά του Κάϊν.

   Είναι και η τρίτη ιδιότης των 144.000 που λέγει ότι «οὐχ εὑρέθη ψεῦδος ἐν τῷ στόματι αὐτῶν· ἄμωμοι γάρ εἰσιν.» Δέν βρέθηκε ψέμμα στο στόμα τους είναι άμωμοι. Τί θα πεί δέν βρέθηκε ψεύδος; Πρώτη είναι η παρθενία είπαμε, δευτέρα είναι η αφιέρωσις, τώρα δέν υπάρχει ψεύδος. Είναι το άδολον και ειλικρινές του χαρακτήρος των. Η έννοια του ψεύδους είναι γενική εδώ. Όπως και σε πάρα πολλά σημεία της Αγίας Γραφής. Και Παλαιάς και Καινής Διαθήκης. Είναι αυτό που σήμερα λέμε "ψεύτικος άνθρωπος." Καί δέν είναι αυτός ο οποίος λέγει ψέμματα, αλλα είναι ο χαλασμένος άνθρωπος, ειναι η χαλασμένη ποιότητά του, δέν είναι ποιότητος άνθρωπος, είναι πονηρός. Αυτός στην Αγία Γραφή λέγεται ψευδής άνθρωπος. Αντιστοίχως αληθής άνθρωπος με την γενική σημασία σημαίνει ο σωστός και ακαίρεος άνθρωπος. Ο καλής ποιότητος άνθρωπος. Ο άδολος και ειλικρινής, όχι ότι λέει την αλήθεια, αλλά αυτός που έχει μια ευθύτητα είς την ζωή του, η όλη του προσωπικότης είναι μία ευθύτης. Το βλέπουμε αυτό στον Κύριο, όταν λέγει εις τον Ναθαναήλ όταν τον είδε : «ἴδε ἀληθῶς Ἰσραηλίτης ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστι.» (Ιω. 1, 48) Νά, λέγει ένας αληθινός Ισραηλίτης στον οποίον δέν υπάρχει δόλος. Δηλ , δέ λέει ψέμματα. Δηλ, ο Ναθαναήλ δέν είπε ποτέ του ψέμματα; Μπορεί βέβαια να μήν είπε ψέμματα ο άνθρωπος, αλλά δέν είναι αυτό, αλλα ότι ήταν ειλικρινής, ίσιος άνθρωπος. Και απόδειξη; Όταν ο Κύριος του είπε αυτό και τα παρακάτω, ο Ναθαναήλ αμέσως επίστευσε. Γιατί; Δέν είχε στρεβλή ψυχή. Είχε ευθεία ψυχή. Είχε ωραία ψυχή, και ανεγνώρισε αμέσως ποιός ήταν ο Ιησούς Χριστός. Διότι τα χαρακτηριστικά του Κυρίου τα είχε διαβάσει είς τους προφήτας. Θα μου πείτε, προφήτες διάβαζαν και οι άρχοντες του λαού. Δέν ήσαν άδολοι. Ήσαν διεστραμμένοι. Κι' έτσι, παρότι εδιαβαζαν τους προφήτες, -μέχρι σήμερα αυτό-, δέν κατάφεραν να αναγνωρίσουν τον Ιησούν Χριστόν.

   Μας διασώζει ο άγιος Κλήμης Ρώμης, τα λεγόμενα "λόγια του Χριστού", εκείνα τα οποία είναι εκτός Κ.Δ και διεσώθησαν εις τήν παράδοση. Μας διασώζει τα εξής. Σάς το διαβάζω και μόνο ένα μικρό σχόλιο θα κάνω. Είναι στην δευτέρα προς ΚορινΘίους επιστολή του, στην 12η§. "ἐπερωτηθεὶς γὰρ αὐτὸς ὁ κύριος ὑπό τινος, πότε ἥξει αὐτοῦ ἡ βασιλεία, εἶπεν· (Από κάποιον ρωτήθηκε πότε θα 'ρθεί η βασιλεία σου; Και απάντησε) «Ὅταν ἔσται τὰ δύο ἕν, καὶ τὸ ἔξω ὡς τὸ ἔσω (Είπε τρία πράγματα. Δέν σάς το λέγω το τρίτο.) καὶ τὸ ἄρσεν μετὰ τῆς θηλείας οὔτε ἄρσεν οὔτε θῆλυ.τὰ δύο δὲ ἕν ἐστιν, ὅταν λαλῶμεν ἑαυτοῖς ἀλήθειαν καὶ ἐν δυσὶ σώμασιν ἀνυποκρίτως εἴη μία ψυχή.» Πότε θα 'ρθεί η βασιλεία σου Κύριε; Όταν τα δύο θα γίνουν ένα. Κι' όταν το έξω είναι σαν το μέσά. Τί σημαίνει ότι τα δυο θα είναι ένα; Όταν λαλούμε την αλήθεια, συμπεριφερόμεθα αληθώς, ώστε σαν να υπάρχει μία ψυχή σε δύο σώματά. «καὶ ἐν δυσὶ σώμασιν ἀνυποκρίτως εἴη μία ψυχή.» Ο,τι σου πώ να το πιστέψης και ο,τι μου πείς να το πιστέψω. Μία ψυχή πολλά σώματα. «καὶ τὸ ἔξω ὡς τὸ ἔσω, τοῦτο λέγει· τὴν ψυχὴν λέγει τὸ ἔσω, τὸ δὲ ἔξω τὸ σώμα λέγει. ὃν τρόπον οὖν σου τὸ σῶμα φαίνεται, οὕτως καὶ ἡ ψυχή σου δῆλος ἔστω ἐν τοῖς καλοῖς ἔργοις.» Ο,τι είσαι από μέσα να είσαι και απ' έξω. Να μήν υπάρχει υποκρισία. 

Δηλ. εκείνο που είσαι από μέσα να είσαι και από έξω. Το ίδιο πράγμα. Ο ίσιος άνθρωπος. Τότε λέγει έρχεται η βασιλεία του Θεού. Δηλ, τότε εγκαθίσταται είς τον άνθρωπον η βασιλεία του Θεού. Όταν είναι μ' αυτήν την έννοια ευθύς άνθρωπος. Εξ' αλλού είς τον Ευαγγ. Ιωάννην συναντάται η έκφρασις "ποιώ ψεύδος" ή "ποιώ αλήθειαν". Ο Έλληνας στην ελληνική του σύνταξη θα έλεγε : λέγω ψεύδος ή λέγω αλήθεια. Ο Εβραίος θα πεί, κάνω ψεύδος, κάνω αλήθεια. Εμείς δέν το λέμε οι Έλληνες αυτό. Διότι απλούστατα όταν λέμε εμείς, λέγω ψέμματα ή λέγω αλήθεια, πάντοτε είναι ένα θέμα διανοητικό. Όταν λέγει ο Ευαγγ. Ιωάννης ποιώ την αλήθεια ή ποιώ το ψεύδος, επεκτείνει το θέμα σε κάτι ευρύτερο. Όχι εκείνο που σκέπτομαι αλλά εκείνο που είμαι. Εάν είμαι δηλαδή ο ξεφτίσμένος άνθρωπος ή ο σωστός άνθρωπος. Είναι λοιπόν μίαν έκφρασις πολύ ωραία, εκτενεστέρα της ελληνικής εκφράσεως και δείχνει όλη την προσωπικότητα του ανθρώπου σε ότι αφορά ή στο ψεύδος ή στην αλήθεια. Πάντως περιττό να σας πώ ότι ο Χριστιανός πρέπει να γίνει ένας αληθινός άνθρωπος με αυτήν την γενικήν αλήθειαν. Γενική έννοια της αληθείας.

   Ένα αριστουργηματικό διάγραμμα του αμώμου, αψόγου και αληθούς ανθρώπου, μάς δίδει ο 14ος Ψαλμός. Ολόκληρος. Μή ξεχνάτε ότι δέν είναι μόνο, και δέν πρέπει να είναι μόνο οι 144.000 εκείνοι οι οποίοι διέλαμψαν εν παρθενία και αφιερώσεις, αλλά πάς πιστός. Δέν μπορεί κανείς να πεί ότι εγώ επειδή δέν είμαι αφιερωμένος θα είμαι και λιγάκι στρεβλός στην ζωή μου. Όχι! Θα γίνουμαι ειλικρινείς και ευθείς άνθρωποι. Ακούστε λοιπόν ότι όλους μας ενδιαφέρει αυτός ο ψαλμός. Καί θα πρέπει εκεί να καθρεπτιζόμεθα, είς τον 14ον ψαλμόν. Θα κάνω πάρα πολύ σύντομη ανάλυση πολύ σύντομη. Γιατί η ώρα παρήλθε. 

 "Κύριε, τίς παροικήσει ἐν τῷ σκηνώματί σου; ἢ τίς κατασκηνώσει ἐν ὄρει ἁγίῳ σου;" (Ψαλ. 14, 1) (Κύριε, λέγει, ποιός θα 'ρθει να παροικήσει στο σκήνωμά σου που είναι οι αυλές σου. Ακόμα τότε δέν είχε γίνει ο ναός του Σολομώντος. Εκεί που είναι η κιβωτός της Διαθήκης. Τα σκηνώματα τα ιερά και τα άγια. Ποιός θα' ρθει να παροικήσει; Ποιός θα 'ρθει να κατασκηνώση στο άγιον όρος σου; Το όρος Σιών;) "πορευόμενος ἄμωμος καὶ ἐργαζόμενος δικαιοσύνην, λαλῶν ἀλήθειαν ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ," (Ψαλ. 14, 2) (θα 'ρθεί να κατοικήσει εκεί, μόνον εκείνος ο οποίος περπατάει στην ζωή του χωρίς μώμον, χωρίς κατηγορίαν. Είναι εκείνος που εργάζεται την αρετήν, τήν καθ' όλου αρετήν, εργαζόμενος δικαιοσύνη. Είναι εκείνος ο οποίος λέγει πάντα την αλήθειαν. Καί κοιτάξτε ακρίβεια του πράγματος, ως προς το ποιώ την αλήθεια. Δέν λέγει λαλών αλήθειαν, αλλά λαλών αλήθειαν εν τη καρδία αυτού. Γιατί πολλές φορές μπορεί να πώ την αλήθεια με το στόμα μου, αλλά από μέσα μου να 'χω επεξεργαστή δολοπλοκίες και ψευτιές. Μπορεί να μην τις χρησιμοποιήσω. Το θέμα είναι ότι δέν πρέπει ούτε κάν από μέσα μου να σκεφθώ πονηρά.) "ὃς οὐκ ἐδόλωσεν ἐν γλώσσῃ αὐτοῦ" (εκείνος ο οποίος δέν εδημιούργησε δόλον είς τον πλησίον του με την γλώσσα του.) 

"οὐδὲ ἐποίησε τῷ πλησίον αὐτοῦ κακὸν καὶ ὀνειδισμὸν οὐκ ἔλαβεν ἐπὶ τοῖς ἔγγιστα αὐτοῦ." (Ψαλ. 14, 3) (είναι εκεινος ο οποίος δέν έκανε ποτέ το κακό στον πλησίον του. Εκείνοι που λένε, δέν πάτησα μυρμηγκάκι• πολύ υποκρισία βρίσκει κανείς εκεί. Άς το προσέχουμε αγαπητοί μου. Είναι μεγάλη υπόθεση να πεί κανείς, δέν έβλαψα τον πλησίον μου. Καί δέν επέφερε ονειδισμόν, δυσφήμηση στον πλαϊνό του, σ' αυτούς που είναι γύρω του, κοντά του.) "ἐξουδένωται ἐνώπιον αὐτοῦ πονηρευόμενος," 

(δέν εκτιμά ποτέ τον πονηρό άνθρωπο ο άμωμος και ο άδολος άνθρωπος, δέν πιάνει να κάνει συνεταιρισμούς και νταλαβέρια και παρέες) "τοὺς δὲ φοβουμένους τὸν Κύριον δοξάζει·" (αντιθέτως τιμά εκείνους οι οποίοι φοβούνται τον Θεον, φοβούνται και τηρούν τις εντολές του Θεού) "ὁ ὀμνύων τῷ πλησίον αὐτοῦ καὶ οὐκ ἀθετῶν·" (Ψαλ. 14, 4) (εκείνος που παίρνει τούς όρκους του —στην Παλαιά Διαθήκη έπαιρναν όρκους, στην Καινή Διαθήκη απαγορεύεται— καί δέν τους αθετεί. Δέν είναι δηλ. ο άνθρωπος που αθετεί τις υποσχέσεις του) "τὸ ἀργύριον αὐτοῦ οὐκ ἔδωκεν ἐπὶ τόκῳ καὶ δῶρα ἐπ᾿ ἀθῴοις οὐκ ἔλαβεν." (τα χρήματά του δέν τα τοκίζει για να ζεί απο τους τόκους πίνοντας το αίμα των ανθρώπων που τους δανείζει. Καί δέν έλαβε δωροδοκίες, γιά να κατηγορηθεί καί να προσβληθεί καί να μπεί στην φυλακή ο αθώος.) 

"ὁ ποιῶν ταῦτα, οὐ σαλευθήσεται εἰς τὸν αἰῶνα." (Ψαλ. 14, 5) (αυτός που τα κάνει αυτά θα μείνη στερεός, ακλόνητος καί είς την παρούσα ζωή και είς την μέλλουσαν). Αυτό είναι το διάγραμμα του αμώμου ανθρώπου.

   Αγαπητοί μου, αυτός ολόκληρος ο ψαλμός ο 14ος απηχεί αυτήν τήν οπτασιακήν εικόνα τών 144.000 παρθένων, των αφιερωμένων και αμώμων ανθρώπων, κατά τρόπον ποιητικόν, μπορούμε να λέμε τον ψαλμόν αυτόν και στην προσευχή μας. Να μάς υπενθυμίζει ότι πρέπει να γίνουμε άμωμοι άνθρωποι. Θα 'θελα να κλείσω με τούτο : Από την εικόνα αυτή της Αποκαλύψεως με τους 144.000 που ακολουθούν το αρνίο όπου αν υπάγη, ασφαλώς πολλοί θα υπάρχουν εδώ παρόντες που συγκινούνται και θα επιθυμούσαν να βιώσουν. Είθε, μ' όλη μου την καρδιά το λέγω, είθε, μακάρι ο Κύριος να τους αξιώσει, ώστε αυτή η αγία φλόγα που μπορεί ν' άναψε στην καρδιά τους, να γίνει μία πραγματικότητα. Αυτή η εικόνα των 144.000, τών αφιερωμένων στον Θεό, πάντοτε θα ηλεκτρίζει τις ανθρώπινες καρδιές μέσα σ' όλους τους αιώνες, έως ότου συμπληρωθεί αυτός ο αριθμός που θα είναι μαζί με το αρνίον, οι εκλεκτοί αυτοί, είς τους αιώνας τών αιώνων, στην Βασιλεία του Χριστού.

