†. Το αρνίον ανοίγει τήν δευτέρα καί τρίτη σφραγίδα του βιβλίου.
«Καὶ ὅτε ἤνοιξε τὴν σφραγῖδα τὴν δευτέραν, ἤκουσα τοῦ δευτέρου ζῴου λέγοντος· ἔρχου. και εξήλθεν άλλος ίππος πυρρός, καὶ ἐξῆλθεν ἄλλος ἵππος πυῤῥός, καὶ τῷ καθημένῳ ἐπ᾿ αὐτὸν ἐδόθη αὐτῷ λαβεῖν τὴν εἰρήνην ἐκ τῆς γῆς καὶ ἵνα ἀλλήλους σφάξωσι, καὶ ἐδόθη αὐτῷ μάχαιρα μεγάλη.»
Ευρισκόμεθα εις τό 6ον Κεφ. στιχ. 3-4, αγαπητοί μου εἰς τό βιβλίο της Αποκ., καί ευρισκόμεθα εις το άνοιγμα της 2ας σφραγίδος. Νά σας αποδώσω με πολύ απλά λόγια αυτά που σας διάβασα τώρα, αν καί είναι πολύ εύκολο.
Όταν άνοιξε η δευτέρα σφραγίδα, λέγει ο Ευαγγ. Ιωάννης, άκουσα το 2ο ζώο να λέγη. Ελα. Και εξήλθεν, βγήκε ένας ίππος που ήταν πυρρός, ερυθρωπός, καί επάνω εις αυτόν, εις τον αναβάτη του ίππου, εδόθη η άδεια να πάρη την ειρήνη από τής γής και οι άνθρωποι να σφάζουν ο ένας τον άλλον. Καί δόθηκε εις αυτόν ένα μεγάλο μαχαίρι.
Πράγματι όταν ανοίχτηκε η 2α σφραγίδα τότε, όπως μάς λέγει ο Ευαγγ. εξήλθεν ίππος πυρρός. Ένα ερυθρωπό, κόκκινο άλογο. Πρός του οποίου ίππου τον αναβάτη, το 2ο ζώων που είναι ο βούς, έρχεται λέγει, έρχου, έλα εμπρός. Αυτό το χρώμα του 2ου ίππου, που είναι όπως σάς είπα το κοκκινωπό, όπως και το μεγάλο μαχαίρι που δόθηκε στον αναβάτη του, είναι το πύρ καί τό αίμα, δηλ. εσωτερικοί και εξωτερικοί πόλεμοι. Είναι ανατριχιαστική αυτή η φράσις στο ιερό κείμενο. "Όπως αλλήλους σφάξωσι." Το ρήμα σφάζω είναι πολύ έντονο, πολύ ηχηρό. Δέν είναι τόσο το ρήμα φονεύω, όσο το ρήμα σφάζω. Και στην γλώσσα μας ακόμη το αισθανόμαστε ανατριχιαστικό αυτό το ρήμα, που δείχνει ότι δεν είναι απλώς ένας φονικός πόλεμος, αλλά ένας άγριος πόλεμος. Καί πρόκειται περί εμφυλίου πολέμου ή περί εμφυλίων πολέμων και ακόμη κανονικών πολέμων, δηλ. εξωτερικών πολέμων μεταξύ δύο λαών. Αλλά φαίνεται ότι περισσότερο πρόκειται περί εμφυλίων πολέμων, διότι αυτό το "σφάζωσι αλλήλοις" είναι περισσότερο προσιδιάζων πρός τόν εμφύλιον πόλεμον. Και σάς λέγω αλήθεια, αν κάτι φοβήθηκα στην ζωή μου είναι αυτό το στοιχείο. Ο εμφύλιος πόλεμος. Δεν υπάρχει πιο φοβερό πράγμα. Αγαπητοί μου, μπορείτε να φανταστείτε, εδώ έχομε μερικές εκατοντάδες ακροατές. Αισθανόμεθα μεταξύ μας φιλικά αισθήματα. Πολύ φιλικά αισθήματα. Εγώ κάθομαι εν ασφαλεία στην καρέκλα μου, σας λέγω τόν λόγο του Θεού και σείς τον ακούτε. Αν υποτεθή, ό μή γένοιτο, ότι μπορούσε ποτέ να εκσπάση εμφύλιος πόλεμος, πώς πρέπει να βλέπη ο ένας τον άλλον; Όσοι ζήσαν εμφύλιο πόλεμο σε προηγούμενα χρόνια μπορούν να ξέρουν αυτά τα αισθήματα. Μπορούν να τα μετρήσουν και να καταλάβουν, και να αντιληφθούν ότι είναι πολλαπλασίως φοβερότερος ο εμφύλιος πόλεμος από έναν κανονικόν πόλεμον. Ωστόσο, το κακόν είναι ότι ο χώρος μέσα στον οποίον θα συμβαίνουν αυτές οι καταστάσεις, είτε εξωτερικοί πόλεμοι, είτε εμφύλιοι πόλεμοι, θά είναι άπασα η γή προπαντός και κυρίως όμως οι χριστιανικοί λαοί.
Αλλά περί τίνος πρόκειται; Και γιατί αυτοί οι πόλεμοι; Γιά ποιό λόγο; Είναι γνωστόν ότι το Ευαγγέλιον διαρκώς μέχρι σήμερα κηρύσσεται εἰς τόν κόσμον. Μέχρι σήμερα. Σε σημείο που και αυτή ακόμη η Άπω Ανατολή να το έχη στις ποικίλες γλώσσες και διαλέκτους της. Δεν έγινε όμως το κήρυγμα αγαπητοί μου δεκτόν. Συνεπώς ήρχισε μαζί με την διάδοσή του και ο διωγμός. Ο διωγμός είναι πράγματι, αυτή η δευτέρα φάσις, μετά το κήρυγμα του Ευαγγελίου. Ο Κύριος είπε: «καὶ κηρυχθήσεται τοῦτο τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ εἰς μαρτύριον πᾶσι τοῖς ἔθνεσι,» Ματθ. 24, 14. Τι θα πή αυτό; Θα κηρυχθή λέγει τούτο το Ευαγγέλιο εις ολόκληρη την οικουμένη, σε όλους τους λαούς αλλά εις μαρτύριον. Τί θα πή εις μαρτύριον; Εις μαρτυρίαν. Ότι; Ότι εκηρύχθη αλλά δεν επιστεύθη. Διότι όταν ο Κύριος λέγει, σαν ένα σημάδι του τέλους τής Ιστορίας, ότι θα κηρυχθή το Ευαγγέλιο σε όλους τούς λαούς καί τό τονίζει αυτό ο Απ. Παύλος καί μάς λέγει ότι ακόμα δεν κηρύχθηκε το Ευαγγέλιο σ' ολόκληρον τόν κόσμον, θά σάς έλεγα αγαπητοί μου, έχουνε περάσει βεβαίως 2.000 χρόνια από τότε, το Ευαγγέλιο κηρύχθηκε σε όλον τον κόσμο. Αν μου πήτε ότι δεν κηρύχθηκε διότι μόνο το 1/3, ίσως το 1/4, όπως τώρα έχουμε φθάσει το 1/4 περίπου του πληθυσμού τής γής, ίσως και κάτι λιγότερο από το 1/4 του πληθυσμού της γής, δέν είναι χριστιανοί, αλλά είναι άλλων θρησκευμάτων, θα σας απαντούσα, εφ' όσον το Ευαγγέλιον μετεφράσθη σε 1.000 τόσες γλώσσες και διαλέκτους,το Ευαγγέλιο έχει ακουστεί. Απλώς δεν εχει πιστευθεί. Ανοίξτε σ' ένα δειγματολόγιο –έτυχε να έχω– γλωσσών, είναι έκδοση της Βιβλικής εταιρίας, στην Κινεζική γλώσσα. Έχω περί τα 20-25 δείγματα στην Κινεζική γλώσσα· είναι γνωστό ότι η Κινεζική γλώσσα έχει πολλάς διαλέκτους