Αθανάσιος Άμβωνας

21 Μαρτίου 2025

«Τά ναρκωτικά».

†. Θά ἐπαναλάβουμε, παιδιά, τήν συμβουλή τοῦ Τωβίτ πρός τόν Τωβία, τόν γιό του: «Οἶνον εἰς μέθην μὴ πίῃς, καὶ μὴ πορευθήτω μετὰ σοῦ μέθη ἐν τῇ ὁδῷ σου», «Κρασί -οἰνοπνευματῶδες ποτόν- σέ βαθμό μέθης νά μήν πιεῖς, οὔτε νά κάνεις συντροφιά μέ ἄνθρωπο πού μεθᾶ».

Λέγαμε ὃτι μιά πηγή μέθης, μιά πηγή μέθης -μετά τό οἰνόπνευμα καί τό κάπνισμα- εἶναι μιά τρίτη, τά ναρκωτικά. Σᾶς εἶχα, ἐξάλλου, ὑποσχεθεῖ ὅτι κάτι θά λέγαμε γι’ αὐτά. Βέβαια ὅλοι ἔχουμε ἀκούσει γιά τά ναρκωτικά. Ἡ διάδοσίς τους δυστυχῶς εἶναι παγκοσμία. Ἐδῶ στήν Ἑλλάδα τά ναρκωτικά παίρνουν ἀνησυχητικές διαστάσεις, καί μάλιστα στούς ἐφήβους μας! Ἐδῶ εἶναι τό φοβερόν. Βέβαια, δέν θά ἀναφερθοῦμε σήμερα καί θά ‘θελα μ’ ἕνα μάθημα νά τελειώσουμε -δέν μοῦ εἶναι εὐχάριστο θέμα- στά εἴδη τῶν ναρκωτικῶν οὐσιῶν, κάτι πού νομίζω-πιστεύω ὅτι ὅλοι γνωρίζετε, κυκλοφοροῦν ἀρκετά βιβλία, μπορεῖ κανείς νά διαβάσει τί ναρκωτικές οὐσίες ὑπάρχουν. Οὔτε ἀκόμη θά ἀναφερθοῦμε στά ὀλέθρια ἀποτελέσματά τους, γιατί, εἴτε εἴδαμε μέ τά μάτια μας, εἴτε διαβάσαμε στίς ἐφημερίδες, τί παθαίνουν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι παίρνουν ναρκωτικά.

Εἶναι βέβαια ἐκπληκτικόν, φοβερόν… θυμοῦμαι πρίν ἀπό κανα-δυό χρόνια ἐδῶ στήν κεντρική πλατεῖα τῆς πόλεώς μας ἦταν ἕνας νέος σ’ ἐκεῖνα τά δρομάκια πού ὑπάρχουν ὅταν διασχίζεται ἡ πλατεῖα, καί περνᾶ βέβαια πολύς κόσμος ἀπό κεῖ… Ἓνας νέος -καλοκαίρι ἦταν- ἦταν ξαπλωμένος ἀνάσκελα, βέβαια δέν πιστεύω ὅτι θά διάλεξε τόν τόπον αὐτόν γιά νά κοιμηθεῖ! Δέν τό νομίζω αὐτό, μποροῦσε νά πάει ἔξω… Κι ἄν δέν εἶχε σπίτι, δέν εἶχε κρεβάτι, νά πάει ἀλλοῦ νά κοιμηθεῖ ἄν νύσταζε. Ἐγώ ἄν νύσταζα καί δέν εἶχα σπίτι, ἔ, κάπου θα πήγαινα, τέλος πάντων… σ’ ἕνα ἀπόμερο μέρος. Ἐκεῖ αὐτός μές στήν κεντρική πλατεῖα, ἐκεῖ βρέθηκε, ἐκεῖ ἐπῆλθε ἡ μέθη, προφανῶς ἀπό ναρκωτικά, καί ἦταν… τόν ἔβλεπαν ὅλοι ὅπως περνοῦσαν, κι ἔλεγαν: «Πω!Πώ!» Λοιπόν, ὅλοι ἔχουμε δεῖ, καί συχνά ἀκοῦμε ὅτι κάποιος πέθανε -εἴτε κοπέλα εἶναι, εἴτε ἀγόρι εἶναι- ἀπό τήν ὑπερβολική χρήση τῶν ναρκωτικῶν. Ἐν τούτοις μένει μιά ἀπορία: Γιατί ἀφοῦ γνωρίζουμε ὅλοι ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἀχρηστεύεται μέ τά ναρκωτικά, ἀχρηστεύεται ψυχοσωματικά, καί φθάνει ἀκόμα καί μέχρι τόν θάνατο, τότε γιατί ἔχουμε αὔξηση τῆς διαδόσεως. Γιά ποιόν λόγο δηλαδή, βλέπουμε νά γίνεται ἡ διάδοσις περισσοτέρα καί περισσοτέρα; Αὐτό πρέπει νά ἐρευνήσουμε, γιατί αὐτό ἔχει πάρα πολύ ἐνδιαφέρον. Σέ τίποτε ἄλλο δέν θά ἀσχοληθῶ μέ τά ναρκωτικά.

Κυριότατα, ὅπως ἤδη εἴπαμε καί τήν περασμένη φορά μέ τό κάπνισμα καί μέ τό οἰνόπνευμα, ἡ μέθη εἶναι θέμα πίστεως, σέ θέματα καθημερινότητος. Εἶναι ἐκεῖνο πού μᾶς εἶπε ὁ Κύριος, εἶναι στόν Εὐαγγελιστή Ἰωάννη (3, 12) ὅτι: «Εἰ τὰ ἐπίγεια εἶπον ὑμῖν (:Ἂν σᾶς εἶπα ἐπίγεια πράγματα)- ὅπως φέρ’ εἰπεῖν μέθη, μή μεθᾶτε· δέν βλέπετε τί παθαίνει ἕνας ὁ ὁποῖος μεθᾶ;- καὶ οὐ πιστεύετε (:καί δέν πιστεύετε), πῶς ἐὰν εἴπω ὑμῖν τὰ ἐπουράνια πιστεύσετε;». Ἄρα -εἶναι ἡ τρίτη φορά πού τό λέγω, στά δύο προηγούμενα μαθήματά μας καί τώρα- εἶναι θέμα πίστεως. Εἶναι θέμα πίστεως στήν καθημερινότητα. Μήν πηγαίνεις ἐκεῖ, παιδί μου, θά πάθεις κακό. Ἐάν δέν τό πιστέψεις, δέν θά τό ἐφαρμόσεις. Πρέπει νά τό πιστέψεις, τελείωσε. Μπορεῖ νά γνωρίζεις, μπορεῖ νά διάβασες… μπορεῖ… πρέπει νά τό πιστέψεις. Διότι, ἄν ἦταν μόνο νά γνώριζες, τότε πάλι τό ἐρώτημα: Γιατί ὑπάρχουν τόσοι; Ἐνῶ γνωρίζουν, ἐνῶ ὑπάρχει μία ἐνημέρωση στά θέματα αὐτά. Ποιός δέν εἶδε, φέρ’ εἰπεῖν, μεθυσμένο ἄνθρωπο; Ποιός δέν ἄκουσε γά τό κάπνισμα; Καί ποιός δέν εἶδε καί δέν ἄκουσε γιά τά ναρκωτικά; Τότε γιατί ὑπάρχει ἡ αὔξησις; Τότε εἶναι θέμα -καί τό ἐπαναλαμβάνω καί τό τονίζω- πίστεως. Μοιάζει τό πρᾶγμα σάν τίς μῦγες πού ἐνῶ βλέπουν στήν μυγοπαγίδα πού κρεμᾶμε κάτω ἀπό τό φῶς, στούς χώρους τοῦ σπιτιοῦ μας, βλέπουν τίς ἄλλες μῦγες ἐκεῖ, νά ‘ναι κολλημένες, νά μήν μποροῦν νά ἐλευθερωθοῦν νά φύγουν, καί θά πᾶνε νέες μῦγες νά πᾶν νά κολλήσουν, πάλι ἐκεῖ, στή μυγοπαγίδα. Καί βέβαια οἱ μῦγες δέν ἔχουν λογική, ὁ ἄνθρωπος ὅμως ἔχει λογική, καί νά πεῖ: «Αὐτός ἔπαθε αὐτό. Τόσοι καί τόσοι παθαίνουν αὐτό, γιατί ἐγώ δέν θά πάθω, καί νά μήν ἀκολουθήσω αὐτό πού ἔπαθαν ἐκεῖνοι;».

Βλέπετε; Σᾶς ἔλεγα -καί τό λέω ξανά- ὅτι πολλές φορές λέμε: «Αὐτά συμβαίνουν στούς ἄλλους, σέ μᾶς δέν θά συμβοῦν». Γιατί δέν θά συμβοῦν; Ἐγώ σάν πνευματικός, ἀκούω φοβερά πράγματα, ἀνήκουστα, περίεργα πράγματα. Ξέρετε τί λέγω; «Ἄνθρωποι τά ἔκαναν αὐτά, καί γώ εἶμαι ἄνθρωπος. Γιατί δέν θά μποροῦσα καί ἐγώ νά κάνω αὐτά τά ἀνήκουστα!». Μήν σᾶς κάνει ἐντύπωση. Ναί, Γιατί; Γιατί δέν εἶμαι κάτι διαφορετικό ἀπό τούς ἄλλους, δέν εἶμαι ἄγγελος, εἶμαι ἄνθρωπος. Κι ὅπως, λοιπόν, ἔκαναν αὐτοί αὐτά τά «κάποια», μπορῶ νά κάνω καί ἐγώ. Μόνον τότε, ἐάν ἔχουμε αὐτήν τήν στοιχειωδεστάτην ταπείνωση, ὅτι μποροῦμε καί μεῖς νά πάθουμε τά ἴδια, μόνο τότε θά προσέχουμε, κι ἀκόμη κάτι ἄλλο: καί θά μᾶς φυλάξει κι ὁ Θεός. Ἀλλιώτικα, ἄν διαθέτουμε μία ὑπερηφάνεια ὅτι ἐμεῖς δέν παθαίνουμε τίποτα, ἐκεῖ ἀκριβῶς τήν παθαίνουμε.

Βέβαια, εἶναι καί ἄλλα αἴτια διαδόσεως τῶν ναρκωτικῶν οὐσιῶν, θά τό λέγω ἔτσι διότι εἶναι πολλές οὐσίες, εἶναι φυσικές οὐσίες εἶναι καί τεχνητές οὐσίες, χημικές, ὅπως θα γνωρίζετε. Ὅπως εἶναι ἡ μίμησις. Ὅπως εἶναι ἀκόμα ἡ περιέργεια. Μἀλιστα στούς νέους ἀνθρώπους, στούς ἐφήβους μάλιστα, εἶναι πάρα πολύ μεγάλο στοιχεῖο, παράγων σπουδαῖος, ἡ περιέργεια: «Γιά, νά δῶ, τί νά εἶναι ἄραγε αὐτό, τί νά εἶναι;». Εἶναι ἀκόμη ἡ ἄγνοια, νά μή γνωρίζει κανείς τί ἀποτελέσματα θά ἔχει καί πῶς θά αἰχμαλωτιστεῖ καί θά ἐγκλωβιστεῖ μέσα σ’ αὐτό τό κύκλωμα, τό φοβερό κύκλωμα τῶν ναρκωτικῶν. Εἶναι ἀκόμη ἡ κακή συντροφιά. «Γιατί ὁ φίλος ἤ οἱ φίλοι ἤ οἱ συμμαθητές κάνουν χρήση; Γιά, νά δοκιμάσω κι ἐγώ, νά δοκιμάσουμε κι ἐμεῖς… ἔ, ἐπειδή εἴμασταν στήν ἴδια παρέα». Ἀκόμα εἶναι καί ἡ μόδα. «Εἶναι κάτι πού… ἔ, ὅλοι ἔτσι κάνουν, θά κάνω κι ἐγώ», καί ὅ,τι ἄλλος παράγων μπορεῖ νά ὑπάρξει. Ὅλα αὐτά ἀναμφισβήτητα συντελοῦν.

Ἀλλά τό ἀληθινό αἴτιο εἶναι βαθύτερο, καί αὐτό θελω τώρα νά προσέξετε, διότι ἄν τό ἀνακαλύψουμε αὐτό τό βαθύτερον αἴτιο, ἐκεῖ εὔκολα θά βροῦμε καί τή θεραπεία. Εἶναι λόγοι ὑπαρξιακοί. Τί θά πεῖ «λόγοι ὑπαρξιακοί»; Θά πεῖ ὅτι εἶναι θέμα πνευματικῆς κρίσεως. Ὅταν ἕνας νέος ἄνθρωπος περνάει μία πνευματική κρίση, τότε κινδυνεύει νά πέσει στά ναρκωτικά ὁ σύχρονος ἄνθρωπος, ὁ σύχρονος . Καί μάλιστα τονίζω καί ὑπογραμμίζω ξανά καί ξανά ὁ νέος ἄνθρωπος, ὁ σύγχρονος νέος ἄνθρωπος, ἔχει σήμερα ἄδεια ψυχή! Φρόντισαν -τουλάχιστον στήν πατρίδα μας, ἀπ’ ὅ,τι ξέρουμε- οἱ ὑλιστικές θεωρίες νά τοῦ σκοτώσουν μές στήν ψυχή του τά ἰδανικά. Ἀφοῦ βέβαια προηγουμένως τοῦ σκότωσαν μέσα στήν καρδιά του, τόν Θεό! Τοῦ σκότωσαν, καί στήν καρδιά, καί στόν νοῦ. Ὅταν αὐτές οἱ ποικίλες -ξαναλέγω- ὑλιστικές θεωρίες, νά μένουν σέ τοῦτο τό ἀποτέλεσμα, σέ τοῦτο τό συμπέρασμα: «Οὐκ ἔστι Θεός», «δέν ὑπάρχει Θεός». Καί νά τό δείχνουν μέ ποικίλους τρόπους, μέ ψευδο-ἐπιστημονικά πορίσματα. «Τάχα, δῆθεν ἡ ἐπιστήμη τοῦτο ἤ ἐκεῖνο…». Στήν πραγματικότητα δέν εἶναι ἡ ἐπιστήμη. Δέν εἶναι δυνατόν νά ἀντιστρατεύεται ἡ ἐπιστήμη στά θέματα τῆς πίστεως. Γιατί; Διότι ἔχουν κοινή προέλευση. Καί ἡ ἐπιστήμη -πού δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἡ μελέτη τῆς φύσεως- ἀπό τόν Θεό ἔρχεται -Ποιός ἔκανε τήν φύσιν;- καί ἡ θρησκεία ἀπό τόν Θεό ἔρχεται. Εἶναι δυνατόν, λοιπόν, ἀπό τήν αὐτήν πηγήν νά ὑπάρχουν ἀντιφάσεις; Εἶναι δυνατόν; Ἀσφαλῶς ὄχι.

Ἔτσι, ὅταν μιλᾶμε γιά ἐπιστήμη, στήν πραγματικότητα εἶναι μία ψευδο-ἐπιστήμη, ἡ ὁποία πολλάκις ὑπηρετεῖ σκοτεινούς σκοπούς. Δηλαδή, σκοπιμότητες ποικίλες. Μία ἀπό τίς σκοπιμότητες εἶναι καί ἡ πολιτική. Ἔχουμε, ὅμως, καί ἄλλες σκοπιμότητες· καί ἄλλες... Ὅταν, φέρ’ εἰπεῖν, κάποτε οἱ Ἄγγλοι προσπαθοῦσαν νά διαδοθοῦν, νά καλλιεργεῖται καί νά διαδίδεται, κάτι τό ναρκωτικό στήν Κίνα, γιά νά ἔχουν τήν Κίνα κάτω ἀπό τήν δική τους ἐπικράτεια. Βέβαια, ὁ Θεός τιμωρεῖ, σήμερα εἶναι τό ἀντίστροφο, ἡ Κίνα δέν καλλιεργεῖ πλέον ναρκωτικά -ἐπί ποινῇ θανάτου!-, ὀρθότατα, ἀλλά καλλιεργοῦν ναρκωτικά τά ὁποῖα στέλνουν στήν Ἀγγλία! Τά ὁποῖα βρίσκεις καί εἰς τό περίπτερον. Ἔτσι τιμωρεῖ ὁ Θεός. Καλά νά πάθουν! Ὄχι τι ἄλλο, πού σᾶς εἶπα γιά νά δεῖτε ὅτι ὑπάρχουν καί σκοπιμότητες. Σκοτεινές σκοπιμότητες, πού γίνονται αἰτία διαδόσεως τῶν ναρκωτικῶν.

Φρόντισαν κυρίως, ὅμως, ἐκεῖνοι πού νόμιζαν, ἤθελαν, ἔτσι τό ‘κριναν, νά σκοτώσουν (γιατί αὐτό ἐνδιαφέρει τόν Θεό) μέσα στόν νοῦ καί μέσα στήν καρδιά τῆς νεολαίας μας. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ἔχασε αὐτόν τόν ὑπαρξιακό του προσανατολισμό, δηλαδή ἔχασε τό νόημα τῆς ὑπάρξεώς του (:«Γιατί ὑπάρχω;») καί ἀπάντηση στό «Γιατί ὑπάρχω;» δέν μπορεῖ νά δώσει οὔτε ἡ ἐπιστήμη οὔτε ἡ Φιλοσοφία, παρά μόνον ὁ Θεός. Ἔχασε, λοιπόν, ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος -καί νέος μάλιστα- αὐτόν τόν ὑπαρξιακό του προσανατολισμό, τό νόημα τῆς ὑπάρξεώς του, γιατί ὑπάρχει. Ἀλλά ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι πλασμένη γιά τόν Θεό. Τό λέει αὐτό πολύ ὡραῖα ὁ ἱερός Αὐγουστῖνος στίς «Ἐξομολογήσεις» του, στόν 1ο στίχο τοῦ 1ου κεφαλαίου του: «Ἔπλασες ἐμᾶς», λέγει, «γιά τόν Ἑαυτό Σου καί δέν ἡσυχάζουμε ἕως ὅτου βρεθοῦμε στούς κόλπους Σου». Ἕνα στοιχεῖο, λοιπόν, τοῦ κατ’ εἰκόνα πού ἔχει ὁ κάθε ἄνθρωπος, εἶναι ἡ φορά του (:ἡ κατεύθυνσή του) πρός τόν Θεό. Κάθε ἄνθρωπος ἔχει αὐτήν τήν φορά, τήν κατεύθυνση πρός τόν Θεό. Ἔτσι ὁ ἄνθρωπος ζητᾶ -ἀφοῦ πέθανε ὁ Θεός μέσα του, πῶς θά ‘χει τώρα αὐτήν τήν φορά αὐτήν τήν κατεύθυνση, ἀφοῦ πέθανε ὁ Θεός μέσα του, τοῦ σκότωσαν τόν Θεό μέσα του- ζητᾶ ἀντισταθμίσματα, αὐτῶν τῶν ἐφέσεων τῆς ψυχῆς του, σέ ὑποκατάστατα τοῦ Θεοῦ, σέ ὑποκατάστατα τοῦ Παραδείσου, καί σέ ὑποκατάστατα τῆς χαρᾶς, κι αὐτά εἶναι (ἀνάμεσα στά πολλά) τά ναρκωτικά. Γι’ αὐτό μιλᾶνε γιά «παραδείσους τῶν ναρκωτικῶν». Βλέπετε;

Τί πρέπει νά γίνει; Τί πρέπει νά γίνει… Μήπως ἡ ἐνημερωσις; Ἀσφαλῶς χρήσιμη εἶναι ἡ ἐνημέρωσις, ὥστε νά μήν ὑπάρξει αἰτία ἡ ἄγνοια. Ἀλλά δέν εἶναι ἐπαρκής. Ὅπου ἀκούω, ὅ,τι διαβάζω, ὅ,τι ὁμιλίες ἔχουνε γίνει γιά τά ναρκωτικά, ὅλοι μιλοῦν γιά ἐνημέρωση. Ναί. Ὅπως ἀκριβῶς ὁμιλοῦν γιά ἐνημέρωση καί γιά τό AIDS. Μά δέν εἶναι ἐκεῖ ἡ λύση στήν ἐνημέρωση, ἀναμφισβήτητα εἶναι, ἀλλά δέν εἶναι, δέν εἶναι ἐπαρκής. Μήν ἁμαρτάνεις μέ τήν ἀνηθικότητα. Αὐτή εἶναι ἡ πληρότης τοῦ πράγματος. Ἔτσι καί ἐδῶ, δέν εἶναι ἐπαρκής αὐτή ἡ ἐνημέρωση. Ἡ ἀπόκρουσις, λοιπόν, τῶν ναρκωτικῶν δέν εἶναι θέμα μόνον ἐνημερώσεως, ἀλλά κυριότατα -καί παρακαλῶ πολύ ἀκούσατέ το- εἶναι θέμα πνευματικῆς θεμελιώσεως. Εἴδατε ἐσεῖς ποτέ πνευματικόν ἄνθρωπον, εἴδατε ποτέ νά φτάσει, νά καταλήξει, νά παίρνει ναρκωτικά; Πνευματικός ἄνθρωπος, τό εἴδατε ποτέ ἐσεῖς αὐτό; Πνευματικός νέος, πού ἀκούει λόγο Θεοῦ, πού ἐξομολογεῖται, πού κοινωνεῖ, πού ἐκκλησιάζεται, ζεῖ τόν Θεό, ζεῖ πνευματικά, εἴδατε ποτέ ἐσεῖς κάποιον τέτοιον ἄνθρωπον νέον, νά ἔχει φτάσει στά ναρκωτικά; Ἐγώ δέν ἔχω δεῖ. Ἐκτός ἄν ἀφήσει τόν Θεό, πεθάνει ὁ Θεός μέσα του, πάρει τήν ἄγουσαν (:τόν δρόμο) πρός τόν κόσμον, τότε ἄλλη παράγραφος. Ἔχασε ὅμως τόν δρόμο του. Ἀλλά ὅσο ζεῖ πνευματικά, ἐσεῖς τό εἴδατε αὐτό;

Τί σημαίνει λοιπόν; Χρειάζεται, βέβαια ἐνημέρωσις, ἀλλά κυριότατα, αὐτή ἡ πνευματική θεμελίωσις. Ὁ ἄνθρωπος, ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος καί δή ὁ σύγχρονος νέος, πρέπει νά ξαναβρεῖ τόν Θεό. Πῶς θά βοηθήσουμε τούς νέους μας, νά ξαναβροῦν τόν Θεό. Ἔχουμε κάποιες, ἔτσι… πολύ συγκινητικές ὁμολογίες, πρώην ναρκομανῶν, πού αὐτό λέν… θά ‘χετε ἀκούσει. Καί στό ραδιόφωνο παρουσιάστηκαν καί στήν τηλεόραση, καί σέ ἔντυπα…: «Ἐκεῖνο πού μέ ἔσωσε -νά λέει ὁ Α ὁ Β (ἀγόρια - κορίτσια)- ἦταν ὁ Θεός. Βρῆκα τόν Θεό!». Ἀλλά πρέπει, ὅμως, νά Τόν ἔχουμε χάσει πρῶτα τόν Θεό καί μετά νά Τόν βροῦμε; Δέν πρέπει. Διότι νομίζετε -θά τό δοῦμε λίγο πιό κάτω-) ἐκεῖνος πού ἔκανε ἔστω καί μία φορά χρήση, εἶναι σάν νά μήν εἶχε κάνει χρήση; Δέν εἶναι τό ἴδιο. Προσέξατέ το, δέν εἶναι τό ἴδιο. Ὄχι θέμα γοήτρου, θέμα οὐσίας, θά τό δοῦμε λίγο πιό κάτω. Βέβαια, πιστεύουμε στήν ἀποτοξίνωση, ἐσεῖς πιστεύετε ὅτι ἡ ἀποτοξίνωσις εἶναι πλήρης; Ποιός μᾶς λέει ὅτι ἕνας πού ἔπεσε στά ναρκωτικά, ὅτι ἀποτοξινούμενος, δέν θά ἐπανέλθει κάποτε εἰς αὐτά; Πᾶρτε τό κάπνισμα· ποιός σᾶς ἐγγυᾶται ὅτι αὐτός πού ἔκοψε τό τσιγάρο, κάποια στιγμή δέν θά ξανακαπνίσει; Ἐάν αὐτό στό τσιγάρο πού εἶναι ἐλαφρύτερο, πόσο περισσότερο εἰς τά ναρκωτικά; Πόσο περισσότερο;