59η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης
« Ιερά Αποκάλυψις ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἱερά Ἀποκάλυψις " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/kainh-diauhkh/iera-apokalycis
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qa7vUvidbEX6OBGq3b9WeV

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ἡ σωτηρία εἰς τό λεῖμμα τῶν πιστῶν. Τί εἶναι ἡ Παράδοσις τῆς Ἐκκλησίας.

†."ὑμῖν δὲ λέγω τοῖς λοιποῖς τοῖς ἐν Θυατείροις, ὅσοι οὐκ ἔχουσι τὴν διδαχὴν ταύτην, οἵτινες οὐκ ἔγνωσαν τὰ βαθέα τοῦ σατανᾶ, ὡς λέγουσιν· οὐ βάλλω ἐφ᾿ ὑμᾶς ἄλλο βάρος·πλὴν ὃ ἔχετε κρατήσατε ἄχρις οὗ ἂν ἥξω."

(Αποκ. 2, 24 - 25)

   Ήδη αναλύσαμε αγαπητοί μου την περασμένη Κυριακή, ποια είναι αυτά τα βαθέα του σατανά και ποιοι είναι οι παρασυρόμενοι στα βαθέα του σατανά. Είναι πάσα γνωστικής χροιάς αίρεση ή σωματείο η σύλλογος, ο,τι θέλετε πείτε, ένα εκ των οποίων είναι και ο μασονισμός, που είχαμε δια πολλών αποδείξει, από τα ίδια τους τα ντοκουμέντα, ότι είναι γνωστικής διαστάσεως. Τον οποίο γνωστικισμό ο Κύριος καταδικάζει. Οπως ομοίως και η θεοσοφία. Εξάλλου η θεοσοφία υπάρχει και μέσα στον μασονισμό. Ολα αυτά ο Κύριος είδαμε, τα χαρακτηρίζει ως βαθέα του σατανά. Εκείνοι που παρασύρονται είναι δυστυχώς βαπτισμένοι χριστιανοί. Και οι οποίοι τελικά όχι μόνο βεβηλώνουν με την αποστασία τους το Χρίσμα του Αγίου Πνεύματος που πήραν, αλλά σιγά-σιγά, όσο προχωρούν στις μυήσεις, τόσο και περισσότερο εχθρικοί καθίστανται κατά της Εκκλησίας και επιτίθενται κατά της Εκκλησίας, η οποία τους αναγέννησε, η οποία τους ζωοποίησε πνευματικά και τώρα εναντίον της χαλκεύουν τα πάντα.

Είναι γνωστό πως σκέφτεται ο μασονισμός εναντίον της Εκκλησίας. Αν ήταν δυνατόν να μην δουν χριστιανό στα μάτια τους.

   Θυμάμαι αγαπητοί μου, με τα ίδια μου τα μάτια, κάποτε, σας το έχω ξαναπεί, πολύ παλιά, ήμουν έφηβος, το θυμάμαι, θα μου μείνει αλησμόνητο. Επεσε στα χέρια μου ένα μασονικό βιβλίο, που ήταν κάποιου γνωστού μας, μακαρίτου, και η μάνα του, νέος πέθανε αυτός, και η μάνα του μοιράζεται τα πράγματα του γιου της, και είχε δώσει και στη μητέρα μου ένα βιβλίο. Λέει, πάρε αυτό για τον γιο σου που διαβάζει, αγράμματη γυναίκα ήταν η μάνα του, καλή γυναίκα, ούτε το ξέραμε, ούτε το είχαμε υποπτευθεί ποτέ, γνωστοί μας ήταν, πολύ γνωστοί μας, ότι αυτός ήταν τέκτων, μασόνος. Εγώ άρχισα να διαβάζω το βιβλίο αυτό, επειδή δέ, σημειώσατε ότι για πρώτη φορά το θέμα του μασονισμού το είχα διαβάσει τον μακαρίτη τον Τρεμπέλα, στο βιβλίο του περί μασονισμού, σε ηλικία 16 ετών, είχα μιά κάποια ενημέρωση, και θυμάμαι ότι αφού το σκάλισα πολύ το βιβλίο και λοιπά, είχε στην αρχή ενός κεφαλαίου, μάλιστα βρισκόταν αριστερά, θυμάμαι και την θέση, είχε ένα Ὁ (όμικρον) κεφαλαίο με μία δασεία, και έλεγε: "Εάν εγνώριζαν οι χριστιανοί τί σημαίνει αυτό το σύμβολο, θα μας έκαιγαν ζωντανούς." Το διάβασα με τα μάτια μου αγαπητοί μου, σας το λέω αλήθεια. Και θυμάμαι το πήρα το βιβλίο αυτό, είχα λίγο θορυβηθεί και πήγα σε έναν φίλο του μακαρίτη και του λέγω: "Για κοιτάξτε", γιατί εγώ δεν μπόρεσα ποτέ να φανταστώ ότι ο μακαρίτης ήταν μασόνος. Μόλις το είδε στα χέρια μου το βιβλίο, μου το άρπαξε και το εξαφάνισε. Δεν το έχω στα χέρια μου. Για να σας δείξω πώς σκέφτονται οι τέκτονες. Αλλά το έχουμε δει και στα πράγματα, που στρέφονται εναντίον της Εκκλησίας του Χριστού. Επειδή ακριβώς είναι θρησκεία. Και μάλιστα τί θρησκεία; Δαιμονική. Βέβαια πάσα θρησκεία έξω του Χριστιανισμού είναι δαιμονική θρησκεία, είναι κατασκεύασμα του διαβόλου. Αλλά όλος και κατ' εξοχήν ο μασονισμός, ο οποίος είναι κατά τον χαρακτηρισμό του Κυρίου, τα βαθέα του σατανά. Αντιλαμβάνεστε πως μπορεί αυτοί οι άνθρωποι, εφ όσον είναι θρησκεία ανταγωνιζομένη του Χριστιανισμού, πώς πρέπει να αισθάνονται για τον Χριστιανισμό και για τους χριστιανούς.

    Αλλά προς εκείνους οι οποίοι δεν παρασύρθηκαν, στην επιστολή που σημειώνει ο Κύριος, οι οποίοι βρίσκονται περί τον επίσκοπο, «ὑμῖν δὲ λέγω ( σε σας λέγω) τοῖς λοιποῖς ( τους υπολοίπους) τοῖς ἐν Θυατείροις, (που κατοικείτε στα θυάτειρα) ὅσοι οὐκ ἔχουσι τὴν διδαχὴν ταύτην, ( όσοι δεν έχουν αυτήν τη διδαχή, δεν παρασύρθηκαν) οἵτινες οὐκ ἔγνωσαν τὰ βαθέα τοῦ σατανᾶ, ὡς λέγουσιν·» (Αποκ. 2,24) Ώστε τώρα στρέφεται προς τους λοιπούς. Πρώτα στράφηκε προς εκείνους που είχαν παρασυρθεί, από την γυναίκα Ιεζάβελ, το σύμβολο της αποστασίας και του δαιμονισμού. Τώρα προς τους πιστούς. Ὑμῖν δὲ λέγω τοῖς λοιποῖς, σε σας λέγω τους λοιπούς, τους λίγους, σε σας που δεν παρασυρθήκατε. Σε σας που μείνατε αποτείνομαι.

     Ένα είναι αλήθεια, ότι πάντοτε θα μένει μία μερίδα του Κυρίου πιστή. Είναι η Ορθόδοξος Εκκλησία, παρ' όλες τις περιπέτειες του σκάφους της, παρ' όλες τις κακοπάθειές της μέσα στο πέλαγος της Ιστορίας, όμως η Εκκλησία θα μένει πάντοτε Ορθόδοξη, πιστή στον Χριστό. Βεβαίως θα την αποτελούν οι λοιποί, δηλαδή οι υπόλοιποι, οι σταθεροί, οι σωστοί χριστιανοί, αυτοί που δεν παρασύρονται από τους ποικίλους ανέμους της κάθε εποχής και τα τεχνάσματα της κυβείας των πονηρών ανθρώπων, θα μένει λοιπόν το υπόλοιπο. Το λείμμα. Αυτοί που δεν κάμπτουν τράχηλο και γόνυ στις ποικίλες μορφές και εκδόσεις της ψευδοθεότητος του Βάαλ. Και να τι λέει εκεί πάνω σ' αυτό η Αγία Γραφή. Ο Απόστολος Παύλος προς Ρωμαίους «κατέλιπον ἐμαυτῷ (λέγει ο Θεός) ἑπτακισχιλίους ἄνδρας, οἵτινες οὐκ ἔκαμψαν γόνυ τῷ Βάαλ./οὕτως οὖν καὶ ἐν τῷ νῦν καιρῷ λεῖμμα κατ᾿ ἐκλογὴν χάριτος γέγονεν.» (Ρωμ. 11, 4 - 5)

Ο Απόστολος γράφοντας στους Ρωμαίους την επιστολή του, θυμάται εκείνο το παλιό περιστατικό που αναφέρουν τα "Βασιλειῶν" με τις περιπέτειες του Προφήτη Ηλία στο Βόρειο βασίλειο, που ο βασιλιάς του βορείου βασιλείου, ο Αχάαβ με την Ιεζάβελ, την φοβερή εκείνη η γυναίκα, το πρωτότυπο, αλλά και αυτή θύμα της ειδωλολατρίας της, γιατί στην πραγματικότητα πίσω και από αυτήν ήταν ο διάβολος, ο λαός είχε παρασυρθεί στη λατρεία του Βάαλ. Και ο προφήτης Ηλίας γεμάτος παράπονο στρέφεται προς τον Θεό και του λέγει: Εγώ Κύριε απέμεινα μονότατος. Εγώ μόνο, μόνο εγώ, μόνο εγώ, κανένας άλλος δεν σε λατρεύει. Όλοι λατρεύουν τον Βάαλ.

«καὶ εἶπεν Ἠλιού· ζηλῶν ἐζήλωκα τῷ Κυρίῳ παντοκράτορι, ὅτι ἐγκατέλιπον τὴν διαθήκην σου οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ· καὶ τὰ θυσιαστήριά σου καθεῖλαν καὶ τοὺς προφήτας σου ἀπέκτειναν ἐν ῥομφαίᾳ, καὶ ὑπολέλειμμαι ἐγὼ μονώτατος, καὶ ζητοῦσι τὴν ψυχήν μου λαβεῖν αὐτήν.» (Γ Βασ. 19, 14) Προφήτης ήταν ε; Δεν του είχε αποκαλύψει όμως ο Θεός και τώρα του το αποκαλύπτει. Όχι, του λέγει, δεν είσαι μόνος, μη νομίζεις ότι είσαι μόνος.

«καὶ εἶπε Κύριος πρὸς αὐτόν·../καὶ καταλείψεις ἐν Ἰσραὴλ ἑπτὰ χιλιάδας ἀνδρῶν, πάντα γόνατα, ἃ οὐκ ὤκλασαν γόνυ τῷ Βάαλ, καὶ πᾶν στόμα, ὃ οὐ προσεκύνησεν αὐτῷ.» (Γ Βασ. 19,15 - 18)

   Είναι αυτό το παράπονο που κάποτε λέμε "Μα ποιοί θα σωθούν; Μα είναι χριστιανοί; Μα υπάρχουν χριστιανοί;" Υπάρχουν. Και του αποκαλύπτει ο Θεός του προφήτη Ηλία και του λέγει: «κατέλιπον ἐμαυτῷ ἑπτακισχιλίους ἄνδρας, οἵτινες οὐκ ἔκαμψαν γόνυ τῷ Βάαλ.» (Ρωμ. 11,4) 7.000 άνδρες έχουν μείνει πιστοί σε μένα. Αυτή δεν έκαμψαν γόνυ στον Βάαλ. Και αν είναι 7.000 οι άνδρες βάλτε και τους σπιτικούς των δείτε πόσοι γίνονται; Ίσως το λιγότερο 50.000 άνθρωποι στο βόρειο βασίλειο, που έμειναν πιστοί στον Θεό. Κρυβόντουσαν. Δεν τολμούσαν να ξεμυτίσουν. Διότι τους περίμενε η σφαγή. Αλλο θέμα. Αλλά είχαν μείνει πιστοί στον Θεό. Έτσι, λέγει ο Απόστολος Παύλος γράφοντας στους Ρωμαίους: «οὕτως οὖν (έτσι τώρα) καὶ ἐν τῷ νῦν καιρῷ (και τώρα) λεῖμμα κατ᾿ ἐκλογὴν χάριτος γέγονεν.» (Ρωμ. 11,5) Και τώρα το ίδιο συμβαίνει. Σ' εκείνη την αμαρτωλή Ρώμη, που θα σταθεί το σύμβολο της καινούργιας Βαβυλωνίας, και να το θυμόσαστε, θα προχωρήσουμε, όταν θα προχωρήσουμε πρώτα ο Θεός, θα δούμε να χρησιμοποιείται η Βαβυλώνα, η πόρνη η μεγάλη που εμέθυσε, λέγει, εμέθυσε τους λαούς της γης με της πορνείες της και με το μεθυστικό πορνικό κρασί της. Και αυτή είναι η Ρώμη. Σύμβολο όμως, είναι σύμβολο. Τότε η Ρώμη ειδωλολατρική. Μέσα σ' εκείνη την αμαρτωλή πόλη, στέλνεται ή προς Ρωμαίους επιστολή. Σε μία πόλη που τότε βασίλευε ο Νέρων. Και γράφει Ο Απόστολος: Αγαπητοί μου χριστιανοί Ρωμαίοι, όπως τότε στην εποχή του προφήτου Ηλιού, έτσι και τώρα υπάρχει το υπόλοιπο, είσαστε εσείς, κατ εκλογήν χάριτος. Είσαστε εσείς.

    Αδελφοί μου, πρέπει να σας πω κάτι και εγώ με τη σειρά μου. Εχουμε την πληροφορία ότι ανήκουμε στο λείμμα;

Εχουμε αγαπητοί μου την πληροφορία, ότι ανήκουμε στο λείμμα της Εκκλησίας; θα εξακολουθήσουμε να ανήκουμε; Μήπως κάποια ώρα, κάποια στιγμή που ίσως τα συμφέροντά μας θα τρίζουν, θα καμφθούμε; Γνωρίζουμε ότι, λίγοι θα είναι εκείνοι που θα έχουν μείνει πιστοί όταν θα έρθει ο Κύριος ξανά στη Γή; Το λείμμα θα σωθεί. Να το ξέρουμε. Το λείμμα θα σωθεί. Το λέγει σαφώς αυτό ο Απόστολος Παύλος. Αυτό, το ότι το λείμμα θα σωθεί, δεν πρέπει καθόλου να μας πτοεί. Και να πούμε: Μόνο το λείμμα θα σωθεί;

Αυτό θα σωθεί και πρέπει να μας χαλυβδώνει. Ένα, να ανήκουμε εις το λείμμα. Να αποκτήσουμε την συνείδηση ότι ανήκουμε στο λείμμα.

