χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν.

†.«Καί εἰσελθών ὁ ἄγγελος πρός αὐτήν εἶπε∙ χαῖρε, κεχαριτωμένη∙ ὁ Κύριος μετά σοῦ∙ εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξίν».
   Το κέντρον της ιστορίας αγαπητοί μας της ανθρωπότητος αλλά και απάσης της κτιστής ορατής και αοράτου δημιουργίας, είναι το μυστήριον της Ενανθρωπήσεως του Υιού του Θεού. Και το έργον αυτό το υπηρέτησε μία γυναίκα. Η Υπεραγία Θεοτόκος. Το ύψος της είναι ασύλληπτο. Όσο ασύλληπτο είναι το μυστήριο που υπηρέτησε η ίδια.
   Αλλά μπορούμε όμως να ψηλαφίσωμε από το μέγα αυτό μυστήριο, για να μπορέσωμε να αντιληφθούμε την σοφία, την αγάπη και την δύναμη του Θεού. Όταν ο αρχάγγελος Γαβριήλ ενεφανίσθη προ της Υπεραγίας Θεοτόκου, της είπε έναν χαιρετισμό. Της είπε «Χαῖρε, κεχαριτωμένη∙ ὁ Κύριος μετά σοῦ∙ εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξίν». Κάθε λόγος του αρχαγγέλου Γαβριήλ είναι και μια αποκάλυψη του προσώπου της Υπεραγίας Θεοτόκου. Όταν της είπε «Χαῖρε», που θα πει «νά ἔχης χαρά», επειδή ο Θεός είπε στην Εύα ότι με λύπες θα έκανε τα παιδιά της, και ότι η αποστροφή της θα ήταν προς τον άνδρα της, και θα απετάσσετο εις τον άνδρα της, επειδή ακριβώς έδειξε μία ανυπακοή εις το θέλημα του Θεού, γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο, αυτό θα προκαλούσε λύπη εις την Εύα, ήταν ο καρπός της αταξίας της. Γι’ αυτό το λόγο τώρα αίρεται αυτή η κατάσταση της λύπης. Διότι έχομε πια την καινούρια Εύα, η οποία δέχεται τη χαρά. Και η χαρά αυτή της καινούριας Εύας, λύπη την λύπη της παλιάς Εύας.
   Πράγματι η Υπεραγία Θεοτόκος είναι η νέα Εύα και είναι το προΐμιο της δικής μας σωτηρίας. Και το προΐμιο αυτό ήταν πολύ κοντά. Γιατί προς της Υπεραγίας Θεοτόκου υπήρξε ένα άλλο προΐμιο. Ήταν ο Νώε. Δύο φορές η ανθρωπότητα απειλήθηκε να εξαφανισθή. Την μια φορά και σαν αμαρτία αλλά και βιολογικά. Όταν επήλθε ο κατακλυσμός. Και την δεύτερη φορά από τον κατακλυσμόν της αμαρτίας. Στις δύο αυτές περιπτώσεις, υπήρξαν, όπως σας εξήγησα, δύο προΐμια σωτηρίας. Όταν ο Λάμεχ εγέννησε τον Νώε, είπε τα εξής προφητικά λόγια, παρ’ ότι ο Λάμεχ ήτο ένας αμαρτωλός άνθρωπος. «Οὗτος (εἶπε γιά τόν γιό του τόν Νῶε) διαναπαύση ἡμᾶς ἀπό τῶν ἔργων ἡμῶν καί ἀπό τῶν λυπῶν τῶν χειρῶν ἡμῶν καί ἀπό τῆς γῆς, ἧς κατηράσατο Κύριος ὁ Θεός.»
Αυτός, λέγει, θα μας αναπαύση από τις λύπες μας, από τα έργα των χεριών μας, από την καταραμένη γη, που ο Θεός κατηράσθη εξ αιτίας μας. Αυτός θα μας αναπαύση.
   Αν έπρεπε να πάρωμε κατά γράμμα τα πράγματα, θα βλέπαμε ότι εξεπληρώθη από την ανάποδη αυτό. Διότι όλη η ανθρωπότητα κατεστράφη εις τον τότε κατακλυσμόν. Και σώθηκε μόνον ο Νώε. Τι είδους λοιπόν ανάπαυση θα μπορούσε να έχη η ανθρωπότητα; Αλλά δεν ήτο εκεί η ανάπαυση. Ήταν προφητικός και βαθύς και απώτατος ο λόγος. Διότι όλη εκείνη η γενεά, που ημάρτησε απέναντι στον Θεό, εξαφανίσθη; Ασφαλώς κατήλθε στον Άδη. Και εκεί εις τον Άδη, ασφαλώς δεν θα ήτο σε πλεονεκτική κατάσταση. Αλλά εφόσον θα διεσώζετο στο πρόσωπο του Νώε το ανθρώπινο γένος, θα έφθανε να έλθη ο Μεσσίας, δηλ. ο Υιός Θεού ως άνθρωπος, πού; Θα κατήρχετο εις τον Άδη και εκεί θα ανέστανε τους απ’ αιώνος κεκοιμημένους. Αυτός είναι ο προφητικός λόγος του Λάμεχ. «Καί θά μᾶς ἀναπαύση, λέγει, αὐτός». Θα μας αναπαύση εκεί εις τον Άδην, διότι εκεί θα έλθη ο Μεσσίας. Αλλά υπάρχει και η περαιτέρω ανάπαυση, που θα επήρχετο με το δεύτερο προΐμιο, την Υπεραγία Θεοτόκον. Η οποία θα έφερε τον Μεσσία εις τον κόσμον, τον Υιόν του Θεού, ο οποίος όχι μόνο θα κατήρχετο εις τον Άδη και θα καθιστούσε τον Άδη τόπον αναπαύσεως, αλλά και θα ανέσταινε τους νεκρούς. Και θα εισήγαγε τους κεκοιμημένους, αφού θα έπαιρναν ξανά το ανθρώπινο σώμα τους, μέσα εις την βασιλεία την δική Του.
   Συνεπώς ο Νώε αποτελεί το πρώτον προΐμιον της σωτηρίας μας. Και η Υπεραγία Θεοτόκος αποτελεί το δεύτερον προΐμιον της σωτηρίας μας.
   «Χαῖρε Κεχαριτωμένη» της λέγει ο αρχάγγελος Γαβριήλ. Την αποκαλεί «Κεχαριτωμένη». Κεχαριτωμένη είναι του χαριτώνω, που θα πη κάνω τον άλλον από χάριτες, γεμάτον από χάριτες, Και πράγματι η Υπεραγία Θεοτόκος αγαπητοί μου ήτο πλήρης χαρίτων, γεμάτη από χάριτες. Πώς αυτή κατόρθωσε να επιτύχη να γίνη ένα σκεύος εκλογής, πολύ πέρα από του να θεωρηθή σκεύος εκλογής όπως ο Παύλος. Στον Ανανία ο Χριστός είπε ότι αυτός θα είναι για μένα σκεύος εκλογής. Η Υπεραγία Θεοτόκος ξεπέρασε κάθε δημιούργημα προηγούμενό της, σύγχρονό της και επόμενό της. Ούτε υπήρξε ούτε θα υπάρξη ποτέ ως την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Γιατί ; Πώς τόσο ύψος; Και για να μην πη κανείς ότι ένα τέτοιο ύψος το καταφέρνει μόνον ένας που απομακρύνεται από τον κόσμον, θα σας απαντούσα: η Υπεραγία Θεοτόκος έμενε εις τον κόσμον. Και έμενε εις μίαν κωμόπολιν, σ’ ένα χωριό, την Ναζαρέτ η οποία ήτο κακοηθεστάτη. Την μαρτυρία την έχομε από την ίδια την Αγία Γραφή, όταν αργότερα θα υπάρξη ένας διάλογος ανάμεσα στον Φίλιππο και στον Ναθαναήλ, και ο Φίλιππος θα ισχυρίζεται ότι βρήκαμε τον Μεσσία τον από Ναζαρέτ, θα πη ο Ναθαναήλ… «μπορεῖ νά βγῆ τίποτε καλό ἀπό Ναζαρέτ»; Ήταν λοιπόν μία κακοήθης πόλις, αμαρτωλή, εγκληματική ακόμα. Θυμηθήτε όταν ο Κύριος μίλησε στην συναγωγή της Ναζαρέτ, που τον πήραν, τον άρπαξαν για να τον γκρεμίσουν από την κατωφέρεια του βουνού που ήταν κτισμένο το χωριό μας. Ήσαν κακοηθέστατοι άνθρωποι. Εις αυτόν τον χώρον η Υπεραγία Θεοτόκος εμεγάλωσε. Κι’ όχι μόνο μέσα στον κόσμον και σ’ ένα κακοήθες περιβάλλον αλλά ήτο και αρραβωνισμένη, ήτο μεμνηστευμένη. Ας το ακούσουν εκείνοι που θα έλεγαν… πως κανείς μπορεί να επιτύχη αρετήν, καθαρότητα, μέσα εις τον χώρον της μνηστείας. Να η Υπεραγία Θεοτόκος. Δεν ήτο λοιπόν κάπου απομονωμένη. Θέλετε ακόμα περισσότερο; Η ηλικία της ήτο κάπου 15 ετών όταν εδέχθη το μήνυμα του αγγέλου. Θέλετε κάτι ακόμη; Εγνώριζε την ανθρωπίνη πορεία και τα έργα της. Όταν της είπε ο άγγελος ότι θα γεννήση υιόν, εκείνη είπε: «Πῶς θά μοῦ γίνη αὐτό ἀφοῦ δέν γνωρίζω ἄνδρα;» Δηλ. ακόμη δεν έχω παντρευτή. Είναι γνώστρια όλης της πορείας της εγγάμου γυναικός. Τίποτε απ’ όλα αυτά, ούτε η γνώσις της βιολογικής πορείας της γυναικός, ούτε ο χώρος ο αμαρτωλός που έμενε εκεί, το περιβάλλον του χωριού, ούτε ο χώρος της μνηστείας μπορούσαν να την μολύνουν. Δεν υπήρχε τίποτα που μπορούσε να την μολύνη. Λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ότι: «Ἦτο ἡ Θεοτόκος βίος πανάμωμος, ζωή πάναγνη, άρνηση κάθε κακίας, ἄσκηση ὅλων τῶν ἀρετῶν, ψυχή ἀπό τό φῶς καθαρότερη, σῶμα ἐντελῶς πνευματικό, (ὄχι ἄυλο, ἀλλά διεπόμενον ἀπό τό Πνεῦμα τό Ἅγιον) λαμπρότερ ἀπό τόν ἥλιο, ἀπό τόν οὐρανό καθαρότερος, πού δέν δειλιάζει ἐμπρός σέ κανένα ὕψος, πού ξεπερνᾶ ἀκόμη καί τά φτερά τῶν ἀγγέλων, θεῖος ἔρως, πού ἀπερρόφησε καί ἀφομίωσε κάθε άλλη ἐπιθυμία τῆς ψυχῆς, κτῆμα τοῦ Θεοῦ, ἕνωση μέ τόν Θεό, πού δέν χωράει σέ καμμιά ἀνθρώπινη σκέψη.» Αυτά γράφει σ’ ένα εγκώμιό του ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς για την Υπεραγία Θεοτόκο.
   Αλλά συνεχίζει ο άγγελος και λέγει: «Χαίρε, Κεχαριτωμένη∙ ὁ Κύριος μετά σοῦ∙» ο Κύριος είναι μαζί σου. Τί θα πη ὁ Κύριος μετά σοῦ;» Κατά λέξη θα πη: ο Θεός μέσα σε σένα. Πράγματι, εφόσον είχε τον Θεό μέσα της, ήτο θεωμένη. Ω αυτό το μέγα κατόρθωμα για τον άνθρωπο, να είναι θεωμένος! Να είναι δηλ. το δοχείον που θα δέχεται αυτήν την ενεργό παρουσία του Θεού. Ήτο πράγματι κατοικητήριο ασύλληπτο του Θεού. Ήτο αληθινός θρόνος του Θεού, επί του οποίου θρόνου επανεπαύετο όντως ο Θεός. Γι’αυτό το λόγο έγινε και Θεοτόκος. Είναι το κατ’εξοχήν πλάσμα, το μοναδικό εις την Ιστορία, που ηνώθη άμεσα με τον Θεό.
   Προσέξτε αυτό το σημείο. Είναι γνωστό ότι ο Θεός κοινωνεί μετά της δημιουργίας Του δια των ακτίστων ενεργειών Του. Πώς δηλ. ὁ Θεός, το απόλυτο Πνεύμα, έρχεται σε μια επαφή με τη δημιουργία την υλική; Με ποιό τρόπο; Αυτό είναι κάτι που πολύ απησχόλησε τους Θεολόγους. Πάρα πολύ απησχόλησε. Και διαμάχες δημιούργησε. Και ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, που εκφράζει το Ορθόδοξον πνεύμα της Εκκλησίας μας, και όλων των Πατέρων της Εκκλησίας μας, έδωσε την απάντηση, ότι ο Θεός κοινωνεί μετά της κτιστής δημιουργίας με τις ενέργειές Του. Όταν λέμε ότι εγώ βλέπω τον Θεό ή θα δω τον Θεό, ή τώρα ή στην Βασιλεία Του ή οπουδήποτε, τί θα πη «βλέπω τόν Θεό»; Μου λέγει η Αγία Γραφή, -καταλαβαίνετε, ζωτικότατο θέμα- ότι Θεόν ουδείς πώποτε εώρακε, ουδείς ποτέ έχει δει τον Θεό. Πώς λοιπόν θα δω τον Θεό; Τί θα είναι αυτό που θα δώ; Αφού κανείς δεν μπορεί να δει τον Θεό. Υπάρχουν στον Θεό τρία πράγματα. Είναι η ουσία του Θεού, είναι οι υποστάσεις του Θεού και είναι και οι ενέργειες του Θεού. Η ουσία του Θεού είναι η ενδοτάτη. Μετά είναι τα πρόσωπα του Θεού τα τρία. Ο Πατήρ, ο Υιός, και το Άγιο Πνεύμα. Και μετά είναι οι ενέργειες του Θεού. Ο Θεός κοινωνεί δια των ενεργειών Του με την κτιστή δημιουργία. Δηλ. οι ενέργειες είναι εκείνες που ερχόμενες σε επαφή με μένα, λέγω ότι έχω Θεοφανία. Και πράγματι είναι Θεοφανία χωρίς να υπάρχει η ορατότητα της ουσίας, γιατί οι ενέργειες του Θεού είναι άκτιστες. Δηλ. θεότης! Έτσι, ο Θεός, κοινωνεί όπως σας είπα, δια των ακτίστων ενεργειών του. Στην Υπεραγία Θεοτόκο ενήργησε άκτιστος ενέργεια, ώστε να γίνη η ενανθρώπιση; Εδώ είναι το μυστήριο το ακατανόητο, το ακατάληπτο, το μέγιστο μυστήριο, το ανείπωτο μυστήριο, το μοναδικό και μη επαναλαμβανόμενο, ότι αυτή η θεότητα ηνώθη μετά της ανθρωπίνης φύσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου!! Είναι ασύλληπτο! Αφού ο Θεός κοινωνεί μόνον δια των ενεργειών Του, εδώ δεν υπάρχουν στο μέσον οι ενέργειες∙ γι’ αυτό ο Χριστός ήτο όλος, δηλ. ο Λόγος του Θεού ήτο όλος εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον! Και δεν επυρπολήθη η Υπεραγία Θεοτόκος. Και δεν επυρπολήθη ολόκληρη η δημιουργία. Είναι ασύλληπτο! Γι’ αυτό και έχομε την υποστατικήν ένωσιν στον Ιησούν Χριστόν. Έχομε την θεία και την ανθρώπινη φύση κάτω από ένα πρόσωπο. Το πρόσωπο του Θεού Λόγου. Ένα είναι το πρόσωπο. Δεν είναι δύο. Είναι ένα. Και είναι αλήθεια μυστήριο ακατανόητο πώς έγινε αυτή η ένωσις, η αδιαχώριστη πια ένωση μέσα εις τους αιώνας των αιώνων, Θεού, κτιστού και δημιουργίας κτιστής. Αυτή η ανάκραση. Ασύλληπτο. Αυτό, σας ξαναλέγω, το μυστήριο, υπηρέτησε η Υπεραγία Θεοτόκος. Αυτό σημαίνει όταν της είπε ο άγγελος «ὁ Κύριος μετά σοῦ». Έχει βάθος δυσθεώρητο αυτό το «ὁ Κύριος μετά σοῦ». Όταν λέμε εμείς σ’ έναν άνθρωπο «ὁ Κύριος μαζί σου» είναι σχεικό. Δηλ. να έχης την ευλογία του Θεού, να έχης τη χάρη του Θεού, να ἔχης άκτιστες ενέργειες του Θεού. Αλλά εδώ «ὁ Κύριος μετά σοῦ» είναι όλο το βάθος του μυστηρίου, όπως τόσην ώρα σας έχω εξηγήσει.
   «Χαίρε, Κεχαριτωμένη∙ ὁ Κύριος μετά σοῦ∙ εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξίν.» Είσαι ευλογημένη συ, ανάμεσα στις γυναίκες. Ποιές γυναίκες; Όλες εκείνες που προϋπήρχαν σου. Όλες οι σύγχρονες με σένα. Και όλες εκείνες που ποτέ θα ζήσουν επάνω εις την γη. Είσαι ανάμεσά τους η εξαιρετέα. Είσαι η ευλογημένη ανάμεσα σε όλες τις γυναίκες. Γιατί την αποκαλεί «εὐλογημένη»; Διότι η Εύα εδέχθη κατάρα. Και τώρα αίρεται η κατάρα αυτή, και η νέα Εύα επειδή στάθηκε σώφρων, γι’ αυτό το λόγο είναι ευλογημένη.
   Προσέξτε ένα σημείο. Ήτο πανενάρετος η Υπεραγία Θεοτόκος. Αλλά υπέστη όμως μία δοκιμασία. Είναι ανάλογη με την δοκιμασία της Εύας. Όταν ο διάβολος είπε στην Εύα ότι εάν δοκιμάσετε από τον καρπόν του δένδρου τούτου, της γνώσεως πονηρού και αγαθού, θα ανοίξουν τα μάτια σας, και θα είσαστε σαν Θεοί, δεν θα έχετε ανάγκη πια από τον Θεό, θα έχετε μια αυτονομία, μία απόλυτη ελευθερία, δεν θα πεθάνετε, η Εύα πολλές φορές είχε δει το δένδρο με τον καρπό… όταν άκουσε τα λόγια αυτά, της ισοθεΐας, μέσα της εγέμισε από μία υπερηφάνεια. «Ὥστε ἔχω τήν δυνατότητα νά φθάσω ἐκεῖ;» Τότε έβλεπε τον καρπόν του δένδρου, και τότε της φάνηκε πολύ ωραίος Πρώτα δεν ήταν ωραίος; Μια μικρή παρένθεση: Δεν είναι συμβολικά τα πράγματα. Και πολύ παραπάνω, δεν αναφέρεται στο γενετήσιο. Το λέγω γιατί πολλοί έχουν μια πολύ περίεργη αντίληψη. Δεν έχει καμμιά σχέση μ’ αυτά τα πράγματα. Είδε τον καρπόν πολύ ωραίον. Ήταν καρπός. Ό,τι ήταν σ’ ένα δένδρο∙ ήταν καρπός. Δεν είχε ούτε δηλητήριο μέσα, ούτε τίποτε. Το θέμα ήταν στην εντολήν, στην υπακοή. Και τότε άπλωσε το χέρι της και εδοκίμασε. Γιατί εδοκίμασε; Γιατί κατελήφθη από την υπερηφάνεια της ισοθεΐας. Τώρα έρχεται ο άγγελος εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον και της λέγει ότι θα γεννήση τον Υιόν του Θεού. «Πῶς θά μοῦ γίνη, λέει, αὐτό;» «Θά σέ ἐπισκιάση τό Πνεῦμα τό Ἅγιον καί θά γίνη αυτό τό μυστήριο». Η Υπεραγία Θεοτόκος δεν εγέμισε από την υπερηφάνεια της ισοθεΐας. Και να φανταστήτε ότι μετά την λατρευτικήν προσκύνησιν της Αγίας Τριάδος, το π ρώτο κτίσμα που δέχεται τιμητικήν προσκύνησιν, είναι η Υπεραγία Θεοτόκος. Είναι μετά την Αγίαν Τριάδαν. Με την διάκριση ότι τον Θεόν προσκυνούμε λατρευτικά, την Υπεραγίαν Θεοτόκον προσκυνούμε τιμητικά. Αλλά είναι το πρώτο κτίσμα μετά την Αγία Τριάδα. Θα μπορούσε η Υπεραγία Θεοτόκος να έλεγε «πώ πώ τιμή, τί καταπληκτικό εἶναι αὐτό!» Εάν το έλεγε, εάν εγέμιζε η ψυχή της απ’ αυτό το αίσθημα της ισοθεΐας, θα έπεφτε αγαπητοί μου, όπως και η παλιά προμήτορά της, η Εύα. Βλέπετε το μεγάλο θέμα της αρετής της; Βλέπετε το βάθος της ταπεινώσεώς της; Δεν μπορούμε να το προσμετρήσωμε αυτό. Δεν μπορούμε ούτε στην Εύα να το προσμετρήσουμε, τί ένοιωσε η Εύα, ούτε εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Η Εύα υψώθηκε από υπερηφάνεια. Η Υπεραγία Θεοτόκος ταπεινώθηκε πολύ χαμηλά, και το εξέφρασε μ’ ἐκεῖνο που εἶπε «Περίεργο, σέ μένα αὐτά ὅλα; Ὡστόσο, ἄν λές ὅτι ἔτσι τά πράγματα θά ὑπηρετηθοῦν, ἐγώ δέν ἔχω ἀντίρρηση. ἰδού ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου» Είναι πραγματικά καταπληκτικό. Έτσι η Υπεραγία Θεοτόκος είναι η ευλογημένη. Και είναι το προΐμιον πάσης ευλογίας αληθούς και αιωνίου ευλογίας. Επειδή η Υπεραγία Θεοτόκος εδέχθηκε την ευλογία, και την πήρε αυτή την απόλυτη ευλογία, οι πνευματικοί της απόγονοι, στα έσχατα της Ιστορίας «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου, κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν». Γιατί θα κληρονομήσουν την ητοιμασμένην βασιλείαν; Διότι είναι ευλογημένοι. Και γιατί είναι ευλογημένοι ὅλοι αυτοί οι μυριάδες των μυριάδων των αγίων; Γιατί έχουν γενάρχη ευλογίας όχι τον Αβραάμ αλλά την Υπεραγίαν Θεοτόκον! Είμεθα λοιπόν οι ευλογημένοι και θα εισέλθωμε εις τον ευλογημένον παράδεισον, την ευλογημένη βασιλεία του Θεού. Διότι εκείνη επήρε την ευλογία. Η Υπεραγία Θεοτόκος.
   Ω αγαπητοί, αλήθεια, όπως το αντιλαμβάνεσθε, οφείλομε πολλές χάριτες εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Κι’ όπως σας είπα, μετά τον Άγιον Τριαδικόν Θεόν, εκείνη πρέπει να την αγαπούμε, να την δοξάζωμε και να την ευχαριστούμε.