Λοιπόν, ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος πρέπει νά ξαναβρεῖ τόν Θεό, πρέπει ν’ ἀρχίσει νά «πεινάει» καί νά «διψάει» τόν Θεό. Ἔτσι, μέ λαχτάρα, μέ συνείδηση, ἐγώ πιστεύω ὅτι ἐσεῖς πού ἀκοῦτε ὅλα αὐτά θέματα, ἔρχεστε ἐλευθέρως, ἀγαπᾶτε τόν Θεό, πραγματικά μέσα σας ἐπιθυμεῖτε τήν κοινωνία σας μέ τόν Θεό, ὅπως ὁ ἄσωτος υἱός τῆς παραβολῆς, πού εἶχε μείνει στά ξυλοκέρατα, καί ἐκεῖ πού ἦταν σάν ὑποκατάστατα, θά λέγαμε, τῆς καλῆς τροφῆς τοῦ σπιτιοῦ τοῦ πατέρα, καί τί εἶπε; «Τί καθομαι ἐδῶ, θά γυρίσω εἰς τόν πατέρα». Καί νοστάλγησε τήν ἐπιστροφή. Καί τήν πραγματοποίησε τήν ἐπιστροφή του. Ἀλλά συνειδητά. Τό ‘νιωθε! Τό ‘νιωθε! Δέν εἶχε πρό τῆς φυγῆς του, συνειδητοποιήσει ὅτι ἔπρεπε νά μένει κοντά στόν πατέρα. Εὐτυχεῖς ἄν σεῖς -ὅλοι μας!- συνειδητοποιήσουμε ὅτι δέν πρέπει νά φύγουμε ἀπό τόν Θεόν, ἀπό τόν πατέρα μας, δέν πρέπει. Ἀλλά -θά ἐπανέλθω-, ποιός σήμερα θά πεῖ στή νεολαία μας ὅτι τό ἀνικανοποίητον τῆς ψυχῆς των βρίσκεται στήν ἀπουσία τοῦ Θεοῦ; Θά σοῦ ποῦν: «Ὂχι, δέν εἶναι ἐκεῖ τό ἀνικανοποίητον τῆς ψυχῆς τους». Γυρεύουν πολλά χρήματα ἀπό τούς γονεῖς, ἀκόμη κλέπτουν χρήματα, σήμερα ἀπ’ τό σπίτι αὔριο ἀπό κάπου ἀλλοῦ, εἶναι γνωστό, γιά νά ἱκανοποιηθοῦν οἱ ἐπιθυμίες τῆς ψυχῆς… διασκεδάσεις… κι ὅ,τι… κι ὅ,τι… ὅ,τι ἄλλα, ὅτι στήν πραγματικότητα αὐτά ὅλα δέν θά τούς σβήσουν τήν ψυχήν, τήν δίψαν τῆς ψυχῆς.

Ἡ δίψα εἶναι μεταφυσική. Εἶναι σάν νά πίνεις ἁλατισμένο νερό· διψᾶς πιό πολύ. Δέν ξεδιψᾶς μέ τόν τρόπον αὐτόν. Πιστεύεις ὅτι ἄν εἶχες χρήματα κι ἔκανες μεγαλοπρεπεῖς διασκεδάσεις, σπάταλες, πού νά σπαταλᾶς ἐκεῖ καί τά χρήματά σου καί τήν ψυχή σου καί τό σῶμα σου, ἐκεῖ θά βρεῖ ἱκανοποίηση ἡ ψυχή σου. Κάποιος νέος μέ ἐπεσκέφθη τελευταῖα καί ἔδειχνε μιά μελαγχολία. Κατάλαβα ὅτι δέν ἦταν μελαγχολία ἀπό κεῖνες τίς μελαγχολίες πού πᾶμε στούς ψυχιάτρους. Ἔνιωσε τήν ἀηδία τῆς κοσμικῆς ζωῆς. Αὐτός εἶναι σέ καλό δρόμο, πραγματικά σέ καλό δρόμο, νά γνωρίσει, νά συνειδητοποιήσει, τί πραγματικά τοῦ λείπει. Ναί, ὅπως ἀκριβῶς, θά φᾶμε κάτι θά μᾶς πειράξει στό στομάχι καί θά αἰσθανθοῦμε τήν ἐπιθυμία νά κάνουμε ἐμετό, νά ξεράσουμε. Τό παράδειγμα εἶναι, ἐξάλλου, καί στόν Ἅγιο Ἰάκωβο τόν Ἀδελφόθεο: Νά ξεράσει κανείς ἐκεῖνο τό ὁποῖο ἔφαγε γιά νά συνέλθει.

Κάποτε ὁ ἄνθρωπος ἦταν εὐτυχής, παιδιά, στόν Παράδεισο γιατί εἶχε κοινωνία μέ τόν Θεό. Ὅταν ἐξορίστηκε -τόν ἔβγαλε ὁ Θεός ἀπό τόν Παράδεισο- ἔσπευσε νά φτιάξει τεχνητούς παραδείσους, γιά νά ἀντικαταστήσουν τόν ἀπωλεσθέντα Παράδεισο. Κι αὐτοί οἱ τεχνητοί «παράδεισοι» εἶναι λογῆς-λογῆς, καί ἕνας ἀπ’ αὐτούς τούς τεχνητούς παραδείσους εἶναι οἱ ναρκωτικές οὐσίες. Διάβαζα σχετικά -πολλές φορές ἔχω διαβάσει, δέν μ’ ἀρέσουν, τί νά κρατήσει κανείς ἀπ αὐτά;- κρατάει, λέει, ἕνα τέταρτο, μισή ὥρα, μία ὥρα… πού πηγαίνεις… ποῦ καί πῶς, μετά γίνεσαι ἕνα ράκος! Ἕνα ράκος πραγματικά. Καί ὅμως, θά λέγαμε, ὅλοι αὐτοί εἶναι ὄντως παράδεισοι -ἀφοῦ κανείς ἔτσι αἰσθάνεται- ἤ εἶναι κόλαση! Εἶναι κόλαση, παιδιά, πραγματική κόλαση. Κάποτε ἔκανα τήν ἀφελῆ ἐρώτηση, μάλιστα σ’ ἕναν ὁ ὁποῖος μοῦ εἶπε κάποια στιγμή ὅτι ἔπινε ναρκωτικά -μεγάλης ἡλικίας ἤτανε…μεγάλης… ἔ… μεσαίας ἡλικίας-: «Καί ποῦ βρήκατε», λέγω, «ναρκωτικά; Ποῦ βρήκατε αὐτό πού ἤπιατε;». Αὐτός χαμογέλασε -γι’ αὐτό, σᾶς εἶπα, ἔκανα τήν ἀφελῆ ἐρώτηση-: «Ἡ προσφορά τῶν ναρκωτικῶν εἶναι στό πρῶτο σκόνταμμά μας! Ἀρκεῖ νά ζητήσει κανείς ναρκωτικά. Τά βρίσκει πάρα πολύ εὔκολα». Λέγουν ὅτι τά ναρκωτικά σήμερα κυριολεκτικά ζώνουν τά σχολεῖα! Κι εἶναι ἀλήθεια. Προσφέρονται ἀκόμη, σάν ἡδύποτα!... σάν αὐτοκόλλητα(!) -νά μήν μείνω σέ περιγραφές περισσότερες…-, σάν χαλκομανίες… Πᾶς νά γλύψεις γιά νά κολλήσεις κάτι καί ἐκεῖ -ἔχουν ἔρθει ἀπ’ τό ἐξωτερικό αὐτά- ἔχει ναρκωτική οὐσία! Βρίσκονται, ἀκόμη, τά ναρκωτικά στίς καφετέριες, δέν ἔχω καιρό νά σᾶς πῶ καί παραδείγματα… στίς ντίσκο… στά μπάρ… στά parties… στά ἠλεκρονικά… κι ὅπου ἀλλοῦ. Κυκλοφοροῦν! Οἱ ἔμποροι τοῦ θανάτου μπαίνουνε σ’ ὅλα αὐτά, καί προμηθεύουν ἐκείνους οἱ ὁποῖοι θέλουν (ἀρκεῖ βέβαια νά ἔχουν καί χρήματα!).

Θά μπορούσαμε νά χαρακτηρίσουμε ὅλες αὐτές τίς πόρτες πού σᾶς ἀνέφερα, ὅπως τίς ὀνομάζει ἡ Ἁγία Γραφή : «Ὁδοί Ἅδου κατάγουσαι εἰς τά ταμιεῖα τοῦ θανάτου» (Παροιμίαι 7, 27), «Εἶναι δρόμοι τοῦ Ἅδου (:πού ὁδηγοῦν στόν Ἅδη) κι ἀπό κεῖ κατεβάζουν («κατάγουσαι») εἰς τά ταμιεῖα τοῦ θανάτου». Ναί, εἰς τά ταμιεῖα τοῦ θανάτου. Αὐτές εἶναι οἱ πόρτες, παιδιά, πού σᾶς ἀνέφερα προηγουμένως. Ἅδης καί θάνατος εἶναι ὅλοι αὐτοί οἱ χῶροι. Νά τό ξαναπῶ; Ἅδης καί θάνατος εἶναι ὅλοι αὐτοί οἱ χῶροι! Καί παρακαλῶ πάρα πολύ προσέξετε, μήν πηγαίνετε σ’ αὐτούς τούς τόπους. Ξεκινᾶμε, ξέρετε, ἀπό τήν καφετέρια. Ἕνας πνευματικός ἄνθρωπος, ἕνας πνευματικός νέος δέν πηγαίνει ποτέ στήν καφετέρια. Ὄχι μόνο γιατί μπορεῖ νά μπλέξει ἐκεῖ μέ τά ναρκωτικά, ἀλλά εἶναι καί πολλοί-πολλοί ἄλλοι λόγοι. Γι’ αὐτό λέγει τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ: «… καὶ μὴ πορευθήτω μετὰ σοῦ μέθη ἐν τῇ ὁδῷ σου» πού λέγει ὁ Τωβίτ στόν Τωβία. Δηλαδή, μήν κάνεις συντροφιά. Γιατί σ’ αὐτούς τούς τόπους, παιδιά, δέν πηγαίνουμε μόνοι μας, πηγαίνουμε μέ συντροφιά. Γι’ αὐτό λέγει: «Πρόσεξε τή συντροφιά σου». Εἶναι ἐκεῖνο πού λέγει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος: «Οἱ ἐν πλάνῃ ἀναστρεφόμενοι», «αὐτοί οἱ ὁποῖοι κάνουν συναναστροφές ἐν πλάνῃ».

Πρέπει ἀκόμη νά σημειώσουμε ὅτι οἱ ναρκωτικές οὐσίες δημιουργοῦν μία φοβερή ἐξάρτηση. Φοβερή ἐξάρτηση! «ᾯ γάρ τις ἥττηται, τούτῳ καὶ δεδούλωται» (Β΄ Πετρ. 2,18-19). «Ὅπου κανείς ἔχει νικηθεῖ, ἐκεῖ καί ἔχει ὑποδουλωθεῖ». Ὅπως καί τό οἰνόπνευμα, ὅπως καί ὁ καπνός, ἀλλά σέ ἀσύγκριτα μεγάλο βαθμό -ἀσύγκριτα μεγάλο βαθμό!- εἶναι τά ναρκωτικά, ἀπό τά ὁποῖα ἐξαρτῶνται καί δέν μποροῦν νά ἀπαλλαγοῦν. Εἶναι οἱ λεγόμενοι «ἐξηρτημένοι». Οἱ ναρκωτικές οὐσίες ἀκόμη ἀφήνουν μία «μνήμη» -σᾶς τό ‘λεγα καί στά προηγούμενα- καί γιά τίς ἄλλες οὐσίες, πολύ περισσότερο τά ναρκωτικά. Μνήμη ὅπως στό κομπιούτερ πού λέει member, μνήμη στόν ἄνθρωπο καί δέν μπορεῖ εὔκολα νά ἀπαλλαγεῖ. Κάποια στιγμή ξαναγυρίζει στά ναρκωτικά. Μάλιστα τό LSD ὕστερα ἀπό μῆνες, ξαναγυρίζει στά ναρκωτικά. Εἶμαι μάρτυς μιᾶς ἱστορίας τρομακτικῆς. Εἶμαι μάρτυς! Ἔτσι, μπροστά μου.

Ἡ καλύτερη θεραπεία, ξέρετε ποιά εἶναι; Ἡ μή προσέγγισις. Μακριά! Μακριά! Ὄχι νά θεραπευτοῦμε, δέν θά πλησιάσουμε. Ἡ χρήση τῶν ναρκωτικῶν οὐσιῶν ἐκτός ἀπό λόγους ὑπαρξιακούς, εἶναι καί μία δειλία ἀντιμετωπίσεως τῆς πραγματικότητος τῆς ζωῆς. Ὁ Κύριος πρό τοῦ Σταυροῦ (:πρίν σταυρωθεῖ) ἐδέχθη μιά ναρκωτική οὐσία πού προσέφεραν φιλανθρώπως κάποιες γυναῖκες: «Καὶ ἐδίδουν αὐτῷ πιεῖν (:Καί τοῦ διναν νά πιεῖ) ἐσμυρνισμένον οἶνον (:ναρκωτικές οὐσίες μέσα σέ κρασί)· ὁ δὲ οὐκ ἔλαβε (:Αὐτός ὃμως δέν τίς πῆρε)» (Μαρκ. 15,23). Γιατί; Ἤθελε νά ἀντιμετωπίσει τό Πάθος σέ ὅλη τήν διασταση, σέ ὅλη τήν πραγματικότητά του. Εἶναι γνωστό ἀκόμα ὅτι οἱ ναρκωτικές οὐσίες νεκρώνουν, καταστρέφουν τόν νοῦ, τήν βούληση καί τό συναίσθημα, συνήθως ἀνεπανορθώτως καί ἀμετακλήτως. Καταστρέφουν καί τό σῶμα. Στέλνουν γρήγορα στόν θάνατο. Καταστρέφουν τόν ὅλον ἄνθρωπο. Καί χάνει τήν σωτηρία του ὁ ἄνθρωπος καί δέν εἶναι πιά τίποτε. Καί στήν παροῦσα καί στή μελλουσα ζωή εἶναι ἄχρηστος. Ἀλλά τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ μᾶς λέγει: «Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς (:Νεκρώσατε τά μέλη σας τά ἐπί τῆς γῆς)». Ποιά; «… Πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν… » (Κολ. 3, 5-7). Αὐτά θά νεκρώσουμε, ὄχι νά νεκρωθοῦμε ἀπό τά ναρκωτικά. Αὐτά θά νεκρώσουμε· τό πάθος καί τήν κακήν ἐπιθυμίαν… Δι’ ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας» (Κολ. 3,5-7). Εἶναι φοβερό ὅταν τιμωροῦνται οἰ ἄνθρωποι ἀπ’ αὐτό. Μήν, λοιπόν, ποτέ, μά ποτέ! Μά ποτέ! Μήν γευθοῦμε πράγματα πού ὁ Θεός δέν τά θέλει.

39η ομιλία στην κατηγορία "Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ".

►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ. " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/palaia-diauhkh/h-pnevmatikh-diauhkh-toy-tvbit
↕️
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/blog-post_7.html?m=1

Ἀπομαγνητοφώνηση, ψηφιοποίηση: Ἠλίας Τσακνάκης.

Επιμέλεια κειμένου : Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ».🔻
https://drive.google.com/file/d/1RZ1sYHVgLqBWiFNCBGi90Z__kjEnhr2H/view?usp=drivesdk

💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

«Τό κάπνισμα».

†. Μιλήσαμε, τήν περασμένη φορά, γιά τήν μέθη, ὅπως θά ἐνθυμεῖσθε, σύμφωνα μ’ ἐκεῖνα πού συμβουλεύει ὁ Τωβίτ εἰς τόν Τωβία, γιατί συνεχίζουμε πάντοτε εὐρισκόμενοι εἰς τήν πνευματική διαθήκη τοῦ Τωβίτ, πρός τόν γιό του τόν Τωβία. Καί τοῦ γράφει, καί τοῦ λέγει: «Οἶνον εἰς μέθην μὴ πίῃς, καὶ μὴ πορευθήτω μετὰ σοῦ μέθη ἐν τῇ ὁδῷ σου»· δηλαδή: «Μήν φθάσεις νά πίνεις κρασί καί νά μεθᾶς, οὔτε νά κάνεις συντροφιά μέ ἀνθρώπους πού πίνουν οἰνόπνευμα (κρασί)».

Ἀλλά ἡ μέθη, ὅπως ἤδη εἴπαμε ἀπό τήν περασμένη φορά, δέν προέρχεται μόνο ἀπό τό οἰνόπνευμα (ὅπως ἤτανε γνωστό στήν ἐποχή τοῦ Τωβίτ), ἀλλά ἔχει καί ἄλλες πηγές, ὅπως εἶναι τά ναρκωτικά. Στήν ἐποχή ἐκείνη καί μάλιστα π.Χ. βεβαίως δέν ἦταν γνωστά τά ναρκωτικά. Ἀλλά ἄν πεῖτε ὅτι τό κάπνισμα -γιά τό ὁποῖο θά μιλήσουμε σήμερα- δέν προκαλεῖ μέθη (δηλαδή ὅπως τά ναρκωτικά προκαλοῦν μίαν μέθην, μάλιστα ἰδιότυπον μέθην, ὄχι ἀκριβῶς ὅπως τό οἰνόπνευμα), ὡστόσο ὑπάρχει τό εὐφραντικό στοιχεῖο, ἐκεῖνο πού δημιουργεῖ μίαν ὅπως λέγεται «εὐφορίαν», μία …, ἔτσι…, εὐχαρίστηση, σέ φέρνει… σέ εἰσαγάγει μέσα σέ παραδείσους κ.λπ., θά σᾶς ἔλεγα ὅτι τό κάπνισμα ἀνήκει στά ναρκωτικά καί θεωρεῖται ναρκωτικόν κοινῆς ἀποδοχῆς. Θά τό ξαναπῶ ἄλλη μία φορά, γιατί θά ἤθελα νά τό τυπώσετε καλά στό μυαλό σας καί νά τό ξέρετε: Τό κάπνισμα ἀνήκει στά ναρκωτικά. Προκαλεῖ ὅ,τι προκαλοῦν καί τ’ ἄλλα ναρκωτικά (βεβαίως σέ ἐλαφροτέρα μορφή), γι’ αὐτό ἀκριβῶς καί εἶναι ὅπως σᾶς εἶπα, ναρκωτικόν κοινῆς ἀποδοχῆς. Δηλαδή τί; Ὅλοι τό ἀποδεχόμεθα καί δέν ὑπάρχει θέμα, γι’ αὐτό. Καί αὐτό προκαλεῖ ὁμοίως τό κάπνισμα, τήν δηλητηρίαση, ὅπως καί τό οἰνόπνευμα, ὅπως καί ὅλα ἐκεῖνα τά ναρκωτικά πού προκαλοῦν βαριές μορφές δηλητηριάσεως εἰς τόν ὀργανισμόν, γι’ αὐτό μιλᾶμε καί ἀποτοξίνωση. Ἕνας ὁ ὁποῖος ἔχει πλέον παραδοθεῖ εἰς τό οἰνόπνευμα, χρήζει (ἔχει ἀνάγκη) ἀπό ἀποτοξίνωση, ὅπως ἀκριβῶς κι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος κάνει χρήση τῶν ναρκωτικῶν. Ἔτσι καί τό κάπνισμα, παιδιά, προκαλεῖ δηλητηρίαση. Μάλιστα σέ κεῖνον πού πρωτοκαπνίζει, δημιουργεῖ, ἀποφέρει μία ναυτία ἰσχυρή, δηλαδή μία ζάλη. Ζαλίζεται κανείς ὅταν πρωτοκαπνίσει, μετά προκαλεῖ ἐμετόν, προκαλεῖ ἀκόμη μίαν ὠχρότητα τοῦ προσώπου, ἕναν ἴλιγγο κι ἕναν ψυχρό ἱδρῶτα. Ξαναλέγω σέ κεῖνον πού πρωτοξεκινᾶ. Βέβαια ἴσως δέν ἐμφανίζονται τά ἀποτελέσματα αὐτά σέ ὅλους, ἀλλά ἀρκετοί εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ὅταν πρωτοχρησιμοποιήσουν τόν καπνόν (τό κάπνισμα) παθαίνουν αὐτά τά πράγματα.

Ὅταν ὁ ὀργανισμός συνηθίσει, βεβαίως δέν ὑπάρχουν αὐτά… Βλέπουμε σήμερα τούς ἀνθρώπους καπνίζουν, δέν ἔχουν κανένα πρόβλημα, δέν ὑπάρχει θέμα οὔτε ἐμετοῦ, οὔτε ἰλίγγου, τίποτε ἀπ’ ὅλα αὐτά πού ἀναφέραμε, ἐν τούτοις τά συμπτώματα ἀπό τό κάπνισμα κλιμακώνονται ἀπό τήν ἐλαφρά λαρυγγίτιδα μέχρι τόν καρκίνο καί τήν συγκοπή τῆς καρδιᾶς. Γι’ αὐτό εἶναι πασίγνωστο -πασίγνωστο!- ὅτι ἕνα πολύ ἀρκετό ποσοστό τοῦ καρκίνου πού ὑπάρχει σήμερα ὀφείλεται στόν καπνό- τό ξέρουμε ὅλοι μας, τό λέγουν παντοῦ πρός πᾶσαν κατεύθυνση τά ἰατρικά συνέδρια κ.λπ.- ὅπως ὁμοίως καί καρδιακές προσβολές, γι’ αὐτό θά πεῖ ὁ γιατρός σέ ἐκεῖνον πού καπνίζει καί ἔχει καρδιά ὅτι δέν πρέπει πλέον νά καπνίζει… κ.ο.κ. Βλέπετε, λοιπόν, ὅτι τά πρῶτα μέν συμπτώματα ὑποχωροῦν ἄμεσα γρήγορα, ἔχουμε ὅμως ἄσχημα ἀποτελέσματα ἀπό τήν χρήση τοῦ καπνοῦ. Ὅλα αὐτά δείχνουν ὅτι πρόκειται πράγματι γιά μιά δηλητηρίαση τοῦ ὀργανισμοῦ. Γι’ αὐτό σ’ ἕνα νοσοκομεῖο στήν Ἀμερική τῆς Rhode Island ὑπάρχει μία ἐπιγραφή πού λέει: «Δέν πουλᾶμε τσιγάρα -ἐννοεῖται στό κυλικεῖο τοῦ Νοσοκομείου-, σᾶς ἀγαπᾶμε πολύ». Ἔμ βέβαια, ὅταν ἀγαπᾶς κάποιον πολύ δέν τοῦ προσφέρεις ἕνα τσιγάρο, καί πολύ παραπάνω δέν τόν εἰσαγάγεις στό νά μάθει νά καπνίζει. Σήμερα γίνεται μιά πάρα πολύ μεγάλη ἐκστρατεία κατά τοῦ καπνίσματος. Στήν Ἀμερική μάλιστα μπορεῖ κανείς νά χάσει τήν δουλειά του, ἐάν ὑποτεθεῖ ὅτι ἀπαγορεύεται αὐστηρῶς τό κάπνισμα, σέ κάποιο γραφεῖο πού ἐργάζεται ἤ σέ κάποιο ἐργοστάσιο. Μπορεῖ νά φτάσει νά χάσει τήν δουλειά του. Ξεκίνησαν αὐτήν τήν ἐκστρατεία κατά τοῦ καπνοῦ στήν Ἀμερική, κι ὅπως σᾶς εἶπα, ὑπάρχουν ἐργασιακοί χῶροι πού ἀπαγορεύουν ἀπολύτως-ἀπολύτως τό τσιγάρο.