   Για να σας το πω πιο πρακτικά αυτό, όταν βλέπετε τους γύρω μας, βαπτισμένους δυστυχώς, μήπως οι Ισραηλίτες δεν ήταν ο Λαός του Θεού; Μέσα στον λαό του Θεού υπήρχε λείμμα; Υπήρχε λείμμα. Θέλετε, και στους χρόνους του Χριστού. Όταν ο Χριστός γεννήθηκε υπήρχε λείμμα. Πάντα υπάρχει το λείμμα, το υπόλοιπο. Προσέξτε τώρα να δείτε. Ποιό ήταν αυτό το λείμμα; Ήταν εκείνοι οι οποίοι δέχονταν τις προφητείες και ερμήνευαν ορθά. Ο Συμεών ο Θεοδόχος. Η Άννα η προφήτις. Ο Ζαχαρίας και η Ελισάβετ. Οι γονείς της Θεοτόκου. Τα σπίτια των Αποστόλων. Ολοι αυτοί ήσαν το λείμμα που περίμεναν ορθώς τον Μεσσία. Γι' αυτό και τον αποδέχθηκαν. Είναι δέ, χαρακτηριστικό εκεί στο κατά Λουκά Ευαγγέλιο, που λέγει η προφήτις Άννα. Οσοι πήγαιναν στο ναό για να προσκυνήσουν αλλά όχι πάντες όσοι είχαν την Ελπίδα τους σωστά στον Μεσσία. Τους έλεγε η Άννα: 

«καὶ αὕτη αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἐπιστᾶσα ἀνθωμολογεῖτο τῷ Κυρίῳ καὶ ἐλάλει περὶ αὐτοῦ πᾶσι τοῖς προσδεχομένοις λύτρωσιν ἐν Ἱερουσαλήμ.» (Λουκ. 2,38)

Ο Μεσσίας ήλθε. Γεννήθηκε. Ήλθε εδώ  ήλθε! Ηταν ένας πρόδρομος πριν από τον Πρόδρομο. Λοιπόν άσ το ξέρουμε ότι αυτό δεν πρέπει να μας πτοεί. Μη βλέπουμε τους απέξω τι κάνουν. Μη πούμε: "Μα δεν βλέπεις τι κάνει ο Α; Τι κάνει ο Β;" ας είμαστε όλοι χριστιανοί στην ταυτότητα, θα σωθούν οι λίγοι. Θα το λεγα αυτό, το λείμμα, ίσως ίσως υπάρχει και σ' αυτόν τον κλήρο. Παντού υπάρχει. Μήπως δεν είχαν παρασυρθεί στην εποχή του Ισραήλ με τις πτώσεις και τους παρασυρμούς του, δεν είχε παρασυρθεί και ο κλήρος; σε φοβερό βαθμό οι λέβητες είχαν παρασυρθεί. Οχι όλοι. Οχι όλοι. Όσοι δεν θέλησαν να παρασυρθούν έφυγαν από το βόρειο βασίλειο και πήγαν στο νότιο βασίλειο. Που διατηρούσε την λατρεία του αληθινού Θεού. Ετσι θα σας έλεγα, αν έχουμε αυτήν την εσωτερική πληροφορία, ότι αποτελούμε το λείμμα ἐν τῷ νῦν καιρῷ, τότε ας ακούσουμε τι έχει να μας πει επιπλέον ο Κύριος στην επιστολή του. «οὐ βάλλω ἐφ᾿ ὑμᾶς ἄλλο βάρος·» (Αποκ. 2,24) Δέν θα σας επιβάλλω άλλο βάρος, κρατήσατε όμως εκείνο που έχετε έως ότου ξανάρθω.

Βαρυσήμαντος λόγος αγαπητοί μου αυτός του Κυρίου. Βαρυσήμαντος. Ας το προσέξουμε. 

Τί είναι εκείνο το οποίο έχουμε και το οποίο εντελλόμαστε από τον Κύριο να το κρατήσουμε; Είναι το Ευαγγέλιο Του. Εκείνο που έχεις. Αλλο βάρος δεν θα σου βάλω. Δεν θα σου γράψω παραπάνω Ευαγγέλια. 

Αυτό μόνο, το Ευαγγέλιο, αυτό είναι που σου βάζω στα χέρια σου και σου το ονομάζω βάρος. Είναι η πίστη του Χριστού. Αλλά ολόκληρη η πίστη του Χριστού. Ανόθευτη. Όπως μας την παρέδωσαν οι Απόστολοι και οι Πατέρες της Εκκλησίας μας.

   Αλλά σκεφτήκαμε αγαπητοί μου αυτόν τον θησαυρό τον οποίο μας παρέδωσε ο Κύριος; Τί ακριβώς είναι; Σκεφτήκαμε τι πλούτος ανεκτίμητος είναι; Και εμείς οι Ορθόδοξοι έχουμε αυτόν τον πλούτο, που αν έπρεπε να τον καταγράψουμε θα μέναμε άφωνοι μπροστά στον όγκο της τιμής του, άν έχει τιμή. Κι' αν μπορούσαμε ποτέ να καταγράψουμε ό,τι ακριβώς σαν θησαυρό έχουμε; Μόνο μία κατανομής αναφορά θα κάνουμε σε αυτόν τον θησαυρό για να μπορέσουμε κάπως να εκτιμήσουμε τα πράγματα.

    Και πρώτα-πρώτα είναι η Αγία Γραφή. Πελώριος θησαυρός. Η Αγία Γραφή. Άν κάποτε μαθαίναμε τί είναι η Αγία Γραφή, ειδικότερα η Καινή Διαθήκη, ειδικότατα γραμμένη στην Ελληνική γλώσσα. Αυτό για μας τους Έλληνες - σε ελληνικό ακροατήριο μιλάω αυτήν τη στιγμή - για μας τους Έλληνες. Στην Ελληνική γλώσσα.

    Ακόμα η Θεία Λειτουργία. Ω, η Θεία Λειτουργία! Δια της οποίας έχουμε το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, δηλαδή το σώμα και το αίμα του Χριστού. Αυτές τις Δεσποτικές σάρκες. Με τις οποίες γινόμαστε σύσσωμοι και σύναιμοι.

    Είναι οι επτά (7) Οικουμενικές Συνόδοι Και οι τοπικές Σύνοδοι. Με τους ιερούς τους κανόνες, που ρυθμίζουν τον ηθικό βίο και την κατοχύρωση των δογμάτων της πίστεώς μας, που είναι τα κάγκελα εκείνα, που δεν μπορούμε να πέσουμε έξω στην πλάνη και να χάσουμε την σωτηρία.

     Τέταρτον, είναι τα σοφά συγγράμματα των Πατέρων της Εκκλησίας μας, και προπαντός των Ελλήνων Πατέρων της Εκκλησίας μας.

    Είναι ο μοναχισμός, ο οποίος με τα άπειρα άνθη του, έδωσε αγαπητοί μου τα 8/10 των αγίων της Εκκλησίας μας. Θα δείτε ότι οι περισσότεροι άγιοι, κατά συντριπτική πλειοψηφία, προέρχονται από τον μοναχικό βίο. Αυτός ο οποίος τόσο βάλλεται, αλλά βάλλεται γιατί απλούστατα έχει αξία.

    Ακόμη έχουμε απαράμιλλες ιερές ακολουθίες. Που όταν έρχονται οι ξένοι να παρακολουθήσουν ή δοθεί καμία ακολουθία στην Ευρώπη ή όπου αλλού, μένουν έκπληκτοι. Αυτοί οι μαύροι αγαπητοί μου στην Αφρική προσελκύονται με μόνη από την Λειτουργία μας. Κι αν θέλετε να σας πω και ένα ιστορικό, η Ρωσία έγινε Ορθόδοξη Χριστιανική τον 10ο αιώνα, - και η Ρώμη έχει την παρουσία της, και μάλιστα τις επιρροές της, και κατά έναν τρόπο φοβερά έντονο ώς ο Δυτικός κόσμος - η Ρωσία έγινε Ορθόδοξη και εξαρτήθηκε από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως από τι λέτε; Από το μεγαλείο της Θείας Λειτουργίας και την μουσική. Έμειναν έκπληκτοι. Είπαν εδώ κατεβαίνει ο ουρανός. Γιατί υπήρχε αυτή η ιεροπρέπεια. Άν ξέραμε κάποτε τί είναι όλες αυτές οι ακολουθίες, οι οποίες δέν είναι τίποτε άλλο, πού εάν τις βλέπαμε στη σειρά τους, δεν είναι παρά μία 24ωρη αδιάλειπτη λειτουργία και δοξολογία προς τον Άγιο Τριαδικό Θεό.

    Είναι ακόμη, έβδομον, η δογματική εικονογραφία. Και η Δύση ζωγραφίζει, ζωγραφίζει όμως ζωγραφιές. Ενώ αυτή η δογματική αγιογραφία είναι κάτι ανεπανάληπτο και απαράμιλλο.

    Η άφθονος εκδιδομένη και ανέκδοτος υμνογραφία. Ποιός πότε θα μπορούσε να ασχοληθεί εκατοντάδες χρόνια, για να βγάλει από τα μουσεία και από τις βιβλιοθήκες, όχι μόνο στον Ελλαδικό χώρο, αλλά σε όλο τον κόσμο. Τα μουσεία της Ευρώπης, της Αμερικής, όλος αυτός ο όγκος, ο ανέκδοτος όγκος Πατέρων, υμνογραφίες κλπ, ποιός θα μπορούσε; Ανέκδοτα πράγματα, φοβερά, πλήθος, όγκος καταπληκτικός, απ' ό,τι σώθηκε από τις αλλεπάλληλες καταστροφές που έχουν υποστεί τα κειμήλια αυτά.

    Η μουσική. Θα 'λεγα η βυζαντινή μουσική. Αλλά για να απλωθώ σ' ολόκληρο τον ορθόδοξο κόσμο, θα έλεγα η ιεροπρεπής μουσική. Γιατί ίσως κάπου αλλού οι Ορθόδοξοι να μην έχουνε βυζαντινή μουσική. Γι' αυτό το λέω αυτό. Και ποιά είναι αυτή η ιεροπρεπής; Δέν είναι αυτή η θυμελική μουσική. Δέν είναι οι κορώνες της Δύσεως. Μπορεί να είναι ωραία τέχνη, αλλά δεν είναι όμως ιεροπρεπής. Δέν είναι ιεροπρεπής. Ποτέ ο άνθρωπος δεν ανεβαίνει ολόκληρος στον ουρανό με εκείνη την μουσική. Διότι απλούστατα του ικανοποιεί μόνο ένα καλλιτεχνικό αίσθημα. Της Δύσεως. Εδώ δέν έχουμε μια μουσική που απλώς θα τέρψει, αλλά μια μουσική που θα προκαλέσει το δέος, τον φόβο, την δόξα του Θεού κατά ένα αληθινά ορθόδοξο ήθος.

   Έχουμε ακόμη τους Μάρτυρες. Τους αγίους, τους οσίους. Τέλος, έχουμε τα άγια λείψανά τους, θησαυρός ανεκτίμητος. Όλα αυτά που σας είπα πολύ σύντομα και κατά τομείς, συνιστούν αυτό που λέμε Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία.

   Και τώρα τίθενται τα εξής ερωτήματα:

1) Είναι δυνατόν να αμφισβητηθεί αυτός ο θησαυρός; 

2) Είναι δυνατόν αυτός ο θησαυρός που αναφέραμε, να θεωρηθεί πολύς και βαρύς και συνεπώς να περικοπή;

3) Είναι δυνατόν θησαυρός αυτός, να θεωρηθεί πεπαλαιωμένος και συνεπώς να χρήζει αναθεωρήσεως και αναπροσαρμογής;

Και όμως αγαπητοί μου. Και τα τρία ερωτήματα δυστυχώς έχουν θέση στην εποχή μας.

   Ως προς το πρώτο, είναι να αμφισβητηθεί ο θησαυρός αυτός; Μάλιστα. Και ποιοι είναι εκείνοι οι οποίοι αμφισβητούν τον θησαυρό αυτόν; Είναι οι υλιστές, οι άθεοι και οι εχθροί συνειδητοί και ασυνείδητοι, της Εκκλησίας. Αυτοί αμφισβητούν αυτόν τον θησαυρό. Είναι όλοι εκείνοι που δεν θέλουν να βλέπουν ή να ακούν ούτε Χριστό ούτε Χριστιανούς. Είναι εκείνοι που είναι έτοιμοι, αρκεί να τους δοθεί η ευκαιρία να ασκήσουν διωγμό εναντίον της Εκκλησίας του Χριστού. Και είναι κάτι που έγινε πάντοτε, γίνεται και θα γίνεται, μέχρι που να τελειώσει ο κόσμος αυτός. Το γιατί; Απλούστατα γιατί πίσω από αυτούς τους διώκτες του Χριστιανισμού βρίσκεται ο μισόκαλος διάβολος. Αυτός που μισεί την Εκκλησία και ζήτα να την ξεθεμελιώσει.