28η ομιλία στην κατηγορία « Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας " Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον " εδώ ↓.
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omilies-eis-thn-ueotokon
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40q2nQUztSMBV9bwJSxpjwda

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://drive.google.com/file/d/16Yb2_qZgVX32iDOetdRsifuOIC0ZTA0B/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ojFLuKMecGTVkBDEN_YP2E

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B5%CF%82%20%CE%B5%E1%BC%B0%CF%82%20%CF%84%E1%BD%B4%CE%BD%20%E1%BD%99%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CE%BD%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CE%BD.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Εἰς τόν Εὐαγγελισμόν τῆς Θεοτόκου.

†.Σήμερα η Εκκλησία μας αγαπητοί εορτάζει εορτήν μεγάλην και πανήγυριν λαμπράν. Εορτάζει τον ερχομό της επάνω εις την γην. Η Εκκλησία που ήτο εις τους ουρανούς έρχεται εις την γην. Έρχεται το μήνυμα ότι εγκαθιδρύεται επί της γης. Γι’αυτό και η εορτή αυτή λέγεται Ευαγγελισμός. Χαρούμενο μήνυμα, όχι απλώς προς την Θεοτόκον αλλά προς άπασαν την ορατήν κτίσιν. Η Θεοτόκος αντιπροσωπεύει άπασαν την ορατήν κτίσιν και τους ανθρώπους, γι’ αυτό και προς αυτήν ο Ευαγγελισμός.

   Καθώς διαβάζομε το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο και αισθανόμεθα εκείνους τους λόγους που είπε ο αρχάγγελος Γαβριήλ προς την Θεοτόκον, αισθανόμεθα ένα δέος∙ τόσο προς εκείνη που ελέχθησαν οι λόγοι του Ευαγγελισμού, όσον και προς το περιεχόμενο του Ευαγγελισμού. Και εισελθών ο αρχάγγελος Γαβριήλ προς την Θεοτόκον, προς την Μαρία, η οποία ευρίσκετο εις την Ναζαρέτ της Γαλιλαίας είπεν προς αυτήν: «Χαῖρε κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά σοῦ. Εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξί...» Χαίρε σύ πού είσαι η γεμάτη από χάριτας, ο Κύριος μαζί σου. Ευλογημένη συ που είσαι ανάμεσα σε όλες τις γυναίκες.
   Αν θα έπρεπε να μείνωμε μόνο εις αυτόν τον χαιρετισμόν του αρχαγγέλου, αγαπητοί έχομε μια αποκάλυψη. Χαίρε κεχαριτωμένη, συ που είσαι γεμάτη από χάριτας. Να έχης χαρά. Εσύ, που εκοσμίθης από τον Θεόν, και με την δική σου δούλεψη έγινες αυτό που έγινες. Γι’ αυτό έρχεται ο Θεός να σου βάλη ένα στέφανο∙ πάνω σε κείνα τα οποία εσύ απέκτησες. Να σου βάλη μία κορωνίδα. Και η κορωνίδα όλων των αρετών σου και όλων των προνομίων σου και όλων των χαρίτων σου, είναι αυτό∙ θα είναι Θεοτόκος. Γιατί πράγματι εάν θα έπρεπε να πούμε ότι η Υπεραγία Θεοτόκος είναι γεμάτη από αγνότητα, είναι γεμάτη από υπομονή, είναι γεμάτη από πίστη προς τον Θεόν ή ό,τι άλλο από όλο το περιεχόμενο των αρετών, καμμία από τις αρετές αυτές δεν μπορεί να πάθει αξία ύμνου πολλού, όσο εκείνο π ου της έβαλε ο Θεός πάνω εις αυτάς τας αρετάς. Κι αυτό δεν είναι παρά η ιδιότητά της να σταθή Θεοτόκος. Είναι ο υψηλότερος τίτλος που ποτέ εδόθη σε λογικόν πλάσμα, μέσα εις τον αόρατον και ορατόν κόσμον. Είναι ο προσφυέστερος και ο βαθύτερος χαρακτηρισμός που ποτέ εδόθη. Θεοτόκος! Το όνομα Θεοτόκος, δεν εξαντλεί οπωσδήποτε την αντιαιρετικήν ανάπτυξιν του όρου της λέξεως, όταν η 4η Οικουμενική Σύνοδος απέδωκε εις την Θεοτόκον τον τίτλον αυτόν. Είναι κάτι πολύ πέρα, πολύ βαθύ, πολύ υψηλό, είναι υψηλότερο των ουρανών, είναι βαθύτερον πάσης της κτίσεως, είναι πλατύτερον κι’ απ’ αυτούς τους αγγέλους, τους αρχαγγέλους, τα χερουβίμ και τα Σεραφίμ.
   Γιατί άραγε ο τίτλος αυτός είναι τόσο βαθύς και τόσο μεγάλος; Ο άγγελος είπε εις την Θεοτόκον ότι θα γεννήση υιόν, τον Υιόν του Θεού, αλλά ενώ της αναλύει της Θεοτόκου το τι θα συμβή, η περίληψη των λόγων του αρχαγγέλου είναι αυτή «ὁ
Κύριος μετά σοῦ.» Πολλές φορές λέμε σε κάποιον άνθρωπο όταν θα ταξιδέψη ή θα αναλάβη μια εργασία «ὁ Κύριος μετά σοῦ» ο Κύριος μαζί σου. Αυτό τί σημαίνει; Σημαίνει, ο Θεός να είναι βοήθειά σου, ο Θεός να είναι προστασία σου, ο Θεός να μην σε εγκαταλείψη. Αλλά όταν ο άγγγελος είπε εις την Θεοτόκον «ὁ Κύριος μετά σοῦ», δεν είχε καθόλου την έννοιαν αυτήν. Αλλά είχε οντολογική διάσταση. Ο Κύριος θα είναι μαζί σου. Ήτοι, θα σκηνώση μέσα σε σένα. Δεν θα είναι απλώς η αόρατος επιστασία, δεν θα είναι η προστασία, δεν θα είναι η αγάπη του, αλλά θα είναι ο Κύριος όντως μαζί σου. Αυτός το «ὅντως μαζί σου», θα είναι μέσα στα σπλάχνα σου, σκηνωμένος αυτός ο Θεός, είναι κάτι που δεν μπορεί να το χωρέση ανθρώπινο μυαλό. Ακριβώς αυτή η έκφραση «ὁ Κύριος μετά σοῦ» θα μπορούσε να αποδοθή, όπως απέδωσε ορθώς η Εκκλησία ότι η Μαρία είναι Θεοτόκος. Ασύλληπτο. Ασύλληπτος ο ρεαλισμός όχι μόνο της εκφράσεως αλλά του γεγονότος. Είναι κάτι που ποτέ δεν μπόρεσε ανθρώπινο μυαλό να συλλάβη. Πώς ακριβώς θα μπορούσε ο Θεός να κατέβη μέσα στην κτίσιν και να ενωθή με αυτήν.

   Λέμε, -γιατί, ας μου επιτραπή, λίγες σκέψεις μόνο να πούμε στα λόγια του αρχαγγέλου- λέμε ότι ήρθε μήνυμα εις τους ποιμένας ότι ήλθε η σωτηρία. Λέμε ότι ο Θεός έδωσε υπόσχεση εις την Εύα ότι θα στείλη σωτήρα. Κι έτσι για μας ο Ιησούς Χριστός, που ήλθε εις τον κόσμον, ήλθε σαν σωτήρας. Αυτό λέμε. Αγαπητοί μου, κι αν ακόμη δεν αμάρταναν οι άνθρωποι, δεν αμάρτανε ο Αδάμ και η Εύα, πάλι ο Υιός του Θεού θα ήρχετο να γίνη άνθρωπος. Συνεπώς δεν ήρθε ο Χριστός, δεν έγινε ο Υιός του Θεού άνθρωπος για να μας σώση αλλά η σωτηρία την οποία μας δίνει, είναι η αφορμή για να γίνη εκείνο που θα εγίνετο εάν δεν υπήρχε και αυτή ακόμα η αφορμή της πτώσεως των ανθρώπων. Να έρθη αυτός ο Υιός του Θεού και να ντυθή την δημιουργία του. Λέγει ο Απ. Παύλος ότι αυτό είναι το σεσιγημένο μυστήριο χρόνοις αιωνίοις. Είναι το μυστήριο εκείνο το οποίο ήτο σεσιγημένον, άγνωστον, απόρρητον, όχι μόνο από την ιστορία των ανθρώπων αλλά και από τους αγγέλους.
   Και ποιό ήτο αυτό το σεσιγημένο μυστήριο; Λέμε «ἡ ἐνανθρώπιση.» Αλλά το μυαλό μας πάει στο θέμα της σωτηρίας. Δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι η προαιώνιος βουλή του Θεού να ενωθή μετά της κτιστής του δημιουργίας. Και έτσι να αγκαλιάση κατά έναν οντολογικόν τρόπον παν ό,τι ο Θεός εδημιούργησε. Και να είναι παν ό,τι εδημιούργησε μέσα στην αγάπη του Θεού, μια άφατη αγάπη και σε μια άφατη μακαριότητα.
   Βρίσκομε αντίστοιχα χωρία εις την Αγία Γραφή. Λέει το βιβλίο των Παροιμιών: «Κύριος έκτισέ με...» Το λέγει αυτό η Σοφία η ενυπόστατος, που είναι ο Θεός Λόγος. Και το λέγει εν όψει της ενανθρώπισής της, η ενυπόστατος Σοφία. «Κύριος έκτισέ με ἀρχήν ὁδόν αὐτοῦ εἰς ἔργα αὐτοῦ.» Είναι εκείνο που εσκανδάλισε τόν Ἄρειον και οι Πατέρες βάλθηκαν να του αποδείξουν ότι αυτό το «ἔκτισέ με» καλώς ετέθη. Ενώ ο Άρειος παρεξηγώντας τα πράγματα, θεωρεί την ενυπόστατον Σοφία, τον Θεόν Λόγον, ότι είναι κτίσμα. Λέει, να, «ἔκτισέ με» Ὄχι, αναφέρεται εις εκείνο το οποίο θα προσελάμβανε η θεία Σοφία κάποιο καιρό. Γι’ αυτό λέγει το βιβλίο των Παροιμιών στο αυτό κεφάλαιο «πρό τοῦ αἰῶνος ἐθεμελίωσέ με.» Πριν γίνη ο χρόνος με εθεμελίωσε . Τί ακριβώς εθεμελίωσε; Την ανθρωπίνη μου φύση. Και ο Απόστολος θα πη στους Κολοσσαείς: «ὅς ἐστιν εἰκών τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως» Πρωτότοκος δια την θείαν φύσιν. Το «πάσης κτίσεως» δια την κτιστήν φύσιν. Δηλ. ότι ο Θεός Λόγος ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: «οὐκοῦν καί ἡ ἀπαρχῆς παραγωγή τοῦ ἀνθρώπου δι’αυτόν τόν Χριστόν κατ’εἰκόνα πλασθέντος τοῦ Θεοῦ ἵνα δυνηθεῖ ποτέ χωρίσας τό ἀρχέτυπον.» Αποκαλυπτικόν αυτό του αγίου Γρηγορίου. Τί έγινε ο Χριστός; Τί έγινε ο Υιός του Θεού; Άνθρωπος. Από πού πήρε το σχήμα; Τινός υιός είναι; Υιός Δαβίδ, υιός Αδάμ. Όπως μάλιστα λέγει ο Λουκάς υιός Δαβίδ υιός Αδάμ. Όχι ο Υιός και Λόγος του Θεού δεν επήρε το σχήμα του Αδάμ. Ο Αδάμ πήρε το σχήμα του μέλλοντος να ενανθρωπήση Υιού του Θεού. Συνεπώς το ανθρώπινο σχήμα –εδώ είναι το μεγαλιώδες- είναι το αρχέτυπον, όπως λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Και βάσει αυτού του αρχετύπου, άλλο ότι είναι χρονικά μεθύστερον, δημιουργείται ο Αδάμ. Ώστε εν χρόνω και μετά τον Αδάμ επήρε την ανθρωπίνη φύση ως εικόνα του Αδάμ ο Χριστός, αλλ’αυτό δεν εμποδίζει, εφόσον είναι μεθύστερον, από του να είναι αρχέτυπον. Και να είναι ο Αδάμ η εικόνα του Χριστού. Πράγματι, ο Αδάμ είναι εικόνα του Χριστού. Και ο Χριστός εικόνα του Θεού! Αυτό είναι καταπληκτικόν.
   Αλλά ακόμη, όταν ο Θεός Λόγος παίρνει την ανθρώπινη φύση, ήτοι προσλαμβάνει πάσαν την κτιστήν δημιουργίαν∙ διότι ο άνθρωπος είναι το αποκορύφωμα της κτιστής ορατής δημιουργίας. Μάλιστα πλουσιότερος από τους αγγέλους, διότι οι άγγελοι είναι μόνο πνεύμα ενώ ο άνθρωπος είναι και πνεύμα και ύλη. Παν ό,τι εδημιούργησε ο Θεός. Ο άνθρωπος είναι μία μικρογραφία του παντός∙ παν ό,τι βγήκε από τα χέρια του Θεού, από πλευράς ουσίας, είναι ο άνθρωπος! Ο Θεός έκανε δύο ουσίες. Έξω από τον εαυτό του. Την υλικήν ουσίαν και την πνευματικήν ουσίαν. Ο άνθρωπος είναι και υλική ουσία και πνευματική ουσία. Είναι η συνισταμένη πάσης της δημιουργίας ο άνθρωπος. Καταπληκτικόν πλάσμα ο άνθρωπος για να ντυθή και να περιβληθή ολόκληρη τη δημιουργία του. Σ’αυτήν όμως την περιβολή η κτιστή δημιουργία δεν είναι κάτι όπως θα λέγαμε η χελώνα παίρνει το καβούκι της και το καβούκι παραμένει ένα νεκρό πράγμα. Αλλά μπαίνει κάτω από το πρόσωπο του Θεού Λόγου η κτιστή δημιουργία. Και έχομε… τι έχομε; Έχομε υποστατικήν ένωσιν! Ήτοι, όταν προσλαμβάνει την κτίσιν ο Υιός του Θεού, δεν υπάρχει κάποιο δίπλα πρόσωπον του κτιστού κόσμου. Αλλ’ είναι το πρόσωπο του Θεού. Ένα και αναλλοίωτο. Αυτό θα πη υποστατική ένωση. Ένα το πρόσωπο, Του Θεού Λόγου. Δύο οι φύσης Του. Η θεία και η ανθρώπινη ή γενικά η κτιστή. Αυτό ακριβώς το μυστήριον το σεσιγημένον, το καταπληκτικόν, το απόρρητον, το ασύλληπτον μυστήριον, υπηρέτησε η Θεοτόκος. Να γιατί αγαπητοί μου ο τίτλος «Θεοτόκος» είναι ο υψιλότερος τίτλος. Πέρα από κάθε αρετή που θα μπορή να εργαστή ο άνθρωπος.