Ἀπό μιά σύγχρονη στατιστική, παιδιά, ἡ ὁποία δημοσιεύτηκε αὐτές τίς μέρες, καί στήν τοπική μας ἐφημερίδα «Ἐλευθερία», οἱ πρῶτες τρεῖς χῶρες πού καπνίζουν περισσότερο -κατ’ ἀναλογίαν, πάντοτε, φυσικά- εἶναι (στόν κόσμον ὅλο!) ἡ Κούβα, μετά ἔρχεται ἡ Κύπρος καί μετά ἔρχεται ἡ Ἑλλάδα. Βλέπετε ὅτι ἔχουμε μερικά ἀπ’ τήν ἀνάποδη, προνόμια, δηλαδή ἀρνητικά προνόμια δυστυχῶς... Αὐτά ὅλα τί λένε; Λένε ὅτι παρά τίς ἀπαγορεύσεις (ἐννοεῖται ὄχι κατ’ ἀστυνομικόν τρόπον), τίς εἰδοποιήσεις θά ἔλεγα, βλέπετε τί τεράστιες ἀφίσσες ὑπάρχουν στούς δρόμους ὅτι τό κάπνισμα βλάπτει τήν ὑγεία σοβαρά, παρά ταῦτα δυστυχῶς δέν εἶναι ἀρκετό νά εἰδοποιήσουμε.

Τό ἴδιο πρᾶγμα, παιδιά, συμβαίνει καί στά ναρκωτικά, τό ἴδιο πρᾶγμα συμβαίνει καί στίς ἄλλες ἀρρώστιες, ὅπως τό ΑIDS. Bλέπετε ὅτι ἐξαπολύουν ἐνημέρωση, καί δέν θέλω νά πῶ ὅτι ἡ ἐνημέρωσις εἶναι κακή, ἀλλά δέν εἶναι ἐπαρκής. Τό νά σοῦ πῶ «Πρόσεξε» ἀλλά νά σέ ἀφήσω, μήν σοῦ πῶ γιατί πρέπει νά προσέξεις διότι πίσω ἀπ’ τήν ἀρρώστια ὑπάρχει κάτι ἄλλο, εἶναι ἡ ἐντολή τοῦ Θεοῦ, εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἄν δέν σοῦ βάλω, λοιπόν, τόν φόβο τοῦ Θεοῦ μέσα σου, ὅσα νά σοῦ πῶ, δέν θά προσέξεις. Καί εἶναι ἐκεῖνο πού σᾶς εἶπα καί τήν περασμένη φορά -καί πάντα θά τό λέγω- εἶναι θέμα πίστεως! Πρέπει νά πιστέψεις αὐτό πού λέγει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Τό ἀκοῦς ὅτι βλάπτει αὐτό. Πίστεψέ το. Τό εἶπε ὁ Χριστός ἔτσι (ἐνθυμεῖσθε πού σᾶς τό εἶπα): «Σᾶς εἶπα τά ἐπίγεια πράγματα, καί δέν πιστεύετε, ποῦ νά νά σᾶς πῶ γιά τά ἐπουράνια πράγματα»! Λοιπόν, πέρα ἀπό μιά εἰδοποίηση, ἀπό μιά ἐνημέρωση, χρειάζεται καί ὑπάρχει ἀνάγκη νά ὑπάρχει μία πίστις, νά ὑπάρχει ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, μία πνευματικότητα γιά νά ὁλοκληρώσω τήν προφύλαξή μου ἀπό ὅλα αὐτά τά ὁποῖα εἶναι βλαβερά.

Ἀλλά τί εἶναι ὁ καπνός; Ἄ, πρέπει δέ νά σᾶς πῶ ὅτι μιά στατιστική πού ‘χε γίνει πέρσι-πρόπερσι … κ.λπ. στά σχολειά -Πώ! Πώ! Καί στήν Λάρισα- ἀπογοητευτικόν τό ἀποτέλεσμα. Στόν μαθητόκοσμο,ναί, ἀπογοητευτικόν τό ἀποτέλεσμα! Ἀλλά δέν θέλω, παιδιά, νά μείνω σέ στατιστικές, ὅ,τι εἶπα-εἶπα, ἔ, αὐτές μπορεῖτε ὁπουδήποτε νά τίς βρεῖτε, θά ἐπιθυμοῦσα νά καταλαβαίναμε τό θέμα σέ μιά πνευματική βάση, σέ μιά θεολογική βάση γιά νά ἀποκτήσουμε αὐτόν τό φόβο τοῦ Θεοῦ καί νά εἴμεθα προσεκτικοί. Ἀλλά, τί εἶναι ὁ καπνός; Ὁ καπνός εἶναι, ὅπως θά γνωρίζετε ἕνα ἐτήσιο φυτό. Ἐτήσιο λέγεται γιατί κρατάει μόνο ἕνα χρόνο καί πρέπει νά ξανασπείρουμε πάλι. Ὁνομάζεται τό φυτόν αὐτό «Νικοτινιάνα» (Nicotiana tabacum) καί συναντᾶται σέ 40 εἴδη. Εἶναι φυτόν ἰθαγενές τῆς Αὐστραλίας, τῆς Ἀφρικῆς καί τῆς Ἀμερικῆς. Ἐπειδή οὔτε ἡ Ἀφρική εἶχε ἐξερευνηθεῖ ὁλόκληρη -πολύ δέ παραπάνω ἡ Αὐστραλία- ἐπειδή ὅμως εἶχε -500 χρόνια ἔχουμε φέτος ἀπό τήν ἀνακάλυψη τῆς Ἀμερικῆς- γι’ αὐτό ἀκριβῶς ἔχουμε τό φυτό αὐτό πρώτιστα ἀπό τήν Ἀμερική. Γι’ αὐτό γιά πρώτη φορά οἱ ναύτες τοῦ Κολόμπο, τό 1492 εἶναι μία ἡμερομηνία… ἔτσι, χαρακτηριστική αὐτή, καί παρετήρησαν ἐκεῖ στούς ἰθαγενεῖς τῆς Κούβας -νησί εἶναι ἡ Κούβα-, ὅτι ἔκαναν χρήση αὐτοῦ τοῦ φυτοῦ. Τό μετέφεραν στήν Ἱσπανία καί ἀπό τήν Λισσαβῶνα τῆς Πορτογαλίας, τό μετέφερε στή Γαλλία ὁ ἐκεῖ Γάλλος πρέσβης πού ἐλέγετο Ζάν Νικό (Jean Nicot), (ἔχει ἕνα «t», ταῦ, στό τέλος, ὅσο μπορῶ νά ξέρω, γιά νά εἰπωθεῖ, νά προφερθεῖ τό «t» πρέπει νά ὑπάρξει ἕνα «e» στό τέλος, νά τό ποῦμε νικότ). Ἀπό τότε ἄρχισε νά καλλιεργεῖται αὐτό τό φυτό στήν Εὐρώπη, ἀλλά κυρίως γιά θεραπευτικούς σκοπούς. Κρίναν ὅτι εἶχε θεραπευτικούς σκοπούς, δηλαδή γιά λόγους ἰατρικούς. Ἀργότερα, ὅμως, χρησιμοποιήθηκε ἀπό τούς πολλούς-πολλούς πλέον, ὅπως καί ὁ καφές ξέρετε ἔ; Ὁ καφές δέν εἶναι ἐδώδιμον (δέν εἶναι τρωγώσιμον) προϊόν. Ἐν τούτοις τό ‘χουμε κάνει νά εἶναι φαγώσιμο. Πλέον ὅταν ξέφυγε ἀπ’ αὐτήν τήν ἰατρική, θά λέγαμε, χρήση τό τσιγάρο, ἔκανε πλέον -σήμερα τό ξέρουμε αὐτό πολύ καλά- τόν γῦρο τῆς γῆς. Δέν ὑπάρχει χώρα στήν ὁποία νά μήν ὑπάρχει τό τσιγάρο πού καπνίζεται ἀπό τούς ἀνθρώπους. Ἀπό τό ὄνομα τοῦ Nicot καί τῆς Ἀμρικανικῆς νήσου Τομπάγκο (Τομπάγκο) ὠνομάστηκε καί πλέον ἐπίσημα τό φυτό αὐτό: Nicotiana tabacum. Γι’ αὐτό εἶναι γνωστό μάλιστα στούς παλαιοτέρους καί ἐδῶ στήν Ἑλλάδα, ὡς «ταμπάκο».

Ἀλλά τί εἶναι ἐκεῖνο πού κάνει τόν καπνό νά ἔχει τόσο εὐρεῖα διάδοση; Ἄν διαβάσετε τήν ἱστορία τοῦ καπνίσματος, τοῦ καπνοῦ, θά δεῖτε ὅτι εἶχε πολύ περιπετειώδη… γυρίζοντας τόν γῦρο τῆς γῆς. Σημειώσατε ὅτι ὅταν πρωτοενεφανίσθη στήν Περσία, ὑπῆρχε νόμος, πού ἄν κανείς ἔκανε χρήση τοῦ καπνοῦ, ἐθανατοῦτο. Δηλαδή θανατική ποινή! Ἔ, ὅπως δηλαδή τά ναρκωτικά… κ.λπ. Ἀλλά τί εἶναι ἐκεῖνο -ἐπαναλαμβάνουμε- πού κάνει τόν καπνό νά ἔχει μία τόσο εὐρεῖα διάδοση; Γιατί κάτι ἄλλο δέν ἔχει διάδοση. Ἁπλούστατα, θά λέγαμε, εἶναι ὅπως καί τά ναρκωτικά. Ἐκτός ἀπό τήν μίμηση, διότι ὅταν βλέπει κάποιος τόν ἄλλο νά καπνίζει, θέλει κι αὐτός νά μιμηθεῖ, μάλιστα κυρίως στίς συντροφιές. Ἐκτός, λοιπόν, ἀπό τήν μίμηση πού ὑπάρχει, ὀφείλεται ἡ εὐρυτάτη αὐτή διάδοσή του στήν ἐπίδρασή του, στήν ψυχική πιά σφαίρα τοῦ ἀνθρώπου ὅπου ἐκεῖ βελτιώνεται ἡ ψυχική διάθεσις τοῦ ἀνθρώπου, βελτιώνεται. Καταστέλλεται ἡ διέγερσις τοῦ νευρικοῦ συτήματος, ὅταν κανείς εἶναι σέ μιά κατάσταση νευρικότητος, θά τό δεῖτε, ἀμέσως θα βγάλει νά καπνίσει τσιγάρο… εἶναι στενοχωρημένος, ἀμέσως θα βγάλει νά καπνίσει τσιγάρο, εἶναι ἕνα εἶδος διεξόδου καί δημιουργεῖ μία «νάρκωση» (τήν λέξη ἄς τήν βάλω μέσα σέ εἰσαγωγικά), καί λέγω τήν λέξη αὐτή γιατί ἁπλούστατα μιλήσαμε γιά ναρκωτικό κοινῆς ἀποδοχῆς, ὅπως εἴπαμε προηγουμένως καί εἶναι εὐχάριστη στόν ὀργανισμό, πολύ εὐχάριστη. Διότι ἔτσι… ἄ τρόπον τινα δημιουργεῖ μία διάθεση καλή.

Εἶχα δεῖ πρίν ἀπό δύο χρόνια πού εἶχα πάει στήν Ἀθήνα… δέν ξέρω, ἐδῶ δέν τήν εἶδα αὐτήν τήν διαφήμιση, ἑνός ξένου τσιγάρου (βέβαια κατά κανόνα οἱ διαφημίσεις αὐτές εἶναι πολλά τετραγωνικά μέτρα, πού κανείς βλέπει ἀπό πολύ μακριά τί γράφει) κι ἔλεγε ἀπό κάτω: «Ὅποιος καπνίσει, θά ξανακαπνίσει». Τί σημαίνει αὐτό; Βέβαια ὑποτίθεται διαφημιζόμενον τό τσιγάρο αὐτό ὅτι εἶναι τόσο ἐκλεκτό, εἶναι τόσο ὡραῖο πού θά ξανακαπνίσεις. Ἄμ δέν εἶναι ἐκεῖ τό θέμα. Τό θέμα εἶναι -ὅπως καί λέγεται ψιθυρίζεται- ὅτι ἄν ὄχι σέ ὅλα τά ξένα καπνά, σ’ αὐτό τουλάχιστον, σ’ αὐτήν μάρκα καπνοῦ, σ’ αὐτήν τήν ὀνομασία καπνοῦ, βάζουνε μέσα καί λίγο ναρκωτικό. Ὁπότε βέβαια ὅταν καπνίσεις, θά ξανακαπνίσεις. Ἐνυμεῖσθε -δέν ξέρω ἀκόμη ἄν ὑπάρχει- στήν Coca Cola «Ὅποιος πίνει, ξαναπίνει» . Γιατί ξαναπίνει; Εἶναι πιά κοινό μυστικό ὅτι μέσα στήν Coca Cola ὑπάρχει κάποιο ναρκωτικό. Καί ἡ ὀνομασία ἀκόμα ‘’ Coca Cola ’’, τό coca μπορεῖ νά βάζουνε λίγο κοκαΐνη (καί τό ὄνομα ἀκόμα τό δείχνει αὐτό) … ἤ δέν ξέρω τί.

Μάλιστα μέ τήν εὐκαιρία, θά σᾶς ἔλεγα, τέτοια ποτά, τῶν ὁποίων ἡ σύνθεσις εἶναι κρυφή, ἔρχεται ἐδῶ ἡ πρώτη ὕλη καί κατόπιν τήν ἀραιώνουν καί τή βάζουν στίς μποτίλιες, ποτέ νά μήν χρησιμοποιεῖτε. Ἄστε ὅτι αὐτή ἡ οὐσία… δέν ξέρω, εἶναι μιά οὐσία πού ἐπικρατεῖ στήν ἀμερικάνικη νοοτροπία… σαπούνια κρέμες… μυρίζει αὐτή ἡ μυρωδιά (ὅπως καί ἡ Coca Cola) κι ὅταν τήν πρωτομύρισα (ὅπως κι ἄλλες οὐσίες συναφεῖς ἀμερικάνικες) ξέρετε πῶς μοῦ ‘μοιασε; -τώρα μπορῶ νά εἶμαι ὑπερβολικός- Σάν πατημένος κοριός! Μυρίσατε ποτέ κοριό; Δέν ἔχουμε κοριούς θά μοῦ πεῖτε καί δέν μυρίσαμε τί θά πεῖ «πατημένος κοριός». Ἔ… ἔτσι μοῦ φάνηκε, ἔτσι μοῦ ἦρθε… δέν ξέρω… δέν ξέρω. Πάντως ὅπως κι ἄν ἔχει τό πρᾶγμα, προσέξτε ὅλα αὐτά τά ἡδύποτα, «ὅποιος πίνει, ξαναπίνει», «ὅποιος καπνίσει, θά ξανακαπνίσει», προσέχετέ τα, γιατί εἶναι ὅλα αὐτά ἐπικίνδυνα. Αὐτό δείχνει, ὅμως, ὅτι προσφέρει στόν ἄνθρωπο τήν εὐχαρίστηση, τήν ἡδονή. Προσέξτε! τήν ἡδονή, τήν εὐχαρίστηση. Κι αὐτή μέ τή σειρά της, διεγείρει τό νευρικό σύστημα, ἀφήνει τήν «μνήμη» της… γι’ αὐτό ἐξάλλου εἶναι καί δύσκολο κανείς νά ἀποσυνηθίσει κάτι τέτοιο, τό τσιγάρο, τά ναρκωτικά, τό οἰνόπνευμα, εἶναι πάρα πολύ δύσκολο, καί τελικά ἀπολήγει σέ πάθος. Εἶπα ἀφήνει «μνήμη». Πράγματι. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι κάποια στιγμή ἔκοψαν τό τσιγάρο, καί σέ κάποια στιγμή ὕστερα ἀπό πολλά χρόνια, νά τούς ἦρθε ἔτσι κάπως ἡ μυρωδιά καί νά ξύπνησε μέσα τους κάτι καί νά ἀναζητήσουν πάλι τό τσιγάρο. Καί ἔτσι βλέπουμε ὅτι ἐπανέρχονται στό κάπνισμα, γιατἰ γι’ αὐτό μιλᾶμε, ὅπως καί στά ναρκωτικά… ὅπως… ὅπως καί σέ ἄλλα πράγματα, καί στό οἰνόπνευμα, ἐξηγούμεθα, ὅλα αὐτά ἀφήνουν μίαν «μνήμην» στό νευρικό σύστημα. Ναί, ἄν σᾶς ποῦν ὅτι κάποιος ἔκανε χρήση ναρκωτικῶν ἤ οἰνοπνεύματος… μεθοῦσε… κ.λπ. καί σᾶς τόν συστήνουν γιά… γαμπρόν, ἐγώ θά σᾶς ἔλεγα, ἄν εἶχα κόρη, δέν θά τόν ἔπαιρνα αὐτόν γιά γαμπρό. Γιατί τίποτα δέν μέ πληροφορεῖ ὅτι αὐτός εἰς τό μέλλον δέν μπορεῖ νά «ξαναθυμηθεῖ» τό πάθος του. Ναί, εἶναι ἀκριβῶς ὅπως ἔχουμε τά computrers πού γιά μιά στιγμή βγάλαμε μία πράξη, βγάλαμε ἕνα ἀποτέλεσμα, πατᾶμε ἕνα κουμπί πού λέει memory (μνήμη) καί τό ἀφήνουμε ἐκεῖ. Προχωροῦμε παρακάτω, ξαναπατᾶμε τό κουμπί αὐτό καί μᾶς ἔρχεται ἐκεῖνο τό ἀποτέλεσμα πού τό «ἀποταμιεύσαμε» τρόπον τινα μέσα στό κομπιούτερ. Λοιπόν, ἀντιλαμβάνεστε αὐτό τό πρᾶγμα εἶναι στό οἰνόπνευμα, στά ναρκωτικά καί στό κάπνισμα. Θέλει, λοιπόν, πάρα-πάρα πολλή προσοχή, ἄς τό προσέξουμε αὐτό τό σημεῖο.

Πρέπει νά καταλάβουμε ἀκόμη ὅτι ὅσα ὁ Θεός ἐδημιούργησε, δέν εἶναι φαγώσιμα, δέν εἶναι ἐδώδιμα ἤ κατάλληλα νά χρησιμοποιοῦνται ἀπό τόν ἀνθρώπινο ὀργανισμό. Ἐμεῖς περιέργως, ὅ,τι μέσα στήν κτίση ὑπάρχει, τό καταπίνουμε, τό τρῶμε, τό παίρνουμε. Δέν εἶναι σωστό. Πολλά ἀπ’ αὐτά πού ὁ Θεός ἐδημιούργησε εἶναι ἁπλῶς ὑλικά γιά ἰατρική χρήση, γιά μιά θεραπεία… κ.λπ. Μοῦ φαίνεται, παιδιά, ὅτι ὁ Θεός τό δέντρον τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ τό ‘χει φυτεμένο πάνω στή γῆ καί παραμένει φυτεμένο. Καί μᾶς λέει: «Αὐτό δέν πρέπει νά τό δοκιμάσεις», ὁ ταλαίπωρος ἄνθρωπος τό δοκιμάζει. Καί σκάβει μέ τά χέρια του -θα τό δοῦμε λίγο πιό κάτω- αὐτόν τόν ἴδιο τό θάνατό του! Δέν εἶναι κάτι πολύ φοβερό; Γι’ αὐτό, λοιπόν, ἄς προσέξουμε νά μήν δοκιμάζουμε ἀπό τό δέντρον τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ. Τί ἔσπρωξε μέχρις ἐκεῖ τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα; Δυό πράγματα: Ὁ διάβολος καί ἡ περιέργεια. Δέν πρέπει νά ἔχουμε στά πράγματα αὐτά περιέργεια, ἐφόσον -σᾶς εἶπα προηγουμένως, θέμα πίστεως- ξέρουμε ὅτι αὐτό θά μᾶς κάνει κακό. Γιατί; Ποῦ; Πῶς; Γιατί τό βλέπουμε στούς ἄλλους. Μά τό βλέπουμε στούς ἄλλους! Θυμηθεῖτε τόν Αἰσώπειον μῦθον πού ἡ ἀλεποῦ δέν ἔμπαινε στή φωλιά τοῦ λιονταριοῦ: «Μπά! Κυρά ἀλεποῦ, πῶς ἐσύ δέν μπῆκες νά ὑποβάλλεις τά σέβη σου στόν βασιλέα τῶν ζώων;». Κι ἐκείνη πονηροτάτη, ἐφυεστάτη ἀπαντάει: «Περιμένω νά βγοῦν τά ζῶα πού μπῆκαν, γιά νά μοῦ ποῦν τίς ἐντυπώσεις των». Δηλαδή «Βλέπω ὅτι μπαίνουν, ἀλλά δέ βγαίνουν! Δηλαδή τά τρῶς ἐσύ τό λιοντάρι! Ἔ τί νά μπῶ κι ἐγώ σά χαζή, ἡ ἀλεποῦ, γιά νά φᾶς κι ἐμένα;». «Νά μοῦ ποῦν τίς ἐντυπώσεις των!». Γιατί, ἀλήθεια, δέν θά μπορούσαμε κι ἐμεῖς, νά παρατηροῦμε, ἀπό ἐμπειρία πλέον τί ἔπαθε ὁ συμμαθητής μας, ὁ ἄλλος ὁ ἄνθρωπος, κάθε μέρα βλέπουμε στίς ἐφημερίδες, νέους πού πέφτουν κάτω ἀπ’ τά ναρκωτικά, πεθαίνουν ἤ καρκίνοι ἀπό τό τσιγάρο… κ.ο.κ.

Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, παιδιά, στά βιβλία του «Συμβουλευτικόν Ἐγχειρίδιον» καί «Πνευματικά Γυμνάσματα» ἀναφέρεται στόν καπνό καί τόν κατακρίνει βαρύτατα. Λέγει πολλούς χαρακτηρισμούς ἄσχημους πραγματικά. «Τό ἀηδές, αὐτό, χόρτο»… κι ἄλλα πολλά… Τό κάπνισμα, ἐκτός ἀπό τή βιολογική βλάβη πού προκαλεῖ -ὅπως μέχρι τώρα ἤδη εἴπαμε- εἶναι καί δείκτης ἠθικῶν παρεκτροπῶν. Μ’ ἄλλα λόγια, δείχνει ὅτι ἄν δῶ ἕνα παιδί… ὅλοι μας ἄν δοῦμε ἕνα παιδί, ἕναν νεαρό πού καπνίζει, δείχνει ὅτι αὐτός ἔχει κάνει κακές συναναστροφές, ἐπειδή συνήθως γίνεται ἀπομίμηση τῶν συναναστροφῶν καί συνεπῶς δέν μποροῦμε πιά νά μιλᾶμε -ὅταν δοῦμε μιά κοπέλα, ἕνα ἀγόρι νά καπνίζει- γιά πνευματική ζωή. Δέν εἶναι δυνατόν! Θά μοῦ πεῖτε: «Εἶναι δυνατόν!». Δέν ἔχετε δίκιο. Πολλούς σήμερα βλέπουμε μέ πολύ περίεργη ἀμφίεση, μοντέρνα, τό τσιγάρο, τά ναρκωτικά, καί τό οὐΐσκι κ.λπ. νά ‘χουνε καί δῶ στό χέρι τους περασμένο ἕνα κομποσχοίνι. Τό ‘χετε δεῖ τό φαινόμενο αὐτό, (ἰδίως οἱ φοιτητές στήΝ Θεσσαλονίκη ἤ ὅπου ἀλλοῦ) τό ‘χετε δεῖ; Ἒ, αὐτό τό φαινόμενο,λοιπόν,ὑπάρχει. Πῶς τώρα μποροῦμε νά μπερδεύουμε μιά πνευματικότητα μέ ἕναν τέτοιο τρόπο ζωῆς, ἐγώ δέν μπορῶ νά τό καταλάβω. Πάντως σᾶς πληροφορῶ καί σᾶς λέγω, δέν μποροῦμε νά μιλᾶμε γιά πνευματική ζωή. Γράφει ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής: «Ὁ ἀνήδονον καὶ ἄνοσον τὸ σῶμα διατηρῶν». «Αὐτός λέει, «πού διατηρεῖ τό σῶμα του χωρίς ἡδονές (ἀναζήτηση δηλαδή ἡδονῶν) καί ὑγιές», σύνδουλον αὐτὸ ἔχει πρὸς τὴν τῶν κρειττόνων ὑπηρεσίαν», «τό ἔχει ὑπηρέτη -τό σῶμα του- γιά καλύτερες δουλειές». Θά ‘λεγε κανένας, παιδάκι κου, καταστρέφεις τήν ψυχή σου, τό σῶμα σου, δέν ὑπάρχουν καλύτερα πράγματα στήν ζωή σου νά κάνεις; Συνεπῶς, γιατί καπνίζεις, γιατί καταστρέφεις τό σῶμα σου καί τήν ψυχή σου; Προσοχή, ἀκόμη, θά σᾶς ἔλεγα, στήν πρώτη δοκιμή. Ἀπό μιά στατιστική -εἶχε δημοσιευθεῖ πρότινος- στούς 100 πού πρωτοδοκιμάζουν τό τσιγάρο, οἱ 70 (πολύ μεγάλο ποσοστό!) γίνονται τακτικοί καπνιστές.

Θά σᾶς ἔλεγα, καυχηθεῖτε ἐν Κυρίῳ ὅτι ποτέ δέν καπνίσατε. Καυχηθεῖτε ἐν Κυρίῳ: «Δέν κάπνισα ποτέ στή ζωή μου», νά πεῖτε. Φοβηθεῖτε τόν Θεό. Αὐτά εἶναι τά σωστά πού πρέπει νά λέμε γιά ὅλες αὐτές τίς ἡδονιστικές οὐσίες, γιατί θά πέσει βαρύ τό χέρι τοῦ Θεοῦ ἐπάνω στήν ὑγεία σας. Λέγει ρητῶς τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, κάτι πού σημειώνεται στό βιβλίο τῆς «Σοφίας Σειράχ» στό 38ον κεφάλαιον -ἀκοῦστε- πού θά ‘πρεπε νά ὑπάρχει παντοῦ, στά σχολειά, στά νοσοκομεῖα, παντοῦ: «Ὁ ἁμαρτάνων ἔναντι τοῦ ποιήσαντος αὐτὸν ἐμπέσοι εἰς χεῖρας ἰατροῦ.». «Ἐκεῖνος πού ἁμαρτάνει ἀπέναντι στόν Δημιουργό του, αὐτός στό τέλος θά πέσει στά χέρια τοῦ γιατροῦ!». Πολύ φυσικό, τό καταλαβαίνετε. Καί σ’ ὅλες αὐτές τίς οὐσίες, ὅπως καί στά ναρκωτικά –πού, πρῶτα ὁ Θεός, θά μιλήσουμε τήν ἐρχομένη φορά- εἶναι κρυμμένος ὁ θάνατος! Καί πάλι ἐδῶ, θά λέγαμε, χρειάζεται ἡ πίστις, ὅπως σᾶς εἶπα, ναί εἶναι κρυμμένος ὁ θάνατος, μέσα σέ πολυτελῆ καί διαφημιζόμενα κουτιά. Γι’ αὐτό λέγει τό Πνεῦμα τό Ἅγιο στήν Σοφία Σολομῶντος, στό 1ο κεφάλαιο: «Μὴ ζηλοῦτε θάνατον ἐν πλάνῃ ζωῆς ὑμῶν, μηδὲ ἐπισπᾶσθε ὄλεθρον ἔργοις χειρῶν ὑμῶν»· δηλαδή: «Ἀπό τήν πλανεμένη ζωή σας, μήν ἐλκύετε ἄκαιρα τόν θάνατο ἐπάνω σας, μήν σέρνετε ἐπάνω σας, μέ τά ἔργα τῶν χεριῶν σας τήν καταστροφή». Μιά ἔκκληση ἀγάπης ἤθελα νά κάνω, -εἶναι καί ἀπό τόν Θεό, εἶναι καί ἀπό μᾶς- παιδιά, ποτέ μά ποτέ, μήν δοκιμάσετε τό κάπνισμα. Κι ἄν κανείς δοκίμασε, ἄς προσευχηθεῖ θερμά στόν Θεό νά τόν ἀπαλλάξει ἀπ’ αὐτό τό πάθος, γιατί τό κάπνισμα εἶναι ἕνα πάθος ἰσχυρό καί ὀλέθριο.

38η ομιλία στην κατηγορία "Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ".

Ἀπομαγνητοφώνηση, ψηφιοποίηση: Ἠλίας Τσακνάκης.

Επιμέλεια κειμένου : Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

«Περί μέθης» (β΄).

†. Ενθυμεῖσθε, τήν περασμένη φορά, εἴχαμε μιλήσει γιά τό θέμα τῆς μέθης, ὅταν ὁ Τωβίτ λέει στό παιδί του, τόν Τωβία «Οἶνον εἰς μέθην μὴ πίῃς, καὶ μὴ πορευθήτω μετὰ σοῦ μέθη ἐν τῇ ὁδῷ σου», δηλαδή «Μήν πιεῖς κρασί σέ βαθμό μέθης». Ὄχι «Μήν πιεῖς κρασί», ἀλλά «Μήν πιεῖς κρασί σέ βαθμό μέθης». Καί ἀκόμη: «Μήν κάνεις συντροφιά μέ ἀνθρώπους πού πίνουν κρασί». Καί εἴδαμε μερικά πράγματα γύρω ἀπό τό θέμα αὐτῆς τῆς μέθης, ἀλλά γιά νά συνεχίσουμε καί νά ὁλοκληρώσουμε τό θέμα αὐτό, γιατί, παιδιά, ὅταν βλέπω μεθυσμένους ἀνθρώπους ἤ ἀκούω ἱστορίες μεθυσμένων πῶς τείνει τό σπίτι τους νά διαλυθεῖ, σᾶς βεβαιώνω ὅτι μέ πιάνει μία κατάθλιψη καί ὅτι κάποια παιδιά, ἀγόρια ἤ κορίτσια, μποροῦν νά φτάσουν στό θέμα τό νά ἔχουνε… νά ‘ναι ἀλκοολικοί, νά πίνουν, δηλαδή, οἰνοπνευματώδη ποτά καί νά φθάνουν σ’ αὐτή τήν ἀπαράδεκτη κατάσταση, σᾶς βεβαιώνω ὅτι αἰσθάνομαι πάρα πολύ ἄσχημα. Γι’ αὐτόν τόν λόγο κάνουμε τά θέματα αὐτά, ἐξάλλου ὁ Τωβίτ λέγοντας αὐτά στόν γιό του, πόσο περισσότερο θά μπορούσαμε νά τά ποῦμε στήν ἐποχή μας, μιά ἐποχή ἡ ὁποία εἶναι μουσκεμένη στά οἰνοπνευματώδη ποτά; Ἕνα φιλόσοφος τόν περασμένον αἰῶνα ὁ Eduart Spranger, ἄν θυμᾶμαι καλά (στό βιβλίο του «Ψυχολογία τῆς ἐφηβικής ἡλικίας»), ἔλεγε ὅτι ἡ Εὐρώπη εἶναι μουσκεμένη στά οἰνοπνευματώδη ποτά. Πόσο περισσότερον ἔ; Καί μάλιστα ἡ ἀρχαιότητα δέν ἐγνώριζε τόσο ἰχυρά πού, ὅπως εἶναι τό τζίν, τό οὐΐσκι, ἡ βότκα… κ.λπ., ἀλλά ἐγνώριζε ἤπια, ὅπως τό κρασί, ἐπί παραδείγματι, πού σᾶς ἔλεγα τήν περασμένη φορά εἶναι 12-15 βαθμούς, ἐνῶ τά ἄλλα εἶναι ἄνω τῶν 30 βαθμῶν (ὅπως εἶναι τό τσίπουρο καί τό οὖζο), μέχρι καί 90 βαθμούς. Τό δέ οἰνόπνευμα θά γνωρίζετε εἶναι κάπου ἐκεῖ στό 95-96-97 γιατί δέν ὑπάρχει οἰνόπνευμα 100%, θά τό ἔχετε μάθει αὐτό στήν Χημεία στό σχολεῖο σας. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, πόσο περισσότερο στήν ἐποχή μας θά ἔπρεπε νά ἐπιμένουμε στό νά προσέχουν τά παιδιά μας ἀπό τά οἰνοπνευματώδη ποτά.

Ἀλλά τί εἶναι ἐκεῖνο πού ὁδηγεῖ στή μέθη; Θά ‘λεγε κανείς: «Δέν ἔχουμε δεῖ μεθυσμένους, δέν ἔχουμε δεῖ τήν ἱστορία τους;». Ὅσο γι’ αὐτό -λέγαμε τήν περασμένη φορά- ὅτι εἶναι θέμα πίστεως. Ναί, εἶναι θέμα πίστεως, παιδιά. Ὁ Κύριος εἶπε: «Σᾶς λέγω καθημερινά πράγματα, πράγματα τῆς καθημερινότητος, καί δέν πιστεύετε!». Ὅπως σᾶς εἶπα στίς πελώριες διαφημιστικές ἀφίσες ὑπάρχει ἡ ἐπιγραφή ἀπό κάτω ὅτι τό κάπνισμα βλάπτει σοβαρά τήν ὑγεία, παρά ταῦτα ποιός δέν καπνίζει ἐπειδή διάβασε αὐτήν τήν… δέν προσέχουνε, δέν τούς ἐνδιαφέρει! Σοῦ λέει: «Ἂλλος θά γίνει καρκινοπαθής, ὄχι ἐγώ!». Εἶναι θέμα πίστεως, πραγματικά θέμα πίστεως. Ἀλλά, λέμε τώρα, τί εἶναι ἐκεῖνο τό ὁποῖον ὁδηγεῖ εἰς τήν μέθην; Εἶναι παιδιά ὁ ἡ-δο-νι-σμός. Τί εἶναι αὐτό; Ὁ ἄνθρωπος ἀπό τήν στιγμή πού μέσα στόν Παράδεισο εἶδε τόν καρπό, πού εἶπε ὁ Θεός νά μήν τόν δοκιμάσει (καί δοκίμασε), εἰσήγαγε στήν ζωή του τόν ἡδονισμό. Λέγει, ἐκεῖ, στό βιβλίον τῆς Γενέσεως (3,6): «Καὶ εἶδεν ἡ γυνή, ὅτι καλὸν τὸ ξύλον εἰς βρῶσιν καὶ ὅτι ἀρεστὸν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἰδεῖν (:ὡραῖο νά τό βλέπεις) καὶ ὡραῖόν ἐστι τοῦ κατανοῆσαι (:εἶναι καλό, ὡραῖο νά τό δοκιμάσεις) καὶ λαβοῦσα ἀπὸ τοῦ καρποῦ αὐτοῦ ἔφαγε· καὶ ἔδωκε καὶ τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς μετ᾿ αὐτῆς, καὶ ἔφαγον (: Ἔδωσε καί στόν ἄνδρα της καί ἔφαγε καί ἐκεῖνος)». Δέν τό βλέπανε μέχρι τότε; Κάποιος ἔπρεπε νά τούς ἀνοίξει τά μάτια. Κι αὐτός ὁ κάποιος ἦταν ὁ διάβολος, πλάθοντας ἕνα μῦθο ὅτι «ὁ Θεός σᾶς εἶπε νά μή δοκιμάσετε ἀπό τόν καρπόν, διά νά μήν ἀνοιχτοῦν τά μάτια σας καί γίνετε θεοί». Ἀπο τήν στιγμή, ὅμως, πού οἱ πρωτόπλαστοι δοκίμασαν βλέποντες ὡραῖον τόν καρπόν, καί μετά εἶπαν «Νά δοκιμάσουμε, θά εἶναι ὡραῖος», ἀλλά ἤτανε κάτι πιό μέσα, ἦταν ἡ ἐπιθυμία τῆς θεώσεως χωρίς τόν Θεό, ἔτσι γεννήθηκε ἡ ἐπιθυμία, ἦλθε ἡ ἡδονή καί ἀκολούθησε ἡ ὀδύνη. Ἐπιθυμία-ἡδονή-ὀδύνη, αὐτό τό τρίπτυχο, ἐπιθυμεῖς, δοκιμάζεις -αὐτό τό ἡδονιστικόν-) λοιπόν καί κατόπιν ἔρχεται ἡ ὀδύνη, ὁ πόνος ἡ καταστροφή!

Καί κάτι ἀκόμη: Μέ τήν ἀναζήτηση τῆς ἡδονῆς χάθηκε -αὐτό θέλω ἰδιαιτέρως νά τό ἐνθυμεῖσθε- τό μέτρον τῆς χρήσεως, διότι ποιός ἔκανε, παρακαλῶ, τό ἀμπέλι καί ποιός ἔδωσε τήν δυνατότητα ὁ καρπός τῆς ἀμπέλου νά γίνεται κρασί; Ὅμως ὁ Θεός ἔβαλε στόν ἄνθρωπο τό μέτρον τῆς χρήσεως (τό ὑπογραμμίζω), ἀλλά ἀναζητώντας τήν ἡδονή χάθηκε τό μέτρον τῆς χρήσεως καί ἔγινε καί παράχρησις καί ἔγινε καί κατάχρησις. Θυμᾶμαι ἕνας φίλος μου -ἤμουνα 19 χρονων… κάπου ἐκεῖ- μοῦ ‘χε δώσει ἕνα κουτί σοκολατάκια «Παυλίδης», εἶχε μέσα πάρα πολλά σοκολατάκια, ἤτανε μεγάλο κουτί, ὅταν ἔφαγα ἕνα σοκολατάκι, δημιουργήθηκε κάτι… δέν ξέρω, κάτι στό στόμα μου μέσα, πού τρέχει σάλιο καί δεύτερον καί τρίτον, παιδιά, ἔτρωγα καί δέν σταματοῦσα… Αὐτό τό πρᾶγμα εἶναι ἡ ἡδονή. Ἡ ἡδονή φτάνει νά συνεχίζεται καί νά χάνεται τό μέτρον, νά πεῖ κανείς: «Ἐδῶ θά σταματήσω!». Ποιός σταμάτησε μπροστά στό κρασί; Ποιός σταμάτησε μπροστά στό ὁποιοδήποτε ἡδονιστικό στοιχεῖο; Ἄρα, λοιπόν, ἀπώλεια τοῦ μέτρου. Κι ὅταν ἔχουμε ἀπώλεια τοῦ μέτρου, ἔχουμε τήν κατάχρηση, δηλαδή ξεπεράσαμε.

Ἔχουμε, ὅμως, καί τήν παράχρηση πού σημαίνει κάτι πιό πέρα ἀπό τό φυσιολογικό. Θά σᾶς τό πῶ, τό ‘χω ἀκούσει, τό ‘χω δεῖ μά τά μάτια μου, βέβαια καί ἐδῶ στήν Ἐλλάδα τό κάνουν αὐτό Ἕλληνες, ἀλλά καί ἐγώ τό εἶδα τότε καί μέ τούς Γερμανούς πού εἴχαμε στήν Κατοχή καί μέ τούς Ἄγγλους πού εἶχαν ἔρθει μετά τούς Γερμανούς. Ἔπιναν-ἔπιναν-ἔπιναν, ἐγίνοντο «τάβλες»… τί θά πεῖ «τάβλα» ἄς μήν πῶ πιό πολύ, ἔβγαιναν ἔξω… βέβαια τό πολύ οἰνόπνευμα, μπύρες κρασί… τέτοια, προκαλεῖ συχνή οὔρηση, κατόπιν πήγαιναν, ξερνοῦσαν καί γύριζαν νά ξαναπιοῦν! Αὐτό λέγεται πιά παράχρηση. Θυμᾶμαι ἕναν καθηγητή, καθηγητής ἐκπαιδευτικός, μαθηματικός, ἔλεγε: «Ἂχ νά ἦταν νά εἴχαμε μία βρυσούλα, ἐδῶ στήν κοιλιά, νά πίνουμε, νά πίνουμε, νά τό βγάζουμε ἀπό κεῖ, καί νά ξαναπίνουμε, νά ξαναπίνουμε!». Βλέπετε, λοιπόν, κατάχρησις καί παράχρησις, ὅταν φθάνω νά προκαλῶ τόν ἐμετό μόνο καί μόνο γιατί τό ἡδονιστικό στοιχεῖο μέ πιέζει νά ἱκανοποιεῖται διαρκῶς. Σᾶς εἶπα, τό ἀμπέλι ὁ Θεός τό ἔκανε, ἄν θέλετε καί τά ναρκωτικά, ἀλλά ἔχουνε κάποιο σκοπό. Ὁ σκοπός τῶν ναρκωτικῶν εἶναι ὅποιος ἦταν μέχρι τώρα. Νά προκληθεῖ μία νάρκωσις γιά νά γίνει φέρ’ εἰπεῖν μία ἐγχείρησις. Ἤ ἀκόμη ἄν θέλετε -γιατί πῶς θά μποροῦσε νά γίνει ἐγχείρηση χωρίς νάρκωση;- Ὁ καφές. Ξέρετε ὅτι ὁ καφές πού ἔχει τήν καφεΐνη, δέν εἶναι ἐδώδιμον, ἀλλά λέγεται εὐφραντικόν, ἀλλά εἶναι φαρμακευτικόν εἶδος; Βέβαια πουλιέται στά μπακάλικα, ὅπως σήμερα πουλιῶνται τά ναρκωτικά εἰς τά περίπτερα, ὄχι στήν Ἑλλάδα, ἀλλά στό ἐξωτερικό. Πηγαίνεις στό περίπτερο καί παίρνεις μιά δόση ναρκωτικοῦ! Συνεπῶς τί βλέπουμε, ἐκεῖνο τό ὁποῖον εἶναι φαρμακευτικόν, πέρασε εἰς τά ἐδώδιμα (ἐδώδιμον θά πεῖ φαγώσιμον, ἐκεῖνο τό ὁποῖον τρώγεται). Αὐτό ὅμως δέν εἶναι κάτι φοβερό; Διότι πλέον φτάσαμε στό σημεῖο παθαίνοντας μία ἄμβλυνση, νά φτάνουμε τά φαρμακευτικά νά τά κάνουμε ἐδώδιμα, νά τά κάνουμε, θά λέγαμε, στοιχεῖα τῆς καθημερινότητας. Τό τσιγάρο τί εἶναι, δέν εἶναι κάτι ἀνάλογο (γιά τό ὁποῖο, πρῶτα ὁ Θεός, θά μιλήσουμε τήν ἐρχομένη φορά);

Ὥστε, ὁ Θεός ἔκανε τό ἀμπέλι, καί μάλιστα, ἄν θέλετε, ἀπό τό γένημα τῆς ἀμπέλου ἐπῆρε καί ἔκανε, σύστησε τό ἱερώτατον μυστήριον, τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Ἄν ρωτήσετε: «Τό δένδρον γνώσεως καλοῦ καί κακοῦ ἦταν μές στόν Παράδεισο;». Ὦ παιδιά, εἶναι μέσα στήν καθημερινότητά μας. Σοῦ λέει ὁ Θεός: «Μήν δοκιμάσεις ἀπ’ αὐτό γιατί θά πάθεις κακό, θά πεθάνεις. Μήν κάνεις κατάχρηση, γιατί θά ζημιώσεις». Τί νομίζετε ὅτι εἶναι τό ἀμπέλι; Τί νομίζετε ὅτι εἶναι ἡ παπαρούνα (τά ναρκωτικά); Εἶναι τό δέντρο τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ. Τί λένε γιά τά ναρκωτικά, ἐπί παραδείγματι: «Ἂ, πιές ναρκωτικό, θά βρεθεῖς στόν Παράδεισο». Ὅ,τι ἔλεγε ὁ διάβολος τότε στούς πρωτοπλάστους: «Θ’ ἀνοίξουν τά μάτια σου, θά νιώσεις… θά νιώσεις…». Ἐσύ μπορεῖς νά πεῖς ὄχι; Ἔτσι τό δέντρο τῆς γνώσεως καλοῦ καί τοῦ κακοῦ εἶναι στή ζωή μας, μέσα στήν πεζή καθημερινότητά μας. Μποροῦμε νά λέμε ὄχι; Ὁ Θεός θέλει νά λέμε τό «Ὄχι». Ἔτσι, ποῦ εἶναι τό ἁμάρτημα; Στήν κατάχρηση (ξαναγυρίζω στό οἰνόπνευμα) καί εἰς τήν παράχρηση. Ἡ χρῆσις; Δέν ἀπαγορεύεται. Λέγει ἡ Ἁγία Γραφή (στίς «Παροιμίες» εἶναι): «Καί οἶνος εὐφραίνει καρδίαν ἀνθρώπου», λίγο. Ὡραῖα συνιστᾶ ὁ Tihamer Toth: «Παιδί μου», λέγει, «ὅσο εἶσαι μαθητής καί φοιτητής, μήν βάλεις στό στόμα σου κρασί. Μήν βάζεις. Χρειάζεσαι πολλή διαύγεια στό μυαλό σου, μήν βάλεις οἰνοπνευματῶδες ποτόν». Ἀκόμη λέγει, αὐτός ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στόν Τιμόθεον (5,23): «Μηκέτι ὑδροπότει (:Μήν πίνεις νερό) ἀλλ' οἴνῳ ὀλίγῳ χρῶ -εἴδατε; ὀλίγον, δέν λέει πολύ- (:λίγο κρασί νά χρησιμοποιεῖς) διὰ τὸν στόμαχόν σου καὶ τὰς πυκνάς σου ἀσθενείας». «Διότι θά σέ βοηθήσει». Εἶχε τό στομάχι του ὁ Τιμόθεος καί τοῦ λέγει «Νά πίνεις πολύ λίγο κρασί».