καί πολλάς γραφάς. Η μία γραφή διαφέρει από την άλλη. Γι' αυτό και λέμε, "μού είναι κινέζικα" δηλ. δύσκολα. και θα δήτε ότι το Ευαγγέλιο μετεφράσθη εις τήν Κινεζική σε όλες τις γλώσσες και διαλέκτους. Κι αν το θέλετε, γιατί αν μου πήτε ότι δεν κηρύχθηκε, μπορούσε νάχε κηρυχθή και κηρύχθηκε κατ' επανάληψη, δεν έγινε η Κίνα χριστιανική. Στην Ιαπωνία επί τρείς αιώνες εγίνοντο απόπειρες εκχριστιανίσεως της χώρας από Ρώσους ιεραποστόλους. Μόλις, μόλις, μόλις περί τα μέσα του περασμένου αιώνος, έγινε μιά, τέλος πάντων, μια επιτυχία, και μερικές χιλιάδες Γιαπωνέζοι σήμερα είναι Ορθόδοξοι, μάλιστα ειδικώτερα Χριστιανοί. Αλλά στο σύνολό της η Ιαπωνία είναι ειδωλολάτραι. Το Ευαγγέλιο στην Ιαπωνία έχει μπή. Σας είπα από τρείς αιώνες γίνεται αυτή η απόπειρα. Άρα το Ευαγγέλιο έχει ακουστεί. Συνεπώς; Συνεπώς το Ευαγγέλιο έχει κηρυχθεί αγαπητοί. Αλλά δεν έχει γίνει πιστευτόν. Δεν έχει γίνει αποδεκτόν. Που σημαίνει; Ότι είπε ο Κύριος : «καὶ κηρυχθήσεται τοῦτο τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ εἰς μαρτύριον πᾶσι τοῖς ἔθνεσι, » Εις μαρτύριον. Ότι δέν θά μου πούν κάποτε οι λαοί, δεν άκουσαν το Ευαγγέλιο. Τό άκουσαν. Όταν θα τους κρίνω με βάση το Ευαγγέλιον. Αυτό λοιπόν είναι μια μαρτυρία. Ιδίως του Απ. Παύλου, πού μάς λέγει ότι θα είναι ένα σημάδι του τέλους του κόσμου. Είναι πολλά τα σημάδια πού μάς παραθέτει η Αγία Γραφή, που μπορούμε να κρίνωμε τό τέλος του κόσμου. Το τέλος της Ιστορίας. Ο ίδιος ο Κύριος μας ανέφερε το παράδειγμα της συκιάς. Όταν, λέγει, δήτε τήν συκιά να βγάζη τρυφερά φυλλαράκια, λέτε, εγγύς το θέρος. Και όταν δήτε αυτά γενόμενα, λέτε, είναι εγγύς τό τέλος. Είναι οι λόγοι του ιδίου του Κυρίου. Ο Κύριος αποκρύπτει από τους ανθρώπους την ώρα και την ημέρα του τέλους. Δεν ξέρομε πότε θα γίνη. Αλλά τα σημάδια για τον ερχομό του τέλους μάς τάχει δώσει. Κι όχι μόνο μάς τάχει δώσει αλλά και μας έχει επιπλήξει εάν δεν τά μελετήσουμε.
Είπε στους συγχρόνους του ο Κύριος, γιατί στην Ιστορία έχομε δύο βασικά έσχατα. Τα πρώτα έσχατα είναι ως πρός τήν Π.Δ. και είναι ο πρώτος ερχομός του Χριστού. Τα δεύτερα έσχατα είναι ως πρός τήν Κ.Δ. και είναι ο δεύτερος ερχομός του Χριστού. Και είπε: «ὀψίας γενομένης λέγετε· εὐδία· πυῤῥάζει γὰρ ὁ οὐρανός· καὶ πρωΐ· σήμερον χειμών· πυῤῥάζει γὰρ στυγνάζων ὁ οὐρανός. ὑποκριταί, τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι;» Υποκριταί, το πρόσωπον του ουρανού γνωρίζετε να το διαβάζετε. Δέτε, το πρωί ο ουρανός πυρράζη, είναι κόκκινος. Η ανατολή είναι κόκκινη, θά έχομε καλό καιρό. Το βράδυ είναι κόκκινη η δύσις καί λέτε, θά έχομε άσχημο καιρό. Τό πρόσωπο του ουρανού, δηλ τήν μετεωρολογίαν,τις προγνώσεις τις μετεωρολογικές αυτό θα πή τό πρόσωπον του ουρανού ξέρετε να προβλέπετε. Καί νά λέτε ότι αύριο θα βρέξη ή δεν θα βρέξη, θάναι καλός ο καιρός, ή θα χιονίση κ.ο.κ. Τό πρόσωπον τής Ιστορίας γιατί δεν το μελετάτε; Γιατί δεν μελετάτε την Αγία Γραφή να μπορείτε να ξέρετε πότε το τέλος. Ο Κύριος ονόμασε υποκριτάς εκείνους οι οποίοι δεν θα ήθελαν να μάθουν το τέλος. Ασχολούνται με άλλες προβλέψεις, με άλλα προγνωστικά, με τα προγνωστικά της πολιτικής, μέ τά προγνωστικά του ποδοσφαίρου, με τα προγνωστικά του καιρού σε σχέση με την συγκομιδή, αλλά τα προγνωστικά ως πρός τό τέλος της Ιστορίας, αυτά τους αφήνουν αδιαφόρους.
Έτσι, ο Κύριος, έτσι μίλησε. θέλετε όμως ακόμη και κάτι άλλο; Ο Κύριος είπε ότι όταν θα ξανάρθει στη γή, θα βρή τήν πίστη; Μελαγχολικό ερώτημα, αναπάντητο. Αλλά είναι φανερή η απάντησις από μόνη της. Δηλαδή τί; Δὲν θὰ βρή τήν πίστη πάνω στην γή. Γι' αυτό και θέτει το θέμα, θα βρή ο Υιός του Ανθρώπου όταν ξανάρθη τήν πίστη πάνω στην γή; Δεν θα την βρή. Θα βρή λίγους πιστούς. Τό "λίμα" όπως λέγει ο Απ. Παύλος. Συνεπώς; Συνεπώς το Ευαγγέλιον θα κηρυχθή μόνον εις μαρτύριον, είτε γίνη, είτε δεν γίνη δεκτό. Αλλά θα είναι αναπολόγητοι οι άνθρωποι.
Ακόμη συνεχίζει ο Κύριος να λέγη, «μελλήσετε δὲ ἀκούειν πολέμους!» Πρόκειται να ακούτε πολέμους, εφ' όσον οι άνθρωποι δεν θα έχουν αποδεχθεί το Ευαγγέλιον. Μία παρένθεση: Περί πολέμων θα μιλήσουμε και εις την 4ην σφραγίδα, γι' αυτό τώρα δεν θα ειπώ πολλά. Εις τήν 4η σφραγίδα θα ειπώ περισσότερα περί πολέμων. Εφ' όσον λοιπόν οι άνθρωποι δεν θα έχουν αποδεχθεί το Ευαγγέλιον, είναι επόμενον, τό Ευαγγέλιον της Ειρήνης είναι επόμενον, έστω καί τά χριστιανικά κράτη να κηρύσσουν μεταξύ τους πολέμους. Αγαπητοί μου, η Βουλγαρία είναι Ορθόδοξος λαός. Ορθόδοξος χριστιανικός. Κι έχομε πάντοτε εχθροπραξίες μαζί τους. Γιατί; Γιατί, για ποιό λόγο θά έπρεπε νά έχουμαι εχθροπραξίες; Έχουμε όμως. Γιατί; Γιατί δεν το δεχθήκαμε σωστά το Ευαγγέλιο.