   Αλλά ας δούμε και κάτι άλλο. Το μυστήριον της Ενανθρωπήσεως έγινε μόνον από την σάρκα της Θεοτόκου. Γιατί; Διότι η Θεοτόκος εστάθηκε η αγία. Αυτό που θα της πη ο άγγελος, ότι, «Χαίρε κεχαριτωμένη» Συ η οποία είσαι πλήρη χαρίτων συ η εν γυναιξί ευλογημένη. Συ που έχεις μία ξεχωριστή ευλογία ανάμεσα στις γυναίκες. Δηλ. η Θεοτόκος τί είναι ακριβώς; Είναι… ακούστε τί είναι, προσέξτε τί είναι, η Θεοτόκος, για ν’ αντιληφθούμε γιατί είναι πλατυτέρα των ουρανών και υψηλοτέρα αυτών, η Θεοτόκος. Γιατί έγιναν τ’ αστέρια; Γιατί έγιναν οι άγγελοι; Για να θαυμάσουν όταν ο Θεός θα έκανε τ’ αστέρια. «Ἤνεσάν με ἄγγελοι ὅτε ἀστέρες ἐγεννήθησαν». Ώστε οι άγγελοι έγιναν για να θαυμάσουν και να δοξάσουν τον Θεόν, που έκανε τ’ αστέρια, το σύμπαν. Βεβαίως δεν έγιναν οι άγγελοι για να γίνουν συνδημιουργοί του Θεού. Ουδείς άγγελος μετέχει στην δημιουργίαν, ούτε τόσο δα. Οι άγγελοι είναι μόνον θεαταί της δημιουργίας. Θαυμασταί και δοξολογούντε. Γιατί έγιναν τ’ αστέρια, ο ήλιος και η σελήνη; Γιατί έγινε η γη. Όσο κι αν μοιάζει αυτο υπερβολικό. Και γιατί έγινε η γή; Για να γίνουν τα επί της γης. Τα φυτά, τα ζώα, οι ομορφιές της δημιουργίας πάνω στη γη. Και γιατί έγιναν αυτά, τα ζώα και τα φυτά; Τα ποτάμια και η θάλασσα και όλα τα ωραία της γης; Δια τον άνθρωπον! Και διατί έγινε ο άνθρωπος; Για να προωθηθή εις το άκρον άωτον ένα πρόσωπον. Κι’ αυτό το πρόσωπον η Θεοτόκος! Αν θέλετε λίγο να κατέβω πιο πίσω. Και γιατί έγινε ο άνθρωπος; Για να γίνουν οι λαοί. Και γιατί έγιναν οι λαοί; Για να γίνη ο Ισραήλ. Ο Αβραάμ, που θα φέρη έναν λαό. Και γιατί ο λαός αυτός; Για να φέρη μια φυλή. Τον Ιούδα. Και γιατί αυτή η φυλή; Για να φέρη τον Δαβίδ. Και ο Δαβίδ να φέρη την Θεοτόκον. Όλα συγκλίνουν, από τους απέραντους ωκεανούς των ουρανών και των αγγέλων, σ’ ένα πρόσωπο. Εις την Θεοτόκον! Τι μεγάλο πράγμα! Τι καταπληκτικό πράγμα! Δεν είναι έκφραση ποιητική, όταν η Εκκλησία μας αγαπητοί μου λέξη δια την Θεοτόκον ότι είναι η πλατυτέρα των ουρανών.

   Αλλά και κάτι ακόμη. Η Θεοτόκος λέγει εις τον άγγελον, όταν της είπε «ἰδοῦ συλλήψει ἐν γαστρί καί τέξει υἱόν», «πῶς ἕσται μοι τοῦτο ἐπεί ἄνδρα οὐ γινώσκω;» Πώς θα γίνη αυτό αφού δεν γνωρίζω ακόμη άνδρα; Δεν υπήρχε ανάγκη να εγίνετο φυσική η γέννηση του Χριστού, του Μεσσίου, του Σωτήρα, του Υιού του Θεού, που θα προσελάμβανε την ανθρώπινη φύση. Διατί δεν υπήρχε λόγος; Βέβαια θα μπορούσαμε να πούμε ότι η παρθενία της Θεοτόκου, που εγέννησε ως παρθένος είναι ένα σημείο. Και σαν τέτοιο μας παραδίδεται από την Αγία Γραφή. Όταν ο Ησαΐας λέγει εις τον ευσεβή Εζεκία, τον βασιλέα, «αἰτησον σημεῖον» ζήτησε σημείο, είτε εις τον ουρανόν, είτε εις την γην∙ και θα το δώση ο Κύριος. Σημείον, που είναι κάτι πιο πολύ από το θαύμα το σημείον. Ο Εζεκίας δεν ζήτησε. Τον επέπληξε ο Ησαΐας. Είναι μια ιστορία… δεν είναι της ώρας. Και τότε λέγει «ἐσύ δέν ζητᾶς ἀλλά θά δώση ὁ Θεός σημεῖον∙ ἰδού ἡ παρθένος ἐν γαστρί ἔξει. Καί τέξεται υἱόν και καλέσουσι τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ». Να, η παρθένος θα γεννήση υιόν∙ και θα καλέσουν το όνομά του… «μαζί μας ὁ Θεός.» Δηλ. αυτός θα είναι ο Θεός. Άρα αυτή η παρθένος θα είναι Θεοτόκος. Αλλά τότε, θα ήταν ένα σημάδι για ποιόν; Ένα σημάδι για ποιόν; Ένα σημάδι ότι πράγματι αυτός που εγεννήθη είναι ο Υιός του Θεού.
   Αλλά ερωτώ. Το σημάδι αυτό ετέθη υπό ελέγχου; Απλώς ετέθη εις την Ιστορίαν. Το είπε ο προφήτης 800 χρόνια προ Χριστού, και ετέθη στα Ευαγγέλια. Η Θεοτόκος το είπε πουθενά; Ούτε εις τον Ιωσήφ. Το μυστήριό της. Ούτε εις τον Ιωσήφ τον μνηστήρα της. Το είπε πουθενά καθ’ όλην την ζωήν του Κυρίου Ιησού επί της γης; Πουθενά ποτέ. Πότε το είπε; Όταν ανελήφθη ο Κύριος, ο υιός της, εις τους ουρανούς. Και το καταγράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Πού τα τεκμήρια, για να πούμε «ὦ Μαρία, ποῦ ἡ παρθενία σου;» Γιατί; Πού; Πώς; Δεν είναι τεκμήριον χειροπιαστόν. Όπως είναι η Ανάσταση του Χριστού τεκμήριον χειροπιαστόν. Άρα σημαίνει ότι είναι σημείον αλλά όχι προς έλεγχον. Αλλού πέφτει το βάρος Το γιατί η Θεοτόκος ήτο παρθένος. Πού πέφτει το βάρος; Το βάρος πέφτει εις το εξής: Γιατί ο άνθρωπος έγινε άρρεν και θήλυ; Και η γυναίκα είναι άνθρωπος. Και ο άνδρας είναι άνθρωπος. Αλλά γιατί έγινε ο άνθρωπος άρρεν και θήλυ; Έγινε προειδότος του Θεού την πτώσιν και τον θάνατον. Θα έπεφταν οι άνθρωποι, θα έπεφτε ο άνθρωπος. Και πέφτοντας θα εισηγέτο ο θάνατος Και συνεπώς η φθορά. Άρα και η καταστροφή του έργου του Θεού. Για να μην καταστραφή το έργον του Θεού, εξ’ αιτίας της πτώσεως και του εισαγομένου θανάτου, τον οποίον θάνατον δεν έκανε ο Θεός, δημιουργεί τον άνθρωπον υπό την μορφήν των δύο φύλλων. Και επειδή μάλιστα και η κτίσις θα εδέχετο τον θάνατο εξ αιτίας των ανθρώπων, και αυτή να μην εξαφανισθή, και αυτή η ζώσα κτίσις δέχεται το σχήμα «ἄρρεν-θῆλυ.» Και εις τα ζώα και εις τα φυτά. Για να μην εξαφανισθούν. Αλλά τότε η έννοια του σπέρματος είναι προϊόν της πτώσεως των ανθρώπων! Αλλά Εκείνος που θα εγεννάτο, θα ήτο ο αληθής Αδάμ, ο Ιησούς Χριστός. Και δεν θα ήτο το πρόσωπον της πτώσεως, για να χρειαστή να γεννηθή εκ σπέρματος. Γι’ αυτό εγεννήθη εκ παρθένου. Είναι το σημείον της αιωνίου ζωής. Το σημείον της μη πτώσεως. Το σημείον ότι εκείνο που ο Θεός κάνει, μένει όχι μόνο σαν γένος αλλά και σαν είδος και σαν πρόσωπο. Γι’ αυτό εγεννήθη εκ παρθένου ο Υιός και Λόγος του Θεού. Δεν είχε ανάγκη του σπέρματος. Το σπέρμα είναι σημείον πτώσεως. Τίποτε άλλο.

   Αγαπητοί, ό,τι να πη κανείς για την Θεοτόκον, είναι τόσο μεγάλο. Υπηρέτησε αυτό το μυστήριον της Ἐνανθρωπήσεως του Θεού Λόγου. Αλλ’ υπηρέτησε και κάτι άλλο. Την ανακεφαλαίωση των πάντων. Κι αφού είναι ανακεφαλαίωση των πάντων η Θεοτόκος, με όλα εκείνα τα οποία φέρει, είναι το μεγάλο κεφάλαιο της σωτηρίας μας, όπως ψάλλει και η Εκκλησία μας. . «Σήμερον, όπως λέγει, της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον.» Γιατί η Θεοτόκος είναι η ανακεφαλαίωσις; Ο Χριστός είναι η ανακεφαλαίωση των πάντων. Αλλά και η Θεοτόκος είναι η ανακεφαλαίωσις των
πάντων. Τί θα πει ανακεφαλαίωσις; Θα πη αποκατάσταση. Αποκατάσταση εκ της φθοράς εις τα ην αφθαρσίαν. Εκ του θανάτου εις την αθανασίαν. Εκ της αμαρτίας εις την αγνότητα, εκ της γης εις τον ουρανόν. Αυτό είναι η ανακεφαλαίωση των πάντων. Και το μυστήριον της ανακεφαλαιώσεως το υπηρέτησε πάλι η Θεοτόκος.
   Θα πω κάτι που κι άλλες φορές το έχω πει. Αγαπητοί, κάποτε, αποκτώντας αυτήν την θεολογικήν συνείδησιν της Θεοτόκου, ν’ αρχίσωμε να την αγαπάμε. Να μην την αγαπάμε όπως πολλοί την αγαπούν συναισθηματικά. Λέμε «ἡ μητέρα τοῦ Χριστοῦ μας», επειδή είναι γυναίκα και δημιουργεί πάντοτε μία στοργή. Επειδή είναι η μητέρα που πόνεσε. Και οι μητέρες βλέπουν προς την Θεοτόκον, ότι η Θεοτόκος είναι εκείνη που θα τις προστατεύση, η πονεμένη μάννα. Όλα είναι ωραία, όλα είναι καλά, όλα είναι αληθή αυτά που λέω, είναι αληθή. Αλλά δεν μπορεί να είναι όμως η μεγάλη έκταση του θέματος. Δεν μπορεί να είναι. Το μεγάλο θέμα είναι να δούμε εις το πρόσωπον της Θεοτόκου τον φορέα του σεσιγμένου μυστηρίου και την αποκάλυψή του. Να δούμε εις το πρόσωπον της Θεοτόκου την ανακεφαλαίωση των πάντων. Να δούμε εκείνο το ασύλληπτον, ότι είναι Θεοτόκος! Τότε δεν θα την αγαπήσωμε συναισθηματικά αλλά θεολογικά. Τότε η Θεοτόκος για μας, μετά τον Ιησούν Χριστόν, θα είναι το παν! Η Θεοτόκος! Είτε το καταλαβαίνει ο λαός μας ο ορθόδοξος είτε δεν το καταλαβαίνει, είτε το διαισθάνεται, τιμά ιδιαιτέρως την Θεοτόκον. Διότι της αξίζει. Είναι η Θεοτόκος!!

4η ομιλία στην κατηγορία « Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας " Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον " εδώ ↓.
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omilies-eis-thn-ueotokon
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40q2nQUztSMBV9bwJSxpjwda

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://drive.google.com/file/d/16Yb2_qZgVX32iDOetdRsifuOIC0ZTA0B/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ojFLuKMecGTVkBDEN_YP2E

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B5%CF%82%20%CE%B5%E1%BC%B0%CF%82%20%CF%84%E1%BD%B4%CE%BD%20%E1%BD%99%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CE%BD%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CE%BD.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον.