    Ποιοι είναι εκείνοι, ως προς το δεύτερο ερώτημα αν ο θησαυρός μπορεί να θεωρηθεί πολύς και βαρύς και συνεπώς να τον κόψουμε. Να κόψουμε από τη Θεία Λειτουργία γιατί είναι μεγάλη. Να κόψουμε από την ηθική του Ευαγγελίου γιατί πάλιωσε. Να κόψουμε από τις εντολές, μάλιστα εκείνο το "ού μοιχεύσεις" με την ευρεία του έννοια εννοείται, γιατί περιλαμβάνονται μέσα όχι η μοιχεία με την στενή έννοια εννοείται, αλλά πάν σαρκικό αμάρτημα. Η πορνεία, οι εξωγαμικές σχέσεις να το πω μ' έναν σύγχρονο τρόπο. Ή ακόμα οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις και όλα εκείνα τα κατασκευάσματα της εποχής μας. Εν όψει όλων αυτών, στα οποία όλα αυτά, τα συμπεριλαμβάνει η εντολή "ου μοιχεύσεις", πρέπει κάνουμε μια αναθεώρηση και γίνεται αυτή η αναθεώρηση. Γίνεται. Άν πρέπει να θεωρούμε αυτό κακό, ευτυχώς όχι από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας τουλάχιστον επισήμως, ο Θεός να βάλει το χέρι του, αλλά από τις παραφυάδες του Χριστιανισμού, δηλαδή προτεστάντες κυρίως, οι οποίοι αρχίζουν  να αναθεωρούν, να λέγουν ότι αυτό δέν πρέπει να είναι έτσι, πρέπει να είναι έτσι κ.ο.κ και λοιπά και λοιπά. Γι' αυτούς τι θα λέγαμε; Είναι πραγματικότητα σας είπα αυτά τα πράγματα. Απλούστατα είναι εκείνοι που επιθυμούν να περικόψουν τον πλούτο της, επειδή έχουν περιπέσει στο βαρύτατο καί θανάσιμο αμάρτημα της ακηδίας και μάλιστα κατ' εξακολούθηση. Ποιο είναι αυτό το αμάρτημα; Είναι εκείνοι που τους έχει καταλάβει ο βαρύς ύπνος του κοσμικού φρονήματος και τους φαίνεται φοβερά βαρύς ο Χριστός και οι απαιτήσεις του. Κι έτσι θέλουν να περικόψουν. Το καταλαβαίνετε αγαπητοί μου ότι σήμερα οι χριστιανοί μας πάσχουνε, πάσχουμε όλοι μας, και εγώ που σας μιλώ, απο την ακηδία κατ εξακολούθηση; Όταν δεν έχουμε την όρεξη, το ενδιαφέρον, να ζήσουμε πνευματική ζωή. Δεν έχουμε την διάθεση να ανέβουμε σκαλοπάτια, αλλά καρκινοβατούμε, περπατάμε Δηλαδή σαν τον κάβουρα, τότε πέστε μου, μας χαρακτηρίζει ή δεν μας χαρακτηρίζει το αμάρτημα της ακηδίας; Αυτής της πνευματικής τεμπελιάς; Της ραθυμίας; Είναι εκείνο που έλεγε σήμερα ο Απόστολος Παύλος, στην προς Εβραίους επιστολή του 2ο κεφάλαιο: «πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν, (στην Π/Δ) /πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας;» (Εβρ. 2, 2 - 3) Εμείς πώς θα ξεφύγουμε από την τιμωρία του Θεού; Μόνο γιατί αμελήσαμε την σωτηρία. Μόνο γιατί αμελήσαμε. Όχι γιατί σταθήκαμε εχθρικοί απέναντι στην πίστη, αλλά γιατί αμελήσαμε. Βλέπετε ότι η αμέλεια είναι βαρύ αμάρτημα; Και πάσχουμε σήμερα. Η όποια ακηδία μας φτάνει μετά στην πνευματική αναισθησία. Ετσι λοιπόν όταν οι άνθρωποι βαρύνονται πλέον τους βλέπετε και θέλουν να περικόπτουν. 

   Ακούστε τι λέγουν: Γιατί να είναι η Θεία Λειτουργία τόσο μεγάλη; Γιατί να είναι τόσο; Και ακούω το εξής επιχείρημα, το έχω ακούσει πάρα πολλές φορές. "Σήμερα ο κόσμος είναι κουρασμένος,." Α, δέν μπορεί να κάθεται στην Εκκλησία, κουρασμένος έ; Δέν είναι κουρασμένος όταν τρέχει από 'δώ και από 'κεί Σαββατοκύριακο; Να τρέχει στα ποδόσφαιρα, να  ξελαρυγγίξεται να φωνάζει υπέρ της ομάδος του, ή ό,τι άλλο, και να βγαίνει βραχνιασμένος από τα γήπεδα; Εκεί δέν κουράζετε; Όταν χορεύουν σε πάρτυ και αλαφιάζονται, εκεί δέν κουράζονται; Όταν τρέχουν σε εκδρομές χιλιάδες χιλιόμετρα, δέν ξέρω, τρέχουν, ν τρέχουν, τρέχουν, εκεί δέν κουράζονται; Στην Εκκλησία θα κουραστούνε άμα σταθούν μια-δυο ώρες; Αυτό θα πει ακηδία βαριάς μορφής κατ εξακολούθηση.

    Τρίτον, είναι εκείνοι οι οποίοι λέγουν ότι πάλιωσε, πάλιωσαν πολλά πράγματα και χρειάζονται αναπροσαρμογή. Όχι να τα περικόψουμε αλλά να προσαρμόσουμε. Κι αυτοι το ίδιο αγαπητοί μου, που θεωρούν παλαιωμένο τον πλούτο και τον θησαυρό της Εκκλησίας και ζητούν δήθεν την ανανέωση και την πρόοδο και λοιπά, και αυτοί το ίδιο έχουν καταληφθεί από την ακηδία, από το κοσμικό φρόνημα, αλλά το κρύπτουν. Και δεν λέγουν να περικόψουμε αλλά να, προσπαθούν δήθεν να αλλάξουν την προσφορά της Εκκλησίας ως δήθεν υποκειμενική στο χρόνο και συνεπώς δύσχρηστη.

    Αλλά ας μείνουμε στις δύο τελευταίες περιπτώσεις, στα δύο τελευταία επιχειρήματα, ως προς τον θησαυρό που μας έβαλε ο Κύριος. "Εκείνο που έχεις κράτησέ το έως ότου έλθω." Για το πρώτο δεν γίνεται λόγος, οι άνθρωποι αυτοί οι άθεοι, οι υλιστές δεν έχουν τίποτα να απαντήσουν, να πούν, και φανερή η απάντηση σ' αυτούς. Θα μείνουμε στις δύο τελευταίες περιπτώσεις που ζητούν να περικόψουμε ή να ανανεώσουμε δήθεν.. Ότι παλαιώθηκε ο Χριστιανισμός.

   Αγαπητοί προσέξτε πολύ. Ολόκληρος ο Χριστιανισμός είναι μία παράδοσις. Παράδοση όταν λέμε εννοούμε, πάν ό,τι μας παραδόθηκε υπό του Χριστού, των Αποστόλων και των Πατέρων. Ε, αυτή η παράδοση όπως το λέγει ο Κύριος "Κράτα αυτό που έχεις, έως ότου έλθω." "Εγώ σου το έδωσα και θα το κρατάς έως ότου ξαναγυρίσω κατά την Δευτέρα μου Παρουσία." Αλλά η Εκκλησία είναι αυτό το σώμα του Χριστού. Είναι αυτός ο ίδιος ο Χριστός. Συνεπώς, τί είναι παράδοση; Ο ίδιος ο Χριστός. Αυτό είναι παράδοση. Ο ίδιος ο Χριστός. Αλλά ο Χριστός παλιώνει; Έχει μέρη τα οποία μπορούν να αποβάλλονται κατά το δοκούν; Όπως μας έρθει;

   Λέγει ο Απόστολος Παύλος στην προς Εβραίους επιστολή του « Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας.» (Εβρ. 13,8) Και χθες και σήμερα και αύριο και αιωνίως ένας είναι ο Χριστός. Ατόφιος, ακέραιος, αμέριστος, ανόθευτος. Καταλαμβάνει μ' άλλα λόγια το παρελθόν εξίσου με το παρόν και το μέλλον. Ποιά λοιπόν ανανέωση, ρωτάμε, είναι δυνατόν να έλθει στον Χριστό; Τον Χριστό τον παρουσιάζει ολόκληρο η Αγία Γραφή. Κάθε αλλοτρίωση της Αγίας Γραφής είναι και αλλοίωση του Χριστού.

   Τότε ρωτάμε: Που στρέφεται αυτή η μανία της ανανεώσεων ή της περικοπής; Στους ιερούς κανόνες που ενοχλούν τόσο πολύ; Στην Θεία Λειτουργία που και αυτή ενοχλεί τόσο πολύ; Στην εικονογραφία που δεν την καταλαβαίνουμε σήμερα; Πού αλήθεια επιτέλους μπορεί να βρίσκεται αυτή η μανία της ανανεώσεως; Λοιπόν ακούστε αγαπητοί μου. Ακούστε και να το θυμόσαστε. Ολα αυτά που αναφέραμε προηγουμένως, όλα αυτά, όλα αυτά είναι έκφραση και ερμηνεία ακριβεστάτη της όλης της Αγίας Γραφής, του όλου ακεραίου και αναλλοιώτου Χριστού. Δέν μπορείς λοιπόν να κόψεις τίποτα. Θα το πω για να σας τυπωθεί με πιο απλά λόγια. Η αγιογραφία· να βγάλεις να βάλεις, εκφράζει τον Χριστό ατόφιο; Οι ιεροί κανόνες; το ίδιο. Τα δόγματα; το ίδιο. Η Θεία Λειτουργία; Όλα αυτά εκφράζουν τον ένα Χριστόν. Ατόφιο. Ανόθευτο. Ακέραιο. Όπως μας τον παρουσιάζει η Αγία Γραφή. Γιατί όλα αυτά που σας είπα προηγουμένως, είναι έκφρασις και ερμηνεία της Αγίας Γραφής. Του ενός μονού Χριστού. Αλλά όταν επιμένουν, αυτοί που επιμένουν να ανανεωθεί η Εκκλησία, να ανανεωθεί ο Χριστός και το Ευαγγέλιο και η παράδοση, να ανανεωθούν όλα αυτά, λέγοντες ότι έχει γεράσει ο Χριστιανισμός.. Θα 'χαμε να πούμε ότι δεν γέρασε ο Χριστιανισμός, ούτε ο Χριστός, οι χριστιανοί μαραζώσανε. Οι πιστοί μαραζώσανε. Τώρα το γιατί μαραζώσανε αγαπητοί μου, είναι μία άλλη ιστορία. Μαραζώσανε φοβερά οι χριστιανοί μας. Κι όταν μαραζώνει κανείς, τότε νομίζει πως φταίει αυτό που είναι έξω από αυτόν. Φταίει κάτι που είναι μέσα σ' αυτόν. Εμείς φταίμε, δέν φταίει ο Χριστιανισμός. Αυτός δέν χρειάζεται αναγέννηση· εμείς χρειαζόμαστε αναγέννηση. Όταν συνεπώς θα λέγαμε ότι επιθυμούμε μία ανανέωση, αυτή πρέπει να στραφεί σ' εμας και όχι στην παράδοση της Εκκλησίας. Και αυτήν την αναγέννηση αν μου πείτε, πώς θα την πετύχουμε; Όταν προσεγγίσουμε την παράδοση της Εκκλησίας μας ακεραία, ανόθευτη, χωρίς περιτομές, χωρίς ακρωτηριασμούς, χωρίς εκσυγχρονίσεις. Γι' αυτό αγωνίζεται η Εκκλησία· δέν είναι στενοκέφαλη μέσα στους αιώνες η Εκκλησία. Οι Πατέρες δέν ήταν στενοκέφαλοι όταν αγωνίζονταν να διατηρήσουν ακέραιη και ανόθευτη την παράδοση της Εκκλησίας. Γιατί ήξεραν πολύ καλά ότι από αυτήν την ακέραιη παράδοση, θα βγει και σωστή σωτηρία. Μάλιστα, έτσι σαν ένα παράδειγμα, εν παρόδω, όσες φορές στην εποχή μας έγινε μία προσπάθεια μιάς ανανεώσεως μερικών πραγμάτων, δεν κατέληξε παρά σε μία γελοιότητα. Κι εδώ στην Ελλάδα έγιναν κάτι απόπειρες πειραμάτων, στην Ευρώπη περισσότερο, και διαβάζουμε στις εφημερίδες και τραβάμε τα μαλλιά μας. Λέμε, η Λειτουργία όπως προσφέρεται είναι ακατανόητη, δύσκολη σήμερα, δέν μιλάει στις καρδιές των νέων. Τί μιλάει στις καρδιές των νέων; η Πόπ μουσική. Θα βάλουμε Πόπ μουσική λοιπόν. Βάλανε Πόπ μουσική μέσα στην Εκκλησία, κιθάρες, όπως ακριβώς πάμε σε ένα θέατρο επιθεωρήσεων. Ελαφρύ θέατρο, και βλέπουμε εκεί επάνω στη σκηνή, τους τραγουδιστάδες εκεί με τις κιθάρες τις ηλεκτρικές και δεν ξέρω τί.. Βέβαια, πατείς με πατώ σε η νεολαία. Αλλά, επειδή όλα αυτά τα βρίσκουνε και έξω και τόσο πλούσια μάλιστα, δέν ξανά πατάνε μετά πιά. Και το κριτήριο είναι το εξής: Έφερες κόσμο μέσα στην Εκκλησία, πού τον έφερες; Τί είναι η Εκκλησία; Η Εκκλησία τί είναι; Τέσσερα ντουβάρια είναι η Εκκλησία; Ωραία τον έφερε στον κόσμο μέσα στην Εκκλησία· Εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού, δέν είναι τα τέσσερα ντουβάρια. Ενσωμάτωσες αυτόν τον κόσμο μέσα στο σώμα του Χριστού; Ενσωματώνω τον κόσμο, το πλήθος μέσα στο σώμα του Χριστού, θα πεί το εκκλησιαστικοποιώ το πλήθος, δηλαδή το σώζω. Το έσωσες; Με την μουσική αυτή το έσωσες; Άστε για το κήρυγμα, άστε.. Και στο ραδιόφωνο θα ακούσετε κάτι γλυκανάλατα πράγματα. Δήθεν όλα αυτά για να προσελκύσουμε τον κόσμο. Γιατί όλα αυτά τα πειράματα; Το αποτέλεσμα είναι αγαπητοί μου να καταλήγεται μία γελοιότητα. Γελοιοποιούμε στο τέλος την πίστη. Την γελοιποιούμε και δεν το καταλαβαίνουμε. Είναι το αποτέλεσμα αυτής της μανίας του εκσυγχρονισμού πραγμάτων που δεν εκσυγχρονίζονται. Υπάρχουν στοιχειώδη πράγματα, τα οποία ναί μπορούν να παίρνουν τηβ μορφή της εποχής τους. Δέν μπορούμε να προχωρήσουμε περισσότερο. Αυτό είναι πολύ στοιχειώδες.

    Εάν κάποτε ο ναός χτιζόταν έτσι και τώρα τον χτίζουμε με άλλο υλικό, εάν κάποτε είχαμε κεριά και τώρα βάζουμε το ηλεκτρικό, αυτά δέν έχουν τίποτα το ιδιαίτερο να συγχρονίσουν που να πείραζε. Θα βάλουμε τώρα Πόπ μουσική μέσα; Και άλλα και άλλα και άλλα πολλά πράγματα; Ή, όπως είναι στις Ορθόδοξες δυστυχώς εκκλησίες, που έχουνε πάθει μεγάλη φθορά, λίγοι μόνο Ορθόδοξοι κρατάνε και πολύ καλά μάλιστα, στο εξωτερικό, όταν από πάνω είναι εκκλησία και από κάτω είναι αίθουσα χορού και στα σκοτεινά ανεβαίνουν οι νεαροί και οι νεαρές, μες την εκκλησία που είναι βέβαια άδεια την ώρα που γίνεται η διασκέδαση κάτω στην αίθουσα, και εκεί επιδίδονται σε ό,τι επιδίδονται, εκείνοι που συνήθως είναι θαμώνες των κέντρων διασκεδάσεων και των πάρτυς. Και αυτό εν ονόματι να προσελκύσουμε τους νέους μας για να είναι Ορθόδοξοι χριστιανοί; Αδιανόητο. Εάν τον σώζω τον άλλον ή δέν τον σώζω, αυτό μετράει, αυτό ποντάρει, αυτό ζυγίζει. 

    Ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, αυτός ο ιστορικός μας, έλεγε το εξής "Ενώ όλα τα έθνη, έχουν ανάγκη, για να προοδεύσουν να κοιτάζουν εμπρός, το Ελληνικό έθνος για να προοδεύσει πρέπει να κοιτάζει πίσω." Τί εννοούσε όταν έλεγε ότι το Ελληνικό έθνος για να προοδεύσει πρέπει να κοιτάζει πίσω; Γιατί θα 'θελα να περιορίσω λίγο τα πράγματα στον δικό μας χώρο, εδώ στη γειτονιά μας, στον δικό μας χώρο. Πρέπει να στρέφεται το Ελληνικό έθνος πίσω, προς τις πηγές του, προς τις ρίζες του, προς την Ιστορία του. Βλέπετε πόσος αγώνας γίνεται να καταστρέψουμε τις ρίζες μας; Να καταστρέψουμε την Ιστορία μας; Βλέπετε πόση προσπάθεια γίνεται στην εποχή μας; Κι όμως, άμα αποκοπούμε από τις ρίζες μας τι κάνουμε; Δέν θα προκόψουμε. Το ίδιο συμβαίνει, μή μου πείτε αδιόρθωτα και αθεράπευτα συντηρητικό, είναι η πραγματικότητα αυτή. Δέν είμαι ούτε προοδευτικός εγώ που σας μιλάω, ούτε συντηρητικός. Δέν είμαι τίποτα από όλα αυτά. Βλέπω την πραγματικότητα τίποτε άλλο. Όταν βλέπει κανείς τις επιπτώσεις, δεν βγάζει συμπεράσματα; Είναι τόσο απλό. Έτσι λοιπόν το ίδιο συμβαίνει και με την Εκκλησία· για να ανανεωθεί πρέπει να στρέφεται προς τους θησαυρούς της· προς τα παραδομένα, προς τις πηγές της. Εκεί πρέπει να στρέφεται η Εκκλησία, στους Πατέρες της· κι απο εκεί θα πάρει εκείνο το γνήσιο, το σωστό, για να ανανεωθεί. Έτσι, θα λέγαμε, ανανέωση δεν σημαίνει κατάργηση ή αλλοίωση κάθε προηγουμένου πράγματος και ανάπτυξη νέων θεολογικών θεωριών κλπ. κλπ.ή αναζήτηση νέων σχημάτων, που πολλές φορές θέλουμε να βρούμε κι αυτά τα νέα σχήματα στα κηρύγματά μας, στην ποιμαντική μας, νέα σχήματα και νέες ιδέες· αλλά ανανέωση είναι η αναζήτηση και η θεολόγηση και η αξιοποίηση υπάρχοντος υλικού. Αυτό που υπάρχει, αυτό που είναι κατατεθημένο, αυτός ο χρυσός, να τον βαθύνω, να τον ανακαλύψω και να τον προσφέρω πάντοτε τον ίδιον. Αυτό θα πή ανανέωσις. Άν το θέλετε, ένα πείραμα έχει γίνει. Έγινε από τους Ρώσσους της διασποράς, τους Ορθοδόξους. Οι μορφωμένοι, οι διανοούμενοι αυτοί, όταν έφυγαν από την Ρωσία, δημιούργησαν σχολές, ινστιτούτα κλπ, έγραψαν βιβλία. Δέν έκαναν τίποτα άλλο, παρά πήραν τους Πατέρες της Εκκλησίας μας και τους παρουσίασαν. Θεωρήθηκε κάτι καταπληκτικό. 

   Όταν έγραψε ο Βλαδίμηρος Λόσκι την "Μυστική θεολογία της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας" αυτό το θαυμάσιο βιβλίο, - έχει μεταφραστεί Ελληνικά, το συνιστώ, όσοι νομίζετε ότι μπορείτε να το διαβάσετε -, θαυμάσιο βιβλίο, θα δείτε στην βιβλιογραφία του, ο 'άγιος Ισαάκ ο Σύρος είναι ως επί το πλείστον, ο 'άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, πρό παντος ό Ισαάκ ο Σύρος, ο ασκητής. Όταν το παρουσίασε αυτό ο Β. Λόσκι, στην Γαλλία, στο Παρίσι, όταν το εξέδωκε, Γαλλικά, το εξέδωκε, η Ευρώπη έμεινε κατάπληκτη και είπε : "Αυτή είναι η Ορθοδοξία;" Αυτή είναι η Ορθοδοξία; Ε, αυτή είναι η Ορθοδοξία! Το υλικό που ήταν κατατεθημένο, το βγάλαμε απο την αφάνεια, το δουλέψαμε και το προσφέραμε. Αυτό το κατατεθημένο, των Συνόδων, τα λόγια των Πατέρων, η Αγία Γραφή ερμηνευμένη από τους Πατέρες της Εκκλησίας μας. Αυτό, γυαλίζει, εκπλήσσει, αρκεί να προσφερθεί ατόφιο, καθαρό, χωρίς νοθείες, απερίτμητο και ακέραιο.

   Πρέπει να σας πω ακόμη ότι αυτή η ανανέωση όπως την εννοούνε, οι κοσμικώς φρονούντες όπως εννοούν την ανανέωση, έχει τρομερές συνέπειες. Προηγουμένως σας ανάφερα μία περίπτωση, αλλά θά 'θελα να σας έλεγα και το εξής' Όταν αρχίσουμε να κάνουμε ανανεώσεις, είτε περικοπές, είτε ανανεώσεις και αναθεωρήσεις, τότε αρχίζουμε να χάνουμε, να χάνουμε τα μέτρα και τα κριτήρια της αληθείας. Και τότε έχουμε μία ταχεία πτώση στην εκκοσμίκευση. Όπως έχουμε μίαν νέα θεωρία την λεγομένη περιπτωτική ηθική. Δηλ.είναι ένα είδος διαλεκτικής που συμβαίνει στον χώρο της πίστεως. Ένα είδος διαλεκτικής δηλ. όπως το ξέρετε. Εσύ έχεις την άποψή σου, εγώ έχω την άποψή μου, ε, κουβεντιάζουμε, βγάζουμε μία καινούρια άποψη, αυτή η καινούρια πάλι γίνεται θέσις, προχωράει σε μία άρση, έχουμε μία σύνθεση, κ.ο.κ.,ξέρετε την μέθοδο της διαλεκτικής. Ξεκινάμε έτσι συνήθως αυτήν την διαδικασία της διαλεκτικής, ακολουθείται κατα την ανανέωση και κατά το φρεσκαρισμα δήθεν της Εκκλησίας και της πίστεως.

   Σας είπα όμως ότι έχομε ταχυτάτη, κατακόρυφο πτώση, απωλείας μέτρων και κριτηρίων. Ενα θα σας αναφέρω, σάς τό έχω πει πολλές φορές, κατήντησε πιά κλασσικό. Πρό ετών, - αλλά και το κακό όσο πάει γίνεται χειρότερο -  όταν ακούγαμε ότι, ο αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι είχε λάβει μέρος στην αμνήστευση της ομοφυλοφιλίας, είπαμε, εγώ το είπα προσωπικά, - πρό του 1960 αυτό - είπα : Καλά, αυτός ο άνθρωπος μπορεί να έβγαλε πανεπιστήμια, να είναι σοφός, να διάβασε κοινωνιολογίες και κόντρα κοινωνιολογίες και ιστορία των θρησκειών, Ιστορίες, ό,τι θέλεις να διάβασε και να σπούδασε, δέν άνοιξε ποτέ του αυτός ο άνθρωπος την Αγία Γραφή, να δει απλά - απλά, τί λέγει η Αγία Γραφή γι αυτό το αμάρτημα; Ότι δέν είναι αρρώστεια αλλά είναι αμάρτημα; Γιατί όμως δέν το έβλέπε ως αμάρτημα; Δέν άνοιξε τήν Αγία Γραφή; Η απορία μου. Αν μπορείτε να μου την λύσετε. Πιστεύω να είναι και δική σας απορία αυτή. Απλούστατα, όταν αρχίζει η διαλεκτική στον χώρο της θρησκείας, αρχίζει η απώλεια του κριτηρίου της αληθείας. Αυτό είναι όλο. Αυτή είναι η απάντηση. Χάνεται το κριτήριο της αληθείας. Αυτή είναι η τρομερή συνέπεια, όταν αρχίζωμε να εκσυγχρονίζουμε, δήθεν την πίστη. Με καταλάβατε; Με καταλάβατε; Εδώ, παράδοση θα λέγαμε δέν σημαίνει απολίθωση βεβαίως έ; Αλλά ζωή και συνέχιση ζωής.

   Δέν θα 'πρεπε να παραλείψω να σας πώ κάτι που είναι κι' αυτό της μόδας, είναι μια καινούργια θεωρία αυτή. Να σας την πώ και αυτήν την θεωρία. Λέγεται η θεωρία αυτή "Η επανάληψη της αληθείας". Ξέρετε τι είναι αυτό; Ακούσατέ το. Αυτή τη στιγμή υπάρχει Εκκλησία στην Λάρισα. Εμφανίζονται οι Πεντηκοστιανοί, με την επωνυμία Χ.Ο.Ε. (Χ-ριστιανική Ο-ργάνωση Ε-ιρήνης), που είναι υπό τους αδελφούς Χασιώτη. Πολλές φορές έχουμε μιλήσει, πιστεύω ότι είσαστε όλοι ενημερωμένοι για το θέμα αυτό, και δέν φαντάζομαι να παρασυρθεί κανείς, να πάει μέχρι την πόρτα εκείνη. Εάν τους ρωτήσετε, τί είναι εκείνο που θέλετε εσείς να κάνετε το παραπάνω; Ώστε δεν σας ικανοποιεί η Εκκλησία, αυτό το οποίο δίδει; Θα σας απαντήσουν, και μαζί μ' αυτούς θα σας απαντήσουν όλες αυτές οι παραφυάδες των αιρετικών, μα χιλιαστές είναι, μα πρωτεστάντες με όλες τις παραφυάδες τους. Ξέρετε ποιό είναι το επιχείρημά τους; Ένα είναι το επιχείρημά τους. "Γυρίζουμε πίσω στις πηγές". Διότι τα πράγματα φθάσαν σε ένα κατάντημα, σ ένα ξέφτισμα και γυρίζουμε πίσω στις πηγές. Κατ' ανάγκη, όταν γυρίσης πίσω στις πηγές, ποιες πηγές; Διαβάζοντας φερ' ειπείν τις "Πράξεις των Αποστόλων", πώς ζούσαν οι χριστιανοί την εποχή εκείνη, έτσι θα ζήσουμε κι εμείς. Είναι πασίγνωστο αυτό το επιχείρημά τους. Όταν όμως γυρίσεις πίσω, αρνείσαι κατ' ανάγκη όλη την παράδοση, την οποία μάλιστα λες ότι έχει ξεφτίσει. Ακόμη αρνείσαι και τους Πατέρες της Εκκλησίας μας. Είναι γνωστό, ότι οι πρωτεστάντες αρνούνται τους Πατέρες της Εκκλησίας. Ειναι γνωστό αυτό. Αλλά όταν λες να γυρίσεις πίσω, έχεις της επανάληψη της αληθείας.

   Ακούστε την θεωρία αυτή. Επανάληψη της θεωρίας δηλ. προχωρήσαμε, προχωρήσαμε, προχωρήσαμε.. αστοχήσαμε, φτάσαμε σε ένα αδιέξοδο. Λοιπόν, μ' ένα σαλτο, μ' ένα ιστορικό σάλτο 2000 χρόνια, αν είναι δυνατόν να γυρίσουμε πίσω. Είναι δυνατός αυτός ο σάλτος; Και ύστερα τί σημαίνει αλήθεια; Αλήθεια αγαπητοί μου δέν είναι η αρχαίοτης. Όπως πολύ σωστά τονίστηκε, δέν είναι το "TESTES ANTIQUITATIS", αλλά είναι το "TESTES VERITATIS" Η αλήθεια. Η μαρτυρία της αληθείας. Της αληθείας, και όχι της αρχαιότητας. Δέν μπορείς να πεις, θα γυρίσω πίσω στήν αρχαία εποχή, γιατί εκεί θα βρώ την αλήθεια. Η αλήθεια είναι μέσα στην παράδοση της Εκκλησίας. Η παράδοση είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Ζωντανός οργανισμός που αναπνέει κινείται περπατάει και αναπτύσσεται. Αυτό είναι η παράδοση. Όταν λες θα ξαναγυρίσω πίσω, είναι σάν να λές, είμαι 80 χρονών, με εγκατέλειψαν οι δυνάμεις μου, αρνούμαι την προηγουμένη μου ιστορία, κάτι κάνω, δέν ξέρω τί, και ξαναγίνομαι πάλι ενός χρονού παιδί. Γίνεται; Είναι αφύσικο. Καί απόδειξη ότι είναι αφύσικο, το αποτέλεσμα ότι δήθεν βαρεθήκαμε, θέλουμε νέα σχήματα, επανάληψη της αληθείας. Ελάτε πιστοί, γυρίστε εδώ, ελάτε, εμείς έχουμε την αλήθεια, ελάτε να δείτε. Και βλέπετε μάλιστα καμιά φορά, εκείνοι που πάνε ευχαριστιούνται. Τόσο ευχαριστιούνται, που σου λέει, να, να.. Αστε ότι αυτοί οι άνθρωποι ποτέ δεν πλησίασαν την Εκκλησία, για να βρούνε εκεί πραγματικά την αληθινή ευτυχία, και τώρα που πήγαν εκεί, βρήκαν τα υποκατάστατα, και νομίζουν ότι είναι η ευτυχία. Απόδειξις ο κατακερματισμός· αφού λείπει η παράδοση απι 'κεί. Ο κατακερματισμός της πίστεως σ' αυτές τις παραφυαδες - ομολογιών πίστεως. Ο κατακερματισμός. Γι' αυτό έχομε εκατοντάδες ομολογίες, κατακερματισμένες, που η μιά δεν μοιάζει με την άλλη.  Σ' ένα μόνο μοιάζουν. Δήθεν να γυρίσουμε πίσω εις την μαρτυρίαν της αρχαιότητας. Δεν είναι η μαρτυρία της αρχαιότητος, άν το θέλετε, και η αίρεση είναι μαρτυρία της αρχαιότητος. Και ο αρειανισμός είναι μαρτυρία της αρχαιότητος αν το θέλετε. Δεν είναι επαρκής η μαρτυρία της αρχαιότητος, αλλά η μαρτυρία της αληθείας. Αυτή δε η μαρτυρία της αληθείας, διασώζεται μέσα κατά ζωντανό τρόπο στούς αγίους και στους Πατέρες που έχουνε την προσωπική εμπειρία για την οποία μπορούν να μας πληροφορήσουν και να μας μιλήσουν.