Συνεχίζει ο Κύριος καί λέγει: «καὶ ἀκοὰς πολέμων· (θά δήτε πολέμους ή θα ακούσετε περί πολέμων) ὁρᾶτε μὴ θροεῖσθε· (Προσέχετε μή θορυβείσθε) δεῖ γὰρ πάντα γενέσθαι, ἀλλ᾿ οὔπω ἐστὶ τὸ τέλος. (Ακόμα δέν είναι τό τέλος. Αυτά θα γίνουν πρώτα) ἐγερθήσεται γὰρ ἔθνος ἐπὶ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν, πάντα δὲ ταῦτα ἀρχὴ ὠδίνων. (Όχι το τέλος αλλά η αρχή) τότε παραδώσουσιν ὑμᾶς εἰς θλῖψιν (Ποιούς θα παραδώσουν; Εσάς. Ποιούς εσάς; Τους πιστούς. Τούς μαθητάς μου. Όχι τους 12 μαθητάς. Τούς πάντα πιστούς εις ολόκληρη την Ιστορία, θα παραδώσουν εσάς εις θλίψιν) καὶ ἀποκτενοῦσιν ὑμᾶς, καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων τῶν ἐθνῶν διὰ τὸ ὄνομά μου. καὶ τότε σκανδαλισθήσονται πολλοὶ (Εκ τών χριστιανών, εννοείται. Διότι δεν θα μπορούν να αντέξουν αυτό το μίσος των αντιτιθεμένων. Και θα πέσουν. Αυτό θα πή, θά σκανδαλισθούν. θα παρατήσουν την χριστιανική τους ιδιότητα, θα παύσουν να είναι χριστιανοί, θα απαρνηθούν το βάπτισμά τους) καὶ ἀλλήλους παραδώσουσι καὶ μισήσουσιν ἀλλήλους. (ο ένας θα παραδίδει τον άλλον εις τάς αρχάς και ο ένας θα μισεί τον άλλον ένεκα του ονόματός μου, λέγει ο Κύριος)»
Αλλά και ακόμη κατηγορηματικότερος είναι ο Κύριος Ματθ. 10, 21. «Παραδώσει δὲ ἀδελφὸς ἀδελφὸν εἰς θάνατον (καί αυτό, αδελφός αδελφόν, όχι μόνο ανάμεσα σε δυό ομοπίστους, γιατί αυτό θά ήταν αδιανόητο, ή που ο ένας σκανδαλίζεται και ο άλλος μένει όρθιος, αυτό είναι διανοητόν, αλλά και σαρκικά αδέλφια, αυτοί που γεννήθηκαν από τον ίδιο πατέρα και την ίδια μάννα, ο ένας αδελφός θα παραδίδει τόν ἄλλον εἰς θάνατον.) καὶ πατὴρ τέκνον, (και ο πατέρας θα παραδίδει το παιδί του) καὶ ἐπαναστήσονται τέκνα ἐπὶ γονεῖς καὶ θανατώσουσιν αὐτούς· (και θα επαναστατήσουν τα παιδιά εναντίον τών γονέων και θα θανατώσουν τούς γονείς των.)» Όλα αυτά που σημειώνει ο Κύριος, εκφράζονται με μια λιτή, απλή εικόνα, πού είναι ο πυρρός ίππος. Τό κόκκινο άλογο. Πού βγήκε με τον αναβάτη του, νά άρη, να σηκώση την ειρήνην από της γής και να επιβάλη την σφαγήν, κρατώντας τήν μάχαιραν.
Πρέπει ωστόσο να σημειώσουμε κάτι. Όλα αυτά τα οποία λέμε ή θά πούμε, παρακαλώ αυτό το σημείο να το προσέξετε, δεν πρόκειται περί συγκεκριμένων γεγονότων που πρέπει να αναζητήσουμε, αλλά περί μιάς γενικής καταστάσεως. Μήν πούμε, α, να, αυτό συμβαίνει στις μέρες μας. Η συνέβη τότε ή περιμένομε να συμβή. Όχι, πάντα συμβαίνει, καί μήν αναζητήσουμε συγκεκριμένα γεγονότα, αλλά απλώς γεγονότα. Καταστάσεις. Δηλ πρέπει να καταλάβαμε το εξής: Όπως διαρκώς θα εξέρχεται ο λευκός ίππος, πού είναι κατά το άνοιγμα της πρώτης σφραγίδος, που είναι το διαρκές κήρυγμα σ' όλη την γή, το Ευαγγέλιο διαρκώς κηρύσσεται εἰς τόν κόσμον, έτσι θα πρέπει να εκλάβωμε ότι και ο πυρρός ίππος διαρκώς εξέρχεται, πού είναι ο διωγμός του Ευαγγελίου. Διότι όπου πηγαίνει το Ευαγγέλιον, εκεί συναντά καί τόν διωγμόν. Συνεπώς εκεί που βγαίνει ο λευκός ίππος, εκεί βγαίνει από πίσω του και ο πυρρός ίππος, Έτσι μέ τόν τρόπον αυτόν, επειδή οι άνθρωποι δεν αποδέχονται βέβαια το Ευαγγέλιον, –σάς εξήγησα προηγουμένως–, και συνεπώς αίρεται και η ειρήνη, με τον τρόπον αυτόν τί έχομε; Εκείνο που σας έλεγα την περασμένη φορά στην εισαγωγή, έχομε τήν κυκλικήν, τήν μέθοδον τής κυκλικής ερμηνείας της Αποκ. Δηλ. ο πρώτος ίππος πάντα θα βγαίνει, ο δεύτερος ίππος πάντα θα βγαίνει, όχι βγήκε. Το Ευαγγέλιο δεν περιορίστηκε μόνο στην περιοχή και στην εποχή των Αποστόλων. Καί αυτήν την στιγμήν Ευαγγέλιο κηρύσσομε. Καί αυτήν τήν στιγμήν δυνάμεθα να υποστούμε διωγμόν. Έτσι ο λευκός ίππος πάντοτε εξέρχεται, ο πυρρός ίππος πάντοτε εξέρχεται. Κι όπως θα δούμε στην συνέχεια, καί ο παρακάτω ίππος, ο μαύρος, πάντα θα εξέρχεται, και ο κίτρινος ίππος, ο χλωρός, η τετάρτη πληγή, πάντα θα εξέρχεται, θα το δούμε όμως αυτό στην συνέχεια. Θα επανέρχομαι στο να σας εδραιώνω από παραδείγματα τήν μέθοδο της ερμηνείας τήν κυκλικήν. Θέλω να το καταλάβετε πολύ καλά αυτό το πράγμα. Να μην υπάρξη κανείς πού νά μήν τό καταλάβη. Ωστε όταν διαβάζει την Αγία Γραφή, ούτε να πή έγιναν τα γεγονότα που περιγράφει το βιβλίο αυτό, ούτε να πή ότι θα γίνουν. Αλλά γίνονται διαρκώς. Με τούτη τήν διαφορά. Ότι πρός τά έσχατα θα έχωμε πύκνωση των περιπτώσεων. Πύκνωση. Καί σέ ποσότητα και σε ποιότητα. Αυτό να το ξέρετε.