†.Σύνοδον εορτών αγαπητοί μου σήμερα έχομε. Είναι ημέρα Κυριακή, ημέρα του Κυρίου. Είναι η ημέρα κατά την οποία η Εκκλησία υψώνει τον Τίμιον Σταυρόν προς προσκύνησιν εκείνους οι οποίοι τρέχουν τον αγώνα τον καλόν, και τους προβάλλει τον Τίμιον Σταυρόν δια να ενισχυθούν εις τον αγώνα των αυτόν. Σήμερα η Εκκλησία μας γιορτάζει και το μέγα μήνυμα της σωτηρίας των ανθρώπων, ότι ο Θεός γίνεται άνθρωπος. Αλλά και σήμερα η πατρίδα μας γιορτάζει τα νικητήρια και την ελευθερία της από μία δουλεία  400 ετών. Ποια εορτή να διαλέξη κανείς και ποιά να προβάλλη;
   Αλλά ας μείνωμε αγαπητοί μου σ’ εκείνο το κεντρικώτατο και παγκόσμιο γεγονός. Το γεγονός του μηνύματος αλλά και της πραγματώσεως ότι ο Θεός μεθ’ ημών. Εμμανουήλ. Ο Θεός μαζί μας. Ότι ο Θεός γίνεται άνθρωπος. Εκείνος που οι προφήται μέσα εις τους ιαώνας προεφήτευσαν. Εκείνον που οι τελετουργικοί τύποι ποικιλοτρόπως έδειξαν. Εκείνον που η Ιστορία με τα γεγονότα της οδήγει, ήλθε. Κι’ όπως λέγει κι΄ ο Απ. Παύλος «ὃτε ἦλθε τό πλήρωμα του χρόνου…». Αυτό το πλήρωμα του χρόνου, αυτό το γέμισμα του χρόνου, το σημείο εκείνο που ο Θεός κρίνει, έρχεται. Εκείνος ο οποίος εστάθη το εσφαγμένο αρνίον προ καταβολής κόσμου. Ο Υιός και Λόγος του Θεού έρχεται να πάρη ανθρώπίνη φύση και να συναναστραφή μετά των ανθρώπων. Και να μείνη συναναστρεφόμενος μετά των ανθρώπων εις τους αιώνας των αιώνων, εις τον άληκτον αιώνα.
    Ήλθε λοιπόν το γεγονός. Το κεντρικώτατο, το παγκόσμιο αυτό γεγονός. «Ἐν δέ τῷ μηνί τῷ ἐκτῳ, μᾶς λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, ἀπεστάλη ὁ ἄγγελος Γαβριήλ ὑπό τοῦ Θεοῦ εἰς πόλιν τῆς Γαλιλαίας, ᾗ ὄνομα Ναζαρέτ, πρός παρθένον μεμνηστευμένην ἀνδρί, ᾧ ὀνομα Ἰωσήφ, ἐξοἴκον Δαυΐδ, καί τό ὄνομα τῆς παρθένου Μαρίαμ».
   Πότε, παρακαλώ, κατά τον μήνα έκτον;.Όταν η συγγενής της η Ελισάβετ ήδη διήνοιε τον έκτον μήνα της δικής της εγκυμοσύνης. Η γηραιά Ελισάβετ έφερε εις τα σπλάχνα της τον εκλεκτότερον γόνον που ποτέ εγέννησε γυναίκα, μέσα στην παγκόσμια Ιστορία, τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Κατά τον 6ον λοιπόν μήνα κυοφορίας της Ελισάβετ, έρχεται ο αυτός άγγελος Γαβριήλ, σταλείς υπό του Θεού, να αναγγείλη σε μια παρθένο, η οποία μεμνηστευμένη στο πιο άσημο χωριό της Παλαιστίνης. Που η Παλαιστίνη ήταν η πιο άσημη γωνιά της γης. Ή αν θέλετε, η πιο άσημη γωνιά της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Εις την Ναζαρέτ. Και έρχεται να της πη το μεγάλο μήνυμα.
   «Καί εἰσελθών ὁ ἄγγελος πρός αὐτήν εἶπε∙ χαῖρε, κεχαριτωμένη∙ ὁ Κύριος μετά σοῦ∙».
   Λέγει ένας Εκκλησιαστικός συγγραφεύς, πολυμαθέστατος, ο 
Ωριγένης: «ἔψαξα, ἔψαξα, διάβασα, πουθενά δέν βρῆκα τέτοιον χαιρετισμόν νά δόθηκε ποτέ σέ ἄνθρωπο, καί ἰδίως σέ γυναίκα. “Χαῖρε κεχαριτωμένη∙ ὁ Κύριος μετά σοῦ”». Εκείνο το «χαῖρε» ἦταν όχι απλώς χαιρετισμός, αλλά αυτό που θα λέγαμε κατά κυριολεξίαν «νά ἔχης χαρά νά εἶσαι χαρούμενη Μαριάμ». Γιατί; «Γιατί ἐσύ εἶσαι ἡ Δευτέρα Εὒα. Κι’ἐκείνη ἐδέχθη τήν κατάρα ὄχι μόνο ἔν λύπαις νά γεννάει τά παιδιά της, ὄχι ἐν πόνοις, ἐν λύπαις, ἄλλο οἱ πόνοι καί ἄλλο αἱ λύπες, καί νά εἶναι κάτω ἀπό τήν ἀποστροφή τοῦ ἀνδρός της, δηλ. κάτω ἀπό τήν ὑποταγή τοῦ ἀνδρός, καί νά – οὕτως εἰπεῖν – δεσμεύεται ἡ ἐλευθερία της, πού κεφαλή της θά εἶναι ὁ ἄνδρας, ὄχι μέ τήν ἔννοια πού δίνει ἡ Κ.Δ. ἀλλά μέ μιά ἐντελῶς διαφορετική ἒννοια∙ πού ἔζησε τήν ἒννοια αὐτή ὁ ἀρχαῖος κόσμος, πού ἡ γυναίκα ἦταν δούλη τοῦ ἀνδρός. Τώρα ἐλύθη ἡ κατάρα. Ἐλύθη σέ σένα ἡ κατάρα. Καί ἦρθε ἡ εὐλογία. Γι’αὐτό, ἔχε χαρά. Ἐκείνη ἐν λύπη∙ ἐσύ ἐν χαρά. Ὧ Κεχαριτωμένη, ὧ ἐσύ πού εἶσαι κατά πλησμονή γεμάτη, ἀφάτως καί ἀνυπώτως γεμάτη ἀπό τίς δωρεές τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅσο κανείς ποτέ ἄνθρωπος δέν ἐπῆρε τέτοια πλησμονή καί τέτοια πληρότητα χαρίτων καί δωρεῶν ἐκ μέρους τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅσο κανείς ποτέ ἄνθρωπος δέν ἐπῆρε τέτοια πλησμονή καί τέτοια πληρότητα χαρίτων καί δωρεών ἐκ μέρους τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Σύ εἶσαι ἡ εὐλογημένη ἐν γυναιξί.
   Αὐτό τό “εὐλογημένη ἀνάμεσα στίς γυναῖκες”παίρνει μια ἐντελῶς ξεχωριστή διάσταση∙ γιατί εἶσαι ἡ ἐντελῶς ξεχωριστή ἀνάμεσα στίς γυναῖκες. Ἐσύ, πού δέν ἔχεις τό ὅμοιό σου. Σύ, πού διακρίνεσαι. Και διακρίνεσαι ὂχι μόνο ὡς πρός τάς συγχρόνους σου ἀλλά ὡς πρός τάς προγενεστέρας σου και τάς μεταγενεστέρας σου. Διότι οὒτε ὑπῆρξε, οὒτε ὑπάρχει, οὒτε θά ὑπάρξη σάν κι’ σένα χαριτωμένη καί εὐλογημένη ἀνάμεσα στίς γυναῖκες».  
   Ω εγκώμιο, αγαπητοί∙ εγκώμιο καταπληκτικό . Όχι από ανθρώπων εγκώμιο, αλλ’ υπ’ αυτού του Θεού εγκώμιον δια μέσου του αρχαγγέλου Γαβριήλ∙ Φυσικόν ήτο και επόμενον.
   Η Θεοτόκος, η παρθένος Μαριάμ, μόλις ήκουσε αυτό, ἐταράχθη. Και εσκέπτετο, από πού και έως πού αυτός ο χαιρετισμός; Και όπως λέγει ένας υμνογράφος, θέτει στο στόμα της Παναγίας, της Μαριάμ, τούτον τον λόγον: «Μήν μέ ἐξαπατήσεις ὃπως ἐξαπατήθηκε ἡ Εὔα. Σέ παρακαλῶ. Εἶναι τά λόγιά σου γνήσια; Εἶσαι γνήσιος; Μήπως ἀντί ἀγγέλου Θεοῦ ἔχω μπροστά μου τόν σατανᾶ; Μήν μέ ἐξαπατήσης. Διότι ἐξηπατήθη ἡ Εὔα, διότι ἐπεθύμησε τόν καρπόν, πού ὁ Θεός εἶπε “ὄχι”. Ἐγώ ὅμως δέν ἐπιθυμῶ νά ἐξαπατηθῶ». Είδατε παρακαλώ την προσοχή της Μαριάμ; Είδατε παρακαλώ; Είδατε την διάκρισή της; Εφοβήθη. «Ἀπό ποῦ καί ὡς ποῦ αὐτός ὁ χαιρετισμός; Διότι δέν ἐκφράζει μόνο τήν ταπείνωσή της. Ἐκφράζει καί τήν διάκρισή της. Ἐγώ; Νά δεχθῶ τέτοιον χαιρετισμό; Καί ποῖα εἶμαι ἐγώ; Καί ὕστερα, ἄν εἶναι κάτι, μήπως εἶναι πλάνη;» Αυτή είναι η διάκρισις που διέκρινε την Θεοτόκον, ένα από τα πολλά χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος που είχε η Μαριάμ. Αλλά θα της πη ο άγγελος: «Μή φοβοῦ. Γιατί βρῆκες χάρη. Καί νά, θά συλλάβης ἐν γαστρί, καί θά γεννήσης υἱόν, καί θά καλέσης τό ὄνομά του Ἰησοῦ».
   Εκείνο το «συλλήψῃ ἐν γαστρί», θέλει να τονίση κατά έναν ρεαλιστικόν τρόπον ότι δεν θα έλθη απλώς ο Μεσίας, ο Υιός του Θεού, αλλά θα έλθη πραγματικά σαρκούμενος. Διότι εκείνο το «συλλήψῃ ἐν γαστρί», σημαίνει ό,τι ρεαλιστικότερο θα μπορούσε να ειπωθή. Διότι πραγματικά θα συλλάβης εσύ εγκυμονούσα, και θα προσλάβη σάρκα, διότι θα κυοφορήσης και εν συνεχεία θα γεννήσεις. Παρακαλώ, υπογραμμίζω το σημείο αυτό. Το υπογραμμίζω διότι είναι ισχυρότατον σημείον ότι ο Υιός του Θεού έγινε πραγματικά άνθρωπος.
   Όλα λοιπόν αυτά κατά συσσώρευσιν, «συλλήψη ἐν γαστρί καί τέξῃ υἱόν» δηλ. θα συλλάβης, θα εγκυμονύσης και θα γεννήσης, αυτά εκφράζουν την αληθινή ενανθρώπιση του Θεού Λόγου.
   Και αυτός θα είναι υιός. Και θα τον ονομάσης Ιησούν. Που ελληνικά σημαίνει Σωτήρ. «Οὗτος ἔσται μέγας καί υἱός ὑψίστου κληθήσεται...» Αυτός θα σταθή μέγας, και θα κληθεί υιός υψίστου. Εννοείται κατά την ανθρωπίνη πάντοτε φύση. «Καί βασιλεύει ἐπί τόν οἶκον Ἰακώβ...» Και θα βασιλεύη στον οίκο Ιακώβ, δηλ. εις τους Εβραίους, «εἰς τούς αἰῶνας, (κατά τήν ἀνθρώπινη πάντοτε φύση) καί τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος». Και της βασιλείας του δεν υπάρχει τέρμα. Ἀληκτος βασιλεία.
   «Εἶπε δέ Μαριάμ πρός τόν ἄγγελον∙ πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεί ἄνδρα οὐ γινώσκω;» Πώς αυτό μπορεί να μου γίνη, αφού άνδρα δεν γνωρίζω; Ιδού πάλι παρακαλώ, παρά το εγκώμιο, παρά το ύψος της αγγελίας, η Θεοτόκος πάλι θα μείνη, όχι στον δισταγμό της, διότι η Θεοτόκος δεν ορθολογίζει, όπως ορθολόγισε έξι μήνες πιο μπροστά ο Ζαχαρίας∙ και του έδωσε ο ίδιος ο αρχάγγελος Γαβριήλ μία τιμωρία. Να μείνη άλαλος και κωφός. Η Μαρία δεν αρνείται, δεν ορθολογίζει, αλλά τί κάνει; Θέλει να μάθη πώς αυτό είναι. Διότι εκείνος, ο Ζαχαρίας, είχε προηγούμενά του. Διότι και η σάρα ήταν ηλικιωμένη γυναίκα και εγέννησε. Και η Άννα ήτο στείρα και εγέννησε. Όλοι αυτοί ήταν το «προηγούμενο» παρακαλώ της Ελισάβετ. Αλλά η Θεοτόκος είχε προηγούμενον; Ευρέθη ποτέ παρθένος να γεννήση; Πώς λοιπόν θα μπορούσε να γίνη αυτό; Όχι λοιπόν ότι δυσπιστεί αλλά θέλει να μάθη τι πρέπει να κάνη, πώς πρέπει να γίνη. Δηλ. τι εξαρτάται από αυτήν. Το αποδέχεται∙ αλλά και εξαρτάται από αυτήν.
   «Καί ἀποκριθείς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῇ. Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπί σε καί δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι∙» Μεγαλοιώδες αγαπητοί μου! «Θά ἔρθη σέ σένα τό Πνεύμα το Άγιον. Καί θά σέ σκιάση ἡ δύναμη τοῦ ὑψίστου». Συνεπώς άλλο ο Ύψιστος, ἀλλο η δύναμη του Υψίστου και άλλο το Πνεύμα το Άγιον. Και πράγματι. Ὁ Ὕψιστος εἶναι ὁ Πατήρ. Ἡ δύναμις τοῦ Ὑψίστου, ἡ δύναμις τοῦ Πατρός, εἶναι ὁ Υἱός. Καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιον εἶναι τό τρίτο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ήτοι θα έρθη αυτός προσωπικά, ο Άγιος Τριαδικός Θεός∙ θα έλθη, προσέξατέ το αυτό, θα έλθη. «Ἐπελεύσεται». Έρχομαι επί. Θα ἐλθη. Και τι άλλο ακόμη; «Ἐπισκιάσει». Θα σε επισκιάση. Θα ρθη από πάνω σου, θα σταθή μέσα σου. Συνεπώς είναι βουλή του Αγίου Τριαδικού Θεού η Εναθρώπηση του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος. Ακόμη και κάτι άλλο. Είναι και έργον του Αγίου Τριαδικού Θεού η ενανθρώπηση του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος. Και πράγματι, όπως κάποτε «εἶπεν ὁ Θεός καί ἐγένετο ὁ κόσμο, τό φῶς, ὁ οὐρανός, ὁ ἥλιος, ἡ ξηρά, τά φυτά, καί τά ζῶα», «ὁ Θεός εἶπεν καί Πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τῆς ἀβύσσου». Εκεί ενεργεί και ως βουλή και ως ενέργεια ο εις Άγιος Τριαδικός Θεός. Και ο Πατήρ και ο Υιός και το Πνεύμα το Άγιο. Διότι ο Πατήρ θέλει και ενεργεί, ο Υιός θέλει και ενεργεί, το Πνεύμα το Άγιον θέλει και ενεργεί. Ο ένας Θεός θέλει και ενεργεί. Ο Θεός «εἶπεν» λέγει. Εκείνο το «εἶπεν», αυτό είναι, είναι ο Λόγος, ο Θεός Λόγος, το δεύτερο πρόσωπον της Αγίας Τριάδος. Και το Πνεύμα που επεφέρεται επάνω της αβύσσου, είναι το Πνεύμα το Άγιον, που τρόπον τινά, σαν να θερμαίνει την δημιουργία, για να βγάλη από μέσα της την ζωή. Αλλά αυτή η δημιουργία, το σύμπαν ολόκληρο που γνωρίζομε, έπεσε, εφθάρη. Γιατί εισήλθε η αμαρτία. Και τώρα έρχεται πάλι ο άγιος Τριαδικός Θεός, να αναδημιουργήση την δημιουργία του ολόκληρη, να την ανακαινίση. Και η ανακαίνιση αυτή γίνεται όταν ο ίδιος, ο Άγιος τριαδικός Θεός αποφασίζει και ενεργεί, και μόνον το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ούτε λίγο ούτε πολύ, αυτό το απίθανον, αυτό το απίστευτο, αυτό που ανθρώπινη διάνοια ουδέποτε κατενόησε, ουδέποτε κατάλαβε, και ο διάβολος ουδέποτε εφαντάσθη, ποίον, ότι αυτός ο Θεός θα περιβληθή, το
δεύτερον πρόσωπον της Αγίας Τριάδος, θα περιβληθή την δημιουργία Του, διά να εμφανιστή στην δημιουργία Του. Και επειδή η αρίστη μορφή εκ της κτίσης, ορατής δημιουργίας είναι ο άνθρωπος, ο Υιός του Θεού γίνεται άνθρωπος! Και ήρθε εις την γην. Ήρθε, και τώρα αναγγέλλεται η στιγμή αυτή προς την Θεοτόκον.
   Εδώ υπάρχει όμως ένα λεπτό σημείο. Το λεπτό σημείο είναι: Θα αποδειχθή η Θεοτόκος; Διότι αγαπητοί μου η αποδοχή ή μη αποδοχή θα μπορούσε όχι βεβαίως να καταργήση αλλά να μεταθέση το σχέδιο του Θεού. Βεβαίως είναι γνωστή η ώρα της δευτέρας του Θεού παρουσίας, εις τον Θεόν. Αλλ’ αυτή είναι γνωστή όχι με την έννοια ότι ο Θεός ορίζει την ημέρα και λέγει «αὐτή θά εἶναι». Αλλά με την έννοια ότι απλώς είναι γνωστή. Τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι εξαρτάται η Δευτέρα του Χριστού παρουσία από την στάση που θα πάρουν οι άνθρωποι επί της γης. Έτσι κι εδώ. Είναι αμετάκλητος η απόφαση του Θεού να γίνη άνθρωπος. Αλλά πότε θα γίνη άνθρωπος; Αυτό εξαρτάται από το πρόσωπον προς τον οποίον αποτείνεται τώρα ο άγγελος. Και είναι η Θεοτόκος. Αλήθεια, με κομμένη ανάσα θα πρέπει η ανθρωπότητα, αν μπορούσε να είναι εις τα θεωρεία, θα λέγαμε ως εις θέατρον, και να παρακολουθή τον διάλογον. Αλλά έγινε τόσο μυστικά. Να παρακολουθεί τον διάλογον της Θεοτόκου μετά του αρχαγγέλου, αλήθεια, θα δεχθή το πρόσωπον αυτό ή θα απορρίψη; Γιατί ποιός ευρέθηκε στο ύψος της αγιότητος και αρετής όπως η Μαρία; Θα δεχθή ή θα απορρίψη; Κι αν απορρίψη, αλλοίμονο, ποιος ξέρει πόσοι αιώνες πάλι θα πρέπει να περιμένη η ανθρωπότητα, για να επισκεφθή πάλι ο Θεός ένα πρόσωπον που θα έχη φθάσει εις αγιότητα; Γιατί ο Θεός δεν έκανε την Θεοτόκον αγία. Η Θεοτόκος έγινε η ιδία αγία. Είχε αρετή. Και εφοίτησεν χάριτας και δωρεάς ένεκα της αρετής της και αγιότητός της.
   Και τι είπε η Θεοτόκος; Διότι έπρεπε να αναλάβη όλη την ευθύνην. Ποίαν ευθύνη; Όχι την ευθύνην της εγκυμοσύνης. Αστείο πράγμα. Ήτο μεμνηστευμένη. Θα έκανε παιδιά αργότερα, αν ζούσε, κατά φυσικόν τρόπο, με τον σύζυγό της. Αλλά τί ευθύνη; Την αγωγή; Αλλά ποία αγωγή; Θα υπήρχε θέμα αγωγής δια τον Ιησούν; Ποία ευθύνη; Την ευθύνη να μεγαλώση το παιδί; Αστείο πράγμα κι’ αυτό. Όλοι οι άνθρωποι μεγαλώνουν παιδιά. Ω, αγαπητοί! Ανέλαβε μίαν ευθύνην την οποία δεν ξέρω πόσοι άνθρωποι θα μπορούσαν να αναλάβουν. Διότι όταν της δίνεται το χαρούμενο αυτό μήνυμα, ταυτοχρόνως συνοδεύεται με ένα γεγονός. Αυτό που μάλιστα κατά περίεργη σύμπτωση γιορτάζομε σήμερα. Η μετοχή της εις το μυστήριον του Σταυρού! Αυτό ποιός δύναται να το αναλάβη; Μόνος ο Υιός το ανέλαβε. Και τί είπε; «Πάτερ μου, θα αναλάβω την ευθύνη του Σταυρού». Τώρα, κατά μυστικόν τρόπον, αναλαμβάνει και η Θεοτόκος, αυτόν τον Σταυρόν. Εάν σας έλεγαν ότι θα πρέπει να φέρετε σε πέρας μία αποστολή, αλλά θα περάσετε από σταυρό, θα την φέρατε εις πέρας; Αλλ’ η Θεοτόκος απήντησε: «Ἰδού ἡ δούλη Κυρίου∙ γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου» Να, είμαι η δούλη του Κυρίου∙ ας μου γίνη όπως το λες. Τί; Να εγκυμονήσω; Να συλλάβω; Να φέρω στον κόσμο τον Υιόν του Θεού; Ναι. Και κάτι περισσότερο. Και να φέρω και τον Σταυρόν. Και να μην νομισθή ότι φιλολογώ, σας λέγω εκείνο που είπε ο Συμεών 40 ημέρες αργότερα, μετά την γέννηση του Ιησού, «από τήν ψυχή σου, ρομφαία, σπαθί θά περάση, πού θά σέ κατακόψη». Είναι ακριβώς η μετοχή της εις το πάθος του Σταυρού. Δεν μετείχε μόνον ο Υιός της. Μετείχε και η ίδια. Κατά μυστικόν τρόπον! 
   Αγαπητοί, κατά παρόμοιο τρόπο, ο κάθε πιστός φέρει μέσα στην ψυχή του τον Ιησούν, που γεννάται, όταν ακούη τον λόγο του, τον λόγο του Ιησού και γεννιέται μέσ’ στην καρδιά όταν τον συλλαμβάνη, μια ξεχωριστή ακοή. Είναι η ακοή της ψυχής, που υπάρχει μια ιδιαιτέρα κατανόηση. Και τότε, συλλαμβανόμενος ο λόγος του Θεού, γεννιέται μέσ’ καρδιά, κι’ αρχίζει, όπως η εγκυμονούσα γυναίκα καταλαβαίνει μέσα στην κοιλιά της το παιδί που κυείται, που σκιρτά, που κλωτσά, έτσι και ο πιστός αρχίζει να καταλαβαίνη μέσ’ την καρδιά του τον συλληφθέντα και κυοφορούμενον Λόγον. Τον Υιόν του Θεού, τον Ιησούν Χριστόν. Αλλά ταυτόχρονα αναλαμβάνει και μία ευθύνη. Την μετοχή του εις τον σταυρόν. Ταυτοχρόνως. Αυτά τα δύο πράγματα, δεν χωρίζουν ποτέ. Για να φθάση ο άνθρωπος, ο πιστός, στην Ανάσταση. Και στην σωτηρία. Δεν υπάρχει η σωτηρία, παρά μόνο όταν περάσης από μια τέτοια κύηση και από έναν τέτοιο σταυρό. Αυτό ακριβώς απεδέχθη η Θεοτόκος, όταν αγαπητοί μου είπε «ἰδού η δούλη Κυρίου∙ γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου». Παγκόσμιο λοιπόν το γεγονός σήμερα αγαπητοί. Παγκόσμιο το γεγονός που γιορτάζει η Εκκλησία μας. Ας δοξάσωμε τον Θεόν μ’ όλη την δύναμη της ψυχής μας, που έφθασε, αν μπορούμε να το συλλάβωμε αυτό, και θα πρέπει πάντα να το μελετούμε διαρκῶς, που επήρε ο Θεός την μεγάλην, ούτως ειπείν, απόφαση να γίνη άνθρωπος. Να έρθη
ανάμεσά μας. Το συλλαμβάνομε το μέγεθός του. Είναι ακατανόητο. Είναι ασύλληπτο. Και όμως πραγματικό.
Ας προσπαθήσωμε αυτή την πραγματικότητα την αίτιον της μεγάλης μας χαράς και της λυτρώσεως, την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Εκείνη εστάθη η αιτία. Εκείνη, ο μεγάλος αίτιος. Ας την τιμήσωμε, ας την δοξάσωμε, κι όταν υμνούμε και δοξάζωμε την Θεοτόκον, ο ύμνος και η τιμή η δόξα προς αυτήν αντανακλά, εις αυτόν τον Άγιον Τριαδικόν Θεόν. Ο Θεός να σας ευλογή.