   Κρατούν την παράδοση.Ο Κύριος είπε "κράτει ὃ ἔχεις". Κρατούν την παράδοση, αλλά αυτό που λέγει "ὃ ἔχεις" ο Κύριος, σημαίνει λοιπόν την παραδοθείσα πίστη, η οποία καί έχει παραδοθεί από τον Χριστόν. Αυτό το "κρατήσατε" που είπε ο Κύριος, όπως αντιλαμβάνεσθε, είναι ένα ρήμα πολύ ισχυρό και εκφράζει κρατώ καλά στα χέρια μου, κι' όχι απλώς διατηρώ στήν μνήμη μου, ή στα αρχεία μου, και συνεπώς είναι κάτι το αληθινά ζωντανό. Εκείνο το "ἄχρις οὗ ἂν ἥξω (έλθω)" εως ότου έλθω, αυτό καταδεικνύει ότι αυτό που μας παρεδόθηκε, όπως μας παρεδόθηκε, οφείλουμε να το κρατήσουμε έως την Δευτέρα του Χριστού Παρουσία. Συνεπώς να το κρατήσουμε χωρίς μεταβολές, χωρίς αλλαγές χωρίς περιτομές και ανανεώσεις σε μέτρα κοσμικά. 

   Όταν χειροτονήθηκα ιερεύς αγαπητοί μου, εδώ και κάποια χρόνια, ο επίσκοπος μετά από τον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων, επήρε τον 'Αγιον 'Αρτον από το διασκάριον, και αφού έβαλε τα χέρια μου, το δεξί πάνω από το αριστερό σε σχήμα σταυρού και επ' αυτού ένα σφουγγαράκι -μούσα το λένε- έβαλε τον Αμνόν. Τον Αμνόν. Το σώμα του Χριστού. Καί όπως ήμουν μπροστά του, αφού ο ίδιος μου εναπέθεσε επί των παλαμών μου το σώμα του Χριστού μου είπε τα εξής λόγια, πού αποτελούν μέρος της χειροτονίας εις ιερέα. "Λάβε την παρακαταθήκη ταύτην και φύλαξον αυτήν έως της Παρουσίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ότε παρ' αυτού μέλλεις απαιτείσθαι αυτήν". Πάρε την παρακαταθήκη. Ποια είναι αυτή η παρακαταθήκη; Το σώμα του Χριστού! Γιατί αυτό πήρα στα χέρια μου απάνω. Αλλά το σώμα του Χριστού είναι η Εκκλησία. Δηλ. πάρε την Εκκλησία, κράτα την καλά την Εκκλησία έως ότου ξανάρθει ο Χριστός. Έως την Δευτέρα Του Παρουσία. Ο οποίος θα σου ζητήση λόγο γι' αυτήν την παρακαταθήκη που πήρες στα χέρια σου.

   Αγαπητοί μου είναι αξιαπαρατήρητο ότι κατά την χειροτονία, αφού θα γίνει ο καθαγιασμός των Τιμίων Δώρων και θα πάρει ο ιερέας στά χέρια του τον Άγιον Άρτον, έτσι όπως σας είπα, πηγαίνει πίσω από την Αγία Τράπεζα, έως ότου φθάσουμε είς το τέλος της Λειτουργίας, για να κοινωνήσουν οι πιστοί. Είναι αρκετή ώρα που πρέπει να κρατάει εκεί τον Άγιον Άρτον. Τρέμει δε πολλές φορές, ε, κινδυνεύει ίσως να πέσει ο Άγιος Άρτος Δέν έχει κανένα στήριγμα πάρα μόνον τις φούχτες. Αυτό είναι σύμβολο ότι οφείλεις, ω ιερέα, να κρατήσεις την παρακαταθήκη, τήν Εκκλησία έως το τέλος της ζωής σου. Να την κρατήσεις σωστή. Πρόσεξε, μήν την απορρίψεις την παρακαταθήκη. Μήν την ποδοπατήσεις. Μήν την αρνηθείς. Εκεί οφείλεις να την κρατήσεις. Αυτό αγαπητοί μου είναι πολύ συγκλονιστικό. Καί όσο μπορώ να διατηρώ μία συνείδηση, θα 'θελα να σας λέγω ένα σωστό κήρυγμα, να σας πώ την αλήθεια και πάντα να σας λέγω την αλήθεια, επειδή μου ενεπιστεύθηκε ο Κύριος αυτήν την παρακαταθήκη. Δηλ. την Εκκλησία. Κι' αυτή η παρακαταθήκη είναι εμπεπιστευμένη σε κάθε κληρικό. Σε κάθε κληρικό. Καί οφείλουμε να την παραδώσουμε στα χέρια του ακεραία, ανόθευτη. Αντιλαμβάνεσθε την ευθύνη μας; Δέν είναι τίτλος τιμής, είναι ευθύνη. Φοβερή ευθύνη. Φοβερή, φρικτή ευθύνη. Σας το λέγω, φοβερή ευθύνη.

   Αλλά ακόμη αξιοπρόσεκτο είναι αυτό που λέγει ο Κύριος ότι "οὐ βάλλω ἐφ᾿ ὑμᾶς ἄλλο βάρος·" δέν σας βάζω άλλο βάρος. Οπωσδήποτε το Ευαγγέλιόν του είναι βάρος, είναι ένας κόπος. Αλλά μας το βεβαιώνει ο ίδιος στο Ευαγγέλιό Του, "«ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν.» (Ματθ. 11,30) Πότε είναι χρήσιμος ο ζυγός του Κυρίου; Και πότε είναι το φορτίο του ελαφρύ; Όταν πραγματικά θέλουμε να σωθούμε. Καί το Ορθόδοξο κήρυγμα και η παράδοση της Εκκλησίας όπως μάς παρεδόθηκε, κι' Εκείνος μας είπε να το κρατούμε καλά, είναι το κήρυγμα της, σωτηρίας μας.

18η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης
« Ιερά Αποκάλυψις ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἱερά Ἀποκάλυψις " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/kainh-diauhkh/iera-apokalycis
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qa7vUvidbEX6OBGq3b9WeV

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ἡ σφράγισις τῶν πιστῶν ὑπό τοῦ Ἀγγέλου καί ἡ ἔννοια τῆς σφραγίσεως.

†.Αλλά για να δείτε τα πράγματα πως έχουν και πώς μυστικά σφραγίζει ο Θεός, θα σας πώ έστω με λίγα λόγια και θεωρείται και πρωτότυπος περίπτωση, την σφράγιση που γίνεται στο όραμα του Ιεζεκιήλ. Σημειώσατε ότι αυτή η σφράγισις παρακαλώ, γενικά κάθε σφράγισις δεν είναι παρά να επιτελεστεί κάτι, να γίνει κάτι ή να αναγνωριστεί κάτι. Εμείς διαρκώς σφραγίζουμε. Όταν επί παραδείγματι τελούμε το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, λέει η φυλλάδα μας μέσα, ότι ο Ιερεύς σφραγίζει το Άγιο Ποτήριο. Τί θα πει σφραγίζει; Με το χέρι μας εναποθέτομε το σημείον του Σταυρού, προσέξτε, με το χέρι είς θέσιν ευλογιάς ευλογούμε σταυροειδώς το Άγιον Ποτήριον, αυτό λέγεται σφράγισις. Ακόμη, όταν ένα κεφάλι ενός ανθρώπου το σταυρώνουμε από πάνω, λέγεται σφράγισις, σφραγίζω. Με τί σφραγίδα; Τον Τίμιο Σταυρό.

   Ακούστε τα τώρα όλα αυτά, στο όραμα του Ιεζεκιήλ.
Είναι στο 8' και 9' κεφάλαια. Θερμά Θα σας παρακαλέσω, όταν θα πάτε στο σπίτι σας να τα διαβάσετε αυτά τα δύο κεφάλαια, θα εκπλαγείτε. Άν έχετε δίπλα και μιά ερμηνεία, θα σας βοηθήσει πάρα πολύ. Εκεί διηγείται ο προφήτης, ότι μιλούσε με τους πρεσβυτέρους στο σπίτι του, συζητούσαν διάφορα θέματα. «Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἕκτῳ ἔτει ἐν τῷ πέμπτῳ μηνί, πέμπτῃ τοῦ μηνός, ἐγὼ ἐκαθήμην ἐν τῷ οἴκῳ, καὶ οἱ πρεσβύτεροι Ἰούδα ἐκάθηντο ἐνώπιόν μου, καὶ ἐγένετο ἐπ᾿ ἐμὲ χεὶρ Κυρίου,» (Ιεζ. 8,1) Είναι πολύ μακριά από την Ιερουσαλήμ, είναι στη Βαβυλώνα. Εκεί λέγει, έγινε μία αρπαγή του, αρπάχτηκε από τα μαλλιά. «καὶ ἐξέτεινεν ὁμοίωμα χειρὸς καὶ ἀνέλαβέ με τῆς κορυφῆς μου καὶ ἀνέλαβέ με πνεῦμα ἀναμέσον τῆς γῆς καὶ ἀναμέσον τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἤγαγέ με εἰς Ἱερουσαλὴμ ἐν ὁράσει Θεοῦ ἐπὶ τὰ πρόθυρα τῆς πύλης τῆς ἐσωτέρας τῆς βλεπούσης εἰς βοῤῥᾶν, οὗ ἦν ἡ στήλη τοῦ κτωμένου.» (Ιεζ. 8,3) Βέβαια, οι πρεσβύτεροι δίπλα δέν αντελήφθησαν παρά μόνο, ότι ο προφήτης έπεσε σε μίαν έκσταση. Η μεταφορά του δέν έγινε σωματική, αλλά η μεταφορά του έγινε έν πνεύματι είς την Ιερουσαλήμ, ο ίδιος όμως αντελήφθη την αρπαγή του, ώς να ήταν σωματική, αλλά οι πρεσβύτεροι που είναι στο σπίτι μέσα τον βλέπουν παρόντα, απλώς δεν τους μιλά, είναι σε έκσταση. Τον παίρνει ο Θεός και τον φέρνει στο ναό του Σολομώντος και τον τοποθετεί, σε ένα ορισμένο σημείο του ναού. «καὶ εἶπε πρός με· υἱὲ ἀνθρώπου, ἀνάβλεψον τοῖς ὀφθαλμοῖς σου πρὸς βοῤῥᾶν· καὶ ἀνέβλεψα τοῖς ὀφθαλμοῖς μου πρὸς βοῤῥᾶν, καὶ ἰδοὺ ἀπὸ βοῤῥᾶ ἐπὶ τὴν πύλην τὴν πρὸς ἀνατολάς.» (Ιεζ. 8,5) Είναι πολλά, μόνο πολύ γρήγορα θα σας τα πώ. Και εκεί βλέπει σε μία πρώτη εικόνα, τα ανομήματα του λαού, ακόμα και τη λατρεία που κάνουν είς τον κερδώον Ερμή. «καὶ εἶπε πρός με· υἱὲ ἀνθρώπου, ἑώρακας τί οὗτοι ποιοῦσιν; ἀνομίας μεγάλας ποιοῦσιν ὧδε τοῦ ἀπέχεσθαι ἀπὸ τῶν ἁγίων μου, καὶ ἔτι ὄψει ἀνομίας μείζονας.» (Ιεζ. 8,6) Τον παίρνει από εκεί ο Θεός και τον πάει σε άλλο σημείο του ναού, εκεί σε ένα μέρος σε ένα δωμάτιο, του λέει σκάψε. «καὶ εἶπε πρός με· υἱὲ ἀνθρώπου, ὄρυξον· καὶ ὤρυξα, καὶ ἰδοὺ θύρα μία.» (Ιεζ. 8,8) Έσκαψε ο προφήτης - πάντοτε εν πνεύματι προσέξτε, είναι όραμα - και αφού έσκαψε έναν τοίχο, του λέει είσελθε, μπες μέσα από αυτήν την τρύπα που έσκασες, σαν σε ένα υπόγειο μέσα. «καὶ εἶπε πρός με· εἴσελθε καὶ ἰδὲ τάς ἀνομίας, ἃς οὗτοι ποιοῦσιν ὧδε.» (Ιεζ. 8,9) Είναι δευτέρα εικόνα αυτή. Μπές να δείς, εδώ μέσα τι κάνουν άνθρωποι, τί ανομίες κάνουν. «καὶ εἰσῆλθον καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ μάταια βδελύγματα καὶ πάντα τὰ εἴδωλα οἴκου Ἰσραὴλ διαγεγραμμένα ἐπ᾿ αὐτοῦ κύκλῳ,» (Ιεζ. 8,10) Μάταια βδελύγματα θα πεί είδωλα. Τα μάταια, είναι πάντοτε τα είδωλα στην Παλαιά Διαθήκη και τα βδελύγματα, είναι πάντοτε τα είδωλα. «καὶ ἑβδομήκοντα ἄνδρες ἐκ τῶν πρεσβυτέρων οἴκου Ἰσραήλ, καὶ Ἰεζονίας ὁ τοῦ Σαφὰν ἐν μέσῳ αὐτῶν εἱστήκει πρὸ προσώπου αὐτῶν, καὶ ἕκαστος θυμιατήριον αὐτοῦ εἶχεν ἐν τῇ χειρί, καὶ ἡ ἀτμὶς τοῦ θυμιάματος ἀνέβαινε.» (Ιεζ. 8,11) 70' άνδρες πρεσβύτεροι, σοβαροί συνεπώς άνθρωποι καὶ Ἰεζονίας ὁ τοῦ Σαφὰν, κάποιο επίσημο πρόσωπο, εν μέσω των ειδώλων, και έκαστος από αυτούς τους πρεσβυτέρους είχε ένα θυμιατό, και θυμίαζαν τα είδωλα.