Γράφει ο άγιος Ανδρέας: "πλατυνομένου του κηρύγματος (όχι πλατυνθέντος "πλατυνομένου" ενώ δηλ. διευρύνεται διαρκώς το κήρυγμα) η του κόσμου ειρήνη ελύθη." Κατεστράφη η ειρήνη του κόσμου. Ακούτε οξύμορον. Ακούτε οξύμορον. Όσο πλαταίνει το Ευαγγέλιον, τόσο λύνεται η ειρήνη του κόσμου. Χάνεται η ειρήνη του κόσμου. "Και καθ' εαυτής μερισθείσης τής φύσεως, κατά το ρηθέν υπό τού Χριστού, «ούκ ήλθον βαλείν ειρήνην επί της γής αλλά μάχαιραν.»" οξύμωρον έ, θα το δούμε αυτό, θά τό καταλάβωμε. Φυσικά, δεν ήλθε ο Κύριος αγαπητοί μου να επιβάλη μάχαιραν. Κι όταν λέγει εδώ, την σφραγίδα αυτή, στο όραμα της 2ας σφραγίδος, ότι εδόθη μάχαιρα εἰς τόν αναβάτη, σημαίνει ότι τήν μάχαιρα, δηλ. τόν πόλεμον, τόν σηκώνουν οι άνθρωποι κατά του Χριστού, που σημαίνει, επιτρέπει ο θεός νά γίνη αυτό. Και η ευαγγελική έκφρασις, επιτρέπει ο Θεός νά γίνη σφαγή, είναι ότι ο Χριστός ήρθε στον κόσμο να βάλη μαχαίρι. Κι όχι ειρήνη. Να βάλη μαχαίρι. Δηλ. η παρουσία του πήρε την ειρήνην από τής γής. Γιατί; Διότι δεν εδέχθησαν οι άνθρωποι την ειρήνην. Πιό πολλά θά σάς πώ στην 4η σφραγίδα. Στο θέμα "γιατί;" Γιατί εκεί έχει πάλι περί πολέμου και είναι κάτι πάρα πολύ ζωτικό και πάρα πολύ σπουδαίο. Πώς εδόθηκε αυτή; Η μάχαιρα; Μή αποδεχομένου του Ευαγγελίου, μή αποδεχομένης της ανθρωπότητος το Ευαγγέλιον. Ο άγιος Ανδρέας πάλι ερμηνεύει καί λέγει: Αυτό το "δοθήναι"," ότι τήν πάνσοφον δείκνυσιν του Θεού συγχώρησιν –συγχωρώ θα πή επιτρέπω– τούς πιστούς δούλους διά πειρασμών δοκιμάζουσαν." Καί από τήν άλλη μεριά να υφίστανται δοκιμασίαν οι πιστοί, όπως ο Χριστός μέσα εις το καμίνι. Όπως κι αν έχει το πράγμα, το θέμα του διωγμού είναι συνυφασμένο με την διάδοση του Ευαγγελίου. Τό θέμα του διωγμού είναι συνυφασμένο μέ τήν πνευματική ζωή· θέλετε αγαπητοί μου να ζήσετε πνευματικήν ζωήν; θα δεχθήτε εκ των προτέρων τόν διωγμόν. Να το ξέρετε αυτό. Λέγει ο Απ. Παύλος: «πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται·» (Β' Τιμ. 3, 12) πάντες οι θέλοντες, όσοι θέλουν να ζήσουν την ευσέβεια θα διωχθούν. Οπωσδήποτε. Άνθρωπος που είναι ευσεβής και δεν διώκεται να αρχίσετε να αμφιβάλετε για την ευσέβειά του. Εκτός αν είναι απομωνομένος κάπου στην ερημιά. Αλλά θα διωχθή εκεί από τους δαίμονες. Και ο πόλεμος με τους δαίμονες, όπως είναι των ασκητών ο πόλεμος, είναι σφοδρότερος, παρ' ότι εάν δεχθούν επιθέσεις εκ μέρους των ανθρώπων. Γιατί από τους ανθρώπους μπορούμε να κρυφτούμε, αλλά από τους δαίμονες δεν μπορούμε να κρυφτούμε. Όπου να τρυπώσουμε, σε όποια τρύπα τής γής κι αν μπούμε αγαπητοί μου μέσα, οι δαίμονες μας βρίσκουν. Έτσι μπορούμε να καταλάβωμε πάλι κι εκείνο που είχε πή ο Απ. Παύλος, «ὅτι διὰ πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ..» (Πράξ. 14, 22) Αυτό το δεί, αυτό το πρέπει, δεν είναι καμμία αναγκαιότης που προέρχεται από τον Θεό. Ότι ο Θεός έτσι χαλκεύει την σωτηρία, να περάσωμε από τις θλίψεις. Αυτό το "δεῖ" το χαλκεύουν οι εχθροί του Ευαγγελίου.
Ακόμη ως πρός τόν Κύριον, αυτό το "δεῖ" εκφράζει το ανένδεχτον εστι τού μή δεχθείν τα σκάνδαλα. Όταν ο Κύριος λέγει, «ἀνένδεκτόν ἐστι τοῦ μὴ ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα· (είναι λέγει αδύνατον να μην έρθουν τα σκάνδαλα) πλὴν οὐαὶ τῶ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι᾿ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται (Αλλοίμονο στον άνθρωπο εκείνο που έρχονται τα σκάνδαλα)» Πέστε μου, εάν παρασκευάζοντο τα σκάνδαλα από τον Θεόν, πώς θα έλεγε, αλλοίμονο στον άνθρωπο που φέρνει τα σκάνδαλα; Δεν θα ήταν μια φοβερή αντίφαση στον Θεό. Αυτό το ανένδεκτον λοιπόν, αναφέρεται εις τούς ανθρώπους που δεν θα δεχθούν το Ευαγγέλιον. Και αυτοί οι μή δεχόμενοι το Ευαγγέλιον –ας το πάρωμε είδηση– θα υπάρχουν πάντοτε, με πύκνωσιν διαρκή προς τα έσχατα. Όσο πλησιάζομε προς τα έσχατα, τόσο οι άνθρωποι περισσότερο θα αρνούνται το Ευαγγέλιο. Ίσως να το διαισθάνεσθε και να το βλέπετε μέσα σ' αυτή την μικρή πορεία της ζωής μας, έστω κι αν είναι ένα –να το πω έτσι μαθηματικά– έστω κι αν είναι ένα κλάσμα του χρόνου. Δηλ. ένας διαχωρισμός. Κάτι πολύ μικρό του χρόνου. Τί είναι η ανθρωπίνη ζωή; 50 χρόνια; 7ο χρόνια; Είναι ένα κλάσμα του χρόνου, είναι ένας διαχωρισμός του χρόνου πολύ μικρός· κι όμως μέσα σ' αυτόν τον διαχωρισμό του χρόνου, μπορούμε να διακρίνουμε αγαπητοί μου όλα αυτά τα πράγματα, τα σημάδια. Ένας που είναι 50 χρονών άνθρωπος, 60 χρονών, 70, ήδη τα έχει δεί, έχει δεί πώς ζούσαν οι άνθρωποι πρώτα, έχει δεί πώς εσκέπτοντο πρώτα, πώς σκέπτονται τώρα καί πώς θα σκέπτονται αύριο. Όλα αυτά τα συνοψίζει, χωρίς νὰ σᾶς τό ερμηνεύσω, θα σας το διαβάσω μόνο, ο Μιχαήλ Ακομινάτης. "Εν τη ανοίξει της 2ας σφραγίδος, τήν μετά τους Αποστόλους εννόησεν διαδοχήν, τών τέ μαρτύρων και διδασκάλων αυξανομένου γαρ του κηρύγματος στασιάσθη η Οικουμένη, Καί διωγμοί και σφαγαί τών φιλοχρήστων πανταχού και την ειρήνην μάχαιρα διεδέξατο, ήν βαλείν επί τῆς γῆς ήλθεν ο Χριστός. Όθεν και ο ίππος πυρρός εις σύμβολον τής των πειρασμών πυρρώσεως, ή του διαπύρου ζήλου των καλλινίκων μαρτύρων ήτις των αιμά των αυτών εκχύσεως."
Πάντως ο Κύριος είπε κάτι καί νά τό ξέρουμε. «καὶ ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ.» (Ματθ. 10,36) Εχθροί του ανθρώπου οι σπιτικοί του. Ένας που θέλει πραγματικά να ζήση πνευματική ζωή, εάν το σπίτι του δεν καταλαβαίνει τίποτα, γρήγορα το σπίτι του θα γίνη εχθρικό. Είναι τραγικό, είναι φοβερό αλλ' είναι μία πραγματικότης.
Και ερχόμεθα εις το άνοιγμα της (τρίτης) 3ης σφραγίδος, «Καὶ ὅτε ἤνοιξε τὴν σφραγῖδα τὴν τρίτην, ἤκουσα τοῦ τρίτου ζῴου λέγοντος· ἔρχου. καὶ εἶδον, καὶ ἰδοὺ ἵππος μέλας, καὶ ὁ καθήμενος ἐπ᾿ αὐτὸν ἔχων ζυγὸν ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ· καὶ ἤκουσα ὡς φωνὴν ἐν μέσῳ τῶν τεσσάρων ζῴων λέγουσαν· χοῖνιξ σίτου δηναρίου, καὶ τρεῖς χοίνικες κριθῆς δηναρίου· καὶ τὸ ἔλαιον καὶ τὸν οἶνον μὴ ἀδικήσῃς.» Όταν ηνοίχθη η τρίτη σφραγίδα εξήλθε ένας μαύρος ίππος. Πρός τόν αναβάτη του οποίου μαύρου ίππου,το τρίτον ζώον, τό έχων ως πρόσωπον ανθρώπου είπε: " Έλα." Τί θά πή αυτό το "έλα"; Δηλ. καιρός είναι, μή σταματάς, πρέπει να προβής σ' ό,τι είναι να προβής. Ο αναβάτης αυτός κρατούσε ζυγόν στο χέρι του, ζυγαριά. Τό μαύρο άλογο συμβολίζει το πένθος. Καί τήν κατήφεια. Ποιό πένθος όμως; Από την πληγή που επιφέρει ο αναβάτης εἰς τούς κατοικούντας επί της γής.