2α ομιλία στην κατηγορία « Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας " Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον " εδώ ↓.
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omilies-eis-thn-ueotokon
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40q2nQUztSMBV9bwJSxpjwda

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://drive.google.com/file/d/16Yb2_qZgVX32iDOetdRsifuOIC0ZTA0B/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ojFLuKMecGTVkBDEN_YP2E

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B5%CF%82%20%CE%B5%E1%BC%B0%CF%82%20%CF%84%E1%BD%B4%CE%BD%20%E1%BD%99%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CE%BD%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CE%BD.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Εἰς τό “Χαῖρε παλάτιον..„

†.Αναρίθμητες αγαπητοί μου παρομοιώσεις υπάρχουν μέσα εις την Αγίαν Γραφήν δια την Θεοτόκον, τις οποίες οι ιεροί υμνογράφοι αντλούν και εξορίσουν ως από λατομείον, δια να μας παρουσιάσουν μέσα εις τα αθάνατα ποιητικά τους έργα. Γι’ αυτό ο κανών της Θεοτόκου μας λέγει έναν ωραίον στίχον. «Χαῖρε πανάμωμε, τό παλάτιον τοῦ μόνου βασιλέως». Χαῖρε σύ πανάγνε Θεοτόκε, πού εἶσαι τό παλάτι τοῦ μοναδικοῦ βασιλιᾶ.

   Πράγματι αγαπητοί, ο Θεός δεν έχει κατάπαυσιν, δηλ. ο Θεός δεν αναπαύεται κάπου, ο Θεός δεν κατοικεῖ κάπου. Γι’αυτό λέγει ο πρωτομάρτυς Στέφανος, εις τας Πράξεις των Αποστόλων, που το παίρνει από τον Ησαΐα, «Ὁ οὐρανός μοι θρόνος, ἡ δε γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου. Ποῖον οἶκον οἰκοδομήσατέ μοι, λέγει Κύριος, ἤ τίς τόπος τῆς καταπαύσεώς μου»; Ο ουρανός είναι ο θρόνος και η γη εκεί που ακουμπούν τα πόδια μου. Ποιόν οίκο θα με οικοδομήσετε; Και ποιός είναι ο τόπος εκείνος στον οποίον δύναμαι εγώ να αναπαυθώ;

   Φυσικά, λέγοντας αυτά ο Θεός, και επαναλαμβάνοντας τους λόγους αυτούς του Ησαΐου ο πρωτομάρτυς Στέφανος, δεν εννοούσε ότι ο ναός είναι άχρηστος. Αλλά ήθελε να πει ότι ο Θεός δεν περιορίζεται μέσα εις έναν ναόν. Δεν είναι πεπερασμένος. Ο Θεός είναι άπειρος. Ο Θεός είναι τέλειος. Ακόμη και η εικόνα που χρησιμοποιεί ο Θεός δια του προφήτου, είναι ατελής. Διότι ούτε ο ουρανός είναι ο θρόνος του Θεού, ούτε η γη είναι το υποπόδιον των ποδών του. Γιατί ο Θεός είναι πανταχού παρών. Και συνεπώς είναι μια εικόνα για να δείξη ότι ο Θεός άπειρος. Και δεν δύναται πουθενά να καθήση, να σταθή, ή να αναπαυθή. Και ο Σολομών το λέγει αυτό κατά τα εγκαίνια του ναού που έκτισε εις τον Θεόν «…εἰ ὁ οὐρανός καί ὁ οὐρανός τοῦ οὐρανοῦ οὐκ ἀρκέσουσί σοι πλήν καί ὁ οἶκος οὗτος ὃν οἰκοδώμησα τῷ ὀνόματί σου»; Εάν, λέγει, ο ουρανός, και ο ουρανός του ουρανού, δεν είναι αρκετά, πώς είναι δυνατόν ποτέ να σταθούν αρκετά, αρκετός ο ναός, τον οποίον εγώ έχω οικοδομήσει σ' εσένα; Και’ όμως∙ τώρα ο Θεός καταπαύεται, αναπαύεται. Αναπαύεται εις αυτά τα σπλάχνα της Θεοτόκου. Ένεκα της υποστατικής ενώσεως του Θεού Λόγου. Κι άλλοτε σας εξήγησα τι σημαίνει ὑποστατική ένωση». Θα το επαναλάβω. Ένεκα της ενώσεως του Θεού Λόγου με την ανθρωπίνη φύση, χωρίς να είναι όμως δύο πρόσωπα. Αλλά να είναι ένα πρόσωπον. Υπόσταση και υποστατικός, θα πη πρόσωπον και προσωπικός. Υποστατική ένωσις θα πη προσωπική ένωση. Συνεπώς δεν έχομε δύο πρόσωπα αλλ’ έχομε ένα πρόσωπο. Εφόσον λοιπόν η ανθρώπινη φύση ήδη εγκαθίσταται εις τα σπλάχνα της Θεοτόκου, και αυτή η ανθρώπινη φύση είναι ηνωμένη με το θείον πρόσωπον, με το θείον δεύτερον πρόσωπον της Αγίας Τριάδος (αυτό θα πη υποστατική ένωσις») τότε ο Θεός, που δεν έχει κατάπαυσιν, ο Θεός τώρα έχει κατάπαυσιν! Ας μου επιτραπη να πω, αν ο Θεός έχει Ιστορία, που ο Θεός δεν έχει Ιστορία – η Ιστορία χαρακτηρίζει μόνο τα γεγονότα – αλλά αν μου επιτραπή να πω, αν ο Θεός έχει Ιστορία, είναι η πρώτη φορά στην Ιστορία του Θεού που έχει κατάπαυση. Ο Θεός ουδέποτε είχε κατάπαυση. Τώρα, δια πρώτην φοράν εις τα σπλάχνα της Θεοτόκου ο Θεός βρίσκει κατάπαυση. Δεν είχε βρει ούτε εις τους αγγέλους, ούτε εις καμμίαν κτίσην, ορατήν, και αόρατον δημιουργία. Παρά μόνο βρήκε εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Δεν μπορούμε να συλλάβωμε αγαπητοί μου λέγοντας αυτά. Και δείχνοντας το μέγεθος των πραγμάτων, να συλλάβωμε το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου. Δεν μπορούμε να το συλλάβωμε. Γι’ αυτό η Θεοτόκος λέγεται και πλατυτέρα των Ουρανών. Διότι εάν ούτε ο ουρανός και ούτε ο Ουρανός του Ουρανού δύνανται να γίνουν κατάπαυση και θρόνος και παλάτιον του Θεού, εάν η Θεοτόκος έγινε παλάτιον, κατοικητήριον του Θεού, επαναλαμβάνω, ένεκα της υποστατικής ενώσεως, τότε πράγματι η Θεοτόκος, όχι ψιλώ ονόματι, όχι εγκωμιαστικώ και φιλολογικώ λόγω, αλλά πραγματικά και αληθινά, η Θεοτόκος είναι πλατυτέρα των ουρανών. Απιθάνως και ασυλλήπτως πλατυτέρα των κτιστών – ας μου επιτραπή να πω – και ακτίστων Ουρανών.

   Αλλά μετά την κατ’ εξοχήν Θεοτόκον, η οποία έφερε αυτόν τον ενανθρωπήσαντα Θεόν Λόγον, κάθε πιστός αγαπητοί μου γίνεται ένας Θεοτόκος! Κάθε πιστός! Τούτο διότι έγινε άνθρωπος Θεοτόκος, η Παναγία η Μαρία. Έγινε Θεοτόκος, κι αφού ένας άνθρωπος έγινε Θεοτόκος, πας ανθρωπός δύναται να γίνη Θεοτόκος. Αλλά κάθε πιστός άνθρωπος δύναται να γίνη Θεοτόκος. Να συλλάβη, όπως λέγει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορήτης. Να συλλάβη μέσα του τον Θεόν Λόγον, να τον κυοφορήση και να τον γεννήση! Έτσι λοιπόν, κάθε πιστός, δύναται να γίνη, σε κάποια μικρογραφία της Υπεραγίας Θεοτόκου, ένας Θεοτόκος. Και συνεπώς να γίνη ένα παλάτιον του μόνου βασιλέως.Δεν είναι υπερβολή. Το είπε ο Κύριος ο ίδιος: «Ἐλευσόμεθα καί μονήν παρ’αὐτῷ ποιήσωμεν». Παρά τω πιστώ. Εις τον πιστόν. Θα έλθωμε, λέγει. Ποιός; Εγώ ο Υιός∙ διότι ένεκα της υποστατικής μου ενώσεως με την ανθρώπινη φύση, δύναμαι να εισέλθω σ’ έναν άνθρωπο, αλλά επειδή όμως είμαι ηνωμένος και με την θεία φύση, και η θεία μου φύση, το πρόσωπό μου είναι ηνωμένο μετά του ουρανίου Πατρός και του Αγίου Πνεύματος, συνεπῶς «ἐλευσόμεθα (θά ἒλθωμε) καί μονήν (κατοικία) παρ’αὐτῷ ποιήσωμεν». Θα κάνωμε εις αυτόν. Εις ποίον; Στον πιστόν. Να λοιπόν που και ο πιστός αγαπητοί μου, όχι μόνη η Θεοτόκος, αλλά εξ αιτίας της Θεοτόκου, κάθε πιστός γίνεται ένας Θεοτόκος και γίνεται ένα παλάτιον του μόνου βασιλέως.

   Θέλει όμως κάποιες προϋποθέσεις. Τις είπε ο Κύριος. Πρώτον. «Ἐάν τίς ἀγαπᾶ με». Ὃποιος μέ ἀγαπᾶ. Πολλάκις καί ἐπανειλημμένως ἒχομε πεῖ. Δέν εἶναι ἀρκετό νά πῆ κανένας «εἶμαι καλός χριστιανός». Εάν δεν αναπτύξη μιαν αγάπη προς το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Δέν είναι δυνατόν ποτέ,να γίνει κατοικητήριο του Ιησού Χριστού. Εάν αγαπώ τον Υιόν… «ἐμένα μέ ἀγαπᾶ ὁ Πατήρ» όπως λέγει ο ίδιος ο Ιησούς, «ὃποιος μέ ἀγαπᾶ, λέγει, τότε ὁ Πατήρ μου τόν ἀγαπᾶ», και ἔχομε μια σχέση αγάπης. Προσέξτε σας παρακαλώ το θέμα «ἀγαπῶ». Δεν είναι αφηρημένο. Δεν είναι ένας κενός λόγος. Αυτό το «ἀγαπῶ», το νοιώσατε; Αγαπήσατε ποτέ στη ζωή σας; Ό,τι δήποτε. Πρόσωπο ή πράγμα. Αγαπήσατε ποτέ στη ζωή σας; Νοιώσατε ποτέ, όταν αγαπήσατε, κανένα σκίρτημα; Αν αγαπήσατε και νοιώσατε ένα σκίρτημα, μια γεύση της αγάπης, επήρατε. Αυτό τώρα μεταφέρετέ το στο πρόσωπο του Θεού. Στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Όταν αναπτυχθεί αυτή η αγάπη, είναι το πρώτο βασικό στοιχείο και προϋπόθεση για να έρθη ο Θεός να κατοικήση μέσα μας. 

   Και το δεύτερο; «Τόν λόγον μου τηρήσει». «Ἐάν τίς ἀγαπᾶ με, τόν λόγον μου τηρήσει». Ποίον λόγον; Όλων των λόγων που είπε. Ολόκληρο το Ευαγγέλιο. Δεν μπορείς να αγαπάς και να μην τηρείς τον λόγον του. Δεν μπορείς να τηρής τον λόγον και να μην αγαπάς. Δεν είναι δυνατόν ποτέ. Εάν αγαπάς, τηρείς. Τηρείς εκείνα τα οποία είπε ο Χριστός. Ποία παρακαλώ; Ό,τι είναι γραμμένο μέσα στον λόγον του Θεού. Ό,τι ο Χριστός είπε στο Ευαγγέλιο. Δεν μπορείς να πης «αὐτό δέν τό ἐφαρμόζω, αὐτό δέν τό τηρῶ, αὐτό δέν μ’ἀρέσει, αὐτό τό βαρυέμαι». Άμα το λες αυτό, δεν αγαπάς τον Χριστόν. Κι άμα δεν αγαπάς τον Χριστόν δεν δύνασαι να γίνης ποτέ κατοικητήριον, παλάτιον του Χριστού.