Καί τι εἶναι μέθη; Λέγει ὁ Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεύς στόν «Παιδαγωγό» του»: «Μέθη ἐστίν ἀκράτου χρῆσις σφοδρωτέρα», ἅμα ξεπεράσεις τά μέτρα. Ἡ μέθη εἶναι ἔκφραση, ἀκόμη, τῆς ἀσωτίας, παιδιά. Λέγει τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ: «Καὶ μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ, -γράφει στούς Ἐφεσίους ὁ Ἀπόστολος Παῦλος- ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία (:Καί μή μεθᾶτε μέ κρασί, γιατί σ’ αὐτό ὑπάρχει ἡ ἀσωτία)». Καί ἀσωτία σημαίνει σπατάλη. Σπατάλη ὄχι μόνο χρημάτων, ἀλλά καί σωμάτων, ἀλλά καί ψυχῶν. Σπατάλη. «Ζῶν», λέγει, «ἀσώτως» -στήν παραβολή τοῦ Ἀσώτου υἱοῦ- σπατάλησε τήν ψυχή του καί τό σῶμα του, ὁ ἄσωτος υἱός. Δέν εἶναι δυνατόν ποτέ ὁ μέθυσος νά κάνει προκοπή στήν ζωή του, ἀφοῦ ζεῖ ἄσωτη ζωή. Εἶναι ἀδύνατο νά κάνει προκοπή. Γι’ αὐτό λέγει τό βιβλίο τῶν «Παροιμιῶν» (23, 21): «Πᾶς μέθυσος πτωχεύσει», «Κάθε μέθυσος θά φτάσει νά γίνει φτωχός». Ἀκόμη ἡ μέθη, παιδιά, ὁδηγεῖ στήν ἀκολασία καί στήν ἀνηθικότητα. Πόσοι ἔχασαν -καί κυρίως κοπέλες- τήν παρθενικότητά τους ὑπό τήν ἐπήρεια τοῦ οἰνοπνεύματος! Πόσες κοπέλες, ἀλλά καί πόσα ἀγόρια, ἔχασαν τήν παρθενικότητά τους -θά ξαναπῶ ἄλλη μιά φορά- ὑπό τήν ἐπήρεια τοῦ οἰνοπνεύματος! Σ’ ἕνα πάρτι, πού ζαλίστηκαν, πού μέθυσαν, κι ἔφθασαν στό σημεῖο αὐτό. Μάλιστα λέγεται ὅτι κάποτε σ’ ἕνα πάρτι μεταμφιεσμένων μέ μάσκες κ.λπ… ἕνας νέος μέ μία κοπέλα βρέθηκαν κάπου στόν κῆπο ἐκεῖ στά σκοτεινά, κι ἔκαναν καί τήν ἁμαρτία. Καί τί ἀπεκαλύφθη, παιδιά; Ὅτι ἦσαν ἀδέλφια! Ἀλλά ὅπως ἦταν μεταμφιεσμένοι, ἀλλά καί μεθυσμένοι, δέν μπόρεσαν αὐτό νά τό ἀντιληφθοῦν.

Λέγει ἀκόμη τό βιβλίο τῶν «Παροιμιῶν» (20,1): «Ἀκόλαστον οἶνος καὶ ὑβριστικὸν μέθη». Κάτω ἀπό τήν ἐπήρεια τοῦ κρασιοῦ γίνονται ἀκόμη καί φοβερά ἐγκλήματα καί φόνοι. Διαβάζουμε στίς ἐφημερίδες, στό καφενεῖο τοῦ χωριοῦ… στήν ταβέρνα… δέν ξέρω ἐκεῖ ποῦ… ἐκεῖ πού πίνουν κρασί οἱ ἄνθρωποι, ἐκεῖ γίνονται πολλάκις καί φόνοι, ὑπό τήν ἐπήρεια τοῦ οἰνοπνεύματος. Ἐάν εἶναι κακό πρᾶγμα ἡ μέθη, εἶναι πολύ ἄσχημο πρᾶγμα γιά τόν ἄνδρα νά μεθᾶ, πολύ χειρότερο εἶναι γιά τήν γυναῖκα. Ἔχετε δεῖ μεθυσμένη γυναῖκα; Ὦ, εἶναι ἕνα θέαμα φοβερόν. Γι’ αὐτό λέγει ἡ Ἁγία Γραφή: «Ὀργή μεγάλη γυνή μέθυσος» (Σοφ. Σειρ. 26, 8). Ἐγώ γνώριζα μία γυναῖκα, μάλιστα ἦτο ἀπό τήν ἀριστοκρατία… κ.λπ… κ.λπ., πέθανε ὁ ἄνδρας της, πελώριο σπίτι (πλουσία ἦτο) καί εἶχε σέ κάθε δωμάτιο ἀπό ἕνα μπουκάλι οὐΐσκι… κ.λπ. Ὅπως πήγαινε στά δωμάτια, ὅπως περνοῦσε, σταματοῦσε στό κάθε δωμάτιο, κι ἔπινε λίγο. Πήγαινε στό ἄλλο, ἔπινε λίγο. Πώ! Νά δεῖτε ἕνα πρόσωπο! Ὦ νά δεῖτε κάτι πεταγμένα μάτια! Ὦ νά δεῖτε ὕφος! Καί νά πεῖτε: «Πῶς παραμορφώνει τόν ἄνθρωπο τό οἰνόπνευμα;». Καί σᾶς εἶπα πολύ χειρότερα ἄν ἔχουμε καί τήν μέθη στήν γυναῖκα.

Ἡ μέθη ἀνήκει στά σαρκικά ἁμαρτήματα, πού δέν μπορεῖ κανείς νά κερδίσει τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀποκλείεται. Γι’ αὐτό λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «μή πλανᾶσθε· μέθυσοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι (:Οἱ μέθυσοι δέν θά κληρονομήσουν τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, μήν ἔχετε πλανεμένη ἀντίληψη)». Πόσο δέ περισσότερο ἐάν κανείς πεθάνει ἤ σκοτωθεῖ ὑπό τήν ἐπήρειαν τῆς μέθης. Ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς ἔχει χάσει τήν ψυχή του. Καί γράφει στούς Γαλάτας (5,19): «Φανερὰ δέ ἐστι τὰ ἔργα τῆς σαρκός (:Εἶναι φανερά δε), λέγει, (:τά ἔργα τῆς σαρκός), ἅτινα ἐστι (:τά ὁποῖα εἶναι) ἅτινά … μέθαι, κῶμοι – «κῶμος» εἶναι τά γλέντια τά ἄσωτα, τραγούδια καί πολλή ἀσωτία λέγεται «κῶμος») καὶ τὰ ὅμοια τούτοις... καί οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσιν (:καί ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι κάνουν τέτοια, Βασιλείαν Θεοῦ δέν θά κληρονομήσουν)». Καί πρέπει νά σᾶς πῶ ὅτι στά ἔσχατα, ἕνα σημάδι ὅτι εἴμαστε στά ἔσχατα, εἶναι αὐτό: ὅτι οἱ ἄνθρωποι θά παραδοθοῦν στίς ἡδονές. Σᾶς κάνει ἐντύπωση ὅτι τήν ἐποχή μας τό οἰνόπνευμα, τό τσιγάρο καί τά ναρκωτικά, κάνουν τόν γῦρο τῆς γῆς; Γιατί; Διότι οἱ ἄνθρωποι ἔγιναν ἡδονιστικοί. Ἔ, λοιπόν, αὐτό τό στοιχεῖο ὅταν γίνει πολύ, εἶναι ἕνα σημάδι τῶν ἐσχάτων. Λέγει ὁ Κύριος: «Προσέχετε δέ ἑαυτοῖς -κι αὐτή εἶναι ἐσχατολογική, κυριότατα, εἰδοποίηση- μήποτε βαρηθῶσιν ὑμῶν αἱ καρδίαι ἐν κραιπάλῃ καὶ μέθῃ (:μή βαρύνουν οἱ καρδιές σας μέ τήν κραιπάλη καί τή μέθη) καὶ αἰφνίδιος ἐφ᾿ ὑμᾶς ἐπιστῇ ἡ ἡμέρα ἐκείνη· ἀγρυπνεῖτε οὗν». Θά ρθεῖ ξαφνικά ἡ ἡμέρα ἐκείνη. Ποιά ἡμέρα; Ἡ ἡμέρα τῆς Δευτέρας, τοῦ Χριστοῦ, Παρουσίας. Ἀγρυπνεῖτε λοιπόν. Σέ τί νά ἀγρυπνεῖτε; Μήν φτάσετε στήν κραιπάλη καί εἰς τήν μέθη. Τί εἶναι ἡ κραιπάλη; Εἶναι ἡ ὑπερβολή τῆς μέθης. Τί εἶναι ἡ μέθη; Ἡ ὑπερβολή, τό ξεπέρασμα τοῦ μέτρου. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ὅτι ἔχουμε ἐδῶ καταστάσεις ἀνεπίτρεπτες.

Ἀκόμη οἱ συντροφιές πού πίνουν κρασί (οἰνοπνευματώδη ποτά), δέν πρέπει ποτέ νά ὑπάρχουν. Αὐτό εἶπε ὁ Τωβίτ στόν Τωβία: «Πρόσεξε παιδί μου, μή σέ συνοδεύει», λέει, «μέθη», δηλαδή ἄνθρωποι πού μεθοῦν, «γιατί καί σύ θά γίνεις τό ἴδιο». Εἴδατε ἄνθρωπο νά κάνει παρέα μέ μπεκρῆδες καί αὐτός νά μήν εἶναι μπεκρῆς, νά εἶναι νηφάλιος; Εἴδατε ποτέ ἐσεῖς νά ξημεροβραδιάζει μέ μπεκρῆδες καί αὐτός νά μήν πίνει κρασί; Τό εἴδατε πουθενά ποτέ ἐσεῖς; Νά γιατί λέει, λοιπόν, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Ἒγραψα ὑμῖν μὴ συναμίγνυσθαι –δηλαδή, «Σας έγραψα να μήν μπερδεύεστε»- ἐάν τις ἀδελφὸς ὀνομαζόμενος ᾖ -«ὅτι εἶναι» (ᾖ=ὑποτακτική τοῦ εἰμί)- μέθυσος…, τῷ τοιούτῳ μηδὲ συνεσθίειν». «Μ’ ἕναν τέτοιο; Οὔτε νά τρῶτε μαζί του!». Γιατί; Γιατί θά σᾶς ὁδηγήσει μέ τά καμώματά του σέ ἐκεῖνο πού εἶναι κι αὐτός. Γι’ αὐτό ἄς προσέξουμε. Ξέρω ὅτι πολλοί ἄνθρωποί μας (ναί, ναί) ἀκοῦνε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί μεγάλοι καί νεότεροι, καί μετά ἀπό τήν ὁμιλία, θά πᾶνε σέ κάνα ταβερνάκι, θά πᾶνε σέ καμιά καφετέρια, σέ καμία ντίσκο… Ὄχι. Ἄκουσες τόν λόγο τοῦ Θεοῦ; Μήν τόν μπερδεύεις μέ πράγματα τά ὁποῖα θά τόν καταστρέψουν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ! Μήν μπερδεύεις. Μήν πηγαίνετε, παιδιά, -ἰδίως τά μεγαλύτερα, οἱ νέοι- σέ ταβερνάκια, σέ οὐζερί ἤ σέ ντίσκο, ὅπως σᾶς εἶπα… κ.λπ.

Μία ὡραία εἰκόνα περιγραφῆς μεθύσου, μᾶς κάνει τό βιβλίο τῶν «Παροιμιῶν». θά σᾶς τό διαβάσω σέ μετάφραση. Εἶναι πολλά. Εἶναι στό 23ον κεφάλαιον, σέ μετάφραση, γιά νά γλυτώνουμε, λίγο, τόν χρόνο. Λέει: «Σέ ποιόν ταιριάζει τό ‘’ἀλίμονον’’»; Ποιός θορυβεῖται καί τσακώνεται; Ποιός ὁδηγεῖται στά δικαστήρια; Ποιός προκαλεῖ τήν ἀηδία μέ τά ξεράσματά του καί τίς ἀνοησίες του. Σέ ποιόν συμβαίνουν συντρίμματα καί χτυπήματα, χωρίς λόγο; Ποιανοῦ τά μάτια εἶναι σβησμένα; Δέν εἶναι ἐκείνων πού περνοῦν τόν καιρό τους κοντά στά κρασιά; Δέν εἶναι ἐκείνων πού ψάχνουν νά βροῦν ποῦ γίνονται οἱ οἰνοποσίες; Ἄν δε ρίχνεις τά μάτια σου στό μπουκάλι τοῦ κρασιοῦ καί στό κρασοπότηρο, σίγουρα γρήγορα θά καταντήσεις πιό γυμνός κι ἀπ’ τό γουδόχερο (ὕπερος), ἀπό τόν ‘’ὕπερον’’. Τό κατάντημα τοῦ μπεκρῆ -συνεχίζει- εἶναι σάν νά δαγκώθηκε ἀπό δηλητηριασμένο φίδι. Τεντώνεται καί παραλύει ὁ ὀργανισμός του, σάν νά χύθηκε δηλητήριο μέσα του ἀπό φίδι μέ κέρατα -«κερασφόρος ὄφις», τό κείμενο-. Ὅταν μεθύσει, τρικλίζει, σάν νά βρίσκεται σέ φουρτουνιασμένη θάλασσα, κι ὁ μεθυσμένος λέει: ‘’Μέ χτυποῦσαν, καί δέν πόνεσα -ξέρετε δέν καταλαβαίνει τίποτα-, μέ κορόϊδεψαν καί δέν τό κατάλαβα, καί λές -σύ ὁ μέθυσος- πότε θά ξημερώσει νά πάω νά βρῶ τήν παρέα μου στό καπηλειό’’! Γι’ αὐτό μήν μεθᾶτε μέ κρασί, ἀλλά συναναστρέφεσθε μέ ἀνθρώπους σοβαρούς καί εὐσεβεῖς, κάνοντας συντροφιά σ’ ἀνοιχτούς ὑπαίθριους χώρους, δηλαδή περιπάτους. Μήν ζηλεύει ἡ καρδιά σου τούς ἄσωτους ἀνθρώπους, ἀλλά μέ τόν φόβο τοῦ Θεοῦ νά ζεῖς, ὅλη τήν ἡμέρα». Αὐτά, παιδιά, λέγει γιά τό θέμα τοῦ οἰνοπνεύματος ἡ Ἁγία Γραφή. Ἔτσι, ἄν εἴδατε ποτέ ἄνθρωπο μεθυσμένο, ἄν εἴδατε τό σπίτι του τί δρᾶμα περνάει, νά πεῖτε: «Νά μέ φυλάξει ὁ Θεός! ποτέ μήν φτάσω στό σημεῖο νά γίνω ἕνας μέθυσος ἄνθρωπος». Καί θά ἐπαναλάβω, ἀγορια-κορίτσια, ὅσο εἶστε μαθητες ἤ σπουδαστές-φοιτητές, μήν βάλετε στό στόμα σας κρασί. Ἀργότερα μπορεῖτε νά πιεῖτε, ἀλλά πολύ λίγο, πάντα λίγο, πάντα λίγο, ποτέ μήν φτάνουμε στό θέμα τῆς μέθης.

Ἀλλά, παιδιά, εἴπαμε νά μή μεθᾶμε. Πρέπει ὅμως νά σᾶς πῶ ὅτι ὑπάρχει καί μιά ἄλλη μέθη πού τήν προκαλεῖ τό Πνεῦμα τό Ἅγιο. Θυμόσαστε τί εἶπαν οἱ ἄνθρωποι ὅταν εἶδαν τούς Ἀποστόλους στόν ἐνθουσιασμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς; «Ἄ!», λέγει, «γλεύκους μεμεστωμένοι εἰσί» (Πράξεις 2, 13) Δηλαδή «Εἶναι μεθυσμένοι, γι’ αὐτό συμπεριφέρονται ἔτσι». Κι ὁ Ἀπόστολος Πέτρος λέγει: «Ἑννιά ἡ ὥρα τό πρωΐ -3η ἦταν πρωϊνή, ἐννέα δηλαδή- δέν μεθοῦν οἱ ἄνθρωποι, δέν εἴμαστε μεθυσμένοι». Δέν διαβάσατε τήν προφητεία τοῦ Ἰωήλ, πού λέγει ὅτι θά ρθοῦν μέρες πού θά μεθύσουν οἱ ἄνθρωποι μέ τό Πνεῦμα τό Ἅγιο; Ὤ! Ἡ μέθη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὦ ἡ μέθη αὐτή! Μακάρι νά μεθᾶμε ὅλοι, παιδιά, μέ τήν μέθη αὐτήν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γι’ αὐτό λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, γράφει στούς Ἐφεσίους (5, 18) καί τούς λέγει: «Μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ (:Μήν μεθᾶτε μέ κρασί) ἀλλὰ πληροῦσθε ἐν Πνεύματι -βλέπετε πλάϊ στήν μέθη μέ τό κρασί, βάζει τήν μέθη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος- λαλοῦντες ἑαυτοῖς ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς, ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Κυρίῳ». Εἶναι ὁ ἐνθουσιασμός, ὅταν ἔχει κανείς τό Πνεῦμα τό Ἅγιο τοῦ Θεοῦ.

Ἀλλά κάτι περισσότερο. Ξέρετε ὅτι ἡ νεότητα εἶναι μιά ὡραία μέθη; Εἶναι μιά μέθη χωρίς κρασί. Διότι ὑπάρχει ἡ ὑγεία, ὑπάρχει ὁ ἐνθουσιασμός, εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού γίνεται, πού κτίζεται καί συνεπῶς ἔχει μιά ζωηρότητα, μιά κινητικότητα, ὁ νέος ἄνθρωπος. Ἡ νεότητα εἶναι πράγματι μία μέθη χωρίς κρασί. Καί ἅμα ξέρεις νά ζήσεις τότε δέν χρειάζεται τό κρασί. Λέει κάπου ἕνας ψαλμικός στίχος (Ψαλμ. 42,4) «Εὐχαριστῶ τόν Κύριό μου πού ἔχει εὐφράνει τήν νεότητά μου, αὐτός ὁ Ὁποῖος μοῦ εὐφραίνει τήν νεότητά μου». Ναί, βάλε τόν Χριστό μές στήν καρδιά σου, ζῆσε πνευματική ζωή καί τότε θά ἔχεις αὐτήν τήν μέθη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού εἶναι ἡ πιό ὡραία, ἡ πιό ἀσφαλεστέρα, ἡ πιό λαμπρή, ἐκείνη ἡ μέθη πού θά σέ ἀνεβάσει, μέχρι τόν οὐρανό!

37η ομιλία στην κατηγορία "Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ".

Ἀπομαγνητοφώνηση, ψηφιοποίηση: Ἠλίας Τσακνάκης.

Επιμέλεια κειμένου : Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

«Περί μέθης» (α΄).

†. Πάντοτε εὐρισκόμενοι, παιδιά, εἰς τήν πνευματική διαθήκη τοῦ Τωβίτ –καί, νά σᾶς πῶ τήν ἀλήθεια, κοντεύει νά τελειώσει καί λυπᾶμαι, θά ‘θελα νά εἶχε περισσότερα πράγματα καί πιστεύω καί σεῖς θά θέλατε νά εἶχε περισσότερα πράγματα. Εἴδαμε τήν περασμένη φορά νά λέγει ὁ Τωβίτ στόν Τωβία τόν γιό του «Ὃ μισεῖς, ἐκεῖνο τό ὁποῖο μισεῖς, στόν ἄλλο νά μήν τό κάνεις». Καί εἶναι πολύ σπουδαῖο, παρότι ἔχει ἕναν ἀρνητικόν χαρακτῆρα. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε: «Ἐκεῖνο πού ἀγαπᾶς, ἐκεῖνο πού θέλεις νά σοῦ κάνουν οἱ ἄλλοι, κάν΄το καί σύ. Ἀλλά ἐάν θές νά σ’ ἀγαποῦν, θ’ ἀγαπᾶς». Εἶναι καί ἡ θετική πλευρά. Ὅμως, ἄν τηρούσαμε ἔστω αὐτή τήν ἀρνητική πλευρά, «Μήν κάνεις στόν ἄλλο ἐκεῖνο τό ὁποῖο ἐσύ μισεῖς, δέν θέλεις, δέν σ’ ἀρέσει», θά εἴχαμε μία πολύ -παρά ταῦτα ξαναλέγω- ὡραία κοινωνία. Οὔτε ἀναρχίες, οὔτε ὅλα ἐκεῖνα τά ὁποῖα ἀνακατώνουν μία κοινωνία.

Στή συνέχεια τοῦ ἰδίου χωρίου, πάντα στό 4ο κεφάλαιο, ἐκεῖ πού εἶναι ἁπλωμένη ὅλη ἡ πνευματική διαθήκη τοῦ Τωβίτ, στόν 15ον στίχον στή συνέχεια, λέει τά ἐξῆς: «Οἶνον εἰς μέθην μὴ πίῃς, καὶ μὴ πορευθήτω μετὰ σοῦ μέθη ἐν τῇ ὁδῷ σου»· δηλαδή, «Μήν πιεῖς κρασί γιά νά μεθύσεις. Ἀνθρώπους πού ἀγαπᾶνε τό κρασί, μήν πορευθεῖς μαζί τους, μήν πας μαζί τους». Ὡραῖος στίχος, θαυμασία συμβουλή καί σπουδαιοτάτη καί ἐπικαιροτάτη, παρότι μοιάζει ὡστόσο ὅτι εἶναι μία συμβουλή αὐτονόητη. Δηλαδή θά ‘ταν περιττό νά πεῖ στό παιδί του: «Μήν, παιδάκι μου, φθάσεις πίνοντας κρασί νά μεθύσεις. Μήν πηγαίνεις νά κάνεις συντροφιά μέ ἀνθρώπους μπεκρούλιακες» (νά τό πῶ ἔτσι), διότι ἀσφαλῶς καί ὁ Τωβίας θά εἶδε ἀποτελέσματα τῆς μέθης, ὅπως καί ὅλους τούς αἰῶνες ἀσφαλῶς θά μποροῦσαν νά βλέπουν οἱ ἄνθρωποι ἐκείνους οἱ ὁποῖοι μεθοῦν καί τί ἀποτελέσματα θά ἔχουν. Λέγεται γιά τόν Κύρο, τόν βασιλιᾶ τῶν Περσῶν, ἅμα ἦταν μικρός, εἶδε τούς μεγάλους νά ‘χουν μεθύσει καί νά κάνουν περίεργα πράγματα καί ἐκεῖνα πού κάνει ἕνας μεθυσμένος, καί τούς εἶπε ὅτι «Εἴσαστε ἔξω ἀπ’ τόν ἑαυτό σας, καί ποτέ δέν θά ‘θελα ἐγώ νά ἔφτανα στό σημεῖο νά πίνω κρασί καί νά μοιάσω μέ σᾶς πού ‘σαστε σάν τρελοί». Βλέπετε, σ’ ὅλους τούς αἰῶνες τό φαινόμενο εἶναι γνωστό, ἐν τούτοις, ξαναλέγω, δέν εἶναι αὐτονόητη ἡ συμβουλή αὐτή. Ποιός δέν εἶδε, λοιπόν, τό κατάντημα ἑνός μέθυσου; Κι ὅμως… κι ὅμως, ξοπίσω ἀπό τό τραγικό, αὐτό, παράδειγμα τοῦ κάθε μεθυσμένου, πολλοί ἀκολουθοῦν, πολλοί ἀκολουθοῦν... Βλέπεις ἐσύ ὁ νέος, ἡ νέα, βλέπεις αὐτός ποῦ κατάντησε. Καί σέ λίγο τό κάνεις καί σύ. Θά ‘λεγε κανείς: «Γιατί;». Γιατί ἁπλούστατα, μία τέτοια προτροπή: «Παιδί μου, πρόσεχε μήν μεθύσεις», δέν εἶναι αὐτονόητη, εἶναι κάτι περισσότερο.