Ακόμη είναι το σύμβολον τού λιμού, τής πείνας. Πρόκειται περί τροφίμων που θα δίδονται με το ζύγι. Και πράγματι, όταν ηκούσθη φωνή μέσα από τα 4 ζώα, ανάμεσα από τα 4 ζώα τούτο έλεγε. Μία χοίνιξ, δηλ. μία περίπου λίτρα, κάπου 900 με 930 γραμμάρια είναι η χοίνιξ, είναι Ομηρικόν μέτρον, το χρησιμοποιούσαν στην εποχή του Ομήρου, τό αναφέρει και ο Ομηρος, μία χοίνιξ σίτου, σιτάρι, θά τιμάται ένα δηνάριο. Καί τρείς χοίνικες κριθαριού θα τιμώνται ένα δηνάριο. Δεδομένου ότι το σιτάρι σε ποιότητα είναι καλύτερο από το κριθάρι. Γιά να πάρομε μιά εικόνα αυτής της αξίας που αναφέρει εδώ τιμές και ποσότητες, για να δούμε την ακρίβεια και να δούμε τον λιμόν, την πείνα, δέν ἔχομε παρά να ανατρέξουμε στους χρόνους του Κυρίου, που τότε γράφτηκε το κείμενο για να βρούμε ποιό ήταν το εργατικό ημερομίσθιο την εποχή εκείνη. Εις τό Ματθ. 20, 2 όταν ο Κύριος φτιάχνει την παραβολή των εργατών του αμπελώνος, πού σημειώσατε ότι οι παραβολές του Κυρίου, δέν είναι πραγματικές ιστορίες, είναι πλασματικές, δεν έχουν τίποτε όμως τό φανταστικό. Δεν μοιάζουν με τους μύθους του Αισώπου, που είναι οι αλεπούδες, τα κοράκια καί τά λεοντάρια. Διότι μιλούν άνθρωποι, υπάρχει εντελώς ρεαλιστικό περιεχόμενο στις παραβολές του καί παίρνει δεδομένα από την εποχή του. Δεν βάζει δηλ. φανταστικά πράγματα. Έτσι, το ημερομίσθιο που βάζει εκεί, είναι το ημερομίσθιο της εποχής εκείνης. Λέγει λοιπόν. Ματθ. 20, 2 «καὶ συμφωνήσας μετὰ τῶν ἐργατῶν ἐκ δηναρίου τὴν ἡμέραν ἀπέστειλεν αὐτοὺς εἰς τὸν ἀμπελῶνα αὐτοῦ.» Ωστε το ημερομίσθιο ήταν ένα δηνάριο την ημέρα. Συνεπώς με ένα εργατικό ημερομίσθιο θα αγοράζεται η μία λίτρα σιταριού. Η τρείς λίτρες κριθαριού. Εάν θα πρέπει να θεωρήσουμε σήμερα (1981) ότι ένα εργατικό ημερομίσθιο είναι περίπου χίλιες δρχ. , ένα εργατικό, τότε η μία λίτρα σιταριού,τά 900 γραμμάρια σιταριού, θα πρέπει να τιμώνται 1.000 δρχ. Καί τό κριθάρι γύρω στις 300 δρχ τό κιλό. Αυτά ως πρός τήν τιμήν. Καί τήν ακρίβεια των πραγμάτων.
Ως πρός τήν ποσότητα όμως, εκφράζει το πράγμα ο ζυγός του αναβάτη, πού είναι το γνωστό μας δελτίον. Παρά ταύτα, ο λιμός, όπως μας περιγράφει εδώ αυτή η πληγή, δέν θα είναι τόσο φοβερός, διότι προσθέτει η φωνή που ηκούσθη ανάμεσα από τα 4 ζώαι «καὶ τὸ ἔλαιον καὶ τὸν οἶνον μὴ ἀδικήσῃς.» Δηλ. μήν προσβληθούν αυτά τα δύο πού είναι ομοίως βασικά της ανθρωπίνης διατροφής. Είναι γνωστό ότι, ότι ο σίτος, δηλ. τό αλεύρι, ο άρτος, τό λάδι καί τό κρασί είναι τρία αντιπροσωπευτικά πράγματα της διατροφής του ανθρώπου. Γι' αυτό και στην αρτοκλασία, ἔχομε τον άρτον, τούς άρτους αν θέλετε, έχομε και δύο φιαλίδια που το ένα έχει λάδι καί τό άλλο έχει κρασί. Είναι αντιπροσωπευτικά της ανθρωπίνης διατροφής. Γι' αυτό και ευχόμεθα εἰς τόν Θεόν μέ τήν τελετήν τής αρτοκλασίας να μην στερηθούμε ποτέ αυτές τις τροφές, αλλά ο Κύριος να τις ευλογήση καί νά ἔχωμε πάντοτε εις το σπίτι μας, τρόφιμα. Γι' αυτό λέμε: Καί εις εκείνους που επιτελούν την εορτήν ταύτην, εορτήν και πανήγυριν ταύτην, τά ταμεία τους, οι αποθήκες τους να είναι πλήρεις, να είναι γεμάτες. Να μήν φτάνουμε δηλ. εις το κακόν τής πείνας, γιατί αλήθεια σάς λέγω, η πείνα είναι φοβερός σύμβουλος. Είναι φοβερό πράγμα η πείνα. Είναι φοβερό πράγμα η πείνα. Μόνο όσοι μπόρεσαν να γνωρίσουν τί θά πή πείνα, μπορούν να καταλάβουν το μέγεθος τῶν λόγων μου αυτήν τήν στιγμή. Ίσως αυτό να γίνεται διά τήν πρόνοια των πιστών και χάριν αυτών. Το βγάζουμε από τούτο πού λέγει ο Κύριος: «καὶ εἰ μὴ ἐκολοβώθησαν αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι, οὐκ ἂν ἐσώθη πᾶσα σάρξ· διὰ δὲ τοὺς ἐκλεκτοὺς κολοβωθήσονται αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι.» (Μάτθ. 24, 22 ) εάν ο Θεός δεν εκολόβωνε τις ημέρες, δηλ. δέν συντόμευε τις ημέρες, τόν χρόνον τῆς δοκιμασίας, και τούτο χάριν των πιστών, δεν θα μπορούσε κανείς νά ζήση πάνω στην γή. Σημειώνει ο αείμνηστος Παν. Μπρατσιώτης, καθηγητής της θεολογίας και Ακαδημαϊκός, μακαρίτης τώρα, εις το υπόμνημά του στην Αποκάλυψη τά εξής. Αντιγράφω : "Η αγάπη τού Θεού μετριάζει την αυστηρότητα της κρίσεως αυτού. Οπωσδήποτε πρόκειται περί πληγής επιεικεστέρας του Ελληνικού λιμού του απαισίου χειμώνος του 1941-1942." Μόνο όσοι έζησαν το 41-42 στην Αθήνα μπορούν να κρίνουν τί σήμαινε πείνα την εποχή εκείνη. Είμαι μάρτυς του φαινομένου. Είμαι μάρτυς. Δεν θα ξεχάσω αγαπητοί μου το θυμάμαι πάρα πολύ καλά, εκείνη την περίοδο, τι ψωμί βρίσκαμε. Αν βρίσκαμε ψωμί. Ακούστε να σας κάνω μια περιγραφή, δεν είναι τόσο για τους μεγάλους, όσο για τους μικρούς, και θα παρακαλέσω αυτές οι αναμνήσεις είναι πολύ σπουδαίες για να ετοιμαζόμεθα για το μέλλον. Θυμάμαι οι φούρνοι δίναν ψωμί. Τί ψωμί; Κανείς ποτέ δεν έμαθε τήν σύνθεση αυτού του ψωμιού. Λέγαν ότι ήταν από ξύλο. Ξυλόψωμο το λέγανε. Καλαμπόκι ήταν; Ένα παράξενο πράγμα ήταν. Το θέμα είναι ότι δεν μπορούσε αυτό να πλαστή, το βάζαν σε λαμαρίνες μέσα, κι επειδή κολλούσε στον πάτο της λαμαρίνας, γι' αυτό το λόγο βάζανε χαρτί. Οπότε το κόβανε και όπως έχουμε το φτιαράκι και βγάζουμε τον μπακλαβά, έτσι έβγαζαν το ψωμί από κεί μέσα, εννοείται μαζί με το χαρτί, το οποίο δεν έβγαινε, και ποιός θα περίμενε να βγάλη το χαρτί, το τρώγαμε όπως ήτανε· και το ψωμί αυτό ήτανε περίπου 30 δράμια το άτομο, με δελτίο, 100 γραμμάρια περίπου, αλλά, περίπου μιά φορά στις 5 μέρες ή μιά φορά την εβδομάδα. Όχι κάθε μέρα. Και έπρεπε να περιμέναμε απ' έξω απ' τον φούρνο, με ουρά, για να πάρωμε το ψωμί αυτό. Και έπρεπε να είχαμε πάει πολύ πρωί για να πάρωμε το ψωμί στην μία-δύο η ώρα, γιατί σαν χυλό τό βάζανε μέσα για να ψηθή και δεν ψηνότανε, διότι αν υποτεθή ήταν κανείς από τους τελευταίους της ουράς, εκινδύνευε να μήν πάρη, διότι ετελείωνε. Καί καταλαβαίνετε, ότι καθόμασταν εκεί στην ουρά ώρες των ωρών· όταν μαθαίναμε ότι ο φούρνος δίνει ψωμί μιά φορά στο 5ήμερο ή την εβδομάδα. Και μόνο επαναλαμβάνω 30 δράμια το άτομο. Λοιπόν; Τί λέτε; Αυτά γιά τούς νεωτέρους παρακαλώ, που παίζουν με το ψωμί φούτ-μπώλ. Τό πετάνε, άμα ξέρω γώ πήρανε εκεί και τρώνε ένα σάντουιτς, καί τώρα τούς περισσεύει, χόρτασαν, δίνουνε μια κλωτσιά καί τό πατάνε. 'Αχ, παιδάκια μου, κλωτσιά στο ψωμί; Κλωτσιά στο ψωμί;! Πρόκληση κατά τού Θεού. Πρόκλησις.