   Και συνεχίζει ο ιερός υμνογράφος: «Χαῖρε θρόνε πύρινε τοῦ Παντοκράτορος». Χαίρε Σύ (προς την Θεοτόκον) που είσαι ο πύρινος θρόνος αυτού του Παντοκράτορος. Και πάλιν αγαπητοί, η Θεοτόκος μεταβάλλεται σε θρόνον του Υιού του Θεού, πάλιν, θα επαναλάβω, ένεκα της υποστατικής ενώσεως. Πάντοτε ένεκα της υποστατικής ενώσεως. Αυτόν τον θρόνον τον πύρινον, εις τον οποίον κάθεται Αυτός ο Θεός, τον είδε αγαπητοί μου εν οράματι ο προφήτης Δανιήλ. Και λέγη «ἐθεώρουν (ἒβλεπα) ἒως ὃτου θρόνοι ἐτέθησαν καί παλαιός τῶν ἡμερῶν ἐκάθητο καί το ἔνδυμα αὐτοῦ λευκός ὡς χιών καί ἡ θρίξ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ ὡσει ἓριον καθαρόν∙ ὁ θρόνος αὐτοῦ φλόξ πυρός, οἱ τροχοί αὐτοῦ πῦρ φλέγον». Έβλεπα, λέγει, έως ότου θρόνοι ετοποθετήθησαν∙ και ο παλαιός των ημερών, δηλ. ο άναρχος, ο πέρα από τον χρόνον, εκάθητο. Πού εκάθητο; Θα μας το πη λίγο πιο κάτω. Και το ένδυμά του είναι λευκό σαν το χιόνι και οι τρίχες της κεφαλής του λευκές σαν το καθαρό μαλλί. Ο θρόνος του είναι φλοξ πυρός, φλόγα πυρός. Και οι τροχοί του θρόνου επί των οποίων βρίσκεται ο θρόνος, πυρ φλέγον, φωτιά που καίει. Πράγματι, η Θεοτόκος μετεβλήθη σε πύρινον θρόνον, όπως την υμνογραφεί ο υμνογράφος. Και τούτο διότι εδέχθη η Θεοτόκος αυτό το πυρ της Θεότητος. Το δεύτερον πρόσωπον της Αγίας Τριάδος, χωρίς να καταναλωθεί. Γιατί; Γιατί ο Θεός είναι πυρ καταναλίσκον. Και η Θεοτόκος δεν κατηναλώθη, δεν κατεστράφη όταν ήρθε ο Υιός και Λόγος του Θεού και κατεσκήνωσεν σ’ αυτήν. Αλλά αντιθέτως έγινε πύρινος θρόνος και εκράτησε τον επ’ αυτού καθήμενον.

   Αλλά και εμείς αγαπητοί κατ’ αναλογίαν∙ δεν ξέρω αν το έχετε σκεφθεί, ό,τι λέγεται εις τον Ιησούν Χριστόν, λέγεται εις την Θεοτόκον. Και ό,τι λέγεται εις την Θεοτόκον, σε κάποιο μέτρο και σε κάποια αναλογία λέγεται και εις ημάς, τους πιστούς. Και ο κάθε πιστός δύναται να γίνη πύρινος θρόνος της θεότητος. Πώς δύναται να γίνη; Το λέει ο προφήτης Ησαΐας. Όταν, παρακαλῶ, παίρνει o άγγελος τον άνθρακα τον καιόμενον και τον τοποθετεί εις τα χείλη του προφήτου και του λέγει «ἒγινες καθαρός». Ποιός είναι αυτός ο καιόμενος, ο φλεγόμενος άνθραξ, ο πύρινος άνθραξ; Είναι το σώμα και το αίμα του Χριστού, η θεία Κοινωνία. Δηλ. αυτός ο Χριστός. Μην το ξεχνάτε. Η θεία Κοινωνία είναι ο ενυπόστατος Λόγος που ενηνθρώπισε, μην το ξεχνάτε αυτό. Υπάρχει υποστατική ένωση στην θεία Κοινωνία. Δεν είναι απλώς ο Ιησούς. Δεν είναι η ανθρώπινη σάρκα του Ιησού΄ Αλλά είναι η ανθρώπινη σάρκα του Ιησού ηνωμένη πάντοτε μετά του θείου Λόγου. Συνεπώς άμα κοινωνούμε αυτόν τον Θεόν Λόγον, ένεκα της υποστατικής του ενώσεως. Και γίνεται ο άνθρωπος, αφού παίρνει αυτόν τον άνθρακα τον καιόμενον, γίνεται και ο ίδιος πύρινος θρόνος. Καίεται; Ναι. Όχι. Δεν καίεται, όταν είναι πιστός και έχει τις προϋποθέσεις. Καίεται όταν με απιστία προσέλθει εις το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας. Τότε καίεται. Και πολλές φορές αγαπητοί μου έχει φανεί το θαύμα αυτό. Έχει φανεί. Άνθρωπος που κοινωνούν αναξίως, και η αναξιότης κυρίως ευρίσκεται εις την απιστίαν, βέβαια και στην ακάθαρτη ζωή, αλλά κυρίως εις την απιστίαν. Όταν κανείς προσέλθη «διακρινόμενος», όπως λέγει ο Απ. Παύλος, άπιστα προσέλθη να κοινωνήση, τότε ο Θεός δύναται να επιτρέψη, δεν το επιτρέπει πάντοτε, δύναται να επιτρέψη, μόλις κοινωνήση ο άνθρωπος, ν’ αρχίση να καίεται και να φωνάζη «καίομαι»! Πολλές φορές έχει συμβεί αυτό. Γιατί ο Θεός είναι πυρ καταναλίσκον. Αλλά αν δεν καίονται πάντες, δεν πρέπει να ξεχνούμε κάτι άλλο, στην εικόνα του πυρίνου θρόνου, ότι«ποταμός πυρός, λέγει ὁ προφήτης Δανιήλ, εἶλκεν ἒμπροσθεν αὐτοῦ». Ποταμός φωτιάς ἐσύρετο μπροστά από τον θρόνο. Κι’ αυτό παρακαλώ είναι το προΐμιον της κολάσεως! Έτσι ο πιστός δύναται να γίνη, κοινωνών το σώμα και το αίμα του Χριστού, δύναται να γίνη όπως η Θεοτόκος, πύρινος θρόνος. Αλλά δύναται όμως να σωριστή και σε στάχτη, εάν δεν προσέξη.

    Έτσι αγαπητοί μου, εάν ο κάθε πιστός δύναται να γίνη παλάτιον του μόνου βασιλέως και θρόνος πύρινος αυτού, τούτο οφείλεται στην Θεοτόκο. Εκείνη άνοιξε τον δρόμον. Εις αυτήν οφείλομε χάριτας. Εάν δεν ήτο η Θεοτόκος, εμείς θα μέναμε άμοιροι τέτοιων αξιωμάτων και τέτοιων κατορθωμάτων και τέτοιων πλεονεκτημάτων. Εκείνη επέτυχε, εμείς ακολουθούμε. Γι’ αυτό ας την τιμούμε. Γι’ αυτό ας την δοξάζωμε. Γι’ αυτό ας την μιμούμεθα.

1η ομιλία στην κατηγορία « Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας " Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον " εδώ ↓.
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omilies-eis-thn-ueotokon
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40q2nQUztSMBV9bwJSxpjwda

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://drive.google.com/file/d/16Yb2_qZgVX32iDOetdRsifuOIC0ZTA0B/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ojFLuKMecGTVkBDEN_YP2E

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B5%CF%82%20%CE%B5%E1%BC%B0%CF%82%20%CF%84%E1%BD%B4%CE%BD%20%E1%BD%99%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CE%BD%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CE%BD.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Γιατί ο γάμος να μήν είναι αμαρτία η δέ πορνεία να είναι αμαρτία;

†.Ίσως κάποιος πει “μα η πορνεία και ο γάμος, από πλευράς θέσης, πράξης, είναι το ίδιο πράγμα. Γιατί, λοιπόν, ο γάμος να μην είναι αμαρτία, ενώ η πορνεία να είναι αμαρτία;” Για ν’ απαντήσω σε κάτι, στο οποίο μερικοί, ακόμη, θέλουν να μένουν σε μία σεμνοτυφία ότι “ο πατήρ Αθανάσιος λέει τέτοια θέματα;”. Τα νήπια, αγαπητοί μου, είναι κατηχημένα σήμερα στην αμαρτία. Όταν έχετε την τηλεόραση στο σπίτι σας, τι νομίζετε; Είναι μεγάλος καθηγητής κ προαγωγός! Μαστρωπός των παιδιών!! Κ, αν ο ιεροκήρυκας στην εκκλησία μιλήσει καθαρά, αυτό είναι σκανδαλώδες; Όταν έχουμε την τηλεόραση, τα περιοδικά, τις φωτογραφίες, αυτήν την ίδια την κοινωνία, που, με κάθε τρόπο, προκαλεί, εκεί δεν πειραζόμαστε; Τι νομίζετε; Τα παιδιά είναι ξεβγαλμένα! Ξέρουν τη ζωή πιο καλά από τους μεγάλους! Ξέρουν την ανάποδη, όμως, φυσικά. Συνεπώς, οφείλουμε να μιλήσουμε. Κάθε άλλη στάση είναι σεμνοτυφία. Λέει ο Μέγας
Βασίλειος: “δεν επιθυμώ να μιλήσω απλώς με σεμνούς λόγους, αλλά σεμνούς να κάνω εκείνους, οι οποίοι με ακούνε.” . Όπως να κάνουμε τα κηρύγματά μας ωραιολογίες. Και πώς θα γίνουν ωραίοι κ σεμνοί; Θα γίνουν (ωραίοι κ σεμνοί), αν πληροφορηθούν την πραγματικότητα κ
είναι προσεκτικοί. Να έχουν πλήρη συνείδηση των πραγμάτων κ της κατάστασης.
   Τι είναι, λοιπόν, εκείνο που κάνει τον γάμο να μην είναι αμαρτία κ τι είν’ εκείνο που κάνει την πορνεία να είναι δεσμευμένη αμαρτία, αφού, από πλευράς πράξης, είναι το ίδιο πράγμα;
   Η απάντηση είναι η εξής: “Αμαρτία” τι θα πει; Αμαρτία, λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης είναι η ανομία, η παράβαση του νόμου. Όταν δεν υπάρχει ο νόμος, δεν υπάρχει αμαρτία. Κ τι είναι ο νόμος; Είναι εντολή τού Θεού. Όταν ο Θεός θέσει μιαν εντολή, η παράβασή της συνεπάγεται
αμαρτία. Άπαξ κ είπε ο Θεός “μόνον μέσα στον γάμο θα συνέλθεις”, σημαίνει ότι είναι μια εντολή. Αν γίνει έξω από την εντολή, αυτό λέγεται μετά ανομία ήτοι αμαρτία, δλδ παράβαση νόμου. Πού βρίσκεται, λοιπόν, η αμαρτία; Βρίσκεται όχι στην ίδια την πράξη αλλά στην παράβαση του νόμου τού Θεού. Εκεί βρίσκεται η διαφορά πορνείας κ γάμου.
   Αλλά, βέβαια, όταν ο Θεός λέει κάτι, αυτό μη νομίσουμε ότι στέκεται ολότελα έξω από τη φύση. Η φύση είναι Έργο τού Θεού κ δεν μπορεί ποτέ να είναι μία Εντολή Του έξω από τη φύση. Είναι παρατηρημένο εκ των πραγμάτων ότι, όταν κανείς ζει την πορνεία, δημιουργείται τέτοια διαστροφή, τέτοια ασωτεία, που τέτοια δεν δημιουργείται μέσα στον γάμο. Κ αυτό, για να το αντιληφθούμε, θα πάμε ν’ αναζητήσουμε τ’ αποτελέσματα όχι σε μία κοινωνία που επικρατεί ο νόμος τού Θεού, όπως είναι μια χριστιανική κοινωνία, για να βλέπουμε από τη γωνιά τής αμαρτίας το θέμα, αλλά σε μία πρωτόγονη, απολίτιστη κοινωνία, για να δούμε το θέμα από φυσικής πλευράς.
   Λοιπόν, δεν υπήρξε ποτέ κοινωνία ανθρώπων είτε πολιτισμένων είτε απολίτιστων μέσα στην ανθρώπινη Ιστορία, που να μην καλλιεργείται η οικογένεια κ να μην κατακρίθηκε η γενετήσια πράξη έξω από τον γάμο, με τον χαρακτηρισμό -πάντοτε με μιαν ειδική λέξη σε κάθε γλώσσα- με τον χαρακτηρισμό πάντοτε “πορνεία”. Πάντοτε! Αυτό τι σημαίνει; Σημαίνει ότι, όταν ο Θεός εντέλλεται κάτι, πριν αυτό να γίνει Εντολή, αυτό ήδη υπάρχει μέσα στην φύση τού ανθρώπου, δλδ να αντιληφθεί το καλό κ το κακό. Εξάλλου, αν το θέλετε, οι Δέκα Εντολές δόθηκαν κ η Παλαιά Διαθήκη γράφτηκε με όλες τις ρήσεις των Προφητών με τη διδασκαλία που διορθώνει τα ήθη των ανθρώπων · κ το Ευαγγέλιο γράφτηκε για ποιον λόγο λέτε; Γιατί διεστράφη! Έχουμε μέσα μας αυτόν τον νόμο. Οι Δέκα Εντολές είναι γραμμένες μέσα σε κάθε ανθρώπινη ψυχή
πριν, ακόμη, δοθούν οι Εντολές! Και, συνεπώς, όταν δόθηκαν οι Δέκα Εντολές, αυτές ήρθαν να συμφωνήσουν με τη φύση τού ανθρώπου κ τις σχέσεις του τις κοινωνικές. Απόδειξη: “ου φονεύσεις”. Έπρεπε να δοθεί εντολή, για να μάθουν οι άνθρωποι ότι ο φόνος είναι κακός; “Τίμα τον πατέρα σου κ τη μητέρα σου”: έπρεπε να δοθεί εντολή, για να κριθεί ότι πρέπει να υπάρχει τιμή στους γονείς; Ώστε μη νομίζουμε ότι το “ου μοιχεύσεις” είναι μια εντολή που δεν έχει καμία σχέση με τη φύση τού ανθρώπου! Δεν είναι μια εντολή που ήρθε από τον Ουρανό, σαν αλλότριο κ ξένο στοιχείο, να προσαρμοσθεί στην ανθρώπινη ζωή, την ανθρώπινη κοινωνία. Όχι! Ήδη μέσα στις ανθρώπινες κοινωνίες υπάρχει η διαίσθηση των Δέκα Εντολών και, συνεπώς, κ της Εντολής “ου μοιχεύσεις”.
   Όλοι οι αρχαίοι λαοί αυτό το έζησαν κ το αντιλήφθηκαν. Οι αρχαίοι Έλληνες λάτρευαν την Αφροδίτη, τιμούσαν κ την Άρτεμη! Οι αρχαίοι Έλληνες μιλούσαν για την ιερή πορνεία αλλά τιμούσαν κ τη θεά Εστία! Κ, μάλιστα, βλέπουμε μια διαμάχη ανάμεσα σ’ αυτές τις θεότητες, δλδ ανάμεσα σ’ αυτές τις ιδέες. Ο Ευριπίδης, στον “Ιππόλυτό” του, βάζει να μαλώνουν η Αφροδίτη με την Αρτέμιδα. Η Άρτεμις να καυχάται κ η Αφροδίτη να εκδικείται. Που σημαίνει ότι κ στον προχριστιανικό κόσμο υπήρχε αυτή η διαμάχη μες στην ανθρώπινη ψυχή, επειδή διεστράφη.
Ζητούσε ο Νόμος τού Θεού να φανεί μέσα στις ανθρώπινες ψυχές, πριν, ακόμη, δοθεί κ πριν γίνει, ακόμη, γνωστός ο Νόμος τού Θεού. Το λέω αυτό, για να μη νομίζουμε πως το Ευαγγέλιο είναι κάτι ξένο, όπως ένα ξυλαράκι μπαίνει μέσα ή ένα γρέζι μπαίνει μέσα στο σώμα μας κ είναι ξένο πράγμα κ ο οργανισμός μας το απομονώνει. Το Ευαγγέλιο δεν είναι ξένο πράγμα, είναι δικό μας.
   Έλεγε ο Τερτυλλιανός ένα πολύ εύστοχο, ότι η ανθρώπινη ηθική είναι εκ φύσεως χριστιανή. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος σύμφωνα με το Ευαγγέλιο · κ το Ευαγγέλιο ήρθε για να κάνει διόρθωση. Όχι για να δημιουργήσει κάτι καινούργιο · αλλά ήρθε για να κάνει διόρθωση, Σας τα λέω όλ’ αυτά, για ν’ αντιληφθούμε ότι οι Εντολές τού Θεού δεν είναι ξένες από τη ζωή μας. Όλ’ αυτά που σας λέω είναι εισαγωγικά.
   Ένα άλλο στοιχείο: ποιο είν’ εκείνο που χαρακτηρίζει τον εν Κυρίω γάμο; Δεν εννοούμε τον μη εν Κυρίω γάμο. Γιατί σήμερα -κ πάντοτε, ειδικότερα, όμως, σήμερα- ο γάμος κατάντησε παλλακεία. Αν θα πει ένας κύριος στους γύρω του ανθρώπους “από ‘δώ η κυρία μου, η σύζυγός μου”, η οποία, βέβαια, δεν είναι μητέρα κ δεν κάνει παιδιά, στην πραγματικότητα αυτή η επίσημη σύζυγός του, αυτή είναι μία επίσημη παλλακίδα. “Παλλακίδα” θα πει πόρνη που δεν αλλάζει άντρες, αλλά είναι πόρνη. Δεν είναι η γυναίκα που θα σταθεί, η μητέρα, που θα κάνει παιδιά. Αυτή λέγεται “παλλακίδα”. Σήμερα, λοιπόν, ο γάμος μεταστράφηκε σε παλλακεία κ αυτό είναι δυστύχημα. Γι’ αυτό θα λέγαμε ότι ο εν Χριστώ γάμος, ο αληθινός γάμος, όπως τον θεσμοθετεί ο Θεός, ποια διαφορά έχει από την πορνεία; Αυτό είναι πολύ θεμελιώδες. Το συναντάμε ακόμα κ μέσα στη φύση των πραγμάτων.
   Στον γάμο το ηδονιστικό στοιχείο, αναμφισβήτητα, υπάρχει, αλλά δεν είναι ο κύριος σκοπός του. Είν’ αλλού ο σκοπός · είν’ η αγάπη των συζύγων κ η τεκνογονία · η αγάπη των παιδιών. Έξω από τον γάμο, στην πορνεία, ποιος είν’ ο κύριος σκοπός κ στόχος μιας συνεύρεσης; Είναι μόνο η ηδονή · τίποτ’ άλλο. Μάλιστα, στον αγοραίο έρωτα ούτε καν υπάρχει κ αγγίζει την καρδιά η αγάπη! Διότι ίσως θα μπορούσε κανείς να καλλιεργήσει την αγάπη σαν συναίσθημα, σαν αξία, ίσως κ μέσα στην πορνεία, ίσως. Θα έδινε κανείς μιαν αξία στην πορνεία, αν υπήρχε μια αγάπη.
Είναι αυτό που συναντάμε κάποτε σε δυο ανθρώπους, οι οποίο λένε “ναι, μετερχόμαστε την πορνεία, αλλά αγαπιόμαστε κ θα παντρευτούμε”. Αυτό στους πιο πολλούς ανθρώπους δεν
υπάρχει. Υπάρχει, όπως σάς είπα, ο αγοραίος έρωτας, που είναι η ικανοποίηση του ένστικτου κ τίποτ’ άλλο. Το ηδονιστικό στοιχείο. Αλλά αυτό το ηδονιστικό στοιχείο, που γίνεται σκοπός κ αναζήτηση, αυτό είναι ειδωλολατρία. Γι’ αυτό κ εκείνος που πορνεύει προσφέρει το σπέρμα του σπονδή στον διάβολο. Διότι , εφ’ όσον αναζητά μόνο την ηδονή, κατεβαίνει σε πολύ χαμηλό επίπεδο κ είναι ένας ειδωλολάτρης.
   Να ξέρετε -κ το αναφέρει αυτό χαρακτηριστικότατα η Καινή Διαθήκη- λέει ο Απόστολος Παύλος “επιθυμίαν σαρκός ου μη τελέσητε”, ότι η αναζήτηση πάντα τής ηδονής σε οποιανδήποτε μορφή της, είτε στη γενετήσια μορφή είτε στη μορφή τής γαστριμαργίας κ, κυρίως, της λαιμαργίας (η διαφορά μεταξύ λαιμαργίας κ γαστριμαργίας είναι ότι η το ένα ικανοποιεί το γέμισμα της κοιλιάς κ το άλλο την τέρψη του λάρυγγα) είτε με τη μορφή τού τσιγάρου είτε υπό τη μορφή τού οινοπνεύματος είτε με τη μορφή των ναρκωτικών, οτιδήποτε προκαλεί ηδονή κ αναζητιέται η ηδονή αυτό είναι ειδωλολατρία !!
   Εδώ ρωτάμε: “το γενετήσιο θέμα, όπως τίθεται, είναι φυσική πράξη; Στην πορνεία, όπως τίθεται, είναι φυσική πράξη;” . Βέβαια, οι πιο πολλοί άνθρωποι λένε ότι είναι πολύ φυσική πράξη
κ λένε ότι αρμόζει ιδιαίτερα στον άντρα. Τώρα γιατί αρμόζει στον άντρα κ γιατί όχι κ στη γυναίκα αυτό δεν το καταλαβαίνω. Ας είναι, όμως. Όπως λέει κ ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, άνδρες νομοθέτησαν κ χάρισαν στον εαυτό τους προνόμια, αλλά έθεσαν στις γυναίκες απαγορεύσεις. Κ, έτσι, έκαναν νόμους που χαρίζουν στον εαυτό τους κ αμνηστεύουν πολλά, άσχημα πράγματα.
   Είναι φυσική πράξη η πορνεία; Θα το δούμε. Το ένστικτο συνοδεύεται από δύο στοιχεία. Το ένα είναι η ηδονή. Το άλλο είναι ένας σκοπός · κ είναι σαφές κ στο πιο μικρό παιδί ότι ο σκοπός τού γενετήσιου ενστίκτου είναι η διαιώνιση του είδους. Το ν’ αφήσεις απογόνους. Αυτό θα το συναντήσετε από τον άνθρωπο μέχρι το τελευταίο ζωάκι κ σκουλικάκι που υπάρχει πάνω στη Γη. Σ’ όλα τα ζώα! Αυτό υπάρχει. Θα δείτε ότι τα ζώα κινούνται -βεβαίως δεν έχουν λογική- από ένα ελατήριο, από ένα κίνητρο, τ’ οποίο είναι η ηδονή. Το ζώο δεν κινείται για να κάνει οικογένεια αλλά από ένα ένστικτο, που το σπρώχνει στην ικανοποίηση, στην αναζήτηση της ηδονής. Αυτό, όμως, είναι φευγαλέο. Επιτυγχάνεται ένας σκοπός κ ο σκοπός αυτός είναι να δημιουργηθούν απόγονοι, δλδ η διαιώνιση του είδους. Είναι σαφές, αναμφισβήτητα. Καμία αντίρρηση.
   Εάν, τώρα, έλθουμε κ χωρίσουμε το ηδονιστικό στοιχείο από τον κύριο σκοπό, (πώς θα τα χωρίσουμε αυτά τα δύο; Ε, έχουμε τον τρόπο εμείς οι άνθρωποι να τα χωρίζουμε · αλλά είναι προνόμιο, δυστυχώς, μόνο των ανθρώπων να χωρίζουν αυτά τα δυο · κανένα ζώο δεν κάνει αυτόν τον διαχωρισμό.) εάν, λοιπόν, διαχωρίσουμε αυτά τα δύο, δλδ αν κρατήσουμε την ηδονή κ πετάξουμε τον σκοπό, τότε αυτό λέγεται πορνεία · κ τότε, ρωτώ, η πράξη αυτή, δλδ η πράξη τού διαχωρισμού (κρατώ το ένα κ πετώ το άλλο κ, μάλιστα, κρατώ το δευτερεύον κ πετώ το
πρωτεύον) , είναι φυσιολογική ή αφύσικη πράξη; Αναμφισβήτητα είναι αφύσικη πράξη !! Να, λοιπόν, που η πορνεία είναι αφύσικη πράξη, έξω από τη φύση!
   Να σας το πω με ένα παράδειγμα, γιατί αυτά πρέπει να λέγονται. Ένα άλλο ένστικτο, αυτό τής αυτοσυντήρησης, στο οποίο παρατηρούμε να είναι συζευγμένα αυτά τα δύο στοιχεία -ο σκοπός, που είναι η θρέψη, κ η ηδονή, που ακολουθεί τη θρέψη ( όταν τρώμε, δεν ευχαριστιόμαστε, αλλά, ταυτόχρονα, δεν τρεφόμαστε ; )- αν υποτεθεί ότι κάνουμε έναν διαχωρισμό ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο στοιχεία, δλδ κρατάμε την ηδονή, γιατί μάς ευχαριστεί το φαγητό ή το ποτό στο στόμα μας, αλλά δεν ενδιαφερόμαστε για τη θρέψη κ φροντίζουμε να χωρίσουμε αυτά τα δύο κ να κρατήσουμε το δευτερεύον, που είναι η ηδονή, κ να πετάξουμε τη θρέψη (που είναι το πρωτεύον). Δεν θα το κάναμε αυτό; Ε, να πώς θα το κάναμε!
   Έναν καθηγητή θυμάμαι των μαθηματικών, που έλεγε “αχ, τι ωραίο πράγμα θα ήταν να τρώγαμε κ να τρώγαμε κ να τρώγαμε, αλλά κ να είχαμε δίπλα μια βρυσούλα κ να τα βγάζαμε από ‘κεί!!”. Δλδ ένας τρόπος να τα βγάζουμε (τα φαγητά που φάγαμε), να μη χορταίνει το
στομάχι μας κ να τρώμε, να τρώμε, να τρώμε! Μα ο Θεός δεν προέβλεψε καμιά βρυσούλα κ εμείς κάναμε κάτι άλλο: προκαλούμε εμετό, βγάζουμε το φαγητό κ επανερχόμαστε να ξαναφάμε! Σε περιόδους κ εποχές παρακμής, που η κοιλιοδουλία υψώθηκε σε θεότητα, αυτό γινόταν κ γίνεται. Κ, αν σας φαίνεται παράξενο στο θέμα τού φαγητού, θα σας έλεγα ότι αυτό υπάρχει κ στο θέμα τού πιοτού! Το έχω δει κ με τα μάτια μου αυτό! Να βγαίνει ο άλλος έξω, να προκαλεί εμετό, για να γυρίσει να ξαναπιεί! Πείτε μου, τώρα, ο διαχωρισμός τής ηδονής από τη θρέψη στο φαγητό είναι φυσικός ή αφύσικος; Οπωσδήποτε είναι αφύσικος! Ε, λοιπόν, άλλο τόσο είναι αφύσικος κ ο διαχωρισμός ηδονής κ σκοπού στο γενετήσιο ένστικτο.
   Ώστε βλέπουμε σαφέστατα ότι η πορνεία είναι αφύσικη. Είναι προϊόν τής αμαρτίας κ της αναζήτησης του ανθρώπου στην ηδονή. Από τη στιγμή που η Εύα είδε ότι ο καρπός ήταν ωραίος στο να τον βλέπει κ άριστος στο να τον γεύεται, μπήκε το ξένο στοιχείο που λέγεται ηδονή. Σε όλους τούς τομείς τής ζωής μας! Η λεγόμενη “επιθυμία”, η “αμαρτωλή επιθυμία”!