Δεν σας θυμίζει την μασονική στοά αυτό, με τα διάφορα τα μασονικά σύμβολα που υπάρχουν; Σε φωτογραφίες που δημοσιεύθηκαν σε εφημερίδες, αλλά και που ξέρουμε από βιβλία που κυκλοφόρησαν, που έχουνε φωτογραφίες από το εσωτερικό μίας στοάς είναι αυτό.
Έχουμε το βήμα τους στο βάθος, που είναι η εικόνα του ηλίου, η εικόνα της σελήνης, το τρίγωνο το μασονικό, ο διαβήτης και τα λοιπά, αυτά τα σύμβολα. Αυτός ο ναός, ναός είναι, η στοά, που είναι κλειδωμένη, δεν μπαίνει κανένας μέσα. Γύρω είναι ανύποπτοι οι άνθρωποι που κατοικούν, εκεί που βρίσκεται μία στοά τέλος πάντων.
Ανύποπτοι, δέν ξέρουνε τι γίνεται μέσα. Ο Θεός τρυπάει μία τρύπα στον τοίχο και λέει στον προφήτη μπες μέσα να δείς τι γίνεται. Ακούστε, μπές μέσα να δείς τι γίνεται!
Η περιγραφή σας θυμίζει στοά μασονική που κάθονται οι άνθρωποι αυτοί;
Έχουνε πολλά στοιχεία τέτοια και θυμιάματα έχουνε και πολλά άλλα έχουνε. Γιατί έχουνε λατρεία, λατρεύουν τον Μ.Α.Τ.Σ τον ήλιο, γι' αυτό έχουν αριστερά και δεξιά του βήματος τον ήλιο και τη σελήνη. Και στις δύο ισημερίες του έτους παραθέτουν τραπέζι προς τιμήν του ηλίου. Θα πώ για ακόμη μία φορά, αυτά όλα σας θυμίζουν την μασονική στοά;
Επειδή υπάρχουν πολλές μασονικές στοές και πολλοι μασόνοι, ακούστε και στη συνέχεια τί θα γίνει..

Τρίτη εικόνα .
Τον πάει ο Θεός τον προφήτη σε ένα άλλο σημείο του ναού
«καὶ εἰσήγαγέ με ἐπὶ τὰ πρόθυρα τῆς πύλης οἴκου Κυρίου τῆς βλεπούσης πρὸς βοῤῥᾶν, καὶ ἰδοὺ ἐκεῖ γυναῖκες καθήμεναι θρηνοῦσαι τὸν Θαμμούζ,» (Ιεζ. 8,14) Ο Θαμμούζ είναι ο Άδωνις, είναι θεότης που πεθαίνει και αναστήνεται, είναι η φύσις.
Είναι η λατρεία της φύσεως που πεθαίνει και αναστήνεται την άνοιξη και τον χειμώνα. Τον χειμώνα πεθαίνει η φύσις, την άνοιξη αναστήνεται. Και αυτή η θεότητα, δηλαδή η λατρεία της φύσεως με το όνομα Άδωνις ή Θαμμούζ, είναι λέξις, ονομασία, της περιοχής εκεί.
Είδες - λέγει - τί κάνουν αυτές οι γυναίκες, κλαίνε τον Θαμμούζ, δηλαδή στον θάνατόν του.
Ώστε και γυναίκες ειδωλολατρούν;
Κυρίως οι γυναίκες, κυρίως οι γυναίκες!

Τετάρτη εικόνα.
Σε άλλο σημείο του ναού τώρα, έξω μάλιστα από το ναό, σε ένα σημείο που είναι μεταξύ θυσιαστηρίου και προπυλαίων ναού, «καὶ εἰσήγαγέ με εἰς τὴν αὐλὴν οἴκου Κυρίου τὴν ἐσωτέραν, καὶ ἰδοὺ ἐπὶ τῶν προθύρων τοῦ ναοῦ Κυρίου ἀναμέσον τῶν αἰλὰμ καὶ ἀναμέσον τοῦ θυσιαστηρίου ὡς εἴκοσι ἄνδρες, τὰ ὀπίσθια αὐτῶν πρὸς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου καὶ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ἀπέναντι, καὶ οὗτοι προσκυνοῦσι τῷ ἡλίῳ·» (Ιεζ. 8,16) Εκεί - λέγει - είδα ώς 20 άντρες τα οπίσθια αυτών προς τον ναό του Κυρίου, και τα πρόσωπα αυτών απέναντι και αυτοί προσκυνούσαν τον ήλιο. Επειδή ο ναός του Σολομώντος ήταν προσανατολισμένος αντίθετα απ' ότι είναι προσανατολισμένος ο δικός μας ο ναός.
Είναι γνωστό, ότι η πόρτα κάθε χριστιανικού ναού, βλέπει προς την δύση. Η πύλη του ναού του Σολομώντος, έβλεπε προς την ανατολή. Έτσι, αυτοί είχαν τα οπίσθιά τους στο ναό και είχαν μπροστά τους τον ήλιο, τον οποίο λατρεύουν.
Είδατε παρακαλώ, λατρεύουν τον ήλιο. Σας θυμίζει τους μασόνους που λατρεύουν τον Μ.Α.Τ.Σ,
τον Μεγάλο Αρχιτέκτονα Του Σύμπαντος, που είναι ο ήλιος; Τί θα γίνει τώρα; Περιμένετε..

«καὶ εἶπε πρός με· ἑώρακας, υἱὲ ἀνθρώπου; μὴ μικρὰ τῷ οἴκῳ Ἰούδα τοῦ ποιεῖν τὰς ἀνομίας, ἃς πεποιήκασιν ὧδε; διότι ἔπλησαν τὴν γῆν ἀνομίας, καὶ ἰδοὺ αὐτοὶ ὡς μυκτηρίζοντες.» (Ιεζ. 8,17)
Τα είδες υιέ ανθρώπου αυτά;
Λέγει ο Θεός εις τον προφήτη Ιεζεκιήλ, τα είδες τα ανομήματα του λαού μου και κρυφά και φανερά. Άλλα κρυφά και άλλα φανερά, τα είδες; Βλέπει έξι άνδρες που κρατούν πελέκεις, τσεκούρια, και τους δίνεται εντολή να σφάξουν όλους τους κατοίκους της πόλεως, δια τα ανομήματα αυτά. Πρίν όμως γίνει η σφαγή, εμφανίζεται ένας άλλος άνδρας, έβδομος, ο οποίος φοράει ποδήρη χιτώνα και έχει ειδική στολή με μία ειδική ζώνη. Αυτός, αν το θέλετε, είναι ο μετά ταύτα ενανθρωπήσας Θεός Λόγος. Του δίδεται εντολή - από τον Θεόν Πατέρα προφανώς - εντολή σε αυτόν τον έβδομο τον άνδρα, ο οποίος δέν κρατά τσεκούρι αυτός, αλλά οι άλλοι έξι.

«καὶ ἰδοὺ ἓξ ἄνδρες ἤρχοντο ἀπὸ τῆς ὁδοῦ τῆς πύλης τῆς ὑψηλῆς τῆς βλεπούσης πρὸς βοῤῥᾶν, καὶ ἑκάστου πέλυξ ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ· καὶ εἷς ἀνὴρ ἐν μέσῳ αὐτῶν ἐνδεδυκὼς ποδήρη, καὶ ζώνη σαπφείρου ἐπὶ τῆς ὀσφύος αὐτοῦ· καὶ εἰσήλθοσαν καὶ ἔστησαν ἐχόμενοι τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ χαλκοῦ.» (Ιεζ. 9,2) 
Και του λέγει η φωνή, να διασχίσεις όλη την Ιερουσαλήμ, όλη την πόλη.
«καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· δίελθε μέσην τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ δὸς τὸ σημεῖον ἐπὶ τὰ μέτωπα τῶν ἀνδρῶν τῶν καταστεναζόντων καὶ τῶν κατωδυνωμένων ἐπὶ πάσαις ταῖς ἀνομίαις ταῖς γινομέναις ἐν μέσῳ αὐτῆς.» (Ιεζ. 9,4) Και δώσε το σημείον. Που; Επάνω στα μέτωπα των ανδρών εκείνον, που βλέπουν αυτά τα ανομήματα, τις ειδωλολατρείες,
- τους μασονισμούς - τις ανηθικότητες, τις βρωμιές, ό, τι βλέπουν. Δέν μπορούν να κάνουν τίποτα, μόνο ένα πράγμα κάνουν, στενάζουν και πονούν.
Θα ξαναπώ τις μετοχές εδώ
“τῶν καταστεναζόντων καὶ τῶν κατωδυνωμένων",
δεν κάνουν τίποτ' άλλο στενάζουν και πονούν για την κατάσταση που υπήρχε στα Ιεροσόλυμα.
"ἐπὶ πάσαις ταῖς ἀνομίαις ταῖς γινομέναις ἐν μέσῳ αὐτῆς", για όλες τις ανομίες που γίνονται μέσα στην πόλη.
«..ἐπὶ δὲ πάντας, ἐφ᾿ οὕς ἐστι τὸ σημεῖον, μὴ ἐγγίσητε·καὶ ἀπὸ τῶν ἁγίων μου ἄρξασθε..» (Ιεζ. 9,6) 
Σ' όλους εκείνους, πού θα βρείτε εσείς οι έξι άνδρες το σημείο στα μέτωπα, αυτών των κάποιων ανδρών, μην τους εγγίσητε.

   Εδώ μία μικρή παρένθεση. Ενθυμείσθε μιάν άλλη σφράγιση που έκαναν οι Εβραίοι με το αίμα του αρνιού στην Αίγυπτο, πάνω από τα ανώφλια τών σπιτιών των και ο Άγγελος ολοθρευτής δέν εισήρχετο δια να πεθάνει το πρωτότοκο παιδί; Και εκεί σφράγισις ήτο.
«καί διελεύσομαι ἐν γῇ Αἰγύπτῳ ἐν τῇ νυκτὶ ταύτῃ καὶ πατάξω πᾶν πρωτότοκον ἐν γῇ Αἰγύπτῳ ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους καὶ ἐν πᾶσι τοῖς θεοῖς τῶν Αἰγυπτίων ποιήσω τὴν ἐκδίκησιν· ἐγὼ Κύριος. καὶ ἔσται τὸ αἷμα ὑμῖν ἐν σημείῳ ἐπὶ τῶν οἰκιῶν, ἐν αἷς ὑμεῖς ἐστε ἐκεῖ, καὶ ὄψομαι τὸ αἷμα καὶ σκεπάσω ὑμᾶς, καὶ οὐκ ἔσται ἐν ὑμῖν πληγὴ τοῦ ἐκτριβῆναι, ὅταν παίω ἐν γῇ Αἰγύπτῳ.» (Εξ. 12, 12 - 13)
Οι Αιγύπτιοι οδύρονται για τους θανάτους των πρωτοτόκων, οι Εβραίοι όχι, γιατί;
Έτυχαν σφραγίσεως.
Όσοι έχουν το σημείον στα μέτωπά τους, αυτούς δέν θα τους εγγίσητε, δέν θα τους πειράξετε, αρχίστε το τσεκούρωμα, ακούστε, "καὶ ἀπὸ τῶν ἁγίων μου ἄρξασθε"
θα αρχίσετε να τσεκουρώνετε και να σφάζετε, από τους αγίους μου, ή απο τα άγιά μου.
Δηλαδή, από το ναό που είναι εκεί ο Αρχιερεύς, οι Ιερείς, γιατί και αυτοί πέφτανε στην αμαρτία και οι πρεσβύτεροι, απ' αυτούς αρχίστε να σφάζετε. Δηλαδή η καταστροφή θ' αρχίσει να πέφτει από 'κεί. Γι' αυτό πολλές φορές λέμε -  το έχω πεί πολλές φορές, ίσως όχι δημοσίως, ιδιωτικά - όταν θα έρθει η εκδίκησις του Θεού στον λαό μας, από 'μάς τους κληρικούς θα ξεκινήσει η εκδίκησις. Και δέν το λέγω αυθαιρέτως, αλλά νά, "ἀπὸ τῶν ἁγίων μου ἄρξασθε" λέγει ο Θεός.
Ναί, εμείς θα πληρώσουμε πρώτοι! Γιατί εμείς είμαστε οι πρώτοι που προδώσαμε τον Θεό, και ακολουθεί πίσω μας ο λαός σ' αυτή τη προδοσία του Θεού και στην αποστασία.
Αυτή είναι η αλήθεια αγαπητοί μου.

   Και τίθεται τώρα το ερώτημα : και ποιο είναι αυτό το σημείον;
Οι εβδομήκοντα έχουν την λέξη σημείον. Το εβραϊκό κείμενο έχει την λέξη Τ' (ταυ) ακούσατέ το.
Το Εβραϊκό σημείο είναι αυτό εδώ  - ת -
(ο πατήρ Αθανάσιος δείχνει στο σημείο αυτό στους ακροατές του το Εβραϊκό γράμμα) αυτό είναι το αντίστοιχο στο Εβραϊκό αλφάβητο, το αντίστοιχο στο Φοινικικό, που είναι το γράμμα (Τ). Το 22ο γράμμα του Εβραϊκού αλφαβήτου.
Στο φοινικικό αλφάβητο είναι αυτό το σημείο - + -
σταυρός, για αυτό και λέγεται ταυ. Το 'χουμε και εμείς οι Έλληνες, κατά μιά θεωρία πήραμε από τους Φοίνικες το αλφάβητο, κατά μιά θεωρία, δεν εξετάζω πιο πολλά γλωσσολογικά.
Αλλά αυτό το (τ) είς εμάς τους Έλληνες, δέν διατηρεί την άνω κεραία.
Αντιθέτως στην μικρογράμματη γραφή στη Λατινική γλώσσα (t) διατηρεί και την άνω κεραία. Βλέπετε ότι είναι ένας σταυρός και σημαίνει ότι, εκείνος ο έβδομος ανήρ, που έβαζε το σημείο επί των μετώπων τι ήταν το σημείον αυτό; Ήταν ο Σταυρός.
Σας έχω και άλλοτε πεί, ότι η άκτιστος ενέργεια του Τιμίου Σταυρού ενήργει πάντοτε είς την Παλαιάν Διαθήκην.
Και εδώ τώρα στη σφράγιση δεν είναι τίποτε άλλο παρά το σημείον του Σταυρού. Όταν κάνεις θα έχει αρνηθεί τον Τίμιον Σταυρόν, και το πώς αρνείται τον Τίμιον Σταυρόν, με δύο τρόπους.
Θεωρητικά, με το να μήν πιστεύει είς τον Χριστόν. Πρακτικά, με το να αρνείται την δύναμη του Σταυρού, όπως λέγει ο Απόστολος στην προς φιλιππησίους, ότι εκείνοι οι χριστιανοί, «ὧν ὁ Θεὸς ἡ κοιλία» (Φιλιπ. 3,19)
Αυτοί, είναι οι εχθροί του Σταυρού του Χριστού. Δηλαδή, βαπτισμένοι, δέν αρνούνται θεωρητικά τον Σταυρόν, τον προσκυνούν, στην ζωή τους όμως τον έχουν αρνηθεί. Πώς;
Με το να είναι οι άνθρωποι των ηδονών και των διασκεδάσεων.
Ο Σταύρος είναι το αντίστροφο. Είναι το σύμβολον της εγκρατείας. είναι το σύμβολον της κακοπαθείας, αυτό θα πεί Σταυρός. Γι' αυτό τους αποκαλεί ο Απόστολος Παύλος αυτούς τους χριστιανούς «ἐχθροὺς τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ,» (Φιλιπ. 3,18)
Είναι φανερό λοιπόν, εάν κάνεις αρνήθηκε τον Τίμιον Σταυρόν, ή πρακτικά ή θεωρητικά, δέν έχει την σφραγίδα του Θεού και συνεπώς, υπόκειται είς την καταστροφή. Αγαπητοί μου, να ερευνήσομε και να πούμε στον εαυτό μας, "έχω τη σφραγίδα του Θεού;".
Την πήραμε στο βάπτισμά μας και στο χρίσμα μας, τη διατηρώ;
Είμαι πιστός άνθρωπος;
Ζώ κατά τον νόμο του Θεού, έτσι, που να μπορώ να διατηρώ την σφραγίδα ανεξάλειπτη, αυτή του Χριστού; Είναι ένα μεγάλο θέμα. Είναι ένα θέμα το οποίο, απασχολεί όλους χριστιανους σε κάθε εποχή, ιδιαίτερα τότε, όταν θα έλθει ο Αντίχριστος. Αλλά και τώρα, μήν πούμε ότι αυτά τα λέμε για τότε. Και για τώρα. Γιατί σας εξήγησα, διότι αυτή η σφράγισης έγινε πολλές φορές μέσα στην ιστορία, πολλές φορές. 