Αν πρέπει να αναζητήσουμε ωστόσο τα βαθύτερα αίτια αυτής της πληγής, του λιμού, τής πείνας, που έρχεται, έρχεται η τρίτη πληγή, τό τρίτο άνοιγμα δηλ. νά μάς δείξη, όπως και της 2ας και της 4ης που θα δούμε, καί εκεί πάλι το θέμα της πείνας μαζί μέ του πολέμου το θέμα, πρέπει να ανατρέξουμε εις τό Λευτικόν. Εκεί ο Θεός υπόσχεται τα αγαθα του εἰς τόν λαό του, εφ' όσον ο λαός του θα μείνη πιστός εις τόν Θεόν και στις εντολές του. Εάν απομακρυνθή ο λαός και ειδωλολατρήση, τότε πολλά δεινά περιμένουν τόν λαό του Θεού, μεταξύ των οποίων δεινών είναι και η πείνα. Οι πληγές λοιπόν δίδονται, διότι έχουν αιτία τους την αποστασία των ανθρώπων. Αυτό είναι η κυρία αιτία. Η αποστασία των ανθρώπων από τον Θεό. Ακούστε πώς το λέγει αυτό το Λεϋτικόν. «Ἐὰν τοῖς προστάγμασί μου πορεύησθε καὶ τὰς ἐντολάς μου φυλάσσησθε καὶ ποιήσητε αὐτάς, καὶ δώσω τὸν ὑετὸν ὑμῖν ἐν καιρῷ αὐτοῦ, (θα δώσω την βροχή) καὶ ἡ γῆ δώσει τὰ γενήματα αὐτῆς καὶ τὰ ξύλα τῶν πεδίων ἀποδώσει τὸν καρπὸν αὐτῶν (και η γή θα δώση τον καρπόν της, ακούστε, ε) καὶ φάγεσθε παλαιὰ καὶ παλαιὰ παλαιῶν (θά έρχεται καινούρια συγκομιδή και θα βρίσκης τα παλαιά στην αποθήκη, θά είναι τόσο η παλιά συγκομιδή πλουσία όσο και η καινούρια συγκομιδή, υπέρ πλουσία. Καί φάγεσθε λοιπόν παλαιά καί παλαιά παλαιών. Όχι περυσινά αλλά και προπερυσινά και αντιπροπέρσυνα.) καὶ παλαιὰ ἐκ προσώπου νέων ἐξοίσετε. (Και θα βγάζετε τα παλαιά από τις αποθήκες, μπροστά στα καινούρια γεννήματα, γιατί δέν έχετε πιά αποθήκες να τα βάλετε, για να βάλετε μέσα τα αγαθά σας. Εάν με ακούσετε, τηρείτε τις εντολές μου καί δέν ειδωλολατρείτε.) ἐὰν δέ μὴ ὑπακούσητέ μου, (όταν όμως δεν με ακούσετε, λέγει ο Θεός στον λαό του) ἀποδώσουσι τοὺς ἄρτους ὑμῶν ἐν σταθμῷ, καὶ φάγεσθε καὶ οὐ μὴ ἐμπλησθῆτε. (Τότε θα πάρετε το ψωμί σας μέ τό δελτίο. Εν σταθμό θὰ πή μέ τήν ζυγαριά. Ορισμένο. Μέ τό δελτίο. Και θα τρώτε καί δέν θα χορταίνετε)» (Δευτερ. Κεφ. 26, 3, 4, 10, 14, 26). Τα μάζεψα όλα αυτά και σάς τα προσφέρω.
Τα ίδια πράγματα ειδοποιεί αγαπητοί μου και ο προφήτης Ησαΐας στο Κεφ. 5, 1 και ο προφήτης Ιεζεκιήλ στο Κεφ. 4, 16. Και ο Κύριος προλέγει Ματθ. 24, 7-8 «καὶ ἔσονται λιμοὶ καὶ λοιμοὶ καὶ σεισμοὶ κατὰ τόπους· πάντα δὲ ταῦτα ἀρχὴ ὠδίνων.» Τί πρέπει να κάνουν αγαπητοί μου οι πιστοί όταν μελετούν όλα αυτά και ειδοποιούνται διά τάς επερχομένας πληγάς; Τί πρέπει να κάνουν; Εμείς αυτή τη στιγμή, εγώ τα έβγαλα από το βιβλίο της Αποκ. ἔρχομαι καί σάς τά λέγω, πρώτος μαθητής είμαι εγώ, ο πρώτος μαθητεύων δηλ. είμαι εγώ καί σείς που ακούτε. Όλοι μαζί λοιπόν θα λέγαμε, τί πρέπει να κάνωμε τι πρέπει; Ώστε να μην έρθη ο λιμός. Και αν έρθη ο λιμός καί τά δεινά, τουλάχιστον σε μας νά μήν είναι κάτι πάρα πολύ βαρύ. Τί πρέπει να κάνωμε;
Πρώτον. Κατ' αρχάς πρέπει να μένωμε πάντοτε πλησίον του Κυρίου. Και ποτέ να μήν αποστατούμε ή να μήν αμαρτάνουμε. Είδατε παρακαλώ ότι στην εποχή μας υπάρχει αποστασία; Κάποτε όταν ήμουνα μικρός, εκφράσεις όπως "ειδωλολατρούμε" και "ειδωλολατρείτε" τις θεωρούσα υπερβολικές. Διότι ελεγα, ε, πλέον δεν ειδωλολατρούμε, και φυσικά χωρία και περικοπές της Αγίας Γραφής περί ειδωλολατρίας δέν θά είχανε νόημα για την εποχή μας. Αγαπητοί μου έχουνε πάντοτε νόημα. Όσο ποτέ άλλοτε εμείς οι Έλληνες έχουμε αρχίσει να ειδωλολατρούμε, και γενικά οι χριστιανικοί λαοί. Αν μπορούσαμε να μετρήσουμε το βάθος της ειδωλολατρίας των χριστιανικών λαών, θά μάς έπιανε φρίκη, Φρίκη! Σε πιό βαθμό έχομε αρνηθεί την χριστιανική μας ιδιότητα. Δέν ομιλώ πιά για αίρεση, δεν ομιλώ για την απιστία στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, πού είναι ο Νεοαρειανισμός. Αλλ' ομιλώ γι' αυτό που σας είπα. Γιά τήν ειδωλολατρία που υπάρχει στον κόσμο. Και μόνο η παρουσία του Μασωνισμού είναι καθαρωτάτη ειδωλολατρία. Και μόνο αυτό να σκεφτή κανείς. Λοιπόν τί κάνωμε σήμερα; Αποστατούμε από τον Θεόν. Μα κι αν εμείς λέμε ότι δεν αποστατούμε αλλά μένωμε πιστοί εις τόν Θεόν, ο βίος μας ποιός είναι; Η πίστις είναι το πρώτον. Αλλά ο τρόπος πού ζούμε ποιός είναι ; Όλοι είμεθα αμαρτωλοί, όλοι αμαρτάνομε καταφόρως μπροστά εις τόν Θεόν. Αδιστάκτως. Κάθε αμαρτία. Ρίξτε μια ματιά στο ρεπερτώριο ιδία των σαρκικών αμαρτημάτων, γιά νά μήν πώ τ' άλλα, του πλουτισμού, της φιλαργυρίας, καί, καί, καί... γιά νά δήτε εκεί πώς σήμερα οι άνθρωποι ασύστολα αμαρτάνουν. 'Αρα πίστις καί ἦθος έχουνε χρεωκοπήσει. Και από μάς τούς Έλληνες και γενικά από τους χριστιανικούς λαούς. Και αφού εχρεωκόπησαν, τότε θα έρθουν τα δεινά αυτά. Γιά νά μήν έρθουν σε μάς σαν άτομα, –αν και θα υποφέρουμε κι εμείς κοντά στους άλλους–, θα πρέπει να προσέξουμε και το θέμα της πίστεως καί τό θέμα του ήθους. Νά μή πέσουμε χαμηλά. Λέει ο Κύριος και υπόσχεται στον επίσκοπο της Φιλαδελφίας 3, 10 στο βιβλίο της Αποκ. «ὅτι ἐτήρησας τὸν λόγον τῆς ὑπομονῆς μου, κἀγώ σε τηρήσω ἐκ τῆς ὥρας τοῦ πειρασμοῦ τῆς μελλούσης ἔρχεσθαι ἐπὶ τῆς οἰκουμένης ὅλης, πειράσαι τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς.» Ποιός είναι αυτός ο πειρασμός; Εις όλους τους τομείς. Εφ' όσον εσύ έμεινες πιστός σε μένα κι εγώ θα σε φυλάξω από τον πειρασμό πού θά ρθή σ' όλη τή γή. Ποιόν πειρασμό; Καί τόν πειρασμό του πολέμου καί τόν πειρασμό του λιμού καί τόν πειρασμό του λοιμού κ.ο.κ.