Ἐδῶ θέλω νά προσέξετε αὐτό πού θά σᾶς πῶ, γιατί ἐπεκτείνεται καί σέ ἄλλα πράγματα. Γιά πάρα πολλά πράγματα τῆς καθημερινότητος χρειάζεται ἡ πίστη! Ναί, ἡ πίστις! Ἡ πίστις, παιδιά, δέν εἶναι μόνο γιά πράγματα μή βλεπόμενα, ἀλλά καί γιά πράγματα βλεπόμενα! Νά, βλέπεις τόν ἄλλον πῶς κινεῖται. Γι’ αὐτό ὁ Κύριος, ξέρετε τί μᾶς εἶπε (Ἰω. 3,12); «Εἰ τὰ ἐπίγεια εἶπον ὑμῖν καὶ οὐ πιστεύετε, πῶς ἐὰν εἴπω ὑμῖν τὰ ἐπουράνια πιστεύσετε;». «Ἐάν», λέγει, «τά ἐπίγεια πράγματα, φέρ’ εἰπεῖν ‘’μήν πίνετε κρασί’’, βλέπετε ἄσχημα ἀποτελέσματα, καί δέν τό δέχεστε, δέν πιστεύετε, ποῦ νά σᾶς πῶ γιά νά πιστέψετε ἐπουράνια πράγματα (μή βλεπόμενα)»; Ὥστε λοιπόν, πρέπει νά ξέρετε, νά τό ξέρετε αὐτό, ὅτι καί γιά τά ἐπίγεια πράγματα χρειάζεται πίστις. Μή μόνο μείνετε ὅτι… «Νά, νά, νά, τά βλέπω καθημερινά αὐτά τά ἀποτελέσματα τά ἄσχημα». Ποιός δέν βλέπει, παρακαλῶ, τά ἀποτελέσματα τῶν ναρκωτικῶν (γιά τά ὁποῖα θά μιλήσουμε σέ ξεχωριστό θέμα); Ποιός δέν βλέπει αὐτά; Κι ὅμως συνέχεια νέα θύματα στόν τομέα τῶν ναρκωτικῶν. Εἶναι θέμα πίστεως. Ποῦ; Θά ἔλεγα κυριότατα στόν Θεό. Ἀφοῦ τό λέει ὁ Χριστός, ὅτι καί στά ἐπίγεια πράγματα χρειάζεται πίστις! Τελείωσε. Ἀφοῦ τό εἶπε ὁ Χριστός, τελείωσε! Γιά νά μήν πάω εἰς τόν ὀρθόν λόγον, στό ἀνθρώπινο μυαλό, ἐκεῖνο πού λέει ὁ Ἀπόστολος μέ τήν ἐξῆς ἔκφραση: «κατ’ ἄνθρωπον ὁμιλῶ». Αὐτή του ἡ φράσις σημαίνει: «Μιλάω μέ τήν ἀνθρώπινη λογική καί τήν ἀνθρώπινη ἐμπειρία», εἶναι χρήσιμη, ἀναμφισβήτητα.

Ὥστε, λοιπόν, χρειάζεται ἡ πίστις. Βλέπετε τεράστιες ἀφίσες διαφημίσεως τοῦ τσιγάρου, τεράστιες, τετραγωνικά ὁλόκληρα ὑπάρχουν, πάνω σέ τοποθετημένες… αὐτές, ἀπό δῶ κι ἀπό κεῖ μές στήν πόλη μας καί παντοῦ. Κι ἀπό κάτω γράφει: «Τό κάπνισμα βλάπτει σοβαρά τήν ὑγεία». Δέν μοῦ λέτε, ποιός προσέχει τήν κάτω ἐπιγραφή; Ἀρκετά μεγάλα γράμματα! Βλέπουμε ἀπό κεῖ καί πάνω, τό διαφημιζόμενο τσιγάρο. Τί σημαίνει αὐτό; Ὅταν μάλιστα ξέρουμε… χθές ἡ «Ἐλευθερία» ἔγραψε ὅτι ἐρχόμεθα παγκοσμίως τρίτοι στό κάπνισμα, μετά τήν Κούβα καί τήν Κύπρο, καί εἶπα: «Μπά! Τόσο πολύ καπνίζουν στήν Κύπρο;». Ἡ Ἑλλάδα ἔχεται τρίτη, τό ‘γραφε ἡ χθεσινή «Ἐλευθερία», ἡ ἐφημερίδα. Μοῦ τό ἔδειξαν καί τό εἶδα καί γώ. Σᾶς ἐρωτῶ: Ὃταν συνιστᾶται καί λέγεται εἰς τήν διαπασῶν ὅτι εἶναι καρκινογόνο τό τσιγάρο, ὅτι… τοῦτο, ὅτι ἐκεῖνο, γιατί, παρακαλῶ, καπνίζουμε; Εἶναι ἤ δέν εἶναι θέμα πίστεως; Κι ὅμως, παρ’ ὅλο τόν ρεαλισμό τοῦ πράγματος, πρέπει νά φθάσουμε στήν πίστη. Παιδί μου, δέν θά καπνίσεις, μόνο ἐάν πιστέψεις. Ἐάν δέν πιστέψεις, θά καπνίσεις, παρ’ ὅτι βλέπεις τίς στατιστικές νά λένε φοβερά πράγματα, πόσοι καρκινοπαθεῖς ὑπάρχουν, ἰδίως καρκίνος τῆς γλώσσης, τῶν χειλέων, τοῦ λάρυγγος, τοῦ στομάχου καί τῆς κύστεως, ἰδίως στούς ἄνδρες. Τώρα καί στίς γυναῖκες, γιατί ἀπό κεῖ περνάει ἡ νικοτίνη, ἀπό τήν κύστη. Περνάει ἀπ’ τούς πνεύμονες, πάει στό αἷμα, ἀπό κεῖ καθαρίζει ἀπ’ τά νεφρά τό αἷμα καί τά νεφρά βγάζουν τά οὖρα καί πᾶνε στήν κύστη, καί ἐκεῖ παραμένοντας τά οὖρα ἔχουνε μέσα τήν νικοτίνη, καί τότε ἔχουμε πληγές μέσα εἰς τήν κύστην, πού ἔχουνε προκληθεῖ -καρκινές πληγές!- ἀπό τήν παρουσία τῆς νικοτίνης… κ.λπ. Λοιπόν, αὐτά τά ξέρουμε, ἄς προσέχουμε. Ἐπιμένω καί πάλι, πρέπει νά πιστέψουμε στά πράγματα τῆς καθημερινότητος.

Τί εἶναι μέθη; Πρίν ἀπαντήσουμε, πρέπει νά δοῦμε τί προκαλεῖ στόν ἄνθρωπο τό φαινόμενο τῆς μέθης. Στήν ἐποχή τοῦ Τωβίτ, μέθη, ἦταν γνωστό ὅτι προκαλοῦσε μόνον τό οἰνόπνευμα. Δηλαδή τά οἰνοπνευματώδη ποτά. Δέν ἦταν ἀκόμη γνωστό -ὅπως καί στήν ἐποχή μας βεβαίως- ἀλλά δέν ὑπῆρχαν γνωστές ἄλλες πηγές μέθης, ὅπως εἶναι τό τσιγάρο… ναί, δέν κάνω λάθος, ὅταν θά μιλήσουμε, θά δεῖτε τί μέθη προκαλεῖ καί αὐτό, οὔτε ἀκόμη τά ναρκωτικά. Ναί, δέν ὑπῆρχαν αὐτά ὡς μέσα, θά λέγαμε, μέθης, παρά μόνο τό οἰνόπνευμα. Ἀλλά τί εἶναι μέθη; Εἶναι ἕνα φαινόμενο πού προκαλοῦν οἱ λεγόμενες «μεθυστικές οὐσίες». Εἶναι ἡ ἀπώλεια, ὅπως λέει ἡ ἰατρική, τῆς διανοητικῆς διαύγειας, ἡ θόλωσις τοῦ νοῦ, τῆς διανοίας. Θολώνει τό μυαλό. Τό ἀντίθετο, ὅταν δέν θολώνει τό μυαλό, λέγεται νηφαλιότης. Ἄν ἀνοίξετε ἕνα λεξικό, θά βρεῖτε ὅτι νηφάλιος εἶναι ἐκεῖνος ὀ ὁποῖος «ἀπέχει οἴνου», δηλαδή δέν μετέχει στό κρασί καί ἀκόμη (κάθε μεθυστική οὐσία φυσικά, καί προπαντός καί κυρίως εἰς τό οἰνόπνευμα, γιά τό ὁποῖο ἔχουμε καί τό θέμα μας), ἔχει, δηλαδή, διαύγεια τοῦ νοῦ. Οἱ λέξεις «νήφω-νηφάλιος-νηφαλιότης» σημαίνουν τόν ἄνθρωπο ὁ ὁποῖος δέν πίνει κρασί, ἔχει καθαρό μυαλό, ἔχει καθαρή σκέψη, καί μεταφορικῶς - χρησιμοποιοῦνται πολύ οἱ λέξεις καί φράσεις νήφω/νηπτικός/νηπτικοί Πατέρες/νηφαλιότης, νῆψις καρδιᾶς- θά πεῖ ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος δέν ἔχει μεθύσει (μεταφορικῶς) ἀπό μιά πνευματικῆς φύσεως πηγή, πού γεννάει καί δημιουργεῖ τήν θόλωση τοῦ νοῦ καί τό μπέρδεμα τῆς καρδιᾶς, καί εἶναι ἡ ἁμαρτία. Ἡ ἁμαρτία εἶναι ἕνα μεθυστικό στοιχεῖο, ἀλλά πνευματικά, σέ πνευματική, ἐννοεῖται, διάσταση.

Ἡ ἰατρική μᾶς λέγει ὅτι εἶναι ἕνα σύνολο διαταραχῶν, κυρίως ψυχικῶν διαταραχῶν. Κυρίως ψυχικῶν! Πρόκειται γιά ὀξεῖα δηλητηρίαση. Αὐτή, βέβαια, ἡ δηλητηρίασις πού ἐπέρχεται μέ τό οἰνόπνευμα (πάντα στό οἰνόπνευμα μένω) ξεχωρίζει ἀπό τίς ἄλλες γνωστές δηλητηριάσεις πού μποροῦμε νά ἔχουμε, ὅπως τροφικές… κ.λπ. ἤ φαρμακευτικές δηλητηριάσεις, γιατί αὐτή ἡ δηλητηρίασις ἀπό τό οἰνόπνευμα, ἔχει δικά της γνωρίσματα πού κύρια θέση κατέχει, ὅπως λέγει ἡ ἰατρική, τό λεγόμενον «συστάδιον εὐφορίας». Ὅταν φάω ἕνα δηλητηριασμένο πρᾶγμα, μέ πιάνει ἡ κοιλιά μου, ἔχω εὐκοιλιότητα, ἔχω ἐμετούς, χάνω τόν ἑαυτό μου, μέ πᾶνε στό Νοσοκομεῖο… Στήν περίπτωση τοῦ κρασιοῦ, ἔχω μίαν εὐφορίαν, γελάω… εἶμαι εὔθυμος… καί ἄλλα πολλά. Αὐτή εἶναι ἡ διαφορά δηλητηριάσεως ἀπό τό οἰνόπνευμα, καί ἀπό τίς ἄλλες οὐσίες πού μποροῦν νά προκαλέσουν μιά δηλητηρίαση. Ὥστε, λοιπόν, πρόκειται γιά ὀξεῖα δηλητηρίαση. Τί εἶναι μέθη; Ἀπάντησις: ὀξεῖα δηλητηρίασις τοῦ ἀνθρώπου. Ὀξεῖα! Αὐτή ἡ δηλητηρίαση εἶναι φοβερή. Δημιουργεῖ, πέρα ἀπό αὐτήν τήν βιολογική, θά λέγαμε, διάσταση τῆς μέθης, ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο σέ πράγματα τά ὁποῖα δέν εἶναι σωστά. Ὁ ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος βεβαίως θέλει νά μεθᾶ, τί εἶναι; Γιατί ὁ ἄνθρωπος ἀναζητᾶ νά μεθᾶ; Γιά ποιόν λόγο; Πέρα, λοιπόν, ἀπ’ αὐτά πού εἴπαμε, νά δοῦμε κάτι ἄλλο: Γιατί θέλει νά μεθᾶ; Ἴσως εἶναι μία ἀναζήτησις μιᾶς εὐθύμου καταστάσεως, πού γρήγορα βεβαίως ξεπερνιέται, τελειώνει, δηλαδή, γιά νά φθάσει στά γνωστά δυσάρεστα φαινόμενα τῆς μέθης.

Ἀναζητάει ὁ ἄνθρωπος αὐτό. Γιατί; Ἴσως τό φαινόμενο νά εἶναι ψυχολογικόν. Βέβαια, εἶναι γνωστό ὅτι καί ἡ παχυσαρκία, ἔξω ἀπό τίς βιολογικές της διαστάσεις… γιατί μπορεῖ νά εἶναι τό σκαρί τοῦ ἀνθρώπου, μπορεῖ… ἔ, διάφοροι λόγοι, νά θέλει νά φάει ἀρκετά, γιατί ἔχει ἀνάγκη πολλῆς τροφῆς…, ἔχει καί ψυχολογικά αἴτια -ἀκούσατέ το εἶναι πολύ σημαντικό νά τό ξέρετε- ὡς ἐξῆς: Ὃταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι πικραμένος, ἀπογοητευμένος, ἔχει μία, θά λέγαμε, ψυχική ἀφορία. Ζητάει -γιά νά φέρει ἕνα ἀντιστάθμισμα αὐτῆς του τῆς ψυχικῆς ἀφορίας- κάτι τό εὐχάριστο. Ἔτσι, ἄλλος τρώγει πολύ, γιά νά ἀντιμετωπίσει αὐτή του τήν κατάσταση τήν ψυχολογική, τήν δυσάρεστη ἤ τρώει πολλά γλυκά, καί φυσικά παχαίνει. Ἤ ἀκόμη, πίνει οἰνοπνευματώδη ποτά. Ἤ, ἀκόμη, μπορεῖ νά παίρνει ναρκωτικά -θά τό δοῦμε αὐτό καί εἰδικότερα- ἤ, ἀκόμη, νά πέφτει σέ σαρκικά ἁμαρτήματα. Ξέρετε ὅτι ἕνα μερίδιο τῶν σαρκικῶν ἁμαρτημάτων, εἶναι ἕνα ἀντιστάθμισμα, σέ μία θλίψη πού περνάει ὁ ἄνθρωπος, ὁ νέος ἡ νέα… κ.λπ; Ἓνα ἀντιστάθμισμα. Ἄλλο τώρα ὅτι γρήγορα περνάει αὐτό τό ἀντιστάθμισμα, εἶναι ψεύτικο ἀναμφισβήτητα, καί τότε δημιουργεῖται μία μέθοδος «μαγγανοπήγαδο». Ἔχετε δεῖ μαγγανοπήγαδο; Πού γυρνάει, γυρνάει, γυρνάει… γυρνάει καί τό γύρισμα τό κάνει ἕνα ὑποζύγιο συνήθως… γυρίζει τό ὑποζύγιο, γαϊδουράκι, ἄλογο… ξέρω γώ, γυρίζει γύρω-γύρω ἀπ’ τό μαγγανοπήγαδο, γιά νά βγάλει νερό. Γυρίζει γύρω-γύρω, δηλαδή αὐτές οἱ διαρκεῖς ἐπαναλήψεις. Ἔχουμε, λοιπόν, καί ψυχολογικά αἴτια, εἶναι ἡ ἀναζήτησις μιᾶς διεξόδου, σέ κάτι πού εἶναι ἀδιέξοδο. Ἐνθυμοῦμαι ἕναν ἄνθρωπο -μακαρίτης τώρα- μᾶς ἔλεγε ὁ ἴδιος, εἶχε ἀνοίξει ἕνα μανάβικο (καί αὐτό πρό τοῦ πολέμου, πρό τοῦ ’40) καί περίμενε πελάτες, ὅπως κάθε καταστηματάρχης περιμένει πελάτες νά μποῦν νά ψωνίσουν. Τήν πρώτη μέρα δέν μπήκανε πελάτες, τήν δεύτερη μέρα δέν μπήκανε, τήν τρίτη δέν μπήκανε, τό ἐμπόρευμα ἦταν λαχανικά, τί ἔπρεπε νά γίνει; Ἀκοῦστε τί ἔκανε ὁ ἄνθρωπος αὐτός βλέποντας ὅτι δέν μπορεῖ νά πουλήσει τά λαχανικά του κι ὅτι δέν μπαίνει κανείς πελάτης, ἄφησε τά ρολά τοῦ καταστήματος ἀνοιχτά -τότε ὑπήρχανε ρολά, τώρα ἔχουνε ἁπλῶς μιά πόρτα ἐκεῖ τζαμένια… - ἄφησε τά ρολά ἀνοιχτά, πῆγε καί μέθυσε, ἔγινε «φέσι» στό μεθύσι -ἔτσι τό λένε-, καί τόν πήγανε σηκωτό στό σπίτι του. Γιατί; Διότι δέν μποροῦσε ἀντιμετωπίσει αὐτήν τήν ἐμπορική δυσπραγία τοῦ καταστήματός του. Καί ποῦ βρῆκε τήν διέξοδο; Πῆγε καί τήν βρῆκε στό οἰνόπνευμα. Ἀλλά αὐτό, θά ‘λεγε κανένας, αὐτό εἶναι μία λύσις ἤ εἶναι μία ψευδαίσθηση καί ὅταν φύγω ἀπό τήν ψευδαίσθηση, ἀναζητῶ νέα ψευδαίσθηση; Γι’ αὐτό, σᾶς εἶπα, τό μαγγανοπήγαδο εἶναι ἡ ἀναζήτηση νέων καί νέων ψευδαισθήσεων.

Εἶναι φοβερό πρᾶγμα αὐτό. Ἐπαναλαμβάνοντας, ὅμως, ὁ ἄνθρωπος διαρκῶς αὐτήν τήν κατάσταση τῆς μέθης, δέν κάνει τίποτε ἄλλο παρά νά καταστρέφει τήν ὑγεία του, τό σῶμα του καί τήν ψυχή του. Γι’ αὐτό καί ἔχουμε βαριές καταστάσεις, βαριά καταστροφή σπουδαίων ὀργάνων. Ξέρετε ἡ πρώτη καταστροφή ποῦ εἶναι, εἶναι στόν ἐγκέφαλο. Ἡ δεύτερη καταστροφή ξέρετε ποῦ εἶναι. Εἶναι στό συκώτι. Λέμε «κίρρωση τοῦ ἥπατος», πού δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μία κατάχρηση τοῦ οἰνοπνεύματος. Βεβαίως ἔχουμε καί κίρρωση τοῦ ἥπατος, ἔξω ἀπό θέμα κρασιοῦ, καί εἶναι καρκίνος τοῦ ἥπατος, ἀλλά ἔχουμε τήν κίρρωση τοῦ ἥπατος ἀπό τά οἰνοπνευματώδη. Μετά καταστρέφεται τό στομάχι, καί ὅ,τι ἄλλο μπορεῖ νά καταστραφεῖ εἰς τόν ἄνθρωπο αὐτόν. Ἔχουμε, λοιπόν, καταστροφή σημαντικῶν ὀργάνων τοῦ σώματος τοῦ ἀνθρώπου. Ἀλλά καί ψυχικῶς καταστρέφει -ὅπως στή συνέχεια θά τό δοῦμε- καταστρέφει φοβερά, ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ οὔτε νά σκεφτεῖ. Κατέστρεψε τό ὄργανο μέ τό ὁποῖο μπορεῖ νά σκέπτεται. Καί ποιό εἶναι αὐτό; Ὁ ἐγκέφαλος. Ἡ ψυχή σκέφτεται ἐκφραζομένη διά τοῦ ἐγκεφάλου. Ὅταν, λοιπόν, τόν ἐγκέφαλο τόν καταστρέψουμε, πῶς θά σκεφθοῦμε; Συμπέρασμα ὅτι ἡ μέθη καταστρέφει τόν ἄνθρωπο ψυχοσωματικά καί, συνεπῶς, ἀφοῦ ἔτσι τόν καταστρέφει, εἶναι ἕνα βαρύτατον ἁμάρτημα. Ἀλλά τό κακό ἀπό τήν μέθη δέν σταματάει ἐδῶ. Προκαλεῖ -ὅπως σᾶς εἶπα καταστρέφει τόν ἐγκέφαλον, δέν μπορεῖς νά σκεφθεῖς- συνεπῶς προκαλεῖ μίαν βαρεῖα ἄμβλυνση τῆς σκέψεως. Μπορεῖ ἕνας ὁ ὁποῖος κατέστρεψε τό μυαλό του νά γίνει ἐπιστήμων; Δέν μπορεῖ νά κάνει τά καθημερινά του. Κατέστρεψε τό μυαλό του. Καί νά φανταστεῖτε, παιδιά -θά τό ποῦμε, σήμερα δέν μᾶς μένει καιρός, θέλω νά συνεχίσουμε, μπορεῖ νά τό ποῦμε καί σήμερα- ὅτι κυριότατα νέοι εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι πίνουν, σήμερα, οἰνοπνευματώδη ποτά. Παιδί μου, πῶς θά γίνεις ἐπιστήμων, πῶς θά προκόψεις, πῶς θά κάνεις οἰκογένεια; Ἔτσι, λοιπόν, ἔχουμε μία βαρεῖα ἄμβλυνση τῆς σκέψεως, δέν σκέπτεσαι μέ βάθος… κ.λπ.

Ἀκόμη, ἡ ὑπερβολική χρῆσις τοῦ οἰνοπνεύματος ἀνοίγει τόν δρόμον στήν ψυχοπάθεια. Τό λέει αὐτό ἡ ἰατρική. Ἀκόμη προκαλεῖ τήν φοβερή, ἐκείνη, ἀρρώστια (καί εἶναι τοῦ νευρικοῦ συστήματος) καί λέγεται «τρομῶδες παραλήρημα», ‘’tremendοus delirium’’. Τό λέμε καί στήν γλῶσσα μας αὐτό: «Αὐτός ἔπαθε ντελίριο», ‘’delirium’’ εἶναι, δηλαδή, τρέλα. Ἀκόμη προκαλεῖ ἀντικοινωνική συμπεριφορά. Ὦ, πά! Πά! Μιά φορά θυμᾶμαι, ἕνας γείτονάς μου (ἐδῶ στή Λάρισα)… πώπώ! Ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἔπινε συχνά κρασί, σχεδόν πάντα ἤτανε μεθυσμένος! Ἔ βάδιζα στήν ὁδό Φαρσάλων… κάπου ἐκεῖ πού εἶναι τώρα ἡ διάβαση τοῦ τρένου, κάπου ἐκεῖ βρισκόμουν, καί αὐτός μόλις μέ εἶδε, ἦρθε ἀπ’ τό ἀπέναντι πεζοδρόμιο (ἐξάλλου ἦταν καί γείτονας) μέ γνώριζε: «Παπά μου», μοῦ λέγει, «παπά μου!»· καί ἄρχισε νά μ’ ἀγκαλιάζει καί νά μέ φιλάει. Ἐγώ εἶχα ἦρθα σέ πολύ δύσκολη θέση! Καί νά μήν μπορῶ νά φύγω ἀπό τά χέρια του! Ποῦ νά ξεκολλήσω ἀπό τά χέρια του! Πέσαν τ’ αὐτιά μου ἀπό ντροπή. Αὐτό, θά λέγαμε, εἶναι στοιχειώδης ἀντικοινωνική συμπεριφορά.