Απόσπασμα από την 15η ομιλία στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης 
« Δευτερονόμιο ».

►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Δευτερονόμιον " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/deyteronomion
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qPkYlFb6f_t8gVuUJ5zLVX

Απομαγνητοφώνηση :
Μαρία Δερμιτζάκη:
https://youtube.com/@orthodoxaskirtimata

https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ἡ ἔννοια τῶν Θεομητορικῶν Ἀμφίων.

†.Σήμερα αγαπητοί μου, 2 Ιουλίου, η Εκκλησία μας εορτάζει την κατάθεσιν της Τιμίας Εσθήτος της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, εις ναόν των Βλαχερνών, στην Κων/πολη.
   Ίσως εκ πρώτης όψεως η εορτή αυτή να εκπλήσσει, δηλ.
εορτή Θεομητορικών αμφίων. Αν όμως ανατρέξωμε ιστορικά και ερευνήσωμε θεολογικά, τότε τα πάντα μπορούν να κατανοηθούν
και η πνευματική ωφέλεια δεν θα είναι η τυχούσα.
   Γράφει ο Συναξαριστής της 2ας Ιουλίου τα εξής: «Ἡ κατάθεσις
αὕτη ἐγένετο ἐν ἔτει 473, ἐπί τῆς βασιλείας Λέοντος τοῦ Θρακός,
εἰς τόν ἐν Βλαχέρνας, περικαλλῆ τῆς Θεοτόκου ναόν, οἰκοδομηθέντα κατά τινας μέν ὑπ’αὐτοῦ τοῦ Λέοντος κατ’ἄλλους δέ ὑπό τῶν προκατόχων αὐτοῦ, Μαρκιανοῦ καί Πλουχερίας. Ὁ αὐτοκράτωρ Ἰουστῖνος ὁ νεώτερος, συνεπλήρωσε τόν ναόν, ὁ ὁποῖος ἐπυρπολήθη τό 1070, καί ἀνήγειρεν πάλιν ὁ αὐτοκράτωρ Ρωμανός ὁ Ἀργυρός. Ἐκάηκε πάλιν τό 1434 καί ἔκτοτε ἔμεινε μικρόν εὐκτήριον, μετά τοῦ περιλαλήτου ἁγιάσματος ἕως ὅτου τό 1869 ἀνοικοδομήθηκε πάλιν εἰς εὐπρεπῆ ναΐσκον οἷος φαίνεται σήμερον. Τό ὄνομα “Βλαχέρναι”» ἐδόθη μετά τόν 7ον αἰῶνα καί 120 εἰς ἑτέρους ναούς καί μοναστήρια, ὑπό τῶν εὐσεβῶν αὐτῶν κτητόρων, ἐξ εὐλαβείας πρός τόν περιώνυμον τοῦτον ναόν τῆς Κων/πόλεως.» Αυτά, αγαπητοί μου, μας λέγει ο Συναξαριστής. Και μάλιστα μπορείτε να τα βρήτε εις το Μεγάλο Ωρολόγιον.
   Πρέπει ακόμη να πούμε ότι η Τιμία Εσθήτα (φουστάνι, χιτών) της Θεοτόκου, είχε διασωθεί. Και όπως ήταν τότε συνήθεια, ό,τι πολύτιμο μπορούσε να διασώζεται από τον Χριστιανισμόν, που είχε σχέση με τον Χριστιανισμόν, να μεταφέρεται στην αρτισύσταση πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, την Κων/πολιν. Θα σας έλεγα. Παραβάλατε, συγκρίνατε το ενδιαφέρον της αγίας Ελένης δια την ανεύρεσιν του Τιμίου Σταυρού. Έκανε ολόκληρο ταξίδι. Πέρασε από την Πάρο και ίδρυσε τον ναόν αυτόν της λεγόμενης Εκατονταπυλιανής, πήγε εις τα Ιεροσόλυμα, παρέμεινε στις ανασκαφές κ.λπ. κ.λπ., ότι δηλ. η Κων/πολις, είχε άμεσο ευλαβές ενδιαφέρον για ό,τι χριστιανικόν.
Και ό,τι ανεκαλύπτετο, ό,τι ευρίσκετο, μετεφέρετο εις την Κων/πολιν. Όπως ακριβώς σώζεται και μετά μετεφέρθη εις το Άγιον Όρος, και το Τίμιον ξύλο, κ.λπ. κ.λπ.
   Πρέπει ακόμη να πούμε ότι η Αγία Ζώνη της Θεοτόκου, την οποία πρέπει πολλοί από σας, τουλάχιστον άνδρες, πηγαίνοντες εις το Άγιον Όρος, να την έχετε προσκυνήσει, ευρίσκεται εις την Ιεράν Μονήν του Βατοπαιδίου. 

   Είναι γνωστό ότι ολόκληρος ο Αύγουστος ήτο αφιερωμένος εις την Θεοτόκον. Στο μέσον είναι η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, μάλιστα οι πρώτες 15 ημέρες της νηστείας είναι αφιερωμένες εις την Παναγίαν μας, και έκλεινε ο Αύγουστος την 31η του μηνός, με κατάλυσιν ελαίου, διότι εορτάζετο τότε η κατάθεσις της Τιμίας Ζώνης. Βάζω το «κατάλυσις ἐλαίου» για να σας δείξω ότι η εορτή του κλεισίματος του μηνός, είχε έναν εορταστικόν χαρακτήρα.