Δεύτερον. Πρέπει ακόμη να διακρίνη εμάς τους πιστούς, –αν θέλωμε να είμεθα πιστοί–, η αείποτε λιτότης εις τήν ζωήν, η αποφυγή της σπατάλης. Η εποχή μας όσο ποτέ άλλοτε έχει δώσει εικόνα της σπατάλης. Πρέπει ακόμα να αξιοποιήσουμε και τους τρόπους διατηρήσεως των υλικών αγαθών. Όταν έρχεται σπίτι σας αγαπητοί μου μία ποσότης τροφίμων και βλέπετε ότι αυτή η ποσότης περισσεύει ως προς τις ανάγκες του σπιτιού σας, μή πήτε, να, ήρθαν ξέρω γω 10 καρπούζια, καλύτερα να πάρω 20 κιλά σταφύλια, δεν μπορείτε να τα φάτε. Μήν πήτε, ε, θα φάμε 1,2,3 κιλά, τα άλλα εν τώ μεταξύ άρχισαν να χαλούν το ψυγείο μας δέν τά χωράει, ε, θα τα πετάξωμε. Όχι. Ποτέ δεν πρέπει να πετάξουμε στα σκουπίδια τίποτα. Πάντα πρέπει να ρωτάμε, όταν έχουμε ένα υλικό, είτε τρόφιμο είναι, είτε ύφασμα είναι ή αντικείμενο είναι, ό,τιδήποτε, ένας σπάγγος, ένας σπάγγος από ένα πακέτο, πάντα να λέμει αυτό σε τί μπορεί να το χρησιμοποιήσω; Κι ἂν δέν βρίσκω τρόπον, θά βάζω το μυαλό μου να το βρή. Αν ήταν πείνα, δέν θά έβρισκα τρόπο να συντηρήσω 20 κιλά σταφύλια; Γιατί τώρα δηλ. δεν έχω τρόπο να βρώ; λέει ένα ρητό "Πενία τέχνας κατεργάζεται". Και θα λέγαμε εδώ, όταν κανείς έτσι θέλει να προχωρήση στα πράγματα, τότε, θα βρή το μυαλό τέχνας να αξιοποιήση τα υλικά τα οποία υπάρχουν και πρέπει να μην τα πετάξουμε. Θυμούμαι, θυμούμαι ἀγαπητοί μου, τί νά σάς πώ; Μπορείτε να κρατήσετε κρέας εκτός ψυγείου; Εκτός καταψύξεως; Εκτός κονσέρβας; Ακούστε λοιπόν τί έκανε η μητέρα μου. Ήτανε μαύρες οι μέρες εκείνες. Μαύρες ημέρες. Οι Γερμανοί τρώγανε ψητό κρέας. Καί πετούσαν τα κόκκαλα. Τα κόκκαλα από το ψητό κρέας έχουνε μέσα ζουμί. Καί τά έπαιρνε η μητέρα μου και τα έβαζε στο φούρνο. Κι ένα κόκκαλο που έχει επάνω απομείνάρια κρέατος, όταν μπή στον φούρνο, μέχρι τελείας αφαιρέσεως της υγρασίας, επί μήνες κρατάν αυτά, μέσα σε μια σακκούλα. Δέν χαλούν. Έτσι, θα μπορούσε να πάρη κανείς αυτά τα κόκκαλα, τό τρώγανε βεβαίως το κρέας οι Γερμανοί, εμείς τα κόκκαλα, καί νά βράζη μερικά απ' αυτά, πολλή ώρα, να βγάζη τό ζουμί και να ρίχνη μέσα κάτι, δεν ξέρω, πληγούρι υπήρχε τότε, αλεσμένο στάρι, κάπως έτσι καί νά κάνη κάτι πού είναι πιο δυναμωτικό από το να έβαζε σκέτο νερό. Βλέπετε; Αν έπρεπε να καθήσω σε μιά, σ' ένα κλειστό κύκλο, σέ μιά συντροφιά, να σας διηγηθώ τί καί πού και πώς και πόσα, έ, τι νά σάς πώ; Νά σάς πώ από κλούβια αυγά που σπάζαμε καί βγάζαμε το μέρος που δεν είχε κλουβιάσει και το υπόλοιπο το πετούσαμε; Τί άλλο νά σάς πώ; Νά σάς πώ τις πατάτες μέ τά φλούδια πού, –τίς πατατόφλουδες εννοείται που τις πετούσαν οι Γερμανοί, τίς πατάτες τίς τρωγαν οι Γερμανοί–, αφού τις πλέναμε, τις βράζαμε, τις βάζαμε στο μύλο καί τίς γυρίζαμε και βγάζαμε πουρέ, εννοείται με τα φλούδια μαζί, καί βάζαμε σ' ένα ταψί, χωρίς λάδι, τί λάδι, αν βρισκόταν και λίγο βάζαμε από κάτω και από πάνω λίγο λάδι και βάζαμε στον φούρνο νά γίνη μιά πατατόπιττα; Η νά σάς πώ γιά τά πορτοκάλια που τρώγαν οι Γερμανοί, –βεβαίως οι Γερμανοί τρώγαν τα πορτοκάλια, εμείς τα φλούδια–, τα βράζαμε, τά βράζαμε, έφευγε η πικρίλα, κι εκείνα τα περνούσαμε πάλι από τον μύλο, ο μύλος έκανε πολλές δουλειές, καί βγάζαμε πάλι κι από κείνα πουρέ και βάζαμε και λίγες σταφίδες, βράζαν, βράζαν, βράζαν καί κάναμε γλυκό. Τί θέλετε νά σάς πώ; 'Έχω τόσα... Έχω πολλές συνταγές της πείνας νά σάς πώ! Τα ζήσαμε. Τα ζήσαμε. Γι' αυτό τον λόγο αγαπητοί μου, άς προσέξουμε την σπατάλη. Να προσέξουμε πάρα πολύ. Επάνω σ' αυτό το σημείο ξέρετε έχομε και εντολή από τον Κύριο. Ξέρετε όταν χόρτασαν οι πεντακισχίλιοι τί εντολή έδωσε ο Κύριος έ; «συναγάγετε τὰ περισσεύσαντα κλάσματα, ἵνα μή τι ἀπόληται.» (Ιωαν. 6, 12) Να μαζέψετε τα περισσεύματα από κείνα που εδώσατε, τα κομμάτια, γιά νά μήν χαθή τίποτα. Ούτε ψίχουλο. Τό σπουδαίο είναι ότι τα 5 ψωμιά εχόρτασαν κι έφαγαν οι άνθρωποι καί μαζεύτηκαν 12 κοφίνια από κομμάτια ψωμιά, 12 κοφίνια, ο Κύριος δεν τσιγγουνεύτηκε, νά φάη ο λαός καί νά χορτάση· μας λέει εκεί ο Ευαγγελιστής, εχορτάσθησαν, ο Κύριος χορταίνει τόν λαό του. Τό να σηκωθής από το τραπέζι καί νά πεινάς είναι κατάρα, δέν είναι ευλογία, αλλά τί λέει όμως κι όλας; Λέει, τά περισσεύματα θά τα μαζέψετε. Ιδού μαθήματα. Παρακαλώ πολύ δέν θά πετάμε σπίτι μας τίποτα. Αν πετάτε, βάλτε κι αυτό στο μυαλό σας, θα πεινάσετε. Μόνον ἄν δέν θά πετάμε δέν θά πεινάσουμε.