Ἔχουμε τόσες καί τόσες, θά λέγαμε, μορφές κοινωνικῆς συμπεριφορᾶς κακῆς. Ἀκόμη, δημιουργεῖ ἀπογόνους μέ τάση τό ἔγκλημα ἤ μέ τάση τό οἰνόπνευμα. Δηλαδή, νά θέλουνε νά γίνουνε μπεκρῆδες τά παιδιά μας. Ὁδηγεῖ, ἀκόμη, τους ἀπογόνους -ὡραῖο παράδειγμα ἀναφέρει ὁ Τίχαμερ Τόθ (Tihamer Toth) σ’ ἕνα του βιβλιαράκι, δέν θά σᾶς τό πῶ γιατί εἶναι μεγάλο παράδειγμα, μέ μία γυναῖκα πού ἔπινε, τί ἀπογόνους ἔβγαλε καί πόσο ἀπησχόλησαν τίς φυλακές οἱ ἀπόγονοί της… κ.λπ. κ.λπ. καί πόσο κόστισε στό γαλλικό δημόσιο- ὁδηγεῖ, λοιπόν, ἀκόμη τούς ἀπογόνους (τό οἰνόπνευμα) στήν ἀλητεία, ὅπως καί οἱ ἴδιοι πού πίνουν, ἀλλά καί τά παιδιά τους, μέ ἀντικοινωνική συμπεριφορά τά παιδιά τους. Ἀκόμη, δημιουργεῖ ἀπογόνους -καί θά δεῖτε σέ ποιό σημεῖο, θά σᾶς τό πῶ πιό κάτω- μέ ἐλαττωμένη εὐφυΐα, βούληση καί κοινωνικότητα. Δηλαδή, τό παιδί αὐτό δέν ἔχει πολλές δυνατότητες. Ἐδῶ τώρα θέλω νά προσέξετε -πού τό συνιστοῦν πολλοί γιατροί αὐτό- κατά τήν σύλληψη ἑνός νέου ἀνθρώπου, ἄν ὁ ἕνας γονιός βρίσκεται κάτω ἀπό τήν ἐπήρεια τῆς μέθης, ὑπάρχει πιθανότης 50% τό παιδί πού θά γεννηθεῖ, νά ἔχει βλάβη. Ἐάν καί οἱ δύο σύζυγοι -καί ὁ πατέρας καί ἡ μητέρα- βρίσκονται κάτω ἀπό τήν ἐπήρεια τοῦ οἰνοπνεύματος, τότε ἀντιλαμβάνεστε ὅτι τό ποσοστόν βλάβης τοῦ ἐμβρύου ἀνεβαίνει πολύ, μέχρι ἀκόμη καί 100%. Καταλαβαίνετε τί σημαίνει αὐτό; Ἄν εἶχα τήν δυνατότητα νά σᾶς ἔλεγα περισσότερα, θά τρομάζατε, παιδιά, μπροστά σ’ αὐτό τό ἀποτέλεσμα.

Ἀκόμη, ἄν λογαριάσουμε ὅτι στήν ἐποχή μας τά λαμβανόμενα οἰνοπνευματώδη ποτά εἶναι σκληρά, ὅπως εἶναι τό τζίν, τό οὐΐσκι, ἡ βότκα… κ.λπ. καί τό κοινό κρασί, αὐτό πού ἔπιναν πάντοτε οἱ ἄνθρωποι… καί ἐμεῖς τά δικά μας κρασιά, ὅποιας παραγωγῆς καί ἄν εἶναι, ξέρετε σέ πόσους βαθμούς κυμαίνονται τά κρασιά τά ἑλληνικά; Ἔξω ἀπό τό σαμιώτικο, τήν μαυροδάφνη, πού εἶναι 17ο -18ο βαθμοί, ἔχουνε 12 μέ 15 βαθμούς. Τό κοινό κρασί: 12 μέ 15 βαθμούς. Ξέρετε ὅτι αὐτά πού ἀνέφερα, τά σκληρά ποτά, φτάνουν ἀκόμη καί μέχρι τους 90 βαθμούς; Τό ξέρετε αὐτό; Πρό ἐτῶν ἐπειδή κάποια μπουκάλια ἀπό αὐτά ἤτανε ὡραῖα (τά χρειαζόμουνα γιά κάποιο σκοπό), κάποιος ἀδερφός, φίλος, ἔβρισκε πάρα πολλά μπουκάλια, ποῦ, λέτε; Στά καλάθια τῶν ἀπορριμάτων, στό πάρκο ἐδῶ τοῦ Ἁγίου Ἀχιλλίου. Γιατί; Γιατί τήν νύχτα οἱ νεαροί καί οἱ νεαρές πίνανε αὐτά ποτά. Σκληρά ποτά! Μέ καταλαβαίνετε; Σκληρά ποτά! Λοιπόν, καί χρῆστες αὐτοῦ τοῦ οἰνοπνεύματος κυριότατα εἶναι νέοι ἄνθρωποι. Βέβαια θεωρεῖται ὅτι εἶναι πολιτισμένο πρᾶγμα, νά ἔχεις στό σπίτι σου τήν λεγομένην «κάβα». Τί εἶναι αὐτή ἡ κάβα; Εἶναι, ἁπλῶς νά ‘χεις μιά βιτρίνα μέ οἰνοπνευματώδη ποτά, καί μάλιστα ἀκριβά ποτά, τῶν ὁποίων τό οἰνόπνευμα, σᾶς εἶπα, μέχρι τό 90% φτάνει, καί προσφέρεται βεβαίως (γιατί ὑπάρχει ἡ ἀλαζονεία τοῦ βίου), καί πᾶτε σ’ ἕνα σπίτι καί σᾶς λέει: «Πίνετε, παρακαλῶ, ἕνα οὐϊσκάκι;» (δηλαδή οὐΐσκι…). Ἔτσι πήγαμε στά ξένα ποτά… Ξέρετε ὅτι τό τσίπουρο (πού εἶναι φοβερό τό τσίπουρο, φοβερό εἶναι, καμιά φορά πονάει τό δόντι μου, καί βάζω ἐδῶ … καί φυσάω τό στόμα μου, γιατί τό ‘καψε! Καί λέω: «Πῶς τό πίνουν τό τσίπουρο; -ἐννοεῖται σκέτο- Πώ! Πώ! Πῶς τό πίνουν τό τσίπουρο; -Ξαναλέω, σκέτο!-, δέν τούς καίει;». Ἔ βέβαια τούς καίει… τούς καίει τό στομάχι … κ.λπ…. κ.λπ. Ἔ, λοιπόν, τό τσίπουρο εἶναι γύρω στούς 30 μέ 40 βαθμούς. Διπλάσιοι βαθμοί εἶναι αὐτά τά ἄλλα. Δηλαδή, σχεδόν σκέτο οἰνόπνευμα!

Ἔ, αὐτά τά παιδιά τί θά γίνουν; Ποῦ θά πᾶνε, τί θά πάθουν; Τό ἀντιλαμβάνεστε παρακαλῶ. Κι ὅταν γίνει συνήθεια, σᾶς ἐρωτῶ, παιδιά μου, τί μητέρες καί τί πατέρες θά γίνετε; Κι ἄν ἀπό τήν ἐπήρεια αὐτή, σπρωχνόμενοι, ὠθούμενοι, ἀπό τό πάθος, σᾶς ἀρέσει νά πίνετε καί μεθαύριο σάν σύζυγοι, συλληφθεῖ παιδί σας, κάτω ἀπό κατάσταση μέθης, τί θά γίνει τό ταλαίπωρο, ἐκεῖνο, παιδί σας; Νά σᾶς πῶ τί θά γίνει. Θά γίνει ἕνα παιδί πού θά σᾶς βασανίζει καί θά σᾶς μαθητεύει ὅτι δέν ξεκινήσατε καλά τή ζωή σας, γιατί τό παιδί αὐτό θά σᾶς διδάξει ὅτι κάνατε ἕνα μεγάλο λάθος εἰς τήν ζωή. Ἔτσι, ἀκόμη, παρατηροῦμε ὅτι χρῆστες εἶναι πολύ νέοι ἄνθρωποι δηλαδή νέα παιδιά, ἔφηβοι. Ξέρετε γιατί; Ἐπειδή τό μέθυσμα δίδει τήν ψευδαίσθηση ὅτι μεγάλωσαν. Μπορεῖ ὁ ἔφηβος τῆς Α΄, Β΄, Γ΄ Γυμνασίου νά πεῖ τήν ἄλλη μέρα στο σχολεῖο ὅτι γιά πρώτη φορά στήν ζωή του μέθυσε! Ὅπως θά πεῖ ὅτι μετῆλθε καί σαρκικά ἁμαρτήματα, κι αὐτό τοῦ δίνει τήν σιγουριά, τήν αἴσθηση, τήν πληροφορία, ὅτι μεγάλωσε! Πόσο βλακώδη πράγματα εἶναι αὐτά! Πόσο ἀπονενοημένα πράγματα εἶναι αὐτά!

Παιδιά, ξέρετε γιατί τά λέμε αὐτά; Γιά νά μήν φτάσουμε στό σημεῖο νά πάθουμε αὐτές τίς ζημιές. Ἀλλά, πρῶτα ὁ Θεός, θά συνεχίσουμε.

36η ομιλία στην κατηγορία "Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ".

Ἀπομαγνητοφώνηση, ψηφιοποίηση: Ἠλίας Τσακνάκης.

Επιμέλεια κειμένου : Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

«Ὅ μισεῖς, μηδενί ποιήσεις».

†. Καί πάλι, ἀγαπητά μας παιδιά, ἡ ἀγάπη τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ μας, μᾶς δίδει αὐτήν τήν ἀγαθή εὐκαιρία, νά ἀκουστεῖ ὁ λόγος Του. Νά ἐπιτευχθεῖ, θά λέγαμε, ἡ κατήχηση τῆς πίστεως καί τῆς πνευματικῆς ζωῆς στό δικό Του τό ὄνομα. Καί εἶναι ἀνάγκη αὐτό νά γίνει, διότι ὑπάρχουν μύριες «κατηχήσεις» (τήν λέξη «κατήχηση» τήν βάζω ἐντός εἰσαγωγικῶν), τίς ὁποῖες ὅμως ἐμπνέει ὁ διάβολος. Ἅμα βγεῖ ἕνα παιδί λίγο πιό ἐξω, θά ὑποστεῖ αὐτήν τήν «κατήχησιν», ἡ ὁποία ὅμως εἶναι δαιμονική. Εἶτε γιά νά πάρει ναρκωτικά, εἴτε γιά νά δείξει τεμπελιά, εἴτε νά κομματιστεῖ, εἴτε… εἴτε… εἴτε…, ὅ,τι θέλετε, εἴτε νά βρεθεῖτε σέ τίποτα δίχτυα παραθρησκειῶν, εἴτε στά δίχτυα τῆς μαγείας… κ.ο.κ. Ὑπάρχουν, λοιπόν, ὄντως μύριες «κατηχήσεις», ἐμπνεόμενες ἀπό τόν διάβολο. Καί τό ἀποτέλεσμα εἶναι ὅτι εἶναι οἱ δαιμονίζοντες καί παρουσιάζουν ἕνα θέαμα οἰκτρό.

Δέν ξέρω ἄν σᾶς δόθηκε ποτέ ἡ εὐκαιρία νά δεῖτε νέους πού πῆραν στραβό δρόμο, πῶς δέχονται ἐπιδράσεις τοῦ σατανᾶ, καί εἶναι δαιμονισμένοι νέοι. Δηλαδή ἄρρωστοι, ἔχουν χάσει τήν προσωπικότητά τους. Τό χειρότερο εἶναι αὐτό· νά χάσεις τήν προσωπικότητά σου. Εἶναι φοβερό πρᾶγμα καί στήν ἐποχή μας οἱ περιπτώσεις αὐτές ἔχουνε γίνει πάρα πολλές. Ἡ ἐξάπλωσις τοῦ κακοῦ, σέ μιά παγκοσμία κλίμακα πού βοηθᾶται καί ἐνισχύεται ἀπό τά Μέσα Ἐνημερώσεως, κυριότατα ἀπό τήν τηλεόραση, εἶναι ἔμπνευσις καί ἔργον τοῦ σατανᾶ.

Τί θά ἀντιτάξουμε -ἐρωτῶ- τί θά ἀντιτάξουμε σ’ αὐτό τό καθημερινά ἀναπτυσσόμενο κακό; Τί θά ἀντιτάξουμε; Τί ἄλλο παρά τήν Χριστιανική κατήχηση. Γι’ αὐτό χαίρομαι ὅταν σᾶς βλέπω. Βέβαια, ἄν ἔπρεπε νά δοῦμε τά πράγματα συγκριτικά, δηλαδή σέ σχέση μέ ὅλους τούς νέους τῆς πόλεώς μας, εἴσαστε λίγοι, ἀλλά ὅταν ἐδῶ καί πολλά-πολλά χρόνια… παραπάνω… κάπου 25 χρόνια, στόν Τύρναβο ἔκανα Κατηχητικό, ἐρχόντουσαν ὅλα τά παιδιά τοῦ Σχολείου. Ἤτανε πλημμυρίδα, πλημμυρίδα πραγματική! Εἶχε ἔλθει ἕνας σύμβουλος ἐκπαιδευτικός νά ἐπιθεωρήσει τό Σχολεῖο, καί ὅταν κάποιος καθηγητής τόν ἔφερε στήν Παναγία Φανερωμένη καί εἶδε τί γινόταν, τρόμαξε ὁ ἄνθρωπος, καί μοῦ εἶπε -τότε, πρίν 25 χρόνια!-: «Στήν Άθήνα πρέπει νά θεωρεῖται ἐπιτυχία ἄν τελικά μαζευτοῦν πέντε παιδιά, ὡς ἀνώτερο Κατηχητικό Σχολεὶο!». Πέντε παιδιά! Βέβαια χαίρομαι, πολύ χαίρομαι, κι ἀξίζει γιά σᾶς κάθε κόπος νά σᾶς προσφερθεῖ, ὅ,τι πρέπει νά σᾶς προσφερθεῖ.

Τά θέματά μας, φέτος, εἶναι θέματα πνευματικοῦ καταρτισμοῦ, κι ὅπως ἔχετε ἀντιληφθεῖ αὐτά τά τέσσερα τελευταῖα χρόνια, δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μία προσπάθεια, καί νά κατηχηθοῦμε στό δόγμα τῆς πίστεώς μας, ἀλλά καί εἰς τόν τρόπο τῆς ζωῆς μας, πῶς πρέπει νά ζήσουμε. Καί θά σᾶς θύμιζα, ὅπως καί πέρυσι καί πρόπερσι εἴχαμε ἀναφερθεῖ, εἰς τήν πνευματική διαθήκη τοῦ Τωβίτ. Αὐτό τό θαυμάσιο, θά λέγαμε, βιβλίο, καί εἰδικότερα αὐτή ἡ περικοπή, τό μνημειῶδες πού ἀναφέρεται στό 4ο κεφάλαιο τοῦ βιβλίου αὐτοῦ πού εἶναι ἡ διαθήκη τοῦ Τωβίτ, στόν γιό του, τόν Τωβία. Γιά κείνους πού ἔρχονται γιά πρώτη φορά, θά ἤθελα νά κάνω μία πάρα πολύ σύντομη ἀναφορά γιά νά δοῦμε περί τίνος πρόκειται.

Βρισκόμεθα στήν ἐποχή πού οἱ Ἀσσύριοι εἶχαν αἰχμαλωτίσει τό Βόρειο Βασίλειο τοῦ Ἰσραήλ. Ἀνάμεσα σ’ ἐκείνους πού αἰχμαλώτευσαν ἤτανε καί μία οἰκογένεια, ἡ οἰκογένεια τοῦ Τωβίτ. Ἤτανε τρεῖς ἄνθρωποι, αὐτός, ἡ γυναῖκα του καί ὁ γιός του. Ἦταν ἕνας σωστός Ἰσραηλίτης, ἕνας σωστός λάτρης τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, πιστός ἄνθρωπος. Αὐτοί σύρθηκαν στή Νινευῆ, τήν μεγάλη πόλη τῆς ἀρχαιότητος καί πρωτεύουσα τῶν Ἀσσυρίων. Παρά τίς δυσμενέστατες συνθῆκες πού ἐκεῖ ζῆσαν στήν αἰχμαλωσία, δέν ἔπαυε ὁ Τωβίτ νά τηρεῖ τόν νόμο τοῦ Θεοῦ. Ὅσο τοῦτο τοῦ ἦταν δυνατό. Μέχρι ἀκόμη καί τό διαιτολόγιο, δηλαδή νά μή φάγει πράγματα τά ὁποῖα τά ἀπηγόρευε ὁ νόμος, φέρ’ εἰπεῖν, χοιρινό κρέας… κ.λπ. - παρότι δέν ἦταν πάντα στό χέρι του τί θά ἔπρεπε νά φάει, ὅπως καί οἱ ἄλλοι αἰχμάλωτοι. Ὡστόσο, συνέβη κάποιο περιστατικό στήν οἰκογένεια αὐτή, πού δέν εἶναι τῆς ὥρας τώρα νά τό ἀναφέρω, καί ἔτσι φοβήθηκε μήπως δέν ζήσει, ἔστειλε τό παιδί του κάπου πολύ-πολύ μακριά, πολυήμερο ταξίδι γά νά πάρει κάποια χρήματα πού ‘χε δανείσει σ’ ἕναν συμπατριώτη του. Καί φοβήθηκε -ἤδη τυφλός ὁ Τωβίτ- μήπως, ἐπιστρέφοντας τό παιδί του, δέν τόν εὔρισκε ζωντανόν, καί σκέφθηκε νά κάνει τήν διαθήκη του.

Βέβαια, ἀπ’ ἄκρου εἰς ἄκρον εἶναι ἕνα πνευματικό μνημεῖο ἡ διαθήκη αὐτή, δέν ἀναφέρει τίποτε ἄλλο, σ’ ἕνα σημεῖο, μόνο, λέγει γιά τά χρήματα αὐτά πού θά ἔπαιρνε, τίποτε ἄλλο. Τίποτε ἄλλο. Μά ἀπολύτως τίποτε ἄλλο! Ὅλο τό κείμενο, τό 4ο κεφάλαιο τοῦ βιβλίου ἀναφέρεται είς τήν πνευματική διαθήκη, κι ὅπως σᾶς εἶπα εἶναι ἕνα μνημεῖον καί γιά γονεῖς καί γιά παιδιά, γιά νά γνωρίζουν, πῶς πρέπει νά τοποθετοῦνται οἱ σχέσεις γονέων καί παιδιῶν. Τό βιβλίο αὐτό -ἕνα ἀπό τά 49 βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης- εἶναι θεόπνευστο βεβαίως ἀφοῦ περιέχεται στόν κανόνα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης- καί ὅπως γράφει ἕνας καθηγητής τοῦ Πανεπιστημίου (ὁ Παναγιώτης Μπρατσιώτης, ἤτανε καθηγητής Παλαιᾶς Διαθήκης, ἤδη μακαρίτης), ὅτι εἶναι ἕνα βιβλίο ἐποικοδομητικόν, μέ τήν μορφήν μιᾶς χαριεστάτης (:χαριτωμένης) διηγήσεως. Εἶναι ἕνα βιβλίο πολύ χρήσιμο, πολύ ἐποικοδομητικό. Καί ὅπως λέγει ὁ Ἰωήλ Γιαννακόπουλος πού ἔχει ὑπομνηματίσει τήν Παλαιά Διαθήκη (κι αὐτός μακαρίτης) εἶναι, λέγει, πραγματικός πλοῦτος τό βιβλίον τοῦ Τωβίτ, διδασκαλίας θεωρητικῆς καί πρακτικῆς. Διδάσκει δέ ταῦτα διά λόγου καί παραδείγματος. Ἔτσι, καταλαβαίνετε, ὅτι κι ἐμεῖς ἔχουμε ὄντως νἀ ὠφεληθοῦμε ἀπό τήν ἀνάλυση αὐτή.

Ἀλλά, παιδιά, ἄς δοῦμε τώρα τό κείμενο. Θά ἐνθυμεῖσθε ὅτι εἴχαμε ἀναλύσει, στό τελευταῖο μας μάθημα, τόν 14ον στίχον, πού ἀναφέρεται εἰς τήν πνευματική καλλιέργεια τοῦ νέου, ἐκεῖ πού λέγει ὁ Τωβίτ στόν Τωβία, «Παιδί μου», λέει, «Τέκνον», «ἴσθι πεπαιδευμένος ἐν πάσῃ ἀναστροφῇ σου», «νά εἶσαι πεπαιδευμένος», δηλαδή μορφωμένος (εἶναι Παρακείμενος, ἔ;) «σέ κάθε σου σχέση μέ τούς ἄλλους ἀνθρώπους». Και, ἄν θυμόσαστε, κάναμε τρία -τέσσερα θέματα πάνω σ’ αὐτό. Τί θά πεῖ καλλιεργημένος ἄνθρωπος. Ὡραῖο θέμα, καλλιεργημένος ἄνθρωπος! Ξέρετε πόσο σπουδαῖο εἶναι κάθε παιδί ἀπό τήν παιδική του ἡλικία, κάτω ἀπ’ τά δέκα του χρόνια, νά ποθήσει νά γίνει σοφός καί ἅγιος. Σοφός: νά μαθει πολλά, καί ἅγιος. Γιατί ἄν γίνει σοφός, χωρίς νά γίνει ἅγιος -κάτι λέει πάνω σ’ αὐτό ὁ Πλάτων- δέν ἔχει τίποτα νά κερδίσει, μᾶλλον μπορεῖ καί νά ζημιώσει μέ τήν σοφία του αὐτή, ἡ ὁποία νά εἶναι πονηρά καί καταστρεπτική. Ἀλλά καί ἄν εἶναι ἅγιος, μπορεῖ ἴσως νά μήν εἶναι σοφός, ἀλλά δέν θά ἦταν πολύ ὡραῖο νά ἦτο καί σοφός; Πολλά ἰδανικά βάζουν τά παιδιά στή ζωή τους… ἐγώ θά γινόμουνα αὐτό, ἐγώ θά γινόμουνα ἐκεῖνο, κάποιοι στόχοι. Ἐγώ τοῦτο σᾶς λέγω, καί πιστεύω νά εἶναι καλό πρᾶγμα αὐτό πού θά σᾶς πῶ. Βάλετε στόχο τήν σοφία και τήν ἁγιότητα. Ὁ Σολομών, εἶναι γνωστή ἡ ἱστορία του, τοῦ ζητήθηκε τί θέλει (ἀπό τόν Θεό), κι ὁ Θεός ἄκουσε τό ἐξῆς καταπληκτικό ἀπό τόν Σολομῶντα: «Σοφία». Βέβαια ἔτσι γρήγορα-γρήγορα ἀνοίγω καί κλείνω μία παρένθεση, πίσω ἀπ’ αὐτό πού λέμε σοφία, εἶναι ἡ Ἐνυπόστατος Σοφία, εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεός Λόγος. Καί ἐπειδή δέν ζήτησε πλοῦτον καί ἀξιώματα, ὁ Θεός τοῦ ἔδωσε τήν σοφία, καί τοῦ ἔδωσε καί πλοῦτον καί ἀξιώματα. Γιατί δέν ζήτησε αὐτά πού περνᾶνε, ἀλλά αὐτά πού μένουν.