Θέλετε ακόμη κάτι.
Σε μία επικειμένη καταστροφή.
Αύριο, γίνεται μία καταστροφή, αύριο το πρωί. Αύριο χτυπάνε οι σειρήνες και γίνεται αύριο μιά καταστροφή, ποιοί θα σωθούν;
Μόνο εκείνοι που έχουνε το σημείον του Σταυρού στα μέτωπά τους. Τίνι τρόπω θα σωθούν; Βέβαια, πιθανότατα θα σωθεί και η ζωή τους, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Αλλά σε μιά τέτοια καταστροφή, που τότε οι άνθρωποι θα στραφούν εναντίον του Θεού, μη νομίσετε, τότε αυτοί δέν θα πέσουν, θα μείνουν όρθιοι, δέν θα τους τρομάξει τίποτα, θα μείνουν πιστοί άνθρωποι.
Σε ό, τι στρατόπεδα και αν οδηγηθούν. Σε ό, τι κρεματόρια και αν μπούν, φούρνους.
Σε ό, τι μαρτύρια κι' αν υποβληθούν, θα μείνουν όρθιοι.
Όπως αντιλαμβάνεστε λοιπόν, αυτήν τη σφραγίδα την έχουμε ανάγκη πάντοτε. Να την έχουμε πάντοτε τη σφραγίδα αυτή. Γι' αυτό πρέπει να ρωτήσουμε: "Την έχουμε την σφραγίδα του Χριστού; Την διατηρούμε;"

Απόσπασμα από την 49η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης « Ιερά Αποκάλυψις ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἱερά Ἀποκάλυψις " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/kainh-diauhkh/iera-apokalycis
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qa7vUvidbEX6OBGq3b9WeV

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Πῶς ἐξηγεῖτε ή φράση «μωραίνει Κύριος, ὅν βούλεται ἀπολέσαι»;

†.Μιά άλλη ερώτηση λέει το εξής: “Πώς εξηγείται την φράση «μωραίνει Κύριος ὅν βούλεται
ἀπολέσαι;»„
   Είναι γνωστό, ότι πράγματι μωραίνει Κύριος ὅν βούλεται
ἀπολέσαι. Δηλαδή δεν του δίνει μυαλό να σκεφτεί μία σωστή λύση, σ' εκείνον που σκέπτεται ασεβώς. Και ο Θεός πήρε την απόφαση να τον καταστρέψει, να τον τιμωρήσει Δέν του δίνει μυαλό να σκεφτεί. Είναι αλήθεια; Είναι αλήθεια. Είναι έτσι. Έχουμε πάμπολλα τέτοια παραδείγματα, πάμπολλα μέσα και στην Αγία Γραφή, πάμπολλα και είς την Εκκλησιαστική μας Ιστορία.
   Μάλιστα, θυμάμαι κάποτε είχε συμμαχήσει, είναι στην Παλαιά Διαθήκη, την εποχή του Ελισσαίου, είχε συμμαχήσει ο βασιλιάς του Βόρειου Βασιλείου με το Νότιο Βασίλειο για να κάνουνε από κοινού έναν πόλεμο εναντίον ενός εχθρού Ανατολικά της πατρίδος των.
Ένας πόλεμος τον οποίον ο Θεός δέν τον ήθελε. Δέν έπρεπε να γίνει. Τότε είχε εμφανιστεί ο προφήτης Ελισσαίος, είπε ότι αυτό δέν πρέπει να γίνει. Ο βασιλιάς του Βόρειου Βασιλείου κατεβαίνει στο Νότιο Βασίλειο στα Ιεροσόλυμα, εκεί εμφανίζεται κάποιος άλλος προφήτης και λέει ότι: “δέν θα το κάνεις αυτό, δέν θα ευλογήσει ο Θεός αυτό το πράγμα.„ Και μάλιστα θύμωσε ο βασιλιάς και του λέει: “Άντε, πάντοτε όλο δυσάρεστα πράγματα μου λες.„ Γιατί του λέει: “Θα νικηθείς.„ “Όλο δυσάρεστα πράγματα μου λες.„ “Κι' όχι μόνο θα νικηθείς αλλά και θα σκοτωθείς„ του λέει. Αλλά επειδή ήταν ειδωλολατρών ο βασιλιάς του Βόρειου Βασιλείου, ειδωλολατρών. Ξέρετε το Βόρειο Βασίλειο του Ισραήλ είχε εκτραπεί στην ειδωλολατρία από την εποχή που θεμελιώθηκε. Και ο θεμελιωτής του Βόρειου Βασιλείου ήταν ο Ιεροβοάμ. Ο πρώτος ειδωλολατρήσας.
Έναςδούλος του Σολομώντος ήταν αυτός,
   Έγινε ο πόλεμος αυτός. Και τελικά νικήθηκαν οι Εβραίοι. Κι ο βασιλιάς του Βόρειου Βασιλείου φονεύθηκε. Μόλις γλίτωσε ο βασιλιάς του Νότιου Βασιλείου, μόλις γλίτωσε. Λοιπόν, τί έγινε εδώ; Ο Θεός εμώρανε αυτόν, να μην ακούει τους προφήτες. Επί πλέον, επειδή ήταν ειδωλολατρών και έπρεπε να τιμωρηθεί, επέτρεψε ο Θεός, πήγε αυτός να κάνει πόλεμο και σκοτώθηκε.
   Εκείνον λοιπόν που ο Θεός θέλει να καταστρέψει τον μωραίνει. Θα σας πώ πώς έχει το πράγμα. Πώς μωραίνεται  ο άνθρωπος. Γιατί μπορεί να πεί κάποιος “ο Θεός μωραίνει τον άνθρωπο;„ Δέν είναι εκεί. Υπάρχει ένας πειρασμός εδώ, να εξηγήσουμε αλλιώτικα• όπως ακριβώς υπάρχει στην Αγία Γραφή η εξής φράση• είναι μία άλλη απορία: «ἄρα οὖν ὃν θέλει ἐλεεῖ, ὃν δὲ θέλει σκληρύνει.» (Ρωμ. 9,18)
Πώς ερμηνεύεται; λέει εδώ.
   Λοιπόν, για την πρώτη απορία. Αίρει την Χάρη του ο Θεός. Κι από την στιγμή που θα αρθεί η Χάρις του θεού από έναν άνθρωπο, κινείται κατά μωρίαν. Ο Χριστός είπε ότι: «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν.» (Ιω. 15,5)
Χωρίς Εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα. Τί είναι εκείνο που δεν μπορούμε να κάνουμε; Δέν μπορώ να κινηθώ έτσι και έτσι; Δέν θα σου βγεί σε καλό. Είναι ανευλόγητο πράγμα. Και συνεπώς, αιρομένης της χάριτος κινείσαι, κατά μωρόν τρόπο. Όχι λοιπόν ότι ο Θεός μωραίνει, δηλαδή πάει και βάζει μωρία μέσα στον άνθρωπο. Αλλά με την έννοια ότι παίρνει την χάρη Του και ο άνθρωπος χωρίς την χάρη του Θεού δεν κάνει τίποτα. Προσέξτε αυτό που είπε ο Χριστός. Ότι «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν.» Αυτό να μην το ξεχνούμε ποτέ.
   Και με την ευκαιρία μάλιστα που είναι συναφείς αυτές οι δύο απορίες, έχει ως εξής: Βέβαια, όχι ότι ο Θεός προσωποληπτεί, ώστε να πεί ότι αυτόν τον μωραίνω κι εκείνον του δίνω εξυπνάδα. Όχι. Στον Θεό τέτοια πράγματα, τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει. Δέν υπάρχει προσωποληψία στον Θεό. Αλλά ότι ο Θεός αίρει την χάρη Του, σας είπα, και ως παράδειγμα φέρεται η περίπτωσις του Φαραώ εις την Αίγυπτο.
   Λέει η Γραφή το εξής: «λέγει γὰρ ἡ γραφὴ τῷ Φαραὼ ὅτι εἰς αὐτὸ τοῦτο ἐξήγειρά σε, ὅπως ἐνδείξωμαι ἐν σοὶ τὴν δυναμίν μου, καὶ ὅπως διαγγελῇ τὸ ὄνομά μου ἐν πάσῃ τῇ γῇ.»
(Ρωμ. 9,17)
Γι' αυτό, λέει, σε ἐξήγειρα, λέει ο Θεός στον Φαραώ, για να δείξω σε σένα την δύναμή μου, κι όπως φημισθεί το όνομά μου σε όλο τον κόσμο. Αυτό λέγεται πέντε φορές αγαπητοί μου στην Παλαιά Διαθήκη, Έξοδος 7ο κεφ. και εξής• μέσα είναι διάφορα χωρία, στο 7ο κεφάλαιο, στο 8ο κεφάλαιο, και στο 9ο κεφάλαιο της Εξόδου. Εδώ δείχνει ότι.. 5 φορές, σας είπα λέγεται, ότι εσκλήρυνε ο Φαραώ την καρδιά αυτού. Πέντε φορές. Και συνεπώς, ο ίδιος ο Φαραώ σκληραίνοντας την καρδιά του, μή θέλοντας να αφήσει τον λαό του Θεού να πάει να λατρέψει τον Θεό. Γιατί υπονόησε ότι αυτοί θα του φύγουνε. Και φεύγοντας αυτοί θα έχανε εργατικά χέρια, για τα οποία μισθούς δέν πλήρωνε. Μικρό πράγμα τόσος λαός να του κάνει τέτοια έργα.. Ξέρετε ότι κάποια μεγάλα έργα που έχουν μείνει στην Ιστορία τα έχουν φτιάξει οι Εβραίοι. Βέβαια όχι όλα τα έργα της Αιγύπτου. Αλλά μεγάλα έργα, όπως είναι οι Πυραμίδες, οχυρώσεις πόλεων.. Αναφέρονται, άν θυμάμαι καλά τρεις οχυρώσεις πόλεων. Αυτά τα έκαναν οι Εβραίοι με τα χέρια τους. Φοβερή δουλειά. Σου λέει, εγώ να χάσω τέτοια εργατικά χέρια; και μάλιστα όταν δέν πληρώνω τίποτα, δέν πληρώνω μισθούς σ' αυτούς.
   Αλλά τι βλέπουμε εδώ; Ενώ 5 φορές σκληραίνει ο Φαραώ την καρδιά του, δηλαδή αρνείται να φύγει ο λαός, αντιστοίχως, λέει η Αγία Γραφή στα κεφάλαια που σας είπα, ότι πεντάκις πάλι ο Θεός εσκλήρυνε αυτόν.
   Πώς το καταλαβαίνουμε;
Εγώ σκληρύνω την καρδιά μου και μετά λέει: “Ο Θεός μου σκλήρυνε την καρδιά μου„
Δηλαδή τι θα πεί αυτό; Επιτρέπει ο Θεός να μένω με σκληρυμένη καρδιά. Αυτό θα πεί. Είπα όπως λέει ο Οικουμένιος: “Το σκληρύνει ἀντί τοῦ ἐᾶ αὐτόν σκληρόν εἶναι„ Δηλαδή το “σκληρύνει ο Θεός„ είναι αντί του “αφήνει ο Θεός να μένει σκληρή η καρδιά ενός ανθρώπου.„ Δηλαδή δεν την μεταστρέφει την καρδιά του ανθρώπου ο Θεός, την αφήνει να είναι, μ' άλλα λόγια σκληρή.
   Όταν λέει, επί παραδείγματι, ο Θεός, το λέει ο Χριστός αυτό: «τὸν ἐρχόμενον πρός με οὐ μὴ ἐκβάλω ἔξω».
(Ιω. 6,37) Εκείνον ο όποιος έρχεται σε μένα, έξω δέν θα τον βγάλω. Ή «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν.» (Α Τιμ. 2,4)
Ο Θεός θέλει να σωθούν όλοι. Αλλά εξαρτάται από την προαίρεση του ανθρώπου.
   Λέει ο Ωριγένης ένα πάρα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα, που αναφέρεται και μέσα στη Δογματική μας. Η περίπτωση είναι, όπως κάτω από τις ηλιακές ακτίνες έχουμε δύο υλικά, τον κηρόν και τον πηλόν. Δηλαδή το κερί και τον πηλό. Κάτω από τις ίδιες ηλιακές ακτίνες, ο μέν κηρός, το κερί, λιώνει, ο δέ πηλός σκληραίνει. Τί σημαίνει αυτό; Η Χάρις του Θεού είναι πάντα η ίδια. Αλλά απέναντι στη Χάρη του Θεού, άλλοι άνθρωποι δείχνουν προαίρεση τέτοια, που να είναι ένα άνοιγμα προς τη Χάρη του Θεού και να δεχθούν την Χάρη του Θεού. Και άλλοι άνθρωποι δείχνουν προαίρεση τέτοια που να κλείνει η καρδιά τους και να αντιδρούν στον Θεό.
   Έτσι, δεν είναι ότι ο Θεός είναι άδικος, μη γένοιτο, αλλά η στάση του ανθρώπου είναι τέτοια απέναντι στον Θεό, καλή, αγαθής προαιρέσεως ή κακής προαιρέσεως.
   Αυτή είναι αγαπητοί μου, η έννοια αυτού του χωρίου.

127η ομιλία στην κατηγορία
« Απαντήσεις Αποριών ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἀπαντήσεις ἀποριῶν (Κατηχήσεων Ἀνδρῶν – Γυναικῶν) " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/pantiseis-pori-n
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40rxP1W7Zti-bddPuZA9XAzp

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο: "Αθανάσιος Άμβωνας".

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.