   Αργότερα, μετά το 1940, με την εορτή της 28ης Οκτωβρίου, όταν πέρασε η Κατοχή και όλα εκείνα τα οποία υπήρξαν τότε, δια να τιμήσωμε την Θεοτόκο, πολύ ορθά η Εκκλησία μας, μετέθεσε την εορτήν της Τιμίας Ζώνης εις την 28ην Οκτωβρίου. (όχι πια στην 31η Αυγ. που ήταν). Για να εκφράση την ευχαριστία της προς την Υπεραγίαν Θεοτόκον, δια την προστασία του λαού μας από την λαίλαπα του 2ου παγκοσμίου πολέμου.
   Έτσι λοιπόν έχομε την λεγομένη εορτή των Θεομητορικών αμφίων και η οποία έχει την έννοια της προστασίας της Θεοτόκου, ότι η Θεοτόκος προστατεύει τον λαόν της.
   Από τα τροπάρια της εορτής της σημερινής αλλά και από την 28η Οκτωβρίου, αποσπούμε κάποια σημεία. Που είναι εκφραστικά του όλου θέματος. «Θεοτόκε Παρθένε, τῶν ἀνθρώπων ἡ σκέπη, Ἐσθῆτα καί Ζώνην τοῦ ἀχράντου σου σώματος, (Δηλ. ὁ χιτών και ἡ ζώνη ἀπό το ἄχραντό Σου σῶμα) κραταιάν τῇ πόλῃ σου περιβολήν ἐδωρήσω, (δώρησες, λέγει, κραταιάν περιβολήν φύλαγμα τῆς πόλεώς Σου, τῆς πατρίδος μας) δι’ἧς περιζωνόμεθα ἰσχύν ἀήττητον.» (Δια της οποίας εμείς οι πολίται, οι Χριστιανοί, πέρνομε την ζώνη Σου, νοητά, για ν’ αποκτήσωμε δύναμιν και νίκην αήττητον.)
   Ομοίως γίνεται αναφορά στα τροπάρια αυτά, ότι εδωρήθη η αγία Ζώνη από την ιδίαν την Θεοτόκον στον απόστολο Θωμά. «…χειρί σου δεδώρησαι τῷ ἀποστόλῳ Θωμᾶ» δηλ. με το χέρι Σου εδώρησες στον απόστολο Θωμά την ζώνη σου. Είναι τρόπαιο της 28ης Οκτωβρίου. Και η έννοια είναι η μεγάλη ευλογία των κατόχων αυτά τα αναθήματα. Αλλά και η πνευματική διάστασις, εφόσον αυτά μένουν άφθαρτα, ώστε δεν είναι δύσκολο να μπορούμε να θεολογήσωμε και να πούμε ότι δι’ αυτών, των θεομητορικών αμφίων, καινοτομείται και η φύσις και ο χρόνος. Γίνεται καινούριον και η φύσις, γίνεται καινούριος και ο χρόνος. Ένα δηλ. προανάκρουσμα της αφθάρτου βασιλείας και αιωνίου. Προανάκρουσμα όμως. Το ίδιο συμβαίνει και με κάποια άφθαρτα σώματα αγίων μας, όπως είναι, τουλάχιστον κατά μήκος από βορρά έως νότον, στα Ιόνια νησιά μας, του αγίου Σπυρίδωνος, του αγίου Γερασίμου, του αγίου Διονυσίου, αλλά και άλλων εγκατεσπαρμένων σωμάτων αγίων, στον Ελλάδικό μας χώρο. Που μένουν άφθαρτα. Θα επαναλάβω, ότι είναι ένα προανάκρουσμα, ότι καινοτομείται, γίνεται καινούριος ο χρόνος, γίνεται καινούργιος ο τόπος, ο χώρος, και είναι η βασιλεία του Θεού η
αιώνιος. Και όπως λέει το τροπάριο της 2ας Ιουλίου, σήμερα «...τῷ ἀσπόρῳ τόκῳ σου ἄφθαρτα διαμείναντα∙ (Δηλ. μέ τήν βοήθεια τοῦ ἀσπόρου τόκου σου, πού εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἔμειναν ἄφθαρτα) ἐπί σοί γάρ καί φύσις καινοτομεῖται καί χρόνος∙» (Γιατί σέ σένα γίνεται καινούριος και ο χρόνος και η φύση).
   Αλλά θα ερωτήσουμε, πώς ερμηνεύεται αυτό Θεολογικά; Πώς μπορούμε να το ερμηνεύσωμε αυτό το φαινόμενον ώστε να φθάνωμε να έχωμε την εορτή των θεομητορικών αμφίων αλλά και την μνήμη αγίων, που έχουν σταθεί άφθαρτοι. Θαυμάσια αποδίδει, αγαπητοί μου, το φαινόμενον, ο άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας, σε μία του θαυμασία προσευχή προς τον Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν. Λέγει πάρα πολλά εκεί, θεολογικώτατα. Θα σας πω ό,τι λέγει, με πάρα πολύ λίγα λόγια. Μας λέγει ότι… όπως ο Χριστός απέθανε επί του Σταυρού, δηλ. εννοείται η ανθρώπινη φύση, δηλ. εχωρίσθη η ανθρωπίνη ψυχή∙ γιατί ο Χριστός είναι τρία πράγματα∙ είναι ο Θεός Λόγος, είναι το ανθρώπινο σώμα και η ανθρωπίνη ψυχή. Δεν μπήκε ο Θεός Λόγος μέσα σ’ έναν άνθρωπο, που εστερείτο ψυχής. Γιατί τότε θα ήταν ελλειπής η περίπτωση και δεν θα μπορούσαμε να είχαμε σωτηρία ολοκλήρου του ανθρώπου. Έχουν πάρα πολλή σημασία αυτά. Θεολογικήν σημασία. Έτσι λοιπόν, όταν ο Χριστός πέθανε επί του Σταυρού, τότε το μεν σώμα κατετέθη στον τάφον, η δε ψυχή έφυγε και επήγε, όπως γνωρίζομε, εις τον Άδην. Η παρουσία της ψυχής του Χριστού έκανε κάτι καινούριο εκεί, δηλ. δημιούργησε τον λεγόμενον Παράδεισον, κρείττονα του πρώτου. Ο πρώτος ήταν επάνω στη γη, στην Μεσσοποταμία, ανάμεσα στα δύο ποτάμια, αν θέλετε, τέσσερα ποτάμια, τα δύο είναι παραπόταμοι των δύο μεγάλων ποταμών, του Τίγρητος και του Ευφράτου, κι εκεί πήρε μαζί του όλες τις ψυχές των δικαίων, από αιώνος, όταν είπε εις τον ληστήν ο Χριστός «σήμερα θά εἶσαι μαζί μου εἰς τόν Παράδεισον», αὐτό εννοείται, εννοούσε. Ότι Εκείνος θα πήγαινε εις τον Παράδεισον, παίρνοντας μαζί του και τον ληστή, ως ψυχή ο Χριστός, ως ψυχή ο ληστής. Προσέξτε όμως∙ το μεν σώμα… - είναι ένα πολύ ωραίο, χαρακτηριστικό, θεολογικότατο τροπάριο, που αναφέρει αυτά που σας λέγω, «ἑν τάφῳ σωματικῶς, ἐν Ἄδου δέ μετά ψυχῆς...», ότι ο Θεός Λόγος, η θεότητα, δεν έπαυσε να είναι ηνωμένος τόσο με την ψυχήν που ήταν εις τον Άδην, όσο και με το σώμα, που ήταν εις τον τάφον. Λέει λοιπόν ο άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας: Όπως, λέει, συνέβη σε Σένα, έτσι συμβαίνει και στους δικούς Σου ανθρώπους. Όταν πεθάνουν, αφού ενώθηκαν μαζί Σου από την παρούσα ζωή, όταν πεθάνουν, τότε το σώμα τους κατετέθη βέβαια εις τον τάφον. Παραμένει όμως το σώμα τους ηνωμένο με το Πνεύμα τον Άγιον. Και η ψυχή τους, εκεί που πήγε, στον Παράδεισον, είναι ηνωμένη με το Πνεύμα το Άγιον. Δηλ. όπως ο Θεός Λόγος, η θεότητα, ήταν ηνωμένη στα χωρισμένα ανθρώπινα στοιχεία, σώμα-ψυχή, έτσι, λοιποόν, και εις τους αγίους Σου, Κύριε. Ενώ χωρίστηκαν δια του θανάτου, παραμένουν όμως ηνωμένα, και η ψυχή και το σώμα τους, με τον Πνεύμα το Άγιον. Συνεπώς, αφού είναι ηνωμένα με το Πνεύμα το Άγιον, τότε τα σώματά τους, που τα αφαιρούμε από τον τάφο, δηλ. τα λείψανα, εκείνα που απέμειναν, είναι θαυματουργά! Γιατί είναι θαυματουργά; Γιατί ηνώθησαν με το Πνεύμα το Άγιον, και το Πνεύμα το Άγιον δεν εχωρίσθη από τα σώματα των αγίων, έως ότου το Πνεύμα το Άγιον αναστήση τα νεκρά σώματα. Αλλά και η ψυχή εις τον Παράδεισον, μέρος του Άδου, που εκεί υπάρχει το άκτιστον φως του Θεού, κι εκεί είναι το Πνεύμα το Άγιον, με τις ψυχές αυτών των αγίων ηνωμένο. Γι’ αυτό θαυματουργούν τα λείψανα των αγίων. Αλλά και κάτι άλλο καταπληκτικόν. Όχι μόνο τα λείψανά τους, που ηνώθησαν με το Πνεύμα το Άγιον όσο ζούσε, αλλά και με ό,τι οι άγιοι έπιασαν, άγγιξαν, χρησιμοποίησαν από την παρούσα ζωή. Λέμε ότι μία εικόνα είναι θαυματουργός. Λέμε, θα πάω στην Τήνο γαιτί η εικόνα της Παναγίας είναι θαυματουργός. Μπορεί ένας, ορθολογιστικότατα να πη, «ἔ, γιά στάσου, νά πᾶρε μία εικόνα τῆς Παναγίας...» τώρα ειπώθηκε, που ήρθε η Θεοτόκος, το εικόνισμα, από το Άγιον Όρος… και κάποιος Θεολόγος ανεκδιήγητος, μεγάλος Θεολόγος και τρανός, στην Αθήνα είναι «πᾶρε, λέει, μία εἰκόνα τῆς Παναγίας...» ω, άμα το άκουσα στις «Ειδήσεις» και είπα «ἀθεολόγητε ἄνθρωπε!...» Δεν είναι το ίδιο. Γιατί δεν είναι το ίδιο; Γιατί εκείνος που αγιογράφησε την Παναγία της Τήνου, ήταν αγιασμένος ανθρωπος. Και συνεπώς ό,τι έπιανε, επειδή ήταν ο ίδιος πνευματοφόρος, αγίαζε και τα αντικείμενα που έπιανε. Εκεί εξηγείται κι αποδίδεται το ότι έχομε και θαυματουργικές εικόνες. Αυτό να το ξέρετε. Ακόμη, λέγει, ο ιερός Χρυσόστομος, και οι λάρνακες, που έχουν μέσα τα λείψανα των αγίων, κι’ εκείνα θαυματουργούν. Αν πάω δηλ. να προσκυνήσω μία λάρνακα ενός αγίου, ενώ δεν προσκυνώ τα λείψανα, είναι μέσα τα λείψανα, και η λάρνακα έχει πάρει χάρη Θεού. Και αντικείμενα ποικίλα. Γι’ αυτό και υπάρχει κι αυτή η συνήθεια να διατηρούν αντικείμενα αγίων. Όταν κάποτε πήγα εις την Αίγινα, μπήκα στο δωμάτιο του αγίου Νεκταρίου, είδα το κρεβάτι που κοιμόταν, είδα το πτυχίο της Θεολογίας που είχε, και άλλα αντικείμενα. Αυτά φυλάσσονται. Φυλάσσονται επειδή ο ίδιος ήταν αγιασμένος και συνεπώς και τα αντικείμενα τα οποία χρησιμοποίησε. Έχει πάρα πολλή σημασία θεολογική, αγαπητοί μου, όλη αυτή η ιστορία. Έτσι λοιπόν και ο ιματισμός της Θεοτόκου, ποιόν περιέβαλε; Περιέβαλε την ιδίαν την Θεοτόκον. Που εγέννησε, έφερε σάρκα και οστά εις τον Θεόν Λόγον, όταν Ενηνθρώπησε. Συνεπώς η Θεοτόκος ήταν θεωμένη από τη στιγμή που εδέχθη το μήνυμα της Ενανθρωπήσεως. Και παρέμεινε θεωμένη. Ό,τι, λοιπόν, είχε, προσωπικό της αντικείμενο, ο ιματισμός της, φυλάχτηκε, θεολογικότατα δε εξηγείται όπως σας είπα, και θαυματουργεί ο ιματισμός της Θεοτόκου. Και σήμερα, αν δεν ήταν Κυριακή, θα ήταν κατάλυσις ελαίου. Για να καταλάβωμε την αξία αυτών των
πραγμάτων.
   Έτσι έχομε σωρεία περιπτώσεων, μα σωρεία, και μάλιστα από αυτήν την Αγία Γραφή∙ για να μην θεωρηθή ότι χαριζόμεθα, τρόπον τινά, και γιατί να μην χαριζόμαστε, εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον, όπως μας κατηγορούνοι αιρετικοί. Και πρώτα-πρώτα έχομε τον Πανάγιον Τάφον του Χριστού. Κάνομε ταξίδια απ’ όλο τον κόσμο, να πάμε να προσκυνήσωμε τον Τάφον που εναπετέθη το Σώμα του Χριστού. Τι αξία θα είχε το πράγμα; Να δήτε δε τους αιρετικούς, αποστρέφονται τον Σταυρόν, επειδή, λέει, ήταν όργανο φονικόν, που εκρεμάστηκε ο Χριστός. Ταλαίπωροι, φτωχοί αιρετικοί. Ας είναι. Δεν θ’ ασχοληθούμε μαζί σας. Προσκυνάμε λοιπόν τον Πανάγιον Τάφον. Γιατί εκεί κατετέθει το σώμα του Χριστού.
   Ακόμη είναι προσκηνητή και η αλυσίδα του Απ. Πέτρου. Είναι εορτή. Προσκύνηση της αλύσεως του Απ. Πέτρου. Έχομε ακόμη πλήθος μυροβλήσεων σωμάτων αγίων αλλά και εικόνων. Λεέι, αυτή η εικόνα απορρέει μύρον. Ο άγιος Δημήτριος λέγεται μυροβλήτης. Γιατί από τον τάφο του ανέβλυσε μύρον. Η μηλωτή του προφήτη Ηλία. Η προβειά δηλ. που φορούσε. Και όταν ανελήφθη εις τον ουρανόν… μάλιστα έγινε σχετική συζήτηση με τον μαθητή του, τον προφήτη Ελισσαίον, και του πέταξε ανεβαίνοντας επάνω, του πέταξε την μηλωτή, δηλ. την προβειά. Πήρε την προβειά αυτή ο προφήτης Ελισσαίος, και λέει: έχω χάρη άραγε; Έφυγε ο προφήτης Ηλίας. Δεν είχε ανάγκη πια από ιματισμόν. Πρέπει να σας πω ότι, οι άγιοι, όταν θ’ αναστηθούμε, στην βασιλεία του Θεού, δεν θα έχωμε ανάγκη από ιματισμόν. Ούτε η Παναγία, ούτε ο Χριστός, ούτε εμείς. Αλλά τι; Θα περιβαλώμεθα με το άκτιστον φως. Και δεν θα υπάρχει ιματισμός. Έτσι λοιπόν ο Ελισσαίος πήρε την μηλωτήν και την χτύπησε επάνω στον Ιορδάνη ποταμό. Κι’ αμέσως ο Ιορδάνης ποταμός χωρίστηκε. Και πέρασε ο προφήτης Ελισσαίος. Και κατάλαβε ότι πήρε την χάρη του προφήτη Ηλία. Από πού; Από την μηλωτή!
   Θέλετε ακόμη; Στην Εκκλησιαστική μας ζωή ξέρετε πόσα τέτοια έχομε; Αν προσέξατε, δύο φορές, μέσα στην θεία Λειτουργία, παίρνουμε τον «ἀέρα» (το κάλυμμα που σκεπάζομε τα άγια, τα ιερά κύπελλα, το άγιο ποτήριο και το άγιο Δισκάριο), αφού έχομε τον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων, τί κάνομε; Ευλογούμε επάνω από τα ιερά κύπελλα, και βγαίνομε σε σας, να σας δώσωμ την χάριν από τα άγια μυστήρια! Μέσω τί; Μέσω ενός υφάσματος! Το έχετε αντιληφθεί ποτέ; Για να δήτε πόσο βαθειά είναι αυτά, και μάλιστα πάρα πολύ θεολογικά.
   Όταν γίνεται εγκαινιασμός ενός ναού, ο Επίσκοπος φοράει έναν χιτώνα λευκόν. Μετά τον εγκαινιασμόν, παίρνομε και κόβομε τον χιτώνα σε μικρά κομματάκια και μοιράζομε. Και τα κάνομε φυλαχτά αυτά τα κομματάκια. Δηλ. παίρνομε τη χάρη δια μέσω ιματισμού.
  Ακόμη, ως αποστολική περικοπή είδαμε να είναι από την προς Εβραίους, που αναφέρεται… είδατε σήμερα, Κυριακή, αλλά είναι η αποστολική περικοπή… χάριν της εορτής, της καταθέσεως της τιμίας Εσθήτος της Παναγίας μας, που εκεί αναφέρεται ο Απ. Παύλος εις τα σκεύη του ναού. Ο ναός και τα σκεύη όλα του ναού, η Κιβωτός, το θυμιατήριον… όλα αναφέρονται εις την Θεοτόκον! Όλα εις την Θεοτόκον. Και όλα είναι αγιασμένα.
   Αγαπητοί, μπορέσαμε ποτέ ν’ αναλογισθούμε ποιά είναι η Θεοτόκος; Και κοντά σ’ Εκείνην, ποίοι είναι οι άγιοι; Πού πήραν την άκτιστον ενέργεια του Θεού; Εάν και ο ιματισμός της ακόμα θαυματουργεί; Το αυτό και για τα θεωμένα σώματα ή λείψανα των αγίων. Πολύ δικαιολογημένα, χωρίς δυστυχώς να ξέρη ο λαός μας την θεολογία του πράγματος, πολύ δικαιολογημένα τρέχει ο λαός μας σε τέτοιες περιπτώσεις, που κάποιοι διανοούμενοι θέλουν να λένε για τον λαό ότι ο λαός είναι θρησκόληπτος. Δεν είναι καθόλου θρησκόληπτος. Και σας τα εξήγησα αυτά θεολογικά, για να τα στερεώσωμε.
   Το σημερινό μας θέμα είχε σκοπό να αυξήση και τη γνώση μας, ό,τι σας εξήγησα, αλλά και την ευλάβειά μας. Και η εν προκειμένω ευλάβειά μας είναι ένα μικρό-μικρό μόνο μέρος απ’αυτό που λέμε Ορθοδοξία. Δεν είναι αυτό το παν η Ορθοδοξία. Αλλά ένα μικρόν μέρος της Ορθοδοξίας. Αυτά δεν τα έχουν οι άλλοι. Και αυτήν την Ορθοδοξία μας, μέχρι την τελευταία της λεπτομέρεια, οφείλομε να διαφυλάξωμε. Και τότε η Χάρη του Θεού θα επιπίπτη στον λαό Του. Σήμερα, με πολλούς τρόπους απειλείται η Ορθοδοξία μας. Αν τη χάσωμε τότε… τι θα έχωμε χάσει; Το υπολογίζομε; Αμήν.

100η ομιλία στην κατηγορία « Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας " Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον " εδώ ↓.
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omilies-eis-thn-ueotokon
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40q2nQUztSMBV9bwJSxpjwda

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://drive.google.com/file/d/16Yb2_qZgVX32iDOetdRsifuOIC0ZTA0B/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ojFLuKMecGTVkBDEN_YP2E

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B5%CF%82%20%CE%B5%E1%BC%B0%CF%82%20%CF%84%E1%BD%B4%CE%BD%20%E1%BD%99%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CE%BD%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CE%BD.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.