Τρίτον. Πρέπει να θυμούμεθα πάντοτε στον καιρό της ευδαιμονίας, όπως τώρα, τον καιρό της πείνας. Πάντοτε. Τόσο για να είμεθα λιτοδίαιτοι και απλοί στην διατροφή μας, όσο καί γιά να ετοιμαζώμεθα ψυχολογικά για μιά οπωσδήποτε, οπωσδήποτε επερχόμενη πείνα. Θά τό πώ άλλη μια φορά. Οπωσδήποτε, όπως με βλέπετε και σας βλέπω, επερχόμενη πείνα. Ακούστε τι λέει η Σοφία Σειράχ. "Ένα αληθινά σοφό. Είναι Κεφ. 18, 25. «μνήσθητι καιρὸν λιμοῦ ἐν καιρῷ πλησμονῆς, πτωχείαν καὶ ἔνδειαν ἐν ἡμέραις πλούτου.» Να θυμάσαι στόν καιρό της πλησμονής, στον καιρό της ευδαιμονίας, να θυμάσαι την πείνα. Και στις ημέρες του πλούτου να θυμάσαι την φτώχεια καί τήν ένδεια, Ξέρετε αγαπητοί εγώ σάς τό λέγω, αλήθεια σε μένα συμβαίνει αυτό, γιατί έχω, αυτά τα πράγματα, αποκτήσει βιώματα και όχι απλώς βιώματα, μέχρι ψύχωση βιώματα, μέχρι ψύχωση. Γιατί την είδα κατάματα την πείνα. Γιατί κι εγώ σε κάποιο σημείο, ευτυχώς λίγες μόνο μέρες πείνασα. Τόν άλλο καιρό όχι. Όχι το 41-42, χάρητι Θεού, μ' αυτά που σας είπα, τα κόκκαλα, τίς πατατόφλουδες, τα σούπα, τά μούπες και κάτι άλλα περισσότερα καί δέν πεινάσαμε. Κάποια όμως –μικρή περίοδο– πείνασα. Λίγες μέρες ήταν αυτό. Σηκωνόμουνα τήν νύχτα, ήξερα το ντουλάπι δεν είχε τίποτε, σηκωνόμουνα και κοιτούσα μήπως έβρισκα τίποτα. Στο δωμάτιό μου ήταν τό ντουλάπι εκεί, δεν έβρισκα τίποτα. Τό έκλεινα τό ντουλάπι, γιατί άμα κανείς πεινά δεν μπορεί να κοιμηθή. Σε λίγο πάλι ξανασηκωνόμουνα, άνοιγα το φώς καί πάλι ξανακοιτούσα το ντουλάπι, ενώ ήξερα ότι προηγουμένως το είχα κοιτάξει καί δέν είχε τίποτα. Και πάλι ξανακοιτούσα. Μήπως έβρισκα τίποτα. Είναι φοβερό. Και αυτό μού έχει πιά γίνει όχι απλώς βίωμα σάς είπα, αλλά ψύχωση. Έτσι, όταν κανείς τρώγει καί τρώγει, σάς τό λέγω μου συμβαίνει σε κάθε μου γεύμα, όταν τρώγω και λέω κοίταξε τι ωραίο πού είναι αυτό, όταν έρθη η πείνα θα τόχω αυτό; Καθαρίζομε το φρούτο σήμερα, βέβαια το καθαρίζομε το φρούτο, λέω στον εαυτό μου, αν είχαμε πείνα θα πετούσαμε τα φλούδια; Πετάμε ένα σκουλικιασμένο αχλάδι, ένα μήλο, άν ήτανε κατοχή, αν ήτανε πείνα θα πετούσαμε το σκουλικιασμένο; Μάς ειδοποιεί η Αγία Γραφή, να θυμόσαστε την πείνα. Και ακόμη, διότι λέγει ο σοφός Σειράχ, «ἀπὸ πρωΐθεν ἕως ἑσπέρας μεταβάλλει καιρός, καὶ πάντα ἐστὶ ταχινὰ ἔναντι Κυρίου.». 18, 26. Από το πρωί μέχρι το βράδυ αλλάζει ο καιρός, έτσι και μπροστά στον Θεό αλλάζει και η Ιστορία. Είναι τροχός. Σήμερα τρώμε. Αύριο;
Και τέλος η ελεημοσύνη.
«ὅλην τὴν ἡμέραν ἐλεεῖ καὶ δανείζει ὁ δίκαιος, καὶ τὸ σπέρμα αὐτοῦ εἰς εὐλογίαν ἔσται.» (Ψαλμ. 36, 26) Είδα λέγει, τόν ελεήμονα, λέγει το Ψαλτήρι, από το πρωί μέχρι το βράδυ να ελεεί. Καί δέν τόν είδα ποτέ να πεινάση. Ούτε αυτός ούτε τα παιδιά του. Όταν ελεούμε αγαπητοί μου, όταν ελεούμε, έχομε ελπίδα να ελεηθούμε από τον Θεό. Καί ναί μέν θα υποφέρουμε μαζί μέ τόν λαό πού θα πεινά, αλλά δέν θά πεθάνουμε. Αν αυτά τα πράγματα τά χουμε κατά νού, τότε ερευνώντας και μελετώντας και κατανοώντας το βιβλίο της Αποκ. πέρνομε ανάλογη στάση. Και καταρτιζόμεθα και αναμένομε και περιμένομε. Τότε έχομε την ελπίδα να μείνωμε στο θέλημα του Κυρίου καί νά μήν φθάσωμε σ' αυτό το κατάντημα στο οποίο θα μεταβληθούν οι άνθρωποι που θάχουν αποστατήσει από τον Θεό.
Αυτά γι' απόψε.
29η ομιλία στην κατηγορία « Ἱερά Ἀποκάλυψις ».
►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἱερά Ἀποκάλυψις " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/kainh-diauhkh/iera-apokalycis
↕️
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/blog-post_80.html?m=1
🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ἱερά Ἀποκάλυψις».🔻
https://drive.google.com/file/d/1A9Q7I5lLBiBm6AUhfYsXAdHckIBgYe7j/view?usp=drivesdk
🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς «Ἱερά Ἀποκάλυψις».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%CE%99%CE%B5%CF%81%CE%AC%20%CE%91%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B9%CF%82.?m=1
🔹Επιμέλεια κειμένου : "Αθανάσιος Άμβωνας".
💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1
🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk
__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0
Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0
📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0
📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0
__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share
Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk
†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.