Ἄν ὁ Θεός δεῖ ὅτι… ποτέ μή ζητήσετε ξέρετε νά νά γίνετε πλούσιοι… μπούουου! στήν ἐποχή μας αὐτά πού λέω, δέν ἰσχύουν. Ὄοοχι! ἀλλά γιά σᾶς, ὄχι ἔτσι. Μή ζητήσετε νά γίνετε πλούσιοι, ἁπλῶς νά ζήσετε, τίποτε ἄλλο. Ζητήσατε, ὅμως, νά γίνετε σοφοί καί ἅγιοι. Αὐτό νά εἶναι τό ἰδανικό σας. Καί τότε ὁ Θεός -ἄν κρίνει- θά σᾶς δώσει κι ἄλλα-κι ἄλλα πράγματα. Δέν θά «ἐλαττονήσει» -νά χρησιμοποιήσω αὐτό τό ρῆμα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή- δέν θά λιγοστέψουν, τά ἐφόδιά σας μέσα στό σπίτι. Οἱ ἀποθῆκες σας; Πάντα γεμᾶτες. Τό πορτοφόλι σας; Πάντα γεμᾶτο. Δέν θά ἐπιδιώξετε, ὅμως, τό πορτοφόλι σας νά εἶναι γεμᾶτο· θά σᾶς τό γεμίζει ὁ Θεός. Ἔτσι, μήν κολλήσει ἡ καρδιά στά χρήματα καί στά ὑλικά πράγματα. Στήν σοφία τοῦ Θεοῦ καί στήν ἁγιότητα. Σοφία καί ἁγιότητα. Καί αὐτά ὅλα βέβαια καί πολλά ἄλλα εἴχαμε πεῖ πέρυσι -ἐνθυμεῖσθε-) γιά τόν καλλιεργημένο ἄνθρωπο. Ὅμως γιά νά γίνεις καλλιεργημένος ἄνθρωπος, πρέπει νά ἔχεις τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Ἄν δέν ἔχουμε τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, δέν πετυχαίνουμε, βεβαίως, τίποτα .

Μετά τήν παραγγελία «καί ἴσθι πεπαιδευμένος ἐν πάσῃ ἀναστροφῇ σου», λέγει στή συνέχεια ὁ Τωβίτ στόν Τωβία (15ος στίχος, ὁ ἑπόμενος. Εἶναι δέ ἡμιστίχιον, διότι τό δεύτερον ἡμιστίχιον, ἀναφέρεται εἰς τήν μέθην, καί, πρῶτα ὁ Θεός, αὐτό τό θέμα θά ‘χουμε τήν ἐρχομένη Κυριακή), καί λέγει, λοιπόν, εἰς τό πρῶτον ἡμιστίχιον: «Καὶ ὃ μισεῖς, μηδενὶ ποιήσῃς», «Ἐκεῖνο τό ὁποῖο», λέει, «ἐσύ μισεῖς, σέ κανένα νά μήν τό κάνεις». Σπουδαῖο αὐτό! Εἶναι μία μικρή φρασούλα αὐτή, ἀλλά μεστή περιεχομένου, καί θά ἤθελα νά τήν προσέξουμε. Εἶναι ἕνας γενικός κανόνας γιά ὅλα τά εἴδη τῶν σχέσεων πού ἀφοροῦν τόν πλησίον, τόν ἄλλον ἄνθρωπο, γιά νά μήν πῶ… γιά νά μήν πῶ… καί τά ζῶα! Σκοτώνοντας μία ἐνοχλητική μῦγα τό μεσημέρι, εἶπα: «Γιατί τήν σκότωσα; Ἐπειδή εἶναι μῦγα. Καί ποιός τήν ἔκανε τήν μῦγα; Τήν ἔκανε ὁ Θεός». Προσέξτε μήν πάρουμε ὑπερβολές καί ποῦμε ὅτι… ἔ, κάναμε κακό, γιατί σκοτώσαμε μία μῦγα! Προσέξτε, ἀλλά θέλω νά σᾶς πῶ ὅτι ἀκόμη ὄχι μόνο στίς σχέσεις μας μέ τούς ἄλλους ἀνθρώπους, ἀλλά καί μέ τά ζῶα, καί μέ τά φυτά, ἔχουμε μίαν ἀγαθήν σχέσιν γιατί εἴμεθα ἐνταγμένοι μέσα στή φύση καί ἔχουμε ὅλα τά χαρακτηριστικά τῆς φύσεως, πού ἔχουν καί τά ζῶα. Βεβαίως. Καί εἴμεθα ὅλοι θά λέγαμε μία οἰκογένεια σ’ αὐτό τόν φυτικό καί ζωϊκό κόσμο, ἐφόσον ὑπάρχει ἡ διατροφή μας μ’ αὐτά τά γενικά χαρακτηριστικά, ὁ πολλαπλασιασμός, ἡ ἀναπνοή… κ.λπ. κ.λπ. Ἔτσι πρέπει ν’ ἀγαπᾶμε ὅλο τό περιβάλλον μας, πολύ δέ παραπάνω τό ἀνθρώπινο περιβάλλον μας. Ἔτσι, γιατί νά κάνω κακό σ’ ἕνα ζῶο, τί μοῦ χρωστάει, ἐπειδή ὁ Θεός τό ἔκανε νά εἶναι μῦγα; Γιατί αὐτήν τήν στιγμή, σᾶς λέγω, ἐλέγχθηκα: «Γιατί τήν σκότωσα τήν μῦγα; Ἐπειδή εἶναι μῦγα; Καί ποιός τήν ἔκανε τή μῦγα; Τήν μῦγα τήν ἔκανε ὁ Θεός». Ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, τά ζῶα αὐτά τά μικρά τά μεγάλα… ὅ,τι εἶναι, μᾶς ἐνοχλοῦν πολλές φορές, γιατί παραβήκαμε τόν νόμο τοῦ Θεοῦ μέσα στόν Παράδεισο. Γι’ αὐτό μᾶς ἐνοχλοῦν, ἀλλιώτικα δέν ἔκανε ὁ Θεός τά ζῶα γιά νά μᾶς ἐνοχλοῦν. Ὡστόσο, θά ἤθελα νά σᾶς ἔλεγα ὅτι ἐδῶ ἔχουμε ἕνα θέμα σχέσεων.

«Ἐκεῖνο τό ὁποῖο», λέει, «ἐσύ μισεῖς, σέ κανέναν νά μήν τό κάνεις». Θά λέγαμε ὅτι αὐτό εἶναι μιά σπουδαιοτάτη θέσις, κοινωνικῆς συμβιώσεως. Πῶς νά ζήσουμε μέσα σέ μία κοινωνία ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι! Θά μποροῦσε νά σκεφθεῖ αὐτόν τόν κανόνα ὁ κάθε ἄνθρωπος -δυνάμει τοῦ κατ’ εἰκόνα πού ἔχουμε, χωρίς ἀκόμη νά ἔχουμε τό Εὐαγγέλιο- πού θά ἤθελε νά ζήσει εἰρηνικά σέ ἕνα κοινωνικό περιβάλλον. Γιατί νά κάνω στόν ἄλλον αὐτό τό κάτι τό ὁποῖον ἐγώ μισῶ; Δέν θά ἤθελα, φέρ’ εἰπεῖν, νά ἔχει δυνατά τό ραδιόφωνό του αὐτός καί νά μ’ ἐνοχλεῖ. Θά τό χαμηλώσω ἐγώ τό δικό μου τό ραδιόφωνο. Θυμοῦμαι, πολλές φορές, ἔμενα σ’ ἕνα σπίτι ὅταν πρωτόρθα ἐδῶ στή Λάρισα, ἡ βρύση τῆς κουζίνας… γύριζα πολλές φορές ἀργά, οἱ ἄνθρωποι αὐτοί κοιμόντουσαν πολύ νωρίς, γιατί ὁ σύζυγος σηκώνονταν στίς 4 τό πρωΐ , εἶχε μιά εἰδική ἐργασία καί κοιμόντουσαν πολύ ἐνωρίς, ἀπό τίς 9 ἡ ὥρα κοιμόντουσαν, ὅταν ἄνοιγα ὅμως τή βρύση αὐτή «φώναζε»… -ξέρετε κάποιες βρῦσες πού φωνάζουν... - καί βέβαια ἦταν ἀκριβῶς ἡ βρύση τῆς κουζίνας μου στήν κρεβατοκάμαρα αὐτονῶν. Ἕνας τοῖχος χώριζε, σίγουρα τούς ξυπνοῦσα. Καί θυμᾶμαι ἄνοιγα πολύ λίγο, καί καθόμουνα μέ τό ποτήρι ἀπό κάτω, νά περιμένω πότε θά γεμίσει. Δέν ἤθελα νά τούς ξυπνήσω. Ναί. γιατί; Γιατί δέν θά ἤθελα ἐμένα νά μέ ξυπνήσουν ἄν ἔπρεπε νά σηκωθῶ στίς 4 τό πρωΐ. Ἐκεῖνο, λοιπόν, πού μισεῖς, στόν ἄλλον νά μήν τό κάνεις. Σημειώσατε δέ ὅτι εἶναι μία θέσις φυσική - δυνάμει τοῦ κατ’ εἰκόνα πού σᾶς εἶπα- γι’ αὐτό αὐτήν τήν θέση τήν ὑπεστήριζε καί ὁ Ἰσοκράτης (πού τόν μαθαίνουμε στό σχολειό, εἶναι θαυμάσιος… ὄχι ὁ Σωκράτης, ὁ Ἰσοκράτης), καί ἀκόμη ὁ Φίλων (ὁ Ἑβραῖος, αὐτός, φιλόσοφος), ὁ ὁποῖος, ἐπιτέλους, ἤτανε καί ἐμπνευσμένος ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη, ἐπηρεασμένος προφανῶς ἀπό τό βιβλίο τοῦ Τωβίτ, ἀλλά τήν θέση αὐτήν τήν βρίσκουμε καί στούς στωϊκούς φιλοσόφους. Γιατί; Γιατί εἶναι μία, θά λέγαμε, μία θέσις τοῦ κατά φύσιν σωστοῦ ἀνθρώπου, τοῦ κατά φύσιν! Αὐτή ἡ ρῆσις (δηλαδή αὐτή ἡ κουβέντα) ἔχει ἀρνητικό χαρακτῆρα· δηλαδή μήν κάνεις τό κακό στόν ἄλλον ἄνθρωπο. Ἐνῶ τήν θετική ὄψη «Κάνε τό καλό στόν ἄλλον ἄνθρωπο», αὐτό ἀνήκει ἀποκλειστικά στόν Ἰησοῦν Χριστόν, καί μάλιστα τό ἀκούσαμε στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή. Πάντως ἔστω καί ἡ ἀρνητική ὄψις ἄν τηρεῖται, θά λέγαμε, ὅτι συμβάλλει τά μέγιστα στήν κοινωνική δικαιοσύνη καί εἰρήνη. Δέν μαλώνουν οἱ ἄνθρωποι. Ὅταν ἐγώ δέν θέλω νά σοῦ κάνω κάτι πού ἐγώ τό μισῶ! Δέν μαλώνουν οἱ ἄνθρωποι!

Σήμερα ἡ ἐποχή μας πάσχει ἀπό τό κόμπλεξ (ἔτσι;) τῆς ἐλευθερίας καί τῆς δημοκρατίας. Ἅμα πεῖς τόν ἄλλον λιγάκι νά περιοριστεῖ… «Ἂ», σοῦ λέγει, «μοῦ περιορίζεις τήν ἐλευθερία μου». Κόμπλεξ εἶναι αὐτό, παιδιά, εἶναι κόμπλεξ. «Σᾶς παρακαλῶ κύριε μή βάζετε τά πόδια στό ἀπέναντι κάθισμα τοῦ τρένου, γιατί…»- Ἒ, δέν εἶναι καλό (Σᾶς ἔλεγα μιά φορά ἔ; Τό θυμόσαστε;), νά τό ξαναπῶ, πού κάποιος τό θυμόσαστε, ἔβγαλε τά παπούτσια του, ἔ, σέ λίγο ἔβγαλε τίς κάλτσες του, καί σέ λίγο ἄρχισε νά τρίβει τά δάχτυλά του μέ τό χέρι του! Ὁ ἄλλος θά ξεράσει. (Γέλια).Σίγουρα! Λοιπόν, ἀντιλαμβάνεστε ὅτι ὁ ἄλλος ἅμα τοῦ πεῖς νά μήν τό κάνει αὐτό, θά σοῦ πεῖ: «Δεσμεύει τήν ἐλευθερία μου». Ὁ ἄνθρωπος αὐτός δέν ἔχει μέσα του τό αἴσθημα τῆς ἐλευθερίας, ἔχει τό κόμπλεξ τῆς ἐλευθερίας.

Νά πῶ καί κάτι ἄλλο; Σήμερα μιλᾶμε γιά δημοκρατία. Ἔ, λοιπόν, μπορῶ νά σᾶς πῶ ὅτι οἱ περισσότεροι Ἕλληνες αὐτήν τήν στιγμή πάσχουν ἀπό τό κόμπλεξ τῆς δημοκρατίας. Μόλις κάποιος κάτι πεῖ, ἐπιτέλους νά περιορίσει αὐτό τό κακό: «Ἂ! Ἐχουμε δημοκρατία!». Καί «δημοκρατία» ἐννοοῦν ἀσυδοσία. Συνεπῶς, δημοκρατία συνώνυμο ἤ ταυτόσημο μέ τήν ἀσυδοσία. Κι ὅμως, ὅσο καμιά ἄλλη ἔννοια δέν ἔχει κακοποιηθεῖ, ὅσο ἡ ἔννοια τῆς ἐλευθερίας καί τῆς δημοκρατίας. Ἔτσι, παιδιά, θά ἤθελα νά σᾶς ἔλεγα: Δέν μπορεῖ ἡ δική μου ἐλευθερία, νά φθάνει νά καταργεῖ τήν ἐλευθερία τοῦ ἀλλουνοῦ. Ἄρα ἐγώ θά σεβαστῶ τόν ἄλλον ἄνθρωπο ἤ δέν γίνεται ἀλλιώτικα. Σ’ ἕνα κοινωνικό χῶρο ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀτόμου περιορίζεται. Γιατί; Διότι ζοῦνε κι ἄλλοι ἄνθρωποι. Χάριν τῆς ἐλευθερίας τοῦ συνόλου. Δέν μπορῶ ἐγώ νά κάνω κάτι πού νά βλάψει τόν ἄλλον ἤ τό κοινωνικό σύνολο. Δέν μπορῶ νά λέγω ὅτι περπατῶ σ’ ἕνα πάρκο καί μπορῶ νά πετάω σκουπίδια στόν δρόμο, τρώγω τήν σοκολάτα… καπνίζω τά τσιγάρα… δέν ξέρω τι καί τά πετάω αὐτά χάμω! Ὄχι, γιατί ἁπλούστατα βλάπτω τό κοινωνικό σύνολο. «Δέν ἔχω δικαίωμα νά τά πετάξω;». «Ὄχι, κύριε, δέν ἔχεις δικαίωμα. Μοῦ περιορίζεις τήν ἐλευθερία». Ποιά ἐλευθερία; Ἡ ἐλευθερία σου εἶναι τόση, ὅση νά μή βλαφτεῖ ἡ ἐλευθερία τοῦ συνόλου.

Εἶναι πολύ σπουδαῖο αὐτό, παιδιά! Καί τότε, ὅταν σκεφθοῦμε ἔτσι, τί εἶναι ἐλευθερία, τί εἶναι δημοκρατία, τί θά πεῖ «δέν θά κάνω κακό στόν ἄλλον ἄνθρωπο, γιατί τό μισῶ»… μά ὁτιδήποτε… ὁτιδήποτε… σᾶς εἶπα, ἀνοιγμένο τό ραδιόφωνο σέ μιά ἀκατάλληλη ὥρα, τότε θά ἔχουμε μία εἰρήνη, καί μία εὔρυθμη συμβίωση, μία ὡραία κοινωνική ζωή. Αὐτό πετυχαίνεται ἄν σκεφθῶ: Δέν μπορῶ νά ἐνοχλήσω τόν ἄλλον ἄν ἐγώ δέν ἐπιθυμῶ νά ἐνοχληθῶ. Πάντως θά ἐπανέλθω, ἡ ῥῆσις αὐτή: «Ὅ μισεῖς, μηδενί ποιήσεις» εἶναι πάρα πολύ σπουδαία κι ἄν τήν ἐφαρμόζαμε θά εἴχαμε ἄριστες κοινωνίες. Γι’ αὐτό καί θά ξανατονίσω πάλι, γιατί ἡ δημοκρατία κι ἡ ἐλευθερία, -ἀναγκαστικά τά λέγω αὐτά τόσο πολύ γιατί, τ’ ἀκοῦς εἰς τήν διαπασῶν αὐτά τά πράγματα καί ἀγανακτεῖς- ἀπαιτεῖ ὡρίμους πνευματικούς ἀνθρώπους. Ἐάν δέν εἶσαι πνευματικά ὥριμος ἄνθρωπος, δέν μπορεῖς νά μετέλθεις, οὔτε τήν δημοκρατία οὔτε τήν ἐλευθερία. Ἔτσι μέσα σέ μία κοινωνία πού ἐπικαλούμεθα δημοκρατία καί ἐλευθερία, τήν κοινωνία αὐτή τήν μεταβάλλουμε σέ ἀναρχία. Καί δέν εἶναι τίποτε ἄλλο, αὐτό πού βλέπετε σήμερα· μιά ἀναρχία. Καί στήν ἑλληνική κοινωνία, σέ βαθμό πού νά φοβᾶσαι νά βγεῖς τό βράδυ ἀπό τό σπίτι σου.

Ὅμως αὐτή ἡ ρήση, ὅπως σᾶς εἶπα –«ῥῆσις»… ἔτσι περισπωμένη παρακαλῶ, μή μοῦ πεῖτε: «Δέν ἔχουμε τούς τόνους», ἡ ρῆσις-τῆς ρήσεως, ἀπό τό ρῆμα λέγω εἶναι… θά ξαναγυρίσουν οἱ τόνοι, εἶναι ἀνάγκη νά ξαναγυρίσουν, καί ἡ καθαρεύουσα καί ἡ ἀρχαία ἑλληνική, γιατί μόνο ἄν ἔχουμε τό κριτήριον τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς, μποροῦμε νά χρησιμοποιοῦμε ὅπως θέλουμε, μετά, τήν δημοτική. Ὅπως μᾶς ἀρέσει. Κι ἄς τήν λογοτεχνήσουμε, ὅπως μᾶς ἀρέσει. Ἄν δέν κρατᾶμε τό κλειδί τῆς ἀρχαίας γλώσσης, νεοελληνικά δέν θά μάθουμε ποτέ! Λοιπόν, αὐτή ἡ ρῆσις πού ἀνήκει στήν Παλαιά Διαθήκη, εἶναι ἐλλιπής. Γιατί; Γιατί στερεῖται τῆς θετικῆς ὄψεως, καί ὅπως σᾶς εἶπα προηγουμένως, αὐτήν τήν ἀνεπλήρωσε ὁ Ἲδιος ὁ Κύριός μας. Τί εἶπε; «Πάντα οὖν ὅσα ἂν θέλητε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε ὁμοίως -δέν λέγει: «Κάτι πού μισεῖς, ἀλλά ὅ,τι θέλεις νά σοῦ κάνουν οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, αὐτό θά κάνεις καί σύ»-· οὗτος γάρ ἐστιν ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται», «γιατί αὐτός εἶναι ὁ νόμος καί οἱ προφῆτες». Τί σημαίνει αὐτό; Θέλω, ἐπί παραδείγματι, νά μέ ἀγαποῦν. Δέν εἶναι μόνο «οὔ κλέψεις», «οὐ ψευδομαρτηρήσεις»… ἀλλά εἶναι καί ἡ θετική ὄψις, θέλω νά μέ ἀγαποῦν. Τότε τί πρέπει νά κάνω; Πρέπει κι ἐγώ νά ἀγαπῶ τούς ἄλλους. Ποιός θ’ ἀρχίσει πρῶτος; Ὁ φιλότιμος ἄνθρωπος, ὁ κάθε φιλότιμος, ἀρχίζει αὐτός πρῶτος, δέν περιμένει τόν ἄλλον ν’ ἀρχίσει, ἀρχίζει αὐτός. Καί τότε δίνει τό ξεκίνημα γι’ αὐτήν τήν ὡραία θέση πού μᾶς εἶπε ὁ Κύριος: «Θέλω νά μ’ ἀγαπᾶς; Θά σέ ἀγαπήσω ἐγώ. Δέν θά περιμένω νά μέ ἀγαπήσεις, γιά νά σέ ἀγαπήσω, ἀλλά ἐγώ θά σέ ἀγαπήσω. Τώρα, ἐάν κατά κάποιον τρόπο δέν ἀνταποκριθεῖς, δέν πειράζει. Ἄν ἀνταποκριθεῖς, ἀκόμα καλύτερα». Ἔτσι, τί βλέπουμε ἐδῶ; Περιληπτικά θά τό λέγαμε ὡς ἐξῆς: «Ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν». Θά ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὅπως τόν ἑαυτό σου. Καί ὅ,τι θέλεις καλό νά σοῦ κάνουν θά τό κάνεις κι ἐσύ.

Ἀλλά αὐτή ἡ ἐντολή, ἄν τό θέλετε, ἔχει καί φυσικές διαστάσεις. Δηλαδή, δέν θά ἤτανε ὑποχρεωτικό νά μᾶς ἀποκαλυφθεῖ. Γιατί; Διότι ὁ ἄνθρωπος… Τί ἔλεγε ὁ Τερτυλλιανός; «Ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου», λέει, «εἶναι φύσει Χριστιανή». Ὁ δέ Θεοφύλακτος ἔλεγε: «Καί γάρ ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ καί οἱ προφῆται ἐκεῖνα λέγουσιν ἅ καί ὁ φυσικός νόμος». Τί λέγει ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ, τί λέγουν οἱ προφῆτες; Ἐκεῖνα πού λέγει καί ὁ φυσικός νόμος. Αὐτό πού θά μπορούσαμε νά εἴχαμε χωρίς νά μᾶς ἀποκαλυφθεῖ ὁ Θεός, νά ζοῦμε εἰρηνικά καί ἁρμονικά καί ν’ ἀγαπάει ὁ ἕνας τόν ἄλλον. Ναί. Βλέπει κανείς σ’ αὐτήν τήν κοινωνία -παρ’ ὅτι εἶναι ἐνστικτῶδες- στίς μέλισσες, στά μυρμήγκια καί στά ἀγελαῖα ζῶα. Πόσο περισσότερο εἰς τόν ἄνθρωπο! Γι’ αὐτό, παιδιά, ἔτσι πρέπει νά κινούμεθα. Διορθώνει, μ’ ἄλλα λόγια, ὁ Θεός ἐδῶ, τί; Τήν στραβωμένη φύση μας. Ἔχει στραβώσει ἡ φύση μας, καί ἐπαναφέρει διά τῶν ἐντολῶν Του, τό κατά φύσιν. Ἐκεῖνο πού εἶναι τέλειον καί ὑπερφυσικόν ξέρετε ποιό εἶναι(σήμερα τ’ ἀκούσαμε); «Ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν». Αὐτό εἶναι ξεπέρασμα τοῦ ἑαυτοῦ μας. Ν’ ἀγαπᾶς ἐκεῖνον πού εἶναι ἐχθρός σου· πού πηγάζει ἀπό τήν συμπεριφορά τοῦ Θεοῦ πρός τούς ἀνθρώπους. Αὐτό; Ὦ, αὐτό εἶναι θέμα ἀποκαλύψεως! Ὡστόσο ἄς καταλάβουμε τί διορθώνει, παιδιά, μιά χαλασμένη κοινωνία τῶν ἀνθρώπων. Τί τήν διορθώνει; Αὐτό πού εἶπε ὁ Τωβίτ στόν Τωβία: «Ὅ μισεῖς, μηδενί ποιήσεις». Ἐκεῖνο πού μισεῖς σέ κανένα νά μήν τό κάνεις. Παιδιά, καλή χρονιά. Ὁ Κύριος μαζί σας.

35η ομιλία στην κατηγορία "Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ".

Ἀπομαγνητοφώνηση, ψηφιοποίηση: Ἠλίας Τσακνάκης.

Επιμέλεια κειμένου : Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.